ความคิดเห็นที่ 1 มันเป็นความทรงจำของคนอื่นๆที่มีต่อเรานะ จากคุณ : ออกความเห็นด้วยคน - [ 17 ก.ย. 51 07:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่า....กระทู้ชวนจิตตกเสียนี่กระไร.......-*- แค่เพื่อนชาวหว้ากอจำได้ว่าเราเคยมีตัวตนอยู่ก็พอแล้วล่ะค่ะ การที่ยังมีคนจำเราได้ ก็เท่ากับว่าเรามีตัวตนแล้วล่ะ จากคุณ : Cha_cha_koi - [ 17 ก.ย. 51 08:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่น่าจะเหมือน ความจำก็แค่ความจำมีเกิดมีเสื่อมเหมือนสิ่งอื่นๆ คนเราเกิดแล้วตายไปเท่ากับไม่เคยเกิดมาเลยเหรอ?   ไม่น่าจะใช่ เรามีหรือเคยมีหรือเปล่า นั้นก็เท่ากับสิ่งที่เราทำมาทั้งชีวิต แต่เมื่อตายไป สิ่งที่เราทำหรือเคยทำนั้นก็ยังอยู่และมีผลต่อไป สิ่งที่ไม่มีคือสิ่งใหม่ๆที่เราไม่มีโอกาสได้ทำอีกแล้วต่างหาก ถ้ามีอะไรคิดว่าดี จึงควรรีบทำเพราะวันพรุ่งนี้ไม่ได้รอเราอยู่เสมอไป จากคุณ : มังกรใจเย็น - [ 17 ก.ย. 51 08:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเปรียบว่าโลกนี้ เป็นดังไร่นา ที่เต็มไปด้วยรวงข้าวแห่งความดี ทั้งชีวิตก็ขึ้นอยู่กับว่า ใครจะขยัน หรือแสวงหา ในการเก็บเกี่ยวรวงข้าว เพื่อตุนไว้ในคลังความดีของเรานั้น...ได้มากแค่ไหน ก็ทำกันไป เผื่อว่า ชีวิตหลังความตาย จะได้มีกิน มีใช้.....สบาย ๆ ............วันนี้คุณเกี่ยวรวงข้าวความดีเก็บไว้บ้างแล้วหรือยัง.... ..ช่อเอี้อง คิดว่าเก็บมา  2 กำเองนะ สำหรับเช้านี้.....--".... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 08:28:15 จากคุณ : ช่อเอี้อง - [ 17 ก.ย. 51 08:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชีวิตทั้งชีวิตมันก็ไม่ได้มีความหมายมาแต่แรกไม่ใช่หรือ? ผสมพันธุ์ แพร่เผ่าพันธุ์ เสื่อมสภาพ ย่อยสลาย เพื่อ? จากคุณ : atheist - [ 17 ก.ย. 51 08:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมพร้อมที่จะยอมไร้ตัวตน เจ็บนี้มันแรงเกินตัว เรื่องราวในหัว มันตามมันเตือน จะพร้อมจะยอมฟั่นเฟือน สติเลอะเลือน ถ้าลืมได้ลง ไม่อยากรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ไม่อยากรู้ว่าเคยรักใคร ไม่อยากรู้ว่าเคย เคยถูกใคร หลอกจนเสียคนอย่างนี้ จากคุณ : PiGsPy - [ 17 ก.ย. 51 08:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราจำคนอื่นไม่ได้ ก็ขอให้คนอื่นจำเราได้ก็ยังดีค่ะ กลัวจะเป็นว่า เราจำเขาได้ แต่เขากลับจำเราไม่ได้จำได้แต่คนอื่นๆ จากคุณ : primjang - [ 17 ก.ย. 51 08:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง ef - a tale of memories การที่ตัวตนของเราจะถูกลบออกไปไม่ใช่เพราะเราลืม แต่เป็นเพราะคนอื่นลืมตะหาก จากคุณ : Azuret - [ 17 ก.