ความคิดเห็นที่ 1 คำถามนี้มีคำตอบอยู่แล้วนี่ครับ คนเรามันถนัดต่างกัน.... ขยันตั้งคำถามเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่ขยันตอบคำถามเป็นสิ่งที่ดีกว่าอีกนะครับ ว่างๆมาไล่ตอบกระทู้บ้างซิ สาระบ้าง ออกทะเลบ้าง สนุกดี จากคุณ : sukineko - [ 6 ธ.ค. 51 23:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สู้ได้ครับ เพียงแต่ว่าต้นทุนชีวิตของคุณต้องเริ่มที่ 0 ในขณะที่คนที่มีพรสวรรค์อยู่แล้วอาจจะไม่ต้องเริ่มที่ 0 แบบคุณ แต่เริ่มต้นของเขาอาจจะเป็น 3 หรือ 5 แม้กระทั่งเริ่มจาก 9 ไป 10 เลยก็มี พรแสวงสามารถก้าวทันพรสวรรค์ได้ เพียงแต่คุณต้องออกแรงมากหน่อยเท่านั้นเอง สู้ต่อไปครับ จากคุณ : axquest - [ 6 ธ.ค. 51 23:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จริงนิดนึง แต่มัวแต่คิดแบบนี้อยู่ทำไมล่ะ ?? จากคุณ : ScaperS - [ 7 ธ.ค. 51 00:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ ^ นอกจากต้องเริ่มต้นที่ 0 แล้วบางคนก็มีขีดจำกัดที่ไปได้แค่ 5 ไม่มีทางถึง 10 แต่ไม่มีใครตัดสินใครได้หรอกว่าไม่มีพรสวรรค์ แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่รู้จักตัวเราเอง เราอาจจะมีพรสวรรค์ในเรื่องที่เราคิดว่าไม่มีก็ได้ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 00:06:56 จากคุณ : (-_-") - [ 7 ธ.ค. 51 00:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จริงครับ ไม่รู้จะอธิบายว่าไง เรียกว่าขีดจํากัดของคนเราดีกว่า ผมมีเพื่อนคน เปนคนที่ขยันมากกกกก เจ๊แกเล่นอ่านหนังสือวันละเจ็ดแปดชม. เรียกได้ว่า อ่านหนังสือทั้งวัน อยู่รร.ก้อไม่ยุ่งกับคนอื่น อ่านหนังสือทําการบ้าน สมุดโน๊ตเขานี่อัดแน่นเรียกว่า ทุกคําพูดครูได้ถูกจดลงไป... แต่เชื่อไหมว่าผลการเรียนเขาออกไปทางท้ายๆด้วยซ้า ขนาดผมยังได้คะแนนค่อนข้างดีกว่าตลอด ทั้งๆทีผมก้อไม่ได้อ่านไรมากมายขนาดนั้น แต่ก้อเหอ เพื่อนผมอีกคนที่จัดว่าเปนอัจฉริยะคนนึง(เปนพวกทอปของวิศวะฬ) มันบ้ามาก :-)ไม่เหนอ่านหรือเรียนอะไรเลย มันอ่านหนังสือก่อนสอบคืนเดียวได้คะแนนมากกว่าพวกผมด้วยซํ้า(แต่คะแนนมันออกไปทางกลางๆ เพราะบางวิชาที่มันไม่ชอบ มันไม่อ่านไปเลย แถมได้ประมาณเจ็ดสิบเปอรเซนต์อัพอีก) แต่ก้อไม่เทียบกับเทพของจริง...พวกนี้ฉลาดมากครับ สําหรับผม ต่อให้คุณอ่านหนังสือสามรอบ พวกเขารอบเดียวได้รายละเอียดมากกว่าอีก ยิ่งพวกวิชาคํานวน บางข้อผมคิดเปนชม.ๆ เฮียเล่นคิดเปนวินาที... แน่นอนว่าพรแสวงเนี่ย มีโอกาสชนะพวกมีพรสวรรค์ละครับ แต่สุดท้าย มันก้อมีลิมิตโดยธรรมชาติทําให้ไม่มีทางเอาชนะได้อยู่ดี จากคุณ : หนุ่มเสื้อบอล - [ 7 ธ.ค. 51 00:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 http://www.youtube.com/watch?v จากคุณ : ~ - [ 7 ธ.ค. 51 00:12:41 A:125.25.191.133 X: TicketID:188497 ]

ความคิดเห็นที่ 7 http://www.youtube.com/watch?v=O6IqueWBOCg&feature=related จากคุณ : ~ - [ 7 ธ.ค. 51 00:12:57 A:125.25.191.133 X: TicketID:188497 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชีวิตจริงคงไม่ได้ใช้ความรู้ขนาดนี้ จากคุณ : ~ - [ 7 ธ.ค. 51 00:13:46 A:125.25.191.133 X: TicketID:188497 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่คิดว่า ผิดตรรกตั้งแต่ คิดว่าอ่านเข้าไปในปริมาณมากๆแล้วจะเก่งมากๆไปด้วยหรือครับ ชอบ วลีในเกมเมื่ออก่อนที่ว่า ตีโปลิ่ง2ล้านตัวก็เป็นเทพได้ ลองถามกลับว่าอ่านแล้วเข้าใจไหมดีกว่า ครับ ^^ จากคุณ : himajin006 - [ 7 ธ.ค. 51 00:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จริงๆผมมีนิทาน เป็นเรื่องของคนที่สับสน ระหว่าง พรสวรรค์ กับ พรแสวงของตนเอง จนถึงตอนนี้เข้าใจว่ายังงงอยุ่มั้งเดี๋ยวจะเอามาเล่าให้ฟังที่หลังขอไปพิมพ์ ใน notepad ก่อน จากคุณ : ephedrine - [ 7 ธ.ค. 51 00:25:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่คิดว่า ผิดตรรกตั้งแต่ คิดว่าอ่านเข้าไปในปริมาณมากๆแล้วจะเก่งมากๆไปด้วยหรือครับ ู^ | | เห็นด้วยเลย เรื่องเรียนมันก็มีทั้งน้ำ ทั้งเนื้อ เป็นไปได้มั้ย ตาคนธรรมดาที่ว่า อ่านเจอแต่น้ำ จับใจความก็ไม่ได้ มันก็เลยถึงอ่านหนักไป ก็เท่านั้น จากคุณ : EAGo - [ 7 ธ.ค. 51 00:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้จักจตุรเทพอากิระไหม ไม่รู้จักไปอ่านเคียวนัยน์ตายักษ์ซะ จากคุณ : ร้อยละสิบสลึง - [ 7 ธ.ค. 51 00:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เคยรู้จักคนที่มีความพยายามเป็นพรสวรรค์ไหมครับ จากคุณ : silverfox - [ 7 ธ.ค. 51 01:06:21 A:125.24.124.195 X: TicketID:185555 ]

ความคิดเห็นที่ 14 #9 : " ตีโปลิ่ง2ล้านตัวก็เป็นเทพได้ " วลีเด็ดจริงๆ 555 ตอบ จขกท. จริง อันนี้สำหรับตัวผม มีเรื่องที่ทำแทบตายก็สู้บางคนไม่ได้ และมีบางเรื่องที่หลายๆคนทำแทบตายก็สู้ผมไม่ได้ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย จากคุณ : meddy hao - [ 7 ธ.ค. 51 01:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #12 : แต่ผมว่ามีอย่างน้อยคนนึงที่อากิระยังไงก็สู้ไม่ได้นะ ก็เคียวไง เพราะเคียวมีพรสวรรค์ของ"พระเอก" ลองดูเรื่องนารูโตะ ก็น่าจะเห็นๆกันว่าลีทำยังไงก็สู้ซาซึเกะไม่ได้อ่ะ (มีตราพระรองแปะหน้า) จากคุณ : meddy hao - [ 7 ธ.ค. 51 01:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอาเรื่องจริงก้อได้ นักเตะอย่างพอรลแก๊สกอย คงไม่ติดทีมชาติหลอก ถ้าคนมีพรแสวงชนะได้ จากคุณ : หนุ่มเสื้อบอล - [ 7 ธ.ค. 51 01:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แมซซี่โบ้กของชาร์ล๊อทฮอร์เน๊ท....