PANTIP.COM : X5970584 มีกฏเกณฑ์อะไรที่ Mr.fusion จะเข้ามาดู/ไม่เข้ามาดู/ตอบคำถาม (???) กระทู้หนึ่งๆ []

ความคิดเห็นที่ 23

"ไหนเอ็งบอกข้าว่าตัวเองชื่ออะไรนะ?"

(เป็นช่วงเวลาแห่งการบุกเบิกทวีปอเมริกาอันทุรกันดาร ณ บาร์เหล้าซาลูนแห่งเมืองเท็กซัสแดนเถื่อนอันแสนจอแจแบบในหนังคาวบอย "เจไดหนุ่ม" สิงห์ปืนไวผู้มีฝีมือหาตัวจับยากกำลังจ้องขเม็งมายังหนุ่ม "Cryptomnesia" นักหนังสือพิมพ์จากเมืองใหญ่ที่ดั้นด้นเดินทางมาหาข้อมูลเขียนบทความถึงถิ่นไกลปืนเที่ยงเช่นนี้)

“อะ..เอ่อ..ผมชื่อ "Cryptomnesia"เป็นนักหนังสือพิมพ์จากเมืองนิวยอร์คจะมาขอสัมภาษณ์คุณเพื่อหาข้อมูลไปทำบทความน่ะครับ” (คุณ..เอ่อ..คุณ.. ขอเรียกว่าคุณคริปล่ะกันนะครับเพื่อนๆ) ** ชื่อคริปสุดกิ๊ปพิมพ์ยากชิบเลยฮะคุณจขกท.หุ หุ ^_^"a **

“หา..ฮิปโป! แม่เจ้าโว้ยนี่พ่อเอ็งเป็นชนเผ่าซูลูรึไงวะ” (เจไดหนุ่มกล่าวพลางทำหน้าแตกตื่น)

“คริปครับไม่ใช่ฮิปผมชื่อ Cryptomnesia ฟังดีๆซิครับ”

“หา!นี่เอ็งกล้าว่าข้าพูดซี้ซั้วงั้นเรอะวะ” ..ปึง.. (เจไดหนุ่มกล่าวอย่างหัวเสียแลทุบโต๊ะดังลั่นก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่ด้ามปืน)

“ดะ..เดี๋ยวครับ พี่ฟังผิดแล้ว ผะ..ผมเปล่าพูดซะหน่อย ใจเย็นๆซิ” (หนุ่มคริปกล่าวพลางรีบรินเหล้าให้เจไดอารมณ์ร้อนอีกเป๊ก)

“อืมชื่อแปลก เป็นยิวรึ” (เจไดหนุ่มถามพลางหยิบใบยาสูบขึ้นมาเคี้ยวตุ้ยๆก่อนจะกระดกเหล้ารสเฝื่อนตาม)

“เอ่อ..เปล่าครับ”

“งั้นไอร์แลนด์แน่เลยว่ะ พักนี้มีข่าวพวกไอร์แลนด์เข้ามาที่นิวยอร์คเยอะชิปเป๋ง”

“เปล่าครับคือ.อ่า..”(หนุ่มคริปกล่าวพลางยกมือขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ใบหน้า)

“อุบ๊ะ! ไอ้นี่ คำก็เอ่อ สองคำก็อ่า ตกลงเอ็งจะมาทำอะไรกันแน่วะ รู้มั้ยว่าข้าเกลียดพวกตอบกระทู้หว้ากอ...เอ้ย...พวกตอบคำถามอึ่กๆอั่กๆแบบเอ็งเป็นที่สุดเลยเชียว” (เจไดหนุ่มตะโกนก้องจนคนในร้านหันมาดู เสียงเพลงจากวงดนตรีประจำร้านหยุดบรรเลงไปพักหนึ่งกจึงริ่มเล่นต่อ)

“โธ่!พี่..อารมณ์ร้อนจัง ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้ขอฟรี ถ้าคุยเสร็จผมมีจ่ายให้ตามที่ตกลงไว้แน่นอนนา”

“เอาเถอะ มีอะไรจะถามก็รีบๆพูดมาเลยข้ายิ่งไม่ค่อยว่างอยู่” (คาวบอยเจไดหนุ่มกล่าวพลางเริ่มลงมือสวาปามเนื้อวัวย่างในจานที่กินค้างอยู่อย่างสบายอารมณ์พลางกลั้วคอด้วยเบียร์ดำราคาถูกๆ)

**เพื่อให้เรื่องกระชับแลเข้าใจง่ายขึ้น ต่อไปนี้คือบทสนทนาของทั้งสอง**

Cryptomnesia :> “ได้ยินว่าคุณเจไดเป็นสิงห์ปืนไวที่หาตัวจับยากผมจึงอยากทราบข้อมูลของเหยื่อรายที่ดังๆของคุณหน่อยว่าคุณสังหารพวกนั้นด้วยวิธีไหน”

เจไดหนุ่ม :> แจ่บ..แจ่บ กรุบ..กรุบ (ไม่ตอบแต่เคี้ยวเนื้อวัวตุ้ยๆ) อึก..อึก (พลางกระดกเบียร์ดำทีเดียวครึ่งขวด) เอิ๊กกกกก~~~(แลเรอออกมาเสียงดังสนั่น)

Cryptomnesia :> “หือ..ว่าไงครับ ?”

เจไดหนุ่ม :> “เอ..เหยื่อของข้าเรอะ อืม..มีใครมั่งน้าเดี๋ยวนะขอนึกก่อน” “อ้อต้องหมอนี่เลย *Nanoดะ* เห็นบอกเป็นมือสังหารนินจาจากญี่ปุ่นจะมาล่าหัวบ้าบออะไรของมันที่เท็กซัสนี่แหละ” “แต่แกเชื่อมั้ย หึ..หึ..หึ” (จู่ๆเจไดหนุ่มก็หัวเราะร่า)

Cryptomnesia :> “มีอะไรน่าขันรึครับ ?”

เจไดหนุ่ม :> “ก๊ากๆๆ ก็วันดวลน่ะสิ มันเล่นสะพายดาบซามูไรมาด้ามเบ้อเร่อบอกว่าจะใช้ไอ้นี่แทนปืน” “ข้าก็เลยสับนกไปหกทีรวดช่วยสงเคราะห์ให้มันไปพบท่านโชกุนในปรโลกนั่นเลย ก๊าก..กั่กๆๆ ขาก~~~~ตุ๊ย” (กล่าวพลางถ่มน้ำลายเหนียวหนืดลงที่พื้นร้านอย่างไม่อายใคร)

Cryptomnesia :> “อืม..คนญี่ปุ่น..ใช้ดาบ แล้วมีคนอื่นที่น่าสนใจอีกมั้ย” (หนุ่มคริปถามพลางเริ่มจดข้อมูลขยุกขยุยลงกระดาษ)

เจไดหนุ่ม :> “อืมก็มีหมอนี่อีกคน *Anayalo*อดีตทหารม้าที่ผันตัวเองมาเป็นนักล่าเงินรางวัล” “เอ็งเชื่อมั้ยฝีมือการใช้ลูกซองของมันเฉียบขาดชิปเป๋ง แต่ว่าเสียอยู่อย่างมันดันมามีเหยื่อรายเดียวกับข้าสุดท้ายเลยต้องมานัดดวลกันที่หน้าเมือง”
Cryptomnesia :> “อื้อหือ..น่าสนใจ แล้วเหตุการณ์วันนั้นเป็นไงครับ ?”

เจไดหนุ่ม :> “อืมก็แบบว่า” แจ่บ..แจ่บ (คาวบอยเจไดหนุ่มกล่าวทั้งที่ยังมีเนื้อวัวชิ้นโตยู่เต็มปาก) “รู้ๆกันอยู่ก็ทหารเก่าน่ะนะ พิธีรีตรองเยอะชิบเป้งกว่าจะลงม้ากว่าจะเช็คเสื้อเช็คปืน ข้ารำคาญก็เลย” อึก..อึก (พลางยกเบียร์ขึ้นมาซดโฮกเดียวจนหมดแก้ว

Cryptomnesia :> “หือ ก็เลยอะไรครับ ?”

เจไดหนุ่ม :> “ก็เลยเปิดฉากซัลโวก่อนเลย ก๊าก กั่กๆ ผลก็คือคนของมันกับของข้ายิงกันสะบั้นหั่นแหลก” “แต่คิดแล้วก็ยังเสียวอยู่เลยว่ะไอ้นี่แมร่งใช้ลูกซองเก่งชิปเป๋ง เผลอแป๊ปสอยคนข้าร่วงไป4คนรวด” “แต่ก็อย่างว่าแหละน่ะคนมันถึงคราวจะซวย อยู่ๆกระสุนดันด้านปืนเลยระเบิดใส่มือมันเต็มรักจนข้อมือแหว่งไปข้าง” “แต่มันก็อึดวะคิดชักปืนสั้นขึ้นมาเป่าข้าแบบเผาขน แต่ก็ช้าไปนิดนึงเพราะจังหวะนั้นข้าก็ส่งลูกตะกั่วไปฝังในร่างมัน3นัดซ้อนแล้ว”

(เวลาผ่านไปเรื่อยๆระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันอย่างออกรสชาติ ประตูบาร์แบบครึ่งบานหน้าร้านก็ถูกกระแทกออกดังปัง ลมร้อนหอบเอาฝุ่นทรายปลิวหวือขึ้นมาจนขี้เลื่อยบนพื้นร้านปลิวตลบแลร่างของปรากฏบุรุษลึกลับก้าวย่างเข้ามา)

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 31 ต.ค. 50 01:19:43 ]

ความคิดเห็นที่ 25

“หึ หึ หึ ไอ้หนุ่ม ท่าทางคงรู้ชะตาตัวเองนี่หว่าถึงได้แบกโลงมาซะพร้อมสรรพเลย เอาล่ะจะเริ่มกันรึยังวะ” (เจไดหนุ่มกล่าวพลางตั้งท่า ขณะที่เจ้าของบาร์ซึ่งรับหน้าที่เป็นกรรมการก็กำลังเตรียมให้สัญญาณ)

“ทั้งสองฝ่ายหันหลังแล้วเดินไปสามก้าวตามที่ผมนับ โดยเมื่อผมนับถึงสามก็ให้ทั้งคู่หันกลับมายิงใส่กันได้” (เจ้าของบาร์กล่าวพลางยกธงขึ้น ชายทั้งสองหันหลังแล้วเริ่มออกเดิน)

...1... เจไดหนุ่มเริ่มออกเดินด้วยท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่อง

...2... สายตาของเจไดหนุ่มแลไปที่ลูกน้องซึ่งบัดนี้ล้วนแตะด้ามปืนเตรียมตัวเต็มที่

...สะ...สะ... (ฉับพลันก็บังเกิดเสียงฮือฮาของผู้คนดังลั่น อีกทั้งกรรมการเองก็ยังชะงักไปชั่วคราว เจไดหนุ่มเห็นผิดสังเกตจึงรีบเหลียวมาดู)

(ภาพที่เขาพบคือบุรุษลึกลับตอนนี้ไปยืนหลบอยู่เบื้องหลังวัตถุทรงประหลาดใต้ผ้าคลุม มือข้างขวานั้นจับไปที่ก้านเหล็กซึ่งยื่นพ้นชายผ้าออกมา ใบหน้าอันรกครึ้มด้วยเคราฉายแววยิ้มย่องอย่างที่สุด)

“อะ..ไร..ของ..มัน...วะ...เนี่ย” (เจไดหนุ่มเริ่มฉงนแต่แล้วจู่ๆภาพของการรบในอดีตเมื่อสมัยตนยังเป็นทหารก็เริ่มผุดชัดขึ้น)

อะ...อะ..ไอ้..ไอ้...พวกเรา ฆ่า~มานนนนน ฆ่า~มานนนนนเร็วเข้า” (เจไดหนุ่มถึงกับแหกปากตะโกนแลรีบกระตุ้นมือให้ขยับไปที่ด้ามปืนอย่างเร็ว)

(พลันสายลมหอบใหญ่ก็ถาโถมเข้ามาจนผ้าคลุมนั้นปลิวออกเผยให้เห็นปืน ..ใช่.. “ปืนเก็ตลิงกัน”รุ่นบุกเบิกชนิดมือหมุนหกลำกล้องซึ่งสามารถแจกจ่ายกระสุนมรณะนับร้อยนัดใน1นาที บัดนี้เจ้าฑูตมรณะตนนี้ได้ลำกล้องตั้งจังก้ามายังเจไดหนุ่มโดยที่มือของชายลึกลับนั้นกำลังกำตัวหมุนเพื่อเตรียมพร้อมจะปล่อยกระสุนอยู่รอมร่อ)

“บ้าชิบ ไอ้~สาดดดดด เอ้ย” ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เจไดหนุ่มแหกผากสบถอย่างดังแลรีบกระโดผลุนไปยังด้านข้างกองกระสอบป่านแถวนั้น พอดีกับที่กระสุนมรณะจำนวนมากพากันวิ่งฉิวออกมาจากเจ้าปืนประหลาดนั้น)

“ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่า~มานนน” (เจไดหนุ่มร้องตะโกนสั่งลูกน้องพลางเริ่มยิงสุ่มออกไปอย่างซี้ซั้ว)

“จ้ากกก อ้ากกก ว้ากกกก” (เสียงลูน้องเจ้าเล่ห์ของเจไดหนุ่มจำนวนมากแหกปากกู่ร้องอย่างสุดเสียงก่อนจะต้องดับดิ้นสิ้นชีพไปด้วยอำนาจของปืนกล)

“ละ ลูกพี่..ชะ..ช่วยด้วย ช่วยผม ช่วย...”..ปัง ปัง ปัง ปัง.. ~~ว้ากก (ลูกน้องคนหนึ่งลากสังขารอันเละเทะมาขอความช่วยเหลือจากเจไดหนุ่ม แต่ยังพูดไม่จบร่างนั้นก็ถูกห่ากระสุนปืนกลพุ่งใส่จนแหลกเละกลายเป็นซากเนื้อที่เลอะเลือนจนจำไม่ได้กองหนึ่ง)

“วะ..หวา กล้องพ้ม กล้องพ้ม จ้ากกก” (ห่ากระสุนนั้นยังลามปามไปทำลายร้านรวงแลกล้องสุดรักของหนุ่มคริปจนแหลกเละไม่มีชิ้นดี ผู้คนจำนวนมากต่างวิ่งหนีเอาชีวิตรอดกันจ้าละหวั่น)

(ในเวลาไม่นานปืนกลเก็ตลิ่งกระบอกดังกล่าวก็ปลิดปลงสังหารลูกน้องเจไดหนุ่มไปจนหมดสิ้น นอกจากนี้ยังลามปางไปถึงร้านรวงต่างๆในเมืองจำนวนมากที่ตกเป็นเหยื่อความวินาศสันตะโรในครั้งนี้ด้วย)

“วะ..เหวอ..แบนี้ไม่ไหวแล้วโว้ย ไม่ไหวแล้ว ต้องหนีก่อน” (เจไดหนุ่มกล่าวอย่างปอดแหกพลางรีบใส่เกียร์สุนัขโกยอ้าววิ่งหนีออกไปทางนอกเมืองทันที)

