เห็นกระทู้คุณแม่เครียดลูกไม่เก่งเลข
เลยย้อนกลับมาดูตัวเองค่ะ
เราไม่เก่งเลขรวมถึงวิชาคำนวณอื่นๆด้วย แต่ชอบเลขมากๆ ชอบวิชานี้ที่สุด
ชอบมาตั้งแต่อนุบาลเลยค่ะ ตอนนี้ม.6 แล้วก็ยังชอบ
คือตั้งแต่เรียนมาเราก็ได้เลขเกรด 4 มาตลอด ทำคะแนนได้ท๊อปตลอดตอนอยู่ต่างจังหวัด จนม.ปลายสอบเข้าโรงเรียนดังที่กรุงเทพ เราก็เริ่มรู้ว่าเรานั้นไม่เก่งเลขเลย เทอมแรกก็ตกแล้ว(แต่ตกแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว) เคยได้ 4 แต่ตอนเรียนภาคตัดกรวย ฟังก์ชัน เมตริกซ์ อะไรพวกนี้น่ะค่ะ แล้วก็เกือบๆ 4 ตอนเรียนแคลคูลัส แต่เราชอบแคลคูลัสมากที่สุดในวิชานี้เลยค่ะ
คือปกติแล้วจะเห็นคนที่ถนัดอะไรก็จะชอบอันนั้น
แบบเพื่อนที่เก่งเลข จะชอบเลข แต่เค้าก็จะไม่ชอบไทยสังคม เพราะไม่ถนัด อะไรแบบนี้น่ะค่ะ
ตอนม.ต้น เราเคยคิดจะเข้าสายศิลป์ภาษา เพราะเราคิดว่าเราถนัดด้านภาษามากกว่า (ไทย อังกฤษ สังคม เราค่อนข้างทำได้ดีตอนม.ต้น) แล้วก็ฝันอยากเรียนอักษร แต่โดนพ่อแม่บังคับเข้าสายวิทย์(ตามค่านิยมของคนสมัยนี้ ทะเลาะกับพ่อแม่หลายรอบ ร้องไห้ไปเป็นสิบครั้ง)
ซึ่งเราเองก็ชอบวิทย์รองจากเลขค่ะ ชอบอะไรที่มีเหตุผล พิสูจน์ได้ มีที่มาที่ไป ตอนเด็กๆเป็นเด็กที่ช่างถามด้วยค่ะ อยากรู้ไปซะทุกอย่าง ตั้งแต่ต้นไม้ทำไมสีเขียว จนโลกเกิดมาได้ยังไง แต่ก็ชอบความสวยงามของภาษา วรรณคดี บทกลอน การเมือง ฯลฯ (ซึ่งคะแนนในวิชาแนวๆนี้จะได้ดีตลอดเลย) การโดนบังคับมาเรียนสายวิทย์ บางทีก็ท้อบ้าง ที่คะแนนไม่ได้สวยหรูอย่างที่วาดหวัง แต่การเรียนสายวิทย์มาสามปีก็ทำให้เรารู้สึกว่าเราคงเสียดาย ถ้าหากไม่ได้เรียนรู้เลขวิทย์ลึกซึ้งแบบนี้ เพราะสายศิลป์เรียนวิทย์/เลข แค่อย่างละคาบต่อสัปดาห์เท่านั้น(แต่ก็ได้เรียนภาษาที่สาม สิ่งที่สายวิทย์ไม่ได้เรียนเลย)
คือเราไม่เข้าใจเหมือนกัน ตอนที่เราตกหรือเราได้คะแนนเลขน้อยๆ บางทีก็คิดว่าชั้นเกลียดวิชานี้ ชั้นไม่เคยได้ดีเลย แต่พอเวลาผ่านไป ก็ลืมความรู้สึกนั้นไป ยังคงรักมันอยู่ดี ไม่ว่ามันจะทำให้ช้ำใจมาซักกี่ครั้ง ยังคงทำโจทย์ๆๆ เรื่อยๆ แม้ว่าทำไปก็ทำไม่ค่อยได้ ถามเพื่อนตลอด ก็ยังชอบทำ เรารู้ดีว่าคนที่เค้ามีหัวด้านนี้จริงๆ เค้าจะสามารถคิดโจทย์พวกนี้ออกได้ง่ายๆเลย แม้ว่าบางครั้งเราจะชอบหลอกตัวเองว่าเป็นเพราะเราพื้นฐานไม่ดีเท่าคนอื่นๆ จึงเรียนรู้ได้ช้ากว่า ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว การเก่งเลขนั้นเป็นพรสวรรค์หรือเกิดจากการสั่งสม แต่เราก็ยังคงเชื่อมั่นเสมอว่าถ้าเราเรียนรู้อย่างถูกวิธี ทำโจทย์เยอะๆแล้วเราจะเก่งเลขได้
ตอนนี้เราก็ไม่ค่อยอยากเข้าอักษรแล้วล่ะค่ะ เหมือนความฝันที่เป็นได้แค่ความฝันน่ะค่ะ มันไม่ใช่ทางเดินของเราแล้ว แต่ก็ยังแอบคิดบ้างเหมือนกันว่าถ้าไปเรียนอักษรอาจจะมีความสุขกับการเรียนมากกว่าก็ได้(แต่พ่อแม่ก็ชอบพูดว่าเดี๋ยวไม่มีงานทำ บลาๆ)
ประเด็นกระทู้นี้
-อยากทราบว่าเพื่อนๆพี่ๆมีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ ไม่เก่งแต่ชอบน่ะค่ะ
-เพื่อนๆพี่ๆคิดว่าการที่คนเราจะเก่งเลข เกิดจากพรสวรรค์หรือพื้นฐานความรู้ที่สั่งสมมาคะ
-เพื่อนๆพี่ๆคิดว่าการเลือกทางเดินชีวิต ควรเลือกสิ่งที่ชอบหรือสิ่งที่ถนัดคะ
-เพื่อนๆพี่ๆคิดว่าการที่เรียนสายวิทย์มา แล้วไปเรียนต่ออักษร จะเสียเปรียบเด็กสายศิลป์มั้ยคะ เด็กสายวิทย์มีโอกาสได้เกียรตินิยมอักษรมั้ยคะ
จากคุณ :
~\MINKU/~ 
- [
7 ม.ค. 51 22:12:45
]
แปลกมั้ยคะ ไม่เก่งเลขแต่ชอบเลขที่สุด
... เข้ามาดู