ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับผีที่ให้คุณก็มี ผีขุนน้ำ คือ อารักษ์ประจำต้นน้ำแต่ละสาย ซึ่งสถิตอยู่บนดอยสูง ผีขุนน้ำมักอยู่ตามต้นไม้ใหญ่ ชาวบ้านจะอัญเชิญมาสถิตที่หอผีที่ปลูกอย่างค่อนข้างถ าวรใต้ต้นไม้เหล่านี้ ผีขุนน้ำที่อยู่ต้นแม่น้ำใด ก็มักจะได้ชื่อตามแม่น้ำนั้น เช่น ขุนลาว เป็นผีอยู่ต้นแม่น้ำลาว ในจ.เชียงราย ผีมด และ ผีเมง คือ ผีบรรพบุรุษตามความเชื่อชาวล้านนา ( คำว่า "มด" หมายถึงระวังรักษา) ส่วนผีเมงนี้เข้าใจกันว่ารับมาจากชนเผ่าเม็งหรือมอญโ บราณ ผีเจ้าที่ คือผีที่รักษาประจำอยู่ที่ใดที่หนึ่ง เป็นผู้ดูแลรักษาเขตนั้นๆ ดังนั้น คนโบราณเมื่อเดินทางและหยุดพักที่ใด มักจะบอกขออนุญาตเจ้าที่ทุกครั้ง ผีเจ้านาย คือ ผี ที่มาประทับทรงเพื่อช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆ ของชาวบ้านชาวเมือง แต่มิใช่เสื้อบ้าน เสื้อเมืองหรือผีปู่ย่าตายาย ผีย่าหม้อหนึ้ง เป็นผีจำพวกผีเรือนสถิตอยู่กับหม้อที่ใช้นึ่งข้าว เมื่อใครจะเดินทางไกลก็นำข้าวเหนียวหนึ่งปั้นและกล้วยหนึ่งผลไป สังเวยบอกกล่าวผีย่าหม้อหนึ้งเพื่อให้คุ้มครอง หรือหากลูกหลานไม่สบายร้องไห้โยเยกลางคืน ชาวบ้านก็มักไปเอายาจากผีย่าหม้อหนึ้งโดยขูดเอาดินหม้้อที่ติดกับ หม้อไปผสมน้ำให้ลูกอ่อนกิน นอกจากดูแลคุ้มครองทรัพย์สินในครัวเรือนแล้ว ยังมีอำนาจในการพยากรณ์ได้ด้วย ซึ่งการลงผีย่าหม้อหนึ้งนี้มักทำเมื่อบุตรหลานไม่สบายหรือของหาย นอกเหนือไปจากผีดังกล่าวแล้ว ในแต่ละท้องถิ่นยังมีผีอีกหลายประเภท ซึ่งหลายคนอาจจะไม่เคยได้ยินมาก่อน อาทิ ผีกละ หรือ ผีกะเป็นผีที่มักเข้าสิงคนเพื่อเรียกร้องจะกินอาหาร เมื่อเข้าสิงใคร ก็จะแสดงกิริยาผิดปกติไป เมื่อคนสังเกตเห็นก็มักร้องขอกินอาหารและจะกินอย่างตะกละตะกราม จึงเรียกผีกละตามลักษณะการกิน แต่มักเขียนเป็นผีกะ ผีกละยักษ์ เป็นผีที่อยู่รักษาสถานที่ต่างๆ เช่น วัดร้าง ถ้ำ หรือที่ซึ่งมีสมบัติฝังหรือซ่อนอยู่ ผีกละยักษ์จะคอยพิทักษ์สมบัติเหล่านั้น จนกว่าเจ้าของจะรับทรัพย์สินเหล่านั้นไป ในกรณีผีกละยักษ์ที่อยู่ในวัด เล่ากันว่า มักจะเป็นวิญญาณของพระหรือเจ้าอาวาสที่ผิดวินัย เมื่อตายแล้วไปเกิดไม่ได้ จึงต้องทำหน้าที่พิทักษ์วัดไปจนกว่าจะสิ้นกรรม รูปร่างของผีกละยักษ์ ไม่แน่นอน บ้างก็ว่าเป็นหมูตัวใหญ่ที่มีร่างกายเป็นทองแดง บ้างก็ว่าเป็นสุนัขใหญ่สีดำสนิททั้งตัว ผีตามอย (อ่านว่า ผี-ต๋า-มอย) หมายถึงผี ๒ ชนิด ชนิดแรกเป็นผีที่อาศัยอยู่ในเขตที่มีคน ผีชนิดนี้จะคอยมาเลียก้นคนที่ไปถ่ายอุจจาระ เพราะคนสมัยก่อนมักไปถ่ายตามขอนไม้ เมื่อถ่ายเสร็จก็จะใช้ไม้แก้งขี้ปาดไปตามร่องก้นให้ส ะอาด ถ้าแก้งขี้ไม่สะอาดก็จะถูกผีตามอยมาเลียก้น ทำให้เจ็บไข้ได้ วิธีแก้คือให้เอาดุ้นไฟสุดหรือไม้ที่เหลือจากไฟไหม้แล้วมาแก้งขี้เสีย (แก้ง-หมายถึงขูดให้สะอาด) ผีตามอย อีกชนิด เป็นผีที่คอยจับเอาหนุ่มหรือสาววัยรุ่นที่แตกกลุ่มเพื่อนที่เข้ าไปในป่าหรือในดง นำไปมีเพศสัมพันธ์กับตน โดยคนที่ถูกกุมไปมักมีสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น ผีโป่ง เป็นผีที่อยู่ตามโป่งซึ่งอาจเป็นโป่งดิน คือบริเวณที่มีดินเค็มซึ่งสัตว์มักไปแทะกิน หรือโป่งน้ำ คือที่มีน้ำผุดออกมาจากดิน ผู้ที่ไปสู่บริเวณโป่ง หากไม่สำรวมอาจจะถูกผีโป่งทำร้าย ทำให้เจ็บปวดที่เท้าหรือขา หรืออาจมีอาการเจ็บไข้รักษาไม่หาย... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นอกจากผีลักษณะต่างๆตามที่กล่าวมาแล้ว เรายังมีทั้งการละเล่น สำนวน ช่วงเวลา กิริยาอาการและคำหลายคำที่เกี่ยวกับผี เช่น ผีด้งหรือผีนางด้ง เป็นผีที่หนุ่มสาวในท้องที่จะเชิญมาเล่นตามลานบ้านช่วงสงกรานต์ ผีถ้วยแก้ว เป็นการเล่นทรงเจ้าเข้าผีโดยผู้เล่นเอานิ้วแตะก้นแก้วให้เคลื่อนไปตามตัวอักษรเพื่อสื่อความหมาย ผีถึงป่าช้า หมายถึงจำใจทำเพราะไม่มีทางเลือก ผีบุญ คือ ผู้อวดคุณวิเศษว่ามีฤทธิ์ทำได้ต่างๆนานา ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย หมายถึง คนในบ้านเป็นใจให้คนนอกบ้านเข้ามาทำความเสียหายได้ ผีซ้ำด้ำพลอย คือ ถูกซ้ำเติมเมื่อพลาดพลั้งหรือเมื่อคราวเคราะห์ร้าย ผีอำ คือ อาการที่ปรากฏเมื่อเวลานอนเคลิ้มไปว่ามีคนมาปลุกปล้ำ หรือยึดคร่ า ทำให้มีอาการเหนื่อยหอบจนตื่นขึ้น บางคนก็เรียก ผีทับ จะมีอาการอึดอัด พูดจาไม่ได้ ลุกไม่ได้ ผีผลัก คืออุบัติเหตุที่ทำให้บาดเจ็บหรือล้มตาย เนื่องจากใช้ของแหลมมาจี้ใส่กันเป็นเชิงล้อเล่น ผีเจาะปาก หมายถึงมีปากก็สักแต่พูดเรื่อยเปื่อย พูดไม่มีสาระ ผีพุ่งไต้ หมายถึงดาวตก ผีตากผ้าอ้อม หมายถึง แสงแดดที่สะท้อนกลับมาสว่างในเวลาเย็นจวนค่ำ มีสีส้มอมเหลือง ผีขนุน หมายถึงหญิงขายบริการตามต้นขนุนริมคลองหลอด กรุงเทพฯ ผีเพลีย คือดิถีวันห้าม ไม่ให้แรกนา ฯลฯ ( ดิถี คือการนับวันตามจันทรคติ เช่น ขึ้น ๑ ค่ำ แรม ๒ ค่ำ เป็นต้น ) จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตำนานผีกระสือ ----------------------------------------------------------- ผีกระสือ มีแทบทุกภาคของเมืองไทย ทางภาคเหนือ เรียกสั้นๆ ว่า ผีสือ ทางภาคใต้เรียกว่า ผีกละ ภาคอีสานเรียกว่า ผีโพง ผีกระสือนี้เชื่อกันว่า เป็นผู้หญิง และชอบเข้าสิงในกายหญิง ชอบกินของโสโครก ลักษณะเป็นดวงไฟแวมๆ ออกหากินในเวลากลางคืน ตามชนบทมีความเชื่อเรื่องผีกระสือนี้มาก ถ้าเห็นแสงวาบๆ สีเขียวเป็นดวงโต ก็เข้าใจกันว่าเป็นผีกระสือ และว่ามันไปแต่หัวและตับไตไส้พุง เวลาใครคลอดลูกใหม่ๆ มันได้กลิ่นคาวเลือดก็จะไปกินหญิงที่คลอดลูกนั้น หรือไม่ก็กินเด็กทารกเสีย ด้วยเหตุนี้จึงเกิดธรรมเนียมเอาหนามพุทรามาสะตรงใต้ถุนเรือนที่มีร่องถ่ายอุจจาระหรือปัสสาวะ เพราะผีกระสือกลัวหนามจะเกี่ยวไส้มัน ผีกระสือมักเป็นยายแก่มากกว่าสาวๆ นอกจากชอบกินของสดของคาวแล้ว ยังชอบกินอาจม จึงเป็นที่เล่าลือกันว่าผีชนิดนี้มักจะไปปรากฏอยู่ตามถานวัด ( สุขาของพระ ) เมื่อมันกินแล้วก็จะหาที่เช็ดปาก ถ้าเห็นผ้าของใครตากทิ้งไว้ ก็เอาผ้านั้นเช็ดปาก เจ้าของผ้า เมื่อเห็นรอยเปื้อนเป็นดวงๆ ก็จะเอาผ้านั้นมาต้มหรือนึ่ง ผีกระสือก็จะรู้สึกปวดแสบ ปวดร้อนมาก เมื่อทนไม่ไหวก็ต้องมาขอร้องไม้ให้ต้มผ้านั้นอีกต่อไป มีเรื่องเล่าต่อกันมาว่า คนเป็นกระสือนั้นตายยากตายเย็น เวลาจะตายต้องทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนั้น ไม่ตายได้ง่ายๆ จนกว่าทายาทคนใดรับทายาทเป็นผีกระสือต่อไป โดยรับเอาน้ำลายของกระสือบ้วนใส่ให้ คนที่เป็นผีกระสือจึงจะตาย เรื่องน้ำลายนี้ มักถือกันว่าเป็นของขลังทางภาคอีสานถือกันว่า ถ้าคนเป็นผีปอปถ่มน้ำลายรดถูกใคร ผู้นั้นจะต้องเป็นผีปอป จำพวกเดียวกับผีกระสือของภาคนั้น ชาวมลายูได้เล่าถึงผีฮัดตูปินังการัน หรือผีกระสือไว้หลายเรื่อง เรื่องหนึ่งเล่าว่า ครั้งหนึ่ง มีครอบครัวหนึ่งมีอยู่ 3 คน พ่อ แม่ ลูก คืนหนึ่ง พ่อไปเที่ยวบ้านเพื่อน แม่ได้ใช้น้ำมันชนิดหนึ่งมาทาที่รอบๆ คอของตนเอง จากนั้นสักครู่ คอของนางก็หลุดออกจากตัวและลอยออกไป และก่อนที่สามีจะกลับมา หัวของนางก็จะกลับมาต่อกับร่างตามเดิม เวลาที่หัวลอยไปนั้น มีคนเห็นแสงสีเหลืองที่ลำไส้ และมักจะได้ยินเสียงซู่ๆ ไล่พวกสัตว์ต่างๆ ที่พยายามจะเข้ามารบกวนลำไส้ของนาง คืนหนึ่งขณะที่หล่อนต้องการจะออกหากิน ลูกชายของนางมาเห็นแม่เอาขวดน้ำมันมาทาที่คอ แล้วหัวก็แยกออกจากร่างไป ลูกชายก็ทดลองทำบ้างและชั่วเวลาประเดี๋ยวเดียวก็ร้อง ให้คนช่วยเสียงหลง เสียงร้องของเจ้าหนู ได้ยินกันทั่วแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้บ้านนั้น คงปล่อยให้ร้องอยู่จนหัวของแม่ลอยกลับมา เสียงร้องของเด็้กจึง เงียบไป จากนั้นครอบครัวนี้ก็ได้ย้ายไปอยู่ที่อื่น ไม่มีใครทราบเรื่องอีกเลย... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตำนานผีกระหัง ----------------------------------------------------------- กระหัง เป็นชื่อผีอีกชนิดหนึ่ง บางทีก็ใช้ชื่อว่า เกาะหาง เชื่อกันว่า ผู้ชายที่ไปเรียนวิชาอาคมแก่กล้ามากเข้า จะมีปีกมีหาง จะไปไหนก็ใช้กระด้งต่างบิน สากตำข้าวต่างขา สากกระเบือต่างหาง ชอบกินของโสโครกเช่นเดียวกับ ผีกระสือ เรื่องของผีกระหังนั้นไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องมากนัก เห็นจะเป็นเพราะไม่มีคนเห็นมันบ่อยนั้นเอง รู้แต่ว่ารูปร่างของมันก็เป็นอย่างคนเรานี่เอง แต่มีหางอยู่ที่ก้น เป็นผีที่หวงก้นมาก ไม่ยอมให้ใครมาลูบก้นเล่นเพราะกลัวว่าจะไปคลำ ถูกหางของมันเข้า ก็จะรู้ว่ามันเป็นกระหัง ข้อที่แปลกก็คือ ทั้งๆ ที่มีหางอยู่แล้ว ก็ยังใช้สากต่างหางอีกชั้นหนึ่ง แต่ถึงอย่างไรก็ไม่เคยปรากฏว่าผีชนิดนี้ทำร้ายใครให้เป็นอันตรายเลย... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตำนานผีปอบ ----------------------------------------------------------- ผีปอบ เป้นผีทางภาคอีสาน แต่ทางภาคเหนือ ( พายัพ ) เรียกผีปอบว่า ผีกะ ตามคำบอกเล่าของผู้สันทัดกรณีท่านหนึ่งซึ่งอยู่ที่จังหวัดมหาสารคามได้เล่าว่า ผีปอบเป็นผีชนิดมีเจ้าของ คือมีผู้เลี้ยงไว้และผู้ที่เป็นเจ้าของของผีปอบกล่าวกันว่า มักจะเป็นพวกคลั่งวิชา เช่น พวกเรียนวิชาการค้าขาย มีเสน่ห์นางกวัก สาริกาลิ้นทอง นะหน้าทอง หรือหมอเสน่ห์ยาแฝด เมื่อเรียนมากๆ เข้าก็ชักสติฟั่นเฟือน ด้วยเหตุที่วิชาชนิดนี้เรียนผูกแลล้วต้องเรียนแก้ เมื่อเรียนวิชาจนขลังใช้ได้แล้ว ก็ยังต้องมีคาถาให้คลายได้ด้วย แต่โดยมากมักจะลืมคาถาแก้กันเสีย เลยทำให้สติฟั่นเฟือน และผลสุดท้ายเลยกลายเป็นเจ้าของปอบ ซึ่งอาการภายบอกที่สามารถสังเกตุเห็นได้คือ คนผู้นั้นนัยน์ตาจะไม่มีแววเหมือนกับคนทั่วไป จึงไม่ชอบมองหน้าใครตรงๆ เหมือนพวกผีกระสือ พวกเจ้าของปอบ จะต้องคอยดูแลเลี้ยงปอบของตัวเองเสมอ เวลาตัวจะกินอะไรก็ต้องเรียกมากินด้วย ถ้าปล่อยให้อดอยากมากนัก พวกปอบก็มักจะกินเจ้าของปอบเสียเอง อาการของคนที่ถูกปอบเข้า มักจะร้องห่มร้องไห้ อยากกินโน่นกินนี่จิปาถะ แต่โดยมากมักจะเป็นของสด คาว ดิบๆ และถ้าปล่อยให้ปอบเข้าอยู่นานๆ คนไข้อาจถึงตายเพราะปอบอาจกินตับไตไส้พุงหมด คนทางภาคอิสานที่เจ็บป่วยและตายลงไป ชาวบ้านมักลงความเห็นว่าปอบเข้าแทรก จึงทำให้ตายเสมอ วิธีไล่ปอบก็เหมือนกับการไล่ผีธรรมดานี่เอง คือพวกหมอผีมักจะใช้หวายลงอาคมหวดไปตามร่างกายคนเจ็บแรงๆ ซึ่งเราจะได้ยินเสียงร้องด้วยความกลัว และแสดงอาการเจ็บปวด แต่เสียงนั้นเป็นที่น่าแปลกคือ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของคนเจ็บ หากเป็นเสียงอีกเสียงหนึ่ง เมื่อหมอหวดหวายลงไปทีหนึ่งจะร้องสัมทับลงไปว่า "กลัวไหม?" บ้าง "ใครใช้ใหัมา?" บ้างซึ่งปอบใจเสาะหลัวอาคม มักจะตอบว่า "กลัวแล้ว" แต่การทีปอบจะบอกชื่อเจ้าของปอบนั้น มันไม่ยอมบอกง่ายๆ นัก นอกจากจะขู่อย่างหนัก จากปากคำของเจ้าของปอบรายหนึ่งกล่าวว่า เวลาปอบของนางไปเข้าใคร จะถูกเขาทำโทษเอาด้วยหวายแล้ว นางจะรู้ทันทีเพราะรู้สึกเจ็บ ส่วนผู้ที่ถูกตีจริงๆ กลับไม่เจ็บ อนึ่ง การที่ปอปไปเข้าใครต่อใครนั้น เจ้าของไม่มีส่วนรู้เห็นด้วยเลยก็มี อย่างไรก็ตาม เจ้าของปอบก็อาจจะเป็นคนที่มีวิชามัดหรือ ขังพวกปอบได้เหมือนกัน คือ ขังปอบไว้ไม่ให้เที่ยวเผ่นผ่านไป แต่การขังก็ต้องทำเป็นเวลา ต้องมีการปล่อยเป็นอิสระบ้าง ถ้ากวดขันมากนัก มันก็จะทำร้ายเอาเสมอ วิธีป้องกันปอบ ไม่มีอะไรเป็นเครื่องป้องกัน การที่จะบังคับไม่ให้ปอบมารุกราน ดูเหมือนจะอยู่ที่ใจของเราเอง คือ ถ้าใจเรากล้าไม่กลัว ปอบมันก็ไม่กล้าเข้า ทั้งนี้ว่ากันว่า ปอบกลัวคนปากร้าย ปากจัด ปอบจะไม่กล้ารุกรานเพราะขยาดปาก ดูๆ ปอบจะเป็นผีชนิดผู้ดีหน้าบาง คือ ไม่ชอบให้ใครด่า   ธันวาคม ร.ศ.๑๑๕ ขุนมหาวิชัย (จัน) ได้อธิบายถึงผีปอบไว้ว่า ผีชนิดนี้ เกิดแต่คนที่มีอาคมอันเข้มแข็งเป็นต้นว่า คนใดมีคาถาฆ่าคนอื่นได้ ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ได้ทำการปัดเป่า ล้างโทษเสียแล้ว ผู้นั้นจะกลายเป็นผีปอบไป... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตำนานผีโพง ----------------------------------------------------------- ผีโพลง หรือ ผีโพง เป็นผีของไทยภาคเหนือ ขุนมหาวิชัย ได้เล่าไว้ว่า ผีโพงเรียกว่าผีกระสือ ผีชนิดนี้มักเกิดแต่คนที่มีว่านยาอันแรงคล้ายกับผีปอ บ และมันมักติดแปดผู้อื่นได้ เป้นต้นว่า มันถ่มน้ำลายถูกผู้ใด ผู้นั้นมักกลายเป็นผีโพงเหมือนผู้ที่เป็นแล้ว หรือถ้ามันไม่ชอบผู้ใด แล้วเอาไม้คานหาบน้ำของแม่หม้ายไปขว้างข้ามหลังคาเรือนแล้ว มักทำให้ผู้นั้นประสบเคราะห์กรรมต่างๆ สิ่งที่ผีโพลงชอบทำคือ เวลาฝนตกพรำๆ มันมักออกหากินพวกของโสโครกในเวลาดึก และมักจะเที่ยวด้อมๆ มองๆ ตามใต้ถุนเรือน ที่มีผู้หญิงอยู่ไฟ มีเรื่องเล่ากันว่า คนๆ หนึ่งได้เห็นผีโพง มาเที่ยวหากินที่ใต้ถุน ซึ่งตนเองจำหน้าได้ว่าเป็นคนนั้นแน่ จึงเอาหอกซัดพุ่งลงไปถูกที่กลางหลัง และเข้าใจว่าผู้นั้นคงจะตายแน่แล้ว และเมื่อเวลาเช้าได้ไปตรวจดูที่บ้านของคนๆ นั้น ก็กลับเห็นยังมีชีวิตอยู่ บาดแผลก็ไม่มีทำให้ประหลาดใจเป็นอันมาก จึงได้เข้าไปดูในสวนของผู้นั้นเห็นหอกปักอยู่ที่กอว่าน ติดอยู่กับหัวว่านที่ผู้นั้นปลูกไว้ เรื่องนี้จึงเป็นที่เชื่อกันว่า ผีโพงเกิดจากคนที่มีว่านยาอันแรงร้าย และว่านนั้นมักจำแลงเป็นรูปเจ้าของไปได้ กระนั้นผีโพงนี้ก็ไม่ได้รบกวนและทำอันตรายแก่มนุษย์ โดยอุบายอย่างหนึ่งอย่างใดเลย พระคุณเจ้าลานนาศรีโหภิกขุ เล่าว่า ท่านได้เห็นดวงไฟดวงหนึ่งเคลื่อนไหวไปมาในตอนกลางคืน ขณะที่ฝนตกพรำๆ ท่านได้เฝ้ามองอยู่เป็นเวลานาน และเข้าใจว่าสิ่งที่เห็นนั้น คือ ผีโพง ท่านเล่าต่อว่า มีชาวบ้านหลายคนเคยเห็นผีโพง เขาว่ามันเป็นคนเราดีๆ นี่เอง แต่ออกหากินกบ เขียด หรือของคาวจัดในเวลาดึงสงัด และมีแสงเรืองออกทางจมูก แสงของผีโพงนั้น จะหยดลงสู่พื้นดินเหมือนเวลาเราเขี่ยไต้ มันชอบออกล่ากบ เขียดตามทุ่งนา เมื่อจับได้ก็ใส่ปากดูดกินแต่คาวแล้วขว้างทิ้ง พวกชาวบ้านเล่าว่า เคยเห็นผีโพงในระยะประชิดตัวเหมือนกัน ยืนยันว่า ผีโพงก็เป็นคนธรรมดานี่เอง มีอาการทุกอย่างครบ ๓๒ แต่ผิดแผกจากคนธรรมดาก็ตรงที่มันชอบล่ากบ เขียด กินในเวลาค่ำคืน และมีแสงออกที่จมูก เมื่อมีคนพบมันเข้า ผีโพงจะอ้อนวอน ขอร้องว่า อย่าได้พูดไป เพราะเหตุว่า เป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างยิ่ง ผีโพงที่เป็นผู้ชาย เวลาออกหากินมักจะสะพายดาบติดตัวไปด้วย เมื่อจวนตัวเข้าจริงๆ มันก็จะทำร้ายเอาเหมือนกัน บางตัวที่เป็นมานานปีก็ฉลาด พกเอาไฟฉายไปด้วย เวลามีคนมาพบเข้าจะได้แก้ตัวได้ว่า มาหาปลา หากบ ถ้าไปทำอะไรให้ผีโพงแค้นเคืองแล้ว มันจะอาฆาตพยาบาท และพุ่งด้วยก้านกล้วยถึงตายได้ ถ้ามันพุ่งข้ามหลังคาบ้าน ก็จะพากันวายวอด ตามธรรมดาชาวบ้านถือกันว่า คนที่เป็นผีโพงนั้น เนื่องมาจากวิบากกรรมของเขาเอง พวกชาวบ้านจึงไม่มีใครสนใจ เพราะผีโพงไม่ทำอันตรายและไม่เป็นภัยต่อใครๆ... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:32:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตำนานผีเปรต ----------------------------------------------------------- เปรตเป็นผีจำพวกหนึ่ง ซึ่งเคยทำบาปสร้างกรรมเอาไว้สมัยเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ครั้น ตายลงแล้วก็ต้องมารับผลกรรมตามที่ได้สร้างไว้ ทำให้ต้องมีความเป็นอยู่อย่างอดอยาก ผอมโซ ชอบส่งเสียงร้องหรือปรากฏตัวให้ชาวบ้านเห็นเพื่อขอส่วนบุญให้ช่วยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้บ้างเพราะอดอยากหิวโหยอย่างสุดแสน โดยทั่วไปคนส่วนใหญ่เข้าใจว่า เปรตเป็นผีชนิดหนึ่งที่มีลำตัวสูง บ้างว่าสูงเท่าลำตาล สูงเท่าต้นตาลหรือยอดตาล บ้างว่าสูงเท่าเสาชิงช้าวัดสุทัศน์ บ้างว่าสูงเท่ายอดธง หากเป็นสมัยนี้คงต้องเปรียบเทียบให้เห็นภาพกันใหม่ว่า สูงกว่าตึกห้าชั้น หรือสูงเท่ากับคอนโดมิเดียมริมน้ำอะไรทำนองนี้ แต่เนื่องจากกรรมหรือการกระทำในทางที่ชั่วร้ายมีแตกต่างกันไป เมื่อตายแล้วจึงได้เกิดเ ป็นเปรตชนิดต่างๆ กัน เช่น คนที่ชอบดุด่าตบดีพ่อแม่ผู้มีพระคุณ จะต้องไปเกิดเป็นเปรตจำพวกที่มีปากเท่ารูเข็ม มือโตเท่าใบพายหรือใบตาล อดอยากและหิวโหยอยู่เป็นนิตย์ คนที่ชอบฆ่าเป็ดฆ่าไก่ ตีไก่ เชือดหมู เชือดวัว อยู่เป็นอาจิณ เวลาตายไปแล้วอาจต้องไปเกิดเป็นเปรตประเภท ตัวเป็นคนหัวเป็นไก่ หรือหัวเป็นหมู ตามแต่ผลกรรม ใครทำกรรมเอาไว้อย่างไรก็จะได้ผลกรรมอันนั้นตอบสนอง ฉะนั้น...เปรตอาจมีอยู่หลายชนิดหลายจำพวก เปรตมีที่อยู่อาศัยแตกต่างกันไปตามประเภทและเผ่าพันธุ์ ์รวมทั้งคติความเชื่อที่บอกต่อหรือสืบทอดกันมา บางตำราว่าอาศัยอยู่ตามวัดคอยปรากฏตัวหลอกหลอนหรือสำแดงร่างให้เห็นเพื่อขอส่วนบุญ บ้างว่าอยู่ตามท้องทุ่งตามทางเปลี่ยวใครไปเที่ยวดึกๆ กลับบ้านคนเดียวเดินผ่านศาลาวัด หรือตามทางแยก อาจเจอเปรตเดินตามหลังมาส่งถึงบ้าน หรือเดินเป็นเพื่อนมาตลอดทาง ซึ่งหากเจอเปรตก็ไม่ต้องตกอกตกใจอะไร วิ่งลูกเดียว หรือหากว่ามีเปรตและผีชนิดใดก็ตามขวางหน้าเราอยู่ โบราณว่าอย่าวิ่งหันหลังกลับ เพราะจะโดนมันดักหน้า ให้วิ่งไปข้างหน้าหรือวิ่งฝ่าไปเลย แต่ถ้าจะให้ดีกลางค่ำกลางคืนนอนอยู่บ้าน สบายที่สุดเลยง่ะ...อิอิ เปรตกินอะไรเป็นอาหารคงไม่ต้องบอก เพราะไม่รู้เหมือนกัน - -" นอกจากมีความเชื่อกันว่า เวลาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว พวกเปรตก็จะมารับ ส่วนบุญจากลูกหลานได้กินอิ่มหมีพีมันไปมื้อหนึ่งคราวหนึ่ง ไม่อย่างนั้นก็อดอยากหิวโหย นอกจากพวกอาหารคาวหวานแล้ว บางทีลูกหลานจะถวายเสื้อผ้าเครื่งอนุ่งห่มแก่พระสงฆ์ ด้วย เพื่อให้ผีญาติๆ ของตนไม่ต้องโป๊หรือเปลือยกายล่อนจ้อน หากไม่มีญาติหรือ ลูกหลานคอยทำอุทิศส่วนกุศลไปให้ เปรตเหล่านี้ก็จะหิวโหยร้องโหยหวน เสียงร้องของเปรต บางตำราบอกไว้ว่า เป็นเสียงร้องดังกรี๊ดๆ หวิวหวีดฟังแล้วชวนวังเวงวิเวก เพราะเกิดจากแรงดันของลมจากท้องผ่านช่องปากที่เล็กเท่ารูเข็ม หากใครต้องการจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลแล้ว ก็ขอให้กล่าวหรือออกนามพวกผีไม่มีญาติิ หรือบรรดาผีๆ ทั้งหลายรวมถึงผีเปรตด้วย เพื่อที่จะช่วยให้เขาไม่ต้องหิวโหยน่าเวทนา ว่ากันว่า เปรตนอกจากจะมีรูปร่างผอมโซจนเห็นโครงกระดูกทุกซี่และมีความสูงลิบลิ่วแล้ว ยังสามารถแลบลิ้นได้ยาวเท่ากบความสูงของตัวเองอีกด้วย และ...