ความคิดเห็นที่ 1 อันนี้ไปหามาเพิ่มเติมครับ ลองดูข้อ 2.4.4 สิครับ กฏหมายบังคับ ว่าต้องแจ้งส่วนประกอบที่สำคัญ และต้องระบุเป็นปริมาณ กฎหมายที่เกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์ 1. พระราชบัญญัติมาตราชั่งตวงวัด พ.ศ. 2466        พรบ. ฉบับนี้ร่างขึ้นเพื่อคุ้มครองผู้บริโภคให้ได้บริโภคสินค้าตามปริมาณที่กำหนด ซึ่งจะได้ผลดีเพียงใด ขึ้นอยู่กับความร่วมมือของ ผู้ประกอบการ ในการดูแลเอาใจใส่ในการ บรรจุสินค้าของตนเองให้ถูกต้องตามกฎหมาย โดยครอบคลุมสินค้าที่ผลิตแล้ว จัดจำหน่ายในประเทศ และยังรวมถึงสินค้าหีบห่อ ที่นำเข้าหรือส่งออกนอกราชอาณาจักร ดังนั้น อุปกรณ์หรือเครื่องจักรใด ๆ ที่ใช้ในการชั่งตวงวัด จะต้องได้รับใบรับรองส่วนหน่วยที่แสดงปริมาณของสินค้าตามมาตรชั่งตวงวัด ควรใช้ระบบเมตริก และตัวเลขที่ใช้ สามารถ ใช้ตัวเลขอารบิคหรือตัวเลขไทยได้ ขนาดของตัวเลขและตัวอักษร ที่ใช้ต้องไม่เล็กกว่า 2 มิลลิเมตร         นอกจากนี้ ในประกาศกระทรวงพาณิชย์ฉบับล่าสุด ฉบับที่ 13 ปี พ.ศ. 2539 ได้กำหนดให้สินค้าบางประเภท บรรจุสินค้า ตามปริมาณที่กำหนด ผลิตภัณฑ์อาหารที่กำหนดให้บรรจุตามปริมาณที่กำหนด ระบุอยู่ในบัญชีท้ายประกาศดังกล่าว ประกอบด้วย อาหารปรุงแต่ง เครื่องดื่ม และน้ำส้มสายชู โดยมีรายละเอียดดังนี้ น้ำปลา ขนาดบรรจุเป็นมิลลิลิตร (มล.) มีขนาด 100, 200, 300, 530, 700, 750 ส่วนขนาดบรรจุต่ำกว่า 100 มล. และสูงกว่า 750 มล. ไม่กำหนดขนาดบรรจุ น้ำซีอิ๊ว ขนาดบรรจุเป็นมิลลิลิตร (มล.) มีขนาด 100, 200, 300, 500, 530, 620 ขนาดต่ำกว่า 100 มล. และขนาดสูงกว่า 620 มล. ไม่กำหนดขนาดบรรจุ น้ำซอส ขนาดบรรจุเป็นมิลลิลิตร (มล.) มีขนาด 100, 150, 200, 300, 600, 700 ขนาดต่ำกว่า 100 มล. และขนาดสูงกว่า 700 มล. ไม่กำหนดขนาดบรรจุ น้ำส้มสายชู ขนาดบรรจุเป็นมิลลิลิตร (มล.) มีขนาด 100, 200, 300, 530, 700, 750 ขนาดต่ำกว่า 100 มล. และขนาดสูงกว่า 750 มล. ไม่กำหนดขนาดบรรจุ 2. พระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 สาระสำคัญในพระราชบัญญัติฉบับนี้ สามารถแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ การขึ้นทะเบียนตำรับอาหาร และการขึ้นทะเบียนฉลากอาหาร 1. การขอขึ้นทะเบียนตำรับอาหาร ตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 กำหนดให้ผู้ผลิตหรือผู้นำเข้าซึ่งอาหารควบคุมเฉพาะ ต้องนำอาหารนั้นมาขอขึ้นทะเบียนตำรับอาหารก่อน เมื่อได้รับใบสำคัญการขึ้นทะเบียนแล้ว จึงผลิตหรือนำเข้าเพื่อจำหน่ายได้ หากฝ่าฝืนต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 2 ปี หรือปรับไม่เกิน 20,000 บาท หรือทั้งปรับทั้งจำ ประเภทอาหารที่ต้องขอขึ้นทะเบียนตำรับอาหาร แบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ ๆ คือ 1.1 อาหารควบคุมเฉพาะ มี 39 ประเภท 1.2 อาหารที่กำหนดคุณภาพหรือมาตรฐานมี 9 ประเภท 1.3 อาหารที่กำหนดให้เป็นอาหารที่ต้องมีฉลาก มี 2 กลุ่มคือ      - กลุ่มอาหารที่ต้องส่งมอบฉลากให้คณะกรรมการอาหารและยา (อย.) พิจารณาก่อนนำใช้      - กลุ่มอาหารที่ไม่ต้องส่งมอบให้คณะกรรมการอาหารและยา (อย.) พิจารณา 2. การขอขึ้นทะเบียนฉลากอาหาร อาหารควบคุมเฉพาะที่กำหนดคุณภาพ และที่กำหนดให้มีฉลากต้อง ขึ้นทะเบียนอาหารและ ขออนุญาตใช้ฉลาก เมื่อได้รับ อนุญาตแล้วจึงทำการผลิต อาหารที่ต้องขออนุญาตใช้ ฉลากอาหารมี 4 กลุ่มคือ 2.1 อาหารควบคุมเฉพาะที่ผลิตจากสถานที่ผลิตที่ไม่เข้าข่ายเป็นโรงงาน คือ มีเครื่องจักรตั้งแต่ 5 แรงม้า หรือ คนงาน 7 คนขึ้นไป ฉลากอาหารที่ใช้ของกลุ่มนี้จะเริ่มต้นด้วยตัวอักษร "ผ" โดยที่ "นป" หมายถึง น้ำปลา " ช" หมายถึง น้ำส้มสายชูซึ่งเป็นอาหารควบคุมเฉพาะใน 39 ประเภท ในกรณีที่ผลิตจาก ผู้ผลิตในประเทศที่ไม่เข้าข่าย โรงงาน อุตสาหกรรมจะใช้อักษรย่อ "ฉผ" หมายถึง ฉลากผลิต ดังนั้นบนทะเบียนฉลากอาหารจะกลายเป็น "ฉผนป" และ "ฉผช" ตามลำดับ ส่วนหมายเลขที่ตาม คือ หมายเลขที่และปีที่ได้รับการขึ้นทะเบียนฉลากอาหารนั้น ๆ ส่วนอาหารที่นำเข้า จะใช้อักษร "ส" แทน "ผ" และ "ฉผ" ในปี พ.ศ. 2536 กระทรวงสาธารณสุขอนุญาต ให้ขึ้นทะเบียนที่สำนักงานสาธารณสุขจังหวัด ของแต่ละที่ได้ ดังนั้นจึงเกิดอักษร ตัวย่อของจังหวัด นำหน้าอักษรรหัส เช่น การขอขึ้นทะเบียนฉลากอาหารที่นครปฐม จะมีตัวอักษรย่อ นฐ. ระบุไว้ในเครื่องหมาย อย. ด้วย 2.2 อาหารที่ถูกกำหนดคุณภาพหรือมาตรฐาน 2.3 อาหารที่ถูกนำเข้าประเทศเพื่อจำหน่ายซึ่งไม่ใช่อาหารควบคุมเฉพาะ 2.4 อาหารอื่นที่มีการจำหน่ายและ รัฐมนตรีออกประกาศกำหนดให้เป็นอาหารที่ต้องมีฉลากคือ อาหารประเภทที่ 1 ที่ 2 และบางส่วนของประเภทที่ 4 ตามที่ประกาศกำหนดให้มี ฉลากที่ได้รับอนุญาต จากสำนักงานคณะกรรมการ อาหารและยา ซึ่งต้องมีข้อมูลดังต่อไปนี้          2.4.1 เครื่องหมายเลขทะเบียนหรือเลขอนุญาตใช้ฉลากอาหาร พร้อมปีที่ให้อนุญาต ซึ่งอาจเขียนเต็ม เช่น 2541 หรือเขียนย่อ เช่น 41 ก็ได้ ผู้ที่ได้รับใบสำคัญการใช้ฉลากอาหาร แล้วให้แสดงเลขที่อนุญาต ในฉลากอาหาร ด้วยตัวอักษรขนาดไม่เล็กกว่า 2 มิลลิเมตรในกรอบพื้นสีขาว โดยสีของกรอบให้ตัดกับพื้นฉลาก          2.4.2   น้ำหนักสุทธิ หรือปริมาณสุทธิ ซึ่งหมายถึง น้ำหนักหรือปริมาตรของอาหารที่ไม่รวมภาชนะบรรจุ ส่วนน้ำหนักอีกประเภทที่ให้แสดง คือ น้ำหนักเนื้ออาหาร ( Drained Weight) ซึ่งเป็นน้ำหนักของอาหารที่เป็นเนื้อหรือของแข็งโดยได้กรองส่วนที่เป็นของเหลวแยกออกแล้ว          2.4.3 ชื่อภาษาไทย กำหนดให้ใช้อักษรสีเดียวกัน ซึ่งอาจมีชื่อได้ 2 ส่วนคือ ชื่อตามกฎหมายที่กำหนดให้เรียกผลิตภัณฑ์นั้น เช่น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และ ชื่อทางการค้า ( Brand Name)          2.4.4 ส่วนประกอบที่สำคัญโดยประมาณ การระบุส่วนประกอบนี้ต้องระบุปริมาณ เป็นร้อยละของน้ำหนัก และเรียงจากปริมาณมากไปหาน้อย          2.4.5 การระบุส่วนประกอบหรือวัตถุปรุงแต่งรสอาหาร ส่วนประกอบของอาหาร บางประเภท ที่ใช้เติมลงในอาหาร อาจเป็นอันตรายหรือก่อให้เกิดอาการแพ้ แก่ผู้บริโภคบางกลุ่ม ดังนั้น จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะต้องแจ้งชนิด หรือ ปริมาณของส่วนประกอบหรือวัตถุปรุงแต่ง รสอาหารต่าง ๆ เช่น การใช้ผงชูรส การใช้วัตถุกันเสีย การเจือสี การแต่งรสหรือกลิ่น เป็นต้น        2.4.6 ระบุวันที่ผลิตหรือวันที่หมดอายุ โดยปกติอาหารที่มีอายุการเก็บยาวนาน เช่น อาหารกระป๋อง มักจะระบุวันที่ผลิต ในทางตรงกันข้าม อาหารที่มีอายุการเก็บสั้น เช่น อาหารนม เป็นต้น จะระบุวันที่หมดอายุหรือวันที่ควรบริโภคก่อน        2.4.7 ชื่อผู้ผลิต ผู้จำหน่าย หรือผู้นำเข้าพร้อมที่อยู่        2.4.8 คำแนะนำในการเก็บรักษา และในการปรุงอาหาร หรือการเตรียมเพื่อบริโภค เช่น อาหารบางจำพวกอาจจะต้อง เก็บในสภาพเย็น หรือ อาหารที่ใช้อุ่นในไมโครเวฟ จำต้องบอกวิธีการปรุง คำแนะนำสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นมาก ในการที่ผู้บริโภค จะสามารถบริโภคอาหาร ที่มีคุณภาพ และคุณค่าทางโภชนาการตามที่ได้คาดหวังไว้        2.4.9 ข้อควรระวังหรือคำเตือน และวิธีป้องกันอันตรายที่เกิดขึ้น (ถ้ามี) คำเตือนเหล่านี้พบได้ จากอาหารจำพวกชูกำลัง หรืออาหารที่ทานแล้วทำให้อยากทานอีก เช่น เครื่องดื่ม ผสมคาเฟอีน เป็นต้น        2.4.10 สัญลักษณ์รหัสแท่ง (Bar Code) 3. พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522          พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ถือได้ว่าเป็นกฎหมายฉบับแรกของประเทศไทย ที่มีการจัดตั้งหน่วยงาน ของรัฐขึ้น เพื่อคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคโดยตรง เนื่องจากกฎหมายอื่น ๆ ที่บัญญัติขึ้นควบคุมผู้ประกอบธุรกิจนั้น เป็นการคุ้มครองสิทธิ ของผู้บริโภคทางอ้อม ผู้บริโภคจึงไม่อาจใช้สิทธิในการฟ้องร้องผู้ประกอบธุรกิจ ต่อศาลอาญาได้ ส่วนการดำเนินการ ทางแพ่ง ก็เป็นภาระ และเสียค่าใช้จ่ายมาก อีกทั้งผู้บริโภคส่วนใหญ่ ยังไม่อยู่ในฐานะที่จะดำเนินคดีด้วยตนเองได้           วิธีการดำเนินการตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ได้บัญญัติให้องค์กรของรัฐมีอำนาจหน้าที่ในการควบคุม กำกับดูแลและประสานงาน การปฏิบัติงานของส่วนราชการต่าง ๆ เพื่อให้ความคุ้มครองผู้บริโภค รวมทั้งเป็นหน่วยงานที่ให้ผู้บริโภค ได้ใช้สิทธิร้องเรียนเพื่อขอให้ได้รับการพิจารณา และชดเชยความเสียหาย เมื่อถูกผู้ประกอบธุรกิจละเมิดสิทธิของผู้บริโภค จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 18:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 1. สิทธิของผู้บริโภค ผู้บริโภคมีสิทธิจะได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย 4 ข้อ ดังนี้      1.1 สิทธิที่ได้รับข่าวสาร รวมทั้งคำพรรณนาคุณภาพที่ถูกต้อง และเพียงพอเกี่ยวกับสินค้า และบริการ      1.2 สิทธิที่จะมีอิสระในการเลือกหาสินค้า และบริการ โดยปราศจากการผูกขาด      1.3 สิทธิที่ได้รับความปลอดภัยจากการใช้สินค้าหรือบริการ      1.4 สิทธิที่จะได้ชดเชยความเสียหายจากการใช้สินค้า หรือบริการ 2. องค์กรของรัฐตาม พ.