(อาจสะดผิดขออภัย) ที่สูง 168 แต่เล่น NBA ความสูงนับเป็นพรสรรค์อย่างหนึ่งที่จำเป็นสำหรับกีฬานี้ แต่เค้าเข้าไปเล่นในลีคได้ เหมือนตลกๆดีๆนะวิ่งเข้าไปพันแข้งพันขาคนสูง 190 กว่า แต่บี้ซะเห็นแล้วคนโดนประกบเหนื่อยแน่เค้าขยันจริงๆ แต่การที่ส่วนสูงขนาดนี้เข้าไปเล่นในลีคนี้ได้ พรแสวงชนะได้จริงๆ บางคนสูงกว่านี้ยังเล่นได้ไม่ขนาดนี้เลย ''พรสวรรค์ที่แฝงมากับพรแสวง'' ผมเคยเห็นหลายคนนะที่ไม่ได้แมทซ์กับสิ่งๆนั้นเลยแต่เค้าพยายามจนได้ เท่าที่ผมรู้ไม่เคยเห็นใครได้มาโดยไม่พยายามนะ เพียงแต่คนละสไตล์ในความพยายาม int น้อยก็ใช้ vit แทนนะครับ^^ ถ้าเลือดหมดกด red ปั๊มไวท์ตามสะดวกเลย ที่เหลือเก็บเลเลเข้าไปครับ อยู่ที่ point ว่าจะไปอัพได้สุดแค่ไหน (อัพผิดสายนี่แย่นะเล่นใหม่ไม่ได้ชีวิตจริง) ป.ล.ผมไม่ได้หมายความว่าคนนี้จะเก่งกว่าจอร์แดนนะ^^ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 03:44:29 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 02:09:46 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 02:05:17 จากคุณ : ิิือิอิ (ดอกหญ้าขี้เหงา) - [ 7 ธ.ค. 51 02:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อย่าลืมว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมนะครับ จากคุณ : จัมบาลายา - [ 7 ธ.ค. 51 02:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 "คิดว่าอ่านเข้าไปในปริมาณมากๆแล้วจะเก่งมากๆไปด้วยหรือครับ" อันนี้หมายถึงความเห็น 5 ป่ะครับ?? ถ้าใช่ ผมว่ามันก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์อย่างหนึ่งนะครับในเรื่องการทำความเข้าใจและตีความ บางคนอ่านแทบตาย แต่ไม่เข้าใจ ตีความหมายไม่ออก ประยุกต์ใช้ไม่เป็น ในขณะที่บางคนอ่านรอบเดียวแต่เข้าใจเกือบทั้งหมด แถมยังเอารายละเอียดปลีกย่อยมาโยงกันได้อีก จากคุณ : อย่ามาห้ามผม - [ 7 ธ.ค. 51 03:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พรเช่นกัน จากคุณ : ท่านประธานบริษัท - [ 7 ธ.ค. 51 03:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนนี้เห็นด้วยกับคห.หนึ่ง  ตอนท้ายๆครับ จากคุณ : Pier Gerlofs Donia - [ 7 ธ.ค. 51 03:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คนมีพรสวรรค์นั้นมีปัจจัยประกอบหลายอย่าง เช่น โชคชะตา ความสร้างมา และความอำนวย รวมทั้งความบังเอิญที่นับเป็นดวง คนมีพรสวรรค์ นั้นไม่มีสิ่งใดจะรับประกันว่า เขาจะเก่งในเรื่องอื่นด้วยหรือไม่ และในเชิงของการแข่งขันแล้ว พรสวรรค์ จัดว่ามีพลังอำนาจอันน่ากลัวมาก ที่จะแข่งด้วยซึ่งจัดว่าเป็นคู่แข่งที่อันตรายมากๆ แต่! พรสวรรค์นั้นสามารถถดถอยได้ มีคนมากมายที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์ ในด้านนึง แต่กลับมองไม่เห็นค่ามัน กลับละทิ้งมันหรือปล่อยให้มันเสื่อมหรือแม้แต่ถูกสิ่งยั่วยุให้เสียคน จนทุกอย่างถดถอยไปเอง ส่วนสำหรับ คำว่าพรแสวง คนที่มีพรแสวง นั่นย่อมถือว่าเขาผ่านบทพิสูจน์แล้วว่าเขาพร้อมมุมานะกับทุกเรื่องที่เขาสนใจจะทำ พรแสวงคืออำนาจวิเศษที่สำผัสได้ด้วยใจและรับประกันได้ว่า จะมีความสำเร็จเป็นไปได้สูงในหลายๆเรื่องที่คิดจะทำ พรแสวงที่ดีควรเป็นพรแสวง ชนิดที่มีอำนาจบริสุทธิ์ต้องมีใจรัก ต่อสิ่งที่ทำ และมีสุขต่อสิ่งนั้นจึงจะบรรลุผลความสำเร็จขั้นสูงสุดได้ แต่จงจำเอาไว้ให้ดี หากสักแต่จะแข่งขันกัน และยิ่งถ้าแข่งขันด้วยแรงริษยา แรงแค้น แรงเก็บกดปมด้อย หรือคิดใช้ผลสำเร็จนั้นๆเพื่อ เป็นเครื่องมือในทางอื่น เช่น ทำเพื่อโก้หรู ทำเพื่อได้รับการยอมรับ ทำเพื่อจะพิสูจน์ว่าตัวเองคือคนเก่ง หรือทำให้ผ่านเงื่อนไข จุดประสงค์อื่นๆแฝงในใจ หรือพูดง่ายๆว่าไม่ได้รักมันจริง และเพียงฝึกทำมันไปอย่างเก็บกด อดทน อำนาจเช่นนั้นมีแต่ความทุกข์และกดดันรอปรอทแตก อำนาจขมๆแบบนั้นจะบดบังเซ้นต์ ที่จะเห็นหลายๆสิ่งเปรียบเหมือนน้ำขุ่นมัว และหากพรแสวงนั้นทำมันเพราะไม่ได้รักในสิ่งที่ทำ แต่ใจไปมุ่งอยู่แต่กับผลสำเร็จ เปรียบเช่นนักกีต้าร์ ที่ฝึกไปแบบรู้สึกอดทน แต่ไม่รู้สึกสนุกกับเพลงที่ฝึก ใจจดจ่อแต่อยากดัง อยากเด่น หรือเปรียบกับ นักศึกษาที่ใจจดจ่อกับอยากรวย อยากจบสูง แต่ในขณะอ่านหนังสือกลับไม่มี จิตใจร่วมเปิดโลกกับสิ่งที่อ่าน จดจำมันเป็นข้อมูลเมมโมรี่เท่านั้น แบบนี้ก็จบเห่หรือไปไม่ไกล สรุปคือ จะเป็นพรสวรรค์หรือพรแสวง มันอยู่ที่ใครรักษาถนอมและใช้สิ่งที่ตนมี ให้ดีที่สุด เหมือนแข่งเลี้ยงนก  ใครเลี้ยงนกดูแลดีมีสุขที่สุด ก็ร้องไพเราะที่สุด สิ่งที่ผมรู้สึกถึงพลังที่มากมายมีค่ากว่าพรสวรรค์และพรแสวง นั่นก็คือ คำว่าความรัก ความรักยิ่งใหญ่กว่ามาก พรสวรรค์=มีในสิ่งที่คนยอมรับและต้องการ พรแสวง=มีจิตมุมานะระดับสูง พร้อมจะกรุยทางไปคว้าในหลายๆสิ่ง ความรัก=มีใจให้กับสิ่งที่ทำมีความสุขกับการฝึกจนไม่รู้สึกว่านั่นคือฝึก และแน่นอนว่า มักจะไปได้ดี แต่แม้ว่าความรัก อาจไม่รับประกันผลของที่1ในแง่ของการแข่งขัน แต่มันแน่นอนว่า คุณจะมี ความสุขกับสิ่งที่ทำ และชีวิตคุณจะเป็นสุขจนรู้สึกว่านี่คือเยี่ยมยอด ที่สุดแล้วในจิตใจ ความรักที่มีอำนาจล้นเหลือ หัวใจของมันไม่ได้เกิดจากเพียงแค่การสะสม การฝึกตน หรือความฉลาด แต่เป็นความดีงาม ความดีงามง่ายๆ ที่น้อยคนนักจะทำมันได้ ไม่ต้องไปอ่านตำราเป็นล้านเล่ม ไม่ต้องวิดพื้นล้านครั้ง ไม่ต้องเล่นเกมลับสมองล้านหน สิ่งง่ายๆที่สุดที่ทำยาก นั่นคือ ขอเพียงแค่รักในความดีงาม เอาชนะสิ่งปนเปื้อนทั้งปวง อย่างเช่น ความโลภ ความเห็นแก่ตัว ความอิจฉาริษยา ความแค้น ความเก็บกด ความน้อยเนื้อต่ำใจ ความขี้เหงา ขาดความอบอุ่นต้องการการยอมรับ ความหลงตัวเอง บ้าอำนาจ มองอัจฉริยะเป็นสิ่งคลั่งไคล้ และอีก มากมายหลายชนิดที่คอยบ่อนทำลายให้หัวใจไม่ดีงาม จิตใจหลายชนิดที่ทำให้ สิ่งที่กำลังทำนั้นต้องผิดวัตถุประสงค์ไป จิตใจมากมายที่คอยขัดขวางความสำเร็จที่เป็นเนื้อแท้ แค่คนเรา ทำจิตใจให้ประเสริฐเป็นรากฐาน เป็นความรักความเพียรที่บริสุทธิ์ เมื่อใจประเสริฐก็จะสัมผัสมองเห็นปัญญา บางอย่างที่คนเราไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายมันได้ เปรียบไปเหมือน ยามเด็กบริสุทธิ์ที่สำผัสได้ถึงความสุขยามดูการ์ตูน แต่โตมากลับสัมผัสไม่ได้ สิ่งนี้ยืนยันเรื่องของปัญญาบริสุทธิ์ที่จะรู้ได้ด้วยญาณ ด้วยเซนต์ และไม่สามารถรู้ได้จากตัวหนังสือคำบอกเล่า หรือภาษา นี่คืออำนาจของปัญญาบริสุทธิ์ ที่เข้ามาในจิตใจในรูปของเซนต์ และกำเหนิดขึ้นมาจากความรักความจริงใจ ที่บริสุทธิ์จริง! มันจึงคือแสงสว่างที่ประเสริฐมาก แสงสว่างนี้ก็นำทางความสำเร็จได้ไม่ยาก ผมคิดว่านี่คือหัวใจสำคัญเหนือระดับมาก ที่นำพาสู่ความสำเร็จในขั้นสูงสุดได้ และผมเชื่อว่า ปัญญาที่มาก ล้นแต่ได้มาจากความโสโครกนั้นไม่มีทางไปได้ดี โลกเรามีคำว่า ปัญญา เอาชนะกำลัง แต่แท้จริงแล้ว ปัญญาที่มีรังสีข่มเหงประหัตประหารถือดีเอาเปรียบผู้คน นั่นเป็นปัญญาชนิด ที่ต้องพ่ายแพ้กำลัง เกรียนในโลกนี้จึงมักจะโดนโบกอยู่เสมอๆ สรุปคือ พรสวรรค์กับพรแสวง ไม่ใช่แก่นที่ชี้ความสำเร็จ แต่มันคือปัจจัยที่เป็นพาหนะนึง เหมือนรถ รา ที่อำนวยให้ถึงความสำเร็จ ซึ่งมันถึงผลได้ทั้งคู่ ดังนั้นจึงตอบไม่ได้ว่าอะไรมันจะดีกว่ากัน เพราะหัวใจความสำเร็จที่แท้จริงมันต้องประกอบด้วยสิ่งต่างๆอื่นๆอีก มากมาย และมีปัจจัยที่ประเสริฐ ปัจจัยที่สำคัญยิ่งกว่าสองสิ่งนี้ อยู่อีกมาก อย่างเช่นความรัก ความจริงใจ ต่อสิ่งที่ทำ เป็นต้น ถ้าผมเลือกเกิดได้อีกหน มีคนให้ผมเลือกระหว่างสองสิ่งนี้ ผมจะตอบว่าจะเป็นพรอะไรก็ได้ ทั้งนั้น เพราะสำคัญมันอยู่ที่ใจ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 16:19:00 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 04:20:03 จากคุณ : ตึ๋งนิวเครียร์ - [ 7 ธ.ค. 51 03:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คนหนึ่ง IQ ต่ำกว่า 80 คนหนึ่ง IQ 180   ในสภาพแวดล้อมเดียวกัน  คนที่ IQ ต่ำ จะพัฒนมาตัวเหนือกว่าคนที่ IQ 180 ได้หรือเปล่า ? " ตีโปลิ่ง2ล้านตัวก็เป็นเทพได้ " มันก็แค่ในเกม หรือกับเรื่องบ้างเรื่อง จากคุณ : MAX - [ 7 ธ.ค. 51 04:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตีโปลิ่ง2ล้านตัวก็เป็นเทพได้ ไม่เข้าใจอ่ะ มันคือไรเหรอ จากคุณ : อย่ามาห้ามผม - [ 7 ธ.ค. 51 04:30:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สำหรับตัวแปรเดียว คนสองคนย่อมมีความสามารถ ไม่เหมือนกัน การแสวงหามีการเคลื่อนไหว แต่พรสวรรค์ที่ไม่เคลื่อนไหวย่อมไม่สู้พรแสวง ส่วนการเรียนนั้น การมีพรสวรรค์คือจับหลักการได้เร็วกว่าคนอื่น หากแต่พรแสวง ก็สามารถเรียนรู้วิธีจับหลักการได้เช่นกัน สิ่งนั้นเขาเรียกว่า การเรียนรู้วิธีเรียน เห็นด้วยกับความเห็นที่ 22 จากคุณ : ทะเลคราม (blueocynia) - [ 7 ธ.ค. 51 05:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตัวประกอบ ฝึกให้ตายยังไงก็ไม่ชนะพระเอกหรอกครับ จากคุณ : Naruse_X - [ 7 ธ.ค. 51 05:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมมี พวงสวรรค์ ครับ จากคุณ : Nisapus - [ 7 ธ.ค. 51 08:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พรสวรรค์ ยังแพ้ บุญพาวาสนาส่งครับ จากคุณ : mkhazard - [ 7 ธ.ค. 51 08:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เพราะคนแรกยังหา พรสวรรค์ ของตัวเองไม่เจอ คงต้องถามน้องเค้าว่า อะไรคือสิ่งที่เค้าทำแล้วมีความสุข และ ทำออกมาได้ดี แล้วพยายามสนับสนุนให้เค้าทำสิ่งนั้น เช่น น้องเค้าอาจจะชอบในการออกแบบเสื้อผ้า สนับสนุนเค้าตามที่เค้าชอบและถนัดที่เค้าทำได้ดี อาจจะเป็น designer อันดับหนึ่งโดยไม่ต้องเรียนเกรดดี เอ็นติด หรือจบมหาวิทยาลัยก็ได้ จากคุณ : master foo bar - [ 7 ธ.ค. 51 08:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มี คน 2 คน คนแรก ถือคู่มือ โดดขึ้นไปนั่ง ที่คนขับในรถ และ เปิดคู่มือดู ชี้โน่น จับนี่ ทำอยู่ เป็นเดือน คนที่ 2 โดดขึ้นรถ ในที่คนขับเหมือนกัน พร้อมครู แล้วขับออกไป ทำแบบนี้ 2 วัน "2 คนนี้ ใครขับรถเป็น" อ่านหนังสือ อ่านแล้วคิด หรือ อ่านแล้ว เบลอๆ อ่านหนังสือ หลายรอบ เพิ่งมาอ่านเอา 1เดือนมานี้ หรืออ่านมา ตั้งแต่เด็กๆ มองอะไร อย่ามองแต่ผิวเผิน จากคุณ : Humandroy - [ 7 ธ.ค. 51 08:41:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมนั่งเรียนเลขกะเพื่อนด้วยกัน แม้เป็นเรื่องใหม่ เพื่อนเข้าใจแต่ผมดันไม่เข้าใจ ต้องให้มันมาสอนอีกที ทั้งๆที่ก็เพิ่งนั่งเรียนด้วยกันนี่แหละ เฮอๆ ปัจจัยมีหลายอย่าง คิดว่าให้พยายามและใช้เวลามากพอ ก็คงสู้ได้ คนเราถนัดต่างกัน ทำในสิ่งที่ถนัด ก็จะเป็นจุดแข็งของตัวเอง จากคุณ : Sir.ขงเบ้ง - [ 7 ธ.ค. 51 09:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เอิ่มอ่านมาเรื่อยๆ เลื่อนมาเจอคห.27 จากคุณ : iamnid - [ 7 ธ.ค. 51 09:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่จริงมั้งครับ เพราะผมสูง 170 กว่าๆเอง แต่ผมกลับได้เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลของมหาวิทยาลัยหวินหนาน ทั้งที่กีฬาชนิดนี้ต้องการคนตัวสูง  แต่เพราะผมพยายามมากกว่าคนอื่นๆ   จึงได้ก้าวเข้ามาตรงนี้ได้ เชื่อไหมครับ วันคัดตัว มีแต่คนหัวเราะผม ว่าตัวเตี้ยแต่ดันมาคัดกับเขา(ที่จีนพวกที่มาคัดจะสูง 180 ขึ้นไปเกือบทุกคน) แต่ผมก็ผ่านเข้ามาเป็นหัวหน้าทีมจนได้ ----------------------- พยายามเข้าเถอะครับ  พรแสวงนี่แหละครับดีแล้ว  สักวันก็บรรลุเป้าหมายเอง ถ้ามีพรสวรรค์ แต่ไม่รู้จักแสวง ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ จากคุณ : เจ้าชายโดดเดี่ยว - [ 7 ธ.