ความคิดเห็นที่ 1 ไหนๆ ก้อไหนๆ แล้ว ขออนุญาตเล่าประสบการณ์จริง ในเรื่องเหนือธรรมชาติของผมเองหน่อยเถอะครับ ต้องขอเกริ่นก่อนว่า ผมเองไม่เคยเชื่อเรื่องผีสาง หรือสิ่งเหนือธรรมชาติเลยตั้ง แต่เด็กมาแล้ว โดยเฉพาะ "ผี" นั้น บอกเลยว่า "ไม่กลัว" และไม่เชื่อด้วยว่า มีจริง ตราบจนกว่าผมจะเห็นจะพบกับตัวเอง ผมถึงจะเชื่อว่า มันมีจริง อาจจะเป็น เพราะผมถูกปลูกฝังมาโดยพ่อของผม ที่ท่านเป็นคนไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ และบอกเสมอว่า มันไม่มีจริง... เมื่อสมัยเรียนมหาวิทยาลัย คือ เรียนแพทย์ ผมเคยไปทดสอบด้วยตัวเองว่า ผีมีจริงหรือไม่ ไม่ว่า จะเป็นเดินขึ้นลงบันไดตอนเที่ยงคืน ส่องกระจกปอกแอปเปิล คาถาเรียกผี นอนหงายคาบธูปเรียกผี เล่นผีถ้วยแก้ว มองลอดใต้หว่างขาหน้าเมรุวัดต่างๆ ที่ใครว่า ผีดุ ขานรับคนเรียกกลางดึก ปักกรดนอนในวัด ฯลฯ ดึกๆ ใครว่า เจอผีแถวไหนถ้าผมมีโอกาสผมจะแวะไปดู ใครบอกว่าดึกๆ อย่ามองไปข้างบนจะเจอผีนั่งอยู่บนกิ่งไม้ เสาไฟ ผมก้อจะมอง เพราะอยากเห็นจริงๆ เลยว่า ผีมันหน้าตาอย่างไร? ตัวดำ ตัวแดง หน้าเละ ไม่มีหัว ไม่มีขา เป็นลูกไฟลอยไปลอยมา เป็นเงาตะคุ่มๆ หรือว่า เป็นอย่างไรกันแน่ แต่พวกนอนโลงผีตายโหง พวกเอาขี้เถ้ากระดูกคนตายมาทาตา อันนี้ผมไม่ทำ เพราะสกปรกอาจจะติดเชื้อได้ แต่ผมเองก้อไม่เคยท้าทาย ตะโกนเรียกอะไรอย่างนั้นหรอกนะครับ แต่สรุปว่า ทำมาหลายๆ วิธี ก้อไม่เคยพบไม่เคยเห็นสักครั้งเดียว!!! แต่แล้วเรื่องราวเหนือธรรมชาติเหล่านี้ก้อเกิดกับผมเอง อย่างไม่ได้ตั้งตัว!!! มันเกิดขึ้น อย่างที่หาคำอธิบายไม่ได้... 4 ครั้งในชีวิตผม และผมขอเล่า สิ่งเหล่านี้ให้พวกคุณฟัง... เผื่อสักวันนึง คุณอาจจะเจออย่างผม... แล้วเมื่อนั้น ที่เคยพูดว่า "ไม่มีจริงหรอก" มันจะไม่ใช่อีกแล้ว...!!! ../ แพทย์ก้อมีหัวใจ ๑๐ ต.ค. ๒๕๕๐, ๑๙.๔๘ น. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:37:08 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:35:27 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:34:14 จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 CommentID:M54294, (๕.๐) A:203.144.x.x, UserID:T13030 ________________________________________ ลำดับที่ 3A : ข้อความจากผู้เกี่ยวข้อง / คู่กรณี - ครั้งแรก.... เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวผม เมื่อสักราวๆ ตอนผมเรียนอยู่ปี 4 ที่บ้านพักข้าราชการแห่งหนึ่ง ในจังหวัดร้อยเอ็ด เป็นบ้านพักของลุงผม บ้านไม้เก่าๆ 2ชั้น ป้าและลูกลุง ชอบพูดเสมอๆ ว่า บ้านนี้มี แต่คนเคยเห็นผี วันนั้นก่อนนอนลุงยังบอกให้ไหว้พระ แต่ผมไม่ได้ไหว้ ดึกๆ ราวๆ ตี 1 เห็นจะได้ หลังจากผมเลิกดูทีวี ผมก้อเตรียมจะนอนที่เก้าอี้ไม้ยาวชั้นล่าง นอนชั้นล่างคนเดียว ลุงกับป้านอนอยู่ชั้นบน ซึ่งอยู่บนหัวผมเอง ห้องนอนลุงกับป้าผมเคยขึ้นไป หัวห้องจะเป็นเตียงขนาดใหญ่ ท้ายห้องจะเป็นตู้เสื้อผ้า ระหว่างนั้นเป็นชั้นวางของ และตรงตำแหน่งที่ตรงกับผมนอนชั้นล่างนั้น เป็นตำแหน่งเตียงนอนของลุงและป้า .... ยังไม่ทันที่ผมจะหลับ พอผมปิดไฟแล้วสักพัก จๆ ู่ก้อได้ยินเสียงคนเดิน อยู่บนชั้นสองตอนตี1กว่าๆ ที่สำคัญคือฟังแล้วรู้ว่า ใส่รองเท้า่ส้นสูงด้วย เสียงดังชัดมาก ดัง "แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก " เพราะพื้นชั้นสองเป็นไม้ ้ครั้งแรกผมยังคิดว่า หูแว่ีว จึงลุกมานั่งฟังดีๆ ไม่ผิดแน่ๆ คือเสียงคนใส่ส้นสูงเดินอยู่ชั้นสอง บนหัวผม นั่งฟังอยู่สัก 1-2 นาที อยู่ดีๆ เสียงนั้นถี่ขึ้นก้อเหมือนกับวิ่ง วิ่งจากหัวผมคือหัวห้องไปยังท้ายห้องของลุง วิ่งอยู่อย่างนี้เป็นสิบเที่ยว และถี่ขึ้นๆ ๆ ซึ่งผมรู้เลยว่า ไม่ธรรมดา บนหัวผมคือเตียงนอนลงุ ท้ายห้องเป็นตู้ ใครจะมาวิ่งให้รองเท้ากระทบพื้นห้องได้ทั้งๆ ที่มีตู้มีเตียงขวางอยู่ ผมนึกในใจว่า จะขึ้นไปดูเลย แต่พอแค่คิด เสียงนั้นก้อหายไป สักไม่เกิน 20 วินาทีก้อได้ยินเสียงประตูห้องเปิดตามมาจากชั้นบน ผมเฝ้ามองว่า ใครจะเดินลงมาจากบันได ปรากฎว่า เป็นลุงผม ท่านมองมาเห็นผมนั่งอยู่ก้อพูดว่า "ยังไม่นอนอีก" ผมเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ท่านเลยบอกว่า บอกแล้วให้สวดมนต์ก่อนนอนแล้วลุงก้อไปเข้าห้องน้ำแล้วขึ้นไปนอนต่อ ผมนึกในใจว่า ถ้ามันเป็นผีจริงก้อคงจะกลัวลุงผม เพราะพอท่านตื่นขึ้นมา เสียงมันก้อหายไปทันที อาจเป็น เพราะลุงผมชอบเล่นพระและมีของมีอาคมด้วยกระมัง... นี่เป็นครั้งแรก กับเหตุการณ์ที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ ว่านั่นคืออะไร? แต่นั่นไม่ทำให้ผมเชื่อว่า ผีมีจริง เพราะผมไม่เห็นกับตา!!! ../ แพทย์ก้อมีหัวใจ ๑๐ ต.ค. ๒๕๕๐, ๒๐.๑๓ น. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:45:51 จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:38:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 - ครั้งที่ 2,3,และ 4 เกิดขึ้นกับผมตอนเป็นแพทย์แล้ว มันเกิดขึ้นในรพ. ในห้องพักแพทย์เวร ของห้องฉุกเฉิน รพ.รัฐในภาคกลางแห่งหนึ่ง... ทั้งสามเหตุการณ์ต่อไปนี้ เกิดในห้องๆ นี้... ที่รพ.แห่งนี้จะมีห้องพักแพทย์เวรห้องฉุกเฉิน 2 ห้อง ห้องหนึ่งเป็นห้องใหญ่ๆ มีโซฟา มีทีวี มีตู้เย็น มีหน้าต่าง และอยู่ใกล้ทางเดินใหญ่ที่คนพลุกพล่าน เป็นเหมือนห้องพักแพทย์มากกว่าห้องนอนเวร ส่วนอีกห้องที่อยู่ไม่ห่างกันนัก เป็นห้องพักเล็กๆ อับๆ ไม่มีหน้าต่าง แต่ว่า มีเตียง มีห้องน้ำในตัว บรรยากาศแตกต่างกันมากๆ เพราะห้องจะเข้าไปในหลืบ ใกล้ห้องเก็บของและโกดังยา มืดๆ ทึบๆ เงียบๆ ผมเพิ่งย้ายไปอยู่ที่รพ.นั้น เดือนนั้นเดือนแรก ผมไม่รู้หรอกว่าห้องไหนที่แพทย์คนอื่นๆ เขานิยมนอนเวลาอยู่เวร แต่ผมเลือกนอนห้องเล็ก!!! เพราะว่า มันมีเตียงและเข้าห้องน้ำสะดวกดี... จำได้ว่า คืนนั้นเป็นการอยู่เวรครั้งที่ 2 นับตั้ง แต่มาอยู่รพ.นี้ ครั้งแรกที่นอนก้อไม่มีปัญหาอะไร แต่ครั้งที่ 2 นี้เอง กลางดึกผมไม่ทราบว่า กี่โมงกี่ยาม แต่รู้ว่า หลังเที่ยงคืนไปแล้วแน่ๆ เพราะตอนเที่ยงคืนยังออกไปตรวจคนไข้อยู่ เหตุการณ์ไม่แน่ชัด เพราะผมคงสะลึมสลือ อยู่ดีๆ ผมก้อขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ หายใจไม่ออก ไม่รู้เป็นอยู่นานแค่ไหน แต่อยู่ๆ มันก้อหายไปเอง ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่รู้ว่า คนโดน "ผีอำ" เป็นอย่างไร เพราะปกติเคย แต่นอนทับแขนตัวเองแล้วแขนขาดเลือด ชา ไม่รู้สึก ขยับไม่ได้ อธิบายได้ด้วยหลักการทางการแพทย์ แต่อันนี้ขยับไม่ได้ทั้งตัวเลย พอผมขยับได้ ผมก้อเดินออกไปนอกห้อง ตกใจนิดหน่อย เพราะเพิ่งเคยเจอกับตัวเองครั้งแรกในชีวิตว่า "ผีอำ" เป็นอย่างไร ผมเดินไปหาพี่พยาบาลที่ห้องฉุกเฉินหลังโดนอำ ประโยคแรกที่ผมพูดกับพี่เขาคือ.."ผมโดนผีอำ" แล้วผมก้อถามต่ออีกว่า มีใครเคยนอนห้องนี้แล้วโดนอำไม๊ พี่พยาบาลทำหน้าทำตาตื่นๆ พูดเนิบๆ ว่า "ไม่มี" ผมกลับไปนอนต่อ และคิดในใจว่า เราฝันไปรึเปล่า.. เพราะมันสะลึมสลือๆ ผมยังไม่เชื่อว่า "ผีมีจริง" !!! ครั้งที่ 3 ..... อีกหนึ่งอาทิตย์ถัดมา ผมมาอยู่เวรอีก ผมเลือกนอนห้องเดิม เพราะไม่กลัวผีอยู่แล้ว นอนสบายกว่าก้อเลือกห้องนี้ล่ะ เหตุการณ์ผีอำ เกิดขึ้นอีกครั้ง และเป็นช่วงดึกๆ เช่นกัน แต่แปลกทำไมต้องเกิดตอนช่วงสะลึมสลืออีกแล้ว ขยับตัวอยู่ไม่ได้สักพัก ก้อหายเอง ผมคิดในใจ ห้องนี้มันแปลกๆ หรือ เพราะว่า มันอับ อ็อกซิเจนไม่พอรึเปล่า ร่างกายขาดอ๊อกซิเจนชั่วขณะหรอ? นอนผิดท่า ทับทรวงอกจนขยายไม่พอ? แต่ทำไมมันถึงต้องมาเป็นที่ห้องนี้ แอร์ก้อมี ทำไมนอนที่อื่นถึงไม่เป็น? อธิบายไม่ได้.. ผมก้อยังคงไม่เชื่ออยู่ดีว่านี่คือผีอำ!!! อาจจะฝันหรือคิดไปเอง ... แต่แล้วผมจึงรู้ว่า ... นั่น ผมไม่ได้คิดไปเอง... เพราะครั้งที่ 4 ต่อไปที่ี่ผมจะเล่านี้ .........ผมโดนผีอำ ทั้งๆ ที่ผมตื่นอยู่ และมีสติสัมปัสชัญญะครบถ้วนทีเดียว!! ที่สำคัญ .........."ผมคุยกับผี".... และมันคือเหตุการณ์เดียว ที่ทำให้ผมเชื่อจนทุกวันนี้ ว่า "ผีมีจริง"!!! ../ แพทย์ก้อมีหัวใจ ๑๐ ต.ค. ๒๕๕๐, ๒๐.๕๒ น. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 14:01:39 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:59:17 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:48:19 จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ครั้งที่ 4 ..... คืนนั้นเป็นคืนวันพระ... ผมจำได้แม่นเลย เพราะอะไร? เพราะว่า เมื่อราวๆ เกือบเที่ยงคืน พี่พยาบาลมาเปลี่ยนเวรกัน แล้วเล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนเย็นๆ เขาออกไปชันสูตรศพกับแพทย์อีกคน "เป็นคนไข้ท้อง แล้วจยย.