ความคิดเห็นที่ 1 ผมมีน้องเป็นมะเร็งครับ เพื่อนที่เป็นหมอ บอกว่า ไม่รอด แต่ก็ทุ่มเทรักษากันเต็มที่ ตอนนี้ หายมาหลายปีแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 07:28:06 จากคุณ : Darkvider - [ 26 พ.ค. 52 01:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าคุณเป็นโรคที่รักษาไม่หายคุณจะฆ่าตัวตาย หรือจะ พยายามหาทางรักษา แล้วคิดว่าคนอื่นเขาจะคิดเหมือนคุณหรือเปล่า จากคุณ : WindMaster - [ 26 พ.ค. 52 01:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพื่มเงื่อนไขให้คลอบคลุม คือ การตัดสินใจนี้ทำทันทีที่ลูกเกิด จากคุณ : HWalker - [ 26 พ.ค. 52 01:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าคุณคิดจะมีลูก ต้องคิดว่าเรามีความสามารถที่จะเตรียมตัวเตรียมใจพร้อมรับผิดชอบชีวิตคนหนึ่งคนได้หรือไำม่ ไม่ว่าคนคนนั้นชายหรือหญิง ปกติ หรือพิการ นั่นก็คืนชีวิตหนึ่งชีวิตที่คุณเป็นต้นเหตุที่คุณจะต้องรับผิดชอบทั้งสองคน จากคุณ : up2thep - [ 26 พ.ค. 52 02:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สำหรับคนอื่นไม่ทราบค่ะ แต่สำหรับแม่และพ่อของเรา ท่านเลือกที่รักษาเราอย่างดีที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยไม่เสียดายเงิน "ขอบคุณค่ะที่ให้ชีวิตและการเลี้ยงดูอย่างดีแก่เรา" จากคุณ : สวยด้วยใจ - [ 26 พ.ค. 52 02:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กระทู้นี้น่าสนใจมาก >พวกรายการทีวีอย่างเช่นวงเวียนชีวิต  จะเห็นชัดเลยค่ะ ว่าคนจนๆเยอะแยะ พยายามอย่างมากที่จะให้ลูกของพวกเค้ามีชีวิตอยู่ต่อไป ทั้งๆที่ป่วยทั้งตัวเองและลูก >แต่คงมีบ้างค่ะ คนที่ปล่อยให้....ไม่เคยเห็นแต่คิดว่าน่าจะมี ขนาดเด็กปกติที่พ่อแม่ไม่พร้อมจะเลี้ยงยังถูกทิ้งมากมาย ทุกอย่างเป็นเรื่องของความรับผิดชอบ >เด็กบางคนโตขึ้นมาเห็นตัวเองไม่สมประกอบ ก็น้อยใจก็มีว่าตัวเองไม่น่าเกิดมา  แต่ถ้าได้รับความรักทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีแน่ >เค้าจะได้ภูมิใจว่าทั้งๆที่เค้าเกิดมาเป็นแบบนี้  พ่อแม่ยังทุ่มเทเพื่อเค้าขนาดนี้  ตัวเด็กเองจะได้เห็นคุณค่าของชีวิตตัวเองและอยากอยู่ต่อไปด้วย   จากคุณ : CrispyShrimpTempura - [ 26 พ.ค. 52 02:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอตอบว่า ให้เค้าไปสบาย.... แต่เอาเข้าจริงใครจะให้ทิ้งชีวิตลูกได้ลงคอ ช่วยสุดชีวิตครับ!!! จากคุณ : แฟนกันวันศุกร์ - [ 26 พ.ค. 52 02:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สำหรับตัวผมเอง (จขกท.) ผมทนไม่ได้ที่จะเห็น ผู้ที่มีฐานะต่ำเรี่ยดิน แล้วยังต้องรับภาระ การเลี้ยงดูทายาท ที่ไม่สามารถเลี้ยงดูตนเองได้ ในเมื่อ เราสามารถตัดปัญหาได้จากจุดเริ่มต้น โดยไม่ส่งผลกระทบมากนัก ก่อนตั้งกระทู้นี้ผมพยายามคิดอย่างถี่ถ้วนกับขีดจำกัดต่างๆแล้วครับ แต่คิดว่าสิ่งหนึ่งที่พลาดไป คงจะเป็นความรักของแม่ที่อุ้มท้องมาจนคลอดครับ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 02:35:54 จากคุณ : HWalker - [ 26 พ.