ความคิดเห็นที่ 1      ฉันป้อนอาหารให้ชายผู้นั้น  ในขณะที่ป้อนนั้นชายผู้นั้นก็พูดอะไรเหมือนเดิมที่ฉันฟังและจับใจความไม่ได้ แต่เวลาจะป้อนอาหารชายผู้นั้นก็รู้ว่า  ต้องอ้าปากรับอาหาร    บางเวลาที่หมอมาตรวจ ชายผู้นี้ก็ดูเหมือนตอบคำถามที่หมอถามได้ดีและถูกต้อง แต่ที่เขาคุยคนเดียวนี่สิ หรือว่า       เขาอาจจะกำลังคุยกับผู้อื่นอยู่ ซึ่ง ตลอดเวลาที่นั่งดูอาการ เหมือนกับคุยกับคนปกติ มีการเออ ออ พยักหน้ารับคำ เป็นไปได้มั้ยว่า ภาพที่ชายผู้นั้นเห็นเป็นภาพที่มนุษย์อย่างเรามองไม่เห็น         ไม่ใช่มีแต่เพียงผู้นี้เท่านั้นที่พูดเพ้อพร่ำพรรณนาคนเดียว   ก็ยังมีเตียงผู้ป่วยสูงอายุรายอื่นๆอีกที่เป็นอย่างนี้  ภาพเห็นการณ์ของชายผู้นี้        ทำให้ฉันได้นึกถึงครั้งนึงที่ฉันไปเยี่ยมญาติเพื่อน เห็นผู้ชายสูงอายุแกยกมือไขว่คว้าอะไรไม่รู้    และพูดอยู่คนเดียว ฉันอดสงสารไม่ได้จึงเดินไปถามว่า แกต้องการอะไรมั้ย  ได้รับคำตอบว่า หิวน้ำ หลังจากดื่นน้ำเสร็จได้คำขอบคุณกลับมา    ฉันยิ้มพร้อมน้ำตา เพราะสงสารจับใจ  แต่ต้องสะดุ้งเพราะได้ยินเสียงหัวเราะของแก      ฉันจึงถาม และได้คำตอบกลับมาอย่างขนหัวลุกว่า    ขำอีกา  เนี่ยะ อีกา มันมาเกาะ ( ราวผ้าม่านของ แต่ละเตียง )  ตั้งแต่เช้าแล้ว   ฉันก็กลั้นใจถามอีกว่า มีกี่ตัวคะตา ..   แกตอบเสียงดังและหัวเราะร่วนว่า  มี3ตัว  มันเล่นกันใหญ่เลย  ไล่ก็ไม่ไป เลยปล่อยมัน              ฉันก็แหงนมองเพดาน และเพื่อนที่มาเยี่ยมด้วยกัน ทำหน้า แหยเก ด้วยความกลัว   หลังจากนั้นไม่กี่วันก็กลับมาเยี่ยมญาติของเพื่อนอีก และทราบข่าวจากพยาบาลว่า คุณตารายนั้นเสียตอนบ่ายวันนั้นเอง ก่อนสิ้นใจ แกบอกว่าจะไปพร้อม อีกา ไปเล่นเป็นเพื่อนมันสงสารมัน นั่นเป็นคำบอกเล่าของพยาบาล มันทำให้ฉันขนลุก และผวาในใจตลอดเวลา เมื่อฉันเห็นผู้ชายคนนั้นพูดคนเดียว จะเป็นไปได้มั้ยว่า  มนุษย์อย่างเราจะยื้อแย่งลมหายใจกับยมพบาลได้  เราจะทำได้ใหม .      ใน ช่วงเวลาของปี 2537ยายของฉันป่วยหนัก และท่านก็มีอาการแปลกๆ เช่นนี้เหมือนกัน      ปกติยายของฉันแกเป็นคนเรียบร้อย   ไม่เอะอะโวยวายอะไร  แต่ขณะที่แกป่วยนั้น พฤติกรรมยายแปลกไปมาก  ไม่ยอมทานอาหาร พูดคนเดียว เออ.. ออ.. คนเดียว และเกรี้ยวกราด       มีอยู่วันนึงต้องให้เลือด หมอจึงสั่งให้ถอดแหวนที่นิ้วแกออก โดยปกติอยู่แล้วที่ผู้ป่วยเข้ามาต้องถอดเครื่องประดับออกทุกราย   แต่ยายฉันแกไม่ยอม และโกรธมาก กำหมัดไว้ตลอดเวลา เพื่อไม่ให้ใครถอดได้  ป้าสะใภ้ ( ภรรยาของคุณลุง ที่ป่วย ) ป้าจึงแอบถอดเวลา แกหลับ  พอแกตื่นมา ก็โวยวาย ว่าใคร เอา แหวนไป เอาแหวนคืนมา  ยายป่วยอยู่ ยายเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาโวยวายและกระโดดโลด เต้นอย่างนี้       ฉันกลัวจับใจ แต่ อดไม่ได้ที่ต้องเข้าไปช่วยป้า      ฉันเดินเข้าไปบอกแกว่า   แม่ใหญ่  จำไม่ได้เหรอว่าแหวนวงนี้ แม่ซื้อให้ลูก   แม่บอกว่า ถ้าลูกเปิดเทอม แม่จะคืนให้ลูกไง  ลูกจะกลับเชียงใหม่แล้วนะแม่  ใกล้เปิดเทอมแล้ว             แกมองตาขวางมาที่ป้า ในขณะที่ฉันพูด  ฉันพูดจบ แกก็สงบลง เหมือนกับนึกได้ว่า แหวนนั่นมันเป็นของฉัน แกก็กลับลงไปนอนที่เตียง  ( ขณะที่พิมพ์เรื่องนี้อยู่ น้ำตาฉันไหล เพราะ ว่า แม่ใหญ่คือยายที่ฉันรักที่สุด  และคือคนที่ฉันเอ่ยถึง ในเรื่องของแม่ )           แกนอนลงและบ่นงำงัม จับใจความได้ว่า ของของลูกหลาน ใครห้ามแตะ ไม่งั้นจะฟันให้คอขาดเลย   ฉันและป้าได้ยินคำนั้นรู้สึกขนลุก และพูดคุยกันว่านี่ไม่ใช่ยายของเรา  เขาเป็นใคร ทำไมต้องมาอยู่ในร่างของยายฉันด้วย     หรือนี่เป็น . ภาพก่อนความตายที่ทุกคนต้องเจอ และไม่นานยายของฉันก็สิ้นบุญ ..          แต่สำหรับชายผู้นั้น ฉันไม่รู้เลยว่า   เขายังอยู่ หรือไม่ เพราะฉันต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯก่อน เพื่อหน้าที่การงาน    และลุงของฉันแกก็ดีขึ้น ตามคำปลอบใจที่เราทุกคนรู้อยู่แล้วว่า ใครล่ะจะกล้า ยื้อแย่งชีวิตกับมัจจุราชได้ และภาพก่อนความตายนั้นมันมาจากไหน             เขาเหล่านั้นเห็นอะไรบ้าง   เราตอบไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับว่า เวรของใคร กรรมของใคร ผู้นั้นต้องชดใช้  รู้กระนั้นแล้ว   เราก็ต้องรีบหมั่นสร้างกรรมดี เข้าไว้ เพื่อก่อนตาย เราได้ได้เห็นแต่ภาพดีๆ  นั่นจะเป็นไปได้มั้ย .  ไม่มีใครให้คำตอบได้   นอกจากตัวเราเอง ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ควรหมั่นสร้างความดีเพื่อตัวเราเอง เพื่อญาติพี่น้องและเพื่อลูกหลานของเรา   ทำความดีนั้นไม่ยาก แต่มันยากที่จะลงมือทำ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 49 14:41:41 จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 2 ก.พ. 49 14:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วมีความคิดออกมาอย่างนึงว่า การเขียนเรื่องผีให้น่ากลัว ไม่จำเป็นต้องบรรยายว่ามีผีหน้าตาน่ากลัวออกมาเลยครับ ...แค่บรรยายลักษณะแปลกๆ ในเหตุการณ์ก็พอ เช่น เห็นผู้หญิงใส่ชุดสะไบรำบนยอดต้นไม้ ตอนเดินผ่านป่าช้า อะไรแบบนี้ รวมกะบรรยากาศและความที่รู้ว่ามันเป็นเรื่องผี ก็ทำให้ขนลุกได้แล้วครับ เหมือนตอนที่ผมอ่านแล้วถึงอีกา 3 ตัว ^^ .... จริงๆ แล้วก็มีความเป็นไปได้นะครับ ที่คนกำลังใกล้เสียชีวิตจะเห็นอะไรที่เราไม่เห็น ... แต่มันคืออะไรนั้น มันก็อยู่ที่มุมมองของแต่ละคนจะตัดสิน ทว่าที่ถูกต้องที่สุดคือ "ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ควรหมั่นสร้างความดีเพื่อตัวเราเอง" ครับ ^___^ จากคุณ : freeek!!! - [ 3 ก.พ. 49 01:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แวะมาอ่านค่ะ จากคุณ : jaa_aey - [ 3 ก.พ. 49 04:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าคิด.... แต ไม่อยากคิด เพราะ... คิดแล้วมันน่ากลัว T T จากคุณ : GeaR^0^BuN - [ 3 ก.พ. 49 13:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดเหมือนกันค่ะ ว่าเวลาเห็นคนพูดคนเดียว แต่จริง ๆ แล้วเค้าอาจจะกำลังพูดกับใครสักคน ที่คนธรรมดาไม่สามารถมองเห็นได้ จากคุณ : monzy - [ 3 ก.พ. 49 16:32:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งเล้นลับ     เรื่องลึกลับ    หรืออะไรจำพวกนี้ นี่ก็เป็นชื่อ   ตั้งขึ้นมาได้สมชื่อจริงๆ   เพราะสิ่งลับๆนั้นมันมักจะเป็น เรื่องขนหัวลุกเสมอ     ก็เหมือนกับกรรมน่ะค่ะ   กรรม น่ะมันลึกลับ               เราไม่รู้ล่วงหน้าได้เลยว่า มันจะสนองเราในรูปแบบใด   ไม่รู้ว่าจะเจอกับตัวเราเอง หรือไม่   อาจจะไปตกที่ครอบครัว หรือบุคคลอันเป็นที่รักของเรา                 ดังนั้น มีลมหายใจอยู่ควรหมั่นทำความดี   คิดดี ทำดี  สิ่งนี้  สิ่งศักดิ์สิทธิ์   ทั้งหลายท่านก็เห็นแล้ว จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 3 ก.พ. 49 16:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอเล่าเรื่องแม่เราก่อนเสียชีวิตให้ฟังบ้างนะจ๊ะ เจฉ่าย... เมื่อเดือน สิงหาคม ในปีตุลาอาถรรพ์นั่น แม่เราป่วยเป็นมะเร็ง นอนอยู่ห้องพิเศษที่ รพ. เลิดสิน พวกเราทุกคน นั่งเฝ้าแม่ตลอดเวลา วันนั้น ประมาณบ่ายโมงครึ่งน่าจะได้ มีนางพยาบาลที่จ้างมาเฝ้าไข้นั่งอยู่ข้างเตียงแม่ ในห้องก็มีแม่นอนหลับอยู่ กับพยาบาล สองคน พวกลูกๆ และพ่อเราก็นั่งๆนอนๆ อ่านหนังสือกันบ้าง เพราะช่วงใกล้สอบ เราจำได้ว่า พ่อเรานั่งหลับตาอยู่ที่เก้าอี้ไม้หน้าห้อง แล้วพ่อก็สะดุ้งตื่นเหมือนจะเรียกใคร เราก็ถามว่า พ่อเป็นอะไรเหรอ พ่อบอกว่า เมื่อครู่เห็นผู้หญิงแก่ เกล้าผมมวย ใส่ตุ้มหูหยก เดินมาหา แล้วบอกว่า ไม่ต้องห่วงนะ จะมาพาลูกสาวไปอยู่ด้วย แล้วพ่อก็ตื่นมานี่แหละ พวกเราก็ห่วงว่า คงจะไม่พ้นวันนี้แน่ๆ แล้วทุกคนที่นั่งอยู่ที่นั่น ได้ยินเสียงแม่กรีดร้องขึ้นมา ดังมาก ก็วิ่งกรูกันเข้าไป แม่หลับอยู่นี่ งงมากเลย ถามพยาบาลว่า แม่เจ็บเหรอ (เพราะแม่จะบ่นเจ็บไปทั้งตัว เวลากำเริบขึ้นมา แม่จะร้องเสียงดัง ถ้าเราเข้าไปกอด แม่จะเจ็บมากขึ้น) พยาบาลทำหน้างง ว่า เปล่านี่คะ ก็นั่งอยู่ข้างเตียง คนไข้ก็หลับอยู่ พวกเราก็ยืนดูแม่ สักครู่เดียว เสียงถอนหายใจดังเฮือก แล้วแม่ก็ไม่หายใจอีก พ่อบอกว่า คงจะมีคนมารับแม่ไป แล้วแม่คงไม่อยากไป ถึงได้ร้อง เพราะแม่เราห่วงลูกมากๆเลย จากคุณ : หนอนสายตายาว - [ 3 ก.พ. 49 19:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลองพิจารณาสิ่งที่ผมจะเขียนต่อไปนะครับ เผื่อว่าจะช่วยให้ได้ข้อคิดอะไรขึ้นบ้าง..... เป็นปกติของคนทั่วไปที่ยามเมื่อใกล้จิตจะดับ จิตสุดท้ายสำหรับบางคนอาจหวนนึกถึงสิ่งที่เคยทำมาไม่ว่าเรื่องดีหรือไม่ดี หากเป็นเรื่องไม่ดีจิตใจจะร้อนรน นั่นเป็นเรื่องธรรมดา บางคนอาจเป็นห่วงไปสารพัดไม่ว่าจะเป็นลูกหลาน ทรัพย์สมบัติฯลฯ บางคนก็กลัวตาย นั่นก็ธรรมดา ส่วนจะเห็นอะไรในสิ่งที่เราไม่เห็นยังไม่ต้องกล่าวถึง ดังนั้นเมื่อจิตดับ ดวงจิตจะตกต่ำลงเรียกว่าจากไปสู่ทุคติ สำหรับบางคน เมื่อจิตกำลังจะดับกลับปล่อยวางลงได้ รู้และเข้าใจว่าชีวิตก็เป็นเช่นนี้เองและไม่เสียดายสังขาร ไม่กลัวที่จะต้องตาย เมื่อจิตดับจิตจะขึ้นสูง เรียกว่า จากไปสู่สุคติ หรือตายอย่างสงบ อย่างเราๆ ขณะนี้เราสามารถเลือกได้ว่าอยากจะจากไปแบบไหน หากต้องการจะจากไปสู่สุคติ เราทำได้ด้วยวิธีทางเดียวคือการปฏิบัติภาวนา การปฏิบัติคือการทำจิตให้สงบ เมื่อเพียรปฏิบัตินานเข้า จิตที่สงบจะทำให้เกิดสติคือการรู้ตัว เมื่อมีสติมากขึ้นจะทำให้เกิดปัญญาหมายความว่าเราจะสามารถใช้วิจารณญาณในการพิจารณาเรื่องต่างๆ ได้อย่างละเอียดถี่ถ้วนมากกว่าคนทั่วไป แล้วเราก็จะพิจารณาได้ว่าชีวิตของเรามันก็แค่นี้เอง ทุกสรรพสิ่งในโลกมีเกิด ดำรงอยู่ขณะหนึ่ง แล้วก็ดับไปในที่สุด ไม่ว่าอะไรก็ตาม เมื่อมีสติพิจารณาได้ดังนี้อยู่ตลอดเวลา จิตสุดท้ายที่จะดับจะทำให้เราละวางลงได้ เพราะเราเข้าใจแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัว ไม่มีอะไรที่น่าห่วง เราจะจากไปแบบสงบ ที่บอกว่าการปฏิบัติทำให้จิตสงบทำให้เกิดสตินั้นเปรียบได้ดังกับแก้วน้ำขุ่นๆ หากไม่วางแก้วน้ำนั้นลง น้ำจะไม่ตกตะกอน น้ำจะขุ่นอยู่อย่างนั้น หากวางลงน้ำจะค่อยตกตะกอน น้ำจะเริ่มใสขึ้นๆ ทีละนิด ที่สุดเราก็สามารถมองผ่านน้ำใสๆ นั้นได้ จิตของเราก็เหมือนกัน เพราะทุกวันเราจะมีเรื่องต่างๆ เข้ามาทุกวันสร้างอารมณ์ต่างๆ ให้เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นอารมณ์โกรธ ดีใจ เสียใจฯลฯ จิตเราก็มัวหมอง คิดไปเรื่อยเปื่อยหรือหยุดคิดก็ไม่ได้ หากเราหาโอกาสพักจิต หรือพักสมองให้อยู่ในความสงบด้วยการนั่งสมาธิ จิตของเราก็จะเริ่มสงบลงๆ ทีละน้อยเหมือนน้ำที่เริ่มตกตะกอน อีกหน่อยไม่นานเราก็เริ่มจะคิดเป็นเพราะสมองว่างลง สดใสมากขึ้น เราจะเริ่มพิจารณาเป็นเห็นว่าอะไรควรคิด อะไรไม่ควรคิด คิดอย่างไร และเริ่มเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร นั่นคือการสร้างกุศลให้กับตัวเอง เมื่อเราคิดได้ เราจะเลิกทำชั่วหรือค่อยๆ ลดทำสิ่งเลวร้ายลง รักษาศีลให้สะอาดขึ้น จิตเมื่อดับจะสูงขึ้นเอง ไม่ต้องห่วง จากคุณ : thongprakai - [ 3 ก.