ความคิดเห็นที่ 1 ผมอยากรู้ว่าใครอ่านเมลล์นี้แล้วเชื่อบ้างครับ มีด้วยหรอครับ? จากคุณ : siLvan - [ 9 มี.ค. 52 17:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เยี่ยม สนับสนุนครับ!! รอคนมาแก้ให้เสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วจะมาก้อปไปทำ Anti-Fwdmail จากคุณ : elvish346 - [ 9 มี.ค. 52 17:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อาจารย์ฝึกสอน เชื่อค่ะ ฟอเวิดมายังไม่พอ  โทรมาเล่าอีก หลายเรื่องมากๆค่ะ  ส่งต่อได้บุญอะไรนั่น คุณเธอก็ส่งมา เห้อ - -"  วันนี้มี 2 ฉบับ จากคุณ : pytoday - [ 9 มี.ค. 52 18:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แค่ข้อที่ว่าอยู่ดีๆ ทำไมหมอถึงถามเรื่องของกินขึ้นมาก็ฮาก๊ากแล้วครับ เหมือนช่างซ่อมรถ เห็นรถเป็นสนิมแล้วถามว่า ได้ขับรถไปใต้ทะเลมาบ้างรึเปล่า จากคุณ : xnone - [ 9 มี.ค. 52 18:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดๆดูแล้ว เด็กเห็นผลไม้เปื้อนเลือด ยังกล้ากินอีกเหรอ จากคุณ : ว่างมากๆ - [ 9 มี.ค. 52 19:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหอ ๆ สับปรดมันย่อยโปรตีนได้นิ แล้วเลือดจะเหลือมั้ย จากคุณ : PUMPKINbig - [ 9 มี.ค. 52 20:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลงชื่อไว้ก่อนครับ ถ้าเรียบร้อยแล้วเดี๋ยวช่วยส่งต่อ จากคุณ : แก้วตะวัน - [ 9 มี.ค. 52 20:24:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 #5 ประเด็นนี้ผมคิดอยู่นานมากครับ เพราะเมื่อเช้าผมโดนมีดบาด ก็เลยเกิดความคิดว่า อย่ากระนั้นเลย เที่ยงนี้ ซื้อสัปปะรด จากข้างออฟฟิสมา แล้วหยดเลือดดูเลยดีกว่า พอตอนเที่ยงผมออกไปซื้อมา ไอ้เลือดที่โดนบาดแห้งแล้ว เลยหาเข็มมาอันนึง เช็ดแอลกอฮอล์ซะ กะว่าจะเจาะปลายนิ้วให้เลือดออกซะหน่อย ใจมนเสาะขึ้นมาเชียวครับ เจาะจนเจ็บเลือดก็ไม่ออก เลยกะว่าเอาไว้รอตัวเจาะเลือดที่ใช้เจาะเพื่อตรวจน้ำตาลในเลือดจะดีกว่า ผมเลยเปลี่ยนเป็น หยดเบตาดีนลงไป ปริมาณมากพอควร และยาธาตุน้ำแดงด้วย ปรากฏว่ามันซึมเข้าเนื้อผลไม้บางส่วน แต่เจือจาง จนมองไม่ค่อยออก ครับ แค่สีมันเข้มขึ้นหน่อยเท่านั้น ไว้ผมจะลองหาเจาะเลือดตัวเองมาหยดดูให้ได้ครับ ว่ามันจะเห็นชัดหรือไม่ (อาจลองกินดูด้วยนะ) จากคุณ : [Zero] - [ 9 มี.ค. 52 20:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่า   คนที่อ่าน forward mail ต้นฉบับแล้วยังส่งต่อ คงไม่ใช่คนที่พร้อมจะอ่านอะไรยาว ๆ แถมยังเป็นวิชาการเต็มรูปแบบอย่างนี้ครับ แถมยังไม่น่าจะยอมส่งต่ออีกด้วย มันไ่ม่น่าสนใจ  ไม่แปลกใหม่  แถมมันดันเป็นเรื่องจริง  ที่รู้กันโดยทั่วไปอยู่แล้ว ไม่ตื่นเต้น  เหมือนส่งต่อเมลที่มันเป็นเรื่องที่มันดูแปลก ๆ ตื่นเต้น แถมประเด็นที่แก้บางประเด็น  มันไม่เด็ดขาดชัดเจน   มันยังมีช่องว่างของความเป็นไปได้ เช่นประเด็น Q คำถาม: เชื้อ HIV จะสามารถมีชีวิตอยู่นอกร่างกายได้นานแค่ไหน A คำตอบ: บอกไม่ได้ ว่าเมื่อออกมานอกร่างกายแล้วจะอยู่ได้นานเท่าไร เพราะมีตั้งแต่ไม่ได้เลยจนระยะเวลาหนึ่ง หรือ 3. การติดเอดส์ผ่านวิธีกินเลือดคนเป็นเอดส์ อาจต้องทำโดยการดูดเลือดจากตัวคนเป็นเอดส์โดยตรง และทางเดินอาหารของคนดูดเลือดต้องมีแผลด้วย และปริมาณเลือดและเชื้อต้องมากพอ การติดเชื้อเอชไอวีไวรัสจากช่องปาก จะเกิดขึ้นได้ กรณีที่มีเลือดปนอยู่กับน้ำลายของผู้ที่มีเชื้อเอชไอวี ถูกถ่ายทอดไปยังผู้ที่ไม่มีเชื้อเอชไอวีโดยการถูกกัด ถ้าคนที่ไม่มีวิจารณญานอ่านแล้ว  เหมือนเมลแก้  กลายเป็นหลักฐานยืนยันว่าเมลต้นฉบับมีความเป็นไปได้มากขึ้นอีก ถ้าผมเป็นคนที่เผยแพร่ forward mail ต้นฉบับ  ผมจะเอาเมลต่อต้านมาใช้งาน  โดยตัดข้อแก้ที่ 1 และ 4 ออก และใช้ข้อแก้ที่ 2 และ 4 รวมถึง Ref ที่ให้มา  สร้างความน่าเชื่อถือให้กับเมลต้นฉบับมากขึ้นแทนครับ แล้วส่งต่อไป  คนที่อ่านผ่าน ๆ ไม่ได้พิจารณาให้ละเอียด  ก็จะเชื่อได้ง่าย ต่อไป  เราอาจจะเจอ forward mail ใหม่  ที่จั่วหัวว่า "หมอยืนยัน  กินสัปปะรดเปื้อนเลือด  อาจจะติดโรคเอดส์ได้" แค่ให้ความเห็นในมุมมองที่แตกต่างออกไปครับ แต่ขอยกย่องในความพยายามที่จะทำครับ ไม่ได้ตินะครับ  เพียงแต่มองในมุมมองของคนที่ร่วมงานกับบุคคลที่เป็นเป้าหมายของ forward mail มาเยอะ  พอจะรู้ปฏิกริยาของคนกลุ่มนี้มาครับ แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 21:21:04 จากคุณ : specimen - [ 9 มี.ค. 52 21:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 #9 ครับ ขอบคุณมากครับ สำหรับข้อคิดเห็น ผมเองก็เห็นด้วยครับ เนื่องจากไม่รู้จริง ๆ ว่าจะทำยังไงให้มันน่าอ่านมากกว่านี้ครับ จึงมาขอความช่วยเหลือครับ หากเราจะใช้สำนวน "ข่าวลือ" หรือ "เสียงลือเสียงเล่าอ้าง" เหมือนเมล์ต้นฉบับ มันก็ดูขาดความน่าเชื่อถือครับ ตรงนี้คงต้องขอความช่วยเหลือจากสมาชิกที่เก่ง ๆ เรื่องสำนวนการเขียนครับ ส่วนประเด็นที่ไม่ขาดนั้น จริง ๆ เราจะหาข้อมูลสนับสนุนให้มากกว่านี้ก็ได้ครับ แต่ความเห็นจากหลาย ๆ ท่านที่ผ่านมา ต้องการให้แสดงถึงความเป็นไปได้ ในอีเมล์นั้น ทุก ๆ ประเด็น ทุก ๆ กรณี แม้ว่าความเป็นไปได้จะน้อยเพียงใดก็ตาม แล้วให้คนอ่านพิจารณาเองครับ ส่วนนี้ผมไม่เห็นด้วยโดยส่วนตัวครับ แต่ยอมรับมติครับ ผมมีแนวคิดเพียงแค่ว่า หากประเด็นหลักของเมล์นั้น คือเพื่อก่อให้เกิดความเข้าใจผิด หวาดกลัว หลอกลวง ต่อคนอ่าน เราควรตัดสินว่าเมล์นั้น ไม่มีความเป็นไปได้ แต่ผมทำแบบนั้นก็ไม่ได้ครับ เราทำได้เพียงนำเสนอข้อมูล อย่างที่ผมลงท้ายไว้ครับ จากคุณ : [Zero] - [ 9 มี.ค. 52 21:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่ะ  แล้วถ้าเรื่องจริงมันเป็นอย่างนี้ล่ะ          เด็กชาวสิงค์โปร์อายุ10ขวบคนนึง  ซื้อแอปเปิ้ลจากร้านรถเข็นข้างทาง  (    เป็นไปได้มั๊ย จริงๆแล้วมันคือแอปเปิ้ล  ไม่ใช่ไพน์แอปเปิ้ล)         เค้าสังเกตุเห็นคนขายทำบีดบาดนิ้วขณะที่หั่นแอ๊ปเปิ้ล   แต่เด็กชายก็ไม่สนใจอะไร  และกินแอปเปิ้ลจนหมด              วันต่อมา ที่โรงเรียนครูสอนเรื่องโรคเอดส์ ว่าติดต่อทางเลือด   เด็กชายจึงฉุกคิดเรื่อง  คนขายแอ๊ปเปิ้ลทำมีดบาดและเลือดอาจปนเปื้อนในผลไม้ที่เค้ากิน       เด็กชายคนนี้กังวลใจมาก       ผ่านไปประมาณ15วันหรืออาจจะกว่านี้นิดหน่อย   เค้ามีอาการไข้    จึงเล่าเรื่องที่กังวลให้พ่อแม่ฟัง   จึงไปตรวจที่ รพ.      ทางรพ. ใช้วิธีการตรวจแบบตรวจหาเชื้อโดยตรง  (ไม่ใช่หาแอนติบอดี้)   พบว่าเด็กติดเชื้อเอชไอวี      ทางรพ.จึงไปขอตรวจเลือดคนขายผลไม้นั้น ก็พบว่าคนขายผลไม้มีเชื้อเอชไอวี           อ่ะ  ถ้าเรื่องจริงๆต้นฉบับบเป็นแบบนี้ล่ะ    เป็นไปได้มั๊ย จากคุณ : นายสีเสียด - [ 9 มี.ค. 52 21:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ความเห็น 10 ครับ เข้ามาสนทนานะครับ  ไม่ได้มาขัดแย้งนะครับ ***ส่วนประเด็นที่ไม่ขาดนั้น จริง ๆ เราจะหาข้อมูลสนับสนุนให้มากกว่านี้ก็ได้ครับ แต่ความเห็นจากหลาย ๆ ท่านที่ผ่านมา ต้องการให้แสดงถึงความเป็นไปได้ ในอีเมล์นั้น ทุก ๆ ประเด็น ทุก ๆ กรณี แม้ว่าความเป็นไปได้จะน้อยเพียงใดก็ตาม แล้วให้คนอ่านพิจารณาเองครับ*** ถ้าคนอ่านเขามีความสามารถในการพิจารณาเองแล้ว  เขาคงจะไม่ forward mail ต้นฉบับหรอกครับ 555 ผมเคยเห็นการ์ตูนล้อเลียน forward mail ฉบับหนึ่ง พูดถึงที่มาของ forward mail  ในทำนองล้อเลียน ว่ามีคนกินลูกชิ้น  แล้วไม้เสียบลูกชิ้น  *เกือบ*จะเสียบปาก อีตาคนนี้  ก็หวังดีต่อคนทั้งโลก  ทำ forward mail เตือนคนอื่น ว่ามีเด็กโดนไม้เสียบลูกชิ้นทิ่มปาก  ทะลุกระเพาะอาหาร  อาการสาหัสบ้าบออะไรของมันเนี่ย ถามว่า  ไม้เสียบลูกชิ้นทิ่มปากเป็นไปได้ไม๊ ตอบว่า  ได้ครับ  แต่วิธีการนำเสนอแบบโกหก  มันยอมรับไม่ได้ครับ  สร้างเรื่องขึ้นมาว่ามีคนเคยเป็นแบบนี้  ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมีปัญหาแบบนี้ แล้ว ถ้าตอบไม่เด็ดขาด  ผมว่าเหนื่อยฟรีครับ  คนรับไม่เชื่อ  ไม่มีน้ำหนัก ไม่ส่งต่อด้วย  ผิดวัตถุประสงค์ ไอ้ที่หวังว่าเขาจะคิดเองได้  ก็อย่างที่บอกนั่นละครับ ถ้าคิดจะให้เปิดช่อง  ว่าถึงแม้จะน้อยแค่ไหนก็เป็นไปได้ ไม่มีประโยชน์ครับ  เพราะข้อมูลของ forward mail เขาหากินกับช่องทางเหล่านี้ เรื่องที่เกิดได้ยาก  เกิดได้น้อย   ยิ่งเมลแก้มาบอกว่าเป็นไปได้ ดูเหมือนจะไม่ใช่แก้ forward mail ละครับ คนส่งจะส่งต่อได้อย่างมั่นใจ  เพราะมี reference ให้แล้วครับ ว่าเกิดได้จริง  ถึงแม้จะได้น้อย ผมไม่ได้ต้องการให้บิดเบือนข้อเท็จจริงนะครับ ถ้าเมลไหน ทำได้ไม่ขาด  อาจจะข้ามไปก็ได้  โดยการไม่ทำเมลนั้นทั้งฉบับเลย  เพราะจากประโยชน์จะกลายเป็นปัญหา เพราะไป confirm ให้เขาซะเปล่า ๆ ขออภัยนะครับ  ถ้าคิดในมุมมองที่แตกต่างออกไป เข้ามาสนทนานะครับ  ไม่ได้เข้ามาเถียง  ไม่อยากให้มองว่าเป็นพวกมือไม่พาย(เขียนเมลแก้) แล้วเอาเท้ามาราน้ำ(มาวิจารณ์)  เพราะผมไม่มีปัญญาเขียนจริง ๆ แต่พอจะช่วยดูได้เล็กน้อยครับ edit ข้อความที่สื่อความหมายไม่ชัดเจน แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 22:16:38 จากคุณ : specimen - [ 9 มี.ค. 52 21:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #11 จากข้อมูลที่ผมมีในมือ เด็กคนนั้นต้องมีแผลในปาก หรือทางเดินอาหาร และปริมาณเลือดที่มีเชื้อ จะต้องมากพอด้วยครับ ยังไม่รวมกับการอยู่รอดของเชื้อนอกร่างกายเข้าไปอีก แต่ก็ยังมีโอกาสแม้จะน้อยครับ ทั้งนี้ หากเรื่องเช่นนี้มีจริง จะต้องเป็นข่าวที่ดังมาก ๆ ครับ ค่อนข้างแน่ใจว่าสื่อไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ๆ ครับ เพราะเคสแบบนี้ คงไม่ได้เกิดกันบ่อย ๆ #12 ผมมีความเห็นเดียวกับคุณครับ ว่า การนำเสนอในเรื่องที่มันมีความเป็นไปได้น้อยมาก ๆ โดยใช้ข้อมูลเท็จนั้นยอมรับไม่ได้ครับ แต่หากเราให้ข้อมูลด้านเดียว โดยปิดอีกด้านไว้ บางท่านอาจจะมองว่า มันก็ไม่ต่างจาก fw mail ครับ น่าแปลกใจที่ขณะกำลังพิมพ์อยู่ รายการ ข่าวข้น คนข่าว นำเสนอเรื่อง เด็กที่เผลอทำเข็มหมุดหลุดลงคอ แล้วไปค้างที่ลำไส้ คล้ายโดยบังเอิญจริง ๆ ครับ จากคุณ : [Zero] - [ 9 มี.ค. 52 22:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หากให้เลือกทำเฉพาะเมล์ที่เราสามารถหาข้อมูลแย้งแบบเด็ดขาดได้ คงไม่เหลือเมล์ให้ทำครับ เพราะในโลกนี้ ความเป็นไปได้มันเกิดขึ้นได้เสมอ แม้มันจะน้อยจนไม่มีความสำคัญก็เถอะครับ และความเชื่อของคนนี่มันน่ากลัวครับ ดูจากประวัติศาสตร์มนุษย์ก็ได้ครับ หากมีใครซักคนที่เชื่อว่า ฟอร์เวอร์ดเมล์นั้นเป็น สิ่งล้ำค่า สูงส่ง ควรแก่การให้ความเชื่อถือ แตะต้องไม่ได้ ให้ข้อมูลที่เป็นจริงล้วน ๆ ผมเองก็ไม่มีความเห็นใด ๆ ครับ จากคุณ : [Zero] - [ 9 มี.ค. 52 22:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำแบบหมอแมวครับ อ่านแล้วมันส์ มีแฟนติดตามประจำ http://mor-maew.exteen.com/20090308/entry จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ 9 มี.