โปรแหววแสนหวาน
บทที่ 1
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าตัวเองจะติดกอล์ฟได้มากมายถึงขนาดที่เรียกได้ว่า บ้า เพราะความรู้สึกเมื่อเริ่มเล่นโดยมีเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นครูสอนโบว์ลิ่งเป็นบุคคลที่ชักชวนให้ผมเล่นกอล์ฟได้ยืนยันกับผมอย่างหนักแน่นน่าเชื่อถือเหลือเกินว่า หากวันใดที่ผมหันมาเล่นกอล์ฟ ผมจะไม่มีวันหันหน้าจากมันไปได้อีกเลย ใครเชื่อก็บ้าล่ะ เป็นความคิดของผมตอนนั้น มันจะมีอะไรหนักหนากับกีฬาประเภทหนึ่งซึ่งประกอบด้วยลูกกอล์ฟสีขาวลูกเล็กๆ กับอุปกรณ์เรียกว่าไม้กอล์ฟจำนวนถึง 14 อัน (ตอนนั้นยังนึกนินทาอยู่ในใจให้ตัวเองฟังว่า กีฬาบ้าอะไรไม่รู้ อุปกรณ์เยอะจัง)
อ้าว! นี่ไม่เชื่อผมหรือไงว่ากอล์ฟเป็นกีฬาที่ต้องใช้อุปกรณ์ในการเล่นมากที่สุด กีฬาอย่างอื่น ลองนึกดูสิว่ามีกีฬาบ้าชนิดไหนที่ใช้อุปกรณ์เยอะขนาดนี้ ใครนึกอะไรได้ช่วยบอกทีแล้วกัน จริงๆ แล้ว นอกจากลูกกอล์ฟและไม้กอล์ฟซึ่งมีขนาดและรูปแบบต่างๆกันไปบ้างแล้วยังมีอย่างอื่นที่ต้องใช้อีก เช่น ที ก็คือแท่งไม้หรือพลาสติกก็สุดแท้แต่ ขนาดยาวกว่าไม้จิ้มฟันเล็กน้อย ทรงอ้วนแต่เรียวกว่าไม้จิ้มฟัน และมีหัวที่บานเหมือนดอกเห็ดถูกตัดหัวหรือฝักบัวหงายเป็นที่รองรับตั้งลูกกอล์ฟ แต่จะนำมาใช้ได้ก็แต่เฉพาะบนแท่นทีเท่านั้น จะใช้มันมั่วไปทั่วสนามนั้นไม่ได้ ถ้าใช้ถือว่าขี้โกง นั่นคือคุณสมบัติคร่าวๆ ของคำว่า ที
ต่อมาคือ มาร์คเกอร์ นักกอล์ฟจะใช้มารค์เกอร์เพื่อแสดงตำแหน่งของลูกบนพื้นกรีน ส่วนจะเป็นอะไรหรือทำด้วยอะไรก็สุดแล้วแต่ ไม่ว่าจะเป็นเหรียญขนาดเหรียญบาทไทย หรืออะไรก็ได้ที่ไม่ปลิวไปได้
และเมื่อกล่าวถึงเครื่องแต่งกาย กีฬากอล์ฟไม่มีการกำหนดขอบเขตของความสวยงามเอาไว้ คุณจะแต่งกายให้สวยขนาดไหนก็ได้ รองเท้ากอล์ฟติดทองติดเพชรก็เคยปรากฏ หรือจะเป็นนาฬิกาเรือนละหลายแสนก็เอามาใส่ได้อย่างที่เราเห็นกันตามหน้าหนังสือนิตยสารต่างๆ อย่างคุ้นตา เสื้อผ้านั้นเลือกใส่ได้อย่างเสรี ขออย่างเดียวให้เป็นสุภาพชนหน่อยก็แล้วกัน
นักกอล์ฟแทบจะทุกคนไม่ว่าชายหรือหญิงจะแต่งหน้าเพื่อความสวยงาม แต่แนวทางการแต่งหน้าของทุกคนเหมือนกันคือโปะยากันแดดจนขาววอก ดูแต่ไกลบางทีบอกไม่ได้หรอกว่าใครเป็นใครเพราะหน้าขาวเหมือนกันไปหมดโดยเฉพาะสุภาพสตรีที่คลุมทั้งหน้าตาศีรษะและตลอดร่างเหมือนมัมมี่ แม้การแต่งหน้าแบบนี้จะไม่ได้ทำอะไรให้สวยขึ้นก็ตาม แต่ก็ช่วยป้องกันความงามของใบหน้าไม่ให้สุญเสียไป ส่วนสาวที่สวยก็สวยอยู่อย่างนั้นแหละ ที่ไม่สวยไม่หล่อก็ช่วยได้ด้วยครีมขาวๆ นั่นเอง
