ความคิดเห็นที่ 1 โทษอาจารย์เกษตรอย่างเดียวไม่ได้หรอกครับ ปัญหาเหล่่านี้มีความสลับ ซับซ้อน เกี่ยวข้องกับหลายๆ เรื่อง เขาถึงว่า "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รอง นั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ" กระทู้ที่เกี่ยวข้อง http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7131753/X7131753.html จากคุณ : Practical x 2 - [ 25 ต.ค. 51 22:57:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วผู้ใช้เอง..เข้าใจถึงรากฐานมันมากน้อยแค่ไหนครับ หลายคนเข้าอบรม พอได้โบรชัวร์ก็กลับบ้านเลย แล้วทีนี้พอติดขัดอะไรก็ไม่สอบถาม แก้เองทำความเข้าใจเอง พอเจ๊งก็มาโทษ ยกตัวอย่าง ญาติผมก็อ่านจาก นสพ. ดูเครื่่องต้นแบบเตาเผาถ่าน แกก็นั่งตีเครื่องเอง สุดท้ายเจ๊งครับ ถ่านแตก ผมก็เลยเข้าไปดูเครื่องต้นแบบ พบว่ามันซับซ้อนกว่าที่อาแกเห็นจากภายนอก มีระบบป้อนอากาศ แล้วก็มีส่วนผสมตัวถ่านอีกที่เราไม่เห็นจากโบรชัวร์ แล้วอีกอย่างคือเรื่องการตลาด ถ้าเราจับตลาดไม่ได้ก็ไม่ควรทำตั้งแต่ต้นแล้ว ขนาดพืชผลทางการเกษตรหลายๆตัวที่รัฐบาลรับประกันราคา บางตัวเกษตรกรยังจำเป็นต้องขายต่ำกว่าทุนเลย ดังนั้นก่อนทำอะไรถ้าไม่ใหญ่พอ ต้องดูตลาดก่อนว่า ทำไปขายใคร จากคุณ : palermos - [ 25 ต.ค. 51 23:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตัวอย่างเสริมใน คคห 2 ได้แก่การแปรรูปสินค้าเกษตรให้มีมูลค่าสูงขึ้น แน่นอนว่าผู้เข้าร่วมการอบรมต้องเสาะแสวงหาตลาดสินค้าที่จะส่งไปขาย เอง ไม่ใช่ให้เป็นความรับผิดชอบของอาจารย์ผู้จัดการอบรม ที่ให้คำแนะนำ ด้านเทคนิคเท่านั้น จากคุณ : Practical x 2 - [ 25 ต.ค. 51 23:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เวลาเขาเอาไปหลอกให้ชาวบ้านทำ เขาไม่ได้พูดแบบ คห.2 นะครับ  เขาไปเชียร์ให้ทำ แล้วพอได้ตามเป้า เขาก็หายไป พอชาวบ้านเจ๊ง  เขาก็พูดเหมือน คห.2 พูดเปรี๊ย เอาตัวอย่างที่พึ่งออกทีวีนี่ละ  สบู่ดำ ท่านบอกว่าตีราคา  กก.ละ 5 บาท อย่าว่าแต่จะปลูกเลยครับ แค่ค่าไปเก็บเมล็ด อย่างเดียว กก.ละ5 บาท ผมก็คงไม่ทำแล้วละ ครับ ท่านยังเห็นคนเป็นลิง  ไม่มีค่าใช้จ่าย อยู่เลย นี่ระดับ phD นะ ทำอะไร คิดเป็นของเล่นไปหมด จากคุณ : ทำด้วยใจรัก (ทำด้วยใจรัก) - [ 25 ต.ค. 51 23:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปกติการบริการวิชาการจะให้ความรู้ทางด้านเทคนิคเท่านั้นครับ การให้คำ แนะนำที่เกี่ยวข้องกับด้านเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจจะต้องระมัดระวัง เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะถ้ายังไม่ได้มีการศึกษาหรือมิได้มีที่ปรึกษาเป็น ผู้เชี่ยวชาญในแวดวงธุรกิจนั้นๆ จากคุณ : Practical x 2 - [ 25 ต.ค. 51 23:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พี่เราก็เป็นอาจารย์อยู่ ...  คณะหนึ่ง ยังบอกเลยว่า  อาจารย์บางท่าน ที่สอนๆไปนี่  ไม่ได้รู้จริงหรอก ข้อมูลมั่วมาก  นั่งเทียนทำวิจัย   แต่อาศัยสร้างภาพเก่ง   บางท่าน  จบ PhD  จากต่างประเทศ  ยังไม่รู้เลยว่า มอยส์เจอร์  แปลว่าอะไร   และท่านเดียวกันนี่เอง  ที่ไม่รู้ว่า องศาเซลเซียส   และองศาเซนติเกรด เป็นตัวเดียวกัน  ( คือบอกเด็กกลางดงพรีเซนต์ว่า  ช่วยแปลงเซนติเกรดเป็นเซลเซียสให้ผมด้วย    เด็กอึ้งค่ะ ) แค่อยากบอกว่า   คนที่เป็นอาจารย์   ก็มั่วซั่วเป็นนะ   น่าจะเช็คข้อมูลจากหลายๆงานวิจัย  หรือหลายๆแหล่งมากกว่า แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 51 23:39:08 จากคุณ : cottonfactory - [ 25 ต.ค. 51 23:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ให้เป็นประเทศเกษตรกรรม แล้วจะให้เป็นอะไรครับ ประเทศอุตสาหกรรม? อาจารย์เกาตรเขาก็พูดไปตามความรู้ที่มี มิได้มีเจตนาจะหลอกให้เกษตรกรไปเจ๊งกันตายไม่ แต่เพราะว่าคำว่าทฤษฏีกับปฏิบัติมันต่างกัน ตามทฤษฏีท่าทางจะดี แต่ปฏิบัติอาจออกมาผลอีกอย่าง เพราะยังมีปัจจัยอื่นๆที่ไม่อยู่ในทฤษฎี อาจารย์ผมเคยเล่าให้ฟังว่า มีอาจารย์เกษตรท่านหนึ่ง ไปลงทุนทำเกษตรโดยทำตามความรู้ทั้งหมดที่มีมา ผลคือเจ๊ง เพราะน้ำท่วม-*- แล้วถ้าอาจารย์เกษตรกรไม่ออกมาให้ความรู้ ก็มาบ่นกันอีกว่าเป็นอาจารย์เกษตรภาษาอะไร จากคุณ : ซามาโนสุเกะ - [ 25 ต.ค. 51 23:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตาม #2 และ #7 เนื่องจากผมได้วิจัยเรื่องทางเกษตรอยู่บ้าง จึงขออธิบายอย่างนี้ครับ ผู้วิจัยนั้นทำได้แค่งานตามเทคนิคและวิธีการทางวิชาการ ส่วนการนำไปใช้งานจริงนั้น จำเป็นต้องใช้ความร่วมมือจากเกษตรกรผู้ใช้ร่วมทดสอบและวัดผลอีกทีหนึ่ง ไม่ใช่ว่าต่างคนต่างทำ คนวิจัยก็ทำวิจัยไป ได้ผลมาเกษตรกรก็หยิบไปใช้เองดื้อๆ สุดท้ายก็โทษกันไปกันมา มันไม่ถูกต้อง ส่วนที่ว่า ทำไมทำยังไม่เสร็จแล้วถึงมาออกข่าวนั้น ส่วนหนึ่งก็เป็นเรื่องของงบประมาณ เรื่องชื่อเสียงของสถาบันหรือกลุ่มวิจัยด้วย เนื่องจากว่าผู้ออกทุนทำวิจัยก็ย่อมต้องการผลงานประกาศเป็นทางการ แต่ในการทดสอบใช้งานจริงหลังจากเสร็จการวิจัยนั้น อาจต้องใช้เวลานาน จึงอาจจะต้องใช้สื่อเป็นช่องทางในการประกาศผลสำเร็จในการวิจัย เพื่อให้เจ้าของทุนมีความเชื่อถือ และยอมมอบทุนให้ใช้ศึกษาต่อไป และรวมทั้งเป็นการประชาสัมพันธ์เพื่อหาเกษตรกรมาใช้งานทดสอบจริงด้วย อย่างทีรู้ๆ กันอยู่ว่าคนไทยหลายๆ คน ไม่ค่อยจะเชื่อถือผลงานวิจัยของไทยเองเท่าไรนัก (ทั้งๆ ที่ฝีมือไม่ได้ด้อยไปกว่าต่างชาติ) และบางครั้งรัฐก็ไม่สนับสนุนการนำไปใช้อีก สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เห็น เกิดอะไรขึ้นมา ผู้วิจัยก็รับกรรมโดนด่าไปเต็มๆ ชีวิตนักวจัยไทยมันแสนเศร้าครับ  T__T จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 00:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ | | เศร้าไงเหรอคับ โดนเด้งหรือว่าของบวิจัยคราวหน้าแล้วจะชวดอ่ะคับ -"- จากคุณ : Catwater (Catwater) - [ 26 ต.ค. 51 01:22:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 #9 ถามอย่างนั้นเหมือนไปหาเรื่องเขาเลยนะ ^ ^" คำตอบบางส่วนก็อยู่ในคหนั้นแล้วจะถามอะไรอีก จากคุณ : กระต่ายโลหิต - [ 26 ต.ค. 51 02:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าว บ้าป่าววิจัยมาอะไรห่วยซักอย่างชาวบ้านเจ้งเป็นเบือแต่ไม่โดนเด้งแถมขอทุนวิจัยต่อได้อีกเพราะสื่อเชื่อถือแล้วมันเดือดร้อนยังไงผมไม่เข้าใจ คนเอาไปทำเขาเดือดร้อนแต่ดันไปเข้าข้างคนไม่เดือดร้อนมันเพราะอะไรผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน (เพราะคุณอยากจะเป็นคนไม่เดือดร้อนหรือป่าว) จากคุณ : Catwater (Catwater) - [ 26 ต.ค. 51 02:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขออภัยด้วยที่งานวิจัยที่ผมร่วมมีทุนทำต่อและกำลังทดสอบผลการใช้งานกับเกษตรกรอยู่ เพราะฉะนั้นผมไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมาย แต่ที่ผมอยากบอกคือ คุณกล่าวหานักวิจัย ด่าว่าต่างๆ แต่เคยได้มาสัมผัสในวงการหรือไม่ การทำงานเหนื่อยแค่ไหน ทำมาแล้วคนไม่เอาไปใช้ บางครั้งคนเอาไปใช้ผิดๆ แล้วก็มาโทษคนทำ เงินทุนก็ไม่ค่อยมี การสนับสนุนภาครัฐหาได้ยากยิ่ง บอกตามตรง โครงการที่ผมร่วมอยู่นั่น ถ้าไม่ใช่ว่าหัวหน้าโครงการเป็นนักวิจัยชั้นนำก็คงไม่ได้งบมาทำง่ายๆ แล็บก็ต้องอยู่กันอย่างพอเพียง (ประชด) ต่อไป เรื่องที่ จขกท เอามาเป็นประเด็นนั้น ผมไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอย่างไร เพียงแต่คาดเดาเอาว่าคงจะมีคนตามน้ำมาช่วยด่ากันอย่างแน่นอน จึงอยากให้ทราบไว้ก่อนว่า การทำงานในวงการนี้มันเป็นอย่างไร ส่วนเรื่องที่ว่านักวิจัยจะมีการติดต่อกับเกษตรกรเพื่อทดสอบหรือเปล่า อันนี้ไม่ทราบได้ แต่ผมไม่ต้องการให้ด่วนสรุป แล้วด่าตามน้ำไป