ค. 52 22:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับความเห็นที่12สุดลิ่มทิ่มประตู เขียนตรงๆแรงไปเลยในย่อหน้าแรกๆ ชาวบ้านที่จะเชื่อคงไม่ทนอ่านนานขนาดทั้งเมล์ ดังนั้นเริ่มต้นอย่างตื่นตาตื่นใจน่าจะดีกว่า ส่วนข้อมูลบางอย่าง ไม่จำเป็นต้องอธิบายเยอะเลยก็ได้ คือบอกว่ามีความเป็นไปได้แต่บอกไปเลยว่าน้อยสุดๆแค่ไหน ถ้าบอกเยอะๆ มันจะดูวนไปวนมา คนที่ทักษะการอ่านน้อย จะงงและข้ามไปเลยน่ะค่ะ (แต่ก็อาจจะกลายเป็นเมล์ที่ดูไม่น่าเชื่อถือเข้าไปใหญ่อีก ปัญหาโลกแตกจริงๆเลย) ถ้ามีใช้ตัวเล็กตัวใหญ่ Highlightบ้างจะทำให้อ่านง่ายและน่าอ่านขึ้น ข้อมูลอ้างอิง มีวงเล็บด้วยจะดูง่ายขึ้นค่ะ จากคุณ : scarlett - [ 10 มี.ค. 52 04:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ~ ผมสนับสนุนคุณ [Zero] ทุก คห. เราควรเสนอความจริงทุกด้าน เพราะชมรมเราถือวิทยาศาสตร์ ถือความจริง แต่ก็ ~ #9 ยอมรับบางส่วน - ถ้าอ่านบางข้อ แล้วไม่อ่านต่อ อาจพลาดกลายเป็นเชื่อ (ว่าเป็นจริง) ไปได้ (มีคนมากมายชอบมักง่าย อ่านไม่จบก็ตอบ เจอในกระทู้ มีบ่อยไป) แนวทางปรับปรุง ** ควรย้ายบางข้อไปท้ายๆ + เพิ่มข้อเท็จจริงที่ช่วย (ไม่ต้องถึงกับ ลบ แค่นำเสนอทีหลัง ให้อ่านเจอตัวแก้ก่อน) ** ช่วยกัน (ในกระทู้นี้แหละ) หา ข้อสนับสนุนหรือหลักฐาน มาเพิ่ม เช่น กรณีข้อ 3 เหมือนเคยเห็นหมอพูดในทีวีว่า ต้องกินเลือกเป็นถ้วยๆ เลย ถึงจะติดทางปาก (หยดสองหยด หมดสิทธิ์) ขอไปค้นหาอ้างอิงก่อน - สำนวนยาวๆ ไม่น่าอ่าน ลองดูให้ดี คุณ [Zero] ย่อมาแล้วครับ จะว่าไป * ส่วนของ การแก้ สั้นกว่า ส่วนของ เมลมั่ว ซะอีก แนวทางปรับปรุง ** ถ้าเอา ส่วนแก้ ไว้ก่อน ส่วนมั่ว จะดีกว่า ~ #12 ยอมรับส่วนใหญ่ตามนั้น แต่เราปรับปรุงให้มีความเข้มแข็งได้ครับ (ถึงได้มีการตั้งกระทุ้นี้ขึ้นมาเพื่อเรียบเรียงใหม่ไง) แนวทางปรับปรุง ** ขึ้นหัวกระทู้ น่าจะสำนวนแบบมั่นใจๆ หน่อย ** และขึ้น ข้อความแก้ เสียก่อน ค่อยเอา เมลมั่ว ปิดท้าย (กันคนอ่านไม่จบ อ่านแต่เมลมั่ว แล้วด่วนตัดสิน) ~ ส่วนที่ไม่เห็นด้วย #12 เฉพาะที่ว่า ต้องแก้เด็ดขาด ค่อยทำ ผมว่า ขอให้มีความเป็นไปได้ (ที่เมลแก้จะชนะ) มากกว่า สักหน่อย ก็น่าทำแล้วครับ อย่างที่เราเคยบอกในกระทู้เปิดตัวชมรมฯ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7592958/X7592958.html ประมาณว่า วิสัยทัศน์ของชมรม ** เราต้องการนำเสนอ "เหรียญอีกด้าน" (ซึ่งตอนนี้มันถูกนำเสนอไปแค่ด้านเดียว) ให้คนได้เห็น 2 ด้าน แล้วได้วิเคราะห์กันเสียบ้าง * ดีกว่าเห็นแค่ด้านเดียวแล้วเชื่อตาม อย่างน้อยมีคนรู้จักวิเคราะห์มากขึ้น ก็ถือว่าชมรมประสบความสำเร็จไปนิดนึงแล้ว เพราะถ้าคนรู้จักวิเคราะห์ก็จะมีคนเชื่อปักใจน้อยลง ส่งต่อน้อยลง เท่ากับตัดวงจรอุบาทไปได้ส่วนหนึ่ง ~ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 08:14:18 แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 08:03:28 จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 07:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 #12 บรรทัดสุดท้าย อย่าเพิ่งคิดมากครับ ที่จริงการวิจารณ์ ความพยายามสร้างข้อโต้แย้ง เป็นอีกวิธี ในการพัฒนา เมลแก้ ด้วยซ้ำ * ถ้าไม่มีใครวิจารณ์ วิเคราะห์ ก็ไม่มีทางรู้ว่า จะพัฒนาเมลแก้อย่างไร * ยิ่งเถียงมาก เมลแก้ยิ่งน่าเชื่อถือ (เพราะจะเพิ่มเติมมากขึ้น +ดักทางได้มากขึ้น) * ที่จริงแล้ว ที่ตั้งกระทู้ ก็เพราะอยากถูกตรวจสอบ นั่นแหละครับ (รอคุณนี่แหละ ขอบคุณที่มา) ดังนั้นผมมองว่า คห.นี้เป็นส่วนหนึ่งของ การพัฒนาเมลแก้ ทุก คห. (ถ้าไม่ออกทะเล) มีส่วนร่วม พัฒนาเมลแก้ ได้ทั้งนั้น ครับ ปล. แถมครับ.. กระทู้เก่า (กระทู้ถาม) ไว้สืบค้น+dejavu เล่นๆ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7572531/X7572531.html http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7576080/X7576080.html http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7565211/X7565211.html http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7565338/X7565338.html แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 07:58:41 จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 07:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 #16 เห็นด้วย ที่ว่า (ตอนทำเมลจริงๆ) ขอใส่ลูกเล่น (ช่วยให้ อ่านง่าย+น่าอ่าน) เช่น - มีตัวเล็ก-ตัวใหญ่ - มี Highlight - ลิงก์อ้างอิง ใส่วงเล็บปิด และเสริม - มีรูปประกอบ (ได้ทั้งแบบขำๆ น่ารัๆ และแบบจริงจัง) ปล. เดี๋ยวผมช่วยหารูปมาโพสต์ แล้วเรามาช่วยกันเลือกรูป เริ่มจากรูปนี้ก่อน รูปที่ 1 .. Sirius ส่งเข้าตะกวด เอ้ย ประกวด จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 08:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 quote ให้ชัดเจน แยกเวอชันไทย อังกฤษเพื่อความอ่านง่าย เอาเมล์ที่ quote ไว้ข้างล่าง เนื้อหาแก้ไว้ข้างบน นำเสนอเฉพาะประเด็นที่อ่านแล้ว รู้ได้เลยว่ามันมั่ว มันโม้ จากคุณ : PUFF - [ 10 มี.ค. 52 08:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ค้นไปค้นมา ไปเจออีก แหล่งอ้างอิง http://www.snopes.com/horrors/food/pineapple.asp ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวแปลให้ This tragic story about a ten-year-old boy contracting HIV through the ingestion of a variety of foods has been circulating on the Internet at least since May 2005. In its earliest incarnation, the death-dealing foodstuff was said to be panipuri, a stuffed dumpling appetizer common in India. By March 2006, the deadly ingestible was described as "a fast food take-away," and by June 2006 it had become pineapple. No matter what the food, the rumor about a child contracting AIDS in this fashion is false. The HIV virus does not long survive outside its host medium of human bodily fluids: blood, semen, vaginal fluid, breast milk, saliva, tears. (Which is not to say HIV can be transmitted by every one of those according to the Centers for Disease Control, "Contact with saliva, tears, or sweat has never been shown  to result in transmission of HIV") The CDC reports that except under laboratory conditions, HIV is unable to reproduce outside its living host, and therefore it does not spread or maintain infectiousness outside its host. Were HIV-tainted blood to be mixed into food, the virus would neither survive nor multiply and replenish while it was still viable. Although such cases are rare, the CDC confirms that people have acquired HIV through oral contact with, or swallowing of, HIV-laden bodily fluids. However, no known infections involving oral transmission of HIV have so far come from contact with, or ingestion of, a food product or beverage — all such infections involved sexual contact. higher prices than do those from other regions, and the farmers in that area had earlier in the year registered a trademark and established an association to protect their pricier watermelon crops. Once afoot, the false story served to drive down the price of Linquan watermelons, and sales of the fruit quickly declined. As one Linquan farmer reported, prior to the rumor's appearance  watermelons he'd harvested sold out, but after the rumor had spread only a small fraction of his crop was bought. Police suspect the whisper was started by someone looking to reap commercial benefit. The rumor about HIV being passed to a ten-year-old boy via his eating of food items echoes a theme found in other urban legends, that of dread disease contracted by random innocent parties engaging in what should be safe activities — for example, AIDS acquired via a prick from a needle affixed to the handle of a gas pump by ingesting HIV-laden blood added to restaurant ketchup dispensers, through eating pizza to which HIV-laden semen had been added; flesh-eating contagion passed on the skins of bananas imported from Costa Rica; and Weil's Disease contracted via soda cans encrusted with rat urine. Such rumors are society's way of expressing its disquiet about having to co-exist with dread contagion even in medically advanced times. Barbara "sick with worry" Mikkelson แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 09:14:53 จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 08:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อีก แหล่งอ้างอิง เพศสัมพันธ์ใช้ปากไม่ติดเอดส์ เพราะกลไกของน้ำลาย เขากำลงศึกษากลไกนั้น ซึ่งอนาคตจะพัฒนาวิธีป้องกันและรักษาเอดส์ ( http://www.popsci.com/scitech/article/2009-02/hiv-resistance-through-oral-sex ) สอดคล้องกับ การตรวจพบ เชื้อ HIV ในน้ำลาย มีน้อยสุดๆ และ ไม่เคย มีรายงาน จำนวนผู้ป่วยเอดส์จากการรับประทาน แม้แต่รายเดียว ( http://www.cdc.gov/hiv/resources/qa/qa37.htm ) จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 09:25:36 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เว็บไซต์กรมควบคุมโรคติดต่อของสหรัฐ (CDC) ระบุชัด (ในธรรมชาติ ถ้าไม่จัดสิ่งแวดล้อมขึ้นเฉพาะ) เอดส์ ไม่สามารถมีชีวิตภายนอกร่างกายได้ http://www.cdc.gov/hiv/resources/qa/qa35.htm Scientists and medical authorities agree that HIV does not survive well outside the body, making the possibility of environmental transmission remote. HIV is found in varying concentrations or amounts in blood, semen, vaginal fluid, breast milk, saliva, and tears. To obtain data on the survival of HIV, laboratory studies have required the use of artificially high concentrations of laboratory-grown virus. Although these unnatural concentrations of HIV can be kept alive for days or even weeks under precisely controlled and limited laboratory conditions, CDC studies have shown that drying of even these high concentrations of HIV reduces the amount of infectious virus by 90 to 99 percent