ความคิดเห็นที่ 1 เชิญเลยนะครับ.... กอล์ฟเป็นกีฬาที่มีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้นไม่น้อยหน้ากว่ากีฬาประเภทอื่นใด และสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนที่เล่นกีฬานี้ จะว่าไปถ้าลองมีใครเก็บเป็นสถิติดู ผมเชื่อว่ากอล์ฟน่าจะเป็นกีฬาที่มีเรื่อง มหัศจรรย์เกิดขึ้นมากที่สุดก็ว่าได้ ในฐานะที่ผมเคยเล่นกีฬามาหลายหลากประเภทมากเพราะผมเคยเรียนในโรงเรียนประจำซึ่งกำหนดให้กีฬาเป็นลมหายใจของนักเรียนเลยก็ว่าได้ ดังนั้นไม่ว่านักเรียนที่เป็นชายจริงหรือนักเรียนเกือบชายจริงต่างต้องเล่นกีฬาทั้งสิ้น แม้จะลงไปวิ่งตูดบิดอยู่ในสนาม หรือลูกฟุตบอลที่กลิ้งเข้ามาหาตัวเองโดยบังเอิญไม่มีใครตั้งใจส่งมาให้ แทนที่จะวิ่งเข้าหากลับร้องวี้ดว้ายกระตู้วู้แล้วกระโดดวิ่งหนี  หรือจะอ้างว่ามีรอบเดือนก็อ้างไม่ได้ พวกนี้ก็ต้องเล่น ไหนๆ ก็พูดถึงเรื่องกีฬาของโรงเรียนแล้ว ก่อนที่จะเขียนเรื่องความมหัศจรรย์ของกีฬากอล์ฟ ผมอยากจะเล่าให้ฟังถึงกีฬาที่พวกเราเล่นกันในโรงเรียนในฐานะนักเรียนประจำให้อ่านกันสักนิด แน่นอนมันมีเรื่องบ้าบอให้อ่านกันคลายเครียด ถ้าไม่บ้าบอไม่เอามาเล่าหรอกเสียเวลาอ่านเปล่าๆ เนื่องจากสมัยก่อนโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนประจำชายล้วนตั้งอยู่ที่อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี แต่สมัยนี้ผมพอทราบมาเลาๆ ว่าเดี๋ยวนี้เขารับนักเรียนหญิงด้วยนะ เท็จจริงเป็นประการใดถ้ามีใครรู้จริงวานช่วยบอกทีแล้วกัน ผมเองไม่กล้ายืนยัน แต่คิดแล้วก็น่าน้อยใจอยู่เหมือนกันที่ดันเกิดเร็วไปทุกที ไม่ค่อยได้เจออะไรดีๆ อย่างที่เด็กสมัยนี้เขาเจอกัน พอเริ่มเปิดเรียนทางโรงเรียนจะทำการจัดสรรนักเรียนออกเป็นสีต่างๆ มีสีเขียว สีแดง สีน้ำเงิน สีขาว สีเหลือง สีเทา และสีดำ โดยให้แต่ละสีมีนักเรียนจำนวนใกล้เคียงกันและมีขนาดตามความสูงในแต่ละสีใกล้เคียงกันด้วยเพื่อไม่ให้เกิดความได้เปรียบเสียเปรียบ และแบ่งออกเป็นรุ่นต่างๆ มีรุ่นใหญ่ ถ้าจำไม่ผิดจะสูงเกินกว่า 160 ซม.ขึ้นไป รุ่นกลางสูงระหว่าง 150 ถึง 159 ซม. และรุ่นเล็กเตี้ยกว่า 150 ซม.ลงไป สีดำและสีเทาเพียงสองสีเท่านั้นที่มีนักกีฬาน้อยกว่าสีอื่นๆ เพราะสีดำคือนักเรียนระดับชั้นมัธยมปลายซึ่งมีแต่นักเรียนตัวโตๆ เท่านั้น ส่วนสีเทาคือนักเรียนที่เราเรียกกันว่าเด็กเณรซึ่งก็คือนักเรียนที่มีจุดประสงค์เมื่อเรียนจบและเรียนต่อเพื่อบวชเป็นพระในศาสนาคริสต์เท่านั้น เด็กสีเทาหรือเด็กเณรมีจำนวนค่อนข้างจะจำกัดเช่นเดียวกัน สีแต่ละสีจะมีพรีเฟ็ค(prefect)หรือหัวหน้าของแต่ละสีโดยบราเดอร์เป็นผู้คัดเลือกให้ พรีเฟ็คหรือหัวหน้าสีไม่มีอำนาจปกครองนักเรียนรุ่นน้องอย่างเดียวกับในหนังสือเรื่องแฮรี่ พ๊อตเตอร์ หรอกนะ เท่าที่เห็นรู้สึกจะทำหน้าที่เลือกสรรนักกีฬาในสังกัดสีของตนเพื่อคัดตัวไปแข่งในการแข่งขันกีฬาประจำปีซึ่งก็จะมีการแข่งขันกรีฑาประเภทลู่และลาน หน้าที่นอกจากนั้นก็เห็นจะเป็นเดินนำหน้าขบวนพาเหรดตอนแข่งกีฬาสี แล้วคอยตะโกน ซ้ายหัน ขวาหัน กลับหลังหันเท่านั้น กีฬาที่เราเล่นกันเป็นหลักมีฟุตบอล บาสเก็ตบอล วอลเล่ย์บอล และทาวเว่อร์ กีฬาที่เรียกว่าทาว์เว่อร์นี่ถ้าไม่อธิบายสักนิดคงจะไม่มีทางรู้จักเป็นแน่ กีฬานี้จะเหมือนกีฬาฟุตบอลคือต้องใช้เท้าเตะอย่างเดียว ใช้มือเตะไม่ได้ยกเว้นผู้รักษาทาวเว่อร์ สนามที่ใช้เล่นจะมีขนาดเล็กกว่าสนามฟุตบอลมากนัก ประมาณว่ามีความยาวของครึ่งสนามฟุตบอล กว้างประมาณ 20 เมตร แต่ละด้านของสนามแต่ไม่ใช่สุดขอบสนามแต่จะร่นเข้ามาประมาณ 5 เมตรจะตีเป็นรูปวงกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณสามเมตรที่ทั้งสองฟากสนาม ตรงกลางวงกลมจะมีเสาทรงกระบอกที่เรียกว่าทาวเว่อร์สูงประมาณสองฟุต เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 5 นิ้ว ตั้งอยู่ ผู้เล่นแต่ละฝ่ายจะมีผู้รักษาทาว์เว่อร์ที่จะต้องคอยป้องกันไม่ให้คู่ต่อสู้เตะลูกบอลมาชนทาวเว่อร์ล้ม ถ้าเตะลูกบอลไปชนเสาทาวเว่อร์ล้มลงถือว่าเป็นคะแนน จำนวนผู้เล่นก็เท่าที่มีอยู่ในแต่ละรุ่นของแต่ละสี คือในการแบ่งนักกีฬาออกเป็นรุ่นๆ นั้นจะจัดให้นักเรียนลงตัวโดยมีผู้เล่นเท่ากันพอดีมันเป็นไปไม่ได้ บราเดอร์จะพิจารณาเองว่าทีมไหนที่ดูแล้วมีนักกีฬาที่อ่อนหัดกว่าก็จะแถมตัวให้ ตัวอย่างเช่นรุ่นเล็ก สีขาวอาจมีนักเรียนกว่า 11 คนก็ได้จะเป็น 12 หรือ 13 หรือ 14คนก็สุดแล้วแต่ แต่จำนวนผู้เล่นมากกว่าไม่ได้หมายความว่าจะได้เปรียบนะ บางทีคนเล่นเยอะไปและถ้าไม่ได้เรื่องกลับยิ่งทำให้ยุ่ง ยุ่งอย่างไรเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง กีฬาทาวเว่อร์นี่มันสุดๆ ก็ตรงที่ใช้ลูกฟุตบอล 3 ลูก ได้ซัดกันวุ่นวายโกลาหล นัวเนียกันสนุกนักแล ที่เล่นกันก็ว่ากันไปตามสบาย ส่วนใหญ่หัวหน้าของแต่ละทีมจะแบ่งลูกทีมออกเป็นสองกองคือกองหน้าทำหน้าที่ยิงอย่างเดียว และกองหลังจะทำหน้าที่ป้องกันและส่งลูกให้กองหน้าหรือไม่ก็เลี้ยงไปเป็นกองหน้าเสียเองก็มีบ่อยๆ กองกลางไม่ต้องมี ลูกอยู่ที่ไหนก็เฮโลแห่กันไปที่นั่นแหละ ตำแหน่งที่ไม่มีใครอยากเป็นก็คือผู้รักษาทาวเวอร์ ก็มันต้องเจ็บตัวไม่น้อยเพราะบางทีลูกบอลทั้งสามลูกดันมารวมกันที่ฝ่ายเดียว แม้ผู้เล่นจะล้ำเข้ามาในเส้นวงกลมไม่ได้จะยิงประตูต้องอยู่นอกเส้น ผู้รักษาฯ ก็จะออกมานอกเส้นไม่ได้ด้วยเหมือนกัน เวลาบังเสาทาวเว่อร์ส่วนใหญ่จะหันหลังให้ หันหน้าไม่ได้มันเสี่ยงเกินไปเกิดเตะลูกสูงขึ้นมานิดเดียวมีหวังจุกหน้าเขียวได้ง่ายๆ ปลีน่องด้านหลังจึงกลายเป็นที่รองรับลูกที่ฝ่ายตรงข้ามเตะอัดเข้าใส่อยู่ตลอด มันเจ็บนะ ใครว่าไม่เจ็บ แถมยังต้องคอยหมุนตัวไปมาเพื่อบังเสาทำเอาเวียนหัวได้ง่ายๆ เรื่องจี้ก็มีให้หัวเราะกันอยู่เสมอคือ มีอยู่ปีหนึ่ง ผมจำได้ว่าอยู่สีขาวรุ่นเล็ก(มันก็เล็กมาเรื่อยแหละ กว่าจะใหญ่ได้ก็ลุ้นกันแทบตาย คือผมน่ะโตช้าครับ) ปีนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นเหมือนพวก “ชั้นผู้ชายนะยะ” อยู่ในทีมด้วย วันหนึ่งทีมเราต้องไปเล่นทาวเว่อร์ อ้ายหัวหน้าทีมก็ทะลึ่งจับนายผู้ชายนะยะไปเป็นผู้รักษาทาวเว่อร์ ฝ่ายตรงข้ามก็มันน่ะซี พอเตะอัดเข้าไปที ถ้าเป็นคนอื่นจะเอาขากัน หรือหันหลังใช้น่องปิด แต่แม่ผู้ชายนะยะกลับกระโดดหนี แถมส่งเสียงร้องวี้ดว้าย ทำท่าสะดีดสะดิ้งสะบัดมือสะบัดไม้เหมือนจับเอาลิงมาเล่นลิเกไงยังงั้น ฝ่ายตรงข้ามจำไม่ได้ว่าเป็นสีอะไร มันอัดเอาอัดเอา ผ่านไปยังไม่ครึ่งเวลาก็โดนอัดไป 5 ต่อ 2 แล้ว ร้อนถึงหัวหน้าทีมชื่ออ้ายเหลนต้องเข้ามาขู่ “ถ้าเอ็งปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามยิงได้อีก ข้าจะจับเอ็งแก้ผ้า” ฝ่ายตรงข้ามซึ่งมันก็เพื่อนกันนั่นแหละ เพียงแต่อยู่คนละสี อยากเห็นนายผู้ชายนะยะโดนจับแก้ผ้าก็มันกันใหญ่ ต่างทุ่มสุดกำลังระดมยิงกันหั่นแหลก ส่วนนายผู้ชายนะยะคงกลัวว่าจะโดนจับแก้ผ้าก็เลยทุ่มสุดแรงเหมือนกัน ใครทำท่าเลี้ยงลูกเข้ามาใกล้ แม่ชูมือกางเล็บยิงฟันขู่ฟ่อๆ ถลาเข้าหาเหมือนกัน ฝ่ายตรงข้ามอดจะเกรงกลัวกงเล็บอัคคีอยู่ไม่น้อย ประกอบกับท่าทางของนายผู้ชายนะยะก็น่าขันอยู่ มันเลยยิงทิ้งยิงขว้างไปหมด จนหมดเวลาครึ่งแรก คะแนนจึงจบลงที่ 5 เท่ากัน คือไม่เสียประตูอีกเลย พอเล่นจบเวลา ปรากฏว่าทีมเราชนะไป 8 ต่อ 6 โดยมีนายผู้ชายนะยะเป็นผู้รักษาทาวเว่อร์ทั้งสองครึ่งเวลา - เห็นไหมว่าคนเรานี่ถ้ามันถึงที่สุดจริงๆ อะไรก็ทำได้ โปรดติดตามตอนต่อไป แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 48 22:40:31 จากคุณ : thongprakai - [ 27 เม.