PANTIP.COM : S3412309 ไปดูเขาเล่นสาดน้ำวันสงกรานต์ [กอล์ฟ]

ไปดูเขาเล่นสาดน้ำวันสงกรานต์

THE WATER FESTIVAL

ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจไปดูเขาเล่นสาดน้ำกันหรอก ผมไปเล่นกอล์ฟที่สนามสามพรานมา ขากลับเข้ากรุง ผมกลับทางถนนพุทธมณฑล สาย 4 พอย่างยางรถเข้าสาย 4 เท่านั้น รถก็เริ่มติดทันที มองไปเบื้องหน้าเห็นคนเขาสาดน้ำกัน แบ่งออกเป็นสองกองทัพ กองทัพหนึ่งจะอยู่บาทวิถี มีถังน้ำขนาดใหญ่ใส่น้ำแข็งเป็นคลังกระสุน บรรดาพลรบจะมีทั้งเด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ รุ่นเก่า รุ่นแก่ รุ่นหงอกก็มี หลายเพศ หลากวัย ต่างถือขันบ้าง ปืนฉัดน้ำพลังสายฟ้าบ้าง และแป้งไทยที่บี้จนเละเพราะเจือด้วยน้ำลักษณะเหมือนโจ้กที่เราทานกันแหละเป็นอาวุธ พวกกองทัพเท้าบาทวิถีนี่มีหน่วยกล้าตายด้วยนะ บางคนถึงกับเข้าจู่โจมออกมากลางสนามรบ(ถนน) โบกมือให้รถจอดดื้อๆ ราวกับเตี่ยมันเป็นจราจร แล้วเข้าโรมรันพันตูกับอีกกองทัพหนึ่งที่ผ่านมาอย่างเมามัน ทั้งโปะ(แป้ง) ทั้งฉีด ทั้งสาด กันอีรุงตุงนังกันไปหมด สร้างความหฤหรรษ์ให้กับผมและท่านผู้ชมที่ตามๆ กันมาอย่างมากมาย สนุกดีครับ

บางหน่วยจะมีเพลงปลุกใจรบด้วยนะ เสียงเพลงลูกทุ่งอันเร่าร้อนกระชากวิญญาณของยอดนักเต้นทั้งหลายให้สั่นกระตุกไปทั่วทั้งร่าง ผู้ชายน่ะไม่ค่อยน่าดูเท่าไร แต่บรรดาสาวๆ เอวอ่อน สะโพกกลมๆ เหมือนผลแอปเปิ้ล และดอกบัวคู่ที่เปียกน้ำมะล่อกมะแล่ก นี่สิน่าดู บางคนส่ายจนน้ำแตกกระจายเป็นฝอยเหมือนเวลาหมาสลัดน้ำจากตัวน่ะ ลองนึกภาพเอาเองแล้วกัน บางคนน่าดูมากจนผมต้องบันทึกภาพลงในสมอง(ลึกลับ) เก็บเอามาเล่าให้เพื่อนๆ อ่านกัน

กองทัพอีกกองทัพหนึ่งมีพาหนะ ส่วนใหญ่เป็นรถกระบะ หกล้อก็มี สามล้อเครื่องที่เรียกว่าตุ๊กๆ ก็เอากับเขาด้วย สองล้อเครื่องนี่ไม่มีทางต่อกรได้เลยเพราะอย่างดีก็แค่มีปืนฉีดน้ำ แถมมีคนเดียว คนขี่ไม่ต้องพูดถึง จะไปสู้กองทัพบาทวิถีไม่มีทาง

พวกทหารรบบนรถกระบะก็ใช้อาวุธประเภทเดียวกัน ทั้งสองฝ่ายต่างเข้าโรมรันพันตูกันอย่างถวายชีวิต เละเทะ เลอะเทอะ เฉอะแฉะ แต่บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น เมามัน และรอยยิ้มปนเสียงหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน มันดีแท้

พวกรถเก๋งไม่เกี่ยว เป็นพวกรักษาความสงบ เป็นกลาง เป็นผู้ชม

การจราจรเป็นอย่างฝืดเคือง คืบคลานไปอย่างเชื่องช้าเหมือนไส้เดือนใกล้ตาย ตอนแรกก็นึกว่าเดี๋ยวคงหายติด เดี๋ยวแล้ว เดี๋ยวเล่า ไม่รู้กี่เดี๋ยวก็ไม่หายติด ปรากฏว่า โอ้! จอร์จี้ แม่งติดตลอดทั้งสาย ใครจะเชื่อ จริงๆ ครับ เขาเล่นกันตลอดสาย 4 จนไม่มีที่ว่างเลยสักตารางวา นึกๆ ก็เสียดายน้ำที่เอาสาดเล่นกัน บางภาคกำลังเหี่ยวแห้ง น้ำในเขื่อนก็งวดเข้าไปทุกที แต่ช่างเหอะ แค่สองสามวันคงหมดน้ำไปแค่ไม่กี่แสนลิตรหรอก

