ความคิดเห็นที่ 1 ผมให้เขาไปนั่งที่สำนักงานภาควิชาฯ แล้วผมทำการติดต่อสำนักทะเบียน และประมวลผล  สอบถามจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายกิจการนักศึกษา "อาจารย์ ครับ/คะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอน ครับ/ค่ะ หลังจาก นี้ให้นักศึกษารอจดหมายจากมหาวิทยาลัยอย่างเป็นทางการ ขอให้อาจารย์ ชี้แจงให้นักศึกษาเข้าใจด้วย" จากคุณ : Practical x 2 - [ 12 มี.ค. 52 23:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชีวิตครับ.. สิบปีก่อนละครับที่ มช นี่แหละ.. เพื่อนผมแย่กว่านี้อีก เรียนถูไถ ลากมันไปสอบ เรียกมันไปเขียนรายงาน สุดท้ายเหลืออีกแค่เทอมเดียว มันก็ไทร์... สองปีหลังจากนั้นมันถึงจะตั้งหลักได้ แล้วกลับมาเรียนใหม่ หกปีผ่านไปผมจบเอก มันจบตรี ตอนนี้มันก็ได้ดีเป็นคนมีกินมีใช้ไม่ลำบากอะไร ส่วนผมก็มนุษย์เงินเดือนธรรมดา ฮ่าาา หวังว่าน้องเขาคงจะตั้งหลักให้ได้โดยเร็ว แล้วก็ตั้งใจเรียนให้มากขึ้นในคราวต่อไป ถ้าได้เข้ามาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยอีกครั้งครับ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 12 มี.ค. 52 23:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สมัยก่อนที่เข้ามาบรรจุทำงานใหม่ๆ พูดคุยเรื่องการสอนกับอาจารย์อาวุโส ท่านหนึ่ง ท่านถามว่ามีนักศึกษาในความดูแลของผมไทร์ไปแล้วกี่คน ผมบอกว่ายังไม่มีครับ อาจารย์ท่านนั้นบอกว่าให้ผมเตรียมนับจำนวน เอาไว้ว่าตั้งแต่เริ่มทำงานจนเกษียณมีทั้งหมดกี่คน วันนี้เองที่เป็นนักศึกษา คนที่หนึ่ง จากคุณ : Practical x 2 - [ 12 มี.ค. 52 23:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 .. เสียใจกับ นศ.ด้วยครับ แต่เกรดมันเป็นผล มาจากเหตุของ นศ. ปล.โปรต่ำเหมือนกันะครับ 1.75  ที่เคยเรียนกำหนดไว้ 2.0 แหนะ จากคุณ : high_voltage_XL - [ 12 มี.ค. 52 23:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "การไม่ติดโปร เป็นลาภอันประเสริฐ" จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 12 มี.ค. 52 23:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าแม้แต่จะคิด เพิ่มเกรดให้นักศึกษา ครับ อย่าทำลายอนาคตของชาติทางอ้อม เท่านี้ประเทศชาติ ก็บอบช้ำมากพอแล้ว กับระบบอุปถัมป์ ของการศึกษาไทย จากคุณ : silverfox - [ 13 มี.ค. 52 00:00:26 A:125.24.118.124 X: TicketID:185555 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงตอนนี้เขาก็ร้องไห้แล้ว และว่า "หนูก็พยายามเต็มที่แล้ว ทำไมวันตัดเกรด อาจารย์ไม่ช่วยหนู" ผมบอกว่าคณาจารย์ก็ช่วยกันเต็มที่แล้ว แต่มันสุดสายป่านแล้วจริงๆ เวลาจะตัดเกรดกันทีหนึ่งก็ไล่ถามกันไป "พวกที่ได้ D หรือ F เนี่ยมันจะไทร์ หรือยัง" วิ่งไปเอาแฟ้มบันทึกเกรดมาไล่ดูกัน ที่พอจะช่วยได้ก็ช่วย บวก คะแนนนักศึกษาทุกคนเพื่อฉุดคะแนนพวกอยู่ล่างๆ ขึ้นมาให้พ้นหุบเหว ตัดเกรดกันแต่เช้า กว่าจะเสร็จก็เกือบทุ่ม บางกระบวนวิชาคนได้คะแนนสูง สุด 98/100 ก็จนใจที่จะช่วยแล้ว ต้องปล่อยเลยตามเลย สิ่งที่คณาจารย์ทราบกันดี คือ ไม่มีข้อสอบ หรือการประเมินใดที่ดีสมบูรณ์ 100% ครับ การวัดประเมินผลจึงต้องดูหลายๆ ปัจจัยประกอบกันด้วย การ พิจารณาให้ D หรือ F จึงเป็นสิ่งที่ต้องดูให้รอบคอบและรอบด้าน แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 00:14:55 จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 00:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สิ่งสำคัญประการหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการเข้ามาทำงานในระบบการศึกษา ก็คือ คนเรามีความสามารถในการรับรู้ที่ไม่เท่าเทียมกัน  คนบางคนสอนครั้ง เดียวก็สามารถจำได้เลยประยุกต์ใช้ได้เลยโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก ในขณะที่อีกคนหนึ่งสอนซ้ำแล้วซ้ำอีก เจ้าตัวก็พยายามทำแทบตาย แต่ก็ได้ เพียงเท่านั้นเอง จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 00:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หน้าที่ของอาจารย์ที่ปรึกษาในสถานการณ์นี้ก็คือ ต้องพยายามพูดปลอบใจ ให้กำลังใจ ยกตัวอย่างที่เป็นบวก และชี้แนวทางอื่นที่เป็นไปได้หลังจากนี้ เช่น สามารถไปสอบเข้ามาเรียนใหม่ได้ โดยสามารถโอนกระบวนวิชาต่างๆ ที่ได้เรียนผ่านมาแล้วและเกรด C หรือมากกว่า C เข้ามาได้ด้วย ทำให้ใช้เวลา เรียนลดน้อยลง หรืออาจไปเรียนในสถาบันมหาวิทยาลัยเอกชน มหาวิทยาลัย ราชภัฎเป็นต้น พยายามยกตัวอย่างที่เป็นบวกของหลายๆ คนที่ประสบความ สำเร็จในชีวิตได้ในภายหลัง แม้จะไม่ประสบผลสำเร็จในการเรียน พยายาม อธิบายให้เห็นว่าชีวิตคนเราก็มีขึ้นมีลง มีลงก็ต้องมีขึ้น เวลานี้อาจเป็นจุด เปลี่ยนให้มีโอกาสไปอยู่ในเส้นทางที่ถนัดกว่าก็ได้ ให้คำแนะนำว่าเขาควร จะแจ้งข่าวให้ผู้ปกครองได้ทราบอย่างไร รวมถึงติดต่อไปยังเพื่อนของเขาที่ แชร์ที่พักกันอยู่ให้ช่วยดูแลเพื่อนด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 00:49:34 แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 00:38:05 จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 00:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่สิ่งที่ได้เรียนรู้เพิ่มเติมคือ ตั้งแต่นี้ไปการให้คำแนะนำนักศึกษาที่ติดโปรฯ ของผมคือ ในภาคการศึกษาต่อไปที่ไม่ใช่ภาคฤดูร้อน จะต้องลงเฉพาะ กระบวนวิชาเลือกที่มีโอกาสได้เกรด A สูง 2 - 3 กระบวนวิชา และจะ แนะนำให้ลงกระบวนวิชา major ได้เพียง 1 กระบวนวิชาเท่านั้น อย่างน้อย เพื่อให้พ้นวิกฤตไปก่อน ไม่ว่าจะมีความมั่นใจว่าวิชานั้นๆ ไม่ต่ำกว่า C แน่ก็ตาม เพราะการติดโปรฯ น่าจะเป็นหลักฐานเพียงพอแล้วว่า นักศึกษาคนนั้นๆ ยัง สับหลีกกระบวนวิชาที่ต้องลงในแต่ละภาคการศึกษาได้ไม่เหมาะสม แต่ถ้า นักศึกษาจะเสี่ยงลงเยอะเพราะกลัวเป้อ ก็เป็นสิทธิ์ของนักศึกษาที่จะกระทำ ได้ แต่ก็ต้องพูดคุยเรื่องความเสี่ยงของการพ้นสภาพให้ชัดเจน "ถ้าติดโปร ต้องยอมเป้อ เพื่อลดโอกาสถูกรีไทร์" แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 00:59:04 จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 00:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รุ่นพี่ของป้าอยู่คนหนึ่งเรียนจนปี 4 แล้วมั๊งที่ถูกรีไทร์ เขาก็สอบเข้ามาเรียนใหม่ โดยโอนบางกระบวนวิชาเข้ามาได้ด้วย แต่เขาก็ใช้เวลาเรียนมากกว่า 4 ปีนะคะ ป้าไปทำงานกลับมาเรียนต่อที่เดิม ป้ารับปริญญาแล้ว พี่คนนี้ก็ยังเรียนไม่จบ แต่วันนี้ ชีวิตความเป็นอยู่ของเขาสุขสบายกว่าป้าเยอะเลยนะ  ป้าว่า อ.แพรก คงต้องให้กำลังใจเขาให้เข้าใจชีวิตมากๆ ให้เขาผ่านจุดนี้ไปให้ได้ เอาใจช่วย อีกแรงหนึ่ง ค่ะ จากคุณ : ตัวกลมๆผมม้า - [ 13 มี.ค. 52 00:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้อยู่วิจิตรศิลป์ คณะนี้ยอมเป้อกัน เรียนกันเจ็ดแปดปีเลย  >.< เพื่อนก่อนจะซิ่วที่อีค่อน จะขึ้นปีสามกันแล้วก็โดนไทร์มาหลายคนเลยเมื่อวาน T.T ปล.  สวัสดีค่ะอาจารย์ จากคุณ : dudesweet* - [ 13 มี.ค. 52 01:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นใจแล้วก็เข้าใจครับ เหมือนคนกำลังเข้าเส้นชัย แต่ว่า ล้มลงไปซะก่อน บางทีเค้าอาจจะแบกรับจากทางบ้าน เค้าเอง คงเป็นการยากที่จะไปบอก ผู้ปกครอง ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่ผมขอให้กำลังใจลูกศิษย์อาจารย์ครับ ปล.ผมเพิ่งไทร์ เมื่อวานที่ 7ม.ค.2552 แต่สอบโค้วต้ามหาลัยใหม่ได้อย่างวุดวิด จากคุณ : 1812Overtureyoot - [ 13 มี.ค. 52 01:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในความคิดของผมนะครับ อาจารย์ไม่ควรช่วยเหลือนักศึกษาหลังจากสอบเสร็จแล้ว อาจารย์ควรช่วยเพิ่มความรู้ความสามารถให้เด็กก่อนสอบครับ จากคุณ : ped cad - [ 13 มี.ค. 52 02:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่าเศร้าโศกเสียใจไป ถ้าไม่แก่เกินเรียนและมีกำลังใจที่ดีก็กลับมาเรียนใหม่อาจจะเอาสาขาเดิมหรือเปลี่ยวแนว ผมคนนึงละที่โดนรีไทร์ในปีสูงๆ (ปี 5เทอม1) สอบกลับมาเรียนใหม่ โอนหน่วยกิตได้เยอะแต่ก็วางแผนเรียนแบบชิวๆ จนจบเทอมนี้ละครับ ดีใจชะมัดเลยย พอรู้ว่าจบน้ำตาเอ่อเลย เกรดก็พองาม เหลือแต่ไปสอบเอาใบประกอบวิชาชีพแล้วก็โลดแล่นไปตามฝันเลยครับ มีเพื่อนรุ่นพี่ผม ก็มาเรียนใหม่จบตรีพร้อมผม แกอายุก็ปาไป30upแล้วครับเกียรตินิยมเสียด้วย ส่วนใครที่เกรดไม่สวยแนะนำให้คุยกับอาจารย์ถึงปัญหาแต่เนิ่นๆ ถ้าผลออกมาแล้วแต่เพิ่งเข้าพบก็สายไปแล้วครับ จากคุณ : อย่าอายความจริง (UNO2Shoot) - [ 13 มี.ค. 52 05:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกรงว่าน้องเค้าจะตั้งหลักไม่ได้น่ะสิ ยิ่งสังคมสมัยนี้มันกดดันขึ้นด้วย แต่ทางอาจารย์ก็ช่วยกันเต็มที่แล้วไม่ได้ปล่อยไป กรณีนี้จะทำอย่างไร ให้โอกาสแก้ตัวไม่ได้แล้วหรือครับ จากคุณ : =Por= - [ 13 มี.ค. 52 06:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 #16 ตอนนี้หากต้องการจบในสาขาของภาควิชาฯ นี้อยู่ มีทางเดียวคือต้อง สอบเข้ามาใหม่เพื่อรับรหัสประจำตัวนักศึกษาใหม่ แล้วโอนหน่วยกิต กระบวนวิชาที่โอนได้ตามเงื่อนไขครับ แต่เขาก็กังวลเรื่องระบบการศึกษา การสอบเข้าที่เปลี่ยนไปแล้ว กลัวว่าจะกลับเข้ามาไม่ได้อีก จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 07:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กระบวนการเรียนรู้ของมนุษย์นั้นแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย การจัดการในเรื่องของการศึกษานั้น ควรอยู่ที่ตัวผู้เรียน แต่สภาพการใช้ชีวิตของมนุษย์นั้น อยู่รวมกันเป็นสังคม โรงเรียน ถูกสร้างขึ้นมา แทนที่การให้มนุษย์แต่ละคนออกแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง และนานๆไป ก็มีกฎหมายบังคับให้ต้องมีการเข้าเรียนในโรงเรียน (และการบังคับทางอ้อมด้วยค่านิยมในสังคม) และ ความมีประสิทธิผลของโรงเรียนจึงถูกตั้งคำถาม และคำตอบก็คือ การประเมินผล ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ก็ยังถูกนำมาใช้ในมหาวิทยาลัย ค่านิยมของสังคมทำให้ผู้คนนิยมเรียนมหาวิทยาลัยโดยไม่สนใจว่าจะเกิดประโยชน์ในการเรียนรู้จริงๆหรือไม่ รู้แค่ว่า การมีปริญญาทำให้หางานได้เงินเดือนที่ดีกว่าคนไม่มี บางที คนบางคน อาจไม่เหมาะกับการศึกษาในมหาวิทยาลัย ผมเองก็เป็นคนหนึ่ง แม้จะพยายามเรียนใกล้จบแล้ว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ผมเสียเวลาของชีวิตตนเองไปเยอะทีเดียว เพื่อจะให้พ่อแม่ภาคภูมิใจกับค่านิยมที่ถูกปลูกฝังโดยสังคม จากคุณ : powerconduit - [ 13 มี.ค. 52 07:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คนที่ติดโปร ต้องวางแผนการลงทะเบียนให้ดีมากๆ ลงวิชาน้อยๆ และลงวิชาที่แน่ใจว่าไม่หินนัก เพื่อเอาเกรดดีดี มาดึงเกรดเฉลี่ยให้พ้นโปรสักเทอมหนึ่งก่อน ถ้าสอบแล้วไม่แน่ใจ ให้เข้าไปพบอาจารย์ประจำวิชาก่อนการตัดเกรด แจ้งประวัติการเรียน เพื่อเป็นข้อมูลให้อาจารย์นำไปพิจารณาประกอบด้วย เห็นด้วยว่า เมื่อผลสอบประกาศเป็นเกรดออกมาแล้ว ทำอะไรไม่ได้หรอก ทุกอย่างมันเข้าระบบไปหมดแล้ว เสียใจด้วยจริงๆค่ะ แต่น้องเขาคงต้องพยายามเพื่อสอบเข้ามาใหม่อีกที เพื่อใช้ประโยชน์(บางส่วน)จากความอุตสาหะที่พยายามมาในช่วงสามปีที่ผ่านมา จากคุณ : *Cookies* - [ 13 มี.ค. 52 08:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมชอบอ่านข้อเขียนของอาจารย์ จขกท.นะ อาจจะเป็นเพราะส่วนหนึ่งทำให้่รำลึกถึงความหลังแฮะ.... จากคุณ : เฒ่าน้อย - [ 13 มี.ค. 52 08:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เมตาธรรมค้ำจุนโลก จากคุณ : เดินผ่านมาแล้วก็เดินผ่านไป (เดินมาเดินไป) - [ 13 มี.ค. 52 08:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เด็ก .... เจ็บปวด ครู ... เจ็บปวดไม่แพ้กัน ไม่มีครูคนไหนอยากให้เด็กตก  ซ้ำชั้น หรือรีไทร์ แต่บางครั้งมันก็ ..... หนึ่งกำลังใจครับ อาจารย์แพรคฯ   จากคุณ : 447 - [ 13 มี.