ความคิดเห็นที่ 1 จะถามเอาความรู้ก็ควรอ่อนน้อมหน่อยครับ!!! จากคุณ : sweetoil - [ 27 เม.ย. 49 10:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดำๆแต่เนียนๆแน่นๆเด้งดึ๋งๆ ก็โอเคน่ะครับ จากคุณ : ช่างไฟ - [ 27 เม.ย. 49 10:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทฤษฎีที่รอการค้นพบ หลุมขาว หรือหลุมสวาท เอ๊ยหลุมสว่าง รอผู้รู้มาตอบทฤษฎีนี้ v v v จากคุณ : ไอ้หนุ่มบ้านนอก - [ 27 เม.ย. 49 11:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รอเหมือนกัน V V V จากคุณ : กลับมาแล้วคนดี - [ 27 เม.ย. 49 12:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามล่าหา  Black Hole ทฤษฎีและการค้นพบต่างๆ ทางวิทยาศาสตร์ไม่ว่าจะเป็น กฎแรงดึงดูดระหว่างมวล การค้น พบ DNA  แบบจำลองอะตอม เรื่อยมาจนถึงการประดิษฐดาวเทียม หรือแม้แต่คอมพิวเตอร์ ทำให้มนุษย์เจริญก้าวหน้าอย่างมาก จนบางครั้งทำให้เผลอคิดว่า เราเข้าใจทุกสิ่งในธรรมขาติ แต่ในความเป็นจริงนั้น ความรู้ที่เรามีอยู่นี้ยังน้อยนิดนัก ธรรมชาติยังมีเรื่องลึกลับอีกมาก ที่รอให้มนุษย์ออกค้นหา  ในช่วงเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ ได้สร้างทฤษฏีขึ้น เพื่อทำนาย และ ทำความเข้าใจธรรมชาติ  ในบรรดาทฤษฎีทั้งหมดนั้น ที่น่ามหัศจรรย์ที่สุด คงจะเป็นคำทำนาย การมีอยู่ของวัตถุลึกลับ ที่รู้จักกันในนาม "หลุมดำ" หรือ "Black Hole" Welcome to Black Hole หลุมดำ  คือหลุมในอวกาศ ที่เป็นสุสานของทุกๆสิ่งที่หลงเข้าไปใกล้ รัศมีแรงโน้มถ่วงของมัน ไม่มีสิ่งใดในจักรวาลที่จะหนีพ้นแรงดึงดูดมหาศาลของมันได้แม้แต่แสงสว่าง  คำเล่าขาน เกี่ยวกับเรื่องราวอันมหัศจรรย์ของหลุมดำ ทำให้ผู้คนทั้วไปยากที่จะเชื่อว่า หลุมดำนั้นมีอยู่ จริงในธรรมชาติ ส่วนใหญ่มักเชื่อว่าเป็นเพียงนิยายวิทยาศาสตร์ หรือเป็นจินตนาการที่ไม่ เป็นจริง แต่นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกต่างพากันยืนยันการมีอยู่จริงของหลุมดำ  ยิ่งไปกว่านั้น มันยังอยู่ใกล้ตัวเรามากกว่าที่หลายๆคนคิด คำทำนายจากทฤษฎีฟิสิกส์ขั้นสูง พบว่า หลุมดำ ไม่ได้เป็นเพียงแค่ดาวยักษ์สีดำ ที่คอยจ้องจะกลืนกินทุกสิ่งที่เข้าใกล้เท่านั้น แต่ยังมีหลุมดำ ขนาดจิ๋ว ที่เล็กจนสามารถซ่อนในวัตถุต่างๆในโลกของเรา หรือแม้แต่ ในตัวของคุณเอง! ในเมื่อหลุมดำอยู่ใกล้ตัวของเรามากขนาดนี้ คุณจะไม่ลองทำความรู้จักมันให้มากกว่านี้หรือ หลุมดำคืออะไรกัน เกิดขึ้นได้อย่างไร โลกของเราจะถูกมันกลืนเข้าไปหรือไม่ ปัจจุบันนัก วิทยาศาสตร์สามารถสร้างหลุมดำได้แล้วหรือยัง มาหาคำตอบเหล่านี้ด้วยกันสิครับ เราจะมา ตามล่าหา Black Hole กัน จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตำนานของดวงดาว หลายๆคนคงจะสงสัยว่าเจ้าหลุมดำที่กล่าวถึงนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าจะว่าไปแล้ว หลุมดำนั้นก็เปรียบได้กับดาวฤกษ์ที่ตายดับแล้วนั่นเอง  เอ..แล้วดวงดาวบนฝากฟ้าเนี่ยะ มีเกิดมีตายด้วยหรือ อย่ากระนั้นเรามารับรู้ชะตากรรมของดวงดาวเหล่านี้กันหน่อยจะเป็นไร ดาวฤกษ์ หรือดาวที่มีแสงสว่างในตัวเอง เช่น ดวงอาทิตย์นั้นจริงๆ แล้วก็คือก้อนก็าซร้อนๆ ที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในอวกาศ โดยส่วนใหญ่จะประกอบด้วย ธาตุไฮโดรเจน และ ฮีเลียม พลังงานที่เราได้รับจากดวงอาทิตย์นั้น เกิดจากปฏิกริยานิวเคลียร์ ที่ในแกนกลางของดาว และ เจ้าปฏิกริยานิวเคลียร์ที่ว่านี้นอกจากจะให้แสงสว่างแล้ว ยังทำให้เกิดแรงดันมหาศาล จากภายในดาว ซึ่งจะทำหน้าที่พยุง ไม่ให้ดาวทั้งดวงเกิดการยุบตัวลง ทำไมดาวต้องยุบตัว? ก็เพราะว่าตามธรรมชาติแล้ว วัตถุทุกชนิดจะมีแรงดึงดูดระหว่างกัน แรงดึงดูดนี้ขึ้นกับมวล ของวัตถุนั้นๆ ยิ่งมีมวลมากแรงก็จะยิ่งมาก ดวงดาวต่างๆที่เราเห็นบนท้องฟ้านั้น มีมวลมากมาย มหาศาล แต่ละอนูแต่ละโมเลกุลของมันก็จะดึงดูดกันและกัน ตามกฏแรงดึงดูดระหว่างมวล ของนิวตัน แรงดึงดูดที่ว่านี้ มีขนาดมหาศาล หากว่าไม่มีแรงต้านจากปฎิกริยานิวเคลียร์แล้ว ดาวทั้งดวงย่อมยุบตัวลงเหลือขนาดนิดเดียว นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการศึกษา ปรากฎการณ์การยุบตัวของดวงดาว ทั้งทางทฤษฏี และ การจำลองโดยใช้คอมพิวเตอร์ (Computer simulation) พวกเขาพบว่าในดาวที่มีขนาดใหญ่ เมื่อเชื้อเพลิงนิวเคลียร์ที่มีอยู่ถูกเผาใหม้หมดไป ดาวจะเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ที่เรียกว่า " Supernova " ผิวนอกของดาวจะระเบิดตัวกระจายอยู่รอบๆ ส่วนแกนกลางของดาวจะยุบตัวลง อย่างรวดเร็ว การยุบตัวนี้จะทำให้ดาวกลายสภาพเป็น ดาวแคระขาว ดาวนิวตรอน หรือ หลุมดำ แล้วแต่กรณี ซึ่งจะกล่าวถึงต่อไป   จันทราสิขากับดาวแคระขาว คนแรกที่สามารถไขความลับเรื่องการยุบตัวของดวงดาวคือ นักวิทยาศาสตร์ชาวอินเดีย ดร. สุบามายันต์ จันทราสิขา (Subrahmanyan Chandrasekhar) จันทราสิขาพบว่า ในดาวฤกษ์ที่มี มวลน้อยกว่า 1.4เท่าของดวงอาทิตย์ (โดยประมาณ) เมื่อเผาใหม้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์จนหมดแล้ว จะเกิดการยุบตัวลง เป็นวัตถุท้องฟ้าที่เรียกว่า ดาวแคระขาว (white dwarf) จันทราสิขา นักฟิสิกส์รางวัลโนเบล ผู้ไขความลับ การยุบตัวของดวงดาว   จากการคำนวนโดยอาศัยกลศาสตร์ควอนตัม (Quantum mechanics) พบว่า ในขณะที่ดาว ยุบตัวเนื่องจากแรงโน้มถ่วง อะตอมของธาตุต่างๆ จะถูกอัดให้ใกล้กันมากจนอิเลกตรอนของ แต่ละอะตอมมาอยู่ใกล้กัน ปัญหามีอยู่ว่า เจ้าอิเลกตรอนเนี่ยะ มีนิสัยประหลาดอยู่อย่างหนึ่ง คือมันไม่ชอบอยู่ใกล้กัน เมื่อมันถูกจับให้มาอยู่ใกล้กันมากจนเกินไป มันจะผลักกันทำให้เกิด แรงดันขึ้น ซึ่งเรียกว่า Electron degeneracy pressure  (แรงดันนี้เกิดจาก การที่อิเลกตรอน พยายามไม่อยู่ใกล้กัน ไม่ใช่เกิดจากแรงผลักของประจุไฟฟ้า ซึ่งถือว่ามีค่าน้อยมากเมื่อเทียบ กับแรงโน้มถ่วง)  เจ้าแรงดัน Electron degeneracy นี้มีค่ามากเสียจนกระทั่งสามารถหยุดยั้ง การยุบตัวของดวงดาวได้ และทำให้เกิดเป็นวัตถุท้องฟ้าชนิดใหม่ เรียกว่า ดาวแคระขาว ซึ่งเป็น ดาวที่หนาวเย็น และมีขนาดเล็ก (ประมาณโลกของเรา) อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าดาวมีมวลมาก กว่า 1.4 เท่าของดวงอาทิตย์ แรงดันจากอิเลกตรอน จะไม่สามารถต้านทานการยุบตัวของดาว ได้อีกต่อไป ดาวที่มีมวลมากกว่านี้จะเปลี่ยนสภาพเป็นวัตถุที่แปลกประหลาดยิ่งขึ้น (หมายเหตุ ค่าจำกัดของมวลนี้เรียกว่า ลิมิตของจันทราสิขา, Chandrasekhar limit, เพื่อเป็น เกียรติแก่จันทราสิขานั่นเอง) จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดาวนิวตรอน   ในกรณีที่ดาวมีมวลมากกว่า Chandrasekhar limit แรงจากอิเลคตรอน จะไม่สามารถ ยับยั้งการยุบตัวของดาวได้อีก ดาวจะยุบตัวลงจนอัดนิวเคลียสของอะตอมต่างๆเข้าใกล้กัน เกิดเป็นวัตถุท้องฟ้าชนิดใหม่ ที่ประกอบด้วย อนุภาคนิวตรอนเพียงอย่างเดียว หรือที่รู้จัก กันในชื่อ " ดาวนิวตรอน "   ลองฟื้นความจำกันหน่อยนะครับ ในทางนิวเคลียร์ฟิสิกส์นั้น นิวเคลียสของธาตุต่างๆ ประกอบ ด้วยอนุภาคสองชนิดคือ โปรตรอน และ นิวตรอน ที่น่า สนใจคือ เจ้าอนุภาคทั้งสองนี่มีนิสัยไม่ชอบอยู่ใกล้ๆกัน เหมือนอิเลคตรอน ดังนั้นเมื่อถูกอัด ให้ใกล้กันมากๆ มันก็จะเกิดแรงผลักกันเกิดเป็น degeneracy pressure  เช่นเดียวกับ กรณีของอิเลกตรอนในดาวแคระขาว แต่ที่น่าสงสัยยิ่งไปกว่านั้นคือ แล้วอนุภาคโปรตรอน ล่ะ หายไปใหน  ทำไมดาวทั้งดวงจึงมีแต่นิวตรอน???   โดยธรรมชาติ นิวตรอน สามารถสลายตัวให้ โปรตอน อิเลกตรอน กับ นิวตริโน (neutrino) ในปรากฏการณ์ ที่เรียกว่า Beta-Decay process ซึ่งเป็นการสลายตัวของธาตุกัมมันตภาพ รังสีให้รังสีเบต้า (หรือ อิเลกตรอนนั่นเอง) แต่เนื่องจากในดาวนิวตรอนนั้นมีความดันสูงมาก จึงเกิดปรากฏการณ์ Inverse Beta decay, อิเลคตรอนรวมกับ โปรตรอน เป็นนิวตรอนและ นิวตริโน ซึ่งโดยปกติแล้วจะเกิดปฎิกริยาย้อนกลับ neutron + neutrino กลับไปเป็น proton ดังเดิม แต่เนื่องจากนิวตริโนมีพลังงานสูง และเคลื่อนที่ด้วยอัตตราเร็วเกือบๆเท่าแสง มันจึง หนีออกจากดาวหมด ปฎิกริยาย้อนกลับจึงเกิดได้ไม่สมบรูณ์ เป็นสาเหตุให้โปรตรอนถูกใช้ หมดไป ดาวทั้งดวงจึงเหลือแต่นิวตรอนในที่สุด จากการศึกษาโดยนักฟิสิกส์หลายท่านพบว่า ถ้าดาวมีมวลมากกว่า 3 เท่า ของดวงอาทิตย์แล้วจะไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดยั้งการยุบตัวของ ดาวได้ แม้แต่แรงต้านจากนิวตรอน ดวงดาวจะยุบตัวลงเรื่อยๆ จนกระทั้งกลายเป็น วัตถุ ประหลาด ที่มีแรงดึงดูดมากมายมหาศาล ขนาดที่ไม่มีสิ่งใดจะหลุดรอดออกมาได้หากพลัด หลงเข้าไป เจ้าวัตถุที่ว่านั้นก็คือ "หลุมดำ" นั่นเอง ส่วนเหตุผลที่ว่าอะไรทำให้หลุมดำมีแรงดึง ดูดมหาศาลนั้น เราจะคุยกันในบทต่อไป   แล้วดวงอาทิตย์ของเราล่ะ?   