PANTIP.COM : X6886043 รูปกลาปไม่ใช่เซลล์ (ขอความรู้จากผู้มีความรู้เรื่องเซลล์ด้วยครับ) []

รูปกลาปไม่ใช่เซลล์ (ขอความรู้จากผู้มีความรู้เรื่องเซลล์ด้วยครับ)

เพิ่งกลับจาก มช. เจอหนังสือขายดีขึ้นหิ้งของ ทพ.สม สุจีรา ทั้งที่เชียงใหม่ และกรุงเทพฯ มีทั้งไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น และฟิสิกส์นิวตัน จึงเข้าใจว่า สนพ. ไม่ได้เรียกเก็บหนังสือ 2 เล่มนี้แฮะ (แถมฉบับพิมพ์ครั้งที่ 3 ของฟิสิกส์นิวตัน ถือจำนวนเล่มคงเยอะมาก ผิดกับครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 - หรือใช้อิทธิฤทธิ์พิมพ์ครั้งที่ x ก็ต้องประกาศให้ x = 3 รึเปล่านะ เพื่อไม่ให้เสียสัจจบารมี)

ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง 2 เรื่องครับ และมีเรื่องขอความรู้จากผู้รู้ด้านชีววิทยาเกี่ยวกับเซลล์ด้วยอีก 1 เรื่อง

เรื่องแรก

มีคุณครูจากโรงเรียนวิทยาศาสตร์ระดับมัธยมเขียนส่งข้อความหลังไมค์มาแสดงความขอบคุณที่ผมได้ตั้งกระทู้แก้ไขข้อผิดพลาดในหนังสือฟิสิกส์นิวตัน เพราะโรงเรียน (ระดับโรงเรียนวิทยาศาสตร์) ประกาศให้นักเรียนอ่านหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเสริมหลักสูตร และคุณครูท่านดังกล่าวได้แจ้งกับ ผอ. และฝ่ายวิชาการให้รับทราบถึงปัญหาความผิดพลาดถึงขั้นก่อวิกฤตทางปัญญาและความคิด ความเข้าใจที่ถูกต้องต่อวิชาฟิสิกส์ไปแล้ว ผลเป็นอย่างไร ผมยังไม่ทราบครับ แต่มีอะไรมาสะกิดใจว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับอีกกี่โรงเรียน และการเลือกแนะนำหนังสือให้แก่นักเรียน โดยเฉพาะหนังสือวิชาการนั้นใช้มาตรฐานใด

เรื่องที่สอง

ในการคุยกันที่ร้านกาแฟ มีผม กับนักวิชาการ นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียง 2 ท่าน (ผมไม่ขอเอ่ยนามพาดพิงถึงนะครับ เพราะผมไม่ได้ขออนุญาตพี่ ๆ ทั้ง 2 ท่านก่อนว่าจะนำมาเล่าในสภาพแวดล้อมสาธารณะ จึงขอแทนด้วย ดร.บี กับ ดร.เอ็น และเจตนาที่นำมาเล่านี้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ และมีประเด็นที่น่าสนใจครับ) หลังจากคุยเรื่องงานกันจบ ก็พาดพิงมาถึง "ศล" พี่ ๆ ทั้ง 2 รู้ว่าผมคือ "ศล" และกรณีที่ผมตั้งกระทู้ต่อต้านการบิดเบือนวิทยาศาสตร์ในหนังสือของ ทพ.สม สุจีรา

ดร.บี บอกว่า หนังสือไอน์สไตน์ฯ นั้นเขียนสไตล์โรแมนติก ขาดความแม่นยำ และถึงขั้นบิดเบือนข้อเท็จจริงทางวิชาการ แต่ตอนนี้ถ้าใครออกมาท้วงจะเจอกระแสที่คาดไม่ถึง ทำนองว่า อยากดังหรือไร ทำไมไม่ท้วงตั้งแต่ตอนต้น ๆ

ดร.เอ็น ถามว่า หนังสือไอน์สไตน์ฯ ทั้ง ๆ ที่จับแพะชนแกะขนาดนั้นทำไมตีพิมพ์เป็นแสนเล่ม มีคนอ่านมากมาย

ผม ตอบไปว่า ตั้งแต่วันแรกที่เห็นในร้านหนังสือ และเชื่อว่าหลายคนที่เป็นแบบเดียวกัน ก็วางเล่มนี้ลงภายในไม่กี่นาที

ทรรศนะหนึ่งที่น่าสนใจของ ดร.บี คือ ทพ.สม ยกบุคคลที่ชาวไทยส่วนใหญ่ไม่กล้าแตะต้องมา 2 คน 2 ขั้ว ฝ่ายนักวิชาการศาสนาก็ไม่กล้าค้าน (ความรู้ไม่พอค้าน) ส่วนผิดพลาดทางวิทยาศาสตร์ ฝ่ายนักวิชาการวิทยาศาสตร์ก็ไม่กล้าเข้าไปถกเถียงในรายละเอียดพุทธปรัชญา เมื่อผู้เขียนนำ 2 ขั้ว (ที่ยากทั้งคู่) มาชนกัน และใช้คำศํพท์แสงวิชาการของทั้ง 2 ฝ่าย การแตะต้องหรือหาความชัดเจนที่ไม่บิดเบือนจึงละเอียดอ่อน

ผมสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านไอน์สไตน์ฯ แต่อ่านส่วนที่อยู่ในกรอบสีเทาเสริมความรู้ที่ผู้เขียนเขียนเอาไว้ เพราะถือว่าข้อความเหล่านั้นมีความสมบูรณ์ในตัวเอง พลิกไปเจอแค่ไม่กี่หน้า ก็เจอส่วนที่หมิ่นเหม่ทุกหน้า เกิดความสงสัยว่านักวิชาการพุทธศาสนาไม่เข้ามาตรวจสอบบ้างหรือ เราคงเคยได้ยินกรณีหนังสือ 2 เล่มที่พระพรหมคุณาภรณ์ เมื่อครั้งรั้งสมณศักดิ์พระธรรมปิฎกแก้ไขกรณีบิดเบือน "นิพพานเป็นอัตตา" กับ "กรณีพระประชวรของพระพุทธเจ้า" (สาเหตุที่พระพุทธเจ้าดับขันธ์) การถกเถียงทั้ง 2 ประเด็นดังกล่าวอยู่ในอาณาจักรของพุทธศาสนา ภาพรวมจึงชัดเจน แต่พอมาถึงกรณีจับแพะชนแกะ ผู้รู้ทางแพะไม่สันทัดแกะ ผู้รู้ทางแกะไม่สันทัดแพะ จึงกลายเป็นช่องโหว่คาราคาซัง ทั้ง ๆ ที่ในแง่พุทธปรัชญาหนังสือ ฯพระพุทธเจ้าเห็น อธิบายหลักธรรมของพระพุทธองค์ได้ผิดจากหลักฐานที่บันทึกไว้ในคัมภีร์ทางพุทธศาสนามากที่สุด และยกใช้ศัพท์แสงจากคัมภีร์มากที่สุด

ผมขอยกตัวอย่างหนึ่ง ซึ่งนำไปสู่ประเด็นสุดท้ายคือขอความรู้เรื่องเซลล์จากผู้รู้นะครับ

"รูปกลาปคือเซลล์"

สยองขวัญมาก เพราะ บรรดานักวิทยาศาสตร์ชีวภาพไม่รู้จักว่ารูปกลาปคืออะไร? และบรรดาเซียนอภิธรรม (รูปกลาป มีกล่าวถึงในคัมภีร์อภิธรรมเกือบทุกเล่มที่พูดถึงรูป) ก็ไม่มั่นใจว่า เซลล์ คืออะไร? แล้วจะตรวจสอบกันไงละทีนี้

ผมขอเสนอมติทางพุทธศาสนาเกี่ยวกับรูปกลาป และข้อความจากหนังสือของ ทพ.สม ในความเห็นที่ 1

และขออนุญาตเรียนถามผู้รู้ทางชีววิทยาในที่นี้ให้ช่วยวินิจฉัยว่ารูปกลาปใช่เซลล์หรือไม่ (ความเห็นของผมคือ "ไม่" ครับ - ผมพยายามจะอธิบายรูปกลาปให้ครอบคลุมที่สุด มันจึงเต็มไปด้วยศัพท์เทคนิค และในความเป็นจริง เราจะศึกษาเรื่องอะไรก็ตาม เราหนีศัพท์เฉพาะทางเรื่องนั้นไม่ได้อยู่แล้ว กรณีนี้ ทพ.สม เป็นคนยกศัพท์เทคนิคขึ้นมา และอธิบายมันด้วยคำอธิบายที่ผิดเพี้ยน)

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 10:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 1

หนังสือ "ไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น" โดย ทพ.สม สุจีรา (หน้า 44) "ในพระอภิธรรมปิฎกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฎกที่ได้บันทึกพระพุทธพจน์คำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามานานกว่าสองพันห้าร้อยปี ได้มีการกล่าวถึงองค์ประกอบของรูปหรือสังขารว่า เป็นที่ชุมนุมของรูปกลาป อ่านว่า "รูปกะลาปะ" ซึ่งตรงกับคำว่า "เซลล์" ที่ใช้ในศัพท์วิชาการแพทย์ปัจจุบัน รูปกลาปนี้จะมีความเจริญเติบโตเสื่อมสลายลงในอัตราปกติขึ้นอยู่กับองค์ประกอบ 4 ประการ

1. อุตุชรูป หมายถึง อากาศ ภาวะสิ่งแวดล้อม
2. อาหารชรูป หมายถึง อาหารที่เสพบริโภคในชีวิตประจำวัน
3. กัมมชรูป หมายถึง การกระทำทางกาย
4. จิตตชรูป หมายถึง การทำงานของจิตใจ

สาเหตุทั้งสี่ประการนี้ตรงกับการค้นพบทางการแพทย์ในเรื่องที่ว่าด้วยสาเหตุการเสื่อมสลายของเซลล์อย่างน่าอัศจรรย์"

ข้อความทั้งหมดนี้ปะปนกันมั่วและไม่ตรงกับพุทธปรัชญาที่ระบุไว้ในพระอภิธรรม มีผิดเพี้ยนหลายประเด็นมากครับ ทั้งประเด็นที่ผิดไปชนิดไม่ไว้หน้าพระพุทธเจ้า จนถึงประเด็นที่ชวนให้เข้าใจไขว้เขว ผมขอเริ่มตามลำดับดังนี้

1. รูป จัดเป็น สังขารธรรมตัวหนึ่ง แต่ยังมีสังขารธรรมอีก 2 ตัวที่ไม่ใช่รูป คือ จิต กับ เจตสิก ตรงนี้ในรูปประโยคที่พูดว่า "รูปหรือสังขาร" เป็นการจัดให้ 2 คำนี้มีความหมายเทียบเท่ากัน ชวนให้ไขว้เขว ต้องระวังเป็นพิเศษ

2. คัมภีร์ปรมัตถทีปนีฎีกา นิยามคำว่า "กลาป" ไว้แบบนี้ "กลาปิยนฺติ เอตฺถาติ กลาปาฯ" แปลว่า ธรรมชาติที่นับเป็นหมวด ๆ เป็นคณะนั้นเรียกว่า "กลาป" ฉะนั้นกลาปคือเป็นกลุ่ม รูปกลาป คือ รูปที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ตรงนี้แหละสำคัญ ยังไงถึงเรียกว่าเป็นรูปกลาป ให้ดูอาการมัน 3 อย่างครับ

1. ต้องเป็นรูปที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
2. ต้องเป็นรูปที่ดับพร้อมกัน
3. ต้องเป็นรูปที่อยู่ด้วยกัน

คุณคงพอมองเห็นภาพว่าข้อความ "ได้มีการกล่าวถึงองค์ประกอบของรูปว่าเป็นที่ชุมนุมของรูปกลาป" มันเป็นข้อความที่แปลแล้วไม่ได้ความใด ๆ หรือสอดคล้องใด ๆ กับพุทธปรัชญา เพราะคำว่า "รูปกลาป" หมายถึง กลุ่มของ "รูป" ที่เกิดดับตั้งอยู่ด้วยกัน

3. ตั้งแต่ที่อธิบาย อุตุชรูป จนถึง จิตตชรูป 4 อย่างนี้ไม่ใช่องค์ประกอบของรูปกลาป! ถ้าถามว่าองค์ประกอบของรูปกลาปคืออะไร คำตอบคือ "รูป" ครับ ตรงนี้อาการหนักหน่อย ถ้าคุณเจอคำว่า "...ชรูป" จำไว้เลยครับ ให้แปลว่า "รูปที่เกิดจาก..." เช่น กัมมชรูป หมายถึง รูปที่เกิดจากกรรม ดังนั้น กัมมชรูปกลาป (บางทีเรียก กัมมชกลาป) จึงหมายถึง กลุ่มของรูปที่เกิดจากกรรม และตรงนี้ก็ต้องแยกให้ชัด เพราะ "...ชรูป" กับ "...ชกลาป" มีจำนวนไม่เท่ากัน เช่น กัมมชรูป มี 18 ส่วน กัมมชกลาปมี 9

แต่ละ "รูปกลาป" จึงหมายถึง แต่ล่ะ "กลุ่ม" ของรูป และแต่ละกลุ่มของรูปนั้นสามารถจำแนกตามประเภทคือลักษณะการเกิดขึ้นของรูปกลาปได้ 4 ประเภท (กัมมชกลาป 9, จิตตชกลาป 6, อุตุชกลาป 4 และ อาหารกลาป 2) และแต่ละ "รูป" ที่มารวมกลุ่มกันเป็น "กลาป" นั้นมีสมุฏฐาน 4 อย่าง (กรรม, จิต, อุตุ และอาหาร) ตรงนี้ไม่ได้แปลว่า แต่ละรูปทั้ง 28 รูปต้องเกิดจากทั้ง 4 ปัจจัยนี้นะครับ บางรูปเท่านั้นที่มีปัจจัยครบทั้ง 4 อย่าง (มีเพียง 8 รูป - มหาภูตรูป 4, โคจรรูป 3 (เว้นสัททะ), ชีวิตรูป 1) รูปที่เกิดจากปัจจัยอย่างเดียวก็มี สองอย่างก็มี สามอย่างก็มี หรือไม่เกิดจากปัจจัยทั้ง 4 อย่างนี้เลยก็มีครับ (นั่นคือ ลักขณรูป 4)

ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ "ตา" หรือ "จักขุทสกกลาป" ตัวนี้เป็น "กรรมชกลาป" ประกอบด้วยรูป 10 รูปที่มี จักขุปสาทรูปเป็นประธาน อีก 9 รูปนั้นได้แก่ อวินิพโภครูป 8 (รูปที่แยกจากกันไม่ได้ รูปหนึ่ง ๆ ต้องมีรูปเกิดขึ้นอย่างน้อย 8 รูปเสมอได้แก่ ปฐวี อาโป เตโช วัณณะ คันธะ รสะ โอชา) กับ ชีวิตรูป 1

ต่อมาเมื่อดูการให้ความหมายของสมุฏฐานให้เกิดรูปทั้ง 4 สมุฏฐาน (อุตุชรูป - จิตตชรูป) ผมว่านิยามที่ให้มาก็ผิดเพี้ยนนะครับ เช่น อุตุชรูป (แปลว่า รูปที่เกิดจากอุตุ) ไม่ได้หมายถึง อากาศ แม้แต่คำว่า อุตุ ในที่นี้หมายถึง เตโชธาตุ (เป็นรูปชนิดหนึ่ง) อาจจำแนกได้ 2 ชนิดคือ สีตเตโช (ความเย็น) กับ อุณหเตโช (ความร้อน) ไม่ได้แปลว่าอากาศอยู่ดี หรือ กัมมชรูป รูปที่เกิดจากกรรม (เจตนาเจตสิก) ไม่ได้หมายถึงการกระทำทางกาย แม้แต่จะยึดเฉพาะคำว่ากรรมก็พูดผิด เพราะกรรมเป็นไปทั้ง กาย วาจา ใจ ไม่ใช่เฉพาะกายอย่างเดียว

คราวนี้คุณลองเปรียบเทียบกับคำว่า "เซลล์" ซึ่งทางชีววิทยาหมายถึง "โครงสร้างและหน่วยทำงานที่เล็กที่สุดของสิ่งมีชีวิต" - building block of life แล้วคิดว่าเหมือนหรือต่างจากรูปกลาปตรงไหนครับ ตามความเห็นผม มันไม่มีตรงไหนเทียบกันได้เลย

ผมยกตัวอย่างรูปกลาปที่ชัดเจนให้ดู 2 อัน คือ "อิตถีภาวทสกกลาป" กับ "ปุริสภาวทสกกลาป" ทั้ง 2 กลาปนี้เป็นกัมมชกลาป แต่ละกลาปประกอบด้วยรูป 10 รูป คือ อวินิพโภครูป 8 + ชีวิตรูป 1 + อิตถีภาวรูป 1 หรือ ปุริสภาวรูป 1 ทั้งสองกลาปนี้คือ "สภาพความเป็นหญิง" กับ "สภาพความเป็นชาย" ครับ มี อิตถีภาวรูป กับ ปุริสภาวรูป เป็นประธานตามลำดับ ถ้าจะมีใครตีความให้วิตถารไปอีกว่าเชลล์ไข่ เซลล์สเปิร์ม หรือโครโมโซมเพศ ขอให้ดูอรรถกถาอธิบายต่อว่าอาการใดบ้างที่แสดงภาวรูปนี้ (ภาวรูป 2 เป็นรูปที่รู้ได้ด้วยใจ ไม่เห็นได้ด้วยตา) มีอาการ 4 อย่าง ลิงคะ (เช่นเครื่องเพศ) นิมิตตะ (เช่น หน้าอก หนวดเครา) กุตตะ (นิสัยใจคอ การเล่น) อากัปปะ (กิริยาอาการ) เน้นอีกทีว่า ภาวรูปไม่เห็นได้ด้วยตา แต่อาการของมันบางอย่าง เช่น ลิงคะ นิมิตตะ พวกนี้เห็นได้ด้วยตา

คิดว่ายกมาแค่ 2 รูปกลาปนี้กับที่บอกว่า "กลาป คือ เซลล์" ก็น่าจะเห็นชัดกันแล้วว่ามั่วได้น่ากลัวขนาดไหน

//ปรับปรุง แก้ไขคำผิดตามที่ถูกท้วงติง
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 15:02:01
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 15:00:50

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 10:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2

มาลงชื่อไว้ก่อนครับ ไม่ค่อยสันทัด

จากคุณ : Humandroy - [ 13 ส.ค. 51 11:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ผมไม่ค่อยสนใจอภิธรรมนัก แต่พออ่านตามนิยามแล้วก็คิดว่ามั่วครับ

จากคุณ : Nexus - [ 13 ส.ค. 51 12:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4

ลงชื่อพร้อมโหวต 55+
ครั้งแรกที่ผมได้เห็นหนังสือเล่มนี้ ผมก็ไม่คิดจะหยิบเลยครับ
เห็นชื่อแล้วมันพาลให้นึกไปว่า
เล่มนี้มันเสนอแต่ทฤษฎีสมคบคิดชัดๆ

จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 13 ส.ค. 51 12:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5

เอ่อ คือผมมีความรู้เรื่องเซลล์ แต่ผมไม่รู้เรื่องอภิธรรม

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 12:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8

#5
ขอความรู้จากคุณ Cryptomnesia หน่อยสิครับ
เรื่องการเสื่อมสลายของ cell หรือการตายของ cell
ผมไม่มีพื้นความรู้ทางชีววิทยามาก
รู้คร่าว ๆ เพียงมีการตายแบบ necrosis กับ apoptosis

ประเด็นแกะ-แพะของ ทพ. สม นี้เข้าใจว่าแกหมายถึงปัจจัยต่อการตายตามธรรมชาติ
คือเซลล์แก่ตายเอง ใช่หมายถึงกระบวนการ apoptosis รึเปล่า
(ยังมีเรื่องเอนไซม์คาสเพส --- ขออภัยจริง ๆ พูดต่อกว่านี้ไม่ได้ เพราะความรู้จำกัดแค่นี้)

ผมอยากทราบว่าปัจจัยที่กำหนดเงื่อนไขการตายของเซลล์แบบแก่ตาย
มีการวิจัยไปถึงไหนแล้วครับ

เท่าที่ทราบคือหลังจาก stem cell เป็น cell เฉพาะกิจแล้ว
อายุของเซลล์จะถูกกำหนดโดยธรรมชาติของเซลล์นั้น (เช่นเม็ดเลือดแดง 90 วัน)

หรือมีคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ใดชี้ปัจจัยชัด ๆ ของการตายของเซลล์บ้างครับ

ขอบคุณล่วงหน้าและขอรบกวนครับ

#6-#7
ขอบคุณคุณหนุ่มฝั่งธนที่ช่วยยืนยันความรู้อภิธรรมครับ
เพราะผมเองก็ไม่ได้แตะต้องอีกเลยหลังจากที่ได้เคยศึกษาน่าจะ 10 ได้แล้ว

และขอบคุณทุกความคิดเห็นจากทุกท่านด้วยเช่นกันครับ

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 13:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9

อ่านไปก็ไม่เข้าใจ - -"

ไม่รู้ล่ะ vote ไว่ก่อน ;-)

จากคุณ : อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ - [ 13 ส.ค. 51 14:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10

เหมือนกับคำว่า "รูป" น่าจะใกล้เคียงกับคำว่า Factor หรือ Composition นะครับ
อ่านแล้วผมไม่ได้นึกถึง Cell เลย

จากคุณ : อะธีลาส - [ 13 ส.ค. 51 14:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11

แย่แล้ว งงเรื่องธรรมมะแฮะ
รอติดตามอยู่ค่ะ

จากคุณ : -ทำเป็นเล่นไป- - [ 13 ส.ค. 51 15:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12

ขออนุญาตเรียนเพิ่มเติมอย่างนี้ครับ

เพราะหลาย ๆ คนส่งข้อความบอกว่า "อ่านยากมาก ไม่รู้เรื่องเลย" ที่ผมเขียนเรื่อง "รูปกลาป" ไป

ขอตั้งต้นจากประเด็นหลักก่อนว่า มีคนสรุปว่า "รูปกลาปคือเซลล์"

คุณจะเห็นว่าคนที่สรุปแบบนั้นยกศัพท์ 2 ตัวมาชนกัน

1. รูปกลาป
2. เซลล์

ตรงนี้ถ้าคนอ่านหนังสือเล่มดังกล่าว ถ้าไม่มีความรู้ในทั้ง 2 อย่าง ก็จะเออออไปทันทีว่า

"อ้อ รูปกลาปก็คือเซลล์"

ทำให้เข้าใจผิดคิดว่ารู้จักทั้ง 2 อย่างนี้แล้ว

ถ้าเราอยากจะรู้จริง ๆ ว่า "รูปกลาปคือเซลล์" รึเปล่า
เราต้องเริ่มจากรู้จักก่อนว่า "รูปกลาปคืออะไร" และ "เซลล์คืออะไร"
จะได้ไม่หลงเป็นเหยื่อของความรู้ไม่จริง

concept ของรูปกลาป ถ้าคุณอยากเข้าใจมัน คุณต้องรู้จักคำว่า "รูป" ก่อน
และคำว่า "รูปกลาป" นี้ก็ไม่ได้พูดถึงในพระสูตร หรือมีเน้นย้ำสำคัญอะไรเลยครับ
แต่เป็นพุทธปรัชญาที่มาในพระอภิธรรม

คำว่า "รูป" ในทางพุทธศาสนา ก็มีแนวคิดที่แตกต่างจากคำว่า "รูป" ในภาษาไทย
ซึ่งค่อนข้างวุ่นวายพอสมควร อภิธรรม จำแนกรูปไว้ 28 รูป
และนิยามศัพท์ใหม่สำหรับเรียก "กลุ่มของรูป" ที่เกิดดับตั้งอยู่พร้อม ๆ กันว่า "รูปกลาป"
รายละเอียดต่าง ๆ ที่ผมแจกแจงมาใน #1 เพื่อยกตัวอย่างให้เห็นภาพรวมว่า
ถ้าคุณอยากรู้จักรูปกลาปให้ได้นะ คุณต้องเจอกับ "คำ" ต่าง ๆ เหล่านี้แหละ หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย
ถ้าคุณเลี่ยงเมื่อไร จะเจอปัญหาทันที

1. คุณต้องคิดศัพท์ใหม่มาใช้แทนศัพท์ที่คุณคิดว่ายาก เพื่อให้ได้ศัพท์ที่ง่ายขึ้น
2. ศัพท์ใหม่ที่คุณคิดขึ้นมา ไม่มีใครรับรู้และใช้ร่วมกับคุณ ทำให้เกิดการบิดเบือนในระยะยาว

คราวนี้มาถึงจุดที่ว่าเราจะสนใจทำไมว่า รูปกลาป ใช่ เซลล์ หรือไม่ใช่เซลล์
นักวิชาการพุทธศาสนาเขาไม่สนใจกันครับ เพราะเขารู้ว่า โลกทรรศมันต่างกัน
แต่พอมีคนจับมันมาชนกัน ถ้าไม่มีใครท้วงติงเลย มันจะกลายพันธุ์เป็นสัทธรรมปฏิรูปไป

