ความคิดเห็นที่ 1 โจน ฟอร์แมน (joan Forman) ผู้เขียนสารคดีเกี่ยวกับเรื่องเวลา เป็นผู้หนึ่งที่สนใจถึงความลึกลับของเวลา และได้ศึกษารวบรวมเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ "การซ้อนเหลื่อมของเวลา" ไว้เป็นจำนวนมากซึ่งจะได้หยิบยกมาเป็นตัวอย่างเพียงบางเรื่องหลังจากนั้น เราจะมาวิเคราะห์กันถึงแนวทางที่มันจะเกิดขึ้นได้อย่างไรบ้างบนพื้นฐานของ หลักการทางวิทยาศาสตร์เท่าที่อารยชนรุ่นเราจะมีอยู่และรู้ได้ การซ้อนเหลื่อมของเวลา ปัจจุบันกับอดีต ชาวเมืองนอร์ฟอร์ค (Norfolk) แก่ๆ คนหนึ่งชื่อ สไควเรล (Mr. Squirel) แกจะมีอาชีพทำมาหากินอะไรนั้น ตามข่าวไม่ได้แจ้ง ( อ้าว ข่าวไม่เท่าไหร่ แต่คนเขียนบทความกวงติงนี่หว่า~) รู้แต่ว่างานอดิเรกของแก คือ การสะสมเหรียญเก่า และก็คล้ายๆ กับนักสะสมคนอื่นๆที่เก็บเหรียญเก่าไว้ในแฟ้มหรือซองพลาสติกที่ทำไว้สำหรับเรื่องนี้โดยเฉพาะ ทำนองเดียวกับแฟ้มสำหรับนักสะสมแสตมป์ วันหนึ่งนายสไควเรล คนนี้เดินทางไปที่ เกรท ยาร์มัธ (Great Yarmouth) เพื่อหาซื้อแฟ้มหรือซองพลาสติกสะสมเหรียญ ซึ่งแกได้ยินมาว่ามีอยู่ร้านหนึ่งซึ่งขายสินค้าพวกนี้โดยเฉพาะ วันนั้นเป็นวันที่ 9 สิงหาคม ปี 2516 แกก็มาที่ร้านดังกล่าวนี้ ซึ่งไม่เคยมามาก่อนแต่ก็หาไม่ยากนัก เพราะเพื่อฝูงสาธยายตำแหน่งแห่งหนให้รู้จนชัดแจ้งแล้ว สิ่งที่สะดุดตาอันแรกที่มาถึงร้อนนี้ก็คือ ..   หน้าร้านที่เป็นลานกว้างโรยด้วยก้อนกรวดขาวสะอาด เมื่อนายสไควเรลก้าวเข้าไปในร้าน แกรู้สึกว่าการตกแต่งร้านจะดูโบราณไปหน่อย แต่ก็ดูสง่างามน่าทึ่งไม่ว่าจะเป็นตู้โชว์หรือกรอบรูปข้างฝา รวมทั้งที่วางไม่เท้าทางประตูทางเข้า ซึ่งคนสมันก่อนนิยมการถือไม่เท้าหรูๆ เมื่อหญิงสาวคนขายโผล่ออกมา แกก็ยิ่งแปลกใจใหญ่ เพราะผมเผ้าตลอดจนการแต่งเนื้อแต่งตัวดูเหมือนจะแกะออกมาจากแค็ตตาล็อคในยุค ของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดแต่แกก็ไม่คิดอะไร เพราะแฟชั่นของสาวสมัยนี้แกเองก็แก่แล้วตามไม่ทัน  ในระหว่างที่ถามหาสิ่งที่ต้องการ เฒ่าสไควเรลรู้สึกผิดสังเกตอย่างหนึ่งคือ ภายนอกร้านรู้สึกเงียบเชียบ ไม่มีเสียงรถราแล่นผ่านเหมือนกับมีการปิดกั้นการจราจร ทั้งๆ ที่ถนนหน้าร้านเป็นย่านจอแจแห่งหนึ่ง ในวันนั้นแกซื้อซองสะสมเหรียญเก่าถูกใจไปได้ใบหนึ่งสัปดาห์ต่อมาพ่อเฒ่าสไค วเรลแกชอบอกชอบใจย้อนไปซื้อใหม่อีก คราวนี้แกต้องแปลกใจมากๆ เมื่อไปถึงร้าน ไม่ใช่เพราะร้านย้ายหนีไปแล้ว แต่เป็นเพราะหน้าร้านนั้นเปลี่ยนไปอย่างผิดหูผิดตา ลานกว้างที่โดรยด้วยกรวดสีขาวหายไปกลายเป็นทางเท้าริมถนนธรรมดา ทีแรกแกก็นึกว่าแกแล้วเลยทำให้จำร้านผิด เมื่อทบทวนและทบทวนอีกก็มั่นใจว่าร้านนี้แน่ๆ เมื่อสไควเรลก้าวเข้าไปในร้าน คิ้วของแกก็ยิ่งขมวดหนักขึ้นเพราะร้านนี้กลายเป็นร้านขายนาฬิกาไปเสียแล้ว ไม่มีวี่แววของร้านเดิมให้แก่พบเห็นเลย สิ่งที่แกได้มาก็คือ ซองใส่เหรียญซึ่งยืนยันได้ว่า ซื้อมาจากร้านตรงนั้นเมื่ออาทิตย์ก่อน   .. เมื่อนำซองใส่เหรียญนี้ไปให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบดู ก็ได้รับคำตอบว่าลักษณะของซองเป็นของที่นิยมใช้กันในทศวรรษของปี 2463 ปัจจุบันไม่มีขายในท้องตลาดแล้วหรือวันนั้น นายสไควเรลตกอยู่ภายในสภาวะ การซ้อนเหลื่อมของเวลาถูกพาย้อนกลับไปราว 50 ปี .. ทีหลังก็พาภรรยาเข้าไปด้วยแล้วรีบก้าวออกมานะลุง จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อีกรายหนึ่งเกิดขึ้นกับ นางเทอเรลล์ คลาร์ก (Mrs.Turrel Clarke) ชาวเมืองไพร์ฟอร์ด (Pyford) ประเทศอังกฤษ   ในเย็นวันหนึ่งผู้หญิงคนนี้ได้เข้าร่วมร้องเพลงสวดในโบสถ์ไพรฟอร์ดซึ่งเป็น โบสถ์ประจำตำบล ในขณะที่เพลงสวดประสานเสียงดำเนินไปอย่างน่าฟังนั้น นางคลาร์กก็รู้สึกเหมือนมีการผิดปกติเกิดขึ้นกับเธอ ...