ความคิดเห็นที่ 1 เพราะอยู่เมืองไทยครับ.... เมืองนอกเรียนห้องละ 20 คน วันนึงเรียนครึ่งเดียวของเด็กไืทย วิชาไหนไม่เก็ท ก็ไปอ่านเอง หรือติวเพิ่มก็ได้ ไม่ต้องโดนบังคับเรียนในวิชาที่ดีอยู่แล้ว.... แต่ระบบที่ว่า เหมาะกับเด็กไทยครับ ถ้าน้องไม่ชอบก็ทนๆไป เพราะมันเหมาะกับ คนส่วนใหญ่.... จากคุณ : Tire Tracks Studio - [ 6 ส.ค. 50 18:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สมาคมพวกเบื่อเรียนบางคน.. สตีฟ จ็อบส์ ..CEO Apple Computer ไมเคิล เดล ... Dell Computer โซอิชิโร ฮอนดา ..Honda Motor และมีพวกเบื่อเรียนบางคน เข้าไปอยู่ในสมาคมพวกขอทาน --ชีวิตคุณ คุณเลือกเอาว่าจะไปทางใหน.. จากคุณ : zakai - [ 6 ส.ค. 50 19:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สมัยเรียนการบ้านไม่เคยทำ ลอกเพื่อนตอนเช้า ๆ GPAน้อยนิดไม่ถึง 2.5 ไม่สามารถสอบหรือเอาโค้วต้าที่ใดได้เลยต้องรอสอบ เอ็นสะท้านอย่างเดียว ตอนม.4 ม.5 ตัวเป็นขน  ตอนม.6 ตัวเป็นเกรียวหัวเป็นน๊อตทำให้คะแนนสอบ เอ็นทรานซ์ดีทีเดียว แต่กระนั้น สันหลังที่ยาวมันก็ยังยาวจนถึงระดับมหาลัย เพราะมีความขี้เกียจเป็นทุนเดิม บวกกับไม่ได้เรียนสาขาีที่ชอบ เลยไม่มีอะไรดี หึหึหึ ระบบใหม่นี้เขาเน้น GPA น้อง ๆควรตั้งใจเรียนและขยันจนเป็นนิสัย จะได้ไม่รู้สึกว่าลำบาก หรือทำไม่ได้เวลาที่เราต้องขยัน หรือ ทำงานส่ง ปล.สุดท้ายนี้ คนหัวดีไม่น่ากลัวเท่าคนขยัน หวังว่าน้องคงไม่อยากเรียนสถาปัตนะ เพราะของเขาหนักจริง จากคุณ : เซียนแห่งmath - [ 6 ส.ค. 50 19:23:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามที่คุณ  zakai กล่าวมานั้น....ไม่รู้ว่าพวกเบื่อเรียน แบบ สตีฟ จ็อบส์ ..CEO Apple Computer ไมเคิล เดล ... Dell Computer โซอิชิโร ฮอนดา ..Honda Motor เป็นกี่เปอเซ็นต์ของประชากรโลก.......แล้วน้องล่ะ...คิดว่าเป็นคนส่วนน้อยหรือคนส่วนมากล่ะ จากคุณ : skyrocket - [ 6 ส.ค. 50 19:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าต้องเข้ามหาลัยตั้งแต่อายุน้อยๆ มันจะขาดความรู้ยางส่วนที่ควรจะได้ และอาจเข้ากะรุ่นพี่บางคนไม่ได้น่ะค่ะ เคยอ่านมา ทำไมเราม.5 เหมือนกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรกะเค้าเลยเนี่ย -*- เฮ้อๆ จากคุณ : ปาสคอท...ตัวป่วน - [ 6 ส.ค. 50 19:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่าอิจฉาๆ อยากกลับไปเรียน ม.ปลาย จากคุณ : MochaSundae - [ 6 ส.ค. 50 20:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 การทึ่ครูให้งานเยอะ และการบ้านเยอะนี่ มันเป็นดาบสองคม แต่เห็นว่า คมที่สองที่จะมาทำร้ายเด็กนั้นมีมากกว่า ผลคือ เด็กไทยขาดเวลาออกกำลังกาย เด็กไทยขาดความคิดสร้างสรรค และเด็กไทยเบื่อหน่ายต่อการต้องทำงานเยอะมากๆ สุดท้ายเด็กไทยต้องเบื่อหน่ายต่อการเรียน ไม่ได้เบื่อเรียนไปจริงๆ แต่เบื่อที่ต้องทำรายงาน ทำการบ้านที่แต่ละวัน ครูสั่งทีเป็นภูเขา ฝรั่งไม่ได้สั่งงานเยอะแยะถึงเพียงนั้น เด็กเขาก็เรียนจบ และประเทศก็พัฒนาได้   น่าสงสารเด็กไทยครับ สำหรับลูกผม  ผมให้เรียน กศน.  การบ้านไม่มี มีแต่รายงาน 2 ชิ้น และให้คะแนน 40 % อีก 60 % ไปสอบเอาเองวันสอบไล่ เท่านั้นครับ รายงานที่ทำถ้าทำได้อยู่ในเกณฑ์พอใช้ จะได้  40 % เต็ม นี่มีลูกหมอคนหนึ่งผมเห็นวิ่งเรียนพิเศษหลายที่ ผมเจอเข้าก็ถามว่า หนูจะมาเอ็นท์ใหม่เหรอ เขาตอบ ปล่าวครับ ผมเพิ่ง ม.5 แต่จะจบแล้ว เพราะเรียน กศน.  และจะนอบเข้าแพทย์ อยากเรียนหมอเหมือนพ่อ ผมก็ถามว่า อ้าวแล้วพ่อไม่ว่าเหรอที่ต้องมาเรียน กศน. เขาบอกว่า ไม่ดอก เพราะพ่อนี่แหละบังคับให้ผมมาเรียน พ่อบอกว่ามีทางเดียว ที่จะมีเวลาดูหนังสือสอบแพทย์ได้มากกว่าใครๆ คือ มาเรียนกศน. ส่วนเพื่อนๆ ผมก็ไม่ทิ้งครับ ทุกเย็นผมยังไปเตะบอลกับเพื่อนๆ โรงเรียนเดิม อยู่เป็นประจำคับ จากคุณ : น้าพร - [ 6 ส.ค. 50 20:27:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเอ็นติดตอนม5 ตอนนั้นก็คิดแบบน้องนี่แหละครับ ไม่อยากเสียเวลาทำการบ้านส่งอาจารย์ อยากเอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบดีกว่า วันๆผมทำแต่ข้อสอบเอ็นอย่างเดียว อ่านหนังสือเฉพาะวิชาที่ใช้สอบ พวกงานกลุ่มนี่ทำแบบขอไปที เพราะสอบเทียบผ่านไปแล้ว ตอนนั้นนึกว่าพอเอ็นติดแล้วทุกอย่างจะสบาย แต่สุดท้ายพอเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัย มันก็ต้องทำรายงานอีกอยู่ดีครับ การบ้านก้อต้องมี หนักกว่าอีก หนีไม่พ้น หัดไว้ให้ชินเถอะครับ การบ้านไม่ได้วัดแค่ความรู้เรา แต่วัดความรับผิดชอบเราด้วย ส่วนเรื่องเรียนทันไหม ผมว่าข้อสอบเอ็นทร้านส์กรองคนได้นะครับ ไม่รู้สึกต่างจากคนจบม6 จากคุณ : KMUTT37 - [ 6 ส.ค. 50 20:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้อยู่ม.5 รู้สึกว่างานมันเยอะมาก แล้วเยอะแบบไม่ให้ประโยชน์อะไรกับนักเรียนซักเท่าไหร่ ครูชอบสั่งแบบ โครงงานๆๆๆ นักเรียนก็จะค้นคว้าเฉพาะส่วนที่ตัวเองทำ ก็ไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ เมื่อตอนม.4 ผมแอนตี้ภาษาไทยมาก เพราะอาจารย์สั่งแต่งาน พอใกล้สอบก็สอนนิดนึง เคืองมาก เกรดร่วง - -""" มาม.5...งานเยอะกว่าเดิมอีก แต่ชักจะทำใจได้แล้วว่างานจะมียังไงบ้าง ซึ่งมันจะมีผลดีต่อคะแนน แต่ไม่ค่อยมีผลดีต่อสุขภาพจิต 555+ ปล.มีครูบางท่านให้นร.ทำงานแล้วเอามาเป็นสื่อการสอนของตนเอง แถมไม่ลงเครดิตของคนทำ(ก็คือนักเรียน)ลงแต่ชื่อครูเองด้วยไง - - จากคุณ : ScaperS - [ 6 ส.ค. 50 20:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ ^ ^ เหมือนกันครับ จากคุณ : มอสคุงอะครับ - [ 6 ส.ค. 50 20:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เรียน ม.6 ครับ วัยเด็กมันแป็บเดียว อย่ารีบโตเลยครับ จากคุณ : Keng -w - [ 6 ส.ค. 50 20:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 -ช่วยพูดถึงประสบการณ์นักเรียนจบ ม.4 เเล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยให้ฟังหน่อยซิครับ ผมว่าพี่ๆหว้ากอต้องมีหลายคนแน่เลย...ได้ม.ไหน คณะไร เรียนทันเพื่อนมั้ย ***************************************** ได้จุฬาฯ + คณะวิทย์ + เรียนไม่ทันเพราะเหนื่อยจากเรียน รด.(ที่ยังค้างมา เพราะฝึกค้างเอาไว้ตอนเอ็นท์) ไม่ดีหรอก คราวหน้าคราวหลังอย่าทำ เหนื่อย ไม่คุ้ม จากคุณ : คิดมากไป ดูนารุโตะดีกว่า (DigiTaL-KRASH!!!) - [ 6 ส.ค. 50 21:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรียนๆไปเถอะครับ มาเรียนสาย ปวช. แบบผมแล้ว เริ่มอยากเข้ามหาลัยจะได้ลำบากน้อยกว่าผม ตอนนี้เริ่มอยากไปเรียนสายสามัญ > < จากคุณ : papikasoda - [ 6 ส.ค. 50 21:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สอบเทียบรุ่นสุดท้ายปีไหนไม่รู้ รู้แต่ผมเนี่ยเอ็นระบบเก่ารุ่นสุดท้าย (โดนหลอกถามอายุแน่ๆ) ตอนนั้นขี้เกียจมาก คิดว่าเข้ามหาลัยได้จะสบาย กลายเป็นงานหนักกว่าเดิม พอเรียนจบ คิดว่าทำงานมีเงินใช้จะสบาย กลายเป็นงานหนักกว่าเดิมอีก มีเงินแต่ไม่มีเวลาใช้ อยากกลับไปเรียนอนุบาล  -_-" จากคุณ : Bobby (bob26623) - [ 6 ส.ค. 50 21:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #13 ถ้ามาสายช่าง ไปต่อ ปวส ก่อน แล้วมามหาลัย อีก 2 ปี ผมว่าเข้าง่ายกว่าเอนท์อีก จากคุณ : oppertunity - [ 6 ส.ค. 50 21:16:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเรียนปวชมา ปี1ในห้องเรียนกัน50คนได้ ผลการเรียนเน่าสุดๆ พอปี2-3ไปเรียนภาคค่ำ ในห้องมีแค่4คน แต่ละคนก็วัยทำงานกันหมด.. โอ้วทีนี้รู้สึกถึงความแตกต่างได้ เพราะต้องทำอาไรเองหมดเลย ไม่มีใครให้ลอก ผลคือคะแนนเทพ นำความรู้มาใช้ได้เต็มๆ จากคุณ : IdiotBox - [ 6 ส.ค. 50 21:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จบมาแล้วจะคิดถึงชีวิตม.ปลายครับ มันมีอะไรมากกว่าการเรียน จากคุณ : Sympho - [ 6 ส.ค. 50 21:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เรียนไปเถอะครับหลังจากทำงานแล้ว จะพบว่าตอนเรียน สบายยังกะอะไรดี อ่อเห็นด้วยนะ เรียนสายวิชาชีพเนี่ย จากคุณ : sariell - [ 6 ส.ค. 50 21:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คห. เจ็ดครับ ผมเคยเรียนจบ ม.หก ที่ไทยแล้ว ไปต่ออเมริกาอีกหนึ่งปี อยากบอกว่า ไอ้ที่บ่นว่าหนักในเมืองไทย นับว่ากระจอกมากเลยครับ เป็นเด็ก ม.ปลาย เคยต้องเขียนรายงานสิบห้าหน้า เป็นงานเดี่ยว โดยห้ามก๊อปปี้แปะจากอินเทอร์เน็ตไหมครับ เคยทำการบ้านเลขวันละยี่สิบกว่าข้อในเรื่องที่ยังไม่ได้เรียนไหมครับ เคยต้องเตรียมบทพูดออกไปโต้วาทีแทบทุกสัปดาห์รึเปล่า ต้องทำรีเสิร์ชในเรื่องนอกหนังสือเรียน แล้วสรุปความเป็นสไลด์ออกไปพูดคนละยี่สิบนาทีไหมครับ... คนฟังเป็นอาจารย์หลายคนด้วยนะ ถ้าลอกหรือก๊อปแล้วถูกจับได้ ก็โดนไล่ออกสถานเดียว แต่เขากันเวลาสองชั่วโมงหลังเลิกเรียน ไว้เล่นกีฬา เป็นคาบกีฬาทุกๆ วัน การบ้านเด็กไทยเบามากครับ แต่ไปหนักเวลาใกล้สอบ มีหลายวิชา และเรียนลึกเกินที่เด็กอยากรู้ แต่ผมก็ว่า มันดีสำหรับคนที่บริหารเวลาเป็นนะครับ ทำให้รู้ได้กว้างกว่าฝรั่งมาก แล้วก็ประยุกต์ใช้ได้กับหลายๆ อย่าง น้องอย่าเพิ่งเบื่อ ม.ปลาย เลยครับ รายงานถ้าเป็นเรื่องที่ไม่อยากรู้ก็เผาๆ ส่งไปได้ อาจารย์ไม่อ่านหรอก เอาเวลาไปสนุกกับเพื่อนให้สุดๆ ทำกิจกรรมให้เต็มที่ ช่วยงานโรงเรียน กีฬาสี ทำงานชมรม ร้องเพลง เล่นดนตรี ยังดีกว่ามานั่งเบื่ออย่างเดียว เพราะถ้าน้องเข้ามหาวิทยาลัย โอกาสทำเรื่องพวกนี้จะมีน้อยลง แถมเวลาทำงานแล้ว จะไม่มีโอกาสทำเรื่องพวกนี้อีกเลย วัยรุ่นมันสั้น... น้องเอ๊ย จากคุณ : คมลิขิต - [ 6 ส.ค. 50 21:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อยากจบปะละ หรืออยากอยู่แค่นี้ โตขึ้นมันยุ่งกว่านี้อีก แค่นี้ยังไม่ทนแล้ว จะเอาอะไรมาก จากคุณ : tangs - [ 6 ส.