ค. 51 10:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่พวกอัจฉริยะ อ่านผ่านๆรอบเดียว ไม่ต้องท่องจำอะไรมากมาย หัวดีกว่า แต่คนธรรมดาหัวไม่ดี ต้องขยันต้องอดทน   นี่คือ ความคิดที่ผิดค่ะ เราเป็นประเภท อ่านรอบเดียว สอบเลย ได้คะแนนเกิน 80% เสมอ แต่ทำไมถึงคิดว่า เป็นเพราะพรสวรรค์ล่ะ  คนที่เห็นเราเล่นๆแล้วเวลาสอบได้ก็บอกอีกอย่าง แต่คนที่รู้จักเราจะรู้ดีว่า ที่เราอ่านครั้งเดียวแล้วได้ เพราะเราทุ่มเต็มที่ มี note มากมาย หนังสือนอกตำรา ฝึกเขียนตอบคำถาม และจับประเด็นให้ได้ในทุกจุด ทุกหน้า ทุกข้อความ คุณรู้ไหม เวลาที่เราอ่าน เราจัดลำดับข้อมูลเสมอ มีการใส่คีย์สำหรับการกันลืมและเชื่อมโยงกับข้อมูลที่เราต้องการ เราไม่ได้อ่านกันแค่ผ่านๆตา หรือ อ่านเพื่อให้จำ แต่เราอ่านทีละบรรทัดเพื่อให้เข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจตั้งแต่ต้น ไล่ลำดับข้อมูลไม่ได้ มันก็ก้าวข้ามไปสเตปต่อไปด้วยความลำบาก  แต่ถ้าไล่ลำดับไปด้วยระหว่างอ่าน มันจะเหมือนการก้าวขึ้นบันได การอ่านรอบเดียวแล้วจำได้ ไม่ได้เป็นพรสวรรค์หรืออะไรเลย ทุกคนก็ทำได้ แค่จับจุดของตัวเองให้เจอ ทำที่ละสเตป แล้วทุกอย่างมันก็ไม่ยาก แม้แต่พวกเลข หรือ สถิติ ทุกๆสิ่งเป็นลำดับมอง ถ้ามองภาพรวมจะเข้าใจยาก แต่ถ้ามองทีละส่วน จะแก้ไขได้ง่าย แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 11:02:36 จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 7 ธ.ค. 51 10:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อย่างน้อย เราก็เชื่อว่า คนที่ประสบความสำเร็จบนโลกมากมาย มาจากพรแสวงค่ะ อย่างเอดิสัน ที่ต้องทดลองตั้ง 2 พัน ครั้งเพื่อให้ได้หลอดไฟหลอดแรกของโลก อย่างนี้ยังไม่เรียกพรแสวงอีกเหรอ จากคุณ : Cycy - [ 7 ธ.ค. 51 11:38:32 A:125.24.137.109 X: TicketID:188327 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมเชื่อว่า .. พรแสวง ... ต่อให้พยามมากแค่ไหน ... ฝึกหนักขนาดไหน ... ก็ไม่มีทางสู้  พรสวรรค์  ได้เด็ดขาด  !!! ทำได้เต็มที่แค่  ใกล้เคียงเท่านั้น ... !! พรแสวง .. เป็นสิ่งที่ดีครับ ... ถ้าคุณรู้ัจักฝึกฝน  ... พยายาม ... ศึกษา หาความรู้เพิ่มเติมขึ้นเรื่อย ๆ ... แต่จงจำเอาไว้อย่าง ... คุณไม่มีวันใช้พรแสวงของคุณ ... ทำสิ่งใด ๆ ก็ตาม .. สู้กับคนที่มีพรสวรรค์ในด้านนั้น ๆ ได้เด็ดขาด  !! ... (  หรือ ถ้าทำได้ .. ก็ไม่เหมือน  100 %  ) จากคุณ : ห ล่ อ ทุ ก อ ณู รู ขุ ม ข น - [ 7 ธ.ค. 51 12:31:29 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อาจไม่ใช่พรสวรรค์ก็ได้...แต่เป็นความบังเอิญที่พวกเขารู้หลักในการที่จะจำมากกว่า สามารถแยกเนื้อหาในหนังสือ หาสาระที่แท้จริงออกมา แล้วจำเฉพาะตรงนั้นให้แม่น....... จากคุณ : วิญญาณพเนจร - [ 7 ธ.ค. 51 12:42:03 A:202.62.105.155 X: TicketID:177078 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ผมว่า ขึ้นอยู่กับ งานนั้นๆ ด้วยอ่ะคับ งานบางอย่าง พรสวรรค์ มีส่วนมาก พรแสวงไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่ แต่บางอย่าง พรแสวง มีส่วนมาก เพราะ ไม่ต้องอาศัยพรสวรรค์ มากมายอะไร ผมเคย พูดกับน้องๆ เสมอ ว่า คนที่มี สมองดี มี ทุนดี แต่ถ้าสมองนั้นกลวง ไม่มีความรู้อะไร ใส่ไปเลย  ก็คง ทำงานอะไรไม่ได้ อยู่ดี งานบางอย่าง ประสบการณ์ สำคัญ มากคับ  ไม่งั้น เค้าคง ไม่เน้น ไม่ย้ำ กันมากมาย ขับรถธรรมดาๆ อาจจะไม่ต้องใช้ พรสวรรค์ มากมายอะไร   แต่อย่าง ผมนะครับ ให้มานั่งวาดรูป อีกสิบชาติ ก็คงไม่มีใครดูออกอ่ะคับ ว่า วาดอะไรอยู่  (อย่างเยิน) งานที่ผม ทำอยู่   ถ้าให้ผมเลือก อัจฉริยะ ที่เพิ่งเริ่มงานใหม่ๆ  กับคน ธรรมดา ที่ทำมาแล้วสิบปี   ผมอาจจะเลือก คนธรรมดา ที่ทำมาแล้วสิบปีมากกว่าคับ จากคุณ : extra-caramel shot - [ 7 ธ.ค. 51 12:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมเตยเจอเพื่อนคนนึง เรียนมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ซึ่งมีความสามารถเกือบรอบด้านเลยมั๊ง(เกือบจะ ไม่เก่งอย่างเดียว ด้านภาษาอังกฤษ แต่พูดจีนได้ ) โดยที่บางอย่างเค้าก็เพิ่งเริ่มเหมือนคนอื่นๆ แต่กลับเก่งกว่า คนที่ทำมันมานานแล้ว มันเก่งหมดเลยนะ วาดรูป เล่นกีฬา คำนวน การเรียน ซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าทุอย่างยังทำได้หมด อีกเยอะแยะ เป็นผู้นำในทุกๆด้านเลย ปัจจุบันเรียนจบมาแล้ว ก็รวยเป็นเจ้าของกิจการไปแล้ว อิจฉาโคดๆ อยากเก่งแบบมันมั่งจัง อย่างนี้เรียกพรสวรรค์ป่าว จากคุณ : ด้อยคุง (rikadogt) - [ 7 ธ.ค. 51 12:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมว่าจริงๆแล้วเรื่องนี้มันเหมือนกับเรื่องHUNTER X HUBTERอะครับ คือขึ้นกับว่าสภาพเดิมคุณอยู่สายไหน  ทุกคนมีพรสววรค์หมดเพียงแต่ว่าจะหาเจอหรือไม่แล้วอัพสกิลถูกทางหรือเปล่า  ถ้าคุณอยู่สายเสริมพลังคุณจะไปฝึกสายควบคุมมันก็ทำได้แต่เหนื่อย+ไม่ได้ผลเท่าที่ควร ผมมีเพื่อนคนนึง:-)เรียนโคตรห่วยเลยแต่กีฬานี่เก่งเทพ ต่อให้ไม่เคยเล่นมาก่อนลองเล่นดู2-3นาทีก็เทพแล้ว  อีกคนนึงเรียนเก่งโคตรไม่อ่านหนังสือยังได้4.00แต่ฝึกเตะตะกร้อ3เดือนยังเดาะไ้ด้ไม่ถึง10ที หรืออย่างเด็กเกรียนตามร้านเกมมันก็คงเรียนไม่เก่งหรอกแต่ลองดูเวลามันเล่นเกมสิครับสร้างสรรค์สุดๆเอาของกระจอกๆหลายๆชิ้นมาใช้รวมกันจนเทพแบบว่าไม่รู้ว่าคิดได้ไง  ผมว่าหาอะไรที่เราถนัดๆแล้วฝึกสบายกว่าทำเรื่องที่เราไม่ถนัดแน่นอน  สำหรับผมพรแสวงเอาไว้ใช้ควบคู่กับพรสวรรค์ที่เรามีครับ จากคุณ : drypoint - [ 7 ธ.ค. 51 12:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ต้องถามว่า...... อ่านหนังสือเพื่อจำ หรือเพื่อเข้าใจกันแน่ครับ..... อ่านเป็นล้านเที่ยว เอาแต่ท่องจำ ยังไงก็ทำไม่ได้หรอกครับ..... ไม่สู้อ่านแล้วทำตาม ปากกาเขียน วิเคราะห์ เข้าใจ แบบนี้จะดีกว่า.... ผมไปสอบ ก. ของ อปท. อ่านแค่ชั่วโมงก่อนสอบเอง ชีทถ่ายเอกสารแค่ 10 หน้าเท่านั้น..... แต่เคล็ดลับคือ ผมจะอ่านไป แล้วทำความเข้าใจกับมันด้วย โดยการเขียนลงในกระดาษ และตั้งโจทย์ด้วยตัวเอง พร้อมทั้งเขียนคำตอบเองด้วย..... สุดท้ายผมก็สอบได้.....ทั้งๆที่ไม่ต้องอ่านหนังสือ ติวกับอาจารย์แพงๆ...... พูดก็พูดเถอะ ตอนนั้น อาจารย์ติวสอบที่ผมรู้จัก แกมีเด็กติวที่ตั้งความหวังว่าจะสอบได้ แกจะได้โฆษณาว่า่เด็กที่มาติวกับแก ผ่านทุกคน..... พอเอาเข้าจริง.....สอบไม่ได้สักคน ต้องมาขอชื่อผมไปโปรโมทว่าผมไปติวกับแกซะงั้น......ทั้งๆที่ผมไม่เคยติวกับแกเลย..... สรุป.....