ความคิดเห็นที่ 1 น่าสนใจดีนะครับ จากคุณ : The Piggy@u - [ 5 เม.ย. 50 22:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาเก็บข้อมูลครับ จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 5 เม.ย. 50 22:43:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราคุยกันในกระทู้นี้ได้ครับ สำหรับเรื่องเขียนหนังสือ น่าจะเป็นการรวบรวมประสบการณ์จากหลายๆ กรณีมาก กว่าครับ เพราะปัจจัยที่เกี่ยวข้องมีหลายอย่าง จะว่าไป ก็เหมือนกับที่เปรียบการทำปริญญาเอกเป็นเหมือนชีวิต คน มีไม่แน่ไม่นอนด้วยเหมือนกันครับ ในกรณีทั่วๆ ไปของระบบออสเตรเลีย ถ้าไม่ถูกผูกมัดด้วย ทุนผมจะแนะนำให้ไปทำงานในลักษณะเป็นผู้ช่วยวิจัยกับ ศาสตราจารย์ท่านนั้นๆ ก่อนเพราะนอกจากได้เงินแล้วยัง ได้ประสบการณ์วิจัยไปด้วย หลังจากเคยชินกับระบบสัก สองสามปี จึงทำปริญญาเอก ซึ่งอาจเสร็จได้ในเวลาที่เร็ว มากเพียง 2-3 ปี ก็ได้ครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 22:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเป็นประสบการณ์ของผมเอง ไม่ทราบว่าจะเป็น ประโยชน์บ้างหรือเปล่า เพราะไม่ได้พิถีพิถันอะไรนัก กับตอนเลือกหัวข้อ proposal อย่างสมัยเรียนปริญญาตรี ตอนเลือกอาจารย์ที่ปรึกษาทำวิทยานิพนธ์ ผมไปคุยกับ อาจารย์คนแรก ตอนที่ท่านนำจานอาหารเลี้ยงเชื้อ จุลินทรีย์มาให้ดู ปิดไฟ แล้วฉายหลอด blacklight พอเห็นเรืองแสงสีเขียว ผมก็ตกลงใจจะทำโครงการวิจัย กับท่านนั้นเลย โดยที่ไม่ได้ไปถามท่านอื่นๆ ต่อไป เวลาทำก็ทุ่มทำเต็มที่ไม่ได้สนใจเรื่องเวลาหรือสถานที่ นอน เคยมีครั้งหนึ่งตอนที่ผมผสมอาหารเลี้ยงแล้วไม่ได้ ทำตามลำดับที่เหมาะสมทำให้เกิดตะกอน ต้องเตรียมใหม่ ก็อยู่เตรียมจนกระทั่งเตรียมได้สมบูรณ์ พอดูนาฬิกาก็ตี 3 แล้ว เลยนอนที่ห้อง lab หาผ้ามาปูแล้วก็นอนกับพื้นนั้น แหละครับ ค่อยกลับไปนอนต่อที่บ้านตอนเช้าวันเสาร์ จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 22:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสนใจครับ ถ้าอาจารย์ Prac เขียน ผมก้อจะรออ่านเหมือนกันครับ จากคุณ : pzifrius - [ 5 เม.ย. 50 23:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สิ่งสำคัญในการเรียนปริญญาเอกคือ "ความอึด" ครับ ถ้าหวังจะเรียนสบายไม่ควรจะมาทำ ทุ่มเทให้เต็มที่ และ คิดเผือกรณีไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้น โดยเฉพาะเรื่องข้อมูล ปฏิบัติการผมจะระวังมากเป็นพิเศษ ต้องมี hard copy และ soft copy เก็บไว้พร้อมกันเสมอ ที่บ้านหนึ่งชุด ที่ทำงานสองชุด สมุดปฏิบัติการก็ต้องถ่ายเอกสารเก็บไว้ อย่างสม่ำเสมอด้วย เพราะต้องระวังการสูญหาย เคยมี ครั้งหนึ่งที่ผมวางแผ่นข้อมูลการทดลองไว้ในห้องคอม พิวเตอร์แล้วไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาปรากฏว่าหายไป แต่ก็หาได้ทุกข์ร้อนครับ เพราะเข้าไปหยิบแผ่น "Office Copy #2" และไปซื้อแผ่นข้อมูลใหม่ back up เป็น "Office Copy #1" อีกครั้งหนึ่ง และทำงานต่อได้ทันที จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อจบปริญญาตรี คุณอาจมีโอกาสเลือกโปรแกรมเรียน ว่าจะเรียนแบบโท-เอก หรือแบบ เอก ไปเลย ถ้าเลือกได้ ขอแนะนำให้เลือกแบบโท-เอก เพราะมีประโยชน์ในการ ต่อวีซ่า (โท-เอก ให้วีซ่าคุณ 6 ปี ในขณะที่ เอกอย่างเดียว ให้วีซ่าแค่ 4 ปี ซึ่งจะลำบากตอนไปต่อ ถ้าคุณเรียนไม่จบ ในสี่ปี) ยังไงถ้าคุณได้เกียรตินิยมอันดับสองขึ้นไป เวลา เรียนโท อาจแค่หนึ่งเดือนถึงหนึ่งเทอมเท่านั้น จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...เข้ามาอ่าน จากคุณ : Azureus - [ 5 เม.ย. 50 23:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เนื่องจากตอนที่ผมเรียนต่อปริญญาเอกนั้น จบปริญญาตรี จากสถาบันเดียวกัน (UNSW) แต่เปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษา เพราะหัวข้อที่อาจารย์ที่ปรึกษาป.ตรี เสนอว่าน่าจะทำนั้น ผมคิดว่าไม่น่าจะสำเร็จได้ภายในเวลาที่รัฐบาลไทยกำหนด เพราะรู้สึกว่ามันชอบกลยังไงอยู่ แต่ก็ต้องคุยกับอาจารย์ อยู่นานเหมือนกันถึงเหตุผล เพราะท่านก็สงสัยว่าทำไมไม่ ทำต่อกับท่าน (ท้ายที่สุดสังหรณ์ของผมก็เป็นจริงเมื่อนัก ศึกษาคนอื่นที่ไปทำเรื่องนี้ต่อจากผม พอทำไปได้สองปี พบว่า probe ที่ไปจ้างช่างออกแบบเพื่อทำหัวข้อปริญญา เอกดังกล่าว ทำงานผิดพลาดข้อมูลที่เก็บมาทั้งสองปีต้อง ทำใหม่หมด) จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาเก็บข้อมูลค่ะ   เก็บข้อมูลใหม่หมดเลยหรอ - -"   เอ่อ... ฟังอ. แล้วนึกถึงตัวเอง ...... กรูจะเป็นแบบนี้ป่าวฟร่ะ !! แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 50 23:29:49 จากคุณ : dolphin (Pattamas) - [ 5 เม.ย. 50 23:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ผมติดต่ออาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อทำปริญญาเอกนั้น ไม่ได้ยากเย็นอะไรครับ เพราะท่านก็รู้จักผมอยู่ ผมเพียง แต่นำสัญญาของรัฐบาลไทยไปให้ท่านดูว่า ทางรัฐบาล ต้องการให้เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้าน modelling และ simulation ท่านพอจะมีโครงการที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ไหม ซึ่งท่านก็ตอบว่ามีและให้เริ่มงานได้เลย ไม่ต้องห่วง เรื่อง proposal ใดๆ เพราะ "it's done!" อาจารย์ที่ปรึกษาตอนปริญญาเอกของผม ท่านเก่งมาก อาจารย์ของอาจารย์เป็นศิษย์เอกของนักวิทยาศาสตร์ ที่ได้รางวัลโนเบล ท่านได้ทุน Rhodes จบจาก Oxford เป็นทั้ง ศาสตราภิชาน (Chair Professor), ศาสตราจารย์ กิตติคุณ (Emeritus Professor) และยังได้ Doctor of Science (ปริญญาบัตรหลังจบปริญญาเอกใบที่สองที่ ทาง Oxford ให้เป็นเกียรติเนื่องจากมีผลงานตีพิมพ์นานา ชาติมากกว่า 100 ฉบับ) แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 50 23:33:27 จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเป็นลูกศิษย์ปริญญาเอกคนที่ 47 ของอาจารย์ และอดีตคณบดีของคณะที่ผมสังกัดอยู่ตอนนี้ก็เป็น ลูกศิษย์ของท่านด้วย จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:36:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็น Modeling คัดตัวสาวๆอะนะครับ อิอิ จากคุณ : pzifrius - [ 5 เม.ย. 50 23:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 5 เม.ย. 50 23:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ช่วงแรกที่ทำ และเป็นช่วงที่กินเวลาหลายเดือน ก็คือการ ทบทวนเอกสาร ฝึกหัดทักษะปฏิบัติการกับรุ่นพี่ใน lab เป็นช่วงที่ค่อนข้าง frustrate เพราะรู้สึกว่าเรายังไม่ค่อย รู้อะไรเลย ผมอยากแนะนำให้ว่าหลังจากอ่าน journal แต่ละฉบับแล้วให้ทำ highlight ข้อความหรือ keyword หรือ ตัวเลขที่น่าสนใจ เอาไว้ แล้วจัดเก็บในแฟ้มให้ดี เพราะจะมีประโยชน์ในตอนเขียนวิทยานิพนธ์มาก ถ้าไม่ ทำไว้ ท้ายสุดก็ต้องมาอ่านใหม่อีกรอบอีก เสียเวลามาก ครับ -_-" ถ้าจะให้ดีทำการบันทึกคร่าวๆ ไว้ว่าส่วนนี้จะไว้ ในส่วนบทนำ อีกส่วนจะไว้ในอภิปรายผล เป็นต้น จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ข้อความต่อไปนี้ เป็นส่วนที่ผม post ไว้ใน blog นานแล้วครับ แต่เป็นส่วนต่อจาก คคห ด้านบนพอดี ปัญหาที่ต้องแก้ก็ไม่ได้เป็นโจทย์ยืดยาวอะไรนัก สมมติมี สมการเคมี A + B -- > P จงหาวิธีการที่จะให้ผลิต P ให้ได้ มากที่สุดโดยใช้ระยะเวลาและสิ้นเปลืองเงินน้อยที่สุด การผลิตสาร P นี้เริ่มทำมาตั้งแต่ปีค.ศ. 1932 แล้ว จนป่าน นี้ 73 ปีผ่านไป งานวิจัยก็ยังไม่เสร็จสิ้น เฉพาะกลุ่มวิจัยที่ ผมอยู่ก็มีนักศึกษาป.เอก ทำงานค้นคว้าเรื่องนี้มาอย่างต่อ เนื่องเกือบ 20 คนเป็นระยะเวลา 15 ปี ทำไมเรื่องนี้จึงเป็นที่น่าสนใจ? ก็เพราะสาร P เป็นสารตั้ง ต้นในการผลิตสารเคมีอีกตัวหนึ่ง ผมให้สัญลักษณ์ว่า P* ก็แล้วกันครับ เจ้า P* นี้พบในยาบรรเทาอาการหวัด ทั้งหลายที่วางขายในท้องตลาดทั่วโลก ความสนใจในเรื่อง นี้จึงไม่เคยเสื่อมคลาย เพราะบริษัทเอกชนทำกำไรได้ มหาศาล แรกเริ่มเดิมทีเขาสกัด P* จากพืช แต่ในประเทศตะวันตก ทำแบบเมืองจีนไม่ได้ เพราะเนื้อที่น้อย ค่าแรงแพง จึงหา วิธีทางเคมีมาช่วยในการผลิต แต่ทำไปทำมาก็ไม่คุ้มอีก เพราะแพง ปฏิกิริยาไม่เฉพาะเจาะจง เช่น แทนที่จะมีแต่ P* เกิดขึ้นก็ดันมี P# เกิดขึ้นมาด้วยกว่า 50% เป็นสิ่งที่ ไม่ต้องการและทำให้เสียกำไร จึงหาวิธีใช้เชื้อจุลินทรีย์ มาผลิต ตั้งแต่ปี 1932 เป็นต้นมา นั่นคืองานวิจัยเกี่ยวกับ เรื่องนี้จริงๆ มีมาก่อน 1932 อีก แต่หลังจากการศึกษา จึงเลือกได้ว่าถ้าต้องการผลิตยานี้ในประเทศตะวันตกใช้ วิธีทางเชื้อจุลินทรีย์ดีที่สุด พอเริ่มใช้เชื้อจุลินทรีย์ก็ต้องคิดต่อไป เอ จะใช้เชื้อ จุลินทรีย์ตัวไหนดี เพราะสายพันธุ์จุลินทรีย์มีมากมาย ก็ต้องทำการคัดเลือกกัน บางกลุ่มวิจัยก็ไม่ได้คัดเลือก เอาจุลินทรีย์ที่มีนั้นแหละมาทำการผลิตโดยตรง ก็ผลิต P ได้ครับ แต่ได้น้อยๆ เช่น 0.1-1 g/L ซึ่งค่อนข้างน้อย แถมยังพบว่า A ยังเกิดสารผลิตภัณฑ์ข้างเคียง เป็น Q กับ R ได้ด้วย ซึ่งมีผลต่อการทำให้ P บริสุทธิ์ ส่วน B ยังถูกเชื้อจุลินทรีย์เปลี่ยนเป็นสารผลิตภัณฑ์ข้างเคียง B* หรือถูกออกซิเจนในอากาศเปลี่ยนเป็น B% ได้ด้วย และ P ก็ถูกเชื้อจุลินทรีย์เปลี่ยนเป็น P! ซึ่งนำไปใช้ผลิต ยาไม่ได้อีก งานวิจัยในช่วงแรกนี้จึงได้ระดับการผลิต P ที่ไม่สูงนัก นอกจากนี้นักวิจัยยังพบปัญหาอีกด้วยว่า B เป็นพิษต่อเชื้อ จุลินทรีย์ ใส่มากเกินไปจะทำให้จุลินทรีย์ตายผลิต P ออก มาอีกไม่ได้ จึงพยายามคำนวณอัตราการป้อน B ให้ใส่ไป ทีละน้อยๆ ค่อยๆ ผลิต P ออกมา หรือสรรหาขบวนการ ผลิตรูปแบบต่างๆ มาเปรียบเทียบกัน ไม่ว่าจะเป็นแบบกะ แบบป้อนกะ หรือแบบต่อเนื่องก็แล้วแต่ ส่วนบางกลุ่มก็ พยายามหาวิธีเคลือบจุลินทรีย์ไม่ให้สัมผัสกับ B ความเข้ม ข้นสูงๆ โดยตรงเพราะจะทำให้ตายเร็ว แม้จะผลิต P ใน ระดับที่สูงได้ แต่กลับใช้เวลานาน เพราะกว่า B จะถ่ายเท ผ่านผิวที่เคลือบไปทำปฏิกิริยาได้ต้องใช้เวลา และเมื่อได้ P แล้ว P ก็ต้องใช้เวลากว่าจะแพร่ผ่านออกมานอกผิว เคลือบได้อีก จุดมุ่งหมายที่จะผลิต P ให้ได้มากในเวลา น้อยๆ จึงไม่สัมฤทธิ์ผล ความรู้ที่ผมเล่ามาถึงตอนนี้เป็น ความรู้ที่ได้จากวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก 4-5 ฉบับแล้วครับ แน่นอนว่าในแต่ละฉบับมีการทดลองละเอียด ต่างสภาวะ มากมายหลายแบบ แต่โดยสรุป key result มีเท่านี้ เพราะ ยังไม่ได้พูดถึงงานวิจัยของผมเลย นี่แค่ตรวจเอกสารอย่าง รวบรัดเท่านั้น... ดังนั้นสิ่งแรกที่ต้องทำในช่วงแรกของการเรียนปริญญาเอก คือการอ่านและค้นคว้าข้อมูล ถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับ สิ่งที่เราทำว่าในโลกนี้มีใครทำอะไรไปบ้าง ค้นคว้าอะไรได้บ้าง ซึ่งพวกนี้ล้วนเป็นประโยชน์ทั้งสิ้น บางอย่างอาจเป็นคำสั้นๆ เรียงต่อไม่กี่คำแต่มีค่ามหาศาล อาจย่นระยะเวลา การทดลองไปได้หลายเดือน ทั้งนี้ก็ขึ้นกับโชคและจังหวะ ด้วยครับ บางทีไม่ทันคิด มานึกออกก็ได้แต่รำพึง โธ่ไม่น่า เลย ถ้ารู้ก่อนละก็.. แน่นอนครับว่าการอ่านแต่เพียงอย่างเดียวย่อมทำให้เข้า ใจเรื่องที่เราต้องการศึกษาอย่างลึกซึ้งไม่ได้ จำเป็นจะ ต้องปฏิบัติต้องทำ พอได้ทำก็จะเข้าใจและจำแนกได้ว่า สิ่งที่อ่านเรื่องไหนเป็นประโยชน์ เรื่องไหนไม่มีประโยชน์ มาเข้าเรื่องงานวิจัยของผมกันเสียทีครับ จุดประสงค์หลัก คือสร้างสมการคณิตศาสตร์ขึ้นมาอธิบายปฏิกิริยาเคมีที่ ค่อนข้างสลับซับซ้อนของการผลิตสาร P จาก A และ B ที่มีเอนไซม์ E (การศึกษาพบว่าถ้าสกัด เอนไซม์ E จากจุลินทรีย์มาใช้ในการผลิตจะทำให้สร้าง P ได้มากขึ้น) เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา นั่นคือ A + B --> P A --> Q + C 2A --> R + 2C ส่วน B นั้นก็เป็นพิษต่อเอนไซม์ทำให้มันเสื่อมสภาพไป เรื่อยๆ ตามเวลา แน่นอนว่าถ้าความเข้มข้นของเอนไซม์ เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ อัตราการผลิตสาร P ก็ย่อมแปร เปลี่ยนไปตามเวลาด้วย จากนั้นนำสมการคณิตศาสตร์ดังกล่าวไปใช้ในการสร้าง แผนการป้อน A และ B โดยเลือกปริมาณการป้อนที่จะ ทำให้ได้ A และ B สูงสุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในแง่ของ space/time yield จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่ได้รับโจทย์นี้มานั้น อาจารย์ที่ปรึกษาใช้เวลาอธิบาย แค่ไม่ถึง 10 นาที และว่านี่เป็นหน้าที่ของคุณล่ะที่จะทำมัน ให้ได้ภายใน 5 ปี ยังไม่เคยมีใครทำมาก่อน อยากใช้โมเดล คณิตศาสตร์อันไหน โปรแกรมไหนก็เลือกเอาและ หามาทำเอง เย็นวันนั้นผมกลับไปเปิดหนังสืออ่านเรื่อง โมเดลคณิตศาสตร์ที่ได้เรียนมาสมัยป.ตรี ปรากฏว่ามีแต่ โมเดลสำหรับการถดถอยเชิงเส้นตรงเท่านั้น แต่ที่ผมต้อง ใช้มันต้องเป็นแบบไม่เป็นเส้นตรงนี่นา มีแต่บันทึกทิ้งท้าย ไว้ว่า "การถดถอยแบบไม่เป็นเส้นตรงอยู่นอกหลักสูตร ของวิชานี้" ทำยังไงดี ก็ต้องศึกษาเองครับ เพราะนี่คือ ระบบของอังกฤษ/ออสเตรเลีย เขาไม่มานั่งสอนกันแล้ว อยากได้ความรู้ก็ไปค้นคว้ากันเอาเอง ในช่วงสามเดือน แรกนั้นผมไม่ได้ศึกษาเพิ่มเติมโมเดลคณิตศาสตร์แบบ ไม่เป็นเส้นตรงนี้เลย เพราะต้องทวนเอกสารทั้งหมดที่ เกี่ยวข้องกับการทดลองเปลี่ยน A กับ B ให้เป็น P เรียนรู้ เทคนิคที่เกี่ยวข้องในการวิเคราะห์ทั้งหมด ช่วงนั้นรู้สึกแย่ เหมือนกัน เพราะเราไม่รู้อะไรเลย ต้องถามนศ.ป.เอก รุ่นพี่คนอื่นๆ เวลาเขาจะทำการทดลองต้องไปขอสังเกต ไปช่วยเขาทำ เราจะได้คุ้นและทำเป็นมั่ง ในช่วงนั้นกลุ่มวิจัยได้ทำการทดลอง screen จุลินทรีย์ที่ จะนำมาผลิตเอนไซม์ E สายพันธุ์ใหม่ จากเดิมที่ใช้สาย พันธุ์ C.u. เผื่อว่าจะได้สายพันธุ์อันมีคุณลักษณะที่ดีกว่า เดิม ก็ปรากฎว่าพบตัวที่ดีมากๆ ในแง่อัตราการผลิตสาร P เริ่มต้น สูงกว่า C.u. เกือบ 2 เท่า ผมจะเรียกสายพันธุ์นี้ว่า R.j. ทุกคนในกลุ่มวิจัยตื่นเต้นกันมาก ว่าเราจะได้ใช้สาย พันธุ์นี้ในการทำโมเดลทางคณิตศาสตร์ซึ่งผมเป็นผู้รับผิด ชอบ ซึ่งยังไม่เคยมีใครทำมาก่อนเลยในรอบ 70 กว่าปี ผมจึงเข้าห้องสมุดเพื่อหารายละเอียดในการเลี้ยงจุลินทรีย์ สายพันธุ์ R.j. ให้ได้ปริมาณมากๆ ซึ่งมีเทคนิคมากมาย หลากหลายสภาวะ กระทั่งเลือกวิธีที่ดีที่สุดแล้วจึงได้เริ่ม ทดลองจริง หลังจากเลี้ยง R.j. ได้ดีแล้ว ก็แสวงหาสภาวะ ที่จะผลิตเอนไซม์ E ให้ได้มากๆ ผมใช้เวลาไปหนึ่งปีครึ่ง ทำการทดลองไปเกือบ 20 ครั้ง (แต่ละครั้งต้องอยู่ข้างคืน ในห้องแลบ เพราะการทดลองเมื่อเริ่มแล้วต้องทำต่อเนื่อง ไป 24 - 36 ชั่วโมง) คิดเป็นเวลาทดลองเพื่อเก็บตัวอย่าง ก็ 720 ชั่วโมง นั่นยังไม่นับรวมการวิเคราะห์ทางเคมีที่เกี่ยว ข้องอีก ซึ่งต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2 สัปดาห์กว่าจะแล้ว เสร็จ อาจารย์ที่ปรึกษาชมว่านั่นแหละได้แล้ว 1 บทของ วิทยานิพนธ์ป.เอก เหลือการทดลองอีกเพียง 4 บทเท่านั้น -_-" การทดลองอันดับต่อไปก็คือนำเอนไซม์ E จาก R.j. มาสร้าง model ชุดที่ 1 เพื่อดูว่าเอนไซม์มันทนทานต่อ สาร B มากน้อยเพียงไหน โดยสร้างสมการคณิตศาสตร์ ออกมา ในช่วงเวลานั้นผมมัวแต่ทำแลบยังไม่ได้ไปค้น คว้าเกี่ยวกับโมเดลคณิตศาสตร์การถดถอยแบบไม่เป็น เส้นตรงนั้นเลย แล้วก็คิดต่อไปอีกว่าเอ แล้วเราจะต้องใช้ โปรแกรมไหนทำนะ จะต้องป้อนข้อมูลอย่างไร ฯลฯ เป็น ความกังวลที่อยู่เล็กๆ ในใจ แต่ก็ยิ่งพะวงมากขึ้นเพราะ ใกล้ถึงเวลานั้นแล้วทุกขณะ ในที่สุดการทดลองอยู่ค้างคืนอันแสนยาวนานเพื่อผลิต เอนไซม์ E ก็ได้จบลง ผมได้เรียนรู้การผลิตในระดับ 20 ลิตรแล้วด้วย ได้เอนไซม์ E ออกมามากมายเพื่อทำการ ทดลองในบทที่ 2 เช้าวันหนึ่งที่ได้ฤกษ์งามยามดี ผมจึงนำเอนไซม์ผงที่ผ่าน การทำให้บริสุทธิ์ด้วยการใช้ acetone และการทำแห้ง เยือกแข็งออกมา ละลายในบัฟเฟอร์นำแช่ใส่ตู้เย็น 4 degC แล้วจัดเตรียมสารเคมีที่จะใช้วัดค่ากิจกรรมการ ทำงานของเอนไซม์ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงจึงนำไปวัดค่า กิจกรรมการทำงาน แต่มีสิ่งผิดปกติ! จากการคำนวณของผม มันต้องได้ค่า activity 100% นี่นา ทำไมจึงมีแค่ 5% เท่านั้น นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ถ้ามีเท่านี้ผมก็ทดลองต่อไม่ได้ มีอะไรผิดพลาดกับ บัฟเฟอร์และสารเคมีที่ใช้หรือเปล่า นำไปปรึกษาใคร ทุกคนก็งงๆ เกิดอะไรขึ้นกับเอนไซม์ E จาก R.j. ที่ ทุกคนคาดหวังว่าจะเป็นสายพันธุ์ใหม่ในการผลิตสาร P ที่จะนำไปจดสิทธิบัตรได้ !!?? จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จากการทดลองในอีก 2 วันต่อมาผมจึงได้ทราบว่าเอนไซม์ E จาก R.j. แม้ในช่วงแรกจะสร้างสาร P ได้เยอะมากใน เวลาอันสั้น แต่มันสลายตัวไปอย่างรวดเร็วในช่วงเวลา 2 ชั่วโมง เพราะ R.j. นอกจากจะใช้ในการผลิตเอนไซม์ lipase แล้วยังใช้เป็นจุลินทรีย์ในการผลิตเทมเปย์ (tempeh) อีกด้วยซึ่งบ่งบอกว่ามันผลิต protease ออก มาเป็นจำนวนมาก protease ย่อยสลายโปรตีน แล้ว เอนไซม์ E ของผมเล่า? มันก็คือโปรตีนเช่นกัน และมัน ก็ไม่ทนทานต่อ protease ที่ตัวของมันเองผลิตขึ้นมา ทุกคนในกลุ่มวิจัยไม่ได้คิดถึงจุดนี้เลย เพราะจุลินทรีย์ ดั้งเดิม C.u. นั้นไม่มีปัญหานี้เพราะมันไม่มีคุณสมบัติ ผลิตเอนไซม์ protease เลย ภายหลังจากการทดลอง เพิ่มเติมจึงได้ความรู้ใหม่ว่า R.j. ผลิต protease ได้มาก กว่า C.u. ถึงเกือบ 20 เท่า ผมยังจำวันที่ต้องรายงานผลการค้นพบนี้ให้กับอาจารย์ที่ ปรึกษาได้เป็นอย่างดี เพราะมันเป็นข่าวร้ายที่ทุกคนไม่ อยากได้ยิน ไม่ต้องจดสิทธิบัตรกันแล้วเพราะจุลินทรีย์ ชนิดนี้ขาดคุณสมบัติที่จะนำไปใช้ในการผลิตระดับ อุตสาหกรรมเพราะมันไม่คงทน แต่อย่างไรก็ตามภายหลัง ก็พบว่าความคงทนของเอนไซม์นี้กลับเพิ่มขึ้นตามสภาวะ การทดลองที่มี A อยู่มาก ซึ่งเป็นปริศนาที่ต้องขบคิดกัน ต่อไปว่าทำไมเป็นอย่างนั้น โครงสร้างของมันเปลี่ยนแปลง ไปอย่างไร ครับไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนที่ซวยที่สุดในวันนั้นก็คือผมนั่น เอง เพราะทำบทที่ 2 - 5 ต่อไปไม่ได้แล้ว อยากลองของ ใหม่ที่ยังไม่เคยมีชาวบ้านเขาทำกันก็เลยต้องเป็นอย่างนี้ (พูดเล่นน่ะครับ ผมเห็นว่างานวิจัยที่ทำทุกชิ้นมีความ สำคัญเสมอ และมีความสุขกับการได้ทำงานนั้นๆ) อาจารย์ที่ปรึกษาถามผมถึงสองครั้งว่าคุณแน่ใจในผลนี้ แล้วหรือ? ผมทดลองตั้งหลายครั้งแล้วครับ ก็ได้ผลเช่นเดิม ท้ายที่สุดอาจารย์ที่ปรึกษาถามขึ้น หลังจากทำวิจัย ไปได้หนึ่งปีกับ 6 เดือนว่า คุณจะเปลี่ยนโครงการวิจัยไหม? นั่นคือไปเริ่มใหม่จากศูนย์เลยผมตอบว่าไม่ครับ อยากจะ ทำต่อเปลี่ยนเชื้อจุลินทรีย์ก็ได้ กลับไปทำโมเดลคณิต ศาสตร์สำหรับเชื้อ C.u. ก็ได้ เพราะก็ยังไม่มีใครทำเหมือนกัน แม้ต้องเรียนรู้วิธีการเลี้ยงเชื้อกันใหม่หมดตั้งแต่แรก เพราะ R.j. เป็นพวกราเส้นใย แต่ C.u. เป็นยีสต์ ก็ตาม แต่ขอหยุดการทดลองไปศึกษาเรื่องโมเดลคณิตศาสตร์ แบบไม่เชิงเส้นตรงและโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ต้องนำ มาใช้เสียก่อน ซึ่งอาจารย์ที่ปรึกษาก็อนุญาต หลังเหตุ การณ์นี้ ผมหยุดการทดลองในห้องปฏิบัติการไปเกือบ 3 เดือน จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ในช่วงเวลาสามเดือนที่หยุดพักงานวิจัยและเข้าห้องสมุด ไปอ่านหนังสือตรงส่วน open resource ผมก็ได้เรียนรู้วิธี การทำโมเดลคณิตศาสตร์แบบไม่เชิงเส้นตรงมา แต่จะใช้ โปรแกรมจากที่ไหน? เดิมทีที่มหาวิทยาลัยเคยเช่า โปรแกรมสำเร็จรูปจาก SAS/STAT NLIN มาใช้แต่ยกเลิก สัญญาไปแล้ว ส่วนผมเองเมื่อมาคิดดูก็พบว่าความรู้ทาง โปรแกรมมิ่งก็มีอยู่บ้าง เคยเรียน Turbo Pascal สมัย ปริญญาตรี เคยใช้ Microsoft EXCEL ในการวิเคราะห์ คะแนนนักศึกษากว่า 400 คน ตั้งแต่สมัยม.ปลาย และ ทำมาทุกปี เป็นเวลากว่า 8 ปี จนภายหลังสร้างโปรแกรม ช่วยวิเคราะห์ตัดเกรด ทุกรูปแบบเพื่อพิจารณาเกณฑ์ให้ คะแนนกับนักศึกษา จึงตั้งเป้าไว้ว่าจะต้องสร้าง ["สังเคราะห์"] โปรแกรมคอมพิวเตอร์นี้ขึ้นเองโดยทำใน Microsoft EXCEL platform ซึ่งยังไม่มีใครทำ ["สร้าง สรรค์ให้เกิดองค์ความรู้ใหม่"] แล้วพิสูจน์ว่าโปรแกรมที่ ออกแบบขึ้นนี้ทำงานได้จริง กับข้อมูลที่นำไปวิเคราะห์ จาก SAS/STAT NLIN มาก่อนแล้ว ทำไมจึงคิดทำ โปรแกรมขึ้นเอง? [วิเคราะห์] 1) เพราะผมคิดว่ามีความสามารถพอที่จะทำได้ 2) ไม่ต้องการมีปัญหากับลิขสิทธิ์โปรแกรมทีหลัง ถ้าให้ มหาวิทยาลัยต่อสัญญาเช่า ผมก็ต้องไปทำงานที่ห้องคอม พิวเตอร์เฉพาะที่จัดไว้ให้ในมหาวิทยาลัยที่เดียว และถ้า จบกลับมาทำงานในเมืองไทยแล้ว ก็นำโปรแกรมดังกล่าว กลับมาใช้ไม่ได้ สู้ทำเองดีกว่า 3) เงื่อนไขการเรียนจบในสัญญากับรัฐบาลไทย ต้องการ ให้ผมไปศึกษาเกี่ยวกับ modelling และ simulation ถ้า จะให้บรรลุผลดังกล่าว เพียงแต่ใช้โปรแกรมเป็นคงไม่ เพียงพอ หากต้องเข้าใจหลักการทำงานอย่างถ่องแท้ด้วย จะได้นำมาสอนนักศึกษาได้ 4) ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ หากต่อสัญญากับ SAS ผม ต้องไปอบรมวิธีการใช้โปรแกรมดังกล่าวเป็นเวลากว่า 1 อาทิตย์ พร้อมต้องจ่ายเงินอีก $US3,000 จากคุณ : Practical x 2 - [ 5 เม.ย. 50 23:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมใช้เวลาอีก 1 เดือนในการสร้างโปรแกรม แทบจะไม่ ได้หลับไม่ได้นอนทีเดียว สาเหตุเป็นเพราะตื่นเต้นที่ได้ เห็นโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นนั้น ค่อยเกิดความสมบูรณ์ขึ้น เรื่อย ในแต่ละวันที่ผ่านไป อาจารย์ที่ปรึกษาก็ได้เห็น ความก้าวหน้านั้นทุกวัน ในขณะเดียวกันผมได้เขียน หนังสือถึงวิธีการสร้างโปรแกรมนี้ขึ้นมาด้วย ซึ่งภายหลัง กลายเป็นหนึ่งในหลักสูตรปริญญาโท ที่จะได้เปิดใน ภาควิชาฯ ที่ผมสอนอยู่ ในช่วงปลายปีหน้า โดยจะสอนให้ นักศึกษาสร้างโปรแกรมขึ้นใช้เอง (อัพเดทข้อความตรงนี้ หน่อยครับ คคห 16 - 19 ตั้งแต่ 31 ธค 48 ณ วันนี้ หนังสือวิธีการสร้างโปรแกรมสำเร็จแล้ว ปลายปีนี้ผมจะได้ เพิ่มเติมรายละเอียดและทำให้สมบูรณ์ขึ้นอีก) ในที่สุดโปรแกรมก็แล้วเสร็จ ผ่านการตรวจสอบ ทดสอบ เป็นที่เรียบร้อยว่าทำงานได้จริง อาจารย์ที่ปรึกษาผมจึง ให้ลงมือทดสอบกับตัวอย่างจริงไปเลย ตอนนั้นมีรุ่นพี่ ปริญญาเอกในกลุ่มวิจัยที่อาจารย์ที่ปรึกษาดูแลอยู่เขา มีปัญหาเรื่องการแก้สมการคณิตศาสตร์ในทางเทคโนโลยี ชีวภาพที่มีความสลับซับซ้อน นำไปให้อาจารย์ภาควิชา คณิตศาสตร์ก็แก้ปัญหาไม่ได้ เพราะทางคณิตศาสตร์จะ พยายามหาคำตอบที่เป็น exact ออกมา ซึ่งคำตอบที่ได้ อาจไม่มีความหมายใดๆ ในสาขาวิชาของผมเลย เพราะ โมเดลที่ได้เป็นการผสมผสานกันระหว่างตัวเลขที่ได้จาก ข้อมูลจริงของการทดลอง กับการทำ optimization ทาง คณิตศาสตร์ นั่นคือมี constraints เกิดขึ้น และรูปแบบ การแก้ปัญหาใช้ EXCEL จะเหมาะสมที่สุด รุ่นพี่คนนั้น พยายามใช้ MATLAB แก้ปัญหาแต่ก็ไม่เป็นผล ทำไม่ได้ ผมจึงได้มีโอกาสเข้าไปช่วย ใช้เวลาอีก 2 เดือนในการ แก้ปัญหาและ customize โปรแกรมที่ออกแบบขึ้นจน เหมาะสมกับงานวิจัยของรุ่นพี่คนนั้น ในที่สุดก็ได้ผล และตีพิมพ์ผลงานวิจัยที่ได้ออกมา แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 00:03:26 จากคุณ : Practical x 2 - [ วันจักรี 00:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รายละเอียดตรงที่ไปช่วย นศ.ป.เอก คนอื่นๆ ตรงนี้ อ่านต่อได้จาก blog ของผมครับ ในช่วงเวลา 4-5 เดือนดังกล่าวที่ไม่ค่อยได้เข้ามาที่ lab เลย แต่ก็ทำให้ผมได้ตีพิมพ์บทความหลายเรื่องและเป็น ประโยชน์ต่องานวิจัยต่อไปเมื่อผมกลับมาทำแล็บอีกครั้ง หนึ่งครับ ตอนที่กลับมาทำ lab อีกครั้งนั้นก็ศึกษาการเสื่อมสภาพ ของเอนไซม์ตัวเดิมนั้นต่อไปอีก ค้างคืนอยู่หลายวัน และหลายครั้งทีเดียวครั้ง มีครั้งหนึ่งที่ผมต้องนอนค้างที่ แล็บถึง 3 วัน 2 คืน เพราะต้องเก็บตัวอย่างทุกๆ 3 ชั่วโมง ทรมานพอสมควรทีเดียว จากคุณ : Practical x 2 - [ วันจักรี 00:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านมันมากเลยครับอาจารย์ Prac :) ผมโหวตไปแล้วนะครับ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 00:14:47 จากคุณ : pzifrius - [ วันจักรี 00:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอหยุดตรงนี้นิดนึง เพื่อพูดถึงค่าใช้จ่ายครับ ปัจจุบันน่าจะเสียค่าเรียนป.เอก ที่นั่นประมาณ ปีละ 600,000 บาท จำนวนวารสารที่อ่านอย่างต่ำ ก็คงประมาณ 300 ฉบับครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ วันจักรี 00:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรียนถามค่ะ อาจารย์ทำเกี่ยวกะ enzyme ใช่มั้ยคะ อาจารย์ทำอะไรคะ พอดีกำลังจะทำ thesis น่ะค่ะทำเกี่ยวกับ lypase  ขออนุญาติ add เมล์ อาจารย์นะคะ  เผื่ออยากปรึกษา หรือขอคำแนะนำค่ะ  ขอบคุณล่วง หน้าค่ะ จากคุณ : ชีวิตต้องอดทน (auma) - [ วันจักรี 00:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาอ่านเก็บข้อมูล อาจารย์เก่งมากเลย จากคุณ : ป้ามหาภัย - [ วันจักรี 00:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 #24 ทำ pyruvate decarboxylase ครับ สำหรับ R.j. หรือ Rhizopus javanicus ก็เป็นแหล่ง lipase ที่ดีครับ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 00:30:39 จากคุณ : Practical x 2 - [ วันจักรี 00:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตัวอย่างการเก็บข้อมูลข้ามคืน จากคุณ : Practical x 2 - [ วันจักรี 00:41:28 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สุดยอดครับทั่น เก่งจัง จากคุณ : elvish346 - [ วันจักรี 00:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โอ้โห   ความรู้ครับ ขอบคุณครับอาจารย์ จากคุณ : Sympho - [ วันจักรี 01:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมว่า คุณ Prac post ตอบยาวเกินความจำเป็นนะครับ และไม่ค่อยตรงกับคำถามเจ้าของกระทู้เท่าไหร่ จากคุณ : RT - [ วันจักรี 01:27:54 A:210.203.182.60 X: TicketID:100823 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ยาวสุด ๆ ต้องเก็บไว้อ่านต่อ :D จากคุณ : cookiecompany - [ วันจักรี 01:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 32 #30 คุณไม่ได้พูดผิดครับ แต่ถ้าคำตอบมันมีประโยชน์ ก็น่าอ่านอยู่ดีนะ อีกอย่าง ผมว่ามันเป็นคำตอบ (อ้อมๆ) ของคำถามอยู้แล้วนี่ จากคุณ : สันป่าตอง - [ วันจักรี 08:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แจ่มมากเลยครับ อ.Prac อ่านแล้ว คึกคัก น่าสนุก อยากไปทำ ป.เอกบ้าง แต่คงได้แค่ฝัน เพราะคงจุดไฟไม่ติดแล้ว จากคุณ : ksk - [ วันจักรี 09:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มานั่งจองที่ดูหนังยาว  เรื่อง Enzyme Impossilble จากคุณ : Professor - [ วันจักรี 09:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ปูเสื่ออ่านด้วยคนครับ บางอย่างให้ข้อคิดผมมากทีเดียว ขอบคุณครับ จากคุณ : NoriP - [ วันจักรี 10:12:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โหวตเก็บไว้ดีกว่า จากคุณ : The Piggy@u - [ วันจักรี 10:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 37 รออ่านครับ ผมอยากจะฟิตแบบนี้บ้างจัง จากคุณ : tHeNuT - [ วันจักรี 11:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 #32 ถูกต้องครับ ก็อย่างที่บอกครับ บอกว่ายาวเกินความจำเป็น และไม่ได้ตอบคำถามเจ้าของกระทู้ตรงจุดเท่าที่ควร แต่ไม่ได้บอกว่าไม่มีประโยชน์ครับ จากคุณ : RT - [ วันจักรี 11:09:45 A:203.149.10.114 X: TicketID:100823 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ดีครับ คือตอนแรกไปถามเพื่อนฝูงเขาบอกว่า เจอรนัลร้อยห้าสิบ ทุนสองล้าน วางแผนยาว ไม่ได้กะเป็นนักวิจัยครับ อยากเป็นแค่อาจารย์สอนเด็กปีหนึ่ง ปีสอง กับเขียนหนังสือ อยากฟิตแบบนี้ครับ แต่ต้องตั้งสติก่อน ไม่งั้นพัง ผมอ่านกระทู้ของอาจารย์มามาก ใจก็คิดว่า หาคนเก่ง สถิติและระเบียบกระบวนการวิจัยมาเขียนหนังสือประเภท ฮาวทูบีด้อกเตอร์อินออสเตรเลียนี่ยาก ทั้ง ๆ ที่ประเทศนี้ก็ มีนักศึกษาจบด้อกเตอร์ในเมืองไทยอยู่มาก ผมอยากกำหนดสโคปก่อนว่า มันเท่าไหร่ เพราะงานพวกนี้ เขาบอกว่ามันนาน แล้วทีนี้เราก็จะลืมไปถ้าไม่อยู่กับมัน (รายละเอียดเยอะ) เรื่องทุนมีคนบอกผมว่า ถ้าทำเรื่องที่รัฐบาลสนใจเนี่ยถึง เรียนได้หัวกลาง ๆ อย่างผม แต่ยูดีหน่อย รัฐบาลเขาก็จะ สนับสนุนให้จ่ายน้อย ๆ หรือเรียนถูก ๆ (ให้ไปนิวซีแลนด์ ไม่ไหว ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ อยู่ออสเตรเลียมาสองปีแล้ว) มีคนบอกว่า ถ้าเราทำโพรโพสซ่อลไปเองนี่จะทำให้เรา เลือกซุปเปอร์ไวเซ่อร์ได้เอง ไม่ทราบว่าจริงหรือเปล่า ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ผมชอบดูหน้าตาซุปเปอร์ ไวเซ่อร์ด้วย ชอบคนใจเย็น เปิดกว้าง อารมณ์ ไม่เป็นทาง การมาก ๆ อีกอย่างคือ มีคนบอกว่า เราสามารถส่งงานที่เสร็จแล้วได้ แค่สองครั้ง ไม่ผ่านกลับบ้านไปเลย ไม่ทราบว่าจริงแค่ไหน ครับ กลัวไม่ผ่าน ไม่อยากกลับเลย อยู่นี่คิดว่าจะหางานทำ ได้ (ไม่อยากทำงานวิชาการเพียว ๆ อยากทำอาชีพอื่นที่ ได้เห็นคนด้วย) อาจารย์ไม่คิดจะเขียนหนังสือ ฮาวทูบีด้อกเตอร์ออร์พีเอชดีในออสเตรเลียหรือครับ ผมคิดว่าดีนะครับ น่าสนใจดี เหมือนเรามีสตั้กเจอร์อยู่ในมือ เวลาติดขัดตรงไหนก็เปิดขึ้นมาดู ข้างในก็มีปฎิทินการศึกษาที่วางไว้เองสามปีแล้วจะได้เก็งถูกว่าในแต่ละช่วงต้องทำอะไรบ้าง จะได้ไม่ลืมทำ ลืมส่ง (หลายคนเพลินมากไป เพอร์เฟคมากไป) ป.ล. มีคนบอกว่า เราต้องเรียนวิชาพวกระเบียบกระบวน การวิจัยก่อน คือต้องไปเรียนคล้ายคอร์สเวอร์คจริงหรือไม่ ครับ คือผมไม่อยากเรียนแล้ว อยากลงมือสต้าทเองเลย มากกว่า แบบเริ่มเขียนโพรโพ้สซ่อล หรือเริ่มต้นทำอะไร เองเลย เพราะก็รู้หลาย ๆ อย่างคร่าว ๆ แล้ว แต่ยังไม่เห็น ภาพรวมครับ (เพื่อนบอกว่า ไม่ยากหรอก แกเรียนรีเสิรช เม้ดโทโลจี้กับสถิติมาหลายตัว น่าจะทำได้) อาจารย์พอรู้เว้ปที่เขามีอธิบายเรื่องพวกนี้แต่ต้นจนจบไหม ครับ อยากได้ไกด์ไลน์ ผมอยากให้อาจารย์เขียนเป็นหนังสือขายมากเลย ประมาณเล่มละ พันบาท อธิบายแต่ละเรื่อง (อารมณ์ ประมาณกึ่งวิชาการ กึ่งปฎิบัติ) ด้านหลังก็มีอะเพนดิค เป็นตัวอย่างโพรโพ้สซ่อล จดหมาย หรือทริคอื่น ๆ ขาย ประมาณซีเอ็ดบุ้คอะไรทำนองนี้ครับ ป.ล.ที่ออสฯ เขาจะว่าไหมครับ ถ้านักศึกษาจะปรึกษา งานกับอาจารย์ผ่านอินเตอร์เน็ตหรือเอ็มเอสเอ็น เพราะผม คิดว่ามันสะดวกดี เพราะจะได้แอ้ทแทชเวิร์ดไปให้เขาแล้ว ก็อัพเดทได้ (ผมชอบแบบไม่เป็นทางการ เพราะบางที อารมณ์จะนึกอะไรได้ ก็จะเขียนเลย ถ้าไม่เขียนก็จะลืม) ขอบคุณครับ จากคุณ : จขกท - [ วันจักรี 12:41:20 A:203.88.224.243 X: TicketID:115899 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แอบเก็บข้อมูลคนเก่งเขาคุยกัน จากคุณ : =Lord Gary= - [ วันจักรี 14:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ........ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 50 16:07:08 จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันจักรี 16:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เยี่ยมมากครับ อ.Prac...เก่งมาก ๆ เลยครับ คุณคห.30 ถ้าคุณไม่พอใจก็ไม่ต้องอ่านก็ได้นะครับ ส่วนผมอ่านข้อความที่ อ.Prac ตอบหมดมันเป็นประโยชน์ครับ ได้แนะนำคนอื่นได้ที่ไม่ได้อยู่หว้ากอ แล้วการที่ อ.Prac เสียสละเวลาที่ว่างอันน้อยมากของอาจารยมาแนะนำมาตอบ ก็เป็นประโยชน์มากแล้วครับ จากคุณ : @Server ! maN@ - [ วันจักรี 16:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไอ้เก็บข้อมูลสามวันสามคืนนี่มันสุดๆจริงๆเคยทำอยู่ สองสามครั้ง วันที่สามนี่เหมือนศพเดินได้ เรียนป.เอกนี่ ต้องมีความอึดครับ เก่งอย่างเดียวไม่พอ จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ วันจักรี 16:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตามมาอ่าน เคยไปดูใน blog มาทีนึงแล้วครับ จากคุณ : pattapon - [ วันจักรี 17:14:32 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยกะ #32 และ #42 ตามนั้นแหละ โหวต + save เก็บไว้ เผื่อได้ใช้ในอนาคต จากคุณ : MinIEs - [ วันจักรี 17:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เก็บๆๆๆๆ จากคุณ : ประจุบวก - [ วันจักรี 17:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อาจารย์มีความอดทนสูงมาก แถมไม่ใจเสียจนเสียงานด้วย ดิฉันเคยทำแลปผิดพลาดที่ต้องมาเริ่มใหม่ (ประมาณว่า...ศึกษาแบคทีเรีย แต่ sequence ออกมาเป็น oryza sativa ซะงั้น..ฮา) เสียเวลาไปไม่กี่เดือนหรอกค่ะ แต่เสียความรู้สึกและเซ็งตัวเองมาก..แต่ก็ดีในแง่รอบคอบมากขึ้น ผลาญค่าใช้จ่ายในงานวิจัยไปโข (แต่มันก็จำเป็น) ดีที่อาจารย์ที่ปรึกษาเข้าใจ อาจารย์บอกว่าเสียเงินไปแต่ได้ความรู้มามันก็คุ้ม อ่านเรื่องของอาจารย์ prac แล้วมีกำลังใจที่จะทำแลปต่อ ตอนนี้กำลังเขียน manuscript ไปด้วย ..เหนื่อยจัง ขอบคุณอาจารย์มากๆ นะคะ อ้อ..ขอเสนอเรื่องการอ่าน paper นะคะ เรื่องไหนที่สนใจหรือเกี่ยวข้องกับงานที่เราทำ จะสรุปย่อ หรือเขียน key word เอาไว้ในกระดาษแผ่นเล็กๆ เย็บปะหน้าไว้ เวลาเขียน thesis จะได้ไม่ลืมบางประเด็น จากคุณ : zaijaidee - [ วันจักรี 18:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 48 นับถือ ๆ จากคุณ : เจน (Jenjutakarn) - [ วันจักรี 20:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตื่นเต้นๆๆๆ จากคุณ : อิฐมอญ - [ วันจักรี 20:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นด้วยครับ เขียนหนังสือขายไปเลย จะได้ปลดปล่อยเต็มที่ จากคุณ : ม้าหงอย - [ วันจักรี 21:58:05 ]

ความคิดเห็นที่ 51 นอกเรื่องครับ คุณม้าหงอย เป็นสมาชิกรุ่นเเรก ๆของเวปพันทิพ(ห้องไกลบ้าน) หรือเปล่าครับ? จากคุณ : tonmelb - [ วันจักรี 22:31:21 A:203.209.123.33 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อืม..ท่าทางต้องอาศัยพลังใจที่ยิ่งใหญ่มากๆเลย เพื่อให้เอาชนะและฝ่าฟันความยากลำบากไปได้ แค่ป.ตรีหรือป.โท ก็หนักเอาการแล้ว ป.เอกนี่ต้องเท่าทวีคูณ ยิ่งมาเป็นอาจารย์ด้วยคงต้องอย่างที่อาจารย์ทำนี่เลย เป็นกำลังใจให้ว่าที่ดร.ของห้องหว้ากอหลายๆท่านนะคะ จากคุณ : โสดสนิท...ติดกับคานมานานปี - [ วันจักรี 22:43:38 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านแล้วผมถือว่าผมโชคดีครับ ที่ไม่หลวมตัวไปเรียน ไม่งั้น หัวหงอกก่อนวัยแน่ๆ จากคุณ : น้าพร - [ วันจักรี 23:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาชื่นชม จากคุณ : chaosy - [ วันจักรี 23:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 55 #39 ถ้าเป็นงานที่มีอาจารย์ที่ปรึกษาคุม คงไม่โดน reject (คะแนนระดับห้า) ถึงสองครั้งหรอกครับ ในส่วนของ guideline การเรียนปริญญาเอก รู้สึกว่า ภาควิชาฟิสิกส์ของ UNSW จะมีรายละเอียดให้ไว้ครับ ลองศึกษาดู ส่วนเรื่อง MSN ก็แล้วแต่นโยบายของ อาจารย์ที่ปรึกษาท่านนั้นๆ ครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 7 เม.ย. 50 07:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ tonmelb ใช่แล้วครับ ยินดีที่ได้เจออีกครั้ง จากคุณ : ม้าหงอย - [ 7 เม.ย. 50 11:38:06 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เข้ามาอ่าน ขอคารวะอาจารย์แพรคเลยค่ะ เรียนเอกอยู่เหมือนกัน พอมาอ่านแล้ว รู้สึกว่า เราคงต้องทำตัวใหม่แล้ว เราขี้เกียจเกินไป เกินกว่าที่จะเป็นเด็กเรียนเอก ขอsave เลยดีกว่าค่ะ เอาไว้อ่านเตือนใจเวลาขี้เกียจ(สงกะสัยต้องอ่านวันละสองรอบเพราะขี้เกียจทุกคืนวัน --") เคยทำแลป 48 ชั่วโมง ทั้ง drying curve and survival cell of bact เ้ข้าใจเลยค่ะว่า ถ้าหลับไปนี้ ข้อมูลหายไปดังรูปที่เอามาโชว์ มันจะเป็นอย่างไร ขอบคุณนะค่ะที่มาเล่าให้น้องๆในหว้ากอฟัง ปล. journal 300 นี้ต่อปีหรอค่ะจารย์แพรคขา จากคุณ : neppen - [ 7 เม.ย. 50 11:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ผมหงอกก่อนวัย ของผมนี่มีอยู่สามช่วงของชีวิตครับ ครั้งแรกตอนเรียนโท ครั้งที่สอง ... ไม่บอก ... ครั้งที่สามตอนเรียนเอก เรื่อง MSN กับนศ.นี่ถาม อ. Prac ได้ อ้อ วันนี้ไปอ่านเจอบทความนึงใน manager มา เป็นเรื่องการรับจ้างทำวิทยานิพนธ์ http://www.manager.co.th/mgrWeekly/ViewNews.aspx?NewsID=9500000039272 "ส่วนระดับปริญญาเอกหรือดุษฎีนิพนธ์นั้นจะคิดในราคาเริ่มต้นที่ 200,000 บาทไปจนถึง 500,000 บาทซึ่งก็ใช้หัวข้อและความยากง่ายในการกำหนดราคาค่าบริการ โดยที่ผ่านมานั้นเรารับทำวิทยานิพนธ์ และดุษฎีนิพนธ์ มามากกว่า 100 เล่มและลูกค้าทุกคนที่มาใช้บริการของเราก็ไม่เคยมีปัญหา" "สำหรับคณะที่ได้รับการติดต่อให้ทำมากที่สุดก็คือ คณะบริหารธุรกิจ วิจัยทางการเงิน รัฐศาสตร์ และนิติศาสตร์ ส่วนคณะที่เราไม่รับเลยคือสายวิทยาศาสตร์" ข้างบนนี่ qoute มาจากมือปืนรับจ้างคนนึง คิดดูแล้วกันว่ามี ดร. เก๊ๆ อยู่ไม่ต่ำกว่าร้อยคนในสังคม โชคดีอยู่อย่างที่ไม่มี ดร. เก๊ๆ ทางสายวิทย์ ผมว่ามือปืนรับจ้างพวกนี้เก่งมากๆ แต่เลว จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 7 เม.ย. 50 15:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เก่งจังค่ะ จากคุณ : ใครกัน...นั่งอยู่ตรงนี้ - [ 7 เม.ย. 50 16:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาอ่านค่ะ จากคุณ : Guess_Walker - [ 8 เม.ย. 50 06:15:21 A:58.8.117.97 X: TicketID:139396 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาเอาสาระคะ จากคุณ : เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์) - [ 8 เม.ย. 50 11:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาโหวต  อ้อ ... อ่านความเห็นที่ #30 แล้วซึ้งใจเลย  นึกถึงคนคิดคำพังเพย ไก่ได้พลอย ลิงได้แหวน ทันควัน  เก่งระดับ Dr. เหมือนกัน  น้องผม ตอนมันเรียนที่ UK (Identify K channels) ... เขียน จม.มาหาทีไร มีรอยน้ำตาหยดลงบนกระดาษทุกหน (สมัยนั้น โทรข้ามประเทศ แพงกว่าค่าเครื่องบิน)  รออ่านหนังสือ Excel Programming ครับ  (ปล.ตอนนั้น ผมใช้ VB3 ครับ .. เขียนไม่ได้ มีหวังไม่จบเหมือนกัน ) จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 8 เม.ย. 50 20:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ดีใจเช่นกันที่ได้พบคุณม้าหงอยอีกครั้ง เดี๋ยวนี้คุณยังเข้าไปที่โต๊ะไกลบ้านหรือที่อื่น ๆ หรือเปล่าครับ ผมเอง------------ กลางเก่ากลางใหม่ --------- สะเทิ้นสะเทิ้นบก เหมือนกันครับ กว่าจะถึงวันนี้ จากคุณ : tonmelb - [ 8 เม.ย. 50 23:30:26 A:203.107.196.26 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จขกท เข้าไปอ่านกระทู้ในห้อง Graduate Lounge มั่งยังคับ มีพูดเรื่องที่คุณอยากรู้เยอะเลย ถ้ารักจะเรียน ก็ต้องขยันอ่าน ขยันหาข้อมูล จากคุณ : g9h - [ 9 เม.ย. 50 14:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เข้ามาอ่านค่ะ แล้วก็เข้าใจคำว่า ไม่ได้หลับได้นอน กราฟเส้นคุ้นๆมากเลยค่ะ อิอิ จากคุณ : pikulkeaw - [ 10 เม.ย. 50 23:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 66 รออ่านอยู่ค่ะ จะได้เป็นกำลังใจให้เรียนต่อบ้าง จากคุณ : .. (กระดึ๊บ กระดึ๊บ) - [ 10 เม.ย. 50 23:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สุดยอดเลยครับ ผมปิดเทอมจะขึ้น ม.6 เพื่อนเขาอ่านหนังสือ เรียนพิเศษกัน ผมนั่งเล่นพันทิพ เล่นเนต ดูทีวี เล่นเกม นอนตี2ตื่นบ่าย2 ใช้ไม่ได้เลยเรา ขณะนี้ก้ยังไม่รู้ว่าจะต่อมหาลัยคณะอะไรดี เพื่อนๆก้รู้กันหมดแล้ว รู้สึกแย่จังเลย จากคุณ : Sir.ขงเบ้ง - [ 11 เม.ย. 50 13:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ข้ามมาจากห้องสยามฯ เพื่อเข้ามาหาความรู้จากกระทู้นี้ค่ะ เพราะมีโครงการจะเรียนต่อปริญญาเอก เช่นเดียวกัน  (จะรอดมั้ยเนี่ย) ที่นี่มีผู้รู้เยอะเลยนะคะ  ข้าน้อยขอคารวะ บุญรักษาค่ะ จากคุณ : ลาบไก่ใส่ตับหมู - [ 11 เม.ย. 50 18:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สาเหตุที่จะเรียนปริญญาเอกได้  นอกจาก "ความอึด" ดังที่อาจารย์กล่าวแล้ว ยังมี "ความจำเป็น" ด้วยครับ จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า - [ 11 เม.ย. 50 20:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เห็นด้วยกับ #69 นะครับ ก่อนจะอึด ต้องถามตัวเองก่อนว่า จะเรียนไปเพื่ออะไร ต้องใช้ไหม จะทำอาชีพอะไร จำเป็นมากแค่ไหนที่ต้องเรียน พอได้คำตอบแล้ว ก็เริ่มวางแผนก่อนที่จะเรียน หาข้อมูลว่าหลังจากเรียนจบมันจะสอดคล้องกับสิ่งที่เราต้องการจะให้เป็นหรือเปล่า  ทุกอย่างที่บอกมามันสำคัญหมด ถ้าก้าวพลาด มันได้ประสบการณ์ก็จริง แต่สิ่งที่สูญเสียมันก็สำคัญไม่แพ้ประสบการณ์ที่ได้มา จากคุณ : ผู้หวังร้าย - [ 12 เม.ย. 50 16:36:13 ]