ความคิดเห็นที่ 1 เคยเรียนดาว้องก์ อ.ปิงครับ เค้าสอนดีนะครับ สนุก หาเรื่องมาเล่าได้เรื่อยๆ ผมว่าอีกอย่างที่ ทำให้การเรียนแบบนี้ได้ผลคงเป็นเพราะว่า เปลี่ยนบรรกาศของสถานที่เรียนด้วยครับ แถมมีเพื่อนๆต่างๆโรงเรียนอีก เลยลด% ความน่าเบื่อลงไปได้อีก จากคุณ : 76 (KuMp) - [ 11 พ.ย. 51 15:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ.ที่โรงเรียนกวดวิชา เขาสอนได้สนุกมากค่ะ.. ทำเรื่องยาก-ยาก มาให้เข้าใจได้ง่าย-ง่าย เหมือนกับสรุปเนื้อหาให้เรา..นะ จากคุณ : primjang - [ 11 พ.ย. 51 15:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบสนองดีกว่าอยู่แล้ว คุณจ่ายมาเราก็จัดให้ แตกต่างกับโรงเรียนเห็นๆ อีกอย่างก็คือ สามารถตอบโจทย์สำหรับเด็กๆได้ตรงกว่าในโรงเรียน ลองถ้าตัวเองครับ ทุกวันนี้เราเรียนสายสามัญ ม ปลายไปเพื่ออะไร เอาความรู้มาเลี้ยงชีพเหรอ  เปล่าเลย ทุกวันนี้ เรียนกันเพื่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัยครับ โจทย์ของเด็กคือ สอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่โจทย์ของผู้ใหญ่ทั้งหลายคือ เอาความรู้ไปใช้งาน แค่นี้หลักสูตรมันก็ไม่ตอบโจทย์เด็กอยู่แล้ว ปล หยิบหนังสือ ฟิสิกส์ ม ปลาย มาอ่านอีกที ดันอ่านไม่รู้เรื่องซะงั้น ไม่รู้ว่ามันจะสื่ออะไรให้เด็กเข้าใจ....แล้วตอนที่เรียน เราเรียนผ่านมาได้ไงฟะ จากคุณ : ginosty - [ 11 พ.ย. 51 16:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีโรงเรียนกวดวิชา ที่สอนวิชาที่ไม่ใช้ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยไหมครับ จากคุณ : ksk - [ 11 พ.ย. 51 16:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สมัยผมเรียน ผมว่าหนังสือของหลักสูตรไม่เวิร์คครับ จะคาดหวังให้เด็กอ่านหนังสือบางๆ รูปประกอบ แล้วซาโตริ เข้าใจหลักฟิสิกส์หรือคณิตศาสตร์นี่มันเป็นไปไม่ได้ จำได้ว่าช่วง ม ปลาย อ่านแต่หนังสือชีวะของ Hi-ED คณิตศาสตร์ อ สมัย ฟิสิกส์ อ. ช่วง ส่วนหนังสือของหลักสูตรก็กองทิ้งไว้ #3 ผมยังคาใจอยู่ สายสามัญนี่ความรู้ ม ปลาย มันเอามาใช้ได้จริงเหรอ? ทั้งคณิต เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ มันไม่ได้อยู่ในระดับใช้งานจริง(คือประกอบวิชาชีพ)ได้เลย มันเป็นฐานสำหรับเรียนต่ออุดมศึกษาทั้งสิ้น ใครหลงทางกันแน่ เด็ก หรือ ผู้ใหญ่ที่จัดหลักสูตร? จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ 11 พ.ย. 51 16:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 #4 ถ้า อ ksk นิยามว่าโรงเรียนกวดวิชาคือโรงเรียนที่สอนวิชาเตรียมเอนท์ มันก็ตอบคำถามไปแล้วละครับ แต่ถ้านิยามว่ามันคือสถานที่สอนวิชาต่างๆ แต่ไม่ได้อยู่ในโรงเรียน ผมคิดว่ามีเยอะเลย จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ 11 พ.ย. 51 16:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในเมื่อมันเป็นงี้ ผมเสนอไอเดียโรงเรียนแบบใหม่ครับ คล้ายๆ รามฯ หรือ ม.สุโขทัย โรงเรียน มีหน้าที่ที่ไม่เหมือนชื่ออีกต่อไป คือ อาจเป็นองค์กรเพื่อวัดระดับความรู้เด็ก เอาง่ายๆ เพื่อสอบความรู้อย่างเดียว ไม่ต้องมาเรียน คุณจะเรียนยังไงก็เชิญ แต่ ทางโรงเีรียนจะมี Virtual Community บนอินเตอร์เน็ทไว้ให้นักเรียนที่สังกัดเดียวกันได้รวมกลุ่มกันได้ คุยกันได้ หรือนัดกันไปเล่นกีฬา หรือติววิชา ฯลฯ มีกิจกรรมออนไลน์ของการวัดระดับการศึกษา และเพื่อให้มีความสัมพันธ์กันระหว่างนักเรียนในระดับหนึ่ง (ไม่ใช่ไม่รู้จักกันเลย ตัวใครตัวมัน) และเพื่อให้เรียนแต่ละเรื่องไปพร้อมๆ กันทั้งกลุ่ม โรงเรียนจะมีแล็บวิชาต่างๆ เช่น ฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา พร้อมอาจารย์สาขานั้นๆ ที่จะอำนวยความสะดวกให้นักเรียนที่จะนัดกันมาทำแล็บหลังจากไปเรียนมาจากข้างนอกแล้ว เช่น แล็บฟิสิกส์ มีวันจันทร์ แล็บเคมีวันพุธ ฯลฯ ใครใคร่รู้ก็มาดู ใครไม่สนใจก็เชิญ ใครอยากทดลองที่บ้านก็เชิญศึกษาภัณท์ ซื้อมาเล่นกันเองเลย เครื่องแก้ว สารเคมี ราคาเดี๋ยวนี้ถูกมาก ผมยังซื้อมาเล่น(และทำงาน)ได้ในราคารวมไม่ถึงพัน ได้ของเพียบ มีคู่มือการทดลองอย่างละเอียด และอธิบายหลักการ รวมถึงผลที่เกิด มีภาพประกอบชัดเจนทุกขั้นตอน ไม่ใช่เขียนแบบกั๊กไว้บอกครึ่งๆ กลางๆ อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ โรงเรียนมีห้องสมุดพร้อม ให้มาศึกษาตำรา หรือใช้อินเตอร์เน็ทได้  มีอาจารย์ประจำจำนวนหนึ่งเพื่อให้คำปรึกษาได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะมากับตัว หรือมาทางออนไลน์ การเรียนหลักให้เด็กไปหา OutSource เอาเอง ทางโรงเรียนจะแนะนำสถานที่ให้ ว่ามีที่ใดบ้าง ราคาเท่าไร อยู่ที่ไหน เด็กสะดวกที่จะไปหรือไม่ ฯลฯ ซึ่งก็คือโรงเรียนกวดวิชาอย่างทุกวันนี้ เมื่อถึงเวลาสอบ โรงเรียนเพียงกำหนดวันให้เด็กเข้ามาสอบ และวัดผลเท่านั้น  การเรียนให้ไปหาเอาเอง ไม่ต้องมามั่วสุมดูดบุหรี่ในห้องน้ำ ไม่ต้องมีเครื่องแบบให้ตีกันบ่อยๆ  รถไม่ติด ไม่ต้องออกมาเรียนเวลาเดียวกันทุกวัน ทุกโรงเรียน โรงเรียนเพียงกำหนดวัตถุประสงค์ และขอบเขตความรู้ที่นักเรียนต้องรู้ นักเรียนมีหน้าที่ไปหาความรู้ใ่ส่หัว และรู้วิชาตามวัตถุประสงค์การศึกษาในหัวข้อที่กำหนด ถ้าทำได้แบบนี้ จะเป็น Child Center เต็มตัวแน่นอน แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 17:43:48 จากคุณ : NaCl - [ 11 พ.ย. 51 17:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าเป็นเพราะมุมมอง ที่ต่างกันครับ โรงเรียนกวดวิชา มอง นักเรียนเป็นลูกค้า เป็นผู้มีบุญคุณกับโรงเรียน ส่วนโรงเรียนธรรมดา มองนักเรียนเป็นหน้าที่ นักเรียนเป็นหนี้บุญคุณโรงเรียน ผมไม่รู้ว่าอย่างไหนเป็นเรื่องถูกต้อง และถูกคุณธรรม และผมเคารพครูของผมทุกท่าน แต่ถ้าจะให้ เด็กเป็นศูนย์กลาง กระทรวงศึกษา คงต้องยอมเลิกความคิดว่า ครู ต้องเป็นผู้มีพระคุณ ไม่ว่าครูคนนั้นจะทำตัวอย่างไรก็ตาม แล้วให้เด็กรู้สึกว่าครูท่านไหน คือผู้มีพระคุณแก่เขา จากสิ่งที่เขาได้รับจากครูของเขาจริงๆ ท่านผู้ใหญ่ ทำลายปราการ ในหัวใจตัวเองตรงนี้ ไหวไหมล่ะครับ จากคุณ : รวมพล คนธรรมดา - [ 11 พ.ย. 51 17:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ต้องอะไรมากขอแค่...ในโรงเรียนปกติให้ผมเลือกเรียนตามวิชาที่ต้องการเรียนจริงๆได้ก็พอ อยากเป็นโปรแกรมเมอร์,วิศวคอม แต่ต้องเรียน ไทย สังคม ชีวะ สุขศึกษา ฯลฯ ไม่เรียนเกรดตก -> GPA,GPAX แย่ -> เอนท์ไม่ได้ :) จากคุณ : atthaphong - [ 11 พ.ย. 51 18:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมอ่านสารคดีเล่มล่าสุดเหมือนจขกท. เปิดผ่านๆเพราะอ่านในร้านหนังสือ แต่ก็รู้สึกว่านิตยสารสารคดีสรุป วิจารณ์ข้อมูลที่มีในมือได้ดีมากๆ สังคมไทยปัจจุบัน เด็กนักเรียนเรียนหนังสือเพื่อสอบครับ (ลองกลับไปถามลูกที่บ้านก็ได้ครับ คุณลูกครับ GAT PAT คืออะไร ลูกจะสอบอะไรมากมายนักหนา พ่อไม่เข้าใจ!!?) ตราบใดที่เราเรียนหนังสือไปเพื่อสอบ ไม่ได้เรียนเพื่อเอาไปใช้ ธุรกิจโรงเรียนกวดวิชาก็คงมีแต่รุ่งเรืองขึ้น ขณะที่การเรียนการสอนในโรงเรียนล้าหลังลง เนื่องจากขาดแรงจูงใจในหลายๆประการ จากคุณ : Cryptomnesia - [ 11 พ.ย. 51 19:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เนี่ย สอนให้น่าสนใจต้องแบบนี้เลย รับรอง เด็กได้ A วิชาภาษาอังกฤษยกห้องชัวร์ จากคุณ : NaCl - [ 11 พ.ย. 51 19:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อะ อมยิ้มหุบปากไม่ขึ้นเหยอ ??? http://www.youtube.com/watch?v=Q23sodJ0SIg&feature=related จากคุณ : NaCl - [ 11 พ.ย. 51 19:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วาชาสายสามัญ ม.ปลาย มันเอาไปทำอะไรได้บ้าง นอกจากสอบเข้ามหาวิทยาลัย???? แล้วพวกอาจารย์มัธยม พวกป้าๆลุงๆในกระทรวง ก็มาด่าแต่เด็กกัน ว่าเอาแต่เรียนเพื่อเก็งข้อสอบ แล้วก็เอามาโอ่ มาสะใจ เวลาออกข้อสอบ หนีการเก็งของโรงเรียนกวดวิชาได้ ยิ่งเด็กทำข้อสอบไม่ได้ ฉันยิ่งสะใจ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 51 19:42:43 จากคุณ : Sial - [ 11 พ.ย. 51 19:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ถูกต้องนะครับ วงจรนี้ใครเริ่ม? จากคุณ : Cryptomnesia - [ 11 พ.ย. 51 20:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามที่ผมเข้าใจนี่ การเรียนการสอนในระดับมัธยมนี่ไม่ได้สอนไว้ให้ไปประกอบอาชีพได้อยู่แล้วไม่ใช่หรอครับ? อันนี้คือตามความเป็นจริงนะครับ มันเหมือนเป็นฟอร์มอยู่แล้วว่าจบมัธยมแล้วต่อมหาลัย หรือศึกษาต่อตามสถานวิชาชีพต่างๆ ฟอร์มนี้ไม่ได้ถูกกำหนดไว้อย่างเป็นลายลักษณ์อักษร เชื่อทุกคนรู้ดีแก่ใจอยู่แล้ว และคนที่ไม่ทำตามฟอร์มนี้(อาจเป็นความสามารถพิเศษ ไม่มีโอกาส ไม่อยากทำตาม หรือรู้ทางดำรงชีพอยู่แล้ว) ก็คงรู้ฟอร์มนี้กันทุกคน เพราะฉะนั้น ความรที่ไดู้้จากระดับที่ถูกคาดหวังว่าผู้เรียนจะต้องไปเรียนต่อระดับที่สูงขึ้นไปเนี่ย ถ้าจะเป็นความรู้ที่ครึ่งๆกลางๆ ก็คงไม่ขัดกับฟอร์ม ไม่ขัดกับสิ่งที่คนทุกคนรับรู้และคิดคาดว่าจะเป็นอย่างนั้น ส่วนประเด็นที่ว่า"การศึกษาระดับมัธยมศึกษาควรที่จะสอนวิชาเพื่อให้นำไปใช้ในชีวิตประจำวัน(คำนี้หลากหลายมากครับ จริงๆแล้วเรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะ เลข กาพย์กลอนอะไรเนี่ย เรียนจากไหนก็แล้วแต่เหอะ โรงเรียน หรือกวดวิชาก็ได้ ก็พอที่จะเอาไปอธิบายปรากฎการณ์บางอย่าง สิ่งต่างๆในธรรมชาติ และยังสามารถสร้างสิ่งประดิษฐ์ง่ายๆได้ด้วย ก็เรียกว่าไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ แต่ที่ผมคิดและหลายท่านคิด น่าจะเป็น"ชีวิตประจำวัน"ที่หมายถึง นำไปประกอบอาชีพจริงได้รึเปล่าครับ) หรือไม่" นั่นก็เป็นอีกคำถามครับ ซึ่งผมว่ายังไม่ชัดเจนครับ(มันก็ไม่ชัดเจนตั้งแต่หลักสูตรต่างๆแล้วล่ะครับ) เรื่องเรียนพิเศษ ผมว่ามันขาดไม่ได้ในสภาพสังคมไทยปัจจุบันแล้วครับ ยกเว้นเราจะปิดประเทศ ฝึกวินัยให้เกิดความทรหด ขจัดสิ่งเมามัวและวัตถุนิยมทั้งหลาย และค่านิยมบางอย่างของประเทศเราให้สิ้นไป เพราะส่วนใหญ่(ไม่รวมเด็กผู้ยากจน ไม่มีโอกาส)ถ้ามีเงิน มีโอกาสก็จะเรียนพิเศษครับ เพราะลักษณะการเรียนที่กระทรวงออกแบบมาเนี่ย เป็นแบบให้ไปหาข้อมูลเพิ่ม พูดง่ายๆคือผู้เรียนต้อง"ใฝ่"หน่อยครับ ซึ่งสมัยนี้ มันยากครับ คุณก็เห็น คนสมัยใหม่ผมว่าไม่ค่อยใฝ่และค่อนข้างมักง่าย ดูง่ายๆ หนังสือชีววิทยาของ สสวท. ที่เป็นเนื้อหาใช้กันทั้งประเทศ มันไม่ได้ละเอียดอะไรเลยครับ พูดกันตรงๆเนี่ยล่ะ จุดผิดก็มีเยอะครับ อ่านหนังสือนี้เล่มเดียว สัก100รอบก็ทำเอนท์ชีวะไม่ดีหรอกครับ(ข้อสอบโรงเรียนผมยังละเอียดกว่าเยอะ) มันต้องค้นคว้าครับ แล้วตอนนี้มันเกิดทางที่ง่ายมากๆ ที่เด็ก"ไม่ต้องเสียอะไรเลย"(แหงล่ะ พ่อแม่จ่าย) และไม่ต้องเสียแม้แต่เวลาที่นำมาคิดประติดประต่อเนื้อหา(ในกรณีที่คนสอนถ่ายทอดดและละเอียด จนเห็นภาพเป็นระบบ ซึ่งตอนนี้ก็มีกวดวิชาที่ทำในจุดนี้ได้ดีจำนวนมาก) แล้วลองคิดดูสิครับ เมื่อเปรียบกับการเรียนที่โรงเรียน ถ้าเจอโรงเรียนที่ทุนมาก อาจารย์เก่ง ก็อาจมีหนังสือทำเอง(อันนี้สำคัญครับ คนบางคนอย่างผมเนี่ย ขี้เกียจมากๆๆๆ ถ้าเทอมไหนไม่มีหนังสือเรียนของโรงเรียนให้ ผมมักจะไม่ได้ 4 และคะแนนต่ำ แต่เทอมใดมีหนังสือเรียนมาให้ คะแนนวิชานั้นจะสูงจนน่าพอใจ) อาจารย์ถ่่ายทอดดี นั่นก็โชคดีไปอาจไม่ต้องไปเรียนพิเศษ(แต่บางทีดีอย่างไรเด็กก็อาจไปเรียนพิเศษเพื่อกระชับความมั่นใจอยู่ดีครับ เพราะสิ่งที่กวดวิชาให้เป็นสิ่งสำคัญคือ "ความเชื่อว่าจะสามารถเข้ามหาลัยได้" แต่ถ้าสถานใดไม่มีโอกาส หรือมีแต่ครูไม่เชี่ยวชาญ การที่เด็กจะไปเรียนพิเศษก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ธรรมด๊าธรรมดาไปอย่างธรรมชาติ เรื่องที่ผมกล่าวมาแน่นอนว่าจะใช้กับร้อยทั้งร้อยของนักเีรียนมัธยมปลายไม่ได้(ในที่นี้จะพูดถึงการกวดวิชาช่วงเข้ามหาลัยนะครับ เพราะถือเป็นครีมของเรื่องกวดวิชาเลยล่ะ) คนที่ขาดโอกาสตัดไปเลย พวกเกเรแบบไม่สนใจชีวิตตัวเอง ไม่สนใจเรียนก็ตัดไปเลย คนที่ไม่อยากเหนื่อยต้องกลับบ้านดึกดื่นหรือคนแอนตี้กวดวิชาก็ตัดไปเลย(กลุ่มนี้มีทั้งพวกเรียนแล้วไม่รู้เรื่อง จนไปถึงกะทิระดับโอลิมปิก) คนที่เหลือล่ะครับจะเรียน พิเศษ แม้แต่คนที่เก่งมากๆ เรียนรู้เรื่องบางคน ก็ยังไม่วายต้องไปเรียนพิเศษ เด็กที่เก่งระดับสสวท สอวนก็บางคนยังต้องเรียนพิเศษ(แม้แต่ในสาขาของตัวเอง !) คนที่สอบได้อันดับหนึ่งของประเทศในคณะต่างๆ บางคนก็ยังเรียนพิเศษ ส่วนคนที่ติดโอลิมปิกตัวจริงนี่อาจไม่เรียนก็ได้ครับ เพราะไม่มีเวลา + ไบรท์ขั้นสุดยอด มันก็คือความง่ายที่สอดคล้องกับชีวิตประจำวันที่ต้องการให้สบายตัวที่สุด ก็แค่นั้นเองครับ ป.