ย. 48 20:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะพี่ทอง........ อาบน้ำปะแป้งเหลี่ยงเลี้ยงมาปูเสื่อกิน รอฟังต่อค๊า........ อุ้ย......นี่ถ้าเพื่อนหนูมันหลงมาอยู่ในดงแมนๆ แบบนี้นะฮ้า มันสู้ตายถวายชีวิตเลยค๊า แบบสู้ทุกวิถีทางเพื่อให้ถูก แก้ผ้าอ่ะค่ะ............. จากคุณ : jita - [ 27 เม.ย. 48 20:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับ.....พี่ทองฯ วันนี้เข้ามานั่งแถวหน้าเลยครับ รออ่านตอนต่อไปครับ จากคุณ : newport 2 - [ 27 เม.ย. 48 20:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อิๆ...วี...ก็มา...น๊า...ฮ๊า... แหมแต่...หนู...ไม่ถึงขนาดเพื่อนท่านเลขา...น๊า...ฮ๊า... รออ่านต่อ...น๊า...อุ๊ย...ครับ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 28 เม.ย. 48 00:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีตอนเช้าครับ....พี่ทองฯ , คุณจิตา , คุณ Vee เข้ามาทักทาย  ยามเช้า  ครับ ไปล่ะ จากคุณ : newport 2 - [ 28 เม.ย. 48 04:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนผมได้กลับมาอ่านพ๊อตเกตบุ๊ค ชุด โรงเรียนกลางป่า อีกครั้งหนึ่งเลยครับ (ต้นฉบับโรงเรียนกลางป่าเขียนโดยมัดเซ่อชาตรี ) ชอบครับชอบ ตามอ่านต่อครับ จากคุณ : Cecile - [ 28 เม.ย. 48 08:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณทองและทุกๆท่าน... แหม..ท่านเลขา สงสัยจะล้อเล่น555 ถ้าเป็นอัสสัมฯเท่าที่ผมเคยไปรับส่งลูกสาวของพี่(ที่หอพักใกล้ๆโรงเรียน) เมื่อ7-8 ปีก่อนนี้...ม.ปลายรับผู้หญิงด้วยครับ จากคุณ : SUER - [ 28 เม.ย. 48 09:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ  ติดตามอ่านมาตลอด เพิ่งได้เข้ามาทักทายครับ รออ่านต่ออยู่ครับ จากคุณ : หมู (แก่) (สามวา) - [ 28 เม.ย. 48 11:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับคุณทอง ผมเองก็เป็นแฟนประจำติดตามอ่านตลอดครับ ไม่มีโอกาสได้สนทนาด้วย คราวที่ไปเด่ที่เมืองเอกถามคุณjitaว่าคุณทองคนใหนแต่ไม่มีเวลาไปทักทายเพราะรีบออกคนล๊ะก้วน โอกาสหน้าคงได้คารวะครับ ติดตามอ่านครับ จากคุณ : เอนทาเนียร์ - [ 28 เม.ย. 48 11:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับคุณจิตา ถ้าเพื่อนคุณชอบให้จับแก้ผ้าในวงหนุ่มๆ ผมตรงข้ามครับ คุณ Vee ถ้าไม่ใช่ขนาดแบบเพื่อนผม แล้วใกล้เคียงแค่ไหนล่ะ เห็นว่ายังโสดไม่ใช่เหรอ...ฮิ ฮิ คุณ Newport สวัสดียามบ่ายครับ คุณ Cecile มาสเตอร์ชาตรีนี่คุ้นๆ เหมือนๆ กัน แต่ไม่แน่ใจนะครับ แต่สมัยผมยังไม่ถึงกับกลางป่า ไม่มีกระต่ายออกมาชมจันทร์ยามค่ำ แต่เห็นว่าก่อนหน้าผมหลายปีนั้นมี ตอนผมอยู่มีแต่เก้งร้องเอ๋งๆ เต็มไปหมด เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง คุณ Suer ครับ ขอบพระคุณมากสำหรับข้อมูลครับ คุณหมู(หนุ่ม)สามวาครับ ยินดีต้อนรับครับ ตอนต่อไปต้องรอหน่อยนะครับ วันนี้งานเยอะจัง หวัดดีครับคุณเอนทาเนียร์ โอกาสหน้าเราต้องได้พบกันแน่ เด่ไหนเด่หนึ่งแน่นอน พรุ่งนี้ผมอาจไปไม่ได้ แต่ถ้าเคลียงานทันก็จะไปดังเดิมครับ รอตอนต่อไปหน่อยนะครับ วันนี้งานเยอะจัง(ปกติไม่ค่อยมีอ่ะ) จากคุณ : thongprakai - [ 28 เม.ย. 48 13:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คารวะท่านพี่ทอง, คุณจิตา คุณ Vee คุณnewport2, พี่ suer คุณหมูฯ และก็พี่เอ็นฯ ...คิดถึงชาววีคเด่มากๆ... หนูขอจองนั่งแถวหน้า...เอาตรงริมประตูนะค่ะ....(เผื่อต้องแว๊บออกนอกห้องบ้างค่ะ) พักนี้งานยุ่งจนหัวฟู ....ร่มวีคเด่เลยไม่กางไม่ค่อยจะออกค่ะ   ตั้งใจไว้ว่ารอบหน้า...เป็นไงเป็นกัน ต้องกางให้ได้กะเค้าซักที จากคุณ : ชาเขียว_red tee - [ 28 เม.ย. 48 13:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หวัดดีค่ะพี่ทอง....พี่เอนฯ...คุณหมู(แก่)...พี่เสือ...คุณ Cecile...พี่วี...พี่newport.............. ม่ะด้ายล้อเล่นค่ะพี่เสือขา ก็เพื่อนหนูมันผู้ชายนะยะเหมือนนาง เอ้ยนายทวารของพี่ทองเค้านิ แถมมันช๊อบชอบเวลาอยู่ในดงหนุ่มๆ นักกีฬาหน่ะค่ะ....... หนูก็ว่างั้นแหละพี่ทอง........อิอิ รออ่านต่อค่ะ พรุ่งนี้หนูก็ไปม่ะด้ายอ่ะ วุ้ย.....ชาเขียวมาปาดหน้าซะงั้น หวัดดีจ้า ไม่เจ๊อะกันนานคิดถึงจังเล้ย........ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 48 14:10:54 จากคุณ : jita - [ 28 เม.ย. 48 14:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนจะอ่านกันต่อ ผมมีข่าวดีจะประกาศให้ทุกท่านทราบ เนื่องจากคุณ Leona พญาสิงห์สาวแห่งภาคเหนือสามารถทำ eagle ได้ที่หลุมพาร์ 5 สนามกัซซัน แต่เจ้าตัวไม่ประสงค์จะโม้เอง ผมเลยทำหน้าที่โม้ให้โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่อง......ผมขออนุญาตเป็นตัวแทนพวกเราชาวกอล์ฟพันทิพย์ขอแสดงความยินดีด้วยอย่างเหลือหลาย และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้ อีเก้ง ต่อไปเรื่อยๆ..... สวัสดีครับคุณชาเขียว ขนาดงานเยอะจนหัวฟูยังแอบเข้ามาทักกันได้ น่ารักจริงๆ อ่านกันต่อนะครับ เมื่อพูดถึงเรื่องการเล่นกีฬาของเรา ผมจำเป็นต้องอธิบายสักนิดว่าตารางการเล่นในแต่ละวันยกเว้นวันหยุดนั้นเป็นอย่างไร เดี๋ยวจะเข้าใจผิดคิดว่านักเรียนจัดกันเอาเอง คือทางโรงเรียนจะกำหนดประเภทกีฬาให้แต่ละรุ่น แต่ละสีว่าวันใดต้องเล่นอะไรโดยดูจากกระดานใหญ่(มาก)ซึ่งส่วนใหญ่หัวหน้าทีมจะเป็นคนไปดู เมื่อทราบว่าต้องเล่นอะไรก็ไปเบิกอุปกรณ์จากห้องกีฬา และนำมาส่งคืนพร้อมบันทึกผลการเล่นด้วย ผลการเล่นของแต่ละรุ่น แต่ละสีในแต่ละวันจะนำมารวมเพื่อดูว่าสีใดมีผลงานดีที่สุดเมื่อตอนปลายปี ความจริงเมื่อก่อนก็มีกีฬาประเภทอื่นด้วยเช่นรักบี้ ปิงปอง ยิมนาสติค ตี่จับ ซ่อนหา หมากเก็บ และอื่นๆ ตามถนัด การแข่งขันก็มีเช่นกันแต่จะจัดเป็นครั้งคราวไม่ใช่เล่นกันทุกวันแบบประเภทกีฬาที่ได้กล่าวไปแล้ว ตอนที่ภาพยนต์เรื่องสตรีเหล็กเข้าฉายในโรง พอเห็นโฆษณาหนังเรื่องนี้ทำให้ผมอดนึกถึงนายผู้ชายนะยะคนนี้ไม่ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่าวันไหนที่เราต้องเล่นบาสเก็ตบอลจะต้องเล่นวอลเล่ย์บอลคู่กันไปด้วยเสมอ คือในแต่ละรุ่นของแต่ละสีโดยปกติจะมีนักกีฬาประมาณ 11 คนซึ่งจะแบ่งไปเล่นบาส 5 คนและเล่นวอลเล่ย์ 6 คน พอดีๆ หรือเกินๆ นิดหน่อย ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนักเรียนส่วนใหญ่ไม่ชอบเล่นวอลเล่ย์บอล ส่วนใหญ่จะเฮโลกันไปเล่นบาสเก็ตบอลเสียหมด ยกเว้นหัวหน้าสั่งเด็ดขาด มาทราบทีหลังเป็นเพราะส่วนใหญ่จะใช้นิ้วทั้งสิบดีดลูกวอลเลย์กันไม่เป็น รับด้วยสองแขนก็ไม่เป็น เสริฟลูกก็ไม่ค่อยจะเป็น ทีมของเราก็เหมือนกัน วันนั้นผมกับนายผู้ชายนะยะไปถึงสนามวอลเล่ย์ปรากฏว่ามีเราแค่สองคน ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งมีผู้เล่นเกิน แทนที่ครูผู้ควบคุมการเล่นจะให้เล่นครั้งละ 6 คน ดันให้ลงพร้อมกันเลยทีเดียว 8 คน มันเอาเปรียบกันอย่างชนิดที่อภัยกันไม่ได้ 8 ต่อ 2 มันยุติธรรมที่ไหน เมื่อเป็นแบบนี้เพราะความผิดของเราเองที่มีผู้เล่นน้อยเอง มันเลยเป็นเรื่องที่ช่วยอะไรไม่ได้ เราจึงต้องทำใจยอมรับว่าคงไม่รอดสันดอน คงต้องแพ้อย่างยับเยินแน่ แต่บังเอิญ 2 คนของเราคือผมและนายผู้ชายนะยะต่างเล่นวอลเล่ย์เป็นทั้งคู่ พอเริ่มเล่นเราจึงรู้ว่าเรา 2 คนนั้นกลับเป็นต่อมากมายหลายขุมเพราะฝ่ายตรงข้ามนอกจากจะเล่นกันไม่ค่อยเป็นแล้วยังมักจะแย่งลูกกันเอง ทำลูกเสียอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่เราสองคนไม่มีทางแย่งกันเด็ดขาด และตีลูกกลับไปไม่มีเสีย ยิ่งเวลาเสริฟลูกยิ่งหมูหวานใหญ่เพราะเราพออ่านออกว่าใครที่รับลูกเป็น ใครที่รับไม่เป็น เราก็เสริฟลูกไปที่คนที่รับไม่เป็นและได้คะแนนทุกครั้ง เราเรียกตำแหน่งตรงนั้นว่า “บ่อทอง” แล้วที่บอกว่าดูหนังเรื่องสตรีเหล็กแล้วนึกถึงนายผู้ชายนะยะเป็นเพราะเวลาแม่เจ้าประคุณกระโดดขึ้นตบแต่ละทีเหมือนลูกระเบิด หล่นลงไปตรงไหนก็วงแตกกระจายตรงนั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแม่คุณถึงกระโดดได้สูงขนาดนั้น - ท่าทางจะชอบอยู่ข้างบนแฮะ ครูผู้ควบคุมถึงกับหัวเราะ เอิ๊ก อ๊าก ชอบใจเป็นการใหญ่ที่เราสองคนสยบอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างราบคาบ 2 เซ็ทรวด เราเดินกลับหอพักด้วยความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อหัวหน้าถามผลการเล่นเพราะต้องนำไปบันทึก นายเหลนหัวหน้าทีมถึงกับตะลึง อึ้งไปเลยเมื่อผมบอกว่าเราชนะสองต่อศูนย์ หลังจากวันนั้น ผมและนายผู้ชายนะยะเลยกลายเป็นตัวประจำที่ต้องลงเล่นวอลเล่ย์ตลอดศก ไม่มีโอกาสได้เล่นบาสเลย ผมกับนายผู้ชายนะยะเลยกลายเป็นเพื่อนสนิทกันจนผมเกือบ(แค่เกือบนะครับ) เกือบจะเสียตัวให้นายผู้ชนะยะ เรื่องเป็นอย่างไรเดี๋ยวค่อยว่ากัน โปรดติดตามต่อไป จากคุณ : thongprakai - [ 28 เม.ย. 48 15:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 WoW WoW.......พี่ลีโอนา เก่งจังเลยค๊า.........ดีใจด้วยค่ะ เย้ เย้ เย้ ....... อิอิ รอฟังเรื่องเกือบจะเสียตัวของพี่อ่ะ แต่เอ๊ หรือเสียไปละ.....คริ คริ คริ จากคุณ : jita - [ 28 เม.ย. 48 17:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ...ทุกๆท่าน จากคุณ : FILA - [ 28 เม.ย. 48 17:30:56 A:203.170.149.97 X: TicketID:087399 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีฮ่า! ผมผู้ชายทั้งแท่งนะฮะ จากคุณ : CVTบ้านโป่ง - [ 28 เม.ย. 48 19:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีครับคุณ FILA และคุณบ้านโป่ง....ทั้งแท่งจริงหรือฮ้า.... อ่านต่อนะฮะ ก่อนจะไปถึงเรื่องที่ผมเกือบจะเสียตัว มาอ่านเรื่องผมเล่นฟุตบอลก่อนดีกว่า สนามฟุตบอลของโรงเรียนมีเยอะจริงๆ ผมว่าคงไม่น้อยกว่า 20 สนามเห็นจะได้ แต่ก็แปลกนะที่ทางโรงเรียนไม่ได้สอนเรื่องเบสิคต่างๆ ในการเล่นฟุตบอลให้นักเรียนเลย ครูที่มาคอยดูแลควบคุมจะเอาเสื่อมาปูนั่งที่ขอบสนาม พลางจิบเครื่องดื่ม สูบบุหรี่ ชมนกชมไม้ไปตามเรื่อง พอหมดเวลาก็เป่านกหวีด ดังนั้น บรรดาเด็กๆ อย่างพวกนักเรียนชั้นประถม 1 2 หรือ 3 หรือ 4 จะเล่นบอลระบบ ขึ้น 10 ลง 10 คือลูกบอลอยู่ตรงไหนก็จะเฮโลวิ่งตามกันไปเป็นพรวนเหมือน แม่งูเอ๋ยกินน้ำบ่อไหน ไม่มีผิด บางทีลูกออกต้องทุ่มให้เพื่อน เด็กบางคนจะทุ่มเอง เตะเองเสร็จสรรพ นึกถึงสมัยก่อนที่เราเล่นบอลกันยังขำไม่หาย ส่วนตัวผมเอง ผมก็ว่าผมเล่นบอลพอได้นะ แต่ก็แบบเด็กๆ แหละ แต่อ้ายเหลนหัวหน้าทีมจะให้ผมเป็นผู้รักษาประตูอยู่เรื่อย ไม่รู้เป็นบ้าอะไรของมัน เอะอะอะไรก็ให้ผมเป็นผู้รักษาประตู ใจผมน่ะอยากเป็นศูนย์หน้าจะได้ยิงประตูกับเขาบ้าง แต่มันก็ไม่ยอม วันหนึ่งทีมของเราต้องเล่นบอล สนามที่เราเล่นอยู่ค่อนข้างไกล ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองมัวโอ้เอ้อะไรอยู่ถึงไปถึงสนามช้ากว่าคนอื่น ปกติคนไปถึงสนามช้านี่ครูจะทำโทษให้วิ่งรอบสนามบอลสิบรอบ แต่ผมรอดตัวไปได้ พอไปถึงเห็นอ้ายเหลนหัวหน้าทีมทำหน้าที่เป็นผู้รักษาประตูแทนอยู่ ผมวิ่งกระหืดกระหอบมาถึง หมายวิ่งลงสนามไปเล่นตำแหน่งศูนย์หน้า แต่โดนอ้ายเหลนตะโกนเรียกดังลั่น “เฮ้ย อ้ายทอง เอ็งมาเป็นโกล์” “ไม่เอาโว้ย ข้าจะเล่นศูนย์หน้า” ผมเถียงเสียงดังเหมือนกัน “เดี๋ยวเอ็งโดนเตะ ศูนย์หน้าน่ะของข้าโว้ย” อ้ายเหลนทำท่าเอาเรื่อง ก็มันตัวใหญ่กว่าผมตั้งเยอะ ถ้าชกกับมันมีหวังผมโดนเตะตายเลยจำต้องก้มหน้าเดินคอตกไปเป็นผู้รักษาประตู แต่ก็ดีเหมือนกัน เป็นผู้รักษาประตูไม่เหนื่อยดี ไม่ต้องวิ่ง แถมตอนนั้นผมกำลังปวดฉี่อยู่พอดี มองไปที่กลางสนามเห็นทีมเรากำลังบุกอยู่ ผมเลยถลกขากางเกง ยืนแอ่นฉี่อยู่ที่โคนเสาประตูนั่นเอง ฉี่ไปยังไม่ทันถึงครึ่ง หันกลับไปมองอีกทีเห็นเพื่อนที่ทำหน้าที่กองหลังสกัดลูกไว้ได้แล้วเขี่ยลูกส่งต่อมาให้ผมโดยที่ไม่ทันมองว่าผมกำลังฉี่อยู่ แต่ก็ยังโชคดีนะที่มันส่งลูกมาที่ผมยืนฉี่อยู่พอดี ผมเลยเอาเท้าเหยียบลูกไว้ได้ทัน ฝ่ายตรงข้ามเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้รับลูก แค่เอาเท้ายันลูกไว้เฉยๆ มันเลยกรูเข้ามาชาร์จกันเป็นกลุ่มใหญ่หมายแย่งลูกจากเท้า ผมพวักพะวง ทำอะไรไม่ถูก ฉี่ก็ยังฉี่ไม่เสร็จ เพื่อนจะวิ่งเข้ามาช่วยก็สายเกินไปเสียแล้ว พวกมันกำลังจะถึงตัวอยู่แล้ว ผมจึงตัดสินใจเด็ดขาดหันขวับกลับไปทันทีทั้งที่ฉี่ยังพุ่งเป็นสาย แล้ววาดไปวาดมาป้องกันไม่ให้พวกมันเข้ามา พลางร้องตะโกนท้าว่า “เข้ามาสิ พวกเอ็งแน่จริงก็เข้าแย่ง” ได้ผลเกินคาดครับ พวกมันแตกกระเจิงกลัวว่าจะโดนผมฉี่รดเข้าให้ หยดสุดท้าย ผมยังฉี่รดลงไปที่ลูกบอล หันไปยิ้มเยาะๆ ให้พวกมัน พอฉี่เสร็จ เก็บอาวุธลับเรียบร้อย ผมก้มลงหยิบลูกโดยไม่เช็ดฉี่ออก แล้วเตะโด่งออกไปกลางสนาม อ้ายเหลนวิ่งเข้ามาหาแล้วบอกว่า “เอ็งแน่มาก เอ็งแน่มาก เอ็งเป็นผู้รักษาประตูน่ะเหมาะที่สุดแล้ว” ท่านผู้อ่านกรุณาอย่าวาดภาพเป็นพวกระดับทีมชาติ หรือนักเรียนโตๆ นะครับ ตอนนั้นผมอายุแค่สิบขวบเท่านั้นเอง โปรดติดตามต่อไป จากคุณ : thongprakai - [ 28 เม.ย. 48 21:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับ...คุณทอง คุณjita คุณชาเขียว คุณnewport2 คุณเอนทาเนียร์ คุณFILA คุณSUER คุณcecile คุณCVT คุณหมู(แก่)(สามวา)... ยินดีปนอิจฉา...