ย. 51 08:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ค่ะ ประมาณว่าวิญญาณไม่มีจริง จากคุณ : มิ้นๆ (mint_la) - [ 17 ก.ย. 51 09:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สุดท้าย 100 ปีผ่านไป ตัวตนเราก็ไม่ได้อยู่กับคนอื่นอยู่ดี จากคุณ : นายแมวเซา - [ 17 ก.ย. 51 09:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วิญญาณมีจริงหรือไม่ ยังพิสูจน์ไม่ได้ครับ แต่ที่ผมไม่เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้เพราะว่า ต่อให้เราลืม หลักฐานที่เราทิ้งไว้ ก็เป็นสิ่งบอกว่า เราเคยมีตัวตน จากคุณ : เด็กทุ่งครุ - [ 17 ก.ย. 51 09:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพลโต กล่าวว่า ทุกสิ่งเป็นนิรันดร ไม่มีเปลี่ยนแปลง ดับสูญ จากคุณ : PiGsPy - [ 17 ก.ย. 51 09:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่คิดงั้นจ้า  เพราะพันธุกรรมของเรา ก็จะยังถ่ายทอดไปสู่ลูกหลาน  มันมีทั้งลักษณะภายนอก และ ภายในนะ ภายนอกก็สิ่งที่มองเห็นน่ะแหล่ะ  ตา หู จมูก ผม ผิว ภายใน อย่างพวกความถนัดซ้าย - ขวา โรค หรือ ลักษณะพิเศษบางอย่าง สิ่งที่ถ่ายทอดไป ส่วนหนึ่งก็มาจากเรา เพราะฉะนั้น เราไม่ได้เป็นเพียงความทรงจำแน่นอน แต่เป็นสิ่งที่จับต้อง และ ถ่ายทอดต่อไปได้ อีกอย่างมันก็มีแนวคิดที่ว่า ความทรงจำถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่อีกรุ่นนะ  อย่างในเรื่องของความฝันเด็กๆทารกเนี่ย  มันก็มีเหมือนกันที่เป็นสมมุติฐานว่า ความฝันอาจเกิดจากความทรงจำของบรรพบุรุษ หรือ เรียกว่า ฝันยิ่งใหญ่ ก็ได้ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 09:41:37 จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 17 ก.ย. 51 09:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อันความจริง "ตัวกู" มิได้มี แต่พอเผลอ มันเป็นผี โผล่มาได้ พอหายเผลอ "ตัวกู" ก็หายไป หมด "ตัวกู" เสียได้ เป็นเรื่องดี สหายเอ๋ย จงถอน ซึ่ง "ตัวกู" และถอนทั้ง "ตัวสู" อย่างเต็มที่ มีกันแต่ "ปัญญา" และ "ปราณี" หน้าที่ใคร ทำให้ดี เท่านี้เอย กลอนธรรมะ พุทธทาส ภิกฺขุ ....แต่จะว่าไป การ์ตูนเรื่อง monster ตัวร้ายพยายามทำให้ตัวเองหายไปจากโลก โดยการฆ่าคนที่รู้จักทิ้งนี่นะ ปล. ตัวร้ายเรื่องนี้ชื่ออะไรหว่า จากคุณ : ginosty - [ 17 ก.ย. 51 09:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอให้เธอมีผมอยู่ในความทรงจำ แม้เพียงเศษเสี้ยว ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว.. ...อะไรเนี่ย!? คห.14 โยฮันครับ น้องชื่อแอนนา จากคุณ : ScaperS - [ 17 ก.ย. 51 09:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่าตัวตนของเรา คือความทรงจำของเราที่คนอื่นมีต่อตัวเรามากกว่านะ จากคุณ : ผมเสียโสดให้หญิงร้าย - [ 17 ก.ย. 51 10:11:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ยอมรับได้ ตัวกูของกูอย่าได้ยึดถือมั่น ตายไปก็หมดสิ้นกัน จากคุณ : Cryptomnesia - [ 17 ก.ย. 51 10:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมว่า คนเรามีหลายตัวตนมากกว่านะ บางคนจำเราได้ในอีกแบบ อีกคนจำด้านดี อีกคนจำด้านแย่ ตัวเราก็มีตัวตนของเราที่คนอื่นไม่รู้ บางทีถ้าไม่พูดเรื่องหน้าตา ยังคิดว่าเป็นคนละคนกันเลย จากคุณ : Kyo3 - [ 17 ก.ย. 51 10:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บนโลกนี้มีคนเกิดมากี่คนแล้ว? คนเหล่านั้นเกิดมาเพื่อดิ้นรน อาจเป็นคนดีหรือเป็นคนเลว อาจเป็นคนน่าประทับใจหรือเป็นคนน่ารังเกียจ มีความทุกข์ มีความสุข มีความภาคภูมิใจในชีวิตของตนเอง มีความทะเยอทะยานที่จะเปลี่ยนแปลงโลก มีรัก มีโลภ โกรธ หลง เช่นเดียวกับพวกเรา ชีวิตของพวกเขาอาจจะน่าสนใจหรือน่าเบื่อหน่าย อาจจะโลดโผนเกินกว่าจินตนาการเราจะนึกถึงหรือเรียบง่ายอย่างน่าอิจฉา แต่เราก็ไม่มีโอกาสได้รู้ เราไม่มีโอกาสรู้จักพวกเขา ก็เพราะพวกเขานั้นตายไปหมดแล้ว ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา แม้ว่าเขาอาจจะเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งต้นตระกูลของเรา เราก็ไม่รู้จักเขาเลยแม้แต่น้อย... นี่แสดงให้เห็นว่า ชีวิตมนุษย์เราเล็กน้อยเพียงใดเมื่อเทียบกับมวลมนุษยชาติทั้งหมด เกิดจวบจนตายเวลาผ่านไปเหมือนหลับฝันหนึ่งตื่น ชาติหน้าจะมีจริงไม่รู้แต่เราไม่ควรรอจนถึงชาติหน้า อยากทำอะไรก็ควรรีบทำเสีย อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ชีวิตเรานั้นแสนสั้น ควรจะทำดีต่อกันให้มาก ให้อภัยกัน เข้าใจกันแทนที่จะโกรธเกลียดกัน ตายไปก็หมดสิ้นความรู้สึกนั้น อาฆาตพยาบาทกันเสียเวลาเปล่า เพ้อเจ้อไปเรื่อยครับ... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 10:41:42 จากคุณ : Cryptomnesia - [ 17 ก.ย. 51 10:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กับตัวเองคงสบาย กับคนอื่นคงไม่ แต่ถ้าเปนพร้อมกันทั้งโลก คง........?? จากคุณ : :OnNaNoKo: - [ 17 ก.ย. 51 11:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เหรอ?? อืม ความทรงจำมันเป็นแค่ร่องรอยที่เหลือยู่มากกว่า ทั้งชีวิตเหรอ ปัจจุบันและอนาคตรวมด้วยมั้ย? ถ้ารวมด้วยมันก็ยังไม่เป็นความทรงจำน่ะสิ อีกอย่างผู้คนมากมายเคยเกิดมาและคงอยู่และก็ดับไป แต่หลักฐานว่าพวกเค้าเคยมีตัวตนก็คือพวกเราและสิ่งที่เราเป็นไงล่ะ การที่เรามีชาติ แผ่นดินอยู่ มีวิทยาการ มีประเพณีวัฒนธรรม นั่นคือพวกเค้าไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องเล่า แต่พวกเค้ามีตัวตนอยู่จริง จึงมีพวกเราอย่างที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ แม้ตัวตนจะผุสลายไม่เหลือแม้แต่ความทรงจำ แต่ผลของการกระทำจะยังคงส่งต่อรุ่นต่อรุ่น สิ่งที่ยืนยันการมีตัวตนของตัวเองจึงไม่ใช่ความทรงจำ แต่เป็นการกระทำต่างหาก จากคุณ : บางเวลา - [ 17 ก.ย. 51 12:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กระทู้นามธรรมเรอะเนี่ย.. ?? จากคุณ : อนัตตา (Baritoreca) - [ 17 ก.ย. 51 12:40:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สักวันหนึ่ง เราก็ต้องตาย หายไปจากโลกนี้ จากเคยมีความรู้สึกนึกคิด กลายเป็นไม่รู้อะไรอีกเลย แล้วตายจะไปไหนต่อ หรือจบแค่นั้น ก็ไม่รู้ คิดแล้วใจหายเหมือนกันนะ(แสดงว่าผมยังไม่ปลง -.-) จากคุณ : NycterfinG - [ 17 ก.ย. 51 12:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยอมรับได้หรือไม่ได้ ก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า เราจะหายไปอยู่ดี เหมือนไม่มีเราอยู่ดี ใครที่บอกว่าคนอื่นยังจำเราได้ ถ้าคนที่รู้จักเราตายไปหมดล่ะ โอเค ลูกหลานยังจำเราได้ ถ้าสามสี่รุ่นผ่านไปล่ะ ถ้าเป็นคนมีชื่อเสียงมาก ๆ พันสองพันปี ยังมีคนจำได้ ถ้าหมื่นปี แสนปีล่ะ มันก็ไม่มีใครมานั่งจำเราแล้วล่ะ ทางพุทธถึงมี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาไง  จะเชื่อหรือไม่ มันก็เป็นอย่างนี้แหละ จากคุณ : [Zero] - [ 17 ก.ย. 51 12:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่สำคัญว่าเราจะจำตัวเองได้หรือไม่ อย่างไร สำคัญที่ คนอื่น ๆ เขาจำเราอย่างไรมากกว่าครับ " นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา..." จากคุณ : Pixzz - [ 17 ก.ย. 51 13:00:15 A:125.26.117.163 X: TicketID:185824 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืม.......... จากคุณ : vn, man - [ 17 ก.ย. 51 13:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อืม.... ปัญหา classic อีกแล้ว ถ้าสมมุติว่า จิต มีจริง ผมเชื่อว่า ความทรงจำบางอย่างจะถูกบันทึกไว้ที่จิตนั้น แต่ระดับไหนนั้น แล้วแต่ เช่น ตอนเด็กกลัวมาก อาจจะมีผลถึง จิตใต้สำนึก โดยการอ่านและเขียนจิตนั้น อาจจะผ่านมาจากสมอง ปัญหา คือ ตอนนี้หากจิตมี 100 ระดับ เชื่อกันว่า การนอนหลับลึกจะอยู่ประมาณ ขั้น 1-2 ส่วนใต้ลงไปกว่านั้น หลายๆอย่าง วิทยาการตอนนี้ยังไม่เพียงพอว่ามีอะไรอยู่ และบอกไม่ได้ว่า สมองและจิตนั้น เป็นคนละอย่างหรือเป็นอย่างเดียวกัน รวมถึง สมองทำหน้าที่อะไรบ้าง ในการเชื่อมโยงกับจิต (สมมุติว่าจิตมีจริง) คำถามต่อมา คือ ตายแล้วจิตหายไปหรือไม่ อันนี้แล้วแต่ความเชื่อทางบุคคล เพราะยังไม่มีการพิสูจน์ว่า มันหายไปหรือไม่ จากคุณ : the_architect - [ 17 ก.