ค. 52 08:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เสียใจแทนน้องด้วยครับ ฝากบอกน้องด้วยนะครับว่า เรื่องแค่นี้จิ๊บ ๆ ครับ ชีวิตจริงโหดร้ายกว่าเยอะ ตอนผมอยู่มช. นะ มีเรื่องน่าเศร้ากว่านี้อีกครับ (นึกแล้วน้ำตาไหลนะเนี่ย) ตอนที่ผมเรียน มีรุ่นพี่คนนึงไทร์มา อยู่หอเดียวกัน มาเรียนปีหนึ่งด้วย (คนละคณะ) แกตั้งใจมากว่า ต้องเรียนในจบให้ได้ ที่โดนไทร์มาเพราะเรียนเหลวแหลก ตั้งใจจะเรียนให้จบ ไปเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงให้ที่บ้าน อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ แล้วแกก็ตั้งใจครับ สำเร็จ เรียนจบในสี่ปี แต่ที่เศร้าก็คือ ... แกรถคว่ำตายก่อนวันรับปริญญาครับ จากคุณ : เศียรนาคา ... (Eumentis) - [ 13 มี.ค. 52 09:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านที่อาจารย์แพรคเขียนแล้วนึกถึงอาจารย์ท่านนึงที่ๆผมเรียน วิชานี้กลางภาคเด็กตกกันมากมายเลยครับ เกือบ 90% แทนที่อาจารย์จะพูดให้กำลังใจเด็ก กลับบอกว่า "รู้ั้้มั๊ยที่ตกกันเยอะเนี่ย ทำให้แสตนดาร์ดอาจารย์สูงขึ้น" ถึงกับงงไป แสตนดาร์ดของอาจารย์คือออกข้อสอบฆ่าเด็กใช่มั๊ยเนี่ย -  -" จากคุณ : อย่ามาห้ามผม - [ 13 มี.ค. 52 09:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เฮ้อ นึกถึงสมัยเรียนเลย ไอ้ส่วนตัวผมน่ะไม่เท่าไหร่ เพราะบุญเก่าเยอะไม่ติด F ล่ะก็จบแน่ๆ (แรกๆได้เกิน 3 ไปเยอะ หลังๆได้น้อย) แต่พอดูเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน กินนอนมาด้วยกัน จะจบไม่จบแหล่ ก็สะท้อนใจ ยังมีรุ่นพี่รุ่นน้องอีก บางคนเขาก็ไม่ไหวจริงๆ บางคนก็ไทร์ออกไปแล้วกลับมาเรียนต่อ อยู่นานกว่าอาจาร์ยหลายๆคนอีก ชีวิตก็แบบนี้ล่ะครับจริงๆ เด็กก็ควรจะรู้เหมือนกันว่าครูเศร้าแค่ไหนเฮ้อ ตอนผมจบติดCal2 ตัวเดียวครับ Cal1 ได้บี Cal2 F ซะเลยงั้นอิๆ มาซ่อมตอนปี 4 เลยเพราะว่าเวลาเยอะ ก็โอเคครับผมขี้เกียจท่องก็ตอกไปแต่ตอนปีสี่ก็ผ่านมาได้ เฮ้อ ฟังเรื่องนี้แล้วนึกถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆสมัยนั้นจริงๆ จากคุณ : xnone - [ 13 มี.ค. 52 09:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เสียใจกับน้องคนนั้นด้วยครับ ชีวิตยังดำเนินต่อไปนำครับ สามารถเริ่มต้นใหม่ได้ เพื่อนผมคนหนึ่ง รีไทร์ ปี 7 ครับ ติดโปรเจค ไม่ยอมมาทำให้เสร็จ เพราะไปทำงานกินเงินเดือน ไปผ่อนบ้าน ตั้งแต่ยังเรียนปี 4 อาจารย์คงขี้เกียจรอแล้ว เลยปล่อยให้หลุดไป จากคุณ : ksk - [ 13 มี.ค. 52 09:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อย่าคิดมากเลยครับ เดี๋ยวก็ชิน เพื่อนผมมันไทร์ ปีสุดท้าย เทอมสุดท้าย แล้วตอนนี้เปนไง เปนเถ้าแก่ รับเหมา ขับเบนซ์ รวยเละไปเรียบร้อย จากคุณ : Santa_Baby - [ 13 มี.ค. 52 10:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้าใจหัวอกอาจารย์เลยนะเนี่ย ไม่ได้อยากให้ไทร์ตัดเกรดดูนั่น โน่น นี่ เด็กจะตายไหม ได้ยินอาจารย์เคยบอกในห้องว่า ให้ดูแลตัวเอง บุญเก่าตัวเอง (GPAX) ใครไหวไม่ไหว มิดเทอมพิจารณา แล้วอย่ามาขอเกรดนะ พวกจะไทร์ อาจารย์เข้าใจ แต่พวกเกียรตินิยมนี่อาจารย์ไม่ปลื้มด้วยนะถ้าจะมาขอเกรด คิดถึงสมัยตอนเป็นนิสิต (ไม่ได้นานมานี้นะครับ อิอิ) วิชาไหนกลัวๆ นี่ก็ลุ้นการตัดเกรดของอาจารย์ไป ตอนสอบเสร็จก็โล่ง มาตัวเกร็งอีกทีก็ตอนประกาศผลล่ะครับ แต่อาจารย์บางคนก็โหดเหลือเกิน ตัดเกรด F ไป 70% ของเด็กทีเหลือชีวิตรอดหลังมิดเทอม ในด้านกลับกัน เด็กบางคนก็ใจกล้าเหลือเกิน คะแนนมิดเทอม เห็น มีน สูงเท่าฟ้า มันก็ไม่ ถอดวิชาออกแฮะ รักหว้ากอ จากคุณ : Siviwis - [ 13 มี.ค. 52 11:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นใจอาจารย์จริงๆ จะแจก D ก็สงสารนักเรียน จะแจก C ให้หมด ก็จะทำลายมาตรฐานการศึกษา Ethical Dilemma จากคุณ : 444 (descendents) - [ 13 มี.ค. 52 12:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 30 กรณีสังคมกดดันที่น้า =Por= กล่าว เป็นสิ่งอนตรายอย่างนึงต่อการตั้งหลักใหม่ของเด็กจริงๆ ไม่ใช่แค่เด็กหรอก ทุกคนนั่นแล มันเปนปัจจับภายนอกที่เราไม่ได้ทำ แต่เพราะความรุ้สึุกทางสังคม คนมากมาย เีรียนในสิ่งที่ไม่ถนัด ไม่ชอบ แต่เปนไปตามกระแส วิทยาxxx - วิศวะxxx  แค่นี้ ความต่างในหลักสูตรมันก็มากมายแล้ว แต่ตอนเด็ก ผมบอกตรงๆ ผมก็ยังไม่รุ้ชัดเลยว่ามันต่างกันแค่ไหน ยังไง สำหรับแรงกดดันพวกนี้ ผมคิดว่า มันแก้ได้ด้วย การที่เราไม่ต้องไปใส่ใจกับมัน .. คล้ายๆ ปลง เ ลือกเดินในทางที่เหมาะกับเรา ไม่ต้องทะเยอทะยานมากมาย เปนคนดีก็พอแล้ว น้องผมคนนึง จบนิติ บ้านอยากให้เปนนักกฏหมาย ไปๆ มาๆ เขารู้สึกว่ามันไ่ม่ใช่ ไม่สุขใจที่จะทำ สุดท้าย เขาไปทำงานด้านการอนุรักษ์ธรรมชาติ ที่เงินเดือนเพียงหลักพัน เขียนไรไปเนี่ย งงๆ จากคุณ : GreenEyes - [ 13 มี.ค. 52 12:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากถามนิดหนึ่งครับ เป็นไปได้ไหมครับที่ถ้าจะลงแต่ตัวนอกเมเจอร์ (ไม่เรียนตัวเมเจอร์เลย) ซักเทอมหนึ่งเพื่อดึงเกรด หรือก็ลงตัวเมเจอร์ซักตัว แต่พอ midterm ออกมาไม่ดี ก็ drop ไป ทำให้เทอมนั้นไม่จบตัวเมเจอร์เลย จำไม่ได้แฮ่ะ จบ มช มานานแล้ว รหัส 41 ครับ จากคุณ : be Ambitious - [ 13 มี.ค. 52 12:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอน ปี4 เทอม 1 ผม ติม โปรเบชั่น มีโอกาส อีกแค่ เทอม เดียว ถ้าสำเร็จ ก้จบจะได้ แต่ถ้าไม่ ก็ไทร์ ผม ทุ่มเท ความสามารถทั้งหมดเท่าที่ผมจะทำได้ เกรด ที่หวังคือ 2.75 มันอาจจะไม่มากมานนักสำหรับใครบางคน แต่สำหรับ ภาควิชาที่ผมเรียนนั้น มันก้ไม่ง่ายเลยทีเดียว ด้วยคณาจารย์ ที่มีพระคุณกับผม ทุกท่านก้ให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี ในที่สุดแล้ว GPA.ผมออกมา 2.00 พอดีเป๊ะ ผมไม่เคยดีใจอะไรขนาดนี้มาก่อน เลย เป็นความรู้สึกที่ ภาคภูมิใจ และยิ่งใหญ่เหลือเกินถึงมันจะแค่ "ผ่าน" ไม่ใช่รางวัลเกียรตินิยม ก็ตาม ปล.ความสำเร็จ ครั้งนั้น ผมไม่เคยคิดเลย แม้นแต่น้อยว่าผมเเน่ ผมสามารถทำได้ ผมคิดแต่ว่าผมโชคดี ที่มีครูอาจารย์ ที่ยินดี ดุแล ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจผมเสมอ และหนึ่งในผู้มีพระคุณนั้น ท่านหนึ่งได้จากผมไปแล้ว แต่ท่านยังอยู่ในใจผมเสมอ "ดร. ระพีพงศ์ สุวรรณวรางกูร" ผมสัญญากับตัวเองว่า ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ไม่รู้ว่าวันนี้ท่านจะรับรู้ไม๊แต่ผม รัก นึกถึงท่านเสมอเลย จากคุณ : รักเป็นคำกริยา - [ 13 มี.ค. 52 13:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 #17 เรื่องสอบระบบใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่ยากมากหรอกครับ เพียงแต่ค่าใช้จ่ายมันสูงขึ้นกว่าเก่าเท่านั้นเอง รุ่นนี้เป็นรุ่นแรก ที่กำลังสอบในขณะนี้ (มีนา, กรกฎา, ตุลา) ก็ต้องดูว่าคณะนั้นๆ จะเอา "PAT" ตัวไหนบ้าง เท่านั้นล่ะครับ หลังจากสอบรอบ มีนาคม นี้เสร็จแล้ว แนวๆ ข้อสอบที่เค้าเอามาออกก็น่าจะเริ่มวางในตลาดแล้วล่ะครับ แต่เห็นว่า ข้อสอบง่ายกว่า A-NET นะครับ(ที่ผ่านๆ มา วิชา เลขและ วิทยาศาสตร์) เพราะฉะนั้นถ้าพอมีพื้นฐาน ม.ปลายหลงอยู่บ้าง น่าจะฟื้นมาสอบได้ไม่ยากครับ (ขอแค่ไม่สะเพร่า) จากคุณ : Dr-Zeratul - [ 13 มี.ค. 52 14:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ผมเป็นคนหนึ่งครับที่ใช้ชีวิตในมหาลัยมากกว่า 4 ปี เพราะเกรดตกอับอย่างแรงครับ ยอมเปอร์นี่หละครับ แต่ผมก็ได้บทเรียนจากตรงนี้มาเยอะเหมือนกัน ช่วงเวลาที่สนุกสนาน ช่วงเวลาที่เศร้า ช่วงเวลาสมหวัง ช่วงเวลาผิดหวัง มันทำให้รู้จักชีวิตได้ดีกว่าสมัยเรียนมัธยมที่เหมือนมาเล่นๆกันมากกว่าเรียน ชีวิตตอนทำงานก็ดูใกล้เคียงกับตอนเรียนมหาลัยมากกว่า เห็นเพื่อนคนอื่นๆของผมที่โดนไทร์ไปหลายๆคนก็ประสบความสำเร็จได้ครับ มีการงาน มีครอบครัวที่ดีได้ แต่ผมก็ชอบการใช้ชีวิตตอนอยู่มหาลัยนะครับ ทำให้ผมคิดอะไรหลายๆอย่างได้ดี ผมขอให้นักศึกษาของคุณ Practical x 2 คงคิดจุดนี้ได้นะครับ จากคุณ : boycareu - [ 13 มี.ค. 52 15:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สำหรับผมแล้ว ผมไม่สนใจมาตรฐานการศึกษาเลย เวลามีนักศึกษามาให้ช่วย และผมต้องการช่วย ผมก็จะบวกคะแนนไปดื้อ ๆ เพื่อให้เขาได้เกรดมากขึ้น โดยคนอื่นได้เท่าเดิม เกรดเฉลี่ยจะไม่เปลี่ยนมากนัก แต่ผมก็จะอบรมนักศึกษาคนนั้นอย่างหนัก เพื่อให้เขาตระหนักว่าเขาไม่ได้แบกรับความหวังของเขาคนเดียว หลังจากนั้นส่วนใหญ่จบครับ แต่มีบางคนที่ผ่านวิชาของผมไป แล้วก็ไปรีไทร์ ผมเชื่อว่าคนที่สอบเข้ามาได้ มีศักยภาพในการศึกษา แต่เขาอาจพลาดในชีวิต ซึ่งผมให้โอกาสเขาแก้ตัว เพื่อที่จะจบออกไปทำประโยชน์ให้ครอบครัวและสังคม ซึ่งบางคนอาจบอกว่าไม่ยุติธรรม ผมบอกเขาว่า เพื่อนคุณจะรีไทร์ คุณอยากเห็นเพื่อนรีไทร์หรือ? ถ้าคุณรีไทร์และมาหาผม คุณจะได้โอกาสนั้นเหมือนกัน แต่สถานศึกษาที่ผมสอน อาจไม่มีระบบมากเท่า จขกท. เพราะเกรดจะขึ้นกับผู้สอนเท่านั้น จากคุณ : ผู้เฒ่าสายลม - [ 13 มี.ค. 52 15:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 36 วันนี้ที่เศร้าขึ้นไปอีกคือคุณพ่อ คุณแม่ ของนักศึกษามาพบด้วยครับ พบทั้งผมและหัวหน้าภาควิชาฯ ซึ่งทางภาควิชาก็พยายามชี้แจง คุณแม่ นักศึกษาก็ทำความเข้าใจ แต่ท่านก็เสียใจมาก ถึงกับร้องห่มร้องไห้ บอกว่า พี่รู้ว่าระบบเป็นอย่างนี้ก็ต้องทำตาม แต่พี่ทำใจไม่ได้ พี่อยากให้ลูกจบเท่านั้น เอง อยากให้เขาได้มีงานทำ ไม่ต้องหรูหราฟู่ฟ่าอะไร ขอให้มีแค่โอกาสบ้าง ถ้าเป็นปี 1 ปี 2 พี่จะไม่ว่าอะไรสักคำเลย แต่นี่เขาจะขึ้นปี 4 แล้ว ไม่น่าเลย ส่วนคุณพ่อก็น้ำตาซึมเห็นแล้วก็น่าเวทนามากๆ ครับ ผมก็พยายามให้กำลัง ใจ บอกว่าได้พูดคุยกับหลายๆ ท่านที่เคยถูกไทร์มาก่อน (จากกระทู้นี้นั่น เอง) ว่าเป็นโอกาสได้เปลี่ยนแปลงชีวิต และประสบความสำเร็จได้ครับ แต่ตอนที่คุณแม่นักศึกษาร้องไห้ก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน :( แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 16:18:35 แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 15:40:42 จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 15:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 #31 เป็นไปได้ครับ แต่ก็มีปัจจัยเรื่องจบช้ามาเกี่ยวข้องด้วย ส่วนใหญ่ไม่ อยากจบช้า จึงเสี่ยงลงเอา ทำให้โอกาสไทร์สูงขึ้นมาก รุ่นปีถัดไปถ้ามี กรณ๊แบบนี้เกิดขึ้นอีก ผมจะพยายามให้เขาตระหนักถึงความเสี่ยงของการ รีไทร์ที่เพิ่มสูงขึ้นมากครับ จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 15:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากให้นักศึกษาทุกคนตั้งใจเรียน อย่างน้อยไม่ทำเพื่อ ตัวเอง ก็เพื่อพ่อแม่ ผู้ปกครอง จากคุณ : Practical x 2 - [ 13 มี.ค. 52 15:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านแล้วก็คิดอยู่ว่าจะเขียนอะไรดีไหม แต่อยากเขียนมาบอกว่า ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่ทำให้เราเห็นมุมมองของอาจารย์ดีๆที่มีความสนใจลูกศิษย์ เราเคยเรียนแย่มากกกกกมาแล้ว และก็เคยเรียนดีมากกกกเหมือนกัน ส่วนตัว รู้สึกว่า ผลการเรียนเป็นยังไง ส่วนหนึ่งอยู่กับตัวเรามากเหมือนกัน แต่บางอย่าง พยายามแค่ไหน ไม่ได้ มันก็คือไม่ได้จริงๆ อย่างเราเคยเรียนเลข ต่อให้พยายามแค่ไหน เกรดก็ไม่เคยสูงกว่าสามเลย บางครั้งสอบตกด้วยซ้ำ (อัปยศมากกก) แต่ที่สุดก็ผ่านกันมาได้ หาสิ่งที่เหมาะกับตัวเอง แล้วพยายาม ก็ได้ผลดี และทำให้เกิดกำลังใจ ตอนนี้เรื่องการศึกษา (ลามาเรียนต่อ) ก็ไม่ค่อยเป็นที่น่าพอใจ กลุ้มกันอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังพยายามต่อไป รู้ว่าเราทำได้ อาจมีอะไรพลาดไปบ้างผิดไปบ้าง ก็ต้องสู้ แก้ไขกันต่อไปจนที่สุดล่ะน่ะ อาจารย์ก็พยายามชี้แนะอยู่ บางครั้งก็เหนื่อย พาลไปถึงอาจารย์เหมือนกัน รู้ล่ะว่าไม่มีเหตุผล ว่าอาจารย์ดีๆอย่างที่เรามี เค้าไม่มานั่งแกล้งอะไรเราหรอก ที่บางครั้งต่อว่าอะไรเรารุนแรงวิจารณ์งานอย่างโหดร้าย ก็เพราะอยากให้สำเร็จทั้งนั้น สำหรับน้องคนนี้ คงทำได้แค่ให้กำลังใจและชี้แนะแนวทางต่อไป อยากฝากบอกเค้าว่า เชื่อเราเหอะ ว่าตอนนี้เราผิดหวัง เราเสียใจ เพราะเรื่องนี้ แต่ถ้าเราสู้ต่อไป เอาความผิดพลาดที่เกิดขึ้นมาคิดใหม่ทำใหม่ แล้วเอาความเสียใจผิดหวังนี้มาเป็นแรงผลักดัน พยายามต่อไป ค้นหาสิ่งที่เหมาะกับเรา สักวันมันต้องสำเร็จได้ เพื่อนเราแต่ละคนแสบๆทั้งนั้น เอนท์ไม่ติดกันมั่ง เรียนไม่จบกันมั่ง แต่เค้าก็มีแนวทางหาอะไรทำกันไป ตอนนี้ก็เห็นสบายๆกันทั้งนั้น เราบางทียังน้อยใจเลย พยายามแทบแย่ แต่ยังเหนื่อยอยู่เลยเนี่ย เหอๆ สำคัญที่สุดคือ "ใจ" สู้เอาไว้ ถ้ายังสู้ต่อไปนะ อะไรๆมันก็ไม่เลวร้ายมากนักหรอก ให้กำลังใจอาจารย์ด้วยจ้าาาา จากคุณ : TazTabby - [ 13 มี.