ความคิดเห็นที่ 1 เลือก     ข.ไข่  ค่ะ   ^^ จากคุณ : *คุณวรมัน* - [ 21 พ.ค. 51 10:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบแบบหว้ากอแท้ครับ -> ข้อมูลไม่เพียงพอแก่การวิเคราะห์ ตอบแบบเดา => คิดว่าน่าจะจริงนะ แต่ไม่มีเหตุผลสนับสนุน จากคุณ : ชิวตัวเป็นขน - [ 21 พ.ค. 51 11:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โพสท์ผิดกระทู้ กร๊ากกก เบลอๆ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 51 12:52:31 จากคุณ : ZZsassyZ - [ 21 พ.ค. 51 12:51:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นึกว่าแบบกระทู้เก่าๆ ให้หาอุณหภูมินรก จากคุณ : เมษ (ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ) - [ 21 พ.ค. 51 13:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 [๔๓๑] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ ครั้น ภิกษุนั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กัปหนึ่งนานเพียงไร หนอแล ฯ       พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ กัปหนึ่งนานแล มิใช่ง่ายที่จะนับกัปนั้นว่า เท่านี้ปี ฯลฯ หรือว่าเท่านี้ ๑๐๐,๐๐๐ ปี ฯ      ภิ. ก็พระองค์อาจจะอุปมาได้ไหม พระเจ้าข้า ฯ      [๔๓๒] พ. อาจอุปมาได้ ภิกษุ แล้วจึงตรัสต่อไปว่า ดูกรภิกษุเหมือนอย่างว่า นคร ที่ทำด้วยเหล็ก ยาวโยชน์ ๑ กว้างโยชน์ ๑ สูงโยชน์ ๑ เต็มด้วยเมล็ดพันธุ์ผักกาด มีเมล็ดพันธุ์ ผักกาดรวมกันเป็นกลุ่มก้อน บุรุษพึงหยิบเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งๆ ออกจากนครนั้น โดยล่วงไปหนึ่งร้อยปีต่อเมล็ดเมล็ดพันธุ์ผักกาดกองใหญ่นั้น พึงถึงความสิ้นไป หมดไป เพราะความพยายามนี้ ยังเร็วกว่าแล ส่วนกัปหนึ่งยังไม่ถึงความสิ้นไป หมดไป กัปนานอย่างนี้แล บรรดากัปที่นานอย่างนี้ พวกเธอท่องเที่ยวไปแล้วมิใช่หนึ่งกัป มิใช่ร้อยกัป มิใช่พันกัป มิใช่ แสนกัป ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ                                         จบสูตรที่ ๖         จากพระสูตรข้างบนเมื่อผมนำมาคำนวณเป็นปีโดยประมาณว่า หนึ่งกัปมีระยะเวลากี่ปีดังนี้ สมมุติมีกล่องใบหนึ่ง กว้าง 1 โยชน์ ยาว 1โยชน์ และ สูง 1 โยชน์ ในเวลา 100 ปี ให้เอาเมล็ดผักกาด 1 เมล็ด ใส่ลงไปในกล่องนั้น ทำอย่างนี้จนเมล็ดผักกาดนั้นเต็มเสมอเรียบปากกล่อง นั้นละจึงเท่ากับ 1 กัป          วิเคราะห์คำนวณ 1 โยชน์ = 16 กิโลเมตร          ดังนั้นกล่องใบนี้มีปริมาตร = 16X16X16 = 4,096 ลูกบาตกิโลเมตร          ประมานว่า เมล็ดผักกาด มีขนาด .5 มิลลิเมตร          1 กิโลเมตรเทียบเป็นมิลลิเมตรได้ดังนี้ 10X100X1000 = 1,000,000 มิลลิเมตร จะได้  1 กิโลเมตรใช้เมล็ดผักกาดเรียงกัน = (1,000,000)/0.5 = 2,000,000 เมล็ด ดังนั้น 16 กิโลเมตรใช้เมล็ดผักกาดเรียงกัน = 16X2,000,000 = 32,000,000 เมล็ด          ถ้าเป็นปริมาตร คือ กว้าง*ยาว*สูง ต้องใช้เมล็ดผักกาดทั้งหมด คือ 32,000,000X32,000,000X32,000,000 = 32,768,000,000,000,000,000,000 เมล็ด ใน 100 ปี ใส่เมล็ดผักเพียง 1 เมล็ด ดังนั้นต้องใช้เวลาทั้งหมดคือ 32,768,000,000,000,000,000,000X100 = 3,276,800,000,000,000,000,000,000 ปี           1 กัป >= 3.3 X 10**24 ปี จึงได้เวลา 1 กัป ประมาณหรือมากกว่า สามล้านสองแสนเจ็ดหมื่นหกพันแปดร้อยล้านล้านล้าน ปี ประมาณหรือมากกว่า 3.3 X 10**24 ปี       แต่ค่าที่ได้นี้จะไปขัดแย้งกับค่า 1 ปทุมะ ที่เป็นอายุขัยสูงสุดของสัตว์ในอเวจีนรก ซึ่งมีค่าประมาณหรือมากกว่า 2.62 X 10**26 ปี จึงต้องขยับตัวเลข 1 กัปป์ เป็น 1 กัปป์ ประมาณหรือมากกว่า 3.3 X 10**26 ปี จึงดูใกล้เคียงมากกว่า หมายเหตุ ถ้าโลกเราหรือสุริยจักรวาลนี้แตกดับไปแต่ภพของเทวดาหรือภพพรหมบางส่วนและดาวฤกษ์บริเวณใกล้เคียงโดยรอบยังไม่แตกดับไปด้วย ก็ยังไม่นับว่าเป็น 1 กัปป์ ดังนั้น 1 กัปป์อาจหมายความว่าโลกมนุษย์หรือสุริยจักรวาลเกิดและดับไปหลายครั้งแล้วก็เป็นได้ อ่านได้ในเปรียบเทียบจักรวาลพุทธกับสุริยจักรวาลตอนท้าย    หรือกล่าวได้ว่า 1 กปัป์ คือ หน่วยวัด ที่ทุกๆ โลก ทุกๆ จักรวาลที่อยู่ในอาณาบริเวณพุทธเขต บังเกิดขึ้นมาหนึ่งครั้ง และตั้งอยู่ เเละดับไปสลายไป 1 ครั้ง จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องอายุขัยของเหลาเทวดา   อายุขัยของเหล่าเทวดานั้นมีอายุขัยยืนยาวมาก ผมขอตัดบางส่วนของ วิตถตสูตร ที่พระพุทธเจ้าตรงตรัสมาให้ดู                             วิตถตสูตร (บางส่วน เกียวกับอายุขัยเทวดา) .............ฯ           อุโบสถประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ บุคคลเข้าอยู่แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มาก มีความรุ่งเรืองมาก มีความแพร่หลายมาก เพียงไร ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนพระราชา เสวยราชย์ดำรงอิสรภาพและอธิปไตยในชนบทใหญ่ๆ ๑๖ รัฐ มีรัตนะ ๗ ประการมากมาย เหล่านี้ คือ อังคะ มคธะกาสี โกสละ วัชชี มัลละ เจดีย์ วังสะ กุรุ ปัญจาละ มัจฉะ สุรเสนะอัสสกะ อวันตี คันธาระ กัมโพชะ การเสวยราชดำรงอิสรภาพและอธิปไตยของ พระราชานั้น ย่อมไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๖ แห่งอุโบสถที่ประกอบด้วยองค์ ๘ประการ ข้อนั้นเพราะ เหตุไร เพราะราชสมบัติมนุษย์เป็นเหมือนของคนกำพร้าเมื่อเทียบสุขอันเป็นทิพย์        ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๕๐ ปีมนุษย์ เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นจาตุมมหาราช ๓๐ ราตรีโดยราตรีนั้น เป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๕๐๐ ปีทิพย์โดยปีนั้น เป็นประมาณอายุของ เทวดาชั้นจาตุมมหาราช ..........ฯ         ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๑๐๐ ปี มนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นดาวดึงส์ ๓๐ ราตรี โดยราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่งพันปีทิพย์โดยปีนั้น เป็นประมาณ อายุของเทวดาชั้นดาวดึงส์ ........ฯ          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๒๐๐ ปีมนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นยามา ๓๐ ราตรีโดย ราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๒,๐๐๐ปีทิพย์โดยปีนั้น เป็นประมาณ ของอายุเทวดาชั้นยามา .......ฯ           ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๔๐๐ ปีมนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นดุสิต ๓๐ ราตรีโดย ราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๔,๐๐๐ ปีทิพย์โดยปีนั้น เป็น ประมาณอายุของเทวดาชั้นดุสิต .......ฯ          ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๘๐๐ ปีมนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นนิมมานรดี ๓๐ ราตรี โดยราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๘,๐๐๐ ปีทิพย์โดยปีนั้น เป็น ประมาณอายุของเทวดาชั้นนิมมานรดี ......ฯ         ดูกรภิกษุทั้งหลาย ๑,๖๐๐ ปีมนุษย์เป็นคืนหนึ่งวันหนึ่งของเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัตตี ๓๐ ราตรีโดยราตรีนั้นเป็นเดือนหนึ่ง ๑๒ เดือนโดยเดือนนั้นเป็นปีหนึ่ง ๑๖,๐๐๐ ปีทิพย์โดยปีนั้น เป็นประมาณอายุของเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัตตี .....ฯ        บุคคลไม่พึงฆ่าสัตว์ ไม่พึงถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ให้ พึง เว้นจากเมถุนธรรม อันมิใช่ความประพฤติของพรหม ไม่พึง พูดเท็จ ไม่พึงดื่มน้ำเมา ไม่พึงบริโภคอาหารในเวลาวิกาล ในราตรี ไม่พึงทัดทรงดอกไม้และของหอม พึงนอนบน เตียง บนแผ่นดิน หรือบนเครื่องลาดด้วยหญ้า บัณฑิต ทั้งหลายกล่าวอุโบสถ ๘ ประการนี้แล ที่พระพุทธเจ้าผู้ถึง ที่สุดแห่งทุกข์ทรงประกาศแล้ว ............................. ฯ                              จบสูตรที่ ๒        เมื่อนำมาเปรียบเทียบเป็นปีกับมนุษย์โลกได้ดังนี้            อายุขัยของเทวดาเทียบกับปีของมนุษย์โลก  หนึ่ง 1 ปีทิพย์ของสวรรค์แต่ละชั้น เท่ากับ 360 วันทิพย์ของสวรรค์แต่ละชั้น ชั้นจาตุมีอายุ 500 ปีทิพย์ 1 วันทิพย์ เท่ากับ 50 ปีโลกมนุษย์ ดังนั้นเท่ากับ 500X360X50 = 9,000,000 ปี ชั้นดาวดึงส์ " " 1000  " "  1       " "         100                            " " เท่ากับ 36,000,000 ปี ชั้นยามา     " " 2000  " "  1       " "         200                           " " เท่ากับ 144,000,000 ปี ชั้นดุสิต      " " 4000  " "  1       " "         400                           " " เท่ากับ 576,000,000 ปี ชั้นนิมมา    " " 8000  " "  1       " "         800                         " " เท่ากับ 2,304,000,000 ปี ชั้นปรมิน  " " 16000  " "  1        " "      1600                         " " เท่ากับ 9,216,000,000 ปี จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องอายุขัยของสัตว์อเวจีนรก 1 ปทุมะ    ผมขอยกพระสูตรบางส่วน จากเรื่องพระโกกาลิ ดังนี้     ......  ครั้นพอล่วงราตรีนั้นไป พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกร ภิกษุทั้งหลาย เมื่อคืนนี้ เมื่อปฐมยามล่วงไปแล้ว ท้าวสหัมบดีพรหม มีรัศมีอัน งามยิ่ง ทำวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างไสว เข้ามาหาเราถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืน อยู่ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กล่าวกะเราว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โกกาลิกภิกษุมรณภาพแล้วอุบัติในปทุมนรก เพราะจิตคิดอาฆาตในพระสารีบุตร และ พระโมคคัลลานะ ท้าวสหัมบดีพรหม ครั้นกล่าวดังนี้แล้ว กระทำประทักษิณ แล้ว ได้อันตรธานหายไปในที่นั้นเอง ฯ [๓๘๖] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว ภิกษุรูปหนึ่งได้ทูลถาม พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ประมาณอายุในปทุมนรกนานเพียงใด พระเจ้าข้า ฯ       พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ ประมาณอายุในปทุมนรกนานนัก การนับประมาณอายุในปทุมนรกนั้นว่า เท่านี้ปี เท่านี้ร้อยปี เท่านี้พันปี หรือว่า เท่านี้แสนปี ไม่ใช่ทำได้ง่าย ฯ     ภ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระองค์สามารถจะทรงกระทำการเปรียบ เทียบได้หรือไม่ พระเจ้าข้า ฯ        พระผู้มีพระภาคทรงรับว่า สามารถ ภิกษุ ดังนี้แล้ว ตรัสว่า ดูกรภิกษุ เปรียบเหมือนเกวียนที่บรรทุกงาหนัก ๒๐ หาบของชาวโกศล เมื่อล่วงไปได้ ร้อยปี พันปี แสนปี บุรุษพึงหยิบเมล็ดงาขึ้นจากเกวียนนั้นออกทิ้งเมล็ดหนึ่งๆ ดูกรภิกษุ เกวียนที่บรรทุกงาหนัก ๒๐ หาบของชาวโกศลนั้น จะพึงถึงความ สิ้นไปโดยลำดับนี้เร็วเสียกว่า แต่อัพพุทนรกหนึ่งจะไม่พึงถึงความสิ้นไปได้เลย     ดูกรภิกษุ ๒๐ อัพพุทนรกเป็นหนึ่งนิรัพพุทนรก     ๒๐ นิรัพพุทนรกเป็นหนึ่ง อัพพนรก     ๒๐ อัพพนรกเป็นหนึ่งอหหนรก     ๒๐ อหหนรกเป็นหนึ่งอฏฏนรก     ๒๐ อฏฏนรกเป็นหนึ่งกุมุทนรก     ๒๐ กุมุทนรกเป็นหนึ่งโสคันธิกนรก     ๒๐ โสคันธินรกเป็นหนึ่งอุปลกนรก     ๒๐ อุปลกนรกเป็นหนึ่งปุณฑรีกนรก     ๒๐ ปุณฑรีก นรกเป็นหนึ่งปทุมนรก อย่างนี้ ก็โกกาลิกภิกษุอุบัติในปทุมนรกเพราะจิตคิด อาฆาตในสารีบุตรและโมคคัลลานะ ฯ      พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ครั้นได้ตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ต่อไปว่า       [๓๘๗] ก็วาจาหยาบเช่นกับขวาน เกิดในปากของบุรุษแล้ว เป็น เหตุตัดรอนตนเองของบุรุษผู้เป็นพาล ผู้กล่าวคำทุภาษิต ผู้ใดสรรเสริญคนที่ควรนินทา หรือนินทาคนที่ควรสรรเสริญผู้นั้นย่อมก่อโทษเพราะปาก ย่อมไม่ได้ความสุขเพราะโทษนั้น การแพ้ด้วยทรัพย์เพราะเล่นการพนันเป็นโทษเพียงเล็กน้อย โทษของผู้ที่ยังใจให้ประทุษร้ายในท่านผู้ปฏิบัติดีนี้แล เป็นโทษมากกว่า บุคคลตั้งวาจาและใจอันลามกไว้แล้วเป็นผู้ติเตียนพระอริยะเจ้า ย่อมเข้าถึงนรกตลอดกาลประมาณ ด้วยการนับปี ๑๐๐,๐๐๐ นิรัพพุทะและ ๔๐ อัพพุทะ .............     ต่อไปจะเป็นการคำนวณเทียบกับปีของโลกมนุษย์เรา       เมล็ดงา 1 เกวียน มีอัตรา 20 ขารี 1 ขารีเท่ากับ 256 ทะนาน เมื่อล่วงไป 1 แสนปีเอาเมล็ดงาออกจากเกวียน 1 เมล็ดทำจนหมดจากเกวียน ก็ยังไม่ถึง 1 อัพพุทะในนรกเลย       การเปรียบเทียบ 1 อัพพุทะ ตามมาตรตราปัจจุบันอย่างคล่าวๆ 1 ทะนาน เท่ากับ 1 ลิตร 1 ลิตร เท่ากับ 1000 ลูกบาศเชนติเมตร เมล็ดงา 1 เมล็ด ประมาณ 1 มิลิเมตร ดังนั้น 1 เชนติเมตร เอาเมล็ดงาเรียงกันได้ 10 เมล็ด    จะได้ 1 ลูกบาศเชนติเมตร จะมีจำนวน เมล็ดงา ประมาณ 10 X10 X 10 = 1000 เมล็ด    จะได้ 1 ลิตรมีเมล็ดงาประมาณ 1000X1000 ประมาณ 1,000,000 เมล็ด    จะได้ 1 ทะนานจะมีเมล็ดงาประมาณ 1,000,000 เมล็ด    จะได้ 1 ขารีจะมีเมล็ดงาประมาน 256 X 1,000,000 ประมาณ 256,000,000 เมล็ด    จะได้ 1 เกวียนจะมีเมล็ดงาประมาณ 20 X 256,000,000 ประมาณ 5,120,000,000 เมล็ด    จะได้เวลาทั้งหมดเมื่อหยิบเมล็ดงาออกหมดเกวียน ประมาณ 100,000 X 5120,000,000 ปี ประมาณ 512,000,000,000,000 ปี      ซึ่งยังไม่ถึง 1 อัพพุทะ แต่ก็ประมาณ 512,000,000,000,000 ปี หรือ 5.12 X 10**14 จึงเอาไปแทนค่าตามข้างล่าง       20 อัพพุทะ เป็น 1 นิรัพพุทะ 20**1 X 5.12 X 10**14       20 นิรัพพุทะเป็น 1 อพัพพะ 20**2 X 5.12 X 10**14       20 อพัพพะเป็น 1 อหหะ 20**3 X 5.12 X 10**14       20 อหหะเป็น 1 อฏฏะ 20**4 X 5.12 X 10**14       20 อฏฏะเป็น 1 กุมุทะ 20**5 X 5.12 X 10**14       20 กุมุทะเป็น 1 โสคันธิกะ 20**6 X 5.12 X 10**14       20 โสคันธิกะเป็น 1 อุปปละ 20**7 X 5.12 X 10**14       20 อุปปละเป็น 1 ปุณฑริกะ 20**8 X 5.12 X 10**14       20 ปุณฑริกะเป็น 1 ปทุมะ 20**9 X 5.12 X 10**14 และ 20**9 = 512,000,000,000 = 5.12 X 10**11 ดังนั้น 1 ปทุมะนรก ประมาณหรือมากกว่า 5.12 X 10**11 X 5.12 X 10**14 ประมาณ 26.2144 X 10**25 ประมาณ 2.62 X 10**26 หรือ 1 ปทุมะนรก ประมาณหรือมากกว่า 262,144,000,000,000,000,000,000,000 ปีมนุษย์โลก เมื่อเปรียบเทียบปีมนุษย์ กับ 1 ปทุมะนรก และปีของมนุษย์กับ 1 กัป ดังที่คำนวณมาแล้ว จะเห็นว่า มีเวลายาวนานมาก ดังนั้นในตำราของพระพุทธศาสนาจึงกล่าวว่า ผู้ที่ตกนรกอเวจี ต้องทรมานอยู่ตลอดกัป หรือชั่วกัปชั่วกัลป์     แต่จากที่คำนวณ เวลา 1 กัปป์ >= 3.3 X 10**24 ปี ซึ่งตัวเลขน้อยกว่า 1 ปทุมะของอเวจีนรก    ดังนั้น 1 กัปป์ ประมาณหรือมากกว่า 3.3 X 10**26 ปี น่าจะเป็นค่าที่หมดสมกว่า จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องประมาณชาติที่เกิดตายในหนึ่งกัปป์      ผมขอยกเนื้อหาจากพระสูตรก่อนแล้วค่อยวิเคราะห์ในภายหลังดังนี้                                 ๑๐. ปุคคลสูตร [๔๔๐] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ภูเขาคิชฌกูฏ เขตพระนครราชคฤห์ ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับ พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ฯ [๔๔๑] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้น เบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ เมื่อบุคคลหนึ่งท่องเที่ยวไปมาอยู่ตลอดกัปหนึ่งพึงมีโครงกระดูก ร่างกระดูก กองกระดูก ใหญ่เท่าภูเขาเวปุลละนี้ ถ้ากองกระดูกนั้นพึงเป็นของที่จะขนมารวมกันได้ และ กระดูกที่ได้สั่งสมไว้แล้ว ก็ไม่พึงหมดไป ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุด เบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ [๔๔๒] พระผู้มีพระภาค ผู้สุคตศาสดา ครั้นได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว จึงตรัส พระคาถาประพันธ์ต่อไปว่า       เราผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ ได้กล่าวไว้ดังนี้ว่า กระดูกของบุคคลคนหนึ่งที่ สะสมไว้กัปหนึ่ง พึงเป็นกองเท่าภูเขา ก็ภูเขาที่เรากล่าวนั้น คือ ภูเขา ใหญ่ชื่อเวปุลละ อยู่ทิศเหนือของภูเขาคิชฌกูฏ ใกล้เมืองราชคฤห์ อันมี ภูเขาล้อมรอบเมื่อใดบุคคลเห็นอริยสัจ คือทุกข์ เหตุเกิดแห่งทุกข์ ความล่วงพ้นทุกข์ และอริยมรรคมีองค์ ๘ อันยังสัตว์ให้ถึงความสงบทุกข์ ด้วยปัญญาอันชอบ เมื่อนั้น เขาท่องเที่ยว ๗ครั้งเป็นอย่างมาก ก็เป็น ผู้ทำที่สุดทุกข์ได้ เพราะสิ้นสัญโญชน์ทั้งปวง ดังนี้แล ฯ                         จบสูตรที่ ๑๐          ผมขอสมมุติประมาณขนาดภูเขาเวปุลละ สูงประมาณ 4000 เมตร และมีรัศมีของพื้นที่ฐานของภูเขาประมาณ 2000 เมตร จากสูตร ปริมาตรของทรงกรวย คือ 1/3 x 3.143 x r**2 x h ดังนั้นจะได้ปริมาตรของภูเขาเวปุลละคือ 1/3 x 3.143 x 2000 x 2000 x 4000 = 16,762,666,666.66 ลูกบาตรเมตร เมื่อเอา 0.5 หาร ก็ได้ 16,762,666,666.66/0.5 = 33,525,333,333.33 ชาติ หรือประมาณ สามหมื่นสามพันล้านชาติ       ประมาณ สามหมื่นสามพันล้านชาตนี้ยังไม่รวมชาติที่เป็นโอปติกะที่เมื่อตายแล้วจะไม่มีเศษชากเหลืออยู่เลย เช่น สัตว์นรก เปรต อสุรกาย และเหล่าเทพเทวดาต่างๆ        ถ้านับเอาชาติที่เป็นอุปติกะไปรวมด้วย ถึงแม้อุปติกะบางภพภูมิ จะมีอายุยืนยาวมากๆ แต่เมื่อรวมชาติที่เป็นสัตว์เล็กเช่นแมลงเล็กจนแทบมองไม่เห็น กับอุปติกะที่มีชีวิตสั้นๆ ดังนั้นในกัปหนึ่งๆ ของผู้ที่ยังมีอวิชชาอยู่ เวียนว่ายตายเกิดมากกว่า สามหมื่นสามพันล้านชาติ อาจถึง ล้านล้านชาติก็เป็นไปได้ ยกเว้นท่านที่ได้ฌาน และสามารถทรงฌานไว้ได้ตอนตาย การเวียนว่ายตายเกิดในกัปนั้นก็ลดลง        แต่เมื่อยังมีอวิชชาอยู่ก็เสมือนได้พักเพียงแวบเดียวเท่านั้นเองแล้วต้องทุกข์กับการเวียนว่ายตายเกิดที่มากมายจนประมาณไม่ได้ต่อไปเป็นสิ่งที่ควรปรงสังเวชเป็นหนักหนา ซึ่งถ้าปฏิบัติตามสติปัฏฐาน 4 ให้ถูกทางติดต่อกัน ใช้เวลาอย่างมากเพียง 7 ปีเท่านั้นในฐานะของมนุษย์ ก็สามารถหยุดการเวียนว่ายตายเกิดเหล่านี้ได้        แต่ก็มีส่วนน้อยเท่านั้นที่หลุดรอดไปได้ ส่วนมากจึงค่อยๆ สั่งค่อยๆ สะสมกันไป ไม่รู้เมื่อไหรหนอจะสิ้นสุด       เมื่อสมมุติ สมมุติฐานก็ต้องแสดงค่าโดยประมาณให้เห็นค่าที่คาดเคลื่อนโดย หาช่วงที่เป็นไปได้จากสมมุติฐานนั้น ดังนี้ ดังนั้นถ้าสมมุติให้ความสูงของภูเขาลดลง เป็น 2000 เมตร แต่รัศมีของพื้นที่ฐานเท่าเดิม คือ 2000 เมตร ก็จะได้ดังนี้ 1/3 x 3.143 x 2000 x 2000 x 2000 = 8,381,333,333.33 ลูกบาตเมตร เมื่อหารด้วย 0.5 ลูกบาตเมตร = 8,381,333,333.33/0.5 = 16,762,666,666.66 ชาติ หรือประมาณ หนึ่งหมื่นหกพันเจ็ดร้อยหกสิบสามล้าน ชาติ      และถ้าสมมุติให้ความสูงของภูเขาลดลง เป็น 1000 เมตร และรัศมีของพื้นที่ฐาน คือ 1000 เมตร ก็จะได้ดังนี้ 1/3 x 3.143 x 1000 x 1000 x 1000 = 1,047,666,666,66 เมื่อหารด้วย 0.5 ก็ได้ 1,047,666,666.66/0.5 = 2,095,333,333.33 ชาติ หรือประมาณ สองพันเก้าสิบห้าล้าน ชาติ      และผมคิดว่าความสูงของภูเขาเวปุลละ คงไม่ต่ำกว่า 1000 เมตร หรือ 1 กิโลเมตร แต่รัศมีพื้นทีฐานอาจลดลงได้ผมสมมุติ ให้รัศมีลดลอง 500 เมตร ซึ่งเป็นค่าที่น้อยที่สุดแล้ว ก็จะได้ดังนี้ 1/3 x 3.143 x 500 x 500 x 1000 = 83,333,333.33 เมื่อหารด้วย 0.5 ก็ได้ 83,333,333.33/0.5 = 166,666,666.66 หรือประมาณ หนึ่งร้อยหกสิบเจ็ดล้าน ชาติ       ดังนั้นโดยประมาณ เวียนเกิดเวียนตายเป็นสัตว์ที่เมือตายแล้วมีกองกระดูเหลือในหนึ่งกัป และในกัปนั้นไม่ได้ไปเกิดเป็นพระพรหมเลย ถ้าสามารถเอากระดูกมารวมกองกันได้ เท่าภูเขาเวปุลละ ก็จะอยู่ในช่วง ร้อยล้านชาติ ถึง สามหมื่นล้านชาติ ในหนึ่งกัปโดยประมาณ       ถ้ารวมชาติที่เกิดเป็นสัตว์เมื่อตายไปแล้วไม่มีกระดูกเหลือเช่นโอปาติกะและแมลงเล็กๆ โดยไม่เกิดเป็นพรหมเลยในกัปนั้น ก็คือ ร้อยล้านชาติ ขึ้นไปเป็นจนถึงแสนล้านชาติหรือล้านล้านชาติโดยประมาณ จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปัญหาที่ ๖ ถามถึงความร้อนแห่งไฟนรก     พระเจ้ามิลินท์ตรัสถามว่า     “ ข้าแต่พระนาคเสน พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้ว่า ไฟนรกร้อนมากว่าไฟปกติ ก้อนหินน้อย ๆ ทิ้งลงไปในไฟปกติ ไฟเผาอยู่ตลอดวันก็ไม่ย่อยยับ ส่วนก้อนหินโตเท่าปราสาททิ้งลงไปในไฟนรก ก็ย่อยยับไปในขณะเดียวดังนี้ คำนี้โยมไม่เชื่อถึงคำที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้ว่า พวกสัตว์นรกอยู่ในนรกได้ตั้งพัน ๆ ปีก็ไม่ย่อยยับไป ดังนี้ คำนี้โยมก็ไม่เชื่อ ”     พระเถระตอบว่า     “ ขอถวายพระพร มหาบพิตรจะเข้าพระทัยอย่างไร คือ พวกนกยูง ไก่ป่า มังกร จระเข้ เต่า ย่อมกินก้อนหินแข็ง ๆ ก้อนกรวดแข็ง ๆ จริงหรือ ? ”     “ เออ โยมได้ยินว่าจริงนะ พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ขอถวายพระพร ก้อนหินก้อนกรวดเหล่านั้น เข้าไปอยู่ภายในท้องของสัตว์เหล่านั้นแล้ว แหลกย่อยยับไปหรือไม่ ? ”     “ แหลกย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ขอถวายพระพร ก็สัตว์ที่อยู่ในท้องของสัตว์เหล่านั้น แหลกย่อยยับไปไหน ? ”     “ ไม่แหลกย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ เพราะอะไร มหาบพิตร ? ”     “ โยมเข้าใจว่า เพราะกรรมคุ้มครองไว้ ”     “ ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร พวกสัตว์นรกถึงจะถูกไฟไหม้อยู่ในนรกตั้งหลายพันปีก็ไม่ย่อยยับไป เพราะกรรมคุ้มครองไว้ พวกสัตว์นรกเหล่านั้น เกิดอยู่ในนรก เจริญอยู่ในนรก ตายอยู่ในนรก ”     ข้อนี้สมกับที่สมเด็จพระชินสีห์ตรัสไว้ว่า     “ บาปกรรมนั้นยังไม่สิ้นตราบใด สัตว์นรกก็ยังไม่ตายตราบนั้น ”     “ ขอนิมนต์อุปมาด้วย ”     อุปมาด้วยราชสีห์     “ ขอถวายพระพร มหาบพิตรจะเข้าพระทัยความข้อนี้อย่างไร คือ ราชสีห์ เสือโคร่ง เสือเหลืองตัวเมีย ย่อมเคี้ยวกินของแข็ง ๆ เคี้ยวกินกระดูก เคี้ยวกินเนื้อมีอยู่หรือ ? ”     “ มีอยู่ พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ขอถวายพระพร กระดูกที่เข้าไปอยู่ในท้องของสัตว์เหล่านั้นแหลกย่อยไปไหม ? ”     “ แหลกย่อยไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ขอถวายพระพร ลูกในท้องสัตว์เหล่านั้นแหลกย่อยยับไปไหม ? ”     “ ไม่แหลก พระผู้เป็นเจ้า ”     “ เพราะอะไร มหาบพิตร ? ”     “ โยมเข้าใจว่า เป็นเพราะกรรมรักษาไว้ แต่ขอนิมนต์อุปมาให้ยิ่งขึ้นไป ”     อุปมาด้วยนกหัวขวาน     “ ขอถวายพระพร มหาบพิตรจะเข้าพระทัยความข้อนี้อย่างไร คือ นกหัวขวาน นกยูง ย่อมเคี้ยวกินไม้อันแข็งมีอยู่หรือ ? ”     “ มีอยู่ พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ไม้อันแข็งเหล่านั้น เข้าไปอยู่ในท้องของนกหัวขวาน นกยูงเหล่านั้นแล้ว ย่อยยับไปหรือไม่ ? ”     “ ย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ขอถวายพระพร ลูกนกหัวขวานที่อยู่ในท้อง ย่อยยับไปหรือไม่ ? ”     “ ไม่ย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ เพราะอะไร มหาบพิตร ? ”     “ โยมเข้าใจ เพราะกรรมรักษาไว้ ขอนิมนต์อุปมาให้ยิ่งขึ้นไปอีก ”     อุปมาด้วยสตรี     “ ขอถวายพระพร มหาบพิตรจะเข้าพระทัยความข้อนี้อย่างไร คือ นางโยนก นางกษัตริย์ นางพราหมณ์ นางคฤหบดี ที่มีความสุขมาแต่กำเนิด ได้เคี้ยวกินของแข็ง ขนม ผลไม้ เนื้อ ปลาต่าง ๆ หรือไม่ ? ”     “ เคี้ยวกิน พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ของเหล่านั้นตกเข้าไปอยู่ในท้องของหญิงเหล่านั้นแล้ว ย่อยยับไปหรือไม่ ? ”     “ ย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ ก็ลูกในท้องของหญิงเหล่านั้น ย่อยยับไปหรือไม่ ? ”     “ ไม่ย่อยยับไป พระผู้เป็นเจ้า ”     “ เพราะอะไร มหาบพิตร ? ”     “ โยมเข้าใจว่า เป็นเพราะกรรมคุ้มครองไว้ ”     “ ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร คือ พวกสัตว์นรกถึงจะถูกไฟไหม้ในนรกตั้งหลายพันปี ก็ไม่ย่อยยับไป สัตว์นรกเหล่านั้น เกิดอยู่ในนรก เจริญอยู่ในนรก ตายอยู่ในนรก ข้อนี้สมกับที่สมเด็จพระทศพลตรัสไว้ว่า ”      “ บาปกรรมที่เขาทำไว้ยังไม่สิ้นตราบใดเขาก็ยังไม่ตายตราบนั้น ”     “ สมควรแล้ว พระผู้เป็นเจ้า ” จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 http://www.vichadham.com/ จากคุณ : vierzehn - [ 21 พ.ค. 51 14:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สนุกดีครับ ทั้งตัวกระทู้ที่ผมเคยเห็นเป็นโจ๊กของฝรั่งนะครับ และก็ เอ่อ ความเห้นที่5-10เลย ขอกลับไปประเด็นของเจ้าของกระทู้นะครับ -_-" อย่างไรก็ตามผมเลือกข้อ2 เพราะว่าอาจารย์ไม่น่าให้ได้เต็มนะครับ คือถ้าผมเป้นคนตรวจนะ ผมว่าการสรุปตอนท้ายที่เลือกสมมุติฐานที่ว่านรกเย็นลงแล้ว โดยอาศัยข้อเท็จจริงเพียงแค่ว่าได้นอนกับสาวที่ตนปิ๊งนั้นออกจะรวบรัดไปสักหน่อย เพราะเรายังไม่มีข้อเท็จจริงใดแสดงแนวโน้มว่านรกขยายตัวได้เลย ในทางกลับกันสวรรค์ต่างหากที่ขยายตัวมาถึงผู้ทดลองตอนที่ได้นอนกับสาวเซ็กซี่คนนั้น (หรือว่าไม่ถึงนะ? 555) นอกจากนั้น หากดูจากมวลที่(ควรจะ)วิ่งเข้านรกทุกวันนี้ผมว่ามันซุเปอร์โนวาแหงๆครับ แถมยังเอาHell Freezes Over อัลบัมในดวงใจผมมาล้อเล่นอีก อิอิ จากคุณ : eera (eera) - [ 21 พ.ค. 51 16:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วเขาไม่อรรถถาธิบายหรอว่าเขาทำไงถึงได้นอนกะเธอ *0* จากคุณ : sorrowsong - [ 21 พ.ค. 51 21:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อืม #12 น่าคิด จากคุณ : ชิวตัวเป็นขน - [ 23 พ.ค. 51 13:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 11 ผมว่าถึงตรงนี้จะเลือกข้อไหนก็ไม่เกี่ยวแล้วนะครับ เพราะข้อไหนก็ข้อมูลไม่พอทั้งสิ้น ในเมื่อเขาอธิบายความน่าจะเป็นทุกข้อได้อย่างสมเหตุสมผลแล้วผมก็เห็นว่าพอเพียงแล้วครับ จากคุณ : donutpla2 - [ 23 พ.ค. 51 16:14:35 ]