เพราะช่วงนี้กระแสตามน้ำมันแรงเหลือเกิน มีอยู่หลายกระทู้ทีเดียว จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 02:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อีกอย่างหนึ่ง งานวิจัยส่วนใหญ่ที่ออกมาในสื่อ มันคือจุดเริ่มต้นเฉยๆ ครับ ไม่ใช่จุดสุดท้ายที่จะออกมาในหน่วยตลาดได้ แค่เป็นจุดเริ่มต้นบอกว่า มันสำเร็จแล้วนะ ทำได้แล้วนะ แล้วก็ต้องปรับแต่งเพื่อให้ได้สเกลของธุรกิจกันอีกที ไม่ใช่ว่าออกมาแต่เริ่มแรก แล้วจะได้ทุกอย่างตามความต้องการของตลาด ส่วนสาเหตุที่ว่าทำไมต้องออกสื่อมาก่อนที่จะได้ตามตลาดนั้น ก็เป็นตามที่ผมกล่าวไว้แล้ว หน่วยงานส่วนมาก ถ้าไม่มี paper มาเคลมเยอะๆ (ซึ่งงานเชิง application หลายๆ อย่าง ส่ง paper ได้ลำบาก) ก็ต้องมีการเผยแพร่ออกสื่อ ถึงจะไว้ใจว่าทุนที่เขาให้มาได้ใช้จริง ได้ผลงานออกมาจริง ไม่ใช่เขียนแบๆ ขอเงินแล้วเขาจะให้มานะครับ เงินทองหายาก อยากให้ทุกคนช่วยทำความเข้าใจกันด้วย (เพราะแนวคิดแบบที่ว่า ทำวิจัยออกมา ทำตามแล้วไม่เห็นผล งานวิจัยขยะ ไม่ได้เรื่อง นี่แหละ ที่ทำให้นักวิจัยขาดการสนับสนุนอย่างรุนแรง) ตอน ป.ตรี ผมอยากทำโปรเจคต์เครื่องตรวจมะเร็งใจจะขาด แต่เจอคำพูด advisor ของผม ผมก็อึ้งไปเลย ท่านว่า ทำไปเขาก็ไม่สนใจ เขาไม่เชื่อถือเรา ต่อให้เราทำได้ เขาก็ไปใช้ของนอกอยู่ดี ซึ่งก็จริง จากที่ผมได้เห็นมา งานวิจัยของไทยดีๆ มีเยอะ ฝีมือคนไทยก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าต่างชาติ แต่สุดท้าย ผลงานของไทย คนไทยไม่เชื่อถือ ซะอย่างนั้น จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 02:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ไม่ใช่คนไทยไม่เชื่อถือหรอกครับ คนที่ไม่เชื่อถือ คือพวกที่ใช้ของดีอยู่เป็นประจำ ซื้อเทคโนโลยีอย่างเดียว เช่นadvisorคุณไงครับ ก็เรยไม่เคยคิดจะพัฒนา knowhowของตัวเอง ของบางอย่าง คนไทยทำเองได้จริงๆ ความรู้ก็มี แต่เวลาไปเสนอโครงการ พวกตัวเอ้ๆ ที่ชอบซื้อของนอก ของแพงๆนี้แหละตัวดีเรยละครับ คนที่ควรจะใช้ของคนไทยทำเองนี้ก่อนเพื่อน ก็คือพวกอาจารย์มหาลัยทั้งหลายนี้แหละครับ จากคุณ : alphaX - [ 26 ต.ค. 51 05:06:51 A:58.64.82.221 X: TicketID:186013 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องซื้อของทำเองในประเทศ ราคาถูกกว่า ฯลฯ ทำกันแล้วครับ และโดน โกงกันมาแล้วด้วย สมมติจะซื้อเครื่องจากเมืองนอกราคา 2 ล้าน มีศูนย์ ในเมืองไทยบอกบริษัทผมทำได้ๆ ราคา 1 ล้านเท่านั้น ก็หลงไปซื้อของเขา ท้ายที่สุดเครื่องก็ทำงานไม่ได้ ตั้งกลายเป็นขยะอยู่ในห้องแล็บ พอจะตาม เรื่องติดต่อกลับไป บริษัทก็บ่ายเบี่ยง โอ๊ย ตอนนี้ทีมบริหารชุดเก่า ช่างชุด เก่า ลาออกไปหมดแล้ว บริษัทเราไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น ตั้งแต่นั้นมาเขา ก็เลือกซื้อเครื่องมือจากเมืองนอกกันทั้งนั้นครับ จะมีไว้ใจได้ก็จากบริษัท ของคุณ Professor ประจำห้องหว้ากอแห่งนี้ครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 26 ต.ค. 51 07:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมนี่แหละตอนเรียนก็ไปช่วยอาจารย์เขาวิจัย เพราผมก็เรียนโทที่เกษตร ผมบอกคุณง่ายๆเลยนะ ฝรั่งเองที่เห็นเขา มีงานวิจัยที่ก่อให้เกิด impact ได้เนี้ย เขาก็เจ๊งเหมือนกันครับ เยอะกว่าเราด้วย สมมติว่าของเขา ลงทุน 1000 ล้านมันกลับมา 100 ก็เขาดีใจแล้วครับ size ของงบวิจัยต่างกันฟ้ากับเหว ที่ประสบความสำเร็จของนักวิจัยไทยก็มีให้เห็นนะครับ แต่ไม่มีคนพูดถึง มีเป็น พัรโปรเจคครับ ที่เห็นบางโครงการไม่ประสบความสำเร็จ เขาก็หาสาเหตุทำไม มันไม่ประสบความสำเร็จ งานวิจัย ไม่ใช่ มาม่า ทำแล้ว ปรุงสำเร็จ จากคุณ : moojiw - [ 26 ต.ค. 51 07:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 17 1.