within several hours. Since the HIV concentrations used in laboratory studies are much higher than those actually found in blood or other specimens, drying of HIV-infected human blood or other body fluids reduces the theoretical risk of environmental transmission to that which has been observed - essentially zero. Incorrect interpretations of conclusions drawn from laboratory studies have in some instances caused unnecessary alarm. Results from laboratory studies should not be used to assess specific personal risk of infection because (1) the amount of virus studied is not found in human specimens or elsewhere in nature, and (2) no one has been identified as infected with HIV due to contact with an environmental surface. Additionally, HIV is unable to reproduce outside its living host (unlike many bacteria or fungi, which may do so under suitable conditions), except under laboratory conditions; therefore, it does not spread or maintain infectiousness outside its host. จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 09:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แนะเพิ่ม ถ้าเป็นไปได้ เอารูปโลโก้ ของแหล่งอ้างอิง แทรกใต้บรรทัดที่อ้างอิง จะช่วยให้น่าเชื่อถือมากขึ้น จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 09:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แปะนี่ลงท้ายอีเมลด้วยครับ บอกไปว่าเวลาอ่าน fwd mail ควรจะใช้สิ่งนี้ กาลามสูตร กาลามสูตรกังขานิยฐาน 10 หมายถึง วิธีปฎิบัติในเรื่องที่ควรสงสัย หรือหลักความเชื่อ ที่ตรัสไว้ในกาลามสูตร   1. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามกันมา (มา อนุสฺสเวน)   2. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสีบๆกันมา (มา ปรมฺปราย)   3. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ (มา อิติกิราย)   4. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำรา หรือคัมภีร์ (มา ปิฏกสมฺปทาเนน)   5. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะตรรก (มา ตกฺกเหตุ)   6. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะอนุมาน (มา นยเหตุ)   7. อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการคิดตรองตามแนวเหตุผล (มา อาการปริวิตกฺเกน)   8. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเข้าได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้ว (มา ทิฏฐินิชฺฌานกฺขนฺติยา)   9. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะมองเห็นรูปลักษณะน่าจะเป็นไปได้ (มา ภพฺพรูปตาย)  10. อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา (มา สมโณ โน ครูติ) ต่อเมื่อใด รู้เข้าใจด้วยตนว่า ธรรมเหล่านั้น เป็นอกุศล เป็นกุศล มีโทษ ไม่มีโทษ เป็นต้นแล้ว จึงควรละหรือถือปฏิบัติตามนั้น สูตรนี้ในบาลีเรียกว่า เกสปุตติสูตร ที่ชื่อกาลามสูตร เพราะทรงแสดงแก่ชนเผ่ากาละมะ แห่งวรรณะกษัตริย์ ที่ชื่อเกสปุตติยสูตร เพราะพวกกาละมะนั้นเป็นชาวเกสปุตตะนิคม ในแคว้นโกศล ไม่ให้เชื่องมงายไร้เหตุผลตามหลัก 10 ข้อ ตัวอย่าง   1. อย่าได้ยึดถือตามถ้อยคำที่ได้ยินได้ฟังมา ประเภท "เขาว่า" "ได้ยินมาว่า" ทั้งหลาย   2. อย่าได้ยึดถือถ้อยคำสืบๆกันมา ประเภท "ใครๆว่า" "โบราณว่า" ตามกระแส   3. อย่าได้ยึดถือโดยความตื่นข่าวว่า เข่าว่าอย่างนี้ ประเภทข่าวลือ ข่าวโคมลอย ทั้งหลาย   4. อย่าได้ยึดถือโดยอ้างตำรา อย่าไปตามตำรามากนัก ตำราว่าอย่างนั้น ต้องออกมาเป็นอย่างนั้น เท่านั้น เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะอย่าลืมว่า ตำราบางเล่ม คนแต่งก็มั่วมาบ้าง เขียนไม่ครบบ้าง ใส่ไข่เอาเองบ้าง คนมีกิเลสไปแก้ไขตำรา คนมีผลประโยขน์ ไม่แก้ไขตำราเท่ากับเราโดนหลอก   5. อย่าได้ยึดถือโดยนึกเดาเอาเอง เช่น เข้าใจเอาเอง หรือข้อมูลไม่พอ ใจร้อนเดาสุ่มเอา มั่วๆ เอา   6. อย่าได้ยึดถือโดยการคาดคะเน การคาดการณ์ตามประวัติศาสตร์ ตามสถิติ ความน่าจะเป็น ซึ่งอาจจะผิดก็ได้ เพราะเห็นแค่ร้อย อย่าเหมาว่าที่ร้อยเอ็ดจะเป็นไปด้วย   7. อย่าได้ยึดถือตรึงตามอาการ อย่าเห็นว่าอาการแบบนี้ น่าจะเป็นแบบนี้ ให้คิดเผื่อๆไว้ด้วย เช่น เห็นคนไข้เป็นแบบที่เคยรักษาคนอื่นๆมาก่อน อย่าไปตรึกเอาเองว่าเป็นแบบนั้น เห็นเงาก็จ่ายยาได้ เพราะเหนือฟ้ายังมีฟ้า อย่าเข้าข้างตนเอง นั่งสมาธิเห็นโน่น เห็นนี้ อย่านึกว่าเป็นจริง เพราะอาจจะเป็นจิตหลอกจิต   8. อย่าได้ยึดถือโดยชอบใจว่า ต้องกันกับทิฐิของตัว อย่าเอาความเห็นของตนเป็นใหญ่ อะไรที่ตรงกับที่ตนคิดไว้เท่านั้นที่เชื่อได้ คนคิดแบบนี้ ดื้อตายชัก   9. อย่าได้ยึดถือโดยเชื่อว่าผู้พูดสมควรจะเชื่อได้ ระวังจะโดนหลอก อย่าลืมว่า สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง  10. อย่าได้ยึดถือโดยความนับถือว่าสมณะนี้เป็นครูของเรา การยึดอาจารย์ของตนเองมากไป ก็ไม่ดี ควรทำตาม ทดสอบดู ถ้าผิดพลาดก็ไม่ต้องเชื่อ ถ้าทำแล้วดีขึ้นก็แสดงว่าเชื่อได้ ที่มา http://www.easyinsurance4u.com/buddha4u/kalamasutta.htm จากคุณ : End of Love - [ 10 มี.ค. 52 14:18:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ ดี แต่ยาวไปนิด คิดอีกที ติดทุกเมลเหรอ งั้นอย่าดีกว่า ไว้ที่ห้องเฉพาะค่อยปักป้าย หุๆ แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 52 23:13:30 จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 15:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 * ฉบับนี้ พื้นฐานดีแล้ว ปรับจากฉบับเดิมนี้ ง่ายกว่า ปรับจาก http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7610573/X7610573.html 1. เพิ่ม อ้างอิงที่แต่ละ คห. เพิ่มมา 2. + วิธีคิดของ หมอแมว (ปรับสำนวน) จาก http://mor-maew.exteen.com/20090308/entry 3. + วิธีคิดของ Sorry_I can't be perfect (ปรับสำนวน) จาก คห.8 ใน http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7610573/X7610573.html 4. + รูป + สี ก็ใช้ได้แล้ว * จากคุณ : Prof.Sirius - [ 10 มี.ค. 52 16:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กาลามสูตร คิดว่าไม่น่าจำเป็นครับ อาจทำให้เกิดการต่อต้านจากผู้อ่านต่างศาสนาได้ครับ จากคุณ : [Zero] - [ 10 มี.ค. 52 17:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขออนุญาตเอาไปแปะที่บอร์ด ร.ร. นะครับ :: http://www.dsrsociety.co.cc/webboard/showthread.php?tid=177 จากคุณ : Mr.Whisper (wsteven) - [ 10 มี.ค. 52 21:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาตามแปะ keyword และแจ้งให้ทราบ [เมลลวงโลก] กระทู้ของชมรมจะมีคำนี้เสมอ สามารถใช้คำนี้เพื่อ search โดยเปลี่ยนจากเดิมคือ [Anti-Hoax] เริ่มตั้งแต่ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7689690/X7689690.html http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7689721/X7689721.html จากคุณ : Prof.Sirius - [ 1 เม.ย. 52 16:51:01 ]