และการชี้ให้เห็นจุดผิดในจุดที่ไม่ควรผิด ผมต้องการส่อนัยไปถึงคุณสมบัติหรือเจตนาของผู้เขียนครับ

ส่วนการที่ใช้ศัพท์ที่ดูเหมือนยาก (แต่ถูกต้อง) ของผมนั้น ไม่ใช่จะโอ่ว่ารู้มาก
แต่เพื่อแสดงเจตนาที่จริงใจว่า คุณสามารถใช้ศัพท์ที่ผมอ้างย้อนกลับไปค้นข้อเท็จจริงในคัมภีร์ได้
ต่างจากการใช้คำง่าย ๆ (แต่ผิด) นอกจากจะทำให้คนอ่านเข้าใจผิดแล้ว ยังลดความประณีตในพระธรรมลงอีก

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 16:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13

ตามอ่านอยู่ครับ

จากคุณ : กฤตยฎีกา - [ 13 ส.ค. 51 16:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14

man ... เข้ามาดู

จากคุณ : Mr. Fusion - [ 13 ส.ค. 51 16:16:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15

ผมว่าแล้ว
ผมซื้อเล่มนี้มาอ่าน
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่ามั่ว เพราะอ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่าผู้เขียน
ไม่สามารถอธิบายโดยละเอียดได้เลย มีแต่กล่าวขึ้นมาลอยๆ
จับแพะชนแกะจริงๆ อย่างที่ จขกท ว่า

ถึงผมจะมีความรู้วิทยาศาสตร์แบบกลางๆ และด้านพระพุทธศาสนาแบบกลางๆ ก็รู้สึกได้ว่าผู้เขียนได้แต่กล่าวขึ้นมาลอยๆแบบไม่มีเหตุผลสักนิด

ไว้ผมจะลองเอาบทความบางส่วนที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นมาโพสให้ดู

จากคุณ : test - [ 13 ส.ค. 51 16:17:53 A:10.0.2.166 X:58.10.80.109 ]

ความคิดเห็นที่ 16

สงสัยจะได้แค่ประเด็นเดียว เวลาจำกัดมากๆ

ประเด็นแกะ-แพะของ ทพ. สม นี้เข้าใจว่าแกหมายถึงปัจจัยต่อการตายตามธรรมชาติ
คือเซลล์แก่ตายเอง ใช่หมายถึงกระบวนการ apoptosis รึเปล่า

น่าจะหมายถึงกระบวนการ apoptosis อย่างที่ว่า (ราชบัณฑิต---เซลล์เดี่ยวแตกตายเอง) ซึ่งเรียกได้อีกชื่อคือ Programmed cell death เป็นการตายโดยธรรมชาติของเซลล์ซึ่งถูกกำหนดตั้งต้นด้วยยีนและกิจกรรมที่เกิดขึ้นในเซลล์

โดยกระบวนการดังกล่าวเรียกได้ว่าซับซ้อนมาก และมีโปรตีนกลุ่มใหญ่ที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องเรียกว่ากลุ่มโปรตีนคาสเพส (caspase) เมื่อถึงเวลาที่กำหนด โปรตีนเหล่านี้จะมีการส่งสัญญาณระหว่างกัน (cascade) แล้วทำให้เกิดการ "ตัด" องค์ประกอบต่างๆภายในเซลล์ออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ชิ้นส่วนเหล่านั้นจะถูกห่อหุ้มด้วยเซลล์เมมเบรนของเซลล์เอง ทำให้เอ็นไซม์และสารต่างๆไม่ออกไปทำความเสียหายกับเซลล์ข้างเคียง

(เป็นที่มาของชื่อ เซลล์เดี่ยวแตกตายเอง และเป็นข้อต่างจากการตายแบบ necrosis)

แต่ละเซลล์มีอายุไม่เท่ากันตามที่คุณศลว่า เนื่องจากกิจกรรม สิ่งแวดล้อม การแสดงออกของยีนในแต่ละเซลล์แตกต่างกัน นอกจากนี้ยังมีปัจจัยอื่นๆอีกไม่น้อยกว่าสิบที่เกี่ยวกับการตายดังกล่าวเช่น telomere shortening สารภาพตรงๆผมเองก็ยังตามไม่ทัน

ตอบประเด็นได้ไม่ครบ เพราะรีบมากๆ (เห็นคุณศลหลังไมค์มาถามก็เลยรีบมาตอบ) เดี๋ยวต้องไปอยู่เวรโรงพยาบาลครับ นี่พิมพ์มือสั่นระรัวเลย แต่จะกลับมาตอบอีกทีคืนนี้นะครับ (หรือถ้าท่านอื่นตอบแทนให้ก็ดียิ่งครับ)

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 16:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17

แปะอีกนิดนึง นี่ยังไม่ได้พูดถึง FAS model เลยนะเนี่ย

เสริมอีกนิดๆๆๆก่อนไป apoptosis เกิดจากปัจจัยภายนอกก็ได้นะครับ เช่น สารเคมี เชื้อจุลชีพ บลาๆๆๆ

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 16:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18

vote ครับผม

แม้จะไม่ค่อยรูู้เรื่องมากเท่าไหร่

แต่จากอ่านที่กระทู้แล้ว ร้สึกว่า มันมั่วจริงๆ

จากคุณ : HanaToKaze - [ 13 ส.ค. 51 16:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19

รูปกลาป อ่านยังไงครับ

จากคุณ : คนข้างๆ - [ 13 ส.ค. 51 17:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20

เข้ามาขออ่านอภิธรรมครับ
ส่วนเรื่องชีวะขอผ่าน (-_-)

จากคุณ : IL - [ 13 ส.ค. 51 17:13:03 A:203.156.61.213 X: TicketID:121602 ]

ความคิดเห็นที่ 23

สารภาพว่าไม่รู้เรื่องสักนิดเดียวง

จากคุณ : Spirit of Darkness - [ 13 ส.ค. 51 17:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24

เข้ามารับความรู้ เพิ่มพูนประสบการณ์

จากคุณ : แสงเรืองรองของฟ้าหลังฝน - [ 13 ส.ค. 51 17:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25

#15 - #16
ขอบคุณมากครับคุณ Cryptomnesia
ประเด็นที่ผมถามคือต้องการเทียบเคียงกับการอ้างของ ทพ. สม ว่า "สาเหตุทั้งสี่ประการนี้ตรงกับการค้นพบทางการแพทย์ในเรื่องที่ว่าด้วยสาเหตุการเสื่อมสลายของเซลล์อย่างน่าอัศจรรย์" (ดู #1) ว่าจริงเท็จแค่ไหน

ถ้าจะช่วยขยายความให้ชัดลงไปถึง "สาเหตุการเสื่อมของเซลล์" จะดีมากเลยครับ

#22
ขอบคุณคุณหมุ่มฝั่งธนที่ช่วยอธิบายเรื่อง "รูป" ครับ
ตรงนี้ก็ช่วยชี้ให้เห็นความมั่วได้อีกจุดคือ อายุของรูปกลาป กับ อายุของเซลล์
อายุของรูปกลาปนั้นจริง ๆ แล้วก็เท่ากับอายุของรูป คือ 1 รูป = จิตเกิดดับ 17 ดวง
คงไม่เท่ากับอายุของเซลล์แน่นอน ฉะนั้นที่เขาสรุปว่า รูปกลาปตรงกับคำว่าเซลล์ ก็ยิ่งผิดเพิ่ม

#23
เห็นด้วยครับ สำหรับคนที่ไม่เคยศึกษาอภิธรรมมาก่อน อ่านไม่รู้เรื่องแน่
แต่ประเด็นของผมคือ
ทพ.สม ยกความยากของอภิธรรมมาเป็นข้ออ้างในการอธิบายให้ดูเหมือนง่าย
(ใช้คำว่าหลอกขายได้มั้ยครับ)
โดยที่คำอธิบายที่ง่าย ๆ ผู้อ่านเสพได้ง่าย ๆ นั้น ผิดพลาดต่อพุทธปรัชญาเถรวาทที่แท้จริง

ผมไม่อยากคิดว่า (แต่จริง ๆ แล้วผมคิด) เอาเรื่องยาก (อภิธรรมยาก ใครที่เคยเรียนรู้ดี)
มายกเมฆปั้นแต่งด้วยจินตนาการล้วน ๆ โดยไม่แยแสว่าคนอ่านได้รับความรู้ที่ถูกต้องหรือไม่
แล้วขายสิ่งนั้นให้กับคนอ่าน ทำให้คนอ่านคิดเอาเองว่าเข้าใจแล้ว

คุณคิดว่าระหว่าง
1. เรื่องยาก ที่เรารู้ว่ายาก และเรายังไม่รู้มันจริง ๆ (ทำให้เราเรียนรู้ต่อไป) กับ
2. เรื่องยาก ที่เราไม่รู้ว่ายาก และเราคิดว่าเรารู้มันแล้ว

คุณอยากเป็นคนในกรณีไหนครับ

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 17:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26

โอย เรื่องเซลล์พอเข้าใจเพราะเรียนมา

อ่านเรื่องรูป แล้วก็ กลาป แล้วอึ้ง
ยังนึกหาคำอธิบายกลาป ให้เป็นคำง่ายๆ ไม่ออกเลยเนี่ย

จากคุณ : มาม่าไข่มะตูม - [ 13 ส.ค. 51 17:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 27

มาโหวตครับ

พอดีไม่ค่อยรู้เรื่องชีวะเท่าไร เรื่องชีวะขอผ่านครับ

ส่วนเรื่องธรรมในความเห็นผมผู้แต่งท่านนี้เข้าใจธรรมผิดไปเยอะครับ
หนังสือนิวตันก็เช่นกัน
ลักษณะการเขียนที่ใช้ไวยากรณ์ที่สละสลวย ทำให้ผู้คน (ที่ไม่รู้เรื่องในสาขานั้นๆ) นิยมกัน
แต่เนื้อหาจริงๆผิดพลาดไปหมด หาสาระแก่นสารอันใดมิได้เลย หนอน

จากคุณ : FREE_OFFICER - [ 13 ส.ค. 51 18:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28

กระทู้นี้ต้องติดตาม เราเองตอนอ่านไม่ได้ติดใจเลยจริงๆ เพราะไม่ได้มีความรู้ทั้งสองฝั่งเลย

จากคุณ : Cyuurippu* - [ 13 ส.ค. 51 19:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29

^^

มาเรียนวิชาพุทธศาสนา กับ ชีววิทยาอีกรอบ

จากคุณ : apple_meppo - [ 13 ส.ค. 51 19:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 30

ขอเสริม ค.ห.16 นิดนึงครับ

ผมเข้าใจว่า Apoptosis เป็น subset ของ programmed cell death

โดยที่ PCD นั้นยังมีประเภทที่ไม่ใช่ Apoptosis ซึ่งเรียกว่า Autophagic และแบบ necrosis-like PCD ซึ่งไม่ขึ้นกับ Caspase ครับ

จากคุณ : Azure_Mile - [ 13 ส.ค. 51 20:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 31

กลับมาแล้วครับ

ขอบคุณคุณ Azure_Mile ครับ ผิดพลาดไปหน่อย

ต้องพูดว่า apoptosis เป็นชนิดหลักของ Programmed cell death ครับ

Programmed cell death แบ่งเป็นสองประเภทคือ

type I apoptosis
type II autophagy

autophagy เป็นการตายของเซลล์ที่ไม่ได้อาศัย caspase cascade ตามที่คุณ Azure_Mile ว่าครับ แต่อาศัยการย่อยสลายด้วย lysosomal enzyme ฟังดูแล้วอาจคล้ายคลึงกับ Necrosis แต่ไม่ได้กระตุ้นให้เกิดกระบวนการอักเสบ

ซึ่ง autophagy ยังแบ่งย่อยได้อีก 3 ประเภทคือ macroautophagy, microautophagy และ chaperone-mediated autophagy แต่เราคงไม่ลงรายละเอียดถึงตรงนั้นหากจะพูดถึง apoptosis เป็นหลัก

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 21:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ส่วนตัวไม่แน่นทั้งชีวะ และ ศาสนา มากนัก (เรียกว่าไม่มีเลยก็ได้)
แต่จากที่อ่าน ๆ มา ก็เห็นจริงดั่งคำพี่ศลว่าไว้ ^^
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 22:11:09

จากคุณ : AIam - [ 13 ส.ค. 51 21:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 33

ครับ

ขวดนม . . .

จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 13 ส.ค. 51 21:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34

Programmed cell death มีความสำคัญมากในการเกิด tissue development ของทั้งพืชและสัตว์ หากเซลล์ของเราโตเรื่อยๆไม่หยุด ไม่แก่ไม่เฒ่าไม่ตาย ร่างกายเราคงเป็นกลุ่มก้อนมะเร็งอะไรสักอย่างที่ขยายขนาดได้ไม่สิ้นสุด

ทีนี้มาตอบคำถามของคุณศลว่ามีปัจจัยอะไรบ้างที่กระตุ้นการเกิด apoptosis

ปัจจัยที่กระตุ้น apoptosis มีทั้งปัจจัยภายนอกและปัจจัยภายใน

๐ ปัจจัยภายนอกเช่น สารเคมีบางอย่าง เชื้อจุลชีพ สารสื่อระหว่างเซลล์จพวก cytokine บางชนิด ฮอร์โมน growth factor

กลไกที่เป็นไปได้คือการจับกับ FAS receptor (ดูรูป #17) สารที่จับกับ FAS receptor เรียกว่า FAS ligand (death receptor pathway)

การกระตุ้น FAS receptor จะกระตุ้น caspase cascade ให้ทำงานตามมาและตัดชิ้นส่วนต่างๆของเซลล์ ทุกองค์ประกอบจะถูกตัดจนหมด และเนื่องจาก Cytoskeleton ถูกทำลาย เซลล์จึงเหี่ยวลงและเริ่มแตกเป็นชิ้นๆ แต่ละชิ้นจะถูกหุ้มด้วยเซลล์เมมเบรนกลายเป็นโครงสร้างที่เรียกว่า apoptotic body ซึ่งจะถูกเซลล์เม็ดเลือดขาวจับกินในภายหลัง

๐ ส่วนปัจจัยภายในคือ Stress ของเซลล์ เช่นการขาด Oxygen การได้รับรังสี (ซึ่งจะทำลาย Doublestrand DNA เสียหายจนไม่สามารถซ่อมแซมได้อีกต่อไป) การได้รับความร้อนจัด การขาดสารอาหาร การติดเชื้อ

กิจกรรมในเซลล์ที่เปลี่ยนไปจะกระตุ้นให้ mitochondria กระตุ้น caspase cascade (mitochondria pathway)

ทั้ง FAS ligand และ mitochondria regulation ต่างก็ทำงานร่วมกันและเป็นส่วนหนึ่งของ FAS model

*Edit แก้คำผิดบ่อยมาก/จัดหน้าใหม่ ผิดซ้ำผิดซาก ฮ่วย
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 22:24:25
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 22:17:24
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 22:16:43
แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 51 21:57:23

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 21:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 35

ตามมาอ่านประดับความรู้

จากคุณ : zmen - [ 13 ส.ค. 51 22:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 36

Apoptosis จึงมีทั้งทางดีและทางร้าย

ทางดีคือเป็นกลไกปกติของร่างกาย ทำให้อวัยวะเป็นอวัยวะ เซลล์ประสาทมีไซแนปส์ มือเป็นมือ เท้าเป็นเท้า ไม่ได้เป็นก้อนเนื้อที่เจริญต่อไปไม่สิ้นสุด

ซึ่งแต่ละอวัยวะ แต่ละเซลล์จะรู้ว่ามันควรจะตายเมื่อไร ถูกกำหนดด้วยกิจกรรมภายในเซลล์ การกระตุ้นจากภายนอก (hormone, cytokine, growth factor ลดลง)

ทางร้ายคือการตายก่อนเวลาอันควร (แต่บางครั้งก็เป็นผลดี) เช่น เมื่อเซลล์ได้รับรังสีปริมาณมากจน DNAเสียหายเกินกว่าจะซ่อมแซม ผลที่ตามมาอาจเป็นการกลายพันธุ์ เซลล์ป้องกันเหตุการณ์ดังกล่าวโดยการฆ่าตัวตายเสีย เช่นเดียวกันกับการติดเชื้อไวรัสบางชนิด เซลล์ยินดีที่จะตายเพื่อไม่ให้ไวรัสแพร่ขยายพันธุ์ต่อไปได้

ไม่ทราบว่าจะช่วยได้มากน้อยแค่ไหน ไม่มีใครช่วยเราอธิบายเลย T_T

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 22:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 37

# คุณ Cryptomnesia & Azure_Mile

ช่วยได้มากครับ

ช่วยให้เห็นว่าข้อสรุปที่กล่าว "สาเหตุทั้งสี่ประการนี้ตรงกับการค้นพบทาง
การแพทย์ในเรื่องที่ว่าด้วยสาเหตุการเสื่อมสลายของเซลล์อย่างน่าอัศจรรย์"
ของ ทพ.สม สุจีรา เป็นการเขียนโดยยกเมฆมาอ้าง

ที่ใกล้เคียงดูจะมีเรื่องอาหารกับความร้อนเพียง 2 ข้อ
และไม่ใช่ 2 ข้อที่น่าอัศจรรย์จากการคาดเดาสักเท่าไร

ขอบคุณมากครับ

จากคุณ : ศล - [ 13 ส.ค. 51 22:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38

ยินดีครับ งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนละครับ พรุ่งนี้จะแวะมาดู ;-)

จากคุณ : Cryptomnesia - [ 13 ส.ค. 51 22:31:24 ]

ความคิดเห็นที่ 39

โห น่าสงสารเซลล์ จะดีก็ทำหน้าที่ให้ บทจะตายก็ยอมตายให้

จากคุณ : AVSystem - [ 13 ส.ค. 51 22:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40

ผมว่าไม่ต้องพูดถึงเซลล์หรอกครับ เพราะแค่นิยาม 4 ข้อที่ยกมาก็เพี้ยนไปจากพระอภิธรรมแบบกลับหัวกลับหางแล้วครับ

ตัวอย่างเช่น

อุตุชรูป ที่ในพระอภิธรรมหมายเอา รูป อาการ ลักษณะ อันเกิดจากอุตุ กลับแปลไปเป็นลักษณะทางอุตุต่างๆ อันเป็นเหตุให้เกิดรูป

พอนิยามเพี้ยนเอาตามใจฉันแบบนี้แล้ว จะเอาไปจับกับอะไรก็เพี้ยนหมดแหละครับ

จากคุณ : PUFF - [ 13 ส.ค. 51 23:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 41

โอย...มันช่างซับซ้อน

จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) - [ 13 ส.ค. 51 23:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42

เรื่องนี้ไม่ได้อ่าน ทีได้อ่านก็ไปยืนอ่านในร้านเอา แล้วก็ไม่คิดจะซื้อ แต่ก็วางแบบขำๆ เพราะรู้สึกเหมือนอ่านเรื่องแต่งแบบออกแนวให้เด็กโอลิมปิคอนุบาล(อาจจะแข่งท่องสูตรคูณกลับหลัง) คือจะเป็นการสอนแบบนิทานมากกว่า แต่จากที่ได้มาอ่านบางตอนที่หลายๆท่านตัดมาจากหนังสือนี่ รู้สึกว่า~ เอ่อ ไงดีล่ะ ภาษาที่เด็กๆอย่างผมพูดกันเรียกว่า "กาก"

จากคุณ : PT - [ 14 ส.ค. 51 02:00:33 A:124.122.201.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43

เข้ามาตามเก็บความรู้

จากคุณ : นายแมวเซา - [ 14 ส.ค. 51 08:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44

ขอตามมาเชียร์ คุณศล ครับ

ผมคนนึงละที่ค้านหนังสือ ของทพ. สุจีรา
แต่ก็ความรู้ไม่แน่นพอที่จะ ยกเนื้อหาจริงๆมาค้านเหมือนคุณศล

จากคุณ : Poonoi - [ 14 ส.ค. 51 09:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 45

เข้ามาอ่านอีกรอบ

ก็เซ็งกะหนังสือเรื่องนี้ อีกรอบ -*-

จากคุณ : HanaToKaze - [ 14 ส.ค. 51 09:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46

ตามมาอ่านครับ

ผมคิดว่าสาเหตุประการหนึ่งที่หนังสือขายดี และครูในโรงเรียนแนะนำให้เด็กๆอ่าน
ก็คงเพราะมีการโยงวิทยาศาสตร์ให้เข้ากับศาสนา
ก่อนหน้านั้นอาจมีเพียงการพูดถึงแบบผ่านๆ แล้วก็นำมาเล่าต่อๆกันเท่านั้น
การเล่าต่อๆก็มักจะไม่ใช่เกิดจากความเข้าใจถ่องแท้ของตนเอง
แต่เป็นการอ้างอิงว่าเป็นคำของผู้มีความรู้ระดับสูง

แต่คราวนี้ปรากฏออกเป็นหนังสือ มีภาพประกอบ และผู้เขียนดูมีความรู้
ก็เลยเหมือนกับเป็นอะไรที่รอคอยกันมานาน
แต่ก็ด้วยวิธีเดิม คือไม่ใช่ตนเองรู้อย่างถ่องแท้ แต่อ้างอิงว่าเป็นคำของผู้มีความรู้ระดับสูง
ก็เลยแนะนำให้เด็กๆไปหามาอ่าน

จากคุณ : ksk - [ 14 ส.ค. 51 10:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 47

ก่อนอื่นต้องขอทักท้วง เตือนสติ ผู้ที่ผ่านไปผ่านมาก่อนนะครับว่า

1. อย่าไปเชื่อใครก็ตามในบอร์ดนี้ หรือในบอร์ดไหนว่าหนังสือเล่ม่นั้นเล่มนี้กล่าวผิด

จนตัวเองไม่คิดนำพาที่จะไปหยิบเอามาอ่าน หรือเกลียด ชิงชัง หนังสือหรือผู้เขียนเล่มนั้น

2. และเมื่ออ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยตัวเองแล้ว ก็อย่าไปเชื่อหนังสือ แบบตนเองไม่ได้พินิจพิเคราะห์อะไรเลย

ใช้หลักกาลามสูตรเข้าไว้ .. smile

จากคุณ : กลายใต้ - [ 14 ส.ค. 51 11:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 48

หนังสือให้เด็กอ่าน มีผิดบ้างถูกบ้างไม่เป็นไร แต่... ที่สำคัญคือครูต้องสอนเด็กให้รู้จักคิด ไม่ได้ให้เชื่อ...

สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้อ่าน หนังสือของ ทพ.สม
อธิบายคร่าว ๆ คือ ท่านได้ยกเอาเรื่องของนักวิทยาศาสตร์อย่างไอน์สไตน์ หรือนิวตัน และท่านอื่น ๆ

ว่าเรื่องราวเด่น ๆ ที่นักวิทย์ ฯ เหล่านี้ ได้ค้นพบเมื่อไม่กี่ร้อยปี หรือไม่กี่สิบปีมานี้นั้น

จริง ๆ แล้ว พระพุทธเจ้าก็ทราบเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้เป็นพัน ๆ ปีแล้ว exclaim

==============================

เรื่องที่คุณ ศล ได้นำมาถกเถียงกันที่นี่ ก็คือเรื่องที่ นพ.สม กล่าวถึงเรื่อง กลาป
ที่หากแปลตรง ๆ ก็แปลได้ว่า หมวด, ฟ่อน, กํา, มัด ฝูงใหญ่

โดยชี้ให้เห็นว่าเมื่อมีพัฒนาการของเทคโนโลยี อย่างเช่น กล้องจุลทรรศน์ ก็ทำให้มองเห็นสิ่งที่มันเล็ก ๆ ลงไปได้
จนเห็นสิ่งที่มันเป็นจุดเล็กสุดของสิ่งมีชีวิต นั่นคือ เซลล์

นพ.สม ก็ได้ เปรียบเทียบว่า กลาป ที่มีเขียนอยู่ในพระไตรปิฎกของเถรวาท ก็คือ เซลล์ นั่นเอง

ในความหมายของ คุณ ศล ที่ได้หยิบยก รูปกลาป ไม่ใช่เซลล์ ตามที่คุณ ศล ได้พิมพ์ไว้ด้านบนนั้น
ก็เป็นความเห็นที่นำมาแย้งกัน ว่ารูปกลาป มันคือเซลล์หรือไม่ question

======================================

จากคุณ : กลายใต้ - [ 14 ส.ค. 51 11:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 49

อืม เราเผลอซื้อ ฯพระพุทธเจ้าเห็น มาละค่ะ พอดีตอนนั้นจะต้องบินไกล กลัวเบื่อ
เลยเข้าร้านหนังสือไม่มีหนังสืออะไรน่าอ่านสำหรับเราตอนนั้นเลย
เห็นเล่มนี้ชื่อเหมือนจะหยิบเอาวิทย์กับพุทธ มาอธิบายรวมกัน
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจเลยหยิบเล่มนี้ติดมา อีกอย่างเห็นเล่มกำลังพอดี อ่านได้จบบนเครื่องบิน

แต่เชื่อไหมคะ จนปานนี้ก็ยังไม่ได้อ่าน ไม่รู้ไปเปิดผ่านหน้าไหน
ที่ทำให้เรารู้สึกว่าคนเขียนใส่ความรู้สึกของตัวเองมากจนเกินไป
เหมือนเขียนตามใจตัวเอง ตามความคิดตัวเองมากไปหน่อย
ก็เลยไม่ได้อ่านสักที ยิ่งได้มาอ่านกระทู้นี้ ก็คงต้องรีบไปแปะ notepad ไว้ว่า
ข้อมูลมีข้อขัดแย้งมากมาย เผื่อ คนอื่น มาหยิบอ่านจะได้รับทราบความจริงไปว่าเชื่อไม่ค่อยได้

จากคุณ : oriole - [ 14 ส.ค. 51 11:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 50

ส่วนความเห็นของผมในทางวิทยาศาสตร์ก็คือ

รูปกลาป กะเซลล์ จะอ้างแอบไหน ตามนพ.สม หรือ คุณศล มันก็ถูก

กลาป อาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นเซลล์ เป็นนามธรรมที่จับต้องไม่ได้มองไม่เห็นก็ได้

การเกิดขึ้นตั้งอยู่ เปลี่ยนแปลง ดับไปของเซลล์ ก็เป็นรูปกลาปได้

และถ้าหากจะจับผิดกันเป็นจุด ๆ เป็นประเด็น ๆ ในหนังสือเล่มนั้น
ผมเห็นอีกหลายที่ที่คิดว่าหากใครเป็นนักวิทยาศาสตร์จะคัดค้านว่ามันไม่จริง

++++++++++++++++++++++++++++++++++

เราอาจจะเคยเห็น เคยอ่านในหนังสือ อีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น
อาทิเช่น กกละ ก็คือ ไซโกท

หรือการเกิดก็เป็นไปตามกรรมชรูป เกิดไปเป็น

1.ชลาพุชะ คือ เกิดในครรภ์
2.อัณฑชะ คือ เกิดในไข่
3.สังเสทชะ คือ เกิดในเมือกในไคล เช่น แมลง
4.โอปปาติกะ คือ สัตว์ที่ผุดขึ้นทันใด เช่น เทวดา มาร พรหม สัตว์นรก เปรต

พระพุทธเจ้าเกิดแล้วเดินได้ 7 ก้าว

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ [b]ผมกลับเห็นว่ามันไม่ใช่ประเด็นว่า มันต้องใช่ หรือมันไม่ใช่ จริงหรือไม่จริง [b]
ประเด็นที่สำคัญคือ ต้องจับใจความให้ได้ว่า จุดประสงค์ของหนังสือเล่มนั้นทั้งเล่ม ต้องการสื่ออะไรกับผู้อ่าน

และผู้อ่านต้องคิด

เพราะมีหนังสืออีกหลายล้านเล่ม ที่มีการเปรียบเทียบศาสนา และวิทยาศาสตร์ เหล่านี้

มีบางเรื่องบางตอนที่เราเห็นว่ามันขัดแย้ง (บางคนว่าจริง บางคนว่าไม่จริง)
กันได้ ตามความรู้ตามหลักของวิทยาศาสตร์ในขณะนั้น ๆ

ศาสนาและวิทยาศาสตร์ บางครั้งไม่ใช่การตีความ และไม่ใช่การพิสูจน์สมการแบบ

x + 2 = 9
x ก็คือ 7

จากคุณ : กลายใต้ - [ 14 ส.ค. 51 11:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 51

แต่สิ่งที่ผมได้จากหนังสือเล่มนี้ ก็คือ ผู้เขียน ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของ

ความช่างสังเกต
เช่น นิวตัน เห็นแอปเปิลหล่น แต่ช่างสังเกตว่าความเร็ว แต่ละจุดนั้นไม่เท่ากัน
จึงทำให้รู้จักแรงโน้มถ่วงและความเร่งขึ้น
ซึ่งก็เหมือนกันกับแนวทางวิปัสสนา ต้องสังเกตถึงไตรลักษณ์คือ การเกิด การเปลี่ยนแปลง และการดับไป
และมีการเกิดดับเป็นจุด ๆ ที่ต่อกันเป็นสาย ๆ เดียวกัน โดยที่เราไม่เคยสังเกตเลย
เหมือนมีคนอีกเป็นล้าน ๆ คนก่อนหน้านิวตัน
ก็ไม่เคยเห็นว่าแอปเปิล ที่หล่นจากต้นนั้นความเร็วแต่ละจุดไม่เท่ากัน

การมีสมาธิกับการทำงาน
อย่างไอน์สไตน์ที่สามารถทำงาน และจดจ่อกับงานได้เป็นอาทิตย์ ๆ การใช้จิตที่เป็นรวมเป็นหนึ่งเดียว
ทำการทำงาน ทำให้ได้ผลที่ดีเยี่ยม

และที่สำคัญ.... ชี้ให้เห็นว่า

ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ผู้เขียนให้ความเห็นว่า ตอนนี้เราสร้างเครื่องมือที่รู้ว่ามี อิเลคตรอน นิวตรอน โปรตรอน
ซึ่งเป็นเป็นส่วนประกอบที่เล็กที่สุดของสิ่งทุกสิ่งอย่างในโลกนี้

แต่คุณไม่นึกหรือว่า วันหนึ่งเราอาจจะพบว่า สิ่งที่เล็กกว่า อิเลคตรอน นิวตรอน โปรตรอน
เล็กไปกว่านั้นในนั้นมันไม่มีอะไรเลย มันมีแต่คลื่น ที่มารวม ๆ ตัวกันตามปัจจัยของมัน smile

และทุกอย่างมันก็คือความว่างเปล่า เป็นอนัตตา ที่เราไปยึดติดว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้มีอยู่จริง จนทำให้เราเป็นทุก นั่นคือสิ่งที่ผมได้จากหนังสือเล่มนี้ exclaim

(เท่าที่จำได้เพราะอ่านมานานแล้วเหมือนกัน)

จากคุณ : กลายใต้ - [ 14 ส.ค. 51 11:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 52

#48

ถ้าผมจะแย้งประโยคไหน ผมจะอ้างอิงประโยคนั้นมาให้อ่านกันก่อนเสมอ
โดยไม่ต้องไปตีความเพิ่มเติมว่า ทพ.สม ต้องการอธิบายว่าอย่างไร ชนิดที่ทึกทักกันไปเอง
แต่ดูโดยความหมายตาม "ตัวอักษร" ที่ "ปรากฎ" นั้นเลย

ยกมาให้เห็นอีกที เผื่ออ่านข้าม ๆ นะครับ

(หน้า 44) "ในพระอภิธรรมปิฎกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฎกที่ได้บันทึกพระพุทธพจน์คำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามานานกว่าสองพันห้าร้อยปี ได้มีการกล่าวถึงองค์ประกอบของรูปหรือสังขารว่า เป็นที่ชุมนุมของรูปกลาป อ่านว่า "รูปกะลาปะ" ซึ่งตรงกับคำว่า "เซลล์" ที่ใช้ในศัพท์วิชาการแพทย์ปัจจุบัน รูปกลาปนี้จะมีความเจริญเติบโตเสื่อมสลายลงในอัตราปกติขึ้นอยู่กับองค์ประกอบ 4 ประการ

1. อุตุชรูป หมายถึง อากาศ ภาวะสิ่งแวดล้อม
2. อาหารชรูป หมายถึง อาหารที่เสพบริโภคในชีวิตประจำวัน
3. กัมมชรูป หมายถึง การกระทำทางกาย
4. จิตตชรูป หมายถึง การทำงานของจิตใจ

สาเหตุทั้งสี่ประการนี้ตรงกับการค้นพบทางการแพทย์ในเรื่องที่ว่าด้วยสาเหตุการเสื่อมสลายของเซลล์อย่างน่าอัศจรรย์"

จาก #48
"นพ.สม ก็ได้ เปรียบเทียบว่า กลาป ที่มีเขียนอยู่ในพระไตรปิฎกของเถรวาท ก็คือ เซลล์ นั่นเอง"

ก็ตรงนี้แหละที่ผิด

และไม่ใช่ผิดแค่ตรงนี้ เฉพาะนิยามของ อุตุชรูป ฯลฯ ที่ให้มาก็ผิด (อ้างอิงจาก #40 ที่เข้ามายืนยันก็ยังได้)

และยิ่งวิกฤตที่พูดว่า

"อธิบายคร่าว ๆ คือ ท่านได้ยกเอาเรื่องของนักวิทยาศาสตร์อย่างไอน์สไตน์ หรือนิวตัน และท่านอื่น ๆ
ว่าเรื่องราวเด่น ๆ ที่นักวิทย์ ฯ เหล่านี้ ได้ค้นพบเมื่อไม่กี่ร้อยปี หรือไม่กี่สิบปีมานี้นั้น
จริง ๆ แล้ว พระพุทธเจ้าก็ทราบเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้เป็นพัน ๆ ปีแล้ว"

เพราะได้ชี้ให้เห็นหลายจุดแล้วว่า "ท่าน" เข้าใจทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์
ที่แม้แต่เด็ก ม.4 สมควรรู้ (อ้างอิงในหนังสือฟิสิกส์นิวตัน) ยังผิดเพี้ยน

และกระทู้นี้จะชี้ต่อให้เห็นว่า "ท่าน" เข้าใจพุทธศาสนาก็ผิดเพี้ยน

ไงต่อกันดีละทีนี้

จากคุณ : ศล - [ 14 ส.ค. 51 11:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 53

เอาไปหนึ่งจึ๊ก ไม่ควรจับแพะมาชนกับแกะครับเพราะมันจะมั่ว

จากคุณ : คุณพ่อน้องจุ้นแซ่จ้าน (mang+por) - [ 14 ส.ค. 51 11:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 54

ผมไม่เคยคิดจะอ่านหรือคิดจะซื้อมาอ่านเลยไม่ว่าเล่มไหนๆ แต่เมื่อได้อ่านกระทู้ก่อนของคุณศล จึงตัดใจซื้อมาอ่านดู แต่ก็ได้แค่บทเดียวเท่านั้นจริงๆ ไม่ใช่เพราะมีอคติเพราะผมพยายามอ่านด้วยความเป็นกลาง คิดตามที่ผู้เขียนต้องการสื่อ แต่ที่ผมไม่อ่านต่อเพราะผมเห็นว่ามันไร้สาระ ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปโฆษณาว่าพระพุทธองค์เก่งกว่าไอสไตน์หรือใครๆก็ตาม เพราะผมเห็นว่าธรรมที่พระพุทธองค์พยายามสอนเรานั้น มุ่งให้เราละกิเลส ละความอยากได้ใคร่มี ละความอยากเด่นอยากดัง อยากโอ้อวดอุตริทั้งหลาย แล้วมุ่งสู่ความพ้นทุกข์เท่านั้น
การที่ใครก็ตามพยายามยกยอยกย่องว่าพระพุทธองค์เก่งกว่า เหนือกว่าผู้อื่น ผมว่าเป็นการเดินออกนอกเส้นทางของพระองค์ เพราะแม้แต่ราชสมบัติ, ยศศักดิ์และเครื่องทรงพระองค์ก็ละทิ้งหมดเพื่อแสวงหาทางดับทุกข์ แล้วใครที่พยายามเอาเครื่องทรง เอายศศักดิ์ เกียรติยศบ้าบออะไรไปสวมให้พระองค์ ย่อมไม่ใช่สาวกของพระพุทธศาสนาอย่างแน่นอน

จากคุณ : AJ_da_NR - [ 14 ส.ค. 51 12:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 55

เห็นมานานแล้ว รู้สึกว่า ทำไมมันเหมือน ไอสไตน์ถาม พระพุทธเข้าตอบ ตอนนั้นไม่ได้สังเกต นึกว่าเล่มเดียวกัน

พอว่างๆ เลยลองเปิดอ่านในร้านหนังสือดู...

สัญชาติญาณบอกว่า... "แพะ กับ แกะ" มันมาเป็นทุ่งเลย...
(หน้าที่เปิด เรื่องของแสง ชั้นพรหม กับ เปรต) ด้วยความสงสัยก็ลองถามผู้รู้ดู
เขาก็บอกว่า มันไม่เกี่ยวกัน หลังจากนั้นลองเปิดดูสองสามครั้งก็ตัดสินใจได้ว่า...

สงสัยเราจะโง่... อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วไม่รู้เรื่อง
(เพราะบางอย่างขัดกับที่เคยรู้มาอย่างไม่มีเหตุผล ถ้ามีเหตุผลล้มล้าง ยอมรับได้ก็พร้อมที่จะเชื่อ)

ขอบคุณครับ

จากคุณ : กระต๊อบน้อย - [ 14 ส.ค. 51 12:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 56

อืม ควรมีวิจารณญาณในการรับชม และอ่านสินะ

ขอบคุณที่มาบอก ทั้งคุณศล(จขกท.) และคุณกลายใต้

มีแต่ความรู้เรื่องเซลล์ พออ่านเรื่อง รูปกลาป
แล้วงงมาก ขอตัวไปหาความรุ้เพิ่มก่อน

จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 14 ส.ค. 51 13:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 57

ผมได้มีโอกาสอ่านไปนิดหน่อย

ให้ความเห็นได้อย่างเดียว
conspiracy theory
--------------------------------------
ผมอาจจะมั่วต่อไปได้อย่างนี้
หนังสือเล่มนี้ มีค่าเท่าเซลล์

อ้างอิงที่มาของคำ cell แปลว่า 'ช่องว่าง'
ส่วนช่องว่างที่ว่าจะเป็น 'ความว่าง' ที่เราแสวงหา
หรือ'ความกลวงโบ๋' ที่เราเบื่อหน่าย

ก็แล้วแต่คนอ่านกระมังครับ
--------------------------------------
สำหรับผม ขอไปอ่านนิยายของ micheal chirchton

มั่วเหมือนกัน แต่มันกว่าเยอะ

จากคุณ : หมอเถื่อน - [ 14 ส.ค. 51 13:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58

.
.
. ผมได้อ่านหนังสือเล่มนี้ไปนิดหน่อย(ทนอ่านได้แค่นั้นแหละ)
. ขอสารภาพครับ ว่า "อ่านแล้วไม่เข้าใจจริงๆ"
. สาระก็ไม่ใช่ บันเทิงก็ไม่เข้า
. งงมากมาย..
.
. หรือว่า ผมมันโง่หว่า ???
.

จากคุณ : bb_area - [ 14 ส.ค. 51 13:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 59

อ่านแล้วได้ความรู้เพิ่มครับ ขอขอบคุณครับ flower

จากคุณ : วชิรชัย - [ 14 ส.ค. 51 14:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 60

แวะมาเก็บข้อมูลครับ...

ปล.ตอนแรกว่าจะมาขยายความเรื่อง apoptosis กับ cell สักนิด แต่ผมขออนุญาต ไป (ยืน) อ่านตัวหนังสือก่อน สำหรับรวบรวมข้อมูลครับ

จากคุณ : ประจุบวก - [ 14 ส.ค. 51 15:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 61

มาลงชื่อ

จากคุณ : ผักผลไม้รวม - [ 14 ส.ค. 51 20:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 62

จบชีวะ แต่ไม่แจ้งทั้งเซลล์ และ รูปกลาป

จากคุณ : rainfull - [ 14 ส.ค. 51 21:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 63

แก้คำผิดนะครับ

จากความเห็นที่ 1

"ผมยกตัวอย่างง่าย ๆ "ตา" หรือ "โสตทสกกลาป" ตัวนี้เป็น "กรรมชกลาป" ประกอบด้วยรูป 10 รูปที่มี จักขุปสาทรูปเป็นประธาน อีก 9 รูปนั้นได้แก่ อวินิพโภครูป 8 (รูปที่แยกจากกันไม่ได้ รูปหนึ่ง ๆ ต้องมีรูปเกิดขึ้นอย่างน้อย 8 รูปเสมอได้แก่ ปฐวี อาโป เตโช วัณณะ คันธะ รสะ โอชา) กับ ชีวิตรูป 1"

ต้องเป็น "จักขุทสกกลาป" ครับ เพราะจักขุ คือ ส่วนรับภาพ โสต คือ ส่วนรับเสียง เพื่อให้จิตรับรู้อารมณ์ทางทวารนั้น ๆ

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 14:44:19 ]

ความคิดเห็นที่ 64

#63

ขอบคุณครับ รีบไปหน่อย จึงพลาดไป

จากคุณ : ศล - [ 15 ส.ค. 51 14:59:20 ]

ความคิดเห็นที่ 65

ขออนุญาตคุณศลเพิ่มรายละเอียดเรื่องของรูป และนามครับ

ตรงนี้

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า มนุษย์ หรือคนเรา ที่จริง ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล แต่เป็นกองสังขาร

คำว่าสังขารนี้ ไม่ได้หมายถึงความแก่ อย่างที่มีคนชอบพูดว่า "แบกสังขาร" , "สังขารรับไม่ไหว" แต่คำว่าสังขารนี้ คัมภีร์วิสุทธิมรรคท่านให้ความหมายว่า

"ธรรมชาติเหล่าใด มีการผสมสังขตธรรมเป็นลักษณะ ธรรมชาตินั้นชื่อว่า สังขาร"

คำว่าสังขาร จึงหมายถึง รูป และนามทั้งหมด การที่มนุษย์หรือสัตว์ หรือแม้แต่ผีสางเทวดา (ที่เราไม่ค่อยจะเชื่อกันนี้) พระพุทธองค์สอนว่า ต่อให้เป็นเทวดา หรือแม้แต่สัตว์ในนรก เปรต มนุษย์ นักวิทยาศาสตร์ สุนัข ก็ประกอบไปด้วยสิ่งที่ปรุงแต่ง หรือผสมผสานกันขึ้นมา ไม่ใช่เป็นตัวตนขึ้นมา เพราะเมื่อแยกสิ่งเหล่านั้นออกแล้ว จะไม่เห็นความเป็นตัวตนเลย

ยกตัวอย่างเช่น เรามองผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสวย น่ารัก แล้วเราก็คิดว่า เราชอบผู้หญิงคนนี้

แต่จริง ๆ แล้ว พระพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้หญิง หรือบุคคล ไม่ได้มีอยู่จริง มีอยู่แค่ในการเรียกอย่างสมมุติเท่านั้น เพราะที่จริงแล้ว ผู้หญิง บุคคล ตัวตน ผู้ชาย เทวดา ก็มีแค่เพียงรูปกับนาม ซึ่งเมื่อแยกออกแล้ว จำแนกออกเป็นขันธ์ห้า

ขันธ์ห้า ได้แก่

1. รูป ซึ่งหมายถึง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นสสารทั้งที่อยู่ในสิ่งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต รวมไปถึงช่องว่าง

2. เวทนา หมายถึง ความรู้สึกห้าอย่าง ได้แก่ สุขกาย ทุกข์กาย สุขใจ ทุกข์ใจ และเฉย ๆ ทางใจ

3. สาม สัญญา หมายถึง ความจดจำ เช่น เห็นสิ่งนี้แล้วระลึกนึกได้ว่า สิ่งนี้คืออะไร ยกตัวอย่างเช่น เห็นก้อนกลม ๆ มีขาสี่ขา มีขนสีขาว มีตา มีหาง แยกเขี้ยว ก็นึกได้ว่า อ้อ สิ่งนี้คือสุนัข หรือเห็น คนหน้ารูปไข่ มีสิวที่แก้มข้างซ้าย ฟันเก ผมทอง ก็จำได้ว่า อ้อ คนคนนี้ชื่อนายก ไก่ หรือ เห็นก้อนสี่เหลี่ยมใหญ่ ๆ สูงประมาณสามสิบเมตรสีขาวมีช่อง ๆ ก็รู้ว่า อ้อ นี่คือตึกนะ เป็นต้น เพราะถ้าไม่มีสัญญา คือความทรงจำหรือการจดตำแล้ว ทุกอย่างจะเป็นเหตุการณ์ใหม่หมด และเราไม่สามารถจะเชื่อมโยงให้จิตคิดเรื่องอะไรได้เลย

ยกตัวอย่างเช่น นายแดงมีไฝที่จมูก เป็นอริกับนายขาว วันหนึ่ง นายขาวเดินตลาด ตามองเห็นสีและแสง เป็นรูปร่างผู้ชาย มีไฝที่จมูก เมื่อจักขุวิญญาณ ซึ่งเกิดจากจักขุทสกกลาป ได้เห็นแสง จิตก็จะส่งข้อมูลต่อไปสู้จิตที่พิจารณาอารมณ์ และในที่สุด จิตจะตัดสินอารมณ์ ว่าอารมณ์ที่พบนั้น คืออะไร ด้วยตัวสัญญา

ทีนี้ พอจิตของนายขาวได้รับข้อมูลจากสัญญาแล้วนะ ว่า นี่นะ นายแดง จิตก็จะรับช่วงทำงานต่อไปว่า โอเค นี่นายแดง เราต้องต่อยมัน หรือ โอเค นี่น้องฝน น้องแนน เราต้องเข้าไปจีบ เป็นต้น

4. สังขาร คือ การผสม หรือที่เรามักเรียกกันว่า การปรุงแต่ง คือ เมื่อจิตรับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งแล้ว สังขาร จะจัดแจงว่าจะทำอะไรต่อไป

ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสว่า สังขารนี้ มีสามด้วยกัน คือ

หนึ่ง บุญ เรียกว่า ปุญญาภิสังขาร แปลว่า สภาพที่ไม่เศร้าหมองเร่าร้อน และให้ผลเป็นสุข
สอง บาป เรียกว่า อปุญญาภิสังขาร แปลว่า สภาพที่เศร้าหมองเร่าร้อน และให้ผลเป็นทุกข์
สาม จิตที่นิ่งระดับอรูปฌาน เรียกว่า อเนญชญาภิสังขาร หมายถึง สภาพของจิตที่ไม่หวั่นไหวด้วยอรูปฌาน

ยกตัวอย่างเช่น ตา มองเห็นพระ

คนที่เป็นพุทธศาสนิกชน ก็จะดีใจ ที่ได้เจอพระ ก็เลยยกมือไหว้ การทำอย่างนี้ เรียกว่า ปุญญาภิสังขาร

หรือ

นายเขียว มองเห็นสุนัขหิวอาหารแล้วสงสารจึงซื้อไก่มาให้สุนัข ความสงสารนี้ เป็นไปในฝ่ายดี เรียกว่า ปุญญาภิสังขาร

ตรงกันข้าม ถ้านายเขียว เห็นสุนัขแล้วรังเกียจ คิดร้าย อยากเอาไม้มาตีสุนัข นี้เรียกว่า เป็นฝ่ายลบ หรืออปุญญาภิสังขาร

5. วิญญาณ ซึ่งคำว่าวิญญาณ ในพระพุทธศาสนา กับในภาษาไทยนั้น คนละความหมาย

ในพระพุทธศาสนา วิญญาณ หมายถึง การรับรู้ Perception ทั้งหกทวาร (ประตู) เช่น จักขุวิญญาณ คือ การเห็น , โสตวิญญาณ คือการได้ยิน ,มโนวิญญาณ คือการรับรู้เรื่องทางใจ เช่น นั่งหลับตาคิดถึงแฟน เป็นต้น

ทั้งห้านี้ เป็นองค์ประกอบของสิ่งที่ถูกสมมุติเรียกว่า คน หรือสัตว์ แต่เมื่อจำแนกแยกแยะออกมาแล้ว เราหาพบความเป็นคนหรือสัตว์ไม่

เปรียบได้กับ รถยนตร์ เมื่อเราถอดชิ้นส่วนออกมาแล้ว เราไม่พบว่า ส่วนไหนเลย ที่เป็นรถยนตร์ เพราะมีแต่ล้อ เกียร์ เบรค ไฟ เบาะ กระจก น้ำมัน แบตเตอร์รี่ สายไฟ ยาง ฯลฯ

เช่นเดียวกัน เรา ๆ ที่นั่งกันอยู่นี้ ส่องกระจกแล้วคิดว่าเห็นหน้าตัวเองนี้ ที่จริงแล้ว เราพบแค่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ เท่านั้น
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 15:59:19

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 15:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 66

ผมอ่านไป 3 เล่ม
เห็นว่าเชื่อได้ อยู่เล่มละ 3 ย่อหน้า

กลับไปคุยกับคนที่แนะนำให้อ่าน
เค้าก็ว่า เรารับที่เราเชื่อ ที่ไม่เชื่อก็คิด ก็ดีแล้ว
นี่เป็นกุศโลบาย ผิดบ้างเพี้ยนบ้าง
อย่างน้อย ก็ทำให้คนสนใจพระพุทธศาสนา

เช่นนี้แล้ว การที่ผิดแต่เกิดประโยชน์นั้นให้อภัยได้หรือ
ผมไม่กล้าถามกลับไปว่า
งี้อดีตนายกผู้หนึ่ง ก็ทำบุญด้วยกุศโลบายอย่างใหญ่หลวงแล้วงั้นสิ

จากคุณ : goodnightcry - [ 15 ส.ค. 51 15:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 67

