ความคิดเห็นที่ 1 การต่อสู้ระหว่าง ร.ล.ธนบุรี กับเรือข้าศึก ๔ ลำ ร.ล.ธนบุรี ได้ออกเรือเพื่อไปช่วยเรือตอร์ปิโด ทั้งสองดังกล่าวแล้วข้างต้นเมื่อเวลา ๐๖๒๐ ร.ล.หนองสาหร่าย และร.ล.เทียวอุทก ก็ได้ออกเรือตามมา เมื่อ ร.ล.ธนบุรีออกเรือมาได้เล็กน้อยก็พบเรือข้าศึก ๑ ลำ ทางท้ายเกาะไม้ชี้ ตรวจพบว่าเป็นเรือลาดตระเวนลามอตตฺปิเกตฺ ผู้บังคับการเรือตัดสินใจเข้าต่อสู้ทันที เพราะเรือลำนี้เป็นกำลังสำคัญของกองทัพเรืออินโดจีนฝรั่งเศส และได้สั่งการให้ ร.ล.หนองสาหร่าย และ ร.ล.เทียวอุทก หลบไปอยู่ทางเหนือของเกาะช้าง เพราะเรือทั้งสองเป็นเรือขนาดเล็กไม่มีโอกาสใช้อาวุธให้ถึงเรือข้าศึกในระยะไกล ร.ล.ธนบุรี มีระวางขับน้ำ ๒,๒๐๐ ตัน ความเร็ว ๑๖ น็อต มีปืนขนาด ๘ นิ้ว ๔ กระบอก ส่วนเรือลาดตระเวน ลามอตตฺปิเกตฺ มีระวางขับน้ำถึง ๙,๓๕๐ ตัน ความเร็ว ๓๓ น๊อต มีปืนขนาด ๖.๑ นิ้ว ๘ กระบอก ระยะที่รบกันเพียง ๑๔,๐๐๐ เมตร จัดว่าอยู่ในระยะปืนด้วยกันทั้งสองฝ่าย แต่ฝ่ายข้าศึกยิงได้เร็วกว่าาตามคุณลักษณะของปืน และยังมีตอร์ปิโดอีกถึง ๑๒ ท่อ การต่อสู้ระหว่างเรือทั้งสอง ซึ่งมีเส้นทางไปทางตะวันออกเริ่มเมื่อเวลา ๐๖๔๐ เสียงปืนเรือของทั้งสองฝ่ายใต้ได้ยินไปถึงจังหวัดตราดและจังหวัดจันทบุรี ฝ่ายเราได้ยิงถูกเรือข้าศึกก่อนบริเวณสะพานเดินเรือ ๒ นัด ฝ่ายข้าศึกเริ่มยิงตอร์ปิโดมายัง ร.ล.ธนบุรี ๓ นัด แต่ผิดเป้าหมาย ต่อมา ร.ล.ธนบุรี ก็ถูกกระสุนนัดแรกของข้าศึกที่ใต้สะพานเดินเรือ แล้วระเบิดเข้าไปในหอบังคับการ ผู้บังคับการเรือและจ่าเรือเสียชีวิตทันที นอกจากนั้นบาดเจ็บจำนวนหนึ่ง แรงระเบิดทำให้เครื่องถือท้ายเกิดขัดข้อง ต้นหน คือ ร.ท.เฉลิม ส่วางถาวร ได้รับบาดเจ็บที่ศรีษะ ต้องออกไปที่สะพานเดินเรือ เพื่อใช้เครื่องมือท้ายอะไหล่ที่ท้ายเรือ ร.ล.ธนบุรี ได้แล่นหมุนเป็นวงกว้างอยู่หลายรอบ ต่อเมื่อใช้เครื่องถือท้ายอะไหล่ได้แล้ว จึงกลับแล่นไปในทิศทางเดิม แต่การบังคับเรือไม่สู้จะคล่องแคล่วนัก เรือข้าศึกที่สิ้นสุดการต่อสู้กับเรือตอร์ปิโดของไทยทั้งสองลำได้แล่นเข้ามาสมทบกับเรือของฝ่ายตนระดมยิงมายัง ร.ล.ธนบุรี อย่างหนัก แต่ ร.ล.ธนบุรี ยังคงดำรงความมุ่งหมายในการต่อสู้กับเรือลาดตระเวนลามอตตฺปิเกตฺ เนื่องจากเรือลำนี้เป็นเป้าสำคัญ ร.ล.ธนบุรี ได้ยิงถูกเรือลามอตตฺปิเกตฺ ซ้ำอีกบริเวณสะพานเดินเรือ ซึ่งเข้าใจว่าได้ก่อให้เกิดความเสียหายและเกิดขัดข้องบางประการ เรือลำนี้จึงได้หันออก เลี้ยวไปทางขวาเพื่อหลบส้อมและขยายระยะยิงให้ห่างออกไป แต่ ร.ล.ธนบุรี ก็ยังดำรงการยิงต่อไปอย่างหนัก ซึ่งเป็นที่เชื่อได้ว่าได้ทำให้ข้าศึกเสียหายมากยิ่งขึ้น ร.ล.ธนบุรี กำลังทำการดับไฟที่ไหม้อย่างหนัก ร.ล.ธนบุรี ถูกยิงซ้ำเติมหลายนัด กระสุนถูกบริเวณห้องนายทหารและห้องพันจ่า ทหารบาดเจ็บและเสียชีวิตหลายนาย กระสุนนัดหนึ่งทะลุเข้าไปในห้องกระสุนป้อมท้าย แต่โชคดีที่ไม่ระเบิดมิฉะนั้นจะก่อให้เกิดอันตรายแก่เรือและกำลังพลอย่างหนักที่สุด กระสุนบางนัดเป็นกระสุนเพลิงและกระสุนกาซพิษ ทำให้ ร.ล.ธนบุรี เกิดไฟไหม้ขั้นหลายแห่ง ควันไฟตระหลบคลุ้งอยู่ในเรือข้างล่างบริเวณช่องทางเดินเรือตอนกลางลำ และกระจายไปทั่วจนมองไม่เห็นอะไร ทำให้หายใจไม่สะดวกแต่ ร.ล.ธนบุรี ก็ยังดำรงการระดมยิงไปยังเรือลามอตตฺปิเกตฺ อย่างต่อเนื่อง เวลา ๐๗๔๐ เครื่องบินข้าศึกได้บินมาอยู่เหนือเรือ ตอนแรกทุกคนดีใจว่าเป็นเครื่องบินฝ่ายเรามาช่วยเหลือ แต่แล้วเครื่องบินดังกล่าวได้ทิ้งระเบิด ๑ ลูก ถูกห้องสูทกรรม (ห้องประกอบอาหาร) ทำให้ไฟไหม้หนักขึ้น ทหารได้รับบาดเจ็บและชีวิตอีกหลายนาย แต่กระนั้น ร.ล.ธนบุรีก็ยังทำการรบได้ต่อไป และได้ยิงถูกเรือลามอตตฺปิเกตฺ ที่ตอนท้ายเรือบริเวณป้อมท้ายเข้าอย่างจัง เห็นประกายไฟและควันพลุ่งตามมา ทำความเสียหายให้เรือข้าศึกอย่างหนัก เรือแล่นส่ายไปมา และได้ชักธงสัญญาณขึ้นที่พรวนหลายราว กับเปิดแตรไซเรนเป็นสัญญาณส่งคำสั่งให้เรือลำอื่น ๆ ฝ่ายตน เรือเหล่านั้นจึงได้ล่าถอยออกไปจากยุทธบริเวณ เมื่อเรือข้าศึกหันหนีถอยไป ร.ล.ธนบุรี จะติดตามก็ไม่ทันเพราะความเร็วน้อย และสภาพของเรือก็ไม่อำนวยแล้ว ตามคำให้การของชาวประมง ได้ความว่าเมื่อเรือลามอตตฺปิเกตฺ แล่นออกไปนั้น ในเรือมีไฟลุกอยู่ที่ตอนท้ายเรือ และลำเรือตอนท้าย แปล้น้ำผิดกว่าปกติมาก เรือตามอีก ๓ ลำ ได้แล่นประคองไปทางทิศตะวันตก สภาพของเรือ ร.ล.เมื่อไฟสงบชั่วคราว เมื่อเรือฝ่ายข้าศึกได้พากันล่าถอยไปแล้ว ป้อมปืนต่าง ๆ ได้รับคำสั่งให้หยุดยิงเมื่อเวลา ๐๘๒๐ ทหารประจำป้อมปืนพากันเปล่งเสียงชโยขึ้นพร้อม ๆ กัน ด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่เขาต่างก็ได้ช่วยกัน ทำหน้าที่ยิงปืนไปถูกเรือข้าศึก ได้รับความเสียหายอย่างหนักจนต้องล่าถอยไป จากนั้นก็ได้ช่วยกันดับไฟที่ไหม้อยู่อย่างหนัก แต่ไฟก็ยังไม่ทุเลาการลุกลาม ดังนั้น เพื่อมิให้กระสุนดินปืนในคลังของเรือเกิดระเบิดขึ้นเมื่อไฟลุกลามไปถึง จึงได้เปิดน้ำเข้าคลังกระสุนและดินปืนทำให้น้ำไหลเข้าเรือเร็วขึ้น ท้ายเรือแปล้น้ำมากขึ้นและเอียงทางกราบขวา แต่เรือก็ยังใช้จักรเดินต่อไปด้วยความสามารถของพรรคกลิน ต่อมาเพื่อไฟไหม้ลุกลามไปถึงหลังห้องเครื่องจักร ควันไฟและควันระเบิด ได้กระจายไปถึงห้องเครื่องจักรใหญ่ เครื่องจักรช่วยและห้องไฟฟ้า หทารพรรคกลินในห้องไฟฟ้า ๘ นายไม่มีอากาศหายใจและได้เสียชีวิตไปขณะปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ เมื่อเวลา ๐๙๕๐ ร.ล.ช้าง ซึ่งมี ร.อ.สนิท อังกินันท์ เป็นผู้บังคับการเรือได้นำเรือเข้าช่วยดับไฟ ที่ไหม้อยู่อย่างหนักบน ร.ล.ธนบุรี และเข้าทำการลากจูง ร.ล.ธนบุรี ซึ่งอยู่ในสภาพหมดหนทางแก้ไขให้คืนดีได้ นำไปเกยตื้นแถวแหลมงอบ เวลา ๑๑๓๐ ร.ล.ธนบุรี ถูกจูงมาถึงเขตน้ำตื้น และจูงต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ร.อ.