PANTIP.COM : X6266447 ชาวหว้ากอ มีใครไม่พอใจ อวัยวะ ของร่างกายบ้างไหมครับ(แล้วอยากได้แบบใหน) [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 31

(เป็นเวลามืดค่ำแล้ว ณ บริเวณห้องทดลองใต้ดินอันแสนลึกลับแห่งหนึ่ง ปรากฏนักวิทยาศาสตร์ในชุดกาวน์หลายนายกำลังกุลีกุจอคร่ำเคร่งอยู่กับร่างของชายหนุ่มซึ่งนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงผ่าตัด)

("นายโอ้นโต้น"หรือ "ศาสตราจารย์โอ้นโต้น" นักวิจัยด้านเทคโนโลยีจักรกลชีวภาพผู้โด่งดังนั่นเองที่กำลังเพ่งสมาธิอยู่กับการผ่าตัดดัดแปลงร่างของ"ผู้หมวดเจไดหนุ่ม" อดีตทหารผ่านศึกซึ่งพิการทางสายตาแลแขนขวาอีกทั้งสมองส่วนควบคุมประสาทยังได้รับการกระทบกระเทือนจากแรงระเบิดจนกลายสภาพเป็นเจ้าชายนิทรามาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว)

“ความดันและชีพจรคงที่ครับด็อกเตอร์ เตรียมพร้อมรับการรีชาร์จ” (ผู้ช่วยในชุดกาวน์สีเขียวกล่าวพลางหยิบสายไฟประหลาดสองเส้นมาต่อไปที่หน้าผากของเจไดหนุ่มซึ่งกำลังนอนนิ่งอยู่ ก่อนจะหัหน้ามารอสัญญาณจากด็อกเตอร์ผู้ปราดเปรื่อง)

“ชาร์จใน3..2..1 รีชาร์จ!” (สิ้นเสียงของด็อกเตอร์กระแสไฟฟ้าจากเครื่องส่งก็ถูกกระตุ้นเข้าไปที่ร่างอันไม่ไหวติงนั้นจนกระตุกขึ้นหลายครั้ง แต่ทว่าสัญญาณชีพจรของร่างกลับแผ่วลงจนเครื่องตรวจต้องส่งสัญญาณดังก้องไปทั่ว)

“บ้าชิบ!..รีบให้ซีดีที อีก50มิลลิกรัม ส่วนคุณรีบปั๊มหัวใจหมอนี่หลังฉีดตัวยาทันที” (บรรยากาศภายในห้องเริ่มเต็มไปด้วยความวุ่นวายเมื่อนักวิจัยหลายคนกำลังพยายามปั๊มหัวใจของร่างนั้นให้กลับมาเต้นอีกครา หลังสาละวนอยู่ครู่ใหญ่ชีพจรของเจไดหนุ่มจึงกลับมาเต้นในระดับปรกติอีกครั้ง)

“ขอสปาร์คเกอร์ให้ผมหน่อย” (นายโอ้นโต้นกล่าวพลางรับสายไฟรูปร่างประหลาดจากผู้ช่วยมาเสียบเข้าไปที่แขนขวาข้างใหม่ของเจไดหนุ่มซึ่งบัดนี้มันคือแขนเทียมอันทำจากเหล็กกล้าชนิดพิเศษซึ่งมีผิวหนังชีวภาพอันแลดูคล้ายผิวมนุษย์ปกคลุมอยู่)

“แขนขวาทำงานปรกติทดสอบแรงบีบซิ” (นักวิจัยนายหนึ่งหยิบแผ่นเหล็กล้ามายัดไว้ที่ฝ่ามือของเจไดหนุ่มระหว่างที่นายโอ้นโนกดสวิทซ์เครื่องสปารค์เกอร์ ฉับพลันเจ้าแขนประหลาดนั้นก็กระตุกคราหนึ่งแลบีบแผ่นเหล็กหนาหนักนั้นจนยับย่นเหมือนบีบกระดาษอันแสนบางเฉียบยังไงยังงั้น)