ค. 52 02:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมตอบไปว่า "ปล่อยให้ตาย" ครับ เป็นตัวผมเอง ถ้าต้องเป็นภาระให้คนอื่น ผมยอมตายดีกว่า... จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ - [ 26 พ.ค. 52 02:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอตอบว่า "มีลูกเองแล้วจะรู้ครับ" จากคุณ : mamarine - [ 26 พ.ค. 52 02:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมคงจะไม่มีวันทำลายสิ่งที่ผมเป็นคนสร้างขึ้นมาได้หรอก ในเมื่อผมเป็นคนให้เขาเกิดมาและให้เค้าเป็นคนที่สมบูรณ์ปกติไม่ได้ นั่นมันก้อคือความผิดของผมเอง ผมคงไม่สามารถลบความผิดได้หรอกมีแต่ต้องพยายามล้างความผิดให้ได้ถึงแม้มันจะไม่มีทางเลยก้อตาม จากคุณ : +เติมใจให้กัน+ - [ 26 พ.ค. 52 03:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่แน่นอน .... ถึงจะเป็นโรค พิการ หรืออะไรก็ตามแต่ แต่เค้าก็ยังเป็นลูกนะครับ เป็นผมคงดูแลเค้าอย่างเต็มที่เท่าที่จะทำได้ จากคุณ : JCatarock - [ 26 พ.ค. 52 05:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมอยากทำแบบ Spartans คือ เกิดมา defect ก็ทิ้ง และถ้าผมเกิดมาแบบนั้น...ช่วยฆ่าผมด้วย อย่ารอจนผมฆ่าตัวตายได้เอง จากคุณ : powerconduit - [ 26 พ.ค. 52 07:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มนุษย์อยู่ได้ด้วยร่างกายที่แข็งแรง "หรือ" จิตใจที่เข้มแข็ง จากคุณ : กระเพาะปลาผัดแห้ง - [ 26 พ.ค. 52 07:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คงเลี้ยงอย่างสุดความสามารถครับ ทำลูกออกมาไม่ดีเอง ยังไงก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของเขาครับ ส่วนจะทนอยู่รึจะฆ่าตัวตายให้ลูกเขาตัดสินใจเองละกันครับ จากคุณ : Naruse_X - [ 26 พ.ค. 52 07:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องแบบนี้ ไม่ใช่เรื่อง"ความคิดอย่างถี่ถ้วน" แบบ จขกท บอกหรอกค่ะ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก ของความรัก ถ้าคนภายนอกมอง ก็อาจจะรู้สึกว่า อย่าทรมานกันเลย ปล่อยเค้าไปเถอะ แต่ถ้าเป็นพ่อแม่ จะเป็นอย่างไร ก็จะเลี้ยง (ขนาดว่าเด็กเป็น hydrocephalus หัวโต และทำอะไรไม่ได้เลย) ก็จะเลี้ยงด้วยความรัก แม้ว่าจะอดมื้อกินมื้อ ก็จะพยายามหามาให้ลูกกินก่อน ก็คงตอบได้แค่ว่า รอให้คุณเป็นพ่อแม่ก่อน แล้วจะตอบได้เต็มปากเต็มคำ จากคุณ : *Cookies* - [ 26 พ.