เปรตน่าจะเหมือนผีธรรมดาสามัญทั่วไปคือ กลัวพระ กลัวเครื่องรางของขลัง แต่สำหรับ ผีเปรตมีท่านผู้รู้แนะนำว่า หากใครเจอระหว่างทางหรือเจอที่ไหนก็แล้วแต่ ให้รีบบอกว่า...ไปที่ชอบๆ...หรือไปผุดไปเกิดซะเถอะ แล้วจะอุทิศส่วนกุศลไปให้ เท่านี้ผีเปรตและผีทั้งหลาย ก็จะเลิกตอแย หายตัวแว๊บ..ไปเลย แล้วก็อย่าลืมทำตามสัญญา เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะเจออีกเป็นรอบที่สอง เพราะเขามาทวงส่วนกุศล ผีเปรต หรือชาวอีสานเรียกว่า ผีเผด ถือกำเนิดขึ้นตามผลกรรมที่เคยได้กระทำเอาไว้ สมัยเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ตำราโบราณกล่าวว่า เวลาที่เปรตตัวเดิมจะพ้นจากกรรมได้ไปผุดไปเกิด จะมีเปรตตัวใหม่มารับตำแหน่งแทนดังมีเค้ามาจากนิทานพระมาลัยเรื่องหนึ่ง ดังนี้ ยังมีมานพหนึ่งคนหนึ่งชื่อว่า มิตตวินทุ อยากจะไปเที่ยวทะเลกับพ่อค้าสำเภาจึงเ คี่ยวเข็ญเอาเงินทองจากมารดาซึ่งเป็นแม่ม่ายใจบุญ ด้วยความเป็นห่วงลูกชายมารดาก็ขัดขวาง มิตตวินทุปกติเป็นคนเกกมะเหรกเกเรอยู่แล้ว จึงโกรธจนลืมตัว ถีบแม่จนล้มแล้วหนีไปเที่ยวทะเลจนได้ แต่ผลกรรมตามทันทำให้เรือแตก มิตตวินทุว่ายน้ำไปขึ้นฝั่งที่เกาะแห่งหนึ่งอันเป็นที่อยู่ของพวกเปรต แต่ชายหนุ่มกลับมองเห็นกงจักรที่หมุนคว้างผ่าศีรษะของพวกเปรตเหล่านั้นเป็นดอกบัวซึ่งประดิษฐ์เป็นมาลาสวมใส่ไว้อย่างสวยงาม ขณะเดียวกันก็เห็นเลือดที่ไหลย้อยมาตามตัวเป็นสังวาลย์สายสร้อย เห็นพวกเปรตที่กำลังร้องครวญครางยกมือยกไม้ชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวดเป็นการร้องรำทำเพลงอย่างมีความสุข มิตตวินทุจึงเอ่ยปากขอ พวกเปรตรู้ ว่ามีผู้มารับกรรมหรือรับช่วงต่อ แสดงว่าพวกตนได้พ้นจากกรรมที่เคยกระทำเอาไว้แล้วก็ดีใจ รีบยกให้อย่างไม่ลังเล จึงเป็นที่มาของคำพังเพยไทยที่ว่า "เห็นกงจักรเป็นดอกบัว " นั่นเอง ในพจนานุกรมฉบับต่างๆ กล่าวถึงเปรตพอรวมความได้ว่าเป็นสัตว์พวกหนึ่ง เกิดในอบายภูมิ แปลว่า แดนแห่งความทุกข์เป็นผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิดรูปร่างสูงโย่งราวกับลำต้นตาล ผมยาว คอยาว ผอมโซเพราะอดอยาก ปากเท่ารูเข็ม (สงสัยจะเป็นเข็มเย็บผ้ามากกว่าเข็มเย็บระสอบ ) มีมือโตเท่าใบตาล กินเลือดและ หนองเป็นอาหาร ร้องเสียงแผลมกรี๊ดๆ ส่วนในหนังสือไตรภูมิพระร่วง พรรณนาเกี่ยวกับเปรตเอาไว้ว่า บางจำพวกอยู่ในมหาสมุทร บนยอดเขาตามไหล่เขา แต่บางจำพวกก็อยู่ในปราสาทวิมาน มีช้างม้าเป็นข้าทาส บางจำพวกเวลาข้างแรม เป็นเปรต เวลาข้างขึ้นเป็นเทวดา หรือรูปร่างเหมือนมนุษย์ทั่วไปมีวิมานอยู่อย่างสบาย แต่พอตกกลางคืนต้องออกจากวิมานไปเสวยกรรมที่มีอยู่ เปรตชนิดนี้เรียกว่าวิมานิเปตะ อันนี้แล้วแต่บุญกรรมที่ได้กระทำเอาไว้... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทางภาคใต้ มีผีอยู่ชนิดหนึ่ง เรียกว่า "ผีหลังกลวง" เป็นผีที่มีรูปร่างลักษณะอย่างคน แต่ข้างหลังเป็นรูกลวงสามารถมองเห็นเครื่องในประเภทตับไตใส้พุงได้หมด มีหนอนยั๊วเยี๊ย เวลาใครก่อไฟผิงอยู่กลางแจ้ง ผีหลังกลวงจะทำทีเข้ามาขออาศัย ด้วย แล้วหลอกหลอนโดยการแสดงให้เห็นอวัยวะภายในจากหลังที่กลวงโบ๋ บางทีมันแกล้งวานเด็กๆ เกาหลังให้ แล้วหลอกให้เห็นอวัยวะภายในหรือหลังที่กลวงซึ่งมีกิ้งกือเต็มไปหมด ( อูแหวะ ) ผีพวกนี้ไม่ทำร้ายใคร แต่จะหลอกหลอนให้ตกใจกลัว .......................................................................... จากคุณ : ระนาดแก้ว - [ 18 เม.ย. 49 23:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณคุณระนาดแก้วค่ะ อ่านเพลินเลย.... จากคุณ : jita - [ 19 เม.ย. 49 08:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คิดถึงจังไม่ได้เห็น ตั้งนาน จิงๆแล้วเราไม่ได้เข้ามานานมากกว่า จากคุณ : . ไม่สามารถใช้การได้ชั่วคราว . - [ 19 เม.ย. 49 08:55:39 A:124.120.4.168 X: TicketID:118844 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้ว ผีทะเล ละ มักจะอยู่ใกล้สาวๆป่าว อิอิ จากคุณ : ตลกดี - [ 19 เม.ย. 49 11:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแระๆๆๆๆ เจ้าแม่ผีๆๆๆๆ แหะๆๆๆ มาถึงก็ลงให้หายคิดถึงกันไปเลยนะจ๊ะ จากคุณ : หนอนสายตายาว - [ 19 เม.ย. 49 11:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หลงมาอ่านซะจนจบก็ต้องโพสต์เสียหน่อย ขอบคุณครับ ^^ จากคุณ : only 1 meter , เพียง ฉัน มีเธอ - [ 19 เม.ย. 49 15:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบมากเลยคัรบผม  อ่านเพลินดี + 1 โหวตครับผม จากคุณ : โอ๊ต-ครับ-ผม - [ 20 เม.ย. 49 00:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เนื้อหาเยอะดีนะครับ อ่านไม่หมดแน่ๆตู จากคุณ : ตะวันคุง - [ 20 เม.ย. 49 13:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผีมีเยอะขนาดนี้เชียว - -" จากคุณ : freeek!!! - [ 20 เม.ย. 49 14:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากบอกว่า ที่เข้าห้องนี้ตอนเริ่มแรก  ก็เพราะติดใจใน ความเป็นกูรู เรื่อง ผี ของคุณระนาดแก้วนี่แหละ เราถือว่า คุณระนาดแก้ว เป็นผู้เชี่ยวชาญ เป็น professional เรื่อง ผีที่แท้จริง แต่ไม่ทราบช่วงหลัง ๆ ท่านมัวแต่ไปล่าผีอยู่ ตี้ใด บ่ เห็นมาโพสต์เล่าเรื่องผีให้ข้อยฟังตั้งโดนแหล่วว เออ ถามนิดค่ะ ว่าถ้าเจอ  ผีทะเล หรือ ผีหัวงู เนี่ย จะพอมี วิธีปราบไหมคะ จากคุณ : faisara - [ 20 เม.ย. 49 20:27:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาให้อีกโหวตครับ จากคุณ : เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า - [ 20 เม.ย. 49 20:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยังอ่านไม่หมดครับ... จากคุณ : รวดเดียว - [ 22 เม.ย. 49 14:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ใช้เวลาตั้งสองวันกว่าจะอ่านจบ... หนุกจังครับ จากคุณ : HAROTH - [ 27 เม.ย. 49 22:24:56 ]