“ตรวจสอบระบบการทำงานของเครื่องควบคุมสมอง” (ศาตราจารย์ผู้ปราดเปรื่องร้องสั่งครู่เดียวนักวิจัยนายหนึ่งก็กุลีกุจอเรียกข้อมูลจากคอมพิวเตอร์มาตรวจเช็คจนมือเป็นระวิง)

“ทุกระบบเรียบร้อยดีครับด็อกเตอร์ ผมว่าเราเตรียมเปิดแชมเปญฉลองกันได้แล้ว หือ!..นะ..นั่นมันอะไรน่ะ” (นักวิจัยหนุ่มกล่าวพลางทำหน้าตื่นตะลึงเมื่อตัวเลขแลกราฟในหน้าจอดิจิคตอลเริ่มวิ่งเร็วจี๋เป็นหนูติดจั่นจนสัญญาณเตือนเริ่มดังก้องไปทั่วห้องผ่าตัด)

“บ้าชิบเกิดอะไรขึ้นอีกวะเนี่ย” (นายโอ้นโต้นรีบวิ่งมาดูหน้าจอด้วยความรวดเร็วระหว่างที่ร่างของเจไดหนุ่มเริ่มสั่นระริกเป็นเจ้าเข้า)

“ผะ..ผมไม่ทราบครับจู่ๆความดันและระบบชีพจรก็พุ่งขึ้นสูงจนคุมไม่อยู่ แถมตัวเลขต่างๆยังระ..รวน” (ชายหนุ่มกล่าวอย่างตะกุกตะกักพลางทำหน้าซีดเผือด แลชี้นิ้วไปยังเตียงผ่าตัดซึ่งบัดนี้ร่างทดลองเจไดหนุ่มพลันลุกขึ้นผึงจนสายรัดขาดกระจุย)

“อะไรกันวะเนี่ย ทำไมมันถึงได้ตื่นขึ้นมาเองอย่างงี้วะ” (นายโอ้นโต้นกล่าวด้วยความตกใจแลรีบผลุนผลันไปที่ปุ่มสัญญาณเตือนภัยฉุกเฉิน)

ฟิ้ว...ปึก! “จ้ากกกกกกก..มือ..มือของช้านนน~~” (พลันร่างทดลองนั้นก็คว้าหมับเข้าที่มีดผ่าตัดซึ่งวางอยู่ในถาดด้านข้าง ก่อนจะพุ่งมีดอันแหลมคมนั้นเข้าใส่ฝ่ามือของศาตราจารย์ผู้ปราดเปรื่องจนจมติดปักอยู่กับผนังท่ามกลางหยาดเลือดสีแดงฉานที่ไหลนองออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของนักวิจัยที่ดังก้องไปทั่วห้อง)

“เปิดประตูห้องเร็วเข้า รีบหนีออกไปข้างนอกเร็วโว้ยไอ้นี่มันบ้าไปแล้ว” (นักวิจัยนายหนึ่งกล่าวอย่างบ้าคลั่งแลถลันไปยังปุ่มเปิดประตู แต่ทว่าจากการที่ระบบรวนเมื่อครู่จึงทำให้ระบบควบคุมบานประตูเสียหาย)

“บะ..บ้าชิบ..เปิดเซ่ เร็วเข้า..เปิด..เปิดซีโว้ย~~” (นักวิจัยคลุ้มคลั่งนายนั้นพยายามทุบปุ่มอย่างเสียสติระหว่างที่ร่างทดลองเจไดหนุ่มกำลังเดินกระเผลกมายังด้านหลังของเขา)

(..มีต่อครับ..)

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 24 ม.ค. 51 23:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32

“ชะ..ช่วยด้วยใครก็ด้ายยยย~~ อ้ากกก~~” (พลันมือขวาเทียมอันทรงพลังก็พุ่งกระซวกเข้าที่หน้าท้องของนักวิจัยเคราะห์ร้ายจนตับไต้ไส้พุงแลอวัยวะภายในไหลทะลักออกมาด้านนอกท่ามกลางเสียงกรีดร้องของนักวิจัยคนอื่นในห้องที่วิ่งวนไปมากันอย่างจ้าละหวั่น)

“หนอยแน่ ตายซ้าไอ้บ้าเอ้ย~~~” (นักวิจัยร่างท้วมนายหนึ่งกู่ร้องอย่างสุดเสียงพลางคว้าเลื่อยไฟฟ้าที่ใช้ในการผ่าตัดเข้ามา แต่ทว่าร่างทดลองเจไดหนุ่มกลับพลิกตัวอย่างเร็วแลบีบข้อมือของหมอนั่นไว้อย่างสุดแรงจนมันต้องกรีดเสียงร้องออกมาอย่างน่าเวทนา)

“จ้ากกกกก ช่วยด้วยยย ใครก็ด้ายยย~~~” (นักวิจัยร่างท้วมกรีดร้องแลพยายามออกแรงเสือกไสเลื่อยไฟฟ้าแบตเตอรี่เข้าไปที่หน้าของร่างทดอลอง แต่ทว่าเจ้าร่างทดลองเจไดนั้นกลับบีบข้อมืออย่างสุดแรงยังผลให้มือของนักวิจัยร่างท้วมนั้นแหลกเละกลายเป็นเศษเนื้อเลอะเลือนกองหนึ่ง แลยังผลให้เลื่อยไฟฟ้านั้นถลันกลับไปผ่าร่างของเขาเองจนขาดสะพายแล่งเป็นที่น่าสยดสยองต่อหน้าผู้คนในห้องผ่าตัดเป็นยิ่งนัก)

(พลันเจ้าร่างทดลองนั้นก็กวาดตามองไปรอบห้องด้วยดวงตาดิจิตอลสีแดงสดที่ได้รับการปลูกถ่ายเข้าไปใหม่ ก่อนที่ภาพนั้นจะถูกประมวลผลแลส่งผ่านไปยังระบบควบคุมสมองเทียมที่ได้รับการฝังเข้าไป ทำให้มันทราบว่ามีเหยื่อเหลือยู่ในห้องอีกจำนวน4รายด้วยกัน)

(ร่างทดลองนั้นทำแววตาเหม่อลอยก่อนจะก้มลงไปหยิบเลื่อยไฟฟ้าทื่ส่งเสียงครวญคางอยู่ที่พื้นแลเริ่มย่างสามขุมเข้ามายังกลุ่มนักวิจัยที่เหลือ โดยทุกย่างก้าวที่มันผ่านไปล้วนปรากฏร่างของนักวิจัยเคราะห์ร้ายล้มลงกลายเป็นซากเนื้อันน่าสยดสยอง จนในที่สุดทั้งห้องผ่าตัดจึงเหลือเพียง “นายโอ้นโต้น” ศาตราจาย์สติเฟื่องที่กำลังนอนกุมมืออันบาดเจ็บของตนอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น)

“ยะ..อย่าเข้ามานะเว้ย แกจำชั้นไม่ได้รึไง ชั้นนี่แหละที่เป็นคนชุชีวิตแกขึ้นมาใหม่” “ถ้าไม่ได้ชั้นล่ะก็ กะ..แก..แกคงนอนอืดเป็นซากเนาๆอยู่ที่โรงพยาบาลเส็งเคร็งนั่นแหละ” (ศาตราจารย์โอ้นโต้นกล่าวพลางถอยกรูดไปติดผนังแลคว้ามือเปะปะไปมาจนชั้นวางของด้านข้างล้มครืน)

“ผม...เป็น...ใคร!” (ร่างทดลองเจไดหนุ่มกล่าวเสียงเย็นยะเยือกพลางสืบเท้าผ่านซากเครื่องไม้เครื่องมือเข้ามาจนเศษแก้วที่พื้นตำใส่ฝ่าเท้าอันเปลือยเปล่ากระทั่งเลือดไหลนอง เลือด! เลือดที่เป็นสีดำขลับจนแลดูคล้ายศากซพที่เสียชีวิตมาอย่างยาวนาน)

“กะ..แก..แกคือ แกคือ” (ศาตราจารย์โอ้นโต้นกล่าวตะกุกตะกักพลางก้มหน้าลงครู่หนึ่งเหมือนสำนึกผิดก่อนที่จะ...)

“แกคือถังเงินถังทองของข้าไงโว้ย ฮ้า~ฮ่าๆๆๆ” (ศาสตราจารยกล่าวพลางล้วงไปหยิบปืนยิงยาสลบที่ซ่อนไว้มากระหน่ำใส่ด้วยความรวดเร็ว เข็มฉีดยาสีเขียวนวลพุ่งหวือไปปักที่หน้าอกของร่างทดลองเจไดหนุ่มด้วยความแม่นยำ)

(แต่ทว่าร่างทดลองนั้นกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแลกัดฟันกรอดส่งแววตาเหี้ยมพร้อมย่างสามขุมเข้ามายังศาตราจารย์โอ้นโต้นซึ่งกำลังกระเสือกกระสนคลืบคลานหนีไปรอบๆห้องอย่างสิ้นหวัง)

"ชะ..ชั้นขอโทษ ที่จริงชั้นไม่ได้จั้งใจจะทำร้ายแกหรอก..ชะ..ชั้น" (ยังกล่าวไม่ทันจบร่างทดลองก็เสือกไสมือขวาเทียมอันทรงพลังเข้าใส่ที่ท้องน้อยของโอ้นโต้นจนทะลุ แลยกร่างอันสั่นระริกนั้นขึ้นท่ามกลางหยาดหยดเลือดที่ไหลนองดั่งทำนบแตก)

เฮือก! (ร่างทดลองนั้นบิดข้อมือคราหนึ่งยังผลให้อวัยวะภายในร่างของศาสตราจารย์เคราะห์ร้ายไหลลงมากองกับพื้นอย่างน่าสยดสยอง) “ชะ..ช่วย.ช่วยด้วย..อั่ก อ่อก!” (ศาสตราจารย์ยังกระเสือกกระสนกล่าวอย่างสิ้นหวังทั้งๆที่เลือดเริ่มไหลนองออกาทางปากก่อนร่างอันเละเทะนั้นจะถูกเหวี่ยงเข้าใส่มุมห้องจนจบชีวิตไป)

“ผม..เป็น..ใคร” (ร่างทดลองนั้นยืนเหม่อมองอยู่ท่ามกลางกองซากศพแลห้องผ่าตัดที่พังยับเยินก่อนจะเอ่ยถ้อยคำซ้ำแล้วซ้ำเล่าออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ระหว่างที่มันกำลังใช้มือขวาเทียมฉีกกระชากบานประตูห้องอันแข็งแกร่งให้ขาดออกจากัน)

(...บัดนี้โลกใหม่อันแสนกว้างใหญ่ได้รอคอยมาเยือนของมันแล้ว...)

ป.ล. เจไดหนุ่มต้องขออภัยเป็นอย่างสูงต่อ “คุณโอ้นโต้น” มา ณ ที่นี้ด้วยครับที่ผมนำชื่อล็อคอินของท่านไปใช้ในเรื่องราวข้างต้น ถ้าท่านมีข้อสงสัยรึไม่พอใจประการใดกรุณาหลังไมค์มาแจ้งได้เลยครับ แล้วผมจะทำการแก้ไขเรื่องราวดังกล่าวโดยทันที ^_^

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 24 ม.ค. 51 23:42:06 ]