เธอรู้สึกเวียนศรีษะเล็กน้อย ภาพที่อยู่ข้างหน้าเปลี่ยนแปลงไป สภาพของโบสถ์รู้สึกผิดไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าจะเป็นพื้นหิน แท่นบูชาหรือรูปทรงของหน้าต่าง ข้อสำคัญเธอเห็นพระกลุ่มหนึ่งในชุดเสื้อคลุมสีน้ำตาลนั่งร้องเพลงสวดด้วยท่า ทางที่สุขุมเยือกเย็น นางคลาร์กมีความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์และเมื่อเธอขยับตัว สภาพแวดล้อมทั้งหมดก็กลับสู่สภาพเดิม  นางคลาร์กแปลกใจกับภาพที่ได้เห็นในเย็นวันนั้นมาก เธอมั่นใจว่าสภาพของบริเวณที่เธอนั่งอยู่นั้นได้เปลี่ยนแปลงไป พระที่เธอเห็นมานั่งร่วมสวดอยู่ด้วยก็ดูแปลกตาเธอรู้ว่าพระในโบสถ์นี้ใส่ชุด คลุมสีดำ แต่เมื่อได้มีการศึกษาอย่างละเอียด พบว่าในปี พ.ศ.1836 เคยมีพระจากวิหารเวสท์มินสเตอร์ (Westminster) มาใช้โบสถ์นี้ในการประกอบพิธีกรรมอยู่ครั้งหนึ่ง และพระจากวิหารเวสต์มินสเตอร์เหล่านั้นใส่ชุดคลุมสีน้ำตาล เป็นไปได้หรือ ที่เวลาของเธอเกิด "ลื่นไถล" พลัดเข้าไปอยู่ในศตวรรษที่ 13 อย่างจัง .. อ่านๆอยู่ถ้ารู้สึกมึนๆลองหันไปมองรอบข้างก่อนนะครับ เผื่อจะหลุดเข้าไปเหมือนกับเธอ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อีกราย (อาจจะซ้ำบ้าง เพราะรายงานที่เก็บไว้ มีอยู่ไม่กี่เรื่อง ในพันทิปก็เคยเอามาลงไว้เมื่อปี 48 ..ขอเดจาวู นิดนึงนะครับ) รายนี้เวลาเกิดการซ้อนเหลื่อมเข้าไปอีก รายนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 26 พฤษภาคม 2516 นางแอน เมย์ (Ann May) ..(กำลังรอรายงานที่เป็นของเอเชีย หรือประเทศอื่นนอกจากอังกฤษ กะอเมริกาบ้างจัง) และสามีซึ่งเป็นครูชาวเมืองนอร์วิช (Norwich) ได้ไปเที่ยวชมสุสานโบราณ คลาวา แคนส์ (Clava Caims) ในเมืองอินเวอร์เนส (Inverness) ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของสุสานศิลปโบราณที่มีอายุเก่าแก่สร้างขึ้นตั้งแต่ สัมฤทธิ์ ราว 1800-1500 ก่อนคริสตกาล เช้าวันที่ครูแอนไปที่นั่น เป็นเช้าวันที่อากาศแจ่มใสมาก สายลมเบาบาง เสียงนกร้องแผ่วๆ ถ้าเป็นฉากหนังก็คงโรแมนติกดี เธอเดินเที่ยวไปรอบๆ อย่างสบายใจ ในที่สุดเธอก็เดินมานั่งพักที่แท่งหินใหญ่ หลับตาลงในขณะที่สายลมแผ่วเบามาปะทะใบหน้า และเมื่อเธอเอนหลังลงสัมผัสกับแท่งหิน เธอรู้สึกวาบหวิวขึ้นมาอย่างผิดปกติ ทันทีที่หลังของเธอแตะแท่งหิน เหมือนกับ "สวิตซ์" ของการเหลื่อมซ้อนแห่งเวลาถูกเปิด ..เมื่อเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพที่เธอเห็นก็คือ กลุ่มของผู้ชาย รูปร่างสูงใหญ่ ผมดำยาวสวมเสื้อผ้ารุงรังดูเหมือนจะทำด้วยหนังสัตว์ กลุ่มผู้ชายกำยำเหล่านั้นกำลังช่วยกันลากแท่งหินที่มีลักษณะเช่นเดียวกับ แท่งหินที่ปรากฏในสุสานแห่งนี้เพียงชั่วครู่เดียว ภาพเหล่านั้นก็เลือนหายไป เธอกลับคืนมาสู่ศตวรรษที่ 20 อีกครั้งหนึ่ง ภาพที่ครูแอนเห็นนี้ มันเป็นเสี้ยวหนึ่งของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกว่า 2,000 ปีล่วงมาแล้ว เธออธิบายได้อย่างถูกต้องโดยที่ไม่เคยศึกษาเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่ที่เธอเห็นเช่นนี้ก็เพราะปรากฏการณ์ลึกลับที่เวลาปัจจุบันไปซ้อนเหลื่อม เข้ากับเวลาในอดีตกระนั้นหรือ ? จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สำหรับตัวโจน ฟอร์แมน ผู้เขียนสารคดีเรื่องนี้ก็เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับการซ้อนเหลื่อมกันของ เวลาเช่นกัน เมื่อครั้งที่ไปเที่ยวคฤหาสน์แฮดแดน (Hadden Hall) ที่เดอร์บีเชียร์ (Derbyshire) มันเป็นวันหยุดที่เธอเองไม่ได้ตั้งใจที่ะไปเพื่อจุดประสงค์ในงานที่กำลังค้น คว้าอยู่ แต่ตั้งใจที่จะไปชมคฤหาสน์มานานแล้ว ในขณะที่ฟอร์แมนยืนอยู่ที่ลานกว้างหน้าคฤหาสน์ พิสมัยเล็งแลถึงความงามแห่งโบราณวัตถุ จากลานหญ้าหน้าคฤหาสน์มีบันไดหินกว้างใหญ่ทอดขึ้นไปจนจรดลานหินหน้าประตูทาง เข้า เมื่อเธอขยับตัวไปยืนอยู่ ณ. จุดหนึ่งของลานสนามหญ้า และขณะนั้นเองเธอก็สังเกตเห็นมีเด็กอยู่ 4 คน กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่บนลานหินนั้น เป็นเด็กผู้ชายเล็กๆ 2 คน และเด็กผู้หญิงอายุราว 9 ขวบคนหนึ่ง ส่วนเด็กผู้หญิงคนโตอีกคนหันหลังให้ ..