ค. 52 07:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ทราบได้ดู DR.House  บ้างมะครับ  คือ ไอ้ทีมวินิจฉัยนี่ผมไม่ทราบว่าบ้านเรามีรึเปล่า ที่รู้ๆ ตั้งแต่โตมายันป่านนี้ ยังไม่เคยมี จนท.เทคนิคการแพทย์คนไหนมาตรวจสอบที่บ้านเลย นอกจากเทศกิจ คือ พูดตรงๆ ไม่ได้คิดจะไปดิสเครดิตใคร คือ มีโอกาสวินิจฉัยพลาดครับ แล้วก็เยอะซะด้วย ผมเองเคยโพสไปครั้งที่แล้วเรื่องคุณพ่อเป้นต่อมทอมซิลอักเสบ พี่แกเล่นตัดเนื้อไปเทสแล้วบอกว่ามีโอกาสเป็นมะเร็ง ต้องผ่าตัดลูกเดียว  พอไปอีกโรงพยาบาลบอกว่า ปกติดีไม่มีเนื้อร้าย แค่ทอมซิลอักเสบ  ท้ายสุดไปจบ โรงพยาบาลที่3 ว่า ปกติดี ไม่มีเนื้อร้าย นอกจากอักเสบเฉยๆ คือ ถ้าเราไปตรวจแล้วเชื่อในโรงพยาบาลแรก ผมว่าการที่ปล่อยให้ตาย นี่น่าเวทนาที่สุดครับ เพราะอย่างที่เรียนให้ทราบ .... จากคุณ : CitizenShip - [ 26 พ.ค. 52 08:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่มีใครมีสิทธิ์กำหนดความตายให้ผู้อื่นครับ ถามคำถามนี้ ตามนัยยะทางจิตวิทยา แปลว่า จขกท.ยังไม่เคยมีลูก 100 เปอร์เซนต์ จากคุณ : granun - [ 26 พ.ค. 52 08:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราจะเลี้ยงเค้าค่ะ ดูแลจนถึงที่สุด จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 26 พ.ค. 52 09:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราไม่เคยพิการคงไม่เข้าใจคนพิการ. แต่คำถามว่าคนที่พิการ แล้วคิดจะฆ่าตัวตาย นั่นเราคิดแทนเขาหรือเปล่า จำเป็นหรือที่เด็กทุกคนต้องคิดอย่างเราที่ว่า เขาไม่น่าเกิดมาเลย ความคิดนี้ ต่อให้เด็กมีอวัยวะสมประกอบมันยังคิดเลย เด็กชายคนหนึ่ง โดดตึกฆ่าตัวตายเพราะพ่อห้ามเล่นเกมส์ ภาวะ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ กับ ภาวะการ อยากมีชีวิตอยู่ เป็นภาวะส่วนบุคคล มิใช่ของคนอื่นๆ. คริสโตเฟอร์ รีฟ ผุ้รับบท superman ตกม้า จนเป็นอัมพาต นอน พิการอยู่บนเตียง. http://www.icygang.com/hothilights/view.php?news_id=1146&category_id=5 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/A3060375/A3060375.html สตีเฟน ฮอว์คิง นักวิทยาศาสตร์ อัจฉริยะ ป่วยเป็นโรค amyotrophic lateral sclelar (ALS) http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%9F%E0%B8%99_%E0%B8%AE%E0%B8%AD%E0%B8%A7%E0%B9%8C%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%87 ปัญหา คือ เรามักจะสรุปว่า นั่นเขาเ็ป็นอัจฉริยะ หรือว่า นั่นเขาประสพความสำเร็จ แต่ใครหล่ะจะรู้ว่า ในตอนเขาไม่ประสพความสำเร็จ เขาก็ยังคงมี แรงบันดานใจที่จะสู้ชีวิต เขายังเห็นชีวิตสวยงาม แม้จะพิการ ถ้าแค่พิการ ทำไมเราไม่คิดว่าสุนัขมันพูดไม่ได้ ต้องฆ่าทิ้ง บ้างหล่ะ เราก็ยังคงเลี้ยงมัน. ทุกสิ่งอยู่กับใจเราเอง เพียงเพราะลูกพิการ ยอมรับไม่ได้ อายคนหรือเปล่า. ขออภัยนะครับที่คำถามดูรุนแรง. เพียงแต่ผมคิดว่าเรามองข้ามภาวะบางอย่างในจิตใจไปแค่นั้นเอง เรามองแต่ว่า อยู่ในสังคมแล้วคนมองแบบเหยียดหยาม.. บางคนเกิดมาเป็นคนแคระ ไปไหนคนก็มอง เขาก็ยังอยู่ได้ จริงๆ แล้วสังคมผิด ไม่ใช่คนเกิดมาพิการผิด จากคุณ : WindMaster - [ 26 พ.ค. 52 09:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเลี้ยงหมด ไม่ว่าลูกจะสวย หล่อ ปกติ พิการ มีความบกพร่องมาแต่กำเนิดประการใด เขาเลือกที่จะเกิดมาอย่างนั้น ผมไม่มีสิทธิหยุดยั้งชีวิตของใคร ถึงแม้จะเป็นภาระและความรับผิดชอบของผมก็ตาม เพราะเขาเลือกผม ให้เป็นคนรับภาระนี้ จึงมาเกิดเป็นลูกผม หมายเหตุ ผมฐานะปานกลาง มีลูกหนึ่งคน เป็นเด็กปกติ จากคุณ : karawara - [ 26 พ.ค. 52 09:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คงต้องยอมรับสภาพและคงต้องทำใจ ดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ จากคุณ : *คุณวรมัน* - [ 26 พ.ค. 52 09:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบยากมากค่ะ เเต่พ่อเเม่หลายคนเขาสู้เพื่อลูกกันทั้งนั้น  เราก็จะสู้เหมือนกัน จากคุณ : เเม่ลูกหนึ่ง (Hana*) - [ 26 พ.ค. 52 09:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านกระทู้แล้วก็นึกถึงบางคน ที่ลูกไม่ได้พิการ ไม่เป็นโรคร้ายใดๆ ร่างกายปกติทุกอย่าง แต่!! ก็ยังทำกับลูกตัวเองได้ลงคอ เฮ้อ... จากคุณ : ninji - [ 26 พ.ค. 52 09:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต่อจาก คห 18....หรือไม่ก็กำลังจะมี จากคุณ : Choco-Mix - [ 26 พ.ค. 52 09:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่เกี่ยวกับกระทู้แต่น่าจะโยงได้..มั้ง คือผมสงสัยกับครอบครัวบางครอบครัวที่ค่าครองชีพรวมกันแล้วยังอยู่แบบ วันชนวัน แล้วยังจะมีลูกซะหลายคน-->เห็นมาเยอะเหมือนกัน พอถามว่าทำไมอยากมีลูกก้บอกว่าอยากมีๆแค่นั้น ผมว่าการที่เราจะสร้างครอบครัวหรือมีลูกมันน่าจะมากกว่าแค่ความอยากนะ คือผมว่าถ้าคุณคิดว่าคุณมีลูกแล้วใหโอกาสในชีวิตเค้าได้ไม่ดีพอละก้ ผมว่าอย่ามีดีกว่า..ถึงจะบอกว่า"เรื่องเงินไม่สำคัญ.สำคัญที่ความรัก" แต่ถ้าไม่มีเงินก้ไม่ต้องไปทำอะไรทั้งนั้นอะ ลูกโตมาก้วนเวียนอยู่กับสภาพเดิมๆ หรือถ้าลูกเกิดมาแล้วเป็นโรคอย่างที่ จขกท.ว่า ก้ไม่มีปัญญาจะไปรักษา รับผิดชอบชีวิตเค้าไม่ได้แล้วจะมีไปทำไม อาจจะมีบางคนที่เค้าได้ดิบได้ดี แต่ผมว่ามันน้อยมาก... ส่วนคำถามของ จขกท. ผมว่าพ่อแม่ต้องรับผิดชอบกัทุกสภาพที่เค้าเป็นอะ ไม่ใช่ว่ามาคิดแทนว่าเค้าจะทรมานกับการเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 10:06:59 จากคุณ : กร๊องงง - [ 26 พ.ค. 52 10:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลูกทั้งคนใครก็ต้องรัก แต่สำหรับผมแล้ว ตอนเราอยู่เราเลี้ยงดูเค้าได้ แต่ถ้าเราจากไปล่ะใครจะเป็นคนดูแลเค้าต่อไป (กรณีถึงขั้นช่วยเหลือตัวเองไม่ได้) มันทำให้ผมเลือกยากนะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 10:24:37 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 10:23:15 จากคุณ : ขนมปังฝรั่งเศส - [ 26 พ.ค. 52 10:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ต้องเลี้ยงต่อไปให้ดีที่สุดค่ะ และหวังว่าสักวัน เทคโนโลยีทางการแพทย์จะช่วยได้ จากคุณ : Angel4Phoenix - [ 26 พ.ค. 52 10:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คนที่คิดว่าน่าจะปล่อยให้ตาย ลองไปอ่านประวัติของ นิค วูจิซิซ  ดูนะครับ http://men.mthai.com/content/1235?p=4   ผมก็ไม่ใช่พ่อพระมาจากไหน แต่ที่คุณตอบกระทู้แบบนี้  และอีกหลายๆคนที่ตอบมาประมาณว่าจะฆ่าตัวตายเอง  ทั้งนั้นเพราะ   "คุณเป็นคนปกติยังไงล่ะ"   คุณมองว่าคนพิการคือผู้ที่ไม่สมควรมีชีวิตอยู่ในโลกยังงั้นรึ    ทุกคนเกิดมาย่อมคิดที่จะอยากมีชีวิตอยู่ ถ้าไม่งั้นแล้วคนๆนั้นคงจิตผิดปกติ    การที่คุณให้ความเห็นแบบนี้มา เท่ากับว่าคุณกำลังดูถูกคนที่กำลังพยายามที่จะมีชีวิต  และดูถูกพ่อ แม่ของเค้าที่ปล่อยให้ลูกเค้าต้องลำบาก เพราะตัวเองสบายไงเลยพูดคำแบบนั้นออกมาได้ อ่านแล้ว หวิ๊บ อย่าง แรง เฟ้ย!!!!!!!! ปล.  ออกตัวนิดนึง ผมก็โคตรเกลียดครอบครัวที่ปั๊มลูกออกมาเป็นว่าเล่นประมาณว่าสักแต่ว่าเกิดๆๆๆ มาเสร็จแล้วก็เลี้ยงดูมันแบบไม่ใส่ใจจนเกิดปัญหาสังคม   ซึ่งมันเป็นคนละกรณีกันกับ หัวข้อกระทู้นี้   ขอพูดให้กับพ่อ-แม่ที่อุทิศตัวเพื่อลูกที่แม้จะพิการ  และเพื่อน้องๆ พี่ๆ ที่เป็นคนพิการแต่มีคุณภาพมากกว่าไอ้สวะสังคมตามหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์หัวสี ที่ก่อคดีได้ แม...ร่.....ง   ทุกวัน แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 10:47:12 จากคุณ : mamarine - [ 26 พ.ค. 52 10:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมจะอุลตราซาวน์ดูก่อน ถ้าไม่สมบูรณ์ ก็ไม่ให้พัฒนาต่อ เพราะจะลำบากตัวลูกเอง จากคุณ : อีคิวศูนย์ - [ 26 พ.ค. 52 10:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงผมยังไม่เคยมีลูก แต่มองย้อนกลับไปที่ผมมีพ่อแม่ แม้มีความหวังน้อยนิด ผมก็จะรักษาชีวิตเค้าต่อไป แม้เค้าจะมีแต่ท่อต่อลมหายใจ ผมก็จะทำ แม้ดูเหมือนการเห็นแก่ตัว และ ขอภาวนาขอให้เค้าไปก่อนผมจะเป็นอะไรไป เพราะ ชั่วชีวิตผม  ผมจะดูแลจนสุดชีวิตเค้า จากคุณ : montes - [ 26 พ.ค. 52 11:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ลูกกว่าจะเกิดมาได้พ่อแม่ก็ต้องรอเป็นเวลาเก้าเดือนกว่าจะได้เห็นหน้าลูก ไม่ว่าเกิดมาแล้วลูกจะสมบูรณ์แข็งแรง หรือมีโรคร้ายใดๆติดตัวก็ตาม เชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนเลือกที่จะรักษาดูแลชีวิตน้อยๆนี้ให้ดีที่สุด แม้ว่าลูกจะไม่สามารถหายขาดจากโรคร้ายอันนี้ได้ แต่ลูกเค้าก็จะรับรู้ได้ถึงความรักความห่วงใยของพ่อและแม่ว่าจะไม่มีวันทิ้งเค้าไปไหนเด็ดขาด เพียงแค่นี้ชีวิตของลูกที่มีโรคร้ายนั้นๆก็จะมีความสุขและความหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าสักวันเค้าจะต้องหายจากโรคนี้ให้ได้ ปล.ถ้าเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับลูกเรา เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีอาการดีขึ้นหรือหายขาดแม้ว่าจะต้องแลกกับชีวิตของเราเอง เราก็ทำน่ะ จากคุณ : แม่หมูเจี๊ยบ - [ 26 พ.ค. 52 12:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คำตอบมีสองกรณี 1. กรณีสุดโต่ง ซ้ายจัดหรือขวาจัด 2. กรณีพอดี ๆ ซ้ายบ้างขวาบ้าง มาดูกรณีแรก 1. สุดโต่ง แบบเป็น 2 ทาง 1.1 ปล่อยให้ตายหรือฆ่าทิ้ง ข้อดีคือสงสารไม่อยากให้มาทรมารกับการมีชีวิตอย่างยากลำบากจากการไม่สมประกอบหรือจากโรคร้าย 1.2 เลีี้ยงไว้ ด้วยความหวังว่าจะหาย อย่างน้อยก็ลูก 2. กรณีพอดี ๆ มีทางเดียวคือ เลี้ยงก่อน ไม่ไหวค่อยบีบคอทิ้ง ไม่สามารถบีบคอทิ้งพอตายแล้วมาเปลี่ยนใจจะเลี้ยงได้ สำหรับทางเลือกที่มี ทางที่ 2 ไม่สมควรแน่ ๆ ทางที่ดีควรจะเป็น ทางที่ 1. มากกว่า เหลือ 2 แบบสำหรับทางที่ 1. ซึ่งตัวผมเองเห็นว่า ไม่ว่าจะทางไหน มันก็ดีทั้งคู่ อยู่กับประเด็นอื่น เช่น ฐานะ ความพร้อมหรือภาษีสังคมที่มีอยู่ เลือกเอาครับ ส่วนใครที่บอกว่า ไม่เป็นพ่อเป็นแม่ไม่รู้ ผมว่ายังไงมันก็เป็นไปได้ทั้งสองทางครับ อยู่ที่ว่า จะสงสารลูก หรือสงสารตัวเองมากกว่า จากคุณ : SuperTee (itCrazy) - [ 26 พ.ค. 52 12:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เด็กเกิดมาแล้วน่ะ ไม่รู้หรอกครับ หลายๆคนตัดขาดไม่ได้ก็เลี้ยงกันไป แต่ในระดับคัดเลือกพันธุกรรม และตัดสินใจยุติการตั้งครรภ์เมื่อพบความผิดปกติมีแนวโน้มสูงขึ้นในโลกครับ http://repentant.exteen.com/20081206/entry จากคุณ : house (panote_saechiew) - [ 26 พ.ค. 52 13:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอเอาเรื่องของตัวเองมาพูดนะคะ  เพราะความรักของแม่ที่มีให้ไม่งั้นเราคงไม่ได้มาอยู่ถึงตอนนี้ จิงๆ เป็นความผิดพลาดของหมอที่อัลตราซาวด์แล้วมองไม่เห็นขาเราข้างนึงค่ะ ครั้งแรกที่แม่รู้เสียใจมาก หมอถามแม่เราว่าจะเก็บเด็กไว้หรือว่าจะเอาออก  ตอนนั้นเรา3เดือนกว่าจะ 4เดือนแล้ว แม่ตัดสินใจในวินาทีนั้นว่า จะเก็บไว้ ยังไงก็ลูกตัวเอง พิการก็จะเลี้ยงดูให้ดีที่สุด และแล้ว...เราเกิดมาค่ะ พร้อมกับอาการครบ 32 ค่ะ  ทำให้แม่ดีใจมากกว่าเดิม  แม่บอกเราว่าโชคดีมากที่แม่ไม่เอาเราออก  ไม่งั้นแม่คงเสียใจไปตลอดชีวิต ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณแม่นะคะ  นู๋รักแม่มากค่ะ จากคุณ : นู๋ขี้สงสัย - [ 26 พ.ค. 52 15:14:36 ]