ค. 50 22:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น้องครับ พี่จะบอกอะไรให้ พี่หน่ะ จบ IGCSE มา พอดีเรียนนานาชาติครับ เรียน ม.4 เทียบวุฒิื ม. 6 ได้ พอพี่สอบผ่านครบที่กระทรวงศึกษาธิการกำหนดปุ้ป พี่ก็สามารถเข้ามหาลัยได้เลย ใช่ครับน้อง มันฟังเหมือนหนทางนี้ ช่างง่ายมาก ใช่ครับ พี่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน พี่เลยไปสมัครสอบที่เกษตรครับ วิศวะการบิน เกษตร ภาคภาษาอังกฤษ ด้วยความที่ ความรู้อันน้อยนิด พี่สอบไม่ผ่านครับ ก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนั้น่พี่ก็ยังเรียนระดับที่สูงขึ้นกว่าเดิมนะ A Level ของอังกฤษ เช่นกัน แต่ตอนนั้น พี่คิดว่า เอิ่มม พี่สอบ IGCSE ผ่านแล้วนิเน๊อะ พี่จะเข้ามหาลัยที่ไหนก็ได้ แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก นั้นแหละครับ ปัญหา คือ ในเมื่อคิดว่าตัวเองผ่านแล้ว พี่ก็เริ่มขี้เกียจครับ ตัวเป็นขนเลยแหละ กลับบ้าน เข้ามานั่งอ่านพันทิป เล่น MSN ไปวันๆ การบ้านก็ทำๆ ให้ผ่านไปอย่างเดียว ผลก็คือ ผลสอบที่พี่ออกมาเนี้ย ห่วยแตกเกินคำบรรยายเลย พอพี่ขึ้น Year 13 ปุ้ป (ปีสุดท้าย เทียบแล้ว ม.6) พี่ก็เริ่มเรียนไม่ไหวครับ มันแย่มากๆ เลยแหละ แต่ก็นะ อ่านหนังสือใหม่ มานั่งทำอะไรใหม่ แต่ก็ไม่ทันแล้วครับ มันสายไปซะแล้ว ปรกติ เค้าเรียนกัน 3 วิชาครับ แล้วสอบทั้ง 3 วิชา แต่ ตอนนี้ พี่ลงสอบไปตัวเดียว และ ผลสอบมันก็จะออกในอีก 2 วันข้างหน้าด้วยครับ พี่เชื่อว่ามันก็น่าจะแย่เหมือนกัน แต่พี่ก็ไม่ได้ สนใจอะไรมากหรอกนะครับ เพราะตอนนี้พี่ติดมหาลัยแล้ว แต่ที่เข้่าได้ เพราะมันเป็นภาควิชาที่เข้าง่ายที่สุดแล้วครับ สำหรับมหาลัยที่พี่เรียนอยู่นะ พี่ติดตัวสำรองครับตอนแรก สำรองอันดับที่ 14 น้องอยากเจอมั้ยครับ ต้องมานั่งลุ้่นโทรศัพท์ ว่า เมื่อไหร่ทางมหาลัยจะโทรมาว่าติดแล้ว มันไม่ได้ง่ายอย่างที่น้องคิดหรอกครับ ถ้าเราพลาดแล้วก็พลาดเลยครับ เพราะฉนั่น ตั้งใจเรียนมากๆ ครับ ตอนแรกพี่ก็ไม่รู้หรอก คิดว่าตัวเองเจ๋ง จบ ม. 4 แล้ว เข้ามหาลัยได้แล้ว แต่ความจริงแล้ว ก็หมาตัวนึงแหละครับ เลิกล้มความคิดที่จะเข้ามหาลัยตั้งแต่ ม.4 ดีกว่าครับน้อง เพราะตอนนี้ พี่ก็ลำบากพอสมควร ในมหาลัยครับ ถ้าพี่ไม่ได้เรียนต่อ A Level พี่คงลำบากหนักกว่านี้ครับ ยังดี ที่พี่เรียนมาบ้าง เพราะสิ่งต่างๆ ที่เรียนมา มันช่วยได้เยอะครับ จากคุณ : เด็กกรุง - [ 6 ส.ค. 50 22:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พี่จะบอกว่า...พี่เป็นเหมือนน้องเลย ม.ปลายขี้เกียจเรียนมาก โดดประจำ  ก๊อปงานเพื่อน.. พอมาปีหนึ่ง... เรียนสายวิทย์....ความรู้ม.ปลายไม่แน่น พี่เรียนที่มหิดลอ่ะน้อง....สายวิทย์ ไม่ได้เรียนหมอนะ แต่เพื่อนพี่...เก่งๆกันทั้งนั้น ถ้าม.ปลายฐานแน่น.. อนาคตสดใส.. ใช้ชีวิตม.ปลายให้คุ้มค่านะน้อง ม.ปลายมีแค่ครั้งเดียว แต่มหาลัย...เข้าได้หลายครั้ง  ออกได้หลายครั้ง สู้ๆนะครับ จากคุณ : แตงไทยใส่น้ำแข็ง - [ 6 ส.ค. 50 23:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนนี้ปี 2 แอบเบื่อ(แวบขึ้นมาบ้างบางที) แล้วจะนึกย้อนกลับไป ม ปลาย ว่าตอนนั้นมันชิวขนาดไหน (จริงๆตอนรุ่นผมมันรุ่นสุดท้ายที่เป็น ent เลยชิวได้)ชีวิตสนุกสนานไม่เครียดเรื่องเรียน แต่พอมาถึงจุดนี้ที่จะเรียนๆเล่นๆไม่ได้แล้ว เราจะก้าวเดินแต่ละก้าว สอบแต่ละที แต่พอมองไปข้างหน้าว่าเราต้องเตรียมตัว นี่เพิ่งจะ ม ห้า อย่าไปเครียดกับการเรียนมากๆๆๆๆๆจนเกินไป ไปเล่นสนุกบ้างอะไรบ้าง(เอาแต่พองาม) เอาน่า ชีวิต มันก็ต้องเดินหน้ากันต่อไป สู้ สู้!! จากคุณ : Alovera - [ 6 ส.ค. 50 23:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน ใช้ ชีวิต มปลาย ให้คุ้มก่อน อยู่กับเพื่อน เรียน เที่ยว ใช้ชีวิตวัยรุ่น ก่อนดีกว่า ม 5 ที่ว่าหนัก เจอตอนปี 3 เข้าไป โหยขี้ปะติ๊วเลย ปี3 ที่ว่าหนัก พอมาทำงาน โหยขี้ประติ๊วไปเลย พอทำงานก็ว่าหนัก มีเมียแล้ว โหยขี้ประติ๊วไปเลย (อันนี้มั่วนะครับ) จากคุณ : คนข้างๆ - [ 7 ส.ค. 50 00:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนม. ๕ พี่ก็เคยเบื่อชีวิต ม.ปลายมาก ๆ รู้สึกเรียนอะไรก็ไม่รู้ตั้งเยอะแต่ไม่เห็นได้ใช้ แถมวิชาที่อยากเรียนก็ไม่มีบรรจุให้เลือกเรียน ก่อนอื่นคืออย่างให้น้องรู้ว่า ม.ปลายเป็นชีวิตที่ชิวมากนะ ปิดเทอมก็เยอะ เพียงแต่น้องต้องอย่ามุ่งแต่เรียนเพื่อเอ็นซ์ หรือคิดแต่ว่าม.ปลาย เป็นแค่ทางผ่านสู่มหาวิทยาลัย น้องควรจะใช้เวลาอยู่กับเพื่อน เรียนอะไร ทำอะไรที่น้องอย่างทำ ส่วนเรื่องเอ็นซ์ค่อยมามุ่งตอนม. ๖ แต่อย่างน้อยก็ควรตั้งใจเรียนตั้งแต่ม. ๔ เรียนแบบไม่ต้องหวังอะไรมาก แต่เรียนเพื่อฝึกสมอง เหมือนเราได้พัฒนาสมอง ทำเกรดพอใช้ และควรรู้ว่าตัวเองอยากเข้าอะไรแต่ต้น แล้วมุ่งไปเลย จากคุณ : คนเพิ่งเอ็นท์ (นภาอากาศ) - [ 7 ส.ค. 50 01:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นธรรมดาครับเพราะถ้ามีคนคิดอย่างนี้มากๆถือเป็นปกติครับ ประเทศถึงจะสมดุล  เป็นการคัดชนชั้นในสังคมน่ะมิฉะนั้นถ้าบ้านเราขยันเรียนกันหมดชนชั้นแรงงานจะขาดแคลน ปริญญาจะเกลื่อนเมือง วิศวะ แพทย์ ทนาย นักบริหารคงเดินกันควักเหมือนเมกาที่ เดินตามถนนผ่าน10คนต้องเจอซัก5คน  อเมริกาที่ว่าอ่อนทางวิทยาศาสตร์แลคณิตศาสตร์นั้นจริงครับ เพราะเขาเผื่อที่ไว้ให้คนที่เก่งด้านนี้จริงๆ ดึงเด็กเอเซียฉลาดๆจูงใจด้วยเงินสมองก็ไหลไปหมดแล้ว   ไม่จำเป็นต้องเอาเด็กที่ไม่เก่งมาฝืนเรียน แต่ให้มีโอกาสทางสังคมค่าแรงต้องสมเหตุสมผล คนจึงไม่จำเป็นต้องคิดว่าที่มาทำเพราะไม่ได้เรียนหนังสือ แต่มาทำเพราะมันช่วยไม่ให้อดตายได้    ถ้าคนเรียนมากจบสูงๆค่าแรงขั้นต่ำอาจแพง ผู้ประกอบการต้องพึ่งแรงงานต่างด้าวเยอะ แล้วคนจบสูงมาก้ต้องไปพึ่งรัฐบาล จากคุณ : harvardวิทยาคม - [ 7 ส.ค. 50 03:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ประเทศไทยควรเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว  หลักสูตรมีแทบทุกอย่าง วิศวะหลากสาขา วิทยาหลากสาขา แต่ไม่มีงานรองรับรัฐบาลจะมารู้ถึงปัญหานี้ได้ไงในเมื่อการเมืองยังไม่นิ่ง ยังแย่งอำนาจอยู่ ยังหต้องาทางลงสวยโดยไม่ต้องระวังหลัง วุ่นวายกับการต้องจ้างดารานักร้องมาเพื่อช่วยประชาสัมพันให้คนรับๆมันไปเหอะๆ  บ้านเมืองเราล้าหลังเยอะ แมร่งคิดได้ไงวะผมคิดจะปฏิวัติเมื่อ2-3วันก่อนพอคิดก็ปฏิวัติเลย555555555555 จากคุณ : harvardวิทยาคม - [ 7 ส.ค. 50 03:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จขกท เลิกคิดมากได้เลย ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่ คนเราก้อขี้เกียจเรียนทั้งนั้นละ อย่าว่าแค่ ม.5 ผมขี้เกียจมันทุกชั้น ตั้งกะอนุบาล ยัน จบวิศวฯ (ฮา... แต่จริง)  มันมาจาก คนเราไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ นั่นละครับ  ได้อั้ม จะเอาโฟร์ ได้โฟร์จะเอาพันซ์ ได้พันซ์จะเอา แพนเค้ก เป็นเด็ก ก้ออยากเป็นผู้ใหญ่ พอเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาจริงๆ ก้ออยากเป็นเด็กซะงั้น  อยู่ ม.5 ก้ออยากไป อยู่ มหาลัย เดี๋ยวไปอยู่มหาลัย ก้ออยากทำงาน พอทำงาน ก้ออยากมาเรียน  เรื่องธรรมชาติ  พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ แล้วก้อรักในสิ่งที่เป็น ทำสิ่งที่อยู่ในมือให้ดีที่สุดเสมอ  แล้วชีวิตจะมีความสุขครับ  สอบเทียบเข้า มหาลัยเลย เดี๋ยวดู seasons change ไม่สนุกนะเออ  555 จากคุณ : ARMS STRONG - [ 7 ส.ค. 50 07:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เดี่ยวพอคุณโตมาคุณจะเสียดายวัยเด็ก ผมพึ่งขึ้นปี 2 ยังอยากกลับไปเรียนม.ปลายอยู่เลยรู้สึกว่าเราพลาดอะไรหลายๆอย่าง และหลายๆอย่างเราน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ตอนเรียนม.ปลายผมก็เคยเป็นขี้เกียจเรียนแล้ว อยากรีบๆจบแต่พอจบมาแล้วกลับอาลัยอาวรณ์อยากกลับไปเรียนอีกครั้ง ถ้าเราสามารถย้อนเวลาได้จริงผมจะย้อนกลับไปเรียนม.4ใหม่ จากคุณ : Virgil - [ 7 ส.ค. 50 07:27:06 A:58.9.87.179 X: TicketID:146331 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จริงๆอาการเบื่อเเบบนี้น่าจะอยู่ตอนเีรียนมหาวิทยาลัย ปี 2-3 มากกว่า เพราะเป็นช่วงที่เบื่อๆ เซ็งๆ อยู่ตอนกลางๆ จะจบก็ยังไม่จบ จากคุณ : bigwores - [ 7 ส.ค. 50 08:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า มีน้อง เรียน สอบเทียบ ม3  ตอนอยู๋ม 1  แล้วก็สอบเทียบได้ ม6  เอ็นติด เรียนจนจบ  ไม่มีใครรับทำงาน เพราะอายุไม่ถึง 18 สุดท้ายก็ต้องเรียนต่ออยู๋ดีหละครับ  เพราะไม่รู้จะไปทำไร จากคุณ : oakemon - [ 7 ส.ค. 50 09:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ใช้ชีวิตให้คุ้มครับ... ตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือครับแล้วเราจะมีทางเลือกของชีวิตมากขึ้น สมัยตอนผมเรียน ม. ปลายเป็นพวกเกเรและขี้เกียดมาก ๆ ใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไม่คิดถึงอนาคต จบมาเกรด 1.87 คะแนน GPA และ PR ในสมัยที่ผมเอ็น เต็ม 100 ผมได้ แค่ 8 คะแนน อย่าไปหวังเอ็นมันเลย...ผมก็เลยมาเรียน ราชภัฎ แทน มาขยันเอาช่วงนี้แหละ สิ่งที่อยากเป็นกลับไม่ได้เป็น และก็แอบเสียดายมาถึงทุกวันนี้ ว่าถ้าเราขยันตั้งใจเรียนสมัยเด็ก ๆ เราคงสมหวังกับสิ่งที่เราอยากจะเป็น...แต่ถ้าถามว่าเสียใจมัย. ผมไม่เสียใจกับอตีดของผมครับแต่เสียดาย... ถึงแม้มันไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ แต่ผมกับได้อะไรหลาย ๆ อย่างในสิ่งที่ทุกคนคิดว่ามันไร้สาระ แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะค้ำครวญเมื่อตอนที่สายไปนอกจากทำวันนี้ ให้ดีที่สุด จำได้ว่าตอนเรียนจบใหม่ ๆ หางานทำอยากมาก ๆ จนถึงอยากที่สุด เมื่อผมเริ่มต้นชีวิตได้ต้องขอบอกว่าเหนื่อยมาก ๆ เหนื่อยกว่าตอนเรียน ซะอีก...ทำงานแล้วมันหนื่อย ๆๆ จริง ๆ ที่สำคัญผมต้องเรียน ป.โท ด้วย เรียกว่า ไม่มีวันไหนที่ได้พักผ่อน..แบบเต็ม ๆ ทำงานเสร็ด กลับบ้านมาก็ต้อง ทำการบ้าน  ต้องอ่านหนังสือทำรายงาน เสาร์ อาทิตย์ก็ไปเรียน   เวลาให้แฟนแทบไม่มี เวลาให้ที่บ้านก็แทบไม่มี เวลาให้ตัวเองยังไม่มีเลย... มีแต่ให้กับเรื่องงานกับการเรียน.. ถ้าน้องคิดว่าตัวเองทำรายงานต้องเรียนตอน มอ.ปลาย แล้วลำบาก เบื่อที่จะเรียน  ผมก็เข้าใจ...เพราะในชีวิตคนนั้นมันก็มีแวบหนึ่งกันทั้งนั้น ที่ขี้เกลียดและก็เบื่อ...แต่เราจะอยู่กับมันนานไม่ได้ เพราะชีวิตข้างหน้าเราต้องลำบากกว่านี้เยอะ...ในชีวิตข้างหน้านั้น น้องต้องทนฝื่นกับสิ่งที่ไม่อยากทำ...แค่นั้นมันจิ๊บจ๋อยครับ มันคือบทเรียน และแบบฝึกหัดชีวิตที่เราต้องทำ... ผมก็เข้าใจนะครับว่าการศึกษาของเมืองไทยมันค่อยข้างสับสนวุ่นวาย เปรียนไปเปรียนมา โอ้..งงงงงง.. เอาเป็นว่าตั้งใจเรียน ถ้าเบื่อก็พัก เล่นก็ฬาทำกิจกรรม ..มาก ๆ ถ้ามองอะไรให้มันสมบูรณ์แบบ...ถ้าเราคาดหวังว่าสมบูรณ์แบบ ไปหมดแล้วเราจะเครียด ตรึงในสิ่งที่ควรตรึง และก็หย่อนใน สิ่งที่ควรหย่อน  ตัวเราเองรู้ศักยภาพของตัวเองดีที่สุดครับ... สุดท้ายขอบบอกว่าอย่าไปเครียด...ใช้ววิตให้มีความสุขก็พอแล้ว จากคุณ : kokobig - [ 7 ส.ค. 50 10:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาเล่าเรื่องสมัย สอบเทียบ ม.6 นะคะ ตอนนั้นอยู่ ม.4 ทุกคนในห้องสอบเทียบกันหมดเลย มีเพื่อน 2 คน ที่สอบเทียบได้ผ่านหมด ตั้งแต่ อยู่ ม.4 ก้อไป Ent' 2 คนนั้น ติด กายภาพฯ มหิดล คนนึงเรียนคณะนั้นจนจบ อีกคนนึงเรียนไปได้ 3 ปี ก้อย้ายไปเรียนคณะแพทย์ ด้วยวิธีใด ก้อไม่ทราบได้ เพราะไม่ได้ติดตาม (อาจจะ Ent' ใหม่ หรืออะไรก้อตามแต่) พอจบ ม.5 ทุกคนสอบเทียบผ่านกันหมด แล้วเพื่อนในห้อง Ent' ติดกันครึ่งห้อง แต่พี่ไม่ติดค่ะ ซึ่งในปีนั้น เป็นระบบ Entrance ที่ประกาศผล 2 รอบ ซึ่งวุ่นวายและสับสนมาก  (เป็นปีแรก และปีเดียว ที่มีการประกาศผล Ent' 2 รอบ อันเนื่องมากจากการคาดการณ์ว่า นักเรียนจะสละสิทธิ หรือ ฯลฯ) ชั้น ม.6 พี่และพวกพี่ที่เหลืออีกครึ่งห้อง ก้อจำใจไปโรงเรียน ไปบ้างไม่ไปบ้าง เพราะไม่ได้สนใจอะไรแล้ว เพราะว่าจะจบ ม.6 ในโรงเรียนหรือไม่จบ ก็ไม่มีผลใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเราได้วุฒิ ม.6 มาจาก กศน. เรียบร้อยแล้ว พวกเราไปโรงเรียนทั้งๆ ที่ในใจ ก้อท้อแท้เหลือเกิน ทำไมเราถึง Ent' ไม่ติดเหมือนคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่ก้อทุ่มเทกันสุดชีวิต แต่พอเรียนๆ ม.6 ไป ได้ทำกิจกรรมอะไรมากมาย ในฐานะพี่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นงานกีฬาสี หรือ อื่นๆ นั่นทำให้ พวกเราที่เหลืออยู่ รักและสามัคคีกันมาก ได้เรียนรู้ความสุข ได้เรียนรู้ความเศร้า ได้เรียนรู้ถึงความรัก และ ประสบการณ์ ที่เพื่อนๆ ที่เข้ามหาวิทยาลัยไปแล้ว ไม่มีโอกาสได้รับรู้ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจของพวกเราถูกหล่อหลอมด้วยประสบการณ์ชีวิต .. แล้วปัจจุบันนี้ ไม่ว่าคนที่เรียนแค่ ม.4 หรือ ม.5 หรือว่า เรียนจนจบ ม.6 ในโรงเรียน ก้อต้องออกมาทำงาน ทำมาหากิน ในชีวิตจริงเหมือนกัน ไม่มีใครด้อย ใครดีกว่ากัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนมีไม่เท่ากัน คือ ประสบการณ์ชีวิต ม.ปลาย ค่ะ และทุกคนก้อยังคงพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ถ้ารู้ว่าชีวิตมันสับสนวุ่นวายขนาดนี้ ขอมีชีวิตเป็นเด็กอีกนานๆ จะดีกว่า.. หวังว่า เรื่องที่พี่เล่ามาให้ฟังนี้ คงจะให้อะไรกับน้องบ้างนะคะ และบางครั้งน้องอาจจะยังไม่รู้สึกถึงความรู้สึกนี้อย่างแท้จริง แต่พี่เชื่อว่า ซักวันที่น้องเรียนจบ ออกมาทำงาน น้องจะต้องนึกถึงกระทู้นี้ของน้องอย่างแน่นอนค่ะ จากคุณ : Select Star - [ 7 ส.ค. 50 10:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เล่าให้ฟังเฉยๆใช่มั้ย ได้เลย เป็นคนนึงที่เคยสอบเทียบเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เพราะตัวเองอยากสอบเทียบ เป็นเพราะแม่อิจฉาเพื่อนๆ ญาติๆ ที่มีลูกสอบเทียบกันแล้วเข้ามหาลัยได้ก่อนจบม.6 เรามันเรียนไม่เก่ง GPA แค่ 1.3 (จริงๆ) ไม่เคยคิดว่าจะไปสอบแข่งอะไรกับใครไหว แต่โดนแม่กดดันจนต้องไปสอบเทียบ (ตอนม.5) ตอนนั้นการสอบเทียบกำลังฮิตมาก มีนักเรียนจำนวนมากไปแย่งใบสมัครสอบ เกือบจะเป็นม๊อบกลายๆ แต่เพราะแม่ต้องการ เราก็ไม่มุดม๊อบเอากะเขาด้วย แต่เรามันนักเรียนโรงเรียนเอกชน(หญิง)หน่อมแน้มอ่ะ ชิงใบสมัครกะเขาไม่สำเร็จ โดนแม่ดุเลย แต่ก็เอาใหม่ ไปอีก จนในที่สุดก็ได้สมัครสอบเทียบจนได้ ทีแรกก็คิดว่ามันจะยาก ที่ไหนได้ ข้อสอบง่ายสุดๆ GPA จากเดิม 1.3 กลายเป็น 3.4 โห แม่เราดีใจใหญ่ แต่เรารู้ ก็ข้อสอบมันโคตรจะง่าย แม่ได้เอาเราไปอวดญาติแล้ว แต่นั่นมันแค่ขั้นแรก ขั้นที่สอง เราก็ต้องสอบเอ็นทรานส์ให้ได้ ไม่งั้นมันผิดวัตถุประสงค์ (เซ็งฉิบเป๋งเลย ตอนนั้น) เพราะว่าตอน ม.4 เราไม่ยอมสอบเทียบ ก็เลยมีโอกาสแค่ม.5 ครั้งเดียว ต้องสอบให้ได้ เพื่อแม่ แต่เรามันโง่นี่หว่า GPA 1.3 เอง แถมขี้เกียจอีกต่างหาก มันก็ต้องใช้วิธี เลือกอันดับสุดท้ายเป็นมหาลัยที่เข้าง่ายๆหน่อย ตอนนั้นเขาให้ 5 ตัวเลือก ก็เลือก จุฬา ธรรมศาสตร์ ... ... แล้วก็ มหาลัยXX และแล้วก็ต้องสอบ เราก็พยายามเต็มที่นะ (ด้วยความรู้ ม.5) เพราะถ้าไม่ติดแม้กระทั่งXX คงเซ็งแน่ ผลออกมาปรากฎว่า ติด!! เย้.. แต่ติด XX นั่นแหละ... แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว อวดใครต่อใครได้สมใจแล้ว แต่เราไม่อยากไปเรียนที่นั่นอ่ะ ก็เลือกเอาไว้กันตกเฉยๆนี่หว่า ถ้าติดจุฬา ธรรมศาสตร์ก็ว่าไปอย่าง (ได้แต่ฝัน) ก็เลยใช้ข้ออ้างที่ผู้ใหญ่ชอบใช้สนับสนุนการสอบเทียบกันตอนนั้น ว่าเป็นการแค่ลองสนามเพื่อให้รู้แนวข้อสอบ ขอกลับไปเรียนม. 6 ต่อ ปีหน้าจะได้สอบได้ที่ดีกว่านี้ แม่ก็โอเค เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ชื่อว่าสอบติดแล้ว... แล้วเราก็ขึ้นม.6 โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องอัตราการสอบเข้ามหาลัยได้สูงซะด้วย ทุกๆปีจะมีชื่อนักเรียนที่สอบเข้ามหาลัยได้(พร้อมคณะและมหาลัยที่สอบได้)ขึ้นบอร์ดไว้ เราก็ไปโผล่อยู่ในนั้นด้วย(ว้าว เป็นไปได้ไงเนี่ย) อยู่ในบอร์ดนักเรียนที่สอบเข้าได้ตั้งแต่ม.5 เจ๋ง...ซะเมื่อไหร่ มีนักเรียนสอบได้หลายสิบคน ม.4 ก็มีติดด้วย ส่วนใหญ่ก็กลับมาวนเวียนอยู่ในโรงเรียนเนี่ยแหละ ไม่ไปไหนหรอก แล้วปีสุดท้ายของโรงเรียนนี้ จะเน้นหนักที่การติดเข้มเข้ามหาลัยเนี่ยแหละ ทั้งเรียนพิเศษเสริม มีสอบเช็คสภาพนักเรียนทุกสัปดาห์ ไอ้เรามันขี้เกียจอยู่แล้ว โง่ด้วย พอเหนื่อยหน่ายก็ไปบ่นให้แม่ฟัง แม่เราก็ว่า ก็ไม่จำเป็นต้องพยายามมากก็ได้ ถึงจะสอบตกที่โรงเรียนนี้ เราก็มีวุฒิม.6 อยู่แล้ว ให้ไปเรียนกวดเฉพาะวิชาที่ต้องสอบเอ็นทรานส์ก็พอ วิชาอื่นๆก็ช่างมัน ไม่เป็นไร.... อือ...เราก็อึ้ง เอาไงดีละที่นี้ ม.6 แล้วต้องสอบให้ได้จริงๆแล้ว ยิ่งคนเคยสอบติดมาแล้ว สอบอีกทีเกิดไม่ติดขึ้นมาคงแย่แน่ จะให้เลือก XX อีกก็ไม่ได้อยากไปเรียน เราก็ติดค่านิยมในการเลือกมหาลัยที่มีชื่อเสียงกะเขาเหมือนกันนะ แต่ถ้าเลือกแต่มหาลัยดีๆ ก็มีสิทธิตก ทำสถิติโรงเรียนเสีย แถมแม่คงรับไม่ได้แหงๆ โชคยังดี กลางปีนั้นเอง เราไปลองสอบเข้า abac แล้วก็ติด เย้... สอบแค่สองวิชา เลขกะอังกฤษ เลขเป็นวิชาถนัดของเรา ส่วนอังกฤษซุปเปอร์ห่วย ดันสอบติด (remedial45 ชาว abac น่าจะรู้จัก) เราคิดว่า งานนี้ไม่เอาไม่ได้แล้ว ดีกว่าไปเสี่ยงกับเอ็นทรานส์ เลยบอกแม่ขอไปเรียนที่นี้แล้วกัน ปลายปีจะลองสอบเอ็นฯดูก็ได้ (แต่ถ้าไม่ติดก็เพราะเรียนหนัก :P เตรียมข้ออ้างไว้พร้อมแล้ว..) แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ไปสอบเอ็นฯ เพราะว่าเรียนหนักจริงๆ (ไม่ได้อ้าง) เราเป็นลูกคนเดียวในครอบครัวที่สอบเทียบและเข้ามหาลัยได้ก่อนจบม.6(ตั้งครึ่งปี...โอ้โห) แม่เราดีใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ abac มันเรียนยาก เราเรียนอยู่ห้าปีเต็มๆ (หักม.6 ไปครึ่งปี ไม่ขาดทุนมาก..เอาเข้าไป) ถึงจะเรียนจบช้า แต่ก็ไม่มีใครสนใจแล้ว ความมุ่งมั่นใช้มันหมดตั้งแต่ตอนสอบเข้า เรียนจบไหงมันรู้สึกงั้นๆหว่า ต้องทำงานแล้วเรา แล้วคิดว่าทำอะไรเป็นมั้ย ก็ไม่อ่ะ ต้องไปฝึกหัดใหม่หมดอยู่ดี ที่เรียนๆมาก็ได้ใช้แค่นิดหน่อย ตอนนี้มาคิดว่า เราเรียนหนังสือกันไปทำไมเนี่ย เอาเวลามาฝึกงานตั้งแต่แรก ป่านนั้นคงเก่งไปแล้ว ย้อนกลับไปคิดว่าที่แล้วๆมาเราทำอะไรอยู่ เรียนหนังสือเพื่อสอบ ไม่ใช่เพื่อความรู้ ตลอดเวลาคิดแต่ว่าจะต้องสอบให้ผ่าน เอ็นฯให้ติด เรียนให้จบ เป้าหมายในชีวิตที่แท้จริงไม่เคยคิดถึงเลย คณะที่เลือกเรียนก็เลือกไปงั้นๆแหละ ตามความนิยม ไม่ก็ตามพ่อแม่เลือกให้ จบแล้วก็ไม่ได้ทำงานที่ใจรัก (จริงๆแล้วรักอะไรก็ไม่รู้ เพราะไม่เคยคิด) ตอนนี้แค่ทำมาหากินไปวันๆเท่านั้นเอง ก็อยู่ได้อะนะ ไม่อดอยาก แต่รับรองว่าน่าเบื่อหน่ายกว่าสมัยเรียนม.ปลายแน่ๆ ถ้าคุณเจ้าของกระทู้ยังอ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ฝากไว้ละกัน อย่าปล่อยให้การเรียนการสอบมันบังตาจนมองไม่อนาคตของตัวเอง แล้วก็มองให้มันไกลๆหน่อย ว่าอนาคตอยากจะทำอะไร ไม่ใช่มองแค่การสอบเอ็นฯ การเข้ามหาลัย ถ้าอยากจะมีความสุขกับชีวิตในอนาคตละก็นะ ขอบคุณที่ทนอ่าน... การเรียนไม่สำคัญ ความรู้ต่างหากที่สำคัญ (may not be applicable in Thailand :P) จากคุณ : ari - [ 7 ส.ค. 50 11:13:50 A:210.213.11.194 X: TicketID:102543 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มีครับ สมัยผมเรียนสอบเทียบกันตรึม ทำไมถึงเลิก เขาบอกว่าเด็กสอบเทียบบางคนไม่เก่งจริง แต่สอบเก่ง พอเอนทรานเข้ามาเรียนแล้วปรับตัวไม่ได้ ความรู้และประสบการณ์ไม่แน่นเพราะไม่ได้เรียนรู้ประสบการณ์ตามวัย ส่วนการสอบเทียบเขาบอกว่าสงวนเอาไว้ สำหรับคนที่ขาดโอกาสทางการศึกษามากกว่าตั้งใจจะเอาไว้เป็นทางด่วนสำหรับเด็กเก่ง แต่ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นเด็กเก่งที่สอบเทียบมา แล้วเรียนไม่ได้ซักคนนะ ผู้ใหญ่ท่านว่ามาอย่างนั้นก็ว่าตามกัน ปีสุดท้ายที่มีสอบเทียบจำได้แค่ว่าหลังจากที่ผมสอบไม่กี่ปี รอดมาหวุดหวิด ผมว่าน้องน่าจะเรียนเก่ง แล้วถ้าน้องเก่งจริงไม่ต้องรีบไปเตรียมเอ็นอะไรมากมายหรอกครับ เอาแค่ตั้งใจเรียนวิชาเรียนให้ดีก็พอ เรื่องเอ็นทรานซ์น่ะมันง่ายมากๆ ถ้ารู้สึกเบื่อๆ รู้สึกว่าวิชาที่เรียนมันไม่น่าเบื่อและชินชา ลองท้าทายตัวเองสิครับ ลองทำการบ้านให้ดีกว่าที่เคยทำ ลองทำรายงานแบบเยี่ยมไม่เคยมีเด็กม.ปลายทำได้มาก่อนเลย แบบอาจารย์เห็นแล้วอึ้งนายแน่มาก ถ้ายังไม่พอลองจับกลุ่มกับเพื่อนๆติวกันให้เอ็นทร้านซ์เข้าไปได้ยกชั้นดู ลองดูว่าทำได้มั้ย ถ้าผมย้อนกลับไปได้ผมอยากลองทำดูคงสนุกดี เรื่องน่าสนุกท้าทายมันมีตั้งเยอะ ถ้าเราคิดจะทำ อยู่ที่ไหนก็ทำได้นะ ส่วนเรื่องงาน รายงาน ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราก็ต้องทำ เด็กม.ปลายก็มีงานของเด็กม.ปลาย เด็กมหาวิทยาลัยก็มีงานของเด็กมหาวิทยาลัย คนทำงานก็มีงานของคนทำงาน ถ้าเราไม่หาแง่มุมที่สนุกของงาน ไม่ว่าเราจะทำงานอะไรมันก็น่าเบื่อได้หมดล่ะครับ จากคุณ : มังกรใจเย็น - [ 7 ส.ค. 50 11:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สมัยนี้ไม่มีสอบเทียบ ผมก็ยังเซ็งๆ ต้องเรียนบ้าๆบอๆ 3 ปีทั้งๆที่เนื้อหาอะไรผมยัดจนจบตั้งแต่ม.5 แล้ว วิชาที่ไม่ใช่เรื่องที่ผมสนใจก็อ่านซะ 7 วันแล้วไปสอบ อยู่ดี ช่วงม.ปลาย มีเวลาก็ใช้ชีวิตให้คุ้มเถอะครับ เข้ามหาลัยแล้วจะมามัวดอท มัววินนิ่ง มันไม่ได้แล้ว 1 เดือนก่อนสอบนั่งทำโจทย์ยังไม่แน่นเลยครับ ยิ่งคณะที่โหดแล้ว อ่านแน่นยังไง สอบเสร็จก็เจอคนเหยียบ 55+ จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 7 ส.ค. 50 12:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สู้ๆนะคะ จากคุณ : -ทำเป็นเล่นไป- - [ 7 ส.ค. 50 12:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อาจจะเป็นบรรยากาศ และสภาพแวดล้อมของแต่ละห้องแต่ละโรงเรียนด้วยมั้งครับ สมัยผมอยู่ ม.ปลาย โรงเรียนผมจะค่อนข้างเน้นทั้งในเรื่องวิชาการและกิจกรรมควบคู่กันไปครับ การแบ่งกลุ่มแบ่งสีเพื่อการทำกิจกรรมหรือกีฬา ใครอยู่สีไหนก็จะได้อยู่สีนั้นไปจนจบ และเพื่อนๆ ทุกคนในห้องก็จะอยู่สีเดียวกับเราด้วย ดูแล้วเหมือนเป็นการจำลองลักษณะคณะของมหาวิทยาลัย ทำให้เกิดระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง (แต่ไม่มีว้ากนะครับ) ทำให้มีความเต็มใจในการร่วมกิจกรรมเพื่อสีของตัวเองอย่างเต็มที่ ส่วนด้านวิชาการอาจารย์ก็เน้นเรื่องการทำงานในลักษณะที่ใช้ความคิด ความเข้าใจและการนำไปใช้ได้จริง บางอย่างก็อาจจะน่าเบื่อบ้างแต่ตอนนี้ก็มาคิดได้ครับ มันก็เหมือนเป็นการฝึกตัวเองครับ ฝึกกับการทำในสิ่งที่เราไม่ถนัดไม่ชอบและน่าเบื่อ ตอน ม.4 ก็เห่อเตรียมสอบเทียบกันแบบนี้แหละครับ พอซักพักก็ค่อยๆ ล้มเลิกไปทีละคน จนในที่สุดห้องผมก็ไม่มีใครสอบเทียบกันเลยซักคน  และก็จบ ม.6 ถ่ายรูปพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคน ผมยังจำภาพตอนที่ผมส่งกระดาษคำตอบวิชาสุขศึกษาซึ่งเป็นการสอบวิชาสุดท้ายในชีวิตมัธยมปลาย ผมยังจำภาพนั้นได้ชัดเจนมาก อารมณ์มันหวิวๆ มากเลยครับ ทั้งเพื่อนทั้งอาจารย์น้ำตาซึมกันถ้วนหน้าครับ จากนั้นก็แยกย้ายกันไป Entrance ติดบ้างไม่ติดบ้าง แต่ถ้ามีโอกาสก็จะพยายามนัดมาเจอกันให้ได้เยอะที่สุด ถึงแม้อาจจะไม่ครบก็ไม่เป็นไร ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยผมก็ได้ใช้ประโยชน์จากกิจกรรม และงานที่อาจารย์เคยให้ทำสมัยที่เรียน ม.ปลาย มาประยุกต์ใช้ได้อย่างดีครับ และมีความรู้สึกว่าเราเป็นคนที่ปรับตัวเข้ากับใครได้ง่าย เพราะความเคยชินจากการที่เราเคยทำกิจกรรม และทำงานกันเป็นทีมกันมาแต่สมัยมัธยม พอมาเจอสิ่งที่หนักๆ และปัญหาในมหาวิทยาลัยและชีวิตการทำงาน ก็เลยปรับตัวได้ไม่ยากครับ มันทำให้เราแบ่งแยกระหว่างเรื่องเรียนและเล่นได้ ทำให้เราเรียนและทำงานได้มีประสิทธิภาพแล้วก็ไม่เครียดด้วยครับ ทุกวันนี้ผมยังคิดเลยครับว่าโชคดีมากที่ได้มีโอกาสใช้ชีวิตวัยรุ่นได้อย่างคุ้มค่าครับ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 17:52:23 แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 17:39:14 จากคุณ : KenshiroJr. - [ 7 ส.ค. 50 15:33:30 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณพี่ๆชาวหว้ากอจริงๆครับกระทู้ทำให้ผมคิดตามตั้งแต่คห.ที่1-38 เลย ทำให้ผมรู้อีกว่าผมยังใช้ชีวิตม.ปลายไม่คุ้มค่าเท่าไหร่ เพราะมีหลายอย่างที่ไม่ได้ทำเหมือนกัน...ต่อไปนี้งานงผมคงต้องตั้งใจเรียนในห้องเหมือนเดิม เก็บGPa ให้ได้ๆมากๆ เท่าที่จะทำได้.... ขอบคุณครับ จากคุณ : weerawatnak (weerawatnaks) - [ 7 ส.ค. 50 16:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อย่าเพิ่งเบื่อ ตอนอยู่ม.ห้าเรายังไม่เบื่อเลย เพิ่งมาเบื่อตอนม.หก โชคดีที่อเมริกาส่งใบสมัครมหาลัยไปตั้งแต่ต้นเทอมของม.หก เกรดของม.หกเลยไม่จำเป็นต้องทำให้ดี (แต่ห้ามตกวิชาใดวิชาหนึ่ง) ตอนอยู่ม.ห้า เราสปิริตสูงมากๆ ทำอะไรหลายอย่าง ที่อเมริกาเวลาเค้าเลือกเข้ามหาลัยเค้าดูเกรด คะแนน SAT (คล้ายๆแบบว่าคะแนนกลางคนสอบทั้งประเทศอ่านะ) ดูกิจกรรม แล้วก็อ่านเรียงความที่เราต้องเขียนแบบว่าเราเป็นคนยังไง หรืออะไรอย่างนั้นอ่ะ ทีนี้พอเราขึ้นม.หกแล้วเราก็เลยขี้เกียจ มีเรียนแค่ห้าวิชา (ไปร.ร. 9.30 กลับ 15.15 บางทีโดดทั้งวัน บางทีโดดแต่ตอนเช้า เล่นเกมส์ดึกตื่นไม่ไหว บางทีก็โดดแต่ตอนบ่าย ไปเที่ยว) ทำการบ้านแค่วิชาเดียว(เลขของปีหนึ่ง ตั้งแต่อยู่ม.หกเนี่ยแหละ ถ้าไม่ทำตกแน่) ที่เหลือการบ้านไม่ทำแถมยังนอนหลับในห้อง เกรดเลยตกมาเหลือ 3.4 คงเป็นเพราะเราเบื่อเหมือนคุณนั่นแหละ ชีวิตตอนนั้นก็คิดแต่เมื่อไหร่จะได้เข้ามหาลัยฟะ ทีนี้พอม.หกเทอมสอง ได้จม.ตอบกลับจากมหาลัยที่สมัครไป มหาลัยที่อยากเข้า(อันดับประมาณ 40-50 ของอเมริกา) ดันไม่รับเรา ทำให้เรายิ่งขี้เกียจเข้าไปอีก แล้วก็เศร้ามาก ทำให้เกรดวิชาเลขตกลงไปถึง D+ สองอาทิตย์ต่อมาได้จม.ตอบกลับของอีกมหาลัยนึง (10-20 อันดับของอเมริกา เข้ายากมาก)ที่ส่งไปเผื่อฟลุ๊ก ปรากฏเค้ารับเข้า อ้าวเวรสิท่านงานนี้ ก็ตูตกเลขอยู่ ตอนนั้นเลยต้องหยุดขี้เกียจ เพราะไม่งั้นสิ่งที่เราตั้งใจทำมามันก็จะไม่มีค่าอะไรเลย ปรากฏเราผ่านวิชาเลข ได้ B ภายในสองเดือน หลังจากที่ตกข้อสอบทุกอัน (ได้แต่ D,F) มาเป็นได้แต่ AกับB รอดมาได้ ตอนนี้เข้ามหาลัยก็ไม่ต้องเรียนเลขของปีหนึ่งแล้ว เรียนของปีสองได้เลย ที่พูดมากเนี่ย คือจะบอกว่าอย่าเพิ่งขี้เกียจเลย หาแรงบรรดาลใจสิ เดี๋ยวพอเรียนจบม.หกแล้วจะรู้ว่ามันคุ้มค่า เมื่อก่อนเราก็คิดอย่างนายอ่ะ แต่มันก็คุ้มจริงๆ ถ้าย้อยเวลาได้เราคงขี้เกียจให้น้อยลง ไม่โดดเรียน ไม่หลับในห้องแล้วก็ทำการบ้าน เกรดเราควรจะเป็น 4.0 ถ้าเราทำการบ้าน 4.0 ดูแล้วน่าภูมิใจกว่า 3.4 เยอะเลย จากคุณ : svbl1412 - [ 7 ส.ค. 50 17:21:29 A:71.146.32.157 X: TicketID:102826 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สอบเอนท์แบบเก่า  ปี 2541  ครับ   แบบใหม่ก็  2542  เลย   (จำได้เพราะเป็นรุ่นสุดท้ายที่สอบแบบเก่าพอดี)   เหตุผลก็ ประมาณว่า  แบบเก่าทำให้เด็กเครียด,  ทำให้เด็กไม่ตั้งใจเรียน  เลยปรับเป็นแบบปัจจุบันครับ   เรื่องเรียนทันไม่ทันนี่  แล้วแต่ความขยันกะตั้งใจนะผมว่า  เพียงแต่ถ้าคุณเรียนซ้ำๆ  มันก็ทำใหุ้คุณเข้าใจได้ง่ายขึ้น (ถ้าอยากจะเข้าใจจริงๆ อ่ะนะ) ถ้าคุณเบื่อและชินชากับการที่ต้องทำการบ้าน รายงานโครงงานหรือการส่งงานอะไรต่างๆ  เข้าไปมหาลัย ก็ต้องเจอแบบแบบนี้อีกครับ   ชีวิตมหาลัยไม่ใช่ แค่สอบๆ ให้จบไปอ่ะครับ (ก็มีนะ ที่ราม ที่สอบๆ อย่างเดียวให้จบไป งานไม่ต้อง แต่ไม่ใช่ทุกคณะนะครับ)    ถ้าคุณเรียนจบ คุณทำงาน ก็มีงานอีกแหละครับ    ^^" จากคุณ : goddance - [ 7 ส.ค. 50 19:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 42 จะบอกว่าจบเตรียมก็ไม่ได้ เพราะดันออกตอน ม5 จากคุณ : I love Alpha - [ 7 ส.ค. 50 20:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตอนม.5คิดอย่างนั้นไม่แปลกครับ เป็นเหมือนกัน แต่พอขึ้นม.6เทอม1แล้ว อาจจะคิดแบบนั้นอยู่ เพราะก็เป็นเหมือนกัน แต่เข้าเทอม2เมื่อไหร่ อยากจะยืดเวลาให้นานๆจริงๆครับ เรียนไม่ค่อยมากทั้งที่ใกล้เอนท์ เพราะกิจกรรมเยอะมาก ทั้งกีฬาสี ต้องอยู่รร.จนดึกดื่น รายงานก็ช่วยกันปั่นเพราะรร.ปิดเร็วขึ้นเกือบเดือนเตรียมเอนท์ ไอคนที่นอนดึกอย่างพี่ก็ยังพอไหว แต่คนที่นอน3-4ทุ่มทุกวันนี่แทบจะตายเอา แต่ก็มันส์ดีครับ ช่วยกันจนเสร็จได้แล้วมันภูมิใจกว่าปกติ อ.ก็ไม่ค่อยเครียดกับการให้คะแนนครับ เพราะรู้ว่าเรามีเวลาน้อยมากๆ ยังมีเข้าค่ายด้วยกันกับเพื่อนครั้งสุดท้ายอีก(บางรร.อาจเข้าตอนเทอม1) ยิ่งหลังจบแล้วนะครับ อยากจะกลับไปรร.มันทุกวันเลย มีโอกาสไหนที่เพื่อนมารวมกันขอให้บอก ไม่เคยพลาดครับ จากคุณ : เบลอว่ารักแถบ - [ 7 ส.ค. 50 21:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มีคนมารำลึกความหลังเยอะแยะเลย เอามั่ง ผมเด็กต่างจังหวัดครับ เป็นรุ่นที่ไม่มีสอบเทียบแล้ว เลยต้องเรียนจนจบ ม.6 แต่ยังเป็นเอนท์แบบเก่าอยู่นะครับ (แบบที่ต้องสอบสองรอบน่ะ) ตอนนี้รุ้สึกคิดถึงตอนอยู่ ม.ปลาย สุดๆ โดยเฉพาะตอน ม.6 ซึ่งชิลมาก(ถ้าได้โควต้าหรือคะแนนดีตั้งแต่รอบแรก) เตะบอลหลังห้อง จับเพื่อนมัดกับโต๊ะ เอารองเท้ามาผูกกันเป็นพวงๆแล้วเอาไปซ่อน ปาน้ำจิ้มขนมจีบใส่พัดลม(ให้มันไปตกที่โต๊ะคนดวงซวย) เอาผ้าคลุมหัวเพื่อนแล้วเอาสมุดตี ฯลฯ ถ้ายังไม่เคยทำก็ลองทำดูนะครับ ถ้าเข้ามหาลัยแล้วไม่ได้ทำหรอก จากคุณ : Varga - [ 7 ส.ค. 50 22:07:36 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าย้อนเวลาได้ พี่ยังอยากไปเรียนใหม่ตั้งแต่ ม. 1 เลย เวลาต้องมาฟื้นความรู้เพื่อเรียนอีกทีเนี่ย มันทรมานยิ่งนัก ยิ่งสอบได้คะแนนห่วย หาโรงเรียนไม่ได้ซักที ชีวิตยิ่งหดหู่นะ มีชีวิตวัยเด็ก วัยเรียน วัยรุ่นก็ใช้ให้คุ้ม ใช้ให้ดี แล้วชีวิตที่เหลือจะสดใส จากคุณ : Living Extreme - [ 8 ส.ค. 50 03:10:19 ]

ความคิดเห็นที่ 46 "-ช่วยพูดถึงประสบการณ์นักเรียนจบ ม.4 เเล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยให้ฟังหน่อยซิครับ" แวะมาให้ความเห็นจากประสบการณ์ของผมครับ - สอบ entrance แบบระบบเก่า สอบเทียบเข้าวิศวะเกษตร ตอนจบ ม.4 - ไม่มีปัญหาในการเรียนครับ เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 - ไม่มีปัญหาในการคบเพื่อนครับ ส่วนเพื่อนจะมีปัญหาในการคบผมหรือเปล่า อันนี้ไม่รู้เหมือนกัน - ไม่ได้รู้สึกว่าำพลาดอะไรในชีวิต ที่ไม่ได้เรียน ม.ปลาย ต่ออีกสองปี entrance เข้ามหาวิทยาลัยตอนจบ ม.4 ก็ไม่ได้แย่มากมายแบบที่หลายๆคนคิดนะครับ เรื่องเรียนตามทันไม่ทัน ต่อให้จบม.6 แล้วไม่ตั้งใจเรียน ก็เรียนไม่ไหวเหมือนกันนะครับ จากคุณ : Quaternion - [ 8 ส.ค. 50 05:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผมอยู่  ม.5  เหมือนกันอ่ะ  สายวิทย์ เพิ่งสอบเสร็จสดๆร้อนๆเลยอ่ะ ผมรู้สึกหดหู่อยากบอกไม่ถูกอ่ะ เหมือนกับว่าผมไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้  - -" จากคุณ : kero_boyal0ne_kero - [ 9 ส.ค. 50 22:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตอนนี้ก็ต้องพูดว่าต้องทำตัวให้รับกับระบบให้ได้ และพยายามมากกว่า โครงงานเป็นตัวที่ทำให้รู้จักระบบกลุ่มและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แต่มันจะมีความสุขถ้าหากไม่มาทำสองอาทิตย์หรือสามวันก่อนส่ง - - และแน่นอนข้าพเจ้าไม่เคยมีความสุขเลย  - - ตอนนี้ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมอาจารย?ยังสั่งงานอยู่ทั้งๆที่น่าจะให้ลงมือเตรียมสอบจริงจังเสียที แต่อย่างว่า...ความเป็นจริงไม่ได้มีแค่หนังสือเรียน และการเรียนหนักไม่ได่ทำให้เราตายเสียก่อนหรอก จากคุณ : มอง ดู เบลอ - [ 11 ส.ค. 50 00:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 49 .......... เข้ามาอ่าน จากคุณ : เรารักหมีแพนด้า - [ 17 ส.ค. 50 23:20:07 ]