พอลงสะพานพระราม 8 นึกว่าจะไปได้สบายหน่อย ที่ไหนได้ เล่นสาดน้ำเหมือนกัน ฟังจส. 100 รายงานว่าถนนราชดำเนินทั้งสายและถนนสายอื่นๆ ที่ต่อเนื่อง ไปถึงโน่นแน่ะ สะพานพระปิ่นเกล้า และเส้นอื่นๆ รถติดแบบไม่ขยับเป็นชั่วโมงๆ ที่ถนนข้าวสารเห็นว่าไม่ต้องเอาเท้าไปก็ได้ ยืนเฉยๆ ก็ไหลไปเอง ความจริงแบบนี้ผมก็ชอบนะ เบียดๆ กันมันดี ที่เข้ามาจอยกับพี่ไทยด้วยอย่างสนิทสนม มันไปด้วยกันทั้งหลายฝ่ายคือเหล่าอาคันตุกะจากแดนไกล

ทั้งที่ทางการเขาห้ามแล้วนะว่าอย่าใส่สายเดี่ยว อย่าใส่เอวลอยโชว์สะดือ ก็ปรากฏว่าสาวๆ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่ใส่สายเดี่ยว ไม่ใส่เอวลอย แค่เสื้อยืดรัดๆ และไม่ใส่ยกทรงแค่นั้นเอง

สรุปแล้ว จากสนามสามพรานกลับบ้านที่ราชเทวีใช้เวลาไปทั้งสิ้น สองชั่วโมงเศษเท่านั้นเอง เสียดาย บ้านน่าจะอยู่ไกลกว่านี้

ส่วนเรื่องกอล์ฟเดี่ยวค่อยเล่าให้ฟังนะครับ

แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 48 22:14:13

จากคุณ : thongprakai - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7

สวัสดีปีใหม่ครับคุณจิตา คุณเสือ คุณใบไม้พลิก คุณพเนจร 007....ถ้าจะขอให้ทุกท่านมีความสุขต้องอาราธนาคุณพระศรีรัตนไตร ถ้าจะให้เล่นกอล์ฟเก่งๆ ต้องซ้อมครับ.....

อ่านต่อนะครับ

สนามกอล์ฟสามพรานเป็นสนามที่ควรแก่การชมเชยในหลายด้าน

อย่างแรกเลยคือการออกแบบ ถ้าผมจำไม่ผิดรู้สึกจะได้รับการยกย่องให้เป็นสนามกอล์ฟที่สวยงาม ออกแบบได้ดีติดระดับโลกเชียวนะ แต่ละหลุมมีความเป็นเอกลักษณ์ในตัวของมันเอง ไม่มีความซ้ำซากจำเจจนน่าเบื่อหน่าย ผมชอบสนามนี้มากมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และเชื่อว่านักกอล์ฟแทบจะทุกคนที่เคยไปเล่นที่สนามนี้แล้วจะต้องติดใจไปตามกัน

ประการต่อมาคือการจัดระเบียบ ปกติทางสนามจะห้ามไม่ให้ทิปแค้ดดี้ ถ้าจะให้ต้องแอบให้ อย่าโฉ่งฉ่าง เมื่อเล่นเสร็จแค้ดดี้จะมีใบประเมินให้นักกอล์ฟแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการทำหน้าที่ของแค้ดดี้

พนักงานที่ทำหน้าที่ควบคุมการเล่นของนักกอล์ฟจะเคร่งครัด(มาก) ใครเล่นช้าเกินเหตุ เตือนแล้วยังช้าอยู่ อาจถูกเชิญให้ออกจากสนามได้ แม้นักกอล์ฟจะมากในวันหยุด แต่ตั้งแต่ไปเล่นที่สนามนี้มาไม่เคยปรากฏว่าติด ยกเว้นเล็กน้อยที่หลุม 7 ซึ่งมีซุ้มน้ำ นักกอล์ฟบางกลุ่มจะเอ้อระเหยรอให้กลุ่มหลังที่ตามมาลงจากกรีนหลุม 7 เสียก่อนจึงจะเริ่มเล่น นอกนั้นไม่มีปัญหา

มีเด็กช่วยงมลูกให้ในกรณีที่พองมได้ ไม่ใช่ตีแหกไปกลางบ่อน้ำแบบนั้นก็คงงมไม่ไหว นักกอล์ฟให้ทิปค่างมตามศรัทธา 5 บาทมั๊งถ้าจำไม่ผิด

ถ้าจะให้มันโดยไม่ต้องคำนึงถึงคะแนนต้องลองไปเล่นที่แท่นหลัง คุณจะเห็นภาพของหลุมแต่ละหลุมในอีกลักษณะหนึ่ง อย่างหลุม 18 ถ้าตีแท่นขาว สระน้ำข้างหน้าแทบจะไม่มีความหมายอะไรเลย แต่หากไปเล่นที่แท่นหลังสุด สระน้ำนั้นจะขยายใหญ่ขึ้นจนแปลกตาน่าเสียวไส้ หรือหลุม 11 ก็เร้าอารมณ์เพราะคุณต้องเดินกลับไปด้านหลังโน่น ห่างไปประมาณร้อยหลามั๊ง

หลุม 5 ก็เป็นอีกหลุมหนึ่งที่หากเล่นที่แท่นขาว คลองเล็กๆ ที่ขวางหน้าจะไม่อยู่ในสายตาเลย แต่ถ้าไปเล่นที่แท่นหลังสุด บอกได้เลยว่าคลองเดียวกันนั่นแหละทำให้เสียวได้ ถ้าตีโดนไม่ดี ไม่ตรงทิศทาง อย่าหวังจะผ่านไปได้ง่ายๆ

หลุม 12 ก็เหมือนกัน ที่แท่นหลังจะมองเห็นเป็นช่องแคบๆ ที่ต้องตีผ่านไปคล้ายๆ หลุม 18 ที่ออกัสต้าเลยล่ะ

เมื่อวันที่ 13 ที่ผมไปเล่นนั้น ตอนแรกนึกว่านักกอล์ฟจะแน่นขนัดสนาม ที่ไหนได้ ตอนที่คณะของเราไปถึงประมาณ 8 โมงเช้า แค้ดดี้บอกว่ามีนักกอล์ฟในสนามประมาณ สองสามกลุ่มเอง อุแม่เจ้า! สวรรค์เป็นของเราแท้ๆ ข้างหน้าโล่งโปร่งตลอด ข้างหลังไม่มีใครตามมาให้เห็นในสายตา ช่างเป็นความหฤหรรษ์ดีแท้

วันนั้นเป็นวันที่อากาศในสนามกอล์ฟมี 4 ฤดู ตอน 9 โมงเช้าอากาศขมุกขมัว มีหมอกปกคลุมเล็กน้อย แดดไม่จัดเหมือนอากาศที่มหานครลอนดอนเลย(ถ้าอุณหภูมิจะลดลงสักสักสิบองศาก็เหมือนแน่) จากนั้นอากาศเริ่มร้อนขึ้นทีละน้อยๆ จนย่างไก่ให้สุกได้

พอเริ่มเล่นหลุม 11 ฝนก็เริ่มตก จากเม็ดเล็กๆ จนเป็นเม็ดใหญ่และซู่ซ่า รุนแรง แต่ก็เพียงหลุมเดียว ผมสังเกตเห็นว่าทางสนามตัดต้นสนที่ปลูกเอาไว้รอบๆ ขอบสนามออกไปบ้างทำให้ลมโชยผ่านมาได้ช่วยระบายความร้อนระอุลงได้ สบายขึ้นเยอะเลย

ที่แปลกเห็นจะเป็นรถกอล์ฟที่ทางสนามอนุญาตให้ขับเข้าไปได้ถึงริมกรีน(แค้ดดี้บอกว่าได้ก็ได้สิครับ) คือก่อนออกรอบกลุมของเราด้วยบารมีของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งทำให้เรานอกจากจะได้เล่นฟรี กินฟรี และยังได้รถกอล์ฟฟรีอีกต่างหาก แต่เราใช้แค่เก้าหลุมหลังเท่านั้น นับเป็นความกรุณาของท่านเจ้าของสนามเป็นอย่างสูง แต่ไม่ใช่เพราะได้ฟรีแล้วผมถึงมากล่าวยกย่องสนามนะครับ เปล่าเลย ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดข้างต้นเป็นสิ่งที่นักกอล์ฟสามารถพิสูจน์ได้ตนเองทั้งสิ้น เราชาวพันทิพย์(วีคเด่)ต่างเคยไปพิสูจน์กันมาแล้ว ต่างเอ่ยเป็นสียงเดียวกันว่าเป็นสนามที่สวยงามและได้รับการบำรุงรักษาเป็นอย่างดี อย่างสม่ำเสมอ

คิดดูสิครับ มีสนามกอล์ฟไหนบ้างในโลกที่มีกรีนสองกรีนในแต่ละหลุมตั้งอยู่ไม่ห่างจากกันนัก และมีสภาพที่ดีทั้งสองกรีน ไม่ใช่กรีนสำรองนะครับ แต่ทางสนามใช้สลับกัน กรีนจะได้ไม่ทรุดโทรม

วันนั้นผมเล่นได้ไม่ค่อยดีเท่าไร ได้พาร์รอบละสี่หลุม เรื่องของเรื่องก็คือผมกำลังปรับความรู้สึกในการขึ้นสวิงกอล์ฟใหม่นัยว่าถ้าทำได้จนเคยชินจะทำให้ตีได้ไกลขึ้น ก็จริงนะครับ เพราะบางหลุมผมตีได้ไกลถึง 280 หลาก็มี แต่ได้แค่หลุมเดียว(สำหรับผมนับว่าไกลที่สุดในชีวิตแล้วและเกินสภาพสังขารของตัวเอง) หลุมอื่นๆ ก็เปะปะไปตามเรื่อง คงต้องซ้อมๆๆๆๆๆๆ

ส่วนการปรับความรู้ใหม่ในการขึ้นแบ็คสวิงใหม่จะเป็นอย่างไรเดี๋ยวค่อยว่ากันต่อ

จากคุณ : thongprakai - [ วันเถลิงศก (15) 09:56:50 ]