ทองอยู่ ส่วางเนตร์ ต้นเรือซึ่งทำหน้าที่แทนผู้บังคับการเรือ จึงสั่งให้ลำเลียงทหารบาดเจ็บลง ร.ล.ช้าง แล้วให้สละเรือใหญ่ ในที่สุดเมื่อเวลา ๑๖๔๐ กราบเรือทางขวาเริ่มจนน้ำมากขึ้น เสาทั้งสองเอนจมลงไป กราบซ้ายและกระดูกงูกันโคลงโผล่อยู่พ้นน้ำ สรุปผลการรบ ส่วนหนึ่งของนายทหารที่ทำการรบที่เกาะช้าง ส่วนหนึ่งของทหารประจำ ร.ล.สงขลา ที่ทำการรบที่เกาะช้าง ทหารฝ่ายเราเสียชีวิต ๓๖ นาย เป็นทหารประจำ ร.ล.ธนบุรี ๒๐ นาย ร.ล.สงขลา ๑๔ นาย ร.ล.ชลบุรี ๒ นาย สำหรับการสูญเสียของฝ่ายข้าศึก ไม่ทราบจำนวนแน่นอน แต่ทราบกันว่าเมื่อเรือข้าศึกกลับถึงไซ่ง่อน ได้มีการขนศพทหารที่เสียชีวิต และทหารที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นบกกันตลอดคืน การรบทางเรือครั้งนี้นับว่าเป็นการรบทางเรือที่ได้กระทำอย่างจริงจัง ในประวัติการรบของทหารเรือไทย นับแต่ได้ดำเนินการทหารเรือตามแบบอย่างของอารยประเทศที่เจริญในการเดินเรือ ซึ่งชาวไทยทั้งหลายควรภูมิใจ เพราะนับตั้งแต่สงครามญี่ปุ่น-รัสเซีย เมื่อ ปี พ.ศ.๒๔๔๗-๒๔๔๘ แล้วก็มีประเทศไทยที่เป็นประเทศในตะวันออกไกล ชาวเอเซียได้ทำการรบทางเรืออย่างแท้จริงกับชาติตะวันตกแม้ฝรั่งเศสเอง ซึ่งเป็นข้าศึกของเราในครั้งนั้นก็ยังกล่าวสรรเสริญถึงวีรกรรมของทหารเรือไทย ดังได้ปรากฎในวิทยุกระจายเสียงสถานไซ่ง่อน เมื่อ ๑๙ ม.ค.๘๓ มีความว่า " แต่เราจะลืมเสียมิได้ที่จะสรรเสริญการต่อสู้อย่างทรหดกล้าหาญของทหารไทย เราขอน้อมเคารพพวกทหารเรือไทยที่ได้สิ้นชีพในการต่อสู้อย่างถึงที่สุดสมเกียรติทหาร เพื่อบ้านเกิดเมืองนอนของเขาด้วย " นับจากการรบที่เกาะช้าง จนถึงวันลงนามย่อในสัญญาสันติภาพ เมื่อ ๑๑ มี.ค.๘๔ ที่กรุงโตเกียว ไม่ปรากฎว่ามีเรือรบข้าศึกเข้ามาในอ่าวไทยเลย ตรงข้ามกับฝ่ายเราซึ่งได้ส่งกำลังทางเรือออกทำการตรวจทะเลยึดการคมนาคมไว้ในมือแต่ผู้เดียว จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นรกในห้องเครื่อง  การสู้รบของเรือธนบุรี จะเป็นเรื่องราวโดยสมบูรณ์ไม่ได้ ถ้าจะเว้นกล่าวถึงการปฏิบัติงาน ของเหล่าพรรคกลิน ในห้องเครื่อง การทำงานของพรรคกลินเรือเรา เต็มไปด้วยความอดทน และเสียสละที่สุด ทำงานในท่ามกลาง กลุ่มควันไฟ และควันแก๊ส ที่พวยพุ่งลงไปในห้องเครื่องไม่ขาดสาย พวกเราไม่รู้จักว่า นรกเป็นอย่างไร แต่อยากจะพูดว่า ห้องเครื่องของเรือเรา ในขณะนั้น ก็คือนรก นรกชัด ๆ ทีเดียว          รายงานบางตอน ของว่าที่ ร.ต.อุดม สุทัศน์ ณ อยุธยา นายช่างกล และจ่าสำรอง สมุด สูงปานเขา จะแสดงให้เห็น ภาพของนรกในห้องเครื่อง เป็นอย่างดี         ต่อไปนี้เป็นส่วนหนึ่งของรายงานของ ว่าที่ ร.ต.อุดม สุทัศน์ ณ อยุธยา          "...ก่อนหน้าที่ข้าพเจ้า จะวิ่งไปจากท้ายเรือ เพื่อจะไปปฏิบัติงานนั้น ทหารคนหนึ่งได้ชี้ให้ข้าพเจ้า ดูเรือลามอตต์ปิเกต์ ซึ่งกำลังบังเกาะอยู่ครี่งลำ   มองเห็นหางส่วนท้าย สีเรือเป็นสีหมอกนวลๆ เห็นได้ลางๆ เพราะไกล แต่ก็เห็นรูปเรือได้ชัด เพราะใหญ่ ข้าพเจ้ามิได้พิจารณาอะไรต่อไป นอกจากวิ่งลงไปในห้องเครื่อง สั่งให้ทหาร ปลดเกียร์หมุนเครื่องออก ขณะนี้ ทางห้องเครื่องจักรช่วย ได้เดินเครื่องดีเซลขับกำเนิดไฟฟ้า ๒๐๐ กว. ไว้เรียบร้อยแล้ว และได้สับสวิตช์ไฟ จ่ายมาห้องเครื่องทันที เนื่องจากลิ้นและก๊อกต่างๆ เราเปิดพร้อมอยู่แล้ว เราจึงเดิน เครื่องจักรช่วยต่างๆ (มอเตอร์สูบน้ำหล่อ มอเตอร์สูบน้ำมันหล่อเลี้ยง และมอเตอร์ สูบน้ำมันเชื้อเพลิง) ได้ทันที ภายในชั่วเวลาเล็กน้อย ราว ๕ นาที หลังจากได้รับคำสั่ง ให้ประจำสถานี เราก็รายงาน ไปยังสะพานเดินเรือว่า เครื่องพร้อมแล้ว น.ต.โสภณ ทิมกระจ่าง ต้นกล ร.อ.อู๊ด นุชเนตร รองต้นกล ร.ต.แฉ่ง เผื่อนสา สรั่งช่างกล พร้อมทั้งข้าพเจ้า ได้ประจำอยู่ในห้องเครื่องหมด ในการใช้เครื่องจักรใหญ่ ข้าพเจ้าประจำเครื่องซ้าย และ พ.จ.ท.ทองอยู่ เงี้ยวพ่าย ประจำเครื่องขวา เราคอยที่จะรับคำสั่ง ให้เคลื่อนเรือเท่านั้น เข้าใจว่าเวลานี้ ทางปากเรือคงทำการหะเบสสมออยู่ ขณะนี้ทหารคนหนึ่ง วิ่งลงมาบอกอีกว่า ให้เปิดลมปืน มีใครคนหนึ่ง ตะโกนบอกไปว่า ได้เปิดไปให้แล้ว ในขณะนี้ ทุกคนแทบจะไม่หายใจ ตาต่างก็จับจ้อง ดูที่เครื่องสั่งคำสั่ง จากสะพานเดินเรือ ทุกคนพร้อมที่จะปฏิบัติงาน ตามคำสั่งในทันที          เวลา ๐๖๒๕ ได้รับคำสั่งให้เดินหน้า เราได้ปฏิบัติทันที และเร่งครึ่งตัว และเต็มตัวตามลำดับ คำสั่งที่ได้รับ เราได้เดินเครื่องอัดลม ที่ใช้ในการปืนไว้ ซึ่งกำลังดันของลม อยู่ในเกณฑ์ใช้การ ๑๕๐-๒๐๐ กก./ซม. ตลอดเวลา เมื่อเริ่มออกแล่นไปได้สักครู่ ก็ได้ยินเสียงโครมสนั่นข้างบน เรือเรากระเทือนไปทั้งลำ จะเป็นเพราะเสียงปืนของเรา ทำการยิง หรือเป็นเพราะอำนาจระเบิดกระสุน ที่มาถูกเรือเราก็ไม่ทราบ ข้าพเจ้าดูนาฬิกาในห้องเครื่อง เป็นเวลา ๐๖๔๕ พอดี ต่อจากนั้น มีเสียงยิงกันตลอดเวลา ทหารพรรคกลินคนหนึ่ง วิ่งลงไปในห้องเครื่อง เลือดเต็มตัวไปหมด ได้ทราบว่า ช่วยกันลำเลียงคนเจ็บ ในขณะนี้ เริ่มมีควันพลุ่งลงไปในห้องเครื่องบ้างแล้ว เพราะบางครั้ง มีลูกไฟร่วงกราว ลงไป ขณะนี้เสียงปืนคงดังคำรามอยู่ตลอดเวลา มี ๒-๓ ครั้ง ที่รู้สึกว่า เรือกระโชกจนตัวเซ ชั่วเวลาประมาณ ๑๐ นาทีต่อมา รู้สึกว่ามีการระเบิดอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง เรือกระเทือนมาก สักครู่หนึ่ง ต้นเรือวิ่งมาบอกกับต้นกลว่า เครื่องหางเสือเสีย ใช้ไม่ได้ ต้นกลสั่งให้ พ.จ.อ.นกเล็ก กระหม่อมทอง ขึ้นไปตรวจดู พ.จ.อ.นกเล็ก ไปสักครู่ ก็กลับมารายงานต้นกลว่า เครื่องหางเสือ มิได้มีการชำรุดเสียหายอย่างใด เข้าใจว่าสายไฟฟ้าคงขาด ขณะนี้ ควันได้มาอบในห้องเครื่อง มากเข้าทุกที พัดลมดูดเอาควันเข้ามา อย่างมากมาย สีดำก็มี เขียวก็มี และเหลืองก็มี ต้นเรือทำหน้าที่ วิ่งขึ้นวิ่งลงสั่งเครื่องจักร บางครั้งก็มี พ.จ.อ.