อีกรอบ คือ อ่านให้เข้าใจ มิใช่เก็งข้อสอบนะครับ..... ก่อนจะมีพรสวรรค์ได้ ต้องมีพรแสวงซะก่อน..... เจอกันภาค ข. นะเพื่อนๆ...... จากคุณ : Sakurachan (Tomoeda) - [ 7 ธ.ค. 51 12:55:59 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คห. 34 นั่นคือพรสวรรค์ครับ ไม่ใช่ว่าทุกคนอ่านหนังสือแล้วจะสามารถลำดับเนื้อหา-ใส่คีย์-เชื่อมข้อมูลได้เสมอไป จากคุณ : system idle - [ 7 ธ.ค. 51 13:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ลองวิเคราะห์ดูอ้างอิงจากประสบการณ์ที่เคยพบ "พรสวรรค์" และ "พรแสวง" มา ถ้าหมายถึงการเรียน... ลำดับความคิดของคนที่คุณนิยามว่า "พรสวรรค์" จะคิดเป็นระบบมาก การที่เขาเข้าใจอะไรได้กระจ่างและรวดเร็ว เป็นเพราะมีการคิดอย่างมีลำดับและเชื่อมโยงองค์ความรู้ทั้งหมดได้ เข้าใจจุดประสงค์การเรียน (อันนี้สำคัญเพราะจะได้สามารถอ่านหนังสือตรงที่จะสอบได้) ส่วนลำดับความคิดของ "พรแสวง" จะต่างออกไป พรแสวงส่วนมากจะมองภาพรวมไม่ออก เชื่อมโยงความรู้ไม่ได้ ความเข้าใจจะถูกจำกัดอยู่ในกรอบแคบๆ ไม่สนใจว่าจุดประสงค์การเรียนคืออะไร สักแต่จะอ่านตำราที่มีอยู่บนโลกให้หมดโดยหวังว่าจะพัฒนารอยหยักสมองได้บ้าง พรสวรรค์ จริงหรือ? ต้นทุนของพรสวรรค์คือ IQ ที่ค่อนข้างสูงกว่าชาวบ้าน ความจำดี ตรรกะแม่น อะไรผ่านตาครั้งเดียวจำได้ไม่ลืม (เพื่อนสนิทเราคนนึงยังจำเกรดของเราได้เกือบทุกตัว แม้จะเรียนจบมาหลายปีแล้ว) อาจจะดูเหมือนพรสวรรค์ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรมากในการเรียนเรื่องยากๆ แต่ความลับของพรสวรรค์จริงๆคือ "พื้นฐาน" เท่าที่เคยสัมผัสมา พรสวรรค์พวกนี้จะมีพื้นฐานในวิชาต่างๆ "แน่นมาก" (ซึ่งเป็นผลพลอยได้จากความเทพของสมองที่ติดตัวมาแต่เด็ก) ถ้าพรแสวงอยากจะเก่งเหมือนพรสวรรค์บ้าง สิ่งที่ละเลยไม่ได้คือ "พื้นฐาน" ของสิ่งที่สนใจ ถ้าคิดว่าไม่แม่นจริงอย่าเพิ่งเดินหน้า ให้กลับไปหยิบตำราเก่าๆที่เคยผ่านตามามาทบทวนก่อน ค่อยไปต่อ ไม่งั้นก็จะต้องแสวงต่อไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด "ดูตำรามันตั้งตีห้าตีหก มันก็ยังสอบตกเป็นเพราะเหตุอันใด" << แล้วที่ถ่างตาดูนั่นเข้าใจจริงหรือเปล่าล่ะ?? จากคุณ : ไม้ไต่คู้ - [ 7 ธ.ค. 51 13:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แนะนำเรื่องการสร้าง mind map ล่ะกัน   มันเป็นเรื่องของการสร้างความเข้าใจ บางคนบอกว่ายาก เพราะไม่เคยฝึก แต่กับเราที่มีจุดประสงค์ อ่านเพื่อเข้าใจ ไม่ใช่เพื่อจำ มันหัดมาแต่เด็ก อ่านหนังสือตั้งแต่จำความได้ การเรียงข้อมูลสำหรับเราจึงไม่ใช่เรื่องยาก เพราะอยู่กับหนังสือมาตลอดเวลา ลองคิดดูซิ เวลาอ่านการ์ตูน ทำไมถึงจำได้หมด ญาติใคร ฝ่ายไหน มีความสามารถอะไร แพ้ทางใคร อยู่เมืองไหน ทำไมจำได้ล่ะ  หรือเล่นเกมออนไลน์นี่ ตัวละครนี้ทำอะไรได้ อัพอะไรมั่ง สกิลอะไร ซื้อของเมืองไหน มีท่าพิเศษอะไร จำได้หมด แต่ทำไมพอเป็นเรื่องเรียน ถึงรู้สึกซับซ้อนจำไม่ได้  มันอยู่ที่การใส่ใจด้วยส่วนหนึ่ง อย่าบอกว่า บางคนเป็นอัจฉริยะเลย ในเมื่อตัวหลายๆคนก็จำเรื่องที่สนใจได้ เรียงข้อมูลได้ อย่างเรื่องการ์ตูน เพียงแค่ไม่ยอมนำมาใช้ในเรื่องที่เป็นประโยชน์เท่านั้นเอง  พรสวรรค์น่ะก็แค่ส่วนประกอบ แต่พรแสวงซิที่มันมีมากกว่า  คนที่มีพรสวรรค์แต่ไม่รู้จักใช้มันก็เป็นแค่ ไก่ได้พลอยเท่านั้นล่ะ  อีกอย่างถ้าเราไม่ฝึกเรื่อยๆ เราจะรู้ไหมว่า เราทำอะไรได้  แล้วเราจะพัฒนามันยังไง แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 14:02:17 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 13:59:30 จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 7 ธ.ค. 51 13:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แต่ดิฉันคิดว่าพรแสวงมันน่าภูมิใจกว่าพรสวรรค์ค่ะ ถึงแม้มันจะดีไม่เท่าก็เถอะ จากคุณ : นินจานารูโตะ - [ 7 ธ.ค. 51 13:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตามทฤษฎีเกม ถ้าสู้ได้>>>ก็ต้องพยายาม จะได้สู้ได้ ถ้าสู้ไม่ดี>>>ก็ต้องพยายามอยู่ดี เผื่อคำตอบจะเปลี่ยน ไม่ใช่เหรอครับ :) จากคุณ : หญิงหน้าเศร้า (หญิงหน้าเศร้า) - [ 7 ธ.ค. 51 15:21:53 ]

ความคิดเห็นที่ 47 โทมัสเอดิสัน กล่าวไว้ว่า: ความสำเร็จเกิดจาก พยายาม 99% ส่วนพรสวรรด์อีก 1% คิดตามตรรกะ ถ้าเราไม่มีพรสวรรค์แต่พยายามเต็มที่ คงทำได้ดีที่สุด 99% อ่ะนะครับ ที่เราทำไม่ได้น่ะ แสดงว่ายังไม่พยายามเต็มที่นะครับ สู้ๆครับ หลายๆครั้งที่ผมรู้สึกแบบ จขกท. ครับ แต่เราต้องพยายามครับ จากคุณ : เท้าปุย - [ 7 ธ.ค. 51 15:37:01 A:124.121.164.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 สู้ได้ยากครับ อย่าลืมว่าคนที่มีพรสวรรค์เขาก็ไม่ได้งอมืองอเท้านะครับ เขาก็มีพรแสวงเหมือนกัน จากคุณ : < Heart >Attack!< - [ 7 ธ.ค. 51 15:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ขอแตกประเด็น จากคุณ : Cryptomnesia - [ 7 ธ.ค. 51 16:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 50 นึกถึงการ์ตูนเรื่องอายชิลด์เลย... ถ้าคนมีพรสวรรค์แต่ขี้เกียจ พรแสวงก็อาจแซงหน้าได้ แต่ถ้ามีพรสวรรค์แล้วยังมีความพยายาม จะเอาอะไรไปสู้... นอกจากจะพยายามให้มากกว่าที่เขาพยายามก็เท่านั้นเอง จากคุณ : คนสีฟ้า (Wadoiji) - [ 7 ธ.