แต่ที่สังเกตเห็นได้อย่างเด่นชัดว่าเธอมีผมสีบรอนด์ ไหล่กว้าง สวมหมวกทรงดัทช์ อยู่ในชุดไหมยาวสีเทา เขียว เธอหัวเราะอย่างร่าเริงและหันหน้าแวบหนึ่งมาทางลานหญ้า เพียงแวบเดียวเท่านั้น แต่ฟอร์แมนก็จำได้อย่างติดตาว่า เด็กสาวคนนี้มีใบหน้าเรียบๆ จมูกเชิด คางสี่เหลี่ยม ฟอร์แมนเดินเข้าไปข้างหน้าด้วยความสนใจ แต่ทันทีที่เธอขยับตัว สิ่งที่เธอเห็นในลักษณะที่ค่อนข้างงุนงงเมื่อนาทีที่แล้วก็เลือนหายไป แต่ภาพเหล่านั้นเธอยังจดจำได้โดยเฉพาะเสียงหัวเราะอย่างร่าเริงของเด็กพวก นั้น ..เมื่อฟอร์แมนเดินเข้าไปเที่ยวในคฤหาสน์ เธอพยายามมองหาภาพวาดเก่าๆ ที่แขวนอยู่ตามฝาผนัง ด้วยความเชื่อมั่นว่าเด็กหญิงที่เธอเห็นนั้นจะต้องเป็นคนในคฤหาสน์นี้ ภาพวาดที่ยังถูกรักษาไว้อย่างดีถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ และนั่นไงฟอร์แมนรู้สึกขนลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ภาพของเด็กผู้หญิงผมสีบรอนด์สวมใส่ชุดผ้าไหมสีเทาเขียวพร้อมทั้งหมกทรงดัท ช์บนศรีษะ โดยเฉพาะใบหน้าที่มีคางกว้างจมูกเชิด .. ฟอร์แมนจำได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนว่าเป็นคนเดียวกันกับคนที่เธอเห็นวิ่งเล่นอยู่ ที่หน้าคฤหาสน์เมื่อสักครู่ที่ผ่านมานี้เอง และเมื่อสอบถามจากผู้ดูแลก็ได้รับคำตอบว่า เด็กหญิงในภาพนี้ก็คือ คุณผู้หญิงเกรซ แมนเนอร์ (Lady Grace Manner) แห่งคฤหาสน์แฮดดอน มีชีวิตอยู่เมื่อ 200 กว่าปีที่แล้ว ! เช่นเดียวกับครูแอน เมย์ ในขณะที่เอนหลังลงแตะแท่งหินในสุสานคลาวาแคนส์ ฟอร์แมนขยับเท้าไปยืนอยู่ ณ. จุดหนึ่งของสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์แฮดดอน ทั้งคู่ถูกเงื่อนไขของธรรมชาติอันลึกลับตกเข้าไปอยู่ในสภาวะที่เวลาทั้ง ปัจจุบันและอดีตเลื่อนมาซ้อนกันอยู่ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พักสายตาสัก 1 ความเห็น ก่อนที่จะโดนหนังสือถล่มจนข้ามเวลา จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คราวนี้ซ้อนไปอนาคตกันบ้าง มาร์กาเร็ต เบเกอร์ (Margaret Baker) หมอดูผู้ทำพิธีทางศาสนาคนหนึ่ง เมื่อครั้งที่จะจัดให้มีนิทรรศการเกี่ยวกับบ้านที่โอลิมเปีย (Olympia) ในกรุงลอนดอน เธอได้พบเห็นข่าวพาดหัวตัวเบ้อเริ่มในหน้าหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับการลอบวาง ระเบิดในงานนิทรรศกาลที่โอลิมเปีย มีผู้บาดเจ็บและได้รับอันตรายเป็นจำนวนมาก ..แต่ข่าวพาดหัวนั้นเธอเห็นก่อนที่จะมีนิทรรศกาลนั้นถึง 3 เดือน มาร์กาเร็ตพบข่าวนี้ถึง 2 ครั้ง และเมื่อวันที่มีการเปิดงานนิทรรศการนี้ มาร์กาเร็ตมีความรู้สึกถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นในงาน เธอได้เตือนคนที่รู้จักไม่ให้ไปเที่ยวงานนี้ และก่อนวันที่จะเกิดโศกนาฏกรรม มาร์กาเร็ตเห็นระเบิดถูกซุกซ่อนไว้ในถังขยะ นับเป็นการเห็นล่วงหน้าครั้งที่ 3 ของเธอที่เกี่ยวข้องกับอนาคตในเรื่องนี้ และแล้วในวันที่ 27 มีนาคม 2519 ก็ได้เกิดระเบิดขึ้นในงานนิทรรศการบ้านที่โอลิมเปีย จากการก่อวินาศกรรมของคนร้าย ข่าวจากวิทยุและโทรทัศน์ที่ออกอากาศ  มันช่างตรงกับที่มาร์กาเร็ตรู้มาแล้ว เพราะอนาคตของโศกนาฏกรรมครั้งนี้เดินทางมาให้เธอเห็นก่อนแล้ว จากการซ้อนเหลื่อมของเวลา จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นความจริงที่ยอมรับกันแล้วว่าสมองของคนเรานั้นมีการส่งคลื่นออกไปตลอด เวลา ด้วยลักษณะของความถี่ที่แตกต่างกัน และเมื่อมันทำตัวมันเป็น "เครื่องส่ง" ได้ มันก็น่าจะเป็นเครื่องรับได้   ด้วยภาพของเหตุการณ์ในอดีต หรือในอนาคตที่มาปรากฏในปัจจุบัน ไม่ว่าจะมาในรูปของการเห็นหรือจากความฝันซึ่งเราเรียกมันว่าเป็นการซ้อน เหลื่อมของเวลานั้น อาจจะเป็นการรับ "คลื่นลึกลับ"ที่เข้าสู่สมองในขณะที่สมองนั้นอยู่ในสภาวะที่เกิด "ปรับ" (Tune) ได้ตรงกับคลื่นนั้นพอดี ถ้าเราสามารถรับรู้เหตุการณ์ในอนาคตซึ่งโดยสามัญสำนึกเราคิดว่า มันยังไม่น่าเกิดขึ้น เพราะผลของอนาคตจะต้องต่อเนื่องจากเหตุแห่งปัจจุบัน ถ้าเป็นเช่นนั้นแสดงว่าข่าวสารในอนาคตได้ถูกกำหนดไว้แล้ว รอให้เราไปพบโดยที่เราจะปล่อยมันไม่ได้เลย อย่างนั้นหรือ " คำตอบก็คือ ใช่ " อาจจะเป็นอย่างนั้น เหตุการณ์ทุกอย่างได้ถูกกำหนดไว้แล้ว หรือ ถ้าจะพูดลึกลงไปก็คือ มันได้ "เกิด" ขึ้นแล้ว ..ถ้าเช่นนั้นท่านอาจจะเถียงได้ว่ามัน "เกิด" เกิดขึ้นได้อย่างไรในเมื่อมัน คือ เรื่องของอนาคต คำถามที่น่าคิดสำหรับท่านก็คือ ท่านแน่ใจแล้วหรือว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่เดี๋ยวนี้ท่านเรียกว่า "ปัจจุบัน" คือ ปลายสุดของเหตุการณ์ซึ่งต่อเนื่องมาจากอดีต "ปลายสุด" หมายถึงว่า เหตุการณ์ในอนาคตยังไม่มี ท่านแน่ใจอย่างนั้นไม่ได้ เพราะนั่นคือ ความรู้สึกของเวลาที่ถูกวัดด้วยระบบของปฏิทิน สมมติว่ามีการเทียบกับการวัดอีกระบบหนึ่ง คนที่อยู่ในระบบนั้นจะมองเห็นว่า ปัจจุบันที่เรากำลังดำเนินอยู่นั้นมันคือ อดีต เมื่อมองจากระบบของเขานั่นเอง ถ้าอดีต ปัจจุบันและอนาคตเป็นสิ่งที่ได้ถูกวางไว้แล้ว "เกิด" ขึ้นแล้ว ปรัชญาของคนโบราณเกี่ยวกับเรื่องของชะตาชีวิตที่กล่าวว่า วิถีชีวิตของคนทุกคนได้ถูกำหนดไว้แล้ว สิ่งที่มันจะเกิดมันก็ต้องเกิดก็นับได้ว่าเป็นแนวความคิดที่น่าสนใจ เรื่องที่เราคิดว่าไร้สาระ อาจจะตรงกับหลักความจริงที่ลึกซึ้งลงไปกว่านั้น สำหรับการค้นพบในวันข้างหน้า และเมื่อนั้นเราอาจจะต้องยกหัวแม่โป้งให้แล้วบอกว่า คนโบราณนี้คิดไกลจริงๆ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อันนี้จากกระทู้ เมื่อปี 2548 ในห้องหว้ากอครับ อันนี้เป็นประสบการณ์ตรงครับ เมื่อเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา 8 ต.ค. ผมกับเพื่อนนัดลูกค้าไว้ที่ออฟฟิศของลูกค้า อยู่ในซอยอารีย์ พหลโยธิน ไปถึงก็ 9 โมงเศษ ๆ เองไม่ถึงเก้าโมงครึ่งเลย (พอดีนัดไว้ 10 โมง)ออฟฟิศเป็นลักษณะบ้านทาวน์เฮาส์ แต่มีตั้ง 4 หรือ 5 ชั้นแน่ะ(ไม่แน่ใจ) น่าอยู่ดีครับข้างนอกเรียบ ๆ แต่ข้างในโมเดิร์นมาก มีลักษณะเล่นระดับนิดหน่อย โปร่งและค่อนข้างสว่าง โอปเรเตอร์สาวโทรขึ้นไป ก็ทราบว่าตัวคุณลูกค้าเค้าสะดวกที่จะคุยกับพวกเราได้เลย เธอเลยเชิญที่ห้องประชุม 2 ซึ่งให้ขึ้นลิฟท์ไปเอง จากชั้นลอยคือเดินขึ้นไปตามชั้นที่เล่นระดับ แล้วคุณโอปเรเตอร์ก็แยกไปเตรียมเครื่องดื่มให้เรา เราก็ขึ้นลิฟท์กันไป เป็นลิฟท์บ้าน ตัวเล็ก ๆ เข้าได้ประมาณ 4-5 คนเป็นอย่างมาก พอคุยกันสักครู่ถึงตอนที่ให้ดูงานที่ทำไว้ในคอม ผมก็เปิดแล็ปท็อปขึ้นมา แต่นึกได้ว่าทัมป์ไดรฟ์อยู่ในกระเป๋าอีกใบที่อยู่ในรถ ผมเลยบอกขอตัวลงมาเอาทัมป์ไดรฟ์ ก็ลงมาตามลิฟท์เดิม ผมเจอคุณโอปเรเตอร์ตรงชั้นลอยพอดี เธอถือกาแฟเย็นมา 4 แก้ว สูง ๆ ยิ้มให้แล้วเดินเข้าลิฟท์ไป ตอนที่กลับขึ้นไปถึงห้องประชุม 2 เพื่อนผมถามเป็นประโยคแรกว่าลืมงานไว้ที่บ้านเหรอ ? ผมก็บอกว่าอยู่นี่ เค้าถามว่าไปเอาที่ไหนทำไมนานจัง ผมก็งงเล็กน้อยว่านานยังไงวะ จะให้วิ่งไปหรือยังไง ยังไม่เอะใจอะไร ก้มหน้าก้มตาเสียบทัมป์ไดรฟ์เปิดไฟล์งาน ก็ได้ยินว่าเค้ากำลังคุยกันถึงเรื่องงานในส่วนของเพื่อนผม หันไปจะจัดการกับกาแฟเย็น ปรากฎว่าน้ำแข็งละลายแประแก้วแล้ว ส่วนของคนอื่นหมดแก้วบ้าง เกือบหมดบ้าง คุณลูกค้าก็แสนดีหันมาเห็นก็โทรลงไปสั่งให้ข้างล่างทำขึ้นมาใหม่ให้ผมแก้ว นึง ให้ตัวเขาอีกแก้ว ส่วนเพื่อน ๆผมไม่เอา อะไรไม่ตกใจเท่านาฬิกาในห้องมันเกือบเที่ยงแล้วครับ (11.42 ผมจำได้แม่น)แต่ตอนแรกคิดว่านาฬิกาตายก็ไม่ได้สนใจ ก็คุยงานกันจนเสร็จเรียบร้อยเชื่อไม๊ครับ.... ชั่วเวลาที่เดินไปรถ-เปิดรถ-หยิบกระเป๋าที่วางอยู่หลังที่นั่งคนขับ-เปิด ปั๊บ หยิบทัมป์ไดรฟ์-ปิดกระเป๋า-วางลงที่เดิม-ปิดประตู ล็อครถ- เดินกลับไป-เข้าประตู-ขึ้นบันได-ขึ้นลิฟท์ กินเวลาถึง ประมาณเกือบ 2 ชั่วโมง ? ? ? ทั้ง ๆ ที่ตอนกำลังจะเดินกลับไปที่รถ พวกผมเพิ่งเข้ามาออฟฟิศได้ไม่ถึง 10 นาที ตอนนั้นยังไม่เก้าโมงครึ่งเลย คาดว่าตอนที่เดินกลับไปที่รถน่าจะราว ๆ เก้าโมงครึ่งพอดี ๆ หรือกว่านั้นเล็กน้อย แต่ตอนที่ผมกลับมาเวลามันปาไปจะเที่ยงแล้วครับ ภายหลังยังคุยกับเพื่อนอยู่เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ได้แกล้งแน่ๆ ตอนคุยธุระเสร็จจนลาลูกค้ากลับไปนั่งที่รถกัน ผมดูนาฬิกาผมเป็นเวลา 10.35 ครับ ส่วนของเพื่อน เป็นเวลาบ่ายโมงพอดี ลูกค้าก็ชวนทานข้าว แต่พวกมันรีบไปที่อื่นต่อเพราะนัดกับเพื่อนอีกคนไว้ บายสอง แล้วก็หันมาเล่นงานผมว่าทำให้ช้า ไม่ได้ไปกินอะไรอร่อย ๆกันเลย ผมก็เถียงแล้วเถียงอีกว่าไม่ได้หายไปไหน จนทุกวันนี้พวกมันยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่เลยครับว่าเรื่องพิศวงที่ เล่า ผมอำหรือเปล่าว ? แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่อำ เพราะว่า 1.พวกผมจอดรถในรั้วใต้ถุนทาวน์เฮาส์ครับ และเวลาออกต้องมียามมาเปิด ประตู แต่ยามก็ยืนยันว่าไม่ได้เปิดประตูให้รถผมออกหรือตัวผมออกเลย 2.คุณโอปเรเตอร์ตอนเดินขึ้นไปเสิร์ฟกาแฟและ ลงลิฟท์มา ก็ไม่ได้สวนกับผมแล้วก็ไม่เห็นผมด้วย 3.เพื่อนโทรตาม แต่ไม่ติดครับ ไม่ทราบเพราะอะไร คือผมไม่ได้รับมิสคอร์ เหมือนกัน ทั้งที่ระบบโทรศัพท์ของผมเป็นยี่ห้อหนึ่งที่มันจะมีข้อความบอกว่าเรามีใคร โทรมาหาบ้างเวลาไม่ได้รับสาย 4. ผมไม่ได้ไปแอบหลับที่ไหนแน่ๆ แล้วก็ไม่ได้เมาค้างด้วยครับ วันก่อนหน้านั้น นอนตั้งแต่ห้าทุ่มแล้ว ไม่ทราบใครเคยเจอเหตุการณ์ประมาณนี้มั้ยครับ ? จากคุณ : ซันนี่ - [ 13 ต.ค. 48 17:08:47 A:203.170.249.138 X: TicketID:091692 ] จาก: http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/X3804825/X3804825.html จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จากกระทู้เดียวกัน ก็มีท่านหนึ่งมาตอบว่า.. อ่านเรื่องของคุณแล้วทำให้นึกเรื่องของเพื่อนที่ทำ งานเรื่องนึง เค้าไปเที่ยวระยองกับภรรยาสองวันแต่ขับรถไปตอนค่ำแล้ว ก็อยากแวะหาอะไรทานกัน....ก็เหลือบไปเห็นร้านอาหารอยู่ริมทางเลยจอดรถแวะ เข้าไป แต่พอเข้าไปก็มีคนอยู่ หลายคน แต่ไม่มีใครสนใจเค้าสองคนเลย ไม่ว่าจะเรียกมาสั่งอาหาร จนโมโหจึงบอกภรรยาให้เปลี่ยนร้าน......พอรุ่งเช้าก็ขับรถผ่านมาทางเก่า กลับไม่พบร้านดังกล่าวเลย......เป็นลานโล่งๆ มีต้นไม้รกๆ สงสัยจะหลงมิติเหมือน จขกท แหงเลย...แต่เจ้าตัวเค้าบอกเจอผี....เราว่าน่าจะหลงมิติเวลามากกว่านะ เป็นผีป่านนี้หลอกำปแล้ว จากคุณ : nicky (NICKYWEI) - [ 20 ต.ค. 48 10:44:36 ] จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หนึ่งในความคิดเห็นจากคุณ Carl จาก vchakarn.com ความเห็นเพิ่มเติมที่ 19  20 ส.ค. 2551 (20:12) ในความเห็นของผม มิติแห่งเวลา ก็คือทฤษฎีแห่งการซ้อนเหลื่อมแห่งเวลา ดั่งที่ไอน์ไสตน์ได้กล่าวไ้ว้ว่า "ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นพร้อมกันในเวลาหนึ่งๆ" พอแปลความได้ว่า เราไม่ได้ทำกิจกรรมในช่วงเวลาที่เป็นฉากๆ แต่เรากำลังทำกิจกรรมพร้อมกับกิจกรรมอื่นๆที่เคยเกิดขึ้นในอดีต หรือกำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต เมื่อเหลื่อมของเวลาตรงกันเองโดยธรรมชาติหรือโดยบังเอิญ และเมื่อเหลื่อมเหล่านั้นทับกันเป็นเวลานาน ประตูเวลาก็จะเกิดขึ้น แต่! ตรงไหน? เวลาไหน? ไม่มีใครทราบเพราะเป็นเรื่องของธรรมชาติ คงมีหลายครั้งที่พวกพี่ๆ เคยฝันถึงเหตุการณ์ในอนาคต ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นการฝันในช่วงของการหลับแบบตาไม่กระตุก คือ การหลับสนิทนั่นเอง และเมื่อตื่นมามักลืมความฝันนั้นๆ แต่เราจะนึกขึ้นมาได้ก็ต่อเมื่อเหตุการณ์เหล่านั้นกลับเกิดขึ้นในความเป็น จริง แม่ผมบอกว่ามันเป็นการพยากรณ์ ซึ่งมันเกิดกับเด็กซึ่งจะมีจิตอ่อน แต่ผมว่ามันอาจเป็นการรับรู้ถึงการซ้อนเหลื่อมของเวลาก็ได้ หรือถ้าให้อธิบาย ผมก็คงจะอธิบายได้ว่า ในขณะที่เรานอนอยู่นั้น มิติเวลาของเราในขณะันั้น ที่ๆเราอยู่ ณ ขณะันั้น บังเอิญไปซ้อนกับเวลาในอนาคตเข้า จึงแปลสภาพจากความจริงมาเป็นมโนภาพ (ก็คือ เราได้เข้าไปเห็น และไปอยู่ในเหตุการณ์นั้น โดยตัวเรายังคงเป็นตัวเรา ในสภาวะบุคคลที่ 1 เช่นเดิม แต่ไปในสถานะที่ไม่สามารถทำการใดๆได้ ต้องปล่อยให้การกระทำ / การตัดสินใจในอนาคตของเราเป็นตัวกำหนดการกระทำของเราในขณะที่เรายังอยู่บน เตียง)บางครั้งในฝัน เราก็รู้สึกได้ว่าเหตุการณ์นี้เราเคยฝันถึง(ยกตัวอย่างของการซ้อนเหลื่อมของ เวลาซ้อนกับการซ้อมเหลื่อมของเวลาอีกชั้นนึง ด้วยเหตุผลที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น) และเราได้พยายามเปลี่ยนแปลงมัน แต่เราก็เปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ ยิ่งพยายาม ยิ่งเหมือน และเมื่อมาเป็นเหตุการณ์จริง เราก็ได้ปฏิบัติทุกสิ่งเหมือนในฝัน (ซึ่งแม่ผมบอกว่า ชีวิตเราถูกกำหนดไว้แล้ว) ผมว่าการที่จะเปิดประตูมิติได้ เราต้องรู้ถึงรายระเอียดในเบื้องลึกของกลไกแห่งเวลา ซึ่งในมิติแห่งวลาหรือมิติที่ 4 ก็อาจมีมิติซ้อนอีกเรื่อยๆ ในทางปฏิบัติ การเปิดประตูมิติยังเป็นเรื่องยากสำหรับบุคคลทั่วไปเช่นผม แต่สำหรับนักวิทยาศาสตร์หรือนักฟิสิกซ์บางคน อาจจะค้นพบแล้วก็ได้ ตอนนี้ ปล่อยให้เรื่องของการเปิดประตูมิติเป็นหน้าที่ของธรรมชาติดีกว่า Carl จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 10:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 11 การซ้อนเหลื่อมของเวลา ยังมีผู้รายงานการพบเจออีกเป็นจำนวนมาก (แต่แค่นี้ก็ขี้เกียจอ่านแล้ว) และก็ยังหาคำตอบไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ เป็นเพราะมิติของเวลา ? เป็นเพราะอุปทาน ? ไม่มีใครหาคำตอบได้ แล้วตัวคุณเองคิดว่า มันเป็นแค่อุปทาน..  หรือความบิดเบี้ยวของมิติเวลากันครับ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 11:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปาด จากคุณ : นกฮูกผจญภัย - [ 29 เม.ย. 52 11:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเองก็เคยเจอเรื่องคล้ายๆ คห.8 นะ เล่าให้เพื่อนฟังยังไงก็ไม่มีใครเชื่อ ตอนนั้นผมอยู่ปี 4 assignment เยอะมาก มีอันใหญ่มากๆ ติดๆ กันตลอด กว่าจะเสร็จแต่ละชิ้นก็ต้องทำหามรุ่งหามค่ำ (ตามประสาคนชอบผลัดวันประกันพรุ่ง) วันนั้นผมตื่นนอนอย่างสดชื่นหลังจากที่อดนอนมานานตอน 6 โมงครึ่ง ออกไปนอกระเบียงห้องก็เริ่มเห็นแสงอาทิตย์นิดๆ ละ จิตใจเบิกบานและผ่อนคลายจากการทำงานเสร็จ ผมเข้าไปอาบน้ำแปรงฟันในห้องน้ำ พลางคิดว่าจะไปตักบาตรเสียหน่อย ไหนๆ ก็ตื่นเช้าทั้งที ก็คิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อยๆ แต่พอเสร็จธุระออกจากห้องน้ำมา กลับกลายเป็นว่าท้องฟ้ามืดสนิท! อดีตแฟนผมโทรมาพอดีถึงทราบว่าตอนนั้นมันจะทุ่มนึงแล้ว! ผมตกใจมากว่าเวลาผมหายไปทั้งวันเลยหรือ ผมเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวเองแท้ๆ จนป่านนี้ ผมเล่าเรื่องนี้ให้ใครต่อใครฟัง ก็ไม่มีใครเชื่อเลยว่าผมนอนหลับรวดเดียว 19 ชั่วโมงง่ะ (แต่โดนอดีตแฟนด่าเปิงเลย ทำไมง่ะ นอน 19 ชั่วโมงมันผิดตรงไหนนิ?) หวังว่าคงไม่ปาดนะ จากคุณ : vorpois - [ 29 เม.ย. 52 11:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ จริงๆไม่ปาด แต่จะให้ปาดครับ อิอิ ส่วนใหญ่ที่เคยอ่านมาของไทยที่เคยพบกัน จะเป็นเรื่องของเวลา.. ไม่มีใครหลุดไปในอดีต และไม่มีใครโผล่ไปในอนาคต แต่กลายเป็นว่า หลุดเข้าไปยังห้วงเวลานึง แล้วเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อันนี้เป็นความคิดเห็นจากกระทู้เก่าครับ มีเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองอยุ่เรื่องหนึ่งเหมือนกัน แต่ตอนแรกคิดว่าตัวเองตั้งนาฬิกาผิด  ตอนนั้นตกใจเหมือนกันว่าเป็นไปได้ยังไง เพราะนาฬิกากับผมมันเป็นกิจวัตรประจำวันอยุ่แล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า ปกติ ผมมีเรียนตอน 9 โมงเช้าทุกวัน และจะตั้งนาฬิกาปลุก จากโทรศัพท์มือถือ เป็นเวลา 8 โมง ทุกวัน ไม่เคยยุ่งกับการตั้งเวลาในมือถือนานพอสมควร วันนั้นผมก็ตื่นตอน 8 โมง อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว ยังจำได้ว่าดูช่อง 3 เรื่องเล่าเช้านี้ เหมือนใกล้ ๆ จะจบ แล้วหล่ะ และ ขับรถออกจากหอเป็นปกติ ตอน 8โมง 50 พอไปถึงห้องเรียนก็เข้าไปนั่งเรียน ปกติ แต่เพื่อนทัก ทำไปไปสาย ??? และ วันนี้อาจารย์สอน 20 นาที เลิก????? ถามเพื่อน ทำไมวันนี้อาจารย์เลิกเร็ว ?? เพื่อนบอกว่า นี่มัน 11 โมงครึ่งแล้ว บ้ารึเปล่า ผม งง เลย ดูนาฬิกาตัวเองกับนาฬิกาเพื่อน ของเพื่อน 11.30 แล้ว ของผม 9โมงแป๊ะ เหมือนเวลาหายไปตอนผมขับรถ 2 ชั่วโมงครึ่ง ขอสาบานว่าเป็นเรื่องจริง จากคุณ : เอลฟ์ประจำใจเธอ - [ 18 พ.ย. 48 18:50:56 ] จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 12:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่เคยเจอเหตุการณ์ดังที่ว่า ไม่เคยเจอใครที่มีประสบการณ์ด้วย  แต่เคยอ่านเจอ จากในนิยาย เพชรพระอุมา ตอน ไดโนเสาร์ล้านปี  เดิมเล่นข้ามเวลามาถล่ม ขบวนพระเอก ในป่าดงดิบ เลยสงสัยว่า เหลื่อมเวลา กับ worm hole เหมือนกันไม๊ครับ เดินทะลุไปเฉยๆ มันมีเวลาเปิดปิด ของมัน เหมือน 3เหลี่ยม เบอร์มิวด้า แบบนั้นรึเปล่าครับ จากคุณ : CitizenShip - [ 29 เม.ย. 52 12:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ของไทยเราถ้าเจอแล้วน่าจะกลายเป็นว่าโดนผีหลอกนะ คุ้นๆว่าผมก็เคยเจอ  เป็นตอนเรียนครับ  เรียนแล้วหลับ  พอตื่นขึ้นมา อ.เขาก็สอนไปต่อเรื่อยๆ  ผมก็จดๆไป  สักพักก็หลับต่อ  พอออกจากห้อง  อ้่าว  ตรูจดอะไรมาวะเนี่ย  ไม่เห็นจะเหมือนชาวบ้านชาวช่อง อาทิตย์ต่อมาคาบเดิม  อ้าว  สอนไอ้ที่ตรูจดไปอาทิตย์ก่อนนี่หว่า แต่ถึงจะได้เรียนถึงสองครั้ง  ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี  เฮ้อ - -" แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 52 13:07:34 จากคุณ : Mr.Whisper (wsteven) - [ 29 เม.ย. 52 12:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ยาวจัง จากคุณ : หลายแสนไมล์ - [ 29 เม.ย. 52 13:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โฮ่ๆๆ ของแต่ละคน น่าสนใจทั้งนั้น ชอบๆๆ เรื่องลึกลับเนี่ย.... จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) - [ 29 เม.ย. 52 14:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกดี ๆ อยากเจอกับตัวเองมั่งจัง 555 จากคุณ : Alienation - [ 29 เม.ย. 52 14:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยครั้งนึง ไม่รู้เรียกว่าอะไร ตอนนั้นเดินกลับจากโรงเรียนกับเพื่อนสนิทอีกคน ตอนนั้นเป็นช่วงบ่ายแก่ๆ ระหว่างเดินอยู่ได้ยินเสียงเรียก เรากับเพื่อนก็หันไป อ๋อเป็นคนรู้จัก ก็หันไปยิ้ม (คือเขาจอดมอเตอร์ไซค์อยู่ในฝั่งอีกเลนที่เราเดิน) พอหันกลับมา อ้าวเฮ้ย รถเขาสวนมา แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันแค่ช่วงหันหัวเองนะ คือมันเร็วมาก หันกลับไปอีกที ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เรากับเพื่อนงงเป็นไก่ตาแตก ??????? จากคุณ : <NaturaL M> - [ 29 เม.ย. 52 15:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบครับ......ลงชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านต่อ..... จากคุณ : Mine_Knight - [ 29 เม.ย. 52 15:04:44 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ของ คุณ vorpois คคห 13 คุณมั่นใจใช่มั้ยคะ ว่ามันคือ 6 โมงเช้าจริงๆ ไม่ใช่ 6 โมงเย็น เพราะเราและเพื่อนเคยตื่นมาดูเวลา (เป็นนาฬิกาแบบเข็ม) ชี้ว่า  6 โมงกว่า ยังหันไปถามเพื่อนอยู่เลย ว่านี่มัน 6 โมงเช้าหรือเย็นเนี่ย เลยบอกกันว่านั่งรอดูอีกหน่อยละกัน ถ้าเดี๋ยวมันมืด ก็คงจะ 6 โมงเย็นล่ะ จากคุณ : อุริ อุริ - [ 29 เม.ย. 52 16:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ^ - -" นั่นแหล่ะแก่นของเรื่อง ผมตื่นมาแล้วเข้าใจผิดไปเองว่ามันเป็นตอนเช้าน่ะ จริงๆ แล้วผมหลับรวดจากหัวค่ำวันนึงไปเย็นอีกวันนึงเลย รวดเดียว 19 ชั่วโมงอ่ะ จากคุณ : vorpois - [ 29 เม.ย. 52 16:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ู^ ^ แสงอาทิตย์ตอนขึ้น กับตกก็คล้ายๆกันซะด้วยสิ จากคุณ : เครื่องทำน้ำขุ่น - [ 29 เม.ย. 52 17:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อวาน ตอนเช้า มีแสงอาทิตย์ คล้ายๆวันนี้ตอนเช้าเลย งงจัง จากคุณ : mohicann - [ 29 เม.ย. 52 19:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่เคยเจอเหตุการณ์ทำนองนี้ อ่านแล้วก็น่าสนใจดี แต่ส่วนตัวยังไม่ค่อยเชื่อนะ ;) จากคุณ : เจ้าชายแห่งทะเล - [ 30 เม.ย. 52 09:39:13 A:118.174.191.249 X: TicketID:151264 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ตอนเด็กๆ ซัก12-13ขวบได้ ปกติต้องตื่นออกจากบ้านตั้งแต่ตี5ครึ่ง เพื่อมาถึงโรงเรียนตอน6โมง ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการเดินทาง ไปโรงเรียนเร็วเพื่อจะได้กินข้าว เพราะเข้าเรียน7โมงเช้า ตอนนั้นบ้านอยู่สุขาภิบาล1 แต่โรงเรียนอยู่กลางซอยสุขุมวิท71 แต่วันนั้นตื่นสายกันหมด เลยทำใ้ห้ออกจากบ้าน 6โมงเช้า ตอนนั้นจำได้ว่าดูน่าฬิกาแล้วสายแน่เลย อดกินข้าวแน่ๆ จำได้แม่นว่าหลับตาขอสิ่งศักดิ์สิทธ์ว่า ขอให้ถึงโรงเรียนไวๆด้วยเถิด สาธุๆๆๆๆ ก็นั่งรถไปปกติ ทุกอย่างก็ดูปกติ จนถึงโรงเรียน ก็ดูนาฬิกาข้อมือว่าสายมั้ย จำได้แม่นเลยว่า ใช้เวลาเดินทางแค่5นาที!!! บวกลบไม่เกิน10นาทีแน่นอน ยังจำเข็มนาฬิกาข้อมือตัวเองได้เลยว่าเลยเข็มเลข1มาไม่เกิน2-3นาทีแน่ๆ ตอนนั้นงงมาก บอกพ่อว่า เฮ้ย เราใช้เวลาเดินทางแค่ 5นาทีเอง แต่พ่อไม่ได้สนใจอะไร เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวที่ใช้เวลาเดินทางไม่เกิน10นาที และก็ไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกเลย ยังสงสัยถึงทุกวันนี้เลยว่า วันนั้นทำไมใช้เวลาแค่5นาที จากคุณ : ความคิดเห็นส่วนตัว - [ วันแรงงาน 13:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาอ่านด้วย..ชอบคับ จากคุณ : Kung (KiGoJuNg) - [ 3 พ.ค. 52 20:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบอ่ะครับเรื่องแบบนี้ ปล. บัตรผ่านใหม่ฝากตัวด้วยครับแหะๆ จากคุณ : (โหมดอยากรู้)จั๊บโป๋ย - [ วันฉัตรมงคล 17:20:25 A:58.8.187.158 X: TicketID:214868 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากมีเหตุการณ์ยังงี้มั่งจัง จากคุณ : ลิงพุงอ้วน - [ 7 พ.ค. 52 19:28:08 A:161.200.255.162 X: TicketID:204633 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น่ากัว จากคุณ : -APEM - [ 10 พ.ค. 52 00:39:33 ]