โดยย่อ เราเรียกขันธ์ห้าได้ว่า นามกับรูปสองอย่างเท่านั้น โดยที่

รูป หมายถึง สภาพที่ไม่รู้อารมณ์เป็นลักษณะ แต่เป็นอารมณ์ให้กับนาม

นาม หมายถึง สภาพที่รู้อารมณ์ น้อมไปหาอารมณ์เป็นลักษณะ ได้แก่ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ซึ่งวิญญาณ เรียกได้อีกชื่อว่าจิต)

คำว่าอารมณ์นี้ ไม่ได้หมายถึงอารมณ์ในภาษาไทย เช่น "คนกำลังมีอารมณ์.. อย่ามายุ่ง" เป็นต้น แต่ในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าทรงหมายถึง "สิ่งที่จิตสามารถเข้าไปรับรู้" ยกตัวอย่างเช่น สีแดง สีเขียว เสียงเพลง รสหวาน กลิ่นหอม ความนุ่ม สิ่งเหล่านี้ เป็นรูป แต่จิต ซึ่งเป็นนามนั้น เข้าไปรู้สี ได้ยินเสียง ได้ลิ้มรส ได้รับกลิ่น ได้รู้ทางกายว่าหนาว ร้อน นุ่ม แข็ง เป็นต้น

โดยหลักใหญ่ใจความ นอกจากนามและรูปแล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง ที่ตรงข้ามกับนามรูป เรียกว่า นิพพาน นิพพานนี้ ไม่ใช่สังขตะหรือสังขารธรรม ไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้น เกิดขึ้นแล้ว หรือว่าดับไปแล้ว แต่นิพพาน คือ "การดับไปอย่างถาวรของรูปและนามในบุคคลนั้น ๆ ไม่มีสืบต่อไปในภพชาติหน้าอีก"

ดังนั้น สิ่งที่จะนิพพานได้ ต้องเป็นสิ่งที่มีชีวิต ภูเขา ต้นไม้ นิพพานไม่ได้ แต่สัตว์เมื่อได้ปัจจัยถึงพร้อม จิตมีความสมบูรณ์ ย่อมที่จะถึงสภาพของนิพพานได้ ดังนั้น เมื่อรวมขันธ์ห้า กับนิพพานแล้ว สิ่งเหล่านี้จึงจัดเป็น "สภาวะแท้จริงที่มีอยุ่ 4 ประการ" เรียกว่า

ปรมัตถธรรม

ปรมัตถธรรมเป็นสิ่งที่มีเนื้อความอันไม่วิปริตผันแปรเป็น ธัมมธาตุ เครื่องดำรงอยู่ของธรรม เป็น ธัมมฐีติ เครื่องตั้งอยู่ของธรรม เป็น ธัมมนิยาม กำหนดหมายของธรรม อันเป็นสิ่งที่เป็นไปเอง ตามธรรมดาธรรมชาติของสิ่งนั้น ๆ ไม่มีใครแต่งตั้งขึ้น ไม่มีใครสร้างขึ้น มีโดยเหตุโดยปัจจัย ไม่มีใครเป็นเจ้าของ ด้วยเหตุนี้ ปรมัตถธรรมจึงหมายถึง ธรรมชาติที่มีอยู่จริง ๆ ไม่วิปริตผันแปร เป็นความจริงที่มีอยู่จริง ๆ ซึ่งมีอยู่ ๔ อย่าง คือ

(๑) จิตปรมัตถ คือ ธรรมชาติที่รู้อารมณ์
(๒) เจตสิกปรมัตถ คือ ธรรมชาติที่ประกอบกับจิต ปรุงแต่งจิต ให้เกิดการรู้ อารมณ์และรู้สึกเป็นไปตามตนเองที่ประกอบ ได้แก่ เวทนา สัญญา และสังขาร
(๓) รูปปรมัตถ คือ ธรรมชาติที่แตกดับย่อยยับด้วยความเย็นความร้อน
(๔) นิพพานปรมัตถ คือ ธรรมชาติที่สงบจากกิเลสและขันธ์

ทั้ง ๔ นี้เป็นธรรมชาติที่มีอยู่จริงๆ มีอยู่โดยความเป็นปรมัตถ พิสูจน์ได้ รู้ได้ ด้วยปัญญา เป็นอารมณ์ของปัญญา จากการเรียนการศึกษา จากการพิจารณาหาเหตุ ผล และจากการปฏิบัติ คือภาวนามัย

ปรมัตถธรรม คือ สิ่งที่มีเนื้อความอันไม่วิปริตผันแปรนั้นมีสภาวะ หรือมี ลักษณะ ๒ อย่าง ได้แก่ สามัญญลักษณะ ๑ และวิเสสลักษณะ ๑

ก. สามัญญลักษณะ เป็นลักษณะสามัญเป็นลักษณะธรรมดาที่ธรรมทั้งหลาย ที่สิ่งทั้งหลายมีเหมือน ๆ กัน เป็นลักษณะทั่ว ๆ ไป ที่ธรรมทั้งหลายจะต้องเป็นไป อย่างนั้น สามัญญลักษณะมี ๓ อย่าง คือ
อนิจจลักษณะ ๑
ทุกขลักษณะ ๑ และ
อนัตตลักษณะ ๑

อนิจจลักษณะ เป็นสภาวะหรือเป็นลักษณะที่ไม่เที่ยง ไม่มั่นคง ไม่ยั่งยืน อยู่ได้ตลอดกาล
ทุกขลักษณะ เป็นสภาวะหรือเป็นลักษณะที่ทนอยู่ไม่ได้ จำต้องแตกดับ เสื่อมสลายไป
อนัตตลักษณะ เป็นสภาวะหรือเป็นลักษณะที่ว่างเปล่า ไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชาไม่ได้ หมายว่าจะให้เป็นไปตามใจชอบ หาได้ไม่

เพราะเหตุว่า สามัญญลักษณะ มีสภาพ ๓ อย่าง ดังที่ได้กล่าวแล้วนี้ จึงได้ชื่อ ว่า ไตรลักษณ์ จิต เจตสิก และรูป มีไตรลักษณ์ คือ สามัญญลักษณะ ครบบริบูรณ์ทั้ง ๓ อย่าง แต่นิพพานมีสามัญญลักษณะเพียง ๑ คือ อนัตตลักษณะเท่านั้น

ส่วนบัญญัติธรรม(ชื่อเรียกสิ่งต่าง ๆ) ไม่มีสามัญญลักษณะ ๓ อย่าง คือ ไตรลักษณ์นี้แต่อย่าง หนึ่งอย่างใดไม่เพราะบัญญัติไม่ใช่ปรมัตถธรรมแต่เป็นบัญญัติธรรมคือ สมมติสัจจะ ที่สมมติขึ้นบัญญัติขึ้น ตามโวหารของโลกเท่านั้น ไม่ใช่สิ่งที่มีเองเป็นเองแต่อย่างใด

ข. วิเสสลักษณะ เป็นลักษณะพิเศษที่มีประจำ เป็นจำเพาะของสิ่งนั้นๆ เป็น สภาพพิเศษประจำตัวของธรรมแต่ละอย่างแต่ละชนิด ซึ่งมีไม่เหมือนกันเลย วิเสส ลักษณะมี ๔ ประการ คือ ลักษณะ รสะ ปัจจุปัฏฐาน และปทัฏฐาน

ลักษณะ หมายถึง คุณภาพ เครื่องแสดงหรือสภาพโดยเฉพาะที่มีอยู่เป็น ประจำตัวของธรรมนั้น ๆ
รสะ หมายถึง กิจการงาน หรือหน้าที่การงานของธรรมนั้น ๆ พึง กระทำตามลักษณะของตน รสะนี้ยังจำแนกออกได้เป็น ๒ คือ กิจจรส และ สัมปัตติรส
กิจจรส เช่น ความร้อนของไฟมีหน้าที่การงานทำให้สิ่งของต่าง ๆ สุก
สัมปัตติรส เช่น แสงของไฟ มีหน้าที่การงานทำให้สว่าง
ปัจจุปัฏฐาน หมายถึงอาการที่ปรากฏจากรสะนั้น คือผลอันเกิดจากรสะ
ปทัฏฐาน หมายถึง ปัจจัยโดยตรงที่เป็นตัวการให้เกิดลักษณาการนั้น ๆ เรียกว่า เป็นเหตุใกล้ให้เกิด เพราะเหตุว่าวิเสสลักษณะนี้ มี ๔ ประการดังที่ได้กล่าวแล้วนี้ จึงได้ชื่อว่า ลักขณาทิจตุกะ แปลความว่า ธรรมที่มีองค์ ๔ อันมีลักษณะ เป็นต้น

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 15:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 68

รูปทั้ง ๒๘ แบ่งเป็น ๑๑ ประเภทเล็ก เป็นนิปผันนรูป ๗ ประเภท อนิปผันนรูป ๔ ประเภท

ประเภทที่ ๑ มหาภูตรูป มี ๔ รูป คือ
๑. ปฐวีธาตุ ได้แก่ ธาตุดิน ความแข็ง
๒. อาโปธาตุ ได้แก่ ธาตุน้ำ การเกาะกุม
๓. เตโชธาตุ ได้แก่ ธาตุไฟ อุณหภูมิ
๔. วาโยธาตุ ได้แก่ ธาตุลม การเคลื่อนไหว

ประเภทที่ ๒ ปสาทรูป มี ๕ รูป คือ
๑. จักขุปสาทรูป ได้แก่ ปสาทตา
๒. โสตปสาทรูป ได้แก่ ปสาทหู
๓. ฆานปสาทรูป ได้แก่ ปสาทจมูก
๔. ชิวหาปสาทรูป ได้แก่ ปสาทลิ้น
๕. กายปสาทรูป ได้แก่ ปสาทกาย ๑-๗ เป็น

ประเภทที่ ๓ วิสยรูป หรือโคจรรูป มี ๔ รูป คือ นิปผันนรูป
๑. วัณณะรูป หรือ รูปสี (รูปารมณ์)
๒. สัททรูป หรือ รูปเสียง (สัททารมณ์)
๓. คันธรูป หรือ รูปกลิ่น (คันธารมณ์)
๔. รสะรูป หรือ รูปรส (รสารมณ์)

ประเภทที่ ๔ ภาวรูป มี ๒ รูป คือ
๑. อิตถีภาวรูป รูปที่แสดงถึงความเป็นหญิง
๒. ปุริสภาวรูป รูปที่แสดงถึงความเป็นชาย
ประเภทที่ ๕ หทยรูป มี ๑ รูป คือ

หทยรูป คือ รูปที่เป็นที่ตั้ง อาศัยเกิดของจิตและเจตสิก

ประเภทที่ ๖ ชีวิตรูป มี ๑ รูป คือ ชีวิตรูป คือ รูปที่รักษากลุ่มรูปที่เกิดจากกรรม

ประเภทที่ ๗ อาหารรูป มี ๑ รูป คือ อาหารรูป คือ โอชาที่มีอยู่ในอาหาร

รูปธรรมตั้งแต่ประเภทที่ ๑ ถึง ๗ รวม ๗ ประเภทเล็กนี้ ซึ่งมีรูปธรรม รวม ๑๘ รูป เรียกว่า นิปผันนรูป

ประเภทที่ ๘ ปริจเฉทรูป มี ๑ รูป คือ ปริจเฉทรูป ได้แก่ ช่องว่างระหว่างรูปต่อรูป

(อย่างเช่น ช่องหู ช่องจมูก หรือช่องว่างใด ๆ ที่ไม่มีสสารแทรกอยู่ พระพุทธศาสนาเรียกส่วนนี้ว่าปริเฉทรูปฉ)

ประเภทที่ ๙ วิญญัตติรูป มี ๒ รูป คือ
๑. กายวิญญัตติรูป ได้แก่ การไหวกาย
๒. วจีวิญญัตติรูป ได้แก่ การกล่าววาจา

ประเภทที่ ๑๐ วิการรูป มี ๓ รูป คือ
๑. ลหุตารูป ได้แก่ รูปเบา
๒. มุทุตารูป ได้แก่ รูปอ่อน
๓. กัมมัญญตารูป ได้แก่ รูปควร

ประเภทที่ ๑๑ ลักขณรูป มี ๔ รูป คือ
๑. อุปจยรูป ได้แก่ รูปที่เกิดขึ้นขณะแรก
๒. สันตติรูป ได้แก่ รูปที่เกิดสืบต่อเนื่อง
๓. ชรตารูป ได้แก่ รูปใกล้ดับ
๔. อนิจจตารูป ได้แก่ รูปที่แตกดับ

รูปธรรมตั้งแต่ประเภทที่ ๘ ถึง ๑๑ รวม ๔ ประเภทเล็กนี้ ซึ่งมีรูปธรรม รวม ๑๐ รูป เรียกว่า อนิปปผันนรูป

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 15:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 69

ลักษณะหมวดที่หนึ่งของรูป

๑. เป็น อเหตุกรูป เป็นรูปที่ไม่มีเหตุ คือ ไม่มีสัมปยุตตเหตุ หมายความว่า รูปทั้ง ๒๘ ไม่มีเหตุ ๖ มาประกอบด้วยเลย (โลภะเหตุ โทสะเหตุ โมหะเหตุ อโลภะเหตุ อโทสะเหตุ อโมหะเหตุ) ส่วนรูปที่มีเหตุ ๖ คือ สเหตุกรูป นั้นไม่มี

(หมายความว่า ในรูปนี้ ไม่มีความต้องการ ความโกรธเลย ยกตัวอย่างเช่น เสื้อหนึ่งตัว สวยมาก เราอยากได้ ถามว่า เสื้อนั้น ซึ่งเป็นรูปโดยความเป็นสีให้เราเห็น และเป็นธาตุดิน คือความแข็งหรือความนุ่มนั้น มันไม่ได้มีความชอบ ความเกลียด หรือความคิดเรื่องอะไรเลย สักแต่ว่าเป็นสสารชนิดหนึ่ง ซึ่งไม่มีความรู้สึกโลภ โกรธ หลง หรือ ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลงนั่นเอง

๒. เป็น สปัจจยรูป เป็นรูปที่มีปัจจัย คือ มีสิ่งที่อุปการะเกื้อหนุน จึงทำให้ รูปเกิดได้รูปไม่ได้เกิดขึ้นมาลอย ๆ ทั้งสิ้น ปัจจัยหรือสิ่งที่อุปการะอุดหนุนให้เกิดรูปนั้น ได้แก่ กรรม จิต อุตุ อาหาร ส่วนรูปที่ไม่มีปัจจัยอุปการะให้เกิด คือ อปัจจยรูป นั้นไม่มีเลย

๓. เป็น สาสวรูป เป็นรูปที่เป็นอารมณ์ของอาสวะ (คือ กามาสวะ ภวาสวะ ทิฏฐาสวะ อวิชชาสวะ ) ได้ทั้ง ๒๘ รูป

(คำว่าอาสวะหมายถึงกิเลสที่ถูกสั่งสมไว้ ในทางจิตวิทยาเรียกว่า ID

๔. เป็น สังขตรูป เป็นรูปที่ปรุงแต่งมาจาก กรรม จิต อุตุ อาหาร ส่วนรูปที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ปรุงแต่งมาจาก กรรม จิต อุตุ อาหาร คือ อสังขต รูป นั้นไม่มี

๕. เป็น โลกียรูป เป็นรูปที่เนื่องด้วยโลกียธรรม อันจะต้องแตกดับอยู่เสมอ

ส่วนรูปที่ไม่แตกดับ พ้นจากการแตกดับ คือ โลกุตตรรูป นั้นไม่มี

(วัดบางวัด สำนักบางสำนักชอบอ้างว่ามีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ในนิพพาน

คำถาม "ท่านจะประทับอยู่ในนิพพานได้อย่างไรในเมื่อนามรูปสิ้นสลายไปแล้วด้วยมรรคมีองค์ ๘)

๖. เป็น กามาวจร เป็นรูปที่เป็นอารมณ์ของกามจิต
ส่วนรูปที่เป็นอารมณ์ของมหัคคตจิต หรือโลกุตตรจิตนั้นไม่มี เพราะมหัคคต จิตมีบัญญัติและมีจิตเป็นอารมณ์ โลกุตตรจิต ก็มีนิพพานเป็นอารมณ์

๗. เป็น อนารัมมณ เป็นรูปที่ไม่สามารถรู้อารมณ์ได้ เหมือนจิตและเจตสิก ส่วนรูปที่สามารถรู้อารมณ์ได้ คือ สารัมมณ นั้นไม่มี

๘. เป็น อัปปหาตัพพ เป็นรูปที่ไม่พึงละ ไม่พึงประหาร (หมายถึงทำลายด้วยการบรรลุธรรม) เพราะรูปเป็นธรรม ที่ปราศจากเหตุอันจะยังให้เกิดความดีหรือความชั่ว ส่วนรูปที่พึงละพึงประหาร คือ ปหาตัพพะ นั้นไม่มี

ตามที่กล่าวมา (ทั้ง ๘ ข้อ) แล้วนี้ จะเห็นได้ชัดแจ้งว่า รูปทั้ง ๒๘ นั้น มี ประเภทเดียว มีส่วนเดียว มีแม่บทเดียว เพราะไม่มีประเภทที่ตรงกันข้ามเลย จึงได้ชื่อว่า เอกมาติกา แสดงรูปโดยแม่บทเดียว

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 15:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 70

รูปกลาป

รูปกลาป คือ กลุ่มรูปที่เกิดขึ้นเป็นหมวด, หมู่, มัด ในปรมัตถทีปนีฎีกาได้ ให้ความหมายของรูปกลาปว่า กลาปิยนฺติ เอตฺถาติ กลาปาฯ แปลว่า ธรรมชาติที่ นับเป็นหมวด ๆ เป็นคณะนั้น เรียกว่า " กลาป "

หมายความว่า รูปกลาป คือ รูปที่อยู่ร่วมกัน เป็นหมวด เป็นหมู่ เป็นมัด เป็นคณะ เป็นกลุ่ม เป็นก้อนรูปที่เกิดขึ้นพร้อมกัน ดับพร้อมกัน ที่อาศัยร่วมกัน และเป็นที่รวมแห่งองค์ ทั้ง ๓ ซึ่งได้นามว่า รูปกลาป นั้น มีอยู่รวม ๒๑ กลาป

หมายความว่า รูปที่อยู่ร่วมกันอันได้ชื่อว่าเป็นรูปกลาปนั้น ต้องประกอบ พร้อมด้วยองค์ ๔ คือ
๑. เกิดพร้อมกัน
๒. ดับพร้อมกัน
๓. มีที่อาศัยพร้อมกัน
๔. ต้องเป็นที่รวมแห่งองค์ทั้ง ๓ นี้ด้วย

ดังนี้จะเห็นได้ว่า ลักษณะของรูปกลาปเป็นไปในทำนองเดียวกันกับจิตและ เจตสิก คือ จิตเจตสิกต้องเกิดพร้อมกัน ดับพร้อมกัน มีวัตถุที่อาศัยอันเดียวกัน และ มีอารมณ์เดียวกันด้วย รวมเป็นองค์ ๔ รูปกลาปก็เหมือนกัน ต้องประกอบด้วย
องค์ ๔ ดังกล่าวแล้ว จึงจะได้ชื่อว่า รูปกลาป

รูปธรรมใด มีลักษณะไม่ครบองค์ ๔ ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว รูปธรรมนั้นก็ไม่เรียกว่า รูปกลาป รูปกลาปนี้มีอยู่ ๒๑ กลาป ดังมีคาถาสังคหะเป็นคาถาที่ ๘ แสดงไว้ว่า
๘. กมฺมจิตฺโตตุกาหาร สมุฏฐานา ยถากฺกมํ
นว ฉ จตุโร เทฺวติ กลาปา เอกวีสติ ฯ

ตรงนี้ เห็นชัดแล้วว่า

(เซลล์ในร่างกายมนุษย์ไม่ได้มีเพียง 21 เซลล์ เหมือนรูปกลาป แต่เซลล์มีเป็นหมื่นเป็นแสน เป็นล้าน เป็นสิบล้าน)

รูปกลาปนี้มีอยู่ ๒๑ กลาป เกิดจาก กรรม จิต อุตุ อาหาร เป็นสมุฏฐาน มี จำนวน ๙, ๖, ๔ และ ๒ ตามลำดับ หมายความว่า กลุ่มรูปที่เกิดจากกรรมอันมีชื่อว่ากัมมชรูปกลาป หรือกัมมชกลาป นั้นมี ๙ กลาป หรือ ๙ กลุ่ม ๙ มัด

กลุ่มรูปที่เกิดจากจิต อันมีชื่อว่า จิตตชรูปกลาป หรือ จิตตชกลาป นั้นมี ๖ กลาป หรือ ๖ กลุ่ม
กลุ่มรูปที่เกิดจากอุตุ อันมีชื่อว่าอุตุชรูปกลาป หรืออุตุชกลาป นั้นมี ๔ กลาป
กลุ่มรูปที่เกิดจากอาหารอันมีชื่อว่า อาหารชรูปกลาป หรือ อาหารชกลาป นั้นมี ๒ กลาป
รวมทั้งหมดเป็น ๒๑ กลาป

ในรูปกลาปทั้ง ๒๑ กลาปนี้ เมื่อนับจำนวนรูปธรรมแล้ว รวมได้รูปธรรม เพียง ๒๓ รูป เว้นอยู่ ๕ รูป คือ ปริจเฉทรูป ๑ และลักขณรูป ๔

ที่เว้น ปริจเฉทรูป ๑ ลักขณรูป ๔ มีคาถาสังคหะเป็นคาถาที่ ๙ แสดงว่า

๙. กลาปนํ ปริจฺเฉท ลกฺขณตฺตา วิจกฺขณา
น กลปงฺค มิจฺจาหุ อากาสํ ลกฺขณานิจ ฯ

แปลความว่านั้น ก็เพราะว่า ปริจเฉทรูป และลักขณ รูปทั้งหลาย ไม่เป็นองค์แห่งกลาป อากาศก็เป็นเพียงที่กำหนด(ปริจเฉทรูป) ลักขณ รูปก็เป็นเพียงเครื่องหมายของกลาปเท่านั้นเอง

หมายความว่า ที่เว้นปริจเฉทรูป ๑ เพราะว่า อากาศ คือ ปริจเฉทรูปนี้ เป็นรูปที่กำหนดขอบเขตระหว่างรูปกลาปต่อ รูปกลาป เป็นแต่เพียงส่วนคั่นของรูปกลาป ดังนั้นจึงไม่นับเป็นองค์ของกลาป และที่เว้นลักขณรูป ๔ ก็เพราะว่า ลักขณรูปเป็นเพียงรูปอันเป็นเครื่องหมาย ของรูปกลาปเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่นับเป็นองค์ของกลาป เช่นเดียวกัน

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 15:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 71

(ผู้อ่านพยายามค่อยๆ อ่านอย่างมีสมาธิ เพราะว่าตอนที่เราเรียนเรื่องนี้ก็หนักมาก ๆ เหมือนกัน

ในบทแรก ๆ เราแค่ต้องจำว่ารูปมีเท่าไหร่ แต่บทหลัง ๆ เราต้องจำ(และนำไปปฏิบัติว่า) รูปและนามเกิดจากปัจจัยใด ในปัจจัย 24 ในคัมภีร์มหาปัฏฐาน ซึ่งว่าด้วยการเกิดขึ้นของสังขารธรรมในจักรวาลทั้งหมดในภพภูมิ 31 ที่สัตว์เวียนว่ายตายเกิด ในพระอภิธรรมปิฎกมีเป็นหมื่น ๆ หน้า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านคงไม่ตรัสอะไรที่เป็นเท็จเป็นหมื่นหน้าแน่นอน แต่อยากบอกว่า ยากมาก แต่ทุก ๆ ครั้งที่เราเรียนรู้ จากพระอภิธรรม

"เราได้เข้าใจตัวเอง")

กลับมาที่เนื้อหาต่อ

จะเห็นได้ว่า สภาพของรูปกลาป ๆ หนึ่งนั้น ใหญ่กว่าเซลล์มาก เรามาดูกันว่า ที่ว่าใหญ่กว่าเซลล์นั้น มีอะไรบ้าง ตามปัจจัยในการเกิดรูปกายของสัตว์(ทั้งหมดในวัฏสงสาร)
ทั้งสี่ปัจจัยคือ กรรมเก่าทีทำให้เกิดรูป , จิต ทีทำให้รูปเคลื่อนไหวเดินยืนนั่งนอน , อุตุ ที่ทำให้รูปมีอุณหภูมิ , และอาหาร ที่ทำให้ร่างกายไม่ตาย ดังต่อไปนี้

โดยเริ่มจาก กรรม ก่อน

ดังนี้

๑.กัมมชกลาป ๙

๑. จักขุทสกกลาปมี อวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ จักขุปสาทรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๒. โสตทสกกลาปมี อวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ โสตปสาทรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๓. ฆานทสกกลาปมี อวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ ฆานปสาทรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๔. ชิวหาทสกกลาปมีอวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ ชิวหาปสาทรูป ๑ รวม ๑๐รูป
๕. กายทสกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ กายปสาทรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๖. อิตถีภาวทสกกลาปมีอวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ อิตถีภาวรูป ๑ รวม ๑๐รูป
๗. ปุริสภาวทสกกลาปมีอวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ ปุริสภาวรูป ๑รวม ๑๐ รูป
๘. หทยทสกกลาปมี อวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ หทยรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๙. ชีวิตนวกกลาปมี อวินิพโภครูป ๘ ชีวิตรูป ๑ รวม ๙ รูป