นกเล็ก และทหารคอยติดต่อ สั่งให้เครื่องโน้นเบา เครื่องนี้หยุด ฯลฯ ซึ่งเข้าใจว่า คงกำลังใช้เครื่องจักร ช่วยในการถือท้าย มีครั้งหนึ่ง ที่ต้นเรือวิ่งถลามา นั่งเหยียดขา อยู่กับพื้นใกล้ๆ กับข้าพเจ้า ด้วยความเหนื่อยอ่อน หมดกำลัง ต้นกลได้เข้าไปประคอง และนวดเฟ้นอยู่สักครู่หนึ่ง ต้นเรือก็เกาะราวเดินลากขา ขึ้นไปข้างบนอีก จากทางลงห้องเครื่องของนายทหาร มีไฟแลบลงมา ซึ่งแสดงว่าเวลานี้ ไฟไหม้อยู่ข้างบน รองต้นกลได้ต่อสายสูบ เข้ากับหัวต่อภายในห้องเครื่องใกล้ๆ กับสูบโยกมือ สำหรับสูบน้ำมันตก และทำการดับไฟ แต่ไม่ได้ผลเพราะน้ำไม่แรงพอ ต้องไต่บันไดขึ้นไป เพื่อให้หัวฉีดๆ ใกล้ๆ กับตำบลที่ไฟแลบ แต่ก็ไม่ได้ผลอีก ไม่มีอะไรจะเป็นอุปสรรคร้าย เท่าควันและแก๊ส ซึ่งถูกดูดลงไปในห้องเครื่องไม่ขาดสาย เราพยายามหยุดพัดลมเป็น ระยะ ๆ ระยะที่รู้สึกว่าควันขาดสาย เราก็เดินพัดลม เพื่อให้อากาศบริสุทธิ์เข้า ระยะใดที่มีควันพลุ่งเข้ามา เราก็หยุดพัดลมเสีย ดังนี้เรื่อยไป แต่อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถจะแก้อุปสรรคข้อนี้ ให้ตกไปได้ ควันคงคลุ้งกระ จาย อยู่เต็มห้องเครื่อง ข้าพเจ้าพยายามมอง ดูนาฬิกาในห้องเครื่อง ว่าเป็นเวลาเท่าใด แต่ไม่สามารถมองเห็น ได้ ในขณะนี้ ต้นกลยืนอยู่หน้าห้องโทรศัพท์ รองต้นกลกำลังอำนวยการดับไฟ สรั่งช่างกลคอยติดต่อคำสั่ง และรายงานเหตุการณ์ มีครั้งหนึ่ง ที่ได้ยินเสียระเบิดอย่างหนัก ข้างบนตอนเหนือห้องเครื่อง (ข้าพเจ้ามาทราบในภายหลังว่า ถูกบอมบ์จากเรือบินข้าศึก) สวิตช์ไฟฟ้าตกทันที ไฟฟ้าดับหมด มอเตอร์ต่างๆ เริ่มหยุด แต่เครื่องคงเดินต่อไปเป็นปกติ ขณะนี้รู้สึกขลุกขลักเป็นกำลัง ควันก็ทำให้มองเกือบไม่เห็นอะไรอยู่แล้ว ซ้ำไฟฟ้ายังดับเสียอีก เคราะห์ของเรายังดี สักครู่หนึ่ง ไฟก็กลับสว่างขึ้นอีก และมอเตอร์ต่างๆ ซึ่งเกือบจะหยุด ก็หมุนทำงาน เป็นปกติต่อไป เข้าใจว่าสวิตช์ใหญ่ในห้องเครื่องจักรช่วย คงจะตกและทางห้องเครื่องจักรช่วย คงจัดการสับให้ทันที เราคงอยู่ประจำ ทำงานกันในห้องเครื่องตลอดไป เครื่องจักรคงหมุนด้วยความเร็วสูง ข้าพเจ้าเหลือบเห็นต้นกล ทรุดลงนั่งด้วยท่าทางอ่อนระโหย จ.อ.เพื่อน ยืนพิงขวดลม ท่าทางหมดแรง ข้าพเจ้ารู้สึก กระวนกระวาย ทั้งๆ ที่ข้าพเจ้าใช้ผ้าชุบน้ำ ปิดปากและจมูกอยู่ตลอดเวลา เป็นการประทัง พอให้ทำงานได้ หลายต่อหลายครั้ง ที่ข้าพเจ้าพยายามก้มหน้า เข้าไปใกล้เครื่อง เพื่อสูดลมหายใจ ทั้งที่การหายใจใกล้เครื่อง ในลักษณะเช่นนั้น ก็เหมือนกับยืนหายใจในที่อื่น แต่ความรู้สึกจากนัยน์ตา หลอกข้าพเจ้าว่า ณ ที่นั้นไม่มีควัน ข้าพเจ้ายื่นกระป๋องน้ำให้ต้นกล เพื่อใช้น้ำนั้นซุบผ้าปิดจมูกกันสำลัก แต่ท่านสั่นหัว ...."          ข้าพเจ้าขอนำเอาความรู้สึกของจ่าสำรอง ละมุด ในขณะนั้น            ".....ข้าพเจ้าประจำอยู่ที่เครื่องสูบน้ำ ยิ่งนาน ควันก็ยิ่งมากขึ้นทุกทีๆ มีทั้งควันสีเหลือง เขียวและดำ จนรู้สึกว่า ปอดของข้าพเจ้า เหมือนถูกอะไรรัดเข้าทุกทีๆ จนไม่อาจหายใจทางจมูกได้ จึงหายใจทางปาก โดยใช้ผ้าชุบน้ำ แล้วปิดปาก ค่อยๆ ระบายออก นานๆ ครั้ง ข้าพเจ้าคงประจำหน้าที่อยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่รู้สึกว่า จะหมดลมหายใจอยู่แล้ว คำว่าวินัย เตือนและปลุกความรู้สึก ของข้าพเจ้าอยู่ตลอดเวลา ราวกับมีสิ่งหนึ่ง มาคอยกระซิบ ที่ข้างหูของข้าพเจ้าว่า "ถึงแม้จะตาย ก็จงตายอยู่ข้างสูบน้ำ ที่ข้าพเจ้าเฝ้ามันอยู่" วินัยที่ ผู้บังคับบัญชา เฝ้ากวดขัน วินัยที่เขียนติด ตามป้อมปืนในเรือ เตือนให้ข้าพเจ้าระลึกถึงหน้าที่ ที่ข้าพเจ้าประจำอยู่ ข้าพเจ้ายอมตายเสียดีกว่า ที่จะละทิ้งหน้าที่ไป            ขณะที่เกือบสลบแล้วสลบอีกอยู่นี้ ข้าพเจ้าได้แลเห็นรองต้นกล (ร.อ.อู๊ด นุชเนตร) อยู่ไหวๆ ท่านเดินมาหาข้าพเจ้า แต่ไม่ถึงข้าพเจ้า จึงได้วิ่งไปหาท่าน และเห็นท่าน ฟุบอยู่ตรงนั้น แล้วก็ลุกขึ้นเดินไป อย่างกระสับกระส่าย ซึ่งดูแล้ว ไม่ผิดข้าพเจ้าเลย ข้าพเจ้าดูแล้ว รู้สึกสังเวช และสงสารท่านเป็นที่สุด แต่หมดหนทาง ที่จะช่วยเหลือท่านได้ เพราะเราก็ไม่ต่างอะไรกับท่านนัก ควันมากขึ้นทุกทีๆ จนมองกันใกล้ๆ เกือบไม่เห็นตัว ไม่รู้ใครอยู่ที่ไหนบ้าง ข้าพเจ้าหวนกลับไป ที่สูบน้ำอีกครั้งหนึ่ง เอาจมูกรอที่ก้านเพลา เพื่อให้อากาศผ่าน แต่หามีอากาศไม่ ข้าพเจ้าจึงทรุดตัวลง นั่งบนถังแยกน้ำมันเชื้อเพลิง ซึ่งติดกับเครื่องสูบน้ำดับไฟ ขณะนี้ ข้าพเจ้ามีลักษณะอาการอย่างไร ก็สุดแสนที่จะแสดงความรู้สึกออกมาได้ นอกจากจะไม่มีอากาศหายใจแล้ว ยังรู้สึกเหม็นดินปืน กลิ่นคาวเลือด และกลิ่นของสี การหายใจชักขัด ๆ และเริ่มไอจนรู้สึกเสียดท้อง..."          พวกพรรคกลินเรา ขึ้นมาจากห้องเครื่อง ในเมื่อเราได้หยุดใช้เครื่องจักร คือหลังจากเราหยุดยิง และต้นเรือ สั่งให้หยุดเครื่อง ทำการดับไฟแล้ว พวกพรรคกลิน เราต้องทำงานอยู่ใน "นรก" เป็นเวลาเกือบสองชั่วโมง สองชั่วโมง ที่ไม่มีอากาศธรรมดาจะหายใจ สองชั่วโมงที่ต้องทนสูดควันแก๊ส และควันไฟเข้าไปในปอด อันยังผลให้นายทหาร พันจ่า จ่า และทหารพรรคกลินของเรา ๖ นาย ต้องถูกส่งไปรับการรักษาพยาบาล ที่โรงพยาบาลจันทบุรี หลังจากการรบ เนื่องจากนัยน์ตาฟาง มองเกือบไม่เห็นอะไร และการหายใจปวดแสบปวดร้อน ช่องหลอดลม สองชั่วโมงที่จะเป็น เกียรติประวัติิ ในทางวินัย ของเหล่าพรรคกลินเรือเรา ที่ทำให้เรารู้สึกภูมิใจเป็นที่สุด แต่กระนั้นก็ดี เรายังมีสิ่งที่น่าภูมิใจ ยิ่งกว่านั้นอีก ทหารพรรคกลินเรือของเรา ๘ คน ในห้องเครื่องจักรช่วย (ห้องไฟฟ้า) ได้ยอมเสียชีวิต เพื่อปฏิบัติหน้าที่ ของเขาจนวาระสุดท้าย อยู่ในห้องนั้น ภาพที่พวกเราบางคน ได้เห็นพวกเรา ๘ คนนี้ ในครั้งสุดท้าย ขณะนั่งทำการรบ ยังตราตรึงใจ พวกเรานัก            พ.จ.อ.นกเล็ก กระหม่อมทอง ซึ่งลงไปในห้องเครื่องจักรช่วย เพื่อตรวจฟิวส์ของเครื่องถือท้าย เล่าว่า "...เวลานั้นข้าพเจ้าเห็น จ.อ.