ผมนั่งอยู่ในห้องคนเดียว ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากเงามืดที่มุมห้อง
ชายคนที่ 1 "ชีวิตทุกคนมีค่า ใครๆก็รักชีวิตตัวเอง"
ชายคนที่ 2 เดินออกมาจากเงามืดของอีกมุมหนึ่ง "ใช่แล้ว ต่อให้เกิดมาไม่รักใครเลย อย่างน้อยก็ต้องรักตัวเอง"
ชายคนที่ 1 "แล้วคนที่ฆ่าตัวตายล่ะ...เขาไม่รักตัวเองแล้วเหรอ"
ชายคนที่ 2 หยุดคิดไปสักครู่หนึ่ง "...น่าจะใช่"
ชายคนที่ 1 "ถ้าเช่นนั้น แสดงว่าเขาฆ่าตัวตายเหตุด้วยความคิดชั่ววูบ"
ชายคนที่ 2 ส่ายหน้าเบาๆ "ผิดกัน เขาฆ่าตัวตายด้วยการไตร่ตรองดีแล้วต่างหาก"
ชายคนที่ 1 "คุณบอกเองว่า ใครๆย่อมรักชีวิตตนเอง ดังนั้น หากใครคิดฆ่าตัวตายแสดงว่าเป็นความคิดอันผิดวิสัย ชั่ววูบหนึ่งขณะ สุดท้ายทำลายตนเอง..."
ชายคนที่ 2 "เพราะเขารักตัวเอง ดังนั้น การฆ่าตัวตายย่อมเกิดได้ยาก ความคิดชั่ววูบเป็นของผู้ที่คิดฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ คนที่ฆ่าตัวตายสำเร็จจริงๆต้องมีความตั้งใจไตร่ตรองมาแล้วอย่างดีที่จะทำลายชีวิตของตน ซึ่งเป็นสิ่งที่ตนรักมากที่สุด..."
ชายคนที่ 1 "ไม่ว่าคุณจะบอกว่าไตร่ตรองมาอย่างดีแค่ไหน สุดท้ายก็สรุปได้ว่า เป็นความคิดชั่ววูบอยู่ดี..."
ชายคนที่ 2 "ดูเหมือนว่า เราอาจจะนิยามคำว่า ความคิดชั่ววูบ ต่างกันนะ..."
ชายทั้งสองหันหน้ามาทางผมพร้อมกัน
"คุณล่ะคิดว่าไง!!!"
ผมตอบไม่ได้ มัวแต่นั่งนิ่ง รู้สึกตัวอีกที...ชายสองคนนั้นก็หายไปแล้ว ผมนั่งอยู่ในห้องคนเดียว
...คุณล่ะคิดว่าไง?
-------------------------
อนึ่ง กระทู้นี้มีแรงบันดาลใจมาจากกระทู้ประสบการณ์ฆ่าตัวตายที่อยู่ล่างๆครับ...
แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 51 11:16:30
จากคุณ :
Cryptomnesia
- [
1 มิ.ย. 51 11:14:57
]