ความคิดเห็นที่ 1 สมมุติตัวอย่าง อย่างการอ่านหนังสือพิมพ์ ถ้าคุณอ่าน แต่หัวข้อ หรือย่อหน้าแรกๆของข่าว คุณพอจะเดาได้ว่า เนื้อเรื่องโดยรวมเป็นยังไง  นี่หละคือ 20 ส่วนของเนื้อหา แต่คลอบคลุมเนื้อข่าวทั้งหมด ตั้ง 80 ทีนี้ คุณก็ สามารถ อ่านหัวข้อข่าวเนื้อเรื่องย่อเรื่องต่างๆได้ หลายเรื่องเช่น อาชญากรรม การเมือง เศรษฐกิจ กีฬา ข่าวเกษตกร ข่าวต่างประเทศ แล้วคุณก็สามารถมองเห็นภาพรวมของ สถาณะการณ์ของโลกตอนนี้ได้ ว่าตอนนี้รวมๆเป็นยังไง   อนาคตจะเป็นยังไง(สามารถกำหนดความน่าจะเป็นได้) แต่อีกคน อ่านข่าว ม๊อบ อ่านหมด ตั้งแต่ ผู้นำม๊อบเป็นใครมั่ง ใครขึ้นเวทีมั่ง ด่าเรื่องอะไรมั่ง คนไปเย้วๆกี่คนบ้าง ฝ่ายตรงข้ามตอบโต้ว่าไง จะเล่นกันเมื่อไหร่.... ใครหัวแตก ตำรวจจะสลายม๊อบจริงมั้ย... อ่านไปซะหมดเนื้อเรื่อง รู้หมด...  เรียกว่าใช้สมองไปถึง 80 ส่วน ส่วน 20 ส่วนที่เหลือเอาไปใช้อ่านเรื่องย่อยๆแต่ ขี้เกียจจะอ่านละ(เลยไม่ค่อยได้อะไร) ถามว่า คุณคิดว่า คนที่จะสามารถนำข่าวที่ได้อ่านไปใช้ประโยชน์กับชีวิตประจำวันนั้นจริงๆนั้น จะเป็นคนที่อ่านแบบใหน? จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 09:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยกตัวอย่าง Conducter หรือ คนกำหนดจังหวะวง ออเครสต้า อย่างที่โด่งดังระดับโลก ที่เป็นคนไทย อย่าง คุณ บัณทิต อึ้งรังษี... Conducter ที่เราเห็น ขึ้นมาอยู่กลางเวที ววงออเครสต้า แล้วคอยยืน ทำไม้ทำมือ โยกไปสลับมา Conducter  ต้องเรียนรู้ เล่นดนตรี เกือบทุกชนิดในวงเป็น(ฟังจากที่เขาเล่า) แต่สิ่งที่ Conducter ต้องรู้ถึงแก่นของศาสตร์นี้ คือ ตัวโน๊ต และ จังหวะ... แล้วตัว Conducter ก็ต้องไปเล่นดนตรีแต่ละอย่างเพื่อเรียนรู้มัน ไปเรียนรู้แก่นคือ 20 ส่วน ของ เครื่องดนตรีแต่ละชนิด เขาก็พอรู้ว่าแต่ละ ชิ้น มีความโดดเด่นของตัวมันอย่างไร แต่ยังไงเขาก็ไม่สามารถเล่นดนตรีชิ้นนั้นได้เก่งกว่า คนที่เล่นประจำเทพๆ เท่าคนเล่นเครื่องดนตรีเฉพาะ ในวงออเครสต้า ได้ อย่างมากก็เล่นเทพๆได้ไม่ชิ้น ไม่มีทางที่จะเล่นได้เทพ ทุกชิ้นในวงออเครสต้า แต่สุดท้าย คนที่ ยืนนำวง ออสเครสต้า ด้วยการกำหนดจังหวะด้วยตัวโน๊ต(แก่นของดนตรี) และดึง จุดเด่นของเครื่องดนตรีแต่ละชิ้น.. ผสานจุดเด่นของแต่ละชิ้นให้ลงตัว และ ต่อเนื่องกลายเป็น เพลงบรรเลงให้ลือลั่นก็คือ Conducter นั่นเอง ตอนเรามอง วงออเครสต้า ส่วนใหญ่เราจะมอง Conducter เป็นหลักใช่ใหมครับ.... จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 10:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ท่านผู้นี้ได้แนะนำว่า เราจะขับรถไปใหน เราไม่จำเป็น ต้อง รุ้จักทุกซอย รู้ลึกว่าใน ซอยมีอะไร.. ให้ไปหาที่ยืนสูงๆ มองเห็นจากที่สูง เห็นได้ไกลๆ.... . "เห็นภาพรวมชัดๆ" เห็นแผนที่ คุณก็จะรู้เองว่าคุณจะไปยังไง มังกร กับ พญาหงส์ หนะ เขาบินขึ้นไปมองจากที่สูงๆ ทั้งนั้นหละ จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 10:15:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อมูลเมืองไทยไม่เหมือนเมืองนอกสักหน่อย ของเมืองไทยมีผักชีโปะไว้หมด ถ้าต้องการความจริงเราเลยต้องเสียเวลาแยกผักชี ของเมืองนอกเค้าเน้นข้อมูลข่าวสารมากๆ การส่งรับข้อมูลเลยมีประสิทธิภาพเหนือกว่าเรา การต่อยอดความคิดจึงง่ายกว่า จากคุณ : หลับตา - [ 8 มิ.ย. 51 10:19:25 A:58.64.107.96 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีอีกไหมค่ะ ... สนุกดี สาระดี จากคุณ : apple_meppo - [ 8 มิ.ย. 51 10:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มองภาพรวมว่างั้น จากคุณ : Jump.Jr - [ 8 มิ.ย. 51 10:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ท่านคนนี้ ขณะนี้ กำลังทำโปรเจคชิ้นใหญ่ (จริงๆคือไปช่วยทำ แต่ไปๆมาๆกลายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทำซะงั้น) บอกว่า จริงๆผมไม่ได้เก่งสักเรื่อง ผมยอมรับว่า ทุกคนๆเก่งกว่าผมหมด อันนี้ผมพูดจริงๆนะไม่ได้ ถ่อมตัว ผมรู้เรื่อง ไบโอ ชีวะ ยีนส์ ให้ตายยังไงก็ สู้บรรดา ศจ นายแพทย์ที่นี่ไม่ได้หรอก ผมยังไงก็ไม่รู้เลขคณิตชั้นสูงๆ ได้เท่ากับ เหล่าด๊อกเตอร์จากทาง วิศวกรรม หรือทาง pure math ที่ร่วม meeting ได้ ผมก็ไม่มีทางทำอัลกอริทึมขึ้นมาจัดการข้อมูลที่ได้รับ ยังไงผมก็ต้องไปหาจากตาม