สุดๆ...กะ คุณLeona ด้วยครับ... คุณทองครับ...ของผมขนาด โสดแต่ไม่สดอย่าทดลอง...ขอบอกกก...อิๆ...แล้ว...ก็...มังกรอาละวาดตั้งแต่เดะๆ...เลยอ่ะ... รอตอนต่อไปอยู่อ่ะครับ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 29 เม.ย. 48 00:51:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยืนยันข่าวตั๊กกะตาลีโอน่าได้อีเกิ้ลค่ะ คนอะไร น่ารักแล้วยังเก่งอีก ได้โฮลอินวันตั้งสองครั้งแล้วด้วย จากคุณ : SS (SP700) - [ 29 เม.ย. 48 08:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อรุณสวัสดิ์ครับคุณ Vee ผมแค่สงสัย ไม่ได้คิดจะลอง ถ้าลองผมลองไปนานแล้ว สวัสดีครับคุณนก....แล้วคุณนกเคยได้อีเก้ง ได้โฮล อิน วัน กับเค้าหรือยังครับ คุณนกก็น่ารักไม่แพ้ใครหมือนกัน ผมจะได้ช่วยเฮ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 10:06:29 จากคุณ : thongprakai - [ 29 เม.ย. 48 10:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านต่อนะครับ โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่มีบริเวณกว้างขวางมาก ผมเดาไม่ถูกหรอกว่าจะมีสักกี่ร้อยหรือกี่พันไร่ ที่แน่ๆ มีสนามฟุตบอลหลายสิบสนาม สนามบาสเก็ตบอลอีกเป็นสิบๆ สนาม และสนามอื่นๆ อีกเยอะแยะ อาคารเรียนแต่ละหลังจะตั้งอยู่ห่างกันพอสมควร ถ้าเดินจากหอพักไปยังตึกเรียนที่อยู่ไกลสุดจะกินเวลาเป็นสิบๆ นาที บรรดาครูหรือบราเดอร์จะขี่จักรยานหรือมอร์เตอร์ไซค์เป็นพาหนะ แต่นักเรียนก็เดินสิครับ มีโบสถ์ขนาดใหญ่เอาการ มีหอพักภายในบริเวณโรงเรียนอยู่สามสี่ตึก มีพื้นที่ที่จัดให้นักเรียนดูหนังแบบหนังกลางแปลงขนาดใหญ่ไม่น้อย และยังมีที่รกร้างยังไม่ได้ถางอีกเยอะแยะ ถ้าเดินจากหน้าโรงเรียนไปท้ายโรงเรียนผมเดาว่าคงต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงมั้ง แต่ที่กล่าวมานั้นเป็นสภาพของโรงเรียนสมัยก่อน ปัจจุบันคงเปลี่ยนไปมากแล้ว หลังอาหารค่ำ นักเรียนจะได้รับอนุญาตให้เดินเล่นย่อยอาหารก่อนจะขึ้นนอน แต่ใครอยากจะทำการบ้าน หรือเล่นตี่จับ แอบสูบบุหรี่ก็ได้ ผมกับนายผู้ชายนะยะชอบที่จะเดินเล่นย่อยอาหารมากกว่า เดินเกี่ยวก้อยกันไป คุยกันกระหนุงกระหนิง จนเพื่อนๆ ล้อว่าเราเป็นผัวเมียกัน แต่ใครเป็นผัว ใครเป็นเมียก็ไม่รู้ ค่ำวันหนึ่ง เราออกเดินเล่นกันตามปกติ เราเดินไปตามถนนหน้าหอพักซึ่งล้อมรอบสนามฟุตบอลที่อยู่หน้าหอพักพอดี ฝั่งตรงข้ามกับหอพักเป็นอาคารเรียนซึ่งห้ามนักเรียนเข้าไปในยามวิกาล ขณะที่ผมกับนายผู้ชายนะยะเดินผ่านอาคารเรียนหลังนั้น ผมนึกอย่างไรไม่รู้ดันเอ่ยปากชวนเธอว่า “เราไปที่อาคารเรียนนั้นไหม ไปหาที่นั่งคุยกัน” ใจผมไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็แค่อยากหามุมมืดๆ นั่งคุยกันก็เท่านั้น “จะดีเหรอ เค้าห้ามไว้ไม่ใช่เหรอ” “ห้ามน่ะใช่ แต่ใครจะรู้ล่ะ มืดออกแบบนี้ ไม่มีใครเห็นหรอก” พูดจบก็ออกแรงดึงมือให้เธอเดินตามไปที่บันไดทางขึ้นตึกเรียนซึ่งก่อเป็นผนังปูนกั้นไว้ เรานั่งลงที่บันได ผนังปูนบดบังเราจากสายตาคนอื่น กลิ่นสบู่หอมจางๆ จากร่างของนายผู้ชายนะยะโชยมาเตะจมูก ผมถามว่า “เธอใช้สบู่อะไร หอมจัง” “เธอชอบเหรอ?” ผมพยักหน้าในความมืด แต่รู้สึกขนลุกเกรียวเมื่อเธอเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วเบียดตัวเข้ามาชนชิด และบอกผมว่า “ชอบก็ดมดูสิ” ไม่เพียงแต่พูด เธอเอียงแก้มมาจนชิดจมูกของผมทำให้ผมหอมแก้มเธอเข้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใจของผมตอนนั้นไม่รู้ว่ามีอะไรมาดลบันดาล ผมรู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงจริงๆ อาจเป็นเพราะจริตจก้านของเธอที่แสดงออกไม่ต่างจากผู้หญิงสักเท่าไรก็เป็นได้ ประกอบกับกลิ่นสบู่หอมจางๆ นั้น มันทำให้ผมอดใจไม่ได้จริงๆ ทำให้นอกจากหอมแก้มเฉยๆ แล้วยังหอมเรื่อยไปถึงใบหู ในขณะเดียวกันสองมือของผมดึงเธอเข้ามากอดจนแน่นและรู้สึกได้ชัดเจนว่าร่างของเธอนั้นสั่นระริก ขนลุกซู่ชูชันไปทั่วทั้งร่าง เธอครางออกมาเบาๆ แล้วแหงนหน้าขึ้น ดวงตานั้นหลับพริ้ม และรู้สึกได้ถึงลมหายใจอันร้อนระอุของเธอ ผมลืมตาขึ้นมองขณะที่ริมฝีปากของเราเกือบจะสัมผัสกันอยู่แล้ว สติสุดท้ายบอกผมว่า “อ้ายเวร นี่มันผู้ชายนี่หว่า” มันช่วยเตือนผมไว้ได้ทันท่วงทีก่อนที่ผมจะจูบเธอเข้าจริงๆ ผมรีบผละออก แต่ไม่ได้ดึงตัวออกห่าง และต้องสะดุ้งขึ้นสุดตัวอีกครั้งเมื่อมือของเธอค่อยไต่ขึ้นมาแล้วคว้าหมับเข้าให้ที่เป้ากางเกงของผมซึ่งตอนนั้นแทบจะระเบิดออกมาให้ได้ ใจหนึ่งก็อยากปล่อยให้มันเลยตามเลย แต่อีกใจหนึ่งก็เตือนว่าเธอเป็นผู้ชายนะ ขืนปล่อยไปเรื่อยๆ ผมอาจกลายเป็นผู้ชายนะยะไปอีกคนก็ได้ใครจะรู้ ผมค่อยแกะมือของเธอออกทั้งที่ใจนั้นแสนเสียดาย แต่เธอเหมือนจะรู้ใจพยายามดื้อด้านจนผมต้องออกแรงแกะมือออกจริงๆ เธอถึงยอมปล่อยมือด้วยความเสียดาย(มั้ง) นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมต้องพยายามหลีกเลี่ยงไม่เปิดโอกาสให้เราอยู่กันเพียงลำพัง - กลัวว่าจะเสียตัวน่ะ โปรดติดตามต่อนะครับ จากคุณ : thongprakai - [ 29 เม.ย. 48 10:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับพี่ทอง แล้วผมก็ได้รู้ว่า เรามาจาก ACS ด้วยกัน ผมอยู่ตึกอัสสัมชัญครับ พี่คงอยู่ตึกเทโอฟาน   เริ่มอ่านก็เอะใจแล้ว " กำหนดกีฬาเป็นลมหายใจของนักเรียน " มันจะมีโรงเรียนไหนหนา ถ้าไม่ใช่โรงเรียนของเรา   อ่านที่พี่เขียนแล้วทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่านะครับ นักเรียนจะถูกแบ่งเป็น SA,SB,SC IA IB IC และ JA JB JC เราคงไม่รู้สึกตัวตอนนั้นนะครับว่า โรงเรียนปลูกฝังความเป็น Sportmanship ไว้ติดตัวเรา    ยินดีครับพี่ ที่ยินดีได้รู้จักพี่ในนี้แล้วยังยินดีที่เป็นน้องโรงเรียนพี่ด้วยครับ จากคุณ : papamint - [ 29 เม.ย. 48 10:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมเคยเล่นครับ เป็นระบบ Total Football ของแท้ มีมาก่อนฮอลแลนด์ครับ ระบบขึ้น 10 ลง 10 สิบ ทดแทนกันได้ทุกตำแหน่ง บางครั้งนอกจากทดแทนตำแหน่งกันยังแย่งลูกข้างเดียวกันเองอีก ต่อมายังพัฒนาเป็น  ระบบ 1:9:1 ครับ คือ 9 คนนี่เล่น Total Football แล้วอีกหนึ่งคนไปกางมุงรออยู่หน้าประตูฝั่งตรงข้าม รอเพื่อนจุดพุมาให้ ก็วัดดวงตัว ตัวกับผู้รักษาประตูครับ   ปล.สมัยนั้นยังไม่รู้จักลูกล้ำหน้าครับ จากคุณ : หมู (แก่) (สามวา) - [ 29 เม.ย. 48 11:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีครับคุณ Papamint และรู้สึกยินดีอย่างล้นเหลือที่ทราบว่าที่นี่มีเด็กอัสสัมฯ ศรีราชาอยู่ไม่น้อย ผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าผลของการที่ถูกอบรมให้รู้จักการกีฬา ทำให้เราเรียนรู้การชนะให้เป็น ที่สำคัญคือแพ้ให้เป็นด้วย เรื่องที่เราจะมุ่งโทษคนอื่นก็ลดลงไปเอง คุณ Papamint และเด็กที่โตมากับกีฬาคงเห็นด้วยกับผม ว่ามั้ย? ปล. ผมอยู่ตึกอัสสัมชัญครับ สวัสดีครับคุณหมู(สามวา)... Total football ที่ว่านั้น พอมาเห็นลูกเล่นฟุตบอลทำให้นึกถึงตัวเองตอนตัวเท่านั้น ทั้งขำและตลก จากคุณ : thongprakai - [ 29 เม.