ค. 51 17:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ เราเองอยู่ในพวกพรสวรรค์ เวลาสอบสอบได้เองไม่ต้องอ่านแถมขาดเรียนครบโควต้าด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่คุณอาจไม่เข้าใจคือ ถึงแม้ว่าจะไม่อ่านหนังสือก่อนสอบ แต่เราก็ตั้งใจเรียน และเข้าใจทุกคำพูดที่อาจารย์สอน จำรายละเอียดที่อาจารย์พูดได้ เท่านั่นเอง เราก็มีเพื่อนอีกคนที่ขยันมาก อ่านหนังสือเอาเป็นเอาตายมาเรียนทุกวัน แต่เวลาสอบกลับตกมิตกแล่ คาบเส้น เกรดออกที ได้ซี ได้ดี ปัญหาของเพื่อนคนนี้ไม่ใช่ความขยันค่ะ แต่เป็นการที่เขาไม่เข้าใจในวิชาที่เรียน ไม่เข้าใจทุกอย่าง อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ แต่ไม่เข้าใจ เพราะเค้าไม่พยายามคิดตามหรือนำมาคิด หาตัวอย่าง หรือทำความเข้าใจกับมัน ท่องหนังสืออย่างเดียวไม่ช่วยให้เก่งหรอค่ะ เราต้องเข้าใจและอธิบายให้คนอื่นฟังได้ด้วย เพราะข้อสอบส่วนใหญ่มันต้องนำไปใช้ ไม่ใช่ท่องจำ เราเคยไปสอนให้เพื่อนคนนี้อ่านหนังสือ สอนเรียน แต่มันก็ไม่ก้าวหน้า แถมยังมาบอกอีก "แกมันเก่งอยู่แล้ว จะไปเข้าใจไรว่ะ" อ้าว ชั้นอยากช่วยนะเนี่ย-*- อย่ามัวแต่น้อยใจอยู่เลยค่ะ เอาเวลาไปตีโจทย์ที่เรียนให้แตกดีกว่า ที่สำคัญ อ่านแล้วจำ ดิฉันอ่านหนังสือจบ 1 เล่ม มีคนถามเรื่องที่อ่านไปแล้ว ดิฉันจะจำได้ว่ามันอยู่ช่วงไหน และเปิดหาหน้านั้น เพื่ออ้างอิงได้ หรือแม้แต่ปัญหาบางอย่าง ดิฉันจำได้ด้วยซ้ำว่าอ่านมาจากไหน เชื่อว่าทุกคนทำแบบนี้ได้ แค่มีสมาธิ ตั้งใจ ทำความเข้าใจในสิ่งที่อ่าน ขอให้คุณเจ้าของกระทู้โชคดีนะ อย่าเป็นเหมือนเพื่อนคนนั้นของดิฉัน -- ตอนนี้เลิกเรียนไปแล้ว เรียนมาจนปี 3 เลิกเรียนไปมีผัว อ้างว่าไม่มีเงิน ความจริงไม่อยากเรียนเองมากกว่า-*- จากคุณ : ธารวรี - [ 7 ธ.ค. 51 17:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 52 สู้ไม่ได้หรอก  แต่ก็ไม่จำเป็นต้องสู้  จะสู้ไปทำไม  หรือคิดจะสู้ไปทำไม ในเมื่อคนเราต้นทุนด้านต่าง ๆ ในชีวิต  ไม่เท่ากันอยู่แล้ว   ถึงบอกว่าไม่ต้องไปสู้  ก็ไม่ได้แปลว่าไม่ต้องพัฒนาตัวเอง อยากให้ความหวังว่า  ความสามารถในการเรียนรู้  และการใช้สมองเพื่อการเรียนรู้  สามารถฝึกได้นะครับ   ยิ่งเริ่มเร็ว  ยิ่งดี  แต่ต้องฝึกอย่างเป็นระบบ  และใช้เวลาในการปูพื้นฐานที่ดีก่อน ซึ่งการฝึกอย่างเป็นระบบ  ไม่ใช่การอ่านหนังสือแบบทรหดอดทนเป็นสิบ ๆ รอบ   แต่ใช้เวลานานพอสมควร  อย่างน้อย ๆ ก็ 30 วันต่อเนื่องในการฝึกทำบางอย่างให้เป็นนิสัย เหมือนฝึกเล่นกีตาร์  ถ้าคุณเล่นสัปดาห์ละวัน  วันละห้าชั่วโมง จะได้ผลดีไม่เท่ากับเล่นวันละครึ่งชั่วโมง  แต่เล่นทุกวัน ผมเชื่อเหมือนคุณหนูดี  ว่าอัจฉริยะ (พรสวรรค์) สร้างได้  แม้ไม่เคยอ่านหนังสือของเธอ จากคุณ : jedi-jaidee - [ 7 ธ.ค. 51 18:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เพิ่งกลับมาอ่านความเห็นของคนอื่น ชอบหลายๆ ความเห็นจริงๆ ค่ะ เจอคนที่ตกในสภาพเดียวกัน "โดนตราว่าว่าแมร่งเก่ง อ่านรอบเดียวสอบได้" ทั้งๆ ที่ความจริง รอบเดียวของชั้นหน่ะ ชั้นจินตนาการแล้วจินตนาการอีก กว่าจะกลั่นกรองเหลือแค่ใจความสำคัญ "โดนตราหน้าว่า อ่านผ่านๆ ก็สอบได้" ไอ้ผ่านๆ หน่ะ ผ่านจุดสำคัญ ทั้งนั๊น คุณเจ้าของกระทู้ลองเอาเคล็ดลับไปใช้สิคะ ชอบความเห็นที่ 30 มากเลย อ่านหนังสือ อ่านแล้วคิด หรือ อ่านแล้ว เบลอๆ อ่านหนังสือ หลายรอบ เพิ่งมาอ่านเอา 1เดือนมานี้ หรืออ่านมา ตั้งแต่เด็กๆ ดิฉันอ่านมาแต่เล็กแต่น้อย โตมากับกองหนังสือ จนวันนี้เงินเดือนที่พ่อแม่ให้มาเรียนเอาไปลงกับหนังสือหมด อิอิ -*- จากคุณ : ธารวรี - [ 7 ธ.ค. 51 18:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เรานี่นะแสนจะเกลียดวิชาร้อยมาลัยเลย.. แต่เราร้อยมาลัย อุบะ อะไรพวกเนี่ย...สวยมาก เวลามีงานของมอ.ทีไร เราทำทุกที เพื่อน-เพื่อนชมกันประจำว่ามี...พรสวรรค์.. ไม่อยากจะบอกเลยว่า เบื้องหลังพรสวรรค์อันนั้น..นะ เพราะคุณยายของเราเอง..ทั้งหัดทั้งบังคับให้ทำมาแต่เด็ก-เด็ก แล้ว ร้อยมาลัย เย็บอุบะ จับกระทง..นั่งพับเพียบทำมาแล้วทั้งนั้นและค่ะ.. จากคุณ : primjang - [ 7 ธ.ค. 51 19:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 55 แนวประเด็นน่าสนใจครับ... แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 51 19:56:45 จากคุณ : เข้มเท่านั้น - [ 7 ธ.ค. 51 19:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 56 #34 เหมือนเราเลย เวลาอ่านหนังสือ เราชอบสร้างบางอย่างเพื่อให้จำง่ายขึ้นมาช่วยด้วยนะ แล้วก่อนสอบมานั่งติวให้เพื่อน เพื่อ ทบทวนไปในตัวอีก ดีเนอะแบบนี้ win - win จากคุณ : totetote - [ 7 ธ.ค. 51 19:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ถ้าเรื่อง กายภาพ ล้วนๆ   พรแสวงไม่มีทางชนะพรสวรรค์แน่ๆ เช่น เคสเดียวกับนักบอลที่ดังๆ เก่งๆ คนเล่นบอลทั่วโลกกี่คน แล้วคนที่เก่งๆ เท่าๆ โรนัลโด้ โรนัลดิญโญ่ มีกี่คน เอาง่ายๆ ประเทศจีนมีกี่ล้านคน แล้วทำไมไม่มีคนที่เก่งติด 1 ใน 10 ของยอดนักบอล "ทำไม" แต่ถ้าเรื่อง ทำงาน แล้วรวย หรือประสบความสำเร็จ อันนั้นไม่เกี่ยวกับพรแสวง และพรสวรรค์ จากคุณ : พระจันทร์สีฟ้า - [ 7 ธ.ค. 51 20:32:35 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เกิดมาไม่เคยคิดเเข่งกับใคร ถึงรู้ว่าสู้ไม่ได้ ก็ไม่ซีเรียสครับ เเต่เเอบเสียดายคนมีพรสวรรค์บางคนนะ อุตสาห์มีตรงนี้มาเเล้ว เเต่จัดการชีวิตตัวเองไม่ได้ มันก็ไม่เป็นโล้เป็นพายเหมือนกัน จากคุณ : Dark Secret - [ 7 ธ.ค. 51 21:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ฟ้งดูแล้วคิดว่า คนธรรมดาของคุณคงเป็นคนขยันแต่มีปัญหาอ่านหนังสือไม่เป็น แนะนำให้หาเวลาอ่านหนังสือกับเพื่อนที่ขยันๆ ดู หรือบอกให้คนธรรมดาลองทำแบบนี้ดูนะ 0. อ่านหนังสือแค่เล่มเดียวก่อน เอาที่อาจารย์ใช้ reference นั้้นละ ถ้าเจออาจารย์บ้าพลัง ให้ reference 10 กว่าเล่ม ลองสังเกตดูก็จะรู้ว่าส่วนใหญ่ก็จะมีเล่มหลักหนึ่งเล่ม เราก็ใช้เล่มนั้นละ ส่วนที่เิพิ่มเติมก็อ่านจาก lecture ก็ได้ แต่ก็มีนะ อาจารย์บางคนก็โชว์ป๋าให้ reference มาบาน แต่ดูตาม lecture แล้วไม่เห็นตรง อันนี้ต้องทำใจ แล้วลองไปเดินศูนย์หนังสือดู ดูว่าคณะอื่น มหาลัยอื่นเค้าใ้ช้หนังสือเล่มไหน ดูได้จากศูนย์หนังสือจะสั่งหนังสือนั้นมาเยอะ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นหนังสือที่อ่านง่ายและใช้อ้างอิงในมหาลัยดังๆใันต่างประเทศ หรือไปที่ ocw ของ MIT แล้วดูว่าเค้าใ้ช้เล่มไหน 1. ดูสารบัญ, อ่านบทนำ กับ สรุปของแต่ละบท ระึลึกให้ได้ว่าคุณกำลังจะเรียนรู้อะไร นึกโครงสร้างหนังสือตามสารบัญให้ออก 2. ค่อยๆอ่านทำความเข้าใจแต่ละบท แล้วจดโน๊ต อันไหนไม่เข้าใจก็ข้าม