ขัน กำลังคุมสวิตช์ไฟอัตโนมัติ จ.ท.พรม กำลังทำความสะอาดลูกสูบ ของเครื่องไฟฟ้า ๖๐ กว. ขวาที่ถอดไว้ พลฯลำดวน กำลังคุมสวิตช์ไฟ และฟิวส์ไฟกำลังต่างๆ ที่กระดานสวิตช์ จ่ายไฟ (Switch Board) พลฯสมัย กำลังคุมเครื่องไฟฟ้า ๒๐๐ กิโลวัตต์ซ้าย พลฯ ยู่เอี๋ยวกำลังคุมเกซ วัดกำลังดันต่างๆ ของเครื่องไฟฟ้า ๒๐๐ กิโลวัตต์ซ้าย และทหารนอกนั้น คุมอยู่สองข้างเครื่อง ข้าพเจ้าได้สั่งให้ จ.อ.ขัน ให้คุมสวิตช์อัตโนมัติ อย่าให้ตกได้ เพราะว่าเรือเรา ได้ยิงกับเรือฝรั่งเศสแล้ว และให้ จ.ท.พรม เตรียมเดินเครื่องไฟฟ้า ๒๐๐ กิโลวัตต์ขวา ไว้ให้เรียบร้อย เพื่อว่าเครื่อง ๒๐๐ กิโลวัตต์ซ้ายเสีย จะได้ใช้ ทัน แล้วข้าพเจ้า ก็ขึ้นจากห้องเครื่องจักรช่วย...."          หลังจากเมื่อการรบ ได้สุดสิ้นลงแล้ว ทหารของเรา ๕-๖ คน สวมหน้ากากกันไอพิษ พยายามจะเข้าไป ช่วยพวก ๘ คนนี้ แต่ไม่สำเร็จ เพราะไม่สามารถฝ่าเพลิง ที่กำลังลุกลามอยู่เข้าไปได้ เขาตายอยู่กับงานของเขา ตายในที่ๆ ไม่มีอากาศจะหายใจ ท่ามกลางกลุ่มควัน และความร้อน อันแสนจะทรมาน  มันเป็นการตาย อย่างสมเกียรติที่สุด ตายอย่าง " เสียชีพไป่เสียสิ้น ชื่อก้อง เกียรติงาม" จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วีรบุรุษท่านสุดท้ายยุทธนาวีที่เกาะช้าง   ก๊อปมาจาก กระดานข่าวจังหวัดตราด เห็นว่าน่าสนใจ เลยก็อบมาให้อ่านกัน "วันนี้ผมเข้าไปเยี่ยมวีรบุรุษท่านนี้มาขอนำเสนอครับพี่น้อง...... จ่าโท หนุน ถนอมวงษ์ เกิดที่บ้านน้ำเชี่ยว อ.แหลมงอบ จ.ตราด เมื่อวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๔๖๐ จบการศึกษา ม.๖ โรงเรียนวัดเทพศิริน กรุงเทพฯ เข้าเรียนต่อโรงเรียนจ่าทหารเรือ และเข้ารับราชการทหารเรือรุ่น ๒๔๘๓ แผนกสื่อสาร กองทัพเรือได้ส่งไปเรียน การสื่อสารที่กรมสื่อสารทหารบก จ.ลพบุรี ได้ ๖ เดือน จึงมีคำสั่งกลับให้เข้าประจำการเรือ ร.ล. สงขลา และได้ลงมาปกป้องน่านน้ำไทยด้านตะวันออก จ.ตราด ในเช้าวันที่ ๑๗ มกราคม ๒๔๘๔ได้มีเครื่องบินรบฝรั่งเศส บินเข้ามา ร.ล.สงขลา และ ร.ล.ชลบุรี ทำการยิงต่อต้านจนเครื่องบินข้าศึกหนีไป ในเวลาต่อมาได้สังเกตุเห็นเรือรบ ลามอตต์ปิเกต์ เข้ามาในระยะปืน ท่านจึงรายงานต่อผู้บังคับการเรือทราบ ร.ล.สงขลาและ ร.ล.ชลบุรี จึงเปิดฉากทำการยิงทันที เรือลามอตต์ปิเกต์เป็นเรือขนาดใหญ่ จึงโดนเข้าที่กราบซ้าย ๒-๓ นัด และมีการโต้ตอบมาจากเรือลามอตต์ปิเกต์ แต่ในเวลานั้นได้มีเรือข้าศึกเข้ามาทางทิศใต้ จำนวน ๕ ลำด้วยกัน เรือตอขอกองทัพราชนาวีไทยทั้ง ๒ ลำ จึงต้องหันมาทำการต่อสู้แบบถวายหัว ๒ ต่อ ๕ ท่านเล่าว่าเราสู้แบบลืมตัวไม่กลัวตายกันเลยเชียวละ และแล้วก็มีกระสุนของศัตรูนัดหนึ่ง เจาะเข้าใต้สะพานเดินเรือ ร.ล.สงขลา เกิดระเบิดขึ้น ท่านกระเด็นตกน้ำ เมื่อโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำในใจคิดจะตะโกนบอกเพื่อนให้ช่วยท่านขึ้นเรือด้วยเพื่อจะทำการสู้รบต่อ แต่ท่านเห็นเรือ ร.ล.สงขลาขาดเป็นสอง จมลง ท่านมองหาเพื่อนทหารหาญแต่ไม่พบเลย อีกทั้งเรือฝรั่งก็ยังยิงกับเรือ ร.ล.ชลบุรี อยู่อีกไม่นาน ร.ล.ชลบุรี ก็จมลง ท่านจึงว่ายน้ำเข้าขึ้นโขดหินที่บริเวณเกาะง่าม มองดูผืนแผ่นน้ำด้วยน้ำตานองหน้า เสียงปืนยังดังอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์เป็นเช่นไร หิวก็ลืม หนาวก็หนาว ห่วงก็ห่วงมันสับสนไปหมด ดูเหมือนยาวนานแสนนาน มองออกไปตามเสียงปืนสักพักเงียบลง มีแต่เสียงคลื่นลม สังเกตุเห็นมีคนว่ายน้ำมาจึงตะโกนเรียก ปรากฏเป็นนายทหารท่านหนึ่ง คือ เรือโทประชุม ไวสุศรี จึงร่วมกันอาศัยโขดหินแห่งนี้รอคอยการช่วยเหลือ ได้ทราบข่าวว่า เรือ ร.ล.ธนบุรี ทำการยิงต่อสู้กับลามอตต์ปิเกต์เป็นสามารถ ท่านเองตกเรือจากการที่เรือ ร.ล.ธนบุรีโดนยิงเข้านัดแรก เวลาเย็นมากแล้วเห็นเครื่องบินรบไทยผ่านมาจึงโบกมือขอความช่วยเหลือ เวลาใกล้ค่ำจึงได้รับความช่วยเหลือจาก เรือ ร.ล.หนองสาหร่าย และได้ทราบข่าวจากเพื่อนทหารหาญด้วยกันว่าเราได้รับชัยชนะ เรือฝรั่งเศส ถอยหนีไปแล้ว ท่าน เล่าว่าบนบริเวณพื้นที่ราบที่มีหาดทรายขนาบของเกาะง่ามนั้นเป็น สุสานฝังศพทหารหาญ แต่ทำไมปัจจุบันนี้จึงมีผู้เข้าไปสร้างบังกะโลได้ หลังจากเกษียณ์ราชการจึงกลับมาอยู่บ้านเดิมที่ บ้านน้ำเชี่ยว บ้านเกิด มีภรรยา ๒ คน คือนางพรรณี ถนอมวงษ์ มีบุตรสาวชื่อ นงเยาว์ ถนอมวงษ์ ภรรยาคนที่สองชื่อ นางมาลัย ถนอมวงษ์ มีบุตรสาวชื่อ นงนุช ถนอมวงษ์ ท่านได้รับเหรียญกล้าหาญชัยสมรภูมิ และเคยผ่านสงครามเกาหลี อีกทั้งเคยเข้าไปรับมอบดินแดนมาเลเซียจากอังกฤษอยู่ ๒ ปี ปัจจุบันอายุ ๘๘ ปี พักอยู่บ้านเลขที่ ๑๑๘/๑ ม. ๓ ต.น้ำเชี่ยว อ.แหลมงอบ จ.ตราด อยู่ตัวคนเดียวโดยมีบุตรสาวมาเยี่ยมเป็นครั้งคราว สิ่งที่ประทับใจผู้เขียนเมื่อไปเยี่ยมท่านเป็นครั้งแรกในวันนี้ สังเกตุเห็นหน้าประตูบ้านท่านมีเสาธงไม้ไผ่ สูงประมาณ ๕ เมตรได้ มีเชือกเชิญธงผูกอยู่ ผู้เขียนถามท่านว่า”ทำไมจึงมีเสาธง” ท่านตอบอย่างภาคภูมิใจว่า”ท่านผู้บังคับการเรือสั่งไว้ว่า เราลูกประดู่หากชีวิตยังอยู่ต้องรักษาธงไว้ยิ่งชีพ” ท่านจะต้องเชิญธงทุกเช้า นี่แหละครับเลือดนักสู้ของแผ่นดิน ผู้เขียนมีความรู้สึกว่าตนเองเหลือตัวนิดเดียวเมื่อได้พบท่าน จึงมีความคิ่ดที่อยากจะร้องขอท่านทั้งหลายที่มีที่อยู่ที่กิน แผ่นดินอาศัยอย่างสุขสบายตราบเท่าทุกวันนี้ ได้โปรดเถอะครับโปรดช่วยท่านวีรบุรุษท่านสุดท้ายแห่งยุทธนาวีที่เกาะช้างท่านนี้ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ มีความสุข ให้ท่านได้รู้ว่าบรรดาลูกหลานไม่ทอดทิ้งท่านด้วยเถอะครับ ผู้เขียนได้รับการช่วยเหลือจาก นายจรัญ ทิมทอง สมาชิกสภาเทศบาลตำบลน้ำเชี่ยว และ นาย มานพ มหันตริยะ สมาชิกสภาเทศบาลตำบลน้ำเชี่ยว ซึ่งเป็นหลานแท้ๆของ จ่าโทหนุน ถนอมวงษ์ ซึ่งปัจจุบันให้การอุปถัมย์ตามสมควรตลอดมา ต้องขอขอบคุณท่าน ส.