CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    เมื่อผมไปซ้อมกอล์ฟกับสาวสวย

    ก่อนที่ผมจะทำงานที่นี่ บริษัทเดิมที่ผมทำงานด้วยเปรียบเหมือนแดนสวรรค์ที่เต็มไปด้วยนางฟ้า สาวสวรรค์เดินกันให้ขวักไขว่ละลานตาไปหมดจนให้คะแนนไม่ถูกว่าใครสวยกว่าใครเหมือนไปดูประกวดนางงามจักรวาลยังไงอย่างงั้นที่เดียวเชียวล่ะ นั่นเป็นฝ่ายการตลาดซึ่งรวมฝ่ายขายเอาไว้ด้วย ฝ่ายเดียวที่ทำให้ผมจ้องตาเป็นมันดุจพยัคฆ์จ้องจับเนื้อสมัน ถ้าจะให้บรรยายคงไม่รู้จบเพราะแต่ละนางนอกจากจะประชันกันแต่งกายชนิดสุดเลิศหรู ส่วนไหนโชว์ได้เป็นโชว์แหลกแล้ว รูปร่างและส่วนสัดของแต่ละนางถ้าจับมาแต่งชุดง่ายน้ำแบบทู พีซ แล้วล่ะก็ตาไม่กุ้งยิงค่อยมาต่อว่ากัน

    ส่วนใบหน้านั้นจะเอาแบบไหนล่ะ แบบจุ๋มจิ๋มน่ารักก็มีเยอะ แบบท้าทายเซ็กซี่ก็มีไม่น้อย แบบสุภาพอ่อนโยน งดงามก็มีเป็นเทือก แบบหยาดเยิ้มเหมือนดูดกัญชามาก็เป็นกระตั่ก สรุปแล้วคือแดนสวรรค์นั่นแหละ

    และเป็นฝ่ายเดียวที่ทำให้ผมต้องเดินไปอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะตอนง่วงนอน

    ฝ่ายเดียวที่ผมไม่อยากไปและไม่เคยคิดจะไปเลยคือฝ่ายบัญชีและการเงินซึ่งเป็นฝ่ายเดียวที่มีสาวโสดแยะที่สุด หมายถึงโสดทั้งที่ไม่น่าจะโสดน่ะ แถมยังต้องเดินขึ้นบันไดไปอีกหนึ่งชั้น ใช่ว่าจะเมื่อยอะไรหรอกนะ แต่ไม่น่าไป ถ้าเป็นฝ่ายการตลาด ต่อให้ต้องตะกายขึ้นไปสักสิบชั้นยังไงก็ยังต้องไป

    ที่ว่าไม่น่าไปเพราะมองไปไหนนับได้เลยว่ามีกี่นางที่ไม่ใส่แว่นตา ดูให้เห็นๆ เลยว่ามีใครที่ยิ้มบ้าง ทรงผมก็ไม่ต่างไปจากยุค 60 เครื่องแต่งองค์ก็เหมือนขุดเอามาจากที่คุณยายทิ้งไว้ให้

    แต่หากจะบอกว่าไม่มีคนงามเสียเลยก็ดูจะเกินไป ก็มีอยู่บ้างแหละ แต่อย่าไปจีบเข้าเชียวเพราะคำถามที่เธอจะถามต่อมาจากการแนะนำตัวคือ "คุณคิดจะจริงใจกับฉันหรือเปล่า?" หรือ "คุณจะแต่งงานกับฉันเมื่อไร?" เป็นต้น แค่เป็นต้นนะครับ ยังมีคำถามอื่นๆ อีกมากมายที่รับรองได้ว่าไม่มีใครอยากได้ยิน

    ส่วนฝ่ายอื่นๆ จะให้กล่าวถึงก็มีเพียงเล็กน้อยเช่น ฝ่ายกฎหมายที่วางตัวเหมือนเทวดา เห็นคนอื่นเป็นอ้ายเซ่อไปหมด นึกว่าตัวเองรู้กฎหมายก็พูดข่มเขาไปทั่ว เฉพาะที่นี่เท่านั้นนะครับ นักกฎหมายคนอื่นที่ดีๆ มีเยอะแยะ ไม่ยักจะเหมือนที่นี่

    ฝ่ายธุรการและบุคคลก็แสนจะเรื่องมาก ขนาดม้วนกระดาษชำระยังให้พนักงานในฝ่ายคลี่ออกมานับเลยว่ามีทั้งหมดกี่แผ่นจะได้แบ่งสรรให้พนักงานได้ถูก ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาสมองส่วนไหนมาคิด คุณว่าน่าทึ่งไหม

    ที่บริษัทมีเฉพาะผู้บริหารเท่านั้นที่เล่นกอล์ฟ อาจมีผมคนเดียวกระมังที่เล่นกอล์ฟทั้งที่ไม่ได้เป็นผู้บริหาร แต่จะว่าผมไม่ได้เป็นผู้บริหารก็ไม่ถูกนัก ผมก็บริหารในฝ่ายงานของผมนั่นแหละ ฝ่ายที่ผมทำงานอยู่เรียกว่าฝ่ายวิจัยข้อมูล น่าเบื่อครับ เพราะวันๆ อ่านแต่หนังสือ เก็บข้อมูล ตัวเลข บ้าบอพวกนี้แหละ

    เพราะผมเล่นกอล์ฟ เลิกงานผมจะไปซ้อมกอล์ฟบ้าง บางวันก็โดดงานไปเล่นกอล์ฟบ้าง ไม่มีความลับใดที่ปิดได้มิด ส่วนใหญ่ที่ปิดไม่มิดก็เพราะเจ้าตัวแหละที่เป็นคนแถลงไขออกมาเอง ผมก็เหมือนกัน อดไม่ได้หรอกที่จะคุยโม้ให้เพื่อนๆ ในที่ทำงานฟัง เมื่อความไม่ลับที่ผมเล่นกอล์ฟแพร่งพรายออกไป วันหนึ่ง.....

    วันหนึ่ง พนักงานสาวแสนสวย หุ่นเพรียวลมสั่นไหวกระเพื่อมไปทั้งร่างชื่อสมมติว่า ปานจะกลืน เอ่ยกับผมขณะที่เราทานอาหารเที่ยงรวมกลุ่มกันอยู่ว่า

    "คุณจะสอนให้ชั้นเล่นกอล์ฟหน่อยได้ไหม"

    มีเหรอที่จะไม่ได้


    โปรดติดตามต่อไป

    จากคุณ : thongprakai - [ 23 มิ.ย. 48 14:04:42 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป