ความคิดเห็นที่ 1 ผมไม่เคยกลัวตายแต่แค่เสียดายชีวิตที่เหลือยู่ครับ   ตายทุกวันอยู่แล้วอะครับ  ไม่เห้นน่ากลัวเลย ....   นอนหลับเป็นตาย อิอิ  หลวงพี่ผมบอกว่า การนอนคือการตายชั่วคราว ซ้อมๆ ไว้ก่อนเป็นสิ่งเตือนใจ จากคุณ : CitizenShip - [ 30 มี.ค. 52 22:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชีวิตนี้ผมกลัวที่สุดคือ ความไม่รู้ ครับ ไม่รู้ว่าหลังจากตายแล้วจะเป็นยังไง แต่เรื่องก่อนตายนี่ ผมมีสิ่งที่เรียกว่า มรณาณุสติ อยู่ครับ จากคุณ : positivex - [ 30 มี.ค. 52 22:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าสิ่งที่ยังอยู่สวยงาม.....คนก็กลัวตายและไม่อยากตาย แต่ถ้าสิ่งที่ยังอยู่นี้ช่างไม่มีความหมาย....ความตายก็ไม่น่ากลัว.. จากคุณ : primjang - [ 30 มี.ค. 52 22:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะมาตอบแบบคห.2 คิดว่ากลัวเพราะไม่รู้ว่าตายแล้วเป็นไงมากกว่า จากคุณ : ScaperS - [ 30 มี.ค. 52 22:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตายแล้วก็ดับสูญ แต่ที่น่ากลัวคือความเจ็บปวดก่อนที่จะตาย ในบางครั้งตอนมีชีวิตอยู่ได้รับเจ็บปวดจนทนไม่ได้ จึงได้เลือกวิธีฆ่าตัวตายที่ไม่เจ็บปวดหรือเจ็บน้อยกว่าที่เจ็บอยู่ จากคุณ : slamer - [ 30 มี.ค. 52 22:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เชื่อว่ามีสิ่งที่น่ากลัวกว่าความตาย.. หรือความตายของตนเอง จากคุณ : Plamany - [ 30 มี.ค. 52 22:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คนกลัวความมืด เพราะมองไม่เห็น เมื่อเปิดไฟสว่าง มองเห็น เดินไปคนเดียว คนกลัวเส้นทางเปลี่ยว กลัวภัยจากทางที่ไม่มีคน ไม่รู้ว่าคนอยู่แห่งไหน ถึงจุดหมาย รู้สึกปลอดภัย ..................................... คงจะบอกว่า ความกลัวในสิ่งที่มองไม่เห็น ทำให้คนกลัว ความตายเฉกเช่นเดียวกัน ต้องซ้อมกันไว้จ้ะ คือเตรียมตัวตายก่อนตาย ระลึกตายก่อนตาย เพื่อให้ได้ตายอย่างรู้ มีสติ ปกติ จากคุณ : จิ้งจอกเงิน - [ 30 มี.ค. 52 22:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทุกวันก่อนนอนผมจะคิดเสมอว่า มันคงจะดีมากเลย ถ้าคืนนี้เรานอนหลับแล้วตอนเช้าจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก ผมเชื่อว่านรกมีจริง ข้างๆบ้านผมเขายังเอาน้ำพริกนรกมาให้กินบ่อยๆ ตอนเราตายอาจจะสงบและมีความสุขกว่าตอนที่เรามีชีวิตอยู่ก็ได้ ไม่งั้นก็คงมีคนกลับมาบ่นให้เราฟังแล้ว จากคุณ : บ้านอยู่ kokat (บ้านอยู่ korat) - [ 30 มี.ค. 52 22:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตายแล้ว ต้องมานั่งนึกอีก ว่าจะไปหลอกใครดี ใคร เป็นตัวแสบ ตามไปหลอกให้หมด................. จากคุณ : asawavet - [ 30 มี.ค. 52 22:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ความกลัวตาย เป็น สัญชาติญาน คือมีอยู่ในสมองอยู่แล้ว   มากน้อยแล้วแต่ยีนที่สะสมมา ความเสียดายชีวิต  เป็นเพราะเรามีความคิด ความจำ ถ้าชีวิต ยังพอมีความสุขอยู่บ้าง  เราย่อมเสียดายหากต้องตายเป็นธรรมดา คิดว่าการตายช่วยให้หลุดพ้น ก็เป็น อุบายของเราเอง ที่จะปลอบใจให้ กลัวตายน้อยลง หรือ เสียดายชีวิตน้อยลง การคิดว่า ชีวิตมีชาติภพ   ตายแล้ว ก็เกิดใหม่  ฯลฯ ส่วนหนึ่งก็มาจาก  สัญชาติญานกลัวตายของคนนี่แหละ จากคุณ : sb*star - [ 30 มี.ค. 52 22:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "สำหรับจิตใจที่จัดระเบียบดีแล้ว  ความตายก็เป็นการเดินทางอีกครั้งหนึ่งเท่านั้นเอง" ^^~ จากคุณ : แพ้รอยยิ้ม - [ 30 มี.ค. 52 22:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กลัวนะ เพราะคิดว่าอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่ต้องการดีกว่า หรือแย่กว่า จากคุณ : Sir.ขงเบ้ง - [ 30 มี.ค. 52 22:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ประเด็นคือ เราอย่าทรมานก่อนตายแล้วกัน ให้มันเหมือนตอนเราหลับตอนง่วง นะ ขอร้อง จากคุณ : 1234 - [ 30 มี.ค. 52 23:13:41 A:125.26.150.18 X: TicketID:184507 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มีคนเคยบอกว่า สิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือความคิดของมนุษย์เอง จากคุณ : เด็กหญิงข้างหน้าต่าง (mintmadee) - [ 30 มี.ค. 52 23:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จิตนการกันไง ว่าหลังความตามต้องเจอกับอะไรบ้าง ถ้าเป็นคนดีและมั่นใจว่าตัวเองดีก็จะไม่กลัว คิดว่าตายไปขึ้นสวรรค์ ( ตามความเชื่อทางศาสนา ) แต่สำหรับคนที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะดีพอที่จะขึ้นสวรรค์หรือไม่  หรือคนที่รู้ว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีมาเยอะ  กลัวสิ  กลัวว่าจะต้องไปใช้กรรมในนรก  คนส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ กลัวว่าท้ายที่สุดแม้ว่าพวกเค้าไม่ได้เลวถึงขั้นเคยฆ่าคน แต่กลัวว่าดีไม่พอที่จะขึ้นสวรรค์ เพราะคิดว่าความชั่วถึงไม่ค่อยได้ทำ  แต่ความดีในชีวิตสร้างไว้น้อย  กลัวดีไม่พอที่จะขึ้นสวรรค์ จากคุณ : Lamelez - [ 31 มี.ค. 52 00:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ที่ผมกลัวตายเพราะว่ายังไม่พร้อมที่จะตายครับ ยังยึดติดกับหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่าง ส่วนมาก ผูกพันกับคนที่รัก ยังไม่อยากจากคนที่เรารักไป จากคุณ : GSP1 - [ 31 มี.ค. 52 00:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ sb*star คคห 10 ครับ ขอความเห็นหน่อยสิครับว่า ตามสัญชาตญาณ แล้ว มนุษย์ กลัวความตาย ....เช่น เจ็บใหม ลำบากใหม ทรมาณ ฯลฯ หรือ กลัวว่าตายแล้ว จะไม่ได้ทำสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ หรือ กลัวสิ่งที่ต้องเผชิญหลังความตาย...เ.ช่น... บาปบุญคุณโทษ รวมไปถึง กลัวสิ่งที่ต้องผู้อื่นต้องเผชิญหลังความตายของเ รา...หรือ ฯลฯ แต่สุดท้าย มันก็คือ ความตาย ทางปรัชญา...สั่งสอนไว้มากมาย  ผมหละ เป็นคนหนึ่งที่พูดถึงความตายได้อย่างไม่สะดุ้งสะเทือน แต่หลายๆครั้งที่มานั่งคิดถึงว่า ผมยังไม่พร้อมและยังไม่อยาก...ที่จะตายตอนนี้ นี่ขนาดทั้งๆที่หัดปลง แล้วนะ จากคุณ : MA<O>MiYA - [ 31 มี.ค. 52 00:21:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มนุษย์จะกลัวในสิ่งที่ตนเองไม่รู้ครับ ไม่ใช่หรือ? จากคุณ : Kawpod - [ 31 มี.ค. 52 01:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมเคยมีช่วงเวลาที่ตัวเองรับรู้ว่า ตัวเองจะต้องตายอีกไม่นานนี้.. มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายให้ใครฟังได้ มันเหมือนกับว่าเรากำลังจะมาถึงจุด สุดปลายทางของทุกสิ่งทุกอย่าง .. แต่สิ่งที่ทำให้ผมกลัวที่สุดกับไม่ใช่ความตาย .. สิ่งที่ทำให้ผมใจแป้วที่สุด กับเป็นความรู้สึกของคนที่มีความรู้สึกดีๆ รู้สึกผูกพันธ์กันมากับผมต่างหาก เพราะหลังจากนี้ผมจะไม่ได้เดินเคียงข้างเค้าอีกแล้วนะ .. ผมกลัวว่าเค้าจะรับไม่ได้.. ความตายมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตครับ.. คุณต้องยินดีต้อนรับมันเสมอ.. จากคุณ : พึ่งกลับจากดาวอังคาร - [ 31 มี.ค. 52 01:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวยงามมากครับ แต่ไม่มีใครเต็มใจจะเอา เพราะ สำหรับบางคนมันไม่คุ้ม หรือแม้กระทั่งไม่เคยคุ้มเลย เอาเหอะ.... จากคุณ : ไฟแดงลิซึม - [ 31 มี.ค. 52 03:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าเราได้ตายแบบ.. นอนลงปุ๊บตายปั๊บเลยนี่เราไม่กลัวหรอกนะ เรากลัวจะต้องทรมานก่อนตายต่างหาก จากคุณ : Living Extreme - [ 31 มี.ค. 52 04:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เคยถามเพื่อนๆ และคนทั่วไปหลายๆคนแล้วนะครับ ถ้าคนพวกที่มีความเชื่อ เค้าจะกลัวตายกันเพราะกลัวไปชดใช้กรรม ส่วนพวกที่ไม่เชื่อว่ามีโลกหลัง ความตาย จะกลัวตายเพราะ ยึดติดกับตัวเองครับ กิเลสในการอยากอยู่ยัง มีอยู่ กลัวว่าตายไปแล้วจะดับสูญ ไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรไว้ จากคุณ : T-TprincecryT-T - [ 31 มี.ค. 52 05:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าตอนเด็กๆ เราถูกน้ำร้อนลวก จนต้องนอนโรงพยาบาล เจ็บปางตาย  ใครๆมาเยี่ยม ก็บอกเราว่า .. ที่เจ็บขนาดนี้ เพราะน้ำร้อนลวก  โตขึ้น ... ลืม เรื่องน้ำร้อนลวกสนิท  แต่ก็ยังกลัวน้ำร้อนว่าจะกระเด็นใส่ไม่เลิก  นี่ขนาดเวลาไม่กี่สิบปี และเรื่องไม่กี่พันกี่หมื่นเรื่อง ที่ทำให้เรา "ลืม"  วัฏสังสาร ยาวนานกว่าหน่วยคำว่า "ปี" จะมาใช้ได้  ยาวนานจนนับไม่ได้ ...  เรา"เคยผ่าน" ความสุข สนุกสุดเหวี่ยง ชนิดมหาเศรษฐีมีเงิน มีกำลัง มีจินตนาการ ยังไม่เคยได้ความสนุกสุดเหวี่ยงเช่นนั้น  แล้วเราก็ลืม  ลืมสนิท  เรา "เคยผ่าน" ความทุกข์ ชนิดคนที่ถูกทรมาณยังอำมหิตไร้มนุษยธรรม โดนเป็นปีๆ เป็นสิบๆ ปี ก็ยังไม่ทุกข์เท่า  แต่กาลเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้เราลืม  หากลืมไม่สนิท  เรายังมีความ"กลัว"นั้น หลงเหลือ ตามติดเรามาเสมอ  เราไม่ได้กลัวความตาย  เราไม่ได้กลัวสิ่งที่เราไม่รู้  แต่เรากลัวสิ่งที่เรา"เคยเจอ"ในบางครั้ง หลังจากที่เราตาย  และเรากลัว สิ่งที่ีเรารู้จัก และเจ็บแสบกับมันมาแล้ว  คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อสิ่งที่ผมบอก  ไม่เชื่อเลยก็ได้  แต่ คุณจะระลึกได้ ในวินาทีที่คุณกำลังเปลี่ยนระนาบความเป็นอยู่ (plane of existance) ..  หรือที่ชาวบ้านทั่วๆไป เรียกว่า "ตาย" จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 31 มี.ค. 52 07:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่กลัวหรอกครับ ความตายอะ แต่มันเสียดายชีวิตมากกว่า เกิดมาทั้งที ก็อยากจะพบเจออะไรให้เยอะๆแยะๆ จากคุณ : takana - [ 31 มี.ค. 52 08:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กลัวที่จะไม่เห็นแสงอาทิตย์รุ่งอรุณ . . . กลัวที่จะไม่เห็นดวงดารายามราตรี . . . กลัวที่จะไม่เห็นความงามของบุพผา . . . กลัวที่จะไม่เห็นหน้าเธอตลอดกาล . . . จากคุณ : รักสาว มธ. (NoahComeBack) - [ 31 มี.ค. 52 08:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรากลัวการจากลาเท่านั้นค่ะ ถ้าหากเราเป็นอะไรไปตอนนี้ เราก็แค่กลัวที่จะไม่ได้เห็นหน้าคนที่เรารักอีก แต่ถ้าเราแก่และตายตามอายุขัย เราอาจจะสบายใจที่จะตายก็ได้ เพราะเราคิดว่าชีวิตเรา ณ ตอนนั้นคงเหลือตัวคนเดียวแล้ว คงไม่กลัวอีกต่อไป แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 08:53:03 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 31 มี.ค. 52 08:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 -ไม่กลัวตายนะ  ถ้า โลกนี้ มองอะไรก็ไม่น่ารื่นรมย์ แบบประมาณว่าจะมีชีวิตนี้อยู่ไปเพื่ออะไร  มันโดดเดี่ยวและอ้างว้าง -จะกลัวการทรมาณก่อนตายมากกว่า... จากคุณ : iamnid - [ 31 มี.ค. 52 09:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ความตายไน่กลัวครับ แต่ที่น่ากลัว คือ ความทรมาณ ก่อนตาย.... จากคุณ : giwgaw16 - [ 31 มี.ค. 52 09:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตัวผมไม่กลัวตาย แต่กลัวที่จะเห็นคนอันเป็นที่รักตายมากกว่า จากคุณ : montes - [ 31 มี.ค. 52 09:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตายแล้วไปไหน.. เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง ผู้เล่ากล่าวว่าคนที่เล่าเรื่องตายแล้วไปไหน ให้ผมฟังเป็นเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง เขาเล่าว่าเหตุเกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศวังเวงในบริษัทเก่าแก่แห่งหนึ่ง ตั้งอยู่บนที่ดินซึ่งร่ำลือกันว่าเมื่อครั้งอดีตเคยเป็นป่าช้ามาก่อน มีประวัติโจษจันเล่นขานกันมากมายที่เดียวเกี่ยวกับ เจ้านายดุและผีหลอก เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม ไม่ปรากฏปี นางสาวกิ่งแก้ว(นามสมมติ) พนักงานพิมพ์ดีดวัยเบญจเพส มีภารกิจการงานต้องสะสางมากมาย วุ่นวายเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นการทำงานวันสุดท้ายในรอบปี รวมทั้งรุ่งขึ้นพรุ่งนี้จะย่างเข้าสู่ช่วงของลองวีคเอนด์ ตลอดวันนั้นจึงเกือบๆ จะมีสภาพเป็นวันโลกาวินาศ สำหรับกิ่งแก้วโดยแท้ เธอต้องเคร่งเครียดหมกมุ่นอยู่กับงานตั้งแต่เช้าจนบ่าย (และไม่มีเวลาว่างกินข้าวมื้อกลางวัน) กระทั่งเคลื่อนคล้อยกลายเป็นค่ำ เพื่อนร่วมงานหลายคนค่อยๆ ทยอยแยกย้ายกันกลับบ้าน ทำไปทำมาท้ายที่สุดทั้งบริษัทก็เหลือเธออยู่เพียงคนเดียว ตอนนี้ล่ะ บรรยากาศในตึกเก่าๆ ทึมๆ แสงไฟสลัวจนแลดูแล้วชวนสยอง รวมทั้งเสียงแกรกกรากของกระดาษกระพัดกระพือ และอะไรต่อมีอะไรก็เริ่มแสดงบทบาทหน้าที่ของตนเองออกมาชัดเจน และค่อยๆ ทบทวีความวังเวงมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่กิ่งแก้วทำงานของเธอเสร็จสรรพ และเตรียมตัวเก็บข้าวของเพื่อจะกลับบ้าน เธอเหลือบชำเลืองมองไปยังผนังกำแพงด้านใกล้ๆ โต๊ะทำงาน พลันก็ต้องตกใจสุดขีด ส่งเสียงกรี๊ดออกมาดังลั่น สีหน้าซีดเผือดราวกับเลือดในกายเหือดแห้งหมดร่าง สิ่งที่กิ่งแก้วเจอนั้น...ทำให้เธอเป็นเช่นนี้...สิ่งนั้นคือ......................... ใช่แล้ว...สิ่งที่กิ่งแก้วพบคือ...ปฏิทินนี่เอง!!!!!!!!!!!!!!! และสาเหตุที่ทำให้กิ่งแก้วตกใจเจ้าปฏิทิน ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะตกใจเลย เธอต้องพบเห็นกับวันหยุดต่อเนื่องยาวนายหลายวัน ทำให้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ตระเตรียมวางแผนจะไปเที่ยวไหนในช่วงวันหยุด เหล่านี้เอง เป็นเหตุให้กิ่งแก้วต้องอุทานออกมาว่า .........ตายแล้ว....จะไปไหนดี !!! จากคุณ : montes - [ 31 มี.ค. 52 09:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องตายไม่กลัว  กลัวไม่ได้กลับมาอ่านหว้ากอมากกว่า จากคุณ : คุณอ่อง - [ 31 มี.ค. 52 09:43:08 ]

ความคิดเห็นที่ 32 กลัวว่าตายแล้วจะไม่จบ จากคุณ : atheist - [ 31 มี.ค. 52 09:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สำหรับ จขกท ---สิ่งที่น่ากลัวที่สุด  คือความกลัว---    ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 09:57:39 จากคุณ : veryPINK - [ 31 มี.ค. 52 09:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่กลัวตายนะคะ แต่เสียดายชีวิต อาลัย และผูกพันกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ ชีวิตยังค่ากับตัวเอง และคนรอบข้าง ก็เลยไม่อยากตายยังไม่พร้อมจะตาย จากคุณ : อาราเร่ไม่ใส่แว่น - [ 31 มี.ค. 52 11:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คงไม่มีใครรุ้หรอกว่าชีวิตหลังความตายเป็นแบบไหน หากมีคนรู้มาเล่าให้ฟังเราก็ยังคงไม่เชื่อว่ามันเป็นอย่าง ที่เค้ารู้จริง ๆ จากคุณ : yokeelies - [ 31 มี.ค. 52 12:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เราเคยอยู่ในภาวะเกือบตายมา ตอนนั้นคิดว่าตายแน่ สมองคิดถึงแม่กับพ่อตลอด  แม่ช่วยด้วยๆๆ อารมณ์เสียดายตัวเองค่ะยังไม่ทำนู้นนี่นั่นเลย บลาๆ ผุดเต็มหัว แฟนเฟินเพื่อนเพิ่นคนอื่นนี่เราไม่เอาสักคนอ่ะ คิดว่าคนพวกนี้ช่วยไม่ได้ แต่พ่อแม่ต้องช่วยได้แน่ ที่จริงตอนนั้นท่านอยู่ห่างไปครึ่งประเทศ555+ มาช่วยไม่ทันหรอก คิดไปได้ไง จากคุณ : มือปราบหน้าใส - [ 31 มี.ค. 52 12:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมกลัวเจ็บ มากกว่ากลัวตาย^^ v v http://dungtrin.com/namorana/main.htm?x=1 จากคุณ : semplice - [ 31 มี.ค. 52 14:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คห 23 ไม่ลืม ไม่มีหรอก  มีแต่ ลืมช้า หรือลืมเร็ว !! จากคุณ : rikusu - [ 31 มี.ค. 52 14:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่ได้กลัว ไม่ได้เสียดาย ไม่ต้องเสียใจ ถึงเวลาตาย ทำยังไง มันก็ต้องตาย ยังไม่ถึงเวลาตาย ทำยังไง มันก็ไม่ตาย ไม่ได้รอคอยความตาย เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาตาย ที่ควรคิด คือ ทำยังไงจึงจะ อยู่ อย่างมีความสุข และทำให้ดีที่สุด อย่างมีสติ อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด ทำให้ดีที่สุด จากนั้นก็ไปทำอย่างอื่น แล้วจะ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเสียดาย และ ไม่ต้องเสียใจ มันก็แค่เรื่องหนึ่งที่เราไม่รู้ ยังก้าวไปไม่ถึง มันก็ไม่ได้ต่างกับ เข้ามหาลัยครั้งแรก นัดสาวครั้งแรก หรืออกหักครั้งแรกหรอก แล้วมันก็จะผ่านไป จากคุณ : aLITTLEspaceAround7day - [ 31 มี.ค. 52 15:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 40 น่าแปลกที่ว่า ทำมัยนักวิทยศาสตร์ ที่ตายไป ตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัญ คงหลายหมื่นคนอยู่ ไม่มีใครคิดกลับมาบอกเพื่อน นักวิทยาศาสตร์ด้วยกันว่า ชีวิตหลังความตายเป็นเช่นไร...มีจริงหรือไม่..... จากคุณ : วิญญานพเนจร_2 - [ 31 มี.ค. 52 16:12:12 A:202.62.105.155 X: TicketID:177078 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตอบ  คห 17   ( ช้าไปป่าวเนี่ย ) สัญชาตญาน  คือ ปฏิกริยาของสัตว์(ที่มีสมอง) ที่ทำโดยไม่ต้องคิด สมมุติ คุณMA<O>MiYA   ใจกล้ามาก  ไม่กลัวตาย ไปเดินไต่สะพานเชือก  ข้ามหุบเขา เดินได้ สบายอารมณ์มาก เพราะคิดว่า ตัวเองไม่กลัวความตาย แต่ทันใดนั้น เชือกเกิดขาด !!! คุณก็จะ เกาะเชือกไว้แน่นทันที   นี่เกิดจากสัญชาตญาน ส่วนที่คิดว่า กลัวตายเพราะ กลัวจะตกนรก  กลัวเจ็บ  กลัวไม่ได้เกิด ก็เป็นความกลัวสิ่งที่ยังไม่รู้  กลัวลำบาก  ไม่ใช่กลัวตาย ถ้ากลัวจะต้องจากคนรัก  อยากมีความสุขไม่อยากตาย ก็เพราะเสียดายชีวิต  ก็ไม่ใช่กลัวตายอีกน่ะแหละ คนบางคนจึงพูดได้ ว่าผมไม่กลัวตาย แต่พอรับรู้ว่า ตัวเองจะต้องตายจริง  ก็ตกใจกลัว แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 18:22:12 จากคุณ : sb*star - [ 31 มี.ค. 52 18:19:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เราชอบคำนึงมากเลยคับ ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว แต่เรากลัวกับการสูญเสียมากกว่า จากคุณ : อ่าฮ่ะ (หลายแสนไมล์) - [ 31 มี.ค. 52 22:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 43 น่ากลัวมากๆ เพราะถ้าตายก็จะไม่ได้อยู่กับเธออีกแล้ว.... จากคุณ : ชนวนกลาง - [ 31 มี.ค. 52 22:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ในที่สุด คุณ sb*star ก็เข้ามาตอบ ดีใจจริงๆ ขอขยายความนิดนึง  จากที่คุณพูดถึง สัญชาตญาณ คือ ปฏิกริยาของสัตว์(ที่มีสมอง) ที่ทำโดยไม่ต้องคิด (ขอเพิ่มคำว่า) ในการดำรงชีวิต  / เพื่อเอาตัวรอดจากความตาย / เพื่อสืบพัันธุ์ เช่น การป้องกันตัวตามสัญชาตญาณ เมื่อถูกทำร้าย, การหาคู่สืบพันธุ์, หรือการที่ปลาบางชนิด ที่เพศผู้ต้องกลับเพศมาทำหน้าที่วางไข่ เพื่อให้เพศผู้ตัวอื่นมาผสมพันธุ์ ก็มาจากสัญชาตญาณพื้นฐาน ทั้งสิ้น ส่วน อาการกลัว นั้น ไม่ได้มาจากระบบอัตโนมัต ของร่างกาย แต่มาจากความรู้ การเรียนรู้และ/หรือประสบการณ์ ขอยกตัวอย่าง มาสาธกะ ตามความเห็นผม การที่สัตว์ป่า (ไม่มีความรู้) มีอาการกลัวนั้น มาจากสัญชาตญาณพื้นฐาน แต่สัตว์บ้าน ที่ไม่มีปัญหาเรื่องการดำรงชิวิต มักจะสูญเสียสัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอด จำได้แต่สัญชาตญาณในการสืบสานต่อเผ่าพันธ์ ลิง เห็นปืนที่นายพรานทำหล่น ไม่รู้จัก เข้าไปเล่น เกิดปืนลั่น มีเพื่อนเสียชีวิต เสียงปืนก็ดัง ตั้งแต่นั้น จึงจะเรียนรู้ว่าน่ากลัว มนุษย์ ไม่รู้จักอาวุธนิวเคลียร์ เอามาลองใช้ประหัตประหารมนุษย์ด้วยกัน พอเห็นผลที่ตามมา เรียนรู้ถึงอานุภาพ ถึงจะกลัว (แต่เข็ดหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่า อาวุธนิวเคลียร์ มีไว้ขู่ ไม่ได้มีไว้ใช้จริง) กลับมาเข้ากระทู้ เรื่องความกลัว / ความตาย ว่าเรากลัวอะไรกันแน่ คุณ sb*star ตั้งข้อสังเกต มาเป็น 3 ส่วนคือ กลัวช่วงกำลังจะตาย(ก่อนตาย) กลัวช่วงที่ตาย หรือ หลังความตาย โดยให้ความเห็นมาเป็นคำเรียกต่างๆ ใน คคห 41 ผมเลยขอลงความเห็นว่า มนุษย์ กลัวตาย ตามสัญชาตญาณพื้นฐานในการมีชีวิตรอด (โดยไม่ต้องไปหาเหตุผล) เหตุผลต่างๆ ที่อธิบายมา ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เฉียดไปเฉียดมากับความตาย เช่นกลัวลำบากเมื่อตายไปแล้ว กลัวทรมาณตอนก่อนตาย ว่าแล้วก็อยากแตกกระทู้ไปเป็น สัญชาตญาณอยู่เหนือเหตุผล แต่ไว้รอบอื่นแล้วกัน ท่านอื่นๆ มีความเห็นว่าอย่างไรครับ จากคุณ : MA<O>MiYA - [ 31 มี.ค. 52 22:22:36 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าป๊อกเดียว ไปเลยก็ไม่น่ากลัวครับ จากคุณ : atomdekst - [ 31 มี.ค. 52 22:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อยากให้ Gift คุณ MA<O>MiYA ขยายความชัดเจนดีมากเลย จากคุณ : sb*star - [ 31 มี.ค. 52 23:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ชีวิตน่ากลัวกว่ามากๆๆๆๆๆๆๆ ความตายคือการไปดี สู่ที่ชอบๆ  ความสงบ   ส่วนชีวิต  ทุกวันเราอยู่บนความเสี่ยง เดินอยู่ดีๆอาจถูกปล้น  ถูกหลอก  ถูกฉุดไปข่มขืน อย่างการที่คนๆนึง ต้องนอนเป็นเจ้าชายนิทรา ความตายยังการุณมากกว่า.... จากคุณ : ThisLonelyMe - [ 31 มี.ค. 52 23:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อยากให้กิฟท์คุณMA<O>MiYAเช่นกัน ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : veryPINK - [ 1 เม.ย. 52 11:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ผมกลัวตายเพราะห่วงคนที่อยู่ข้างหลัง หรือคนที่ผมรักมากกว่าครับ และยังมีอีกหลายเรื่องที่ทำให้ผม "ไม่ยินยอมพร้อมใจ" แต่ไอ้เรื่องจะเจ็บก่อนตาย หรือตายแล้วตัวเราจะเป็นไงต่อ อันนี้ผมไม่สนหรอก จากคุณ : นักกวีจากเงามืด - [ 1 เม.ย. 52 16:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มันอยู่ที่ คนๆนั้นเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับการเตรียมตัวเผชิญกับความตายบ้าง นั่นแหละครับ เมื่อถึงเวลานั้นๆ มีความพร้อมแค่ไหนที่จะเผชิญหน้ากับความตาย ซึ่งที่จริงมันก็ไม่มีใครหนีพ้น และที่จริงต้องรู้ว่าตัวเองจะเผชิญหน้ากับมันอย่างไรเมื่อถึงเวลา จากคุณ : granun - [ 2 เม.ย. 52 00:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51 กลัวความเกิดเถิด  อย่ากลัวความตายเลย ตายนั้นตายได้ง่ายๆ  แต่จะเกิดเป็นอะไร สภาพไหน นั่นสิน่ากลัวที่สุด สมเด็จพระญาณสังวร ครับ จากคุณ : medmed - [ 2 เม.ย. 52 20:41:55 ]