งานสบู่ดำ KU เขาวิจัยแล้ว ได้ผลแล้วว่า 1.1 ต้นทุนการผลิตน้ำมันจากสบู่ดำประมาณลิตรละ 60 บาท 1.2 ผลผลิตสบู่ดำจะมากสุดในปีแรก 1.3 สบู่ดำจะให้ผลผลิตดีในที่ที่มีระบบชลประทาน 2. ถ่านอัดแท่ง นั้น งานวิจัยยังไม่เคยเห็น แต่เคยเห็นเป็น report นานมาแล้ว กระบวนการผลิตไม่ได้ยุ่งยากซับซ้อนอะไร ผู้ผลิตสามารถทำกำไรได้ 2.1 ตลาดของถ่านอัดนี้ค่อนข้างจำกัด แต่ถ้าสามารถส่งออกได้ จะได้กำไร ที่เลี้ยงตัวได้ โดยเฉพาะ ตลาดตะวันออกกลาง ที่เขานำไปจุดกับเครื่องหอมในบ้าน และใช้ทุกวัน โดยเฉพาะ บ้านคนมีเงิน 2.2 วัตถุดิบของถ่านอัดคุณภาพดีคือกะลามะพร้าว ถ้าสามารถตั้งโรงงานอยู่ติดกับโรงงานทำกะทิกล่องแล้วละก้อ ต้นทุนท่านจะถูกมาก 3.พอลโอเนียนั้น มี report ว่าการเจริญเติมโตดีมาก ในพื้นที่สูงและมีปริมาณฝนมากกว่า 1,300 mm/ปี 3.1เป็นพืชที่ไม่ทนต่อแมลงท้องถิ่น  มีอยู่แปลงหนึ่ง ถูกแมลง กัดกินทุกต้นในพื้นที่ประมาณ 100 ไร่ 3.2 เนื้อไม้มีความหนาแน่นน้อยกว่า 0.8 g/cm3 มีน้ำหนักเบา ไม่เหมาะต่อการนำไปใช้ในงานก่อสร้าง หรืองานไม้อื่นๆ ยกเว้นงานประดิษฐ์ งานอดิเรก หรืองานแกะสลักที่ไม่ต้องการความแข็งแรง 3.3 ถ้าปลูกในพื้นที่แห้งแล้ง จะเติบโตช้ากว่าพืชท้องถิ่น เช่นต้นงิ้ว ต้นปอสา เป็นงานศึกษาของ กรมป่าไม้ครับ ทีนี้ งานเหล่านี้ มันเป็นสาเหตุอะไรที่ทำให้ชาวบ้านเจ๊ง ครับ ผมยังหาความเชื่อมโยงทำให้เจ๊งไม่เจอ หากจะมี ก็มีแต่ "คนขาย" หรือคนหูเบา ที่เชื่อคนขาย ซึ่งมากล่าวอ้างคำเท็จ แล้วหลงเชื่อ ไปซื้อ ต้นกล้า หรือเมล็ดพันธุ์ เขามาปลูก แล้วก็ขาดทุนไปเท่านั้นเอง หากได้อ่านรายงาน หรือ งานวิจัย ของ KU  และไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว จะคิดได้ว่า อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ การนำงานวิจัยไปต่อยอดนั้น จะต้องมีวิธีการคิด และกระบวการคิดที่ถูกต้อง ทั้งยังจะต้องใช้เหตุผลของการทำธุรกิจ เข้ามาประกอบด้วย การจะดันทุรัง งมงายไปกับข้อความชวนเชื่อนั้น ผลก็คือ เจ๊งงงงงงงง สถานเดียว ครั้นเมื่อเจ๊งงงงงงง   แล้ว จำต้องรับกรรมไปเอง อย่าเอาสีดำไปป้ายคนอื่น  มันบาป และเขลาเกินไป ถูกใจให้ give ไม่ถูกใจให้ teep ไม่ก้อแจ้งลบครับ จากคุณ : น้าพร - [ 26 ต.ค. 51 08:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แล้วประเภทใช้เงินหลวง แล้วเอาผลวิจัยให้เอกชนไปทำขายนี่ พอจะมีตัวอย่างไหมครับ ด้วยความนับถือ จากคุณ : ปป (prasit123) - [ 26 ต.ค. 51 08:58:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ที่ทำสำเร็จก็มีเยอะนะ อย่างฮิตที่คิดออกก็โปรตีนเกษตร กลุ่มผู้คิดค้นควรภูมิใจเยอะๆนะครับ ทำอะไรสำเร็จไม่ใช่ง่ายๆหรอก ทั้งธุรกิจและการวิจัย มีสัก10-20% มั้งที่ทำแล้วรอด ดังนั้นฝรั่งมันจึงไม่ซีเรียสเรื่องทำไม่สำเร็จ แต่มันจะทำวิจัยเยอะขึ้นเป็น1000% ความสำเร็จมันก็จะมากขึ้นไปด้วยเอง จากคุณ : หลับตา - [ 26 ต.ค. 51 09:28:35 A:58.64.65.224 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 20 #18 ประเภท matching fund ก็มีครับ และโครงการ IPUS ของ สกว ก็เน้นรูปแบบนี้ทั้งนั้น เพื่อเป็นบริการชุมชน จากคุณ : Practical x 2 - [ 26 ต.ค. 51 11:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 #14 อ่านแล้วมึนอะไรหรือเปล่าครับ ผมไม่ได้บอกว่า advisor ผมซื้อเทคโนโลยีมาใช้เลย ไปอ่านใหม่อีกรอบนะครับ ของหลายๆ อย่างทำกันเองได้ก็ทำกันเอง ที่ advisor ผมกล่าวไว้หมายถึง ถ้าจะทำเพื่อหวังให้หน่วยงานใหญ่ๆ มาใช้ มันยาก ไม่ค่อยมีใครเชื่อถือ ให้ปรับมาทำวิจัยเพื่อชาวบ้านทั่วไป ซึ่งเราจะนำไปให้เขาทดลองใช้ได้มากกว่า และมีโอกาสได้รับการเผยแพร่ได้มากกว่า #น้าพร ครับ ถูกใจผมครับ นักวิจัยเขามีหน้าที่วิจัย มีความรู้แค่เรื่องวิจัย ไม่ใช่นักการตลาด จะให้ทำวิจัยแล้วปล่อยงานให้ชาวบ้านทำแล้วรวยทุกรายก็เป็นไปไม่ได้ การที่เอามาทำแล้วเจ๊งก็ต้องมาิจารณาว่าเป็นเพราะฝ่ายไหน เพราะถ่ายทอดเทคโนโลยีไม่ดี หรือเพราะบริหารตลาดไม่เป็น ไม่ใช่มาโยนขี้ให้ผู้วิจัยอย่างเดียว เพราะฉะนั้น ผมขอสนับสนุนให้มีการตั้งโจทย์และร่วมกันทำงานจากทั้งฝ่ายวิจัยและฝ่ายนำไปใช้ เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 11:22:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อยากรู้.... ลองถามท่านวุฒิชัยดูสิ จากคุณ : *+*ข น ม ผิ ง ข้ า ง เ ต า*+* - [ 26 ต.