ร.บ. องค์กรของรัฐที่จัดตั้งขึ้นเพื่อคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคทั้ง 4 ข้อข้างต้นนี้ คือ สำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค (สคบ.) มีการแบ่งการคุ้มครองผู้บริโภคเป็น 2 ด้าน คือ ด้านโฆษณา ( มีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณา) และด้านฉลาก (มีคณะกรรมการว่าด้วยฉลาก) ต่างก็มีคณะอนุกรรมการย่อยลงไปอีก เพื่อสอดส่องดูแลรับเรื่องร้องทุกข์ พิจารณาความผิดที่เกิดขึ้นทั้งในกรุงเทพฯ และจังหวัดอื่น ๆ 3. การคุ้มครองผู้บริโภคด้วยฉลากสินค้า ความหมายของฉลากตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 มีดังนี้ คือ คำว่า ฉลาก ตามมาตรา 3 แห่ง พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 กำหนดให้ หมายความถึง รูป รอยประดิษฐ์ กระดาษ หรือสิ่งอื่นใด ที่ทำให้ปรากฎข้อความเกี่ยวกับสินค้า ซึ่งแสดงไว้ที่สินค้า หรือภาชนะบรรจุหีบห่อ บรรจุสินค้า สอดแทรกหรือรวมไว้ กับสินค้าหรือภาชนะบรรจุสินค้า และหมายความรวมถึงเอกสารหรือคู่มือสำหรับใช้ประกอบสินค้า พร้อมทั้งป้าย ที่ติดตั้ง หรือแสดง ไว้ที่สินค้า หรือภาชนะบรรจุหีบห่อที่บรรจุสินค้านั้น ส่วนสินค้าควบคุมฉลากจากต่างประเทศ ที่นำเข้ามาขายในประเทศไทย ต้องทำฉลากเป็นข้อความภาษาไทย มีความหมายตรงกับ ข้อความในภาษาต่างประเทศ โดยระบุชื่อพร้อมสถานที่ ประกอบการของผู้ได้รับใบอนุญาตให้นำเข้าสินค้านั้น และต้องมีรายละเอียด เกี่ยวกับสินค้าตามประกาศที่คณะกรรมการว่าด้วยฉลากได้ กำหนดไว้ในแต่ละประเภทของสินค้า สินค้าที่กำหนดให้เป็นสินค้าควบคุมฉลาก มีดังนี้        1. สินค้าที่อาจก่อให้เกิดอันตราย ต่อสุขภาพร่างกาย หรือจิตใจเนื่องจากการใช้สินค้าหรือสภาพของสินค้านั้น เช่น ภาชนะพลาสติก - เต้ารับ - เต้าเสียบ เครื่องใช้ไฟฟ้า หลอดฟลูออเรสเซนต์ เครื่องตัดวงจรไฟฟ้า เป็นต้น        2. สินค้าที่ประชาชนทั่วไปใช้เป็นประจำ ซึ่งการกำหนดฉลากของสินค้านั้น จะเป็นประโยชน์แก่ผู้บริโภค เพื่อจะได้ทราบข้อเท็จจริง ในสาระสำคัญเกี่ยวกับสินค้านั้น เช่น สีผสมอาหาร สมุด ปากกาลูกลื่น ภาชนะ กระดาษที่ใช้กับอาหาร กระดาษเช็ดหน้า กระดาษชำระ เป็นต้น 4. พระราชบัญญัติมาตรฐานอุตสาหกรรม พ.ศ. 2511          สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม หรือรู้จักกันในนามของ "สมอ." เป็นหน่วยงานระดับกรม สังกัดกระทรวงอุตสาหกรรม โดยได้รับการจัดตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม พ.ศ. 2511 จึงนับได้ว่า สมอ. เป็นสถาบันมาตรฐาน แห่งชาติ โดยมีหน้าที่หลัก คือ การกำหนดมาตรฐานอุตสาหกรรม (มอก.) การรับรองระบบคุณภาพ รับรองความสามารถ ของห้องปฏิบัติการทดสอบและสอบเทียบ นอกจากนี้ยังมีหน้าที่เป็นสื่อกลางกับองค์กร ที่เกี่ยวข้องทั้งโลก เช่น องค์การค้า ระหว่างประเทศว่าด้วยมาตรฐาน ( International Organization For Standardization) หรือที่รู้จักกันแพร่หลายว่า ISO องค์การโลก ( World Trade Organization หรือ WTO) และองค์กรอื่นๆ การจัดหมวดหมู่ ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมที่มีอยู่อย่างมากมายนั้น ทาง สมอ. มีระบบการจัดหมวดหมู่เป็นไปตามที่ ISO ได้พัฒนาขึ้น มีชื่อว่า International Clasification For Standard หรือเรียกย่อว่า ICS และประกาศใช้เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535            1. ความหมายของมาตรฐานอุตสาหกรรม มาตรฐานอุตสาหกรรม คือข้อกำหนดทางวิชาการที่สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมได้จัดทำขึ้น เพื่อเป็นแนวทางแก่ผู้ประกอบ ธุรกิจในการผลิต สินค้าให้มีคุณภาพในระดับ ที่เหมาะสมกับการใช้งานมากที่สุด เครื่องหมายมาตรฐานเหล่านี้จะเป็นหลักฐานของทางราชการ และเป็นเครื่องพิสูจน์บ่งชี้ว่า สินค้าหรือผลิตภัณฑ์ทำขึ้นได้ตามมาตรฐาน เครื่องหมายมาตรฐานจะช่วยเพิ่มความเชื่อถือ ในสินค้า และธุรกิจ ข้อสำคัญที่สุดก็คือ คุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่กำหนดในมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม นั้นจะอยู่ในระดับที่เหมาะสม เป็นที่ยอมรับ ผู้ประกอบธุรกิจสามารถ รักษาคุณภาพของ ผลิตภัณฑ์ให้สม่ำเสมอได้ตลอด สำนักงานมาตรฐาน ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม ดำเนินการกำหนดมาตรฐานอุตสาหกรรม ขึ้นเพื่อเป็นแนวทางแก่ผู้ประกอบธุรกิจ ให้ผลิตสินค้าที่มีคุณภาพตามมาตรฐาน อันเป็น การเพิ่มความเชื่อถือในคุณภาพของสินค้าไทยทั้งตลาดภายในและต่างประเทศ และเพื่อประหยัดทรัพยากร พร้อมทั้งลดต้นทุน การผลิต จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 18:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 2. วัตถุประสงค์ของการมีมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม สามารถจำแนกได้ดังนี้                   1. เพื่อสร้างความเชื่อถือผลิตภัณฑ์ที่ทำในประเทศด้วยการปรับปรุงคุณภาพให้ดีขึ้น                   2. เพื่อสร้างความเป็นธรรมในการซื้อขาย ขจัดปัญหาและอุปสรรคทางการค้าต่าง ๆ                   3. เพื่อสร้างความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน                   4. เพื่อให้เกิดการประหยัดทรัพยากรและค่าใช้จ่ายในการใช้งานและการผลิต                   5. เพื่อเป็นสื่อเชื่อมโยงในอุตสาหกรรมต่อเนื่องและประสานกันได้พอดี            เมื่อผู้ประกอบธุรกิจรายใดที่ต้องการแสดงเครื่องหมายมาตรฐาน หรือเครื่องหมายรับรองคุณภาพของผลิตภัณฑ์ จะต้องยื่นคำ ขอรับใบอนุญาต เมื่อสำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม ตรวจสอบโรงงานและผลิตภัณฑ์แล้วว่า สามารถทำได้ตามมาตรฐาน อย่างสม่ำเสมอ จะอนุญาตให้แสดงเครื่องหมายมาตรฐานได้            1. เครื่องหมายมาตรฐาน เป็นเครื่องหมายรับรองคุณภาพผลิตภัณฑ์ทั่วไป เช่น เครื่องอุปโภคบริโภค เป็นต้น            2. เครื่องหมายมาตรฐานบังคับ ผลิตภัณฑ์ใดที่กำหนดไว้ว่าเป็นมาตรฐานบังคับ ผู้ผลิต ผู้นำเข้า และผู้จำหน่ายจะต้องผลิต นำเข้า และจำหน่ายผลิตภัณฑ์ที่เป็นไปตามมาตรฐานเท่านั้น โดยมีเครื่องหมายมาตรฐาน บังคับแสดง เช่น ผงซักฟอก ถังก๊าซปิโตรเลียม บัลลาสต์ สำหรับหลอดฟลูออเรสเซนต์ เหล็กเส้น เสริมคอนกรีต เป็นต้น องค์กรที่รับผิดชอบพระราชบัญญัติเกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์    พระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับบรรจุภัณฑ์รับผิดชอบโดยองค์กรต่อไปนี้ 1. สำนักงานกลางชั่งตวงวัด กรมทะเบียนการค้า กระทรวงพาณิชย์ 2. คณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข 3. คณะกรรมการผู้บริโภค สำนักนายกรัฐมนตรี 4. สำนักงานมาตรฐานอุตสาหกรรม (สมอ.) กระทรวงอุตสาหกรรม หน่วยงานของรัฐที่รับผิดชอบเกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์           นอกเหนือจากองค์กรที่รับผิดชอบต่อพระราชบัญญัติทั้ง 4 ดังที่กล่าวมาแล้วนั้น