jornal เมืองนอก ไม่ขอเอายากๆเวอร์ๆนะ เอาง่ายๆกระชับไช้ได้ก็พอ ผมก็ไม่มีทางสามารถจัดการข้อมูลที่สลับซับซ้อน หรือจัดเรียงให้มันชัดเจน... ได้ อย่างที่ บรรดา นัก Stats จัดทำขึ้นมาได้ สุดท้ายถ้าผมต้องการรายละเอียดอะไร ผมก็ไปขอสิ่งนั้นจากผู้เชี่ยวชาญสาขานั้นๆมาประกอบเป็นรูปเป็นร่าง ตามที่ผมเห็น"ภาพรวม" ตั้งแต่แรก มันไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย ผมไม่ชอบคิดอะไรซับซ้อนมากเหมือนตัวต่อเลโก้ นี่หละ ตอนผมไปประชุม กับเหล่า ผู้เชี่ยวชาญจากต่างๆสาขาๆนาๆ บางท่านบอกว่า ผมนี่แฟนซี มาก... เอาหลายๆศาสตร์(ความน่าจะเป็นจาก ตลาดหุ้นยังมี) มาทำผสมวิจัย ออกมาได้ผลลัพธ์อย่างที่ต้องการ รูปแบบแผนไม่สลับซับซ้อน แต่หลายท่านก็งงว่า ทำไมมันคิดออกมาได้ง่ายขนาดนี้เชียวหรอ งานวิจัยคล้ายๆกันของตปท. ใช้ อัลกอรทึมที่ก้าวลำนำหน้าปี2000 แต่คุณกับใช้อัลกอริทึม จากทฤษฎีสมัยสงครามโลกครั้งที่2 มาใช้ประมวลผล ซึ่งได้ผลลัพธ์ สมเหตุสมผลเหลือเชื่อ บางทีผมก็ยังสงสัยตัวเองว่า ผมผิดหรือเปล่า ที่ผมคิดอะไรให้มันได้ออกมาง่ายๆ เพราะตัวผมเองคิดอะไรซับซ้อนไม่เป็น ... สิ่งเดียวที่ผมชอบ คือ NICE & EASY ผมจะได้เอาเวลาว่างไปทำอย่างอื่น... ได้ นอนหลับวันละ 12 ชั่วโมง ทุกวันเนี่ยความสุขผมแล้ว... ผมแนะนำคุณว่า อะไรๆในโลกนี้ผมคิดว่ามันไม่ซับซ้อนหรอก เพียงแต่ว่าเราไปพยายามทำให้มันยุ่งยากซับซ้อนมากๆกันเอง ... เพราะทุกอย่างมันมาจาก "เรื่องเดียวกัน" อะตอม จักรวาล จิตใจ.. คุณแค่เข้าใจแก่นกลางอย่างลึกซึ้งจากต้นสาย คุณก็เข้าใจได้หลายๆเรื่องในโลกนี้... เท่านั้นเอง ผมทิ้งท้ายว่า...สมองและเวลา ธรรมชาติให้มาเท่ากัน อยู่ที่คุณจะเอาไปทำยังไงให้เกิดประโยชน์สูงสุดเท่านั้นเอง เรื่องราวคร่าวๆและเทคนิค ก็จบเท่านี้หละครับ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 51 12:26:38 จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 10:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปัญหาตอนค้นหา 20% นี่แหละ และการขึ้นไปมองที่สูงต้องหาบันไดก่อน การเรียนการสอนคนของบ้านเราลืมสอนวิธีไปหาสองเรื่องข้างต้น นั่นคืออุดมคติที่เราคิด แต่ไม่ถูกทั้งหมดในชีวิตจริง การทำงานร่วมกับผู้อื่นสำคัญกว่ายกเว้นทำงานที่ไม่ต้องการความร่วมมือจากคนอื่น ซึ่งน่าจะมีน้อยมาก มาแชร์กันว่าจะเค้นหา 20% อย่างไรก่อน จากคุณ : 2498 (cpbu) - [ 8 มิ.ย. 51 11:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มองแบบองค์รวม จากคุณ : Cryptomnesia - [ 8 มิ.ย. 51 11:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมสรุป 20 จาก 80 ที่ท่านเขียนมาทั้งหมด ว่าเกี่ยวกับการใช้สมองอย่างประสิทธิภาพ ไม่เก็บข้อมูลจับฉ่าย แต่ผมไม่เห็นด้วยในประเด็นรู้ทุกอย่างแต่ไม่เก่งสักอย่าง หรือที่เรียกกันว่า รู้แบบเป็ด คือลงน้ำก็ว่ายน้ำได้แต่ไม่เก่ง ขึ้นบกมาก็เดิน-วิ่งได้แต่ไม่เร็ว และถ้าจำเป็นก็บินได้แต่ไม่สูง ลักษณะอย่างนี้ แฟนนิยายบู๊ลิ้มรู้ดีว่าไม่มีทางเป็นเจ้ายุทธภพได้ ผมว่าคนที่จะประสบความสำเร็จต้องรู้จริงรู้ลึกในเรื่องใดเรื่องหนึ่งเพียงเรื่องเดียวแล้วมุ่งไปในด้านนั้น และถ้าสามารถรู้เรื่องอื่นๆด้วย ก็ยิ่งดี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การศึกษาเรื่องอื่นๆ นั้นต้องไม่รบกวนการศึกษาในเรื่องหลักครับ ตัวผมเองก็ไม่ได้เก่งทุกเรื่อง แต่พอรู้บ้าง ประเภทคุยกับคนอื่นได้เข้าใจ แต่บางเรื่องผมก็ไม่รู้เลย อย่างเรื่องในวงการบันเทิง เพราะถ้าผมจะไปสนใจทุกเรื่อง เวลา 24 ชม. ก็น้อยเกินไปใน 1 วัน เพราะข้อมูลจำนวนมหาศาลในแต่ละวัน ประเภทจะอ่านแต่หัวข้อข่าวแล้วเก็บข้อมูลเลยก็ไม่ได้ เพราะหัวข้อข่าวกับเนื้อเรื่องบางทีก็หน้ามือกับหลังมือเลยทีเดียว ทุกวันนี้ผมอ่านข่าววันละ 1 ชม. อ่านได้แค่สองฉบับ เพราะพยายามสนใจหลายๆด้าน เศรษกิจก็อ่าน การเมืองก็ต้องรู้ เทคโนโลยีก็น่าสนใจ ต่างประเทศอีก แถมยังมีบทวิเคราะห์ของคนนั้นคนนี้ บางทีก็มีเรื่องในความสนใจมากมาย ข้อมูลมหาศาลนี้ แค่รับเข้ามาก็ใช้เวลามากแล้วครับ แต่ผมก็กรองก่อนแล้วเลือกเก็บแค่ 20 อย่างที่ท่านว่า บางครั้งไม่เก็บเลยก็มี เพราะไร้ประโยชน์ แต่ขั้นตอนรับนี่ใช้เวลามากจริงๆ ทุกวันนี้ผมมุ่งเน้นเรื่องงานสายตรง เก็บข้อมูล ค้นคว้า และพยายามรู้ให้ลึก เก็บข้อมูลให้อัพเดทตลอดเวลา ส่วนเรื่องอื่นก็เมื่อว่างครับ ผมทำงานด้านสุขภาพ แต่ผมเขียนโปรแกรมง่ายๆได้ วิเคราะห์การเมืองได้ ประเมินเศรษกิจได้พอควร คุยเรื่องกีฬาได้ ช่วยเด็กๆทำการบ้านๆได้  ไม่ถึงอัจฉริยะ แต่ก็อยู่ในสังคมได้โดยไม่ถูกชี้หน้าว่าแปลกแยกครับ จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา จากคุณ : AJ_da_NR - [ 8 มิ.ย. 51 11:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ค่อยเข้าใจ 20/80 น่ะครับ กว่าผมจะหา20%เจอก็ต้องอ่านมันจนหมดเรื่องละ่ครับ ไม่มีใครมาสรุปให้เหมือนหัวข้อข่าว ~.~ จากคุณ : Sir.ขงเบ้ง - [ 8 มิ.ย. 51 11:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เทคนิคการอ่านหนังสือ สมมุติว่า คุณต้องการอ่านหนังสือ จำนวนมากๆได้ในเวลารวดเร็ว และ มีประสิทธิภาพ(คือความน่าจะเป็นที่จะจับจุดถูก) คุณจะหา 20 ส่วน แก่นของมันยังไง แรกๆ อ่าน คำนำ บทนำ หรือabtract...(หลายคนไม่ชอบอ่านและข้ามกันไปใช่ใหมครับ) คำนำจะบอกว่า เรียนไปเพื่ออะไร ทำอะไร ได้อะไร  แล้วคนเขียนหนังสือต้องการบอกอะไร..คนอ่าน อ่านแล้วได้อะไ คุณก็พอจะเดาออกว่า ไอนี่มันเน้นนี่ๆนะ (ทุกอย่างคือความน่าจะเป็น) อยู่ตรงใหน เน้นอ่าน Intro ของเรื่อง หรือ บทนำ ย่อหน้าแรก แล้วอ่านเรื่อยๆไปไม่ต้องคิดมาก แล้วมา เน้นตรงบทสรุป หรือย่อหน้าสุดท้าย ของเนื้อเรื่องที่คุณอ่าน ถ้าคุณพอเข้าใจแล้วว่า แก่นของมันอยู่ที่ใหน คุณค่อยไปเน้น ตรงที่คุณอ่านมาอีกรอบ.... ซึ่ง ก็คือ 20 ส่วนแต่ได้ 80 นั่นเอง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็น เบสิกพื้นฐาน... ให้เข้าใจง่าย ไม่สลับซับซ้อน ส่วนอื่น จะไม่ต้องใส่ใจมากนักก็ได้ ยิ่งไอที่ยากๆ ถ้าพยายามอ่านมันมาก อาจพาลให้คุณ ไม่ชอบเรื่องนี้ไปเลยก็ได้ ยกเว้นคุณจะชอบมันจริงๆ จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 11:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมขอเพิ่มเติมว่า ควรใช้คำว่า "จำหลักการ ดีกว่าจำวิธีการ" เพราะการจำหลักการใช้เนื้อที่สมองเพียงนิดเดียว แต่วิธีการนั้นใช้เนื้อที่จัดเก็บเยอะมาก และเมื่อต้องใช้ เราก็แตกหลักการนั้นออกมาให้กลายเป็นวิธีการ ซึ่งอาจไม่เหมือนเดิม แต่ได้ผลเท่าเดิม เพราะหลักการเดียวกันไงครับ จากคุณ : AJ_da_NR - [ 8 มิ.ย. 51 11:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างเทคนิคที่เคยถาม การเรียนของท่านนี้ ว่าเรียนยังไงให้ได้เกรด A ท่านบอกว่า เอาตามตรงนะ ถ้ามีเชคชื่อเข้าเรียน ผมโดนหมดสิทธิสอบไปแล้ว เพราะผมไม่เคยตื่นเช้ามาเรียนทัน (อ้าวเฮ้ย..) คืออย่าเอาอย่างผมนะครับเรื่องนี้ ผมมาถึงมหาลัยเที่ยงตลอด หาเพื่อนนั่งคุยว่าเรียนยังไง แฟนเมิงไปถึงใหนแล้ว โลกรอบตัวเป็นยังไง แล้วเข้าไปเรียนบ่าย... ตกเย็นก็กลับบ้าน คือบางวิชาผมเข้าไปเรียน ยิ่งเรียนยิ่งงง(เคยเจอกันใช่ใหมครับ) บางทีผมอ่านเองเข้าใจไปเรียนกับอาจารย์กลับไม่เข้าใจ(ก็เคยเจอกันอีกใช่ใหมครับ) แต่ที่ผมจะเน้นสำหรับอ่านหนังสือไปสอบ แต่ละวิชา ผมจะอ่านแบบนี้ ผมอ่าน ตามวิธีที่ผมบอก ตาม#13  เสร็จแล้วผมหาแก่นของวิชา ผมเน้นทำข้อสอบ เบสิก ให้แน่นๆ ปึ๊กๆ ไอเรื่องยากๆๆๆๆๆ มาก ผมจะอ่านผ่านๆ บางทีเวลาไม่พอก็ไม่อ่าน แต่ผมจะเน้น ทำตรงแก่น ของวิชา..... ให้ได้ ให้เข้าใจ ให้ลึกซึ้ง (ซึ่งไม่ซับซ้อนและเข้าใจไม่ยาก) เพื่อผมจะได้รู้ว่าผมจะเรียนวิชานี้ไปทำไมเพื่ออะไร ทำไมผมถึงเน้นตรงนี้หละ เพราะผมคิดว่า ถ้าผมเป็นอาจารย์ ผมจะออกข้อสอบ แต่ละข้อที่ครอบคลุมเนื้อหาทั้งหมด คลุมทุกเรื่อง และเป็นแก่นของวิชา... (ไม่งั้นจะสอนไปทำไม) แล้วเอาไปใช้ทำอะไรได้บ้าง(ประยุกต์)   เพราะข้อสอบ ออกได้ไม่กี่ข้อ ดังนั้นจึงจำกัดตรงที่ต้องเน้นตรงแก่นกลาง ก่อน  ส่วนข้อยากๆ เน้น advance มากๆ จะออกน้อยกว่า  ดังนั้นความน่าจะเป็นหรือเป็นไปได้ที่ผมจะทำตรงส่วนนี้ได้ จึงมากกว่าด้วย อันนี้ผมเดาใจอาจารย์นะ (ส่วนใหญ่เดาถูกแฮะ) ส่วนไอที่ยากๆๆๆ ประหลาดๆ advance มากๆ ถ้าเวลาเหลือ(ส่วนใหญ่จะไม่มีเวลาเหลือ) เอาไว้ปราบเซียน หรือ เอาไว้เล่นพวกเทพๆ ฮะๆ ผมไม่เข้าใจผมก็ไม่ทำ ไม่ใช่ผมขี้เกียจนะ ถ้าแต่แรกคิดไม่ออกสำหรับผม ยังไงก็คิดไม่ออกครับ อีกอย่าง คือผมเข้าไปสอบ เพื่อเอาคะแนนสอบ  ผมไม่ได้แข่งเพื่อทำข้อยากๆ ใครทำได้ข้อยากสุด ได้ A ไปเลยใช่ใหม... ผมเลยต้องเน้นเก็บข้อง่ายๆให้ชวร์ๆไว้ ข้อยากๆ สู้กับมันไม่ไหว นี่ผมเอาเวลาไปทำข้อง่ายๆให้หมดให้ชวร์ก่อนดีกว่า หลายวิชาผมโชคดี ที่เดาใจอาจารย์ถูก แล้วใช้ความน่าจะเป็น ในการทำข้อสอบ ผมไม่ใช่ได้ A มากมายอะไรหรอก วิชาที่ไม่ได้ A ผมก็มี... นะ แต่ถ้ามีคนแย้งว่า อ้าวเรียนเพื่อสอบนี่หว่า..... แบบนี้จะได้อะไร ได้สิครับ ผมเรียนรู้แก่น ของมัน ผมรู้เบสิกพื้นฐานของมัน วันหนึ่งถ้าผมจะกลับมาใช้ ผมก็หามาอ่าน....