“แฮ่ก แฮ่ก คอยดู คอยดูเถอะ แฮ่ก กูจะกลับมา จะกลับมา แฮ่ก คิดบัญชีกับเอ็งให้ได้” (เจไดหนุ่มกล่าวพลางวิ่งกระหืดกระหอบไกลออกไปไกลสุดกู่)

แคร่ก..แคร่ก (ชายลึกลับมองเจไดหนุ่มที่วิ่งไปไกลสุดสายตาพลางยิ้มอย่างแปลกประหลาดก่อนจะคว้าหมับไปหยิบของในกระเป๋าสะพายออกมา)

(สิ่งที่ติดมือออกมานั้นคือลำกล้องขนาดเล็กรูปร่างประหลาดที่ทำจากเหล็กกล้า ชายลึกลับรีบนำมันมาติดกับปืนสั้นของเขาก่อนจะยกขึ้นเล็ง)

“เหลือเชื่อ! เพราะเมื่อส่องผ่านลำกล้องดังกล่าวภาพของเจไดหนุ่มล้วนใหญ่โตเด่นชัดขึ้นมาในสายตาของชายลึกลับทันทีอย่างกับมองผ่านกล้องส่องทางไกลของนักเดินเรือมิมีผิด”

..เปรี้ยง!.. (ชายลึกลับเก๊กหน้าขรึมก่อนจะยกมือมาเสยผมหนึ่งคราแลกดไกส่งลูกปืนวิ่งควงสว่านเร็วจี๋พุ่งออกไปทันที)

“แฮ่ก แฮ่ก กูจะแก้แค้น กูจะ” ..โพละ.. “เฮือก อะ..อะ นะ..นี่ มันอาไร อาไรกันว้า~~~” (ระหว่างกำลังวิ่งหน้าตั้งจู่ๆหน้าอกของเจไดหนุ่มก็บังเกิดรูโหว่ขึ้น โลหิตสีแดงฉานไหลทะลักออกมายังผลให้เจ้าของร่างทรุดฮวบลง ก่อนจะรำพึงอย่างขาดห้วงพลางล้มลงไปชักกระตุกกับพื้นไม่กี่คราก็แน่นิ่งไป)

“พระเจ้าช่วยกล้วยทอด โอ้มายก็อดดดดด” (หนุ่มคริปซึ่งเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวมาโดยตลอดรีบวิ่งออกมาจากรางใส่น้ำม้าที่ตนลงไปซ่อนแลรีบป้อนคำถามอย่างตะกุกตะกักใส่ชายลึกลับซึ่งกำลังเดินไปยังเสาผูกม้าหน้าบาร์)

“พระ..พระเจ้าช่วย นี่คุณเป็นใคร มาจากไหนเนี่ย ตอนนี้ทำอะไรอยู่ ดะ..เดี๋ยวก่อน ใช่..ใช่ เฮ้นี่สนใจจะให้ข้อมูลสัมภาษณ์แลกกับเงินมั้ย” “ผมเป็นนักข่าวจากนิวยอร์ค ถะ..ถ้ามากับผมล่ะก็คุณดังแน่ นี่คุณชื่ออะไรน่ะ”

(ชายลึกลับก้าวขาขึ้นบนม้าก่อนจะหยิบหมวกแลผ้าคลุมมาสวมจากนั้นจึงเบือนหน้ามายังหนุ่มคริปช้าๆ)

“ผมชื่อฟิว Mr.Fusion” (แล้วม้าตัวดังกล่าวก็ถีบขาหลังเต็มเหนี่ยวก่อนจะห้อตะบึงฝุ่นตลบออกไปจากเมือง พร้อม “Mr.Fusion” บุรุษลึกลับที่มาพร้อมปืนเก็ตลิ่ง เหลือทิ้งไว้เพียงความวินาศสันตะโรแลร่างของหนุ่มคริปที่ถูกม้าเตะจนกลิ้งหลุนๆไปกองในรางใส่น้ำม้าที่ตนเองพึ่งปีนออกมาจนตัวเปียกโชก)

...เอวัง...

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 31 ต.ค. 50 01:25:55 ]