ยังมีองค์กรทั้งส่วนของราชการ รัฐวิสาหกิจ และเอกชนที่มีกิจกรรมเกี่ยวข้องกับบรรจุภัณฑ์ สรุปได้ดังนี้           1. ส่วนอุตสาหกรรมการเกษตร สำนักงานพัฒนาอุตสาหกรรมรายสาขา กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม มีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการศึกษา วิเคราะห์และวิจัยข้อมูลทางเทคโนโลยี เศรษฐศาสตร์ อุตสาหกรรมการเกษตร เน้นการแปรรูป ผลิตภัณฑ์จากพืช เพื่อกำหนดและพัฒนาความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ตามภาวะการตลาดประสานงานจัดหาผู้ชำนาญการ เฉพาะด้านเพื่อฝึกอบรมสัมมนา และให้คำปรึกษาแนะนำเพื่อการแก้ไขปัญหา และปรับปรุงเทคนิคการผลิตตลอดจนการให้บริการ ข้อมูลข่าวสารอุตสาหกรรม และข้อมูลที่เกี่ยวข้อง แก่สถานประกอบการ ผลิตบุคลากรในระดับต่าง ๆ ในสถานประกอบการ           2. ส่วนบรรจุภัณฑ์ สำนักพัฒนาอุตสาหกรรมสนับสนุน กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม มีหน้าที่ให้บริการแนะนำ ส่งเสริมและพัฒนาบรรจุภัณฑ์แก่ผู้ประกอบการกลุ่มบุคคลและบุคคลทั่วไปที่ให้ความสนใจอุตสาหกรรม บรรจุภัณฑ์ ทั้งทางด้านวิชาการ ด้านเทคโนโลยี การออกแบบ และอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยวิธีการต่าง ๆ ทั้งการฝึกอบรม สัมมนา นิทรรศการ และการจัดประกวด          3. ศูนย์บริการการออกแบบ กรมส่งเสริมอุตสาหกรรมการส่งออก ในสภาพเศรษฐกิจปัจจุบันที่มีการแข่งขันกันทางด้านการค้าขายอย่างต่อเนื่อง ทุกประเทศจำเป็นต้องปรับกลยุทธ์ ทางด้านการค้า ให้ทันต่อเหตุการณ์และสภาพการแข่งขัน ประเทศไทยได้เล็งเห็นความสำคัญของการพัฒนาตัวสินค้า เนื่องจากคุณภาพ และค่าแรงต่ำไม่ใช่สิ่งจูงใจ และข้อได้เปรียบอีกต่อไปในกระแสโลกานุวัตร ดังนั้นจึงสมควรนำการออกแบบ มาเป็นเครื่องมือ ช่วยเพิ่มมูลค่าสินค้าสำหรับการส่งออก รัฐบาลไทยได้เห็นความสำคัญข้อนี้จึงได้จัดตั้งศูนย์กลางบริการการออกแบบ เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2533 เพื่อมุ่งพัฒนาการออกแบบสินค้า ส่งออกสำคัญ 4 ชนิด คือ เครื่องหนัง อัญมณี ผลิตภัณฑ์พลาสติก และของเด็กเล่น          4. ศูนย์การบรรจุหีบห่อไทย สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย นโยบายหลักของศูนย์การบรรจุหีบห่อไทย มีดังนี้ สนับสนุนนโยบายการบรรจุภัณฑ์ของประเทศ เสริมสร้างขีดความสามารถขององค์กร เพื่อสนองความต้องการของผู้ประกอบการ รวบรวม แลกเปลี่ยน และบริการข้อมูลด้านวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีการบรรจุภัณฑ์ ประสานงานระหว่างผู้ผลิต และผู้ใช้ทั้งในและต่างประเทศ          5. สถาบันค้นคว้าและวิจัยผลิตภัณฑ์อาหาร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สถาบันค้นคว้าและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหาร (Institute of Food Research and Product Development หรือ IFRPD) จัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2511 โดยแบ่งการบริหารงาน 7 ฝ่าย และ 1 ศูนย์ ได้แก่ ฝ่ายบริหาร และธุรการทั่วไป ฝ่ายค้นคว้าและวิจัย ฝ่ายควบคุมคุณภาพ ฝ่ายผลิตทดลอง ฝ่ายผลิตภัณฑ์อาหาร ฝ่ายศึกษาสาธิต ฝ่ายวิศวกรรม ศูนย์บริการประกัน คุณภาพทาง ด้านอาหาร โดยมีขอบเขตการทำงาน คือ วิจัยและพัฒนาวิชาการด้านวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีทางอาหารเพื่อปรับปรุงเศรษฐกิจของโรงงาน อาหารและการเกษตรในประเทศไทย บริการวิชาการเกี่ยวกับคุณภาพวัตถุดิบ เทคโนโลยีการผลิต ระบบการควบคุมคุณภาพของผลิตภัณฑ์อาหาร เพื่อการบริโภคทั้งในประเทศและการส่งออก ให้ความช่วยเหลือทางด้านเทคโนโลยีทางอาหาร และบริการความรู้ทางด้านนี้แก่ผู้สนใจ ให้ความร่วมมือกับหน่วยงานของภาครัฐเอกชน ในการวิจัยการศึกษา ค้นคว้า และฝึกอบรมเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทางอาหาร เป็นแหล่งข้อมูลทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทางอาหาร            นอกจากองค์กรของรัฐทั้ง 5 แล้ว ตามมหาวิทยาลัยของรัฐที่มีการเปิดสอนวิชาทางด้านบรรจุภัณฑ์ และเทคโนโลยีทางการอาหาร มีอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ และผู้ทรงคุณวุฒิ ที่สามารถให้คำปรึกษา ทดสอบพร้อมทั้งให้คำแนะนำต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับบรรจุภัณฑ์ อาหารได้ องค์กรเอกชนที่ให้การส่งเสริมการบรรจุภัณฑ์อาหาร          1. สมาคมการบรรจุภัณฑ์ไทย วัตถุประสงค์ของสมาคม มีดังนี้คือ ส่งเสริมและสนับสนุนการประกอบการเกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์ ส่งเสริมและเผยแพร่วิชาการที่เกี่ยวข้องกับบรรจุภัณฑ์ทุกประเภท เป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางวิชาการติดต่อประสานงานกับสมาชิกเพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมบรรจุภัณฑ์ให้ก้าวหน้า          2. สถาบันอาหาร สถาบันอาหารได้จัดตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2539 ในรูปแบบองค์กรอิสระภายใต้การกำกับดูแลของกระทรวงอุตสาหกรรม แต่การบริหารงานไม่ผูกพันกับ กฎระเบียบการปฏิบัติของทางราชการ หรือรัฐวิสาหกิจ โดยมีหน้าที่สนับสนุนและ ให้ความช่วยเหลือผู้ประกอบการ อุตสาหกรรมอาหารใน 3 ด้าน คือการบริการวิชาการการเผยแพร่ บริการข้อมูลข่าวสาร การบริการทดสอบ วิเคราะห์ผลิตภัณฑ์อาหาร          3. สถาบันสัญลักษณ์รหัสแท่งไทย สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย สถาบันสัญลักษณ์รหัสแท่งไทย ( EAN THAILAN) ก่อตั้งเมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2536 โดยสภาอุตสาหกรรม แห่งประเทศไทย เนื่องจากตระหนัก ถึงความเปลี่ยนแปลงของระบบธุรกิจแบบโลกานุวัตร ที่เกิดขึ้น จึงได้พยายามนำระบบ การจัดเก็บข้อมูลที่ทันสมัย เรียกว่า ระบบสัญลักษณ์รหัสแท่ง ( Bar Code) มาช่วยส่งเสริมและพัฒนาระบบเศรษฐกิจ ให้ความสะดวกในการ ใช้งานที่รวดเร็วถูกต้อง และสอดคล้องกับระบบธุรกิจในต่างประเทศ เพื่อเป็นไปตามนโยบาย การพัฒนา เศรษฐกิจ ของประเทศ           ขณะนี้ประเทศไทยมีรหัสประจำตัวหมายเลข 885 ช่วยสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับสินค้าไทยในตลาดต่างประเทศ โดยผู้ซื้อ ผู้ขาย หรือนักธุรกิจจะสามารถตรวจสอบได้ว่า 885 เป็นสินค้าของประเทศใด หรือถ้าสินค้าตัวนี้ขายดีขึ้นมา ก็จะรู้ว่าสินค้านี้มาจาก ประเทศไทย ( Made in Thailand) และค้นหาบริษัทผู้ผลิตหรือบริษัทผู้แทนจำหน่ายได้ จึงทำให้สะดวกในการขยาย ช่องทาง การตลาดได้โดยง่าย จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 18:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พึ่งเห็นหัวกระทู้ ผมเขียน ไว้ เป็น ใว้ มันผิดนะครับ ขออภัย รบกวนถามเพื่อนๆ โดยเฉพาะที่จบ ออกแบบบรรจุภัณฑ์ ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 51 18:53:02 จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 18:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ร้องเรียนเลยครับ ปล.สงสัยไม่รู้มั้งครับว่าใส่เนื้ออะไรไปบ้าง เอิ๊กๆ จากคุณ : Mr.june - [ 17 พ.ค. 51 18:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าผมโหวตกระทู้นี้แทนกระทู้เช็กชื่อ Meeting จะมีใครโกรธผมมั้ยครับ.... จากคุณ : Tire Tracks Studio - [ 17 พ.ค. 51 19:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เท่าที่ผมเห็นน่ะครับ ของกินหลายๆ อย่าง ก็เขียนไว้ไม่ละเอียด แบบผลิตภัณย์ ข้างต้น บางอันก็เขียนไม่ครบร้อย% เป็นเพราะความลับทางการค้ามั้งครับ จากคุณ : 1812Overtureyoot - [ 17 พ.ค. 51 19:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความลับทางการค้า กะสิทธิผู้บริโภค มันช่างตรงข้ามกันจริงๆครับ ในฐานะผู้บริโภค ผมมองในแบบนี้ครับ ผู้บริโภคเรา ควรจะมีสิทธิรับรู้ไม่ใช่หรอครับ ว่าเรากินอะไรลงไป จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 19:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 17 พ.