ความคิดเห็นที่ 1 มาแชร์ความรู้สึกของการเริ่มต้นใหม่ของชิวิต หลังจากเลิกกับคนรัก สมองก็คิดอะไรไม่ออก ร้านรวงที่เคยเคยเปิดมาด้วยกัน รถที่เคยใช้ไปไหนต่อไหนด้วยกัน ไหนจะโกลเด้นตัวโตขนเงาที่เคยเลี้ยงด้วยกัน ทุกอย่างมันหยุดนิ่ง คิดอะไรไม่ออก งงๆกับชิวิต รู้ตัวอีกทีจากเจ้าของกิจการไปเป็นเกษตรกรปลูกถั่วเขียวมีรายได้วันละ ไม่เกินร้อย รองเท้าขาดไม่มีเงินไปซื้อไหม่ ได้แต่เอาด้ายมาเย็บ ไปยืนดูขนมที่ร้านขายของชำในหมู่บ้าน อยากกินแต่ไม่มีเงินซื้อทั้งๆที่มันราคา 5 บาท ใช้ชิวิตแบบนี้เกือบๆปี วันหนึ่งไม่รู้อะไรมาดลใจ "นี่ตรูทำอะไรอยู่ฟร่" ทำไมต้องให้ผู้หญิงคนเดียวมาทำลายชิวิตเราด้วย หลังจากคิดแบบนี้ อีก 4 ชม. ผมก็มาอยู่ที่ กทม.แบบ งงๆ ก็เริ่มต้นหางานทำ โชคดีที่ไม่นานนักก็ได้งาน ใช้เวลา 5 วันได้ จากวันที่ขึ้นมา กทม. ครั้งนั้นจนถึงวันนี้ใช้เวลา 4 ปีกับอีกนิดๆ หลายอย่างเปลี่ยนไป มีกิจการของตัวเอง มีรถขับ เริ่มมีความรักครั้งใหม่ กลับมานั่งคิด ไอ้สิ่งที่เราเคยคิดว่ามันยากสำหรับเรา มันแย่ที่สุดแล้ว มันสุดๆแล้ว จริงๆแล้วมันไม่ได้มีอะไรเลย เราคิดไปเองเท่านั้น ทำประชดชิวิตตัวเองเท่านั้น สุดท้ายแล้วชิวิตเป็นของเรา อยากทำอะไรทำถ้าคิดว่ามันดีสำหรับตัวเราแล้วคนอื่นไม่เดือนร้อน อย่างน้อยเราก็ได้ทำ ก่อนที่เราจะจากโลกที่ไป.. สำหรับคุณเจไดหนุ่ม เอาเลยครับอย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งในชิวิต ชิวิตก็อย่างนี้ไม่ล้มบ้างจะรู้ได้ไงว่าเจ็บ พอเจ็บแล้วเราก็จะได้ไม่ล้ม จากคุณ : ^B^O^N^ - [ 16 ก.ค. 51 08:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากสอบได้ขึ้นบัญชีข้าราชการเป็นครั้งแรกก็ดีใจสุดๆ แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป มันก็ยังไม่ถึงเราสักที -*-จนบัญชีจะหมดอายุอีก 1 เดือน พอเขาเรียกเราเท่านั้นแหละ หาที่ลง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ (เพราะหาที่ลงไม่ได้ -*-) เครียดมากครับ เพราะตอนนั้นทำงานเป็นลูกจ้าง กินเงินเดือนวุฒิ ม.3 (ตั้ง 4 ปีอยู่) ฮ่า..... เงินเดือน 4100 เอิ้กๆ แต่ตอนนี้ค่อนข้างสบายนิดหน่อยแล้ว  ถือว่านั้นเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อของผมก็ได้นะ จากคุณ : Ice-man - [ 16 ก.ค. 51 08:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเคยครับ ผมเคยนั่งนึกแบบเดียวกับคุณเจไดหนุ่ม แล้วผม ร้องไห้เลยครับ ตอนนี้ผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้เลยครับว่าผมจะทำยังไงกับชีวิตผมดี (เรื่องที่เกิดขึ้น เกิดเมื่อประมาณต้นเดือนที่แล้วครับ) รายละเอียดผม เก็บไว้กับตัวดีกว่าครับ แหะๆ จากคุณ : นายแมวเซา - [ 16 ก.ค. 51 08:39:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 16 ก.ค. 51 08:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเป็นคนขี้เบื่ออะคับ ถ้าให้เลือกก็คงเลือกเส้นทางใหม่ถึงมัน จะต้อง ลำบากยากเย็น แต่อย่างน้อยมันก็ได้เรียนรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเราใหม่ทุกวันนี้ผมก็ทำงานซ้ำวนไปวนมา 8โมง 5โมง ๆๆๆๆๆ อยู่ตลอดและคิดว่าคงเป็นแบบนี้ไปอีกนาน วิธีนึงที่ทำให้คนขี้เบื่ออย่างผม พออยู่ได้ก็คือ การตั้งเป้าหมาย 3 ระยะ ครับ ช่วยได้เยอะเลยละ ทั้งในแง่ของรูปประทำ และนามประทำ  ยกตัวอย่าง เป้าหมายระยะสั้นของผมคือ สิ้นเดือนนี้ผมจะซื้อกล้อง  เป้าหมายระยะกลาง ของผมคือ สิ้นเดือนหน้าผมจะไปหาแฟนที่เชียงใหม่ เป้าหมายระยะยาวของผมคืออีก2 ปีผมจะมีกิจการอะไรซักอย่างของตัวเอง เมื่อ ถึงสิ้นเดือนผมประสบเป้าหมายแรก ผมก็จะตั้งเป้าหมายแรกขึ้นมาใหม่ เสาร์หน้าผมจะไป ถ่ายรูปที่ เยาวราช มันเป็นเป้าหมายเล็กๆครับ แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกว่า อ๊ะอยากให้ถึงเร็วๆจัง และพอเมื่อ มันไปถึงเป้าหมายระยะกลางคือสิ้นเดือนหน้าผมก็จะตั้งมันขึ้นมาใหม่ ว่าอีก 2 เดือนผมจะขึ้นไปหาแฟนผมอีก  และเป้าหมายสุดท้ายก็คืออีก2ปีผมอยากมีกิจการส่วนตัวนั่นก็เป็นแรงกระตุ้นให้ผมพยามทำวันทุกวันนี้ให้ได้คุณค่า และพยามไปให้ถึงมันให้ได้ และเมื่อเราสามารถที่จะไปถึงมันได้ผมก็จะตั้งเป้าในระยะไกลขึ้นไปอีกเช่นอีก2ปีเราจะทำอะไรๆ  ทำแบบนี้ผมรู้สึกว่ามันเป็นแรงผลักดัน และทำให้เราไม่เบื่อดีครับ ผมมองว่างานที่ทำทุกวันๆมันเป็นแค่ส่วนประกอบของชีวิตแต่ไม่ใช่ส่วนสำคัญ มันเป็นแรงขับดันให้เรามีเป้าหมายยต่างๆครับ ถึงในระหว่างทางเราจะล้ม หรือมีท้อบ้าง แต่เราก็ยังมีสิ่งที่เรามองเห็นอยู่ว่าเราจะต้องไปให้ถึงมันครับ ^^ จากคุณ : sariell - [ 16 ก.ค. 51 08:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทำ อะไรก็แล้วแต่ครับ ถ้าไม่มี "ใจ" มันก็ "จบ" แต่ถ้ามีใจ "ฝักใฝ่" แล้ว ต่อให้มีคนห้าม "เราก็ยังแอบทำ" ถ้ามีใจจะทุ่มเททำอะไรแล้ว ก็ให้ลงมือเถอะครับ ถึงไม่สำเร็จ อย่างน้อยเราก็ยัง"เคยได้ทำ" ดีกว่าแก่ตายไปพร้อมกับคำว่า "เสียดายยังไม่ได้ลองทำ" เลย จากคุณ : Humandroy - [ 16 ก.ค. 51 09:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่บอกพ่อว่า จะไม่เลือกเรียนหมอนะ ผมจะเรียนถาปัด ตอนนั้นเหลือเวลา ม.6 ปีเดียว ใช้เวลาที่เหลือ 3 เดือนก่อนเอนทรานซ์เดือนตุลาคม (ความถนัดถาปัดมีสอบครั้งเดียวเดือนตุลาคม) ในการเตรียมตัวทั้งหมดที่เกี่ยวกับวิชานี้ครับ ทุกวันนี้มีความสุขครับ จากคุณ : simulate_sky - [ 16 ก.ค. 51 09:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชีวิตที่ผ่านมาพบเจอมาหลายทางแยกแล้ว หลายครั้งที่ตัดสินใจแล้วพบว่าเป็นทางตัน ทำให้ได้รู้ว่าบางครั้งทางที่มองเห็นว่ามืดมิดจนดูเหมือนทางตันนั้น ยังมีช่องเล็กๆที่แสงสามารถรอดผ่านได้ มันน่าจะเป็นแสงแห่งความหวัง ซึ่งทำให้เราเกิดกำลังใจที่จะทำให้ช่องทางเล็กๆนั้นใหญ่ขึ้นจนเราสามารถผ่านไปได้ บางครั้งพบเจอทางตันที่ไม่สามารถไปต่อได้ ก็จำต้องถอยมาตั้งหลักใหม่ ทางเดินที่มองเห็นเหมือนทางเรียบโล่ง บางครั้งก็ทำให้เราล้มลุกคลุกคลาน เจ็บปวดและสับสนจนไม่อยากสู้ต่อ กับอีกทางที่ไม่น่าเดิน ทั้งสกปรก รกและมีแต่สิ่งกีดขวาง บางครั้งอาจได้พบสิ่งดีและสวยงามรออยู่ปลายทาง ซึ่งมันก็ไม่แน่เสมอไป เพราะชีวิตมักจะเต็มไปด้วยเรื่องหักมุมอยู่เสมอ ปัจจัยในการเลือกทางเดินชีวิตขึ้นอยู่กับหลายอย่าง ถ้าทางเดินเก่ามันเอียนเลี่ยนสุดขีดก็คงต้องมองทางใหม่ไว้บ้าง ชีวิตเดิมไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นอนาคต แต่มันเห็นชัดเลยว่าอนาคตมันก็คงเป็นอย่างตอนนี้นี่แหละ เหมือนเดินอยู่กับที่ จำเจ ซ้ำซาก ไม่ต้องคาดเดาหรือคาดหวังอะไร เพราะเหมือนเดิมทุกวัน ไม่ต้องคิดอะไร สมองขึ้นสนิม เบื่อ ชีวิตที่จะเลือกใหม่ก็ยังไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือก้อย ถ้าตัวคนเดียวจะลุยเลย เป็นไงเป็นกัน มันคงไม่แย่ไปกว่าตอนนี้อีกแล้ว ตายดาบหน้า แต่ถ้ามีครอบครัวต้องดูแลก็เป็นอีกเรื่อง เพราะลำบากคนเดียวกับลำบากทั้งบ้านก็ไม่ใช่เรื่องน่าลอง คงต้องคิดอย่างละเอียดรอบคอบ อยู่ที่ว่า คุณเจไดหนุ่มเบื่อมากแค่ไหน จะทนชีวิตแบบนี้ได้อีกนานไหม ทนเพื่ออะไรหรือทนเพื่อใคร แล้วมันคุ้มค่ากับการอดทนไหม ถ้าตัดสินใจเปลี่ยนชีวิต จะทำให้ใครเดือดร้อนหรือกระทบกับใครไหม ถ้าไม่ และคิดดีแล้ว จะตัดสินใจทำอะไรก็ทำซะ ไม่มีคำว่าสายสำหรับการตั้งใจเริ่มต้นค่ะ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe - [ 16 ก.ค. 51 10:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกวันนี้ผมยังเหมือนกระทงหลงทางอยุ่เลยอ่ะ - -* วน อยู๋แต่กับที่เดิมๆ รู้ว่า เปลี่ยน นะเปลี่ยนได้ แต่ใจ มันไม่ยอมเปลี่ยนตามนี่สิครับ จากคุณ : vn, man - [ 16 ก.ค. 51 10:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมพอจะแบ่งปันข้อมูลการเดินทางได้ ตอนนี้ผมผ่านแยกลาดพร้าวมาแล้ว อีก 3-4 ป้าย ก็จะึถึงหลักสี่ ขาขึ้นนี่ ... รถติดน่าดูครับ แต่ก็พอจะผ่านมาได้ ผ่านมาหลายแยก หลายเลี้ยว บางแยกนี่ติดอยู่นานทีเดียว ฝนตก แดดออก มีทุกรูปแบบ บางแยกก็ทนรอ บางแยกถ้าติดหนักๆก็มีเลี้ยวหลบบ้าง ศึกษาเส้นทาง ก็ว่ากันไป ช่วงออกตัวใหม่ๆ ประสบการณ์น้อย ก็เลยมีบ้าง ที่ออกล้อฟรี มีแกว่งๆ เพราะช่วงล่างยังไม่แน่น ตอนนี้ก็พอทนครับ เพียงแต่ว่าตอนนี้น้ำมันมันแพง เครื่องผมกระตุกบ่อย แถมต้องรัดเข็มขัด คาดเซฟตี้แน่นทีเดียว ตอนนี้ไม่กลัวอะไรมาก กลัวเครื่องน็อค ฝากเตือน เพื่อนๆ สมาชิก อย่าเหยียบกันหนักนัก จะไม่ทันได้เลี้ยว น้ำมันจะหมดถังซะก่อน ส่วนขาล่อง ... นี่เกรงๆอยู่เหมือนกัน เกิด ปรู้ด ปร้าด รถไม่ติดนี่ แป๊ปเดียว ผมอาจได้ลงรถก่อนใคร คิดในใจ ยังไงขอลงคนสุดท้ายก็แล้วกัน เอาเป็นว่า ขอส่งทุกคนบนรถให้ถึงที่หมายก่อน จากนั้นค่อยว่ากันอีกที ส่วนกระทู้นีถือซะว่า ผมมาจอดคุยด้วย ไม่เน้นสาระ ถ้า จขกท ถึงทางแยกหน้า ติดปัญหาเส้นทาง จะมาขอคำปรึกษาก็ยินดี พี่ตำรวจรอดักอยู่ จอดคุยนานไม่ได้ แล้วค่อยว่ากัน เอิ้กๆ อ้อ เกือบลืมบอกไป ถ้ามาจอดคุยแถวนี้ ระวัง พวกเด็กแว้น เด็กสกอย์ด้วย ของเค้าแรง ^_^ จากคุณ : Chaiyohohew - [ 16 ก.ค. 51 10:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "จุดอิ่มตัว" คือคำจำกัดความง่ายๆ ครับ จากคุณ : oppertunity - [ 16 ก.ค. 51 10:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่อยากจะเชื่อว่า คุณ เจไดหนุ่ม มากอารมณ์ขัน ของผม จะเจอปัญหาเดียวกับผมตอนนี้ เมื่อวันก่อนผมเพิ่งบ่นประเด็นนี้กับแม่อยู่เลย ว่าเกิดมาทำไมฟระ มาทำอะไรวนๆซ้าๆ ทุกวัน ตื่นไปทำงาน เสียเวลากับการเดินทาง ในรถเมล์   ทำงานกินข้าว กลับ บ้าน กินข้าว อาบบน้ำ นอน ตื่น มาทำงาน เบื่อชีวิตมากๆ  จะลาออกมาทำอะไรใหม่ๆแปลกๆ ก้อยากที่จะตัดสินใจ วงจรชีวิตเราและคนรอบข้าง คนที่เรารัก มันถูกผูกติดกับ ความมั่นคง(หรือป่าว)ในการทำงาน ที่น่าเบื่อ ลาออกมา คนรอบข้าง และอนาคตก้อคง ได้ผลกระทบอะ เซ็ง ...... มีเงินล้านค่อยมาว่ากัน 55555 ตอนนี้อยากเที่ยวรอบโลกมากๆไปแบบพอกินพอใช้ไม่ลำบาก ก้อได้แล้วเพราะคิดว่าโลกนี้ก้อเป็นของเรา ทำไมเราถึงยังไม่สามารถไปได้หมดทุกหนแห่งน๊า มัวแต่อยู่ใน กรุง บ้าน-ที่ทำงาน-ร้านอาหาร วนๆซำๆ 555 จากคุณ : อาท (chan ty) - [ 16 ก.ค. 51 10:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หว้ากอ?? จากคุณ : ไม้ชายน้ำ - [ 16 ก.ค. 51 11:17:33 ]