ค. 52 15:58:16 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เราเป็นเด็กโง่ๆคนหนึ่งที่เรียนจากสายอาชีพแล้วไปต่อมหาลัย ปีแรกอาจารย์ถึงกับเรียกไปคุยว่าเราเรียนเกรดขนาดนี้ต่อไปจะถูกรีไทร์ได้นะ (เกรดประมาณ1.79) ตอนเรียนเราก็รู้สึกว่าปรับตัวลำบากมากเลย แต่ละวิชาล้วนทำให้ปวดหัว คะแนนเราต่ำมาก ตอนปีหนึ่งเกรดเรามี B แค่ตัวเดียวนอกนั้นเป็น C และ D เมื่อรู้แบบนั้นเราก็ขยันขึ้น วิชาไหนที่เพื่อนๆเรียนกันผ่านง่ายสบายมากเลย แต่สำหรับเรามันยาก แต่ก็พยายาม เราบอกตัวเองว่าจะถูกรีไทร์ไม่ได้ มันต้องอาศัยแรงฮึดและความพยายามด้วย เราไม่เคยขอให้อาจารย์ช่วยเรื่องเกรดเรา เพราะคิดอยู่อย่างเดียวว่าต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น การไปขอร้องอาจารย์ก็ไปสร้างความลำบากใจให้อาจารย์อีก สุดท้ายการเรียนเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆไม่ถูกรีไทร์จนจบมหาลัย เราไม่อยากจะให้แต่ละคนมาคิดว่าเพราะฉันหัวไม่ดีฉันพยายามเท่าไหร่ก็เรียนไม่ได้เรื่อง อาจารย์ต้องช่วยฉัน เราไม่เชื่อหรอกว่าคนทุกคนโง่จนเรียนไม่ได้ ถ้าเราขยันขึ้นแล้วพยายามเข้าหาอาจารย์เวลาเรียนไม่เข้าใจ ยังไงเราก็จะเรียนไปได้ ไม่ถูกรีไทร์หรอก ฝากบอกน้องที่กำลังเรียนทุกคนนะคะ ถ้ารู้ว่าเราหัวไม่ดีก็ต้องขยันให้มากขึ้นกว่าเดิม อย่าเอาเพื่อนเป็นมาตรฐาน ให้เอาตัวเองเป็นมาตรฐาน ให้ขยันจนเพื่อนทำตาม ถ้าทำแบบนี้ได้ไม่มีวันที่จะถูกรีไทร์ แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 52 16:14:47 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 13 มี.ค. 52 16:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านแล้วเศร้าครับ T-T เคยรีไทร์มาเหมือนกัน เศร้าสุดๆ งงไปพักนึง เลยไปหางานทำรอสอบใหม่ แล้วได้เจอผู้คนเยอะแยะ หลากหลาย ทำให้เข้าใจในสิ่งที่เคยมองข้าม คุณค่าของเวลา ความพยายาม การเรียน เลยกลับมาสอบเข้าใหม่ (สอบตรง) คราวนี้มีเป้าหมาย รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ การรีไทร์ไม่ได้มีแต่ข้อเสียนะครับ สำหรับผมมันเป็นโอกาสให้ได้สำรวจตนเอง และได้ทำอะไรหลายๆ อย่าง ตอนนี้ผมก็ใช้สิ่งเหล่านั้นสอนนักศึกษาอยู่ตลอด และทำให้เข้าใจนักศึกษาบางคนมากกว่าที่นักศึกษาคิด T-T คิดซะว่านักศึกษาคนนั้นได้รับโอกาสที่มีไม่กี่คนจะได้รับก็แล้วกันครับ แต่ถ้าได้โอกาสไปแล้วไม่คิดจะใช้โอกาสนั้นให้เกิดประโยชน์ก็น่าสงาสารครับ ครอบครัว เพื่อนฝูง ครูอาจารย์ และสังคมจะช่วยผลักดันให้เป็นโอกาส หรือจะทำให้เป็นสิ่งเลวร้ายที่สุดของชีวิตก็ได้ ขอให้โชคดีนะครับ จากคุณ : ดีจ้า - [ 13 มี.ค. 52 16:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เคยตรวจข้อสอบเด็กช่วยอาจารย์ทำให้รู้ได้ว่ากว่าอาจารย์จะให้คะแนนแต่ละคนได้มันช่างยากเย็นเหลือเกิน ในใจอยากจะให้คะแนนเต็มกันไปทุกคน แต่มันไม่ได้จริงๆ หาทางบวกแล้วบวกอีกเพื่อให้ได้คะแนนกันเยอะๆ แต่บางครั้งมันหาที่จะให้คะแนนไม่เจอ -*- ในฐานะคนเป็นอาจารย์ ไม่มีใครอยากเห็นลูกศิษย์เรียนแย่หรอก ถ้าคิดในแง่ร้ายจริงๆ ละก็ ถ้าเด็กตกเยอะแปลว่าอาจารย์สอนไม่รู้เรื่องมากกว่าจะคิดได้ว่าเด็กเรียนไม่ดี (หรือโง่เอง) ในกรณีนี้น้องก็คงต้องการกำลังใจเยอะ แต่มันก็จะผ่านพ้นไปเอง ทางออกมีเยอะ และอาจารย์แพรกก็เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้น้องผ่านพ้นไปได้ จากคุณ : antares[em] - [ 13 มี.ค. 52 16:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 retire ไปนั่นแหละดีแล้ว จริงๆควรจะ retire ไปตั้งแต่ปี 1 ปี 2 แล้ว เดาว่าเกรดคงน้อยมานานแล้ว มีเวลาปรับตัว ปรับปรุงตนเองตั้งนาน แต่ก็ทำไม่ได้ เท่าที่เป็นมาโดยตลอดก็คือมหา'ลัยลดมาตรฐานตัวเองเพื่อช่วยนศ. เราด่ากันเรื่องรร.ปล่อยเกรดเพื่อให้นศ.ได้เกรดเยอะจะได้ได้เปรียบคนอื่นเวลาสอบเข้ามหา'ลัย แล้วตอนอยู่มหา'ลัยทำไมเราถึงมาปล่อยเกรดกันง่ายๆแบบไม่มีคุณค่าเพี่ยงเพื่อให้นศ.จบออกไป ไอ้ที่ผมเขียนข้างบนเนี่ยเขียนมาจากความคับแค้นใจเลยนะครับ เพราะตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งในการลดมาตรฐาน บอกตรงๆว่าสมัยนี้ความโหดในการตรวจข้อสอบของผมนี่ลดลงกว่าเดิมเยอะ ถ้าลองมาคิดดูดีก็จะพบว่ามันเป็นปัญหาที่เกิดทั้งระบบครับ ผมมองว่านศ.คนนี้"อาจ"ไม่ควรได้เข้ามาเรียนที่นี่ตั้งแต่ต้น แต่ทั้งนี้ระบบการคัดเลือกที่เป็นอยู่ทำให้เข้ามาได้ พอเข้ามาได้ก็เรียนไม่รอด พอเรียนไม่รอด อาจารย์ก็เริ่มช่วย (แบบไม่ถูกวิธี) (ว่าก็ว่าไป ที่นี่ก็ทำ) การมีเมตตากรุณาปรานีนี่ขอบเขตของมันอยู่ที่ไหน? แค่ไหนถึงไม่กลายเป็น ครูบาอาจารย์รังแกฉัน? ผมติดใจตรงคำว่าทำไมตอนตัดเกรด อาจารย์ไม่ช่วยหนู แล้วนี่หนูไม่คิดช่วยเหลือตัวเองบ้างหรือ ถ้าช่วยตัวเองจนสุดแรงแล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆ มันก็สมควรแล้วที่จะออกไปทำ/เรียนอย่างอื่นที่เหมาะสมกว่า ที่นี่ มหาวิทยาลัย ไม่ใช่รร.อนุบาล ที่นี่เป็นที่ที่มีวิชาความรู้อยู่ เป็นที่ที่คุณจะต้องขวนขวายหาความรู้ใส่ตัว โดยมีอาจารย์เป็นผู้สอน แนะนำ ที่นี่ไม่ใช่เป็นที่ที่จะเข้ามาแล้วอ้าปากรอเป็นลูกนกให้อาจารย์ยัดความรู้เข้าปาก วันนี่มาบทโหดนะ เอาจริงๆผมก็เข้าใจหัวอกอาจารย์นะ เพียงแต่ผมโชคดียังไม่เคยเจอนศ.ที่ทำให้ผมปวดหัว(ใจ)ขนาดนั้น จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 13 มี.ค. 52 21:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ผมมักบอกเด็กเสมอว่า มีปัญหาอะไรไม่เข้าใจ สงสัย ไม่สบายใจ ขอให้บอกให้ถาม ให้เข้ามาคุยกัน เพราะมันมีขีดจำกัดด้านเวลาอยู่ช่วงนึงที่ผมสามารถช่วยคุณได้ หลังจากเลยขีดเวลานี้ไปแล้วผมไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้เลย ขีดเวลาอันนี้ก็คือ "วันสอบ" ครับ จากคุณ : PalmIIIc - [ 13 มี.ค. 52 22:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านความเห็น 8 แล้วนึกถึงตัวเองตอนเรียน Bioprocess I อ่ะค่ะ อ่านแทบตาย  ก็ยังไม่เข้าใจ  วันสอบ  อาจารย์คุมสอบถึงกับมายืนข้างที่นั่งสอบ  แล้วก็บอกให้เปิดหน้าไหนๆ...สุดท้ายก็ยังไม่ได้อยู่ดี  บอกตามตรงว่าตอนนั้นอายอาจารย์+สงสารอาจารย์มาก  แต่เราก็ทำเต็มกำลังแล้ว  และไม่ลอกใคร สุดท้าย....ได้คะแนนต่ำสุดของทุก Sec เพื่อนก็สงสารค่ะ  โชคยังเข้าข้าง ที่เป็นแค่ part นั้น part เดียว ส่วนอื่นๆก็ไม่มีปัญหาค่ะ จากคุณ : ~~ช้างน้อยร้อยโล~~ - [ 14 มี.ค. 52 01:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สมัยเรียนทำไมผมไม่เจอ อจ. ดีๆแบบนี้บ้าง ผมเรียนกราฟฟิก แล้วเรียนแฟลชอนิเมชั่น อจ.ที่สอนแกก็มาแบบงูๆปลาๆ แบบเหมือนโดนโยนขี้มาให้สอน สอนไปเปิดหนังสือไป บางคำสั่งแกยังกดผิดกดถูก พอปลายเทอมแกให้ทำอนิเมชั่นมาส่งความยาว..... 15นาที... แม่จ้าว 3นาทีก็ว่ายาวแล้ว นี่15นาที งานเดี่ยวด้วยไม่ให้กลุ่ม ผลก็คือ ตกกันเกือบยกห้อง ตัวผมทำทัน แต่ทำจนวินาทีสุดท้าย มาส่งสายไป2ชม ตกตายกันไปตามกัน ฮ่วย ส่วนตอนเรียน ช่วงแรกๆเรียนไปตามปกติ เกรตกลางๆ แต่ปี3 ผมทำงานไปด้วยเกรตก็เริ่มหล่น จนเฉียดไทร์เหมือนกัน แต่มาฮึดเอาปีครึ่งถึงรอดพ้นนรกมาได้ แฮะๆ จากคุณ : GrooVe_(t -_-)t - [ 14 มี.ค. 52 01:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอพูดในฐานะที่เคยติดโปรต่ำ 1.69 บ้างนะคะ เมื่อพอเรารู้ว่าเทอมที่ผ่านมาเราทำได้ไม่ดี เทอมปัจจุบันเราก็ทำให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะเลิกเรียนกลับบ้านอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัด ทำแล้วทำอีกจนกว่าจะเข้าใจ และทำมันได้ ตอนนั้นเราเลือกที่จะสู้ เพราะเราเชื่อว่า.. ถ้าเราพยายามมากพอ เราจะสอบได้คะแนนดีแล้วไม่โดนไทร์ ขนาดบางวิชา อ่านแทบตาย แล้วติด F เราก็ยินดีรับผลของมัน ไม่มาร้องไห้ฟูมฟายหรอก อย่างมากก็อ่านแล้วลงเรียนใหม่ แล้วสอบให้มันผ่าน ไม่ใช่เอะอะอะไรก็มาขอร้องให้อาจารย์ช่วยปล่อยเกรดให้ ไม่ให้ติดโปรฯ ไม่ให้โดนไทร์ ฯลฯ พอเทอมถัดมา เกรดที่ได้มันก็ดีขึ้นเหมือนกับความพยายามและตั้งใจที่เราทุ่มเทกับมันแหละค่ะ ถ้านักศึกษาของอาจารย์แพรคฯ คนนั้นเค้าทำเต็มที่แล้ว แต่ยังไม่รอด แสดงว่าเค้าไม่เหมาะกับการเรียนสาขานี้อยู่แล้วค่ะ ปัญหาที่ต้องตอบก็คือว่า.. น้องเค้าทำเต็มที่แล้วหรือยัง ??? จากคุณ : Living Extreme - [ 14 มี.ค. 52 02:18:49 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ความคิดเห็นที่ 43  แรงไปแล้วครับ มองโลกแคบไป  เพลอกินนมบูดมาหรือไปอารมณ์เสียที่ไหนมา ถึงได้พูดกันขนาดนี้ "ที่นี่ มหาวิทยาลัย ไม่ใช่รร.อนุบาล ที่นี่เป็นที่ที่มีวิชาความรู้อยู่ เป็นที่ที่คุณจะต้องขวนขวายหาความรู้ใส่ตัว โดยมีอาจารย์เป็นผู้สอน แนะนำ ที่นี่ไม่ใช่เป็นที่ที่จะเข้ามาแล้วอ้าปากรอเป็นลูกนกให้อาจารย์ยัดความรู้เข้าปาก" ครับใครๆก็รู้ครับมหาวิทยาลัยกับอนุบาลไม่เหมือนกัน ใครๆก็รู้ว่าความรู้ยัดปากไม่ได้ แล้วท่านจะพูดทำซากอะไร? "เอาจริงๆผมก็เข้าใจหัวอกอาจารย์นะ เพียงแต่ผมโชคดียังไม่เคยเจอนศ.ที่ทำให้ผมปวดหัว(ใจ)ขนาดนั้น " เหมือนไปว่า นศ เขาทางอ้อมเลยนะครับ(หรือไม่ตั้งใจ?) ลองเป็นท่านล้มแล้วโดนเหยียบคงรู้สึกไม่ดีเหมือนกันนั้นหละ คนเรามันก็เก่งไม่เหมือนกันอยู่แล้วหละครับ โอเคท่านบอกว่า "ถ้าช่วยตัวเองจนสุดแรงแล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆ มันก็สมควรแล้วที่จะออกไปทำ/เรียนอย่างอื่นที่เหมาะสมกว่า" พูดง่ายครับ แต่สังคม มันเป็นแบบนี้ ...... ความคาดหวังของพ่อแม่ส่วนใหญ่เป็นแบบนี้ ....คือต้องการ ปริญญา... เสียเวลาไปตั้งเยอะแต่เสือกพลาด เป็นใครก็เสียใจทั้งนั้นหละ    ที่พูดมานี้ อาจมีน้ำโหนิดหนึ่ง แต่ก็อยากให้ท่านเข้าใจ...                                                       ว่าปากท่านก็ปาก sonteen พอๆกับผมนั้นหละ 555+ จากคุณ : dogfly - [ 14 มี.ค. 52 03:13:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ชื่นชมในเเนวคิดของอาจารย์ จขกท ที่ปฏิบัติต่อลูกศิษย์นะครับ สมัยที่ผมจบมัธยมใหม่ๆ ผมมองข้ามเรื่อง Ent. ไป เพราะมองว่า ค่าใช้จ่ายหลายๆ อย่างมันค่อนข้างสูง เลยเบนเข็มมาเรียนราม ซึ่งก็ใช้เวลาลองผิดลองถูกอยู่หลายปี โดยไม่รู้จะไปพึ่งพาใคร คิดว่าถ้าตอนนั้น หากมีคนคอยเเนะเเนวทางให้บ้าง คงจะดีไม่น้อย เเต่เวลาที่เสียไป ก็ไม่ได้สูญเปล่า เพราะเมื่อพึ่งใครไม่ได้ ทำให้รู้จักเรียนรู้ ที่จะเเก้ปัญหาด้วยตัวเองมากขึ้น ต้องสู้ เเม้ว่าบางครั้ง มันจะรู้สึกเเย่มากๆ กับสิ่งที่ทำก็ตาม ทุกวันนี้ ก็จบมาเรียบร้อยเเล้วครับ อนาคตคิดว่าจะกลับไปเรียนอีกใบ อยากเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคน ในเมื่อมีโอกาสที่ดีเเล้ว อย่าได้ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดจากมือไปครับ จากคุณ : Dark Secret - [ 14 มี.ค. 52 05:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอมองต่างจากท่านผู้เฒ่าสายลมครับ ผมไม่เห็นด้วยกับบรรทัดแรกที่ว่า " สำหรับผมแล้ว ผมไม่สนใจมาตรฐานการศึกษาเลย " ในขณะที่มาตรฐานของโรงเรียนเสียหายไปมากมายจากระบบเกรดเฟ้อ ตอนนี้บางโรงเรียน มีระดับชั้นละ 8 ห้อง เด็กในห้อง 50 คน ได้ 4.00 จำนวน 30 คน ที่เหลือ 3 ขึ้นไป เป็นแบบนี้ทุกห้อง ซึ่งทางสถิติ มันเป็นไปไม่ได้เลย มาตรฐานการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย เป็นสิ่งหนึ่งที่สังคมไทยยังพอจะเชื่อถือได้ ผมคิดว่าเป็นความรับผิดชอบของอาจารย์ทุกท่าน ที่จะะรักษามาตรฐานส่วนนี้ไว้ ไม่งั้น ....... ด้วยความเคารพครับผม จากคุณ : 447 - [ 14 มี.ค. 52 08:57:45 ]

ความคิดเห็นที่ 51 #48 ใช้คำพูดให้สุภาพหน่อยนะครับ กลับไปอ่านคคหของผม (#43) ใหม่นะ ถ้าจะให้ดีก็อ่านคำปลอบใจของคคห.อื่นด้วย ถ้าคุณยังมองว่าผมมองโลกแคบก็แสดงว่าคุณตาบอดแล้วหล่ะ อ้อ ผมขอแย้งคำพูดของผูเฒ่าสายลมที่ว่า " สำหรับผมแล้ว ผมไม่สนใจมาตรฐานการศึกษาเลย " ด้วยคน เพิ่มเติมครับ คุณ dogfly ไปดูคคห. 15 ตาม link ข้างล่างนี้ด้วยนะครับ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7622334/X7622334.html ที่ผมพูดถึงนี่เป็นคนละเคสกับที่จขกท.ว่ามา จะให้ดูว่านศ.ที่ถูก retire น่ะ บางคนก็สมควรที่จะโดนจริง ส่วน case นี้ก็ตามที่คุณ : Living Extreme ว่าไว้ ถ้านักศึกษาของอาจารย์แพรคฯ คนนั้นเค้าทำเต็มที่แล้ว แต่ยังไม่รอด แสดงว่าเค้าไม่เหมาะกับการเรียนสาขานี้อยู่แล้วค่ะ ปัญหาที่ต้องตอบก็คือว่า.. น้องเค้าทำเต็มที่แล้วหรือยัง ??? ขอเพิ่มอีก link ให้คุณ dogfly เข้าไปอ่าน http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7622724/X7622724.html แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 18:44:54 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 10:00:56 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 52 09:57:45 จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 14 มี.ค. 52 09:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เห็นใจอาจารย์ที่จำต้องประหารด้วยน้ำตานองหน้า สงสารน้องๆที่จำต้องถูกประหาร(ถ้าได้พยายามเต็มที่อันควรแก่กรณีแล้ว)ขอให้น้องๆตั้งสติตั้งหลักให้ได้ไวๆนี่คือความจริงของชีวิตไม่มีอะไรราบรื่นต้องมีปัญหาอุปสรรคหนักเบาตามแต่เวรกรรม(มั้ง) แต่เชือเถอะเมื่อพ้นช่วงนี้แล้วน้องจะมีชีวิตที่แขงแกร่งขึ้น เอาใจช่วยทั้งสองฝ่ายอะจ้า จากคุณ : ฉันคนเกาหลีชื่อจนจังกู - [ 14 มี.ค. 52 12:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 53 นี่ยังดีนะ เพื่อมผม ปีสองเทอมหนึ่งจะมาลงทะเบียนแต่มันลงไม่ได้เพราะมันโดนไทร์แบบไม่รู้ตัว จากคุณ : ของกำนัลจากนรกคือความเจ็บปวด - [ 14 มี.ค. 52 13:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 14 มี.ค. 52 21:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เคยช่วยเด็กไปคนนึงนะ  วิชาของนู๋นัน เด็กมาคุยก่อนว่า ถ้าไม่ได้ D มันจะโดนรีไทร์เพราะโปรสูงมาสามเทอมแล้ว สุดท้ายเกรดมันท่าจะ F จริงๆ เลยให้ทำงานส่งนิดหน่อย (และทุกคนด้วยที่เกือบ F) สุดท้ายได้ D ไป    พอเกรดเฉลี่ยออกมา มันบอกว่า ได้ 1.997  ก็เลยได้ปัดเป็น 2.000  โหย เกือบไปหวุดหวิด จากคุณ : นู๋นัน - [ 14 มี.ค. 52 22:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ญาติผม ท่านเป็นอาจารย์ อาวุโสแล้วววว วันเวลาอย่างนี้ มักจะมีนักศึกษาวิดวะ และผู้ปกครองมาขอพบ พร้อมกับ การไหว้อย่างนอบน้อมงดงาม อธิบายความว่า จะ รีไทร์แล้ว ขอให้ช่วยหน่อย ท่านก็ถามไปว่า เกรดเท่าใด เด็กบอกมา เห็นเกรดแล้ว ท่านคิดในใจ  โหยย เรียนมาไงเนี่ยยย หรือว่ามา shopping กันแน่ ท่านก็ถามไปว่า แล้ววิชานี้ ต้องได้เท่าใด จึงจะพ้น คำตอบคือ A สถานเดียว   ท่านไม่รับหรือปฏิเสธ ได้แต่บอกว่า จะดูให้ เป็นอย่างนี้ทุกปี ไม่รู้เป็นไง ........ นี่ก็เรื่องหนึ่ง อีกเรื่องหนึ่ง ลูกชายผมเองสามปีก่อน อีกสองอาทิตย์จะสอบ final แล้ว ลูกชายผม เชียวชาญมาก ฝึกฝนจนชำนาณอยู่ดึกดื่น 6ใน 7 วันเขาอยู่ถึงเช้า (ป่าวครับ ไม่ได้เรียนกับเขาดอก ที่เชียวชาญนั้น เป็นการเล่นเกมส์คร๊าบบบบ) แล้วก็โทรมา บอกว่า คงจะสอบไม่ได้แล้ว ต้องหาทาง drop หลังวันพ้นกำหนด ไม่งั้น ไทร์แหงๆ สุดท้าย ผมก็หาทางออกให้ ไม่น่าเลย (ไม่อยากช่วย แต่ถ้าไม่ช่วย ผมต้องจ่ายเงินไป ฟรีๆ ปีละแสนเศษ) -------------- และแล้ว วันเวลาที่ เขาได้ช่วยเพื่อนก็มาถึง ปีสามแล้ว เพื่อน ก็จะขึ้นปีสี ก่อนวันสอบ 15 วัน เพื่อนไปดูรายชื่อคนมีสิทธสอบ ผลคือ ไม่มีรายชื่อ ตรวจสอบไป  เรื่องคือ เพื่อนเขา รีไทร์ ตั้งแต่ต้นเทอม เพราะ summer ได้ F วิชา Physic (แต่เกรดออกช้า ) จึงลงทะเบียนได้ จึงมาปรึกษาลูกชาย  ลูกชายผม พาไปพบอาจารย์ สุดท้าย มีอยู่ช่องหนึ่ง อาจารย์ ได้ตรวจดู เห็นว่า มีการชำระเงิน ผ่านธนาคาร หลังกำหนด แต่ไม่ได้จ่ายค่าปรับ เป็นการลงทะเบียนไม่ถูกต้อง ก็ช่วยกัน ว่า มันไม่ครบ process นะ แบบนี้ถือว่าลงทะเบียนไม่ valid ตกลง วิชานี้ถือว่าไม่ได้ลง  ก็พ้น retired ไป ช่องว่างนี้ ยังไม่มีใครรู้  อาจารย์ท่านใด ที่มีจิตเมตตาธรรม จะนำไปใช้ ก็ไม่เสียหลาย สาธุ!!!!! ปล. ที่ที่ลูกชายผมเรียนอยู่ ถ้าต่ำกว่า 2.00 ก็ไทร์สถานเดียว เกรดนี้รวม summer ด้วย โหดซะไม่มีที่ไหนเทียบ ข่าวร้ายอีกอย่างหนึ่งคือ ที่นี่ ปีหนึ่ง สองพันคน ติด F physic 400 คน และติดโปรแปดร้อย ฮ่าๆๆๆ .................. การเรียนใน มช นั้น ไม่ยากเลย  มีวิชาให้เลือกเรียนมากมาย จะลงอะไรที่ไหน แทบจะไม่มี limited ถ้านักศึกษา วางแผนให้จบช้าไปบ้าง เทอมสองเทอม   แต่ละเทอม ลงให้น้อยตัว  ลง summer เฟิ่มในวิชาง่ายๆ อย่างนี้จะจบแน่ๆ  น่าจะดีกว่า การลง summer ก็ไม่คิดเกรดมารวมด้วย โดยจะเอามา รวมตอนเทอม หนึ่งปีถัดไป ดังนั้น เราสามารถ เลือกเรียน วิชาง่ายๆ ได้ หาทางให้ได้ A หรือ B+ จะช่วยได้มาก ถ้าเห็นว่าวิชาเอก ไปไม่ไหว จริงๆ สามารถขอย้ายคณะได้ง่ายมาก   ผมเชื่อว่า นักศึกษา ถ้าไม่ขี้เกียจ จนตัวเป็นขนแล้ว จะสามารถเรียนจนจบได้ทุกคนครับ ขอให้ขยัน และขยันเท่านั้นเป็นพอ ........................ ขณะเดียวกัน อาจารย์ และนักศึกษา ต้องร่วมมือกัน บางคณะ ครูกะศิษย์ อยู่คนละด้าน เหมือนสีเหลืองสีแดง อย่างนี้น่าเป็นห่วง การ เก็บคะแนนบ่อยๆ จะช่วยได้เยอะ  (แน่นอน อาจารย์ ก้อมีภาระเพิ่มขึ้นด้วย) การ บอกจุดสำคัญ ในวิชา จะช่วยนักศึกษาบางคนที่เก็บประเด็นไม่ได้ การนำ ข้อสอบเก่า + เฉลย มาแปะ ใน net ให้นักศึกษาดู จะช่วยได้มาก การบอกจุดอ่อน และจุดแข็งในการตอบข้อสอบ และหลักการตอบข้อสอบที่ถูกต้อง จะช่วยนักศึกษาได้มากที่สุด ถ้าอาจารย์ ได้ทำถึงเพียงนี้ แล้ว และ นักศึกษายังได้คะแนนน้อยอีกละก้อ เห็นทีจะต้องปล่อยเลยตามเลยครับ สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม  บางทีพวกเขาอาจจะ เหมาะที่จะไปเป็นเถ้าแก่ หรือเถ้าแก่เนี้ย ขับรถเก๋งคันโก้ มากกว่า ที่จะมานั่งท่องบ่นตำรากระมัง จากคุณ : น้าพร - [ 15 มี.