อวินิพโภครูป ๘ เป็นรูปที่ไม่สามารถแยกจากกันได้ประกอบด้วยรูป ๘ รูป ได้แก่ ปฐวี, อาโป, เตโช, วาโย, วัณณะ, คันธะ, รสะ, โอชา อวินิพโภครูปนี้

เมื่อกล่าวตามนัยแห่งรูปกลาปแล้ว มีชื่อว่า อัฏฐกกลาป หรือ สุทธัฏฐกกลาป
กัมมชกลาป กับ กัมมชรูป

กัมมชรูป เป็นรูปที่เกิดจากกรรม มีจำนวน ๑๘ รูป รายละเอียดแจ้งไว้แล้วที่ กัมมสมุฏฐานิกรูป

ส่วนกัมมชรูปกลาป หรือ กัมมชกลาป เป็นกลุ่มรูปที่เกิดจากกรรม มีจำนวน รูปเพียง ๑๗ รูป เท่านั้น คือ กัมมชรูป ๑๘ นั่นแหละ หักด้วย ปริจเฉทรูป ๑

ซึ่ง ไม่ใช่องค์ของกลาปออกเสีย คงเหลือ ๑๗ รูป รูป ๑๗ รูปนี่แหละ คือกัมมชกลาป

ทั้ง กัมมชรูป และ กัมมชกลาป เกิดมีขึ้นได้เฉพาะวัตถุที่มีวิญญาณ คือ สิ่งมีชีวิตเท่านั้น ส่วนวัตถุที่ไม่มีวิญญาณ คือสิ่งที่ไม่มีชีวิตนั้น ไม่มีกัมมชรูปหรือ กัมมชกลาป
ฐาน (คือที่ตั้ง) ของกัมมชกลาปในร่างกายมนุษย์

ในร่างกายมนุษย์แบ่งออกเป็น ๓ ส่วน ในแต่ละส่วนของร่างกาย มีกัมมช กลาปเกิดได้ดังนี้

ก. อุปริมกาย คือ กายส่วนบน นับตั้งแต่ลูกกระเดือกขึ้นไป มีกัมมชกลาป ตั้งอยู่ถึง ๗ กลาป ได้แก่
๑. จักขุทสกกลาป ๒. โสตทสกกลาป
๓. ฆานทสกกลาป ๔. ชิวหาทสกกลาป
๕. กายทสกกลาป ๖. ภาวทสกกลาป
๗. ชีวิตนวกกลาป

ข. มัชฌิมกาย กายส่วนล่าง นับตั้งแต่ลูกกระเดือกลงมาจนถึงสะดือ มี กัมมชกลาปตั้งอยู่ ๔ ได้แก่
๑. หทยทสกกลาป ๒. กายทสกกลาป
๓. ภาวทสกลาป ๔. ชีวิตนวกกลาป

ค. เหฎฐิมกาย คือ กายส่วนต่ำ นับตั้งแต่สะดือลงไป มีกัมมชกลาปตั้งอยู่ ๓ กลาป ได้แก่
๑. กายทสกกลาป ๒. ภาวทสกกลาป
๓. ชีวิตนวกกลาป

ดังนี้จะเห็นได้ว่า กายทสกกลาป ๑, ภาวทสกกลาป ๑, ชีวิตนวกกลาป ๑ รวม ๓ กลาปนี้ มีฐานที่ตั้งอยู่ในร่างกาย

มนุษย์ทั้ง ๓ ส่วน คือ มีอยู่ตลอดตัว มีอยู่ทั่วทั้งตัว จึงได้ชื่อว่าเป็น สัพพฐานิกกลาป มีความหมายว่า เป็นกลาปที่มี ฐานที่ตั้งอยู่ทั่วไป

ส่วนกลาปนอกนั้นอีก ๕ กลาป ได้แก่ จักขุทสกกลาป, โสตทสกกลาป, ฆานทสกกลาป, ชิวหาทสกกลาป, หทยทสกกลาป มีฐานที่ตั้งอยู่เป็นบางแห่ง บางส่วนโดยเฉพาะ จึงมีชื่อว่า ปเทสกลาป มีความหมายว่า เป็นกลาปที่มีประเทศ ที่ตั้งอยู่โดยเฉพาะเป็นส่วนเป็นสัดของตน

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 72

๒. จิตตชกลาป ๖

จิตตชกลาป ก็ คือกลุ่มรูปที่เกิดจากจิต [b/]มีจิตเป็นสมุฏฐาน การเกิดขึ้นของ กลุ่มรูปที่เกิดจากจิต หรือ จิตตชกลาปนั้น[b]เกี่ยวกับเสียงและการพูดอย่างหนึ่ง เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวอิริยาบถอย่างหนึ่ง มีกลาปเกิดได้ ๖ กลาป ดังนี้
๑. สุทธัฏฐกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ รวม ๘ รูป
๒. กายวิญญัตตินวกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ กายวิญญัตติ ๑ รวม ๙ รูป
๓. วจีวิญญัตติสัทททสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ วจีวิญญัตติ ๑ และ สัททรูป ๑ รวม ๑๐ รูป
๔. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ วิการรูป ๓ รวม ๑๑ รูป
๕. กายวิญญัตติลหุตาทิทวาทสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ วิการรูป ๓ และ กายวิญญัตติ ๑ รวม ๑๒ รูป
๖. วจีวิญญัตติสัททลหุตาทิเตรสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ วิการรูป ๓ วจีวิญญัตติ ๑ สัททรูป ๑ รวม ๑๓ รูป

ตรงนี้น่าสนใจ ++++++++++++++++++++++++++++++
V
V

ความหมายของจิตตชกลาป

๑. สุทธัฏฐกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดขึ้นจากจิต เกิดในเวลาที่ไม่เกี่ยวกับ การเคลื่อนไหว ไม่เกี่ยวกับการพูดหรือการออกเสียง แต่เกิดขึ้นในขณะที่จิตใจ อ่อนเพลีย ไม่เข้มแข็ง ในขณะที่เสียใจ หรือโกรธ มีลักษณะอาการหน้าซีด หน้า แดง หรือ ในขณะที่เกลียด กลัว มีลักษณะขนลุกขนพอง เป็นต้น

๒. กายวิญญัตตินวกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากจิต เกิดเมื่อเวลาเคลื่อนไหวร่างกายต่าง ๆ ที่ไม่เป็นปกติ คือ เวลาจิตใจอ่อนเพลีย ไม่เข้มแข็ง การยืน การเดิน การนั่ง การนอน การคู้เหยียด เหลียวซ้าย แลขวา เดินหน้า ถอยหลัง กระพริบตา เป็นต้น จะเป็นไปอย่างเชื่องช้า หนักหน่วง ไม่คล่องแคล่ว

๓. วจีวิญญัตติสัทททสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากจิต เกิดเมื่อเวลาพูด ใช้เสียงอ่านหนังสือ ร้องเพลง สวดมนต์ เป็นต้น ที่ไม่เป็นไปตามปกติ เช่น ในเวลาที่รู้สึกไม่สบาย หรือในเวลาที่จิตใจหดหู่ท้อถอย ไม่เต็มใจพูด ไม่เต็มใจอ่าน เป็นต้น

๔. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดในเวลาที่ไม่ได้เกี่ยวกับการ เคลื่อนไหว ไม่เกี่ยวกับการพูด หรือ การออกเสียง แต่เกิดในขณะที่จิตใจสบาย เข้มแข็ง ในขณะที่ดีใจ มีลักษณะอาการหน้าตาแจ่มใสชื่นบาน ในขณะที่ปีติเกิดมี ลักษณะอาการขนลุกขนพอง เป็นต้น

๕. กายวิญญัตติลหุตาทิทวาทสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากจิต เกิดเมื่อ เวลาเคลื่อนไหวร่างกายต่าง ๆ ขณะที่มีจิตใจเข้มแข็ง สะดวกสบาย เช่น การยืน การเดิน การนั่ง การนอนจะเต็มไปด้วยความคล่องแคล่ว สะดวกสบาย ไม่หนัก หน่วง

๖. วจีวิญญัตติสัททลหุตาทิเตรสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากจิต เกิด เมื่อเวลาพูด เวลาอ่านหนังสือ ร้องเพลง สวดมนต์ เป็นต้น เป็นไปตามปกติ หรือในเวลาที่จิตใจสบาย การพูด การอ่าน ก็เป็นไปได้โดยสะดวก และ คล่องแคล่ว ไม่หนักหน่วง มีความเบา ความอ่อน ความควร ตลอดเวลาที่ใช้เสียง น้ำเสียงจะ แจ่มใสชัดเจน ไม่แหบเครือ

(ให้ท่านสังเกตุว่า เมื่อมีคำว่ากาย จะเป็นการเคลื่อนไหวทางกาย เมื่อมีคำว่า วจี จะเป็นเกี่ยวกับคำพูดทั้งสิ้น)
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 16:16:02

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 73

จะเห็นได้ชัดเจนว่า คำว่ากลาป ที่หนังสือเล่มนั้น "นำมาอ้าง" ไม่เกี่ยวข้องกับพระอภิธรรมเลย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรามาเรียนหนังสือวิชาพระพุทธศาสนาชั้นสูงกันต่อ ขออนุญาตคุณ ศลนะครับ ใกล้จบแล้วในเรื่องของกลาป เพื่อความเข้าใจของทุกท่านที่เข้ามาอ่าน แล้วงง ๆ ว่า กลาปคืออะไร มีเท่าไหร่

ฐานของจิตตชกลาปในร่างกายมนุษย์

ในอุปริมกาย คือ ในร่างกายส่วนบน มีจิตตชกลาปเกิดได้ทั้ง ๖ กลาป
ใน มัชฌิมกาย และ เหฏฐิมกาย คือ ในร่างกายส่วนกลางและส่วนต่ำนั้น มีจิตตชกลาป เกิดได้เพียง ๔ กลาป ได้แก่
สุทธัฏฐกกลาป
กายวิญญัตตินวกกลาป
ลหุตาทิเอกาทสกกลาป
กายวิญญัตติลหุตาทิทวาทสกกลาป
อายุของจิตตชกลาป

จิตตชกลาปนี้ เกิดพร้อมกับจิตและดับพร้อมกับจิต จึงมีอายุเพียง ๓ ขณะเล็ก เท่านั้น คือ เท่ากับอายุของจิตดวงหนึ่ง

ปัญหามีอยู่ว่า มีอายุ ๓ ขณะเล็กเฉพาะกายวิญญัตติรูป ๑ และ วจีวิญญัตติ รูป ๑ รวม ๒ รูป เท่านี้ หรือว่าดับไปพร้อมกันรวมทั้งกลาปทีเดียว

เมื่อมีหลักฐานได้กล่าวมาแล้วว่า รูปธรรมใดเกิดพร้อมกัน ดับพร้อมกัน มีที่อาศัยร่วมกัน และมีสภาพเป็นที่รวมแห่งองค์ทั้ง ๓ นั้นด้วย จึงจะเรียกว่าเป็น รูปกลาป ถ้ารูปธรรมใดมีลักษณะไม่ครบองค์ทั้ง ๔ รูปธรรมนั้น ก็ไม่เรียกว่ารูป กลาป ดังนี้แล้ว เข้าใจว่า ต้องดับไปพร้อมกันรวมทั้งกลาปทีเดียว มิฉะนั้นจะเรียกว่า รูปกลาป อย่างไรได้

แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 16:21:28

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74

๓. อุตุชกลาป ๔

อุตุชกลาป คือ กลุ่มรูปที่เกิดจากอุตุ (อุณหภูมิ) มีอุตุเป็นสมุฏฐาน การเกิดขึ้นของกลุ่ม รูปที่เกิดจากอุตุนี้เรียกว่า อุตุชกลาป และอุตุชกลาปนี้ เกิดได้ทั้งในสิ่งที่มีชีวิตและ ไม่มีชีวิต สำหรับที่เกิดในสัตว์ที่มีชีวิตนั้นมี ๔ กลาป คือ
๑. สุทธัฏฐกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ รวม ๘ รูป
๒. สัททนวกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ สัททรูป ๑ รวม ๙ รูป
๓. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป มีอวินิพโภครูป ๘ วิการรูป ๓ รวม ๑๑ รูป
๔. สัททลหุตาทิทวาทสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ สัททรูป ๑ และ วิการรูป ๓ รวม ๑๒ รูป

ความหมายของอุตุชกลาป

๑. สุทธัฏฐกกลาป ได้แก่ ร่างกายของสัตว์ทั้งหลายนั้นเอง เพราะอุตุชกลาป นั้น เป็นกลาปที่เป็นพื้นรองรับกลาปอื่น ๆ อีกที่หนึ่ง ถ้าไม่มีอุตุชกลาปแล้ว กลาป อื่น ๆ ก็ไม่สามารถปรากฏได้ และสุทธัฏฐกกลาปนี้เกิดมีได้ทั้งภายนอก หมายถึง สิ่งที่ไม่มีชีวิต และเกิดมีได้ทั้งภายใน หมายถึงสิ่งที่มีชีวิตด้วย และสุทธัฏฐกกลาปนี้ เกิดเมื่อเวลาที่ร่างกายของสัตว์ไม่เป็นปกติ เช่น ป่วย ไม่สบาย อ่อนเพลีย เป็นต้

สุทธัฏฐกกลาป ที่เกิดมีได้ในสิ่งที่ไม่มีชีวิต คือวัตถุสิ่งของต่าง ๆ ทั้งหลาย เช่น ภูเขา ต้นไม้ โต๊ะ เก้าอี้ เป็นต้น ย่อมมีสุทธัฏฐกกลาป คืออวินิพโภครูป ๘ เท่านั้น

สุทธัฏฐกกลาป หรือ อวินิพโภครูป ๘ ที่เกิดมีได้ในสิ่งที่มีชีวิต ก็คือ รูปร่าง กายตัวตนของสัตว์นี่เอง เพราะอุตุชกลาปนี้เป็นกลาปที่เป็นพื้นฐานในการรักษารูป เหล่านั้นมิให้เน่าเปื่อยไป ถ้าไม่มีอุตุชกลาปนี้แล้ว กลาปอื่น ๆ เช่น กัมมชกลาป เป็นต้น ก็ไม่สามารถปรากฏตั้งอยู่ได้

สุทธัฏฐกกลาปภายใน เกิดเมื่อเวลาที่ร่างกายของสัตว์นั้น ๆ ไม่เป็นปกติ เช่น ในเวลาที่ไม่สบาย อ่อนเพลีย เป็นต้น สุทธัฏฐกกลาปนี้ เมื่อมีวิการรูป ๓ เกิดร่วมด้วย ก็เรียกว่า ลหุตาทิเอกาทสก กลาป เกิดขึ้นเมื่อร่างกายของสัตว์เป็นปกติสบายไม่อ่อนเพลีย มีความเบา ความ อ่อน ความควรเกิดขึ้น

๒. สัททนวกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดขึ้นจากอุตุ เกิดมีได้ทั้งภายนอกและ ภายใน คือ เกิดมีได้ทั้งในสิ่งที่ไม่มีชีวิต และในสิ่งที่มีชีวิต ที่เกิดมีได้ในสิ่งที่ไม่มีชีวิต คือ เสียงลมพัด ฟ้าร้อง เสียงน้ำไหล เสียงคลื่น เสียงเรือ เสียงรถ เสียงฆ้อง กลอง ระฆัง เป็นต้น
ที่เกิดมีได้ในสิ่งที่มีชีวิต คือ เสียงกรน เสียงท้องลั่น ท้องร้อง เสียงตบมือ ดีดนิ้ว เป็นต้น ซึ่งเสียงต่าง ๆ เหล่านี้ ไม่ชัดเจนนัก

สัททนวกกลาปนี้ เมื่อมีวิการรูป ๓ เกิดร่วมอยู่ด้วย ก็เรียกว่า สัททลหุตา ทิทวาทสกกลาป ได้แก่ เสียงต่าง ๆ ดังกล่าวแล้ว แต่เป็นเสียงที่ปรากฏชัด มีความแจ่มใส ชัดเจน นั่นเอง

๓. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากอุตุ เกิดมีได้เฉพาะ แต่ภายใน คือ เกิดได้เฉพาะในสิ่งที่มีชีวิตเท่านั้น จึงจะมีวิการรูป ๓ เกิดร่วมด้วยได้ แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่มีชีวิตแล้ว ไม่มีวิการรูป ๓ เกิดร่วมด้วย

ลหุตาทิเอกาทสกกลาป เกิดเมื่อเวลาที่ร่างกายของสัตว์นั้นๆ เป็นปกติ สบาย แข็งแรง หรือจะพูดว่า ถ้าเป็นปกติสบาย แข็งแรงหรือจะพูดว่า ถ้าเป็นปกติ สบาย แข็งแรง ก็มีทั้งสุทธัฏฐกกลาป คือ อวินิพ โภครูป ๘ และมีวิการรูป ๓ เกิดร่วมด้วยรวมเป็น ๑๑ รูปด้วยกัน ถ้าเวลาที่ร่างกาย ไม่ปกติ คือ ไม่สบาย อ่อนเพลีย ก็มีแต่เพียงสุทธัฏฐกกลาป คือ อวินิพโภครูป๘ เกิดขึ้นเท่านั้น

๔. สัททลหุตาทิทวาทสกกลาป เป็นรูปกลาปที่เกิดจากอุตุ เกิดมีได้แต่ เฉพาะภายใน คือเกิดได้เฉพาะในสิ่งที่มีชีวิตเท่านั้น เพราะสิ่งที่ไม่มีชีวิต ไม่สามารถ จะมีวิการรูป ๓ เกิดร่วมด้วยได้เลยเป็นอันขาด

ที่เกิดมีได้แต่ในสิ่งที่มีชีวิตนั้น ก็ได้แก่ เสียงต่าง ๆ คือ เสียงกรน เสียงท้อง ลั่น ท้องร้อง เสียงตบมือ ดีดนิ้ว ฯลฯ ซึ่งเสียงต่าง ๆ เหล่านี้ จะปรากฏชัด มีความ แจ่มใสชัดเจน
ในร่างกายของสัตว์ทั้ง ๓ ส่วนนั้น อุตุชกลาปย่อมเกิดได้ สำหรับสุทธัฏฐก กลาป และ ลหุตาทิเอกาทสกกลาปนั้น เกิดประจำอยู่แล้ว ส่วนสัททนวกกลาป และสัททลหุตาทิทวาทสกกลาปนั้น เกิดเป็นบางเวลา ไม่ใช่ประจำ

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 75

ฐานของอุตุชกลาปในร่างกายมนุษย์

ในร่างกายมนุษย์ทั้ง ๓ ส่วน คือ อุปริมกาย มัชฌิมกาย และ เหฏฐิมกายนั้น อุตุชกลาปเกิดได้ทั้ง ๔ อย่าง หมาย

ความว่า อุตุชกลาปทุกชนิดเกิดได้ทั่วตัวมนุษย์
สำหรับ สุทธัฏฐกกลาป และ ลหุตาทิเอกาทสกกลาปนั้น เกิดเป็นประจำ อยู่ตามปกติ
ส่วน สัททนวกกลาป และสัททลหุตาทิทวาทสกกลาปนั้น ไม่ใช่เกิดประจำ แต่จะมา คือ เกิดเป็นบางคราว บางเวลา

และหมวดกลาปสุดท้าย
อาหารชกลาป ๒

อาหารชกลาป คือ กลุ่มรูปที่เกิดจากอาหาร มีอาหารเป็นสมุฏฐาน และ อาหารชกลาปนี้เกิดเฉพาะในสิ่งที่มีชีวิตเท่านั้น ทั้งนี้เพราะอาหารชกลาปจะเกิดได้ นั้น ต้องอาศัยกัมมชโอชาที่อยู่ภายในกายสัตว์ช่วยอุดหนุนส่งเสริม เมื่อสัตว์นั้น กลืนกินอาหารเข้าไป จึงเกิดอาหารชกลาปขึ้นอีกที่หนึ่ง และ อาหารชกลาปนี้มี ๒ ชนิด คือ
๑. สุทธัฏฐกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ รวม ๘ รูป
๒. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป มี อวินิพโภครูป ๘ วิการรูป ๓ รวม ๑๑ รูป

ความหมายของอาหารชกลาป

๑. สุทธัฏฐกกลาป เกิดเมื่ออาหารต่าง ๆ ที่กลืนกินเข้าไปแล้วไม่ทำให้ ร่างกาย รู้สึกสดชื่น ไม่กระปรี้กระเปร่า แต่กลับทำให้ไม่สบาย วิงเวียน คลื่นเหียน แน่น เป็นลม ไม่ว่าจะเป็นอาหาร หรือยาก็ตาม เมื่อกลืนลงไปแล้วไม่ทำให้ร่างกาย รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเกิดขึ้น ทั้งนี้เพราะอาหารชกลาปที่เกิดจากอาหารนั้น ๆ ยังไม่ ประกอบด้วยวิการรูปทั้ง ๓ นั่นเอง

๒. ลหุตาทิเอกาทสกกลาป เกิดเมื่ออาหารต่าง ๆ หรือยาต่าง ๆ เมื่อกิน ลงไปแล้วทำให้ร่างกายรู้สึกมีอาการสดชื่น สบาย มีเรี่ยวแรง กระปรี้กระเปร่า ทั้งนี้ เพราะอาหารหรือยาเหล่านี้ ประกอบด้วย วิการรูปทั้ง ๓ นั่นเอง

ข้อควรทราบ อาหารชกลาปทั้ง ๒ นี้เกิดภายนอกกายสัตว์ไม่ได้เพราะ อาหารชกลาป จะเกิดได้นั้น ต้องอาศัยกัมมชโอชาที่อยู่ในร่างกายสัตว์เป็นผู้อุปการะ แก่โอชาที่อยู่ในอาหารต่าง ๆ นั้นอีกทีหนึ่ง ฉะนั้นรูปกลาปที่อยู่ในอาหารต่าง ๆ ที่ ยังไม่ได้กลืนกินเข้าไปนั้นไม่ใช่อาหารชกลาป แต่เป็น อุตุชกลาป

ต้นไม้ที่เจริญเติบโตออกดอกออกผลได้นั้น ก็อาศัยดิน น้ำ และปุ๋ย และดิน น้ำ ปุ๋ย เหล่านี้ ไม่ใช่อาหารชกลาป แต่เป็นอุตุชกลาป

การที่เราเข้าใจกันว่า ต้นไม้กินอาหารนั้น เป็นสิ่งที่ยังไม่ถูกต้องด้วยสภาว ธรรม แต่ถ้าจะเรียกตามโวหารของชาวโลกก็ได้อยู่ ทั้งนี้เพราะ ดิน น้ำ หรือปุ๋ย ที่รดให้ต้นไม้นั้นย่อมซึมเข้าไปในลำต้นโดยผ่านทางรากแก้ว และรากฝอยของต้นไม้ ที่เป็นไปตามธรรมชาติเท่านั้น ถ้าจะเรียกต้นไม้กินอาหาร ก็เรียกได้ตามโวหารของ ชาวโลกเท่านั้น ไม่ใช่เป็นไปตามสภาวะของปรมัตถ

อนึ่งปริจเฉทรูป หรือ อากาศธาตุ ไม่นับเป็นรูปกลาป ก็เพราะว่า ปริจเฉทรูป เป็นเพียงแสดงขอบเขตของรูปกลาปแต่ละกลาปให้ปรากฏเท่านั้น ไม่ใช่องค์ธรรม ของปรมัตถแท้ ส่วนลักขณรูป ๔ ที่ไม่นับเป็นรูปกลาปก็เพราะ ลักขณรูป ๔ เป็น เพียงแสดงการเกิด การแก่ และการดับของรูปกลาป แต่ละกลาปให้ปรากฏเท่านั้น ไม่มีสภาวะของตนเองโดยเฉพาะ จึงไม่นับเข้าเป็นองค์ของกลาป

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 76

ฐานของอาหารชกลาปในร่างกายมนุษย์

ในร่างกายมนุษย์ทั้ง ๓ ส่วน คือ อุปริมกาย มัชฌิมกาย และ เหฏฐิมกาย นั้น อาหารชกลาปทั้ง ๒ ชนิดนี้ เกิดได้ทั่วทุกส่วน

จบแล้ว

หมายเหตุ ท่านที่ต้องการอ่านพระอภิธรรมอย่างย่อ สามารถส่งเมลมารับไฟล์ได้จาก
theone_sampanta@hotmail.com ครับ เพราะผมมีหนังสืออยู่ จะทำให้เข้าใจเรื่องของ "ตัวเราเอง" ได้มากขึ้นทีเดียว เช่น เพราะอะไรเราถึงมีรูปร่างหน้าตาอย่างนี้ เพราะอะไรจึงโกรธ เพราะอะไรจึงถือตัว จิตมีอาการอย่างไร จิตแบบไหนทำให้ร้องไห้ ให้หัวเราะ รวมไปถึงความรู้ขั้นสูงคือวิธีการดับทุกข์ครับ