ย. 51 13:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าทั้งชีวิตเป็นเพียงแค่ความทรงจำ คุณค่าของชีวิตและการดำรงอยู่คืออะไรครับ? จากคุณ : ทะเลคราม (blueocynia) - [ 17 ก.ย. 51 13:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ความทรงจำ ที่ทั้งคนอื่นมีต่อเรา และความทรงจำของเราต่อตัวเราเอง ตือตัวตนของเราหรือ มีหรือไม่มีเป็นที่สุดสองด้าน การเปลี่ยนแปลงต่างหากที่จริงแท้ จากคุณ : gentlelight - [ 17 ก.ย. 51 14:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ฉันคิด ฉันจึงเป็น อิอิ จากคุณ : ชาเขียวเข้มๆ - [ 17 ก.ย. 51 14:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หายไปน่ะใช่ครับ แสนปีล้านปี คนก็จะจำไม่ได้ก็ใช่ แต่ว่าการที่ตัวเราได้เกิดมา มันก็"ส่งผลกระทบ"ต่อโลกใบนี้ต่อไปในอนาคตไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ถ้าคุณเป็นหนึ่งคนที่ทำความดี การที่คุณเกิดมามันคือส่วนหนึ่งที่ให้กำเนิดโลกดีๆในวันข้างหน้า ถ้าคุณเลือกที่จะเลวชั่วชาติ โลกเน่าๆในอนาคตมันก็คือสิ่งที่คุณได้ฝากรอยแผลและทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้โลกใบนี้ ถ้าถามว่า "ยอมรับไหมครับว่า "ทั้งชีวิต" ของชาวหว้ากอ มันเป็นแค่ "ความทรงจำ" เท่านั้น ถ้าลืม ก็เหมือนเราไม่เคยมีตัวตนมาก่อน" มันคงไม่ใช่ เพราะถึงคุณจะลืมหรือใครจะลืม "...มันก็แค่จำไม่ได้...ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่เคยมีตัวตน.." การที่คุณได้เกิดมาบนโลกนี้ มันก็หลงเหลือร่องรอยเอาไว้ ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือมากมายแค่ไหน ยกตัวอย่างว่า เชื้อไวรัสHIV มันเกิดมา มันเข้าไปอาศัยในร่างกายมนุษย์ มันจบชีวิตสั้นๆของมันลง มันไม่รับรู้เลยถึงตัวตนและความหมายของการมีชีวิตของมัน ถามว่า มนุษย์คนนั้นตายเพราะอะไรถ้าเชื้อHIVไม่มีตัวตน? ถามว่า ญาติๆของมนุษย์ที่ตายไปรู้หรือไม่ว่าคนสำคัญของเค้าต้องจากไปเพราะเชิ้อHIV? แล้วถามว่า HIVมันรู้ไหมว่ามันมีส่วนที่ทำให้มนุษย์คนหนึ่งต้องตาย? ผมว่าเชื้อHIV มันคงจำอะไรไม่ได้ หรือไม่แม้แต่จะรู้เรื่องราวอะไร แต่.... "HIVมันไม่มีตัวตน"..........อย่างที่ จขกท.ว่าจริงๆเหรอ?.. แล้วถ้าคนที่ตายไปคือไอสไตน์สมัยยังหนุ่ม แล้วเวลาผ่านไปล้านปีโลกก็ยังไม่มีคนที่คิดอะไรๆได้เหมือนเค้า ในอีกล้านปีข้างหน้า โลกคู่ขนานที่มีไอสไตน์กับไม่มี มันจะแตกต่างกันสักเท่าใด? ใช่หรือที่จะบอกว่า ถ้าคุณตายไป หรือทุกคนหลงลืมคุณไป ก็คือคุณไม่มีตัวตน? จากคุณ : Jitwinyan - [ 17 ก.ย. 51 14:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อดีตคือสิ่งที่เราสร้างขึ้น เพื่อให้สอดคล้องกับความทรงจำ -*- จากคุณ : ธารวรี - [ 17 ก.ย. 51 15:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ คห 30 แนวคิดนี้มาจากนักคิดชาวฝรั่งเศสที่ชื่อ René Descartes ใช่มั้ยคะ ที่กล่าวไว้ว่า : Je pense donc je suis หรือแปลเป็นอังกฤษไว้ว่า I think, therefore I am อ่ะ จากคุณ : Cha_cha_koi - [ 17 ก.ย. 51 15:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นด้วยค่ะ ความทรงจำของเรา และความทรงจำของคนอื่นที่มีต่อเรา จะคือตัวตนของเรา ที่หลงเหลืออยู่ ในโลกใบนี้... พอมาลองคิดๆดูแล้ว มันน่าเศร้าจังเลยนะคะ ว่าทุกๆอย่างที่เรากำลังพยายามทำอยู่ มันเพื่ออะไร เพราะสุดท้ายแล้ว ก็ว่างเปล่า ไม่มีอะไรสักอย่าง.... ยิ่งถ้าความทรงจำของคนอื่นที่มีต่อเรา มันศูนย์ไปแล้วละก็...... TT-TT จากคุณ : ชอบกระทู้นี้ค่ะ (ข้าวปั้นตัวอ้วนกลม) - [ 17 ก.ย. 51 16:39:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 Here is Matrix ....  i want to be free to the real world. จากคุณ : รักสาว มธ. (NoahComeBack) - [ 17 ก.ย. 51 16:54:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ...น่าคิดมาก แต่หากเราถูกลืมถึงมีตัวตนอยู่ก็ช้ำอยู่ดี คิดดูดิกลายเป็นอากาศธาตุไปซะงั้น A: สวัสดีเป็นไงบ้างหรอ ไม่ได้เจอกันนาน B: นานเป็นใคร... A: เราเคยรู้จักกันตอนอนุบาลสามไง เฮ้ยเราสนิทกันมากนะ B: หรอ...โทดนะเราลืมไปแล้ว...เออไม่มีอะไรใช่มั้ยเราไปนะ งานยุ่งนะ ว่าแต่นายไม่มีงานทำหรอ... A: - -" อย่าลืมช้านนนนนนนน.... ไม่ได้แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 51 18:00:01 จากคุณ : Pigusto - [ 17 ก.ย. 51 17:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้ามีปัญญาพอต้องรีบไปให้ถึงความไม่ใช่ตัวใช่ตน(อนัตตา) จากคุณ : หลับตา - [ 17 ก.ย. 51 19:46:23 A:58.64.67.44 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วจะเข้ามาอ่านหว้ากอได้ยังงัยอะ ก็ลืมpassword จากคุณ : Choco-Mix - [ 17 ก.ย. 51 20:45:18 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มันไม่มีความหมายอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ... สิ่งที่คุณเป็น.. สิ่งที่คุณทำ.. สิ่งที่คุณคิด.. คุณและผม.. มันก็แค่เศษฝุ่นเฉกเช่นเดียวกัน จุดสิ้นสุดที่เราจะต้องเดินทางไป ไม่ว่าจะทำความดีล้นโลกหรือทำชั่วจนโลกจารึก สุดท้าย.. คือความตายทุกคน.. จากคุณ : erase - [ 17 ก.ย. 51 20:58:27 A:118.174.46.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 ความทรงจำ ยึดถือไปเป็น "อัตตา" แต่ทุกสิ่งทุกอย่างของเราเป็น "มายา" หรือ "อนัตตา" กันแน่ ใช่หรือไม่? สรุปชีวิตเราเป็นอัตตา(ใช่)หรืออนัตตา (ไม่ใช่)กันแน่ หรือว่าชีวิตเราเป็นทั้งอันตา(ใช่)และอนัตตา(ไม่ใช่) หรือเราไม่ใช่ทั้งอัตตา(ใช่) และอนัตตา(ไม่ใช่) เมื่อไม่มีสิ่งนั้น ย่อมไม่มีสิ่งนี้ เมื่อไม่มีสิ่งนี้ ย่อมไม่มีสิ่งนั้น จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 17 ก.ย. 51 21:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ...นึกถึง ef เหมือนกัน ถ้าหากว่าวันหนึ่งคุณถูกรถชน สมองกระทบกระเทือน ทำให้ส่วนที่เก็บ long term memory ได้รับความเสียหาย ไม่ว่าเหตุการณ์อะไรหลังจากที่คุณโดนรถชน คุณจะไม่สามารถจดจำได้นานกว่า 13 ชั่วโมงเด็ดขาด นั่นหมายความว่า ถ้าคุณนอนหลับเกิน 13 ชั่วโมง ตัวคุณก็จะถูกย้อนไปเป็นตัวคุณในเวลาก่อนที่จะโดนรถชน นั่นหมายความว่า ชีวิตของคุณ หยุดอยู่ที่ช่วงเวลาก่อนโดนรถชน ใช่หรือไม่? อีกประเด็นละกัน เซลล์ของคนเรามีอายุขัยของมัน ซึ่งแต่ละเซลล์ก็มีอายุขัยไม่เท่ากัน แต่ร่างกายก็จะสร้างเซลล์ใหม่มาทดแทนให้เรื่อยๆ เช่นกัน สมมุติว่า ถ้าหากเซลล์ที่มีอายุขัยมากที่สุดของร่างกายเราสามารถอยู่ได้ 5 ปี ก็แปลว่า ใน 5 ปีถัดไป ร่างกายเราก็จะมีเซลล์ชุดใหม่มาแทนที่ของเดิมทั้งหมด นั่นหมายความว่า ตัวคุณในวันนี้ กับอีกห้าปีข้างหน้า เป็นคนละคนกัน ใช่หรือไม่? จากคุณ : angel13th - [ 17 ก.ย. 51 21:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เวลามันก็ผ่านไปตลอดเวลา..ความทรงจำมันก็มีอยู่ทุกขณะ.. เราไม่ได้จำอะไรได้ทุกอย่างตลอดเวลา.. เราไม่เห็นจำเป็นต้องจดจำทุกอย่างไปตลอดชีวิต.. จำบ้าง..ลืมบ้าง..เรื่องปกติ คุณค่าของคน..อยู่ที่ปัจจุบัน..เราเป็นคนแบบไหน และ "ความดี" ที่ทำไว้..นั่นแหละ..บอกความมีคุณค่าของคน เราไม่ต้องจดจำความดีที่เราทำไว้... แต่คนรอบข้างจะช่วยเตือนให้คุณรู้ว่า..มันมีค่าแค่ไหน ถ้าคุณรู้สึกว่า..ตัวเองไม่มีตัวตน...ก็หมายความว่า "คุณไม่เห็นคุณค่าของตัวคุณเอง" :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 17 ก.ย. 51 22:08:45 ]

ความคิดเห็นที่ 43 #28 คงเป็นการสืบทอดให้คนรุ่นหลังมั้งครับ ?? จากคุณ : Baritoreca - [ 17 ก.ย. 51 22:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แต่ตัวตนในทางพุทธไม่ได้มีเพียง ความทรงจำเพียงอย่างเดียวครับ สิ่งทีู่ถูกยึดเข้าำไปเป็นตน นอกจากสัญญา(ความทรงจำ) แล้ว ยังมี ชั้นสังขาร-การนึกคิดให้ค่าให้ความหมายต่อสิ่งต่าง ๆ ที่กระทบ ความรู้สึกต่าง ๆ เช่น โลภ โกรธ หลง ดีใจ เสียใจ ฯลฯ ชั้นวิญญาณ-ช่องทางแห่งการรับรู้ต่อสิ่งกระทบภายในภายนอก มีหกรู ตาหูจมูกลิ้นกายใจกระทบรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสกายธัมมารมณ์(ความรู้สึกทางใจ) กระทบแล้วเกิด วิญญาณ(รู้ขึ้นมา6ช่อง) ชั้นเวทนา-ความรู้สึก ชอบ ไม่ชอบ เฉย ๆ มี2ส่วนคือ ทางกายและทางใจ ทางกายก็คือเย็นร้อนอ่อนแข็งตึงไหว เกินไปก็เป็นทุกข์เวทนากาย หากกำลังพอดีก็เป็นสุขเวทนากาย ส่วนทางใจถ้าพึงพอใจก็เรียกว่าโสมนัส หากไม่พึงพอใจก็เป็นโทมนัส ทั้งทางกายและใจ มีอุเบกขาหรือเฉย ๆ เหมือนกัน ชั้นรูป-ก็คือสิ่งทั้งหลายรอบตัว แบ่งแบบหยาบ ๆ ได้เป็น มวลต่างๆ สิ่งสูบฉีดขับเคลื่อน สิ่งที่เกาะกุมหนืดยึดกัน อุณหภูมิ ทั้ง 5 รูปแบบนี่เอง ที่ถูกเข้าใจผิดเหมาเอาเข้ามาเป็นตัวเราหรือตัวตน ซึ่งคลุกเคล้าพัวพันกันอย่างยุ่งเหยิงอีลุงตุงนัง ด้วยการขับเคลื่อของ กระแสนามธรรมที่เรียกว่า ความอยาก(ตัณหาเหตุของทุกข์็) ครอบจิตอยู่ จิตทำหน้าที่รับรู้ ไปมาใน 5 รูปแบบนี้ ตลอดมาและตลอดกาล ตัวตนไม่เคยมีอยู่จริงอยู่แล้ว แต่ที่เกิดมีเพราะความเห็นผิด ตัวตนจึงไม่เคยถูกทำลายเพราะมันไม่มีอยู่จริง แต่สิ่งที่ถูกทำลายได้ คือความเห็นผิด การประหารความเห็นผิดก็มีกระบวนการที่ต้องศึกษา ฝึกฝนและสั่งสม หากหาไม่เจอทำไม่เป็น ถึงแม้จะคิด ๆ ว่า ฉันไม่มี ๆ ๆ สุดท้ายก็ ตายเปล่าเอย... เพราะเหตุแห่งการเกิด ฉัน ไม่ได้ถูกทำลาย เหตุ จึงสร้างผลคือ ฉัน ฉันจะปรากฏไปเืรื่อย ๆ อย่างอนันตกาล และ เจอเพื่อนซี้ของฉันคือความทุกข์ กระโดดจูบปากไปอนันตกาลเช่นกัน จากคุณ : IL - [ 18 ก.ย. 51 00:53:49 A:203.156.39.165 X: TicketID:121602 ]

ความคิดเห็นที่ 45 "ชีวิต ความรู้สึก ความทรงจำ คือประกายไฟที่ปลายประสาท วิญญาณไม่มีอยู่จริง สิ่งที่เห็นเป็นภาพลวงตาทั้งสิ้น" ผมล่ะชอบคำพูดนี้จริงๆ ถึงไม่อยากจะยอมรับก็เถอะ Credit: ศจ.ดิสตี้ โนว่า Gunnm Last Order เป็นการ์ตูนที่ผมโคตรชอบเรื่องนึงเลย จากคุณ : VeryBadman...Begins - [ 18 ก.ย. 51 01:48:29 A:128.242.106.124 X: TicketID:185387 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ก็เพราะแบบนั้น... คนเราจึงมักพยายามทิ้งอะไรบางอย่างไว้ให้กับโลก เพื่อให้มีใครสักคนจดจำตัวเองได้ ทั้ง "ลูก" "ผลงาน" "การกระทำ" จากคุณ : คนสีฟ้า (Wadoiji) - [ 18 ก.ย. 51 04:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG - [ 18 ก.ย. 51 11:46:43 ]

ความคิดเห็นที่ 48 แฮ่ม...สุดท้ายมันก็เหลือแต่ความว่างเปล่า(มั้ง) แต่ความทรงจำ มันเป็นอะไรที่เจ๋งที่สุดแล้วนะ จากคุณ : หน่วยต่อสู้อากาศยาน - [ 18 ก.ย. 51 15:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตัวตน มันก็ไม่ได้มีอยู่แล้ว                   ที่มันมี เพราะสมมุติ พอรู้ผิดๆ แล้วก็จำอย่างผิดๆ ว่า สมมุตินั้น คือของจริง จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) - [ 19 ก.ย. 51 23:50:20 ]