ความคิดเห็นที่ 1 ลองพิจารณาดูการยกระดับมาตรฐานชีวิตดูบ้าง? เชื่อกันว่าปัญหานี้ได้รับการแก้ไขโดยโครงการพันธมิตรเพื่อความก้าวหน้า๑ ของประธานาธิบดีเคนเนดี แต่การพัฒนาที่ยัดเยียดให้ส่วนใหญ่เป็นประเภทที่ตอบสนองความต้องการของนักลงทุนชาวสหรัฐมากกว่า คอยตอกย้ำและขยายระบบที่ดำเนินไปอยู่แล้ว นั่นคือ ลาตินอเมริกาต้องผลิตพืชผลเพื่อการส่งออกและลดการเพาะปลูกเพื่อยังชีพ เช่น ข้าวโพดและถั่ว ที่ปลูกเพื่อการบริโภคในท้องถิ่น ตัวอย่างเช่น ภายใต้โครงการพันธมิตรเพื่อความก้าวหน้านี้ การผลิตเนื้อวัวเพิ่มสูงขึ้น ในขณะที่การบริโภคเนื้อวัวลดลง          รูปแบบการพัฒนาเกษตรกรรมเพื่อการส่งออก มักก่อให้เกิด "ความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจ" เมื่อผลผลิตมวลรวมประชาชาติ (GNP) เพิ่มสูงขึ้น ในขณะที่ประชากรส่วนใหญ่อดอยาก หากคุณดำเนินนโยบายประเภทนี้เมื่อไร ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดขบวนการประชาชนขึ้นมาคัดค้าน ซึ่งนำไปสู่การปราบปรามด้วยภัยสยองและการกดขี่ทารุณ           (การใช้ความรุนแรงเป็นสิ่งที่ฝังรากลึกในสันดานของเรา ย้อนกลับไปสมัยปี ๑๘๑๘ จอห์น ควินซี อดัมส์ ไชโยโห่ร้องให้กับ "ประสิทธิภาพอันน่าสรรเสริญ" ของการใช้ลัทธิภัยสยอง ในการจัดการกับ "ฝูงชนพันธุ์ทางที่ประกอบด้วยพวกอินเดียนแดงและนิโกรนอกกฎหมาย" เขาเขียนเช่นนั้นเพื่อให้ความชอบธรรมแก่ปฏิบัติการกวาดล้างของแอนดรูว์ แจ็คสัน ในรัฐฟลอริดา ซึ่งทำลายล้างชนพื้นเมืองแทบสิ้นซาก และทำให้มณฑลของสเปนตกอยู่ในความควบคุมของสหรัฐอเมริกา โธมัส เจฟเฟอร์สันและคนอื่น ๆ ชื่นชมในสติปัญญาอันหลักแหลมของเขามาก)          ขั้นแรกคืออาศัยตำรวจ ตำรวจมีความสำคัญยิ่งเพราะพวกเขาตรวจพบความกระด้างกระเดื่องได้เร็ว และกำจัดมันไปได้ก่อนที่จะต้องใช้ "การผ่าตัดครั้งใหญ่" (นี่คือคำที่เอกสารการวางแผนเรียก) ถ้าเมื่อไรจำเป็นต้องใช้การผ่าตัดครั้งใหญ่ขึ้นมาจริง ๆ นี่ต้องอาศัยกองทัพ ถ้าเกิดไม่สามารถควบคุมกองทัพของประเทศใดประเทศหนึ่งในลาตินอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศในภูมิภาคฝั่งทะเลแคริบเบียน–อเมริกากลาง ก็ถึงเวลาต้องโค่นล้มรัฐบาลนั้น          ประเทศใดก็ตามที่พยายามจะสวนกระแส เช่น กัวเตมาลาในยุครัฐบาลทุนนิยมประชาธิปไตยของอเรวาโล (Arevalo) และอาร์เบนซ์ (Arbenz) หรือสาธารณรัฐโดมินิกันในสมัยรัฐบาลทุนนิยมประชาธิปไตยของบอช (Bosch) ย่อมกลายเป็นเป้าแห่งความเป็นปฏิปักษ์และความรุนแรงจากสหรัฐอเมริกา จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขั้นที่สองคืออาศัยกองทัพ สหรัฐอเมริกาพยายามเสมอมาที่จะประสานความสัมพันธ์กับกองทัพในต่างประเทศ เพราะนั่นเป็นวิถีทางหนึ่งในการโค่นล้มรัฐบาลที่หลุดจากการควบคุม นี่คือพื้นฐานที่นำไปสู่การรัฐประหารโดยกองทัพชิลี ในปี ๑๙๗๓ และในอินโดนีเซียปี ๑๙๖๕          ก่อนการรัฐประหาร สหรัฐอเมริกาตั้งตนเป็นปฏิปักษ์กับรัฐบาลชิลีและอินโดนีเซียมาก แต่ยังคงส่งอาวุธให้ รักษาความสัมพันธ์อันดีกับทหารฝ่ายขวา แล้วพวกเขาจะโค่นล้มรัฐบาลให้ เหตุผลเดียวกันนี้ที่จูงใจให้สหรัฐอเมริกาส่งอาวุธให้อิหร่านผ่านทางอิสราเอลนับตั้งแต่ต้นทศวรรษ ๑๙๘๐ ตามคำให้การของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของอิสราเอลที่เกี่ยวข้อง นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ทราบกันทั่วไปในปี ๑๙๘๒ นานก่อนที่จะเกิดกรณีจับตัวประกันสหรัฐในอิหร่าน          ในช่วงรัฐบาลเคนเนดี ภารกิจของกองทัพในลาตินอเมริกาที่ครอบงำโดยสหรัฐ ได้เปลี่ยนจาก "การป้องกันระดับซีกโลก" ไปสู่ "ความมั่นคงภายใน" (ซึ่งโดยพื้นฐานแล้ว หมายถึงทำสงครามกับประชาชนของตัวเอง) การตัดสินใจอันเป็นลางร้ายครั้งนั้นนำไปสู่ "การสมคบคิด [ของสหรัฐ] โดยตรง" ในการใช้ "วิธีการแบบกองพันมรณะของไฮน์ริช ฮิมม์เลอร์" (Heinrich Himmler) ตามคำให้การในการตัดสินคดีย้อนหลังของชาร์ลส์ เมชลิง (Charles Maechling) ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบหน่วยต่อต้านและปราบจลาจลตั้งแต่ปี ๑๙๖๑–๖๖          รัฐบาลเคนเนดีกรุยทางสำหรับการรัฐประหารโดยกองทัพบราซิลเมื่อปี ๑๙๖๔ เพื่อทำลายประชาธิปไตยของบราซิล ซึ่งชักดำเนินโดยอิสระมากเกินไป สหรัฐอเมริกาให้การสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นแก่การรัฐประหาร ในขณะที่ผู้นำทางทหารของบราซิลสถาปนารัฐสันติบาลแห่งชาติตามแบบนาซียุคใหม่ พรั่งพร้อมด้วยการกดขี่ทารุณ การปราบปราม ฯลฯ เป็นแรงบันดาลให้เกิดกระบวนการอย่างเดียวกันลามไปทั่วทั้งในอาร์เจนตินา ชิลีและตลอดทั้งซีกโลก นับจากกลางทศวรรษ ๑๙๖๐ จวบจนทศวรรษ ๑๙๘๐ ซึ่งเป็นยุคทมิฬหินชาติอย่างที่สุด          (กล่าวกันตามตัวบทกฎหมายแล้ว ผมคิดว่ามีพยานหลักฐานชัดแจ้งอย่างยิ่ง ให้สามารถฟ้องร้องประธานาธิบดีอเมริกันทุกคน นับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา คนเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นอาชญากรสงครามเต็มตัว หรือไม่ก็มีส่วนพัวพันในอาชญากรรมสงครามที่ร้ายแรง) จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นธรรมดาที่กองทัพย่อมเดินหน้าต่อไปในการสร้างหายนะทางเศรษฐกิจ ส่วนใหญ่แล้วก็ปฏิบัติตามใบสั่งของที่ปรึกษาชาวสหรัฐ จากนั้นก็โยนปัญหาทิ้งไว้ให้รัฐบาลพลเรือนบริหารต่อ การควบคุมด้วยกองทัพโดยตรงไม่จำเป็นอีกต่อไป ในเมื่อมีกลไกใหม่ใช้แทนได้ เช่น การควบคุมผ่านกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (ซึ่งก็เหมือนกับธนาคารโลก คือให้เงินกู้แก่ประเทศโลกที่สามด้วยทุนซึ่งส่วนใหญ่ได้มาจากประเทศมหาอำนาจทางอุตสาหกรรม)          เพื่อตอบแทนเงินกู้ ไอเอ็มเอฟบังคับให้ "เปิดเสรี" คือเปิดเสรีทางเศรษฐกิจให้ต่างชาติเข้าแทรกแซงและควบคุม ตัดงบประมาณด้านสวัสดิการแก่ประชาชนทั่วไปลงอย่างมหาศาล ฯลฯ มาตรการเหล่านี้ล้วนแต่ทำให้อำนาจตกอยู่ในเงื้อมมือของชนชั้นมั่งคั่ง และนักลงทุนต่างประเทศอย่างมั่นคงยิ่งขึ้น ("เสถียรภาพและความมั่นคง") และยิ่งขยายช่องว่างของสังคมสองระดับที่มีมานานแล้วในโลกที่สาม คือชนชั้นอภิมหาเศรษฐี (รวมทั้งชนชั้นวิชาชีพที่ค่อนข้างร่ำรวยจากการรับใช้คนกลุ่มแรก) และประชาชนมากมายมหาศาลที่ทุกข์ทรมานและยากไร้          หนี้สินและความปั่นป่วนทางเศรษฐกิจที่กองทัพทิ้งไว้ให้เป็นล้นพ้น เป็นหลักประกันว่ากฎเกณฑ์ของไอเอ็มเอฟจะตามมาแน่นอน นอกเสียจากพลังประชาชนจะพยายามก้าวเข้ามาในเวทีการเมือง ในกรณีนี้ กองทัพอาจต้องออกมาฟื้น "ความมั่นคง" ขึ้นใหม่          บราซิลเป็นกรณีที่น่าศึกษา บราซิลเป็นประเทศที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ จนน่าจะเป็นประเทศหนึ่งที่ร่ำรวยที่สุดในโลก และยังมีการพัฒนาทางอุตสาหกรรมสูงด้วย แต่เนื่องจากมาตรการชั้นดีทั้งหลายที่มากับการรัฐประหารในปี ๑๙๖๔ และ "ความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจ" ที่สรรเสริญเยิรยอกันมากซึ่งตามมาภายหลัง (มิพักต้องกล่าวถึงการทรมาน ฆาตกรรมและกลไกอื่น ๆ ในการ "ควบคุมประชากร") เดี๋ยวนี้ สภาพของชาวบราซิลส่วนใหญ่คงพอ ๆ กับเอธิโอเปีย แย่กว่าในยุโรปตะวันออกอย่างเทียบไม่ติด          รัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการรายงานว่า กว่าหนึ่งในสามของงบประมาณการศึกษาถูกใช้ไปกับอาหารที่โรงเรียน เพราะนักเรียนส่วนใหญ่ในโรงเรียนรัฐบาลกินอาหารที่โรงเรียน หรือมิฉะนั้นก็ไม่ได้กินอะไรเลย          ตามรายงานในนิตยสาร South (นิตยสารทางธุรกิจที่มีรายงานเกี่ยวกับประเทศโลกที่สาม) บอกว่า บราซิลมีอัตราการตายของทารกสูงกว่าในศรีลังกา หนึ่งในสามของประชากรทั้งหมดดำรงชีพอยู่ต่ำกว่าเส้นแบ่งความยากจน และ "เด็กที่ถูกทอดทิ้งเจ็ดล้านคนต้องขอทาน ลักขโมยและดมกาวอยู่ตามท้องถนน สำหรับอีกหลายล้านคน บ้านคือเพิงโกโรโกโสในสลัม หรือที่มีมากขึ้นเรื่อย ๆ คือมีที่ซุกหัวนอนแค่ดินกระแบะมือใต้สะพาน"          นั่นคือบราซิล หนึ่งในประเทศที่มีทรัพยากรธรรมชาติมากที่สุดในโลก จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:09:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สภาพคล้ายกันนี้เกิดขึ้นทั่วทั้งลาตินอเมริกา เฉพาะในอเมริกากลาง จำนวนประชาชนที่ถูกสังหารโดยกองกำลังติดอาวุธที่มีสหรัฐอเมริกาหนุนหลังนับตั้งแต่ปลายทศวรรษ ๑๙๗๐ มีตัวเลขประมาณ ๒๐๐,๐๐๐ คน ในขณะที่ขบวนการประชาชนที่แสวงหาประชาธิปไตยและการปฏิรูปสังคมถูกกวาดล้าง ความสำเร็จประเภทนี้แหละที่ยกยอให้สหรัฐอเมริกาเป็น "แรงบันดาลใจให้เกิดชัยชนะของประชาธิปไตยในยุคสมัยเรา" ตามคำสรรเสริญของวารสาร New Republic๒ ซึ่งเป็นวารสารฝ่ายเสรีนิยม ทอม วูล์ฟ๓ บอกเราว่า ทศวรรษ ๑๙๘๐ เป็น "หนึ่งในยุคทองอันยิ่งใหญ่เท่าที่มนุษยชาติเคยมีมา" เหมือนกับที่สตาลินเคยพูดว่า เรา "หัวหมุนตาลายไปกับความสำเร็จ" จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 การตรึงกางเขนเอลซัลวาดอร์           เป็นเวลาหลายปี การกดขี่ ทรมานและสังหารโหดดำเนินไปในเอลซัลวาดอร์ ด้วยฝีมือรัฐบาลเผด็จการที่ได้รับแต่งตั้งและหนุนหลังจากรัฐบาลสหรัฐ เป็นปัญหาที่ไม่เคยมีใครสนใจ ไม่เคยเป็นข่าวพาดหัว อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษ ๑๙๗๐ รัฐบาลสหรัฐเริ่มเกิดความวิตกบางประการ          ประการหนึ่งคือ โซโมซา (Somoza) ผู้นำเผด็จการของนิคารากัว กำลังสิ้นอำนาจ สหรัฐอเมริกากำลังสูญเสียฐานที่มั่นสำคัญสำหรับการใช้กำลังคุกคามในภูมิภาคนี้ อันตรายประการที่สองยิ่งเป็นภัยคุกคามมากกว่า เอลซัลวาดอร์ในทศวรรษ ๑๙๗๐ มีการแพร่ขยายของสิ่งที่เรียกกันว่า "องค์กรจัดตั้งของประชาชน" เช่น สมาพันธ์ชาวไร่ชาวนา สหกรณ์ สหภาพ กลุ่มศึกษาคัมภีร์ไบเบิลที่จัดในโบสถ์ซึ่งพัฒนาขึ้นเป็นกลุ่มช่วยเหลือตนเอง ฯลฯ สิ่งเหล่านี้แหละที่เป็นภัยคุกคามต่อประชาธิปไตย          ในเดือนกุมภาพันธ์ ๑๙๘๐ อาร์คบิชอปแห่งเอลซัลวาดอร์ ออสการ์ โรเมโร (Oscar Romeo) ส่งจดหมายถึงประธานาธิบดีคาร์เตอร์ ในจดหมาย ท่านวิงวอนให้ประธานาธิบดีหยุดส่งความช่วยเหลือทางทหารแก่รัฐบาลทหารที่ปกครองประเทศในขณะนั้น ท่านกล่าวว่าความช่วยเหลือเช่นนั้นรังแต่จะถูกใช้ไปเพื่อ "ทวีความอยุติธรรมและการกดขี่ต่อองค์กรจัดตั้งของประชาชน" ซึ่งกำลังต่อสู้ "เพื่อให้เกิดการยอมรับสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานที่สุด" (ไม่จำเป็นต้องกล่าวว่า นี่แทบไม่ใช่ข่าวใหม่สำหรับวอชิงตัน)          สองสามสัปดาห์ถัดมา อาร์คบิชอปโรเมโรถูกลอบสังหารขณะกำลังประกอบพิธีมิซซา เชื่อกันโดยทั่วไปว่า โรเบอร์โต โดบุสซอง (Roberto d'Aubuisson) ผู้สนับสนุนลัทธินาซียุคใหม่ เป็นตัวการในการลอบสังหารครั้งนี้ (รวมทั้งคดีสยองขวัญอื่น ๆ อีกนับไม่ถ้วน) โดบุสซองเป็น "ผู้นำชั่วชีวิต" ของพรรคอรีนา ซึ่งปกครองเอลซัลวาดอร์ สมาชิกของพรรค เช่น ประธานาธิบดีอัลเฟรโด คริสตีอานี (Alfredo Cristiani) ของเอลซัลวาดอร์ ยังต้องทำพิธีสาบานด้วยเลือดว่าจะจงรักภักดีต่อเขา จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อีกทศวรรษต่อมา ชาวนาและชาวเมืองยากจนหลายพันคน หลั่งไหลมาร่วมพิธีมิซซาซึ่งจัดขึ้นเพื่อรำลึกถึงท่านอาร์คบิชอป ร่วมด้วยบิชอปชาวต่างชาติอีกเป็นจำนวนมาก แต่ที่น่าสังเกตคือสหรัฐอเมริกาไม่ได้มาเข้าร่วมพิธีนี้ คริสต์จักรประจำเอลซัลวาดอร์ได้เสนอท่านโรเมโรขึ้นเป็นนักบุญอย่างเป็นทางการ          เรื่องทั้งหมดนี้ผ่านมาและผ่านไป โดยแทบไม่มีการกล่าวถึงเลยในประเทศซึ่งเป็นผู้ให้เงินสนับสนุนและฝึกมือสังหารที่ฆ่าท่านโรเมโร นิวยอร์คไทมส์ ซึ่งได้ชื่อว่าเป็น "หนังสือพิมพ์แห่งปูมบันทึกเหตุการณ์" ไม่มีบทบรรณาธิการถึงการลอบสังหารนี้ ไม่ว่าในตอนที่เกิดเหตุหรือในอีกหลายปีต่อมา และไม่มีบทบรรณาธิการหรือรายงานข่าวถึงพิธีที่จัดรำลึกถึงท่านโรเมโร           ในวันที่ ๗ เดือนมีนาคม ๑๙๘๐ สองสัปดาห์ก่อนการลอบสังหาร มีการเตรียมกำลังทหารในเอลซัลวาดอร์ และสงครามล้อมปราบประชาชนเริ่มนำออกมาใช้ (ด้วยความสนับสนุนและสมรู้ร่วมคิดอย่างต่อเนื่องจากสหรัฐอเมริกา) การโจมตีครั้งสำคัญครั้งแรกคือการสังหารหมู่ครั้งใหญ่ที่แม่น้ำริโอซัมปุล เป็นปฏิบัติการร่วมทางทหารของกองทัพฮอนดูรัสกับเอลซัลวาดอร์ เหตุการณ์ครั้งนี้มีประชาชนอย่างน้อย ๖๐๐ คนถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม เด็กทารกหลายคนถูกมีดสับเป็นชิ้น ๆ ผู้หญิงถูกทรมานและกดน้ำตาย มีคนพบเห็นเศษชิ้นส่วนร่างกายมนุษย์ลอยในแม่น้ำตลอดหลายวันหลังจากนั้น มีผู้รู้เห็นเหตุการณ์ที่มาจากฝ่ายคริสต์จักร เพราะฉะนั้นจึงมีข่าวเล็ดลอดออกมาในทันที แต่สื่อมวลชนกระแสหลักของสหรัฐอเมริกาไม่คิดว่าข่าวนี้มีค่าควรแก่การรายงาน          ชาวนาคือเหยื่อรายใหญ่ของสงครามครั้งนี้ รวมทั้งผู้นำแรงงาน นักศึกษา บาทหลวงหรือใครก็ตามที่ต้องพิรุธว่าทำงานเพื่อผลประโยชน์ของประชาชน ในปีสุดท้ายของประธานาธิบดีคาร์เตอร์ คือปี ๑๙๘๐ จำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นเกือบ ๑๐,๐๐๐ คน และพุ่งขึ้นเกือบ ๑๓,๐๐๐ คนในปี ๑๙๘๑ เมื่อรัฐบาลเรแกนขึ้นสู่อำนาจ จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในเดือนตุลาคม ๑๙๘๐ อาร์คบิชอปคนใหม่ประณาม "สงครามสังหารหมู่และฆ่าล้างโคตรต่อประชาชนพลเมืองที่ไร้หนทางต่อสู้" ที่ดำเนินการโดยกองกำลังรักษาความมั่นคง สองเดือนต่อมา นายโฮเซ่ นโปเลียน ดูอาร์เต้ (Jose Napoleon Duarte) ผู้นำ "สายกลาง" คนโปรดของสหรัฐอเมริกา กล่าวสรรเสริญเชิดชูกองกำลังนี้ว่า "ได้รับใช้ประเทศอย่างกล้าหาญเคียงบ่าเคียงไหล่ประชาชนในการต่อต้านการล้มล้างระบอบการปกครอง" ในวาระที่เขาได้รับแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีสายพลเรือนของรัฐบาลทหาร          บทบาทของประธานาธิบดีดูอาร์เต้ ซึ่งเป็นผู้นำสายกลาง ก็คือเป็นหุ่นบังหน้าให้พวกผู้นำกองทัพ และเป็นหลักประกันให้เงินอุดหนุนจากสหรัฐไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดตอน หลังจากเกิดเหตุที่กองกำลังติดอาวุธไปข่มขืนและฆ่าแม่ชีสี่นางที่มาจากสหรัฐอเมริกา เหตุครั้งนี้กระตุ้นให้เกิดเสียงประท้วงขึ้นในสหรัฐ การฆ่าล้างผลาญชาวเอลซัลวาดอร์เป็นเรื่องหนึ่ง แต่การข่มขืนและฆ่าแม่ชีอเมริกันเป็นการประชาสัมพันธ์ที่ผิดพลาดแน่ อย่างไรก็ดี สื่อมวลชนหลีกเลี่ยงและลดน้ำเสียงลงในการนำเสนอข่าวนี้ ตามการชี้นำของรัฐบาลคาร์เตอร์และคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริง          รัฐบาลเรแกนที่เข้ารับช่วงต่อมายิ่งไปไกลกว่านั้นอีก โดยพยายามหาความชอบธรรมให้กับความป่าเถื่อน โดยเฉพาะรัฐมนตรีต่างประเทศ อเล็กซานเดอร์ เฮก (Alexander Haig) และจีน เคิร์กแพทริค (Jeane Kirkpatrick) เอกอัครราชทูตประจำสหประชาชาติ แต่กระนั้นสหรัฐยังอุตส่าห์ยอมให้มีการตัดสินคดีเป็นละครตบตาในอีกสองสามปีต่อมา โดยปล่อยรัฐบาลทหารนักฆ่าลอยนวลไป และแน่นอน รวมทั้งประเทศลูกพี่ที่เป็นถุงเงินให้ด้วย          หนังสือพิมพ์อิสระในเอลซัลวาดอร์ ซึ่งรายงานเหตุสยดสยองครั้งนี้ พลอยถูกกวาดล้างไปด้วย ต่อให้เป็นหนังสือพิมพ์กระแสหลักและสนับสนุนภาคธุรกิจ มันก็ยังออกนอกลู่นอกทางเกินไปสำหรับรสนิยมของกองทัพ ปัญหานี้จึงถูกจัดการในปี ๑๙๘๐–๘๑ เมื่อบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งถูกฆาตกรรมโดยกองกำลังรักษาความมั่นคง อีกคนต้องลี้ภัยหัวซุกหัวซุน เช่นเคย เหตุการณ์เหล่านี้ถือว่าเล็กน้อยจนไม่มีคุณค่ามากไปกว่าข่าวสองสามคำในหนังสือพิมพ์สหรัฐ จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในเดือนพฤศจิกายน ๑๙๘๙ พระเยซูอิตหกท่าน แม่ครัวกับลูกสาว ถูกทหารฆ่าทิ้ง ในสัปดาห์เดียวกันนั้นเอง มีพลเรือนเอลซัลวาดอร์อีกอย่างน้อย ๒๘ คนถูกฆ่าตาย รวมทั้งผู้นำสหภาพคนสำคัญรายหนึ่ง ผู้นำองค์กรสตรีของมหาวิทยาลัย สมาชิกเก้ารายของสหกรณ์เกษตรอินเดียนแดงแห่งหนึ่ง และนักศึกษามหาวิทยาลัย ๑๐ คน          สำนักข่าวมีเรื่องที่นักข่าวเอพี ดักลาส แกรนท์ ไมน์ (Douglas Grant Mine) รายงานถึงเหตุการณ์ที่ทหารบุกเข้าไปในเขตที่อยู่อาศัยของชนชั้นแรงงานในนครหลวงซานซัลวาดอร์ จับผู้ชายมาหกคน รวมทั้งเด็กผู้ชายอายุ ๑๔ ปีอีกคนหนึ่งเพื่อให้ดูขึงขังเป็นพิเศษ จากนั้นจับพวกเขาทุกคนเรียงกับกำแพงและยิงทิ้ง ประชาชนเหล่านี้ "ไม่ใช่พระหรือนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน" ไมน์เขียน "ฉะนั้น ความตายของพวกเขาจึงถูกผ่านเลยไปจนแทบไม่มีใครสังเกต" –เช่นเดียวกับรายงานของไมน์นั่นแหละ          พระเยซูอิตถูกฆาตกรรมโดยฝีมือหน่วย Atlacatl Battalion เป็นกองกำลังพิเศษที่สหรัฐอเมริกาช่วยก่อตั้ง ฝึกหัดและติดอาวุธให้ กองกำลังนี้จัดตั้งขึ้นมาในเดือนมีนาคม ๑๙๘๑ เมื่อผู้เชี่ยวชาญพิเศษสิบห้านายในฝ่ายต่อต้านและปราบปรามจลาจล จากโรงเรียนฝึกหน่วยรบพิเศษของกองทัพสหรัฐ ถูกส่งตัวไปเอลซัลวาดอร์ นับแต่เริ่มต้น หน่วยรบนี้มีหน้าที่ในการสังหารหมู่ประชาชน ครูฝึกชาวสหรัฐบรรยายถึงทหารในหน่วยรบนี้ว่า "พันธุ์ดุพิเศษ ลำบากเราตลอดเวลาที่ต้องสั่งให้ [พวกเขา] จับผู้ต้องหามาเป็น ๆ ไม่ใช่เอาแต่ใบหูมา"          ในเดือนธันวาคม ๑๙๘๑ หน่วยรบนี้มีส่วนร่วมในปฏิบัติการซึ่งมีพลเรือนกว่าพันคนถูกฆ่า ในการนองเลือดที่มีทั้งการฆ่า ข่มขืนและเผา ต่อมาก็มีส่วนร่วมในการวางระเบิดหมู่บ้านและฆ่าประชาชนอีกหลายร้อยคน ทั้งยิงทิ้ง ถ่วงน้ำและด้วยวิธีการอื่น ๆ เหยื่อส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง เด็กและคนแก่          หน่วย Atlacatl Battalion ได้รับการฝึกฝนจากกองกำลังพิเศษของสหรัฐอเมริกาไม่นานก่อนที่จะมีการฆาตกรรมพระเยซูอิต นี่เป็นแบบแผนการปฏิบัติตลอดเวลาที่มีหน่วยรบนี้ การสังหารหมู่ที่โหดร้ายทารุณที่สุดบางคดีเกิดขึ้นหลังจากที่ได้รับการฝึกฝนจากสหรัฐอเมริกามาหมาด ๆ จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ในสังคม "ประชาธิปไตยอ่อนหัด" อย่างเอลซัลวาดอร์สมัยนั้น กลุ่มวัยรุ่นอายุแค่ ๑๓ ถูกต้อนมาจากการกวาดล้างสลัมและค่ายผู้อพยพ และถูกบังคับให้เป็นทหาร วัยรุ่นเหล่านี้ถูกล้างสมองด้วยกรรมวิธีที่หยิบยืมมาจากหน่วยเอสเอสของนาซี ทั้งเสี้ยมสอนให้โหดเหี้ยมและข่มขืน เพื่อเตรียมให้เป็นนักฆ่าซึ่งมักจะผสมด้วยความรุนแรงทางเพศและความทมิฬหินชาติ          วิธีฝึกกองทหารเอลซัลวาดอร์ตามปากคำของทหารหนีทัพคนหนึ่ง ซึ่งมาขอลี้ภัยทางการเมืองในเท็กซัสในปี ๑๙๙๐ ทั้ง ๆ ที่มีคำขอจากกระทรวงการต่างประเทศให้ส่งตัวเขากลับเอลซัลวาดอร์ (ศาลสั่งปกปิดชื่อของเขาไว้เพื่อปกป้องเขาจากหน่วยรบมรณะของเอลซัลวาดอร์)          ตามปากคำของทหารหนีทัพรายนี้ ทหารเกณฑ์ถูกฝึกให้ฆ่าสุนัขและอีแร้งโดยกัดที่คอหอยและบิดหัวจนหลุด คอยดูทหารคนอื่น ๆ ทรมานและฆ่าผู้ต้องสงสัยว่าเป็นกบฎ เช่น ถอดเล็บ บั่นหัว สับร่างเป็นชิ้น ๆ และเล่นสนุกกับแขนขาดของเชลย          อีกกรณีหนึ่ง สมาชิกคนหนึ่งของหน่วยรบมรณะของเอลซัลวาดอร์ที่โยงใยกับหน่วย Atlacatl Battalion คือ ซีซาร์ วีลแมน โฮย่า มาร์ติเนซ (Cesar Vielman Joya Martinez) ให้รายละเอียดถึงการมีส่วนร่วมของที่ปรึกษาชาวสหรัฐกับรัฐบาลเอลซัลวาดอร์ในพฤติกรรมของหน่วยรบมรณะ รัฐบาลประธานาธิบดีบุชพยายามทุกวิถีทางที่จะปิดปากเขาและจับเขาส่งกลับไปหาที่ตายในเอลซัลวาดอร์ ทวนกระแสคำวิงวอนขององค์การสิทธิมนุษยชนและข้อเรียกร้องจากสภาคองเกรสให้รับฟังคำให้การของเขา (นี่คล้ายกับการปฏิบัติต่อพยานปากสำคัญในคดีลอบสังหารคณะพระเยซูอิต)          ผลลัพธ์ของการฝึกทหารในเอลซัลวาดอร์มีการบรรยายออกมาอย่างแจ่มแจ้งในวารสารชื่อ America ของคณะเยซูอิต โดยแดเนียล ซานติอาโก (Daniel Santiago) พระคาทอลิคที่ทำงานอยู่ในเอลซัลวาดอร์ ท่านเล่าเรื่องของหญิงชาวนาที่กลับมาบ้านวันหนึ่ง เพื่อพบว่าลูกของนางทั้งสามคน แม่และน้องสาว นั่งล้อมอยู่รอบโต๊ะ แต่ละคนมีศีรษะที่ถูกตัดออกมาวางอย่างประณีตบนโต๊ะตรงหน้าซากร่าง มือทั้งสองข้างถูกจัดวางไว้บนกระหม่อม "ราวกับทุกศพกำลังลูบหัวตัวเอง"          มือสังหารจากกองกำลังพิทักษ์ชาติของเอลซัลวาดอร์พบว่าออกจะยากที่จะจัดศีรษะของทารก ๑๘ เดือนให้อยู่กับที่ พวกนั้นเลยเอามือเด็กตอกตะปูติดไว้กับหัว ชามพลาสติกใบใหญ่บรรจุโลหิตปริ่มวางไว้กลางโต๊ะอย่างวิจิตรบรรจง          ตามคำบอกเล่าของสาธุคุณซานติอาโก ฉากสยองขวัญแบบนี้ไม่ใช่เรื่องผิดปกติวิสัยที่นั่น จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในเอลซัลวาดอร์ ประชาชนถูกหน่วยรบมรณะฆ่าทิ้งเล่น ศพถูกตัดหัว แล้วเสียบศีรษะไว้กับปลายหอกและใช้เป็นจุดบอกภูมิประเทศ ผู้ชายไม่ได้ถูกตำรวจกระทรวงการคลังของเอลซัลวาดอร์คว้านท้องเฉย ๆ แต่อวัยวะสืบพันธุ์ยังถูกตัดเอามายัดใส่ปาก สตรีชาวเอลซัลวาดอร์ไม่เพียงถูกกองกำลังพิทักษ์ชาติข่มขืน แต่มดลูกยังถูกควักออกมาจากร่างและใช้ครอบหน้า แค่ฆ่าเด็กยังไม่พอ ร่างเด็กยังถูกลากครูดกับลวดหนามจนเนื้อหลุดร่อนจากกระดูก ในขณะที่พ่อแม่ถูกบังคับให้เบิ่งตาดู          บาทหลวงซานติอาโกยังชี้ให้เห็นต่อไปด้วยว่า ความร้ายกาจทารุณแบบนี้ยิ่งทวีความรุนแรงหนักข้อขึ้น เมื่อคริสต์จักรเริ่มก่อตั้งสมาพันธ์ชาวไร่ชาวนาและกลุ่มช่วยเหลือตนเอง อันเป็นความพยายามที่จะจัดตั้งองค์กรประชาชนให้ผู้ยากไร้          กล่าวโดยสรุป วิธีการที่สหรัฐใช้จัดการเอลซัลวาดอร์ประสบความสำเร็จอย่างดี องค์กรของประชาชนถูกทำลายราบคาบ เหมือนดังที่ท่านอาร์คบิชอปโรเมโรได้ทำนายไว้ ประชาชนหลายหมื่นคนถูกสังหารโหด และกว่าล้านต้องกลายเป็นผู้อพยพลี้ภัย นี่เป็นฉากโสโครกที่สุดบทหนึ่งในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา และยังมีฉากอื่น ๆ ที่ไม่น้อยหน้าไปกว่ากันอีกมาก จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สอนบทเรียนให้นิคารากัว ในช่วงทศวรรษ ๑๙๗๐ ไม่ใช่เพียงเอลซัลวาดอร์ที่สื่อมวลชนกระแสหลักของสหรัฐไม่สนใจไยดี ตลอดระยะเวลา ๑๐ ปี ก่อนการโค่นล้มจอมเผด็จการของนิคารากัว คือ อนาสตาซิโอ โซโมซา ในปี ๑๙๗๙ สถานีโทรทัศน์ของสหรัฐอเมริกา ทุกเครือข่าย อุทิศเวลาให้นิคารากัวแค่ หนึ่งชั่วโมง และหนึ่งชั่วโมงนั้นก็มีแต่ข่าวแผ่นดินไหวที่มานากัวในปี ๑๙๗๒          นับตั้งแต่ ค.ศ. ๑๙๖๐ จวบจนถึง ค.ศ. ๑๙๗๘ นิวยอร์คไทมส์ เขียนบทบรรณาธิการถึงนิคารากัวแค่สามชิ้น มิใช่ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในประเทศนี้ เพียงแต่อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นที่นั่นไม่มีความสำคัญให้เอ่ยอ้างถึง ไม่มีใครแยแสนิคารากัวสักนิด ตราบเท่าที่บัลลังก์ทรราชย์ของโซโมซาไม่สั่นคลอน          เมื่อบัลลังก์ของเขาถูกสั่นคลอน จริง ๆ โดยฝ่ายแซนดินิสต้าในปลายทศวรรษ ๑๙๗๐ หะแรก สหรัฐอเมริกาพยายามยัดเยียดสิ่งที่เรียกว่า "โซโมซิสโม (ลัทธิโซโมซา) ที่ปราศจากโซโมซา" กล่าวคือ ปล่อยให้ระบบอันฟอนเฟะยังคงอยู่ เพียงแต่เปลี่ยนใครสักคนขึ้นไปไว้บนบัลลังก์แทน แต่ไม่ได้ผล ประธานาธิบดีคาร์เตอร์จึงพยายามรักษากองกำลังพิทักษ์ชาติของโซโมซาไว้เป็นฐานอำนาจของสหรัฐ          กองกำลังพิทักษ์ชาตินี้ขึ้นชื่อในเรื่องความโหดร้ายป่าเถื่อนและทมิฬหินชาติเสมอมา ในเดือนมิถุนายน ๑๙๗๙ มันสร้างปฏิบัติการนองเลือดสังหารหมู่ประชาชนในสงครามต่อต้านฝ่ายแซนดินิสต้า โดยทิ้งระเบิดใส่เขตที่อยู่อาศัยในเมืองมานากัว ฆ่าผู้คนไปหลายหมื่นคน ในตอนนั้น เอกอัครราชทูตสหรัฐส่งโทรเลขไปที่ทำเนียบขาว บอกว่าเป็น "การไม่สมควร" ที่จะสั่งให้กองกำลังพิทักษ์ชาติยกเลิกการทิ้งระเบิด เพราะนั่นอาจขัดแย้งกับนโยบายที่จะให้กองกำลังรักษาอำนาจไว้และกวาดล้างพวกแซนดินิสต้าออกไป จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทูตสหรัฐที่ส่งไปเจรจากับองค์กรความร่วมมือระหว่างรัฐในทวีปอเมริกา (Organization of American States๔ : OAS) ก็แถลงการณ์สนับสนุน "ระบบโซโมซิสโมที่ปราศจากโซโมซา" เช่นกัน ทว่า OAS ปฏิเสธข้อเสนอดังกล่าวอย่างไม่มีเยื่อใย ไม่กี่วันหลังจากนั้น โซโมซาต้องบินหนีไปไมอามีพร้อมกับสมบัติที่เหลืออยู่ในกระทรวงการคลังของนิคารากัว และกองกำลังพิทักษ์ชาติจึงล่มสลายลง          รัฐบาลคาร์เตอร์พาคณะผู้บัญชาการกองกำลังพิทักษ์ชาติ บินหนีออกจากประเทศ ด้วยเครื่องบินที่ติดเครื่องหมายกาชาด (นี่เป็นอาชญากรรมสงครามอย่างหนึ่ง) และเริ่มจัดตั้งกองกำลังนี้ขึ้นมาใหม่ที่พรมแดนของนิคารากัว พวกเขายังใช้อาร์เจนตินาเป็นหนังหน้าไฟ (ในสมัยนั้น อาร์เจนตินาอยู่ภายใต้การปกครองของผู้นำทางทหารลัทธินาซีใหม่ แต่พวกเขายอมสละเวลาเล็กน้อยจากการทรมานและฆ่าฟันประชาชนของตัวเอง เพื่อมาช่วยฟื้นฟูกองกำลังพิทักษ์ชาติของนิคารากัว ซึ่งไม่นานต่อมาก็ได้ชื่อใหม่ว่า กบฎคอนทราส์ หรือ "นักรบเสรีภาพ")          เรแกนใช้กองกำลังนี้เปิดฉากสงครามกองโจรขนาดใหญ่ต่อนิคารากัว ผสานด้วยสงครามเศรษฐกิจที่รุนแรงยิ่งกว่า สหรัฐยังข่มขู่ประเทศอื่น ๆ จนไม่มีใครกล้าส่งความช่วยเหลือให้นิคารากัวด้วย          แต่กระนั้น ทั้ง ๆ ที่ให้การสนับสนุนทางทหารมากมายมหาศาล สหรัฐอเมริกาก็ยังล้มเหลวที่จะพยุงอำนาจทางทหารไว้ในนิคารากัว นี่เป็นเรื่องประหลาดทีเดียว หากลองคิดดู ไม่มีหน่วยจรยุทธ์ที่ไหนในโลกนี้มีแหล่งสนับสนุนใหญ่โตมโหฬาร เทียบได้กับที่สหรัฐอเมริกาให้กับกบฎคอนทราส์สักกระผีกริ้น ด้วยเงินทุนระดับเดียวกัน คุณสามารถก่อสงครามกองโจรในเขตเทือกเขาของสหรัฐอเมริกาได้ด้วยซ้ำ จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทำไมสหรัฐอเมริกาจึงยอมทุ่มทุนมหาศาลในนิคารากัว? องค์การพัฒนานานาชาติ Oxfam อธิบายถึงเหตุผลที่แท้จริงไว้ โดยกล่าวว่า จากประสบการณ์การทำงานใน ๗๖ ประเทศกำลังพัฒนา "นิคารากัว โดดเด่นกว่าประเทศใดใดในความยึดมั่นอย่างเข้มแข็งของรัฐบาล ในอันที่จะปรับปรุงสภาพชีวิตของประชาชน และส่งเสริมให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมอย่างสร้างสรรค์ในกระบวนการพัฒนา"          ในสี่ประเทศของภูมิภาคอเมริกากลางที่ Oxfam มีบทบาทสำคัญ (คือเอลซัลวาดอร์ กัวเตมาลา ฮอนดูรัส และนิคารากัว) นิคารากัวเท่านั้นที่มีความพยายามจริงจังที่จะแก้ไขความไม่เท่าเทียมในการถือครองที่ดิน และขยายสวัสดิการทางด้านสุขภาพอนามัย การศึกษาและการเกษตรแก่ครอบครัวชาวนายากจน          หน่วยงานอื่นก็มีรายงานคล้ายกัน ในต้นทศวรรษ ๑๙๘๐ ธนาคารโลกกล่าวว่าโครงการของตน "ประสบความสำเร็จอย่างใหญ่หลวงในบางส่วนของนิคารากัว ดียิ่งกว่าที่อื่นใดในโลก" ในปี ๑๙๘๓ ธนาคารเพื่อการพัฒนาระหว่างชาติอเมริกันสรุปว่า "นิคารากัวมีการพัฒนาก้าวหน้าไปอย่างเด่นชัดในภาคสังคม ซึ่งเป็นการวางรากฐานสำหรับการพัฒนาทางสังคมเศรษฐกิจในระยะยาว"          ความสำเร็จในการปฏิรูปสังคมของแซนดินิสต้าสร้างความอกสั่นขวัญแขวนให้กับนักวางแผนสหรัฐ พวกเขาตระหนัก ดังที่โฮเซ่ ฟิเกอเรส (Jose Figueres) บิดาแห่งระบอบประชาธิปไตยของคอสตาริก้า กล่าวไว้ว่า "เป็นครั้งแรกที่นิคารากัวมีรัฐบาลที่ใส่ใจต่อประชาชนจริง ๆ" (แม้ว่าฟิเกอเรสเป็นผู้นำการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยคนสำคัญในภูมิภาคอเมริกากลางมาตลอดสี่สิบปี ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งที่เขามีต่อความเป็นไปที่แท้จริงในโลก กลับไม่เป็นที่ยอมรับและถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง จากสื่อมวลชนของสหรัฐอเมริกา)          การที่รัฐบาลแซนดินิสต้าพยายามกระจายทรัพยากรแก่คนยากจน (และทำสำเร็จด้วย) ก่อให้เกิดความเป็นปฏิปักษ์อย่างไม่น่าเชื่อ นักวางนโยบายของสหรัฐอเมริกาเกือบทุกคนสำแดงความไม่พอใจออกมาเหมือนกันหมด และเป็นเอามากถึงขนาดแตกตื่นบ้าคลั่งทีเดียว จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ย้อนกลับไปในปี ๑๙๘๑ แหล่งข่าววงในกระทรวงการต่างประเทศคุยโตว่า สหรัฐอเมริกาจะ "เปลี่ยนนิคารากัวให้กลายเป็นแอลเบเนียแห่งภูมิภาคอเมริกากลาง" กล่าวคือ ยากจนข้นแค้น โดดเดี่ยวและหัวรุนแรงทางการเมือง เพื่อให้ความฝันของแซนดินิสต้า ที่จะสร้างสรรค์รูปแบบการเมืองใหม่ เพื่อเป็นแบบอย่างแก่ลาตินอเมริกาต้องย่อยยับไป          จอร์จ ชูลทซ์ (George Shultz) เรียกแซนดินิสต้าเป็น "มะเร็งร้ายที่ฝังอยู่ในผืนแผ่นดินของเรา" ซึ่งต้องกำจัดทิ้งให้สิ้นซาก ในขณะที่ซีกการเมืองอีกปลายขั้วหนึ่ง เช่น ผู้นำวุฒิสมาชิกสายเสรีนิยม อลัน แครนสตัน (Alan Cranston) กล่าวว่า ถ้าทำลายแซนดินิสต้าลงไม่ได้ สหรัฐอเมริกาคงต้องปล่อยให้นิคารากัว "เน่าเฟะในน้ำหนอง [ของมัน] เอง"          ด้วยเหตุนี้ สหรัฐอเมริกาจึงเปิดฉากการโจมตีสามประสานแก่นิคารากัว ประการแรก สหรัฐสร้างแรงกดดันอย่างหนักหน่วง เพื่อบีบคั้นให้ธนาคารโลกและธนาคารเพื่อการพัฒนาระหว่างชาติอเมริกันระงับโครงการและความช่วยเหลือทั้งหมด          ประการที่สอง สหรัฐอเมริกาประเดิมสงครามกองโจร พร้อมกันกับสงครามทางเศรษฐกิจอย่างผิดกฎหมาย เพื่อทำลายสิ่งที่ Oxfam เรียกขานอย่างถูกต้องว่า "ภัยคุกคามของตัวอย่างที่ดี" การโจมตีแบบผู้ก่อการร้ายของฝ่ายกบฎคอนทราส์ต่อ "จุดอ่อน" ภายใต้คำสั่งของสหรัฐอเมริกา พร้อมกับการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจ เป็นการผนึกกำลังทำลายความหวังในการพัฒนาเศรษฐกิจและการปฏิรูปสังคม ขบวนการก่อการร้ายของสหรัฐอเมริกาทำให้นิคารากัวไม่สามารถปลดประจำการทหารในกองทัพ และไม่มีโอกาสใช้ทรัพยากรที่มีอยู่จำกัดและน้อยนิดน่าสังเวช มาฟื้นฟูความพินาศที่เหลือทิ้งไว้ โดยผู้ปกครองทรราชที่มีสหรัฐหนุนหลัง และอาชญากรรมที่รัฐบาลเรแกนให้การสนับสนุน          ผู้สื่อข่าวประจำภูมิภาคอเมริกากลางที่ได้รับความนับถือมากที่สุดคนหนึ่ง คือ จูเลีย เพรสตัน (Julia Preston) (ซึ่งตอนนั้นทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ บอสตันโกลบ) รายงานว่า "เจ้าหน้าที่รัฐบาลบอกว่าพอใจที่ได้เห็นฝ่ายคอนทราส์ตัดกำลังรัฐบาลแซนดินิสต้า โดยบีบคั้นให้นำทรัพยากรที่มีจำกัดจำเขี่ยมาใช้ในสงคราม แทนที่จะได้นำไปใช้ในโครงการทางด้านสังคม" นั่นคือจุดสำคัญ เนื่องจากโครงการทางสังคมนั่นแหละคือหัวใจของตัวอย่างที่ดี ซึ่งอาจแพร่ระบาดไปสู่ประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคนี้ และบ่อนทำลายระบบขูดรีดและตักตวงผลประโยชน์ของสหรัฐอเมริกา จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:22:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สหรัฐอเมริกาถึงขนาดปฏิเสธไม่ยอมให้ความช่วยเหลือเพื่อบรรเทาสาธารณภัย หลังจากเกิดแผ่นดินไหวในปี ๑๙๗๒ สหรัฐอเมริกาเคยส่งความช่วยเหลือจำนวนมหาศาลแก่นิคารากัว ซึ่งเงินช่วยเหลือส่วนใหญ่ก็ถูกโซโมซาซึ่งเป็นคู่หูของสหรัฐฉกชิงไป ในเดือนตุลาคม ๑๙๘๘ ภัยธรรมชาติที่ร้ายแรงยิ่งกว่ากระหน่ำเข้าที่นิคารากัว คือพายุเฮอร์ริเคนโจแอน สหรัฐไม่ยอมส่งเงินไปสักเพนนีเดียว เพราะถ้าส่งไป เงินนั้นคงไปถึงมือประชาชน หาใช่ไปเข้ากระเป๋าเจ้าพ่อผู้มั่งคั่งคนไหนไม่ สหรัฐยังกดดันให้บรรดาประเทศพันธมิตรส่งความช่วยเหลือไปให้เพียงน้อยนิดด้วย          พายุเฮอร์ริเคนนอกจากสร้างความพินาศแล้ว ยังให้โอกาสอันน่าชื่นชมว่าจะเกิดทุพภิกขภัยและความเสียหายทางนิเวศวิทยาในระยะยาว เป็นแรงหนุนเสริมความพยายามของสหรัฐ สหรัฐต้องการให้ชาวนิคารากัวอดอยาก เพื่อจะได้กล่าวหารัฐบาลแซนดินิสต้าว่าบริหารเศรษฐกิจผิดพลาด เพราะรัฐบาลนี้ไม่ยอมอยู่ภายใต้การควบคุมของสหรัฐ ชาวนิคารากัวจึงต้องทุกข์ทรมานและล้มตาย          ประการที่สาม สหรัฐใช้เล่ห์กลทางการทูตเพื่อบดขยี้นิคารากัว ดังที่โทนี อเวอร์แกน (Tony Avirgan) เขียนไว้ในวารสาร Mesoamerica ของคอสตาริก้าว่า "รัฐบาลแซนดินิสต้าตกหลุมพรางที่ประธานาธิบดีคอสตาริก้า ออสการ์ อารีอัส (Oscar Arias) และประธานาธิบดีคนอื่น ๆ ในภูมิภาคอเมริกากลางขุดล่อไว้ ยังผลให้พวกเขาต้องพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งเดือนกุมภาพันธ์ [๑๙๙๐]"          สำหรับนิคารากัว แผนสันติภาพเดือนสิงหาคม ๑๙๘๗ เป็นข้อตกลงที่ดี อเวอร์แกนเขียนไว้ว่า : รัฐบาลแซนดินิสต้ายอมเลื่อนการเลือกตั้งระดับชาติที่กำหนดเวลาไว้ให้เร็วขึ้นสองสามเดือน และอนุญาตให้มีผู้สังเกตการณ์นานาชาติ ดังเช่นที่เคยทำมาในปี ๑๙๘๔ "เพื่อแลกกับการยุติขบวนการคอนทราส์และสิ้นสุดสงครามเสียที " รัฐบาลนิคารากัวทำทุกอย่างตามเงื่อนไขที่ต้องปฏิบัติภายใต้แผนสันติภาพ แต่ไม่มีใครให้ความสนใจแม้สักน้อยนิด          อารีอัส ทำเนียบขาวและสภาคองเกรส ไม่เคยมีเจตนาสักกระผีกริ้นที่จะส่งเสริมแผนสันติภาพนี้ไม่ว่าในแง่มุมใด ความเป็นจริงก็คือสหรัฐอเมริกาเพิ่มเที่ยวบินของซีไอเอเพื่อส่งกำลังบำรุงให้กบฎคอนทราส์อีกสามเท่าตัว ภายในเวลาไม่กี่เดือน แผนสันติภาพจึงล้มเหลวสนิท จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เมื่อการหาเสียงเลือกตั้งเริ่มขึ้น สหรัฐอเมริกาประกาศชัดเจนว่า การคว่ำบาตรที่กำลังรัดคอประเทศและการก่อการร้ายจะยังดำเนินต่อไป หากว่าฝ่ายแซนดินิสต้าได้ชัยชนะในการเลือกตั้ง คุณคงต้องเป็นคนจำพวกนักลัทธินาซีหรือลัทธิสตาลินหัวโบราณ ถึงจะมองว่าการเลือกตั้งที่ดำเนินไปภายใต้เงื่อนไขเช่นนี้เป็นการเลือกตั้งอย่างเสรีและยุติธรรม และเลยเขตชายแดนทางทิศใต้ของสหรัฐลงไป มีน้อยคนนักที่หลงเพ้อไปกับมายาภาพนี้          หากเรื่องประเภทนี้ปฏิบัติโดย ศัตรู ของสหรัฐล่ะก็ ผมขอให้คุณนึกภาพปฏิกิริยาของพวกสื่อมวลชนดูเองก็แล้วกัน สิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจของเรื่องนี้ก็คือ ฝ่ายแซนดินิสต้ายังได้คะแนนเสียงเลือกตั้งถึง ๔๐% ในขณะที่พาดหัวของหนังสือพิมพ์ นิวยอร์คไทมส์ โห่ร้องว่า ชาวอเมริกัน "มีความชื่นชมยินดีโดยพร้อมเพรียงกัน" ต่อ "ชัยชนะอันขาวสะอาดของสหรัฐอเมริกา"          ชัยชนะของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคอเมริกากลางตลอดช่วงสิบห้าปีที่ผ่านมาเป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ มิใช่เพียงราคาชีวิตมนุษย์ที่ต้องจ่ายไปอย่างน่าประหวั่นเท่านั้น แต่เพราะในทศวรรษที่ผ่านมา เราได้เห็นความเป็นไปได้ที่จะเกิดความก้าวหน้าอย่างแท้จริง อันมีแนวโน้มว่าจะนำไปสู่ระบอบประชาธิปไตยที่มีความหมายและสนองต่อความต้องการของมนุษย์ ด้วยผลสำเร็จช่วงต้นในเอลซัลวาดอร์ กัวเตมาลา และนิคารากัว          ความพยายามดังกล่าวอาจได้ผลและอาจสอนบทเรียนที่มีคุณค่าแก่ประเทศอื่น ๆ ที่ถูกรุมเร้าด้วยปัญหาคล้าย ๆ กัน แน่ล่ะ นี่แหละคือสิ่งที่นักวางแผนของสหรัฐกลัวนักกลัวหนา แต่ภัยคุกคามนี้ถูกทำแท้งไปเรียบร้อยแล้ว อาจตลอดกาลด้วยซ้ำ จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ยังมีเรื่องของ "ทำให้กัวเตมาลาเป็นลานประหาร" ขอเสียงด้วยครับ ...... จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 14:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เย่ สร้างประเทศให้มั่นคง เอาสงครามไปวางไว้นอกประเทศ รบกันก็ระเบิดที่อื่น จากคุณ : IRQ5 - [ 5 พ.ย. 50 14:47:53 A:210.1.22.23 X: TicketID:129004 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยาวจังครับ ยังอ่านไม่หมดเลย แต่เข้ามาให้เสียงครับ จากคุณ : elvish346 - [ 5 พ.ย. 50 15:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถูกครับ อเญนเด ของชิลีก็โดน.... จากคุณ : นายปลาตีน - [ 5 พ.ย. 50 15:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาดู แต่ไม่ได้อ่าน นะ ยาวเกิน.......... จากคุณ : โอ๊ะเอ๊ะ - [ 5 พ.ย. 50 16:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เมกา มันเลวที่สุดมานานแล้วครับ จากคุณ : ต่อ (วิหคไฟ) - [ 5 พ.ย. 50 16:24:35 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมคือผู้พิทักษ์ที่แท้จริงครับ จากคุณ : 127.0.0.1 (Thai_DeSeRT) - [ 5 พ.ย. 50 16:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามา . . . กดผ่านไปอย่างรวดเร็ว . . . แล้วก็ออกไป จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า - [ 5 พ.ย. 50 17:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอ่อ -.- ขอมาลงชื่อก่อนนะครับ ขอเก็บเป็น bookmark แล้วค่อยอ่านนะครับ หุหุ จากคุณ : Nanoดะ - [ 5 พ.ย. 50 17:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทำไมผมเห็นคนไทยส่วนใหญ่ชอบโจมตีสหรัฐอเมริกา(ต่างประเทศผมไม่ทราบ)  เพราะคิดว่าเขาฉลาดกว่า  และเจริญกว่าหรือ? จากคุณ : wsteven - [ 5 พ.ย. 50 17:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ยาวจังเลย แต่พอลองอ่านดู ข้อมูลก็น่าสนใจดีนะครับ จากคุณ : มุขไม่ฮาพาเพื่อนเครียด - [ 5 พ.ย. 50 17:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ยาวจังเลย ปล.เจ้าของกระทู้ไม่ใช่ร่างจำแลงของช่างไฟใช่มั้ย ปล.2 ขอฝากรูปหน่อย จากคุณ : อิฐมอญ - [ 5 พ.ย. 50 19:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ประชาธิปไตย เป็นแค่เครื่องมือบังหน้าสร้างภาพและหลอกให้ชาตินั้นถูกควบคุมกลายๆโดยผ่านอิทธิพลของสื่อ ล่าสุด โททาลกับเชฟรอนยังประกาศลุยลงทุนในพม่าอย่างต่อเนื่อง โดยรัดบานเมกาฝรั่งเศสแกล้งไม่รู้ไม่เห็น ผลประโยชน์ต่างหาก คือ ของจริงแท้แน่นอน จากคุณ : x - [ 5 พ.ย. 50 19:05:16 A:210.246.64.207 X: TicketID:052378 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 5 พ.ย. 50 19:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 31 กดก่อนเช่นกัน วันหลัง ว่างๆ จะอ่าน จากคุณ : yrc_609 - [ 5 พ.ย. 50 20:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาปักธง จากคุณ : LR3 - [ 5 พ.ย. 50 20:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาพิมพ์ จากคุณ : tolstoy - [ 5 พ.ย. 50 20:47:36 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยาวอ่ะ เอาไปอ่านใน ห้องสมุด ได้ป่ะ ^ ^ จากคุณ : . (ด้วยคนจิ) - [ 5 พ.ย. 50 21:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ด่าเขา  ไม่ชอบเขา แต่ว่าทำไมเห็นแต่พากันแห่ไปเรียนประเทศเขาทั้งนั้นเลยหว่า แล้วพวกนักวิทยาศาสตร์เอกของไทยหลายคนจบจาก "ประเทศนี้" ทั้งนั้น ทั้งทุน กพ.   ทุน มก.   ทุน พกมก.   วิ่งเข้าหาอเมริกาทั้งนั้น   NASA ก็มีคนอยากเข้าทำงานจนตัวสั่น คิดอะไรไม่ออก บอกอเมริกา (ฮา) เฮ้อ......งง จริงๆ จากคุณ : Shoe_Shine - [ 5 พ.ย. 50 21:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ประเทศเราในสถาณการปัจจุบันตกอยู่ใต้อิทธิพลของยิวโดยสิ้นเชิงครับ นวัตกรรมของเด็กไทยถ้ามันพอจะดูได้ก็จะถูกพวกยิวโจมตีอย่างรุนแรงหรือไม่ก็หัวเราะใส่อย่างขบขันแต่ก็ลอกเลียนแบบไปพร้อมๆกัน... ฟังดูอาจจะเหมือนผมพูดตลก..       แต่ขอให้ทำความเข้าใจเรื่องยิวกันเสียใหม่นะครับ ปัจจุบันอิทพลยิวที่อยู่ในเมืองไทยไม่ใช่ว่าหมายถึงคนฝรั่งจมูกโด่งๆ เครายาวๆแบบคติในอดีตนะ แต่อิทธิพลยิวที่อยู่ในสังคมไทยปัจจุบันคือพวกที่ได้รับการศึกษาดีๆมาจากทวีปยุโรป,อเมริกาและออสเตรเลียนะครับ       พวกนี้บ้างก็ได้รับทุนการศึกษาจากกองทุนยิวโดยตรง(เช่นทุนคาเนกี้,ทุนรอคกีเฟลลเรอร์และอีกหลายทุน) บ้างก็ใช้ทุนส่วนตัวเพื่อเข้าไปรับการล้างสมองโดยระบบยิว ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม แต่ทั้งหมดทั้งปวงที่สำเร็จการศึกษาจากประเทศที่กล่าวถึงเหล่านั้นเมื่อกลับมาแล้ว ทั้งหมดทั้งปวงจะมีความเชื่อและความรู้สึกฝังหัวกลับมาด้วยว่า สิ่งที่ถูกคิดโดยชาติตะวันตกจะต้องดี,เลอเลิศ(เพราะขณที่อยู่ที่นั่นมักจะถูกครอบงำให้ดูและเห็นแต่เฉพาะด้านดีของพวกฝรั่ง)     และส่วนใหญ่เมื่อกลับมาแล้วก็มักจะได้รับการยกยอด้วยคนที่จบมาก่อนหรือด้วยคนไทยด้วยกัน ให้เป็นคนชั้นนำของนักคิดของสังคม สิ่งใดที่คนเหล่านี้คิดมักและบอกแก่สังคมมักจะได้รับการยอมรับอย่างเป็นเอกฉันท์โดยแทบไม่ต้องมีการตรวจสอบทบทวน     ส่วนอะไรที่เป็นความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ของเด็กไทยส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยได้รับการยอมรับจากบุคคลเหล่านี้เท่าที่ควร ในขณะเดียวกันก็มีการต่อสายพูดคุยเรื่องความคิดริเริ่มของเด็กไทยเหล่านี้กับเพื่อนในต่างประเทศ(ซึ่งก็คือเครือข่ายยิวนั่นแหละ) เพื่อพวกยิวเอาจะได้เอาไปคิดสานต่อเป็นนวรรตกรรมต่างๆขึ้นมาเป็นรูปธรรม      ถ้าจะแฉกันจริงๆก็อยากจะบอกว่านักการเมืองอเมริกัน 89% เป็นยิว อุตสาหกรรมทองเพชรพลอยทองคำและโลหะของโลก 82 % เป็นของยิว อุตสาหกรรมและธุรกิจค้าน้ำมันของโลก 94 % เป็นของยิว ทั้งที่มันมีบ่อน้ำมันเป็นของตัวเองแค่ 12 % ธุรกิจการเงินการธนาคารของโลก 95 % เป็นของยิว     แม้แต่ตอนที่ไอ้ยิวชื่อ จอร์ โซรอส เจ้าของกองทุน เฮดจ์ฟัน เข้ามาถล่มค่าเงินบาทไทย ทั้งที่มันประกาศว่าจะเอาผลกำไรที่ได้จากการถล่มค่าเงินบาทไทยไปเพื่อสนับสนุนการศึกษาของเด็กยิวในยุโรปตะวันออก ปรากฎว่าไม่มีนักคิดชั้นนำของไทย(ก็ไอ้พวกมีการศึกษาดีจากเมืองนอกนั่นแหละ)ออกมาคัดค้านหรือต่อต้านการกระไอ้ยิว จอร์จ ซักคน ทำเหมือนกับว่าสิ่งที่ไอ้พวกยิวมันทำ เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว    ยังมีประเด็นอีกเยอะครับ... จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 21:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ธรรมดาคับ สิ่งที่คนพยายามจวนขวายทุ่มเทเพื่อให้ได้รับทุนไปเรียนกับเค้า หรือให้พ่อแม่เจียดเงินเป็นล้านๆ/ปีไปเรียนรู้สิ่งที่เค้าเตรียมป้อนให้ แล้วหวังจะให้เค้าคิดหาด้านลบของมันเพื่อบอกตัวเองว่าสิ่งที่พยายามไปเรียนสำเร็จมามีด้านไม่ดีหรือ มันคงจะยาก โดยสติปัญญาเค้าเหล่านั้น ผมว่าพวกเค้าน่าจะรู้ครับ แต่ด้วยธรรมชาติของพฤติกรรมรวมกลุ่ม มันจะทำให้เค้าต้องพยายามสนับสนุนรูปแบบวัฒนธรรมที่พวกเค้าใช้เป็นอัตลักษณ์ร่วมกันอย่างเหนียวแน่น อย่างน้อยก็เพื่อประโยชน์ของการให้ได้ยืนอยู่ในสังคมระดับบนและสามารถสืบทอดความได้เปรียบอันนี้ไปสู่รุ่นลูรุ่นหลานต่อไปเรื่อย จากคุณ : x - [ 5 พ.ย. 50 22:09:37 A:210.246.64.207 X: TicketID:052378 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อย่าโทศ คนว่ามาถล่มค่าเงินบ้านเรา .. ค่าเงินเราไม่มีเสถียรภาพเอง.. แยมยังไม่มีการวางแผน สร้างความสมดุลอีกต่างหาก นี่จะกู้ อีก 500000ล้านมาอุ้ม us$ คนไทยเตรียมตัวเสีย เงินกันได้เลยครับ... 500000/60 คือยอดเงินเฉลี่ย ที่คุณต้องจ่าย ไม่ว่าอยากรึไม่อยาก.. นี่ยังไม่รวมยอดขาดทุนก่อนหน้านี้ อีกราวๆ >200000 ล้าน ตราบใดที่ประเทศไทยยังแก้ไขปัญหาต่างโดยการอุ้มราคา ประกันราคา แทรกแซงราคา ประเทศเราไม่มีทางเจริญ รึพัฒนาไปได้ เงินของเราส่วนมาก สลายไปโดยไม่เกิดประโยชน์ เพราะ เราเอาไปโยนเล่นแบบนี้แหละครับ.. สรุปควรคิดซะว่าเราโง่เอง แล้วหัดฉลาดขึ้น ไม่ใช่ไปโทษว่าคนอื่นฉลาดเกินไป เอาเปรียบเกินไป.. จากคุณ : . ไม่สามารถใช้การได้ชั่วคราว . - [ 5 พ.ย. 50 22:18:57 A:124.120.5.206 X: TicketID:157570 ]

ความคิดเห็นที่ 39 * โทษ ผิมพ์ผิด กดผิดปุ่ม ไม่ได้เปิดไฟ จากคุณ : . ไม่สามารถใช้การได้ชั่วคราว . - [ 5 พ.ย. 50 22:19:39 A:124.120.5.206 X: TicketID:157570 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ย...ยาวจัง จากคุณ : Hypocritus - [ 5 พ.ย. 50 22:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พูดง่ายๆก็คือเด็กไทยและระบบไทยที่บรรพบุรุษไทยเคยองอาจ ไม่เคยต้องตกเป็นเมืองขึ้นของใครทั้งรูปธรรมและความคิด ถูกพวกยิวมันส่งตัวแทนมาคอยกดหัวอยู่โดยต่างก็ไม่มีใครรู้ตัว       ยกตัวอย่างอีกเรื่องง่ายๆ เมื่อเกือบเจ็บสิบกว่าปีที่แล้วตอนที่พวกยิวมันกำลังสุมหัวจะตั้งประเทศอิสราเอล มันก็เอาตัวเลขมานั่งดูว่าประเทศใดในโลกมีภาคเกษตรกรรมที่เข้มแข็งที่สุดในโลก ได้รายชื่อมาเป็นประเทศไทยอยู่ในระดับชั้นแนวหน้าของโลกด้านการเกษตร ตั้งแต่นั้นมาพวกยิวมันก็โหมชักชวนทั้งลด ทั้งแจก ทั้งแถม สารพัดสารเคมีเพื่อใช้ในการเกษตร      เหตุผลก็เพราะว่าประเทศอิสราเอลที่กำลังจะตั้งขึ้นตอนนั้น เศรษฐกิจหลักพื้นฐาน ก็อยู่ที่การเกษตรเหมือนกัน ดังนั้นเพื่อให้ลูกหลานยิวในอนาคตใช้เป็นข้ออ้างในการกีดกันสินค้าเกษตรจากไทยในการส่งไปขายทั่วโลกในอณาคตซึ่งก็คือปัจจุบัน     ไม่เห็นจะมีลิ่วล้อไอ้ยิว(พวกหน้าตาไทยจบจากนอก)ออกมาค้านหัวชนฝา หรือรณรงค์ให้เลิกใช้สารเคมีทางการเกษตรซักคน     แล้วยิวมันก็สัมฤทธิผล ปัจจุบันสินค้าพืชผักและผลไม้ที่ใช้บริโภคในสหภาพยุโรป 74 % นำเข้าจากอิสราเอลประเทศเดียวทั้งนั้น แล้วมันก็ยังโฆษณาซะด้วยว่าพืชผักและผลไม้ที่อิสราเอลมันผลิตเป็นลักษณะเกษตรอินทรี 100% ทั้งๆที่ bayer , monzantos และอื่นๆที่มันส่งมาดั้มพ์ราคายาฆ่าแมลงและสารเคมีทางการเกษตรในประเทศเรานั้นมันเป็นโรงงานของยิว 100% ทั้งนั้นเหมือนกันถึงแม้จะตั้งโรงงานอยู่ในสหภาพยุโรปก็ตาม    ใครเคยเห็นพวกนักเรียนนอกที่อยู่ในเมืองไทย ออกมารณรงค์ต่อต้านการใช้สารเคมีทางการเกษตรในประเทศนี้บ้างครับ ถ้าจะมีก็ทำเหมือนผักชีโรยหน้าแก้เกี้ยวไปวันๆ    สงสัยจังว่าเมื่อร้อยหรือสองร้อยปีก่อนไทยเราส่งข้าวไปขายทั่วโลกและใช้บริโภคเองปีละเป็นแสนๆตันได้โดยไม่ต้องใช้สารเคมีสักละอองเดียว บรรพบุรุษท่านทำได้งัย    สงสัยว่ายุคนั้นท่านไม่มีลิ่วล้อยิวคอยบ่อนเซาะทำลายสังคมเหมืนในสังคมยุคนี้กระมัง จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 5 พ.ย. 50 22:43:17 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ยาวจนไม่น่าอ่านเลยครับ จากคุณ : monjangja - [ 5 พ.ย. 50 23:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จองที่ก่อน จากคุณ : pattapon - [ 5 พ.ย. 50 23:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แถมอีกนิดนึงครับ                  ปัจจุบันเจ้าของสื่อสวรมวลชนในอเมริกาในปัจจุบันเกือบทั้งหมดเป็นยิวครับ ที่แน่ๆไม่มีสื่อใหนในอเมริกาเป็นของคนดำ หรือคนผิวสีครับ หมายความว่ากระบวนการรับรู้ข่าวสารของคนอเมริกันและยุโรปทั้งหมด ถูกปิดหูปิดตา และสร้างภาพให้ดูให้รู้สึกโดย "ขบวนการไซออนนิสม์" ซึ่งใหญ่กว่า CIA, FBI ไปมากแล้วครับ นั่นก็คือการดำเนินชีวิตประจำวันของคนอเมริกันผิวขาว,ผิวดำ,ผิวสี ในยุโรปและอเมริกาในปัจจุบัน เป็นไปเพื่อรับใช้ยิว โดยไม่มีใครรู้ตัวครับ... จากคุณ : อิ่มบุญครับ - [ 6 พ.ย. 50 08:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เจอกระทู้นี้เมื่อวาน.....แต่เพิ่งอ่านจบวันนี้ครับ ยาวจัด จากคุณ : ผีคอมพ์ - [ 6 พ.ย. 50 08:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ยาวจังอ่ะ แล้วทีนี้ ในฐานะคนไทยจะทำอะไรได้บ้างครับ หรือว่ามันฝังรากลึกไปแล้ว ไม่อาจถอนได้อีก จากคุณ : คาถาป้องกันแห้ว - [ 6 พ.ย. 50 23:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอที่มาของเรื่องด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : วันว่างว่าง - [ 7 พ.ย. 50 18:35:55 ]