แต่ต้องรู้คร่าวๆ ว่าบทนั้นต้องการจะอธิบายอะไร จากนั้นไปถามอาจารย์หรือเพื่อนเก่งๆ เพื่อทำความเข้าใจ หรือหาเพิ่มจากหนังสือเล่มอื่น จบหนึ่งบท ก็ต้องรู้ว่าเข้าใจหรือไม่เข้าใจอะไร และต้องมีโน๊ตที่ตัวเองเ้ข้าใจได้ 3. ทำแบบฝึกหัด จำอะไรไม่ได้กลับไปดูโน๊ต ถ้าไม่มีในโน๊ตก็อ่านหนังสือแล้วก็เพิ่มเข้าไปในโน๊ต แบบฝึกหัดจะทำให้รู้ว่าจุดไหนไม่เข้าใจหรือ เข้าใจผิดหรือเปล่า อย่าคาดหวังว่าจะเข้าใจไปสะทุกบท ทุกเรื่อง แต่มันต้องดีกว่าตอนไม่ได้อ่านแน่นอน เอาให้มันได้ตามเวลา ตามสติปัญญาพอ โตกว่านี้อาจเข้าใจเพิ่มได้ ก่อนสอบก็อ่านจากโน๊ต แล้วระลึกให้ได้ คล้าย unzip ทำตามนี้ grade อาจจะไม่ดี แต่ผมเชื่อว่าคนธรรมดาของคุณจะได้เรียนรู้อย่างแน่นอนครับ อย่าไปหวังว่าอ่านหนังสือเยอะๆ แล้วจะเก่งเหมือนพวกอัจฉริยะเค้า คนเรามันไม่เท่ากัน (เกิดมายังใหญ่ไม่เท่ากันเลยครับ   แขนอะ) แค่ทำให้เราสามารถทำงาน หรือ เรียนรู้ในสิ่งที่เราชอบได้อย่างมีประสิทธิภาพก็พอครับ จากคุณ : C2minus - [ 7 ธ.ค. 51 22:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ผมกลับคิดว่าในกรณี พรสรรค์ กับ พรแสวงเนี่ย มันเป็นเหมือนการเริ่มต้นจากฐานที่ไม่เท่ากันแต่ จะ สามารถตามทันได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วยครับ สมมุติเป็นเกมละกัน ง่ายๆ A เป็นคนที่มีแต่พรแสวง เหมือพวก เล่นแรคตัวแรกที่ไม่มีอะไรเลย B เป็นคนที่มีพรสวรรค์ เหมือนพวกที่เล่นแรคตัวที่สองที่มักจะมีไอเทมดีๆ ให้ใช้ สมมุติ A ได้ EXP 100/ชม.  B ได้ EXP 300 /ชม. ถ้าในกรณีที่ A เก็บเลเวลจริงจัง ในขณะที่ B   เล่นวันนึงไม่ถึง 1/3 ของ A สองคนนี้ก็ยังจะพอๆกัน แต่ในกรณีที่ B เล่นวันนึงซัก 1/2 ของ A ยังไง  A ก็จะไม่มีวันตาม B ทันได้เลย ไม่ว่า A จะพยายามยังไง กรณีที่หลายๆคนว่ามีลิมิตนั้น ผมว่า ถ้าใช้ความพยายามระดับหนึ่งยังไง ก็คงข้ามจุดนั้นไปได้ แต่การที่คุณจะข้ามลิมิตนั้นๆ ไปได้ คุณต้องเสียสละทรัพยากรมากมายทั้ง เวลา แรงกาย เงิน ซึ่งอาจจะต้องใช้สิบเท่าของคนที่มีพรสรรค์     ทำให้มันเหมือนเป็นการใช้ทรัพยากร ของตนเองอย่างไม่มีประสิทธิภาพ สู้ให้แต่ละคนหาสิ่งที่ตนเองถนัดให้เจอดีกว่า ไม่ใช่ฝืนทนทำสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถทำได้ดี ปล.เอานักกีฬา ไปแข่งคำนวณ เอานักคำนวณไปแข่งกีฬา ยังไงก็ไม่คุ้ม สู้ต่างคนต่างทำตามความถนัดของตนเองดีกว่า แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 51 00:27:10 จากคุณ : GeBaN - [ 8 ธ.ค. 51 00:25:52 ]

ความคิดเห็นที่ 62 รู้แต่พรสวรรค์ และพรแสวงก็สู้ เฮง ไม่ได้ นี่เรื่องจริง.. จากคุณ : granun - [ 8 ธ.ค. 51 00:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ถ้าคุณ เชื่อ แบบไหนมันก็เป็นแบบนั้นครับ... ถ้ามีคนสักคนบอกคุณว่า คุณทำไม่ได้ ไม่มีทางสู้อีกคนได้... คุณได้ประโยชน์อะไรจากการเชื่อคำเย้ยหยันเหล่านั้นหล่ะครับ... บางอย่าง คนที่พูด คนที่บอกคุณ ทำไม่ได้ แต่เรา เลือกที่จะไม่เชื่อ และหาทางทำมันจนได้... ไม่ดีกว่าหรอครับ... จากคุณ : plotinus - [ 8 ธ.ค. 51 00:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ผมเห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้นะ แต่มันคงต้องแบ่งระดับด้วยว่า เป็นพรสวรรค์ระดับธรรมดาที่เห็นได้ทั่วไป หรือเป็นพรสวรรค์ระดับโลก ถ้าเป็นพรสวรรค์ระดับทั่วๆ ไป บางทีพรแสวงก็สู้ได้ ถ้าความพยายามมันถึงขั้น แต่ในกรณีของพรสวรรค์ระดับโลกแล้ว พรแสวงไม่มีทางทาบได้เลย แม้จะเอาพรสวรรค์ระดับธรรมดา + พรแสวงอย่างหนัก ก็ยังเทียบไม่ได้แม่้แต่ขี้เล็บ ผมเองโชคดีอยู่หน่อยที่พอจะเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์อยู่บ้าง ประกอบกับพรแสวงที่มีพอสมควร เลยได้มาเรียนต่อในมหาลัยชั้นนำที่เค้าว่าเป็น Top ของโลกแห่งหนึ่ง ผมเคยคิดว่าผมแน่แล้ว แต่พอมาเจอเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ที่มีพรสวรรค์ระดับโลก ผมรู้เลยว่าที่ของเราอยู่ตรงไหน และที่ของพวกนั้นอยู่ตรงไหน ผมเคยเจอเคสที่ว่า มีข้อมูลดิบได้มาเป็นตารางอยู่ตารางนึง ดูยังไงก็ไม่มีอะไร เพื่อนผมคนยิวที่เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะตัวจริง มันนั่งดูแล้วคำนวนอะไรสักพัก มันหาความเชื่อมโยงในข้อมูลนั้นได้ สร้างทฤษฎีใหม่และเอาไปขอทุนสบายไปเลย เคสแบบนี้พรแสวงจะมีเท่าไหร่ก็ไม่พอ เพราะมันไม่มีให้แสวง มันคือพรสวรรค์ล้วนๆ เห็นอะไรที่คนอื่นไม่เห็น สร้างอะไรที่มันไม่เคยมีขึ้นมา อาจารย์ผมอีกท่าน สามารถเอาเคสที่ไม่เกี่ยวกันเลยมาโยงมาอธิบายกันได้ เวลาท่านออก public lecture ที่ไร มีแต่เสียงคนฟังอู้หูซีดซาดด้วยความทึ่งตลอดเวลา ของแบบนี้พรสวรรค์ทั้งนั้น.. แสวงยังไงก็ไม่เจอ โดยสรุปผมว่า ถ้าเป็นพรสวรรค์ที่แท้จริง ต่อให้พรแสวงมากแค่ไหนก็เทียบไม่ได้ แต่ถ้าเป็นระดับปกติก็ยังจะพอสู้รบตบมือกันได้ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 51 02:11:12 จากคุณ : Naim - [ 8 ธ.ค. 51 01:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมชอบความคิดเรื่อง "พื้นฐาน" ของคุณ ไม้ไต่คู้ มากๆเลยครับ ผมจะขอนำไปปรับใช้กับตัวผมนะครับ ผมเพิ่งจะคิดออกว่า ทำไมเมื่อก่อนผมเป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้านภาษาอังกฤษพอสมควร คือทำบทเรียนตอนมัธยมต้นนี้ ทำเลยเพื่อนๆไปเป็น4 5 บท บางเทอม ทำ 2 3 อาทิตย์จบเล่มเลย แต่เมื่อก่อน....ติดเกมส์ เลิกสนใจการเรียนในช่วงม.2 พอช่วงม.4 เริ่มติดได้ กลับมาสนใจอีกครั้ง ดันตามคนอื่นไม่ค่อยทัน ไม่ใช่ตามคนอื่นไม่ทันสิ ตามครูไม่ทัน ผมก็พยายามเรียนตามครูมาเรื่อย หาE-leaning บทเรียนเหล่านั้นมาทำ ก็ยังไม่ค่อยget สงสัยเพราะผมลืมพื้นฐานนี้เอง ขอบคุณมากๆครับ ตอนนี้อยู่ปี1 ก็แค่ใช้ความรู้ที่เป็นทุนเดิมดันเกรดEngตัวเอง แต่ก็ยังงงว่าทำไมตัวเองไม่สามารถสื่อสารแบบที่ควรจะเป็นได้ เพราะลืมพื้นฐานนี้เอง จากคุณ : Winter_pluK - [ 8 ธ.ค. 51 02:14:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66 พรสวรรค์มันก็แค่ทำให้คุณใช้ความพยายามน้อยกว่าคนที่ไม่มีในการทำเรื่องๆหนึ่งเท่านั้นแหละ ถ้าพึ่งพาแต่พรสวรรค์ อย่างไรมันก็มีขีดจำกัดอยู่ ต้องใช้ความพยายามเข้ามาประกอบด้วย แต่พรแสวงคือการพยายามที่จะทำเรื่องๆหนึ่งให้สำเร็จ คุณอาจจะประสบผลสำเร็จมากกว่าคนที่มีพรสวรรค์แต่ขาดความพยายามก็ได้ แต่ว่าคุณจะไม่มีทางสำเร็จไปมากกว่าคนที่มีพรสวรรค์และมีความพยายามด้วย แต่สิ่งที่ผมเจอเป็นส่วนมากคือไม่มีทั้งพรสวรรค์และพรแสวง แต่เมื่อชีวิตล้มเหลวก็ไปโทษว่าเพราะคนอื่นมีพรสวรรค์มากกว่า ตัวเองจึงต้องมีชีวิตอย่างนี้ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่เคยพยายามจะทำอะไรให้สำเร็จเลย ซึ่งคนแบบนี้น่ะมันน่าสมเพชเป็นที่สุด จากคุณ : VeryBadman...Begins - [ 9 ธ.ค. 51 00:50:14 A:128.242.106.124 X: TicketID:185387 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เห็นด้วยกับ #66 แต่ให้ gift ไม่ได้ สำหรับความเห็นผมเองคือ มันคล้ายๆกับ วิปัสสนา (ใช้สติ + สมาธิเบื้องต้น) จะได้ปัญญา สมถะ (ใช้สมาธิเพียวๆ แถมลึกมากๆ) ไม่ได้ปัญญา วิปัสสนาจารย์ผมเปรียบเทียบไว้ว่า พวกใช้สมาธิเพียวๆอ่านหนังสือ ถ้าสมาธิลึกไป มันจะเห็นตัวหนังสือวิ่งผ่านทีละคำ ทีละคำ(หนักหน่อย ก็เข้ามาทีละ char เหมือนเราเขียนโปรแกรมอ่าน string ) แต่ที่ผ่านไปทีละคำ ทีละคำ มันไม่เข้าใจอะไรเลย เพราะอะไร? คำมาคำเดียวโดดๆ สื่ออะไรได้? คำที่มาประกอบเป็นประโยค สื่ออะไรได้? แน่นอนว่า ประโยค มันให้ information ได้มากกว่า ชัดเจนกว่า (ประโยคบอก "เหตุการณ์" แต่คำ มันบอกได้แค่ "Object") mental model ที่เข้าทางมากที่สุด ในการอธิบายความสามารถในการรับรู้ หรือปัญญาของคน คือ mental model แบบ network (จำชื่อเต็มไม่ได้ ขออภัย) เห็นด้วยกับการ ฝึกทำ Mind map ในการอ่านตำรา แนะนำ โปรแกรม Mindjet Mind manager pro เพื่อให้การอ่านสรุปเนื้อหาตำรา เป็นไปได้ง่ายขึ้น (โหลดมาแล้ว หายาแก้ไอเอาเอง) ปล. ผมเข้าใจอารมณ์ที่สู้พวกพรสวรรค์ไม่ได้น่ะ ผมก็เป็น แต่คนที่มัววิ่งตามคนอื่น คงไม่มีวันชนะ อย่างมากก็เสมอกัน เพราะมัวแต่จะทำให้ได้ทันเขา (นึกถึง เบจิต้า ไม่เคยเอาชนะ โกคู ได้, เพราะมันเอาแต่วิ่งตาม ในขณะที่ โกคู สนุกกับการต่อสู้และของ เล่น พัฒนาเทคนิคการฝึกใหม่ๆขึ้นมาเอง) Same process, lead to same result. คือ ถ้ารู้สึกว่าฝึกหนักเท่าไหร่ก็ยังไม่พัฒนา บางทีปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ความหนักหน่วงของการฝึก แต่ปัญหาอาจอยู่ที่ process หรือ เทคนิควิธีการฝึก แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 51 13:56:16 จากคุณ : Detonator_Pao_ - [ 9 ธ.ค. 51 13:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 68 แชร์ความเห็นส่วนตัวนิดว่า เรื่องการเรียนรู้ให้ได้ผลคือต้องไม่มักง่ายในการศึกษา เพียรพยายามศึกษาค้นคว้าโดยไม่คิดว่ามันเป็นการเหนื่อยยากที่กระทำการเหล่านี้ แต่คิดว่ามันเหมือนการทำกิจวัตรประจำวัน คือทำไปเรื่อยๆ อย่าไปเครียด อย่าไปเร่ง อย่าไปรุด อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่น อย่าไปกังวลว่าจะไม่มีคนว่าเราไม่เก่งถ้าเราใช้เวลากับมันนานเกินไป อย่าไปคิดถึงสิ่งไร้สาระอื่นๆที่ไ่ม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรากำลังศึกษาเรียนเพื่อที่จะ "รู้" ปัญหาที่พบเห็นในการศึกษาของคนส่วนใหญ่คือการที่ไม่ได้รับรู้ในระดับทัศนคติว่า ความจริงทั้งหลายทั้งปวงเป็น "การประมาณ" เท่านั้น หลายๆคนเกิดความรู้สึก กลัว ว่าจะเรียนไม่ได้ สติแตกเสียสมาธิเสียความเชื่อมั่นว่าตัวเองเรียนได้ บวกกับทัศนคติผิดๆว่าถ้าใช้เวลากับการศึกษามากไปคนจะมองว่าสมองไม่ดี กลัวว่าถ้าพยายามมากแล้วพลาด คนจะว่าโง่ ทั้งๆที่การศึกษาเป็นสิ่งที่ตรงไปตรงมา คือ เรียนให้มันรู้ เท่านั้นเอง อย่าหลอกตัวเองโดยการท่องส่งๆไป แต่ตั้งใจเรียนจนให้รู้ ก็เท่านั้น ความเก่ง ความไม่เก่ง พรสวรรค์ พรแสวง ผมว่าอย่าไปใส่ใจมันจะีดีกว่า เพราะมันไม่ได้ช่วยให้เรา "รู้" จริงๆหรอกครับ จากคุณ : บจ - [ 11 ธ.ค. 51 00:14:31 A:125.25.112.103 X: TicketID:038839 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เหมือนเรื่องกระต่ายกับเต่า แหล่ะ คนมักจะสอนกันผิด ๆ ว่า กระต่ายต้องชนะเต่า แต่ความเป็นจริงจากท้องเรื่องแล้ว กระต่ายมันนอน เหมือนกับขับรถยนต์กับขับจักรยานน่ะ ขับรถยนต์ยังไงก็ชนะจักรยานอยู่ แล้ว แต่ปัญหาคือ คนขับรถยนต์มันนอนหลับข้างทาง ในโลกแห่งความเป็นจริงก็เหมือนกัน เห็นบ่อย ๆ ว่า พวกเรียนเก่งแล้วจน เคยเรียนเก่งเอ็นท์คะแนนดี ได้คะแนนดีมาก ๆ ในคณะที่เกี่ยวกับการบริหาร ธุรกิจ แต่สุดท้ายสู้คนที่เรียนไม่เก่งไม่ได้ สาเหตุมาจาก หยุดและสต๊าฟตัว เองไว้ เพราะว่า คิดว่าเก่งแล้ว เลยหยุดไว้แค่นั้น ถ้าถามถึงความภูมิใจ จะตอบเรื่องเมื่อ 20 ปีก่อน (แต่ตอนนี้หมดไฟแล้ว) อีกเรื่องหนึ่งก็เรื่อง "มือที่มองไม่เห็น" ไม่ว่ากระต่ายจะวิ่งเร็วกว่าเต่าหรือไม่ แต่ถ้าเกิด มีคนไม่ชอบกระต่ายขึ้นมา ก็ใช่ว่า กระต่ายมันจะวิ่งชนะเต่าได้ เช่น อาจจะขัดขา วางยา เข็นตูดเต่า สุด ท้ายเต่ามันก็ชนะได้ อันนี้มีเยอะ สังเกตได้ คนเก่ง ๆ เมืองไทย โอกาสเจริญ ยาก เก่งอันดับ 1 มักแพ้เก่งอันดับ 2 หรือ 3 เพราะศัตรูมันเยอะ ใครที่เรียน strategic management น่าจะรู้ ทฤษฎีพวก alliance ดี ภาษาไทยน่าจะ เรียกว่า พันธมิตร ได้มั้ง ซึ่งน่าจะมีทั้งเหลือง เขียว ฟ้า แล้วก็น้ำเงินด้วยสิ จากคุณ : ฟ้าลั่น - [ 11 ธ.ค. 51 00:36:18 A:124.122.162.13 X: TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 70 อันนี้ต้องทำใจครับ ผมก็มีเพื่อนๆที่เป็นอัจฉริยะอยู่คนสองคนเช่นกัน วันๆก็ไม่เห็นมันทำอะไรเท่าไรเลยครับ แต่เก่งโคด ถามไรรู้คำตอบไปหมด สอบมาก็ได้ที่หนึ่งตลอด ไม่รู้ยังไงของมัน จากคุณ : Ultimatum - [ 12 ธ.ค. 51 06:12:12 ]