พ. 49 22:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คนเราก่อนตาย อาจได้เห็นภาพอะไรๆ น่ะค่ะ ที่แน่ๆคือ หมั่นทำบุญทำทานเยอะๆ เวลาจะไป จะได้ไม่ทรมานมาก อ่านถึงเรื่องอีกา มีเรื่องเล่าค่ะ ที่บ้าน เมื่อเดือนพฤศจิกายน ที่ผ่านมา คุณแม่นอนป่วยอยู่ที่ รพ.มานานราว 3 อาทิตย์ วันก่อนคุณแม่เสีย 1 วัน พี่สาวที่เฝ้าแม่ที่รพ.ใน ตจว. โทรมาบอกลูกๆที่ กทม. ว่าแม่ทรุดลงมาก พอตกกลางคืน  มีนกอะไรไม่ทราบมาเกาะรั้วหลังบ้าน ทั้งที่ปรกติไม่เคยมีนกมาเกาะร้องตอนกลางคืน ส่งเสียงร้องดังมาก ราว 20 นาที รุ่งขึ้น คุณแม่ก็เสียค่ะ ตอนได้ยินเสียงนก ยังใจคอไม่ดีเลย ว่ามาบอกเหตุอะไรหรือเปล่า  หรือจะใช่?? จากคุณ : แมวโต๋เต๋ - [ 3 ก.พ. 49 23:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คิดเหมือนกันค่ะ ว่าเวลาเห็นคนพูดคนเดียว แต่จริง ๆ แล้วเค้าอาจจะกำลังพูดกับใครสักคน ที่คนธรรมดาไม่สามารถมองเห็นได้ ^ ^ ^ อ่านแล้วนึกถึงจูองเลย ที่มีตอนนึงที่มีคนแก่นั่งรถเข็นกำลังเล่นกับผี แต่คนอื่นจะไม่เห็นผีก็เลยนึกว่าแกเล่นอะไรของแกไปคนเดียว คคห.ที่ 9 เห็นคนสมัยก่อนบอกว่าเวลาบ้านไหนจะมีคนเสียชีวิตจะมีนกแสกมาเกาะที่บ้าน สงสัยว่านกตัวนั้นที่คุณพูดถึงคงจะเป็นนกแสกละมั้ง จากคุณ : อากิระ - [ 4 ก.พ. 49 02:39:59 A:61.91.71.242 X: TicketID:107410 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากที่ได้ยินมาบ้างเรื่องนกพวกนี้   ใช่ค่า ชื่อที่รู้จักมาก็คือนกแสก   แต่ เจฉ่ายก็ไม่เคยเห็นตัวนะคะ  ถามคนเฒ่า คนแก่   เค้าก็บอก ว่า ไม่เห็น ดีแล้วลูก เพราะมานเป็นสัตว์ที่เราๆดีๆ ไม่สมควรเห็น ขอแอบต่อนะคะ เรื่องยาย ( แม่ใหญ่ ) น่ะค่ะ   หลังจากที่ยายป่วยหนักจนทรุดลงมาก   หมอให้พายายกับบ้าน   ก่อนหน้านั้นสองวัน หมอบอกว่าทำใจได้เลยนะคะ    วันนั้นก็มาถึงหมอบอกว่าให้พายายกลับบ้าน  และบอกพวกเราว่า  คุณยายจะอยู่กับเราไม่เกิน 15 ชั่วโมง    ได้ยินแบบนั้นเราก็เตรียมตัวเก็บข้าวของ     ฉันน้ำตาไหล   และเดินเข้าไปบอกยายว่า แม่ใหญ่...  แม่เรากลับบ้านกันเนาะ...  หมอให้ แม่กลับบ้านแล้ว   ไปอยู่บ้านเราเนาะ....พูดไปฉันก็สะอื้นกอดยายไว้จนแน่น   เพราะยายคือคนที่ฉันรักมาก   (ถ้า คุณๆได้อ่านเรื่องของแม่จะรู้ค่ะ )    วันนั้นแปลกมาก   ยายสงบนิ่ง ไม่ดื้อดึง เหมือนวันก่อนๆที่อยู่โรงพยาบาลเลย     หลังจากที่บอกยาย  แกรับรู้มองหน้าแล้วก็ยิ้มมุมปากดูแววตาสดใส...   ฉันดีใจส่วนนึงที่แม่ใหญ่คนเดิมกลับมาแล้ว แต่ในใจลึกเสียใจสุดๆ เพราะคำบอกกล่าวของหมอ ว่า เค้าจะอยู่กับเราไม่กี่ชั่วโมง   ใจจะขาดค่ะ  รู้เลยคำว่าใจจะขาดมันทรมาน แค่ไหน.....เมื่อคนที่เรารัก อยู่ในอ้อมกอดเรา กำลังจะจากเราไป......      หก โมงเย็นวันนั้น ออกจากโรงพยาบาลและ พายายกลับบ้าน    ทุกอย่างที่บ้าน เตรียมพร้อมไว้ เรียบร้อยแล้ว   ใกล้ถึงทางเข้าบ้าน ก็ปลุกยาย  แม่ใหญ่ ถึงบ้านเราแล้ว  แกดีใจ ยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด เวลาผ่านไป อย่างใจจดใจจ่อ  ทุกๆคน นับเวลา ที่ยายยังอยู่      เวลาผ่านไป เรื่อยๆ  ฉันหลับไป สะดุงตื่นอีกที ก็ประมาณ ตี 3 ป้า และลุง ได้เอาน้ำให้ยายดื่ม  แกบอกว่า หิวน้ำ  หลังจากนั้นไม่เกิน 1 ชั่วโมง  ยายก็สิ้นบุญ              ฉันกับพี่สาวก็ เช็ดตัวให้ยายเปลี่ยนเสื้อผ้า  แต่งตัวด้วยชุดผ้าใหมที่ยายชอบมาก  นี่คือการอาบน้ำศพครั้งสุดท้ายสินะที่ฉันจะได้อาบน้ำ และเช็ดตัวให้ยาย   ฉันเช็ดตัวไป พลางพุดไป  แม่ขา  คุ้มครองลูกหลานทุกคนด้วยนะคะ แม่   เป็นกำลังใจให้ลูก เรียนหนังสือให้จบด้วยนะคะ    พอเสร็จ ฉันและพี่ก็กราบเท้ายาย และกอดกันร้องไห้         ฉันเป็นหลานคนนึงที่ทุกคนรู้ว่ายายรักฉันมาก  และไม่มีญาติคนไหนอิจฉา  เพราะทุกคนรู้ว่า ฉันไม่มีแม่ ( คุณๆคะ ขณะพิมพ์ อยู่ ฉันก็ร้องไห้คิดถึงท่านไปด้วย )    งานศพคืนแรกผ่านไปด้วยดี   คืนที่สองนี่สิ    ฉันจำไม่ได้เวลา เวลานั้นกี่โมงแล้ว  ฉันสะดุ้งตื่นและได้ยินเสียง ตำหมาก  และเสียงเคาะตะบันหมาก กระทุ้งกันกระดานตึงๆๆ   และได้ยินเสียงดังออกมาอย่างชัดเจนตรงบริเวณ ที่นอนของยายซะด้วย    เสียงนี้เป็นขั้นตอนการกินหมากของยาย ยายฉันเป็นคนโบราณชอบกินหมากอยู่            ฉันสะกิดพี่    เพราะฉันกับพี่ตัวติดกัน เวลานั่งหรือ นอนไป ไหน ต้องไปด้วยกัน   พี่ก็ลืมตา  แต่ฉันดึงแขนพี่ไว้  ไม่งั้น ก็คงลุกขึ้น กรี๊ด... แล้ว        ฉันถามกระซิบว่า ได้ยินมั้ย   พี่พยักหน้า และทำตาโต ..... ฉัน บอกว่า  อย่ากลัวนะ  แม่เราเอง  ไม่ต้องกลัว     และฉันกับพี่ ก็ฟังขั้นตอนการกินหมากของยายจนเสร็จสิ้น     นอนฟังไปด้วย ฉันกับพี่ก็น้ำตาไหล  นอนกอดกันร้องไห้  คิดถึงยาย  พี่ลูบหัวฉันและบอกว่า  แม่อยู่กับเราแล้ว เห็นมั้ย แม่รักเรา.....            พอเช้า พี่ก็เล่าให้ ป้ากับลุงฟัง   ทุกคน ก็ยิ้ม และก็บอกว่า  เค้าก็ได้ยินกัน หลายคน     คนที่มานอนเฝ้าศพ หลายคนก็ได้ยิน  เหมือนกัน แต่ไม่มีใครกลัวหลอก เพราะไม่มีอะไร น่ากลัวเลย....         คืนต่อไป ก็เงียบ  จนมาถึงวันเผานี่แหละ .....  ตอนช่วงเช้า ถึงบ่าย  ฝนตก หนักมาตลอดทั้งวัน  ทุกคน ก็กลัวว่าจะนำศพออกไปจากบ้านไม่ได้   เพราะ   ยายต้องการให้เอาศพยายทำพิธีที่บ้านมากกว่าที่วัด                  บ่าย สองโมงกว่าแล้วฝนยังไม่หยุดเลย  ลุงได้จุดธูปบอกยายว่า ฝนยังไม่หยุดตกเลย   ธูปยังไม่ทันหมด ดอก ฝนหยุดตก  ทุกคน หันไปมองหน้ากัน       และคนในงานศพ ก็พุดกันว่า เป็นบุญบารมี ของแม่เนาะ   เพราะยายฉันเป็นที่รักใคร่ ของคนในหมู่บ้าน       เราได้เคลื่อนศพยายมาที่วัด   และทำตามพิธีจนเสร็จสิ้น             ในเย็นวันค่ำวันนั้นเอง  ป้าก็ได้ทำมื้อเย็นเป็นปกติ และทำ ของโปรดของยายด้วย  คือ หมี่ผัด สีชมพู  ที่ผัดใส่ ซ๊อส สีแดง       ป้าตักให้ฉันและพี่ และ แจกทุกคนที่มาช่วยกันในงาน    ฉันกับพี่  มักจะตัวติดกัน ไปไหนมาไหน ต้องเจอ เราสองคนอยู่ด้วยกันเสมอ         ขณะที่พี่กำลังจะตักอาหารใส่ปาก    ฉันก็ขนลุก ขึ้นมาทันที ที่สันหลัง....    มันเหมือนกับมีใครมาลูบที่หลังวาบ..........     ฉันก็จับแขนพี่... พี่หันมามองหน้าฉัน     แล้วยังไม่มีใครพูด อะไร   ก็เป็นที่รู้กันว่า   ใช่เลย.....  คือคนนี้เลย ....          พี่ฉันก็ไป กระซิบที่ป้า และบอกป้า    ป้า แกถึงกับ ตาโต     แล้วร้อง ตายล่ะ.... ฉันก็งง   แต่ เห็นป้า ไปจุดธูป  หนึ่งดอก ที่ หน้า จานอาหารของยาย   และ ฉัน ก็เข้าใจว่า เค้า อยู่กันคนละที่กับเราแล้ว ต้องบอกให้มาทานอาหาร อีกแบบนึง...   จะบอกกันเฉยๆ   เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว   ....       และทุกวันนี้ ยายกับตาและญาติผู้ใหญ่ทั้งหลาย ก็ยังอยู่ที่บ้านของแกเหมือนเดิม      เพี่ยงแต่ว่า    เราอยู่กันคนละโลก....    บางวัน ป้าบอกว่า ได้ยินเสียงเหมือนคนนั่งทานข้าวกัน ก๊อกแก๊กๆๆ  เหมือนกัน  เสียงจาน ช้อนส้อม กริ๊งกรั้ง เหมือนเดิม   ป้า บอกว่าเค่า อยู่ ของเค้า เราอยู่ของเรา   แต่สิ่งที่สื่อ ถึงกันคือ   เราคิดถึงกัน เหมือนเดิม   เรารักกันเหมือนเดิม................ และยังเป้นกำลังใจของลูกหลานเหมือนเดิม แล้วคุณๆล่ะคะ    มีคนที่รักของคุณที่จากไปแล้ว และ ยัง มีสื่อถึงกันอยู่ หรือเปล่า............. แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 49 14:37:46 แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 49 14:37:10 จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 4 ก.พ. 49 14:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาอ่านเรื่องของน้องเจฉ่าย เป็นเรื่องที่น่าสนใจครับ ที่เคยศึกษามา ภาพที่ปรากฏในจิตก่อนตายจะบ่งชี้ว่าจะไปเกิดเป็นอะไรได้เหมือนกันครับ กรณีของการเห็นอีกาแล้วอยากไปเป็นเพื่อนอีกา ก็มีโอกาสเป็นไปได้ว่าชาติต่อไปเขาจะไปเกิดเป็นกาครับ ในวาระสุดท้ายของชีวิตก่อนที่จะไปเกิดใหม่ ถ้าจิตจับภาพที่ดีๆ จิตก่อนตายก็เป็นสุข ก็จะไปเกิดในภพภูมิที่ดี ถ้าจับภาพไม่ดี จิตก่อนตายเป็นทุกข์ ก็จะไปเกิดในภพภูมิที่ไม่ดีครับ ดังนั้นผู้ที่เข้าใจเรื่องนี้จึงสามารถช่วยคนอื่นที่กำลังใกล้จะตายได้ด้วยการให้เขานึกถึงสิ่งที่ดีๆหรือบุญเข้าไว้ หรือให้นึกภาพของพระ ภาวนาพุทโธก็ได้ ตามสะดวก ก็จะทำให้เขาไปเกิดในภพภูมิที่ดีได้ครับ และขอแสดงความเสียใจด้วยที่น้องเจฉ่ายต้องเสียคุณยายที่รักไปครับ ที่อ่านๆดูเหมือนกับคุณยายยังมีห่วงอยู่นะครับ แนะนำให้ทำบุญใหญ่ เช่นทำบุญสังฆทาน ร่วมสร้างพระพุทธรูป ถ้าจะให้ครบๆก็ทำวิหารทานและถวายผ้าไตรจีวรด้วยนะ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 49 23:42:16 จากคุณ : อริสโตเติล - [ 4 ก.พ. 49 23:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ...ก่อนผมตายผมจะเห็นอะไร ? ชักอยากรู้ขึ้นมาแล้ว... ตอนนี้เลยได้แต่รอไปก่อน...เฮ้อ จากคุณ : รวดเดียว - [ 5 ก.พ. 49 15:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 'ฉันจึงไปคอยช่วยเหลือผู้ป่วยเตียงอื่นๆ ไม่ว่า เขาจะญาติมาเยี่ยมหรือไม่ '   สาธุ น้ำใจคุณเจฉ่ายงามมากๆครับ จากคุณ : สนใจ - [ 5 ก.พ. 49 19:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณค่ะ ทุกๆคนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น และติชม จริงๆนะคะ  โดยส่วนตัวแล้ว เวลาไปไหน เห็นคนอื่นที่เค้า ด้อยโอกาส  หรือเดือดร้อน แต่เค้ายังสู้ชีวิต  ทำงานอย่างสุจริต ไม่งอมืองอเท้า  แค่เห็นก็ น้ำตาไหลแล้วค่ะ       ในสังคมต่างจังหวัด  ส่วนใหญ่ ชาวบ้าน เค้ามีการศึกษาไม่สูง เราเห็นเค้า ไม่รู้เรื่องอะไรก็ จะต้อง เสนอหน้าไปช่วยเค้าทุกทีน่ะค่ะ ไม่รู้เป็นโรคอะไร .....  (  โรคจุ้น )    มีอยู่ ครั้งนึงที่ผ่านมานี่ค่ะ   ที่ไปเยี่ยมคุณลุงนี่ แหละค่ะ   ฉันกำลังเดินมาขึ้นลิฟท   และได้ยิน   เสียงผู้หญิงที่ค่อนข้างดังออกมาจากทางขึ้นลิฟท     ต่อว่ากลุ่มคนพวกนั้นว่า   ทำไมต้องขึ้นลิฟท   เดินสิ   บันได ก็มี  แค่ ชั้นส4เอง       พอฉันเดินมาถึง เสียงนั้นก็ไม่เห็นตัวแล้ว  คิดว่าคงเป็น พยาบาล หรือไม่ ก็ แม่บ้านทำความสะอาด กระมัง            ฉันมองดูกลุ่มคน  กลุ่มนั้นประมาณ4-5คน ดูแล้วก็ คงมาเยี่ยมญาติ อย่างแน่นอนคงจะกลับจาก ไปทำสวนทำนามา   เนื้อตัวบางคนยังมี คราบดิน คราบฝุ่น อยู่ค่ะ     เค้ายืนหน้าจ๋อย กันอยู่ แถวนั้น      พอฉันเห็นเข้า   ก็ใช่ค่ะ.....    อดใจไม่ได้   ต้องไปเสนอหน้า ถามเค้าน่ะค่ะ  ว่า จะไปไหนคะ  ไปชั้นไหนคะเค้าก็คงจะงงกันอยู่   ว่า เมื่อกี้เพิ่งโดนดุมา  แล้วนังนี่ มันเป็นใครวะ   แต่ ก็ได้รับไมตรีจิตรตอบมา ด้วยดีค่ะ          ฉันจึง พากลุ่มคนพวกนี้ขึ้นลิฟท และไปส่งถึงที่เตียงด้วย    ได้ใจความว่า     มาเยี่ยม คนข้างบ้าน เค้าล้มป่วยกระทันหัน    ที่เค้าต้องการขึ้นลิฟท เพราะ ฉันเห็นพวกเค้าถือของมาพะรุงพะรัง  ไหนจะมี ย่าม ส่วนตัว  ไหนจะ ปิ่นโตข้าว ไหนจะ มี ถุงของฝาก นมกล่อง ผลไม้  ที่มาเยี่ยมผู้ป่วยอีก        ขณะที่ฉัน กำลังจะพาพวกเค้าขึ้นลิฟท  ผู้ หญิงที่ดุเค้า ก็เดินมาพอดี  หล่อนทักทายฉันด้วย สีหน้า ยิ้มแฉ่ง  แต่พอเห็นคนกลุ่มนั้นก็ บึ้งทันที  และก็กำลังจะอ้า ปากว่าอีก  แต่ฉันก็ ตัดหน้า หล่อนว่า            ''  คนกลุ่มนี้ ฉันจะช่วยเหลือ เค้าเอง    คุณทำหน้าที่ของคุณละกัน ''  เท่านั้น แหละ หล่อนคนนั้น คงเคืองฉัน น่าดูล่ะค่ะ แต่ ทำไงได้ล่ะค่ะ  อดใจไม่ได้ ที่เห็นแก่คนเฒ่า    มาโดน เด็ก วัยลูก  วัยหลาน   แถมเป็น คนอื่น  อีกต่างหาก  พูดจา เสียดสี  อย่างนี้    และต้องมายอมทำตามคำสั่งของคนที่ คิดอยากจะสร้างอำนาจ ขึ้นมาน่ะค่ะ    เพราะ หล่อนคนนั้น เป็น แม่บ้าน ทำควาสะอาดพื้นเท่านั้น  แต่คิดว่า ชุดที่สวมอยู่ เป็น พยาบาล หรือ แพทย์  ที่จะมีสิทธิ์ มาว่าใครต่อใครได้.....    ก็ แหม....  มันอดใจไม่ได้นี่คะ  ที่ต้องพูด แบบนั้น   ลองคุณ เจอแบบนี้ บ้างดิ จะปล่อยไปเฉยๆ  ได้ไง  แต่ถ้าใครเฉยได้  ก็เฉยไป แต่ เจฉ่ายทำไม่ได้ แน่นอนค่ะ..... อิอิ จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 6 ก.พ. 49 13:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านเรื่องของเจฉ่าย  สิ่งที่รู้สึกก็คือว่า จขกท เป็นคนจิตใจ ดีจริง ๆ มีน้ำใจ  นั่นสิ  ถึงได้มีโอกาสสัมผัสกับพลังลี้ลับ หรือวิญญาณบ่อย อย่างที่เจฉ่ายเคยเล่าในกระทู้ก่อน ๆ เห็นด้วยกับเจฉ่ายมาก ๆ เลย ที่บอกว่าเราไม่มีโอกาสรู้ว่า เราจะเจอกับกรรมสนอง หรือเจออะไรเมื่อไร ฉะนั้น ขณะ ที่ยังมีชีวิตอยู่ ให้หมั่นทำความดี ให้คิดดี ทำดี ... จากคุณ : faisara - [ 10 ก.พ. 49 19:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เจ้ฉ่ายนิสัยคล้ายกันกับผมเลย ชอบช่วยเหลือคนอื่น แนะนำว่าถ้ามีเวลา ก้อลองปัยเป็นอาสาสมัครสิ เช่นกู้ชีพ หรือกู้ภัย ก้อด้าย ตอนนี้ผมก้อ เป็นอส.กู้ภัยมูลนิธิหนึ่ง รู้สึกภูมิใจนะ เวลาที่เราด้ายช่วย คนอื่น หรือแม้แต่เวลาเก็บศพ นะก้อจะนึกเสมอว่าขอหั้ยเค้าปัยสู่สุขคติ แล้วก้อแผ่เมตตา ทำอย่างนี้แล้วก้อสบายจัย บุญมันเกิดก้อตอนนี้แหละครับ ตอนที่จิตใจเราอิ่มเอิบ เกิดความปีติ ใครหลายๆคนชอบพูดว่า"ตัวเวรกรรมหรือตัวบุญตัวบาปรูปร่างหน้าตาอย่างไร" คงเป็นคนที่ไม่รู้จักทำบุญ อยากจะบอกว่าตัวบุญบาป ก้อมีหน้าตาเหมือนเรานี่แหละ คือตัวเรานั่นแหละที่หลังจากได้สร้างบุญแล้วรู้สึกอิ่มในบุญที่เราสร้างขึ้น ณ เวลานั้นๆ มันอธิบายลำบากนะ คนที่ไม่เคยทำบุญจะนึกไม่ออกหรอก แต่คนที่ทำบ่อยๆ อย่างคุณน่ะ ไม่ต้องพูดก้อรู้สึกได้แล้วว่ามันรู้สึกอย่างรัย ใช่ใหมคับคุณเจฉ่าย ความจริงอยากเล่ามากกว่านี้ แต่มันคงยาวเกินปัยไว้มีโอกาสค่อยมาแชร์ความคิดก้อแล้วกันครับ... จากคุณ : โสดสนิท - [ 17 ก.พ. 49 21:11:59 A:58.147.51.196 X: TicketID:116056 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณนะคะ ที่ทุกๆ คนเข้ามาอ่านเรื่องของ เจฉ่าย ขอบคุณนะคะคุณโสดสนิท  ว่าแล้ว ทำอมยิ้มติดก็ดีนะคะ   จะได้เป็นเพื่อนกัน เป็นขาจรไม่ หนิทหนม มาเป็นขาประจำ ดีกว่าเนาะ  อิอิ...............        ว่างๆเมื่อไหร่มาเล่าเรื่อง แลกเปลี่ยนกันได้นะคะ  ชอบอ่านเรื่องของที่คนอื่นเล่า เหมือนกัน   เราจะได้ รู้ สึกถึง อารมณ์ของคนอื่นด้วย  ขอบคุณล่วงหน้าจ้า           ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทุกๆคนนะคะ จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 19 ก.พ. 49 13:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ง่า จะให้เล่าเรื่องไรดีละค่ะ เอาเรื่องตามหัวข้อก่อนละกันนะค่ะ แบบว่าก่อนคนจะตายอะค่ะ เรื่องแรก อันนี้เขาเป็นเพื่อนแม่เราอะนะ เราก็นับถือเขาเป็นลุงเลยละค่ะ แต่เราไม่เคยทราบมาก่อนเลยนะ ว่าเขาเป็นพวกความดันสูงอะ มีอยู่หนหนึ่ง อยู่ ๆ เขาก็ไม่สบายเข้าโรงพยาบาลไปอาการหนักมาก แม่เรารีบไปดูเลยนะ ใคร ๆ ก็ว่าสงสัยจะแย่แล้ว ไม่รอดแน่ แต่ปรากฏว่าเขารอดเจ้าค่ะ แต่เขากลับมาเล่าให้แม่เราฟังว่า เขาไปเจอคน ๆ หนึ่งที่บอกว่าจะมาเอาตัวเขาไปแล้ว แต่ลุงเขาก็ร้องไห้บอกว่ายังไปไม่ได้ ลูกผมยังเล็ก ขอเวลาผมหน่อย อีก 6 เดือนก็ยังดี ลุงเขาก็เลยได้กลับมา ผ่านไปสักพัก ลุงเขาไปเที่ยวแล้วก็อยู่ ๆ ล้มไปเลย คราวนี้ไม่ว่าใครทำอะไรยังไงก็ไม่ได้กลับมาแล้วค่ะ แม่บอกว่านึก ๆ แล้ว มันก็ครบ 6 เดือนที่ลุงเคยขอไว้พอดีเลย จากคุณ : AeKra (AeKra) - [ 25 ก.พ. 49 21:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อีกเรื่อง  อันนี้เราไม่รู้นะว่าจะจริงไหม  เกิดกับพ่อเราเองแหละ  พ่อเราเขาเป็นเบาหวานอะนะ  เข้า ๆ ออก โรงพยาบาลบ่อย  ที่นี่มีอยู่หนหนึ่ง  พ่อเข้าโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯอะนะ  พ่อเล่าว่า นอน ๆ อยู่ ก็มีเสียงคนมาเรียก  รู้สึกเหมือนมีใครมาจับแขน  มาเขย่าตัว ( ทั้ง ๆ ที่ไม่มีใครอะนะ  เพราะมันเป็นเวลากลางคืน คนเฝ้าก็ไม่มีเพราะโรงพยาบาลรัฐเขาไม่ให้เฝ้า  พยาบาลไม่ใช่แน่ )  สักพักมีความรู้สึกเหมือนลืมตามองเห็นคนยืนคร่อมเขาอยู่  แล้วก็มีเสียงเหมือนชวนให้ไปด้วยกัน  มีคนเดินไปเดินมาแถว ๆ เตียงเขา  อะไรแบบนี้อะค่ะ เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าจริงไหม  แต่เราเชื่อว่าพ่อเราเป็นคนจิตแข็งพอสมควร  แล้วก็คงไม่อำเราสนุก ๆ แต่ก็ไม่รู้คนอื่นจะว่าไงนะค่ะ เหอ เหอ จากคุณ : AeKra - [ 25 ก.พ. 49 21:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาจจะเป็นไปได้ เพราะ ส่วนใหญ่ จากที่เจฉ่ายได้รู้มาส่วนใหญ่เป็น คนที่อยู่ใกล้ เขตแดน ของความเป็น กับ ความตาย  น่าจะเป็นไปได้นะคะ      สิ่งที่เราต้องรับรู้ ให้ได้มากที่สุด และต้องกระทำให้ได้มากที่สุด  นั่นคือ ความดีค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 27 ก.พ. 49 01:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับเรา   เราไม่แน่ใจว่า  ก่อนตายคนตายจะเห็นอะไรหรอกนะคะ บางคน  บอกว่า  จะเห็นเรื่องราวทั้งหมดในอดีต ตั้งแต่เกิด ทั้งสุข และ เศร้า  จริงหรือเปล่าอันนี้เราก็ไม่รู้  และยังไม่ คิดอยากจะลอง แต่สำหรับคุณยายของเรา   ก่อนจะเสีย ท่านจะเห็นว่ามีชายร่างดำ ๆ มายืนรอที่เตียงทุกคืน พอดีตอนนั้น คุณยายเราป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนที่บ้าน  ก่อนคุณยายจะเสีย!!! หมาที่บ้าน  หมาแถวบ้าน  จะหอนกันโต้รุ่งทุกคืน หลอน  และ  สยอง  มากเลยค่ะ จากคุณ : ลาบไก่ใส่ตับหมู - [ 12 มี.ค. 49 02:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พอดีมีคนแนะนำมาครับ ก็เลยแวะมาอ่านเรื่องของ คุณเจฉ่ายซะหน่อย (จำผมได้ไหมเนี่ย อิอิ) เรื่องเกี่ยวกับภาพก่อนความตาย จากที่ผมเคยอ่านมา ภาพก่อนความตายนั้นจะเป็นภาพของกรรมทั้งหมด ทั้งดีและชั่ว ที่ได้กระทำไว้ในชาตินี้ คล้ายๆกับการ สรุปชีวิตว่าได้ทำอะไรไว้บ้างในชาตินี้ หากกระทำกรรมดีไว้มากจิตก็จะละลึกได้แต่กรรมที่ดีๆ อาจมีเทพหรือเทวดามารอรับ แล้วก็จะจากไปอย่าง สงบ หากกระทำกรรมชั่วไว้มากจิตจะลึกเห็นแต่กรรมชั่วที่ได้ กระทำมาและหากทำกรรมชั่วมากๆ เจ้ากรรมนายเวรนั้น ก็จะมารับไปยังนรกภูมิ อาจทำให้เกิดอาการเสียชีวิต อย่างทรมานได้ หมั่นทำความดีเอาไว้เถอะครับ ทำความดีไม่จำเป็นต้อง ทำอะไรมากมายแค่ทำดีกับ เพื่อนมนุษย์และสัตว์โลก ด้วยกันเท่านี้ก็ทำให้ใจเราสบาย และได้บุญด้วยครับ อย่างที่คุณเจฉ่ายช่วยผู้ป่วยที่ไม่มีญาตินับเป็นการ ทำความดีที่ประเสริฐยิ่งครับ รักษาความดีนี้ไว้นะครับ บุญรักษานะครับ จากคุณ : Zeron - [ 12 มี.ค. 49 03:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ทำไม......จะจำกันไม่ได้ล่ะคะ  คุณ Zeron  ก็เป็นเพื่อนคนนึงที่ติดตาม  "เรื่องของ แม่ " ด้วย เหมือนกัน     (  ว่า แต่ เอ้...จะยอมเป็นเพื่อนเรา รึเปล่า น้อ...)    ในกระทู้ ของ น้อง ลาบไก่ใส่ตับหมูน่ะค่ะ   ขอบคุณนะคะที่ติดตาม เรื่อง เล่าของ เจฉ่าย   จาก หัวเรื่อง กระทู้ ที่พิมพ์ไว้  จนถึงวันนี้ คุณลุง ท่าน เสียไปแล้วค่ะ    เจฉ่ายไปลงเรื่อง ไว้แล้วนะคะ  ทุกๆคน     ที่ เรื่อง ความรัก ความผูกพันธ์ และความตาย  น่ะค่ะ   ถ้ายังไง เพื่อนๆ พี่ๆ ที่เข้ามาในกระทู้นี้  รบกวนติดตามได้ที่นี่นะคะ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X4182556/X4182556.html ร่วมแสดงความคิดเห็นกันได้นะคะ ต้องขอขอบคุณ คุณลาบไก่ใส่ตับหมู   เจ้าของกระทู้อภิมหาอมตะนิรันกาล   น่าน ว่าไปโน่นเลย   ยินดีนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน  ดีใจค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย (เจฉ่าย) - [ 12 มี.ค. 49 13:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แวะเข้ามาอ่าน โหวตให้ด้วยนะ เคยไหมมีความรู้สึกว่าเราไม่ได้อยู่คนเดี่ยว ในเวลาที่เราอยู่คนเดี่ยว จากคุณ : เต่าตะนุ - [ 29 มี.ค. 49 15:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ค่ะ เพราะสิ่งรอบข้าง เรา มีแต่ สิ่ง ที่เรา มองไม่เห็น ไม่ว่า จะเป็น ที่ไหนๆ ก็ตาม จากคุณ : เจฉ่าย - [ 30 มี.ค. 49 13:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านเรื่องคุณเจล่ายทั้งขนหัวลุก ทั้งนำตาจะไหลอา อยากให้มีคนจิตใจงามแบบนี้เยอะๆจังเลยครับ จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 20 เม.ย. 49 01:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 28 wow   เจฉ่ายนึกว่ากระทู้นี้โดนยุบไปแล้ว  อิอิ ดีใจค่ะ ที่ยังอยู่  ...... นี่ก็เป็นเวลาหลายวันแล้วที่    คุณลุงของเจฉ่าย  ท่านเสียไป   ประมาณเดือน มิถุนายน  ก็จะครบ 100วันแล้ว  ญาติผู้ใหญ่ก็ ตกลงกันว่า จะทำบุญร้อยวัน  ในเดือนมิถุนายนนี่แหละค่ะ         เมื่อคืนเจฉ่ายฝันเห็นคุณลุง และพี่สาวด้วยค่ะ และมีญาติ ๆอีกหลายคน ในฝันนั้นก็ เห็นว่าเป็นงานศพของคุณลุงนี่แหละค่ะ....     และในฝันฉันกับพี่ ก็ตกลงกันว่าจะมีปาร์ตี้....หลังงานเผา ในคืนนั้นด้วย......     ในฝันนั้นเหมือนกับว่าเป็นงานศพของแบบฝรั่ง... ที่เวลาหลังจากงานฝังศพก็มีมีปาร์ตี้กัน....  ญาติพี่น้อง มาทำอาหารแบ่งปันกัน     เพื่อนบ้านก็นำอาหารที่ทำมาแบ่งปันกันกิน ไปนั่นเลยในฝัน....      มันดูไม่เศร้ามันดูครื้นเครงมาก...ในฝัน   แล้วเหมือนกับว่า ในฝันนั้น... เป็นความต้องการของลุง ที่บอกป้าไว้ว่าต้องจัดแบบ เฮฮา     ........ ลูกหลานต้องไม่เศร้า.... ( ขณะพิมพ์ก็น้ำตาไหล..ค่ะ  คิดถึงพ่อใหญ่จัง.... ) แล้ววันนี้ก็... โทรหาพี่สาวเมื่อตอนเย็น และเล่าความฝันให้ฟัง  พี่บอกว่า สงสัย พ่อคงอยากให้เราหายเศร้าเนาะ........   ค่ะ  ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน     ก็ไม่มีอะไรค่ะ  แค่อยากมาเล่าความเป็นไปของพ่อใหญ่สุดที่รัก   อ้อ   ใกล้วันงานจะมาบอกบุญนะคะ... ใครมีความผูกพันดีๆ กับคนที่เรารัก ก็มา แบ่งปันความรักได้นะคะ...... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 27 เม.ย. 49 01:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วได้ข้อคิดและความรู้สึกดีๆค่ะ จากคุณ : Red-Rose-14Feb - [ 2 พ.ค. 49 14:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เดือนหน้า ก็จะทำบุญ ร้อยวันของคุณลุงแล้วล่ะค่ะ วันที่ 26 มิถุนายนค่ะ   เร็วจังเลยค่ะ เวลา    ใช่ค่ะ.... เวลา ไม่เคยรอใคร จากคุณ : เจฉ่าย - [ 17 พ.ค. 49 02:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกดีจังเลยครับ ขอบคุณมาก จากคุณ : Mr. Poomkrai - [ 2 มิ.ย. 49 00:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยะฮู ........ เรื่องวันเวลามีการเปลี่ยนแปลงแล้วค่ะ  เลื่อนมาเป็นวันที่ 6 มิถุนายนนะคะ เพื่อน ๆ ร่วมส่งแรงใจ อนุโมทนาด้วยค่า............... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 2 มิ.ย. 49 12:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรียกยายว่าแม่ใหญ่เหมือนเราเลย ที่เราเรียกเพราะว่าจอนเด็กๆพ่อกับแม่เราเค้าทำงานข้าราชการเลยไม่มีเวลาเลี้ยง เลยส่งเรามาให้ยายเลี้ยง ตั้งแต่นั้นมาเราเลยเรียกยายว่าแม่ใหญ่ เรียกตาว่าเตี่ย ... จากคุณ : EmmioN - [ 8 มิ.ย. 49 15:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ค่ะ ดิฉันเรียกท่านว่า  แม่ใหญ่   ดิฉันว่า ชื่อ นี้ฟังดู อบอุ่น และ น่ารักดีเหมือนกันค่ะ         มันเป็นความรักที่ อบอุ่น และบริสุทธิ์ค่ะ ว่าแล้ว ก็น้ำตาไหลคิดถึงท่านเลยค่ะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : เจฉ่าย - [ 14 มิ.ย. 49 13:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งลอง เข้ามาห้องนี้คับ อ่าน แล้วก็เศร้า เหมือนกันคับ เพราะ ยายเล็ก (เพราะมียายเล็ก กับยายใหญ่ ยายเล็กคือน้องสาวของยายใหญ่ อีกที)ก็คือแม่ของแม่เสียไป ได้ 6 ปีแล้วมั้งคับ ตอนนั้น ผมก็เพิ่งบวช พอดี ถ้าท่านไม่ป่วย ผมก็ไม่คิดจะบวช ซะที คือคิดว่าบวช แต่รอ ว่าเมื่อไหรจะได้บวช แล้ว มาวันหนึง ยาย เขาบอกว่า นอนตกหมอน คอเคร็ด อยู่นานทำเท่าไหรก็ไม่หาย กินยา แก้เคร็ด ก็ไม่หาย อยู่นาน น้าเลย เอายายไปตรวจ ปรากฏว่า หมอลองเช็คยังไงไม่ทราบ ก็ แอบ บอกกับน้าว่า ยายเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายแล้ว ต้องทำใจ แม่ก็เลยชวนให้ผมบวช ซะ ยายอาจจะหาย จากที่ผมตั้งใจ อยากบวช แค่ 15 วันก็เลื่อนเป็นเดือนหนึง ยายก็มาเสีย เสียก่อน แม่เลยขอให้อยู่ต่อ บอกว่าสามเดือน ผมก็ไม่ว่าไร จน แม่ขอ อีกบอกว่าให้อยู่ต่อรอรับกฐิน ผมก็ทำ สุดท้าย หลวงพี่ในวัด ชวนผม สอบพระธรรมตรี อีก ผมก็รอ จน รวมแล้วผมบวช เกือบห้าเดือน แต่ตอน ผมบวชเป็นพระนี่สิ ผมไม่รู้ ผมคิดไปเองหรือป่าว ตอนผมบวช ก่อนจะเป็นพระ เขาต้องมีการ สวดยัต (เขียนไม่ถูกอะคับ โทษที) จบ ขานนาค ไรเสร็จ ก็มีการสวดยัต เพื่อให้เป็นพระ ตัวผมอยู่ดีๆๆ เหมือนมีตัวอะไรไม่รู้เข้าหลังผม ไหล ลง อยู่นาน ความรู้สึก ผมรู้ได้ ผมไม่ได้ อำนะคับ ผมไม่รู้มันคือไร ทีแรก คิดว่าเหมือนพวกมีองค ป่าวหว่าเนี้ยตู เฮ้อ สงสัยจะคิดมาก แต่ก็ผ่านไปด้วยดีคับ ตอนเป็นพระ ผมก็ทำตัวปกติ นะ แต่ตอน ยายป่วยนี่สิ ผม ไม่ได้เจอเลย จน ยายป่วยหนัก เข้าโรงบาล วันนั้น รุ่งเช้าจะเป็นวันพระ ผมฝันไปว่า ตัวผมเอง ห่มผ้าเหลืองหัวโล้น เลย เห็นยาย นอนป่วย อยู่ใกล้ๆๆ เสียงเขาก็บอกมาว่า ยายต้องไปแล้วนะ ผมก็ ตอบไปว่า จะไปไหน อยู่ก่อน อย่าเพิ่งไป เขาก็ตอบมา ว่า อยู่ไม่ได้แล้วต้องไปแล้ว จนผมร้องไห้ ทำไงเขาก็บอกว่าต้องไป สุดท้าย ผมมามอง ยายอีกที เห็นยาย เป็นศพไปแล้ว จากคุณ : ชายทะเล - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 01:48:32 A:85.1.222.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 เช้ามาเป็นวันพระ ผมเจอ แม่มาทำบุญ ก็เล่าให้ฟัง แก ก็คิดว่ายังไงแล้วันนี้ ตกบ่ายๆๆ คับ มีคนมาบอกว่า ยายเล็กผมเสียแล้ว ผมร้องไห้ไม่ออกเลย ก่อนผมบวช ผมก็ ไปป้อนขนมให้กินประจำ ตอนป้อนไปผมก็น้ำตาไหลไป ยายเขาก็ไม่รู้หรอกว่า ผมร้องทำไมผมพยายามไม่ให้เขาเห็น ตอนจะบวช ผมก็มาลายาย ผมก็มาขอขมา ยาย จะพูดว่า กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ไม่จบซะที เพราะ ผมมัวแต่ร้องไห้ ยายก็พูดมาคำเดียว อโหสิ อโหสิ (ยายบอกว่าสงสัยมันจะดีใจ ละมั้ง ที่ได้บวช) ตัวยายเขาไม่รู้ว่า เขาเป็นมะเร็ง จนตายเขาก็ไม่รู้ ไม่มีใครบอก สุดท้าย ยายผมก็เสีย เฮ้อ ว่าไม่ร้องไห้ เหมือนช๊อก ร้องไม่ออก ตอนบิณฑบาตร (พอดีผมบวชใกล้ๆๆบ้าน) ผมก็ร้องจนได้ ร้องตลอดทางเดิน วันรดน้ำศพ ก็ไม่ร้อง ได้แต่เห็นพี่ชาย น้องสาว ร้องไห้ กลับมากุฏิ ก่อนจะนอน ทำไม เหมือนในกุฏิ ติดแอร์จัง เย็นจับ ใจมากเลย ก็ได้ แต่สวดมนต์ อุทิศบุญ ที่ได้ ให้ยาย ผม จน ผมสึกมา จน เวลา ผ่านไปปีได้หรือป่าวผมจำไม่ได้ น้องสาวก็มานอนเล่นในห้องผม อยุ่ดีๆๆมันก็ลุก ขึ้นมา ตอนนั้นผมดูโทรทัศน์ พอดีมันบอกว่า ยาย มาหา บอกว่าหิวน้ำ หง่ะ ผมแปลก ไหงยายมาขอน้ำกินละ ทั้งๆๆที่ยายก็ชอบทำบุญนี่นา บางคน เขาก็ฝันเห็นยาย อยู่ข้างล่างหุบเขา กำลังทำกับข้าวอยู่เพราะว่า ตัวแก ชอบทำกับข้าวมากเลย ทั้งยายใหญ่ และ แม่ ก็เคยฝันว่าแกยังอยู่นะ แต่ผมไม่เคยเจอซะที แต่แม่ผมเคยบอกว่า ตอนแกเสียเนี้ย เช้า ก็ต้องใส่บาตรเป็นประจำ อยู่แล้ว ยายเล็กปกติ จะชอบมาเล่นแม่ ตรงประตู หลังบ้าน แม่เขาก็ไปมองตรงช่องระบาย เหมือนเห็นลูกตา ใครไม่รู้มอง เขาอยู่เขาก็กลัวนะ ให้เป็นแม่เขายังไง เขาก็กลัวเหมือนกัน นะ ส่วนน้า ผมอีกคน ก็เคยฝัน นะว่า ยายมาเรียก แล้วน้าผมถามว่าจะไปไหน ยายเขาก็ตอบว่า จะไปเที่ยวเดี่ยวมา เฮ้อ คิดแล้วก็ รู้สึก เศร้าคับ ถ้าใครเสียไปสักคน ไม่เราก็เขา ต้อง ลาจากกันไป แต่ที่ อยากคิดอีกอย่าง ผมงงอะดิ แฟนผม (ฝ) เขาบอกว่า เขาเคยฝัน เห็นผู้หญิงคนหนึง แต่ในฝัน เขาบอกว่า เขาอยู่ในลิฟ แล้วพอดี เขาขึ้นลิฟ ไปชั้นไหนไม่รู้ เขาก็เห็นหน้าผู้หญิงคนหนึงไม่ค่อยชัดเท่าไหร เขาจะถามว่าคนนั้นเป็นใคร ก็มีใครตอบ กลับ เขามาว่า ผุ้หญิงคนนั้น ตายแล้ว แฟนผม เขาก็ไม่เคยเห็นยาย ผมนะ จนเขา เล่าให้ฟัง แล้วผมก็เลยลองเอารูปยายผมให้ดู เขาบอกว่าคล้ายๆๆคนนี้เลย เพราะ ถ้าเขาเห็น เขาก็ต้องจำได้ ว่าใคร แต่ไหง เขาเห็นรูปยายผม แล้วบอกว่าคนนี้ แหละ คล้ายกันเลย เฮ้อ ยายผม ยังอยู่ใช่ป่าวเนี้ย...... รักยายเสมอ คับ ยายเล็ก ของผม จากคุณ : ชายทะเล - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 02:09:52 A:85.1.222.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 เจฉ่ายกลับมาแล้วค่ะ        หลังจากไปงานบวชมาค่ะ   เรื่องานบวชนั้นก็มีการเลื่อนไป เลื่อนมา จนสุดท้ายมาเป็นวัน เสาร์ที่ 24มิถุนายน 2549   ได้กำหนดการชัดเจนแล้วค่ะ   เหตุที่มีการเลื่อนไปเลื่อนมาน่ะ   ทางเราไม่ได้เป้นผู้เลื่อนนะคะ  แต่เป็นทางวัดเขาเลื่อนกันเองน่ะค่ะ เพราะ พระท่านไม่ค่อยมีเวลาว่าง กิจเยอะน่ะค่ะ       แต่ ก็ นั่นแหละค่ะ  งานได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว โล่งใจได้บุญกันทั่วหน้า     ได้อ่านเรื่องของคุณ ชายทะเล บอกตรงๆเลยว่า ร้องไห้เลยค่ะ  คิดถึงพวกท่านจังค่ะ   ไม่ว่า แม่น้อง  แม่ใหญ่ พ่อใหญ่       อ้อ....มีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ  เรื่องพ่อใหญ่......น่ะค่ะ     ในคืนวันอาทิตย์ที่ 25 มิถุนา ถ้าจำไม่ผิดนะคะคืนนั้นมีฟุตบอลคู่ โปรตุเกส กับ ฮอลแลนด์     ดิฉันก็ กึ่งหลับกึ่ง ตื่น  เพราะรู้สึกว่า เวลา มันจะประมาณ ตี 3 รึว่า ตี 4 นี่แหละไม่แน่ใจ  แล้วก็เผลอวืบหลับไปแว๊บนึง....    ดิฉันรู้สึกที่ ต้นแขนซ้าย มีมืออุ่นๆมาลูบแขนขึ้นลงเบาๆ ประมาณ 3-4ครั้ง  แล้วก็ รู้สึกว่า มีการเดินผ่านบนหัวด้วยน่ะค่ะ   ทำไมถึงรู้สึกได้เหรอคะ    เพราะดิฉันไม่ได้หนุนหมอน แต่ หนุนที่นอนแทนน่ะค่ะ (  นึกตามนะคะ ) มีที่นอนวางอยู่กับพื้น วางไปตามยาวกับผนังแล้วดิฉันก็เอาหัวนอนที่ขวางที่ขอบที่นอน   เพื่อจะดูบอล เพราะไม่อยากนอนบนที่นอนเพราะมันจะสบายเกินไป    เพราะต้องตื่นตอน ตี 5  เพื่อจะต้องไปเตรียมของใส่บาตร ให้พระน้องน่ะค่ะ กลัวตื่นสายว่าง้านเหอะ........       มาต่อค่ะ  รู้สึกอุ่นๆที่แขนแล้ว ก็รู้สึกว่า มีการเดินผ่านบนหัว  ที่นอนที่ดิฉันหนุนน่ะ มันรู้สึกได้เลยว่าเป็นใครเดิน    เดินช้าๆ จนรู้สึก    แล้ว ก็รู้สึกว่า  มีใคร มาลูบ ที่พุงบริเวณลิ้นปี่น่ะค่ะ   รู้สึกอบอุ่นจัง ลูบขึ้นลง .....ขึ้นลง ..... เหมือน เรากล่อมเด็กนอนน่ะค่ะ      ดิฉันรู้ตกใจนิ๊ด ๆ     อุ้ย  ....พ่อใหญ่ นี่นา เท่านั้นแหละ ลืมตาโพรง.... ขึ้นมาเลย  มืดค่ะ มืดสนิท แล้วก็ ไม่หลับอีกเลยค่ะ   พยายามมองรอบๆตัวค่ะ ไม่เจอใคร พยายามมองในความมืดข้างนอก ก็ไม่เห็นมีอะไร  คิดในใจ ต้องเป็นพ่อใหญ่ แน่ .......     แล้ว ก็ โทรศัพท์ ที่ตั้งปลุกไว้ ก็ ดัง ขึ้น  ตี 4 ครึ่ง ค่ะ แสดงว่า ดิฉันหลับตา ไปแป๊บเดียวเอง รู้สึกดีใจค่ะ น้ำตาไหลด้วย พ่อมาหาลูกด้วย ลูกคิดถึงพ่อนะ....นั่งพูดอยู่คนเดียว        แต่ก็สงสัยอยู่อย่างว่าทำไมมาลูบพุง   แล้วก็มานึกได้ว่า พ่อใหญ่เคยบอกไว้ว่า   อย่าอ้วนไปกว่านี้นะลูก เป็นผู้หญิง เดี๋ยวหาเสื้อผ้าใส่ลำบาก   นึกหัวเราะขึ้นมาค่ะว่า เนี่ยะเราคงเริ่มทานเยอะไปละล่ะ..... แล้วก็เล่าให้ พี่ และป้าฟัง ( น้องของลุง )  ทุกคนก็หัวเราะค่ะ   เป็นเรื่องดี ที่ลุงมาหา เพราะวันรุ่งขึ้นนั้นเป็นวันที่เราจะทำบุญ ร้อยวันไปให้ท่าน     ไม่ใช่ร้อยวันสิ   ต้องบอกว่า ร้อยกว่า วันค่ะ         นี่ก็เป็นวันทำบุญ ที่มีการเลื่อน ไปเลื่อนมาเหมือนกัน  เพราะ อยากให้ลูกหลานมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน   แต่ พระ ท่านก็บอกว่า ดีละ วันนี้ ก็เป็นวันดี อีกเหมือนกัน  เล่าซะยาวเลย ค่ะ     แต่ ก็ยังไม่จบซะทีเดียวนะคะ เรื่องของพ่อใหญ่    แต่ไม่ได้ เกิดขึ้นกับตัวดิฉันนะคะ  แต่ เกิดขึ้นกับ ( พี่สาวน่ะค่ะลูกสาวของลุงน่ะค่ะ ) ไว้มีเวลาจะเล่าให้ฟังนะคะ   ....เล่า ให้อ่านนะคะ   ขอบคุณนะคะ ที่ มีเพื่อนๆ เข้า มาอ่าน และเล่าเรื่อง ถึงคนที่คุณรักสู่กันฟัง ไว้ โอกาสหน้า เข้า มาอ่านเรื่องของพ่อใหญ่ต่อกันนะคะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 30 มิ.ย. 49 12:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณคับ คุณเจฉ่าย ที่ได้อ่าน เรื่องราวของผม ผมเพิ่งมาเข้าห้องนี้อะคับ เลย ได้อ่านของคุณเจฉ่ายก่อน ผมเลย ไม่รู้จะทำไร เลยต่อกระทู้เล่นๆๆพอดี เหงาคับ ช่วงนี้ไม่ได้อยู่เมืองไทย ก็เลยอ่านกระทู้ไปเล่นๆๆไม่ค่อย ได้ต่อกระทู้ใครอะคับ แต่เหงาจริงๆๆ เลย เอาเรื่องมาเล่าจากตัวเองให้อ่านกันบ้างอะคับ ไม่ค่อยอยากจะกระทู้อะคับ กลัวเขียน ไม่ดี กลัวตั้งแล้วคนไม่สนใจ กัน ได้ แต่แอบอ่านของคนอื่น ผมก็เพิ่งได้อ่านของคุณเจฉ่ายแล้วก็นึก ตาม ก็เศร้า ตาม แล้วก็คิดถึงเรื่องยายตลอดเวลาผมเลย อยากลองเขียนบ้าง จริงๆๆตัวเอง ไม่ค่อยมีเรื่องลี้ลับมากมาย หรอกคับ มีเรื่องที่นานๆๆให้คิดซะที เพราะ ผมไม่อยากเก็บไปคิด กลัวไปเล่าให้ใครฟังเดี่ยวเขาหาว่า เรา เป็นเอามาก แต่ ดีคับ ได้แชร์ประสบการณ์ กัน แต่ เขียน เรื่องเศร้าๆๆ แล้ว พาให้ใจ หาย เหมือนกันคับ ไว้ผมมาใหม่นะ พรุ่งนี้ผมไปดูคอนเสริต Black Eyed Peas ก่อนละ ไว้มาต่อนะคับ รอ อ่าน พ่อใหญ่ ของคุณเจฉ่าย ด้วยคับ จากคุณ : ชายทะเล - [ 1 ก.ค. 49 05:07:03 A:213.3.75.88 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณค่ะที่ เข้ามาทักทายอีก  เจฉ่ายก็อยากเล่าต่อใจจะหลุดอยู่แล้ว  แต่ ไม่ค่อยมีเวลาเล้ย .... ไม่รู้ว่า มันหายไปไหนหมดน่ะค่ะ เวลาน่ะ เอาเป็นว่าขอเวลา อีกนิ๊ดนึง นะคะ  จะพยายามมาต่อไวๆค่ะ   บางครั้ง เจฉ่ายก็คิดเหมือนกันะคะ ว่า ทำไม กระทู้ของ เรา เรื่องที่ เราเล่า ไม่น่าสนใจเหรอ...ทำไม ไม่มีใครอ่านเลย  รึว่า เค้า ไม่เชื่อกัน ว่ามันเป็นเรื่องจริง ...  เมื่อ ก่อนก็คิดค่ะ อุ่ย ..เดี๋ยวนี้ บางทีก็คิดนะ     แต่ ก็ช่างมันเหอะค่ะ  เจฉ่ายคิดซะว่า   เรา ได้ทำ เราอยากทำ  และผลของมันจะเป็นอย่างไรก็ไม่เป็นไร เพราะเรา ดีใจที่เราได้ทำ ไอ้เรื่องที่จะทำน่ะมันไม่ยากหรอกนะคะ   แต่มันยากที่คิดจะทำต่างหากล่ะ   ไว้ มีเวลา จะมาต่อเร็วๆค่ะ ดูคอนเสริต Black Eyed Peas  เผื่อด้วยนะคะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 3 ก.ค. 49 12:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่านแล้วค่ะ ตามมาจากกระทู้คุณลาบฯ ไม่รู้คุณเจฉ่ายจำได้มั้ย ขอแสดงความเสียใจกับคุณเจฉ่ายด้วยนะคะ (ไม่รู้ช้าไปมั้ย) แต่คนที่คุณรักยังอยู่กับคุณเสมอค่ะ ตราบใดที่ยังคิดถึงพวกเขาเสมอ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 3 ก.ค. 49 20:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มาแล้วคับ เพิ่งกลับมา ไปนอนค้างที่โรงแรม มาคืนหนึง หลังจากดูคอนเสริต เต้นเก่งมาก แต่แอบ ถ่ายรูปยากจัง จะโพสรูป เวป ดันเป็นภาษาเขมรอีก เผลอใส่ ไอดีเข้าไปแล้ว ดัน งงว่า มันถามว่าไรต่อ เลยแห้วเลยไม่งั้นจะโพสรูปที่ไปเที่ยว มาซะหน่อย อดเลย ต้องกลับเมืองไทย ก่อน ผมจะ โพสรูปให้ดูกัน นั่งซะไกล ตอนหลังเลิก คอนเสริต ก็ไม่ ให้ถ่ายรูปเลย รีบ เข้ารถ ไปซะงั้น อดอีกตามเคย ได้ แค่สองแชะ แบบไม่เต็มตัว เห็นแล้วเซ็ง ค่าตั๋ว ก็แพง แต่ห้ามถ่ายรูป ผมก็เลย แอบ ถ่าย สิ คนยืนข้างล่าง ก็สบาย มีมือถือ ถ่ายกันเพียบ เลย กล้อง ก็ถ่าย นะ แต่เขาก็มี การ์ด ไปห้ามอีก ได้ข่าวว่าจะมาเล่นที่เมืองไทย ด้วย ใครมีโอกาส ก็ไปดูนะ เต้นเก่งมาก เลย นอนค้างโรงแรม คืนหนึง บ่ายๆๆกว่าจะไปถึง Matterhorn Gornergrat Zermatt โห หนาวกำลังดี กลับมาถึง ก็รีบทำธุระให้เสร็จ ก็มานั่งอ่านต่อ ไปถึงไหนกันแล้ว จากคุณ : ชายทะเล - [ 4 ก.ค. 49 03:06:26 A:85.2.53.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณค่ะคุณ ชายทะเล อย่าลืมนะคะถ้ามีโอกาส เอารูปมาฝากกันด้วยล่ะ     ตอนนี้  อยู่ในช่วงกำลังเรียบเรียงเรื่อง ของคุณลุงอยู่น่ะค่ะ   อดใจรออีกนิ๊ดนะคะ...... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 4 ก.ค. 49 11:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ทำได้แล้ว ผมลงรูปได้แล้ว เลยเอารูปมาให้ดู ไปโพส ห้องกล้อง กับเฉลิมไทยมาเลยเอามาให้ดู ไปที่นี่เลยนะ คุณเจฉ่าย http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4510140/A4510140.html#6 เดี่ยวมีรูปบนภูเขาจะเอามาให้ดูคับ พอดี เครื่องนี้ ใช้ไม่เป็นเดี่ยวให้แฟน แปลงไฟล์ก่อนคับลองดู รูปคอนเสริต ก่อน จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 5 ก.ค. 49 16:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อิอิ โหวตให้จ้า แล้วจะเซฟไว้มาอ่านอีกที ตอนนี้ขอดู 3 ช่าก่อนนะคับ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 5 ก.ค. 49 22:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ้าว....หายไปไหนง้า.... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 6 ก.ค. 49 00:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ่อ.... ไม่ใช่ อะไรหรอกนะคะ เพราะว่า พิมพ์ไปแล้ว ส่ง ไปแล้ว ข้อความไม่ออกน่ะค่ะ ม่ะ... เอาใหม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณชายทะเล ที่ ลงรูปมาให้ดู  ว่า แต่ มี (อมยิ้ม) แล้ว  ดีจังค่ะ ถ่ายภาพมาได้ อย่างนี้ ถือว่า มีความพยายามสูงนะคะเนี่ยะ เก่งค่ะ...... หุหุ....สวัสดีค่ะคุณกวง อิอิ  ไม่ได้ ทักทายกันนาน  สบายดีรึยังคะ  เห็น หัวใจสะออนอยู่   ง้าน อวยพรให้นะคะ สู้ๆค่ะ ช่วงนี้ อากาศ มันเพี้ยนๆ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ เดี๋ยวเป็นหวัด ล่ะแย่เลย........... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 6 ก.ค. 49 00:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 คับ คุณเจฉ่าย พอดี ทีได้อมยิ้มมาแล้วเพราะวันก่อนใส่ไอดีไป มันโผล่ไปหน้า เป็นภาษาไรไม่รู้ อีกอย่างไม่รู้ด้วยว่าต้องเปลี่ยน ฟร้อนยังไงให้เป็นไทย ก็เลย เลิกทำ พอดี เพิ่งเห็นเมล มาบอกว่า เหมือนเขารู้เลยว่า อ่านไทยไม่ได้ เขาก็เขียนเป็นภาษาอังกฤษมาว่าให้ใส่ชื่อ กับลงพาสเวิรด ที่ต้องการ เลย เลือกทะเลยิ้มนี่แหละคับ       อ้อ เรื่องถ่ายรูป ผมแอบถ่าย อะ เขาห้าม แต่คนอื่น ก็แอบนะ ไม่ใช่ไม่แอบถ่าย กัน ไม่ใช่ผมคนเดียว พยายาม สุดๆๆ แล้วดูไป ระแวงไป โดนว่าไปครั้งหนึงด้วยให้เก็บกล้อง แต่ก็แอบ อีก อิ อิ เสียเงินแล้วต้อง เอาซะหน่อย      ผมเอารูปมาฝากให้ดูนะ ให้เจฉ่าย กับทุกคน ดูแล้วกัน แต่คงไม่เป็นไรใช่ไหม ที่จะโพส อะ เดี่ยวเขาว่าป่าวว่าไม่ใช่ห้องโพสรูป เอาเป็นว่า เอามาฝาก กันนิดหน่อยแล้วกันคับ คงชอบกันนะคับ จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 6 ก.ค. 49 02:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เอามาให้ดู รอ อ่าน เรื่องของพ่อใหญ่ของเจฉ่าย คับ ยังไง ก็เป็นกำลังใจให้นะคับคุณเจฉ่าย ด้วยนะคับ เรื่องแบบนี้เป็นใครก็เศร้าคับ ผมก็เศร้า ถึงจะผ่านมาหลายปี ผมก็ยังคิด ถึงเขาเหมือนกัน แต่เราก็ต้องดำเนินชีวิตของเราต่อไป ก็พยายาม ทำบุญกุศล ทำบุญตักบาตร เพื่อตัวเราเอง และผู้ที่ล่วงลับ และ ไม่เบียดเบียนผุ้อื่น ทำความดีไว้เยอะๆๆ ปู่ย่าตายาย เมื่อเขารู้เขาคงดีใจ ไปกับเรา ด้วยนะคับผมก็ ชอบทำบุญ กับแม่ประจำ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 6 ก.ค. 49 02:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มันเป็นภูเขาที่มีชื่อของสวิสคับMatterhorn Gornergrat Zermatt เขียนรวมเลยแล้วกัน ผมก็ไม่เป็นภาษาเยอรมันด้วย ได้ แค่คำทักทายนิดหน่อยก็ปวดหัวแล้วคับอังกฤษ ยังดำผุดดำว่าย เลย แถวนี้ เดี่ยวคุยเยอรมัน เดี่ยวฝรั่งเศส โอ๊ย งง จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 6 ก.ค. 49 02:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มีเรื่องเล่าให้ฟังนิดหน่อยคับ พอดีอยากเล่า เรื่องหมอดู ถามว่าผมเป็นคนชอบดูหมอ ไหม ชอบดูนะ แต่ไม่ดูมั่วๆๆๆ คือ จะดูปีละสองหน ถามเรื่องการค้าขาย กับอุบัติเหตุ หรือว่าดวงตกไหม แต่ไปดู ก็มีทั้งแม่นไม่แม่นผสมกันไป แต่ก็ดูไปสนุกๆๆๆ ถ้าให้ไปทำบุญ ถวายสังฆทาน ผมก็ทำ ประจำอยู่แล้ว           มีอยู่วันหนึง (อันนี้ เรื่องผ่านมา หลายปีแล้วคับ)ลองดูหมอ ว่า อยากให้ร้านขายของดีๆๆต้องทำไง เขาแนะนำ เลยว่าต้องเอา ตัวปั๋นกังหันลม มาติดที่หน้าร้าน ผมก็ถามว่า ติดตรงไหน เพราะที่บ้าน หน้าร้านมันมีสองที เขาบอกว่าตะวันออก พอดี ผมก็ไงดีละ ซื้อมาเลย เป็นกังหันลมแบบ ทหารสองคนช่วยกันปั่น กลับมาบ้าน พรุ่งนี้ กะติดหน้าบ้าน เต็มที่เลย ผมก็เข้านอน อืม ไม่เคยคิดอยู่ในหัว เรื่อง พระภูมิเจ้าที่ เวลานอน เอาเลยคับ หลับได้ ในฝัน มีคนแก่ผุ้ชายหรือผุ้หญิงไม่รู้ ผมจำไมได้แม่นเท่าไหร บอกว่า อย่าเอามาติดตรงบนหัว เขา นะ เขาไม่ชอบ เช้ามาบอกแม่ เท่านั้นแหละ ผมไม่ติดเลย เอาไปติดเกือบหลังบ้าน ในหัวนี่ผมไม่เคยคิดเรื่องพระภูมิเจ้าที่เลยนะ แต่พอดีหน้าร้านผม มีศาลพระภูมิเจ้าที่อยู่ไง พอดี หมอดูผ่านมาทางนี้ เลยเล่าให้เขาฟัง หมอ เลยงง เลยสิ บอกว่างั้นย้าย ที่ติดเหอะ เฮ้อ หมอดูจริงๆๆเลย แต่ขายของก็ไม่ได้ดีไรมากหรอกคับเรื่อยๆๆ ผมแค่ คิดว่าเขาแนะนำไรมา เราพอทำได้ ก็ทำ พระภูมิเจ้าที่ ที่บ้าน ปกติ ผมไม่เคยเห็นนะ ไม่ได้สนใจ แต่ว่า คนอื่น สมัยก่อน ตอนผมเป็นเด็กๆๆ เขาจะเล่ากันว่า มีคน เคยเห็น ผู้ชายใส่ชุดขาวใส่ชฏา เดินรอบบ้าน อีกคน ที่เขาเคยเล่าให้แม่ฟังก็บอกว่า เคยเดินผ่านหน้าบ้าน ผม เห็นคนแก่ๆๆ สองคน เดินผ่าน เขา แบบพอดีเขาไม่สนใจ หันไปอีกทีเหมือนเขาแว๊บ เข้าไปในศาล อะ ผมกไม่รู้จริงป่าวนะ เพราะจริงๆๆผมไม่เคยเห็น แต่ผมเคยเห็นแค่ในฝัน  ที่มาบอกว่า ไม่ชอบที่จะเอาของมาติดไรตรงหัวเขาเด็ดขาด เขาไม่ชอบ ผมไม่ได้คิดมาก กินมากหรอก เพราะจริงๆๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบฝัน นานๆๆจะมีซะที ก็มีเรื่องยาย กับ เจ้าที่นี่แหละที่มาบอก จบข่าว ไว้ตอนต่อไปคับ จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 6 ก.ค. 49 03:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 52 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4510820/A4510820.html เอามาฝากคับ พอดีอ่านแล้วเศร้า จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 6 ก.ค. 49 03:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แวะมา update ค่ะ อ่านกระทู้ที่คุณ ทะเลยิ้ม เอามาให้แล้วเศร้าจัง จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 6 ก.ค. 49 10:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณค่ะ คุณทะเลยิ้ม  ได้อ่านเรื่องที่แปะไว้แล้ว  ฮือ..ฮือ  น้ำตาไหลค่ะ  ร้องไห้ หน้า com นี่เลย      มหัศจรรย์ที่สุดค่ะ  เรื่องความรัก ความห่วงหาอาทร   ใครจะว่า    คิดไปเองมั้ง เป็นลมพัดมั้ง เป็นโน่นเป็นนี่  .... แต่ เจฉ่ายเอง มีความเชื่อ เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้     เรียกได้ ว่า.... เชื่อเลย แหละ เพราะ เราได้เจอกับตัวเอง      ว่า ไป ก็ ร้องไห้ ดีกว่า    คิดถึง พวกเค้าน่ะค่ะ  .... เจฉ่ายถึง พูดบ่อยๆค่ะว่า  เมื่อเรา มีเวลาเหลือ อยู่ เราจงทำดี เพื่อ กุศลนั้นๆ ส่งไปถึง พ่อแม่ ลูกหลาน ญาติพี่น้องของเรา และ ดวงวิญญาณของเราเอง      เมื่อ เรายังอยู่   เราจงกิน.... เราจงไป... เราจงทำ... ในสิ่งที่เราอยากทำ   เพราะถ้า เมื่อใดที่เรา ไม่มีโอกาสหายใจแล้ว    เราก็ทำสิ่งนั้นๆพร้อมกับคนที่เรารักไม่ได้....   บางคนบอกว่า ทำได้  ใช่ค่ะ ทำได้ แต่เค้าจะรู้สึกด้วยกับเราด้วยรึเปล่า  และมันจะตลอดไปมั้ย.....เท่านั้นแหละค่ะ เอ้า...เศร้า กันมามากละค่ะ  ยิ้มสู้ดีกว่า   แล้วหันไปมองหาคนที่คุณรัก  และบอกรักเค้าซะนะคะ เพราะว่าชะตาจะเล่นตลกกับเราเมื่อไรก็ไม่รู้......... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 6 ก.ค. 49 12:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ไหง เงียบกันจัง ช่วงนี้ ผมก็ไม่ค่อยได้เที่ยว แต่คงอาทิตย์หน้าคงจะไป ยอดเขาอีก จะเก็บภาพ มาฝาก ผมเลย ไปอ่านกระทู้ของคุณระนาดแก้วเรื่องการลักของ ผมว่า ลักของพ่อแม่เนี้ย คงไม่บาปหรอก ลักแบบว่าไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแม่เรา เองคงไม่ถือโทษ แบบว่าเราไม่ได้เจตนา ไงคับ บางที แอบชิม ก็เลย ไปต่อกระทู้มา ถ้ามีความเห็นยังไง คุณเจฉ่าย กับเพื่อนๆๆลองไปต่อกระทู้แล้วกันนะ ที่ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X4484019/X4484019.html อันสุดท้าย ผมต่อไว้ ลองแสดงความคิดเห็นหน่อยคับ ขอบคุณคับ จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 9 ก.ค. 49 01:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 56 จ้า........... ขอบคุณค่ะคุณทะเลยิ้ม จากคุณ : เจฉ่าย - [ 9 ก.ค. 49 01:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คร๊าบ คุณเจฉ่าย เพิ่งเห็นข้อความ ขอบคุณนะคับ เป็นฉบับแรก เลย พอดี ไม่มีไรทำ ผมเห็นรูปแมว แล้วเลยอยากเอามาฝาก เหมือนมันแลบลิ้น หลอก เราเลย ตอนถ่ายอะ ว่าไหม เหมือนแมวไทยมากๆ ชื่อ Felicita [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ วันอาสาฬหบูชา 03:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 58 หุหุหุหุ   หน้าตา เจ้าเลหื มากๆๆๆๆ  55555 อุ้ย ขอโทษค่ะ  แต่ หน้าตาเค้าเป็นแบบนั้นจริงๆนี่นา   เอ้อ...เจฉ่ายยังติดเรื่องที่จะเล่า อีกเรื่องนึงด้วย  ขอเวลาอีกนี๊ด... นะคะ จะพยายามลง เรื่องเร็วค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 14 ก.ค. 49 14:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แวะมาเยี่ยมน้องเจฉ่ายครับ ^_^ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 16 ก.ค. 49 22:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณค่ะ พี่ อริสโตเติล มาอ่านเรื่องใหม่กันด้วยค่ะ ขอออกตัวก่อนนะคะ ว่า ไม่น่ากลัว แต่ มันเป็นเรื่องของความผูกพันธ์ค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 17 ก.ค. 49 13:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีค่ะ พี่ๆ เพื่อน ที่ติดตามเรื่องของลุง       เมื่อประมาณเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา     พี่สาวลูกของคุณลุงที่จากไป  เค้าไปเที่ยวฝรั่งเศสและเยอรมันมาค่ะ     พี่เล่าให้ฟังว่า พอได้รู้ว่าจะได้ไปเที่ยวต่างประเทศพี่ก็พูดกับคุณลุงว่า      คุณพ่อขาเราจะได้ไปเที่ยวฝรั่งเศสกันแล้ว  พ่อไปกับลูกด้วยนะคะ  ไม่ต้องเสียตังค์ค่าเครื่องด้วยนะพ่อ   พ่อไปด้วยกันนะ คะ   เตรียมตัวเก็บเสื้อผ้ากันเร้ว......... และก็บอกวันเวลาเดินทาง ไปกลับเรียบร้อย     ( โดยปรกติแล้ว  พี่และดิฉัน มีไรไสบายใจ พี่เค้าจะคุยกับคุณลุง ทุกๆเรื่อง  ย้ำนะคะ ทุกๆเรื่อง ตามวิสัยของพ่อลูกผูกพันธ์น่ะค่ะ...)    เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์  พี่ก็ ทำความสะอาดบ้านปรกติ พี่ก็บอกว่า กำลัง   ถูพื้นบริเวณหน้าห้อง   ซึ่งห้องพี่กับห้องลุง อยู่ติดกัน  นึกภาพตามนะคะ   หันหน้าเข้าฝาพนัง   ห้องลุงจะอยู่  ซ้ายมือสุด ห้องพี่จะอยู่ถัดจากห้องลุง แต่ เป็น มุม ผนังพนังน่ะค่ะ  ตรงหน้า เราจะเป็น ห้องของ คุณป้า    ที่เป็นอาจารย์    ขวามือสุดจะเป็นห้องน้ำ    ด้านหลังเราจะเป็น บรรไดขาลง     ถูกแล้วค่ะ นี่คือชั้นสองของบ้าน   โห..ยาวเลย     มาต่อค่ะ   ในขณะที่พี่กำลังถูพื้นอยู่นั้น พี่ บอกว่า ได้ยินเสียง เหมือนมีใครอยู่ในห้องของลุง   มีการเคลื่อนไหวของสิ่งของในห้อง  แต่ไม่ดังมากนัก      พี่จึงพยายามเงี่ยหูฟัง ....(อยู่ห่างๆ)   แต่เหมือนจะะพยายามทำเฉยๆ   เสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงเปิดตู้เสื้อผ้า   เสียง เหมือนมีคน กำลังเปิดปิด ตู้.....  จัดของบนโต๊ะเครื่องแป้ง...ก่องแก็ก ก่องแก็ก ....       แต่เสียงท้ายสุดนี่สิที่ทำให้พี่ของดิฉันถึงกับตาโต .....ฟรื้ด........   เสียงรูดซิปกระเป๋า     เท่านั้นแหละก็ทำให้พี่น้ำตาไหลออกมา และก็พูดว่า  จัดกระเป๋า เรียบร้อยแล้วเหรอคะพ่อ.....นั่นแน่ ไม่เห่อ เลยนะพ่อ         แล้วก็มาถึงวันที่ต้องเดินทาง พี่ก็ได้เรียก คุณพ่อขึ้นเครื่องบินแล้วนะคะ   พอถึงก็เดินเที่ยว ถ่ายรูป ช๊อปิ้งค์แล้วก็ถ่ายรูป  พี่ก็เดินบรรยายสถานที่ต่างๆ เหมือนกับว่า พูดคุยกับคนปรกตินี่แหละค่ะ      แล้วพอมาถึง โรงแรมที่พักพี่ก็เรียกพ่อ   คุณพ่อคะ ถึงโรงแรมแล้ว  เข้ามาได้มั้ย   !  ถ้าไม่ได้ บอกหนูนะคะ         ดิฉันก็ไม่ทราบว่า เข้าได้มั้ย  เพราะ พี่ไม่ได้เล่าให้ฟัง  แต่คงคิดว่า เข้าได้แหละ เพราะถ้า ไม่ได้ พี่ก็คงจะบอกไปแล้ว เที่ยวกันอยู่ ประมาณ 1สัปดาห์   ก็กลับกันมา พอกลับมาถึงบ้านที่เมืองไทย พี่ก็เล่า ให้ฟังว่า  พี่ฝันว่า คุณลุง    มากดกริ่งเรียกที่ประตูหน้าบ้าน    พี่ก็ รู้สึกงง . และตกใจตื่น    เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ตายล่ะหว่าพี่ ไม่ได้เรียกคุณลุงกลับมาด้วย  ไม่ใช่จากดอนเมืองด้วยนะคะ   แต่ จากที่ฝรั่งเศสเลย . เท่านั้นแหละ  ดิฉันก็ ไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือ ร้องไห้ดี  สุดท้ายเราสองคนก็ หัวเราะ ออกมา   ที่พี่ลืม ทิ้งพ่อไว้ที่ฝรั่งเศส . ที่หัวเราะออกมานั้น ไม่ได้เป็นเรื่องลบหลู่อะไรหรอกนะคะ  มันเป็นความผูกพันธ์ของเราทั้งสามคน ลุง พี่และ ดิฉัน   เรามักจะเล่าเรื่องตลก  ที่เราทำเปิ่นไปให้กันและกันฟัง     มันจึงเป็นความผูกพันธ์ ที่ไม่น่ากลัว  แต่ เรากลับมองว่า เป็นเรื่องของความผูกพันธ์ ที่เราต้องจดจำ  เพราะเราต่างก็รักและห่วงใยกัน       แล้วคุณล่ะคะ   มีประสบการณ์ของคนที่คุณรักมาเล่าสู่กันฟังบ้างรึยัง จากคุณ : เจฉ่าย - [ 17 ก.