หลายคนอาจสงสัยว่า ดวงอาทิตย์ของเราจะมีโอกาสเป็นหลุมดำได้หรือไม่ คำตอบคือ ไม่ เนื่องจากว่ามันมีมวลน้อยกว่าลิมิตของจันทราสิขา ดังนั้นเมื่อดวงอาทิตย์เผาใหม้เชื้อเพลิง นิวเคลียร์หมดไป มันจะค่อยๆกลายเป็นดาวแคระขาวแทน นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ทำนายว่า ก่อนที่ดวงอาทิตย์จะยุบตัวนั้น มันจะขยายตัวก่อน และ อาจจะกลืนดาวเคราะห์วงในเช่น ดาวพุธเข้าไป ซึ่งแน่นอนว่าถ้าวันนั้นมาถึง โลกจะต้องพบภัยภิบัติอย่างไม่ต้องสงสัย แต่นั่น คงเป็นอีกหลายพันล้านปีข้างหน้า ดวงอาทิตย์ยังมีเชื้อเพลิง ส่องแสงสว่างให้มนุษย์ อีกนาน แสนนาน จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความลับของแรงโน้มถ่วง ผู้อ่านหลายท่านอาจมีความสงสัยว่า หลุมดำนั้นเอาแรงดึงดูดมากมายมหาศาลมาจากไหน ทั้งๆที่ มันเป็นเพียงแค่ดาวดวงหนึ่งที่ตายดับไปแล้วเท่านั้น ถ้าจะไขความลับของหลุมดำ เราคงต้องมาทำความเข้าใจ ธรรมชาติของแรงโน้มถ่วง เพิ่มเติมซักเล็กน้อย  ถ้าจะว่าไป แล้ว แม้ว่าในปัจจุบันเราจะสามารถ เอาชนะแรงโน้มถ่วงของโลก ออกไปสู่ห้วงอวกาศได้ แต่ก็ยังไม่มีใครเข้าใจธรรมชาติของแรงโน้มถ่วงอย่างชัดเจน  พฤติกรรมของมัน ยังคง เป็นปริศนาอยู่ จนถึงทุกวันนี้   หนึ่งนาที กับ Einstein's Gravity ในปี ค.ศ. ๑๙๑๕ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้เสนอแนวคิดของเขาในการอธิบายแรงโน้มถ่วง ซึ่งทุกคนรู้จักในชื่อ ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป หรือ  General Relativity ภาพของแรง โน้มถ่วงตามความคิดของ ไอน์สไตน์นั้น อธิบายด้วยความโค้งของอวกาศ  เราลองหลับตา นึกภาพว่า อวกาศเป็นเสมือน แผ่นผ้าใบที่ขึงตึงทั้งสี่ด้าน ถ้าเรากลิ้งลูกหินบนผืนผ้าใบนี้ มันย่อมวิ่งเป็นเส้นตรงเนื่องจากแผ่นผ้าใบนั้นเรียบ แต่ถ้าเราวางตุ้มน้ำหนักลงบนแผ่นผ้า น้ำหนักของตุ้มจะทำให้ผ้าใบบุ๋มลงไปไม่เรียบเหมือนเก่า ในตอนนี้ถ้าเรากลิ้งลูกหินบนผ้า ผืนนี้ ทิศทางการเคลื่อนที่ของลูกหินย่อมได้รับผลกระทบจากความโค้งของผืนผ้าใบ ซึ่ง เกิดจากลูกตุ้มนั่นเอง  ไอน์สไตน์อธิบายว่า แรงโน้มถ่วงจากดวงดาวต่างๆ ก็คือความโค้ง ของอวกาศ ที่เกิดจากดาวเหล่านั้น เหมือนกับที่ลูกตุ้มทำต่อผืนผ้าใบ  ยิ่งมวลของดาวมี ค่ามาก ความโค้งของอวกาศก็มีค่ามาก ทำให้แรงโน้มถ่วงที่เกิดจากดาวนั้นมีค่ามากตาม ไปด้วย ไอน์สไตน์ได้ใช้วิชาเรขาคณิต เขียนความคิดของเขาออกมาเป็นสูตรคณิตศาสตร์ ที่เรียกกันว่า สมการสนามของไอน์สไตน์ ( Einstein's Field Equation ) ซึ่งเป็นสมการ ที่หาคำตอบได้ยากที่สุดสมการหนึ่ง คำตอบคือ...หลุมดำ?? คำตอบแรกของสมการ Einstein's Field Equation ค้นพบโดยนักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ ชื่อ คาร์ล ชว็าชชิลล์ (Karl Schwarzschild) เพียงไม่กี่เดือนหลังจากที่ ไอน์สไตน์ได้ ประกาศทฤษฏีของเขา Schwarzschild พิจารณาความโค้งของอวกาศรอบๆ ดาวที่มี รูปทรงเป็นทรงกลมสมบรูณ์ และไม่หมุนรอบตัวเอง   คำตอบที่ Schwarzschild ค้นพบ นั้น มีสิ่งน่าตื่นเต้นคือ ที่ระยะห่างค่าหนึ่งจากใจกลางของดวงดาว ซึ่งเรียกว่าค่ารัศมี ของSchwarzschild ความโค้งของอวกาศจะมีค่ามากเสียจน แม้แต่แสงก็ยังถูกกักเอา ไว้ได้ ภาพแสดงความโค้งของอวกาศรอบๆ ดวงอาทิตย์ (รูปที่ ๑) และ ความโค้งของอวกาศ บริเวณหลุมดำ (รูปที่ ๒) สำหรับดวงดาวโดยทั่วไปแล้ว รัศมีของดาวจะมีค่ามากกว่า รัศมีของSchwarzschild เราจึงไม่พบรัศมีที่ว่าแต่ในกรณีที่ดาวมีมวลมากกว่า 3 เท่าของดวงอาทิตย์ ดังที่ได้กล่าว ไว้ในหัวข้อที่แล้วนั้น ดาวจะยุบตัวลงจนมีขนาดเล็กกว่า รัศมีSchwarzschild   ในกรณีนี้ ดาวจะแปรสภาพเป็น หลุมดำ โดยดาวจะสร้างผิวทรงกลมที่เรียกว่า ขอบฟ้าเหตุการณ์ หรือ Event Horizon ขึ้นที่รัศมีSchwarzschild วัตถุที่เคลื่อนที่เข้าใกล้ หลุมดำเกินกว่า ขอบฟ้าเหตุการณ์ จะถูกแรงดึงดูดมหาศาลของมันดูดเอาไว้ ไม่สามารถที่จะหนีออกมา ได้อีก นี่เองคือต้นกำเนิดของหลุมดำ  จากการคำนวนพบว่า รัศมีSchwarzschild ของ ดวงอาทิตย์ นั้นมีขนาดเพียง 2.9 กิโลเมตร ในขณะที่รัศมีของดวงอาทิตย์ยาวถึงเกือบ 7 แสนกิโลเมตร ดังนั้นดวงอาทิตย์จึงไม่มีคุณสมบัติของหลุมดำปรากฎออกมาให้เห็น น่าเสียดาย... เพียงแค่ 4 เดือนหลังจากที่ผลงานของเขาเป็นที่ยอมรับ Schwarzschild ก็ถูกส่งไปทำการรบในมหาสงครามโลกครั้งที่ 1 สังกัดกองทัพบกเยอรมันนี และเสียชีวิตลง ณ.