ความคิดเห็นที่ 40
นอกจากคำตอบประเภท พุทธธรรม กับ มนุษย์นิยม , ตาม คห. อื่นๆข้างต้นแล้ว
คุณลองมองตัวคำถามของคุณดูดีๆ คำถามประเภทว่า "_____เพื่ออะไร"
เป็นการหาคำตอบที่เป็น "เป้าหมาย" หรืออะไรก็ตาม ที่เป็น "ผลลำดับที่ 1 to n อันเกิดจากเหตุขณะนั้น" ล้วนแต่เป็นคำตอบของคำถามของคุณได้ทั้งสิ้น
ดังนั้น "เกิดมาทำไม" ถ้าตอบเอาผลลำดับถัดมาทันที คือ "เพื่อมีชีวิตอยู่" คำถามนี้อาจจะยังระบุเป้าหมายเลยไม่ได้ มันข้ามขั้นไปหน่อย - -a
จากนั้นถึงจะถามได้ว่า "มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร" คำตอบ ณ เวลานั้น นับไปเป็นลำดับที่ 1 (ผลลำดับถัดไปที่สั้นที่สุด) โดยปกติจะได้คำตอบว่า "มีชีวิตอยู่ เพื่อ มีชีวิตอยู่" (งง? คือคุณที่มีชีวิตอยู่เมื่อตอนที่ถาม จนเวลาล่วงเลยไปถึงตอนนี้ ผลมันก็คือ คุณก็ยังมีชีวิตอยู่ , พอเข้าใจน่ะครับ)
นี่เป็นการตอบในลักษณะผลลัพธ์ ; ; ส่วนการตอบในลักษณะเป้าหมาย "เกิดมาเพื่ออะไร" อันนี้ คำตอบอย่างแรก ต้องไปถามคุณพ่อคุณแม่คุณ ว่าสร้างขึ้นเพื่ออะไร (เพราะ ณ เวลานั้นเป็นเป้าหมายแรกของการเกิด, ซึ่งตอนนั้นคุณเองยังกำหนดเป้าหมายเองไม่ได้เพราะยังไม่ได้เกิด - -a, ในอีกทางหนึ่ง ถ้ามองเหตุด้านนามธรรม แทนที่จะมองเหตุที่เป็นรูปธรรมอย่างพ่อแม่แล้ว จะได้คำตอบในทางพุทธธรรม คือเกิดมาเพราะมีเหตุวิบากกรรมให้เกิด)
เป้าหมายของคนเป็นพ่อแม่ คำตอบไม่ซับซ้อน (อาจจะมีได้หลากหลาย แต่สามัญสำนึกคนทั่วไปก็คงเข้าใจได้ล่ะครับ) คงไม่ต้องอธิบาย
ถัดมา เมื่อตัวคุณเกิดมาแล้ว มีชีวิตอยู่แล้ว เป้าหมายอะไรที่จะเป็นผลในอนาคต คุณก็กำหนดเองแล้ว , การกระทำในปัจจุบันใดๆ ก็จะเป็นตัวเหตุนำไปสู่ผลถัดไป เรื่อยๆ ซึ่งจะเข้าใกล้เป้าหมายหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับการตระหนักรู้สภาวะปัจจุบันของตนเป็นสำคัญ ว่ากำลังเข้าใกล้หรือกำลังออกห่างจากเป้าหมาย หรือเดินมาถูกทางแล้วหรือไม่
คนที่ถามคำถามอย่างคุณนี้ ปกติคือ นึกเป้าหมายใดๆไม่ออกเลย เข้าทำนอง ไม่มีหลักยึดใดๆ ซึ่งก็มีพุทธสุภาษิตว่าไว้ว่า คนเราไม่ควรใช้ชีวิตโดยไม่มีหลักยึดเหนี่ยวเลย, เพราะผลที่เกิดจากการใช้ชีวิตโดยไม่มีหลักยึดเหนี่ยวเลย ก็คือคุณที่สงสัย แล้วมาตั้งคำถามนี้ครับ ^^!
ไม่ได้ว่าอะไร เพราะอาการนี้ก็เป็นธรรมดาโลกอย่างนึง แต่ถ้าคุณคิดไม่เลิกมันจะทำให้รู้สึกแย่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่า ...Thinking -> Feeling -> Thinking -> Feeling .... มันเป็นวงจรอุบาทว์ การดับวงจรนี้ทำได้โดยการตระหนักรู้เท่านั้น ว่าตัวเองกำลังทำวงจรอุบาทว์นี้อยู่ (บางทีกว่าจะรู้ตัวได้ ก็ปาไปหลายชั่วโมง หรือเป็นวัน เป็นเดือนทีเดียว) ทั้งที่ถ้าพอรู้ตัวแล้ว มันจะหายแว้บไปเลยแท้ๆ :)
สรุป ตอนนี้คุณต้องหาเป้าหมาย, วาดฝันไว้, หรือลองขุดฝันสมัยเด็กขึ้นมาดูแก้เซ็งก็ได้ ถ้านึกไม่ออกจริงๆ อาจจะเพราะมองเป้าที่ไกลเกินไปหน่อย ลองมองในเวลาใกล้ๆเข้ามาอีกนิดนึง ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอจุดที่พอจะนึกออกเองว่าเป้าหมายอะไรที่เราจะเดินไปดี
ถ้าไปมองว่า เกิดมาแล้วต้องตาย ต้องตาย ต้องตาย ต้องตาย .... ซ้ำๆ มันก็เข้าวงจรอุบาทว์ที่ว่าไปครับ แล้วก็ทุกข์เพราะปลงว่า ยังไงก็ตาย ตาย ตาย .... โดยธรรมชาติสิ่งมีชีวิตที่กลัวเจ็บกลัวตาย มันก็ทุกข์ซ้ำไปซ้ำมา เพราะคิดว่าต้องตายซ้ำๆ ไม่ไปคิดเรื่องอื่นซักที
มีคำแนะนำอีกนิด ผมฟังเขาต่อมาเหมือนกัน เวลาตั้งเป้าหมาย อย่าตั้งว่าจะเป็นอะไร แต่ให้คิดตั้งว่าเราจะทำอะไร (นึกสิ่งที่จะทำ ก่อนจะนึก สิ่งที่จะเป็น)
ปล. ผมอยากตอบคุณแบบกวนนิดๆว่า "คุณเกิดมาเพื่อ มาสงสัย แล้วตั้งคำถามว่า "คนเราเกิดมาทำไมค่ะ" นั่นเอง" :P
จากคุณ :
Detonator_Pao_
- [
5 เม.ย. 51 12:46:38
]
|
|
|