ล. คำว่ากวดวิชา คำนี้ก็กว้างขวาง คำว่ากวดวิชาที่ผมพูดถึงในกระทู้นี้คือกวดวิชาเพื่อเข้ามหาวิทยาลัย ตาม"ฟอร์ม"ที่ผมกล่าวถึงไปในตอนต้น บางคนอาจถือโรงเรียนพัฒนาทักษะเช่นดนตรี กีฬา ศิลปะ หรือกวดวิชาในระดับที่ลดอาุยุลงไป(ซึ่งก็มีเป้าหมายเพื่อให้สามารถสอบเข้าไปอยู่ในสถาบันที่สูงขึ้นไป ที่โด่งดังเหมือนกันทั้งหมด) ในกระทู้นี้ผมไม่ได้กล่าวถึงนะครับบบบบบ และลองดูข้อมูลนี่ครับ มีกวดวิชาเพื่อเข้าอนุบาลชื่อดัง มีกวดวิชาเพื่อเข้าประถมชื่อดัง มีกวดวิชาเพื่อเข้ามัธยมชื่นดัง มีกวดวิชาเพื่อเข้ามัธยมปลายชื่อดัง และมีกวดวิชาเพื่อเข้ามหาลัยชื่อดัง ลองเอาประโยคเหล่านี้มา decode ดู ก็จะพบว่า"ฟอร์ม"สนับสนุนประโยคที่ว่า"จบมัธยมปลายแล้วต้องเรียนต่อ" จริงๆอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ่ส่วนเรียนพิเศษในมหาวิทยาลัยเป็นอย่าง โปรดติดตามตอนต่อไป(หวังว่าผมจะมี ม.อยู่ นะ ฮือๆ ความถนัดแพทย์ยังไม่ออก เครียดๆๆ) จากคุณ : Tidal - [ 11 พ.ย. 51 20:06:31 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่รู้ซิ  เห็นเพื่อนเรียนก็ต้องเรียน  แค่นั้นเอง  สาขาที่เรียนต่อก็ไม่ได้ใช้ความรู้ม.ปลายเลยสักนิด  ยกเว้นภาษาไทยที่เรียนจากอาจารย์ในโรงเรียน  ดาวองก็ไม่ได้เรียนเอาเฉลยข้อสอบมาทำแค่นั้น  เพราะเราดูแล้วเนื้อหาที่อาจารย์สอนมาตั้งแต่ม.๑ มันใช้ตอบได้หมดแล้ว  ส่วนวิชาอื่นถ้าให้ความเป็นธรรมกับอาจารย์ในโรงเรียนเรา  เราก็ว่าท่านสนหมดทุกอย่างที่จำเป็นแล้ว  เพียงแต่เราขาดความมั่นใจ  เพื่อนมันเรียนพิเศษมันได้เทคนิค มันคิดเร็วกว่าเรา มันทำข้อสอบพลิกแพลงได้กว่าเรา  เราเลยต้องไปเรียนตามๆกันไป  มีแต่สังคม กับภาษาไทยเองมั้งที่เราไม่จำเป็นต้องเสริมความมั่นใจนอกห้องเรียน  เพราะของพวกนี้มันไม่มีเทคนิค แถมสมองเปิดรับมันเลยเข้าใจง่ายๆ คะแนนเอนท์ก็ไม่ได้ขี้เหร่เลย  ผิดกับวิชาที่ไปเรียนพิเศษ สมองเราไม่เปิดรับ ไปเรียนก็โง่เหมือนเดิมเด๊ะ  ได้แค่ความมั่นใจกลับมา สำหรับคำถามที่่ว่าวิชาในม.ปลายช่วยอะไรเราได้บ้าง  ในฐานะที่เราเรียนสายวิทย์เรารู้สึกว่าแม้เราจะไม่ใช้ความรู้ฟิสิกส์ คณิต ชีวะ เคมี  แต่ระบบการทำความเข้าใจวิชาพวกนี้มันปูพื้นฐานสมองเราไว้สำหรับการเรียนกฎหมายได้อย่างง่าย  เราพบว่าเด็กสายศิลป์จะเรียนแบบท่องจำจริงๆในทุกเรื่องเลย  แถมขยันอีกก็เลยทำได้ท่องไปเรื่อยๆมันก็เข้าใจได้หรือจำติดสมองก็ไม่รู้  แต่พวกสายวิทย์นี่เรียนแล้วพออะไรเป็นเหตุผลของกฎหมายมันยอมรับ แล้วร้องอ๋อ แล้วมันก็จำได้  ส่วนเรื่องยิบๆย่อยๆที่ไม่ค่อยเป็นเหตุผลก็ต้องมานั่งท่องเหมือนกัน ขอบคุณอาจารย์ในโรงเรียนมา ณ ที่นี้ครับที่คอยสอนผมจนได้ดี  ทั้งวิชาการ  และความประพฤติ  ผมถือว่าผมโชคดีมากที่ได้เรียนโรงเรียนที่ดี มีเพื่อนที่ดี มีครูที่ดี  และมีสถานกวดวิชาที่ดี ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งก็ไ่ม่น่าจะมีผมยืนอยู่จุดนี้เหมือนกัน จากคุณ : คนโง่ว์ - [ 11 พ.ย. 51 20:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 18 #15 จากคุณ : Catwater (Catwater) - [ 11 พ.ย. 51 20:41:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วาชาที่เรียนถ้าจะเอามาใช้ในชีวิตประจำวันไม่ยากหรอกครับ...  เอาแค่มอปลาย ก็ใช้กันไม่หมดแล้ว ถ้าทุกคนเอามาคิดเอามาใช้จริงๆ ป่านี้คิดอะไรใหม่ๆได้อีกเพียบ... เสียแต่ว่าวิธีการสอนไมค่อยนำมาประยุกต์ให้เห็นผล... ตอนเด็กๆผมเรียนสายวิทย์ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะเนี่ย... พอไปอ่านหนังสือวิทกาย ของเด็กมนุษย์ ดูเค้าทำการทดลองแล้ว.. ผมว่าสนุกกว่าอีก ประยุกต์ให้เห็นถึงเรื่องไกล้ตัวได้มากขึ้นด้วย.... ผมว่ามันขึ้นอยู่กับการนำเสนอครับ วิชาที่เรียนทุกวิชาจะเป็นชื่อหรูๆอย่าง นิวเคลีย ควอนต้้มแมคคานิก แม่เหล็กไฟฟ้า ดุลสมการ มันอยู่ไกล้ตัวเกินเราคิดถึงอีก.. ถ้าตอนอาจารย์สอน แล้วยกเรื่องไกล้ๆตัว ที่อยู่ข้างๆเห็นๆกันจะๆเลยขึ้นมาได้ รบรองครับ สนุกมากมายเชียวหละ.... ตอนเด็กๆผมเรียนในมหาลัย วิชายากๆพวกนี้ บางทีคนสอนยังเข้าใจไม่ลึกซึ้งเลยครับ.... จากคุณ : MESMERIC - [ 11 พ.ย. 51 21:09:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มันมี2แบบ 1.เรียนไปใช้งาน -เรียนสายอาชีพ เรียนจบแล้วได้ความรู้แน่ๆ มีงานทำ เป็นผู้พัฒนาชาติแต่คนส่วนใหญ่ คิดว่าพวกสายอาชีพเป็นได้แค่แรงงานเงินเดือนต่ำ(จริงๆแล้วมันไม่ใช่) สามารถเรียนต่อสายปริญญาได้ 2.เรียนไปเพื่อเอ็น -สายสามัญ- จบมามีความรู้เยอะ แต่ต้องมาเรียนปริญญาตรี (เพราะม.ปลายไม่ได้สอนอะไรไว้หากินเรย) จบป.ตรี เรียนดีมีงานทำ บางคนเรียนมาเกรดต่ำอาจตกงาน ยุคนี้ป.ตรีเกลื่อนเมืองหางานเริ่มยาก จากคุณ : MGproNA - [ 11 พ.ย. 51 21:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพราะคนสอนโรงเรียนกวดวิชา  ไม่ใช่ครูครับ  เขาเป็นแค่พ่อค้า เด็กจะเหลวไหล  กินเหล้าสูบบุหรี  มาเรียน  หรือโดดเรียน  ไม่ใช่เรื่องของกรู กรูจะขายอย่างเดียว วิชาไหนไม่ได้ใช้สอบ  ก็ไม่ต้องเสียเวลาสอนมัน ซึ่งต่างกับครู  ในโรงเรียน  เขาไม่ได้ทำตัวเป็นพ่อค้า  แต่ก็ยังต้องทำตัวเป็นพ่อแม่คนที่สอง ไอ้เด็กหนีโรงเรียน  เข้าส้วมสูบบุหรี  ก็ต้องตามไปลากมันมา เด็กมันตีกัน  ก็ต้องเข้าไปช่วยห้าม  เวลามันไปทำ วีรยำ ที่ไหน  ก็ต้องตามไปช่วย  ไปประกันมัน ผมเคยได้ยินพ่อค้าขายวิชาในโรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่ง  พูดต่อหน้าคนในห้องว่า "ผมไม่มีเวลามาทำคนไม่เก่งให้เป็นคนเก่งหรอก  ผมมีเวลาแค่ทำคนที่เก่งอยู่แล้วให้เก่งมากขึ้น" ผมฟังแล้วก็หมดศรัทธากับไอ้พ่อค้าคนนี้  ก็แน่ละ  ไอ้เด็กที่เก่งอยู่แล้ว  ไม่ต้องมาเรียนกับเอ็ง  มันก็เ่ก่ง  เวลามันทำคะแนนได้ดี  เองก็ทำตัวเป็นกาฝาก  เอาชื่อไอ้พวกนี้ไปโฆษณาชื่อเสียงของสำนักมัน  ให้คนอื่น ๆ เอาเงินมาประเคนให้มันอีก แต่ไอ้เด็กไม่เก่ง  คนที่ต้องเป็นภาระ  ต้องมาช่วยเข็น  ช่วยดันมันขึ้นไป  ก็คือครู  คนที่พวกคุณหลาย ๆ คนบอกว่าสอนไม่รู้เรื่อง  เรียนในโรงเรียน  ent ไม่ได้นั่นแหละ จากคุณ : specimen - [ 11 พ.ย. 51 22:12:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ได้ตอบโจทย์ child center โรงเรียนกวดวิชาตอบโจทย์ข้อสอบ จบ จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 11 พ.ย. 51 22:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตกลงแบบนี้เขาเรียก child center หรือครับนี่ ไอ้ตัวกระผมก็หลงเข้าใจว่า child center คือการเรียนด้วยการขวนขวายจากตัวเด็กเองซะอีก แต่ว่าก็ว่าเถอะครับ โรงเรียนพวกนี้ ถึงจะสอนดี สอนสนุกก็จริง แต่บางทีก็มีผลกระทบรุนแรงเหมือนกันนะครับ (ข้อสอบเอ็นท์ก็มีผลกระทบด้วยเหมือนกัน) ที่เห็นๆ เลยก็คือ การเรียนการสอนในปัจจุบันค่อนข้างจะไปทางด้านการสอบแข่งขันเสียมากกว่า ความสนใจของเด็ก จากที่ควรจะสนใจความรู้พื้นฐาน เนื้อหาวิชา เื่พื่อให้มีพื้นฐานแน่นๆ แต่สุดท้ายเด็กกลับสนใจเพียงแค่ทำอย่างไรให้ได้คะแนนดี ข้อนี้ต้องท่องสูตรแบบนี้ ข้อนี้ต้องใช้สูตรแบบนั้น โดยไม่ได้เข้าใจหลักการพื้นฐานแม้แต่น้อย สุดท้ายกลายเป็นนิสัยติดตามไปมหาวิทยาลัย ทำให้เรียนแบบไขว่ขว้านอกห้องเรียนไม่ค่อยทัน จากเรื่องกวดวิชา กลายเป็นเรื่องระบบการเรียนการสอนได้ยังไงกันนี่เรา -__-!! จากคุณ : ปั๊ปโปะจัง - [ 11 พ.ย. 51 23:09:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 บทความช่วงหนึ่งตั้งคำถามว่า โรงเรียนกวดวิชาตอบสนอง หรือตอบโจทย์ที่การศึกษาบ้านเราอยากให้เป็น คือเรื่อง Child center การเีรียนรู้โดยมีเด็กเป็นศูนย์กลางได้ดีกว่า? เช่น ถ้าเด็กคนไหนง่วงนอน อาจารย์จะให้เด็กงีบสัก 10 นาที หายง่วงแล้วก็เรียนต่อ? หรือ ถ้าเรียนไม่ทัน ก็มีคอมพิวเตอร์ มีดีวีดีให้มาเรียนเพิ่มวันหลังได้? ข้อความนี้เถียงตายชัก เพราะผมไม่เห็นว่ามันจะยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางตรงไหน จำได้เคยอ่านเอกสารที่ส่งมาตอนเริ่มโครงการ Child Center คือ ผู้เรียนมีส่วนในการ กำหนดเนื้อหา การสอน และ การประเมินผล โรงเีรียนสอนพิเศษทำได้มั้ยครับ ให้เด็กช่วยกันกำหนดเนื้อหาที่จะเีรียน วิธีการสอนในแต่ละบท และวิธีการประเมินผล แต่ให้ตายเถอะ เรียนจนจบมหาลัยฯ ก็เคยได้รู้สึกว่าเป็น Chile Center คือผู้เรียนมีส่วนในการกำหนดและนำเสนอเนื้อหา วิธีการสอน และ การประเมินผล เพียง 1 วิชา รวมทั้งสิ้น 2 หน่อยกิจ จากคุณ : UVPhenix - [ วันลอยกระทง 02:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วรู้สึกว่า บรรยากาศของนักเรียน ม.