ค. 49 14:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ยังอ่านไม่จบหรอกคะ แต่ขอลงชื่อก่อน เพราะต้องออกไปทำงาน เดี๋ยวจะกลับมาอ่านใหม่ จากคุณ : jaa_aey - [ 18 ก.ค. 49 01:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เข้ามาอมยิ้ม เรื่องของคุณเจฉ่าย ทำให้ผมรู้สึกได้หลายอารมณ์ ที่แตกต่างกันจริงๆครับ .. ซึ่งเกิดมาก็เพิ่งเคยสัมผัสอารมณ์หลายอย่างอย่างนี้ในเวลาเดียวกันครับ ..   ขอบคุณครับ จากคุณ : Mr. Poomkrai - [ 18 ก.ค. 49 01:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ติดไว้ก่อน พรุ่งนี้ มาอ่าน คับเจฉ่าย ตอนนี้ สี่ทุ่ม กว่า ไปอาบน้ำก่อนละ จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 18 ก.ค. 49 03:13:25 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มีเรื่องคล้ายๆของคุณเจฉ่ายเลยค่ะ เรื่องชวนแม่ไปอยู่ด้วยกันในต่างประเทศ คุณแม่เสียเมื่อ พ.ย.ปีที่แล้ว พอเสร็จงานศพ เก็บกระดูกแล้ว ก็เดินทางกลับตอนต้น ธ.ค. ก่อนออกจากบ้านไปดอนเมือง ยกมือไหว้กระดูกแม่ ที่ใส่ล็อกเก็ตแขวนคออยู่ บอกแม่ว่า ไปเที่ยวนะแม่ ไปอยู่ด้วยกัน (ก่อนนี้ แม่ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมที่ประเทศที่ไปอยู่ค่ะ) ที่ดอนเมือง เช็กอินแล้ว ในใจยังนึกตลอด ว่าบินยาวร่วม 10 ชม.เหนื่อยหน่อยนะแม่ ยังนึกว่า ที่นั่งข้างๆน่าจะว่างนะ แม่จะได้นั่งไปด้วยสบายๆ อันนี้คิดเล่นๆ ให้ขำปลอบใจเราที่เศร้าอยู่เท่านั้นเอง คิดว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะเป็นเส้นทางที่ที่นั่งเต็มตลอด ได้ที่นั่งริมทางเดินค่ะ พอคนขึ้นเกือบหมด ที่นั่งริมหน้าต่างที่คู่กับเรายังว่าง ก็ลุ้นแบบแปลกใจ ว่าหรือที่นี้จะมีไว้ให้แม่ แต่สักพักก็มีฝรั่งผู้ชาย ตัวโตมากๆๆๆ เดินมา และบอกแอร์โฮสเตส ว่ามีที่นั่งไหนที่เขานั่งคนเดียวได้ไหม เขาตัวใหญ่มาก นั่งคู่กะใครจะอึกอัดมาก และเหลือเชื่อค่ะ แอร์ฯ บอกว่า มี แต่อยู่หลังสุดนะ คุณฝรั่งโอเค บอกว่า ดีกว่าเบียดคนอื่น แล้วยังหันมายิ้มให้เรา ทำนองว่า นั่งตามสบายนะคุณ ยังนึกในใจตลอดทริปนั้นว่านี่บังเอิญ หรืออะไร??? ที่ที่นั่งข้างเรา มาว่างจนได้ ทั้งที่เป็นเส้นทางแน่นขนัด แต่วันนั้น กลับมีที่นั่งเหลือ ตรงตามที่เราคิดเล่นๆในใจ อาจบังเอิญ หรือเป็นเรื่องไม่บังเอิญก็ได้มั้งคะ นึกแล้วยังแปลกใจไม่หาย จากคุณ : แมวโต๋เต๋ - [ 18 ก.ค. 49 04:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มาอ่านแล้วค่า ทั้งเรื่องของคุณ เจฉ่าย และคุณ แมวโต๋เต๋ น่ารักจังเลยค่ะ สายสัมพันธ์แบบนี้ ว่าแต่ลืมคุณพ่อไว้ที่ฝรั่งเศสแล้วท่านจะกลับมายังไงล่ะคะ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 18 ก.ค. 49 12:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดีค่ะ ทุกๆคน ที่เข้า มาจองพื้นที่ไว้ก่อน    5555 เหือน จองตั๋วหนังเลย   ไว้ให้มีเวลาว่างค่อยเข้ามาอ่านก็ได้นะคะ   คุณ แมวโต๋เต๋   เจฉ่ายเสียใจด้วยนะคะ เรื่องของคุณแม่คุณน่ะ...  ปีใหม่ที่ผ่านมาคุณคงเหงาสุดๆ... แต่ เจฉ่ายเชื่อว่า     คุณอาจจะเหงาแต่เพียงจิตใจ และร่างกาย  แต่ อีกมิติ นึง คุณแม่คุณ อยู่ ข้างกายคุณตลอดเวลา.....       เจฉ่ายรู้จักอารมณ์เหล่านี้ดี    ว่ามันเจ็บปวดและทรมานแค่ไหน    ถึงยังไง .เราก็ต้องสู้ต่อไป...นะคะ.   ท่านดูเราอยู่ ทุกเวลาค่ะ  และที่สำคัญเป็นกำลังใจให้เราอีกด้วย เจฉ่ายว่า ที่คุณ แมวโต๋เต๋  เล่ามา นี่เป็นไปได้เลยค่ะ  ต้องเป็นเพราะว่า ท่านรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็เลย   เสกปิ๊ง...ให้เรา ได้นั่งสบายๆไงคะ  และท่าน ก็ได้นั่งข้างคุณไง... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 18 ก.ค. 49 13:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 68 จะว่า ไปแล้ว    เจฉ่ายก็เจอเหตุการณ์นี้คล้ายๆกับคุณ แมวโต๋เต๋เหมือนกัน          วันนั้น   เป็นที่ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯหลังจากเสร็จธุระจากงานศพของคุณลุง ที่ต่างจังหวัด   เจฉ่าย อยากนั่งเครื่องกลับ แต่ ก็ไกล  เพราะต้องเดินทางไปอีกจังหวัดนึง   เสียเวลา และ อารมณ์ ไม่ค่อยดีด้วย.... ก็เลยตัดสินใจ นั่งรถไฟสปรินเตอร์    รถออกก็บ่ายแก่ๆ  หู..... นึกในใจ ไมคนมันเยอะจังนิ.. ไม่ใช่ วันศุกร์ซะหน่อย  เซ็งเลยค่ะ ...เพราะ ดิฉันได้ที่นั่งริมทางเดิน  ซึ่ง ไม่ชอบเลย  ตอนจองตั๋วเค้าบอกว่า เหลือ ที่นั่งเดียว   เอ้อ... ก็ได้ เอาก็เอา   พอรถใกล้จะออก  คิดในใจว่า ขออย่าให้ใครมานั่งเลย    หรือ ถ้า เค้ามา ขอให้เปลี่ยนที่นั่งได้ด้วยเถิด  เพี๊ยง...   ให้ตายสิ คุณขา เชื่อมั้ยว่า  เป็นเรื่องจริง...!!! เจฉ่ายนั่งคนเดียวมาจนถึงกรุงเทพฯเลยค่ะ   ไม่รู้ทำไม ทุกวันนี้ ก็ยัง  งง  อยู่    เลยทำให้นึกถึง พ่อใหญ่ขึ้นมาเลยว่า   ขอบคุณค่ะพ่อ ...... เพราะ ท่านเป็นคนที่รู้จักนิสัยของหลานคนนี้ดีที่สุด  เวลางอน  หรือ  งอแง ก็ ไม่ยอมใครอยู่แล้ว แต่ ก็ ไม่ถึง กับงี่เง่านะคะ   เป็นเฉพาะ เวลา งอแง น่ะค่ะ และเวลานั่ง   เราก็มีความรู้สึกว่า  มีท่านนั่งมาด้วยกับเรา เวลา เค้ามาเสริฟน้ำ เสริฟอาหาร  เจฉ่ายก็จะเรียกท่านด้วย   เพราะรู้สึกว่า ท่านมาด้วยกับเรา   เค้าคงเป็น ห่วงเราเหมือนกันแหละ   และท่านก็เป็นห่วงเราแบบนี้ มาแต่ไหน แต่ไรแล้ว   เพราะ เรา ไม่มีแม่แล้ว.... จากที่เล่ามานี้ ใครๆ ที่ติดตามอ่านเรื่องของแม่  พอจะนึกออก นะคะ  ว่า คุณลุง ที่เสียนี้ ท่านเป็น พี่ชายคนโต   ส่วนแม่น้อง ของเจฉ่ายเป็นน้องสาวคนเล็กสุด มาต่อค่ะ   ที่น่าอายอีกอย่างนึงคือ แอบร้องไห้ มาตลอดทาง  โชคดีมากๆ ที่ ไม่มีใครนั่งข้างเรา   เค้าคงจะรำคาญเราและรังเกียจด้วย  เพราะสะอึกสะอื้นจำน้ำมูก  น้ำตา ไหล อย่างกลั้นไม่ได้เลยค่ะ   แต่ ไม่ได้ร้อง โฮ ... เสียงดังนะคะ   แอบร้องน่ะค่ะ  เอา ผ้า ขนหนู ที่เอามาด้วย ปิดหน้าร้องน่ะค่ะ......   (  ว่า แล้ว ก็น้ำตาไหล เลยค่ะ  )     นิสัยส่วนตัวเป็นคน เจ้าน้ำตา อยู่แล้ว  นิดๆ หน่อย ก็ น้ำตาไหลแล้วค่ะ คือเป็นคน ขี้ใจน้อย ด้วยค่ะ.... ไม่ดีเลย      เจฉ่ายคิดมาตลอด   ว่า อยากให้ท่านมาเที่ยวกรุงเทพฯ บ้าง    และทุกวันนี้ ก็ยังพูดอยู่คนเดียว เวลา ไม่สบายใจ หรือ เดือดร้อนใจ เรื่องงาน  จะพูดกับ  คนที่เรารัก ทุกๆคน  ว่า ช่วยด้วย     แม่ใหญ่ (ยาย )      ,แม่น้อง ( คุณแม่ ) , พ่อใหญ่ ( คุณลุง )     , นุ้ย ( น้องสุดที่รัก)   คุณพระคุณเจ้าทั้งหลาย   และ ก็เอ่ยชื่อ สิ่งศักดิ์ ที่เราต้องการให้ช่วยน่ะค่ะ     ว่าช่วยให้เราทำหน้าที่ การงานของเราสำเร็จด้วย   ตามเป้าหมายที่เราหวัง    ขอให้เป็นกำลังใจให้เราด้วย   นี่แหละค่ะ    ที่พักพิง และ กำลังใจของเรา            หู.....   พูด ซะยาวเลย    เอาเป็นว่า  นี่ ก็เป็น เรื่องราว เรื่องนึง ที่ เจฉ่าย อยาก ถ่ายทอด ให้เพื่อนๆ  พี่ๆ  ได้ เก็บไว้เป็น ข้อคิด ดีๆ  เล็ก ไปหน่อย แต่ ก็ ช่วยเป็น แรงใจ ให้กับทุกๆคนค่ะ        อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ  มาเล่า เรื่องดีๆ สำหรับคนที่เรารัก เล่าสู่กันฟังน่ะค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 18 ก.ค. 49 13:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เข้ามาอ่าน แล้ว ทั้ง เจฉ่าย และ แมวโต๋เต๋ ความผูกพัน ยังไง ก็ยังอยู่กับเราเสมอ แต่บางที ใจ หายนะ อยู่ๆๆคนที่เรารัก มาจากไป อ่านแล้ว รู้สึก ดีคับ ดีกว่าคนใกล้บ้านเพราะ คนใกล้บ้าน พ่อเขาเป็นอัมพาต มาหลายปี ลูก หลานมี แต่ไม่มีใครมองเลย พ่อ หิว ก็ว่าพ่อ ว่ากินเก่ง เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ ส่วนใหญ่แม่ผมจะหาของไปให้กิน แต่เคย ซื้อไปให้กิน ลูก เขากลับมาว่า แม่ผมอีก เฮ้อ ล่าสุด ผมโทรคุยกับแม่ แม่บอกว่าเขาเสีย แล้วละ ไม่ต้องทรมาน ขนาดรู้ว่า พ่อตัวเอง กินข้าวไม่ค่อยได้ ยังไม่พาไปโรงบาล กันเลย สุดท้าย ก็เสีย ลูกเขาผู้ชายอยู่คน รวยจากของไม่ดี แต่ไหงรวย ได้ไม่รู้ พ่อ ป่วย อย่างมากซื้อ โอเลี้ยงนานๆๆที มาให้ถุงหนึง ไม่ยอมจ้างคนมาดูแล ปล่อยให้อยู่นอน กับพื้นปูน มีเบาะ เก่าๆๆ ที่นอน เก่าโทรม มาก  ถ้ามาดูแล บ้างก็ยังดีกว่า ไม่ดูแล เลย ผมไม่รู้จะพูดยังไง อะ เฮ้อ จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 18 ก.ค. 49 17:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านแล้ว  ก็ น่า เศร้าใจค่ะ      คนแบบนี้ ยังในโลกนี้อีกเยอะมากๆๆๆ  แต่ เจฉ่ายเชื่อค่ะว่า กรรมน่ะ ติดจรวด  ไม่นานนี้เค้าต้องเจอกรรมที่เค้าสร้างไว้ แน่ๆ    ไม่ได้สาปแช่งนะคะ      แต่มันเป็นกรรมที่เค้าสร้างกับบุพการีของเค้าเอง แต่ก็นั่นแหละ ถ้าคุณตาแกยังอยู่ เจฉ่ายว่าจะทรมานมากกว่านี้     แค่ คิดชั่วกับพ่อ กับแม่ ก็ บาปมหันต์แล้ว  นี่ทำกับ ท่านแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องบรรยายเลยค่ะ     ดีละที่แกพ้นทุก   จะได้ไม่ต้องมาเสียน้ำตากับลูกแบบนี้     คุณทะเลยิ้มคะ   รู้จักชื่อ นามสกุลแกมั้ยคะ   ถ้ารู้จักดี  เจฉ่ายรบกวนคุณ หรือ คุณแม่ของคุณ ช่วยกวดน้ำไปให้แกด้วยนะคะ  อุทิศส่วนกุศลให้แกด้วยนะคะ  รบกวนล่ะค่ะ     อย่าว่า ยุ่งนะคะ....  แต่ เรื่องนี้จะเป็นบุญที่ดีค่ะ   จะส่งผลให้ผู้ทำได้ทันทีเลยค่ะ และคนที่เป็นที่รักของผู้ทำด้วย  .... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 19 ก.ค. 49 02:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตอบคุณแมวน้อยสีน้ำตาลค่ะ เรื่องที่ลืม ท่านจะกลับมายังไงเหรอคะ    พี่สาวดิฉัน พอแกตื่นแกก็รีบจุดธูปเรียกพ่อให้กลับมาบ้านน่ะค่ะ   ส่วนจะกลับยังไงนั้น  เจฉ่าย  ม่ายรู้ค่ะ  หุหุห  กึ๋ย.....!!! จากคุณ : เจฉ่าย - [ 19 ก.