ค. 52 09:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เห็นใจและสงสารครับ แต่ไม่อยากจะให้ทัศนคติในเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตมากจนเกินไป มันทำให้เราแกร่งขึ้น เป็นบทเรียนที่น้องคนนั้นได้ A+ เลยแหละ กับค่าเล่าเรียนที่ต้องเสียเวลาไปสามปี แต่ว่ามันตั้งต้นใหม่ได้ครับ ความรู้ที่เค้าเก็บสะสมมา ประสบการณ์ กับเพื่อนๆ การทำกิจกรรม เหล่านี้ไม่ได้สูญหายไปไหน มันเป็นแค่กระบวนการวัดผลเท่านั้น ถ้าน้องเค้าผ่านเรื่องนี้ไปได้ อีกหน่อยเจอเรื่องใหญ่กว่านี้ในชีวิต จะรู้สึกว่ามัน จิ๊บๆ ล้มแล้วลุกยืนเองได้ อย่างน้อยก็รู้ว่า เจ็บ มันเป็นยังไง และย่อมรู้ดีกว่าคนที่ไม่เคยล้มเลย จากคุณ : สุดท้ายก็ตายกันทุกคน (Pratt&Whitney) - [ 15 มี.ค. 52 13:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ให้กำลังใจน้องค่ะ ดีใจที่อาจารย์แพรคเอาใจใส่เด็กอย่างงี้ อาจารย์เราอยู่กันมาสองปีก็ยังถามคำเดิม "คุณเป็น advisee ฉันเหรอ?" T-T จากคุณ : บางเวลา - [ 15 มี.ค. 52 22:36:52 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมเองก้อโดนรีไทร์จาก มช. จะขึ้นปี 3 เหมือนกันครับจากคณะหมอฟัน แบบว่า ทำใจไม่ได้กับวิชาชีพที่เราต้องเจอวันข้างหน้าไม่ได้ เลยพาลเกเร ไม่เข้าเรียน เที่ยวทุกคืน เนื่องจากตอนสอบโควตาก้อเลือกตามค่านิยมต้องเป็นหมอเท่านั้น แต่จริงๆๆ แล้วผมอยากเป็นวิศวะมากกว่า จำได้เลยครับวันที่จดหมายจากสำนักทะเบียนส่งมาที่บ้าน สงสารพ่อแม่มาก แต่ผมก้อบอกกับแม่ตั้งกะปี 2 ตอนสอบมิดเทอมของภาคเรียนแรก ....ผมไม่ไหวแล้วแม่ ผมเห็นเลือดก้อหน้ามืด ไม่ชอบวิชาท่อง เทอมสองผมเลยเตรียมตัวใหม่ครับ โชคดีที่ระบบเอนท์เมื่อก่อนไม่เหมือนสมัยนี้ เลยสอบเข้าใหม่ได้ ตอนโดนรีไทร์นี่ก้อรู้ไปทั้งจังหวัดเลยครับ ทั้งโรงเรียนเก่า เพื่อนเก่า ญาติพี่น้อง ก็กดดันเหมือนกัน เพราะตอนนั้นใครก้อถามว่าถ้าเอนท์ใหม่ไม่ติดจะทำอย่างไร เครียดเหมือนกันเพราะเลือกวิศวะที่ลาดกระบัง ที่เดียวด้วย โดนเพื่อนให้กำลังใจก้อมี ดูถูกก้อเยอะครับ แถมตอนประกาศผล ทางโทรศัพท์ โทรไปครั้งแรกไม่มีชื่อผม วินาทีนั้นผมคิดคือ จะเอาส้อมจิ้มปลั๊กไฟฆ่าตัวตาย เพราะอยู่บ้านคนเดียวฟุ้งซ่านแต่คิดอีกที ตัวเองเกิดมาไม่เคยทำประโยชน์ไรให้พ่อให้แม่เลย พ่อแม่ผมมาจากลูกชาวนา ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนจนจบ มช. และ มศว. ท่านอดทนเพื่อไม่ให้ผมได้ลำบากเหมือนท่านตอนเด็ก กับคิดว่าชีวิตคนเรากว่าจะโตได้ขนาดนี้ ผมผลาญเงินพ่อแม่ไปมากขนาดไหน อายุแค่ยี่สิบยังไม่สาย แค่นี้ท้อก้ออายสุนัขเถอะวะ ผมเลยโทรบอกเพื่อนที่อยู่กรุงเทพว่า ให้หาหลักสูตรที่รามให้ด้วยจะไปเรียน โชคดีเพื่อนมันบอกว่า เอ็งมั่วแล้ว จะไปเรียนทำไม เอ็งติดเทคโนลาดกระบังแล้วนี่ ตั้งแต่นั้นพอผมได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบก้อตั้งใจเรียนดีครับ มีความสุข และไม่ประมาท คิดถึงความลำบากและน้ำตาที่แม่รู้ว่าผมโดนรีไทร์ แต่พ่อบอกครั้งนี้ได้เรียนที่ชอบแล้วก้อตั้งใจนะ ไม่งั้นจะเป็นคนขี้แพ้ไปตลอด ผมก้อเรียนทำกิจกรรมครับอายุยี่สิบสี่ผมจบวิศวะเกือบเกียรตินิยม สอบบรรจุเป็นวิศวกรของหน่วยงานรัฐวิสาหกิจได้ แต่ปัจจุบันลาออกมาเป็นอาจารย์สอนเด็กราชภัฎจนๆๆคนหนึ่ง แต่ก้อภูมิใจครับ เด็กที่ผมสอนเค้าแทบไม่มีแม้แต่โอกาสคือ จนจริงๆๆครับที่รวยๆส่วนมากก้อไปเรียนหลักสูตรภาคพิเศษตามมหาลัยปิด ตกเย็นก้อไปทำงานพิเศษ ไอ้ตำรานี่ต้องให้ยืมของอาจารย์ไปถ่ายเอกสาร หรือไม่ก้อต้องทำสรุปแจกเลยครับ แต่ก้อภูมิใจที่ได้ถ่ายทอดให้เค้ามีความรู้ ลูกศิษย์ของผมอีกหลายๆๆคน ก้อเป็นเด็กที่โดนไทร์มาจาก มช. มน. มาเรียนบางคนที่ยอมแพ้ต่อชะตา ก้อเป็นคนขี้แพ้ครับ แม้มาเรียนที่ราชภัฎก้อไม่จบไม่สำเร็จ เอาความแพ้ในอดีตแทนที่จะเอามาเป็นบทเรียน กลับทำตัวเหมือนเดิมไม่ยอมรับตัวเอง อายเพื่อนว่ามาจาก มช. มน. ไม่ยอมเข้าเรียน ไม่เข้าทำแลป อาจารย์ก้อหมดปัญญาช่วย แต่บางคนที่เค้าแพ้แล้วเค้าลุกขึ้นสู้ เค้าก้อประสบความสำเร็จเยอะ ครับ จากคุณ : ตรัยเทพ - [ 16 มี.ค. 52 02:03:21 A:124.120.237.237 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 สถาบันที่น้าพรว่านี่ มันอยู่แถวไกล้ๆตลาดหัวตะเข้ เป็นสถาบันที่เดียวในประเทศที่มีทั้งรถไฟผ่านกลางสถาบัน มีเรือเรียบคลองข้างคณะสถาปัตย์ มีถนนฉลองกรุงผ่านกลางสถาบัน มีเครื่องบินบินผ่านสนุกสนาน หรือเปล่าครับ อิๆๆ ผมก้อตกใจกลับมาตรฐานรุ่นน้องรุ่นหลานเหมือนกันครับ ว่าทำไมมาตรฐานมันละอ่อนขนาดนี้เพื่อนที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ มันยังบอกเลยว่า ฮาูว่าสมัยพวกเราเรียนพวกเราง่าวขนาด มาเจอเด็กปัจจุบัน นี่ฮาต้องมานั่งปรับพื้นฐานใหม่หมดเลย ตั้งแต่แก้สมการ นี่ฮาสอน circuit แต่เด็กแก้สมการเคอร์ชอฟไม่เป็นนี่มันต้องรู้แต่มอปลายแล้ว ฮาสอนวิศวะ นะ ไม่ใช่มานั่งปรับพื้นมอปลายวิชาฟิสิกส์ เหอๆๆ สงสารมันเลยครับ สอน ม.ปิดอย่างมัน ก้อต้องมาสอนปรับพื้นเด็กเหมือน กับ อ.ราดพัดอย่างผม จากคุณ : ตรัยเทพ - [ 16 มี.ค. 52 02:42:32 A:124.120.237.237 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 สมัยเรียนระบบเอ็นทร้านซ์ พูดได้เลยว่าเพื่อนที่ไทร์ หรือรุ่นพี่รุ่นน้องที่โดนนั้น เพราะการทำตัวใช้ชีวิตในมหาลัยมันนอกกรอบไปหน่อย ไม่ได้เกี่ยวกับระบบการเรียนรู้ กระบวนการความคิดไม่เท่ากันอะไรเลยครับ เพราะสอบผ่านเข้ามาได้ แสดงว่ามีมาตรฐานระดับนึง ตั้งใจเรียนธรรมดาชิวๆก็จบสบาย อย่างเก่งก็เปอร์ เท่านั้นเอง สมัยนี้มีคนไทร์เพราะบอกว่าสาเหตุจากกระบวนการเรียนรู้รับรู้ได้ไม่เท่ากันของเด็กที่เรียน ก็เป็นห่วงระบบการคัดกรองคนเข้ามหาลัยสมัยนี้ จะเหมือนอย่างที่คุณ silverfoxว่า จากคุณ : x - [ 18 มี.ค. 52 01:11:21 A:210.246.64.129 X: TicketID:052378 ]