ย. 48 22:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะพี่ทอง.........พี่นก คุณpapamint & เอเวอร์รี่บอดี้ พี่นกขา........เรื่องอีเก้ง หรือโฮล หนูม่ายรู้จัก....อิอิ แต่ที่รู้ๆ พี่นกน่ารักค่ะ.....เฟิร์มค่ะเฟิร์ม....... พี่ทอง....มาต่อเร๊ว......... จากคุณ : jita - [ 30 เม.ย. 48 09:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านเรื่องของพี่เรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยเป็นนักเรียน เพราะความที่พี่บรรยายได้เห็นภาพ แต่เนื่องจากเรื่องนี้ไม่มีผู้หญิง ก็เลยไม่ต้องลุ้นเหมือนนิยายเรื่องก่อน ( เรื่องนั้นผมยังเก็บไว้เลย )   กลับมาพูดเรื่องโรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชาดีกว่าครับ ผมยังนึกเสมอว่า ถ้าผมมีลูกชายผมคงไม่รีรอที่จะส่งลูกไปเรียนที่โรงเรียนนี้ มันอาจจะโหด มันอาจจะทำให้ลูกเรามีแผลกลับบ้านทุกสัปดาห์ มันอาจจะทำให้ลูกเราร้องไห้ทุกวัน แต่ผมมั่นใจว่าโรงเรียนนี้จะทำให้ลูกผมแกร่ง และใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างทรนง   เหตุการณ์ที่ผมไม่เคยลืมคือ ผมเล่นกับเพื่อนในห้องอาหาร ( ความจริงก็ไม่ได้เล่นอะไรมาก กับข้าวมันไม่อร่อย เราก็เลยเอาถ้วยแกงจืดเป็นทะเล เอาเรือพลาสติคไปลอย แล้วก็ปั้นข้าวเป็นลูกระเบิดทิ้งลงไป โต๊ะตรงข้ามเห็นแล้วชอบเลยทิ้งข้ามโต๊ะมาบ้าง ก็แค่นั้นเอง ) ภราเดอร์วีระท่านก็เลยให้ผมกับเพื่อนปีนไปนั่งบนต้นสนที่หน้าตึก ต้นสนที่เขาเพิ่งตัดให้สั้น สูงประมาณ 4-5 เมตร และไม่ให้ลงจนกว่าภราเดอร์จะสั่ง ผมกับเพื่อนนั่งตั้งแต่ 6 โมงเย็น จนห้าทุ่ม ภราเดอร์ก็เดินมาบอกว่าให้ลงมาได้แล้ว พวกเราร้องไห้กันทุกคน ทั้งหนาว ทั้งยุงกัด ลงมาภราเดอร์ก็บอกว่า " ภราเดอร์ขอโทษนะ ภราเดอร์ลืมพวกเธอไป ???"  คืนนั้นภราเดอร์วีระก็ซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้ามาเลี้ยงพวกเรา จากคุณ : papamint - [ 30 เม.ย. 48 13:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีครับ...ทุกๆท่าน... อิๆ...มายืนยันความน่ารักของ คุณนก อีกคน...แต่...เจ็บ สวย ดุ แบบหนังจีนเลยนะ...ขอบอก... หวิวแถมหวิด...มากเลย...คุณทอง...เกือบ...ปาย...แน่ะ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 30 เม.ย. 48 14:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พี่วี......เมื่อวานตีเป็นไงมั่งอ่ะ....... ได้ข่าวว่าเป็นร้องเพลงเป็นน้องอ้อมกันเหรอคะ พ่อสี่หนุ่ม สี่มุมเมือง...........ถอยดีกว่า ม่ายอาวววววววววดีกว่า แหมถ้าหนูไป หนูก็อยู่................................................................................................................................... ก๊วนพี่แหงมๆๆๆๆๆ อิอิอิ ระดับ SHC โน่นต้องพี่ทองโน่น...........................................................555555 จากคุณ : jita - [ 30 เม.ย. 48 20:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 หวัดดีท่านเลขาฯ... เละตามเคย...อยู่แล้นนน... แหม...ไม่ฮัมเพลงน้องอ้อมไงไหว... ท่านผู้การ...ไดร์ฟแต่ละที...300 up แถมเหล็กคมอย่างกะมีดบินลี้คิมฮวง...ขนาด พี่ที พาร์ 5  ได้เบอร์ดี้...ยังโดน ท่านผู้การอีเก้ง กินซะอีก... น่านดิ...ถ้า คุณทอง ไปด้วย คงเป็น แหม็ทช์ประทับใจผมอีกแหม็ทช์ เลยล่ะ...แล้วก็ ดี...ๆ...มาอยู่ก๊วนเดียวกะผมจะได้สูสีกันหน่อย...แล้วยังจะได้เป็นเดือนล้อมด้วยดาวหล่อๆอย่างเราสี่คนให้เป็นที่อิจฉาของสาวๆท่านอื่นๆอีกตะหาก... แฮ่ม... ได้เจอ คุณกบ หล่อล่ำสมคำล่ำลือนะ...เสียดาย ท่านเลขาฯ ไม่ได้ไปเห็น...อิๆ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 30 เม.ย. 48 20:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โห....คุณPapamint  โดนจับให้นั่งตากยุง ตากลมหนาวตั้ง 5 ชม. เชียวเหรอ แถมนั่งอยู่บนตอไม้เสียอีก โหดจริงๆ สมัยผมถ้านักเรียนทำผิดโดนไม้เรียวหวดก้นสถานเดียว เคยมีนะครับที่นักเรียนรุ่นพี่ที่เป็นเด็กนอกๆ นี่คือนักเรียนที่พักอยู่กับครูซึ่งจัดเป็นหอพักให้นักเรียนเช่าอยู่ และอยู่นอกเขตบริเวณของโรงเรียนแต่ก็จะอยู่รอบๆ บริเวณโรงเรียน มีรุ่นพี่สามสี่คนแอบไปเที่ยวบาร์ตอนกลางคืน ถึงคราวโชคไม่ดี บังเอิญมีครูไปเที่ยวที่เดียวกันเลยโดนจับได้ วันรุ่งขึ้นนักเรียนรุ่นพี่ทั้งสามคนถูกจับโกนผมจนเหี้ยนเต้ และโดนหวายที่หน้าเสาธงอีกคนละโหล เล่นเอาเนื้อแตกนั่งไม่ได้เป็นอาทิตย์ๆ เด็กคนหนึ่งเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแม่ๆ เลยมาเอาเรื่องถึงโรงเรียน อธิการบอกว่าถ้าไม่พอใจก็ลาออกไป ผมเองก็เคยโดน คือในวันแข่งกีฬาสี ผมขี้เกียจไปเชียร์ แข่งก็ไม่ได้แข่ง เลยมานั่งเล่นที่ใต้ถุนตึกอัสสัมชัญ พอดีมีรุ่นพี่สองคน คนหนึ่งเรียนชั้น มศ.3 อีกคน มศ.2 ผมรู้สึกจะอยู่ ป.7 มั้ง เข้ามาที่ตึกเหมือนกัน ผมก็เลยชวนเล่นบาสที่ใต้ถุนตึกนั่นแหละ พอดีรองอธิการเดินผ่านมาเจอเข้าก็เลยโดนคาดโทษเอาไว้ และเตือนว่าถ้าเล่นอีกจะโดนตี บ่ายวันรุ่งขึ้น ผมก็กลับมาที่ตึกอีก รุ่นพี่สองคนนี้ก็มาที่ตึกเหมือนกัน คงเป็นคราวเคราะห์แหละ ผมชวนรุ่นพี่สองคนเอารถจักรยานของครูมาปั่นแข่งกันที่ใต้ถุนตึก รองอธิการผ่านมาเห็นพอดีอีก ค่ำวันนั้น เราสามคนก็เลยโดนทำโทษ พอเห็นไม้เรียวยาวเกือบสองเมตร หนาประมาณหนึ่งเซ็นกว่าๆ กว้างประมาณขนาดไม้บรรทัด และยังมีหวายอีกหนึ่งอัน แบบเดียวกับไม้ขนไก่ยาวเมตรเศษๆ ผมนึกในใจว่า "ข้าน้อยต้องเอาชีวิตมาทิ้งเป็นแม่นมั่น" สิบสองทีสำหรับผมก็คือประหารชีวิตดีๆ นี่เอง แต่บราเดอร์เลือกตีคนที่อยู่ชั้น มศ.2 ก่อน เท่าที่ผมทราบบราเดอร์เหม็นขี้หน้าเป็นทุนอยู่แล้ว แกเลยเอาหวายมาแทนแล้วสั่งให้คุกเข่าสูง เอามือกอดอก พอบราเดอร์เงื้อมมือสูงจะฟาด แกก็ขยับก้นหนีด้วยความกลัว บราเดอร์จะตีก็ตีไม่ได้ต้องขยับหมุนตาม พอเผลอ บราเดอร์ก็หวดหวายดังเฟี้ยวจับเข้าที่ก้นอย่างถนัดถนี่ นักเรียนถึงกับคมำหน้าทิ่ม ร้องเสียงหลงดังลั่น แล้วบราเดอร์สั่งให้ลุกขึ้นมาอีก นั่นเพิ่งทีเดียว พอขยับๆ จะตี แกก็ขยับหนีอีก กว่าจะตีได้แต่ละทีต้องเสียเวลาไปไม่น้อย หวายที่หวดขวับลงมาแต่ละครั้งถ้าเป็นลูกกอล์ฟคนไปไม่น้อยกว่าสามร้อยหลาแน่นอน รุ่นพี่คนนั้นโดนฟาดเสียจนลุกไม่ขึ้น บราเดอร์ต้องช่วยพยุงตัวขึ้นมาคุกเข่า แล้วฟาดต่อจนครบ 12 ที นักเรียนทั้งห้องเงียบกริบราวป่าช้า ทั้งสงสาร สมเพช แกร้องไห้จนไม่มีน้ำตา ก็ลองคิดดู หวายน่ะเหนียวขนาดไหน แต่หวายทั้งอันแตกละเอียด ก้นคนจะไปเหลือเรอะ ผมน่ะแทบเป็นลมตอนที่บราเดอร์เรียกตัวผมออกไปรับโทษ อย่าว่าถึง 12 ทีเลย ทีเดียวผมก็ตายแล้ว ผมน่ะเดินขาสั่นพั่บ พั่บ หน้าซีดเป็นไก่ตาย เพื่อนนักเรียนทุกคนมองผมด้วยสายตาแสนสงสารจับใจเป็นยิ่งนัก นี่ขนาดยังไม่โดนตีนะ บราเดอร์สั่งให้ผมคุกเข่าสูง เดินขึ้นไปที่โต๊ะที่อยู่หน้าห้อง หยิบไม้เรียวขนาดยักษ์ติดมือมาด้วย ยังไม่ทันที่แกจะก้าวลงมา เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะก็ดังขึ้น บราเดอร์ยกหูขึ้นรับ พูดสองสามคำ แล้วประกาศว่า "บราเดอร์จะออกไปธุระ อย่าคุยเล่นกันนะ ส่วนแก(หมายถึงผม)กลับไปนั่งที่ก่อน" ผมน่ะเหมือนตกนรกแล้วได้หลุดออกมาก็ไม่ปาน เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น แต่ก็ภาวนาขอให้บราเดอร์ลืมๆ หรือสมองฟั่นเฟือนไปเลย คืนนั้นทั้งคืนผมแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน รอว่าวันพรุ่งนี้บราเดอร์จะเรียกไปลงแซ่หรือเปล่า ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย วันรุ่งขึ้น และตลอดทั้งวัน บราเดอร์เหมือนจะทำลืมตีผมและรุ่นพี่อีกคนไปเลย ส่วนรุ่นพี่คนที่โดนฑัณฑ์ไปนั้น นั่งไม่ได้เป็นเดือน ก้นแตกจนเลือดไหลโซมไปเลย จะบอกว่าเหมือนตายแล้วได้เกิดใหม่ยังน้อยเกินไป.... สาธุ.... แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 48 22:28:00 จากคุณ : thongprakai - [ 30 เม.ย. 48 22:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เอื๊อก......เอื๊อก......แค่คิดก็เจี๋ยวแย้วอ่ะพี่....... เคยโดนแต่ไม้เรียวยังซึ้งซะ (ซึ้งเหมือนที่น้องตือโพสต์เลยอ่ะ......อิอิ) นี่โดนหวาย.......อูยยยยยยยยยย  หยอง..หยอง..หยอง จากคุณ : jita - [ 30 เม.ย. 48 23:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ประทานโทษทีนะครับว่าจะเขียนเรื่องช็อตมหัศจรรย์ในเกมกอล์ฟดันไปเขียนเรื่องกีฬาในวัยเด็กเสียยาวยืดจนเกือบจะลืมไปแล้วว่าเดิมตั้งใจจะเขียนอะไร ดีว่ามีบางท่านที่ติงมาหลังไมค์ ไม่อย่างนั้นคงลืมไปแล้ว ผู้ย่างเข้าวัยหนุ่มแน่นก็เป็นอย่างนี้แหละ จะไปถือสาหาความมากไม่ได้ อภัยกันเถิดจะเกิดผล ในส่วนตัวผมเชื่อว่านักกอล์ฟแต่ละท่านคงมีประสบการณ์ทั้งที่เกิดขึ้นกับตัวเองและที่ได้พบเห็นมาว่ามันมีเรื่องราวพิลึกกึกกือที่เกิดขึ้นจากการตีกอล์ฟมาบ้างไม่มากก็น้อย ผมเองก็เช่นกันเลยเก็บเอามาเล่าให้อ่านกันให้เห็นว่าคนที่ไม่ได้เล่นกอล์ฟได้พลาดโอกาสพบเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ว่าไปมากน้อยขนาดไหน เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งที่รู้จักกันในห้องสนุ้กเกอร์เป็นคนที่ใครๆ ในห้องสนุ้กฯ รวมถึงมาร์คเกอร์ก็คือพนักงานเดินแต้มและตั้งลูกค่อนข้างจะเอือมระอากับพฤติกรรมของแกมากคือ ในยามที่สภาวะจิตของแกเป็นปกติแกก็ค่อนข้างจะเป็นคนที่ตระหนี่ถี่เหนียวอยู่แล้ว จะบาทหรือสองบาทรับรองว่าไม่มีวันกระเด็นออกจากกระเป๋าแกเป็นอันขาด อย่าไปพูดถึงเรื่องทิปที่มาร์คเกอร์หวังว่าจะได้บ้างจะผู้เล่นเลย ถ้ามีใครเคยได้ทิปจากแกสงสัยว่าโลกจะแตกบรรลัยแน่นอน ขี้เหนียวน่ะยังพอทำเนา แต่เอาเปรียบ งอแง และขี้โกงด้วยนี่เรารับกันไม่ค่อยได้ แกเลยเปรียบเสมือนแกะดำอยู่ร่ำไป พูดง่ายๆ ไม่มีใครต้อนรับสักเท่าไรเวลาแกมาขอร่วมก๊วนกอล์ฟด้วย แต่บางทีเราก็พูดไม่ออกเหมือนกันหากบังเอิญไปเจอแกเข้าที่สนามกอล์ฟโดยเฉพาะสนามที่ต่างจังหวัดเช่นที่หัวหิน คือแกคงพาครอบครัวไปพักผ่อนและแกคงถือโอกาสไปเล่นกอล์ฟเพียงลำพัง(จะนัดหมายกับใครไปเล่นด้วยคงไม่มีใครเอาด้วยอยู่แล้ว) แล้วบังเอิญเราโชคไม่ดีไปเจอกับแกเข้าและเรามีกันเพียงสองหรือสามคน ครั้นจะปฏิเสธไม่ให้แกร่วมก๊วนด้วยมันก็กระไรอยู่ ก็ต้องถือว่าเป็นเวรกรรมต่อกัน บังเอิญครั้งนั้นที่สนามสปริงฟีลด์(spring field) เราสามคนคือผมและเพื่อนรุ่นน้องอีกสองคนไปถึงสนามบ่ายวันศุกร์ เรากำลังจะเริ่มเล่นที่หลุม 1 อยู่แล้วและไม่ได้สนใจว่ารถกอล์ฟของทางสนามที่พานักกอล์ฟมาด้วยหนึ่งคนจะเป็นใคร ครั้นเมื่อได้ยินเสียงร้องทักดังขึ้น เป็นเสียงที่เราคุ้นเคยกันดีทำให้เราทั้งสามถึงกับสะอึก “เฮ้ย! ไหนพวกเอ็งว่าจะไม่มาหัวหินไง ไหงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ” พวกเราทำหน้าเจ๋อไม่รู้จะตอบว่ายังไงเพราะก่อนหน้านี้แกเคยถามแล้วว่าวันหยุดสุดสัปดาห์นี้จะไปหัวหินกันไหม เราต่างตอบว่าจะอยู่กรุงเทพฯ ไม่มีใครไปไหนทั้งนั้น ก็ใครจะไปนึกว่าแกจะโดนร่มไปหัวหินตั้งแต่วันศุกร์เหมือนเรา เคราะห์กรรมของการโดดร่มมันตามทัน และหากเราจะไปเล่นสนามไหน เวลาใด โลกก็มันก็ไม่น่ากลมและแคบเกินไปขนาดนั้น สรุปเป็นว่าคู่แล้วคงไม่แคล้วกันจนได้ ผมเลยต้องกล้อมแกล้มมุสาไปว่า “ไม่ได้ตั้งใจจะมาหรอก พอดีบ้านที่หัวหินว่าง สนามในกรุงเทพฯ ก็เต็มหมดก็เลยตัดสินใจมา” แกมองหน้าอย่างไม่ค่อยเชื่อถือเท่าไร แต่แกสรุปง่ายๆ ว่า “เอาเหอะๆ แล้วเราสี่คนจะเล่นยังไงดีล่ะ?” ความจริงไม่มีใครอยากเล่นกับแกหรอกไม่ว่าจะเล่นแค่สิบบาทหรือบาทเดียวก็ตามเพราะเราต่างรู้ดีว่าเดี๋ยวต้องมีปัญหาแน่นอน ที่สุดเราเลยตกลงเล่นกันแบบเดิมคือจับคู่กันโดยการจับไม้สั้นไม้ยาว ผมโชคดีได้คู่กับจอมงี่เง่า ที่ว่าโชคดีเพราะผมจะได้ถือโอกาสไม่ต้องเล่นพนันส่วนตัวกับแก ความจริงคนอื่นจะไม่เล่นก็ได้แต่คงทนแกรบเร้ามากๆ ไม่ไหวเพราะแกจะพูดไม่ยอมหยุด และที่ไม่อยากเล่นก็ใช่ว่าฝีมือของแกจะเหนือกว่าใครอื่นหรอก แต่เป็นเพราะไม่มีใครอยากเห็นว่าแกทำอะไรกับลูกของแกบ้าง เมื่อจำต้องเล่นก็ต้องทำใจไม่มองหรือเห็นก็ต้องทำใจว่ามองไม่เห็น เล่นไปได้แค่สองหลุม แกก็เริ่มบ่นเพราะแกตีไม่ดี “เล่นแบบนี้มันไม่ยุติธรรมนี่หว่า ไม่ต่อให้กันจะสู้ได้ยังไง” เราตกลงกันแต่ต้นแล้วว่าจะเล่นแต้มเท่ากันหมด และที่ผ่านๆ มาก็ไม่เคยมีการต่อให้ใคร วันไหนใครตีดีก็รับทรัพย์ และเราก็ไม่ได้เล่นกันมากนะ แค่หลุมละ 50 บาทเท่านั้น แต่คนมันงี่เง่าก็จะงี่เง่าอยู่ร่ำไป ไม่รู้จะโทษใครดี เล่นผ่านไป 4 หลุม ทีมของผมแพ้อยู่หนึ่งหลุม จะไม่แพ้ได้อย่างไรในเมื่อหลุมที่ดีที่สุดของจอมงี่เง่าคือโบกี้ นอกนั้นไม่ดับเบิ้ลโบกี้ก็กว่านั้น ส่วนตัวแกถึงแพ้อยู่ไม่น้อย หลุม 5 เป็นหลุมพาร์ 3 ระยะประมาณ 150 หลา กระแสลมค่อนข้างแรง และต้องตีข้ามน้ำบ่อใหญ่นายงี่เง่าเล่นหลุม 4 เสร็จก่อนมาปักลูกเตรียมเล่นที่หลุม 5 ก่อน แกยืนมองกระแสลมที่พัดทวนมาเต็มหน้า ตัดสินใจอยู่ว่าจะเลือกใช้เหล็กอะไรดี แล้วก้มลงดึงหญ้าขึ้นมากระจุกหนึ่ง ชูมือขึ้นสูงเพื่อโปรยหญ้า กระแสลมพัดเอาเศษหญ้าที่แกโปรยเข้าใส่แกเต็มหน้าแถมยังเข้าปากด้วย แกต้องรีบบ้วนทิ้งสร้างความขบขันให้เราไม่น้อย พวกเราหัวเราะกันคิกคัก เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งพูดแซวแกว่า “พี่น่าจะแด๊กเข้าไปซะเลย” จอมงี่เง่าค้อนประหลับประเหลือก หันไปบอกแค้ดดี้ว่า “แค้ดดี้ ขอเหล็ก 3” ผมงี้ใจหายวาบและนึกในใจว่าถ้าแกตีโดนดีๆ รับรองว่าโน่นแน่ะ ถึงเกาะสมุยแน่นอน ลมแรงน่ะใช่ แต่ไม่ใช่พายุ แถมแกเป็นคนตัวโตไม่เบา น้ำหนักกว่า 80 กก.และปกติก็ตีไกลกว่าคนอื่นเขาอยู่แล้ว แต่ดันเลือกเหล็ก 3 ไม่รู้สมองแกทำด้วยอะไร อย่างที่เพื่อนคนนั้นบอกแหละว่าน่าจะกินหญ้าเข้าไปเลย แกตั้งท่าทะมัดทะแมง แล้วกระหน่ำเหล็ก 3 ลงมาสุดแรง ลูกกอล์ฟปลิ้นขึ้นฟ้าเหมือนจรวดขึ้นในแนวดิ่งจนพวกเราต้องแหงนหน้ามอง มันสูงมากจริงๆ ขอบอก ถ้าเป็นหน้าหนาวลูกตกลงมาคงมีน้ำแข็งเกาะแน่ กระแสลมก็กรรโชกเข้ามา ผมเดาไม่ออกว่าลูกจะไปตกลงที่ตรงไหน เมื่อมองตามไปเรื่อยปรากฏว่าลูกกอล์ฟตกลงบนกรีนพอดิบพอดี มองจากระยะไกลลูกกับหลุมแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ในใจผมแช่งให้ลูกมันลงหลุมไปเลยจะได้จับไปเลี้ยงถลุงเสียให้เข็ด ถ้าแกไม่ยอมเลี้ยงผมไม่ยอมเด็ดขาดเพราะครั้งหนึ่งผมเคยตีโฮล อิน วันได้แบบไม่รู้เรื่อง ผมก็โดนน้องๆ รวมทั้งหมอนี่ด้วยจับผมไปเลี้ยงหมดไปเป็นหมื่น แกวางมาด ควงเหล็กราวกับโซโร ควงดาบ และคุยทับว่า “เห็นหรือยัง นี่แหละวิธีการคำนวณกระแสลม” ผมเลือกเหล็ก 6 ยกให้แกดู แล้วตีลูกออกไป ,กไปตกลงบนกรีนในระยะเดียวกับธงแต่ค่อนไปทางขวาเล็กน้อย คนอื่นก็ใช้เหล็ก 6 และสามารถตีลูกขึ้นกรีนได้ทุกคน จนทุกวันนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่าแกตีได้ยังไงของแก โปรดติดตามต่อไป จากคุณ : thongprakai - [ 3 พ.ค. 48 13:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีครับ...คุณทองประกาย ผมอยากฟังในสนามมากกว่าครับ...เมื่อไหร่ดีน๊า...ท่านเลขาช่วยบอกด้วยจ้า จากคุณ : FILA - [ 3 พ.ค. 48 17:46:21 A:203.170.147.9 X: TicketID:087399 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ คุณฟิลา......ศุกร์นี้ที่สามพราน....เอารึป่าว??? พี่ทองยืมกระทู้หน่อยน้า......พี่ไปด้วยนะ........ จากคุณ : jita - [ 3 พ.ค. 48 20:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 35 วุ๊ย...ทามมายจาไปสามพรานทีไร...เป็นได้อดทู๊กทีซีน่า... อยากมากเลยยยย... เอ...ว่าแต่กี่โมงครับ...ท่านเลขาฯ...เผื่อตามไปทัน...เช้าต้องไปธุระ...ลาดกระบัง...โน้นแน่ะ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 4 พ.ค. 48 10:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีค่ะ คุณทองประกาย และน้องๆสาธุชนทั้งหลาย ไม่ได้หน้าหายตาหายไปไหน ลอยเวียนอยู่แถวนี้แหละค่ะ แต่ไม่ค่อยได้เข้ามาแจ๋มด้วย (กลัวถาม) เนื่องด้วยงานยุ่งมากกกกก และเหนื่อยๆๆๆๆๆๆจากการวิ่งรอกทำงาน แต่ก็ยังคิดถึงทุกคนนะคะ แวะมาอ่านบ่อยๆ เพิ่งทราบว่าคุณทองฯเรียนอัสสัม ศรีราชา ดิฉันมีน้องที่สนิทมากอยู่ที่นั่นคนหนึ่ง คุณพ่อเขาเป็นครูอยู่อัสสัม พี่ชายก็เรียนที่นั่น แต่มันดั๊นไปเรียนเซนต์ปอล มั๊นก็เลยเดินเอวกิ่ว เอวคอดจนถึงทุกวันนี้ น้องเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เดินกอดคอมันแล้ว หัวใจไม่เต้นตึ่กตั่ก อยากจะไปร่วมชมรมด้วยจัง แต่แหม ไปกันถึงสามพราน ไม่หาญกล้า จะรอโอกาสดีๆ ไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ จากคุณ : เบิร์ดรักทุกๆๆคนค่ะ (หนมถ้วยฟู) - [ 4 พ.ค. 48 15:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ^ ^ สวัสดีค่ะพี่หนมหัวฟู เอ้ยถ้วยฟู......อิอิ คิดถึ๊ง.....คิดถึงค่ะ.......แล้วแค่ไหนถึงจะไปได้คะ จะได้มาเด่กั๊น..... จากคุณ : jita - [ 4 พ.ค. 48 16:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ้าว......ลืมถามพี่วี....... แล้วพี่จะซิ่งไปถึงซักกี่โมงคะ.......... พี่วีไปตอบที่กระทู้เด่ก็ได้ค่ะ........ http://www.pantip.com/cafe/supachalasai/topic/S3454711/S3454711.html จากคุณ : jita - [ 4 พ.ค. 48 16:29:42 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีครับคุณหนมถ้วยฟู บอกตามตรงนะครับว่า เห็นชื่อนี้ทีไร ทำให้อดคิดถึงขนมไทยสีอ่อนๆ ชมพูบ้าง ฟ้าบ้าง ขาวบ้าง ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้มีขายกันที่ไหน ไม่ได้เข้ามาทักทายกันนานมากเลยนะครับ แต่ยังดีใจที่ว่าแวะเวียนเข้ามาอยู่บ่อยๆ ถ้าไม่บอกไม่ทราบเลยนะครับว่าโรงเรียนเซนต์ปอล คอนแวนต์ รับนักเรียนชายด้วย เมื่อก่อนมีแต่สาวๆ ทั้งนั้น เวลาที่อัสสัมฯ มีงานเช่นคริสต์มาส หรือกีฬาสี ทางอัสสัมฯ จะเชิญให้นักเรียนมาร่วมงานบ้างยังความกระดี๊กระด๊าให้แก่นักเรียนชายมาก แต่เดี๋ยวนี้คงไม่จำเป็นเพราะอัสสัมฯ มีนักเรียนหญิงเป็นของตัวเองแล้ว และนี่ผมเพิ่งจะทราบนะครับว่า หากคุณหนมฯเดินกอดคอกับใครเนี่ย หัวใจมันจะเต้นตึ่กตั่กไปหมดทุกคน ยกเว้นกับน้องชายคนนั้นคนเดียว ผมก็เหมือนกันครับ เวลาเดินกอดคอกับหญิงสาวไหนก็ตาม หัวใจจะตึ่กตั่กตามจังหวะ ยกเว้นคนเดียวคือกับนายผู้ชายนะยะ ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้มันมีผัวหรือมีเมียไปแล้วหรือยัง ไม่ว่าจะมีผัวหรือเมียก็อยากเห็นจังว่าหน้าตาจะเป็นยังไง - หวังว่าคงไม่เหมือนผมนะ จากคุณ : thongprakai - [ 4 พ.ค. 48 23:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พูดถึงเรื่องโจ๊กเกี่ยวกับกอล์ฟเนี่ย วันก่อนผมอ่านเจอในหนังสือกอล์ฟเล่มหนึ่งเขียนโจ๊กเรื่องหนึ่งอ่านแล้วรู้สึกขำดี (ปกติผมจะเส้นลึกมากชนิดที่ต้องขุดถึงจะเจอนะครับ) เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง หวังว่าจะตลกตามผมไปด้วยนะ ท่านที่เคยอ่านแล้วก็ช่วยหัวเราะเป็นเพื่อนผมหน่อยแล้วกัน..... เรื่องมีอยู่ว่า.....ที่สนามกอล์ฟแห่งหนึ่ง มีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นสมาชิกเล่นอยู่เป็นประจำที่สนามนั้น และส่วนใหญ่แกจะมาออกรอบเพียงลำพัง หรือไม่ก็ขอร่วมก๊วนไปกับนักกอล์ฟคนอื่นบ้าง วันหนึ่งขณะที่แกกำลังจะออกรอบ มีหญิงสาวร่างสคราญนางหนึ่งมาเล่นกอล์ฟตามลำพังเหมือนกัน สตาร์ทเตอร์เลยพามาแนะนำให้ออกรอบด้วยกัน ชายหนุ่มรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีสาวสวยออกรอบด้วย ก่อนเริ่มเล่น ทั้งสองตกลงเดิมพันกันเล็กน้อย หลุมละ 100 บาท ฝ่ายชายหนุ่มก็เล่นจากแท่นทีสีขาว ส่วนหญิงสาวก็เล่นจากแท่นทีสีแดง ทั้งสองต่างขับเคี่ยวกันอย่างสนุกสนาน สูสีเป็นอย่างยิ่ง จนกระทั่งถึงหลุมสุดท้ายซึ่งทั้งคู่ชิงดำกัน ปรากฏว่าฝ่ายหญิงพัทท์เบอร์ดี้ลงและชนะไปในที่สุด ก่อนจากกันทั้งสองนัดหมายเล่นกอล์ฟกันอีกครา ที่สุดฝ่ายหญิงก็ชนะไปอีกตามเคย และผ่านไปสี่ห้าครั้ง ฝ่ายหญิงก็ชนะทุกครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง หลังจากที่ทั้งสองเล่นเสร็จซึ่งผลปรากฏว่าฝ่ายหญิงชนะอีกตามเคย แต่วันนั้นฝ่ายหญิงไม่ได้เอารถมา ฝ่ายชายหนุ่มจึงอาสาไปส่งให้ถึงบ้าน เมื่อรถจอดที่หน้าบ้านก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ฝ่ายหญิงบอกกับชายหนุ่มนั้นว่า "ดิฉันเกรงใจเหลือเกินที่ทั้งกินเงินคุณและยังให้คุณมาส่งถึงบ้าน ดิฉันจึงอยากตอบแทนคุณบ้าง" ว่าแล้วก็ก้มลงที่ตักของชายหนุ่ม ใช้ชิวหาพาเพลินให้กับชายหนุ่มจนสำเร็จเสร็จกิจ และเป็นแบบนี้ต่อมาอีกสามสี่ครั้ง จนกระทั่งฝ่ายชายหนุ่มอดรนทนต่อไปไม่ได้ อยากจะได้เรือนร่างของฝ่ายหญิงมาครอบครองเสียเหลือเกินจึงตัดสินใจบอกกับหญิงสาวว่า "เราทำกันมาอย่างนี้หลายครั้งแล้ว เมื่อไหร่คุณจะยอมเป็นของผมสักที" หญิงสาวกระมิดกระเมี้ยนบอกว่า "ดิฉันเกรงว่าถ้าคุณทราบความจริงคุณจะว่าอะไรดิฉันหรือเปล่า" "ความจริงอะไรหรือครับ อย่างไรเสียผมก็ไม่ว่าอะไรคุณเด็ดขาด ผมสัญญา" เมื่อฝ่ายชายสัญญาอย่างดิบดี ฝ่ายหญิงจึงสารภาพกับว่า "ชั้นน่ะความจริงไม่ใช่ผู้หญิงร้อยเปอร์เซนต์หรอก ยังไม่ได้ผ่าตัดแปลงเพศน่ะค่ะ" ชายหนุ่มเมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับช็อคด้วยความไม่พอใจบอกว่า "อ้อ นี่คุณเล่นเอาเปรียบมาตลอดเลยนี่ คุณเล่นจากแท่นทีสีแดง ส่วนผมเล่นจากแท่นขาว คุณเอาเปรียบมากเลยนะ" จากคุณ : thongprakai - [ วันฉัตรมงคล 00:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีครับ...ทุกๆท่าน... ก่อนอื่นก็ขอทักทาย คุณหนมฯ ซะก่อน...แม๊...หายหน้าหายตา...(อิๆ...ไม่รู้หายได้ยังไง...ไอ้หน้าตาเนี่ย...) หวังว่าคงมีโอกาสได้มาเด่ กันบ้างเนาะ... ท่านเลขาฯ น่าจะประมาณเที่ยงนะ...เพราะธุระประมาณ 8-9โมงเช้า...ไม่ทราบว่าจากลาดกระบังมาสามพราน ใช้เวลาเท่าไหร่อ่ะ? อิๆ...คุณทอง...อิๆ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ วันฉัตรมงคล 11:43:23 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีครับ.....พี่ทองฯ และทุกๆท่าน ใช่เลยพี่........เอาเปรียบมากๆเลยง่ะ เอาอีกครับ   เอาอีก จากคุณ : newport 2 - [ วันฉัตรมงคล 14:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 43 หวัดดีจ้า แอบเอาข่าวเรามาประกาศซะแหล๋ว ฟลุ๊คบ่อยๆ เดี๋ยวเพื่อนๆจะเบื่อ วันที่ 21-23 จาไปเมืองกรุง ใครว่างไปออกรอบด้วยกันวันอาทิตย์นะก๊ะ จากคุณ : เผื่อจาฟลุ๊คอีก อิอิ (Leona) - [ วันฉัตรมงคล 16:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เมื่อก่อนผมไปหัวหินเกือบจะทุกสุดสัปดาห์ สิบปีให้หลังไปน้อยลงทุกทีๆ นี่ตั้งใจว่าจะไปหัวหิน 21 - 23 พอดีตรงกับวันที่คุณ Leona จะมาเมืองกรุง แต่หากมีอะไรเปลี่ยนแปลงคือไม่ต้องไป ผมไปออกรอบด้วยคนนะครับ จากคุณ : thongprakai - [ 6 พ.ค. 48 11:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ชอบอ่านเรื่องของคุณ thongprakai (ต่อไปขอเรียกพี่แล้วกันนะครับ) มากเลย เพลินดี... รอฟังตอนต่อไปอยู่นะครับพี่.....^_^ จากคุณ : ~~~ - [ 8 พ.ค. 48 15:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ปายล่วยคนน๊า...คุณLeona, คุณทอง...น๊า... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 8 พ.ค. 48 23:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีครับคุณยึก ยึก ~~~ เรียกพี่น่ะดีแล้วครับ กลัวที่สุดคือคำว่าลุง หรือ ปู่ ....เรื่องใหม่กำลังเขียนอยู่ครับ เสร็จแล้วจะรีบลง คุณVee ครับ ผมเชื่อว่าคุณย่อมได้รับการต้อนรับเสมอ.... ก็ปากหวานซะไม่มี จากคุณ : thongprakai - [ 9 พ.ค. 48 11:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผมอยู่ช่วงอธิการโฮโนรา/ฟรังซัว อ่านแล้วอยากกลับไปเล่นเทาเวอร์อีก แต่สังขารคงไม่ให้ จากคุณ : ac-pineapple (ac-pineapple) - [ 9 พ.ค. 48 15:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ว้าว มาเจอเพื่อนเก่า เอ ซี เอส อีกคนแระ เหมือนกันๆ อธิการโฮโนรา และบราเดอร์ประจวบ ผมเคยไปเดินป่ากับบราเดอร์ Clement ลุยเข้าไปในไร่สัปปะรด แอบไปตัดสัปปะรด โดนอาแป๊ะเอาไม้คานไล่ตี วิ่งหนีเกือบตาย บางทีหน้าน้ำ เข้าไปในท้องนา ไปช้อนปลากัด ช้อนเท่าไหร่ไม่ได้สักที อาทิตย์ต่อมาไปแอบรื้อมุ้งลวดที่ตู้กับข้าวเอามาทำสวิงช้อนปลาได้มาบานเลย แต่กลายเป็นตัวเมียซะเยอะ เลยต้องเอาไปปล่อย บางทีก็ไปจับจิ้งหรีดใส่กล่องกระดาษ มันกัดกระดาษทะลุ ออกมาฟัดกันร้องเสียงลั่นห้อง study ที่แสนจะสงัดเงียบเพราะนักเรียนกำลังทำการบ้าน เอามือตบก็แล้ว พอมันมาเจอกันก็ร้องอีก ทำเอานักเรียนในห้อง study ฮากันครืน.....ซวยสิจะมีอะไร บราเดอร์ประจวบสั่งให้ผมเอาจิ้งหรีดออกไปกัดกันให้บราเดอร์ดู แต่พอเอาออกไปมันดันไม่กัดกัน เลยบอกบราเดอร์ว่าต้องจับมันปั่นหัว แต่ผมของนักเรียนนั้นสั้นจู๋ บราเดอร์เลยอนุญาตให้ถอนผมของบราเดอร์ พอกระตุกผม บราเดอร์ทำร้องโอ๊ย ดังลั่นห้อง ทำเอานักเรียนหัวเราะกันครื้นเครง ในที่สุดจิ้งหรีดก็กัดกัน แต่ใจผมกลับตุ๊มๆ ต่อมๆ กลัวโดนบราเดอร์ตีน่ะซี บราเดอร์ประจวบตีเจ็บจะตายโหง ผมไม่เคยโดนนะ แค่เกือบๆ อย่างที่เล่าให้ฟังแหละ โอ๊ย ยังเรื่องเด็กๆ เล่นซนอีกเยอะ..... แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 48 21:10:10 จากคุณ : thongprakai - [ 9 พ.ค. 48 21:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีค่ะพี่ทอง.... ดีด้วยค่ะพี่ ac-pineapple อิอิ...ถือโอกาสเรียกพี่ได้ไหม......ไหนๆ ก้อหนุ่มเฟี้ยวรุ่นเดียวก๊ะพี่ทองอ่ะนะคะ...... เอ่อ...พี่ทอง คือหนูสงกะสัยอ่ะ ว่าทำไมปั่นจิ้งหรีดต้องใช้ผมด้วยล่ะ ใช้อย่างอื่นม่ะด้ายเหรอ... แล้วต้องใช้ผมกี่เส้น แล้วเอาผมไปทำอะไรล่ะ ถึงไปปั่นมันได้อ่ะ....... จากคุณ : jita - [ 9 พ.ค. 48 21:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ตอบคำถามเรื่องการปั่นจิ้งหรีดเพื่อเป็นวิทยาทาน คือจะใช้ขนอย่างอื่นในร่างกายก็ได้ แต่มันจะสั้นเกินไป ที่ยาวหน่อยก็จะหยิกๆ และยาวไม่พอที่จะจับปลายทั้งสองข้างรวบเข้าด้วยกันเป็นห่วงเหมือนเวลาคนแขวนคอตายน่ะ แต่เราไม่ได้เอาผมที่ทำเป็นห่วงไปรัดคอจิ้งหรีดแบบคนผูกคอตายนะ เดี๋ยวจิ้งหรีดคอหลุดหรือไม่ก็ขาดอากาศหายใจไม่ออกตายซะก่อน เขาจะเอาไปคล้องที่เขี้ยวของมันทั้งสองข้าง แล้วปล่อยให้มันห้อยลง จากนั้นก็ควงให้มันหมุนๆๆๆๆ สักสี่ห้ารอบ จิ้งหรีดจะมึนๆ งงๆ เหมือนคนเมาเหล้าน่ะ พอมันเจอกันมันก็จะแยกเขี้ยวเข้ากัดกัน เหมือนคนเมาเหล้าที่ไม่ได้สติที่ชอบอาละวาดน่ะ...แค่นี้แหละ ผมว่าใช้ด้ายคงไม่ได้เพราะด้ายจะเส้นใหญ่เกินไป ผมคนน่ะดีที่สุด ส่วนถ้าขนของใครยาวพอ จะเอามาใช้ก็ได้ ไม่มีใครว่า แต่เวลาถอนจะเจ็บกว่าผมนะ จากคุณ : thongprakai - [ 9 พ.ค. 48 21:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณ ครับ...คุณทอง...ที่ให้การต้อนรับ...อย่างดีเยี่ยม... อิๆ...ผมบนหัวทั้งไม่ค่อยมี ทั้งสั้น...จะใช้ขนอย่างอื่นก็กลัวเจ็บ...ไม่ป่ง...ไม่ปั่นมันละ...จิ้งหรีด...ปั่นอย่างอื่นแทนดีก่า...อิๆ... ตั้งตารออ่านเรื่องใหม่อยู่อย่างใจจดใจจ่อ...ครับ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 10 พ.ค. 48 10:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ^ ^ พี่วิลลี่วี จาปั่นอารายเหรอค๊า จากคุณ : jita - [ 10 พ.ค. 48 12:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ท่านเลขาฯ... อ่า...เอ่อ...ปั่น...อ่า...อ่า...แปะ...จ้ะ... จากคุณ : The Vee (The Vee) - [ 11 พ.ค. 48 00:39:06 ]