ค. 49 02:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 72 คับ แม่ผมรู้จักอยู่แล้วละ ที่บ้าน ผมกับแม่ มักจะใส่บาตร ด้วยกันประจำ ไม่รบกวนหรอกคับ เมื่อก่อน ที่บ้านแม่ ยังเคย เก็บเด็กมาเลี้ยงคือ แม่เขาเสีย แม่ผมเลยเอามาเลี้ยง  ที่บ้านเลย ให้ทำงานที่บ้าน แล้วคอยส่งเสีย เรียนหนังสือ จนโตเขา แต่งงาน กับผุ้ชาย ในกองทหาร พอมียศ อยู่บ้าง แต่เชื่อไหม ไม่เคย ตอบแทน ไรแม่ผมเลย  ล่าสุด แม่กับงานศพของลุง คนที่เป็นอัมพาต ตาย เจอ กัน แกทำเป็นไม่เห็นแม่ผม แล้ว ทำเป็นหวัดดี คนอื่นที่มาด้วยกัน แต่แม่ผม ทักทีหลัง แม่ก็เล่าให้ฟังว่า เสียความรู้สึก เราเลี้ยง มา แต่ทำเป็นไม่อยากทักทาย แต่ผมไม่ชอบคนนี้หรอก เกลียดมาตั้งแต่เด็ก แล้ว แม่ยิ่งพูดผมยิ่งเกลียด เดี่ยวกลับไป ก่อน ได้เจอ กันบ้าง แม่แกใจดี เกินไป ผมนี่เลือก คนช่วย  แต่ก่อน ช่วงหนึง ครอบครัว มีปัญหา กับพ่อ  ตอนนั้น แม่ กับผม แล้วก็น้องสาว หนีกันไปลองเปิดร้านอาหารเล็กๆๆดู มีคนแก่ คนหนึง พอดี มีคนมาฝาก ไว้ เราก็เลยรับมาดู อยู่ได้บ้าง แต่ร้านอาหาร มันไม่ดี ก็เลยเลิก สุดท้าย ยายคนนี้ ก็เลยกลับไปอยู่ กระท่อมเก่าๆๆ ของแก ตอนผมบวช แก ก็มาหาในวัด ตอนนั้น ผมมีเงินติดตัวไม่เยอะ ให้แม่หมด อีกอย่างตอนนั้นเรามีปัญหา เรื่องเงิน กับปัญหา กับพ่อ มาก ก็เก็บพวก นม กับของที่เขาใส่บาตร ให้ยายคนนี้ไป กับเงิน นิดหน่อย จนผมสึก ก็ได้เจอ กัน ไม่กี่ครั้ง จน แก ตาย อีก เพราะไม่มีใครดูแล ผมกับแม่ ก็ไปงานศพ กัน ช่วยเงินศพ ไปนิดหน่อย เฮ้อ เวลาตอนนี้ ผมพอมีเงิน จะช่วยเหลือ แก แต่แกกลับมาเสีย เสียก่อน ไม่งั้นผมคงจะ ขับรถไปเยี่ยมแก ได้บ่อย ตอนนี้มีรถแล้ว ผมก็เลย ชวนแม่ ไปช๊อปปิ้ง หาไรกินกันสองคนประจำ ผมกลัว การลาจาก ไม่ผมก็เขา ผมไม่ได้แช่งตัวเอง ยังไง ก็ต้องตายทุกคนแต่ผมคิดเสมอ ว่า ถ้าผมเสียก่อน จะดีกว่า ทุกวันนี้ เลยทำบุญกับแม่เยอะๆๆๆ ชวนกันไปทำบุญ ไปเที่ยววัด ไปไหว้พระ กัน พูดแล้วก็คิดถึงแม่ จัง ไม่เห็นหน้ากันจะสองเดือนแล้ว ไว้มาคุยกันใหม่ พล่ามยาวไปหน่อย จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 19 ก.ค. 49 03:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณสำหรับกระทู้ดี ๆ ค่ะ  เราเองก็เชื่อแบบ เจฉ่ายนั่นแหละ ว่าโลกนี้มันไม่ใช่มีแค่สิ่งที่เราเห็นเท่านั้น มันยังมีมิติคู่ขนาน ที่คนที่จะสัมผัสกับสิ่งที่คนอื่นเรียกว่า ลี้ลับ นี้ได้ ต้องเป็นคนดี มีจิตใจที่ละเอียด อ่อนโยน พอสมควร อย่างคุณเจฉ่าย คุณทะเลยิ้ม และอีกหลายท่าน หรือถ้าไม่เช่นนั้น ก็สัมผัสได้เนื่องจากความผูกพันธ์ที่มีให้แก่กันระหว่างคนที่ยังอยู่ กับ คนที่เดินทางผ่านข้ามไปในอีกมิติหนึ่งแล้ว   แต่เราก็ได้รับความรู้สึกดี ๆ หลายอย่างจากกระทู้นี้ พร้อมทั้งได้ข้อเตือนใจ ว่า  อย่าประมาทกับชีวิต  ให้เร่งทำสิ่งดี ๆ เร่งสะสมอริยทรัพย์เสียตั้งแต่วันนี้ เผื่อวันหน้า เมื่อถึงวันที่เราจะต้องเดินทางข้ามภพ เราจะสามารถไปได้อย่างปล่อยวาง และเดินทางไปสู่สุคติภพได้อย่างไม่ติดข้องในสมมติในโลกใบนี้อีกต่อไป   ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : faisara - [ 19 ก.ค. 49 17:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ปลื้มสุดๆ  วันนี้ได้ยิ้มแล้วค่ะ  ขอบคุณค่ะ คุณ faisara ที่ชม  ......ชื่นใจสุดๆเลยค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 20 ก.ค. 49 00:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณคับ คุณ faisara ผมเชื่อว่าหลายๆๆคน ก็มีความผูกพันธ์ อยู่ในตัวเองของทุกคน แต่ก็จริงอย่างที่คุณ faisara พูดว่าอย่าประมาท มั่นทำความดีไป กับชีวิตประจำวัน ไปด้วย ถ้ามีโอกาส ก็รีบๆๆทำไว้ กับตัวเอง และครอบครัว จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 20 ก.ค. 49 02:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 76 หลากหลายอารมณ์ครับ จากคุณ : รวดเดียว - [ 20 ก.ค. 49 16:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 77 แวะมาอ่านแล้วครับทั้งของคุณ เจฉ่าย และคุณ แมวโต๋เต๋เลยครับ  อ่านแล้วก็รู้สึกดีครับ แอบอดอดยิ้ม เล็กๆไม่ได้ ความผูกพันธ์นี่ช่างยิ่งใหญ่เสียจริงๆ :D จากคุณ : Zeron - [ 20 ก.ค. 49 19:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีค่ะ พี่ๆ เพื่อนๆ   ช่วงนี้ เจฉ่ายก็ไม่ค่อยมีเรื่องมาเล่า ซักเท่าไร... ก็แสดงว่า มีนิดหน่อยอ่ะค่ะ... ฝันไม่ร้ายค่ะ ...ฝันบ่อยมากๆช่วงนี้  เลยทำให้สุขภาพจิตไม่ค่อยดี   จิตใจ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว     เกือบลืมไป .... เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาคุณยายอีกท่านของเจฉ่ายเสียค่ะ  ท่านอายุมากแล้ว  85 ปี หกเดือน  เป็นโรคชราน่ะค่ะ      คุณยายท่านนี้ เป็น พี่สะใภ้ของแม่ใหญ่  (คุณยาย)     นั่น.... เริ่ม งง ล่ะสิคะ   คือว่า  แม่ใหญ่ของเจฉ่ายเป็นลูกคนสุดท้องในพี่น้องทั้งหมด5 คนค่ะ   แม่ใหญ่เป็น คน เล็ก สุด     คุณยายที่เสียนั้นเป็นภรรยาของพี่ชายคนโต น่ะค่ะ    ส่วนจะถามว่าคุณตายังอยู่มั้ย    ยังอยู่ค่ะ   ท่านก็ อายุมากกว่าคุณยาย 90 กว่าๆ น่ะค่ะ    แข็งแรงเดินเหินสบาย   ชอบวิ่งค่ะ  ชอบออกกำลังกาย  แต่ หู ท่านไม่ค่อยได้ยินแล้ว     ส่วนภรรยา ที่เสียนั้น  หูท่านยังดีค่ะ ได้ยินชัดด้วย แต่ สุขภาพไม่ค่อยดี           ในกลุ่ม ญาติพี่น้องของแม่ใหญ่ ก็ไม่มีใครเหลือแล้ว   ล้มหายตายจากกันหมด ก็เหลือ แต่  คุณตา พี่ชายคนโต   นี่แหละค่ะ   ....     พอเราอายุมากขึ้น เราก็ลืมไปว่า เค้า ก็ต้องแก่ลงไป   บางครั้ง.... หันไปมองคนในครอบครัวของเรา ก็ใจหายเหมือนกันค่ะ     ว่า วันเวลา มันช่างผ่านไป ....ผ่านไป  เหมือนสายน้ำ   ที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ   อนิจัง.... ทุกขัง.... อนัตตา....     มาต่อค่ะ  เรื่องฝันร้าย  หุหุ  เล่าซะยาวลย เรื่องคุณยาย คือเวลาตื่นจากฝันร้าย  เจฉ่ายจะ พูดกับน้ำค่ะ    ทำอย่างไรเหรอคะ ..... ตักน้ำส่ขัน   หรือ ใส่แก้วนี่แหละค่ะ และ  พูดในสิ่งที่เราเห็นในความฝัน   แล้ว ก็ขอให้สายน้ำนั้นพาความฝันที่ไม่ดีไหลลงไปกับสายน้ำ      ขอพรศักดิ์สิทธิ์ กับ พระแม่คงคา   ให้ท่าน ประทานพรดีๆกับมาให้เราแล้ว เทน้ำทิ้งลงไป   เพื่อให้ฝันร้ายไหลลงไปน่ะค่ะ    ......   ไม่รู้ว่า คนอื่นจะทำเหมือนกับเจฉ่ายมั้ย   แต่ เจฉ่ายลองทำดู   มันช่วยให้จิตใจ ดีขึ้นค่ะ...และสบายใจขึ้นมากๆๆ ลองทำดูนะคะ เผื่อว่า วิธีของ เจฉ่าย   จะช่วย ให้  พี่ๆ เพื่อนๆ  ดีขึ้น   ถ้า ฝันดี ก็อย่าลืมที่จะขอบคุณ สายน้ำ ด้วยนะคะ..... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 24 ก.ค. 49 12:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 81 อ๋าว.... ไหงเงียบจังน้อ..... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 28 ก.ค. 49 01:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 82 วันก่อน มาต่อ กระทู้ ไม่ได้ คับไม่รู้เป็นไร ลองอีกที แล้วกัน ลองกับรูป ก่อน [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 28 ก.ค. 49 02:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 83 5555 เป็นง้านไป  อุ้ย ...ขอโทษที่ หัวเราะค่ะ จากคุณ : เจฉ่าย - [ 28 ก.ค. 49 12:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ช่วงนี้ เงียบจังน้อ...!!! จากคุณ : เจฉ่าย - [ 31 ก.ค. 49 02:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อิอิ แวะมาทักทายอีกรอบ โหวต ๆ ๆ แล้วจะมาอ่านนะค๊าบ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 1 ส.ค. 49 10:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 86 สวัสดี เช่นกันค่ะคุณกวง  อืม ถามไรนิ๊ดนึง  ถ้า เจฉ่าย เอา เรื่องของแม่ มาลงใหม่ จะดีมั้ยคะ เผื่อคนใหม่ๆ เค้าจะได้ อ่านกัน จากคุณ : เจฉ่าย - [ 1 ส.ค. 49 12:58:49 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มาแล้วค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เอาเรื่องของแม่มาลงใหม่ก็ดีค่ะ คนอื่นจะได้อ่านด้วย โหวต 1 จิ๊ก จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 2 ส.ค. 49 14:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 88 จ้า นี่ได้แล้ว อีกหนึ่งเสียง  ขอบคุณค่ะ ที่เห็นด้วยกับเจฉ่าย จากคุณ : เจฉ่าย - [ 3 ส.ค. 49 01:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เอา มาให้อ่านอีกรอบคับ เพราะไม่เคยอ่าน เพิ่งมาห้องนี้ สองเดือนเอง คับคุณเจฉ่าย จากคุณ : ทะเลยิ้ม - [ 4 ส.ค. 49 02:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ง้าน...ไม่เกรงใจแล้วนะคะ แต่ต้องตั้งกระทู้ใหม่  จะดีกว่า มั้ยคะเพื่อนๆ พี่ๆ เห็นว่าไงคะ.... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 5 ส.ค. 49 01:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 91 http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X4601076/X4601076.html ตามไปอ่านได้ที่นี่นะคะ....................... จากคุณ : เจฉ่าย - [ 22 ส.ค. 49 02:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อิอิ เข้ามาลงชื่อว่า อ่านถึง คห. 20 แล้วนะจ๊ะ เจฉ่ายอย่าพึ่งโกรธเค้าแบบนี้นะ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 4 ก.ย. 49 00:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เข้ามาอ่านครับ กระทู้จะได้ไม่ตกหายไป ^_^ น้องเจฉ่ายหนีไปยังเนี่ย อิอิ จากคุณ : อริสโตเติล - [ 11 ต.ค. 49 12:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อ่านด้วยตนต่ะ จากคุณ : โสมรัศมี - [ 12 ต.ค. 49 00:30:18 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เนื่องจากชอบเรื่องแบบนี้อยู่เป็นทุนเดิม และเขามาอ่านแล้วรู้สึกมันมาก ได้สัมผัสมิตรภาพของเหล่าสหาย แล้วอบอุ่น งั้นขอยื่นใบสมัครเลยแล้วกันค่ะ ฮูเร่ ! จากคุณ : โสมรัศมี - [ 12 ต.ค. 49 01:19:49 ]