ความคิดเห็นที่ 36 การุณยฆาตมี 2 แบบค่ะ active กับ passive ประเภทหนึ่งคือ ไม่ทำอะไรเขาก็ตาย เช่น ถอดเครื่องช่วยหายใจ อีกอันคือ ทำให้ตาย เช่น ฉีดยาให้ตาย (ใช้ในกรณีที่ผู้ป่วยทุกทรมานกับการมีชีวิตอยู่มากๆ) ประเทศเรายังมีปัญหาเรื่องเศรษฐฐานะที่ต้องนำมาพิจารณาด้วย อย่าลืมว่าบางคนหาเช้ากินค่ำ ถ้าต้องแบกภาระจากการดูแลผู้ป่วยแล้ว บางครั้งทำให้ทุกทรมานทั้งสองฝ่าย เพราะฉะนั้นอย่าแปลกใจ หากคุณเห็นข่าวคนฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากเป็นภาระกับครอบครัวและสังคมมากมาย โดยเฉพาะในประเทศ "ญี่ปุ่น" ซึ่งมีค่านิยมต่างจากเรา การดูแลใครสักคนไปตลอดชีวิต คงไม่มีปัญหามากนัก ถ้าผู้พูดจิตใจแข็งแกร่ง และมี "ปัจจัย" เพียงพอ แต่กับคนที่ไม่มี "ปัจจัย" เล่า โรคบางอย่าง ต้องการใช้เงินในการรักษาเดือนละไม่ต่ำกว่าเลขหกหลัก... จะขอรับบริจาคหรือ ก็ใช่ว่าจะได้ตลอดไป แต่จะให้รัฐรับภาระ หากเป็นโรคที่ "ไม่มีวันรักษาได้" การเอาเงินส่วนนี้ไปช่วย "ผู้ป่วยที่สามารถรักษาให้หายได้" และช่วยได้ "หลายสิบชีวิต" จะคุ้มค่ากว่าหรือไม่... ประเด็นนี้เป็นประเด็นที่อ่อนไหวมาก เพราะคงไม่สามารถพูดได้ว่า "ชีวิต 10 ชีวิต มีค่ามากกว่า 1 ชีวิต" เพราะทุกๆชีวิต ต่างมีคุณค่าในตัวเอง และมีคุณค่าต่อผู้เป็นที่รัก ทว่าในทางเศรษฐศาสตร์ หากรัฐมีเงิน 1 ก้อน อย่างไรเสียก็คงต้องเลือกว่า จะใช้รักษาคน 10 ชีวิต หรือใช้รักษาคน 1 ชีวิต เว้นแต่เมื่อไหร่ที่ประเทศไทยร่ำรวยพอ และมีงบประมาณเพียงพอสำหรับระบบสาธารณสุข (หากไม่แ..กกันมันก็คงพอมานานแล้ว) อันนี้ความเห็นส่วนตัวค่ะ สำหรับเรา ถ้าเป็นโรคที่ "ยังไงก็รักษาไม่ได้" หรือ "มีชีวิตเป็นผัก" กับ "มีชีวิตด้วยความทุกทรมาณ" เราเลือกการุณยฆาตค่ะ ความตายไม่น่ากลัว แต่การลาจากสิที่น่าเศร้า และคนเราจำนวนมากยังยึดติดกับการมีอยู่ การทำใจยอมรับ "การลาจาก" ให้ได้ เป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสที่สุดสำหรับคนข้างหลัง เพิ่มเติม... (หมายถึงกรณีที่คนรักของเราเป็นโรคที่ไม่หายขาด และทุกทรมานกับการมีชีวิตอยู่นะคะ หรือไม่ก็หมดสติ ไม่สามารถรับรู้สิ่งใดๆทั้งสิ้น) แต่ถ้าคนรักของเรามีสติ และเลือก "สู้ต่อ" ยอมรับความเจ็บปวดและความตายอย่างสมศักศรีดิ์ เรายินดีทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้เขามีชีวิตอยู่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 16:34:52 จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 26 พ.