ปลายไม่เปลี่ยนแปลง ผมเดินผ่านไปแล้วเกือบ 40 ปี จากคุณ : 2498 (cpbu) - [ วันลอยกระทง 08:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านๆ จากบทความแล้ว ผมก็ยังตีความของคำว่า Child Center ไม่ออกครับ เด็กง่วงให้งีบ ---> เด็กได้เรียนรู้ด้วยตัวเองตรงไหน มี DVD ให้มาเรียนเพิ่มวันหลังได้ ---> อันนี้เขาเรียกว่า "การใช้สื่อเพื่อช่วยในการสอน" ครับ เป็นการใช้เทคโนโลยีของสื่อ เพื่อช่วยในเรื่องของความสะดวกของเด็กในเรื่องของเวลาเรียนเท่านั้นเองครับ เพราะยังใงพอเด็กเปิด DVD ก็ต้องเห็นหน้าครูอยู่ดี แล้วมันก็คือ Teacher Center เหมือนเดิม การใช้ แสง สี เสียง หรือการใช้เพลงในการสอนเพื่อให้จำง่าย (ผมว่าน่าจะหมายถึงเทคนิคของสถาบันหนึ่งที่ให้เด็กจำศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นเพลง) ----> อันนี้มันพูดถึงเทคนิคในการสอนแบบ Teacher Center โดยปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมเพื่อเร้าให้เด็กเกิดความสนใจครับ Child Center คือการให้เด็กมีกระบวนการเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง และเด็กสามารถหาคำตอบกับสิ่งนั้นๆ ด้วยตัวเอง โดยกระบวนการเรียนรู้ดังกล่าว ผู้สอนจะเป็นเพียงผู้ที่คอยควบคุมให้เด็กทำกิจกรรมการเรียนรู้นั้นๆ อย่างถูกทิศทางครับ สิ่งสำคัญในการเรียนแบบ Child Center ก็คือ ผู้เรียนจะต้องรู้วัตถุประสงค์ในการเรียนรู้ว่า แนวโน้มในการเรียนครั้งนี้ เขาน่าจะได้ความรู้อะไรบ้าง และหลังจากเรียนเสร็จแล้ว ผู้สอนจะต้องทำการสรุปความรู้จากกิจกรรมที่ผู้เรียนได้ทำ เพื่อให้ชัดเจนว่า สรุปแล้วคำตอบที่แท้จริงจากกิจกรรมนี้คืออะไร และถ้าผู้เรียนได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันไป สาเหตุอะไรที่ทำให้เป็นแบบนั้นครับ ผมไม่เข้าใจว่า คนเขียนบทความนี้ เข้าใจความหมายของ Child Center จริงหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 51 09:21:30 จากคุณ : KenshiroJr. - [ วันลอยกระทง 09:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 27 #24 ทำได้สำหรับการเรียนกลุ่มย่อยครับ ผมเคยทำ รวมกลุ่มกับเพื่อน 4-6 คน หา อ. มาสอน ลิสต์เฉพาะหัวข้อที่เราสนใจ วางแผนตารางเรียนเอง วางแผนทดสอบกันเอง ไปปรึกษากับ อ. แล้วก็ลุย เคยมาราธอนวันละ 10 ชมอยู่สองวัน(เลขอย่างเดียว) มันส์เป็นบ้า เรียนจบเดินเอียงแบบหัวเบลอๆ ทั้งคนเรียนคนสอน เป็นการเรียนพิเศษที่มันส์สุดในชีวิตผมเลย พื้นฐานเรื่องนี้จริงๆมันง่ายมากๆ คือ มหาวิทยาลัยดีๆมันน้อย แล้วความรู้ใน ม  ปลายสายสามัญ มันไม่พอประกอบวิชาชีพ ดังนั้นเด็กก็ต้องแข่งขันเพื่อเข้าอุดมศึกษาให้ได้ ดังนั้น Demand ความรู้ของนักเรียนจึงสูงมาก แต่ Supply ด้านนี้จากโรงเรียนมันไม่พอ เด็กก็เลยหาเรียนเพิ่ม วิธีเดียวที่จะลดปัญหานี้คือเพิ่มปริมาณมหาวิทยาลัยที่มีระดับใกล้เคียงกันครับ(โดยเฉพาะด้านค่าใช้จ่าย ไม่ใช่พอพลาดมหาวิทยาลัยรัฐแล้วเข้าเอกชนค่าเทอมเพิ่มแบบพรวดพราด) การปรับการเรียนการสอน หรือวิธีสอบ ไม่มีทางได้ผล ถ้าคุณใช้เกรด เด็กก็ติวเพื่อเกรด ถ้าใช้สอบ เด็กก็ติวเพื่อสอบ ตราบใดที่อุปสงค์ อุปทานไม่ไปด้วยกัน คุณแก้ปัญหากวดวิชาไม่ได้หรอก ว่าแต่.. กวดวิชามันแย่จริงๆเหรอ สมัยผมเรียน ผมเป็นคนขอไปเรียนตั้งแต่ ม. ต้น ผมสนุกกับโจทย์ใหม่ๆ แล้วก็การสอนที่น่าสนุกกว่าในโรงเรียน ผมผิดหรือเปล่า? ทุกวันนี้น้องสาวผมก็ยังเรียนแบบ นันสต็อป 7 วันต่ออาทิตย์ ก็ไม่เห็นเธอเครียดอะไร ว่างก็เฮฮา เล่นเกม วันไหนอยากไปเที่ยวบ้าง เธอก็สลับตารางเอง(ใช้ อ. โซนี่ ก็ดีงี้) ไปเที่ยวแล้วก็มาชดเชยทีหลัง เด็กได้ความรู้ที่ตัวเองอยากได้ ไม่ดีตรงไหน? จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 09:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กวดวิชาไม่ได้แย่ แต่ค่านิยมที่ว่า "เด็กทุกคนต้องกวดวิชา" นั่นแย่ แล้วค่านิยมที่ว่ากำลังแพร่กระจายไปทั่วสังคมของเรา นิตยสารสารคดีประมาณไว้ว่า หากเด็กลงเรียนพิเศษทุกวิชา ทุกคอร์สที่เป็นไปได้เพื่อให้สอบมหาวิทยาลัยติด ค่าใช้จ่ายอยู่ที่ราวๆหนึ่งแสน ดีไหมล่ะเออ (เรื่องที่มาการคำนวณตรงนี้ ไม่มั่นใจเท่าไรนะครับ อย่างที่บอกไปว่า อ่านบทความนี้ผ่านๆ) การที่เด็กต้อง "พึ่งพา" การกวดวิชาเพื่อที่จะ "สอบ" ให้ติด เป็นตัวบ่งชี้ว่ามาตรฐานการศึกษานั้นต้องได้รับการแก้ไข สถาบันกวดวิชาเขาไม่สนเรื่องปัญหามาตรฐานการศึกษานี้อยู่แล้ว เพราะมีปัญหานี้นั่นแหละ เขาจึงอยู่ได้~ จากคุณ : ไม่ชอบเลยครับ (Cryptomnesia) - [ วันลอยกระทง 09:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 #28 ผมยอมรับนะ ว่ามาตรฐานการศึกษาเราแย่ แต่ก็ยังมองว่าปัญหามันไม่ได้อยู่ที่มาตรฐานการศึกษา เพราะอย่างญี่ปุ่น หรือเกาหลี ก็กวดวิชาเข้มข้นไม่ได้น้อยกว่า อาจจะหนักกว่าเราด้วยซ้ำไป การแก้ไขมาตรฐานการศึกษา จึงไม่น่าจะทำให้กวดวิชาลดลงได้ สมมุติวิศวะ รับทั้งประเทศ หมื่นคน คนสอบหนึ่งแสน