ลองพิจารณาเรื่องสนามที่ใช้เล่น ผมว่ากอล์ฟเป็นกีฬาที่ใช้พื้นที่ในการเล่นเปลืองที่สุด สนามขนาดมาตรฐาน 18 หลุม จะใช้พื้นที่สนามประมาณ 500 ไร่หรือประมาณ 800,000 ตารางเมตรซึ่งมีขนาดเท่ากับเอาตึกไทมส์ สแควร์ สุขุมวิท สูงขนาด 27 ชั้น จำนวนถึง 26 ตึกมาวางเรียงต่อกัน (ใครไม่เคยเห็นตึกไทมส์ สแควร์ก็เชิญไปดูเอาเองที่ต้นถนนสุขุมวิท ระหว่างสุขุมวิท 12 และ 14) กีฬาอย่างอื่นมีที่ไหนที่ใช้พื้นที่เยอะขนาดนี้
แต่ไม่ใช่จะไม่ดีนะครับ สนามกอล์ฟสวยไม่ต่างจากสวนดอกไม้ สนามกอล์ฟมีต้นไม้ทั้งสูงทั้งใหญ่ที่มีอายุเป็นร้อยๆ ปีก็มีให้เห็น พรรณไม้อีกหมื่นพันทั้งที่เป็นตามธรรมชาติของมันอยู่แล้วหรือที่เสกสรรขึ้นใหม่ อย่างไรเสียก็สวยงามน่าชื่นชมเพราะความเป็นธรรมชาติของมันที่ประดับประดาด้วยหมู่มวลพฤกษาหลากสีสัน หลากชนิดนานา อีกสระน้ำ ลำคลองขนาดใหญ่น้อยที่ไหลเลื้อยรินตามเกาะแก่งหิน บ้างตกจากที่สูงโปรยปรายเป็นฝอยพร่างพรายไปในช่วงฤดูน้ำมาก
พื้นสนามกอล์ฟนุ่มเนียนราวเดินเหินไปตามพรมที่ปูไว้ในปราสาททองที่โชยเอากลิ่นหญ้าและน้ำค้างยามเช้าให้ได้สดชื่นเต็มอุรายามเมื่อลมโชยมา กลิ่นอายธรรมชาติทำให้เรากล้าฝันไปถึงแดนสวรรค์ยามอรุณที่เพิ่งรุ่งขึ้นมา แม้ไม่มีเสียงไก่ฟ้าที่ขันแว่วมา แต่ดนตรีแห่งธรรมชาติขับประสานโดยเหล่ามวลสกุณาก็มากเกินพอ
ยิ่งไปกว่านั้น หากสองมือที่ประสานกันของคู่หนุ่มสาวที่มีหัวใจเต็มไปด้วยความรักแล้วไซร้ จะเอาอะไรมาแลกก็ไม่อาจยอมได้ แล้วเดินควงกันไปในสนาม ต่างชี้ชวนความงามเทียมสวรรค์ ณ แผ่นดิน หรือคู่สนิทมิตรสหายที่ร่วมทางกันเดินไปด้วยความสรวลเสเต็มไปด้วยความสุขสนุกสนานเป็นที่อิจฉาของหมู่มวลเทวดาเป็นยิ่งนัก เพราะเราคือชาวสวรรค์ในคราบของนักกอล์ฟที่เปี่ยมไปด้วยความสุขใจที่ได้สัมผัส
ทั้งที่ยังไม่ได้กล่าวถึงลักษณะของเกมที่เล่นเลย คุณเห็นหรือยังว่า กอล์ฟเป็นกีฬาที่น่าสัมผัสเพียงใด
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลแรกที่ทำให้ผมเข้ามาลองเล่นกอล์ฟ มูลเหตุจูงใจของผมมีกว่านั้น นั่นคือสาวงามนางหนึ่งที่ผมเรียกเธอว่า โปรแหวว ของผมต่างหาก
โปรดติดตามต่อไป
แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 48 09:56:03
แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 48 09:53:30
แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 48 01:43:25
จากคุณ :
thongprakai
- [
27 ส.ค. 48 14:24:10
]