ท. ทั้งสองเป็นอย่างมาก " จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพปลากรอบ เรือหลวงธนบุรี จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรือหลวงสงขลา จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรือลาดตระเวน ลามอตตฺปิเกตฺ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรือสลุป อามิราล ชารฺเนรฺ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:35:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ป้อมปืนเรือหลวงธนบุรี จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ร.ล.ธนบุรี กำลังทำการดับไฟที่ไหม้อย่างหนัก จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สภาพของเรือ ร.ล.เมื่อไฟสงบชั่วคราว จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ส่วนหนึ่งของนายทหารที่ทำการรบที่เกาะช้าง จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ส่วนหนึ่งของทหารประจำ ร.ล.สงขลา ที่ทำการรบที่เกาะช้าง จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลืมเรือหลายลำเลย เบ๊อะเจงๆฉาน เรือรบหลวงธนบุรี อีกรูป จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรือดูมองต์ดูร์วิลล์ หรือ มองดูวิวนั่นเอง เหอๆ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรืออามิราล ชาร์เนอร์ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรือตาอูร์ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:43:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรือมาร์น หรือมาร นั่นแหละ ฮี่ฮี่ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วาระสุดท้ายของเรือหลวงธนบุรี จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เปรียบขนาดเรือลามอตกะธนบุรี ดูซะว่าลามอตมันใหญ่กว่าแค่ไหน (ใช่ป่ะ) จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เจรจาบนเรือนาโตริ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพิ่มอีกนิดส์ ผลที่ไทยได้รับ คำสั่งหยุดยิงเมื่อวันที่ ๒๘ มกราคม พ.ศ.๒๔๘๔ เวลา ๑๐.๐๐ น. หลังจากนั้น คณะผู้แทนไทยคณะ แรกได้เดินทางไปเจรจาพักรบที่เมืองไซ่ง่อน และได้มีการลงนามกัน เมื่อวันที่ ๓๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๔ บนเรือรบ “นาโตริ” ของญี่ปุ่น          คณะผู้แทนไทยชุดที่สอง ได้เดินทางไปเจรจาสันติภาพที่กรุงโตเกียว เมื่อวันที่ ๑๑ มีนาคม พ.ศ.๒๔๘๔ ในสัญญาดังกล่าว ฝรั่งเศสต้องคืนดินแดนให้ไทย เป็นเนื้อที่ ๖๙,๐๖๙ ตารางกิโลเมตร ี่ดังนี้          ๑. แคว้นหลวงพระบาง ไทยยกฐานะเป็นจังหวัดล้านช้าง          ๒. แคว้นจำปาศักดิ์ ไทยยกฐานะเป็นจังหวัดจำปาศักดิ์          ๓. เมืองเสียมราฐ ไทยยกฐานะและเปลี่ยนนามใหม่เป็นจังหวัดพิบูลสงคราม          ๔. เมืองพระตะบองและเมืองศรีโสภณ ไทยได้รวมกันและยกฐานะเป็นจังหวัดพระตะบอง       สำหรับดินแดนที่ไทยได้คืนมานี้  ไทยต้องสูญเสียให้แก่ฝรั่งเศสอีกครั้งตามข้อตกลง   ภายหลังสงครามมหาเอเชียบูรพา           ผลการรบในครั้งนั้น ทำให้เกิดสิ่งใหม่ขึ้นหลายอย่าง เช่น เพลงปลุกใจ วัฒนธรรมไทย รัฐนิยม รวมทั้งอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ    ซึ่งเป็นสถานที่จารึกนามวีรบุรุษไทยผู้เสียสละชีพเพื่อชาติ ิซึ่งยังคมตั้งตระหง่านมาจนถึงปัจจุบัน ส่วนที่ไทยได้คืน จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตีสามแล้วเน้อ ไปนอนก่อนแหละ หุหุ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 08:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กำลังอยากรู้อยู่พอดีเลย ขอบคุณครับ จากคุณ : i_nam - [ 24 ส.ค. 50 08:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพลายเส้น จากคุณ : กาลามะชน - [ 24 ส.ค. 50 09:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ....ให้โลกทั้งหลายเค้าลือ ว่าตัวเราคือ ตะหานเรือไทย.... จากคุณ : orca marine (orcahappy) - [ 24 ส.ค. 50 09:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ปืน 8"/50 Type II แบบมาตรฐานของจักรพรรดิ์นาวีญี่ปุ่น เป็นหนึ่งในปืน 8 นิ้วที่ดีที่สุดในโลก อัตราการยิง 2 - 4 นัดต่อนาที ระยะยิงไกลสุด 32,150 หลา (29,000 เมตร) หัวกระสุนหนัก 277 ปอนด์ (125 กก.) ความเร็วต้น 2,750 ฟิตต่อวินาที จากคุณ : กาลามะชน - [ 24 ส.ค. 50 09:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพื่อเป็นข้อมูลที่แน่นขึ้น  ต้องดูข้อมูลที่ฝ่ายฝรั่งเศสเขียนไว้ด้วย เรือไทยเป็นเรือสมัยใหม่  ของฝรั่งเศส เป็นเรือเก่า กำลังรบของไทยเหนือกว่า  แต่ก็ยังแพ้ให้ฝรั่งเศส จากคุณ : Professor - [ 24 ส.ค. 50 09:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไทยใช้กระสุนผิดเองแหละครับ ดันใช้กระสุนเจาะเกราะไปยิงเรือไม่มีเกราะ ถ้าใช้กระสุนระเบิดแรงสูงผลการรบอาจจะไม่เป็นแบบนี้ แล้วก็กระสุนเจาะเกราะบางนัดไม่ระเบิดด้วยครับ จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul - [ 24 ส.ค. 50 09:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สรุปว่าแพ้หรือชนะเนี่ย งง ถ้าแพ้แล้วทำไมในสัญญาสงบศึกถึงได้ดินแดนตั้งเยอะ จากคุณ : .............................. - [ 24 ส.ค. 50 09:41:33 A:58.8.45.161 X: TicketID:087386 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าวัดระวางขับน้ำ เราก็ยังกำไรพวกนาวีฝรั่งเศสอยุ่นิ ลามอตฯ ระวางขับน้ำตั้ง 8000 ก็เห็นว่าไปอัปปางอยู่แถว ๆ เขมร เราจมไป 3 ลำยังไม่ถึง 3500 ตันเลย จากคุณ : ครอบครัวมาเฟีย (Manual Tailer Machine) - [ 24 ส.