ความคิดเห็นที่ 21
วัตถุระเบิดแรงสูงและสารประกอบวัตถุระเบิดที่นิยมใช้สำหรับผลิตวัตถุระเบิดในทางการค้า
Lead Azide ( N6Pb )
มีคุณสมบัติเป็นผงผลึกหรือเป็นเม็ดสีขาว สีครีม สีเหลืองอ่อน จนถึงสีแดงอมชมพู มีความไวในการระเบิดสูง มีความเร็วในการระเบิด (VOD) ประมาณ 16,745 ฟุตต่อวินาที นิยมใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเชื้อปะทุโดยใช้เป็นประจุเริ่มต้น (Primary Charge) มักใช้ร่วมกับ Lead Styphnate เพื่อให้สามารถจุดระเบิดได้ง่ายขึ้น เมื่อมีความชื้นและสัมผัสกับทองแดงจะทำให้มีความไวในการระเบิดยิ่งขึ้น
Lead Styphnate ( PbC6H2N3O8(s) )
มีลักษณะเป็นผลึกสีเหลืองจนถึงสีน้ำตาลน้ำตาล นิยมใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเชื้อปะทุโดยใช้เป็นประจุเริ่มต้น (Primary Charge) เช่นเดียวกับ Lead Azide โดยทั่วไปจุดระเบิดได้ยากกว่า Lead Azide แต่มีความไวต่อการจุดระเบิดด้วยไฟและไฟฟ้าสถิตได้ง่ายกว่าจึงใช้ผสมกับ Lead Azide เพื่อให้สามารถจุดระเบิดด้วยเปลวไฟได้ง่ายขึ้น มีความเร็วในการระเบิด 17,000 ฟุตต่อวินาที
Mercury Fulminate ( Hg(ONC)2 )
มีลักษณะเป็นผลึกหากบริสุทธิมีสีขาวแต่ทั่วไปสีเทาอมเหลือง เมื่อแห้งจะไวต่อความร้อน การขัดสี เปลวไฟ และการกระแทกมาก ความเร็วในการระเบิด 14,780 ฟุตต่อวินาที ในอดีตนิยมใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเชื้อปะทุโดยใช้เป็นประจุล่าง (Base Charge) แต่ปัจจุบันไม่นิยมใช้แล้วเนื่องจากประสิทธิภาพและความปลอดภัยในการใช้งานด้อยกว่า RDX
Nitroglycerine ( C3H5N3O9 )
ไนโตรกลีเซอรีน เป็นวัตถุระเบิดแรงสูงที่มีลักษณะเป็นของเหลวหากบริสุทธิจะใสไม่มีสี ไม่ละลายน้ำแต่ละลายได้ในอัลกอฮอล์ ได้มีการค้นพบครั้งแรกในปีคริสต์ศักราช 1846 โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอิตาลีชื่อ Ascanio Sobrero โดยการนำไขสัตว์ (Glycerol) มาผสมกับกรดดินประสิวและกรดกำมะถันที่อุณหภูมิต่ำมากๆ แต่ไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ในทางการค้าได้เนื่องจาก ไนโตกลีเซอรีนสามารถระเบิดได้ง่ายมาก้วยแรงกระแทกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ต่อมาในปี คริสต์ศักราช 1867 อัลเฟต โนเบล (Alfred Nobel) ชาวสวีเดน ได้ศึกษาวิธีการแก้ปัญหาและได้รู้จักวิธีการนำไนโตรกลีเซอรีนมาใช้งานทางการค้าได้โดยการนำมาผสมกับน้ำมัน และซิลิกาจนกลายเป็นของเหลวคล้ายแป้งเปียกซึ่งเขาเรียกว่าไดนาไมต์แป้งเปียก (paste dynamite) ซึ่งสามารถกระตุ้นให้เกิดการระเบิดได้ด้วยเชื้อปะทุในสภาวะที่ควบคุมได้ นอกจากนี้ยังใช้ในทางการแพทย์เป็นยาขยายหลอดเลือดสำหรับผู้เป็นโรคหัวใจขาดเลือด
PETN ( Pentaerythrite Tetranitrate :C5H8N12O4 )
ได้มีการค้นพบเป็นครั้งแรกในปีคศ. 1901 นิยมใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตเชื้อปะทุโดยใช้เป็นประจุล่าง (Base Charge) ใช้ทำสายชนวนระเบิด (Detonating cords) และใช้สำหรับกระตุ้นการระเบิดแรงสูงชนิดอื่น (Cast Boosters) มีลักษณะเป็นผงสีขาวจนถึงสีเทาอ่อนไม่ละลายน้ำแต่ละลายได้ในแอลกอฮอล์ อีเทอร์ อะซีโตนหรือเบนซิน เป็นวัตถุระเบิดที่เสถียรและมีประสิทธิภาพสูงมากที่สุดชนิดหนึ่งมักใช้ผสมกับวัตถุระเบิดแรงสูงชนิดอื่นเช่น RDX ในทางทหารใช้ทำระเบิดพลาสติก เมื่อถูกกระแทกหรือการเสียดสีสามารถระเบิดได้ง่ายกว่า ทีเอ็นที หรือเทตทริล มีความเร็วในการระเบิด 27,200 ฟุตต่อวินาที
RDX ( Clclotrimethylenetrinitramine, Cyclonite : C3H6N6O6 )
มีลักษณะเป็นผงผลึกสีชมพูจนถึงสีแดงเข้มใช้งานเช่นเดียวกับ PENT คือทำเป็นประจุล่างของเชื้อปะทุ ทำสายชนวนระเบิด ใช้สำหรับกระตุ้นการระเบิดแรงสูงชนิดอื่น มีความเร็วในการระเบิด 27,394 ฟุตต่อวินาที นอกจากนี้ยังใช้ทำยารักษาโรคท่อปัสาวะอักเสบเรียกว่า Methenamine ใช้ในอุตสาหกรรมผลิตพลาสติก และอุตสาหกรรมยางอีกด้วย RDX ประมาณ 83 % ผสมกับขี้ผึ้งหรือวัสดุที่สามารถทำให้มีการปั้นเป็นก้อนได้ง่ายอีก 17 % เรียกว่าระเบิดซีโฟ (C4) เป็นวัตถุระเบิดที่ใช้เพื่อการทหาร
จากคุณ :
มนุษย์ถ้ำ 
- [
วันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ 13:22:26
]
|
|
|