ค. 51 19:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ต้องแปลกใจครับคุณจขกท.  ที่เขาไม่ได้ใส่ข้อมูลไว้ก็เพราะความจริงมันเป็นดั่งเรื่องราวด้านล่างนี้เอง (เป็นเวลามืดค่ำแล้ว ณ บริเวณโรงงานโทรมๆแห่งหนึ่งย่านชานเมือง  ปรากฏเสียงผู้คนแลเครื่องจักรจำนวนมากกำลังดังลั่นไปมาทั่วบริเวณท้องทุ่งอันแสนเงียบสงบ) "เอ้า!เร็วๆเข้าหน่อยพวกเอ็ง พรุ่งนี้มีออเดอร์เข้ามาอีก1ตันโว้ย"  (ณ บริเวณด้านในอาคารอันแสนโสโครก  ปรากฏร่างของคนงานต่างด้าวจำนวนมากกำลังยืนทำหน้าที่ของตนเองอยู่อย่างเนือยนายเหมือนหุ่นยนต์โรบ๊อทMr.Fusion  ที่ทางเดินเหล็กสนิมเขรอะบนชั้นสองนั้นคือร่างอันแสนอ้วนฉุของ "อาเสี่ยเจไดหนุ่ม"  เจ้าของโรงงานแปรรูปผลิตภัณท์เนื้อสัตว์แห่งนี้นั่นเอง) ครืด~คราด  ครืด~คราด  ครืด~คราด (เสียงเครื่องจักรสนิมเขรอะกำลังลำเลียงเนื้อหมูที่ถูกสับจนละเอียดเข้าสู่เครื่องบีบอัดไส้กรอกที่ปรากฏคราบของเหลวสีเหลืองชวนแหวะเกาะเกรอะกรังไปทั่วลำตัวเครื่อง) (จู่ๆแรงงานงานหน้าต่างด้าวคนหนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาเจไดหนุ่มซึ่งกำลังยืนเขมือบซาลาเปาไส้หมูสับอยู่อย่างสบายอุรา) "เสี่ยครับเสี่ย! แย่แล้วครับ!  เมื่อกี๊ทางฟาร์มโทรมาบอกว่ารถเกิดมีปัญหาขึ้นมา  ทำให้หมูงวดต่อไปที่จะส่งมาคืนนี้ต้องช้าไปอีก6ชั่วโมงครับ" "อุบ๊ะ! ดันมามีปัญหาเอาเวลานี้ซะได้  แล้วออเดอร์พรุ่งนี้อีก1ตันจะทำไงดีวะเนี่ย ซวยแล้วสิ" (เจไดหนุ่มทำหน้านิ่วพลางใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งระหว่างที่ปาก็กำลังเคี้ยวซาลาเปาตุ้ยๆ) "อ๊า~~~ ช่ายยย~~~แล้วววว" (พลันอาเสี่ยเจไดก็ตะโกนก้องออกมา) "นี่! เดี๋ยวพวกเอ็งไปที่ห้องเก็บเศษเนื้อแล้วเอาพวกซากเนื้อไก่ เนื้อวัว เนื้อหมูของเมื่อวานที่เสียแล้วมาให้หมดเลย  แล้วค่อยเอาเกลือกับน้ำส้มสายชูราดลงไปให้มันกลบกลิ่น  ทีนี้พอมันกลายเป็นไส้กรอกในตู้เย็นที่ร้านเซวุ่น มาแล้ววุ่น  ก็คงไม่มีใครจำได้หรอกว่าเราเอาเนื้อเน่ามาขาย  หึ หึ หึ สินค้าก็ส่งทันแถมยังประหยัดต้นทุนอีก  ความคิดข้านี่เจ๋งมั๊ยวะ ฮ้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ (เสี่ยเจไดจอมเจ้าเล่ห์กล่าวพลางหัวร่อออกมาอย่างเจ้าเล่ห์วายร้ายเป็นที่สุด) "จริงครับนาย  ความคิดนายนี่สุดยอดเลย วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"  (พลันไอ้ลูกน้องคนสนิทก็รีบหัวร่อตอบเพื่อเอาอกอันใจแลเชลียร์กันเป็นการใหญ่ทันที) (จากนั้นบรรดาเศษเนื้อสัตว์ที่เน่าแล้วจึงถูกนำมาราดด้วยเกลือแลน้ำส้มสายชูก่อนจะป้อนเข้าไปยังเครื่องบดเพื่อแปรรูปเป็นไส้กรอกต่อไป) "จี๊ด จี๊ด จี๊ด" (พลันก็มีหนูจี๊ดเคราะห์ร้ายตัวหนึ่งวิ่งพล่านแลตกลงไปในเครื่องป่นเนื้อขนาดยักษ์  จนคนงานต่างด้าวต้องรีบล้วงมือคล้ำๆอันเต็มไปด้วยคราบไคลลงไปในเครื่องเพื่อหวังจะดึงหนูออกมา) "เฮ้ย!ปล่อยไปเหอะว่ะกะอีแค่หนูตัวเดียว  ไส้กรอกงวดนี้หนักตั้ง1ตันหนูตัวนึงหนักแค่ไม่เท่าไรเองพอบดลงไปเดี๋ยวมันก็สลายไปหมดแล้ว  คนกินมันคงไม่มีใครจะมาสนใจเรื่องพรรค์นี้หรอก" (เพื่อนต่างด้าวข้างๆกายรีบท้วงออกมา) "เออจริงของแกว่ะ! ช่างแมร่งไปเหอะยังไงเราก็ไม่มีเงินซื้อไส้กรอกอันเท่ามดแต่ราคาแพงมหาโหดกินอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ" (เจ้าต่างด้าวกล่าวพลางดึงมือที่เต็มไปด้วยคราบไคลขึ้นจากกลางเครื่องป่นเนื้อ  ก่อนจะลงมือทำงานตามหน้าที่ของตนเองต่อไป) (กลางดึกคืนนั้นไส้กรอกทั้ง1ตันก็ผลิตได้เสร็จตรงตามกำหนดการแลถูกแพ็คใส่หีบห่อด้วยกระดาษพลาสติกชุบสีราคาถูกๆจากเมืองจีนอย่างเรียบร้อย  ก่อนจะนำส่งต่อให้รถขนส่งของบริษัทชื่อดัง "เซวุ่น มาแล้ววุ่น"  เพื่อนำไปแจกจ่ายตามร้านค้าเปิด24ชั่วโมงที่กระจายตัวอยู่ทั่วประเทศต่อไป) ... เอวังดีกว่า  อ้วกกกก~~ -_-" ... (เหตุการณ์ข้างบนนี้เป็นเรื่องราวสมมุติที่แต่งขึ้นเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น  ดังนั้นเพื่อนๆอย่าไปคิดมากนะครับ) ป.ล. แต่ระหว่างที่พิมพ์นี่เจไดหนุ่มก็กำลังนั่งเขมือบเบอร์เกอร์ไก่ย่างของเชสเตอร์กริลอยู่พอดี  พอลองมานั่งพินิจไก่สีเกรียมๆกับซอสสีส้มๆแล้วก็พาลอยากรู้จริงๆว่ากว่าจะกลายมาเป็นไก่ในเบอร์เกอร์ที่ผมกำลังแดกบริด่วนอยู่ขณะนี้นั้นมันต้องผ่านขั้นตอนอะไรมามั่งเนี่ย  (บรื๋อ~~ คิดแล้วหยอง -_-") (..รูปโอบีวันยืนเก๊กอยู่..) (May the Spoil be with you) ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน จากคุณ : อ้วกกก~ (ยังแหยงไม่เลิก!) (เจไดหนุ่ม) - [ 17 พ.ค. 51 19:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้าวไม่ไป มิตติ้ง เหรอครับ คุณ เจได จากคุณ : 1812Overtureyoot - [ 17 พ.ค. 51 20:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 cp....เส้นหญ่ายยยย... จากคุณ : kekodes - [ 17 พ.ค. 51 20:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไส้กรอก จัดเป็นอาหารทั่วไปค่ะ...ไม่จำเป็นต้องมีฉลากก็ได้ แต่การมีฉลาก..ถือเป็นคุณสมบัติ ที่ทางผู้ผลิตเพิ่มเติมให้มา จากคุณ : .. (แฟนนายแบบ) - [ 17 พ.ค. 51 21:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แอบสงสัยเหมือนกัน เพราะไม่ทานหมู เลยอยากรู้ว่าทำจากเนื้อสัตว์อะไร แต่คำตอบที่ได้คือ "เนื้อสัตว์" มึนไปเรยอะ จากคุณ : ว่าง - [ 17 พ.ค. 51 21:36:21 A:58.64.95.57 X: TicketID:160056 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก่อนจะโวย ลองไปดูของใช้อื่นๆให้ทั่วๆด้วยก็ดีนะครับ จะได้ไม่ลำเอียง พวกผงซักฟอก แชมพู สบู่ น้ำยาล้างจาน ฯลฯ ถ้าดูเสร็จแล้ว เชิญไปโวยได้ จากคุณ : Protector - [ 17 พ.ค. 51 21:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 #16 กลับไปอ่าน #1 ถ้าคุณกินแชมพูเป็นอาหารเช้า ก็ไม่ว่ากัน -__-" จากคุณ : Tire Tracks Studio - [ 17 พ.ค. 51 21:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ครับ ขอยกตัวอย่าง บรีส ลิควิด (เพราะใช้อยู่) ชื่อสาร และส่วนประกอบที่สำคัญ sodium alkykbenzene sulphonate 7% (w/w) ethoxylated alchohol 7% (w/w) sodium lauryl ether sulphate 11.6% (w/w) protease 0.35% (w/w) ถ้าพิมพ์ผิด ขออภัย ไม่ได้ใส่แว่น ผมคงโวยได้แล้วนะครับ เพราะเท่าที่ดูๆมา มันก็บอกหมด และบอกไม่ชุ่ยขนาดไส้กรอกเจ้าปัญหานี่ จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 21:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ของใช้อื่นๆจะมีไม่มีไม่เป็นไร แต่นี่ของกินนะครับ มันควรจะมี จากคุณ : ++พ่อ_ไข่ต้ม++ - [ 17 พ.ค. 51 22:02:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สังเกต ตาม คห . 7เหมือนกัน บวก ๆ กันไป ไม่ครบ 100 แฮะ!!?? จากคุณ : apple_meppo - [ 17 พ.ค. 51 22:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ที่เหลือมันก็เป็นหนูตัวนั้นไง จากคุณ : Mr.june - [ 17 พ.ค. 51 22:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าเขียนว่าเนื้อหมู ส่วนใหญ่เค้าก็ไม่บอกหรอกว่าใช้เนื้อส่วนไหนมาทำ เศษเนื้อ มันเปลว เนื้อหัวไหล่ เนื้อแดง ไส้กรอกที่แพงกับถูกก็ต่างกันตรงนี้แหละ ของไทยไม่ผสมแป้งให้เกินงามก็พอแล้วมั้ง ผู้บริโภคส่วนใหญ่รับกันได้หมด จากคุณ : หลับตา - [ 17 พ.ค. 51 22:39:51 A:58.64.125.28 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ^ ก็คิดกันซะอย่างนี้แหละครับ ผู้บริโภค เลยต้องรับกรรม คนมีอันจะกิน เค้าไปซื้อของนอก ยังงี้ก็ว่าเค้าไม่ได้นะครับ เออ แล้วจะบอกว่า ส่วนประกอบ ไม่ได้เขียนว่าเนื้อหมู เขียนว่าเนื้อสัตว์ครับ คำว่า หมู ไปปรากฏบนกระดาษ barcode มุมขวาบนครับ พรุ่งนี้เข้าเซเว่น ลองหยิบมาดูกันครับ เค้าคงผลิตซองออกมาเยอะๆ ในรูปแบบเดียวกันมั้งครับ แล้วมาเปลี่ยนกระดาษ barcode เอา ซึ่งผมคิดว่า มันลดต้นทุนจริง แต่มันแสดงถึงการขาดความใส่ใจผู้บริโภคครับ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 51 22:52:16 จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 17 พ.ค. 51 22:51:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไอ้ตัวที่บังคับจริงๆคือตัวที่มันจะอันตรายครับ เช่น  ผงชูรส  วัตถุกันเสีย ส่วนที่ว่ารวมกันทำไมไม่ครบร้อย 1.  น้ำครับ  ไส้กรอกต้องเติมน้ำระหว่างทำ  ตอนก่อนอบกับหลังอบเหลือเท่าไรก็ไม่รู้ 2.  ส่วนผสมอื่นๆ  ไอ้อื่นๆนี่  ก็...อิอิอิ (  สำหรับคนที่ไม่ทานหมู  ที่ฉลากเค้าแสดงคำว่าไส้กรอกหมูไว้ชัดเจนนิ  ส่วนอาหารสำหรับชาวมุสลิม  เค้าก็จะรู้กันครับ  ว่าต้องแปะตราฮาลาล) +++++++++++++++++ 2.4.4 ส่วนประกอบที่สำคัญโดยประมาณ การระบุส่วนประกอบนี้ต้องระบุปริมาณ เป็นร้อยละของน้ำหนัก และเรียงจากปริมาณมากไปหาน้อย         2.4.5 การระบุส่วนประกอบหรือวัตถุปรุงแต่งรสอาหาร ส่วนประกอบของอาหาร บางประเภท ที่ใช้เติมลงในอาหาร อาจเป็นอันตรายหรือก่อให้เกิดอาการแพ้ แก่ผู้บริโภคบางกลุ่ม ดังนั้น จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะต้องแจ้งชนิด หรือ ปริมาณของส่วนประกอบหรือวัตถุปรุงแต่ง รสอาหารต่าง ๆ เช่น การใช้ผงชูรส การใช้วัตถุกันเสีย การเจือสี การแต่งรสหรือกลิ่น เป็นต้น ++++++++++++++++ (อ่านข้อความข้างบน  เค้าใช้คำว่าเห็นควร  ทำไมไม่ใช้คำว่าต้องฟะ) จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 17 พ.ค. 51 22:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 นี่พี่เล่นเขียนบอกแต่เนื้อสัตว์ เนื้ออะไรก็ไม่บอก เท่าไหร่ก็ไม่บอก - แล้วตามห้างยี่ห้อต่างๆ รวมถึงยี่ห้อห้างด้วยนะ เชื่อถือได้แค่ไหนกันเชียว ยิ่งพวกซื้อ 1 แถม 1 หรือพวกใส่แพ็คโฟมด้วยนี่ แป้งตรึม 66666 จากคุณ : monsungja - [ 17 พ.ค. 51 23:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ว่ากันว่า พวกขนม นี่บอกไขมันมา แล้วก็บอกว่ามีไขมันอะไรบ้าง แต่บวกกันแล้วไม่ครบร้อย ที่หายไปไม่ได้บอก เห็นมีคนเคยบอกว่าเป็น Tran fat :P จากคุณ : xnone - [ 17 พ.ค. 51 23:32:12 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เมื่อวานผมกินไส้กรอกฟุตลองที่เซเว่น กินไปซักพักกลิ่นออกเลยครับ มันเน่า!!! จากคุณ : jubchay - [ 17 พ.ค. 51 23:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขนาดไส้กรอกเซเว่นที่คิดว่าก็โอแล้ว ยังเจอปัญหาขนาดนี้ นึกถึงไส้กรอกที่ขายตามรถเข็นทั่วไปเลยง่ะ มันไม่มีบอกอะไรเลยยยยย รักษาสุขภาพ และทานอาหารที่สะอาด ( เท่าที่จะหาได้ ) นะครับพี่น้อง จากคุณ : คาถาป้องกันแห้ว - [ 18 พ.ค. 51 00:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เหรอ โอว อ้าว บรีสมันพัฒนาแล้วเหรอ จำได้แค่ว่า ไม่นานนี้เคยไปดูข้างกล่องข้างซองผงซักฟอกหลายยี่ห้อ อย่าว่าแต่บอก % เลย แม้แต่วัตถุที่ใช้มันยังไม่บอกด้วยซ้ำ จากคุณ : Protector - [ 18 พ.ค. 51 01:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สิ่งที่ไม่บอกส่วนประกอบจริงๆ และขายได้ทั่วโลกก็คือโค้กครับ ลองดูข้างขวดซิครับ จากคุณ : [STYX] - [ 18 พ.ค. 51 06:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 31 คุณแน่ใจรึว่าไส้กรอกนอกที่คนรวยเขากินกัน ไม่มีเนื้อเน่าๆผสมมาด้วย รึอย่างน้อยก็วัวบ้าผสมปนมา อ่านข่าวต่างประเทศดูแล้วเศร้าครับ... จากคุณ : เด็กน้อยขี่ม้าก้านกล้วย - [ 18 พ.ค. 51 07:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กระทู้ดีมีสาระ โหวตให้นะครับ จากคุณ : mancunian - [ 18 พ.ค. 51 11:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่เคยดูเพราะไม่เคยกินครับ :) ไปเซเว่นส่วนใหญ่ซื้อกาแฟเป็นหลัก จากคุณ : Pixzz - [ 18 พ.ค. 51 12:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อากู้ผมเค้าเคยไปเยี่ยมโรงงานแล้วดูวิธีการผลิตมา แล้วกลับมาบอกว่า เค้าใช้กระดูก!!! ผสม ฟังหูไว้หูนะครับ เพราะเรื่องนี้แม่ผมเอามาเล่าให้ฟังอีกที แกคงเห็นว่าผมเวลาดึกๆหิวๆ ชอบเดินออกไปเซเว่นซื้อไส้กรอกละมั้ง ปล. ผมไม่ใช่นายหน้าขายไส้กรอกจ้าวอื่นนะครับ -*- แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 51 12:34:51 จากคุณ : taechawat - [ 18 พ.ค. 51 12:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ... เข้ามากินไส้กรอกบู จากคุณ : สาวกจอมมารบู (cookiecompany) - [ 18 พ.ค. 51 13:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แพงเว่อร์ จะเอารวยไปถึงใหนครับ เจ้าสัว แก่จะตายอยู่แล้ว อยู่ได้อีกกี่ปี ทำใมไม่ทำบุญทำทานบ้าง ของขายเอากำไรน้อย ๆ หน่อย วัตถุดิบช่วยชาวนาซื้อราคาดีหน่อย เล่นซื้อถูกขายแพงอย่างนี้ ก็แย่สิครับ ตายไปแล้วเอาเงินไปไม่ได้หรอกนะ เงินที่เหลือเด๋วลูกหลานก็ถลุงหมด จากคุณ : จอมยุทธตะเกียบคู่ - [ 18 พ.ค. 51 17:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อร่อยดี กินบ่อยๆ จากคุณ : ไข่เจียวชุบชะอม - [ 18 พ.ค. 51 19:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เฮ้อ! ไส้กรอกเซเว่นแบบนี้ใส่ถ้าใส่แป้ง  มันไม่ได้เนื้อแบบนี้หรอกครับ จริงๆ  เชื่อดิ เนื้อสัมผัสของแป้ง  กับเนื้อสัมผัสจากโปรตีนมันคนละเรื่องเลยครับ แล้วเนื้อสดๆกับเนื้อไม่สด  เนื้อสัมผัสก็คนละเรื่องกันอีกนั่นแหล่ะ (ถ้าเอาเนื้อไม่สดมาทำ  โดยที่เงื่อนไขต้องให้มันมีคุณภาพเท่าเดิม  ต้นทุึนมัีนจะสูงกว่าครับ) ไม่ได้จะปกป้องบริษัทซ.โซ่อะไรนั่นหรอก(ปกป้องทำไมล่ะ?ไม่ได้กินเงินเดือนมันซะหน่อย) เพียงแต่จะบอกว่าเด็กๆเค้าอ่านกันเยอะ  ได้ความรู้ไปผิดๆมันก็บ่ดีเด๊อ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 51 19:58:13 จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 18 พ.ค. 51 19:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาโหวดครับ จากคุณ : micross - [ 18 พ.ค. 51 20:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อืมม ผมกำลังจะเรียนออกแบบบรรจุภัณฑ์ เทอมหน้านี้ เข้ามาดูข้อมูลก่อน อิอิ จากคุณ : pattapon - [ 18 พ.ค. 51 20:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หากร้องเรียน ผมจะเป็นเสียงสนับสนุน ให้อีก 1 เสียงครับ ! แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 51 20:55:35 จากคุณ : aekpun - [ 18 พ.ค. 51 20:55:14 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เออเนอะ... ตอนกินก็ไม่เคยพลิกอ่านเลย จากคุณ : ด๋อยด๋อย - [ 18 พ.ค. 51 22:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แอะ.. หนู เป็นครั้งแรกที่หน้ากากซื้อไส้กรอกยี่ห้อนี้มาทานนะคะ มีแฮมอีกต่างหาก... จากคุณ : หน้ากาก - [ วันวิสาขบูชา 00:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เป๊ปซี่ก็ไม่เห็นบอกส่วนประกอบ(อย่างละเอียด)เหมือนกันนิคะ จากคุณ : jumponnet - [ วันวิสาขบูชา 01:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อร่อยดี เลยไม่คิดมาก จัดเป็นอาหารแนวอชีวจิต ยิ่งกินตอนร้อนๆ คั่วกะโค้กน้า....งั่ม ตอนนี้กลายเป็นว่าอะไรอร่อยก็ไม่อยากรู้ขั้นตอน หรือเครื่องปรุงแระ กลัวรู้แล้วจะรับความจริงไม่ได้ เหมือนตอนเลิกกินชาเขียว จากคุณ : เป้ - [ วันวิสาขบูชา 02:10:18 A:118.172.58.164 X: TicketID:176473 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เคยถามพนักงานที่ร้านเหมือนกัน ว่าไส้กรอกที่วางขายอยู่ ในเตาที่มันหมุนๆ...  ทำมาจากเนื้ออะไร... พนักงานตอบไม่ได้ อ้ำอึ้งไปซักพัก...  แล้วบอกว่าหมู...  ไอเอาก็นึกว่าทำมาจากไก่...  เข้าใจผิดมาตั้งนาน!!!  [- -"]!!! จากคุณ : ilovethisgames - [ วันวิสาขบูชา 06:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านความเห็นของคุณเจได   นึกตามแล้วไม่อยากกินไส้กรอกเลย เหอๆ แหวะ จากคุณ : ฟินจัง - [ วันวิสาขบูชา 11:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อาจมีปลายนิ้วผสม... จากคุณ : ChocoBaby - [ วันวิสาขบูชา 12:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ั่พวกคุณยังไม่ชินกันอีกเหรอ? กฎหมายในประเทศนี้มีไว้บังคับใช้สำหรับคนชั้นล่างจนๆและโง่ๆเท่านั้นแหละ ่นึกว่าจะทำใจได้ตั้งนานแล้วนะ ฆ่าเป็ดไก่ของชาวบ้านทั้งประเทศตอนหวัดนกระบาดน่ะ แต่ของบริษัทใหญ่ๆ รวยๆ ??? จากคุณ : ไม่แปลกใจหรอก - [ วันวิสาขบูชา 18:19:34 A:118.174.69.82 X: TicketID:154604 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เอามาให้อ่านเพิ่มครับ ดูรูป rep นี้เป็นตัวอย่างประกอบนะครับ เอามาจาก http://www.prt.kmutt.ac.th/My%20web%20graphic%20on%20package/s5.htm จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ วันวิสาขบูชา 21:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ลืมรูปซะงั้น จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ วันวิสาขบูชา 21:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ส่วนประกอบบนบรรจุภัณฑ์ A. ชื่อร่วมหรือเครื่องหมายร่วม (collective mark) B. ตราสินค้า (brand name)     - การตั้งชื่อไม่ควรเกิน 3 พยางค์ เป็นคำง่ายๆ จำได้แม่น มีเอกลักษณ์ และสื่อถึงตัวสินค้า     - การตรวจสอบ (ห้ามตั้งชื่อซ้ำกับผู้อื่น)     - การออกแบบตรา สื่อถึงตัวสินค้าง่ายต่อการอ่านจดจำได้ง่าย (ลวดลายไม่ซับซ้อน) C. ชื่อผลิตภัณฑ์ (product name) D. จุดขาย ข้อความประชาสัมพันธ์ หรือบรรยายสรรพคุณของสินค้า รายละเอียดสินค้า ข้อบ่งใช้หรือวิธีบริโภค E. ขนาดและการบรรจุ      เป็นระบบเมตริก ถ้าเป็นอาหารผง แห้ง หรือก้อนให้แสดงน้ำหนักสุทธิ ส่วนของเหลวให้แสดงเป็นปริมาตรสุทธิ และอาหารในภาชนะบรรจุที่ปิดสนิท ถ้าแยกเนื้ออาหารออกจากน้ำได้ให้แสดงน้ำหนักอาหารด้วย F. ข้อมูลทางโภชนาการ (สำหรับผลิตภัณฑ์อาหาร)      แสดงรายละเอียดของข้อมูลโภชนาการของอาหารนั้นๆ บนฉลากในรูปของชนิด และปริมาณของสารอาหารอยู่ภายในรูปแบบเดียวกัน เรียกว่า ข้อมูลโภชนาการ และยังรวมถึงการใช้ข้อความกล่าวอ้างทางโภชนาการ เช่น โปรตีนสูงเสริมวิตามินซี เป็นต้น     - ข้อมูลโภชนาการที่ต้องระบุ ได้แก่ ชนิดสารอาหาร ปริมาณสารอาหาร     - ประโยชน์ของฉลากโภชนาการ ได้แก่ ช่วยให้ผู้บริโภคเลือกซื้ออาหารและเลือกบริโภคให้เหมาะสมกับความต้องการ หรือภาวะทางโภชนาการของแต่ละคน เปรียบเทียบเลือกซื้อผลิตภัณฑ์อาหารชนิดเดียวกัน เป็นต้น     - ข้อมูลที่ต้องแสดงบนฉลากโภชนาการ          1. ข้อมูลที่บังคับ คือข้อมูลสารอาหาร ที่มีความสำคัญสำหรับคนไทย ได้แก่ ปริมาณพลังงานทั้งหมด คาร์โบไฮเดรต โปรตีน วิตามิน เกลือแร่ สารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อระบบทางเดินอาหาร          2. ข้อมูลที่ไม่บังคับ ได้แก่ วิตามิน และเกลือแร่อื่นๆ แต่ต้องระบบต่อท้ายจากเหล็ก และเรียงจากมากไปหาน้อย          3. อาหารที่ต้องแสดงบนฉลากโภชนาการ ได้แก่ อาหารที่มีการกล่าวอ้างทางโภชนาการ อาหารที่มีการใช้คุณค่าทางโภชนาการ อาหารระบบกลุ่มผู้บริโภค เป็นต้น          4. สินค้าที่ต้องมีฉลากโภชนาการ ได้แก่ ผลิตภัณฑ์นมผงสำหรับเด็ก ผลิตภัณฑ์อาหารเสริม ผลิตภัณฑ์นมสดพร่องมันเนย ผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มบำรุงร่างกาย G. คำเตือน หรือ ข้อควรระวังในการบริโภค      ตัวอักษรขนาดไม่เล็กกว่า 2 มม. และคำเตือนตามที่กำหนดสำหรับผลิตภัณฑ์บางประเภท เช่น เครื่องดื่มที่มีคาเฟอีน อาหารที่ว่านหางจระเข้ สุรา เป็นต้น H. สัญลักษณ์รับรองคุณภาพ เช่น FDA รวมถึงรหัสแท่ง (barcode) อย. เป็นต้น     - รหัสแท่ง คือ หมายเลขประจำตัวของสินค้าที่แปลงเป็นสัญลักษณ์แท่งสีเข้มสลับสีอ่อน ซึ่งมีความกว้างแตกต่างกัน เพื่อให้การอ่านสัญลักษณ์ทางอิเล็กทรอนิกส์ทำได้อย่างสะดวก รวดเร็ว แม่นยำ และสามารถทำได้ ณ จุดใดก็ตามที่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นจุดขาย จุดรับสินค้า หรือคลังสินค้า (จะกล่าวอธิบายในบทที่ 4)     - อย. ย่อมาจาก “สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา” ผลิตภัณฑ์ใดที่มีสัญลักษณ์ นี้พร้อมเลขสารบบอาหารอยู่บนฉลาก เป็นการแสดงเพื่อให้ผู้บริโภคสามารถวางใจได้ว่า กระบวนการผลิตและคุณภาพของผลิตภัณฑ์นั้นได้ผ่านเกณฑ์มาตรฐานความปลอดภัย จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุขเรียบร้อยแล้ว ทำอย่างไรจึงใช้ อย. ได้          1. เครื่องหมาย บนฉลากผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูปนั้น ต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบมาตรฐานสถานที่และการผลิต ตามเกณฑ์วิธีการที่ดีในการผลิตอาหาร (GMP : Good Manufacturing Practice)          2. จากนั้นยังต้องผ่านการตรวจสอบคุณภาพของผลิตภัณฑ์ ภาชนะบรรจุ และการแสดงฉลาก โดยขอยื่นขึ้นทะเบียนตำรับอาหารเป็นรายผลิตภัณฑ์ (ยกเว้นผลิตภัณฑ์ในกลุ่มอาหารทั่วไป เช่น น้ำตาล แป้ง ข้าวสาร ไม่ต้องยื่นขอ) และขออนุญาตใช้ฉลากอาหาร          3. หากผ่านมาตรฐานก็ได้รับ เลขสารบบอาหาร (อย.) ประกอบด้วยตัวเลข 13 หลัก ซึ่งจะแสดงข้อมูลเกี่ยวกับสถานประกอบการ (X) และผลิตภัณฑ์ (Y) ดังนี้ จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ วันวิสาขบูชา 21:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 54 1. XX แสดงถึงจังหวัดที่ตั้งของสถานประกอบการ          2. X แสดงสถานะของสถานประกอบการ และหน่วยงานที่อนุญาต             เลข 1-2 หมายถึงผู้ผลิต เลข 3-4 หมายถึงผู้นำเข้า และเลขคี่อนุญาตโดย อย. เลขคู่อนุญาตโดย จว.          3. XXX แสดงเลขที่ใบอนุญาตหรือเลขประจำสถานที่ผลิต          4. XX ปี พ.ศ. ที่ได้รับอนุญาต          5. Y หน่วยงานที่อนุญาตผลิตภัณฑ์นั้น เลข 1 อนุญาตโดย อย. เลข 2 อนุญาตโดย จว.          6. YYYY เลขลำดับที่ของผลิตภัณฑ์ของสถานประกอบการนั้นๆ ที่ได้รับอนุญาต“ระยะเวลาในการยื่นขอ หากข้อมูลความปลอดภัยและเอกสารหลักฐานครบถ้วน น่าจะแล้วเสร็จใน 16 วันทำการ หากต้องแก้ไขหรือส่งเอกสารเพิ่มเติม อาจต้องใช้เวลาเพิ่มขึ้น 20 วันทำการหรือมากกว่านั้น รายละเอียดขั้นตอนและเอกสารประกอบการขออนุญาตสามารถดูเพิ่มเติมได้ที่ www.fda.moph.go.th” I. ผู้ผลิต/จัดจำหน่าย      โดยระบุคำว่า “ผลิตโดย” หรือ “นำเข้าและจัดจำหน่ายโดย” และในกรณีอาหารนำเข้าให้แสดงชื่อประเทศผู้ผลิตด้วย นิยมไว้ตำแหน่งตรงข้ามกันกับด้านหน้าของบรรจุภัณฑ์ เพราะว่าเป็นจุดที่ไม่ต้องแสดงให้เห็นเด่นชัดมากนัก J. วันผลิต/วันหมดอายุ หรือควรบริโภคก่อน      โดยมีคำว่า “ผลิต” หรือ “หมดอายุ” หรือ “ควรบริโภคก่อน” กำกับ     - อาหารที่เก็บได้ไม่เกิน 90 วัน ให้แสดงวันเดือนปีที่ผลิต หรือ     - อาหารที่เก็บได้เกิน 90 วัน ให้แสดงเดือนปีที่ผลิต หรือ วันเดือนปีที่หมดอายุ/ควรบริโภคก่อน     - อาหารที่กำหนดให้ต้องแสดงวันเดือนปีที่หมดอายุ เช่น นมเปรี้ยว นมพาสเจอร์ไรส์ ขนมปัง ผลิตภัณฑ์นมพาสเจอร์ไรส์ จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ วันวิสาขบูชา 21:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ควรรู้     1. อาหารที่มีเนื้อที่ของฉลากทั้งแผ่นน้อยกว่า 35 ตารางเซนติเมตร ให้แสดงส่วนประกอบของอาหารไว้ที่หีบห่อได้โดยไม่ต้องแสดงที่ฉลาก     2. อาหารที่มีการกล่าวอ้างทางโภชนาการ หรือระบุกลุ่มผู้บริโภคในการส่งเสริมการขายต้องแสดงฉลากโภชนาการด้วย     3. สำหรับอาหารทั่วไป (กลุ่ม 4) กำหนดให้แสดงชื่ออาหาร ชื่อและที่ตั้งของผู้ผลิตหรือนำเข้า ปริมาณสุทธิ วันเดือนปีที่ผลิต/หมดอายุ/ควรบริโภคก่อน ***สงสัยว่า criteria ของใส้กรอกมันเข้าที่ ข้อควรรู้ 1 รึป่าว เลยไม่จำเป็นต้องแสดงฉลาก ยังไงวานผู้รู้ตอบผมทีนะครับ *** จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ วันวิสาขบูชา 21:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ISO เป็นมาตรฐานการจัดการต่างๆครับ ไม่ค่อยเกี่ยวกับตัวผลิตภัณฑ์หรือสินค้าโดยตรงครับ สิ่งที่คุณเจไดเขียนนั้นคงจะเขียนสนุกๆมากกว่าครับ เพราะมาตรฐานการผลิตจริงๆของ ผารผลิตอาหารของบริษัทใหญ่ๆนั้น ความสะอาดและคุณภาพ(ณ ระดับราคาของสินค้านั้นๆ)มาเป็นอันดับ 1 ครับ ในฐานะคนที่เคยอยู่ในวงการอยากบอกว่าในพื้นที่การผลิตจริงๆ ส่วนใหญ่จะสะอาดกว่าครัวที่บ้านของเราอีกครับ เช่น พื้น จะมีพนักงานคอยถูพื้นและทำความสะอาดตลอดเวลา (ตลอดเวลาจริงๆ) พนักงา่น ก่อนจะเข้าไปในพื้นที่การผลิตต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างแอลกอฮอร์ เรียกว่าขั้นตอนเยอะจนรำคาญเลย เพราะฉะนั้นว่าจะดูกันที่คุณภาพสินค้ากับความสะอาด บริษัทใหญ่ๆยังไงก็มั่นใจได้มากกว่าแน่นอน แต่เรื่องราคานั้นเป็นเหตุผลทางการตลาดครับจะแพงจะถูกก็ว่ากันไปตามกลไล ที่ว่าบริษัทใหญ่นั้นเส้นใหญ่ ใช้กำลังภายในเยอะนั้น เป็นเรื่องจริงครับ แต่เขาไม่เอามาใช้ในเรื่องแบบนี้ครับ บริษัทใหญ่ๆจะทำตามข้อกฎหมาย ข้อบังคับซะเป็นส่วนใหญ่ ครับ แต่เขาจะไปใช้กำลังภายใน ในการออกกฎให้เอื้อประโยชน์กับเขาเลย เรียกว่า ใช้พลังในเรื่องใหญ่ๆ ดีกว่าจะเอามาทำเรื่องเล็กๆน้อยๆ จากคุณ : AppLePie81 - [ 20 พ.ค. 51 12:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาสนับสนุนความคิดที่ว่า หัวใจของการทำอาหารเพื่อจำหน่ายคือ ความอร่อย ครับ อาหารที่มีสิ่งปลอมปน พวกเนื้อเน่า หรือเนื้อไม่ได้คุณภาพ หรือแป้ง อะไรพวกนี้ รสชาติที่ได้ มันก็จะไม่แซ่บไม่นัวร์ ไม่อร่อยติดปากจนขายได้ติดตลาดอย่างทุกวันนี้หรอกครับ เหมือนกับแกงถุงที่ขายอยู่ที่ตลาดปากซอยนั่นแหละ ร้านที่ทำอาหารสะอาด ใช้ส่วนผสมมีคุณภาพ มันก็จะให้รสชาติที่ดีกว่าอย่างเห็นได้ชัดครับ และยิ่งบริษัทใหญ่ ๆ แล้ว เค้าไม่เอาตัวมาเสี่ยงกับเรื่องคุณภาพแบบนี้หรอก เสียหายมิใช่น้อย อาจมีที่หลุด ๆ แต่บรรยากาศแบบที่คุณเจไดเล่ามา มันดูจะเป็นไปได้ยากน่ะครับ (แต่ผมก็เคยเจอซาลาเปาบูดในเซเว่นนะ แต่ก็รู้ว่ามันคนละเรื่องกับคุณภาพสินค้า) จากคุณ : คนไทยในต่างมุม - [ 20 พ.ค. 51 15:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 58 หยิบน้ำปลายี่ห้อหนึ่งมาดู ปลา75% เกลือ24% น้ำตาล1% น้ำอยูู่ไหนฟะ แล้วก็ไม่เห้นมีปลาในขวดเลย จากคุณ : donutpla2 - [ 20 พ.ค. 51 16:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อืม เราก็ไม่เคยสังเกตเหมือนกันแฮะ จากคุณ : รักจังเมืองไทย - [ 20 พ.ค. 51 19:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 60 VOTE จากคุณ : น้องหมาตัวนั้น - [ 20 พ.ค. 51 20:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ถ้า จขกท อยากจะร้องเรียน ก็ควรแวะไปถามห้องศาลาประชาคม ก่อนจะดีไหม หรือไม่ก็สามารถโทรสอบถามกับ สคบ ได้เลย ดิฉันไม่ได้ศึกษา กฎหมาย เรื่องนี้อย่างละเอียด ขนาดอ่านจากความเห็นด้านบนยังไม่สามารถอดทนอ่านได้หมดเลยค่ะ กฎหมาย บางครั้งเราก็ต้องดูด้วยว่า หากทำผิด จะมีบทลงโทษอย่างไร บางครั้งบทลงโทษไม่เหมาะสม ก็จะไม่สามารถคุ้มครองผู้บริโภคได้เลย เช่น เรื่องการเลี่ยงบาลีของผู้ประกอบการ เป็นต้น (แต่ไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้นี้นะคะ...อย่างที่บอกว่า ไม่ทราบกฎหมายนี้อย่างละเอียด) ส่วนเรื่องที่ว่า ไส้กรอก ทำมาจากกระดูกนั้น....ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดเลยค่ะ มันจริง 100% (กระดูกเป็นส่วนประกอบหนึ่ง ของไส้กรอก ซึ่งขึ้นอยู่กับประเภทของไส้กรอกด้วย ....มีทั้งกระดูกแข็ง, กระดูกอ่อน) จากคุณ : รัตน์ - [ 20 พ.ค. 51 20:48:00 A:203.121.167.241 X: TicketID:169779 ]

ความคิดเห็นที่ 62 วันนี้ไปกิน ก๋วยเตี๋ยว ร้านหนึ่งมา อื้อหือ พริก น้ำตาล ไม่มีช้อนแยก เอาไอ้ช้อนที่อยู่ใน ขามก๋วยเตี๋ยวเนี่ยแหละ ตัก ไม่อยากจะคิดผ่านมากี่คนแล้ววะ เชื้อราขนาดไหน แล้วน้ำส้ม ก็นะ ใส่ขวดน้ำปลา น่ากลัวมาก แล้วขวดน้ำปลาเนี่ยแหละทีเด็ด ตรา หน่อXX หันไปดูส่วนประกอบ กากปลาไส้ตัน XX% น้ำตาล XX เกลือ XX% น้ำที่ผ่านกระบวนการผลิตโมโนโซเดียมกลูตาเมต XX% เครื่องปรุงแต่ละอย่าง น่ากลัวมาก แต่มีดีอย่างเดียวคืนถูก พิเศษ 15 บ. ได้เพียบเลย สรุปกินแบบไม่ปรุง และกินครั้งเดียวพอ -_-" จากคุณ : Overmoon - [ 20 พ.ค. 51 22:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ู^ ^ ^ อันนั้นเค้าเรียกน้ำปลาผสมครับ กฏหมายอนุญาตให้ใช้ส่วนประกอบพวกนี้ได้อยู่ กากปลาไส้ตัน  ได้มาจากการหมักปลาไส้ตันเป็นน้ำปลา  พอเค้าช้อนออก  มันก็ได้กาก โปรตีนยังเหลือ  ก็เลยเอาไปทำน้ำปลาราคาถูกได้ ส่วนน้ำที่เหลือจากกระบวนการผลิต MSG เค้าเรียกว่า BX ครับ   สีมันดำๆ  รสเค็มๆมันๆ   อันนี้กฏหมายก็อนุญาตครับ(แต่จะกินมั้ย?) จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 21 พ.ค. 51 00:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เดี๋ยวประเด็นหลักตกไปหรอก ประเด็นหลักในที่นี้คือ อาหารที่ไ่ม่แจ้งรายละเอียดนี่นา บางคนเข้ามาบอกว่า ไม่เป็นไร หมูแน่นอน ไม่เป็นไร ไม่ผสมแป้งมากหรอกฯลฯ ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ อาหารที่ไม่แจ้งรายละเอียด ควรจะร้องเรียนนะคะ จากคุณ : pankee - [ 21 พ.ค. 51 01:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ฉลากไม่เคลียร์แบบนี้ เมล็ดฟักทองตรามือก็เป็นนะครับ แบบที่ซองละถูกๆอะ สีเหลืองๆใสๆ ส่วนประกอบ  เมล็ดฟักทอง เกลือ  อื่นๆ  ไอ้อื่นๆเนี่ยมันคืออะไรฟะ ทั้งๆที่เมล็ดฟักทองตรามือซองสีขาวดูดีขึ้นมาหน่อย มีส่วนประกอบแค่เกลือกับเมล็ดฟักทอง บ่นไปแต่ก็กินนะ เหอๆ จากคุณ : Desolation Angel - [ 21 พ.ค. 51 08:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ตอบ 58 หยิบน้ำปลายี่ห้อหนึ่งมาดู ปลา75% เกลือ24% น้ำตาล1% น้ำอยูู่ไหนฟะ แล้วก็ไม่เห้นมีปลาในขวดเลย +++ เขาเอาส่วนผสมข้างต้นหมักจนได้ที่และกรองได้น้ำปลาค่ะ จากคุณ : เมี๊ยวหง่าว - [ 21 พ.ค. 51 10:19:02 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่อร่อยสู้ของกรมปศุสัตว์ไม่ได้อร่อยกว่าเยอะ จากคุณ : ขุมบาว - [ 21 พ.ค. 51 13:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เห็นคนทำไส้กรอกเล่าให้ฟังว่า เนื้อที่เอามาทำไส้กรอกเป็นเนื้อหมูติดมันมากๆ ไม่ใช่เนื้อล้วน ๆ ถ้าเนื้อล้วน ๆ มันจะแข็งไม่น่ากิน จากคุณ : kasimasi - [ 21 พ.ค. 51 17:35:22 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คคห.68 คือเค้าจะแยกเป็นส่วนครับ  แล้วชั่งน้ำหนักใส่ตามสูตร คือ เนื้อแดงก็ส่วนนึง ไขมันไปเลยส่วนนึง  อัตราเนื้อต่อมัน  จะมากจะน้อย  ก็แล้วแต่สูตรครับ   ถ้าค๊อกเทล  เนื้อแข็งๆ ก็ใส่มันกับน้ำน้อยหน่อย  เนื้อแดงมากหน่อย (บางทีเค้าก็เติมพวกสาร binder ช่วย) ถ้าเป็นพวกเวียนนาที่นุ่มๆ  ก็ใส่มันเยอะกว่าหน่อยนึง  เติมน้ำเพิ่มอีกหน่อยนึง พวกมัน(มันหมู ...ไม่ใช่พวกเขาเหล่านั้น)   มันจะทำให้เกิดลักษณะเด้งๆนุ่มๆตอนที่มันสุกแล้วครับ ไส้กรอกนีี่  ช่วงที่ตีผสมก่อนทำสุก  มันก็คืออิมัลชั่นดีๆนี่เองครับ โดยเป็นอิมัลชั่นระหว่างน้ำกับน้ำมัน   มีโปรตีนจากเนื้อแดงเป็นอิมัลซิไฟเออร์ (เป็นสาเหตุที่ทำให้ไส้กรอกแพงๆ   ก็ต้องใช้เนื้อแพงๆทำด้วยเพราะโปรตีนจากเนื้อแดงจะมีคุณภาพดีกว่า) ส่วนพวกที่ ราคาถูกมาหน่อย  เค้าอาจจะไม่ได้ใช้เนื้อแดงเยอะมาก  หรือได้เนื้อคุณภาพต่ำมาใช้  เค้าก็แก้ปัญหาเรื่องของความนุ่ม  ความเหนียว  ความเด้งของไส้กรอกลูกชิ้น  โดยการเติมสารต่างๆ ถ้าแพงหน่อยก็พวก โปรตีนสังเคราะห์จากถั่วเหลือง  พวกนี้นี่   ถ้าผสมดีๆละก้อ  ดูไม่ออกเลยครับว่าแอบใส่ตอนไหน   สภา่พมันใกล้เคียงกับเนื้อมากๆ  จะต่างก็แค่รสชาติอ่ะ   คุณสมบัติในการจับน้ำนี่  ดีกว่าเนื้อด้วยซ้ำไปครับ (เคยเห็นขาหมูเจมั้ยครับ  ประมาณนั้นแหล่ะ) แต่ราคาก็โปรตีนถั่วพวกนี้มันก็แพงใช้ได้เลย (เมื่อนานมาแล้วราคาตัวเกรดสูงสุดนี่  แพงกว่าเนื้อหมูประมาณ 1. 5 - 2 เท่าครับ  ตอนนี้ไม่แน่ใจเหมือนกัน) ราคากลางๆก็พวกโปรตีนนม (เคยเห็นไส้กรอกหอมๆสีชมพูไม้ละ 5 บาทมั้ยครับ?  นั่นแหล่ะ  เค้าใส่โปรตีนนมทดแทนโปรตีนจากเนื้อแดง) ถ้าตัวไม่สกัดกลิ่นออกก็ถูกหน่อย  แต่คนกินที่ไม่ชอบบางคนก็จะบ่น ...ตูจะกินไส้กรอกหมู  ...ไม่ใช่โรตีนะเฟ้ย -*- ถูกสุดๆ  ก็แป้งครับ  แต่เนื้อไส้กรอกลูกชิ้นที่ใส่แป้งเยอะเกิน   มันก็ไม่ค่อยได้เรื่องแบบที่บ่นๆกันนั่นแหล่ะ เพราะจริงๆแล้วแป้งมันไม่ได้ไปมีอะไรเกี่ยวข้องกับระบบอิมัลซิไฟเออร์ซักเท่าไหร่หรอกครับ  มันแค่จับน้ำแล้วพองๆตอนสุกแค่นั้นแหล่ะ ส่วนพวกที่ไร้คุณธรรมก็  บอแร็กซ์สิครับ  กรอบดี! ส่วนที่ว่าเค้าใส่กระดูกกันมั้ย  ? พวกลูกชิ้นโหลยโท่ย  เค้าก็บดกระดูกใส่โลด  เพิ่มน้ำหนัก  จะได้ขายได้เยอะๆ (เคยเจอกระดูกไก่เป็นชิ้นเลยง่าาาาา) แต่ถ้ายี่ห้อที่ทำดีๆ(มีหลายยี่ห้อเหมือนกันนะ)  เค้าก็เลาะเอ็นหรือกระดูกอ่อนมาใส่ครับ  กรอบๆเด้งๆดี อา...ผมก็ชอบกินแบบไม้ละสิบบาท  ลูกเล็กๆ  ย่้างใส่เตาไฟฟ้า ที่ขายตามห้างนะครับ เจอทีซื้อซะห้าหกไม้  เดินห้างไป  แทะลูกชิ้นไป  สุดยอดอร่อยเหาะ! แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 21:39:12 จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 21 พ.ค. 51 21:27:50 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เพิ่งซื้อ มาเลยเนี้ยะ อร่อยสุด ก็ต้อง คอกเทลชีท นี่แหล่ะ ใส่มาม่า สุดยอด จากคุณ : chosen - [ 21 พ.ค. 51 22:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เน้นๆ กับส่วนประกอบ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 22:26:11 จากคุณ : chosen - [ 21 พ.ค. 51 22:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ข้างท้าย ไม่มีอะไรเพิ่มเติม จากคุณ : chosen - [ 21 พ.ค. 51 22:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ไม่รู้เป็นไง มายองเนส ของ 7/11 อร่อยกว่าที่อื่นทุกที่ มายองเนส ของ 7/11 รู้สึกจะของเบสฟู้ด แต่ทำไม เจ้ามายองเนสนี่ ถึงไม่มีขายทั่วไป จากคุณ : chosen - [ 21 พ.ค. 51 22:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 74 #73 ซอสทั้งหมดใน 7-11 ใช้ของ shoice ซึ่งเป็นแบนด์ของตัว CP เองมีขายทั่วไป ต้องลองหาดู แล้วมีหลายรส แต่ไม่รู้ว่าพวกรสต่างๆขายทั่วไปรึเปล่า ส่วนผสมต่างๆในไส้กรอกก็แล้วแต่สูตรครับ เช่น สโมกกี้ไบท์ ใน 7-11 เซลล์จะเรียก HDEB เป็นเนื้อหมูผสมไก่ ส่วน HDE จะเป็นหมูล้วน พวกนี้จะเป็นของเกรด A ไม่มีแป้งผสมนะครับ เกรด B ก็จะเป็นของที่ขายทั่วๆไป จะมีแป้งผสมตามส่วน เกรด C จะเป็นพวกที่มีกลิ่นต่างๆ เช่นไส้กรอกนมสด ไส้กรอกกลิ่นวนิลลา พวกนี้แป้งเยอะมากครับ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 23:37:08 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 23:29:36 จากคุณ : อาร์ตจัง (giggsmay) - [ 21 พ.ค. 51 23:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 75 คห 69  นี่เลขสวย แล้วยังได้ความรู้อีกนะนี่ เยี่ยม !!! จากคุณ : GreenEyes - [ 22 พ.ค. 51 00:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 76 คคห.74 แสดงว่ารหัสพวก  HDE.. ที่อยู่บนป้ายราคาสินค้าจากซีพีบางตัว  มันคือรหัสชนิดสินค้าใช่มั้ยครับ ...มันเป็นอักษรปริศนาที่ค้างคาใจอยู่ตั้งนาน  อิอิ จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 22 พ.ค. 51 01:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ส่วนผสมแต่ละlotคงไม่เท่ากันมั้งคะ แล้วแต่ฤดูกาล 555 คห 69 ไส้กรอกนีี่  ช่วงที่ตีผสมก่อนทำสุก  มันก็คืออิมัลชั่นดีๆนี่เองครับ ^ ^ ^ ^ พูดซะนึกภาพตามเลย  คงไม่กินไปอีกนานเลย อยากจะอ้วกจัง-*- เมื่อก่อนตอนเรียนกินทุกวันเลย เวียนนาไก่ เด้งดึ๋งๆ หยึ๋ย สยองเลย จากคุณ : Filmmy - [ 24 พ.ค. 51 00:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 78 #76 เป็นรหัสสินค้าครับ HDE=ไส้กรอกรมควัน จากคุณ : อาร์ตจัง - [ 24 พ.ค. 51 13:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 79 # 11 ภาคต่อโรงงานใส้กรอกนรก... เจใดหนุ่มในเดือนถัดมา กำไรจากไส้กรอก 1 ตันที่เขาทำได้อย่างเทน้ำเทท่า ทำให้เจใดหนุ่มได้ตระหนักขึ้นมาว่า " ไม่ว่าจะเนื้ออะไรก็สามารถทำใส้กรอกอร่อยๆได้ในต้นทุนเพียงน้อยนิด " วันถัดมาเจใดหนุ่มสั่งคนงานรวบรวมหนู ซากหนู หมาจรจัด รวมทั้งแมวจรจัดเท่าที่จะจับได้ ใส่ลงเครื่องบดเพื่อทำใส้กรอก ที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุดคือ กลุ่มเจใดได้ตระเวนรถใล่จับขอทานข้างถนน ที่พิการ บ้างก็ตาบอด ไร้ทางสู้ ขึ้นรถ อ้างว่าเป็นตำรวจ แล้วนำพวกเข้าเหล่านั้นโดนลงเครื่องบดทั้งเป็นเหมือนเป็นผัดปลา .... ครึดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!....อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคค!!!! เสียงร้องโหยหวนของขอทานที่ปนกับเหล่าสุนุขหมาแมวหนูจิ้งจกตุ๊กแกแลถึงทุกอย่างที่หาได้ ค่อยๆเงียบลง และได้เนื้อบดสีแดงเลือดอันหอมหวลถูกใจเจใดหนุ่มเป็นอย่างมาก... เจใดหนุ่มนำนิ้วชี้ตวัดที่เศษเนื้อบดที่รวมกันขึ้นมาเลียด้วยความหิวโหย...ซี๊ดดดดดด....มันช่างอร่อยเลิศเลอเหลือเกิน... ใส้กรอกเซวุ่นของเจใดขายดีเป็นเทน้ำเทท่าจากส่วนผสมที่น่ากลัวเหล่านี้ปนเปกัน จนออเดอร์มามากเกิน... ตอนนี้เจใดหนุ่มกำลังวางแผนจับพวกเที่ยวกลางคืนหรือคนเมา มาทำใส้กรอกบ้างแล้ว....หึหึหึ ระวังให้ดีดี เอื่อกกกก... จากคุณ : ปอมซัง - [ 24 พ.ค. 51 20:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 80 คห 78 ครับ.. ขอชี้แจงว่าไส้กรอกแทบทุกชนิดก็คือ การทำให้เป็นอิมัลชั่นคับ เพื่อให้ส่วนของ น้ำและน้ำมันเป็นเนื้อเดียวกันได้เนื้อไส้กรอกที่เนียน น่ากิน สังเกตอิมัลชั่นง่ายๆโดยการกัดคับ กัดปุ๊บรู้สึกฉ่ำๆน้ำ แสดงว่าอุ้มน้ำได้มาก เป็นอิมัลชั่นที่ดี ลองสังเกตเนื้อที่รอยกัดก็ได้คับ มันจะเปนรูเล็กๆ ซึ่งมันคือน้ำมันที่แทรกอยู่ใรไส้กรอก เมื่อกัดแล้วน้ำมันก็จะออกมา ทำให้รู้สึกฉ่ำๆ อร่อยคับ... จากคุณ : พอรู้บ้าง - [ 25 พ.ค. 51 00:08:24 A:202.183.232.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 แล้วยี่ห้ออื่นเป็นไงเหรอคับ เขียนระบุอะไรมั่ง จากคุณ : nisas - [ 25 พ.ค. 51 10:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คอกเทลชีส เค็ม มากๆ เค็มกว่ายี่ห้ออื่น ว่าแต่ มีใครไปแจ้งยัง จากคุณ : แมวไม่กินปลา - [ 25 พ.ค. 51 13:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ไส้กรอกเป็นอาหารประเภท "ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์" ค่ะ ตามกฏหมายแล้วเค้ายกเว้นให้อาหารกลุ่มนี้ไม่ต้องแจ้งส่วนประกอบได้ค่ะ http://www.qmaker.com/fda/new/images/cms/top_upload/1143280545_ntf243-2544.pdf ที่ยกเว้นน่าจะเป็นส่วนประกอบมักจะเป็นเนื้อสัตว์ 100% ค่ะ แต่เวลาผู้ผลิตเค้าผลิตจริงๆจะใส่อะไรบ้างก็ไม่รู้เนอะ จากคุณ : มุบมิบจัง - [ 25 พ.ค. 51 14:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ฟ้องไปเค้าก็ไม่ผิดกฏหมายหรอกค่ะ ของที่จะเอาเข้ามาขายในเซเว่นได้ ส่วนใหญ่ต้องแสดงฉลากถูกกฏหมายอ่ะนะ จากคุณ : มุบมิบจัง - [ 25 พ.ค. 51 14:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ตกลง clear กันแล้วนะครับ ว่าไส้กรอกเป็นอาหารประเภท "ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์" ตาม # 83 จากคุณ : AMIYAMA - [ 25 พ.ค. 51 15:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อ่า... แบบนี้ หมดข้อสงสัยครับ ขอบคุณคุณมุบมิบจังครับ จากคุณ : มนุษย์ถ้ำ - [ 25 พ.ค. 51 18:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 87 แต่ก็อร่อยดีนะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* - [ 26 พ.ค. 51 10:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 88 แล้วจะรู้ได้ไงอ่ะว่า เค้าใส่เปอร์เซนต์ตามที่แจ้งบนผลิตภัณฑ์จริงอ่ะคับ.. จากคุณ : Baritoreca - [ 26 พ.ค. 51 12:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ^ ^ ^ เค้าคำนวณคร่าวๆจากสูตรของไส้กรอกครับ แล้วก็พิมพ์ซองออกมา (ไม่แม่นซักเท่าไรหรอก  เพราะส่วนนึงมันมีเรื่องของความลับทางการค้าด้วย) จากคุณ : ไม่งงครับ ไม่งง - [ 26 พ.ค. 51 13:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ผมว่า น่าจะเป็นจริงตามปอมซัง คห.79 มากกว่าน่าครับ อ่านแล้วทำให้รู้สึกอยากกินขึ้นมาทันทีเลย เย็นนี้ลองซักถุงดีกว่าครับ > < จากคุณ : แง่มๆ น้องหมา 2 ปี - [ 27 พ.ค. 51 14:40:18 A:203.158.158.161 X: TicketID:171894 ]

ความคิดเห็นที่ 91 o_O จากคุณ : กุหลาบหลงเงา - [ 28 พ.ค. 51 03:49:23 ]