คะแนนเฉลี่ยที่โรงเรียนทำได้ 40% เด็กก็แข่งกันกวดวิชาเพื่อให้มากกว่าค่าเฉลี่ยให้มากที่สุด คะแนนต่ำสุดที่ติดวิศวะ อาจจะราวๆ 60% ทีนี้มาตรฐานการศึกษาสูงขึ้น เด็กทั่วๆไปทำได้ 60% คุณ Cryptomnesia คิดว่าเด็กจะกวดวิชาน้อยลงมั้ยครับ ไม่มีทาง เด็กจะกวดกันหนักขึ้นอีก เพราะต้องหนีคนส่วนใหญ่ คะแนนต่ำสุดอาจจะไปแถวๆ 80% จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 09:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 30 จะยกมาตรฐานการศึกษาก็ทำไป แต่อย่าเอาการลดลงของการกวดวิชาเป็นตัวชี้วัดครับ ไม่งั้นยิ่งแก้ยิ่งหลง หนักกว่านั้นคือยิ่งแก้ ยิ่งแย่ แอดมิชชั่นเป็นตัวอย่างที่ดี ว่าการเอาเกรดมาใช้เพื่อให้ตั้งใจเรียนในห้อง หวังลดการกวดวิชาน่ะ มันทำให้เด็กกวดมันทุกวิชา(หนักกว่าเดิม) แทนที่จะกวดแค่บางวิชาที่ใช้สอบแบบสมัยเอนทรานท์ จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 09:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 31 #29 ผมไม่ใช่นักวิชาการทางการศึกษาแต่ทำงานเกี่ยวกับการศึกษา อาจจะใช้คำได้ไม่ถูกต้องนักต้องขออภัยนะครับ แต่จะเสริมว่า หนึ่งคือมาตรฐานการศึกษาเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เด็กต้องขวนขวายไปเรียนกวดวิชานอกเหนือจากในห้องเรียน สองคือระบบการศึกษาของเราที่ให้ความสำคัญกับเกรดและการสอบมากเกินไป ซึ่งก็เป็นอย่างนี้มานานมากแล้ว เราให้ความสำคัญกับเกรดและการสอบมากจริงๆ มากกว่าความรู้ที่เราจะได้รับด้วยซ้ำ ผมเคยไปอบรมที่จุฬาเขาก็พูดถึงประเด็นนี้ ข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัยของประเทศเรายากเกินไป ไม่ได้ยากในแง่ความรู้ แต่ยากในแง่การทำข้อสอบ เพราะผู้สร้างข้อสอบวางจุดหลอกไว้เยอะมาก ขณะที่การสอบนั้นกำหนดชะตาชีวิตของเด็ก และออกความรู้กว้างมากเกินความจำเป็น ต้องกลับมาถามว่าเราจะวัดอะไรจากการสอบ? เพราะเป็นอย่างนี้เด็กจึงต้องพึ่งการกวดวิชา เรื่องเกรดก็คงรู้ๆกันอยู่ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร เด็กต้องเรียนได้เกรดดีๆ 3.00 ขึ้นไป หรืออาจจะต้อง 3.5-3.8 ถ้าคิดอยากเรียนแพทย์ น้อยกว่านี้อย่าได้เสนอหน้าเลือกคณะแพทย์ดีกว่า ผลที่ตามมา 1.2 พันโรงเรียนปล่อยเกรด... ผมอยู่ในฐานะพูดได้เท่านี้ วิเคราะห์ตามโลกทัศน์ของตนเอง ส่วนการแก้ไขจะเป็นอย่างไร กล่าวตามตรงผมเองก็ยังไม่ทราบคำตอบ จากคุณ : Cryptomnesia - [ วันลอยกระทง 09:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ้อ เห็นด้วยครับว่า ไม่ต้องไปแก้ที่ร.ร.กวดวิชา เพราะการกวดวิชาเป็นปลายเหตุ ไม่ใช่ต้นเหตุ จากคุณ : Cryptomnesia - [ วันลอยกระทง 09:58:16 ]

ความคิดเห็นที่ 33 http://www.sarakadee.com/web/modules.php?name=Sections&op=printpage&artid=301 หยิบมาแปะ เดี๋ยวเย็นนี้ไปหาฉบับเดือนตุลามาอ่านบ้างดีกว่า จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 10:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 #31 สาเหตุที่ผมไม่คิดว่ามันเป็นสาเหตุเพราะว่าตัวข้อสอบมันบังคับนั่นแหละครับ ผมไม่แน่ใจว่า ถ้าข้อสอบเอนทรานท์ ลดระดับความยาก ลงมาให้อยู่ในหลักสูตร มันจะมีอำนาจจำแนก พอคัดเด็กเข้าเรียนได้หรือเปล่า(ไม่ใช่ว่าเด็กที่เรียนตามหลักสูตรมาเป๊ะๆ แล้วได้เต็มร้อยเป็นแผงๆ) ถ้ามันคัดเด็กไม่ได้ ตัวมันเองก็โดนบังคับให้ยากขึ้น ยากขึ้น เรื่อยๆไป เพราะเราไม่มีที่สำหรับเด็กทั้งหมด เกรด หรือจะเอาเกณฑ์อื่นมาแถม ก็ไม่น่าจะหนีๆกัน คือมันก็จะโหดขึ้นเรื่อยๆจนว่าจะมีอำนาจจำแนกตามต้องการ A-Net เองก็เถอะ อีกซักพัก ถ้าแก้ปัญหาปล่อยเกรดไม่ได้ มันก็ต้องยากขึ้นเพื่อหาจุดจำแนก จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 10:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 35 http://www.raklukefamilygroup.com/webboard/viewtopic.php?p=2847307&highlight=&sid=d184207187d9c853408df59e408d4a58 แปะอีกอัน จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 10:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอไม่พูดถึง โรงเรียนกวดวิชานะครับ  เพราะคิดจะทำอยู่  แต่ขอออกความเห็นเรื่อง  child center child center ในความคิดผม  หมายถึง  ยึดเด็กเป็นศูนย์กลาง  ไม่ได้แปลว่า  ให้เด็กไปเรียนรู้ด้วยตนเอง ถึงอย่างไร ครูก็ต้องสอนอยู่แล้ว  