ค. 51 11:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องปกติ ถ้าบริหารไม่เป็นก็เจ้งครับ เพราะองค์ประกอบอื่น มันเยอะกว่าที่เห็น จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 26 ต.ค. 51 12:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คนไทยชอบ ทำอะไรตามกันเยอะ พอมีคู่แข่งมากขึ้น ก็เจ๊ง จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 26 ต.ค. 51 12:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ฮิตตามกระแส โดย ไม่ศึกษาข้อมูลให้ดีก็เจ๊ง จากคุณ : ชื่อสมาชิก - [ 26 ต.ค. 51 12:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืมมม... จิงๆแล้วคนมีตังเวลาจะลงทุนอะไรเค้าก็คิดนะว่ามันจะได้จะเสือหรือป่าว งานที่เพิ่งออกมาจากแลปมันใหม่และเสี่ยงเกินไปที่จะไปลงทุนกะมันยังไงก็ต้องมีใครซักคนไปกล่อมหูให้เชื่อแหล่ะว่ามันเป็นไปได้ ถ้าคนมีเงินจะลงทุนเค้าไม่ไปหาเปเปอร์งานวิจัยมหาลัยเกษตรจุฬาฯอะไรกันหรอกทำหอไม่ดีเหรอได้กินชัวร์ๆทำไมต้องไปเสี่ยงกะงานวิจัยที่อ่านเองไม่รู้เรื่องด้วย ดังนั้นจะโทษว่าคนลงทุนก็รับผิดชอบเองก็คงไม่ได้ แล้วที่อาจารย์คุณ #21 บอกว่าให้ปรับงานวิจัยมาใช้กับคนทั่วไปให้เขาใช้ทดลองมันก็ยืนยันว่าคนทั่วไปเขาไม่ได้สนงานวิจัย แต่คุณเอางานวิจัยไปยัดให้เขาแล้วใช้เขาเป็นหนูทดลองในงานคุณเพื่อที่คุณจะได้หาข้อสรุปฉลาดๆออกมาว่าทำไมมันเจ้งแล้วก็ไปของบวิจัยมาแดกแล้วก็โยนขี้ให้คนทั่วไปมันเจ้งกันอีกต่อไป จากคุณ : Catwater (Catwater) - [ 26 ต.ค. 51 13:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 27 #26 คิดแบบนักธุรกิจกับคิดแบบนักวิจัย คุยกันลำบากครับ จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 14:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 #26 ตามหลักนักลงทุนคือผู้รับความเสี่ยง อยู่แล้วครับ งานวิจัยมีเป้าหมายเพื่อหาองค์ความรู้ใหม่ ภายใต้เงื่อนไขควบคุม และการประยุกต์ใช้่ ส่วนเิอาไปใช้แล้วขายได้ ขายออก ได้กำไรหรือเปล่า มันคนละเรื่อง ถ้างานวิจัยทำให้ได้กำไรดีจริง ทำไมโซนี่เจ๊งกับเบต้าแมกซ์ เป็นล้านๆ แล้วทำไม ผู้บริหารโซนี่ ถึุงยังโยนงบวิจัยเป็นสิบๆล้านลงไปยังแผนกที่ไม่สร้างกำไร? เพราะงานวิจัยคือการซื้อความรู้ ที่ "อาจ" นำไปใช้ทำกำไร ไม่ใช่ "ยืนยัน" ว่าจะได้กำไร อย่างถ้าตอนทำวิจัย น้ำมันลิตรละ 20 สบู่ทำกำไรได้ ตอนนี้น้ำมันแพงลิบลิ่ว ขาดทุน แล้วเจ๊ง นักวิจัยผิดหรือเปล่า? นักวิจัยไม่ใช่หมอดูที่จะรู้อนาคตนะ จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ 26 ต.ค. 51 15:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ถ้าจะทำให้ครบวงจรให้ได้กำไร ควรทำอย่างไร ปัญหานี้น่าจะมีนักการตลาดเข้า มาร่วมศึกษานะคะ จากคุณ : kekodes - [ 26 ต.ค. 51 15:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรียนคุณ คห 6 ใจเย็นๆนะครับ ผมอยากจะบอกว่า ความเห็นของคุณทำให้นักวิจัยเมืองไทยเสียกำลังใจมากๆ คงต้องอาศัยระยะเวลาเพื่อให้คนไทยเข้าใจธรรมชาติของงานวิจัยและบทบาทของตัวเอง คุณคิดในแง่ของผู้ลงทุนนั้นดีแล้วครับ ถ้าคุณไม่ลงทุน คุณก็ไม่เสียอะไร และแน่นอนไม่ได้อะไร แต่ในขณะที่ผลงานวิจัยออกมาแล้วนั้น ผู้วิจัยได้ลงทุน ลงแรงไปแล้ว โดยที่เขาก็คาดแล้วว่ามันมีความสำเร็จในระดับหนึ่ง ถ้าผู้รับไปทำต่อ เจ๊ง นักวิจัยก็แย่เหมือนกันครับ เพราะงานของตัวเองไม่เป็นที่ยอมรับ จะเห็นได้ว่าแค่เริ่มลงมือทำวิจัย นักวิจัยก็เสี่ยงต่อการถูกด่าอยู่แล้วครับ ไม่ว่าผลจะออกมา สำเร็จในระดับไหน ยิ่งแย่ใหญ่ถ้าไม่สำเร็จเลย (ซึ่งส่วนใหญ่เป็นแบบนั้น) แต่อย่างน้อยเขาก็ได้ทำงานสร้างโอกาสให้มันเกิดขึ้นแล้ว ในขณะที่ผู้ลงทุน รอดูผลงานวิจัย ถ้าแน้วโน้มไม่ดี ก็ยังมีโอกาสเปลี่ยนใจเอาเงินไปทำหอ ยังไงก็ได้ประโยชน์ แต่ผู้วิจัยนั้นรับความเสี่ยงไปแล้วเต็มๆ มองมุมไหน ผู้ลงทุนก็ได้เปรียบในเกมนี้อยู่แล้ว จะดีกว่าไหม ถ้าจะเข้ามาช่วยคิดช่วยแก้ปัญหา นี่กะเอาเงินมาลงแล้วให้ทำทั้งผลงงาน สินค้า ทั้งแผนธุรกิจ การตลาด มันเอาเปรียบกันไปหน่อยมั๊ยครับ เงินเดือนนักวิจัยก็ไม่ได้มากอะไรเลย นักวิจัยหลายๆคนก็มีตังค์นะครับ เอาเงินไปสอนพิเศษ ทำหอ ทำธุรกิจก็ได้ แต่ที่เค้ามาทำวิจัยก็เพราะประเทศเราตามหลังคนอื่นเยอะแล้ว พวกเค้าแค่อยากสร้างโอกาสใหม่ๆ ให้เกิดงานใหม่ๆ เผื่เราจะลืมตาอ้าปากกันได้บ้าง แต่ไม่ได้หมายความว่าทำร้อยจะสำเร็จร้อย ยังต้องการให้ผู้คนที่มีความถนัดทางธุรกิจ การค้าขาย เข้ามาช่วยกันสร้าง ไม่ใช่อะไรๆ ก็กะให้ทำให้หมด ถ้าคุณเป็นนักธุรกิจที่เก่ง ก็เข้ามาพิสูจน์ความสามารถ ช่วยกันทำสิครับ เอาแค่คุณช่วยวางแผนธุรกิจ ให้มันขายได้ ได้กำไรพออยู่ได้ เอาแค่นี้แหละ ไม่ต้องทำผลงงานวิจัยหรอก ถ้าทำได้แล้วค่อยมาเรียนรู้การทำวิจัยเพิ่ม แล้วจะได้สัมผัสว่า ปริมาณงานมันมีขนาดไหน อย่าคิดแต่จะเอาฝ่ายเดียว พอไม่ได้สมใจก็มาด่า เข้ามาช่วยกันสิครับ จากคุณ : Onunu (tripplebond) - [ 26 ต.ค. 51 16:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 งง  ลงทุนแล้วรวย  กับลงทุนแล้วเจ๊ง  มันเกี่ยวข้องอะไรกับอาจารย์เกษตรด้วย จะรวยหรือจะเจ๊ง มันมีปัจจัยมากมาย   ความรู้หรือเทคโนโลยีชั้นยอด  ไม่ใช่เครื่องรับประกันความสำเร็จในทางธุรกิจ จากคุณ : jedi-jaidee - [ 26 ต.ค. 51 17:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้วววว ทำให้ครบวงจรให้ขายได้นี่ยิ่งควายใหญ่เลยนะ ทีนี้พอทำมาแล้วเจ้งนี่เพราะไอ่นักการตลาดไม่ดีเลย ลงมันเต็มๆหลบไปไหนไม่ได้เลยนะ ปัญหาคือนักวิจัยไม่ได้วิจัยเพื่อทำงานที่รัฐหรือหน่วยงานอะไรต้องการ ถ้าวิจัยลดฝุ่นในการเผาถ่านหินไรเงี้ยโรงไฟฟ้าก็อาจจะเอาไปใช้ได้ หรือวิจัยทีวีอะไรงี้บริษัทอีเล็คทรอนิคก็สนับสนุน แต่งานวิจัยที่ไม่มีใครใช้ไม่มีใครต้องการน่ะมันต้องตั้งตัวเป็นผู้ชี้นำสังคมคอยบงการชี้นำถูกผิดให้คนอื่นแล้วก็เอาผลงานไปแย่งทุนกัน งานวิจัยมันถึงออกมาเป็นขยะเพราะพวกนักวิจัยมันก็จะพยายามทำตัวเป็นผู้ชี้นำสังคมให้มีคนใช้งานมันมันจะได้ไปแย่งทุนมาได้ มันไม่ได้วิจัยแก้ปัญหาตอบรับความต้องการสังคมอะไรตรงไหนดีไม่ดียัดเยียดปัญหาตัวเองให้สังคมรับไปอีก จะให้มันเลิกวิจัยไปทำไร่อย่างจอร์สโซรอสที่เลิกเรียนเศรษฐศาสตร์หรือบิลเกตที่เลิกเรียนคอมอะไรนั่นมันก็กลัวว่าน้ำจะท่วมไร่มันมันก็เลยเลือกจะหลอกใช้คนทั่วไปทำไร่ให้มันแล้วก็ให้มันน้ำท่วมเจ้งไปมันจะได้เขียนรายงานวิเคราะห์ความเจ้งไปขอทุนมาแดกต่อ... โห... นี่ถ้ามีฝ่ายการตลาดในทีมวิจัยอีกนี่เขียนรายงานง่ายเลยนะ 5555 แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 51 18:04:05 จากคุณ : Catwater (Catwater) - [ 26 ต.ค. 51 17:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 #32 นักวิจัยประเภททำสั่วๆ ทำตามกระแสไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้จริงจัง อันนี้มีอยู่ครับ แต่คุณจะมาเหมาว่านักวิจัยทุกคนเป็นประเภทนั้นหมดก็เกินไป คิดอคติเหมารวมแบบนี้ นักวิจัยที่มีความตั้งใจจะเอากำลังใจที่ไหนไปทำ ถ้าทุกคนคิดกันแบบนี้ เมื่อไหร่งานวิจัยที่ออกมาจะมีคนเอาไปใช้ ในเมื่อมัวแต่คิดว่ามันเป็นขยะ ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาวิจัยมาอย่างไร ตั้งใจทำงานมากน้อยขนาดไหน เขาเอาโจทย์มาจากไหน ตอบโจทย์อะไร อยู่ีดีๆ เห็นงานออกมา ตัวเองไม่สนใจ ก็ออกมาบอกเลยว่า งานขยะ ตลกดีนะครับ   จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 26 ต.ค. 51 19:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ผมว่าคุณแมวน้ำหลงประเด็นแล้วหละ ปัญหาของ จขกท ไม่ใช่ปัญหาที่ว่านักวิจัยไม่ได้วิจัยเพื่อทำงานที่รัฐหรือหน่วยงานต้องการ เพราะที่จขกท เค้ายกตัวอย่างมา ก็เป็นงานวิจัยประยุกต์ และคิดว่ามีหน่วยงานหลายหน่วยศึกษาเหมือนกัน ไม่ใช่งานขึ้นหิ้ง สามารถนำไปใช้ได้จริงตั้งแต่ระดับล่างเลย สบู่ดำ, ถ่านอัดแท่ง, พาวโลเนีย ถ้าวันหนึ่งจำเป็น เราก็ต้องใช้มัน ถามว่า ถ้าน้ำมันแพง น้ำมันปาล์มที่ทำไบโอดีเซลไม่เพียงพอ มีสบู่ดำมาช่วย ลดการนำเข้าน้ำมันซักส่วนหนึ่ง ดีมั๊ยครับ จะใช้มั๊ยครับ ถ้าทำให้การปลูกสบู่ดำเป็นธุรกิจได้ ก็จะเกิดอาชีพใหม่ ทำไร่สบู่ดำ ซึ่งจะทำให้เกิดอาชีพที่ต้องรับรองธุรกิจนี้ขึ้นมาอีก ชาวบ้านก็มีช่องทางทำกินเพิ่มขึ้น ถ้าทำได้เอามั๊ยครับ แล้วปัญหามันคืออะไรละครับ ถ้า อ. เกษตรเค้ามีงานวิจัยการปลูกสบู่ดำจนถึงขั้นที่ปลูกได้จริง ปัญหามันคือ ปลูกแล้วขายไม่ได้ ดีมานด์ ซัฟฟลาย ไม่สมดุล นะตอนนี้ แล้วจะแก้ยังไง ตอบไม่รู้ แต่ป้องกันได้ โดยต้องมีคนศึกษาแผนธุรกิจก่อน เพราะถ้าแผนธุรกิจบอกว่าตลาดมันยังไม่โต ยังไม่มา เราก็จะได้ยังไม่ต้องลงทุน ก็ไม่มีใครเจ๊ง เก็บเทคโนโลยีไว้รอโอกาสที่เหมาะ ตอนนี้ เรามีเทคโนโลยีจากงานวิจัยแล้ว จะทำยังไงให้มันเป็นธุรกิจ เป็นอาชีพ ซึ่งส่วนนี้จำเป็นต้องมีคนที่มาศึกษาแผนธุรกิจ รวมทั้งมูลค่าตลาดอย่างจริงจัง ก่อนที่จะทำจริง ซึ่งก็ต้องการคนที่เป็นมืออาชีพเหมือนกัน อาจารย์นักวิจัย หมกมุ่นกับงานทางเทคนิคแล้วจะให้ต้องทำแผนธุรกิจด้วย มันควรเป็นหน้าที่หลักของนักวิทยาศาสตร์หรืออาจารย์หรอครับ จาก คห 32 "โอ้วววว ทำให้ครบวงจรให้ขายได้นี่ยิ่งควายใหญ่เลยนะ ทีนี้พอทำมาแล้วเจ้งนี่เพราะไอ่นักการตลาดไม่ดีเลย ลงมันเต็มๆหลบไปไหนไม่ได้เลยนะ" ผมไม่ได้บอกว่าให้มาขาย แค่อยากให้ลองเข้ามาช่วยทำแผนธุรกิจศึกษาดูก่อนว่ามันเป็นไปได้แค่ไหน ถ้าทำแผนในกระดาษแล้วคุณตอบได้ว่าไม่รอด เราก็ไม่ต้องทำ ชาวบ้านก็ไม่เจ๊ง ไม่เห็นจะเดือดร้อนใครเลย เทคโนโลยี ความรู้เก็บไว้ได้ครับ รอโอกาสที่เหมาะสม จาก คห 32 "ปัญหาคือนักวิจัยไม่ได้วิจัยเพื่อทำงานที่รัฐหรือหน่วยงานอะไรต้องการ ถ้าวิจัยลดฝุ่นในการเผาถ่านหินไรเงี้ยโรงไฟฟ้าก็อาจจะเอาไปใช้ได้ หรือวิจัยทีวีอะไรงี้บริษัทอีเล็คทรอนิคก็สนับสนุน แต่งานวิจัยที่ไม่มีใครใช้ไม่มีใครต้องการน่ะมันต้องตั้งตัวเป็นผู้ชี้นำสังคมคอยบงการชี้นำถูกผิดให้คนอื่นแล้วก็เอาผลงานไปแย่งทุนกัน งานวิจัยมันถึงออกมาเป็นขยะเพราะพวกนักวิจัยมันก็จะพยายามทำตัวเป็นผู้ชี้นำสังคมให้มีคนใช้งานมันมันจะได้ไปแย่งทุนมาได้ มันไม่ได้วิจัยแก้ปัญหาตอบรับความต้องการสังคมอะไรตรงไหนดีไม่ดียัดเยียดปัญหาตัวเองให้สังคมรับไปอีก จะให้มันเลิกวิจัยไปทำไร่อย่างจอร์สโซรอสที่เลิกเรียนเศรษฐศาสตร์หรือบิลเกตที่เลิกเรียนคอมอะไรนั่นมันก็กลัวว่าน้ำจะท่วมไร่มันมันก็เลยเลือกจะหลอกใช้คนทั่วไปทำไร่ให้มันแล้วก็ให้มันน้ำท่วมเจ้งไปมันจะได้เขียนรายงานวิเคราะห์ความเจ้งไปขอทุนมาแดกต่อ" ปัญหาส่วนนี้มันควรเป็นปัญหาตั้งแต่ตอนขอทุนมาทำวิจัยแล้ว ถ้าไม่มีหน่วยงานต้องการผลวิจัยในเรื่องนั้น ใครจะให้ทุนมาทำ การที่ได้ทุนมาทำ อย่างน้อยแสดงว่ามีคนสนใจ แต่ปัญหาของกระทู้นี้ เกิดในขั้นตอนที่จะนำงานวิจัยมาใช้งาน ไม่เกี่ยวกันโดยตรง อย่าเอาเรื่องอื่นมาปนกัน และเรื่องที่ทำก็ใช้งานได้จริง เช่นปลูกสบู่ดำ ทำให้ได้น้ำมันไบโอดีเซล มันจบในบริบทของงานวิจัยแล้วครับ เพียงแต่เรื่องธุรกิจมันพึ่งเริ่ม ส่วนเรื่องเขียนไปขอทุนมาแดกต่อ ก็ต้องยอมรับว่ามีอยู่จริง แต่ถามว่าสำหรับปัญหาของ จขกท ในกระทู้นี้ จะเข้าเงื่อนไขนี้หรือเปล่าครับ ยังไม่มีหลักฐานอะไรเลย งานของเค้าก็ยังไม่ได้เห็น แล้วคุณมาวิจารณ์แบบนี้ คนที่กำลังทำดี เสียกำลังใจนะครับ ถ้า อาจารย์คนนี้ทำงานวิจัยเสร็จ ไม่เอามาเผยแพร่ คนก็หาว่าทำงานขึ้นหิ้ง พอเอามาเผยแพร่ (ซึ่งก็จบบทบาทแล้วส่วนหนึ่ง) ทำได้จริง แต่ขายไม่ได้ ก็ถูกด่าอีก แบบนี้โดนทึ้งขึ้นทั้งล่อง แล้วใครจะไปมีกำลังใจ เปิดกว้างหน่อยครับ คุณลองทำงานวิจัยซักเรื่อง เอาแบบให้ใช้ได้จริงนะ แล้วลองเขียนแผนธุรกิจด้วย คุณจะได้เห็นภาพมากขึ้นว่าขั้นตอนต่างๆมันเป็นยังไง แล้วแต่ละตอนมันควรมีใครมาร่วมด้วย โลกจะได้กว้างขึ้น ลองไปเดินงานนวัตรกรรม ที่ไบเทคดู จากคุณ : Onunu (tripplebond) - [ 26 ต.ค. 51 20:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 35 บอกไว้ก่อนว่าอ่านไม่หมด... แต่ส่วนตัว  ไม่เชื่อของฝีมือคนไทยเหมือนกัน เจอมาเยอะ ของดีๆ ก็คงมีอยู่ แต่น้อย บ้านเรา อ่อนมากๆ เรื่อง R&D มัวให้ความสำคัญกับเรื่องอื่นๆ ทั้งที่ตามหลักการตลาดแล้ว สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณภาพของ product จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) - [ 26 ต.ค. 51 21:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 26 ต.ค. 51 23:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ... เข้ามาดูด้วยคน จากคุณ : _K_F_C_ - [ 27 ต.ค. 51 01:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ผลิตแต่ไม่ดูตลาด  ไม่ต้องเป็นแค่งานวิจัยพวกนี้หรอก แค่พืชผล หรือ สินค้าทั่วไป ก็มีปัญหากันแล้ว มันเป็นปัญหาที่ต้องแก้จากทางฝ่ายคนที่ผลิตมากกว่านะ  เขาต้องวางตลาด ต้องดำเนินธุรกิจซิ ถ้าโทษแบบนี้ ต่อไปก็ต้องโทษไปยันระบบการศึกษาว่า  มาเรียนแล้ว ทำไมออกไปไม่ได้งาน ก็เพราะโรงเรียนเขาเป็นที่ให้ความรู้ไปประกอบอาชีพ แต่ไม่ได้เป็นที่สรรหางานให้ งานวิจัยก็เหมือนกัน มันเป็นแหล่งความรู้และแนวทางอีกด้านหนึ่งให้ไปประกอบเฉยๆ ไม่ใช่ว่า ความรู้นี้ต้องแปรเป็นเงิน จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 27 ต.ค. 51 06:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ที่จริงผมแอนเห็นด้วยเล็กๆนะว่างานวิจัยบางอย่างไม่น่าเอามาใช้หาเงินได้  แต่พอมาคิดอีกทีก็เป็นเพราะเราเองนี่หว่าที่มองในมุมของธุระกิจไม่เป็น   ดังนั้นผมคิดว่างานวิจัยก็เป็นแนวทางสำหรับการเริ่มต้นการพัฒนาที่ดีนะครับ  ขึ้นกับคนที่นำไปใช้มากกว่า  ว่ารู้จักพัฒนาต่อยอดได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าไปโน้มน้าวชาวบ้านโดยบอกแต่ข้อดี  ไม่บอกผลกระทบอืนๆเนี่ยก็ไม่มีไรจะพูดเหมือนกัน จากคุณ : น้องยุ้ยงัย - [ 27 ต.ค. 51 21:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สินค้าเทคโนโลยีส่วนมาก ถ้าจะทำเองให้ได้คุณภาพใกล้เคียงกัน ของไทยต้องแพงกว่าของนอก หลายเท่าตัวครับ เหตุผลก็คือ economic scale ต้นทุนด้าน R&D สูงมาก ทั้งในส่วนของคน และวัสดุบางตัวที่ต้องนำเข้า แต่ใครจะยอมรับความจริงข้อนี้ เสนอสินค้าให้ลูกค้า รับรองของไทย ราคาเกินฝรั่งหมดแน่ๆ ถ้าจะให้สู้ได้ ก็ต้องลดอะไรบางอย่างลงไป ที่จริงถ้ารัฐบาลช่วย make up ในส่วนต่างตรงนี้ เช่น ให้ราคาของไทยสูงกว่าของนอกได้ ซํก 10% แต่ spec เดียวกัน สามารถชนะการประกวดราคาได้คงจะดี แต่คงเป็นฝันกลางวันของคนพัฒนาต่อไป เคยติดต่อขายสินค้าตัวหนึ่งให้ บ.ญี่ปุ่น เป็นสินค้าฝรั่ง   ญี่ปุ่นขอสินค้า demo ก่อน และบอกว่า ถ้าเป็น สินค้าของบริษัทญี่ปุ่น จะซื้อเลย ไม่ลีลา ได้ยินงี้ น้ำตาไหลเลย   คิดว่าทำไม คนไทย จึงกีดกันสินค้าของคนไทยด้วยกัน แทนที่จะส่งเสริม แต่ญี่ปุ่น อุดหนุนสินค้าประเทศตัวเองโดยไม่คิด (อาจจะเป็นวัฒนธรรมความเชื่อของเค้าว่า สินค้าญี่ปุ่นดีสุด แล้วก็ได้) ส่วนงานวิจัย ที่เอามาใช้ประโยชน์จริงๆ ก็เห็นมีอยู่หลายอัน ที่ work ส่วนมาก ก็เอามาทำขายในรูปบริษัท งานวิจัยที่ให้แต่ข้อมูล ไม่มี pilot project นี่ ชาวบ้านเจ้งกันเยอะ จากคุณ : Professor - [ 28 ต.ค. 51 23:35:02 ]