ปล. ไม่รับแอด msn นะครับผม

ขอบคุณและขออภัยคุณศลที่ใช้เนื้อที่ในการอธิบายเรื่องของกลาปมา ณ ที่นี้ด้วยครับ เพื่อที่ผู้ที่เคยอ่านพระอภิธรรม และผู้ที่ไม่เคยได้อ่าน ได้เข้าใจภาพคร่าว ๆ ของการสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในเรื่องกลาป เพื่อที่จะไม่ให้สับสนกับคำอธิบายผิดของหนังสือเล่มดังกล่าวครับ

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 77

หรือสามารถอ่านได้จากหนังสือทั้ง ๙ ปริเฉทที่ตรงมุมขวาล่างที่เขียนว่า

"หนังสือพระอภิธรรม" จากลิ้งค์ต่อไปนี้ครับ

http://oldaphidham.mcu.ac.th/

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 16:33:22 ]

ความคิดเห็นที่ 78

คุณ SpiritWithin_HolyStream

ด้วยความยินดีและรู้สึกขอบคุณมากเลยครับ ที่อุตสาหะนำ "ของแท้" มาแสดง

ถ้าใครได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ย่อมจับความได้ครบถ้วนตามมติของพุทธปรัชญาเถรวาท
เมื่อเปรียบเทียบระหว่าง "ของแท้" กับ "ของเทียม" ยิ่งชัดเจนในความต่างของความประณีต

ตรงนี้ผมขอพูดกันไว้นิดหนึ่งครับ

อาจมีบางคนบอกว่า "ฉันไม่ได้อยากรู้อะไรนั่นเลย ยากจะตาย ขอรู้แค่คร่าว ๆ ง่าย ๆ พอแล้ว"
หรืออาจมีบางคนบอกว่า "หนังสือเล่มดังกล่าว ชักนำให้คนศึกษาพุทธศาสนาเพิ่มขึ้น"

ผมอยากขอให้ผู้ที่พูดไปแล้วหรือกำลังจะพูด พิจารณาให้รอบคอบระหว่าง

"รู้แค่คร่าว ๆ ง่าย ๆ" มันแตกต่างจากรู้ "แบบผิด ๆ"

และ

"ชักจูงให้คนสนใจพุทธศาสนาเพิ่มขึ้น" มันก็มีแง่ต้องระวังว่า "ชักจูงให้คนเข้าใจพุทธศาสนาผิดมากขึ้น"

จากคุณ : ศล - [ 15 ส.ค. 51 17:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79

ขออนุญาตนำส่วนที่มีการย่อแล้วมาแสดงนะครับ

แนวคิดเกี่ยวกับรูป

ชีวิตต้องมีทั้งกายและจิต กายเป็นสภาพที่มองเห็นได้ สัมผัสได้ มีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาทั้งแบบค่อยเป็นค่อยไป และแบบเฉียบพลัน เช่น จากผิวเด็กที่เต่งตึง แปรสภาพไปสู่ความเหี่ยวย่นเมื่อถึงวัยชราเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ไม่รู้ตัวค่อย ๆ เปลี่ยนไป แต่ถ้าถูกน้ำร้อน หรือถูกไฟไหม้หรือถูกแสงแดดมากเกินไป ก็จะเห็นความเสื่อมสลายได้ในทันที กายอย่างเดียวเป็นสิ่งที่รับรู้ความดี ความชั่ว ความสุข ความเจ็บปวดทรมานไม่ได้ เช่น คนตาย กายไม่มีการเคลื่อนไหว ถึงจะถูกน้ำร้อน หรือไฟไหม้ ก็ไม่มีความรู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด กายในภาษาธรรมเรียกว่า รูป อาการของกาย ก็คือ อาการของรูป กายนั่ง จึงหมายถึง รูปนั่ง รูปเป็นธรรมชาติที่ย่อมแตกสลายไปด้วยอำนาจของความร้อนและเย็น และรูปเป็นสิ่งที่รับรู้อารมณ์ใด ๆ ไม่ได้

ดังนั้น จึงต้องมีสภาวธรรมอีกชนิดหนึ่ง เป็นตัวรับรู้ความดี ความชั่ว ความสุข ความเจ็บปวดทรงมานดังกล่าว ตัวรับรู้นั้นคือ จิต ซึ่งเป็นสภาวธรรมที่มองไม่เห็น ไม่มีรูปร่าง แต่รู้อารมณ์ได้ สภาพที่น้อมไปสู่อารมณ์ในภาษาธรรม เรียกว่า นาม จิตจึงเป็นนามชนิดหนึ่ง (นอกจากจิตแล้ว เจตสิกและนิพพานก็เป็นนามเช่นกัน) สิ่งที่เรียกว่าอารมณ์มี ๖ ชนิด คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสเย็น ร้อน อ่อน แข็ง และความนึกคิด จิตอาศัยรู้อารมณ์เหล่านี้ทางระบบประสาทของ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สำหรับคนที่ตายแล้วระบบประสาททั้งหมดทั่วร่างกายไม่ทำงาน เมื่อจิตไม่มีที่อาศัยเกิด จึงไม่มีการรับรู้อารมณ์ใด ๆ อีก ความสำคัญของจิตหรือนามจะกล่าวถึงอีกครั้งหนึ่งในโอกาสต่อไป

ที่กล่าวมาข้างต้น เพื่อแสดงถึงความหมายของรูปและนาม ตามความเข้าใจของคนทั่วไป และตามหลักทางธรรม ในที่นี้จะเสนอแนวคิดเรื่องรูปปรมัตถ์ด้วยวิธีการของอภิธรรมก่อน กล่าวคือ สิ่งที่เรียกว่า รูปธรรม มีลักขณาทิจตุกะ (บุญมี เมธางกูร และ วรรณสิทธิ์ ไวทยะเสวี ๒๕๓๐ : ๒) ดังนี้

รุปปน ลกฺขณํ มีการสลายไปแปรปรวนไป เป็นลักษณะ

วิกิรณ รสํ มีการแยกออกจากกัน (กับจิต) ได้ เป็นกิจ

อพฺยากต ปจฺจุปฏฺฺฐานํ มีความเป็นอพยากตธรรม (คือ ธรรมที่ไม่ใช่กุศลและไม่ใช่อกุศล)
เป็นอาการปรากฏ

วิญฺญาณ ปทฏฺฺฐานํ มีวิญญาณเป็นเหตุใกล้ให้เกิด

ในขณะที่ความรู้ทางกายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยา ศึกษาถึงส่วนประกอบตามระบบต่าง ๆ ของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นระบบเนื้อเยื่อ ระบบผิวหนัง ระบบหายใจ ระบบกล้ามเนื้อ หรือระบบประสาท โดยศึกษาว่าแต่ละระบบมีส่วนประกอบสำคัญอะไรบ้าง แต่ละส่วนมีหน้าที่พิเศษอย่างไรในการรักษาสมดุลของร่างกาย

การศึกษาเรื่องรูปในทางพุทธศาสนาก็ศึกษาถึงส่วนประกอบหน้าที่การทำงานและความสัมพันธ์ของแต่ละส่วนเช่นกัน โดยวิเคราะห์ไปถึงเหตุ ปัจจัย ที่ทำให้แต่ละส่วนสามารถรักษาโครงสร้างของตนเองอยู่ได้ แต่ศึกษาในลักษณะที่เป็นสภาวะของรูปปรมัตถ์ซึ่งมีความละเอียดเล็กมาก รูปปรมัตถ์ทางพระพุทธศาสนามีทั้งหมด ๒๘ รูป ดังแผนผังเรื่องรูปต่อไปนี้ (พระมหาแสวง โชติปาโล ๒๕๓๕ : ๙๖ - ๙๙)

แผนผังรูป ๒๘
แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 51 17:51:24

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 80

รูปสมุทเทสนัย

จาก ๒๘ รูป แบ่งเป็นหมวดได้ ๗ หมวด คือ

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 81

เหตุที่แบ่งรูปเป็น ๗ หมวดนั้น เป็นการแบ่งตามสมุฏฐาน หรือ เหตุที่ทำให้รูปเกิดขึ้น
รูปทุกรูปจะเกิดขึ้นเองตามลำพังไม่ได้ต้องมีสมุฏฐานให้เกิด เหตุที่ทำให้รูปเกิดขึ้นได้มี ๔ อย่าง คือ กรรม จิต อุตุ อาหาร

นอกจากสมุฏฐานทั้ง ๔ แล้ว ไม่มีสิ่งใดทำให้เกิดรูปได้ รูปแต่ละหมวดจะมีสมุฏฐานการเกิดไม่เท่ากัน เช่น

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 82

- หมวดอวินิพโภครูป ๘ มีสมุฏฐาน ๔ คือ เกิดจาก กรรม จิต อุตุ อาหาร

- วิการรูป ๓ เป็นรูปที่แสดงความเบา ความอ่อน ความควรที่การงานอย่างใดอย่างหนึ่ง เกิดจากสมุฏฐาน ๓ คือ จิต อุตุ อาหาร

- สัททรูป ๑ คือ สัททารมณ์ หรือเสียง จะเกิดขึ้นได้ต้องมีสมุฏฐาน ๒ คือ เกิดจาก จิต และอุตุ

- เอกันตกัมมชรูป ๙ มีสมุฏฐานเพียง ๑ คือ เกิดจากอำนาจกรรมโดยตรง

- วิญญัติรูป ๒ เป็นรูปที่แสดงการเคลื่อนไหวทางกายและการพูด มีสมุฏฐานเพียง ๑ เช่นกัน แต่เกิดจากจิตที่นึกคิด จะทำหรือจะพูดไม่ได้เกิดจากกรรม

- ลักษณรูป ๔ เป็นรูปที่แสดงถึงความเกิดและเสื่อมไปของรูปแต่ละรูป จึงไม่มีสมุฏฐานของตนเองโดยเฉพาะ

- ปริจเฉทรูป ๑ คือ ช่องว่างระหว่างรูปแต่ละรูป ทำให้รูปแยกเป็นส่วน ๆ ได้ จึงมี
สมุฏฐานอ้างอิงตามรูปที่ตนประกอบ คือ มีได้ทั้ง ๔ สมุฏฐาน (กรรม จิต อุตุ อาหาร)

นอกจากแบ่งตามสมุฏฐานแล้ว ในรูป ๒๘ มีทั้งส่วนที่เป็นรูปปรมัตถ์แท้และส่วนที่ไม่ใช่รูปปรมัตถ์แท้ รูปปรมัตถ์แท้ คือ รูปที่มีสภาวลักษณประจำตัวเฉพาะของตนแน่นอน มีทั้งหมด ๑๘ รูป ได้แก่ อวินิพโภครูป๘ สัททรูป ๑ เอกันตกัมมชรูป ๙

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 83

ส่วนที่เหลืออีก ๑๐ รูป คือ วิการรูป ๓ วิญญัติรูป ๒ ลักษณรูป ๔ ปริจเฉทรูป ๑ ทั้ง ๑๐ รูป ไม่ใช่รูปปรมัตถ์แท้ เพียงแต่เป็นรูปพิเศษที่เกิดขึ้นเพื่อแสดงอาการเคลื่อนไหวของรูปปรมัตถ์แท้เท่านั้น ไม่มีสภาวะลักษณะประจำของตน รูปที่ไมใช่รูปปรมัตถ์แท้ เช่น ความเบา ความอ่อน ความควรแก่การงาน ในการเคลื่อนไหวร่างกาย การพูด เป็นต้น รูปเหล่านี้จะเปลี่ยนไปได้ตามความนึกคิดที่จะเปลี่ยน ส่วนลักษณะความเกิดขึ้น สืบต่อ ความเสื่อมสลาย และช่องว่างระหว่างรูปก็เป็นเพียงความเปลี่ยนแปลงไปตามอายุของแต่ละรูป จึงไม่มีลักษณะเฉพาะของตน ในเนื้อเยื่อร่างกายของคนเราจะมีรูปได้มากที่สุด ๒๗ รูป กล่าวคือ ถ้าเป็นหญิงก็ต้องยกเว้นไป ๑ รูป ที่แสดงลักษณะเพศชาย (ปุริสะภาวะ) ถ้าเป็นชายก็จะยกเว้น 1 รูปที่แสดงลักษณะของหญิง (อิตถีภาวะ) ถ้าพิการ เช่น ประสาทตาหรือหูพิการ จำนวนรูปก็จะลดลงอีก

ในที่นี้จะกล่าวถึงรูปปรมัตถ์แท้เพียง ๒ กลุ่ม คือ อวินิพโภครูป ๘ และเอกันตกัมมชรูป ๙ ซึ่งเป็นโครงสร้างสำคัญของชีวิตในมนุษยภูมิ โดยเฉพาะกลุ่มเอกันตกัมมชรูป ๙ เป็นรูปที่เกี่ยวเนื่องด้วยกรรมในอดีต เป็นตัวสร้างรูปเหล่านี้ขึ้น และเป็นที่มาของพฤติกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ ส่วนสัททรูป (เสียง) เป็นรูปปรมัตถ์แท้ ซึ่งเกิดจากจิตและอุตุในปัจจุบันภพ ไม่ได้เกิดจากกรรมในอดีต จึงขอแยกและงดกล่าวถึงรายละเอียด องค์ประกอบพื้นฐานของรูปทุกชนิดต้องมีอย่างน้อย ๔ ธาตุ เป็นประธานของรูปอื่น ๆ เรียกว่า มหาภูตรูป ๔ ส่วนที่เหลืออีก ๒๔ รูป จะต้องอาศัยมหาภูตรูป ๔ เกิดเรียกว่า อุปาทายรูป ธาตุประธานหรือมหาภูตรูป ๔ นั้น ได้แก่

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 84

ธาตุดิน มีลักษณะเด่น คือ ความแข็งหรือความอ่อน เช่น กระดูก กล้ามเนื้อ อวัยวะทุกส่วน

ธาตุน้ำ มีลักษณะเด่น คือ การไหลและเกาะกุม เช่น น้ำเลือด น้ำเหลือง ในเนื้อเยื่อทุกส่วนจะมีน้ำเป็นส่วนประกอบสำคัญ ทำให้เนื้อเยื่อต่าง ๆ เกาะกลุ่มกันได้ ไม่กระจัดกระจายออกไป

ธาตุไฟ มีลักษณะเด่น คือ ให้ความร้อนและพลังงาน ในการเผาผลาญอาหารใน
ร่างกาย และยังทำให้ร่างกายแก่ชราทรุดโทรม เช่น ผมหงอก ฟันหัก เป็นต้น

ธาตุลม มีลักษณะเด่น คือ ความเคร่งตึง เคลื่อนไหว เช่น ลมหายใจทำให้เกิดการกระเพื่อมของทรวงอก ตามไขข้อต่าง ๆ สามารถเหยียดยืดออกและหดงอเข้าได้ การเคลื่อนไหวทุกส่วนเกิดจากคุณสมบัติของธาตุลมนั่นเอง

ภายในธาตุทั้ง ๔ แต่ละธาตุมีคุณสมบัติเฉพาะตัว ๔ อย่าง คือ สี กลิ่น รส โอชะ เช่น
ภายในธาตุดินเองจะมีทั้งสี กลิ่น รส โอชะ ประจำธาตุดินอยู่ ธาตุอื่น ๆ ก็เช่นกัน ดังนั้น
องค์ประกอบพื้นฐานของรูปธรรมจึงมีอยู่ ๘ รูป ซึ่งแยกออกจากกันไม่ได้เลย คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม สี กลิ่น รส โอชะ เรียกว่า อวินิพโภครูป ๘

นอกจากกลุ่มอวินิพโภครูป ๘ แล้ว รูปปรมัตถ์แท้ที่สำคัญอีก ๙ รูป เป็นรูปที่เกิดจากกรรมโดยตรง กัมมชรูปทั้ง ๙ นั้น ได้แก่

ชีวิตรูป เป็นรูปอย่างหนึ่งเกิดจากกรรมเป็นสมุฏฐานแทรกอยู่ในทุกเนื้อเยื่อของร่างกาย มีหน้าที่รักษารูปที่เกิดพร้อมกับตนให้คงอยู่ และเป็นไปได้ตลอดอายุของรูปนั้น ๆ

หทยวัตถุรูป เป็นรูปที่เกิดจากกรรมเป็นสมุฏฐาน ตั้งอยู่ภายในช่องเนื้อเยื่อหัวใจโตเท่าเมล็ดดอกบุนนาค เป็นที่อาศัยเกิดของจิต (จิตประเภทมโนธาตุ และมโนวิญญาณธาตุ) เพื่อการรู้ธรรมารมณ์

ปสาทรูป ๕ เป็นรูปที่เกิดจากกรรม ปสาทรูป หมายถึง รูปที่มีความใสเป็นที่อาศัยเกิดของจิตประเภทปัญจวิญญาณ รูปที่มีความใสนี้มีอยู่ 5 อย่าง คือ จักขุปสาทรูป โสตปสาทรูป ฆานปสาทรูป ชิวหาปสาทรูป และกายปสาทรูป ตำแหน่ง รูปร่างสัญฐาน และการเรียงตัวของเนื้อเยื่อเฉพาะ ๆ ของรูปทั้ง ๕ ไม่เหมือนกัน ปสาทรูป ๕ จึงเป็นที่อาศัยเกิดของจิตได้เพียงบางดวง และไม่ก้าวก่ายกัน เช่น จักขุปสาทรูป เป็นที่ตั้งของจักขุวิญญาณเพื่อทำหน้าที่เห็นเท่านั้น ส่วนโสตปสาทรูปจะเหมาะสำหรับเป็นที่อาศัยเกิดของโสตวิญญาณเพื่อทำหน้าที่ได้ยินเท่านั้น จักขุวิญญาณจะไปอาศัยเกิดที่โสตปสาทรูป เพื่อทำหน้าที่เห็น หรือแม้แต่ทำหน้าที่ได้ยินก็ไม่ได้ ปสาทรูปอื่นก็เช่นเดียวกัน คือ เป็นที่อาศัยเกิดของจิตเฉพาะดวง โดยจิตนั้นมีความสามารถรับอารมณ์ได้เฉพาะอารมณ์ของตน ๆ ไม่ปะปนกัน

ภาวรูป ๒ เป็นรูปที่เกิดจากกรรมเป็นสมุฏฐาน แสดงสภาพความเป็นหญิง (อิตถีภาวะ) เป็นชาย (ปุริสะภาวะ) ภาวรูปนี้จะแทรกอยู่ในทุกเนื้อเยื่อของ
ร่างกายเช่นกัน การแสดงความเป็นหญิงหรือเป็นชายนั้นอาศัยเครื่องหมายที่แสดงออก 4 อย่าง คือ รูปร่าง ลักษณะเฉพาะ นิสัยใจคอ และกิริยาอาการ

- รูปร่าง ได้แก่ อวัยวะต่าง ๆ แขนขา หน้าตา เพศ ที่ปรากฏแต่กำเนิด

- ลักษณะเฉพาะ เช่น หนวด เครา หน้าอก

- นิสัยใจคอ การละเล่น การกระทำ เช่น หญิงชอบเล่นตุ๊กตา ทำครัว ส่วนชายชอบซุกซน

- กิริยาอาการ เดิน ยืน นั่ง นอน การพูด หญิงมีลักษณะเรียบร้อย เอียงอาย ชายจะว่องไว

รูปปรมัตถ์แท้ทั้ง ๑๘ รูป ได้แก่ อวินิพโภครูป ๘ สัททรูป ๑ เอกันตกัมมัชรูป ๙

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 85

นิปผันรูป ๑๘

รูปแต่ละรูปจะแยกกันอยู่ตามลำพังไม่ได้ บรรดารูปธรรมทั้งปวงที่เกิดขึ้นนั้นย่อมเกิดขึ้นเป็นกลุ่ม (กลาป) ในมนุษยภูมิมีได้ทั้งหมด ๗ กลุ่ม แต่ละกลุ่มจะมีจำนวนรูปอยู่ ๑๐รูป โดยมีกลุ่มอวินิพโภครูป๘ และชีวิตรูป ๑ รวม ๙ รูป เป็นพื้นของทุกกลุ่ม ส่วนรูปที่ ๑๐ มาจากกัมมัชรูปที่เหลือ ๘ รูป อีกกลุ่มละ รูป เช่น

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:46:56 ]

ความคิดเห็นที่ 86

กลุ่มของหทยวัตถุรูป จักขุปสาทรูป โสตปสาทรูป ฆานปสาทรูป ชิวหาปสาทรูป รวม ๕ กลุ่มนี้ มีที่ตั้งที่อาศัยเฉพาะที่ คือ ที่บริเวณหัวใจ ตา หู จมูก ลิ้น ตามลำดับ ส่วนอีก 3 กลุ่ม คือ กายปสาทรูป ๑ ภาวรูป ๒ (เพศหญิงและเพศชาย) จะมีที่ตั้งที่อาศัยอยู่ทั่วทุกส่วนของร่างกาย ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

กลุ่มรูปในร่างกายส่วนใหญ่มีพื้นฐานมาจากกรรม กรรมในอดีตจะผันแปรเนื้อเยื่อ (เซลที่เกิดจากการผสมของไข่และสเปอร์ม) ให้เจริญเติบโตเป็นอวัยวะและระบบประสาททั่วร่างกาย กรรมดีจะช่วยอุดหนุนให้มีอวัยวะครบสมบูรณ์

กรรมชั่วก็อุดหนุนได้เช่นกัน แต่อุดหนุนให้อวัยวะขาดตกบกพร่อง ร่างกายไม่สมประกอบซึ่งเป็นผลมาจากกรรมชนิดการฆ่าและการเบียดเบียนสัตว์ในอดีต เป็นต้น กลุ่มรูปนอกจากจะเกิดกรรมโดยตรงแล้ว จิต อุตุ อาหาร ก็ทำให้เกิดรูปได้เช่นเดียวกัน กล่าวโดยรวมแล้วรูปปรมัตถ์มีกรรมเป็นพื้นฐาน มีจิตเป็นตัวเร่งเร้ากำเนิดของชีวิต และความเป็นไปภายหลังการเกิด มีอุตุเป็นตัวสร้างพลังงานให้ชีวิตสามารถทำกิจกรรมต่าง ๆ ส่วนอาหารช่วยหล่อเลี้ยงให้ชีวิตดำรงอยู่ได้

ทั้ง ๔ สมุฏฐานทำงานร่วมกันอย่างมีเงื่อนไข เป็นสัดส่วนมากบ้างน้อยบ้าง เป็นปัจจัยซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ก็เพื่ออุปถัมภ์ให้ชีวิตทั้งรูปธรรมและนามธรรมตั้งอยู่ได้ในภพหนึ่ง ๆ ตามสมควรที่พึงจะอยู่ได้ มิใช่ตามความปรารถนาของตนเองหรือของใครทั้งสิ้น

ดังได้กล่าวแล้วว่า รูปปรมัตถ์เกิดขึ้นเองไม่ได้ ต้องมีสมุฏฐานให้เกิด เมื่อเกิดแล้วจะอยู่ลำพังก็ไม่ได้ ต้องรวมกันเป็นกลุ่ม (กลาป) จึงจะทำหน้าที่ได้ ในมนุษยภูมิมีกลุ่มกลาปได้อย่างมาก ๗ กลุ่ม บางกลุ่มกระจายอยู่ทั่วทุกส่วนของร่างกาย เช่น กายปสาทรูป และกลุ่มภาวะรูป ๒ อีก ๕ กลุ่ม คือ หทยรูป จักขุปสาทรูป โสตปสาทรูป ชิวหาปสาทรูป ฆานปสาทรูป จะรวมกันอยู่เฉพาะที่ เช่น กลุ่มหทยวัตถุรูป จะมีที่ตั้งอยู่ในเนื้อเยื่อหัวใจ กลุ่มจักขุปสาทรูปจะมีอยู่เฉพาะบริเวณจอรับภาพ (Retina) ของลูกตาทั้ง ๒ ข้างเท่านั้น กลุ่มโสตปสาทรูปก็จะมีอยู่เฉพาะบริเวณ Cochlea ในหูชั้นกลาง ๒ ข้างเท่านั้น เป็นต้น ใน ๗ กลุ่ม สามารถเป็นที่ตั้งที่อาศัยของจิตได้ ๖ กลุ่ม คือ หทยรูป ๑ และปสาทรูป ๕ จิตต้องอาศัยกลุ่มรูปทั้ง ๖ นี้ จึงจะแสดงความสามารถในการรู้อารมณ์ได้ หากรูปใดพิการหรือบกพร่อง เช่น ตาบอด การรับรู้อารมณ์ในส่วนนั้นก็บกพร่องไปด้วย คือ มองไม่เห็น

ความสำคัญของรูป คือ การเรียนรู้ถึงกฎเกณฑ์การอิงอาศัยกันของรูปและนาม รูปเป็นที่ตั้งที่อาศัยของจิตเพื่อให้จิตทำงานได้ แนวคิดนี้เป็นประโยชน์ในการเจริญกรรมฐาน คือ แม้รูปทั้งหมดจะรู้อารมณ์ใด ๆ ไม่ได้เลย (การรู้เป็นหน้าที่ของจิต) แต่รูปก็เป็นอารมณ์แก่การเจริญสติปัฏฐานได้ รูปที่เป็นอารมณ์ในวิปัสสนาได้ต้องเป็นรูปปรมัตถ์แท้ (๑๘ รูป) เท่านั้น เพราะมีสภาวของตนและมีสามัญลักษณะของตน คือ เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป

ในหมวดกายานุปัสสนาสติปัฏฐาน บรรพที่ให้พิจารณารูป เช่น การพิจารณาอิริยาบถ หรือการพิจารณากายโดยความเป็นธาตุ เป็นต้น การพิจารณาดังกล่าวเพื่อละสัญญาวิปลาสที่เคยจำผิดว่า รูปร่างเป็นส่วนที่งาม รับความสุข มีความเที่ยง เป็นบุคคลตัวตนและมีอำนาจบงการ ให้รู้ว่าเป็นเพียงโครงสร้างต่าง ๆ ที่เกาะเกี่ยวกันเพื่อทำหน้าที่ของตนอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น

นี่ไม่ใช่แค่ความเชื่อ แต่คืออนูชีวิตของมนุษย์ทุกคน ที่วิทยาศาสตร์ หยั่งไม่ถึงด้วยกล้อง

แนะนำเรื่องปรมัตถธรรม จิต , เจตสิก , สสาร , ความว่าง
http://www.abhidhamonline.org/rupa.files/rupa.htm

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 15 ส.ค. 51 17:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 87

ใครจะรู้ เรื่องทั้ง 2 ได้อย่างล฿กซึ้งบ้างเนี่ยย

โอย...งงง...โหวตไป

จากคุณ : ก้นกบ - [ 16 ส.ค. 51 11:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 88

เรื่องรูปกลาปนี้ซับซ้อนมาก เพราะลำพังเพียงแค่จำรูป 28 ก็ปวดหัวแล้ว

แต่ถ้าใครค่อย ๆ อ่าน เขาจะเห็นได้เองว่า อืม รูปกลาปเนี่ย มีอยู่จริง

และรูปกลาปทุกกลาป จัดเป็นรูปขันธ์ เป็นสิ่งที่มนุษย์และสัตว์ยึดมั่นกัน และทำให้เกิดภาวะตึงเครียด หรือที่เรียกว่า "ทุกข์" ตามมา

ยกตัวอย่างเช่น เรื่องความรักระหว่างหญิงสาวชายหนุ่ม จะเกิดไม่ได้เลย ถ้าปุริสภาวะ และ อิตถีภาวะ ซึ่งเป็นกลุ่มรูปที่เกิดจากกรรมเก่า ไม่ปรากฎอยู่ การที่ชายกับหญิงเกิดความรู้สึกทางเพศต่อกันนั้น เป็นเพราะนามขันธ์ 4 เข้าไปจับภาวะเพศในร่างกายตน

เมื่อเกิดความรับรู้ภาวะเพศในร่างกายตน ในพระสูตรที่ชื่อว่าสังโยคสูตร พระพุทธองค์สอนว่า เมื่อจิตคิดอย่างนั้นแล้ว ย่อมปรารถนาเพศตรงข้ามขึ้นมา

ถ้าไม่มีกรรมเก่าเข้ามาเลย ภาวะของเพศชายและเพศหญิงจะปรากฎไม่ได้เลย เพราะภาวะเพศนี้ก็จัดเป็น 2 ใน 28 รูป

ทีนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า ทุกอย่าง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ก็ควรจะมองต่อว่า แล้วยังไง รูปกลาปนี่เกี่ยวกับความไม่เที่ยงยังไง ก็ให้เราดูเป็นต้นว่า รูปส่วนนี้นะ ไม่เที่ยง พอไม่เที่ยงก็ไม่ต้องยึดถือ พอไม่ยึดถือ จิตก็จะไม่เกิดความเครียดใน 2 สเตจ

ความเครียดของมนุษย์ ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงแบ่งออกเป็นห้าชนิดคือ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส (หาความหมายใน google เองนะ ยกมาเดี๋ยวยาว) เกิดเพราะสองเสตจ คือ

หนึ่ง สูญเสียสิ่งที่จิตรักและชอบใจ

สอง ได้รับสิ่งที่จิตไม่พอใจ

ยกตัวอย่างเช่น เรื่องเพศอีกแล้ว เพราะว่าน่าจะเข้าใจได้ง่ายที่สุด

สมมุติว่า คุณเป็นผู้ชาย แล้วคุณกำลังรักผู้หญิงคนหนึ่ง และแล้ววันหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นถูกรถชนตาย คุณจะตกอยู่ในสเตจที่หนึ่งทันที คือ การสูญเสียสิ่งที่รักที่ชอบใจ พอสูญเสียแล้วเกิดอะไรบ้าง ร้องไห้ เสียใจ กินข้าวไม่ลง ซึมเศร้า หมดอาลัยตายอยาก

หรือแม้แต่ว่า เธอคนนั้นยังไม่ตายหรอก แต่เธอหรือเขา ไปมีแฟนใหม่ เกิดอะไรขึ้นกับตัวเราบ้าง หลายคน พอแฟนทิ้ง ร้องไห้ อดข้าว หรือแม้แต่โดดตึกตายก็มีให้เห็นเป็นข่าวมาแล้ว นี่เป็นเพราะว่า ภาวะตึงเครียดที่เกิดจากรูปนั้น เราไม่ได้กำหนดในตัวรูป , ลักษณะเฉพาะตัวของรูป และลักษณะสามัญของรูป ให้ชัดเจน ว่ามันไม่เที่ยง มันอยู่กับเราชั่วคราวเดี๋ยวก็ไป เป็นต้น เพราะไม่ได้กำหนดเป็นจุด ๆ นี่เอง ความเครียดจึงเข้ามา

สำหรับในสเตจที่สอง คือ ความเครียดหรือความทุกข์ที่เกิดจากการได้รับหรือได้พบในสิ่งที่ไม่พอใจ เช่น ขยะเหม็น เจ้านายด่า แม่ว่า มีคนมาต่อย ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ก่อให้เกิดความทุกข์

แต่ถ้าเรากำหนดแล้วว่า ทั้งรูปและนาม เป็นสภาวะที่ก่อให้เกิดทุกข์หรือความเครียดได้ เราจะตีโจทก์ของโลกแตกว่า อ๋อ เออ ๆ มันเป็นสภาพทุกข์นี่นา มิน่าล่ะ มันถึงทำให้เราไม่สบายใจไม่สบายกายเลย โอเค ๆ กำหนดได้แล้วล่ะ ไม่เครียดแล้ว

แต่การกำหนดที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ทรงสอนให้กำหนดปัจจัยในการเกิดของสิ่งเหล่านั้น และความไม่เที่ยงของสิ่งเหล่านั้นด้วย ถามว่าเพื่อให้เห็นอะไร ตอบว่า เพื่อให้เห็นอนัตตลักษณะ คือลักษณะที่ไม่ใช่ของตัวของตน แม้แต่ร่างกายเราเอง เราก็ไม่ได้สร้างขึ้นมา ถามตรง ๆ เลย ว่าทุก ๆ วันนี้ ทุกท่านมีรูปร่างหน้าตาในกระจกแบบที่ทุกท่านส่อง แต่ทุกท่านเคยสั่งไหมว่า ขอให้ฉันผอม หุ่นดี หน้าตาหล่อ สวย ไม่แก่ แล้วมันสำเร็จ มันไม่สำเร็จเลย เพราะมันเป็นอนัตตา อนัตตาแปลว่า ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สิ่งที่บังคับบัญชาได้ อย่างเช่นรูป ก็เป็นสิ่งที่ไม่ใช่ว่าเราบังคับ หรือสร้างให้เกิดขึ้นมา ตรงกันข้าม รูปกายที่เรามองกระจกนี้ แบ่งออกเป็นกลาป ๆ และแต่ละกลาปนั้นก็เกิดจากปัจจัยต่าง ๆ ผสมรวมกันเข้ามาเท่านั้นเอง ไม่ใช่ว่าเกิดจากพระเจ้าบงการ หรือเกิดจากเราสั่งการ เพราะกรรม หรือ แอคชั่นที่เราทำไว้ทั้งในแดนบวกคือบุญ และแดนลบ คือบาป ในชาติก่อน ๆ จะจัดสรรรูปเอง ให้คนต่างคนบางคนดูดี บางคนดูไม่ดี บางคนหน้าเหยเก บางคนสวยเหมือนนางฟ้า ต้องเหลียวมองแล้วมองอีก

สภาพของอนัตตานี้ เมื่อกำหนดได้แล้ว จิตก็จะพ้นจากความยึดมั่นถือมั่นว่า "สิ่งนี้ต้องเป็นอย่างนี้ สิ่งนั้นต้องเป็นอย่างนั้น หรือว่า เราชอบสิ่งนี้ เราติดใจสิ่งนี้"

ความต้องการ หรือโลภะ ที่พระพุทธศาสนาสอน มีภาวะเหมือน "แม่เหล็ก" คือ มันจะดูด จะดึง จะแสวงหาสิ่งที่มันชอบใจมาปรนเปรอตัวเอง รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เรื่องเพศ เรื่องกามารมณ์ พอมันไม่ได้เมื่อไหร่ มันทุกข์ทันที แต่ถ้าเรารู้ทันเจ้าแม่เหล็กตัวนี้ และรู้ทันทุกข์ (ซึ่งต้องอ่านหนังสือธรรมะดีๆ อย่างพระไตรปิฎก http://www.84000.org เป็นต้น จึงจะรู้) ความเสียใจในทุก ๆ เรื่อง ความร้อนใจ การร้องไห้ โรคซึมเศร้า อาการช๊อคเพราะตกใจสุดขีดเมื่อเสียของรักคนรัก เป็นต้น ก็จะไม่เกิดขึ้นเลย

เป้าหมายของพระพุทธศาสนาจึงคือการดับทุกข์เท่านั้น ไม่ใช่ให้ไปแข่งดีกับใคร ไม่ต้องอ้างอิงวิทยาศาสตร์ หรือไสยศาสตร์ เรารู้แค่ว่า สิ่งสำคัญในชีวิตของเราคือ

ทุกข์
ในตัวเรามีความทุกข์ในเรื่องต่าง ๆ เช่น เรื่องการแบกสังขารไปทำงาน เรื่องการปวดอุจจาระ ปัสสาวะ ความหิวข้าว หิวน้ำ โรคนู้นโรคนี้ เราต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เราต้องตายสักวัน ( ซึ่งที่จริงพระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ใน ธรรมจักรกัปปวัตนสูตร (หาใน เวปที่ให้ด้านบนก็ได้)เราต้องรู้ เพื่อที่จะทำใจให้รับและสอดคล้องกับความเป็นจริง เพราะทุกวันนี้ มนุษย์ไม่รู้ตัวว่าเป็นทุกข์ เหมือนโฆษณา จน เครียด กินเหล้า มนุษย์ก็ทุกข์ เครียด แสวงหาสิ่งต่าง ๆ , ทุกข์ เครียด แสวงหาสิ่งต่าง ๆ อย่างไม่รู้จบ และท้ายที่สุดแล้ว เราก็ไม่ได้เป็นเจ้าของสิ่ง ๆ ใดเลยเมื่อวันตาย ความจริงมันจะเปิดเผยตอนที่เรานอนบนเตียงใกล้ตายในโรงพยาบาลนั่นแหละ

สมุทัย
สาเหตุของความทุกข์ คือการยึดถือแบบแม่เหล็ก เอาจิตตัวเองไปเกาะแน่น กับเงิน ทอง ยศ อำนาจ วาสนา ทรัพย์สิน บารมี แฟน รถ บ้าน ที่ดิน ทอง เงิน ฯลฯ จนบางคนบึดติดมากไป ล้มละลาย ฆ่าครอบครัวตัวเองพร้อมตัวเองตายหมดเลยก็มี

นิโรธ
สภาพที่ไม่มีความทุกข์เลย ต้องเข้าให้ถึง ยกตัวอย่างเช่นนางปฏาจรา ลูก สามี พ่อแม่ พี่น้อง ตายกันหมด เที่ยวเดินร้องไห้ พร่ำเพ้อ จนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย กลายเป็นคนแก้ผ้าเดินร้องห่มร้องไห้ยังกับคนบ้า นางเดินไปพระวิหารเชตวัน คนที่มาฟังธรรมะก็ไล่เธอ แต่พระพุทธเจ้ากลับทรงตรัสว่า อย่าไล่ ให้เธอมาหาใกล้ๆ แล้วตรัสกับเธอว่า "ได้สติเถิด น้องหญิง" แล้วทรงสอนเรื่องความไม่เที่ยง นางพอเข้าใจปุ๊บ วินาทีนั้นเอง นางก็หายบ้าในทันที หยุดร้องไห้ทันที เพราะจิตของนางเข้าถึง "ความเป็นจริงของธรรมชาติ" แล้ว ดังนั้น นิโรธนี้เอง ที่มนุษย์ควรเข้าถึง

ท่านสามารถอ่านเรื่องของนางปฏาจราได้จากพระไตรปิฎกโดยตรงจากลิ้งค์นี้
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=18&p=12

มรรค
คือ เส้นทาง หรือวิธีการปฏิบัติ ให้ความเครียด ความเศร้า ความทุกข์ สลายตัวไป มรรคมีแปดข้อ ในgoogle มีให้อ่านว่าแปดข้อมีอะไรบ้าง และต้องทำอย่างไร

แม้กระทู้นี้จะเป็นกระทู้ของห้องหว้ากอ แต่เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า วิทยาศาสตร์ ก็ แปลว่า ศาสตร์แห่งความรู้ เพราะคำว่า วิทยา มาจากคำว่า วิชชา ในภาษาบาลี ซึ่งแปลว่าความรู้ สิ่งนี้ก็เป็นความรู้ที่คนนับแสนนับล้าน ในประวัติศาสตร์ ยอมรับนับถือ และไม่ใช่เพียงนับถือด้วยความเป็นเทพเจ้า สำหรับผู้รู้ แต่นับถือในความเป็น ผู้รู้จริง ของพระพุทธองค์ท่าน

ซึ่ง เราจะต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองกันต่อไป . . .

แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 51 14:53:40
แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 51 14:52:18

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 16 ส.ค. 51 14:42:02 ]

ความคิดเห็นที่ 89

โอวว

ปริ๊นมาอ่านดีกว่า

จากคุณ : Alovera - [ 17 ส.ค. 51 11:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 90

งานนี้น่าคิดครับ คือเราเห็นอยู่หลายประเด็น ที่ชัดๆ คือ เรืื่องความเชื่อของคนเรา หลายๆ เชื่อว่าหนังสือเล่มนี้ดีโดยที่ยังไม่ได้อ่าน เพียงแค่เห็นชื่อว่าคนเขียนมีวิชาชีพแพทย์ ไม่ได้เหมาว่าแพทย์จะมั่วเสมอ แต่กะลังมองไปที่ชาวไทยพุทธ ที่ลืมหลักของศาสนาที่ตนเองสังกัดอยู่ เลือกที่จะเชื่อในรูปที่เ็ห็นด้วยตา ได้ยินด้วยเสียง เชื่อใครๆ ที่ว่าตามกันมา จากสถานการณ์นี้ ทำให้เราได้มุมใหม่ๆ ว่า อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ โดยที่ยังไม่ได้พิสูจน์ด้วยตนเอง ช่วยๆ กันนะครับ ช่วยๆ กันรู้ตัวว่าอะไรควรเชื่อ อะไรควรที่จะไม่เชื่อ ด้วยการไตร่ตรองทุกครั้งก่อนเชื่อ

จากคุณ : แบร์วิชสีฟ้า (แบร์วิชสีฟ้า) - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 13:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 91

ตัวอย่างของรูปที่เกิดจากกรรมเก่า

ในส่วนนี้ เป็นตัวอย่างเพื่อแสดงให้ท่านเห็นภาพกว้าง ๆ ของกัมมชรูป ซึ่งแปลว่า รูปที่เกิดจากผลของกรรมในชาติก่อน ๆ (ซึ่งสิ่งที่นำมาอ้างนี้เป็นหลักการในศาสนาพุทธ) แต่เป็นรูปชนิดที่เรียกกันอย่างบัญญัติ คือ มือ เท้า นิ้ว เอว เป็นต้น ไม่ใช่กลุ่มกลาป

โดยอ้างจากคำสอนในพระสูตรของศาสนาพุทธ ครั้งหนึ่ง พระอานนท์ได้ยินชาวเมืองสนทนากันว่า พระพุทธเจ้าทรงมีพระลักษณะที่มีสิริสวยงาม ท่านทำกรรมอะไรมา พระอานนท์เมื่อท่านได้ยินอย่างนั้นจึงเกิดคำถาม ท่านจึงได้ทูลถามพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสสอนแก่พระภิกษุเพื่อแสดงให้เห็นว่า กรรมที่ดี ที่สร้างในชาติก่อน ๆ ส่งผลให้ชาตินี้เกิดมามีเป็นอย่างไรบ้าง

โดยสรุปจากพระสูตรหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า ลักขณสูตร

อ่านลักขณสูตร ว่าการที่รูปร่างหน้าตาคนเราต่างกันได้เป็นเพราะอะไร ที่
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=11&A=3182

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประกอบด้วยลักษณะของมนุษย์ที่สมส่วนและบริบูรณ์ในทุกอิริยาบถ ตามที่พระไตรปิฎกกล่าว ซึ่งล้วนเกิดด้วยผลของกรรม ในที่นี้ มีรายละเอียดของพระพุทธลักษณะของพระพุทธเจ้า เมื่อยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ซึ่งเกิดจากผลของกรรมเก่า (ไม่ใช่เซลล์) ดังต่อไปนี้

๑. มีพระบาทประดิษฐานเป็นอันดี ภิกษุทั้งหลาย การที่พระมหาบุรุษมีพระบาทประดิษฐานเป็นอันดี นี้เป็นมหาปุริสลักษณะของมหาบุรุษ ฯ
๒. ณ พื้นภายใต้ฝ่าพระบาท ๒ ของพระมหาบุรุษ มีจักรเกิดขึ้น มีซี่กำข้างละพัน มีกง มีดุม บริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวง ภิกษุทั้งหลาย แม้การที่พื้นภายใต้ฝ่าพระบาททั้ง ๒ ของพระมหาบุรุษ มีจักรเกิดขึ้น มีซี่กำข้างละพัน มีกงมีดุม บริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวง นี้ก็มหาปุริสลักษณะของพระมหาบุรุษ ฯ
๓. มีส้นพระบาทยาว ฯ
๔. มีพระองคุลียาว ฯ
๕. มีฝ่าพระหัตถ์และฝ่าพระบาทอ่อนนุ่ม ฯ
๖. มีฝ่าพระหัตถ์และฝ่าพระบาทมีลายดุจตาข่าย ฯ
๗. มีพระบาทเหมือนสังข์คว่ำ ฯ
๘. มีพระชงฆ์(แข้ง)รีเรียวดุจแข้งเนื้อทราย ฯ
๙. เสด็จสถิตยืนอยู่มิได้น้อมลง เอาฝ่าพระหัตถ์ทั้งสองลูบคลำได้ถึง
พระชาณุ(เข่า)ทั้งสอง ฯ
๑๐. มีพระคุยหะ(อวัยวะเพศ)เร้นอยู่ในฝัก ฯ
๑๑. มีพระฉวีวรรณดุจวรรณะแห่งทองคำ คือ มีพระตจะ ประดุจหุ้ม
ด้วยทอง ฯ
๑๒. มีพระฉวีละเอียด เพราะพระฉวีละเอียด ธุลีละอองจึงมิติดอยู่ใน
พระกายได้ ฯ
๑๓. มีพระโลมชาติ(ขน)เส้นหนึ่งๆ เกิดในขุมละเส้นๆ ฯ
๑๔. มีพระโลมชาติมีปลายขึ้นช้อยขึ้นข้างบน มีสีเขียว มีสีเหมือนดอก
อัญชัญ ขดเป็นกุณฑลทักษิณาวัฏ ฯ
๑๕. มีพระกายตรงเหมือนกายพรหม ฯ
๑๖. มีพระมังสะ(เนื้อ)เต็มในที่ ๗ สถาน ฯ
๑๗. มีกึ่งพระกายท่อนบนเหมือนกึ่งกายท่อนหน้าของสีหะ ฯ
๑๘. มีระหว่างพระอังสะเต็ม ฯ
๑๙. มีปริมณฑลดุจไม้นิโครธ วาของพระองค์เท่ากับพระกายของพระองค์
พระกายของพระองค์ก็เท่ากับวาของพระองค์ ฯ
๒๐. มีลำพระศอกลมเท่ากัน ฯ
๒๑. มีปลายเส้นประสาทสำหรับนำรสอาหารอันดี ฯ
๒๒. มีพระหนุ(คาง)ดุจคางราชสีห์ ฯ
๒๓. มีพระทนต์(ฟัน) ๔๐ ซี่ ฯ
๒๔. มีพระทนต์เรียบเสมอกัน ฯ
๒๕. มีพระทนต์ไม่ห่าง ฯ
๒๖. มีพระทาฐะขาวงาม ฯ
๒๗. มีพระชิวหา(ลิ้น)ใหญ่ ฯ
๒๘. มีพระสุรเสียง(เสียง)ดุจเสียงแห่งพรหม ตรัสมีสำเนียงดังนกกรวิก ฯ
๒๙. มีพระเนตรดำ(ตา)สนิท [ดำคม] ฯ
๓๐. มีดวงพระเนตรดุจตาแห่งโค ฯ
๓๑. มีพระอุณณาโลมบังเกิด ณ ระหว่างพระขนง(คิ้ว) มีสีขาวอ่อน ควร
เปรียบด้วยนุ่น ฯ
๓๒. มีพระเศียรดุจประดับด้วยกรอบพระพักตร์ ฯ