ล้มโดนรถทับเสียชีวิตที่ตีนสะพานนอกเมือง ไส้ทะลัก ศพสภาพเละไม่มีชิ้นดี น่ากลัวมาก..." พี่เขาพูดราวๆ ว่า หมอน่าจะได้ไปชันสูตรเห็นว่า ชอบ ไม่กลัวผี ผมเลยบอกว่า "กลัวซะที่ไหน อยากเจอจะแย่อยู่แล้ว" พี่พยาบาลบอกราวๆ ว่า "พูดไป! วันนี้วันพระนะหมอ เดี๋ยวเขามาหาหรอก" ผมเลยบอกว่า "ถ้ามาจะขอหวย" แล้วก้อคุยอะไรกันอีกนิดหน่อย หลังจากนั้น ก้อขอตัวไปนอน.... ที่ห้องเดิม... แต่ว่า ไปถึงก้อไม่ได้นอนหรอกครับ นั่งอ่านนู่นดูนี่ โดนตามไปตรวจตลอด ไม่ได้นอนเลย จนเวลาตี 2 กว่า จำได้แม่นเลย เพราะเพิ่งจะเข้าห้องหลังจากไปตรวจคนไข้มา พอมาถึงห้อง ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอน กะว่า เดี๋ยวจะนอนแล้ว ผมนอนตะแคงซ้าย กึ่งๆ จะคว่ำหน้า มือซ้ายหนุนหัว มือขวาไพล่ไปด้านหลังวางบนที่นอน ผมจำท่านี้ได้แม่นทีเดียว... นอนท่านี้อยู่ไม่ถึงนาที จู่ๆ เกิดขยับตัวไม่ได้ทั้งร่างกาย ไม่ว่า มือ แขน ตัว ขา หน้าก้อหันไม่ได้ ตอนนั้นตกใจมากๆ เพราะรู้ตัวดีตลอด คิดในใจว่า แย่แล้ว Stroke (โรคหลอดเลือดในสมอง) รึเปล่า ซวยละเป็นอัมพาต แต่ทำไมเป็น 2 ข้างเนี่ย พยายามจะร้องเรียกให้ใครช่วย แต่ก้อได้ยิน แต่เสียงตัวเองดังอยู่ในลำคอ ขยับริมฝีปากไม่ได้แต่แล้วที่ทำให้ตกใจไปกว่านั้นก้อคือ... ผมเหลือบตามองไปรอบๆ ได้ แต่สิ่งที่เห็นคือ ร่างของใครบางคนในความมืด นั่งอยู่ที่ปลายเตียง บอกตามตรงว่า ผมไม่สามารถมองหน้าเขาได้ชัด เพราะมันมืด แต่พอมีแสงที่ทำให้รู้ได้ว่า มีคนนั่งอยู่กับเราที่ปลายเตียงที่เรานอนอยู่ ...!! ผมมองเขาอยู่สักพักหนึ่ง ไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย แต่มองแล้วมองอีกมีใครสักคนแน่ๆ นั่งอยู่ตรงนั้น ผมถามเขาเลย ว่าเป็นใคร มาทำไม... แต่เสียงของผมเองที่ผมได้ยินมันเป็นเสียงที่พูดไม่ชัดเลย เหมือนกับ "มาทำไม = อาอำอายย" อย่างนี้เลย แต่ผมก้อยังถามต่อ ทั้งๆ ที่ตัวเองพูดไม่ชัด พูดทำนองว่า มาทำอย่างนี้ทำไม เลิกทำเดี๋ยวนี้ ณ เวลานั้น บอกเลยว่า ไม่กลัว แต่ว่า ตกใจมากๆ คนๆ นั้นไม่พูดตอบผมสักคำ แต่สิ่งที่เขาทำคือ... เขาลุกจากท่านั่ง ซึ่งดูเหมือนนั่งพับเพียบ มาเป็นนั่งคุกเข่า ... จากนั้นเขาเดินแบบคุกเข่าคลานจากปลายเตียง เอาเข่าของเขามาทับบนฝ่าเท้าผมทั้งสองข้าง แล้วเดินแบบคุกเข่ามาบนตัวผม ทับขาผมขึ้นมาเรื่อยๆ ผมรู้สึกได้เลยว่า มันแน่นมากขึ้น ขยับไม่ได้มากขึ้น จนตัวเขานั่งอยู่บนหลังของผม ผมพยายามเหลือบมองดู เงานี้เป็นรูปร่างของผู้หญิง ผมยาวตรง ตัวเล็กๆ บางๆ ระหว่างนั้นผมยังคงบอกให้เขาหยุดทำแบบนี้ เพราะผมอึดอัด ผมนึกในใจว่า "ผี" แน่ๆ แต่ผมไม่ได้สวดมนต์ หรือสาบแช่งเขาอย่างที่หลายๆ คนเคยบอกให้ทำเวลาโดนผีอำหรอกนะครับ เขานั่งบนหลังผมสักพักหนึ่ง เขาก้อย้ายมานั่งข้างตัวผม ฝั่งด้านหลังผมที่มือขวาผมไพล่อยู่ เวลานั้น ผมมีอารมณ์โกรธปนๆ กับตกใจ หงุดหงิดว่า ทำไมขยับตัวไม่ได้ โมโหผีตัวนี้มากที่มาอำเรา ผมถามเธออีกครั้ง ว่าเป็นใคร ... ครั้งนี้ผมตกใจมาก... เธอตอบผมว่า เธอชื่อ "นุ้ย" ... เป็นเสียงผู้หญิงชัดเจน เสียงใสๆ เล็กๆ น่าจะอายุไม่เกิน 25 ปี เหมือนเสียงเด็กวัยรุ่น ผมถามต่อเลยว่า นุ้ยที่เป็นพยาบาลรึเปล่า (เพื่อนผมคนนึงชื่อนุ้ย เธอเป็นพยาบาล ผมคิดในใจว่านุ้ยเพื่อนผมตายแล้วมาหลอกผมรึเปล่า) แต่เธอไม่ตอบ เลยถามต่อว่า นุ้ยไหน เธอก้อไม่ตอบ เวลานั้นเอง ขณะที่เธอนั่งอยู่ข้างๆ ตัวผมฝั่งขวาด้านหลังผม มือขวาผมอยู่ใกล้ตัวเธอ ผมคิดในใจ ณ วินาทีนั้นเลยว่า จะออกแรงสุดชีวิต จับตัวผีตัวนี้ให้ได้เลย แล้วจะกำแน่นไม่ปล่อยเลยคอยดูสิ จับให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยว่า ผีรึคน ต่อให้เป็นผีมันมีรูปร่างจับต้องได้ไม๊ ถ้าจับได้จะพาไปให้ทุกคนดูเลย ผมพยายามออกแรงจับตัวผีตัวนี้ ซึ่งผมไม่รู้หรอกว่าจะจับโดนตรงส่วนไหนของเธอ เพราะผมมองไม่เห็น แต่รู้ว่า เธอนั่งใกล้พอที่มือขวาผมจะจับตัวเธอได้ เรื่องไม่น่าเชื่อสุดๆ เกิดขึ้น.... เมื่อผมออกแรงใช้มือขวาของผม คว้าไปที่เธอได้ สิ่งที่มือขวาผมสัมผัสคือ มือของผู้หญิง ที่นิ่มเหมือนฟองน้ำ เรียบๆ เนียนๆ เหมือนมือนั้นวางอยู่บนที่นอน ผมตกใจมากเลยว่า มันมีตัวตนจริงๆ ด้วย จับต้องได้ด้วย!!! แต่ผมว่า คนที่ตกใจกว่าผมคือ ผีตัวนี้ เหมือนเธอตกใจมากที่ผมเอื้อมมือไปจับต้องเธอได้ เธอรีบสะบัดมือออก แล้วเงานั้นก้อหายวับไปทันที ตัวผมก้อขยับได้ทันทีเช่นกัน เมื่อผมขยับได้สิ่งแรกที่ทำคือหันหน้าไปมอง ลุกนั่งจ้องไปที่ที่เงาเคยอยู่ แต่ว่า ไม่เห็นอะไรแล้ว.... คืนนั้น ผมย้ายห้อง ไปนอนอีกห้องทันที แต่ก้อนอนไม่หลับเลย จนสว่าง ไม่ใช่ เพราะกลัว แต่ว่า ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และไม่อยากนอนต่อห้องนั้น กลัวว่า คราวนี้ถ้าเธอมาอำอีกผมจะไม่มีโอกาสทำอย่างนี้หรือหนีรอดมาได้อีก ผมดูทีวี เปิดไฟจนเช้า ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย จนกระทั่งวันถัดมา ผมเที่ยวตระเวนถามพี่พยาบาลว่า มีใครชื่อ "นุ้ย" เคยตายที่นี่รึเปล่า? ทุกคนบอกว่าไม่มี ถามแพทย์คนอื่นๆ เล่าให้เขาฟัง เขาก้อบอกไม่รู้จัก แต่ว่า ห้องนั้นปกติไม่มีคนนอนหรอก ส่วนใหญ่นอนโซฟาห้องใหญ่กัน ตั้ง แต่นั้นมา ผมไม่เคยนอนห้องนั้นอีกเลย และไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนั้นอีกเลย และทุกวันนี้ผมก้อยังไม่รู้เลยว่า คนที่ชื่อ "นุ้ย" นั้นคือใคร? เหตุการณ์ที่ 4 นี้เอง ที่ทำให้ผมเชื่อว่า "ผีมีจริง" ผีมีรูปร่าง ผีมีเสียง และผีสัมผัสได้ เรื่องที่ผมประสบ มันเหนือธรรมชาติเอามากๆ เข้าใจว่า ถ้าผมเป็นท่านทั้งหลายได้ฟังอย่างนี้ ผมเองก้อยังไม่อยากจะเชื่อว่า มันเป็นเรื่องจริง แต่สมัยก่อนใครเล่าเรื่องพวกนี้ ผมก้อคิดเสมอว่า ไม่น่าจะจริง จนผมได้เจอกับเหตุการณ์ดังกล่าว ทุกวันนี้ผมจึงเชื่อสนิทใจ ว่าผีมีจริงๆ สำหรับบางท่าน ที่อาจจะมองว่า เป็นแพทย์ แต่เชื่องมงายไร้สาระ ก้อคงห้ามท่านคิดไม่ได้ แต่แค่อยากบอกว่านี่ไม่ใช่ความเชื่อ ไม่ใช่ผมไม่เคยเห็นแล้วเชื่อ แต่นี่ผมเจอกับตัวเอง ผมจึงรู้ว่า มันเป็นจริง วิทยาศาสตร์อธิบายไม่ได้ทั้งหมด ผมเองก้ออธิบายไม่ได้เช่นกัน รู้ แต่ว่า ของบางอย่างมันมีจริง แม้เราไม่เคยเห็นมาก่อนครับ ....ขอให้ทุกท่านโชคดี และลองพิสูจน์ให้เจอกับตนเองสิครับ จะได้รู้ว่า "ผีมีจริง" ขอบคุณครับ และขออภัยที่ใช้เนื้อที่มาอธิบายเรื่องทำนองนี้ แต่ถือว่า แบ่งปันประสบการณ์แล้วกันครับ ... ../ แพทย์ก้อมีหัวใจ ๑๐ ต.ค. ๒๕๕๐, ๒๒.๑๒ น. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 13:53:41 จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จบแล้วครับ แสดงความคิดกันนะครับ ว่าจะอธิบายตามหลักวิทยาศาสตร์อย่างไรดี จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ที่แก้ไขข้อความนี่ไม่มีอะไรนะครับ  แค่ตัดคำทำให้อ่านง่ายขึ้นเท่านั้นเอง ปล. แต่คุณหมอท่านนี้ น่าจะไปเขียนหนังสือขายนะ อ่านแล้วน่าติดตามดี  ดูท่าแล้วจะรุ่ง.....(ฮา) จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 13:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อืม....ไม่มีคำตอบดีกว่า แต่เข้ามาอ่านครับ..... จับต้องได้ด้วยหรอเนี่ย เพิ่งเคยทราบนึกว่าออกเเรงเต็มแรง แต่จับไม่ได้ จากคุณ : @Server ! maN@ - [ 13 ธ.ค. 50 14:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เหอๆ ขนลุกอ่ะ งั้นไอที่เราโดนผีอำนี่ ก็คือโดนผีทับตัวหรอเนี่ยย จ๊ากกกก!!! T^T จากคุณ : ฝ่ามือไร้ที่ติ - [ 13 ธ.ค. 50 14:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผีมือนุ่มด้วย..... จากคุณ : ผีหน้าคอม~ - [ 13 ธ.ค. 50 14:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผีหนีคน เพิ่งเคยได้ยินครับ ถ้ามือนุ่ม จับต้องได้ สงสัยจะกลัวโดนเหอๆ.... จากคุณ : Tire Tracks Studio - [ 13 ธ.ค. 50 14:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผีต้องจับได้สิ ไม่งั้นเค้าคงไม่เอามาตั้งเป็นชื่อหนัง ผีกระชากหัว... จากคุณ : ซินเดอเรล่า - [ 13 ธ.ค. 50 14:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่าสนใจมากเลยครับ d~_~b จากคุณ : Sakuder - [ 13 ธ.ค. 50 14:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคุณ : My life in Japan. - [ 13 ธ.ค. 50 14:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมไม่เคยเชื่อว่าผีมีจริง ผมจะเชื่อก็ต่อเมื่อได้เห็นกับตาเท่านั้น... จากคุณ : palermos - [ 13 ธ.ค. 50 14:47:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมคิดเหมือน #14 จากคุณ : เชื่อผมเหอะ แล้วดีเอง - [ 13 ธ.ค. 50 15:06:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จะเข้ามาบอกว่า อย่าผวนคำว่า "ผีกระชากหัว" ของ คห.11 นะครับ จากคุณ : คุณซัมซุง - [ 13 ธ.ค. 50 15:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในส่วนที่เจออำตอนนอน ผมไม่เคยเชื่อเลยว่าเป็นผี เพราะผมโดนผีอำบ้อยบ่อยจากการดื่มกาแฟ ก่อนนอน เป็นอาการที่สมองรู้สึกตัวว่าเหมือนจะตื่นแต่ขยับตัวไม่ได้ และบางครั้งเหมือนมีคนมาจั๊กกะจี้ีร่วมด้วย(โคตรทรมารเลย) หลายครั้งที่ผมเคยพยายามฝืน ลุกขึ้นจากอาการแบบนี้ ปรากฏว่าลุกขึ้นมาได้แต่กลับลุกขึ้นมาในฝันแทน และรู้ด้วยว่าฝันอยู่(5555 สนุกเลยงานนั้น) ปล. อย่าดูละครหรือหนังผีเยอะไป เพราะสมองของคนเราเอาไปจินตนการได้ ุ ุ จากคุณ : เจออำบ่อย (ปังตอหยก) - [ 13 ธ.ค. 50 15:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ....ผมพูดจริงๆนะ อยากเจออย่างงั้นมั้งจังครับ จากคุณ : bootsarin (bootsarin) - [ 13 ธ.ค. 50 15:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปกติผมเคยเป็นแบบที่ เจ้าของกระทู้เอามาให้อ่านนะครับ ที่ว่ารู้สึกตัวหนัก ขยับไม่ได้เวลานอนเนี่ย ผมเป็นบ่อยๆครับตั้งแต่สมัยเรียนปี3 แรกๆก็นึกว่าผีอำเหมือนกัน แต่พอเริ่มเป็นบ่อยๆ ก็เริ่มมั่นใจ ว่าไม่ใช่ผีอำแล้ว มันเหมือนเราหลับไม่สนิทมากกว่าอะครับ จากคุณ : asadora - [ 13 ธ.ค. 50 15:53:22 A:58.10.149.179 X: TicketID:162924 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมก็ยังไม่เคยเจอคนเดียวจังๆนะครับเจอแบบเฉี่ยวๆหลายคนเลยไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่  ช่วงใกล้จบ ปวส.ได้ไปฝึกงานที่ tpi สระบุรี เลิกงานก็ซื้อเหล้ากับเช่าหนังไปดูกันบ้านเพื่อนไปกัน4-5 คนได้ ก็กินเหล้าดูหนังกันที่ห้องชั้นล่างของเพื่อน ตอนมาถึงก็ดูว่าไม่น่ามีคนอยู่เพราะตอนมาถึงเห็นมันไขกุญแจเปิดบ้านเปิดไฟเองแต่ผมก็ไม่ได้ถาม ก็กินเหล้าดูหนังไปซักครึ่งเรื่องก็มีเสียง เหมือนเด็กๆ 2 คนเล่นหมากเก็บเสียงหว่านหินเก็บหินเสียงดังพอควรเพราะพื้นบ้านเป็นไม้ ผมเลยถามเพื่อน เห้ยเสียงใครอยู่ข้างบน มันบอกเสียงน้องมัน แต่คนอื่นเหมือนไม่ได้ยินหรือมัวแต่ดูหนังกันก็ไม่รู้  แต่ผมได้ยินเป็นระยะๆดังมั่งเงียบมั่ง จนหนังจบเหล้าหมดขี่รถกลับบ้านก็ไม่ได้คิดอะไร  ตอนเช้าต้องแวะเข้าไปรับมันไปทำงาน มันกำลังอาบน้ำเลยถือโอกาสขึ้นไปบนบ้านมัน ข้างบนโล่ง และตรงที่ได้ยินเสียงเมื่อคืน เห็นขวดน้ำแดง 2 ขวดกับรูปปั้นกุมารทอง 2 ตัว ัมันอาบน้ำเสร็จขึ้นมาผมเลยถามว่าไม่มีใครอยู่เหรอ มันบอกไม่มีใครอยู่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วไปบ้านญาติหมดกูถึงชวนมากินเหล้าเมื่อวานไง  ผมเลยถามอีก แล้วเมื่อคืนเสียงน้องมรึงเล่นกันไหนละน้องมรึง มันบอกอ้าวขึ้นมามรึงไม่เห็นเหรออยู่ข้างบนนี่แหล่ะ  พอดีแต่งตัวเสร็จเลยไปทำงาน ผมไปเล่าให้เพื่อนอีกคนฟังมันบอก ไอ้เริญมันลูกชายคนเล็กไม่มีน้อง เสียงนั่นน่าจะเสียงกุมารทองที่อยู่ข้างบนนั่นแหละ จากคุณ : 9jvLydfbN - [ 13 ธ.ค. 50 15:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เฉยๆผมรอให้เจอก่อนค่อยเชื่อครับ ตอนนี้ยังไม่เจอ หรือเจอแล้วไม่รู้ตัวไม่สนใจเลยไม่ทราบว่าเจอล่ะมั้ง จากคุณ : Jump.Jr - [ 13 ธ.ค. 50 16:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อธิบายแบบพุทธศาสนาได้ไหม คือคุณเคยทำบุญกรวดนำให้ญาติไหม (ที่ตายไปแล้ว) แม้คุณจะเชื่อว่าผีไม่มีเพราะคุณไม่เห็น แต่อากาศที่คุณหายใจก็มีจริงแม้คุณจะมองไม่เห็น คือความจริงไม่ได้เปลี่ยนไปตามความเชื่อค่ะ คุณจะเชื่อว่าแฟนคุณเป็นผู้ชาย แต่ความจริงแฟนคุณเป็นผู้หญิง แฟนก็ไม่ได้เปรียนเพศตามความเชื่อนี่คะ จากคุณ : อปราชิตา - [ 13 ธ.ค. 50 16:09:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณครับทุกๆท่าน.... แต่จริงๆจุดประสงค์จริงๆของกระทู้นี้จะหมายถึงว่า เรื่องที่คุณหมอท่านนี้ประสบมานั้นน่ะ "มันสามารถอธิบายได้ด้วยวิทยาศาสตร์มั๊ย" ไม่ได้หมายถึงว่าผีมีจริงหรือไม่นะครับ เพราะบอกตรงๆผมก็ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีจริง เพราะไม่ได้เกิดกับตัว แต่ผมเชื่อที่เค้าเล่า ก็เท่านั้นเอง (งงมั๊ยครับ) ประมาณว่า... ให้ติ๊งต่างไปก่อนว่าเชื่อ ว่าเป็นเรื่องจริง แต่เหตุการณ์แบบนี้ มันน่าจะเกิดจากอะไรละครับ? - นอนไม่พอ - กินยากล่อมประสาทมากไป - จิตไม่ปกติ(ไม่ได้กล่าวหาคุณหมอ ว่าบ้านะครับ แค่อยากจะ คิดถึงความเป็นไปได้ในหลายๆทาง) - คืออาการแบบคห.18 - ฯลฯ แล้วไอ้มือ นุ่มๆนั่นละครับ  มันคืออะไรหว่า? จากคุณ : Wr:lOn - [ 13 ธ.ค. 50 16:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ผีอำ ผมก็เคย คิดว่าเป็นเพราะร่างกาย Error คิดว่าตัวเองฝันแต่ที่จริงตื่นอยู่ แต่ผมไม่รู้กลไก Error ว่าเกิดจากอะไร เคยเป็นครั้งเดียว แปลกดี คนไม่เคยเป็นก็คงนึกไม่ออก จากคุณ : จาก - [ 13 ธ.ค. 50 16:20:49 A:125.27.107.234 X: TicketID:159709 ]

ความคิดเห็นที่ 26 #24 เหมือนว่าจะเคยมีบางท่านมาบอกเล่าเกี่ยวกับอาการผีอำทางวิทยาศาสตร์แล้วนะครับ คิดว่าในห้องนี้เนี่ยแหละ แต่ผมจำไม่ได้แล้ว ว่าเขาบอกอะไรไว้บ้าง จากคุณ : asadora - [ 13 ธ.ค. 50 16:39:50 A:58.10.149.179 X: TicketID:162924 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่เคยเห็น แต่เคยสัมผัสได้เหมือนกันค่ะ     เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเรียนอยู่ปี 2 เราอยู่หอพักของมหาลัยชื่อดังแห่งนึง ย่านรังสิต เป็นหอหญิงนอนกัน 4 คน เตียงจะเป็นเตียงเดี่ยว ฝั่งละ 2เตียง หันปลายเท้าชนกัน คืนที่เกิดเหตุ เพื่อนๆหลับกันไปหมดแล้ว     คืนนั้นเรานอนไม่หลับ เตียงนอนของเราจะมีตุ๊กตากระต่ายกับลิง 2 ตัวซึ่งปกติจะวางไว้ที่หัวเตียง นานๆจะเอาลงมากอดซักที ผ้าห่มก็เป็นผืนบางๆพับไว้ที่ปลายเตียง คืนนั้นไม่ได้ห่มผ้าเพราะว่าอากาศร้อน จำได้ว่าพลิกตัวนอนตะแคงหันไปทางด้านซ้าย แล้วจังหวะที่เราจะพลิกตัวนอนหงาย เราก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาหนุนอยู่ที่กลางหลัง ตอนนั้นคิดว่าเป็นตุ๊กตา เราก็เลยนอนทิ้งน้ำหนักเอาหลังพิงไปเลย ณ เวลานั้นเรามีสติครบถ้วนค่ะ ไม่ได้สะลึมสะลือง่วงนอนแต่อย่างใด        แล้วเรานึกในใจว่า เอ้ทำไมตุ๊กตาลักษณะผิวที่สัมผัสกับหลังเรามันเหมือนหน้าคนมากๆเลยเราก็เอาหลังถูๆด้วยนะ รู้สึกได้ว่ามีสันจมูกเหมือนมากๆขนาดก็ประมาณหัวคนเลย เราก็พิงเจ้าสิ่งที่เราคิดว่าเป็นตุ๊กตาอยู่ครู่นึง(ไม่เกิน10 นาที) แล้วเราก็พลิกตัวให้ตั้งตะแคงมากขึ้น(หลังก็ไม่โดนกับสิ่งนั้น)ไม่ถึง 2 นาทีเราก็จะพลิกตัวนอนหงายอีก คราวนี้วืดเลย ตัวเรากลับนอนหงายโดยที่วัตถุที่เราพิงเมื่อตะกี้หายไป เราก็ตกใจ เลยลุกขึ้นมานั่งดูก็ไม่เห็นมีอะไรวางอยู่บนเตียงเลย      เราก็มองไปที่รอบๆเตียงก็ไม่มีอะไรหล่นอยู่ คราวนี้เราก็ค่อยๆหันไปมองที่หัวเตียง(ซึ่งที่หอมันมีแสงไฟข้างนอกลอดเข้าไม่มืดมาก) ปรากฎว่าเจ้าตุ๊กตา 2 ตัวของเรามันก็วางอยู่ที่เดิมของมัน ตอนนั้นเราก็กลัวด้วยเปลกใจด้วย แต่ไม่กล้าปลุกเพื่อนคนอื่นขึ้นมา พอหลังจากนั้นถึงเล่าให้ฟัง เพื่อนๆที่ห้องก็ไม่มีใครเจอแบบเรา        หอนี้เป็นหอของมหาลัยซึ่งก็เก่ามากพอสมควร และห้องเราก็อยู่ตรงบันไดทางขึ้นพอดี หลังจากเกิดเรื่องนี้ทำให้เราเชื่อพอสมควรนะ เพราะเราไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายเหตุการณ์ในวันนั้นได้เลย เราเล่าไม่ค่อยน่ากลัวนะคะ แต่พิมพ์ไปขนลุกไปค่ะ ยังจำเหตุการณ์ที่เกิดวันนั้นได้ดี        เคยเล่าเรื่องนี้ให้แฟนเราฟังเค้าก็เลยลองเอาหน้าตัวเองมาแนบกับหลังเรา ขอบอกว่าไม่ผิดกับที่วันนั้นนอนทับเลยค่ะ บรึ๋ยยย แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 16:53:57 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 16:51:34 จากคุณ : ton-orr - [ 13 ธ.ค. 50 16:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าเป็นเรา ฟันธงว่าผีแน่นอนตั้งแต่เสียงรองเท้าบนชั้นสองที่บ้านพักคุณลุงแล้วละ 555 และไม่คิดหาคำอธิบายอะไรใดๆทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 16:54:05 จากคุณ : babysheep - [ 13 ธ.ค. 50 16:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ลองsearch คำว่าผีอำในห้องหว้ากอดูสิมีเพียบ 2-3เดือนเจอทีอะกระทู้ผีอำ จากคุณ : Papiyongpi - [ 13 ธ.ค. 50 17:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 13 ธ.ค. 50 17:10:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ..จับต้องได้เสมือนว่าเป็น "สสาร" ..?? ไม่น่าเป็นไปได้นะครับ.. แล้วสสารมันจะหายไปรวดเร็วอย่างนั้นได้อย่างไร ? ผมเข้าใจอยู่ดีว่า วิญญาณ คือพลังงาน ถ้า วิญญาณ เก่งๆ หน่อย อาจอัพ พลังงานของตนมาทำให้เรารู้สึกจากประสาทสัมผัสได้ แต่ถ้าถึงขนาดเป็น สสาร ให้คุณหมอรู้สึกว่า มือเป็นมือ นี่มันออกจะแหวกแนวไปซักหน่อย.. ถ้าคุณหมอบอกว่า สัมผัสแล้วรู้สึก ร้อน หรือ เย็น อันนี้ก็ยังพอคุ้นอยู่น่ะครับ จากคุณ : นายแพรว - [ 13 ธ.ค. 50 17:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้าตาม  Mr. Fusion มาดู จากคุณ : cutemate - [ 13 ธ.ค. 50 17:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นผมนะจับมือผีได้เเล้วต้องมีฉากต่อไปพิสูจน์ทางกายภาพของผีแน่ๆ จากคุณ : Chaos dragon - [ 13 ธ.ค. 50 17:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อธิบายได้ว่า เป็นเรื่องแต่ง เพราะไม่มีหลักฐานยืนยันนอกจากตัวคนแต่งเอง ถ้ามีจริง ผมแนะนำให้ ออกรายการที่มันถ่ายทอดสด พวก โอลิมปิก จะได้รู้แน่ชัดไปทั่วโลกว่า มีจริง จากคุณ : Ice-man - [ 13 ธ.ค. 50 18:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เหตุการณ์มันขัดกันอยู่นะครับ จับมือผีได้ = ผีเป็นสสารไม่สูญหายไปจากโลก ผีหายตัวไป = อ้าว เป็นสสารนะ หายไปได้อย่างไร (อาจแอบอยู่ใต้เตียง) อยากบอกแค่ว่า บางทีคนเราฝันเหมือนจริงมากจนเรานึกว่าตื่นอยู่ ผมเป็นบ่อยนะ จากคุณ : นายน้ำแข็ง - [ 13 ธ.ค. 50 18:12:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 . . . ว่ากันไป . . . จากคุณ : MIG-ON-THE-WAY - [ 13 ธ.ค. 50 18:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เราเคยโดนอำ เหตุผลที่โดนอำ มีคนคิดให้แล้ว ไม่รู้จะเป็นวิทยาศาสตร์พอรึเปล่านะคะ สมัยเด็กๆเราไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนในโครงการนึง ซึ่งเค้าต้องส่งเราไปอยู่กับโฮสต์แฟมิลี่ในต่างประเทศ วันแรกที่ไป โฮสต์เรามารับที่สนามบิน เราก็เจอ พ่อ แม่ แล้วก็พี่สาวคนนึงอายุใกล้ๆกัน วันนั้นก็ไม่มีอะไรมาก คือเค้าก็แค่พาไปแนะนำบ้าน ขับรถดูโรงเรียน แล้วก็คุยกัน ทานข้าว ก็แบบงงๆอะนะ เพราะเราฟังเค้าแทบไม่รู้เรื่องเลย แล้วเค้าก็พาเราไปดูห้องนอน ซึ่งมันก็เป็นห้องที่ติดกับห้องพี่สาวเรา คืนนั้นเราก็เข้านอนดึกหน่อย เพราะต้อง unpack ของ + ตื่นเต้น พอนอนๆไป (ห้องเราปิดไฟมืด) ไม่รู้ว่าฝันหรืออะไร แต่เรารู้สึกว่าเรานอนอยู่บนเตียง แล้วทางมุมห้องมีร่างขาวๆของผู้หญิงคนนึง ขาวโพลนแบบฝรั่งอะล่ะ แต่ดูซีดๆหน่อย แล้วผมของเธอเป็นสีแดง ยาวถึงกลางหลัง ผมหยิกๆ ..เธอไม่ใส่เสื้อผ้าด้วยอะ เธอเดินจากมุมห้องมาหาเรา ขึ้นเตียงเรา แล้วสุดท้ายก็มาหยุดบนตัวเราอะ มานั่งคร่อมบนตัวเรา แล้วเอามือสองข้างบีบคอเรา แบบว่า ..แอ่ก เธอพูดอะไรบางอย่าง ซึ่งเราก็ดันฟังออกด้วย เธอบอกว่า นี่ห้องของเธอ อย่าเข้ามา ท่าทางเธอโกรธมาก เหมือนไม่พอใจที่เราเข้ามานอน ตอนนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตที่เราโดนอำ ความรู้สึกเท่าที่จำได้ก็คือ ขยับไม่ได้ มันหนักๆ ปวดๆไปทั่วตัว อึดอัด เหมือนมีอะไรหนักมากๆมากดทับทั้งตัว เหงื่อออกเยอะมาก เราพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่ได้ มือเท้าไม่ยอมขยับเลย แต่พอตื่น เราตื่นมาในท่าที่เรากำลังตะกุยฟ้าอะ เหงื่อแตกทั่วตัว (ใครเคยตื่นตอนนอนละเมอคงพอเข้าใจ ว่ามันท่าไหน) พอวันรุ่งขึ้นเราก็เล่าเรื่องให้พี่สาวฟัง (เล่าก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะนะก็วาดรูปประกอบด้วยอะไรด้วย) พี่สาวเราก็ตามพ่อกับแม่มา พอเค้ารู้เรื่อง แม่เราเดินไปหยิบรูปมาใบนึง เป็นรูปครอบครัว ในนั้นมีครอบครัวที่เราไปอยู่นี่แหละ พ่อ แม่ พี่สาว(ผมดำ) และมีผู้หญิงอีกคน ผมสีแดง..ยาว เค้าก็ชี้ๆ ถาม คนนี้ใช่มั้ย เราขนลุกเลย มันใช่ น่าจะใช่ ผมแดงยาวขนาดนั้น ตัวผอมๆบางๆแบบนั้น เราก็ถาม เค้าเป็นใคร พ่อเราบอกว่านี่อะ ลูกสาวเค้าอีกคน เป็นลูกสาวคนโต แล้วเค้าก็รีบพูดต่อ ยังไม่ตายนะ ยังอยู่ดี จะโทรคุยกันมั้ย เค้าบอกเมื่อวานเค้าบอกเราแล้วว่ามีพี่สาวอีกคน ตอนนี้เรียนอยู่เมืองอื่น ห้องที่เราไปนอนก็ห้องของเค้า เพียงแต่ไม่ได้เอารูปให้ดู (แต่เราคงฟังไม่ออกอะตอนนั้น) ส่วนเรื่องที่โดนอำนี่คือ ครอบครัวเราที่นั่น โดยเฉพาะแม่ จะค่อนข้างเชื่อเรื่องพวกนี้มากเป็นพิเศษ (แม่เราดูดวงแม่น) แม่ให้คำอธิบายว่า พี่สาวเราคงจะเหลือจิตไว้ในห้องนี้ด้วยส่วนนึง เพราะอยู่มานาน พอคนอื่นเข้าไปนอน ก็คงเป็นตัวจิตตัวนี้แหละ ที่ออกมาห้าม โดยที่เจ้าตัวจริงๆไม่ได้รู้เรื่องเลย ก็คือ เราโดนคนเป็นๆอำมาค่ะ (ไม่ได้หมายถึงหลอกอำขำๆนะ โดนอำจริงๆ แต่เค้ายังไม่ตาย) ส่วนพี่สาวคนโตเราคนนั้น กว่าเราจะได้เจอตัวจริงๆก็ผ่านไปหกเดือน..ตัวจริงไม่ได้มีอะไรเลย -_- นิสัยดี น่ารักมากๆ เรายังเคยแซวเล่นๆเลย ชั้นเคยเห็นเธอแก้ผ้ามาแล้วนะ แฟนเค้ายังขำลงไปนอนกองกับพื้น -*- จากคุณ : godspuppy - [ 13 ธ.ค. 50 18:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แปลกนะ เป็นหมอจะไม่รู้เลยเหรอว่าผีอำเกิดจากร่างกายเรานี่แหละ ไปโทษผีซะงั้นอ่ะ จากคุณ : THe Capital Monkey - [ 13 ธ.ค. 50 18:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เราคิดว่าลุงกะลัง เอ่อ ทำการบ้านอยู่อ่ะ แล้วก็ลงมาเข้าห้องน้ำงัย....เนอะ จากคุณ : บุญรอด - [ 13 ธ.ค. 50 18:55:47 A:124.121.186.224 X: TicketID:162287 ]

ความคิดเห็นที่ 40 กรณีนี้ก็ผีอำนั่นแหละ หลายปีที่แล้ว ผมเป็นบ่อย จะรู้สึกเหมือนว่ารู้ตัวน่ะแหละ แต่ยังหลับอยู่นั่นเอง ตัวเองไม่เคยเจอ แต่มีเพื่อน (หมอ) คนบอกว่าเจอจะ ๆ มาแล้ว 2 คน ระหว่างเดิน ๆ กลับบ้านนี่แหละ อธิบายไม่ได้เหมือนกันครับ จากคุณ : เหวเห้ว - [ 13 ธ.ค. 50 18:57:11 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คห.37 ขนาดยังไม่ตายยังมาอำเลยหรอ น่าเหลือเชื่อกว่าเรื่องผีอีกอะ อ่านแล้วอึ้งงงงงงงงงงง จากคุณ : Red Twentylism - [ 13 ธ.ค. 50 19:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เด๋วมาอ่าน จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 13 ธ.ค. 50 19:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่รู้ ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น กลัวผี ... บรึ๊ยยส์ จากคุณ : pattapon - [ 13 ธ.ค. 50 19:52:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มีมีเรื่องจริงอยากจะเล่าครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นนานมาแล้ว เมื่อตอนที่ผมเรียนจบจากสถาบันทหารแถวปากน้ำ ถูกส่งไปประจำที่ภาคใต้ได้เข้าพักที่บ้านหลวง มีหลายเหตุการณ์ แต่ที่ชัดเจนเกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่งต้นเดือน ต.ค. รุ่นพี่มีคำสั่งให้ย้ายกลับตามวาระ พี่เขาได้เบิกปืน.45 ของหลวงใช้ติดตัวทำงานในพื้นที่ตลอดมา แต่พี่เขาต้องย้ายกลับ วันนั้นเป็นวันศุกร์ เขาคืนปืนเข้าคลังไม่ทันเพราะรีบกลับส่วนกลางวันเสาร์ จึงฝากปืนไว้กับผมเพื่อให้ช่วยเอาไปคืนคลังในวันจันทร์ ผมรับฝากไว้แล้วจะดำเนินการให้ ปัญหาอยู่ที่ว่าผมก็มี.45หนึ่งกระบอกเช่นกัน ผมต้องหาที่เก็บรักษาไว้ก่อน จะพกไปไหนๆทั้ง2กระบอกคงไม่เหมาะ และกลัวจะหายด้วย ผมจึงเอาของพี่เขายัดไว้ใต้ฟูกที่นอนอยู่เป็นประจำก่อนที่จะออกไปทำธุระส่วนตัว กว่าจะเสร็จก็ดึกทีเดียวครับ กลับมาถึงที่พักก็ง่วงและลืมเรื่องปืนใต้ที่นอนเสียสนิทเลยครับ ทำธุระเสร็จแล้วก็เข้านอน ปกติผมจะวางพระที่แขวนไว้ที่ตะหัวเตียวและจะเอา .45ของผมไว้ใต้หมอนเสมอ คืนนั้นก็เช่นกัน พอล้มตัวลงนอนผมก็ยังมองไปที่ปลายเตียง ด้วยแสงสว่างภายนอกที่สลัวๆ ผมยังมองเห็นชุดเครื่องแบบที่แขวนผนังที่ปลายเตียงอยู่ตลอดเวลา ........ พอเริ่มเคลิ้ม ความรู้สึกผมก็รู้ว่าผมถูกผีอำ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีความรู้สึกเช่นนี้ แต่เป็นครั้งแรกของที่นี่ ในขณะที่สายตาผมก็ยังมองเห็นเสื้อที่แขวนไว้ที่ปลายเตียง แต่ทว่าร่างกายขยับเขนื้อนไม่ได้ ผมไม่ใช่คนกลัวผี ยืนยันครับ แต่ความอึดอัดทำให้ผมต้องดิ้นรน เหนื่อยมาก ในความรู้สึกของผม ผมรู้ได้ว่าผู้ที่มาอำผมเป็นตำรวจ ไม่ได้เห็นตัวหรอกนะครับ แต่รู้จากภายใน รู้เองลึกๆว่าเขาเป็นตำรวจ ไม่รู้ว่ารู้ได้อย่างไรนะครับ เขาพยายามกด กด กด จนผมแทบหายใจไม่ออก จนต้องท่องบทสวดมนต์ แต่ยิ่งท่องก็ยิ่งเหมือนกับว่าเกิดการต่อสู้กันด้วยอาคมอย่างไรอย่างนั้นเลยจริงๆครับ สู้กันอยู่นานพอสมควรกว่าจะหลุดออกมาได้ แต่ก็เล่นเอาซะเหนื่อยเหงื่อท่วมเลย เหนื่อยมากเสียด้วยครับ พอหลุดก็ลุกขึ้นมานั่งมองไปที่ชุดที่แขวนไว้.... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปกติทุกอย่าง.... เอ เกิดอะไรขึ้นนะ ตอนนั้นผมก็ยังไม่คิดอะไรมาก เพราะเคยถูกอำลักษณะนี้มาบ้างแล้ว แต่ที่ติดใจก็คือคราวนี้มีข้อมูลตำรวจอะไรเกี่ยวข้องด้วยก็ไม่รู้ จากนั้นก็คิดว่าเราคงนอนผิดท่าผิดทาง ผ้าห่มคงหนาหนักทับหน้าอกรึป่าว แต่ดูแล้วก็ไม่น่าเป็นเช่นนั้น ห่มผ้าอยู่ปลายเท้ายังไม่ได้คลี่เลย มือก็น่าจะอยู่ข้างลำตัวปกติ ....... เอ้า ช่างมันง่วงนอน ลองนอนดูใหม่ละกัน อยากจะลองดู สวดมนต์ก็ไม่สวดล่ะ อยากลอง ว่างั้นเถอะ ..........พอเอนหลังครั้งที่สอง เริ่มเคลิ้มๆ เอาอีกแล้ว คุณตำรวจคนเดิมนี่กระโดดใส่อีกแล้ว ดิ้นรนต่อสู้กันอีกยกนึง ถามก็ไม่บอกว่าจะเอาอะไร สู้กันอีกพักใหญ่ ในขณะที่ตาก็ยังมองเห็นชุดปลายเตียงอยู่ คราวนี้ท่องนะโม ฯลฯ อีกมากมาย แล้วก็เหมือนเดิม ยิ่งสู้ยิ่งรุนแรง ยิ่งเหนื่อย กว่าจะหลุดออกมาเหงื่อโทรมกายเลยครับ หอบแฮกๆเลย .....คราวนี้ลุกขึ้นมานั่งข้างเตียงเลยครับ เปิดไฟ แล้วมานั่งทบทวนว่าหรือว่ามันจะเป็นผีจริงๆ หรือวันนี้เราไปทำอะไรไม่ถูกไม่ต้องที่ไหนรึเปล่า เช่นฉี่ผิดที่ผิดทาง ทำอะไรไม่เข้าท่ารึเปล่าหนอ เรื่องนอนผิดท่าตัดไปเลย นั่งคิดทบทวนสักพักก็คิดว่าไม่ได้ทำอะไรพิเรนๆเลยวันนี้ .......... เอ้า อยากลองดูอีกสักที สร้อยพระหัวนอนจะยังไม่เอามาแขวน สวดมนต์ก่อนนอนจะยังไม่สวด จัดที่นอนให้ดีที่สุด ผ้าห่มไม่เกี่ยวไม่มีอะไรเกะกะแน่นอน มะ มะ คราวนี้ต้องขอพิสูจน์ซะหน่อยแล้ว ถ้าคืนนึงโดนสามครั้งติดๆนี่คงต้องยอมรับแล้ว แต่จะยอมรับเฉพาะกรณีนี้เท่านั้น ว่าแล้วก็ปิดไฟ นอน............ พอเคลิ้มๆ เอาอีกแล้ว พ่อเจ้าประคุณตำรวจคนเดิมโดดใส่อีก คราวนี้เหมือนจะพยายามทุ่มพลังทั้งหมดมาที่ผมเลย ไอ้ผมคราวนี้ก็รู้ทั้งรู้ แต่ก็โดนจนได้ เอาสิวะ เราก็ศิษย์มีครูเหมือนกัน ..... ว่าแล้วศิษย์คนนี้ก็นิมนต์ครู อาจารย์ทุกคนที่คิดออกตอนนั้น มาประชุมกันเป็นการด่วน โอ้ กว่าจะหลุดออกมาก็หอบแล้วหอบอีกเลยครับ ที่สำคัญคือถามก็ไม่ตอบว่าต้องการอะไร หรือเราไปทำอะไรไว้เหรอถึงตามมาไม่สิ้นสุด ไม่ใช่กลัวนะ แต่ไม่เข้าใจ จริงๆแล้วเราน่าจะสื่อสารกันได้ จะได้แก้ไขให้ถูกต้องนะคุณตำรวจ พอหลุดออกมาคราวนี้เปิดไฟสว่างแล้วมานั่งคิดๆๆๆ ทบทวนว่าผิดปกติแล้ว อะไรหว่า จนในที่สุดคิดขึ้นมาได้ว่ามีปืน.45ของพี่เขาอยู่ใต้ฟูกที่นอนอยู่ แล้วเราไปนอนทับเขารึเปล่า ปืนกระบอกนี้อาจจะมีประวัติอะไรบางอย่างกระมัง เพราะเป็นปืนเก่าของหน่วยที่ส่งต่อๆกันมา จนมาถึงพี่เขา แล้วก็มาอยู่กับผมตอนนั้น ผมจึงรีบเอาออกจากใต้ที่นอนเอาขึ้นไว้บนชั้นในตู้ แล้วบอกว่าถ้าเป็นเพราะสิ่งนี้ผมต้องขอโทษ แล้วก็นิมนต์พระสรวมคอใส่นอน สวดมนต์ ส่วนปืน.45ของผมก็อยู่ใต้หมอนที่เดิม แล้วปิดไฟนอน ทุกอย่างก็เป็นปกติ ไม่ได้กลัว แต่ขี้เกียจเล่นแล้ว แล้ววันจันทร์ผมก็เอาปืนนั้นไปคืนเข้าคลัง ตอนนี้ก็คงอยู่ที่นั่นแหละครับ เสียดายคราวนั้นน่าจะลองเอาหมายเลขปืนไปแทงหวย ถ้าถูกจะได้ทำบุญไปให้เต็มๆเลยครับ เป็นไงครั้บสามครั้งในคืนเดียว อยากลอง อยากพิสูจน์ แต่ก็ไม่ยืนยันว่าด้วยเหตุปืนกระบอกนั้นหรือไม่ เป็นแค่เดาว่าอาจจะใช่เท่านั้น ลำพังตัวผมตอนนี้ก็ไม่ได้กลัวอะไร ผมเชื่อว่าทุกอย่างต้องมีเหตุผล สุดท้ายถ้าเป็นผีจริงๆก็ต้องคุยกันได้ ขอให้เรามีสติเท่านั้น ถ้าจะให้ดีต้องมีอาจารย์ดีด้วย อิ อิ .... เล่าสู่กันฟังครับ จากคุณ : เอายังไงดี - [ 13 ธ.ค. 50 21:33:18 A:58.9.116.151 X: TicketID:058478 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เหตการณ์ ทำนอง ที่เล่ามา 1 -3 นั้น ผมเจอมาครบแล้ว เพียงแต่เปลี่ยนจาก เสียงเดิน แบบรองเท้าส้นสูง มาเป็น เสียง คล้าย สัตว์  ประเภท ตุ๊กแก หรือ หนู ตัวใหญ่ๆ วิ่ง รอบห้อง รอบห้องแบบ วนล่าง ลงมา ใต้พื้น แล้ววน จากใต้พื้นขึ้นไปนอกฝาไม้อีกด้าน แล้ววนบนเพดาน วนลงมาที่ฝาบ้าน เป็นลักษณะการวิ่ง เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า วนรอบตัวผม แต่ผมไม่กลัว ส่วนกรณี ผีอำ ช่วงอายุ  20 -30 ปี เป็นบ่อย มาช่วงนี้ไม่เคยเป็น หากโดนอาการผีอำ ผมจะกลั้นลมหายใจ แล้วสติ จะกลับมา เนื่องจากการกลั้นลมหายใจ ยังสามารถ ควบคุมได้บ้าง แม้ว่า ไม่เต็มร้อยก็ตาม แต่ไม่สามารถกระดิกตัวได้ ส่วน เหตุการณ์ ทำนอง เรื่องที่ 4 นั้น ยังไม่เคยเจอ เจอแต่เกือบๆ คล้าย เพียงแต่ไม่ได้จับต้อง ตัว ร่างสมมุตินั้น ทั้งๆ ที่ "เธอ" มานั่งอยู่ที่เตียงแล้ว และก้มมากัดมือผมด้วย ผมนั้น เจ็บที่มือ แล้วร้องโอ้ย สะดุ้งตัวโก่งครับ (เหตุการณ์ เกิดขึ้นที่โรงแรมแห่ง หนึ่ง ในอำเภอใหญ่แห่งหนึ่งในภาคใต้) พอตั้งสติได้ ก็เปลี่ยน ไปนอนอีกเตียงหนึ่ง เธอก้อไม่มากวนอีกเลย  (ถึงวันนี้ ผมยังไม่สรุปว่า เหตุการณ์ที่ว่า นั้น เป็นอะไร) คร่าวๆ คือ น่าจะเกิดจากผมเพลียมาก และนอนในที่แปลกถิ่น สมองจึงฟุ้งซ่านไปเอง อย่างไรก็ตาม ผมยังไม่เชื่ออยู่ดี  ว่าเป็น ผี จากคุณ : น้าพร - [ 13 ธ.ค. 50 21:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ไม่เชื่อเลยซักเรื่อง  จนกว่าผมจะได้เจอกับตัวเอง ผมว่าคุณหมอฝันรึเปล่า มีใครเคยฝันว่าได้จับหน้าอกสาวๆมั้ยครับ เวลาตื่นขึ้นมานี่ความรู้สึกมันยังติดอยู่ที่ปลายมืออยู่เลยนะ คิดว่าคงเป็นกรณีเดียวกับที่คุณหมอจับมือผีน่ะแหละ   แค่นี้พอจะอธิบายเรื่องที่จับมือผีได้มั้ยครับ ส่วนที่บอกว่าเจอผีอำนั้น  ผมไม่อยากจะฟันธงเท่าไหร่เพราะผมไม่ได้เรียนหมอมาแบบหลายๆคน แต่คิดว่าน่าจะเกิดจากอาการเหนื่อยล้าของร่างกาย  หรือเกิดจากการที่สมองเริ่มสั่งการแล้วแต่ร่างกายยังไม่พร้อมจะทำตาม มันเลยกลายเป็นว่าเราขยับไม่ได้  พอบวกกับจินตนาการของคุณเข้าไปมันเลยกลายเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาไงครับ ถ้าจะพิสูจน์ว่าผีมีจริงมั้ยอย่ายกเรื่องที่เจอตอนกำลังจะหลับสิครับ เอาแบบว่าเดินอยู่ก็จ๊ะเอ๋กันเลย ป.ล. ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าทุกเรื่องเรื่องแต่งนะ จากคุณ : pormonkey - [ 13 ธ.ค. 50 21:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผมไม่เชื่อว่าเจ้าของกระทู้เป็นหมอ เอาหลักฐานมายันหน่อยสิ........ จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 13 ธ.ค. 50 22:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ผมพอเข้าใจนะว่าภาวะผีอำมันเป็นสภาวะที่สมองตื่น แต่ร่างกายยังไม่ตื่น ประมาณ sleep disorder แต่เจอเข้ากับตัวมันขำไม่ออกอ่ะ น่ากลัว + จำได้แม่นด้วย ปกติผมฝัน ผมจะจำได้ไม่นานแล้วก็ลืมน่ะ (จำได้ว่าฝัน แต่ไม่รู้ว่าฝันอะไร) ที่ผมเจอก็คือ จำได้ว่าอ่านหนังสืออยู่ แล้วก็เผลอหลับไป แล้วอยู่ดีๆเราก็ตื่นมา แต่เอ่อ ตัวเราลอยอยู่!!! เตียงหายไปไหนฟ่ะ!!?//  รู้สึกเหมือนมีแรงดึงไปอุโมงค์มีแสงขาวๆ รู้สึกเหมือนลมพัดดูดเราไปอีกทีอ่ะ อากาศหนาวมากๆ ขยับแขน ขยับขาไม่ได้ ด้วยความกลัวก็ได้แต่บอกว่า ไม่เอา ไม่ไปเฟ้ยยยย //+พยายามเกร็งตัวสุดชีวิต สักพักก็เหมือนกับหลุดมาอีกโลก เราลืมตาได้ กรอกตาได้ แต่พูดไม่ได้ ขยับแขนขยับขาไม่ได้ แขนกะขาเราอยู่ในตำแหน่งเดียวกับท่าเดียวกับที่เราฝันตะกี้ เหงื่อเราออกท่วมตัวเหมือนในฝันตะกี้ รู้สึกอึดอัด หนาว(ทั้งที่เหงื่อออก)  !!?? พอสักประมาณ 2-3 นาที(รู้สึกยาวนานเหมือน 2ช.ม.) เราก็ขยับตัวได้ ตื่นมาได้ เราก็ตกใจวิ่งมาเปิดคอมเล่นพันทิพเข้าหว้ากอเลย ป.ล นี่เรื่องจริงนะ จากคุณ : S e m a k u t e k ! (เจ้าพ่อSemakutek) - [ 13 ธ.ค. 50 22:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เข้ามาแจม เหตุการณ์นี้เจอกับตัวเองและเพื่อนรุ่นพี่อีกคน ตอนบ่ายๆเลย คือตอนนั้นนานมากแล้วสิบกว่าปีมาแล้วได้ค่ะ เดินออกไปซื้อ ขนมกับพี่สาว แล้วแถวบ้านตรงนั้น ทางเดินออกไปหน้าปากซอย เป็น ป่าค่ะ  ขากลับจาก ซื้อของ เห็นผู้หญิงคนหณึ่งเดินเข้าไปในป่า ไม่เห็นข้างหน้านะค่ะ เห็นแต่ข้าง หลัง ผมยาวมา ห่มสไบ สีอะไรนั้น จำได้ไม่ค่อบชัด ผู้หญิงคนนั้นเดินไปแบบ เร็วมากก ยืนงงกับพี่ว่า ใคร เพราะ แถวบ้านที่อยู่ ระแวกนันมีบ้านอยู่แค่สาม หลัง นอกจากนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นเดินหายไปในป่า ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่เห็นคืออไร จะว่าตาฝาดก้ไมใช่ เพระ เห็นพร้อมกันกับพี่สองคน  นึกไปขนลุกไป แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 50 23:33:10 จากคุณ : อชิรวัฑร์ - [ 13 ธ.ค. 50 23:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ลงชื่อไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาอ่าน อ่านตอนนี้...กลัวนอนไม่หลับ เอิ๊กๆ จากคุณ : tonzzz - [ 13 ธ.ค. 50 23:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เคยไปนอนบนเขา อะไรซักอย่างแหละค่ะ ไปเที่ยว กับครอบครัวแล้วก้อนอนพักที่บ้านพักของพรานป่า ปรากฏว่าสะดุ้งตื่นมาตอนดึกๆ ได้ยิน เสียงคนมาเคาะฝาบ้าน ว่าจะลุกไปดู แล้วเสียงนั้น ก้อดังขึ้นมาแบบว่า จะพังให้ได้ ไม่ใช่แค่เสียงเดียวนะคะ เหมือนมีคนเป็นร้อยเคาะฝาบ้านอยู่ น่ากลัวมากๆเลย เหมือนจะพังลงมาเลย ในใจตอนนั้น ไม่คิดอะไรแล้ว กลัวมาก ขอแค่อย่าให้มันเข้ามาได้เลย แต่ว่า ที่นี่มันกลางป่า หรือจะเป็นโจรป่า แต่ทำไมไม่พังประตูเข้ามา มาเคาะฝาบ้านทำไม นอกจากเสียงเคาะแล้วยังได้ยินเสียงโหยหวน เสียงแหลมเล็ก ร้องด้วยความเจ็บปวด เหมือนอยากจะเข้ามาเพราะกำลังโดนทำร้าย  รุ่งเช้าตื่นมาตอนสายๆ คยกับแม่แม่ก้อว่าได้ยินเหมือนกัน แต่กลัวมาก เราเดินไปดูหลังบ้าน ก็มีไม้ที่ถูกตัดไว้กองๆอยู่ รอยฝาบ้านก็ไม่มีร่องรอยอะไร เลยรีบเผ่นลงมาเลย จากคุณ : มิ้นๆ (mint_la) - [ 14 ธ.ค. 50 00:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อือม์......... ที่จริง ผมก็กลัว " ผี " นะ ไม่อยากเจอ หง่ะ แต่ สงสัยหลายๆครั้ง ว่า 1.ผีอำ อำทำไม ทำไมถึงต้องมาอำ แล้วเรื่องผีอำ เนี่ย รู้สึกมีอยู่ทุกที่ ทุกแห่งของเมืองไทย แล้วต้องมาในสไตล์เดียวกันเลย หง่ะ 2.คนที่เห็นส่วนมากจะเห็นในลักษณะ เป็นผู้หญิงผมยาว ใส่ผ้าสีขาว ทุกที ไม่มีผมสั้น หรือใส่ผ้าสีอื่นๆมั่งหรือ ครับ 3.แล้วถ้า ผี หมายถึงคนที่ตายไปแล้ว โลกนี้มีคนที่เสียชีวิตมากมาย แล้วพวกผีเหล่านี้ไปอยู่ที่ไหน  ทำไมถึงมีมาให้คนเห็นแค่ไม่กี่ราย 4.บรรดาสถานที่ต่างๆที่ว่า มีผีเฮี้ยนนักเฮี้ยนหนา แต่เวลาพวก เพ่ป๋อง ไปพิสูจน์ทำไมไม่ออกมาให้เจอแบบ จะๆซักที แบบว่าให้พวกที่อยากรู้อยากเห็น วิ่งให้ป่าราบกันไปข้าง ใครก้ได้ช่วยอธิบายให้ความกระจ่างแก่ผมด้วยครับ แต่อย่าบอกให้ผมพิสูจน์หรือหาคำตอบเองหล่ะ ไม่เอาเด็ดขาด แบบว่า............... ผมกลัวผี แห่ะๆ จากคุณ : @สองล้อรอคนซ้อน@ - [ 14 ธ.ค. 50 01:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ใครไม่เจอแล้วไม่เชื่อก็ไม่แปลกหรอกครับ ผมเชื่อว่ามี  แต่ไม่ได้เชื่อทุกคนหรือทุกเรื่องที่ได้ยิน จากคุณ : craftman - [ 14 ธ.ค. 50 02:23:15 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ความคิดเห็นที่ 47 ผมไม่เชื่อว่าเจ้าของกระทู้เป็นหมอ เอาหลักฐานมายันหน่อยสิ........ จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 13 ธ.ค. 50 22:48:02 ] ผมบอกตอนไหนละครับ  ว่าผมเป็นหมอน่ะ  วู๊... แต่ถึงผมจะเป็นหมอหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่ใช่ธุระอะไร ที่ผม(หรือว่าคนอื่นๆ) จะต้องทำตามที่คุณสั่ง  นี่นา... ใหญ่มาจากไหนมิทราบครับ มาสั่ง ให้เค้าเอาหลักฐาน มาให้ดู...  ห๊ะ!? จากคุณ : Wr:lOn - [ 14 ธ.ค. 50 08:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ใจเย็นๆค่ะ ไม่เชื่อก็ช่างเขาเถอะ สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มีอยู่จริง จากคุณ : babysheep - [ 14 ธ.ค. 50 10:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เรื่องที่อับอากาศ หรืออ็อกซิเจนน้อย มันมักจะเกิดอาการผีอำครับ ฝันเป็นเรื่องเป็นราว และเกิดความรู้สึกเหมือนรู้สึกตัวในฝัน ผมเคยหยิกตัวเองในฝันบ่อยมากๆ ก็คือเกือบทุกครั้งที่ฝันแปลก ในฝันจะหยิกตัวเองว่านี่เราฝันไปหรือปล่าว ลองหยิกดูก็เจ็บแฮะ เราไม่ได้ฝัน เรื่องจริง  แต่สุดท้ายก็คือทั้งหมดเป็นฝัน  ผมเคยนอนเวรเฝ้าประตูน้ำของเขื่อนครับ บรรยากาศภายในอาคารมันจะมีแก๊สไข่เน่าค่อนข้างจะสูง ผมว่านั่นแหละคือสาเหตุของการฝันและอาการผีอำของผมตอนนั้น ตอนแรกๆ ผมปูที่นอน  นอนกับพื้น  ตอนหลังผมปูที่นอน นอนบนโต๊ะเลยรู้สึกว่าไม่ค่อยฝันอีก คิดว่าที่พื้นแก๊สไข่เน่าคงจะหนาแน่น เพราะแก๊สไข่เน่านี้หนักกว่าอากาศ จากคุณ : rdo - [ 14 ธ.ค. 50 10:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ว่าแต่ พี่หมอแมว กับ พี่หมอเจ เคยเจอมั๊ยครับ รออีกสองหมอมาตอบ จากคุณ : Eakiji Onisuka - [ 14 ธ.ค. 50 11:30:37 ]

ความคิดเห็นที่ 58 กัวผีเหมือน กันอ่า แต่ก็หลายๆความเห็น แหละ ตัวผมเองก็เคยเจอเหตกานแบบนี้อะ เหมือนขยับตัวไม่ด้าย เลยลองท่องนะโม แต่ก็ไม่ด้ายผล ถ้าเปนผีจริงก็น่าจาด้ายผลมั่งน้า พอท่องแล้วไม่หายเรย ไม่รุจาทำงัย เรยปล่อยไปเรยอะ ซักพักอะ ถึงหาย *- - พอหายก็เหนื่อยเรยอะ  แต่ก็คิดแบบ#46 อ่าครับ  เคยฝันว่าด้ายจูบสาวสวยๆเรยอะ ตื่นมางี้ รู้สึกเหมือนด้ายทำจริงๆเรยอะ   โอ้ว โนนนนน จากคุณ : camtoeng - [ 14 ธ.ค. 50 11:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ฮึ่ยคุณหมอครับ คล้าย ๆ กับผมเลย แต่เรื่องของผมเกิดที่ในกรม ๆ นึงแถว ๆ เกษตรครับ นอนตะแคงเหมือนกันเลยครับ ตาปรับสภาพแสงได้แล้วด้วยและรู้ว่ามีใครนอนอยู่ใกล้ ๆ บ้าง ปกติผมเป็นคนหลับยากมาก คืนนั้นนอนยังไงก็ไม่หลับ ได้ยินเสียงเพื่อน ๆ นอนกรนสนั่น ทำให้นอนไม่หลับหนักเข้าไปอีก ซักพักผ้าห่มผมก็กระเพื่อมครับ แล้วจู่ ๆ ก็มีคนมากอดผม ตอนนั้นนี่ผมคิดเลยว่าต้องเป็น ไอ้หมาน ทหารปุ้มปุ้ยของกรมมาแกล้งผมแน่เลย ผมสะดุ้งโหยงขึ้นมา กะว่าจะโบกมันซักทีแต่......ไม่มีอะไรเลยครับ ผมยังเห็นไอ้หมานนอนกรนอยู่ เป็นเพื่อนทหารนอนหลับปุ๋ยกันอยู่ ผมตั้งท่านอนใหม่ครับ นอนตะแคงเหมือนเดิม โดยที่หัวผมก็ยังมองไปรอบ ๆ และชโงกดูไอ้คนกรนเสียงดังอยู่ มันน่ารำคาญจริง ๆ ครับคนนอนกรนเนี๊ยะ ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ นอนหลับกันได้ยังไง ครู่เดียว ก็มีมือมาโอบกอดผม ค่อย ๆ ไล่มาจากเอว มาถึงหน้าอกครับ มากอดจากด้านหลังเลย ผมตกใจ พยายามจะลุกขึ้นมาดูว่าใครมาอยู่ใต้ผ้าห่มผมอีกแล้ว ตอนนั้นเหวอมาก รู้สึกมีคนเอามือมาค่อย ๆ กดหัวของผมลงไปให้ติดกับหมอน ตอนนี้ผมได้แต่มองตาปริบ ๆ ครับ แต่ก็พยายามมองดูที่ตัวผม ดูว่าอะไรอยู่ใต้ผ้าห่ม ดูว่ารอบ ๆ ตัวมีใครบ้าง. ผมเริ่มด่าและพยายามจะสาปแช่งครับว่าใครมาเล่นอะไรพิเรณแบบนี้แต่ลิ้นผมก็ดูเหมือนว่าจะถูกกดไว้ไม่ให้ออกเสียงได้ ขาและมือของผมเริ่มตะกาย พยายามจะไปสะกิดเพื่อนข้าง ๆ ว่าช่วยกรูด้วย กรูโดนผีอำ แต่ขาของผมก็ถูกกดติดกับพื้นหินขัดของกองร้อยอยู่อีก มือที่กอดผมเริ่มลุกรามขึ้นมาที่หัวไหล่ผม ผมเริ่มรู้สึกว่าแขนผมยังไม่โดนกด ใช่ครับ แขนผมยังขยับได้ ผมตัดสินใจ จับไปที่มือนั้น และเตรียมตัวที่จะหักเต็มแรง ผมมั่นใจว่าแรงผมตอนนั้นไม่ใช่ธรรมดาแน่ ลองจินตนาการว่าคนวิดพื้นได้ 60 ที และดึงข้อได้ 25 ทีในเวลาแค่สองนาทีดูนะครับว่าแรงขนาดไหน บวกกับน้ำหนัก 68 กิโลของผมตอนนั้นด้วย มือลึกลับนั้นเหี่ยว ๆ ครับและข้อมือเล็ก แต่ด้วยกำลังของผม กลับไม่สามารถหักมือนั้นได้ หรือแม้แต่จะทำให้มือนั้นหยุดเคลื่อนมือมาจนถึงลำคอผมได้ มือนั้นเปลี่ยนเป้าหมายมาพันธนาการแขนทั้งสองผมเอาไว้ครับ ตอนนั้นผมถูกแปะติดกับพื้นหินขัดอย่างเด็ดขาดเป็นที่เรียบร้อย ไร้ทางหนี มีแต่ลูกกะตาที่กรอกไปมาได้ ผมเริ่มจำนวนครับ เพราะแม้จะด่าในใจผมยังไม่รู้จะด่าไอ้ผีบ้าตนนี้ยังไงเลย เพราะตอนนั้นตกใจแล้วก็โมโห ท่องนะโมไม่เป็นเลย ผมเซ็ง และไม่รู้จะหาทางออกยังไง ก็เลยหลับมันซะอย่างนั้นเลย แต่แค่เพียงผมหลับตา ก็เห็นผู้หญิงท้องแก่ หน้าผากเปิดเป็นรูปสี่เหลี่ยมยืนจ้องผมอยู่ ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งคิดในใจว่า อะไรกัน แค่หลับตาก็ฝันแล้วหรอเนี๊ยะ ผมหลับตาอีกครั้งนึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาใกล้ผมอีก เห็นชัดเจนว่าผมของเธอหยักโสก เปียกน้ำ และหน้าผากเปิดเป็นรูปสี่เหลี่ยมสองข้าง เลือดค่อย ๆ ทะลักออกมา เพียงแค่เสี้ยววินาทีครับ เรื่องราวของเธอก็ไหลเข้าหัวผมมาหมดเลย คร่าว ๆ คือ เธอเดินข้ามถนนแล้วโดนรถนิสสันสีขาวชน แล้วเสียชีวิต แต่ประกันไม่ยอมให้เงิน ประกันบอกว่าเป็นฆาตกรรม เพราะพบลอยแผลบนหน้าผากเป็นรูปสี่เหลี่ยมสองแผล เธอมาขอความยุติธรรมกับผมครับ !!!! หลังจากนั้นผมก็หลอกเพื่อน ๆ ผมให้มานอนที่ตรงนี้อยู่สองสามคน บางคนก็โดนลากไปใต้เตียงสองชั้น (ทหารกรมนี้นอนพื้น เพราะเตียงตึงมาก ไม่อยากให้ยับ และพื้นหินขัดเย็นกว่าบนเตียง) บางคนก็โดนยกขาลอย จากนั้นไม่กี่อาทิตย์ทางกองร้อยก็มีการทำบุญเลี้ยงพระครั้งใหญ่กัน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมีอะไรแบบนี้เลยหลายสิบปีแล้ว เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อราว ๆ เกือบจะสิบปีเห็นจะได้ครับ จากคุณ : The Cole - [ 14 ธ.ค. 50 12:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ้อ.. พี่ที่รู้จักคนนึงแกบอกเมื่อไม่กี่วันมานี้ ว่าเคยเจอผู้ชายคนนึงในโรงพยาบาล(เกี่ยวกับทางประสาท)  ยังหนุ่มๆต่อหัวหงอกไปครึ่งหัว( ประมาณว่าจากรากผมถึงประมาณกลางเส้นผม) ถามพยาบาลเค้าบอกว่าคนที่ว่าเนี้ย  ไปเที่ยวนอนค้างภูไหนมาซักอย่างนี่แหละ  แล้วไปเจอบางอย่าง(เค้าบอกว่าผีนั่นแหละ)ที่แกกลัวจนหัวหงอก  สติแตก จนต้องมารักษาตัวในโรงพยาบาล บนภูที่เป็นสถานท่องเที่ยว  ผมก็ยังนึกไม่ออกนะว่าจะมีอะไรทำให้คนกลัวขนาดนั้นได้... จากคุณ : craftman - [ 14 ธ.ค. 50 13:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อย่างเรื่องของเรา (คคห. 37) มันก็เป็นไปได้มากนะ ว่าเป็นความผิดปกติของร่างกายเอง เพราะปัจจัยมันก็เยอะจริงๆ แปลกที่ แปลกภูมิอากาศ(เมืองนั้นเป็นทะเลทราย) เวลาก็เปลี่ยนซีกโลก แถมยังอาจมีความเครียดด้วย เพราะตื่นเต้น แต่เรื่องที่ subject ในฝันนั่นเป็นคนจริงๆที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยเห็นรูป แต่ดันมีตัวตนจริงล่ะ จะอธิบายยังไงดี - -a ป.ล. ของเราไม่ใช่เรื่องผีนะคะ เราโดนคนเป็นๆอำมา จากคุณ : godspuppy - [ 14 ธ.ค. 50 13:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 62 กลัวผีค่ะ แต่ไม่เคยเจอจังๆ มีแต่ผีอำ (เราว่าไม่ใช่ผี แต่เราเพลียมากกว่า) มีครั้งนึงที่หอแถวรังสิต รู้สึกเหมือนโดนรัดจากข้างหลัง เราเอามือจับๆดู รู้สึกได้เป็นมือเป็นแขนคนเลย ตกใจแต่ร้องไม่่ออก อันนี้เดาว่าเราจินตนาการบรรเจิดไปเอง หลังๆที่โดนอำ สวดนะโมสามจบ+อะระหังสัมมาฯ(ไม่รู้เรียกว่าอะไร) จะหลุดทันทีทุกครั้ง ไม่่ค่อยต้องออกแรงดิ้น เราคิดว่าเวลาสวดมนต์เราจะมีสมาธิจดจ่อกับการสวด ทำให้สมองตื่น และปลุกให้ร่างกายตื่นตาม ที่ตกใจสุดๆนี่ เป็นฝันนะ ประมาณว่ารู้ว่าตัวเองครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่ขยับแขนซ้ายไม่ได้  เลยยกแขนซ้ายสุดแรง แล้วก็ยกสำเร็จ ลืมตาดู ปรากฎว่ามีแขนซ้ายสองอัน ตกใจนึกว่าวิญญาณตัวเองออกจากร่าง เลยหลับตาสวดนะโม รู้สึกวูบๆเย็นๆ แล้วก็ตื่น ^^ ขยับแขนได้ปกติ จากคุณ : caffe latte - [ 14 ธ.ค. 50 14:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เล่าบ้างค่ะ เราเคยเล่าไว้นานแล้วให้เว็บเดอะช็อค ก็อบมาให้อ่านเลยค่ะ เรามีเรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรงของตัวเองเลยค่ะ จริงๆแล้วเราไม่ใช่คนเชื่อเรื่องอะไรแบบนี้ง่ายๆและเวลาเจออะไรแปลกๆก็จะพยายามหาเหตุผลที่จะคิดว่ามันไม่ใช่หรอก แต่พอเจอประสบการณ์ครั้งนั้นแล้วเชื่อเลยล่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อราวๆ1ปีมาแล้วเราอยู่ปี 2 กำลังเห่อทำกิจกรรมอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วกิจกรรมที่เราทำนี้ก็เลิกดึกนะประมาณ 2-3 ทุ่มเวลาจะกลับบ้านก็โทรให้พี่ชายมารับ แล้ววันนั้นเราก็ทำกิจกรรมอีกกว่าจะเลิก ก็ประมาณ 2 ทุ่มกว่าพี่ชายเอารถยนตร์มารับ ก็นั้งมาด้วยกันคุยกันสนุกสนานไปเรื่อยๆ พอถึงทางแยกติดไฟแดง เราเห็นใครแว่บๆวิ่งตัดหน้ารถไป เราก็ปากไวทักไปว่า" นี่ตัว (คำเรียกพี่ชาย) เมื่อกี้ใครไม่รู้วิ่งผ่านหน้ารถลงไปข้างทางนั่นมันคลองนะ บ้ารึเปล่า... " พอสิ้นเสียงเราพูดปุ๊บมันมีอะไรสักอย่างมากระแทกดังปัง! ด้านข้างจนรถสะเทือน เมื่อหันไปดูไม่มีอะไรสักอย่าง เรากับพี่จึงนิ่งเงียบ... แบบพูดไม่ออก จังหว่ะนั้นไฟเขียวรพอดีรถจึงเคลื่อนออกไป แต่แล้วก็มีมีเสียงกรี๊ดดดดด! ดังโหยหวนทางด้านหลังรถ (รถของเราเป็นรถแวน)แรกๆเราคิดว่าเทปเสียไง ก็เอื้อมมือไปปิดเทป แต่เสียงร้องนั้นยังดังอยู่ ซึ่งมันเป็นเสียงที่บรรยายไม่ถูกแต่มันเป็นเสียงแหลมเล็กกรีดร้องโหยหวนดัวเข้าไปถึงขั้วหัวใจ วินาทีนั้นคือเรานั้งนิ่งอึ้งรู้สึกว่าขนที่หน้าที่หัวมันตั้งขึ้นมา ส่วนพี่เราที่ขับรถอยู่รีบเอื้อมมือไปปรับกระจกมองด้านหลังให้หันไปทางอื่นทันที เสียงนั้นดังอยู่พักใหญ่ เราจะไม่ได้ว่ามันหายไปตอไหน ทั้งเราและพี่ช็อคจนไม่พูดกันเลย กว่าจะตั้งสติกันได้ก็ถึงบ้าน พอลงมาจากรถจะเดินเข้าไปในบ้าน แม่ก็ทักว่าเป็นอะไรกันทำไมทำหน้าอย่างงั้น แม่เห็นได้ทันทีว่ามีอะไรผิดปรกติ เราถึงค่อยๆเล่าให้แม่ฟังตอนนั้นคือหายกลัวบ้างแล้ว พอเล่าจบแม่ก็ตำหนิเราเนอะบอกว่าเห็นอะไรอย่าไปทักนี่คงเป็นวิญญาณผีตายโหงแถวนั้น เราก็ถึงได้คิดได้ว่าตรงที่เราทักนั้นมันเคยมีคนฆ่ากันตาย คือ เป็นเด็กอายุเท่าไหร่ไม่รู้ฆ่าเด็กอายุ 5 ขวบ เอามีดฟันๆเรียกได้ว่าเด็กนั่นตายอย่างทรมาน เป็นข่าวใหญโตลงหนังสือพิมพ์เลยล่ะ ตอนที่เล่าเราก็ได้ถามพี่เราว่าทำไมต้องปรับกระจกหลังขึ้นตอนอยู่ในรถ พี่เราบอกว่ารู้อยู่แล้วว่าถ้าหากมองกระจกหลังเมื่อไหร่ต้องเห็นอะไรแน่ๆ เรื่องมันก็มีอยู่เท่านี้ค่ะ ตั้งแต่นั้นมาเชื่อเลยว่าผีมีจริงเพราะเราไม่สามารถจะหาเหตุผลอะไรมาอ้างถึงปรากกการณ์นี้ได้เลย แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 50 15:02:48 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 50 15:00:58 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 14 ธ.ค. 50 14:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เราเคยเจอจังๆอีกเรื่อง สั้นๆคือตอนนั้นกำลังนั่งทีวีถ่ายทอดดูฟุตบอลสเปนมันแข่งประมาณเที่ยงคืน เรานั่งดูคนเดียวไม่ง่วงไม่เบลออะไรสักอย่าง นั่งดูไปสักพัก เกมมันเริ่มน่าเบื่อเราจึงละสายตามาจากทีวีมองไปด้านหลังบ้านที่เปิดไฟอยู่ ( อธิบายนิดนึง ห้องดูทีวีมันจะมีประตูที่เชื่อมไปหาหลังบ้านมันสามารถมองทะลุถึงกันได้ ) เรามองไปเห็นคนแต่รู้สึกเหมือนตัวเขาโปร่งแสงเราจำได้ เขาไม่ได้ผมยาวใส่ชุดขาว แต่เขาเป็นผู้ชายที่แต่งตัวแบบเสื้อยืดกางเกงขายาวมีสีสันด้วย เขาเดินผ่านหลังบ้านไปแล้วเขาก็หายเข้าไปในกำแพงต่อหน้าต่อตาเราเลย เหตุการนี้ทำเอาเรานั่งช็อคอยู่บนเก้าอี้หน้าทีวีนานมากกว่าจะตั้งสติวิ่งเข้าไปหาแม่ในห้องนอน สืบเนื่องจากเรื่องข้างบน คือ เราบอกแล้วว่าเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีอะไรมากนัก และถ้าเจอในลักษณะอะไรแว๊บๆ เราจะคิดไปก่อนว่ามันเป็นการหักเหของแสง ไม่ใช่ผี ถ้าได้ยินเสียงก็อกๆแก็กๆจะคิดว่าเป้นเสีย หนู หมา หรือจิ้งจกตุ๊กแกก็ว่าไป แต่ตอนนั้นเนี่ยมันจังๆ เห็นเป็นตัวเลย เขาเหมือนคนแต่เขาเดินผ่านไปเฉยๆและหายเข้าไปในกำแพงห้อง ตื่นเช้าขึ้นมาเราเลยไปทำบุญยกใหญ่เพราะไม่เข้าใจว่าวิญญาณตนนั้นมาทำไมและเขาเป็นใคร บ้านเราก็เป็นบ้านใหม่ แล้วเขามาจากไหน จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 14 ธ.ค. 50 15:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อืม...อยากเล่าบ้างง่ะ เรื่องการ(อาจจะ)จับต้องได้ของ...ผี(มั้ง?) เราเคยอยู่หอกะเพื่อนอีกคน ในห้องมีเตียงใหญ่อยู่เตียงนึง เราสองคนก็นอนบนเตียงนี้แหล่ะ  แต่ตอนนั้นหน้าร้อน เราเลยเอาผ้าปูเตียงออกหมด ผ้าห่มอะไรก็ไม่มีอยู่บนเตียงเลย มีแต่หมอนหนุนหัวเท่านั้น หมอนข้างก็ไม่มี   คืนนั้น เพื่อนเราไม่อยู่ อยู่เวรดึก เราเลยนอนคนเดียว ด้วยความที่มันร้อนอ่ะ แอร์ก็ไม่มี เราเลยเอาหมอน เอาอะไรออกจากเตียงหมดเลย เหลือเตียงเปล่าๆ  เรานอนไปซักพัก ก็ไม่หลับซักที เพราะร้อนมาก..  นอนไม่หลับซักที เราก็เลยพลิกตัว จากตะแคงขวา เป็นตะแคงซ้าย  พอเราพลิกตัวปุ๊บ มือขวา เราก็เอื้อมไปจับโดนอะไรบางอย่างบนเตียงอ่ะ...จับหมับเลยนะ แล้วอะไรบางอย่างนั้น เหมือนแขนคนไม่มีผิด คือความอุ่น ความยืดหยุ่น ผิวสัมผัส มันแขนคนชัดๆ  เราตกใจนะ แต่ก็ยังไม่เอามือออก เพราะอยากรู้ว่าคืออะไร....แต่พอเราลูบๆคลำๆแขนนั้นไปซักแป๊บ(แป๊บเดียวจริงๆ)...มั่นใจแน่ว่าแขนคนอ่ะ... เราเด้งออกจากเตียง วิ่งไปเปิดไฟ(อยู่ฝั่งซ้ายของเตียง ตอนนั้นเรานอนตรงริมฝั่งขวาของเตียง แต่หันหน้าไปทางซ้าย) ชั่วแว๊บเดียวที่เราวิ่งไปเปิดไฟนั้น  อะไรบนเตียงนั่นก็หายไปแล้ว...  มาจนบัดนี้ เรายังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร ห้องก็ปิดสนิทเพราะกลัวแมงสาบเข้า ถึงจะร้อนก็ยอม...  เรื่องนี้ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะเนี่ย... เพราะเพื่อนๆเรากลัวผีอ่ะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE - [ 14 ธ.ค. 50 17:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ไม่เคยโดนผีอำค่ะแล้วก็ไม่อยากเจอด้วย เป็นคนกลัวผีมากๆค่ะ แต่เคยเจอผีมาแบบให้เห็นแวบๆอยู่ครั้งนึงเหมือนกันค่ะ ขนาดแค่แวบๆครั้งเดียวจนถึงตอนนี้ยังหลอนอยู่เลย จากคุณ : m-o-o-k-i - [ 14 ธ.ค. 50 23:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 67 interface ในสมองเสียใช้การไม่ได้ชั่วคราว ซอฟท์แวร์บกพร่อง ต้องถามผู้สร้างมนุษย์ จากคุณ : x - [ 15 ธ.ค. 50 02:10:05 A:210.246.64.14 X: TicketID:052378 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เจอบ่อยๆแบบนี้ เรียกว่ามีสัมผัสที่หกได้แล้วมั้งคะ อิอิอิ แล้วน่าจะเจออีกในคราวถัดๆไป ตัวเอง ไม่เคยเจอค่ะ ไม่ว่าตอนนี้เรียน ทำงาน อยู่เวร และจะไม่มีทางเจอตลอดไป  แต่มีเพื่อนแพทย์เคยเจอค่ะ เล่าไว้ในนี้ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N5877353/N5877353.html เรื่องที่หนึ่ง เมื่อเดือนนี้ของปีที่แล้ว ซึ่งทางเหนือเค้าถือกันว่าเป็นเดือนปล่อยผีค่ะ มีอยู่คืนนึงอยู่เวร กำลังดมยาสลบคนไข้ให้กับหมอผ่าตัดสมอง(สมมุติว่าชื่อหมอเอ)อยู่  หมอเอเป็นคนพื้นเพทางอีสานค่ะ เรียนจบจากกรุงเทพพึ่งมาอยู่นี่ได้สักสามเดือน ก่อนหน้านีไม่เคยมาที่จังหวัดนี้มาก่อนเลย ระหว่างกำลังผ่าตัด บรรยากาศในห้องเงียบสงบ มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พยาบาลในห้องเป็นคนรับสาย พยาบาล "หมอเอคะ พยาบาลที่ตึกโทรมาบอกว่าคนไข้เตียง 13 เสียชีวิตแล้วค่ะ หมอจะไปตรวจศพด้วยตนเองไหม" หมอเอ " ช่วยบอกว่าผมไม่ว่างต้องผ่าตัดอีกนาน ยังไงช่วยส่งศพลงไปให้"ลุงแดง"ที่ฝ่ายนิติเวชช่วยผ่าเบื้องต้นไปก่อน" พยาบาลหันไปพูดสายตามนั้น แล้วสักพักก็หันมาคุยกับหมอเอต่อ ด้วยท่าทีประหลาดใจ พยาบาล " พี่ที่ตึกบอกว่า หมอล้อเล่นหรือเปล่า ลุงแดงน่ะ เสียไปตั้งเจ็ดแปดปีแล้วนะคะ " หมอเอ "อะไรกัน เมื่อวานผมยังเจอลุงแกอยู่หน้าห้องศพเลย" ทุกคนในห้อง(มีหมอดมยา พยาบาลส่งเครื่องมือสองสามคน คนงานอีกหนึ่ง) มองหน้ากันเลิ่กลั่ก  ไม่มีใครรู้จัก" ลุงแดง" สักคนเหมือนกัน แต่ละคนก็พึ่งมาทำงานได้ไม่เกินห้าปีทั้งนั้น น้องพยาบาลออกไปตามป้าพยาบาลที่ทำงานมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้วเข้ามา ป้าพยาบาล "หมอเจอลุงแดงที่ไหน แกตายไปตั้งแปดปีแล้วนะหมอ ก่อนหมอมาตั้งนาน" หมอเอ (หน้าซีด) "ถอดเสื้อให้ผมที  ผมอยากอ้วก" หมอเอเดินหายไปพักใหญ่ กลับมาด้วยใบหน้าซีดเซียว หลังจากทำใจอยู่พักใหญ่ ก็ยอมเล่าให้ฟังว่า เค้าเจอลุงแดงสองสามครั้งแล้ว ทุกครั้งจะเจอตอนหัวค่ำ โพล้เพล้ ลุงแดงจะมายืนอยู่ตรงใต้ต้นลั่นทมหน้าห้องศพ ครั้งแรกลุงทักเค้าก่อนว่า "หมอมาใหม่เหรอครับ หมอชื่ออะไร" พอเค้าตอบชื่อลุงก็บอกว่า "ลุงชื่อลุงแดง ทำงานที่นี่มาหลายปีแล้ว ถ้าหมอต้องการความช่วยเหลือเรื่องผ่าศพ ก็เรียกใช้ลุงได้เลย" พอป้าพยาบาลถามเรื่องรูปพรรณสัณฐาน หมอเอก็ตอบได้ตรงเป๊ะ ตรงกับลุงแดงเป็นแม่นมั่น คืนนั้นทุกคนในห้องผ่าตัดก็มีอันเกาะกลุ่มกันไปเป็นก้อนค่ะ ไปไหนไปกัน นอนก็ต้องเปิดไฟทิ้งไว้ บรื๊อสสส์ รุ่งขึ้นป้าแกก็หารูปหมู่ที่ลุงแดงถ่ายไว้กับผู้ร่วมงานมาให้หมอเอชี้ตัว แกก็ชี้ได้ถูกต้องเลยค่ะ งานนี้หมอเอไม่ถึงกับจับไข้หัวโกร๋น  แต่พี่แกก็ผวาไม่กล้าเดินกลับบ้านตอนมืดๆ แถมต้องเดินอ้อมต้นลั่นทมต้นนั้นเป็นกิโลเลยค่ะ เจ้าลั่นทมต้นนั้นก็ดันจำเพาะมาอยู่ตรงทางเดินกลับบ้านของเราซะด้วยสิ เดินผ่านตอนดึกทีไรไม่กล้ามองเลย ต้องกลั้นใจเดินก้มหน้า กว่าจะผ่านไปได้ช่างไกลเหลือเกิน เฮ้อ เวลาผ่านไปหลายวัน หลังจากหมอเอทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ลุงแดงแล้ว แกยังมีหน้ามาเข้าฝันอีกว่า "ผมขอโทษนะหมอ ผมน่ะตายแล้ว เป็นโรคไตตาย "หมอเอเลยต้องเดือดร้อนไปตามหาอีกว่าลุงแดงแกเป็นอะไรตายกันแน่ ผลปรากฎว่าลุงแดงไตวายตายจริงๆด้วยค่ะ ตายที่ตึกโรงพยาบาลเรานี่แหละ แกคงรักงานที่นี่มากเลยไม่ยอมไปไหน ส่วนเราไม่เคยเจอค่ะ แต่รู้สึกแต่ไหนแต่ไรแล้วว่า ทำไมเจ้าต้นลั่นทมหน้าห้องศพเนี่ย ดอกมันเจริญผลิบาน ขาวสะพรั่งเต็มต้นทั้งปีเลย  สงสัยลุงแดงแกดูแลดีน่ะค่ะ เพราะเค้าว่ากันว่าแกชอบดอกลั่นทมมมากๆ เรื่องนี้จะจริงไหม คงมีแต่หมอเอเท่านั้นที่รู้ดีที่สุดค่ะ แต่ตัวแก(รวมทั้งเมียแก) ก็ยืนยันว่าไม่เคยมาที่นี่เลยจริงๆ หรือว่าจะเป็นใครที่หน้าเหมือนลุงแดงมาหลอกแกเล่นก็ไม่รู้ได้ค่ะ แต่ที่แน่ๆ เล่นเอาพี่แกสติแตก ต้องไปทำบุญกรวดน้ำ รดน้ำมนต์หลายวัดเลยล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 50 08:24:54 จากคุณ : หมูเหมียว - [ 15 ธ.ค. 50 08:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เล่าอีกเรื่อง มีหมอผ่าตัดสมองอีกคนนึง เป็นเพื่อนสนิทเราเอง มาทำงานพร้อมกัน สมมุติชื่อหมอบีแล้วกัน หมอบีเนี่ยมันคนละบุคลิกกับหมอเอเลย หมอเอจะซื่อๆทื่อๆ รักลูกเมีย ส่วนหมอบีมันจะเพลย์บอย กินเหล้า เที่ยวแหลก กลับดึกเป็นประจำ มันมีแฟนแล้ว แต่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่คนละจังหวัดกัน ทีนี้มีอยู่ช่วงหนึ่งก็มีเพื่อนๆมาเล่าให้ฟังว่า ขับรถตามหลังไอ้หมอบีเนี่ยเห็นมันเอาสาวนั่งไปด้วย ผมยาวเชียว  เราก็เลยถามมันว่า แฟนแกมาเหรอ มันก็บอกว่าไม่ได้มา แล้วมันก็ไม่เคยเอาสาวที่ไหนนั่งรถด้วยเลย สงสัยเป็นเสื้อที่มันเอาคลุมเบาะข้างคนขับมากกว่า กลางคืนทำให้มองไม่ชัด เราก็ไม่เชื่อมัน คิดว่ามันแอบมีกิ๊กแล้วกลัวเราบอกแฟนมัน ปรากฏว่าก็มีคนเห็นมันเอาผู้หญิงนั่งด้วยอีกบ่อยๆ (พยาบาลในห้องผ่าตัดแอบมานินทา ) แต่ก็ไม่มีใครบอกได้ว่าหน้าตาผู้หญิงเป็นไง มีอยู่วันหนึ่งก็มีคนเห็น "ผู้หญิง" คนนั้นของมันจะๆ  มีน้องพยาบาลสองคนซ้อนมอเตอร์ไซด์มาด้วยกันจะมาขึ้นเวรดึกก็จะมาจอดรถแถวหน้าห้องผ่าตัดตอนเที่ยงคืน แล้วหมอบีมันก็พึงผ่าตัดเสร็จก็ขับรถที่จอดไว้ออกมาสวนกับน้องสองคนทั้งคนนี้ก็เห็นพร้อมๆกันถนัด(ไฟที่เสาข้างทางส่อง) ว่ามันมีสาวผมยาว ใส่เสื้อขาวเปื้อนเลืด หน้าขาวซีดมากๆเกินกว่าจะเป็นคนปกตินั่งคู่มาด้านหน้าด้วย แถมสาวคนนั้นยังจ้องหน้าสองคนนี้เขม็ง  แม่สองสาวนี่ก็พูดเป็นสียงเดียวกันว่า "ผี" แน่ๆ แล้วแทบจะพากันจับไข้หัวโกร๋นไปเลยคืนนั้น รุ่งเช้าเราก็ไปแอบถามไอ้หมอบีว่า เมื่อคืนแกพาสาวที่ไหนมาอีก มันก็ยืนยันเสียงแข็ง พอเล่าให้ฟังว่ามีคนเห็นก็หน้าซีด มันบอกว่ามันพึ่งออกจากห้องผ่าตัดจะมีผู้หญิงที่ไหน นอกจาก.... เนื่องจากหมอบีมันไม่เชื่อเรื่องพวกนี้เด็ดขาด พอแม่เค้ามาเยี่ยมก็เลยช่วยจัดการให้ (มีคนแอบบอกแม่) แกเอาดวงลูกชายไปให้พระหรือหมอดูก็ไม่รู้ดูให้ เค้าบอกว่ามีผีตายโหงผู้หญิง ทีสี่แยกหนึ่งติดรถมากับมัน และคอยตามมันไปทุกที่ เพราะช่วงนี้ดวงมันตก แม่หมอบีก็จัดการสะเดาะเคราะห์ทำพิธีให้ลูกชายแกขนานใหญ่ หลังๆผู้หญิงคนนี้เลยค่อยๆหายไป หมอบีเพื่อเราถึงจะปากแข็งบอกไม่เชื่อๆ แต่ก็เห็นมันจ๋อยๆไปเหมือนกัน ไม่กล้าไปไหนดึกๆ  หมั่นทำบุญอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  มันคงรู้สึกเหมือนกันว่าช่วงนี้ดวงมันตก ผ่าตัดก็ไม่ค่อยดี มีปัญหาเรื่องงานตลอดค่ะ เลยจำเป็นต้องเชื่อไว้ก่อน ส่วนที่ทำงานช่วงนั้นก็เกิดอาการเกาะกลุ่มของสาวๆอีกแล้วค่ะ รวมทั้งเรากลับบ้านดึกๆก็เสียวสันหลังวาบๆ พิมพ์อยู่ก็รู้สึกแอร์มันเย็นจนหนาวเลยเนี่ย อิอิ จากคุณ : หมูเหมียว - [ 15 ธ.ค. 50 08:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เพิ่งอ่าน เรื่องครั้งที่ 1 จบ ผมคิดว่า.... ตอนนั้น ลุงทำอะไรกับป้า หรือเปล่า....อันนี้เป็นสิ่งที่ผมจินตนาการ ก่อนจะอ่านจบเรื่องนะ ตอนผมอ่านๆไป ที่ได้ยินเสียงคนเดินนั้นผมก็คิดไปว่า เป็นเสียงเตียงกระแทกพื้นหรือเปล่า (ถ้าตอนนั้นลุงอยู่กับป้า และทำอะไรกันอยู่)  และพอสักพักเสียงมันถี่รัวขึ้น เป็นเพราะลุงซอยเร็วหรือเปล่า  จากนั้นพอถี่ๆก็สำเร็จกิจ  ลุงก็ลุกไปล้างน้องชายที่ห้องน้ำ....เสียงมันก็หายไปเพราะลุงเสร็จแล้ว...เหอะๆ  อันนี้คือสิ่งที่ผมคิดนะ........ผมก็อ่านๆไป คิดว่าตอนหลังจะสรุป ฮาๆ ประมาณนี้  แต่มันไม่ใช่แบบนี้หรอกหรอครับ แฮะๆ   อันนี้คือสิ่งที่ผมคิดนะ....ลองคิดกันดูดีๆสิ ว่ามันน่าจะเป็นอยากที่ผมคิดได้หรือไม่ จากคุณ : copter_m (copter_m) - [ 16 ธ.ค. 50 21:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ลุงบุญคำเคยพูดให้ผมฟังว่า " สมองของเรามีอยู่กับตัว เราค่อยคิดเอาเองก็ได้ว่า มันจะจริงหรือไม่ ดีกว่าพวกชาวกรุงบางคนที่บุญคำเคยเห็นมาแล้ว อวดตัวว่าศิวิไลซ์ ฉลาดล้ำ เอะอะก็ต้องหาว่าเหลวไหลไม่เป็นความจริงเอาไว้ก่อน เขารู้กันว่า ถ้าพูดอย่างนั้นละก็หมายถึงความเป็นผู้ฉลาด...เป็นผู้เจริญของตัวเอง " ตอนอาถรรพณ์นิทรานครครับ ^^" จากคุณ : ตาเกิ้น (ขอซักชื่อเหอะ) - [ 16 ธ.ค. 50 21:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ผมมีคำตอบให้กับทุกท่าน แต่คืนนี้ดึกแล้ว มีเวลาจะเข้ามาตอบให้หายข้องใจ คืนนี้จะขอตอบนิดหน่อย แต่ท่านต้องทำใจเป็นกลางไม่เอนเอียงไปทางเชื่อ หรือไม่เชื่อ ทางวิทยาศาสตร์ก็อธิบายได้ ทางศาสนาหรือไสยศาสตร์ก็อธิบายได้ ยิ่งถ้าคนที่ฝึกสมาธิได้แล้ว จะยิ่งเข้าใจได้ชัดเจนดีขึ้น ผมยิ่งเจอผี จนคุยกับผีมาแล้ว โดนผีหลอกจนจะเป็นเพื่อนกับผีได้แล้ว ไม่ตำหนิกับคนที่ไม่เชื่อ เพราะยังไม่เห็น เคยคุยให้คนที่ไม่เคยเห็น ฟังกันหลาย คนแล้ว จากไม่เชื่อ เขาก็มีใจที่อยากจะเชื่อ เพราะคนที่รู้จักผมดี รู้ว่าผม ไม่ใช่เป็นคนสุร่ยสุร่ายที่จะพูดอะไรส่งเดช อธิบายนิดหนึ่ง ภูมิของผี กับภูมิของมนุษย์ อยู่ใกล้ชิดติดกันมาก เหมือนมีเยื่อบางๆ กั้นไว้นิดเดียว เท่านั้น เวลาเราอยู่ในภาวะจิตที่ก้ำกึ่งกัน เราเกือบไม่รู้ตัวว่าเราอยู่ภูมิไหน กันแน่ เหมือนกับว่า หลับก็ไม่ใช่ ตื่นก็ไม่เชิง นั่นแหละ เป็นสภาวะที่ท่าน อธิบายไม่ถูก เพราะท่านอยู่ในสองภูมิ คือครึ่งหนึ่งอยู่ในภูมิผี ครึ่งหนึ่งอยู่ใน ภูมิมนุษย์ เหมือนเรายืนตรงกลางภูมิ ซีกหนึ่งอยู่ในที่หนึ่ง อีกซีกหนึ่ง อยู่อีก ภูมิหนึ่ง ทางหลักวิทยาศาสตร์ สสารย่อมไม่สูญหายไปจากโลก แต่สามารถเปลี่ยนสถานะได้ จากสะสารไปเป็นพลังงาน และจากพลังงาน สามารถเปลี่ยนเป็นสสารได้ ดังนั้น สสารกับพลังงานเกือบจะเป็นสิ่งเดียวกัน สสารกระทบกันได้ พลังงานก็กระทบกันได้เช่นกัน เช่นอีเล็คตรอน วิ่งกระทบกับโปรตอน คือบวกกับลบกระทบกัน ทำให่เกิดสปาร์ค เป็นประกายไฟขึ้นได้ แล้วพลังงานกระทบกับสสารได้ไหม ได้แน่นอน เช่นอีเล็คตรอนวิ่งผ่านตัวเราซึ่งเป็นสสารได้ใช่ไหม ถ้าผ่านมาก เราก็ตาย เช่น ฟ้าผ่าเราเป็นต้น นั่นเป็นพลังงานที่รวมตัวกันจำนวนมาก เมื่อวิ่งมาสัมผัสเรา ทำให้เรารู้สึกว่ามีสิ่งใดสิ่งหนึ่งวิ่งมากระทบเรา หน้าจอทีวีสี เป็นพลังงาน เมื่อเราเอาแขนเข้าไปใกล้ จะรู้สึกว่ามีพลังงานมากระทบแขน บางทีขนแขนขยับได้ ที่หน้าจอทีวีสี ถ้าเป็นพลังงานจำนวนมาก เราก็จะรู้สึกสัมผัสได้มากเช่นกัน สภาวะของพลังงานที่เราเรียกว่า "ผี"นั้น เกิดจากพลังงานของสภาวะจิต ที่เกิดขึ้น โดยธรรมชาติของจิต จิต ไม่ว่าจะเป็นจิตมนุษย์ หรือจิตของที่เราเรียกว่า ผี ก็เป็นจิตอันเดียวกัน เพียงแต่อยู่กันคนละสถานะเท่านั้น จิตสามารถสร้างพลังงานได้อย่างมหาศาล คนที่ฝึกจิตมาดี จึงสามารถใช้พลังจิตกระทำใน สิ่งต่างๆได้ เช่น สามารถใช้พลังจิตยกแก้วน้ำ คือสสาร ที่ห่างออกไปจากตัวคน 2 - 3 เมตร ให้ลอยขึ้นจากพื้นได้ นักวิทยาศาสตร์ และนักจิตศาสตร์ของชาวรัสเซีย ค้นคว้าเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อกว่า 50 ปีมาแล้ว จนมีคนนำมาสร้างภาพยนตร์ เรื่อง "สแกนเน่อร์" ซึ่งโด่งดังมาก ในอดีต ขออธิบายแค่นี้ก่อนนะ ดึกมากแล้ว เที่ยงคืนกว่าแล้ว ว่าจะอธิบายทีหลัง แต่ก็อดที่จะอธิบายไม่ได้ ยังมีรายละเอียดอีกมากที่จะต้องนำมาบอกกัน บัญชา ทิพย์อักษร ban.char@hotmail.com จากคุณ : บัญชา ทิพย์อักษร - [ 19 ธ.ค. 50 07:28:05 A:124.121.16.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ อันนี้ก้ออธิบายได้ดีทีเดียวและเป็นวิทยาศาสตร์ที่ควรศึกษา ไม่ใช่ว่าโลกเรามีแต่ผีให้ขอหวย แต่ขอเล่าประสบการณ์ของตัวเองบ้าง อันนี้โดนมาเองและทำให้เปลี่ยนความเชื่อเรื่องผีอำไปเลย คือตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เด็กที่รอคอยไม่เคยเชื่อเรื่องผีอำเท่าไหร่ ได้ยินเค้าเล่ากันมานานแล้วล่ะ ว่าเวลาโดนจะเป็นยังไง และไม่เคยมีใครไม่พูดเลยว่า "ตอนนั้นรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่นประมาณเคลิ้มๆยังไม่หลับดี" ไอ้เราเองก้อเคยเป็นเหมือนกัน แต่บางทีมันก้อตอบยาก เพราะถ้าเราเผลอหลับไปจริงๆ มันก้อพูดไม่เต็มปากนักหรอกว่า ยังรู้สึกตัวอยู่ บางทีมันอาจจะเกี่ยวกับส่วนใดส่วนนึงของสมองอย่างที่เค้าเคยวิจัยกันก้อได้ว่า ผีอำไม่เกี่ยวกับเรื่องผีสางมาทับแต่เป็นการที่ตัวเราเป็นอัมพาตชั่วคราวเพราะสมองสั่งงานไม่ทันหรือเลือดลมไม่เดินตามปกติ ฯลฯ แต่วันที่โดนแบบ จะๆ แล้วต้องเปลี่ยนความคิด คือเมื่อประมาณ 7-8ปีก่อนตอนที่ไปบ้านรุ่นน้องซึ่งเป็นแฟน(เก่า)ของเพื่อนเด็กที่รอคอย ขับรถกันออกไปไปถึงนครปฐม ไปถึงราวๆหลังเที่ยงหน่อยๆแล้วก้อเกิดง่วงเพราะลมมันเย็นร่มรื่นดี เลยเอ่ยปากว่าของีบหน่อย  แฟนเค้าก้อพาเด็กที่รอคอยกับเพื่อนไปนอนด้วยกันที่ห้องเค้า ห้องก้อตกแต่งเป็นห้องเด็กผู้ชายไม่มีอะไรเป็นพิเศษ  มีเตียงมีพัดลมอีก สบายเค้าล่ะ ก้องีบหลับอย่างเป็นสุข ไอ้ที่ไม่สุขก้อคือ ตอนที่ยังไม่ทันจะหลับ มันรู้สึกตัวว่าขยับไม่ได้และอึดอัดเหมือนมีคนมาทับ เด็กที่รอคอยก้อพยายามจะขยับตัวสุดชีวิตจนสะบัดหลุด ก้อหอบแฮ่กอยู่บนเตียง เหลียวมองดูยัยเพื่อนก้อปรากฏว่าหลับคร่อกไปแล้ว  แต่คิดว่า คงเป็นเหตุผลทางวิทยาศาตร์ตามที่เข้าใจนั่นแหละ (คนไม่เชื่อก้อไม่กลัวนั่นแหละนะ XD )  เราก้อลงมือหลับต่อ แล้วมันก้อเกิดขึ้นอีก เป็นอยู่หลายทีเชียวล่ะ และสะบัดหลุดยากขึ้นทุกที จนกระทั่งช่วงหลังๆจะได้ยินเสียงคนมากระซิบอยู่ข้างๆหู ฟังไม่รู้เรื่องเลย แต่เป็นเสียงเด็ก เสียงผู้ชาย ผู้หญิง มีเสียงหัวเราะของคนหลายคน มีคนแก่ด้วย   พอตอนหลังๆเริ่มไม่ไหวแล้ว และมันก้อเริ่มรู้สึกกลัวๆขึ้นมาเหมือนกันว่า ... ชักยังไง   พอดีเจ้าแฟนเพื่อนนี่ก้อเข้าห้องมา คงกะจะมาดูว่าถ้าไม่หลับจะหิวอะไรกันมั้ย ก้อมาเจอเด็กที่รอคอยหอบแฮ่กหน้าตาตื่นๆ มันเลยถามว่า "พี่ เป็นอะไรรึเปล่า?" เด็กที่รอคอยก้อตอบกลับไปว่า นอนไม่ค่อยสบายว่ะ เหมือนผีอำ แต่ มันแปลกๆ ... เหมือนได้ยินเสียงคนมากระซิบ เยอะแยะไปหมดฟังไม่รู้เรื่อง แฟนเพื่อนกระพริบตาเล็กน้อย "เสียงแบบไหนเรอะ"  เด็กที่รอคอยก้อตอบไปตามที่รู้สึก  พูดจบ ไอ้นี่เค้าก้อหัวเราะแฮ่ะๆ ก้อ พอดีเพื่อนของเด็กที่รอคอยตื่นมาได้ยินนิดหน่อย แล้วก้อเลยเล่าให้มันฟังซะเลย   คราวนี้สองคนนี่เค้าก้อมองหน้ากันแล้วยิ้มๆ   สุดท้ายมารู้ว่า บ้านเค้าเลี้ยงไว้หมดเลย ทั้งกุมารทอง โหงพราย ผีพราย อะไรเนี่ย  เจ้าที่เค้าก้อแรงอยู่  แต่พวกรูปปั้นทั้งหลายเราไม่ทันเห็นเอง(กุมารทองนี่เป้นรูปปั้นยืนตระหง่านเลยแต่เราไม่เห็นเอง T_T ) ตั้งแต่นั้นมา ก้อเลยเชื่อแล้วว่า ไอ้ตอนผีอำ เนี่ย ถ้ารู้สึกจากสัณชาตญาณว่า มันผิดธรรมชาติ ก้อเชื่อซะเถอะว่าเป็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติที่หาเหตุอธิบายไม่ได้ เหอๆๆ ... จากคุณ : เด็กที่รอคอย - [ 21 ธ.ค. 50 00:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ที่ผมเคยเจอ ยังไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า ตอนนั้นเป็นเอ๊กสเทอน ปี 6 ไปฝึกงานที่แผนกเด็ก รพ.ลำปาง ท้าวความนิดนึงว่า กลุ่มผมมีกัน 6 คน ที่รพ.มีหอพักให้ แต่เราก็ไม่นอนหอ เพราะมันไม่มีแอร์ และร้อนคอดๆ เราจะไปอาบน้ำทีี่อ แล้วกลับมาที่ตึกใหญ่ เพื่อนอนเตียงผ้าใบในห้องสมุดของนศพ.กัน (ก็มันมีแอร์หนิ) คืนนั้นผมอยู่่เวร ตอนกลางวันไปราวนด์ ก็เจอเด็กคนนึง เป็นthalassemia ที่โหดพอสมควร น้องผู้ชายเค้าคงอายุราวๆ 7-8 ขวบมั้ง แต่เยินไปหมด กระดูกพรุน (ไขกระดูกพยายามสร้างเม็ดเลือด แต่สร้างเท่าไหร่ก็แตกไปซะเรียบ เพราะคุณภาพไม่ดี ไขกระดูกก็เลยขยายตัว กระดูกน้องเค้าก็บางลงๆ) ตับและไตวาย เลือดกำเดาออกจมูกเกือบตลอดเวลา พ่อกับแม่เค้าก็ทำใจมานานแล้วว่าน้องคนนี้อยู่ไม่ถึงวัยรุ่นแน่ คืนนั้นผมก็โดนตามไปช่วยเคสนี้ เพราะเธอหัวใจวาย เรา - ทั้งผมทั้งพยาบาล ทั้งพี่สตาฟ - ช่วยกันอยากเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนัก ผมคิดว่าแค่ตอนผมพยายามปั๊มหัวใจน้องเค้า กระดูกหน้าอก(sternum) ก็หัก เพราะเปราะเหลือเกิน สุดท้ายพี่สตาฟก็บอก พอเหอะ...เด็กทรมาณเปล่าๆ ให้เค้าไปสบายๆดีกว่า เราก็เลยหยุด เก็บข้าวของกันด้วยความหดหู่ ผมเดินกลับไปนอนที่ห้องสมุด เพื่อนๆก็กำลังอ่านหนังสือมั่ง ดูทีวีมั่ง กินมาม่ามั้ง(อาหารหลัก) เพื่อนผมคนนึงก็ทักว่า เฮ้ย,,,เมื่อกี๊มึมลืมปิดประตูหรือเปล่าว้า มีเด็กคนนึงเดินขึ้นมาอ่ะ สงสัยจะหลง เค้ายิ้มให้แล้วก็เดินกลับไป (จะมีประตูกั้นส่วนของแพทย์ เขียนว่า เฉพาะบุคคลากรทางการแพทย์ หรืออะไรอย่างเงี้ย กันคนไข้หรือญาติเดินหลงเข้าไปเห็นเรากินมาม่าดิบกัน อิอิ) ผมก็มั่นใจว่าผมปิดแล้ว และรู้สึกว่า เอ...แปลกๆ พอลองถามเพื่อนดูว่าเด็กคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง พอเพื่อนบรรยายมา ก็....ใช่เลย น้อง thalassemia แน่ คืนนั้นเราก็เลยเปิดไฟนอน เอาเตียงผ้าใบตั้งกลางห้อง หันหัวเตีียงเข้าหากัน แต่ละคนมีคาถาเด็ดอะไรก็ขุดกันมาหมด มานึกถึงตอนนี้ก็คง ประมาณว่า น้องเค้าอยากมาขอบคุณกระมังคัรบ ที่จริง รพ.นี้ วอร์ดนี้ เพื่อนผมเจออีกเรื่อง แล้วค่อยเล่าละกัน จากคุณ : หมอเถื่อน - [ 21 ธ.ค. 50 13:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เหตุการณ์ที่ 2 กับ 3 อธิบายได้โดยวิทยาศาสตร์ ครับ (สงสัยคุณหมอ ไม่ตั้งใจเรียน ตอนเรียนพรีคลินิก เรื่อง นิวโร) มันเป็นความผิดปกติของการนอนธรรมดา ๆ ล่ะครับ แต่เหตุการณ์ที่ 4 เนี่ยสิ. . .  บรึ๋ย จากคุณ : Stfurol - [ 22 ธ.ค. 50 17:11:55 ]