ไม่มีครู  เด็กที่ไหนจะไปเรียนรู้เองได้ ครูหลายคนเข้าใจผิด  ไม่สอน  ให้เด็กไปทำรายงานอย่างเดียว  ทำโครงงานมั่ง  อะไรมั่ง  ไม่สอน  แต่ให้ไปทำ   ครูวิชาภาษาอังกฤษหลายคน  ให้เด็กเขียนรายงานเป็นภาษาอังกฤษ อ่านมันยังอ่านไม่ออก  จะให้มันไปเขียนรายงานเป็นภาษาอังกฤษ   หัวข้อก็กำหนดให้  ไม่ให้มันคิดเองด้วยซ้ำว่าอยากศึกษาเรื่องอะไร (เรียกเด็กว่ามัน  นี่คือเอ็นดูนะครับ  เดี๋ยวบางคนรับไม่ได้) child center ครูจะเป็นผู้นำทางให้  ให้เด็กหัดคิดวิเคราะห์ด้วยตนเอง   แต่ในส่วนความรู้พื้นฐาน  ครูก็ต้องเป็นผู้ถ่ายทอดให้ก่อน  เด็กนะครับ  ไม่ใช่พระพุทธเจ้า  จะได้ตรัสรู้ได้เอง ในระบบ child center  ครูต้องสังเกตเด็กเป็นรายบุคคล  ว่าเขาสนใจอะไร  เขาชอบอะไร  ไม่ชอบอะไร   มีพื้นฐานด้านไหนมาแค่ไหน  และช่วยนำทางเขาจากสิ่งที่เขาเป็น เช่น  เด็กบางคนความสนใจวิทยาศาสตร์มาก  ก็ต้องสอนจากสิ่งที่เขารู้  สร้างแรงบันดาลใจให้เขาศึกษาสิ่งที่เขาชอบมากขึ้น เขาสนใจ  แต่อ่านแล้วไม่เข้าใจ  ครูเปิดโอกาสให้เขาได้ถาม  และอธิบายเขาให้เข้าใจอย่างถูกต้องได้หรือเปล่า หรือไม่ใช่ความรู้ระดับชั้นที่ครูสอน  อธิบายไม่ได้ เด็กที่ชอบคณิตศาสตร์  อยู่ ม.1  แต่ความรู้คณิตศาสตร์  เขา ม.3  แล้ว  มีทางไหนบ้างที่จะจัดให้เขาไปเรียนกับ ม.3 ได้ เด็กบางคนอยู่ ป.6  แต่ความรู้ภาษาอังกฤษน้อยกว่าเด็ก  ป.3  จะให้เขาไปเรียนกับ ป.3 ไม่ได้  เพราะเขาจะอายมาก แต่ทำอย่างไรเราจะทำให้เขารู้ภาษาอังกฤษเท่ากับเด็ก ป.6 ปกติ นี่เรียกว่า  child center  คือเอาเด็กเป็นผู้กำหนดบทเรียน  วิธีการสอน  ไม่ใช่เอาหลักสูตรมากำหนด จากคุณ : jedi-jaidee - [ วันลอยกระทง 10:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ วันลอยกระทง 12:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โหวตครับโหวต จากคุณ : NHN - [ วันลอยกระทง 13:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ทำไมไม่แบ่ง 3ปีสุดท้ายของเด็ก(ม.4 - ม. 6)ออกเป็น 2 ปีและ 1 ปี โดย 2 ปีแรก อะไรที่ควรรู้ เช่น ระบบร่างกาย แล้วให้รู้แค่ว่าปวดเอว เล็บม่วงมีปัญหาส่วนไหนได้บ้างก็พอ ไม่ใช่ให้ไปจำคาปิลลารีแบบนั้น และปีสุดท้ายเป็นความรู้สำหรับคณะที่เราต้องการ เรื่อง LOG SIN COS TAN MARTIX เรื่องอะไร ปล่อยให้กลุ่มคนที่สนใจจริงไปเรียน แล้วตั้งชื่อปีด้วยว่า ปี PRE-ENT อย่าเรียกว่า ม.6 ใครอยากเข้าวิศวะ ให้ไปเรียน PRE-ENT วิศว โดยเด็กควรรู้ความยากบ้างจากวิชาแนะแนวเป็นต้น ส่วนปิดเทอม ม.5 ขึ้น ม.6 ก็บังคับให้เด็กฝึกงานไปเลย เพื่อให้รู้ว่าตัวเองชอบจริงหรือไม่ จากคุณ : MoonClock~* - [ วันลอยกระทง 16:39:27 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เกิดมาไม่เคยเข้า โรงเรียนกวดวิชาเลยครับ แต่เกรดดีกว่าคนกวดหลายๆคน นั่งเรียนมันในห้องนี้แหละ จากคุณ : Zenith4z_parn - [ วันลอยกระทง 17:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 41 #39 สองปีแรก เด็กโดดเรียนกระจายไปเรียนพิเศษครับ เพราะที่สอนมา ข้อสอบมันไม่มี ส่วนปีสุดท้ายคนเรียนพิเศษมาแล้วจะชิวๆ คนไม่เรียนจะเกิดปมด้อย เรียนตามไม่ทัน แต่ถ้าสองปีแรกเอาเกรดด้วย มันก็เป็นเหมือนปัจจุบันนี่แหละ แค่เปลี่ยนชื่อกับวิชา ผมก็ไม่เห็นว่ามันทำให้สภาพเปลี่ยนไปตรงไหน เพราะแรงจูงใจเด็กยังเหมือนเดิม ม ปลาย = ทางผ่าน จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ วันลอยกระทง 17:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สองปีแรกของม. ปลาย กวดวิชาหน้ามืด เสียตังค์เก็บพ่อแม่ไปหลายหมื่น เกรดเฉลี่ยออกมา ฟิสิกส์ 2 เคมี 2.5 เลข 2 ก็ไอ้วิชาที่กวดนั่นละครับ ไม่รู้ว่าไม่เก่งถึงกวดหรือกวดถึงไม่เก่งกันแน่ งานย่อยๆ ในห้องก็ไม่เคยขาดส่ง เป็นหัวหน้า ตามงานเพื่อนด้วยซ้ำ ปีสุดท้าย ขอแม่ไม่กวดวิชาปีนึง กวดแต่วิชาเตรียมถาปัดครับ เพราะ รร. ไม่มีสอน ไปก็ไปกึ่งๆ ฝึกฝีมือเฉยๆ ถือซะว่าจ้างมืออาชีพมาวิจารณ์ ผมกวาดสี่เกือบเรียบครับ ทิ้งเคมี 2.5 ไว้ตัว ด้วยความเคารพอย่างสูงปรี๊ดด ปล. สอบพื้นฐานวิดวะตามพ่อสั่ง คะแนนผมติดท็อป 100 ไม่รู้ว่ากวดวิชามันออกฤทธิ์ช้ารึไงก็ไม่แน่ใจอะครับ จากคุณ : คมลิขิต - [ วันลอยกระทง 21:43:47 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คห 12 555+ จากคุณ : praphrut608 - [ 15 พ.ย. 51 12:32:54 ]