ค. 50 09:49:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตามทฤษฏี เราน่าจะชนะ เพราะ -ลามอตปิเก้ สร้างระหว่างสงคราโลกครั้งที่ 1 (เสร็จหลังสงคราม) ธนบุรีใหม่กว่ามาก -ปีน 8 นิ้วของเรา ยิงได้ไกลกว่าปืน 6 นิ้วเก่าๆของลามอตปิเก้ร่วมสิบกิโลเมตร ระบบควบคุมการยิงของเราใหม่กว่า ความแม่นยำน่าจะสูงกว่า ความร้ายแรงยิ่งไม่ต้องพูดถึง - ธนบุรีมีเกราะ 2.5 นิ้ว เรือลามอตปิเก้เหล็กหนา 1 นิ้ว ถือว่าไม่มีเกราะ - ธนบุรีเล็กกว่า เพราะเป็นเรือปืนรักษาฝั่ง ไม่ต้องการความเร็ว หรือระยะปฏิบัติการไกล จึงสามารถตัดส่วนระบบขับเคลื่อนที่กินพื้นที่ราวออกไปได้มาก ทำให้เรือเล็กลง ถ้าเรือธนบุรีมีความเร็ว 30 น๊อตเท่าลามอตปิเก้ และให้ทนทะเลเท่ากัน เรือก็คงมีขนาดใหญ่ใกล้ๆกัน นอกจากนี้ขนาดที่เล็กกว่า น่าจะทำให้ยิงถูกได้ยากกว่า ดังนั้นถ้าไม่ถูกโจมตีโดยไม่รู้ตัว ถ้าได้รบกันในทะเลเปิด จากระยะไกลๆ อาศัยปืนที่ยิงได้ไกลกว่ามาก เราอาจจะทำลายลามอตปิเก้ได้ก่อนที่ลามอตปิเก้จะเริ่มยิง จากคุณ : กาลามะชน - [ 24 ส.ค. 50 09:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตามยุทธวิธี เราแพ้ครับ  ตามยุทธศาสตร์เราก็แพ้ ฝรั่งเศส เป็นคนเริ่ม ไล่ฆ่าเราก่อน เหมือนกับญี่ปุ่น ชิงบุก pearl harbor ก่อน เราได้ ดินแดนคืน เพราะลูกพี่ยุ่น japanese ultimatum  ครับ เรือ ลาม็อตฯ ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ เพราะสอยได้เยอะ พี่ไทย ดันเอะอะว่า มันหนีไป ลองอ่านใน  http://www.netmarine.net/bat/croiseur/lamotte/index.htm ใช้ http://babelfish.altavista.com  แปลดู แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 10:12:42 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 10:01:17 จากคุณ : Professor - [ 24 ส.ค. 50 10:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ทางยุทธวิธีเราแพ้ แต่ทางยุทธศาสตร์เราชนะครับ ทั้งนี้ ต้องเข้าใจคำว่า "ยุทธวิธี" กับ "ยุทธศาสตร์" เสียก่อนครับ ยุทธวิธีเป็นระดับการรบที่แคบกว่ายุทธศาสตร์ ยกตัวอย่างก็คือการรบที่มิดเวย์เป็นยุทธวิธี แต่การรบภาคพื้นแปซิฟิกทั้งหมดเป็นยุทธศาสตร์ อันนี้เปรียบเทียบคร่าว ๆ ครับ ยุทธศาสตร์จะควบคุมทิศทางของยุทธวิธี ในขณะที่ยุทธวิธีจะเอื้ออำนวยให้ยุทธศาสตร์ประสบผลสำเร็จ ยุทธวิธีคือเซลล์เม็ดเลือดขาว ยุทธศาสตร์คือระบบภูมิคุ้มกันทั้งหมดของร่างกาย เราจึงพูดว่า F-15E เป็นเครื่องบินขับไล่ทางยุทธวิธี (Tactical Fighter) เพราะมันก่อให้เกิดผลกระทบ (Impact) ต่อยุทธบริเวณ (Battlefeild) หนึ่ง ๆ เท่านั้น แต่ B-2 เป็นเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ (Strategic Bomber) เพราะด้วยตัวมันลำพัง สามารถเปลี่ยนทิศทางของสงคราม (Course of The War) ได้ ในกรณีของกรณีพิพาทอินโดจีนไทย-ฝรั่งเศส ในยุทธนาวีเกาะช้าง ไทยพ่ายแพ้ทางยุทธวิธี เพราะในการรบกองกำลังฝรั่งเศสสามารถทำลายกำลังรบไทยได้ แต่ในทางยุทธศาสตร์ เราชนะถึงสองทาง ทางแรกคือการทำให้กองกำลังทางเรือของฝรั่งเศสไม่สามารถทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายคือการระดมยิงฝั่งได้ และสองทำให้กองกำลังทางเรือของฝรั่งเศสไม่สามารถรุกล้ำน่านน้ำไทยได้อีกเลยตลอดสงคราม แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 10:50:30 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 10:38:19 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 10:37:41 จากคุณ : Skyman (Analayo) - [ 24 ส.ค. 50 10:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เราได้ดินแดนคืน ไม่ใช่เพราะจักรวรรดิญี่ปุ่นจัดการหรือกดดันครับ กองทัพไทยปฏิบัติการรบได้ผล โดยรุกเข้าไปในดินแดนยึดครองของฝรั่งเศส ซึ่งไม่เป็นทิศเป็นทางเพราะประเทศแม่ถูกยึดครอง กำลังพลเสียขวัญ อาวุธด้อยกว่า ญี่ปุ่นเข้ามาเป็นตัวกลางเพราะ - ญี่ปุ่นไม่ต้องการให้ไทยซึ่งเป็นชาติพันธมิตรบอบช้ำจากสงคราม - ญี่ปุ่นจะใช้การเข้ามาเป็นตัวกลางถือโอกาสในการสร้างอิทธิพลในภูมิภาค - ญี่ปุ่นไม่ต้องการให้ไทยเข้าไปประชิดจนถึงกองกำลังของตนในอินโดจีน - ญี่ปุ่นไม่ต้องการให้การรบในอินโดจีนรบกวนยุทธศาสตร์การรุกรานเอเชียของตน จากคุณ : Skyman (Analayo) - [ 24 ส.ค. 50 10:34:34 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ในการเปรียบเทียบกำลังเพื่อศึกษายุทธนาวีที่เกาะช้าง เราจะเปรียบเทียบกำลังทั้งหมด (Order of Battle) ของทั้งสองชาติไม่ได้ เพราะกำลังที่เข้าร่วมเป็นเพียงส่วนหนึ่งของกำลังทั้งหมดเท่านั้น กำลังที่เข้าร่วมประกอบไปด้วย ฝ่ายไทย เรือหลวงธนบุรี เรือปืนยามฝั่ง เรือหลวงสงขลา เรือตอร์ปิโด เรือหลวงชลบุรี เรือตอร์ปิโด ฝ่ายฝรั่งเศส โดยกองเรือเฉพาะกิจที่ 7 เรือลามอตต์ ปิเกต์ (Lamotte Picquet) เรือลาดตระเวนเบา ใช้เป็นเรือธง เรืออามิราล ชาร์เนร์ (Amiral Charner) เรือสลุป เรือดูมองต์ ดูร์วิลล์ (Dumont d'Urville) เรือสลุป ชั้นเดียวกันกับเรืออามิราล ชาร์เนร์ เรือมาร์น (Marne) เรือช่วยรบ (ฝรั่งเศสจัดเป็นเรือสลุป) เรือตาอูร์ (Tahure) เรือช่วยรบ (ฝรั่งเศสจัดเป็นเรือสลุป) ----------------------------------------------- ฉะนั้นใครมีกำลังมากกว่าหรือน้อยกว่าคงต้องตัดไปครับ เพราะเรากำลังพูดถึงกำลังที่เข้าร่วมยุทธนาวีซึ่งเป็นการพูดในระดับ "ยุทธวิธี" (Tactical) แต่การเปรียบเทียบกำลังทั้งหมดเป็นการเปรียบเทียบในเชิง "ยุทธศาสตร์" (Strategic) ยุทธวิธีต่างหากครับที่ทำให้เราแพ้ จากคุณ : Skyman (Analayo) - [ 24 ส.ค. 50 10:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ว่าแล้วก็ขอแนะนำเกมส์ NavyField ซะเลยเป็นเกมส์ออนไลน์ขับเรือรบสมัย WWII ยิงกันสนุกดีมีทั้งเรือเล็กเรือใหญ่เรือบรรทุกเครื่องบินมีเรือธนบุรีด้วย  http://www.navyfield.com สำหรับคนรักเรือ ขออภัยที่นอกเรื่องครับ จากคุณ : บ้านสามกอ - [ 24 ส.ค. 50 11:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จุดประสงค์ ของฝรั่งเศส คือทำลาย เรือเรือรบของไทย ไม่ใช่ทำลายสิ่งปลูกสร้าง "Attaque au jour des bâtiments au mouillage sud de Koh Chang. ถ้าใช้โปรแกรมจะแปลได้เป็น "Attack at the day of the buildings to the southern damping of Koh Chang. ซึ่งมีความหมายเหมือนทำลายสิ่งปลูกสร้างของไทย แต่จริงๆ แล้ว คำว่า bâtiments  แปลว่าสิ่งปลูกสร้างได้ และก็แปลว่าเรือ ได้เหมือนกัน ถ้าแปลว่าเรือ  แสดงว่า ฝรั่งเศส ชนะทางยุทธศาสตร์ http://en.wikipedia.org/wiki/Force_d'Action_Navale จากคุณ : Professor - [ 24 ส.ค. 50 12:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คงไม่มี ทหารเรืองี่เง่า  รู้ว่ามีเรือรบเฝ้า แล้วจะมัวยิงชายฝั่งก่อน มันก็ต้องจมเรือ ก่อนถึงจะยิงฝั่งได้ ทางฝรั่งเศสรู้ว่า เรือรบที่เฝ้าเกาะช้างมีน้อย ก็เลยลุยตรงนี้ก่อน จากคุณ : Professor - [ 24 ส.ค. 50 12:09:36 ]

ความคิดเห็นที่ 39 บ๊ะ.. สมเป็นหว้ากอจริงๆ จากคุณ : โอ๊ะเอ๊ะ - [ 24 ส.ค. 50 13:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ทั้งสองฝ่ายต่างถือเอกสารคนละอย่างครับ ทางฝรั่งเศสถือหลักฐานที่ว่ากองเรือฝรั่งเศสมีภารกิจเข้ามาทำลายกองเรือไทย แต่ผมอ้างอิงจากหลักฐานฝ่ายที่ซึ่งอ้างว่าอ้างอิงจากเอกสารของฝรั่งเศสในฮานอยว่ากองเรือฝรั่งเศสมีภารกิจระดมยิงชายฝั่งของไทย ซึ่งประวัติศาสตร์ตรงจุดนี้ไม่มีข้อยุติ ต่างคนต่างก็ถือคนละข้าง ผมจึงเลือกข้อมูลของฝ่ายไทยมาเป็นที่ตั้งครับ เพราะผมค่อนข้างมีอคติจากข้อมูลของฝ่ายฝรั่งเศส ซึ่งเมื่อเทียบกับคำให้สัมภาษณ์ของทหารไทยและชาวบ้านในบริเวณนั้น พบว่าทางฝรั่งเศสมักจะกล่าวเกินจริงไปในบางประด็น (แต่ก็มิได้หมายความว่าข้อมูลของฝ่ายไทยจะเป็นความจริงทุกอย่างครับ) อันนี้คือประเด็นที่ 1 ครับ ---------------------------- ประเด็นที่ 2 คือ การจัดกำลังของกองเรือเฉพาะกิจที่ 7 เอื้อให้ทำการระดมยิงชายฝั่งอยู่แล้วครับ กองกำลังนี้สามารถทำการรบกับเรือของฝ่ายไทยที่เข้ามาต่อต้านได้ เราไม่จำเป็นขึ้นขนาดที่จะต้องครองน่านน้ำได้สมบูรณ์ถึงจะปฏิบัติการกิจระดมยิงฝั่งครับ --------------------------- ประเด็นที่ 3 คงต้องกลับมาที่คำว่ายุทธวิธีและยุทธศาสตร์ครับ ในกรณีนี้ผมหาข้อสนับสนุนอื่นไม่ได้นอกจากจะกล่าวว่าไทยแพ้ทางยุทธวิธี ชนะทางยุทธศาสตร์ ตามที่ได้อ้างไปในความเห็นที่ 33 และถึงแม้ว่ากองเรือเฉพาะกิจที่ 7 มีภารกิจทำลายกองเรือไทย มันก็เป็นเพียงชัยชนะทางยุทธวิธีเท่านั้น เพราะยุทธศาสตร์ของกองกำลังฝรั่งเศสคือต่อต้านกำลังรบของไทยที่เข้ารุกรานดินแดนยึดครองของฝรั่งเศสในอินโดจีน ในกรณีนี้ไม่ใช่การเล่นคำ แต่ผมกำลังพูดถึงหลักการสงครามในระดับที่แตกต่างกันครับ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 14:09:24 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 14:06:20 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 14:03:49 จากคุณ : Skyman (Analayo) - [ 24 ส.ค. 50 14:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ... แล้วไทยเรา.... ก็ได้บทเรียนราคาแพงจากยุทธนาวีครั้งนี้...มาปรับปรุงแก้ไขข้อบกพร่อง ? อย่างไรก็ตาม.... ขอสดุดีและชื่นชมในความกล้าหาญ และความเสียสละของบรรพชนครับ จากคุณ : nunimitr... (จำใจอยู่ สู้ต่อไป) - [ 24 ส.ค. 50 14:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 42 "อ้างอิงจากหลักฐานฝ่ายที่ซึ่งอ้างว่าอ้างอิงจากเอกสารของฝรั่งเศสในฮานอย" อ้างอิงเอกสารที่แปลผิดๆ มาหรือเปล่า ?  ผมว่ามันอาจจะแปลมาผิดๆ เหมือนกัน ดูสงครามโดยรวม ยังไงฝรั่งเศสก็แพ้อยู่แล้ว ฝรั่งเศสมีเรือในภูมิภาคนี้นิดเดียว  แต่จมเรือเราได้เยอะกว่า ถือว่ามีความคุ้มค่าทางยุทธศาสตร์ ถ้าเปรียบเทียบกับฟุตบอลแล้ว ไทยเล่นในบ้านแต่ยังแพ้  2-0 ถ้าฝรั่งเศสไม่ติดสงครามบ้านตัวเอง ยกทัพใหญ่มา ขี้คร้านไทยเราจะรีบยอมแพ้ แล้วยกแผ่นดินให้ฝรั่งเศสอีกซักสองสามที่ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 18:13:53 จากคุณ : Professor - [ 24 ส.ค. 50 16:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 43 - อ่านแล้ว รู้สึกดีมากๆ เลยครับ ที่ได้เห็นว่า คนรุ่นก่อนๆ ของเรา "รักชาติ ยิ่งชีพ" จริงๆ ครับ จากคุณ : - License To Kill - - [ 24 ส.ค. 50 17:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพิ่มเติมรูป จ่าโทหนุน ถนอมวงษ์ พอดีเซฟกระทู้ไว้ จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 24 ส.ค. 50 17:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เพิ่มเติม2  อัญเชิญธงที่ท่านเก็บไว้ ขึ้นสู่ยอดเสาทุกวัน แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 17:29:06 จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 24 ส.ค. 50 17:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพิ่มเติม3 จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 24 ส.ค. 50 17:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เพิ่มเติม4 จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 24 ส.ค. 50 17:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เพิ่มเติม5 จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 24 ส.ค. 50 17:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ความคิดเห็นที่ 42   "อ้างอิงจากหลักฐานฝ่ายที่ซึ่งอ้างว่าอ้างอิงจากเอกสารของฝรั่งเศสในฮานอย" อ้างอิงเอกสารที่แปลผิดๆ มาหรือเปล่า ?  ผมว่ามันอาจจะแปลมาผิดๆ เหมือนกัน ดูสงครามโดยรวม ยังไงฝรั่งเศสก็แพ้อยู่แล้ว ฝรั่งเศสมีเรือในภูมิภาคนี้นิดเดียว  แต่จมเรือเราได้เยอะกว่า ถือว่ามีความคุ้มค่าทางยุทธศาสตร์ ถ้าเปรียบเทียบกับฟุตบอลแล้ว ไทยเล่นในบ้านแต่ยังแพ้  2-0 ถ้าฝรั่งเศสไม่ติดสงครามบ้านตัวเอง ยกทัพใหญ่มา ขี้คร้านไทยเราจะรีบยอมแพ้ แล้วยกแผ่นดินให้ฝรั่งเศสอีกซักสองสามที่ แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 18:13:53 จากคุณ : Professor ---------------------------------------------------------- ผมว่าดูคุณต้องการเถียงเอาชนะเหลือเกินครับ แถมยกตรรกะแบบประหลาดๆมาด้วย ตอนนั้นผมว่าไทยก็ประเมินแล้วล่ะครับ ว่าฝรั่งเศสอ่อนแอเราถึงกล้าบุก จากคุณ : คน หนอ คน (toy1152) - [ 24 ส.ค. 50 18:24:22 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณ Professor สติแตกไปแล้ว ควมคุมอารมณ์ตัวเองยังไม่ได้เลย กําลังอ่าน เพลินๆ นึกว่าจะโชว์ความรู้ที่มากกว่าดันสติแตกไปก่อนซะได้ จากคุณ : ไม่ได้มีสิบมือ (ไม่ได้มีสิบมือ) - [ 25 ส.ค. 50 00:37:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สมัยเด็กๆ ผมเป็นแฟนหนังสือของ ประเทือง ศรีสุข ซึ่งท่านเป็นนายทหารเรือพรรคกลิน เรื่องสั้นของท่านมักจะเล่าเกร็ดทางเทคโนโลยีของเรือรบอยู่เสมอ รวมถึงยุทธนาวีสำคัญๆ ด้วย เรื่องสั้นตอนหนึ่งกล่าวถึงยุทธนาวีที่เกาะช้าง ซึ่งผมก็เคยได้อ่านเอกสารเล่มเดียวกับที่ท่านเคยได้อ้างอิงถึง ในห้องสมุด ขณะที่เรือหลวงลามอตต์ปิเกต์ ล่วงล้ำเข้ามาในน่านน้ำไทยและถูกฝ่ายเราตรวจพบนั้น  เรือหลวงธนบุรีไม่ได้อยู่ในสภาพพร้อมรบเต็มที่แต่อย่างใด ได้ทราบข่าว ในขณะพลประจำเรือกำลังออกกำลังกายตอนเช้าอยู่บนดาดฟ้าเรือ ต้องเสียเวลาเติมเชื้อเพลิงเพิ่มกำลังไอน้ำอยู่พอควร กว่าจะออกเรือได้ เรียกว่ามีเวลาเตรียมตัววางแผนรบน้อยกว่า การลาดตระเวณชายฝั่งของเราก็ไม่มี ไม่มีเครื่องบินคอยลาดตระเวณข้าศึก หรือมีแต่ตรวจไม่พบก็ไม่มีข้อมูล การรบของเรือหลวงสงขลา และ ชลบุรี ก็เริ่มขึ้นโดยที่ฝ่ายเรายังไม่พร้อม  ไม่พร้อมในที่นี้หมายถึง ไม่มีการประจำสถานีรบแต่อย่างใด ถูกเครื่องบินโจมตีขณะออกกำลังกายตอนเช้า ซึ่งจริงๆ เราควรจะเดินเรือลาดตระเวณอยู่รอบเกาะมากกว่า ไม่ใช่จอดอยู่เฉยๆ กล่าวในทางยุทธวิธี เมื่อกรณีพิพาทกัน ทางเราควรจะต้องพร้อมรบมากกว่านี้ ไม่ใช่จอดทอดสมออยู่ชายฝั่ง ต้องเดินเครื่องเร่งกำลังไอน้ำให้พร้อมออกเรือได้ตลอดเวลา มีเครื่องบิน มีเรือเร็วคอยลาดตระเวณ  ยุทธวิธีของเราเป็นการป้องกันชายฝั่งจริงๆ ถ้าเทียบการดวลกันระหว่างเรือหลวงธนบุรี กับเรือลามอตต์ปิเกต์ ในความเห็นผม ถือว่าทั้งสองฝ่ายไม่ได้เปรียบเสียเปรียบกันมากนัก ฝ่ายเรามีปืนขนาดใหญ่กว่า ยิงไกลกว่า แต่มีจำนวนน้อยกว่า เรือเราเล็กกว่า เป็นเป้าเล็ก ยิงถูกยาก แต่ฝ่ายนั้นก็ชดเชยได้ด้วยสามารถยิงได้เร็วกว่าเรา  ความเร็วเราช้ากว่า เปรียบกันก็เหมือนเราเป็นมวยไฟท์เตอร์หมัดหนักต่อยช้า เจอมวยบอกเซอร์มีหมัดแย็บฟุตเวิร์กดี ตัวใหญ่กว่าอีก ถึงแม้ว่า เรือเราจะมีเกราะหนากว่าก็ตาม แต่โดนแล้วน้ำก็ต้องเข้า ระวางขับน้ำแค่นี้ ความอึด ความคงทนทะเล สู้เรือขนาดใหญ่กว่าไม่ได้ เรียกว่า แลกหมัดกันแล้ว เรายืนระยะสู้ไม่ได้ เราแพ้ทางยุทธวิธีแน่นอน  แต่ถือว่าเราสามารถป้องกันตัวเองได้ เราเอาคืนเขาได้  น่าเป็นความภาคภูมิใจของประเทศเรา ในสมัย ร.ศ. 112 รัชกาลที่ 5 ฝรั่งเศสยกกองเรือรบมาปิดอ่าวไทย เดินเรือทะลุปากน้ำบุกเข้ามาถึงในแม่น้ำเจ้าพระยา เรามีปืนใหญ่ที่ป้อมพระจุล มีโอกาสยิงแต่ยิงไม่ได้ อำนาจการยิงสู้กองเรือเขาไม่ได้เลย  ถ้ายิงไป เขาก็ยิงถล่มเมืองเราเละ  เหตุการณนั้น ไทยเราจึงต้องเสียดินแดนบางส่วนให้ฝรั่งเศสไป โดยไม่มีโอกาสได้ต่อสู้เลย ตรงนี้แหละ ที่ถือว่าเราเอาชนะตัวเองได้แล้ว เราไม่ใช่เด็กละอ่อนให้ใครมารังแกตามใจชอบได้อีก เราซื้ออาวุธมา เราใช้ป้องกันตัวเองได้จริง ถ้าเทียบกับฟุตบอลแล้ว ที่เกาะช้าง เราแพ้ 2-0 แต่ตอน ร.ศ. 112 เรายังเตะบอลไม่เป็นเลย จากคุณ : นายเดชา - [ 25 ส.ค. 50 01:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 #49 ตรรกะประหลาดของคุณคือ ? #50 สติแตกตรงไหนครับ ?  ความรู้มันก็มีอยู่ใน google นี่แหล่ะ ไม่ใช่ผมรู้ ความไม่พร้อมรบ ไม่น่าภาคภูมิใจตรงไหน โดนจมแค่สองลำยังนับว่าดีแล้ว ความกล้าหาญเสียสละ ไม่จำเป็นต้องเอามาอวด ทหารไทยทุกนายมีอยู่แล้ว   ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต ยุทธนาวีนี้ ควรจะใช้เป็นบทเรียน ไม่ใช่ สรรเสริญความกล้าหาญเสียสละของทหาร จนลืมข้อเท็จจริง การรบครั้งนี้ ก็ไม่ได้เป็นบทเรียนให้กับเรา กรณีบ้านร่มเกล้า ก็ปล่อยให้เค้าบุกเข้ามาตั้งฐานถึงในบ้าน เพราะเราไม่คิดว่าตัวเองพ่ายแพ้ จึงประมาทอยู่เสมอๆ จากคุณ : Professor - [ 25 ส.ค. 50 02:56:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 จากภาพ #44-#48 ทำไมผู้กล้าหาญ ผู้ที่เสียสละเอาชีวิตไปเสี่ยงกับความตายมา เพื่อประเทศชาติ ถึงมีชีวิตที่ย่ำแย่ขนาดนั้นครับ ไม่มีใครดูแลเลยหรือครับ จากคุณ : .............................. - [ 25 ส.ค. 50 04:14:00 A:58.8.46.29 X: TicketID:087386 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ^ ^ ^ ^ ไม่ครับ ท่านชอบอยู่แบบง่ายๆครับ ลูกหลานท่านดูแลเป็นอย่างดี จากคุณ : ~รักความรุนแรง~ - [ 25 ส.ค. 50 08:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เราถูกโจมตีแบบไม่รู้ตัว ที่สำคัญเรือเราต้องไม่ได้ติดเครื่องไว้ให้พร้อม(เข้าใจว่ามีปัญหาค่าใช้จ่าย) เรือรบสมัยนั้นต้องใช้เวลาอุ่นเครื่องนานมาก เท่ากับว่าเรือเราเป็นเป้านิ่ง จึงไม่สามารถใช้อาวุธตอปิโดได้ครับ จำได้ว่าเคยอ่านมานานแล้ว เห็นว่าทางญี่ปุ่นบ่นว่าเรามีของดีใช้ไม่เป็นด้วยครับ ขอสดุดีความกล้าหาญและความเสียสละของนักรบไทยด้วยครับ จากคุณ : คนรักดาบไทย - [ 25 ส.ค. 50 21:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มายกย่องความเป็นชายชาติทหารของไทย และ ฝรั่งเศสครับ จากคุณ : ยุทธ (1812Overtureyoot) - [ 26 ส.ค. 50 19:09:17 ]