ชายแดนประเทศรัสเซีย ... สงครามช่างทำลายได้ทุกอย่างจริงๆ จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วมีอะไรเกิดขึ้นล่ะ ถ้าเข้าไปในหลุมดำ? จะเห็นได้ว่าขอบฟ้าเหตุการณ์นั้นเป็นเสมือนจุด " ไปไม่กลับ " คือ ถ้าเราเกิดหลงเข้าไปใกล้ เจ้าหลุมดำเกินกว่าขอบฟ้าเหตุการณ์แล้วล่ะก็ เราหมดสิทธิ์ที่จะกลับออกมา คำถามก็คือถ้า เกิดตกลงไปเกินกว่าจุด "ไปไม่กลับ" แล้วผลจะเป็นอย่างไร ตามทฤษฎีแล้ว ภายในหลุมดำ แรงดึงดูดจะมีค่าเพิ่มขึ้นมหาศาลเหมือนโกหก โดยเฉพาะที่จุดศูนย์กลางของหลุมดำนั้น ทฤษฎีทำนายไว้ว่ามีแรงดึงดูดมากมายจนไม่สามารถวัดได้ หรือที่เรียกว่า เป็นค่าอนันต์เลย ทีเดียว หลายท่านอาจจะยังนึกภาพไม่ออกว่า แรงดึงดูดมากมหาศาลเป็นอนันต์นั้น มันมาก ขนาดใหนกันแน่  จะลองยกตัวอย่างในกรณีดาวที่มีมวลมากๆ เช่น ดาวนิวตรอน แรงดึงดูด ของมัน สามารถฉีกเราให้เป็นชิ้นๆได้ทีเดียว ที่ผมใช้คำว่า ฉีก  ก็เพราะว่าเราจะโดนฉีกจริงๆ เนื่องจากว่าขนาดความแรงของแรงโน้มถ่วงนั้น ขึ้นอยู่กับระยะห่างจากจุดศูนย์กลางดวงดาว ยิ่งใกล้ดาวมากแรงดึงดูดก็จะยิ่งมาก สำหรับวัตถุใดๆก็ตามที่อยู่ให้อิทธิพลของดาวดวงนี้นั้น ด้านอยู่ใกล้จุดศูนย์กลางของดาวมากกว่า จะได้รับแรงดึงดูดมากกว่าด้านที่อยู่ไกล  แต่ตาม กฎข้อที่สองของนิวตัน แรงที่กระทำกับวัตถุ แปรผันตรงกับความเร่ง ดังนั้นเมื่อแรงที่กระทำ ต่อทั้งสองด้านไม่เท่ากัน ความเร็วก็ย่อมไม่เท่ากัน สมมุติว่าตัวของเรา ส่วนล่างของเราเกิดวิ่ง เร็วกว่าส่วนบนขึ้นมา จะเกิดอะไรขึ้นครับ? แฮ่ๆ ก็ขาดสองท่อนนะสิครับผม ปรากฎการณ์ดังกล่าวเรียกว่า Tidal force ที่เรียกว่า Tidal ก็เพราะว่าคำอธิบายเดียวกัน สามารถนำไปอธิบายได้ว่า ทำไมน้ำขึ้นน้ำลง ถึงเกิดขึ้นวันละสองครั้ง (...ฝากให้ท่านผู้อ่าน เก็บไปคิดเป็นการบ้านแล้วกันครับ ว่ามันเกี่ยวข้องกันอย่างไร ?...) จะเห็นว่าแรงดึงดูดที่มากจนเกินไปนั้น ดูไม่ค่อยจะเป็นที่น่าพิศมัยซักเท่าไหร่นัก สำหรับแรง ดึงดูดที่ใจกลางของหลุมดำนั้น ท่านผู้อ่านคงพอจินตนาการได้ว่า จะขนาดไหน...   เราเชื่อ ไอน์สไตน์ได้แค่ใหน ? ไอน์สไตน์นั้นค้นพบทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป จากจินตนาการ และ สมการบนแผ่นกระดาษ หลายคนอาจไม่แน่ใจว่า เราจะสามารถเชื่อได้หรือไม่ว่า ความคิดที่แทนแรงโน้มถ่วงด้วย ความโค้งของอวกาศนั้นถูกต้องและใช้ได้จริง ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ทฤษฎีของไอน์สไตน์ นั้นได้รับการพิสูจน์โดยการทดลองทางดาราศาสตร์แล้วว่ามีความถูกต้อง  เช่น การสังเกต วงโคจรของดาวพุธและ ปรากฎการณ์ Gravitational Lens เป็นต้น นอกจากนี้ในปัจจุบันมี การค้นพบหลายๆอย่างยืนยันการมีอยู่จริงของหลุมดำ ย่อมเป็นข้อพิสูจน์ว่าทฤษฎีสัมพัทธ ภาพทั่วไปมีความแม่นยำ และเชื่อถือได้ ในระดับหนึ่ง จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ออกล่า เจ้ายักษ์ดำ ตามทฤษฎีของไอน์สไตน์  วัตถุท้องฟ้าเช่นหลุมดำนั้น มีแรงดึงดูดมหาศาลเสียจนแม้แต่แสง ก็ไม่สามารถหลุดรอดออกมาได้ ด้วยเหตุผลนี้เองที่ทำให้การสังเกตพบหลุมดำนั้น  ทำได้ยาก ลำบากมาก เพราะในทางดาราศาสตร์นั้น เราสังเกตดวงดาว และวัตถุท้องฟ้า โดยการตรวจ วัดแสงสว่างที่สะท้อน หรือเกิดมาจากวัตถุเหล่านั้น  การจะค้นหาวัตถุที่ไม่มีแสงสว่างหลุดออก มาให้เห็นในท้องฟ้าที่กว้างใหญ่มหาศาลนั้น ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก ถ้าเช่นนั้น เราจะค้นหาเจ้าหลุมดำได้อย่างไรล่ะ ?    นักดาราศาสตร์นั้น เขาหาเจ้าหลุมดำโดยใช้วิธีอ้อมๆ เอาครับ ทำไงได้ก็มองไม่เห็นนี่ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลล่ะ เราลองมาฟัง เทคนิคของ พวกเขากัน ดาวยักษ์ ที่ไร้คู่ กับ Accretion Disc เมื่อดาว เกิดการยุบตัวลงเป็นหลุมดำนั้น ผู้สังเกตภายนอกขอบฟ้าเหตุการณ์จะรู้สึก ว่าแรงโน้มถ่วงของดาว ยังคงเท่ากับตอน ก่อนที่จะเกิดการยุบตัว ดังนั้นถ้ามีวัตถุที่ โคจรรอบๆ ดาวนี้ ก่อนที่มันจะกลายเป็น หลุมดำ หลังจากที่ดาวยุบตัววัตถุนั้นก็ควร จะยังคง รักษาวงโคจรเดิมอยู่ แต่เจ้าวัตถุ ที่ว่านั่นจะปรากฎเสมือนว่า มันโคจรรอบๆ ความว่างเปล่า นักดาราศาสตร์ได้ตรวจพบ วัตถุที่มีวงโคจรประหลาดๆดังกล่าว หลาย อัน และ มีข้อมูลพอที่จะ ทำให้เชื่อว่า มัน กำลังโคจรรอบหลุมดำอยู่ มีปรากฎการณ์ หนึ่งที่น่าจะเกิดจากหลุมดำมากที่สุด มีชื่อ เรียกว่าปรากฎการณ์ดาวคู่ หรือ Binary Star คือดาวขนาดใหญ่สองดวงที่อยู่ใกล้กัน จนเราสามารถสังเกตได้ว่าทั้งคู่นั้นโคจรรอบกัน ในอวกาศนั้นมีดาวที่โคจรเป็น Binary Star อยุ่หลายคู่ แต่ถ้าเกิดว่าดาวดวงหนึ่งใน Binary Star นั้น เกิดยุบตัวกลายเป็นหลุมดำขึ้นมา ดาวดวงที่เหลือก็จะ เหมือนโคจรรอบดาวที่มองไม่เห็น หรือกลายเป็นดาวไร้คู่ไป ในบางกรณีนั้น หลุมดำอาจจะดูดกลุ่มก็าซ หรืออนุภาคที่อยู่รอบๆ ตัวมัน ซึ่งอาจจะมาจากคู่ของมันใน Binary Star ก็ได้  กลุ่มก็าซเหล่านั้น จะถูก แรงดึงดูดมหาศาล ของหลุมดำ ดึงให้วิ่งเข้าสู่ ขอบฟ้าเหตุการณ์ด้วยความเร็วสูงมาก จนก็าซเหล่านั้น มีความร้อนสูงและสามารถแผ่รังสีเอ็กซ์    ( X-ray ) ซึ่งเรียกว่า ปรากฎการณ์ Accretion Disc นักดาราศาสตร์สามารถ ตรวจวัดรังสีเอ็กซ์ จาก Accretion Disc โดยใช้ดาวเทียม ที่โคจรอยู่รอบโลก Gravitational lens   วิธีการค้นหาหลุมดำอ้อมๆ อีกวิธีหนึ่งคือการสังเกตปรากฎการณ์ที่เรียกว่า Gravitational lens ตามทฤษฎีสัมพัทธ์ภาพทั่วไปของไอน์สไตน์นั้น แรงโน้มถ่วงสามารถเปลี่ยนแปลงเส้นทางเดินของ แสงได้  นักดาราศาสตร์ได้ใช้ความรู้นี้ มาประยุกต์ใช้ในการค้นหาหลุมดำ โดยการตรวจวัดแสงที่ มาจากดวงดาวไกลๆ ถ้าบังเอิญว่าเกิดมีหลุมดำอยู่ตรงกลางระหว่างดาวดวงนั้นกับโลกแล้ว แสง ส่วนหนึ่งจากดาวจะถูกโฟกัสโดยแรงโน้มถ่วงของหลุมดำ ทำให้เราสามารถสังเกตเห็นภาพเสมือน ของดาวได้ ดังรูป (ภาพจาก NASA Hubble Space Telescope) จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จาก Einstein ถึง Hawking และ Black hole radiation ในหัวข้อที่แล้วเราได้คุยกันพอหอมปากหอมคอ เกี่ยวกับทฤษฏีสัมพัทธภาพทั่วไปของไอน์สไตน์ และความสำเร็จอันงดงามของทฤษฏีที่ว่า อย่างไรก็ตามบทความนี้คงจะสมบูรณ์ไปไม่ได้ ถ้า จะไม่กล่าวถึงอีกทฤษฏีหนึ่งซี่งมีความสำคัญไม่แพ้กันในฟิสิกส์สมัยใหม่ นั่นคือทฤษฏีควอนตัม นั่นเอง (Quantum Theory) ควอนตัมฟิสิกส์นั้นมีการพัฒนามาพร้อมๆ กับทฤษฏีสัมพันธ์ภาพ และประสบความสำเร็จ อย่างมากในการอธิบายธรรมชาติของระดับสเกลเล็กๆ หรือที่เรียกว่า Microscopics เทคโนโลยีที่สำคัญในปัจจุบัน ล้วนมีรากฐานมาจากความเข้าใจควอนตัม ไม่ว่า จะเป็นการค้นพบ ทรานซิสเตอร์ แผงโซลาเซลล์ ฯลฯ แต่กระนั้นก็ตามจุดอ่อนที่สำคัญที่สุดของควอนตัมคือ ไม่สามารถอธิบายธรรมชาติของแรง โน้มถ่วงได้ แม้ว่าจะมีความพยายามมานานกว่า 50 ปีแล้วก็ตาม ในทางกลับกันทฤษฏีสัมพัทธ์ ภาพ แม้จะอธิบายแรงโน้มถ่วงได้ แต่ก็ล้มเหลวที่จะอธิบายปรากฏการณ์อื่นๆ เช่นแรงแม่เหล็ก ไฟฟ้า และแรงนิวเคลียร์ ตัวไอน์สไตน์นั้นใช้เวลาช่วงสุดท้ายของเขา พยายามที่จะอธิบายแรง ที่เหลือเข้ากับแรงโน้มถ่วง โดยหลีกเลี่ยงควอนตัมฟิสิกส์ ไอน์สไตน์เรียกทฤษฏีของเขาว่า Unifined Field Theory แต่ทฤษฏีดังกล่าวไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่นัก จะด้วยเหตุผลใดก็ ตามแต่ ไอน์สไตน์ ดูจะไม่สนใจปัญหาที่สำคัญกว่าและยังไม่มีใครทราบคำตอบจนทุกวันนี้ นั่น คือการรวมทฤษฏีควอนตัม เข้ากับ สัมพันธภาพทั่วไป(หรือแรงโน้มถ่วงนั่นเอง) เราจะกลับมา คุยกันเรื่องนี้อีกครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้มาคุยกันก่อนว่าหลุมดำเข้ามา เกี่ยวข้องได้อย่างไร หลุมดำ...ดำจริงๆหรือ ??? คำกล่าวที่ว่า "ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของนักวิทยาศาสตร์ เป็นช่วงเวลาที่รุ่งเรืองของ วิทยาการ" ดูเป็นความจริงอยู่ไม่น้อย ทศวรรษที่ 70 นั้นเป็นยุคทองของหลุมดำ ความรู้ความ เข้าใจใหม่ๆของหลุมดำถูกค้นพบมากมาย ในหลายๆความรู้นั้นมาจากนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่ง ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดในชีวิต ดร. สตีเฟน ฮอว์คิงค์ ( Stephen Hawking )   Hawking นั้นได้รับความทุกข์ทรมานจากโรค Motor neurone disease ซึ่งเป็นโรคที่ร้ายแรง ตามปกติผู้ที่ป่วยด้วยโรคร้ายนี้ จะเสียชีวิตภายในเวลาไม่นาน แต่สิ่งที่มหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น คือ ไม่เพียงแต่ที่เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงปัจจุบัน แต่ยังสามารถสร้างผลงานวิจัยทางวิทยา ศาสตร์ ได้อย่างน่าทึ่ง นับเป็นตัวอย่าง ของบุคคลที่ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตา น่านับถือเป็น อย่างยิ่ง  ผลงานที่สำคัญที่สุดของเขาเรื่องหนึ่งคือการศึกษาคุณสมบัติทางเทอร์โมไดนามิกส์ ของหลุมดำ Hawking กับนักฟิสิกส์ชาว อิสราเอลชื่อ Jacob Bekenstein ได้พบว่าอุณหภูมิ ของหลุมดำนั้น ไม่ได้ เป็นศูนย์ การค้นพบนี้กลับทำความกลุ้มใจให้ Hawking เป็นอย่างมาก เหตุเพราะว่า ตามธรรมชาติแล้ววัตถุใดก็ตามที่มีอุณหภูมิไม่เป็นศูนย์ จะต้องแผ่รังสีความ ร้อนออกมาในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า แต่เราทราบกันดีว่าไม่มีสิ่งใดแม้แต่แสงที่จะหลุด รอดออกมาจากขอบฟ้าเหตุการณ์ (Even Horizon) ของBlack Hole ดังนั้นการที่หลุมดำจะ ปล่อยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาได้นั้นจึงไม่น่าจะถูกต้องนัก แต่แล้วในที่สุด Hawking ก็พบ ทางออกของปัญหานี้ แฮะๆ... คงพอจะเดากันได้ใช่ไหมครับ คำตอบอยู่ที่ทฤษฏีควอนตัม นั่นเอง จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Quantum World : โลกนี้หรือคือความไม่แน่นอน โลกของควอนตัมนั้นถูกวาดให้เป็นภาพเบลอๆ ไม่ชัดแจ่มแจ๋วเหมือนกับฟิสิกส์แบบเก่า (Classical Physics หรือจะเรียกว่าฟิสิกส์ของนิวตันก็ได้ ไม่ผิดกติกาครับ) ยกตัวอย่างเช่น ในฟิสิกส์แบบเก่า นั้นเราสามารถทราบ ตำแหน่ง และความเร็วของวัตถุ ที่เวลาต่างๆ ได้ชัดเจน  แต่ในทางควอนตัม นั้นไม่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากธรรมชาติถูกกำหนดด้วยกฎพื้นฐานที่เรียกกันว่า หลักความไม่แน่นอน ของไฮเซนเบอร์ก (Heisenberg Uncertainty Principle) ตามหลักการดังกล่าว เราไม่สามารถที่จะ บอกตำแหน่ง และ ความเร็วของวัตถุได้อย่างแน่นอนในเวลาเดียวกัน เช่น ถ้าเราทราบความเร็ว ของวัตถุอย่างแม่นยำ 100 % ไม่มีความคลาดเคลื่อนเลย เราก็จะไม่สามารถ แน่ใจได้เลยว่า วัตถุนั้นอยุ่ที่ตำแหน่งใดกันแน่   Quantum World: เราไม่สามารถบอกตำแหน่งและความเร็วของวัตถุได้ ในเวลา เดียวกัน เช่น ถ่ายภาพของรถแข่งที่กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูงที่เวลาหนี่ง เราทราบ ความเร็วรถ แต่ไม่สามารถบอกตำแหน่งที่แน่นอนได้ เพราะภาพออกมาเบลอๆ อย่างที่เห็น ปรากฎการ์ณที่สำคัญอีกอย่างในควอนตัมฟิสิกส์ฟิสิกส์คือ Zero-Point Energy (หรือ Vacuum Energy) ในทฤษฎีฟิสิกส์ แบบเก่านั้นพลังงานของระบบไม่มีวัตถุใดๆอยู่เลย (Vacuum) จะมีค่า เป็นศูนย์ คือในเมื่อไม่มีวัตถุ ก็จะไม่มีทั้งพลังงานจลน์และพลังงานศักย์ แต่ในควอนตัมกลับไม่เป็น เช่นนั้นเนื่องจากมีปรากฎการ์ณที่เรียกว่า Pair Production สร้างอนุภาค อิเลกตรอนและโพสิตรอน ขึ้นมาจากความว่าเปล่า เจ้าอนุภาคทั้งคู่นี้จะมีชีวิตอยู่ในเวลาอันสั้นมากๆ แล้วจะกลับมารวมตัวกัน และสลายตัวไปเป็นความว่าเปล่าอย่างเดิม นอกจากนี้นักวิทยาศาสตร์ยังพบว่า พลังงานของอนุภาค ที่เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆนี้ มีค่ามากมายมหาศาลที่เดียว ท่านผู้อ่านคงจะทราบแล้วนะครับว่า " ในโลกของควอนตัมนั้น ไม่มีอะไรที่จะแน่นอน แม้แต่ในที่ๆไม่มีอะไรอยู่เลย "   Black Hole Radiation Pair Production นี้แหละครับที่จะมาช่วยไขปัญหาของเรา Hawkingได้ค้นพบว่าในบริเวณที่ใกล้ๆ กับขอบฟ้าเหตุการณ์ของหลุมดำนั้น ปรากฎการ์ณ Pair Production จะเกิดขึ้นตามปกติ แต่อาจ มีอนุภาคที่เกิดขึ้นบางตัวเกิดหลงหลุดเข้าไปในหลุมดำ ทำให้อนุภาคที่เหลือ ไม่สามารถจะสลายตัว ได้มันจึงต้องคายพลังงานออกมาในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ดังรูป   รูปที่ ๑ แสดงปรากฏการณ์ Pair Production เกิด อิเลกตรอน และ โพสิตรอน จากสูญญากาศ อนุภาคคู่ที่เกิดขึ้นจะรวมตัวกัน และ สลายตัวในเวลาอันรวดเร็ว แต่สำหรับในบริเวณใกล้ๆขอบฟ้าเหตุการณ์ หากอนุภาคตัวหนึ่งเกิดพลัดหลงเข้า ไปในหลุมดำ ตัวที่เหลือจะคายพลังงานออกมาในรูปคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (ลูกศรสี แดง) ดังรูปที่ ๒ และ ๓ ตามลำดับ นี่ก็คือที่มาของ Black Hole Radiation นั่นเอง การค้นพบนี้ทำให้ Hawkingดังระเบิดเทิดเทิง ยิ่งกว่าพลุแตกทีเดียว อย่างไรก็ดีถึงแม้ทฤษฏีของHawking จะถูกต้องแต่ก็ยังไม่สมบูรณ์ดีนัก นักฟิสิกส์ในปัจจุบันได้ทำการปรับปรุงให้สมบูรณ์ดียิ่งขึ้น ซึ่งเราจะกล่าวถึงในหัวข้อต่อไป จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:57:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รูปที่ ๑ แสดงปรากฏการณ์ Pair Production เกิด อิเลกตรอน และ โพสิตรอน จากสูญญากาศ อนุภาคคู่ที่เกิดขึ้นจะรวมตัวกัน และ สลายตัวในเวลาอันรวดเร็ว แต่สำหรับในบริเวณใกล้ๆขอบฟ้าเหตุการณ์ หากอนุภาคตัวหนึ่งเกิดพลัดหลงเข้า ไปในหลุมดำ ตัวที่เหลือจะคายพลังงานออกมาในรูปคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (ลูกศรสี แดง) ดังรูปที่ ๒ และ ๓ ตามลำดับ นี่ก็คือที่มาของ Black Hole Radiation นั่นเอง การค้นพบนี้ทำให้ Hawkingดังระเบิดเทิดเทิง ยิ่งกว่าพลุแตกทีเดียว อย่างไรก็ดีถึงแม้ทฤษฏีของHawking จะถูกต้องแต่ก็ยังไม่สมบูรณ์ดีนัก นักฟิสิกส์ในปัจจุบันได้ทำการปรับปรุงให้สมบูรณ์ดียิ่งขึ้น ซึ่งเราจะกล่าวถึงในหัวข้อต่อไป จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลุมดำ ในศตวรรษที่  21 ได้เกริ่นมาบ้างแล้วในบทที่แล้วเกี่ยวกับปัญหาที่ยังไม่มีคำตอบในวิชาฟิสิกส์นั่นก็คือ ธรรมชาติของแรงโน้มถ่วงในระดับควอนตัม หรือที่เรียกกันว่า Quantum gravity จากการขบคิดปัญหาดังกล่าวทำให้เราค้นพบความรู้ใหม่ๆ เกี่ยวกับหลุมดำ นอกจาก นั้นนักวิทยาศาสตร์หลายๆท่านยังเชื่อว่า การศึกษาหลุมดำนี่แหล่ะ ที่จะเป็นกุญแจไป สู่การเข้าใจธรรมชาติของแรงโน้มถ่วงได้  เราลองมาฟังความคิดใหม่ๆ เกี่ยวกับหลุม ดำกันครับ หลุมดำจิ๋ว เมื่อพูดถึงหลุมดำ คนส่วนมากคงคิดกันว่ามันเป็นวัตถุท้องฟ้าที่มีขนาดใหญ่โต พอๆกับ ดาวดวงหนึ่งแต่ปัจจุบันนักฟิสิกส์สมัยใหม่ได้ทำนายว่า หลุมดำไม่จำเป็นต้องมีขนาดใหญ่โต แต่สามารถมีขนาดเล็กจิ๋ว หรือที่เรียกว่า Microscopic Black hole คำถามที่ตามมาคือ ที่ว่าเล็กน่ะ เล็กได้ที่สุดเท่าไหร่กัน  ตามทฤษฏีQuantum  แล้วหลุมดำจิ๋ว จะมีขนาดเล็ก ได้ที่สุดเท่ากับ ระยะมาตราฐาน หรือที่เรียกกันว่า Planck length ซึ่งมีขนาดเล็กกว่า หนึ่งในล้านล้านส่วน ของขนาดอะตอมของธาตุไฮโดรเจน  ด้วยความเล็กจิ๋วขนาดที่ว่า ทำให้เจ้าหลุมดำจิ๋วนี้สามารถซ่อนอยู่ใด้ทุกๆแห่ง ไม่ว่าจะเป็นก้อนหิน ในจอคอมพิวเตอร์ หรือ แม้แต่ในตัวของเรา     สร้างหลุมดำ : ในการทดลองทางฟิสิกส์โดยใช้ เครื่องเร่งอนุภาค  (Particle Accelerator)  เร่งอนุภาคเช่น อิเลคตรอน กับ โพซิตรอน ให้มีพลังงานสูงมากๆ เป็นล้านเท่าของพลังงานจากปฏิกริยานิวเคลียร์ด้วยพลังงานที่สูงขนาดนั้น มี ความเป็นไปได้ที่เจ้าเครื่องดังกล่าว อาจผลิตหลุมดำจิ๋วขึ้นมาได้โดยไม่ได้ตั้งใจ   เอ... ถ้าอย่างนั้นแล้วตัวเราไม่โดนเจ้าหลุมที่ว่านี่ ดูดเข้าไปหรือ ในทางควอนตัมแล้ว เจ้าหลุมดำขนาดจิ์วนี้ สามารถเกิดขึ้นได้ แต่มันจะไม่เสถียร เนื่องจากการเสียพลังงาน ในรูปของ Hawking radiation ทำให้มวลของมันลดลงไปเรื่อยๆ จนสลายตัวไปในที่สุด     อย่างไรก็ตาม นักฟิสิกส์บางกลุ่มเชื่อว่า อาจมีบางกรณีที่จะสามารถ เกิดเจ้าหลุมดำจิ๋ว ที่มีเสถียรภาพได้ เนื่องจากถ้าหลุมดำมีขนาดเล็กมากๆจนใกล้ Planck length แล้ว Hawking radiation จะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ อย่างไรก็ดีความคิดดังกล่าว ยังอยู่ใน ระหว่างการศึกษาพัฒนาอยู่ จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลุมดำ กับ ภาพโฮโลแกรม ? ธรรมชาติของหลุมดำนั้นสร้างความสับสนให้กับนักวิทยาศาสตร์มากมาย ปัญหาหนึ่งที่ ยังไม่มีใครทราบคำตอบจนทุกวันนี้ คือ การหายไปของข้อมูล ในวัตถุที่ดูดกลืนโดย หลุมดำ หรือเรียกกันว่า  Quantum information problem อนุภาคแต่ละตัวนั้นมีข้อ มูลของจักรวาล บันทึกอยู่ในตัวของมันในรูปของคลื่นควอนตัม ( Quantum wave functions ) แต่เมื่อมันเข้าไปอยู่ภายในขอบฟ้าเหตุการณ์ ซึ่งถูกตัดขาดจากโลกภาย นอก ข้อมูลดังกล่าวเหมือนกับว่าจะถูกทำลายโดยหลุมดำ เหตุการณ์ดังกล่าวขัดกับหลัก การของควอนตัมฟิสิกส์ เนื่องจากเราต้องการข้อมูลในเวลาปัจจุบัน เพื่อทำนายความ น่าจะเป็นของเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต นักฟิสิกส์หลายท่านเชื่อว่า แท้จริงแล้วข้อ มูลดังกล่าวไม่ได้ถูกทำลายแต่จะกลับออกมา พร้อมกับอนุภาคที่ถูกปลดปล่อยจากหลุม ดำ โดย Black hole radiation แต่เนื่องจาก อนุภาคที่ออกมาจากหลุมดำ เป็นคนละตัว กับอนุภาคที่วิ่งเข้าไป  กระบวนการถ่ายเทข้อมูลของอนุภาคเหล่านี้ยังคงเป็นปัญหาอยู่ ในปัจจุบันยังไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัดว่า ข้อมูลนั้นสูญหายหรือไม่ อีกความคิดหนึ่งสำหรับปัญหานี้เสนอโดย นักฟิสิกส์รางวัลโนเบล ดร. เจอร์หราด ทูฟฟ์ (Gerard 't Hooft) ชาวกังหันลม ทูฟฟ์เสนอว่า ข้อมูลของอนุภาคที่เข้าไปในหลุมดำ จะถูกบันทึกที่ผิวของขอบฟ้าเหตุการณ์  เหมือนกับ กระบวนการสร้างภาพ โฮโลแกรม   (Holographic photograph) อธิบายคร่าวๆก็คือ ในการสร้างภาพโฮโลแกรมนั้น เราใช้ แสงเลเซอร์ฉายไปที่วัตถุสามมิติ ข้อมูลสามมิติของวัตถุจะถูกบันทึกโดย กระบวนการ แทรกสอดของแสงไปตกลงบนแผ่นฟิลม์ หลังจากเราล้างฟิลม์แล้ว ถ้าเราฉายแสงเลเซอร์ ไปที่รูปภาพ ก็จะปรากฎภาพของวัตถุขึ้นมาเป็นสามมิติอีกครั้งหนึ่ง  ซึ่งถ้าเทียบกับหลุมดำ แล้วขอบฟ้าเหตุการณ์ก็เปรียบได้กับแผ่นฟิลม์นั่นเอง แต่สำหรับในกรณีของหลุมดำ เนื่อง จากว่าข้อมูลที่บันทึกบนผิวของขอบฟ้าเหตุการณ์นั้น ถูกจำกัดโดยระยะมาตราฐานหรือ Planck scale ในเมื่อแผ่นฟิลม์นั้นมีความละเอียดค่าจำกัดซะแล้ว (Limited Resolution) ภาพโฮโลแกรมที่ได้ก็จะออกเบรอๆไม่ชัดเหมือนต้นฉบับ นี่เองคือธรรมชาติของควอนตัม ข้อมูลของอนุภาคที่เข้าไปในหลุมดำ จะไม่สามารถกลับออกมาได้สมบรูณ์ มีบางส่วนที่ หายไป   ทฤษฏีของทูฟฟ์รู้จักกันในชื่อ Holographic principle รูหนอน กับ  String theory? อีกปัญหาหนึ่งที่ผมแกล้งลืม ไม่ได้กล่าวถึงไว้ในตอนแรกๆ ก็คือ คำถามเกี่ยวกับ ธรรมชาติของ เวลา และอวกาศ ที่จุดศูนย์กลางของหลุมดำ เนื่องจากว่าในปัจจุบัน ยังไม่มีใครทราบคำตอบได้อย่างแน่ชัด ผู้อ่านคงยังจะพอจำกันได้ว่า ณ. ใจกลางของ หลุมดำนั้น ความโค้งของอวกาศมีค่ามากเป็นอนันต์ วัตถุที่พลัดหลงเข้าไปในขอบฟ้า เหตุการณ์ ก็จะดำดิ่งลงไปสู่ใจกลางของหลุมดำ และไม่มีโอกาสรอดออกไปได้อีก เราอาจพูดได้ว่า เวลาของอนุภาคเหล่านี้ มาถึงจุดจบที่ใจกลางของหลุมดำ (ก็มันไม่มี อนาคต แล้วนี่!!) นักฟิสิกส์ที่ทำการศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจังได้พบว่า มีโอกาสเป็นไปได้ที่ในใจกลางหลุมดำ จะเป็นประตูเชื่อมไปสู่อีกจักรวาลหนึ่ง โดยผ่าน "รูหนอน" หรือ Worm Hole และในขณะที่ เวลาในจักรวาลของเรามาถึงจุดจบที่ใจ กลางหลุมดำ ที่จุดเดียวกันนี้เวลาของอีกจักรวาลหนึ่งเพิ่งจะเริ่มต้น ไอเดียที่ว่าสร้าง จินตนาการให้หลายๆคน พากันฝัน ถึงการเคลื่อนที่เร็วเหนือแสง หรือ การย้อนเวลา อย่างไรก็ดีการที่จะพิสูจน์ความเป็นไปได้ของความคิดดังกล่าว จำเป็นต้องอาศัย ความเข้าใจในธรรมชาติ ในระดับควอนตัมของแรงโน้มถ่วงอย่างลึกซึ้ง ซึ่งมนุษย์ยัง ห่างจากจุดนั้นอยู่มาก นักฟิสิกส์หลายๆท่าน ตั้งความหวังไว้ว่า ทฤษฎีใหม่ๆ เช่น String theory  อาจจะเป็นทางออกของปัญหานี้ จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 12:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ข้อความตั้งแต่ #5 ถึง #15 คัดลอกมาจาก http://vcharkarn.com/magazine/issue1/issue001_blackhole01.php ถึง http://vcharkarn.com/magazine/issue1/issue001_blackhole10.php จากคุณ : MaSaChi - [ 27 เม.ย. 49 13:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เยี่ยมครับคุณ MaSaChi ได้ความรู้ดี จากคุณ : Sorn มาคับ - [ 27 เม.ย. 49 13:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณคุณ MaSaChi จริงๆ ในความตั้งใจ จากคุณ : Ontjung - [ 27 เม.ย. 49 13:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฺขอบคุณครับ จากคุณ : chapicha - [ 27 เม.ย. 49 13:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สุดยอดไปเลยครับคุณ MaSaChi ช่างเป็นบทความที่ดีเยี่ยมจริงๆ อ่านได้เข้าใจง่ายมากๆเลยครับ ได้รับประโยชน์อย่างมากทีเดียวครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ จากคุณ : จขกท. (108dog) - [ 27 เม.ย. 49 17:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : ponggoa - [ 27 เม.ย. 49 19:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ให้ประโยชน์ จากคุณ : Komeks - [ 28 เม.ย. 49 00:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ^ ^ จากคุณ : Longhairguy - [ 28 เม.ย. 49 01:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ค่อนข้างเข้าใจง่ายดีมั๊งฮะ จากคุณ : อุนทามะ - [ 28 เม.ย. 49 12:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เฮือก ขอย้อนอ่านก่อนนะครับ ยาวดีจริงๆ ความรู้ล้นแน่ = =' จากคุณ : ChronoSEAL - [ 29 เม.ย. 49 00:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เยี่ยม เข้าใจง่ายดีครับ จากคุณ : รบมิพัก รักมิยั้ง - [ 29 เม.ย. 49 01:51:54 ]