PANTIP.COM : X6511021 คิดเล่นๆนะครับว่าถ้าเกิดนักวิทยาศตร์เกิดค้นพบทรัพยากรบนดวงจันทร์หรือดาวอังคาร... []

ความคิดเห็นที่ 14

( ปี ค.ศ.2197 ณ บริเวณนอกชั้นบรรยากาศของดวงจันทร์อันเสื่อมโทรม ปรากฏยานลำเลียงพลติดอาวุธข้ามสุริยะ "ชาแลนเจอร์" กำลังแล่นฝ่ากลุ่มสะเก็ดดาวมาอย่างเชื่องช้า )

ภาพค่อยๆซูมไปที่ห้องพักเล็กๆบนยานขนาดมหึมา เผยให้เห็น "เจไดหนุ่ม" นาวิกโยธินอวกาศจากกองกำลังหน่วยรบจักรวาลของ U.S.C.M.C (United states Colonial Marine Corp.) กำลังนั่งมองเครื่องบันทึกข้อมูลแผ่นบางเฉียบซึ่งเผยให้เห็นภาพของหญิงสาวนางหนึ่งในรูปแบบสามมิติกำลังหัวเราะอย่างสดใสร่าเริง

( "เจไดหนุ่ม" มองดูภาพดิจิตอลนั้นอย่างเลอะเลือนพลางหัวเราะอย่างแหบแห้งพอดีกับที่เสียงสัญญาณเรียกระดมพลฉุกเฉินดังก้องขึ้นมา)

"ยานรบจะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของดวงจันทร์ใน20นาที ทหารทุกนายรายงานตัวที่ท่าจอดยานขนส่งทันที ..ขอย้ำ.. ทหารทุกนายรายงานตัวที่ท่าจอดยานขนส่งทันที"

(หลังจากนั้นจึงเกิดความโกลาหลขึ้นเมื่อประตูทุกบานในโซนห้องพักถูกเปิดออก พร้อมๆกับที่ปรากฏร่างของทหารจำนวนมากพร้อมอาวุธครบมือพากันหลั่งไหลผ่านทางเดินแคบๆไปสู่ท่าจอดกันอย่างวุ่นวาย)

(เจไดหนุ่มถอดหายใจอย่างหดหู่ก่อนจะปิดเครื่องบันทึกข้อมูลดิจิตอลลงแล้วยัดมันกลับเข้าตู้เหล็กข้างตัว ก่อนจะคว้าหมวกเหล็กมาสวมแลสะพายปืนไรเฟิลอัตโนมัติรูปทรงแปลกตาพลางมุ่งหน้าไปที่ท่าจอดทันที)

"เอาล่านาวิกทั้งหลาย วันแห่งชัยชนะรอเราอยู่แล้วสหายเอ๋ย วันนี้เราจะขยี้ไอ้พวกกบฏนั่นให้สิ้นซากแล้วนำดวงนั้นกลับคืนสู่มือเจ้าของแท้จริง ซึ่งก็คือประเทศอันรุ่งโรจน์ของเรานั่นไงสหายทุกคน ..ฮูย่าห์.. " (สิ้นเสียงของนายพลสูงอายุ ทหารทุกนายต่างกู่ร้องดังก้องไปทั่วพร้อมๆกับเริ่มวิ่งกรูกันเข้าสู่อย่างลำเลียงอย่างรวดเร็ว)

(ไม่นานนักด้านท้ายยานขนส่งก็เปิดออกพร้อมปล่อยฝูงยานลำเลียงพลซึ่งอัดแน่นไปด้วยกองกำลังนาวิกอวกาศจำนวนหลายแสนนายลงสู่พื้นที่เบื้องล่าง เป็นเวลาเดียวกับที่ปรากฏห่าฝนของจรวดต่อต้านวิ่งสวนขึ้นมาจนทำลายล้างกองยานไปเป็นจำนวนมาก)

"ฮ่าๆๆ อย่าเยี่ยวแตกซะก่อนละเอ็ง ยี้~~~ฮ่า" (ในยานขนส่งลำหนึ่งจ่าผิวหมึกผู้บังคับหมวดกล่าวติดตลกกับทหารหน้าใหม่ที่กำลังตัวสั่นงันงกจนเหงื่อไหลโทรมกาย ขณะที่ฝั่งตรงข้ามเจไดหนุ่มกำลังควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ ท่ามกลางเสียงระเบิดทำลายล้างที่กระหน่ำอยู่เบื้องนอกจนยานสั่นสะเทือนไปทั้งลำ)

(ใช้เวลาไม่นานยานก็พุ่งฝ่าชั้นบรรยากาศจนมองห็นพื้นที่เบื้องล่างซึ่งอัดแน่นไปด้วยอาคารทรงทันสมัยจำนวนมากซึ่งตั้งอยู่กลางผืนดินที่แตกระแหง แสงไฟจากปืนต่อสู้อากาศยานสว่างวาบขึ้นมาจนแทบจะกลบแสงอื่นๆเสียสิ้น)

"เตรียมพร้อมแลนดิ้งใน 3...2...1 ถึงที่หมายแล้วไปได้" (เสียงนักบินพูดผ่านเครื่องขยายเสียงในยานพร้อมๆกับประตูที่เปิดออก จากนั้นทหารจำนวนมากจึงกรูกันลงไปสู่บริเวณสู้รบเบื้องหน้า บางคนวิ่งไปไม่กี่ก้าวก็ถูกยิงจนร่างกระจุยกองอยู่ตรงนั้น ยังมียานขนส่งอีกจำนวนมากที่ถูกยิงตกก่อนจะแตะพื้นยังผลให้แปรสภาพกลายเป็นลูกไฟขนาดยักษ์ที่พุ่งกระแทกใส่ตัวอาคารเบื้องล่างจนเสียหาย)

"ไปๆๆๆๆ ยึดแนวหน้าให้ได้" (จ่าผิวหมึกผู้นำหมวดกู่ร้องพลางวิ่งฝ่าสะเก็ดระเบิดเบื้องหน้าไปอย่างไม่กลัวความตาย ทว่าที่เบื้องหลังนั้นเจไดหนุ่มกลับได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากด้านข้าง)

"ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยผมด้วย~~~" (เขารีบผละจากแนวหน้าแลผลุนผลันไปที่ซากยานที่ถูกยิงจนไฟลุกลำหนึ่ง ณ ที่นั้นปรากฏร่างของทหารนายหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่อย่างน่าเวทนา ที่หน้าท้องของเขาล้วนถูกสะเก็ดระเบิดฉีกทำลายล้างจนลำไส้บางส่วนไหลออกมากองที่พื้นอย่างน่าสยดสยอง)

"รอแป๊ปนะเพื่อน เดี๋ยวผมจะเรียกเสนารักษ์ให้" (เจไดหนุ่มรีบวางปืนแล้วเข้าไปลากร่างอันฟอนเฟะของทหารเคราะห์ร้ายออกมา แต่ฉับพลันเสียงหวีดหวิวของลูกปืนใหญ่ก็ดังก้องขึ้นพร้อมๆกับที่สติของเขาพลันดับวูบลงไปทันที)

(ผ่านไปครู่ใหญ่เขาเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งแลพบว่าตนเองกำลังนอนกองอยู่กลางซากของยานอันพังยับไม่มีชิ้นดีๆ พร้อมๆกับที่ร่างกายทุกสัดส่วนเริ่มบังเกิดความเจ็บปวดขึ้นทุกขณะ)

"สะ..สะ..สะ..สะ" (เจไดหนุ่มพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะกู่ร้องเรียกเสนารักษ์ แต่ทว่าลำคอของเขาตอนนี้กลับแสบร้อนแลแห้งผากจนไม่มีเสียงอะไรให้เล็ดลอดได้อีก บัดนี้ความเจ็บปวดกำลังทวีขึ้นพร้อมๆกับหยาดเลือดอุ่นๆจำนวนมากที่ไหลชุ่มไปทั่วร่างของเขา พร้อมๆกับสติที่เริ่มดับวูบไปทีละน้อย)

(ก่อนจะสิ้นสติเจไดหนุ่มพลันเห็นร่างของหญิงคนรักล่องลอยอยู่เบื้องหน้า เขาพยายามจะเอื้มมืออันฟอนเฟะไปไขว่คว้าเธอแต่ทว่าลมหายใจสุดท้ายกลับหมดสิ้นไปจากร่างเขาเสียก่อนในสภาพที่ร่างกายตนเองกำลังเอื้อมมือขึ้นไปบนอากาศนั่นเอง)

(เมื่อการแก่งแย่งทรัพยกรอันมีค่าบนดวงจันทร์ดำเนินไปถึงจุดสูงสุด สงครามครั้งใหญ่ระหว่างกองทัพจากบรรดาประเทศที่หวังครอบครองทรัพยากรบนดวงจันทร์กับกลุ่มกองกำลังอาณานิคมปฏิวัติที่ยึดครองดวงจันทร์อยู่จึงบังเกิดขึ้น ผู้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่จำนวนมากล้วนถูกเรียกระดมพลเข้าสู่กองทัพเพียงเพื่อทำสงครามอันโหดเหี้ยม ทหารหลายคนล้วนไม่มีโอกาสได้หวนกลับสู่บ้านเกิดเมืองนอนอันเป็นที่รักยิ่งอีกเลยตราบจนสิ้นลมหายใจแห่งความหวังครั้งสุดท้ายของชีวิตนั่นเอง...)

(..รูปโอบีวันยืนเก๊กอยู่..)

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 12 เม.ย. 51 22:39:45 ]