และพระอนุพยัญชนะ คือ รายละเอียดปลีกย่อย 80

อนุพยัญชนะ ลักษณะน้อยๆ,
พระลักษณะข้อปลีกย่อยของพระมหาบุรุษ (นอกเหนือจากมหาบุรุษลักษณะ ๓๒)
อีก ๘๐ ประการ คือ
๑. มีนิ้วพระหัตถ์และนิ้วพระบาทอันเหลืองงาม
๒. นิ้วพระหัตถ์และนิ้วพระบาทเรียวออกไป โดยลำดับแต่ต้นจนปลาย
๓. นิ้วพระหัตถ์ แลนิ้วพระบาทกลมดุจนายช่างกลึงเป็นอันดี
๔. พระนขาทั้ง ๒๐ มีสีอันแดง
๕. พระนขาทั้ง ๒๐ นั้นงอนงามช้อนขึ้นเบื้องบนมิได้ค้อมลงเบื้องต่ำ ดุจเล็บแห่งสามัญชนทั้งปวง
๖. พระนขานั้นมีพรรณอันเกลี้ยงกลม สนิทมิได้เป็นริ้วรอย
๗. ข้อพระหัตถ์และข้อพระบาทซ่อนอยู่ในพระมังสะ มิได้สูงขึ้นปรากฏออกมาภายนอก
๘. พระบาททั้งสองเสมอกัน มิได้ย่อมใหญ่กว่ากัน มาตรว่าเท่าเมล็ดงา
๙. พระดำเนินงามดุจอาการเดินแห่งกุญชรชาติ
๑๐. พระดำเนินงามดุจสีหราช
๑๑. พระดำเนินงามดุจดำเนินแห่งหงส์
๑๒. พระดำเนินงามดุจอุสภราชดำเนิน
๑๓. ขณะเมื่อยืนจะย่างดำเนินนั้น ยกพระบาทเบื้องขวาย่างไปก่อน พระกายเยื้องไปข้างเบื้องขวาก่อน
๑๔. พระชานุมณฑลเกลี้ยงกลมงามบริบูรณ์ บ่มิได้เห็นอัฏฐิสะบ้าปรากฏออกมาภายนอก
๑๕. มีบุรุษพยัญชนะบริบูรณ์ คือมิได้มีกิริยามารยาทคล้ายสตรี
๑๖. พระนาภีมิได้บกพร่อง กลมงามมิได้วิกลในที่ใดที่หนึ่ง
๑๗. พระอุทรมีสัณฐานอันลึก
๑๘. ภายในพระอุทรมีรอยเวียนเป็นทักขิณาวัฏฏ
๑๙. ลำพระเพลาทั้งสองกลมงามดุจลำสุวรรณกัททลี
๒๐. ลำพระกรทั้งสองงามดุจงวงแห่งเอราวัณเทพยหัตถี
๒๑. พระอังคาพยพใหญ่น้อยทั้งปวงจำแนกเป็นอันดี คือ งามพร้อมทุกสิ่งหาที่ตำหนิบ่มิได้
๒๒. พระมังสะที่ควรจะหนาก็หนา ที่ควรจะบางก็บางตามที่ทั่วทั้งประสรีรกาย
๒๓. พระมังสะมิได้หดหู่ในที่ใดที่หนึ่ง
๒๔. พระสรีรกายทั้งปวงปราศจากต่อมและไฝปาน มูลแมลงวันมิได้มีในที่ใดที่หนึ่ง
๒๕. พระกายงามบริสุทธิ์พร้อมสมกันโดยตามลำดับทั้งเบื้องบนแลเบื้องล่าง
๒๖. พระกายงามบริสุทธิ์พร้อมสิ้นปราศจากมลทินทั้งปวง
๒๗. ทรงพระกำลังมาก เสมอด้วยกำลังแห่งกุญชรชาติ ประมาณถึงพันโกฏิช้าง ถ้าจะประมาณด้วยกำลังบุรุษก็ได้ถึงแสนโกฏิบุรุษ
๒๘. มีพระนาสิกอันสูง
๒๙. สัณฐานนาสิกงามแฉล้ม
๓๐. มีพระโอษฐ์เบื้องบนเบื้องต่ำมิได้เข้าออกกว่ากัน เสมอเป็นอันดี มีพรรณแดงงามดุจสีผลตำลึงสุก
๓๑. พระทนต์บริสุทธิ์ปราศจากมูลมลทิน
๓๒. พระทนต์ขาวดุจดังสีสังข์
๓๓. พระทนต์เกลี้ยงสนิทมิได้เป็นริ้วรอย
๓๔. พระอินทรีย์ทั้ง ๕ มีจักขุนทรีย์เป็นอาทิงามบริสุทธิ์ทั้งสิ้น
๓๕. พระเขี้ยวทั้ง ๔ กลมบริบูรณ์
๓๖. ดวงพระพักตร์มีสัณฐานยาวสวย
๓๗. พระปรางค์ทั้งสองดูเปล่งงามเสมอกัน
๓๘. ลายพระหัตถ์มีรอยอันลึก
๓๙. ลายพระหัตถ์มีรอยอันยาว
๔๐. ลายพระหัตถ์มีรอยอันตรง บ่มิได้ค้อมคด
๔๑. ลายพระหัตถ์มีรอยอันแดงรุ่งเรือง
๔๒. รัศมีพระกายโอภาสเป็นปริมณฑลโดยรอบ
๔๓. กระพุ้งพระปรางค์ทั้งสองเคร่งครัดบริบูรณ์
๔๔. กระบอกพระเนตรกว้างแลยาวงามพอสมกัน
๔๕. ดวงพระเนตรกอปรด้วยประสาททั้ง ๕ มีขาวเป็นอาทิผ่องใสบริสุทธิ์ทั้งสิ้น
๔๖. ปลายเส้นพระโลมาทั้งหลายมิได้งอมิได้คด
๔๗. พระชิวหามีสัณฐานอันงาม
๔๘. พระชิวหาอ่อนบ่มิได้กระด้างมีพรรณอันแดงเข้ม
๔๙. พระกรรณทั้งสองมีสัณฐานอันยาวดุจกลีบปทุมชาติ
๕๐. ช่องพระกรรณมีสัณฐานอันกลมงาม
๕๑. ระเบียบพระเส้นทั้งปวงนั้นสละสลวยบ่มิได้หดหู่ในที่อันใดอันหนึ่ง
๕๒. แถวพระเส้นทั้งหลายซ่อนอยู่ในพระมังสะทั้งสิ้น บ่มิได้เป็นคลื่นฟูขึ้นเหมือนสามัญชนทั้งปวง
๕๓. พระเศียรมีสัณฐานงามเหมือนฉัตรแก้ว
๕๔. ปริมณฑลพระนลาฏโดยกว้างยาวพอสมกัน
๕๕. พระนลาฏมีสัณฐานอันงาม
๕๖. พระโขนงมีสัณฐานอันงามดุจคันธนูอันก่งไว้
๕๗. พระโลมาที่พระโขนงมีเส้นอันละเอียด
๕๘. เส้นพระโลมาที่พระโขนงงอกขึ้นแล้วล้มราบไปโดยลำดับ
๕๙. พระโขนงนั้นใหญ่
๖๐. พระโขนงนั้นยาวสุดหางพระเนตร
๖๑. ผิวพระมังสะละเอียดทั่วทั้งพระกาย
๖๒. พระสรีรกายรุ่งเรืองไปด้วยสิริ
๖๓. พระสรีรกายมิได้มัวหมอง ผ่องใสอยู่เป็นนิตย์
๖๔. พระสรีรกายสดชื่นดุจดวงดอกปทุมชาติ
๖๕. พระสรีรสัมผัสอ่อนนุ่มสนิท บ่มิได้กระด้างทั่วทั้งพระกาย
๖๖. กลิ่นพระกายหอมฟุ้งดุจกลิ่นสุคนธกฤษณา
๖๗. พระโลมามีเส้นเสมอกันทั้งสิ้น
๖๘. พระโลมามีเส้นละเอียดทั่วทั้งพระกาย
๖๙. ลมอัสสาสะและปัสสาสะลมหายพระทัยเข้าออกก็เดินละเอียด
๗๐. พระโอษฐมีสัณฐานอันงามดุจแย้ม
๗๑. กลิ่นพระโอษฐหอมดุจกลิ่นอุบล
๗๒. พระเกสาดำเป็นแสง
๗๓. กลิ่นพระเกสาหอมฟุ้งขจรตลบ
๗๔. พระเกสาหอมดุจกลิ่นโกมลบุบผชาติ
๗๕. พระเกสามีสัณฐานเส้นกลมสลวยทุกเส้น
๗๖. พระเกสาดำสนิททั้งสิ้น
๗๗. พระเกสากอปรด้วยเส้นอันละเอียด
๗๘. เส้นพระเกสามิได้ยุ่งเหยิง
๗๙. เส้นพระเกสาเวียนเป็นทักขิณาวัฏฏทุกๆ เส้น
๘๐. วิจิตรไปด้วยระเบียบพระเกตุมาลา กล่าวคือถ่องแถวแห่งพระรัศมีอันโชตนาการขึ้น ณ เบื้องบนพระอุตมังคสิโรตม์ฯ
นิยมเรียกว่า อสีตยานุพยัญชนะ;
แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 51 14:26:15

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 14:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 92

ทั้งหมดในด้านบนนี้ เป็นกลุ่มรูปที่เกิดจากกรรม กรรมที่ได้ทำทั้งดีและไม่ดี เป็นตัวส่งผลให้รูปร่างหน้าตา และสภาพชีวิต การดำเนินชีวิตต่างกัน

ที่ยกมาเสียยาวนี้ ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า รูปกลาปนั้น ใหญ่กว่าเซลล์มาก รวมไปถึงการอธิบายแม้ข้อความคร่าว ๆ ในศาสนาพุทธก็ไม่ใช่ของง่าย ผู้ที่จะนำมาเผยแพร่ หรือต้องการโยงศาสตร์อื่นๆ ให้น้อมมาสู่พระพุทธศาสนา จำเป็นที่จะต้อง "แม่น" ไม่ใช่ "มั่ว" เพราะรายละเอียดของสิ่งต่าง ๆ ที่ทรงตรัสไว้ในพระอภิธรรมปิฏก ไม่ใช่เพียงแค่ การนั่งสมาธิ ดูลมหายใจ ให้ทาน รักษาศีล แผ่เมตตา ใส่บาตร เรื่องเบา ๆ เหล่านี้ มีอยู่ในพระสูตร แต่ในพระอภิธรรมเป็นขั้นของการวิปัสสนาชั้นสูง (มากที่สุด) เพื่อให้นำไปกำหนดในการวิปัสสนาให้ชัดเจนตามอัธยาศัยและจริตของแต่ละบุคคลโดยละเอียด

พระพุทธเจ้าตรัสความเกิดขึ้นของสรรพสิ่งด้วยพระสัพพัญญุตญาณ หยั่งรู้ในนาโนสเกลของความทุกข์และวิธีการสิ้นความทุกข์

อาจดูยาก เพราะแค่อ่านข้อมูลในกระทู้นี้ เชื่อว่าหลายท่านก็จำไม่ได้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร แต่ไม่ต้องกังวลสำหรับท่านที่เป็นนักวิทยาศาสตร์และพุทธศาสนิกชนด้วย เพราะว่า ดอกบัวนั้นมีสี่เหล่า

เหล่าที่หนึ่ง พูดแค่หัวข้อก็บรรลุธรรม เช่น พระพาหิยะ ท่านไม่ได้เรียนพระอภิธรรมเลย แต่ได้ฟังเพียงคาถาเดียวว่า เห็นสักว่าเห็น ได้ยินสักว่าได้ยิน รับรู้สักแต่ว่ารับรู้ เป็นต้น เท่านี้ ก็บรรลุอรหันต์ เพราะท่านมีปัญญาแก่กล้ามาก

แต่สำหรับบางท่านก็เป็นดอกบัวเหล่าที่สอง ที่พูดเพียงหัวข้อและจำแนกรายละเอียดของหัวข้อก็บรรลุธรรม ไม่ต้องเรียนกันนาน

สำหรับกระทู้นี้ และคำสอนที่ยาวเหยียดที่พระพุทธเจ้าทรงเสียเวลาแสดงอย่างละเอียดและไม่ท้อถอยนี้ ก็เพื่อ "ดอกบัวเหล่าที่สาม" เพราะว่าดอกบัวเหล่าที่สามนี้ น่าลุ้นสุด เพราะว่าเค้าไม่รู้อะไรเลย กำหนดก็ยาก คิดตามได้ แต่ต้องสอนแล้วสอนอีก สอนแทบทุกจุด ทุกเรื่อง ทุกมุม และต้องสอนแบบ "แม่น" คือ ตรงกับความเป็นจริงด้วย เพราะถ้าไม่ตรง .....ถ้าไม่ตรงก็เขว แล้วความรู้แบบเขว ๆ ก็ทำให้การปฏิบัติเขว ถ้าผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ ต้องการให้คนเข้าถึงพระพุทธศาสนา และพระพุทธศาสนา ต้องการให้คนเข้าถึงนิพพานคือความสิ้นทุกข์แล้ว หนังสือเล่มนี้ กำลังสอนให้คนเดินไปทางนิพพาน

แต่

เอียงไปทางขวา หรือซ้าย ประมาณ หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้าองศา ทุก ๆ ก้าว

และเมื่อใครก็ตาม ที่เชื่อ และกำลังเดินเข้าหานิพพาน แต่กลับเดินเฉไปก้าวละสององศาบ้าง ห้าองศาบ้าง เพราะข้อมูลที่หนังสือเล่มนี้ให้ ไม่ตรง

ผู้อ่าน ก็จะเสียเวลาเดินเปล่า แล้วสุดท้าย ผู้ที่ได้อ่าน ก็จะเดินเป็นวงกลม

แล้วกลับมาอยู่ที่เดิม ไม่ได้ไปไหนเลย (ไม่เชื่อคุณลองเดินเฉ ๆ ไปทิศใดทิศหนึ่ง ก้าวละหนึ่งองศา พอคุณเดินครบ 360 ก้าว คุณจะวนกลับมาอยู่ที่เดิม)

เสียเวลา

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 14:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 94

สำหรับผู้สนใจศึกษาเรื่องรูป (จิต เจตสิก รูป)

1. เว็บบ้าน dhamma (dhammahomeด็อทcom) ทำลิงค์ให้ไม่ได้ พิมพ์ภาษาอังกฤษหมดก็กลัวจะไม่ผ่านระบบกรองคำของพันทิป

ถ้าเริ่มใหม่จริง ๆ ก็ค้นหาหมวดเริ่มต้น ลองฟังดูครับชอบก็ฟังต่อ ไม่ชอบก็เลิก ถ้าเป็นผู้เคยศึกษามาและเข้าใจดีพอควร อาจไปขอซีดีชุดจิตปรมัตถ์มาฟัง มีประมาณ 200 กว่าตอน รวมคำบรรยายเกี่ยวกับจิต เจตสิก รูป (หมายถึงบรรยายเกี่ยวกับจิต เจตสิก รูปไปด้วยกัน ไม่ได้แบ่งเป็นเฉพาะหมวด)

2. ถ้าต้องการไปทีละหมวด ๆ และมีเงินทุนพอ อาจไปซื้อซีดีเอ็มพีสามของ อ. ทรงเกียรติ ลิ้มนันทรักษ์มาฟัง มีขายที่ที่วัดสามพระยา ถนนสามเสน ซอย ๕ บางขุนพรหม โทรศัพท์หมายเลข ๐๒-๖๒๘๙๓๒๘ โทรเข้าไปสอบถามก่อนเพราะคนขายมาเฉพาะวันอาทิตย์และไม่ได้มาทุกอาทิตย์ ทั้งชุดประมาณ 1,200 บาท

3. หนังสืออ่านประกอบ แนะนำคู่มือพระอภิธรรมของขุนสรรพกิจโกศล หาซื้อได้ที่ร้านหนังสือในสมาคมศิษย์เก่าอุเทนถวาย เยื้องกับวชิระพยาบาล ถนนสามเสน เขตดุสิต ถ้าเฉพาะจิต เจตสิก รูป ก็ปริเฉทที่ 1, 2 และ 6 เล่มละประมาณ 70-80 บาท

4. ลองอ่านจากเน็ตก่อน ใช้กูเกิ้ลค้น คำใช้ค้น "พระอภิธรรม" เลือกที่แสดง "พระอภิธรรมออนไลน์" จะได้อ่านประวัติการศึกษาพระอภิธรรมในประเทศไทยไปด้วย
แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 51 17:33:12

จากคุณ : elenote - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 17:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 95

ประทับใจ ความเห็น 92 อย่างยิ่งครับ
แทนที่จะเผยแพร่ความคิดของตนทันที หากผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ตั้งข้อสงสัยว่า รูปกลาป คือเซลล์ หรือไม่ แล้วอาศัยกาลมสูตรและ Scientific method ทำการค้นคว้าทั้งในด้านอภิธรรม และด้านชีววิทยาให้สมกับที่ตนเป็นพุทธมามกะและมีคุณวุฒิทางวิทยาศาสตร์ ก็คงไม่ช้านานเลยที่จะทราบว่าสมมติฐานของตนนั้นห่างไกลจากการสรุปความในชั้นแรกไปหลายองศา
น่าเสียดายจริงๆ
สงสารสำนักพิมพ์และผู้ให้คำนิยมด้วย
แก้ไขเมื่อ 18 ส.ค. 51 23:55:51

จากคุณ : eera - [ วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 23:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 96

*-* เข้ามาเก็บความรู้งับ

จากคุณ : จ๋ามม๋าย - [ 19 ส.ค. 51 18:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 97

คือหนังสือเขาเขียนพอสังเขปให้คนอ่านที่ไม่ได้รู้เรื่องศาสนาลึกซึ้งอ่าน แต่นี้พวกคุณอธิบายเอามาทำเป็นหนังสือคงปกเป็นกว่า 300-400 หน้าเฉพาะเรื่อง กลาป

คือ มันเหมือนหนังสือวิทยาศาสตร์ทั่วไป ที่มีเนื้อหาแบบพอสังเขป แต่ที่พวกคุณชี้แจงจะเล่นเอาพวก Journal มาให้อ่านกัน แล้วใครจะอ่านถ้าวางแผงขาย

ผมยังเห็นว่า หมอสมไม่ผิดตรงไหน แต่พวกนี้คุณจ้องจับผิดมากเกินไป แล้วดูหมิ่นหนังสือของหมอว่าห่วย มันเป็นการหมิ่นประมาทนะครับ

หนังสือคุณหมอก็ไม่ใช่ว่ายกเมฆเขียนเอง ก็มีบรรณานุกรมที่พอจะทราบว่านำข้อมูลมาจากไหน

ทำไมท่านผู้วิจารณ์ถึงไม่ไปวิจารณ์ที่แหล่งข้อมูลที่ยกมาอ้าง แต่ด่าแต่หนัสือของหมอสมข้างเดียว

เพียงเพราะหนังสือของคุณหมอ ดังและขายดีใช่ไหมครับ

จากคุณ : P.sek - [ 20 ส.ค. 51 19:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 98

เท่าที่อ่านบางส่วน (ที่เป็นความคิดเห็นคุณศล)
ชอบการนำเสนอที่ยกมาเป็นประเด็นอภิปราย
ให้กระจ่างบรรทัดต่อบรรทัดอย่างละเอียดถี่ถ้วน

แต่ผมไม่สนับสนุนทั้งคุณศล และคุณขายหนังสือ
เพราะยังไม่ได้สัมผัสเนื้อของหนังสือเล่มนั่น
และผมก็ไม่สันทัดกับการรวมชีวะกับอภิธรรม
ซึ่งผมก็จะไม่ตัดสินเอาเอง ว่ามันถูกหรือผิด

สุดท้ายที่โพสต์นี่คือไม่ชอบตรรกะของคุณ P.sek
ความคิดเห็นที่ ๙๗ ที่พาดพิงถึงบรรณานุกรม
ที่คนอยากขายหนังสือนั่น เอามาอ้างอิง

จากคุณ : Middle - [ 20 ส.ค. 51 23:09:32 A:124.121.166.102 X: TicketID:132172 ]

ความคิดเห็นที่ 99

เพียงเพราะหนังสือของคุณหมอ ดังและขายดีใช่ไหมครับ

จากคุณ : P.sek - [ 20 ส.ค. 51 19:53:35 ]

กระทู้นี้เราไม่ได้พูดถึงเรื่องยอดขายนะครับ

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream - [ 21 ส.ค. 51 10:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 100

ยอดขายนี่อยู่ในบรรทัดแรกของเนื้อหา
กระทู้เลยรึเปล่าครับ "หนังสือขายดีขึ้นหิ้ง"

ประเด็นที่อภิปรายก็คือ
มันไม่ได้กล่าวโดยสังเขป
อย่างที่คุณ P.sek เข้าใจ

แต่มันจับแพะชนแกะ
อภิธรรมก็มั่ว ..
วิทยาศาสตร์ก็มั่ว ..
เอามาผสมรวมกัน
เป็นเรื่องเดียวกัน

อย่างน่าเชื่อถือเหมือนโฆษณา
ขายกุญแจประหยัดน้ำมันที่
ดึงกฏฟิสิกซ์มามั่วกับไสยศาสตร์
กลายเป็นผลิตภัณฑ์ที่ขนาดตำรวจ
หลงเอาไปใช้งานกันหลายคน..

จากคุณ : Middle - [ 21 ส.ค. 51 18:44:52 A:124.121.162.72 X: TicketID:132172 ]

ความคิดเห็นที่ 101

ในเหตุที่เป็นคริสต์มาก่อน เปลี่ยนมาเป็นพุทธเพราะได้ปฏิบัติจนเห็นจริงด้วยตัวเองอย่างชัดเจนแล้วว่า พุทธศาสนาเป็นศาสนาที่สอนวิธีให้เข้าถึงความจริงและคำสอนนี้นี่เองที่เป็นสิ่งที่เป็นคุณค่าของพุทธศาสนา และสิ่งนี้เองที่เป็นสิ่งที่ต้องปกป้องรักษาไว้มิให้วิปลาสผิดพลาดไปจากการคาดเดาของใคร

ด้วยเหตุดังกล่าว การตีความไปเอง (อัตตโนมติ) โดยมีความหมายที่คลาดเคลื่อนไปจากพระไตรปิฏก เป็นสิ่งที่ต้องชำระสะสางโดยด่วน โดยเฉพาะการตีความคลาดเคลื่อนที่มีการตีพิมพ์เผยแพร่ในวงกว้าง เพื่อประโยชน์ของผู้ที่แสวงหาความหลุดพ้นจากทุกข์ทุกคนมิให้เดินผิดทาง เข้าใจผิด ฯลฯ

แม้แต่พระอรหันต์ผู้เข้าร่วมปฐมสังคายนาในวันถัดจากวันปรินิพพานของพระศาสดา ก็ยังตกลงกันว่าสงฆ์ไม่พึงบัญญัติสิ่งที่(พระศาสดา)ไม่ได้ทรงบัญญัติ และไม่ตัดสิ่งที่ได้ทรงบัญญัติไว้แล้ว นี่พระอรหันต์ทั้งหมดนะครับ ท่านผู้แต่งหนังสือท่านก็มิได้ประกาศตนเป็นผู้เข้าถึงธรรมหรือจบกิจต่ออริยสัจ และโดยท่าทีก็มิใช่ผู้พ้นจากทุกข์แล้ว แต่ยังเป็นผู้อยู่บนเส้นทางของการแสวงหาทางพ้นจากทุกข์ อันหมายความว่าไม่ได้รู้จักเส้นทางและเหตุแห่งความพ้นจากทุกข์ จึงยิ่งห่างไกลจากการมีฐานะในการอธิบายขยายความหรือให้ความหมายในพระธรรมคำสอนไปไกล

การขยายความโดยไม่ตรวจสอบ การเชื่อมโยงโดยปราศจากที่มาอันแน่ชัด จึงเป็นเพียงเรื่องแต่งที่ไม่สามารถนำไปใช้งาน คือมีระดับความน่าเชื่อถือน้อยเสียยิ่งกว่ารายงานปริญญานิพนธ์อันมีแหล่งข้อมูลอ้างอิงที่ดีของนักศึกษาปริญญาตรี

การเขียนและสรุปโดยปราศจากที่มา จึงเป็นการสร้างความเสียหายที่ย้อนคืนได้ยากกับผู้อ่านทุกท่าน อาจทำให้ส่วนรวมเสื่อมศรัทธาในพระพุทธศาสนา หรือสร้างความสับสนและเข้าใจผิดของส่วนร่วมที่มีต่อพุทธศาสนา อันเป็นการปิดกั้นหนทางเข้าสู่ความพ้นทุกข์ของคนจำนวนมาก

กรรมนี้ใครก่อ ท่านนั้นก็เป็นผู้รับ

ผู้ที่มาชี้แจง ชี้แนะและพยายามแก้ไข ทำความถูกต้องให้เกิดขึ้น เป็นผู้ปกป้องผู้ก่อกรรมอันไม่พึงประสงค์ให้ได้รับผลน้อยลง เป็นผู้ปกป้องผู้บริโภคสารที่ผิดพลาดจากความเข้าใจผิด เป็นผู้ปกป้องผู้รับประโยชน์จากสารที่ผิดพลาดนี้จากกรรมอันใหญ่หลวง

ขอสาธุกับผู้พยายามแก้ไขความผิดพลาดนี้ทุกท่านครับ _/|_

จากคุณ : โจโจ้ (นายโจโจ้) - [ 20 ก.ย. 51 20:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 102

หลังจากที่มีกระทู้บอกถึงข้อผิดพลาดของหนังสือ ผมถึงได้ไปซื้อมาอ่าน
เพื่อที่จะ ถามตัวเองว่าหลังจากอ่านแล้ว รู้ไหมว่ามันผิด ..

ผมผิวเผินมาก กับ ศาสตร์ทั้ง 2 ฝั่ง
แต่ ก็ยังรู้สึกแปลกๆกับบางส่วน เช่น องคุลีมาล ได้ฟังเพียง เราหยุดแล้วท่านสิยังไม่หยุด ..
ก็ บรรลุถึงอรหันต์ .. ... ... กรรมทั้งปวงที่ได้ทำมา ตามมาไม่ได้ ( สรุปประมาณนี้นะครับ ผมจะข้อความตรงๆไม่ได้ )
ผมถึงกับ งง .. เพราะ เท่าที่เคยอ่านเคยถาม .. พระอรหันต์ทุกรูป ก็ล้วนมีกรรมเก่าที่ต้องชดใช้

ตอนนี้อ่านไป ครึ่งเล่มแล้ว .. ลูกสาวมาขออ่าน ผมก็กะว่า จะหาข้อผิดพลาดจากหนังสือเล่มนี้ ไปกระกอบให้เค้าอ่าน ..

แต่ ตอนนี้ เปลี่ยนใจครับ .. ยังไม่ให้อ่านดีกว่า .. เพราะข้อผิดพลาด ทำความเข้าจไม่ได้ง่ายๆ
กลัวเค้าจะไม่เข้าใจแล้วจะจำอะไรผิดๆไป ..

จากคุณ : ทุ่มเท - [ 2 ต.ค. 51 13:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 103

ใครอยากศึกษาพระอภิธัมมัตถสังคหะทั้ง 9 ปริจเฉทก็ควรศึกษากับผู้รู้อย่างต่อเนื่องเป็นขั้นเป็นตอนทั้งหมดเลยจะได้ประโยชน์อย่างมาก ส่วนจะไปเปรียบเทียบกับวิทยาศาสตร์ต้องระมัดระวังอย่างที่สุด ถ้าไม่ชำนาญทั้งนิรุกติ มคธ + สันสกฤต...... รวมทั้งยังต้องศึกษาคัมภีร์ในทางพระพุทธศาสนาเล่มอื่นๆเช่น พระไตรปิฏก วิสุทธิมรรค ไตรภูมิพระร่วง มิลินทปัญหา...... อีกทั้งยังต้องใส่ใจในโบราณคดีตำนานต่างๆ+ประวัติศาสตร์อีก นี่ยังต้องรวมถึงเป็นผู้คงแก่เรียนทางด้านคณิต+ฟิสิกส์อย่างยิ่ง ต้องเป็นผู้มีจิตนาการกว้างไกลและเคารพในธรรมอย่างรอบคอบ ควรเป็นการพูดคุยกันในเฉพาะกลุ่มและอย่าไปเผยแพร่แบบลักษณะฟันธง ไม่งั้นจะเป็นบาปแก่ชาวโลกไปได้ แต่เราก็ว่ามันมีหนังสืออะไรอีกเยอะเลยนะที่ทำคล้ายๆแบบนี้

จากคุณ : toytoytoy - [ 16 ต.ค. 51 10:53:22 ]

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป