คือตั้งแต่เราจำความได้ ตั้งแต่เริ่มขึ้นม.4 ตั้งแต่ตอนนั้นเรารู้สึกว่า มันอึดอัดมากในการจะกินข้าวกับคนอื่น ตอนที่สั่งข้าวเอามานั่งก็ไม่เป็นไร แต่ว่าจะเกิดความตึงเครียดสุด ๆ มึน วิงเวียน ตระหนก ไม่กล้าที่จะอ้าปากตักอาหารใส่ปาก ตั้งแต่อายุ 14 มา ทุกครั้งที่จะต้องทานข้าวจะต้องลุ้นตลอดว่า มันจะมีคนมาเห็นเราหรือเปล่า ต้องกินแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ เวลาใครชวนไปทานข้าว ทั้งที่หิวเกือบตาย แต่ต้องปัดหรือโกหกน่ะแหละบอกว่า ไม่หิว อ๋อกินมาแล้ว ลดความอ้วนบ้าง สารพัดที่จะโยกโย้ เพื่อนบางคนรักเรามาก อยากพาไปเลี้ยงข้าว เราก็บอกปัด แถมเวลานั่งอยู่กับคนที่จะตักข้าวใส่ปาก หน้าเราจะต้องหลบมาทันทีเลย เหมือนกับกลัวอะไรบางอย่าง เป็นแบบนี้มาเกือบจะสิบปีแล้ว เวลาทานอาหารนอกบ้านนี่เหงื่อตกเลย ยกเว้นว่าถ้าเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยวก็จะทานได้ เพราะว่าไม่ต้องใส่ปาก แต่มันดูด ๆ เส้นเอาได้ แต่ถ้าต้องใช้ช้อนตัก จะมีอาการทันที
เราเองก็เลยค้นหาข้อมูลในเนทว่ามีคนเป็นแบบนี้อยู่หรือเปล่า ก็ได้เคสมาหลายรายว่ามีคนที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน อาการของเค้าคือเค้าจะรู้สึกกระอักกระอ่วนที่เวลาตักอาหารใส่ปากแล้วมีคนมอง จะรู้สึกวิงเวียน
เมื่อปีทีแล้วเราไม่ไหวแล้ว คิดว่าถ้ามันไม่หาย เรียนจบออกจากมหาวิทยาลัย เราก็ต้องไปทำงานกับคนอื่น แล้วมันก็ต้องมีการทานอาหารด้วยกันในที่ทำงาน กับเพื่อนร่วมงาน งานสังสรรค์ เราเองคิดหัวแทบแตกเลยว่าจะทำอย่างไรดี ถ้ามันไม่หาย ตายดีกว่า เตรียมคิดฆ่าตัวตายไว้เรียบร้อยแล้ว
แต่ท้ายที่สุดแล้ว มีวันหนึ่ง หาทางออกไม่ได้ คิดว่าต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เลยไปไหว้พระบรมสารีริกธาตุที่วัดสระเกษ เป็นภูเขาทองที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่รัชกาลที่ ๕ ทรงรับมาจากอินเดีย แล้วอธิษฐานว่า ถ้าไม่หายจากอาการประหม่าคนอื่นแบบนี้ "ขอตาย แต่ถ้าตาย ขอให้เกิดในที่ดี ๆ แต่ถ้าไม่ตาย ขอให้อาการแบบนี้หาย"
เข้าใจว่าสมาชิกห้องหว้ากออาจจะไม่เห็นเหตุเห็นผลในข้อความข้างบน แต่เป็นเรื่องที่เราหาทางออกไม่ได้แล้วจริง ๆ มันเครียดมาก เครียดจนอยากตายให้มันพ้น ๆ ไป โรคบ้าอะไรไม่รู้ ประสาทจริง ๆ เป็นแล้ว มันมีชีวิตก็เหมือนไม่มี ตายทั้งเป็น กินข้าวกับคนที่เราชอบก็ไม่ได้ เราเคยอ่านงานวิจัยว่าคนที่เป็นแบบนี้เรียกว่า อะไรโฟเบียสักอย่าง บางคนจะทำช้อนตก มือไม้สั่น มีอยู่วันหนึ่งสั่งข้าวผัดกระเพรามากิน พอมีเพื่อนมานั่งด้วย ก็นั่งเหงื่อตกเลย เพื่อนถามว่านั่งทำไมไม่กินข้าว ก็บอกเพื่อนไปว่าไม่อยากกิน แล้วก็ทิ้งจานนั้นไปทั้งจานเลย ไม่ได้กินสักคำ เป็นอย่างนี้บ่อยมากเหลือเกิน
แต่หลังจากที่ได้อธิษฐาน ด้วยการนำดอกไม้ไปบูชาพระธาตุวันนั้น หลังจากนั้นไม่นาน อาการนี้ก็หาย ตอนนี้สามารถทานข้าวร่วมกับคนอื่นได้แล้ว กินได้คล่องมากเป็นจาน ๆ รู้สึกไม่ประหม่าเวลาตักอาหารแล้ว ตรงนี้ถ้าสมาชิกได้อ่านแล้วเห็นว่าไม่มีเหตุผล หรือเป็นเรื่องงมงายก็ขอให้วางตรงนี้ไว้ก่อน แต่ว่าสิ่งที่เราสงสัยมากก็คือ อาการดังกล่าว เกิดมาจากอะไร มีใครเป็นบ้าง ถ้าเป็นจะรักษาอย่างไร
ของเราเองเราไม่ได้รักษาด้วยวิธีการทางจิตวิทยา เราเข้าวัดแล้ววิปัสสนากำหนดรู้ ใช้สติตลอด คิดว่าเป็นการปรับเปลี่ยนกลไกทางจิตอย่างหนึ่ง ทำให้เกิดภาวะความรู้สึกตัวมากขึ้น คิดว่าน่าจะหายเพราะเหตุผลมาจากการปฏิบัติธรรม แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่า อาการร้าย ๆ แบบนี้ เกิดจากสาเหตุอะไรกันแน่
ท่านใดพอทราบบ้างขอรบกวนเป็นวิทยาทานด้วยครับ
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 22:46:51
จากคุณ :
SpiritWithin_HolyStream 
- [
8 พ.ค. 51 22:42:24
]
อาการไม่กล้าทานข้าวต่อหน้าคนอื่นเป็นเพราะอะไรครับ ขอความรู้ด้วยครับ
ตอนนี้จขกท.หายแล้วใช่มั้ยครับ ดีใจด้วยนะครับ ^ ^