เท่านั้นเอง ถ้าเข้าใจมัน คุณจะลืม มันก็ทวนให้เข้าใจไม่ยาก สำคัญคือคุณรู้ถูกใหม เข้าใจใหม แล้วเอาไปทำอะไรได้... จะลืมบ้างค่อยกลับมาหาอ่านเอาก็ได้ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 51 11:55:54 จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 11:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนเรื่อง การทำข้อสอบเอนทรานซ์... อันนี้หลายคน คงจะรู้แล้ว ถ้าเวลาไม่พอ จะอ่านจริงๆ นะ (ย้ำว่าไว้สอบ Ent) ผมแนะนำให้ไปหาเอาข้อสอบ 10 ปีย้อนหลัง มาดู ดูนะครับยังไม่ต้องทำ...... ผมให้คนมองภาพรวมของข้อสอบแต่ละชุด คุณจะเห็นว่า ข้อสอบแต่ละข้อ  ออกแต่ละบท... อย่างคณิตศาสตร์ คุณเอา 10 ปีมาดู คุณจะเห็นว่าแต่ละข้อที่ออก ส่วนใหญ่จะเป็นแนวทางเดียวกัน คือ มีความน่าจะเป็นที่จะออกข้อสอบ หนึ่งข้อคลุมวิชาบทนั้นเป็นตัวใหน อย่างเรื่อง สถิติ ชัดเจนเลย ส่วนใหญ่ จะออกเรื่อง กราฟแบบรูประฆังคว่ำ เกือบทุกปี ทั้งที่เนื้อหาในเรื่องสถิติ สารพัดสูตรมากมายเลยใช่ใหม แต่ ที่ใช้กันส่วนใหญ่และใช้จริงๆ คือไอกราฟนั่นหละ คือถ้าคุณนั่งดูนั่งเชค องค์รวมข้อสอบ 10 ปีได้ คุณจะพอจะรุ้ความน่าจะเป็นที่จะต้องออก ตรงใหนของบท(ส่วนใหญ่จะเป็นแก่นคลุมทั้งบท หรือใจความสำคัญของบทนั้น)  คุณจะประหยัดเวลาอ่านมาก และ พุ่งเป้าได้ตรงจุดนั้น อ่านและทำโจทย์โดยเน้นตรงนั้นเป็น "หลัก"   เพราะอะไร เพราะข้อสอบไม่กี่ข้อแต่ต้องออกคลุมเนื้อหา ตั้งแต่ ม.4-6 เนี่ย ต้องได้ข้อสอบที่ คลุมเนื้อหา และได้ใจความสำคัญของบทนั้นๆ มันถึงจะมีประโยชน์(คือผมเดาจากการที่ผมคิดว่าผมเป็นคนออกข้อสอบเอนท์นะ) ส่วน ที่ยากๆ advance หรือเป็นข้อสอบรายละเอียดลึกๆปลีกย่อยของบทต่างๆ อย่างที่ผมบอกหละมันก็มีโอกาสที่จะออกเหมือนกัน แต่ไม่มากเท่าข้อสอบแบบแรก โอกาสที่คุณจะทำข้อสอบได้คะแนนมาก ก็จะมากตาม... แต่อย่างที่ผมแนะ มันเป็นความน่าจะเป็น นะ... จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 8 มิ.ย. 51 12:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมใช้10:90 เพราะ 20 มันเยอะไปเวลาจะสอบก็อ่าน สารบัญแล้วนึกเนื้อหาเอาถ้านึกไม่ออกหรอติดก็ค่อยไปเปิด ดู จากคุณ : Mr.june - [ 8 มิ.ย. 51 12:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 พูดแล้วก็นึกได้ ตอนปี 3 เรียนวิชา Pharmacognosy หัวข้อ Alkaloid อาจารย์ให้หนังสือมาเป็นเล่มเลย >_< เพราะกลุ่มสาร Alkaloid มันเยอะจริงๆ ช่วงสอบ จะอ่านทันไหมเนี่ย Xerox เอาสารบัญ (ซึ่ง list Alkaloid แยกเป็นหมวดหมู่ต่างๆ) มาอย่างเดียวล่ะครับ สารบัญประมาณ 2-3 หน้า หนังสือทั้งเล่มเกือบร้อยหน้า แล้วก็สรุปทุกอย่างใส่ในหน้าสารบัญนั้น อ่านแค่นั้นพอ ทำข้อสอบได้ อย่างนี้เป็น 20:80 ไหมเนี่ย ^^ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 8 มิ.ย. 51 12:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ได้เรียนวิทยาศาสตร์มา แต่ถ้าใช้หลักนี้มองอะไรที่มันต้อง "เข้าใจจริงๆ" เหมือนจะค่อนข้างมีปัญหานะ หลักนี้เอาไว้สอบแหละ สอบเอ็นท์ สอบให้ผ่าน มันได้ผลตอนสอบเพราะเขาเอาแต่แก่นๆมาสอบไง ถ้าคุณรู้แก่นคุณก็สอบได้ แต่คุณ "เข้าใจ" รึเปล่า นี่อีกเรื่องหนึ่ง ถ้าเกิดเป็นศาสตร์แขนงอื่น ที่คุณต้องดูรายละเอียด บางทีหลักนี้อาจจะทำให้คุณ "พลาด" อย่างแก้ไขอะไรไม่ได้เลย ยกตัวอย่างเหรอ....ประมาณ ศาสตร์การสื่อสารและการทูตเป็นไง คุณใช้หลักนี้ไม่ได้นะ ถ้ามองรวมๆ มองข้ามสัญญาณเล็กๆบางอย่างในบริบทนั้นแล้วตัดสินใจ ถ้าเป็นข้อสอบก็อาจจะเสียคะแนนหนึ่งคะแนน แต่นี่ไม่ใช่นะ คุณอาจตายอย่างเขียดเลยนะ -"- อีกตัวอย่างนึงคงเป็นการอ่านงานเขียนมั้ง -"- ที่ต้องอ่านทีละตัวๆ การ simplify เนี่ย ห้ามเด็ดๆเลย คุณอาจจะเข้าใจอะไรไปคนละที่ละทางกะที่คนเขียนเขาต้องการสื่อเลยก็ได้อ่ะ เขียนมาละรู้สึกว่าตัวเองไม่วิทยาศาสตร์เลยแฮะ -"- จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 8 มิ.ย. 51 12:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอร่วมเสวนาครับ คนที่ทำอาชีพสายเดิม ผมว่าเค้าก็เป็นแบบนั้นกันนะ บางคนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำแบบนั้นอยู่ ถ้าคุณกำลังใช้สมองแบบจขกท.ว่ามา นั้นแหละคุณกำลังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนั้นอยู่ นักมวย นักว่ายน้ำ นักกีฬาอาชีพ นักแข่งรถอาชีพ ชาวนา ชาวประมง นักวิทยาศาสตร์ นักบริหาร พอฝึกทักษะ การจัดการกับข้อมูลของเค้าจะไม่ได้ลงรายละเอียด แค่สัมผัสข้อมูลเล็กน้อยเค้าก็จะเห็นทิศทางรวมขององค์ประกอบใหญ่ ดังนั้นก่อนที่คุณจะใช้ประสิทธิภาพสมองได้สูง ประหยัดพลังงานของระบบรวม คุณต้องมีพื้นฐานที่แน่นเสียก่อนถึงจะทำได้ มันเหมือนการเปลี่ยนโหมดการทำงานของสมอง จะเห็นความแตกต่างของระดับสมาธิที่ใช้งาน (ไม่รู้ว่าแบบจขกท.จะเหมือนกันหรือเปล่า) สมมติว่าถ้าผม ต้องเปลี่ยนอาชีพไปทำอาชีพอื่น เช่นไป ทำนา ทำไร่ แข่งรถสูตร1 ผมจะรับข้อมูล20%เพื่อเรียนรู้20%หลายๆครั้งแล้วไม่รู้เรื่อง80%ที่เหลือ ผมไม่รอดแน่นอน แต่หลายคนอาจรอดก็ได้เพราะมีวัยวุฒิสะสมข้อมูลไว้มากพอที่จะเชื่อมโยงข้อมูลให้เกี่ยวข้องกัน (ผมก็เชื่อเหมือนจขกท.ว่าทุกอย่างมันเกี่ยวกันได้หมด) แต่ดาบย่อมมีสองคมเสมอ ได้อย่างก็เสียอย่าง ความผิดพลาดและโอกาสดีๆที่นานๆจะมาสักครั้งหรือคีย์เวิรด์สำคัญคงมีบ้างที่มันซ้อนอยู่ใน 80% จากคุณ : หลับตา - [ 8 มิ.ย. 51 13:40:04 A:58.64.107.96 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าในเรื่องเรียน ผมก็ว่าใช้ได้ในสายคำนวณเท่านั้นล่ะ ( คิดว่านะ ) ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ถ้าเบสิคแน่น ไปประยุกต์มันก็ง่าย แต่ในสาขาวิชาอื่น ๆ ผมว่ายังไงมันก็ต้องคลอบคลุมมากกว่า 20 เปอร์เซนต์ ส่วนการนำเอามาใช้ในชีวิตประจำวัน มันก็ใช่อ่ะนะ ต้องมองภาพรวมถึงจะเห็นสาเหตุของปัญหาที่แท้จริง เหมือนเราไปดูบอล บางที่นักเตะในสนามเค้าไม่รู้ตัวหรอกว่ามันพลาดตรงใหน และคงสงสัยว่าไอ้ดำข้างสนามมันตะโกนบอกอะไรของมันอยู่ได้วะ อะไรประมาณนี้อ่ะครับ ตามที่อ่านมา "อัจฉริยะ"ท่านนี้ น่าจะรู้ทุกอย่างของบางสิ่ง และรู้บางอย่างของทุกสิ่ง และที่สำคัญ สามารถหยิบมาใช้เป็น ถ้าให้ผมเทียบก็เหมือนโจทย์ฟิสิกส์นั่นล่ะ  ถึงคุณจะถือหนังสือเข้าห้องสอบได้ แต่ไม่รู้ว่า ไอ้สูตรต่าง ๆ ที่ถือในมือน่ะ มันต้องเอาตัวใหนมาใช้ ก็  จบ  ครับ จากคุณ : Pixzz - [ 8 มิ.ย. 51 13:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กฏ 80:20 มีสามข้อ  ที่พูดมา คือ ข้อแรก เท่านั้น  ถ้่า A และ B มีความสัมพันธ์กัน ไม่ว่าจะเป็นการดำรงอยู่ หรือ การเปลี่ยนแปลง  เราจะพบว่า  80% ของ A สัมพันธ์กับ 20% ของ B  ---------------------------------  ไม่ต้องไปดูสมอง  เอาเครื่องคอมพ์คุณ มาดูก็ได้  เปิด explorer, เข้าโฟลเดอร์ windows เพื่อดูไฟล์แบบ detail view  มันมีัเป็นพันๆไฟล์  คลิ้กเมนู explorer ที่ view status .. มันจะแสดงสถานะให้เห็นที่มุมซ้ายล่าง  ดูสิว่ามีกี่ไฟล์  กดเมาส์ขวาที่โฟลเดอร์ แล้วดู property ... ว่าโฟลเดอร์นี้ ใช้พื้นที่ HDD ไปเท่าไหร่  คลิ้กเหนือคอลัมน์ขนาด (size) ของลิสติ้งไฟล์ เพื่อให้มันเีรียงจากขนาดใหญ่สุด มาเล็กสุด  แล้วเลือกไฟล์ที่มีขนาดใหญ่สุด จำนวน 20% ของไฟล์ทั้งหมด  คุณจะพบว่า    ไฟล์ในโฟลเดอร์นี้ ... จำนวน 20% ที่คุณเลือกมานั้น  กินเนื้อที่ HDD ไปทั้งหมด 80% ของจำนวนไฟล์ทั้งหมด    จะโฟลเดอร์ windows หรือโฟลเดอร์โปรแกรมไหนๆก็ได้  เป็นอย่างนี้ทั้งสิ้น  นั่นคือ กฏข้อที่ 1 แห่งสัมพันธ์สรรพสิ่ง  ข้อสองคือ สัมพันธ์ย้อนกลับ  ข้อสามคือ สัมพันธ์วนในตัวเอง จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 8 มิ.ย. 51 13:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่าเด็กไทยเราฝึกหัดเรื่องแยก 20 / 80 มาตั้งแต่ประถมแล้วครับ ไอ้หนังสือเรียนเนี่ย เนื้อหาจริง ๆ มี 2 ใน 10 ที่เหลืออีก 8 ใน 10 นี่น้ำทั้งนั้น - -''' ทำไมคนเราต้องเรียนเรื่องพุทธศาสนา 1. เพื่อให้เราเป็นคนดี 2. เพื่อให้เราไม่เป็นคนชั่ว [มันต่างกับ 1. ยังไงวะ - -] 3. เพื่อให้เราคิดในสิ่งที่ดี [แล้วมันต่างกับข้อแรกยังไง - -] 4. เพื่อให้เรามีจิตใจที่สงบ [รวมกับข้อแรกได้มั้ย - -] แต่เวลาตอบข้อสอบ ถ้าเขียนแค่ 1. ลงไปละก็ เอาไป 2.5 คะแนนพอ จากคุณ : cookiecompany - [ 8 มิ.ย. 51 14:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมก็ใช้เทคนิคนี้ในการเล่นบอร์ดหว้ากอเหมือนกัน ล้อเล่นนะครับ ส่วนมากผมจะใช้เทคนิคนี้ในการอ่านเปเปอร์มากกว่า เช่นเวลาเซิร์จใน ncbi หรือ scopus ก็จะอ่านส่วนของชื่อบทความแล้วพยายามตีความเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจค่อยเข้าไปอ่านบทคัดย่อเอา ซึ่งจะใช้เวลาน้อยมากในการสรุปภาพรวมของเรื่องที่กำลังสนใจ และการที่รู้อะไรแบบไม่ครบเต็มร้อยเนี่ยจะทำให้เราเกิดคำถามมากมายซึ่งจะำนำไปสู่หัวข้อวิจัยใหม่ๆ ได้ จากคุณ : มอนตะทาโร่ - [ 8 มิ.ย. 51 14:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คนเก่งๆ มักจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ส่วนคนไม่เก่งจะฝึกให้เป็นแบบนี้มันยาก จากคุณ : sc24 Naresuan U. - [ 8 มิ.ย. 51 16:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 นิตยสารหว้ากอฉบับปฐมฤกษ์ผมขอสัมภาษณ์คุณ จกท เป็นคนแรกละกันนะ ฉบับต่อไปก็จะยกทีมงานไปสัมภาษณ์เดาะทอร์คที่เอ็มไอที ต่อจากนั้นก็เป็นจานแพรก เจเอฟเค 9ล9 จากคุณ : root :-D - [ 8 มิ.ย. 51 17:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้ว คิดว่าใช้กับวิชานิติศาสตร์ไม่ได้อ้ะครับ แฮะๆ จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) - [ 8 มิ.ย. 51 17:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สมมติว่า เราเป็นคนออกข้อสอบ สมมติว่า เราเป็นคนเขียนบทความเรื่องนั้น เราจะต้องทำอะไรบ้าง อืม แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 51 18:09:03 จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 8 มิ.ย. 51 18:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 รู้แต่ไม่เชี่ยวดิงี้ เก่งแต่ไม่เก๋า จากคุณ : ชาเขียวเข้มๆ - [ 8 มิ.ย. 51 18:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คิดว่าการเรียนรู้ให้ลึกพอประมาณนั้นดีที่สุด ตามหลักศาสนาบอกให้ยึดทางสายกลาง ไม่ตึง(รู้ลึกอยู่เรื่องเดียว)หรือหย่อนเกินไป(รู้ไปทั่วแต่ไม่รู้รายละเอียด) แต่คำว่า"ลึกพอประมาณ"ของแต่ละคนอาจจะไม่เท่ากัน ก็แล้วแต่การงานและสาขาวิชาที่ร่ำเรียนกันมา (ผมไม่เห็นด้วยนะครับว่า ถ้าคุณเรียนมาแล้วแต่พยายามปล่อยให้ความรู้ด้อยกับคนที่ไม่ได้เรียนมาเลย อย่างน้อยก็ต้องพอๆกัน) เทียบกับการสอบopen book คนหนึ่งรู้ทุกอย่างแค่ผิว(ไม่ต่างอะไรกับรูสารบัญหรือindex) อีกคนรู้บางเรื่อง(เป็นหนังสือเคลื่อนที่ไม่รู้สารบัญหรือความเกี่ยวโยง) คนแรกต้องมาเสียเวลาอ่านทำความเข้าใจ อีกคนต้องมาเปิดเพราะต้องตอบให้ครอบคลุม ซึ่งทั้งสองคนก็เสียเวลาพอกัน จากคุณ : Toukung - [ 8 มิ.ย. 51 21:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ประเทืองปัญญาดีมากครับ จากคุณ : suks - [ 8 มิ.ย. 51 21:21:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกระทู้ที่ดีมากค่ะ จากคุณ : kekodes - [ 8 มิ.ย. 51 22:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 แต่ผมว่าถ้าจะเข้าใจอะไรลึกซึ้งก็ควรจะอ่านทั้งหมดทุกตัวอักษรน่ะครับ ผมว่ามันก็สำคัญ ทั้งรุปแบบการสื่อความหมาย การใช้คำ หรือน้ำที่มาประกอบ สามารถบอกแนวคิดของผู้เขียนได้ และอาจมีอะไรซ่อนอยู่ หรือบอกเป็นนัย ให้วิเคราะห์ต่อไปได้ แต่ถ้าอ่านเพื่อให้รู้เรื่อง เพื่อให้เข้าใจภาพรวมหลักๆ หรือเพื่อนำไปสอบ ก็คงใช้ 80/20 อย่างที่บอกมาน่ะครับ จึงอยากแนะนำว่า อ่านแบบภาพรวมไปก่อน อ่านแบบคร่าวๆหรือหยุดอ่านตรงจุด ที่สนใจเป็นพิเศษหรือคิดว่ามีความสำคัญ ขาดไปไม่ได้  อ่านพอให้รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร ต้องการจะบอกอะไรเรา และสร้างความอยากรู้ให้กับเรา จากนั้นหากมีเวลาจึงค่อยอ่านแบบละเอียดอีกทีหนึ่ง ในบางกรณีที่จำเป็นต้องอ่านแบบละเอียดทุกตัวอักษรจริงๆ คือเรียนมัธยม ครูเอาข้อสอบมาออกได้พิสดารมาก คือมันอยู่บรรทัดนี้ หรือกรอบนี้ ถ้าไม่ได้อ่านข้อความนั้นคงตอบคำถามไม่ได้แน่ ส่วนใหญ่เป็นวิชาจำ หรือการเรียนบางวิชาที่ดิ้นได้ยาก เช่นวิชาแพทย์ พลาดรายละเอียดนิดเดียว ก็อาจผิด และการผิดของแพทย์ไม่ใช่เรื่องเล็ก เพราะมันผิดไม่ได้ เวลาอ่านจึงต้องอ่านเป็นสเต็ปขั้นตอน เป็นเรื่องราวต่อๆกันไป จะจำได้ดี ส่วนวิชาทางสังคมหรือวิชาที่ต้องใช้การวิเคราะห์มากๆ การมองภาพรวม แล้วจึงค่อยขยายรายละเอียดให้ชัดเจนขึ้น ค่อนข้างได้ผลดีทีเดียว เพราะสมองมีการทำงานแบบมองอะไรรวมๆไปก่อนเดาเองไปก่อน รายละเอียดจริงๆจึงต้องมาวิเคระห์กันทีหลัง ตัวอย่างเช่น การทดลองวิจัย ให้คนหนึ่งมองหลอดไฟที่เรียงกันเป็นแถวยาว ไฟแต่ละหลอดเปิดปิดเรียงกันตามลำดับ คนเราก้จะมองว่าไฟนั้นวิ่ง ทั้งๆที่จริงแล้วแค่เปิด/ปิดเรียงกันเท่านั้น หากมองพิจารณาเพียงหลอดใดหลอดหนึ่ง ก็จะสังเกตได้ว่าเป็นหลอดไฟที่เปิด/ปิดเรียงกันไป จากคุณ : Sir.ขงเบ้ง - [ 8 มิ.ย. 51 22:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ผมเสริมนิดนึงว่า วิธีการนี้ เหมาะสำหรับจังหวะเริ่มต้นวิเคราะห์ จะใช้ได้ดีมาก เพราะเสียเวลาน้อย ประเมินภาพรวมได้ไว และรู้ประเด็นที่จะลงรายละเอียดครับ ภาษาแบบผม เรียกว่าการมองแบบมหภาค กับ จุลภาค เทคนิคการมองภาพรวมมีประโยชน์ในการประเมินภาพรวม และเข้าถึงประเด็นได้ถ้ามองได้เป็นแล้ว ในขณะที่การมองแบบจุลภาค จะให้รายละเอียดเชิงลึกมากกว่า ไม่มีก่อนหรือหลัง เพราะการมองอย่างจุลภาค มีผลทำให้การมองแบบมหภาคมองได้รัดกุม และแม่นในการประเมิน ถ้าไม่มีพื้นเชิงลึกเป็นพื้นฐาน ต่อให้มองแบบมหภาคก็มองไม่เป็น มองไม่ออก ประเมินไม่ถูกต้อง ส่วนการมองแบบมหภาคก่อนจะทำให้รู้ว่ามองแบบจุลภาคในเรื่องอะไรที่ตรงแก่น ไม่เสียเวลาหลงไปกับข้อมูลที่มากมาย เวลาลงรายละเอียดก็จะรัดกุมและตรงเป้า ที่สำคัญ การสวิทชิ่งมุมมองทั้งสองแบบโดยไม่เสียเวลาเปล่าประโยชน์จะทำให้มองได้ครอบคลุม และประเมินได้แม่นขึ้น เปรียบเทียบเพิ่มเติมเปรียบนี้น่าจะเป็นประโยชน์นะครับ จากคุณ : granun - [ 9 มิ.ย. 51 00:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สุดยอดครับ เข้ามาเอาความรู้ จากคุณ : GPPd - [ 9 มิ.ย. 51 08:45:31 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 9 มิ.ย. 51 17:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เห็นด้วยกับ จขกท. เว้นแต่การอ่านข่าว ตามคห.4 ครับ วิธีการนี้ไม่ควรจะนำมาใช้กับสื่อที่มีลักษณะจูงใจ สำคัญที่ความสามารถในการการคัดแก่นออกมาจากภาพรวมหรือเนื้อทั้งหมดนี่แหละ จากคุณ : นายไวรัส - [ 9 มิ.ย. 51 22:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อืม จากคุณ : เก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว - [ 10 มิ.ย. 51 14:24:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คนเก่งเค้ารู้อยู่แล้ว ถ้าไม่รู้เค้าก็ทำอยู่แล้ว . . . จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 13 มิ.ย. 51 22:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คนที่เป็นผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการ ส่วนใหญ่จะเป็นพวก 20/80 เพราะต้องมองภาพองค์รวมออกมาเป็นงาน คนที่เป็นคนทำงานหรือพนักงาน ส่วนใหญ่จะเป็นพวก 80/20 เพราะต้องรู้ในเรื่องเฉพาะ จากคุณ : MlCHAEL - [ 13 มิ.ย. 51 23:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ผมคิดนะ ตอนแรกผมก็ไม่รู้จักหรอก ไอ 20/80 ที่คุณว่าน่ะ แต่พอผมมาเรียนวิศวะ ไม่รู้เหมือนการใช้สมองแบบที่คุณบอกรึเปล่า คือเวลาอ่านหนังสือสักวิชา ต้องมององค์รวมก่อนให้เข้าใจชัดๆ ว่าวิชานี้คืออะไร เนื้อหาส่วนใหญ่ต้องการบอกอะไรเรา แล้วถ้าเราจะทำให้เข้าใจ ต้องเริ่มตรงไหนก่อน ตอนแรกก็อ่านไปเรื่อยเปื่อยแหละ แต่พอมาเรียนวิศวะมันไม่ได้จริงๆ ยิ่งหลายๆวิชาต้องอ่านหลายเล่ม เล่มนี้บทนี้ดี อีกเล่มนึงบทนี้ดี จะมาอ่านหมดไม่ได้ มันเป็นคำนวณ ต้องทำความเข้าใจ ซึ่งมันยาก ไม่แปลกใจที่ใครๆบอกว่าคนเรียนวิศวะนั้น จะสามารถมองอะไรให้เป็นระบบได้ดี จากคุณ : snoopyสีแสด - [ 14 มิ.ย. 51 00:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 42 การเรียนรู้ไม่มีทางลัดค่ะ กว่าจะคิดได้ไอ้ส่วน 20% ต้องมีแบ๊กในหัวมากกว่า 100% แน่นอน เพราะไม่งั้นคุณไม่สามารถคิดแบบองค์รวมได้หรอก อัจฉริยะ คือคนที่สามารถอธิบาย 20% ของแก่นเรื่องให้ คนอื่นเข้าใจเรื่องได้ 100% มากกว่า จากคุณ : Rin@home - [ 14 มิ.ย. 51 00:03:15 A:124.120.200.149 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมเป็นพนักงาน แต่ดันเป็นพวก 20/80   มันหมายความว่าไงครับเนี่ย จากคุณ : bankk99 - [ 14 มิ.ย. 51 00:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สมมติ ว่า จับคน 2 คน มาคุยถกปัญหากัน คนหนึ่ง รู้ 20  ไม่รู้ 80 อีกคน  รู้ 80  ไม่รู้ 20 หากคนที่รู้ 20 มีความรู้ตรงกับ ส่วนของคนที่รู้ 80  ความคิดเห็นก็ยังไปกันได้ หากคนที่รู้ 80 มีความรู้ตรงกับ ส่วนของคนที่รู้ 20     คนที่มีความรู้ 20 ก็จะเชื่อแค่ 20 อีก 60 ก็ยังไม่ปักใจเชื่อ ต้องรอพิสูจน์อีกที แต่ถ้าเรื่องที่คุย เป็นเรื่องของส่วนที่ไม่รู้ 80   ของคนที่รู้ 20 แล้วก็เรื่องเดียวกับส่วนที่ไม่รู้ 20  ของคนที่รู้ 80 เรื่องแบบนี้ เถียงกันไปก็ไม่มีใครถูกใครผิด เพราะเป็นเรื่องที่คนสองคนไม่รู้ทั้งคู่ จากคุณ : T-E-N-A - [ 14 มิ.ย. 51 00:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ผมก็เรียนแบบที่เจ้าของกระทู้กล่าวมาตลอดแหละครับ ตอนเอ็นแทบไม่อ่านหนังสือเลย แต่ทีนี้พอมาเรียนนิติศาสตร์รู้สึกว่าจะทำแบบนี้ไม่ได้ผลกับการสอบแล้วหรอกครับ จากคุณ : ขิง (EvaAngelion) - [ 14 มิ.ย. 51 04:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ระวังหน่อยล่ะกันถ้าคิดว่าจะเชื่อมันอย่างสาวก ตัวเลข 20/80 หรือ 80/20 อย่าไปยึดมั่นตายตัว การที่เราเห็นภาพใหญ่ทำให้เห็นความเชื่อมโยง นำไปสู่การเห็นว่าส่วนหลักอยู่ตรงไหน ลองใช้ร่วมกับ 5W+1H กับรายละเอียดปลีกย่อยจะช่วยให้ค้นหา 20%ได้ง่ายขึ้น จากคุณ : 2498 (cpbu) - [ 14 มิ.ย. 51 08:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ก็ จขกท. คุยกะคนเก่งนี่ครับ....เขาก็สามารถทำอะไรได้ง่ายๆไปหมด... เคยเจอใช่ไหมล่ะ อย่างน้อยก็ตอนเรียน เด็ก 60 คน ให้อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน คนละ 1 รอบ แต่ จะมีกี่คนที่จับใจความของหนังสือนั้นได้ ?????? ที่เหลือ งง ลืม เบลอ หมด..... คนฉลาดแต่กำเนิด พูดตรงๆ ถึงไม่มีสูตรอะไร เขาก็จำได้ครับ.... คนเรามันแยกกันมาแต่เกิดแล้ว ใครฉลาด ใครโง่ ใครดี ใครเลว ผมเชื่อว่า DNA เป็นตัวกำหนดพฤติกรรมและความสามารถครับ... คนที่คุณ จขกท. คุยมา เขามีพื้นเพมาจากไหนล่ะครับ ? พ่อแม่เป็นใคร ? ฐานะเป็นอย่างไร ? เด็กยากจนลำบากอดมื้อกินมื้อ คงไม่มีเวลาหรือมีสมองไปเรียนรู้อะไร แค่จะกินยังไม่มี ..... เด็กฐานะดี มีหน้าที่เรียนอย่างเดียวไม่ต้องคิดเรื่องปากท้อง ผมไม่รู้ว่าประเทศนี้ มี ศ. , รศ. , ผศ. หรือ ดร. ที่มาจากเด็กสลัมหรือไม่ รู้แต่ว่า ถ้าคนเรารวยแล้ว ความรู้ก็จะตามมาเอง.....หาซื้อหนังสือ อุปกรณ์เสริมปัญญาก็ง่ายดาย มันเหมือน ชูมัคเกอร์ มาบอกเรื่องการขับรถให้เด็กแว้นท์ฟังเรื่องวิธีการขับรถให้เก่ง ???????? ถ้าเราไม่มีข้าวจะกิน เราจะมานั่งอ่านหนังสือกันไหวหรือครับ..... ที่ผมพูดเพราะอาจจะบอกว่า พื้นฐานสมอง,ฐานะ,โอกาส คนเราไม่เท่ากัน วิธีการอ่านแบบสรุปอาจจะดูง่าย ใช้เวลาน้อย ดี เหมาะสมแล้ว......แต่ผมเชื่อว่า มันใช้ไม่ได้กับทุกคนบนโลกนี้หรอก.......มันใช้ได้เฉพาะคนที่ "พร้อม" เท่านั้น.....ใคร "ไม่พร้อม" ทำไปก็ไม่ได้ประโยชน์อันใดเลย..... เมืองญี่ปุ่น เขาจะมี specialist ในสายอาชีพนั้นๆไปเลย   คนปั้นซูชิ ก็ปั้นกันจนแก่ตาย คนจับปลา ก็จับปลากันจนแก่ คนสร้างบ้าน ก็สร้างกันจนแก่ จากคุณ : น้ำปลาเดือนห้า - [ 14 มิ.ย. 51 08:29:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 จากประสบการณ์ที่เจอคนที่เก่ง และไม่เก่งมาพอสมควร ผมกลับมองว่านอนแน่ 80/20 นี่ใช้ได้ผลดีซึ่งผมก็ใช้มาเป็นประจำ เช่น อ่านหนังสือเก็บส่วนสำคัญ 80 ส่วนให้ได้ โดยใช้ความพยายามเพียง 20 ส่วน แต่ก็อีกล่ะครับ คนที่เก่งๆ จริงๆ และก็ไม่ใช่เค้าไม่รู้ว่าถ้าลงทุน 20 ส่วนได้ถึง 80 ส่วน ทุกคนที่ผมเรียนด้วยส่วนใหญ่รู้ และก็ทำอยู่แล้ว แต่คนที่จะได้เป็นท๊อปๆ เนี้ย เค้าเอา 80 ไม่พอครับ มันต้องยอมแลก โดยใช้ความพยายามถึง 80 เพื่อที่จะเอาอีก 20 ที่คนอื่นๆ ธรรมดาไม่เอาให้ได้ เพื่อที่เค้าจะได้เป็นคนเก่ง (Above Average) จากคุณ : i_ss - [ 14 มิ.ย. 51 12:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 49 Mind Map ? น่าจะรีดประสิทธิภาพของสมองออกมาได้อย่างมากจริงๆครับ จากคุณ : PD2002 - [ 14 มิ.ย. 51 12:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 50 บางศาสตร์น่าจะใช้แค่ 20% ได้ บางเรื่อง 80 % ผมว่ายังไม่พอใช้เลย จากคุณ : xx SlipNOTE Kevin Theater xx - [ 14 มิ.ย. 51 13:36:06 ]