ค. 52 16:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 37 หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ คงทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยให้ลูกตัวเองตาย โดยไม่พยายามทำอะไรเลย   คิดว่าอย่างน้อยก็ต้องขอทำอะไรสักอย่างก่อน   ถ้าไม่ลองก็ไม่มีวันรู้ วันนึงทุกอย่างอาจจะดีขึ้นก็ได้   เพราะงั้น ถ้าเป็นเรา เราจะรักษาเค้าให้ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : CutieAngel - [ 26 พ.ค. 52 16:35:15 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าเป็นโรคแบบไม่ครบ 32 ยังไงก็เก็บไว้ และให้เกิดค่ะ แต่ถ้าเป็นโรคที่ต้องทรมานมาก ๆ คงตัดสินใจตั้งแต่แรก เพราะถ้ารู้ทีหลังยังไงก็ไม่ทำลายก็จะเลี้ยงอยู่ดี จากคุณ : บุญผ่อง - [ 26 พ.ค. 52 18:39:27 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แล้วถ้าให้เลือกลูกพิการทางร่างกาย(ป่วยรักษาไม่หาย)  กับทางจิตใจ (เพศที่ 3)จะเลือกอันไหนครับ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 20:29:04 จากคุณ : ธรรมชาติลงโทษ - [ 26 พ.ค. 52 20:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 40 พี่สะใภ้ผมเขาแท้งลูกคนแรกไปเมื่ออายุครรถ์ได้ราว 3 เดือน พอตั้งท้องคนที่สอง ก็ฝากครรถ์ไว้ จนกระทั่งคลอดออกมา หมอถึงได้บอกว่าเด็กเป็นดาวน์ซินโดรม แต่ก็เลี้ยง ทุกคนในบ้าน(ปู่ ย่า พี่ น้อง ฯ) ก็ให้ความดุแลเ้ต็มที่ พี่สะใ้ภ้โกรธหมอที่ฝากครรถ์ไว้มากที่ไม่บอกให้รู้แต่แรก พออายุได้เกือบ ๆ 3 ขวบ ถึงได้รู้ว่าเป็นมะเร็งเลือดอีกด้วย ซึ่งเด็กที่เป็นดาวน์ซินโดรมมักจะเป็นโรคนี้มาด้วย ทีนี้หลานเลยย้ายไปอยุ่โรงพยาบาลเลย พี่ชายและพี่สะใภ้ก็ไปนอนเฝ้าด้วย  ดีว่าสามารถใช้ประกันสุขภาพและเป็นโรงพยาบาลรัฐบาล ก็เลยลดค่าใ้ช้่จ่ายไปเยอะ รักษาด้วยเคมีบำบัดอยู่ราว ๆ 1 ปีเขาก็จากไป หลัับในอ้อมกอดของแม่เขา ถึงแม้รู้ว่าเด็กจะเป็นโรคร้ายที่ไม่สามารถรักษาได้ แต่ทุกคนเขาก็มีความหวังครับ เมื่อเด็กเกิดออกมา ผู้ให้กำเนิิดเขาก็ทำหน้าที่ของความเป็นพ่อ/แม่ให้ถึงที่สุด จากคุณ : Mr. SJ - [ 26 พ.ค. 52 21:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โรคเป็นตั้งแต่อยู่ในท่้องรึเปล่าครับ ถ้ารู้ตั้งแต่อยู่ในท้อง(ไม่รู้การแพทย์ไทยตรวจสอบได้รึเปล่า) ก็ทำแท้งครับ แต่ถ้าคลอดออกมาแล้ว ก็จะเลี้ยงให้ดีที่สุด จนวินาทีสุดท้ายของซีวิตเค้าครับ จากคุณ : Fatdiary - [ 28 พ.ค. 52 01:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คห.39 ผมไม่รู้จะตอบข้อใหนจริงๆ เพราะข้อแรกก็เลวร้าย ที่ซ๊อยที่2สำหรับผู้ชายที่อยากมีลูกชายแล้ว มาฆ่ากันให้ตายซ๊ะเลยจะดีกว่า จากคุณ : Fatdiary - [ 28 พ.ค. 52 01:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 39 เลือกช๊อยส์หลัง อย่างน้อยที่สุดเค้าก็ไม่ตาย อยู่กับเราได้ดูแลเราได้ และอย่างน้อยเค้าก็ยังสามารถ ช่วยเหลือสังคมได้ในอนาคต จากคุณ : Tungzaa (zaizai_loveme) - [ 18 มิ.ย. 52 18:15:52 ]