PANTIP.COM : X5983384 ถ้าคนเราใช้ CO2 ในการหายใจแทน O2 จะเป็นยังไงคะ [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 16

Location: Metropolis City
Time: 12/05/2089

(ณ มหานครเมโทรโพลิสอันแสนไฮเทคซึ่งแฝงไว้ด้วยความเสื่อมโทรมในโลกยุคอนาคต ปรากฏยานบินรูปร่างเพรียวลำหนึ่งบินมาจอดที่หน้า"ตลาดมืด" แหล่งค้าของเถื่อนย่านกลางใจเมือง)

("เจไดหนุ่ม" Humanoid รึมนุษย์พันธุ์ใหม่ที่ถูกดัดแปลงร่างกายให้หลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเครื่องจักรเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ ก้าวออกมาจากยานช้าๆพลางกระชับโค้ทสีซีดให้เข้าที่ก่อนจะเดินฝ่าเม็ดฝนที่ตกปรอยๆเข้าไปยังบริเวณตลาดมืด)

"หัวใจเทียม ปอดเทียม อวัยวะเทียมจ้า รับประกันใช้ได้กับสมองเทียมทุกรุ่นไม่มีเฟคแน่นอน"

"นี่พี่ชาย แวะชมแผ่นโปรแกรมเสมือนก่อนสิ วันนี้มีเอ๊าะๆ สด ซิงๆ มาใหม่จากโรงงานเลยนา"

"เนื้อครับเนื้อ เนื้อหนูของแท้ไม่มีเทียม แวะเลือกซื้อเลือกชิมกันได้"

(ท่ามกลางควันไฟจากร้านอาหารแลเสียงอันจอแจของพ่อค้าที่กู่ร้องเรียกคนอีกทั้งไอน้ำจากเครื่องทำความร้อนโดยรอบ เจไดหนุ่มเดินไปหยุดที่แผงขายอาหารจานด่วนริมทางแห่งหนึ่ง ซักพักพ่อครัวชาวจีนร่างอ้วนรีบเบือนหน้าออกมาต้อนรับทันที)

"ไอ๊หยา! มาซะดึกเชียวเจไดหนุ่มไม่ทราบจารับอะไรดีครับ" "วันนี้มีเมนูเด็ดหลายอย่างเลยนา ลองดูนี่ก่อนก็ได้" (พ่อครัวชาวจีนกล่าวพลางยื่นแผ่นกระดานดิจิตอลบางเฉียบซึ่งเปื้อนไปด้วยน้ำมันจนแลดูโสโครกให้เจไดหนุ่มซึ่งกำลังจับจองเก้าอี้นั่ง ที่หน้าจอสีฟ้านั้นปรากฏรายชื่อของอาหารพุ่งขึ้นมาเป็นสาย)

"ผัดพริกหยวกหมูสังเคราะห์ เนื้อนกกระจกเทศเทียมอบหม้อดิน นกพิราบโคลนนิ่งราดน้ำแดง สามอย่างนี้อั๊วะรับรองลื้อไม่ผิดหวัง" (พ่อครัวชาวจีนกล่าวพลางกดปุ่มที่หน้าจอเครื่องคอมพิวเตอร์เก่าๆที่รถเข็นมือเป็นระวิง)

"อืม..วันนี้ไม่ค่อยหิวซะด้วย ขอเป็นบะหมี่หมูแดงสังเคราะห์มาที่นึงละกันเฮีย"

(เจไดหนุ่มสั่งรายการอาหารอย่างเนือยๆ พ่อครัวชาวจีนรีบกดปุ่มที่หน้าจอเพียงไม่นานชามบะหมี่ควันลอยกรุ่นก็ถูกส่งออกมาจากเครื่องผลิตอาหารสังเคราะห์ซึ่งตั้งอยู่บนรถเข็นคันดังกล่าว)

(เจไดหนุ่มหาวหวอดก่อนจะแกะตะเกียบไม้รีไซเคิลแลเริ่มลงมือสวาปามบะหมี่สังเคราห์ชามนั้นอย่างเหนื่อยหน่าย ในโลกที่วัตถุดิบล้วนขาดแคลนเช่นนี้ อาหารสังเคราะห์ซึ่งสกัดขึ้นจากสารเคมีชนิดต่างๆแลถูกตกแต่งจนมีรสชาติรวมถึงสีสันใกล้เคียงของจริงนั้น ดูจะเป็นทางรอดเพียงสิ่งเดียวที่พอเพียงสำหรับการเลี้ยงปากท้องของประชากรมนุษย์ซึ่งเพิ่มมากขึ้นอย่างทวีคูณ)

หลังรับประทานจนอิ่มหนำ"เจไดหนุ่ม"เบนเข็มไปที่เป้าหมายหลักของเขา"ร้าน ออกซิเจนบาร์" ซึ่งในโลกที่เต็มไปด้วยมลพิษเช่นนี้การนำก๊าซอย่างคาร์บอนไดออกไซด์มาแปรสภาพกลายเป็นออกซิเจนนั้นเป็นทางเลือกเดียวสำหรับมนุษย์ที่ต่างอาศัยกันอย่างแออัดกระเบียดกระเสียนกันตามตัวเมืองต่างๆที่อุดมไปด้วยมลพิษ)

"สวัสดีเถ้าแก่ วันนี้ขอ30นาทีนะ" (เจไดหนุ่มกล่าวพลางหยิบบัตรแข็งสีใสมารูดไปที่แป้นเหล็กสนิมเขรอะบริเวณเคาน์เตอร์ ซักพักเสียงคอมพิวเตอร์สังเคราะห์จากเครื่องอัตโมติก็ดังขึ้น)

"ออกซิเจน30นาที ยอดรวม1000เครดิต ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ คุณเจไดหนุ่ม"

(จากนั้นเจไดหนุ่มจึงเดินไปยังห้องบริการซึ่งล้วนแน่นขนัดไปด้วยเก้าอี้หมอฟันโทรมๆรูปทรงแปลกตาซึ่งเชื่อมต่อไว้ด้วยสายระโยงระยางจำนวนนับร้อยวางเรียงกันอย่างแน่นขนัด)

"วันนี้ไม่ค่อยมีคนเชิญเลือกที่นั่งตามสบายเลยครับ" (เจ้าของร้านกล่าวพลางเดินไปที่หน้าจอควบคุมระบบจ่ายก๊าซ)

(เจไดหนุ่มเดินไปนอนเอกเขนกที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง ซักพักปรากฏท่อเหล็กทรงประหลาดพุ่งขึ้นมาเสียบเข้าที่ท้ายทอยของเขาที่มีช่องไฟเบอร์ออปติคสำหรับเชื่อมต่อติดตั้งอยู่ ซึ่งสิ่งนี้เป็นอุปกรณ์พื้นฐานที่Humanoidทุกคนจะต้องมีเพื่อไว้รับส่งข้อมูลที่จะเข้าสู่ระบบจักรกลต่างๆในร่างกาย)

ปิ๊บ..ปิ๊บ วิ๊ง..วิ๊ง (เสียงเครื่องแสกนทำงานอย่างเร็วซักพักปรากฏกรอบแว่นทึบมาครอบบริเวณลูกตาทั้งสองของเจไดหนุ่มไว้ แลหน้ากากออกซิเจนซึ่งทำจากเหล็กกล้าก็โผล่พรวดขึ้นมาครอบบริเวณใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว)

ฟู่วววว (เสียงแก๊ซออกซิเจนจากท่อส่งพุ่งหวือเข้ามาที่หน้ากาก เจไดหนุ่มสูดเอาอากาศสังเคราะหืเข้าไปอย่างเต็มปอด นานหลายวันแล้วที่เขาไม่ได้รับอากาศบริสุทธิ์เยี่ยงนี้ โดยระหว่างนั้นจอดิจิตอลในแว่นที่ปิดตาเขาอยู่ก็ฉายให้เห็นถึงภาพวิวทิวทัศน์อันแสนสดชื่นของภูขาในฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งช่างแตกต่างกับสภาพรอบตัวของเขาราวฟ้ากับดินเลยทีเดียว)

"ช่วงนี้ที่แมนชั่นหนูชุมน่าดู ขากลับคงต้องแวะไปซื้อแมวเทียมมาใช้งานซะแล้วเรา" (เจไดหนุ่มคิดพลางสูดก๊าซสังเคราห์จากท่อนั้นเฮือกใหญ่
ก่อนจะผลอยหลับไปท่ามกลางความแออัดจอแจของสังคมไฮเทคในอุดมคติอันแสนโสโครกด้านนอก)

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 4 พ.ย. 50 03:02:13 ]