PANTIP.COM : X7948964 +-+-+ อยากได้เงินเดือน เดือนล่ะแสนทำอะไรดีครับ +-+-+ [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 53

ขาย อาวุธ ครับ
ร่ำรวยจนต้องเอามาสร้างเป็นหนังเลยทีเดียว

-----------------------------------------------------------------------------

นักธุรกิจฉายา Lord of War

ผม ชอบหนังเรื่องนี้มากๆเลย ไม่รู้เป็นอะไรเจอหนังทางนี้ทีไรต้องหลงชอบทุกทีเลย แบบนี้เรียกแพ้ทาง ดูแล้วมันทำให้นึกถึงหนังอย่าง Hotel Rwanda และ City of God ไม่ได้ว่ามันเหมือนกันนะ เพียงแต่มันมีบางส่วนที่คล้ายกันไม่ว่าจะเป็น สงคราม อาวุธปืน คนผิวดำอันแสนจะเถื่อน อาชญากรรม ความโหดเหี้ยม ความตาย ความโดดเดี่ยว และที่สำคัญมันเป็นเรื่อง “จริง” ที่เกิดขึ้นบนโลกมนุษย์และเกิดขึ้นกับมนุษย์

ถึงแม้ว่าอารมณ์โดยรวมผมว่าไม่ค่อยเหมือน 2 เรื่องดังกล่าวซักเท่าไร...

ฉาก เริ่มต้น ท่ามกลางกองกระสุนซึ่งเกลื่อนกระจายเต็มพื้นแทบจะไม่มีที่ว่างให้มองเห็น พื้นปรากฏภาพชายผิวขาวหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งใส่สูทแต่งตัวเนียบ ถือกระเป๋าเอกสาร ยืนอยู่ รายล้อมไปด้วยซากปรักหักพังของตึกราบ้านช่องบริเวณนั้น ดูแล้วไม่มีทางเข้ากันได้เลยแม้แต่น้อย

“มีปืนอยู่กว่า 550 ล้านกระบอกทั่วโลกขณะนี้ นั่นหมายความว่ามีปืน1 กระบอกต่อคน 12 คน”

ชายคนนั้นกล่าวขึ้นหลังจากแนะนำตัวเอง พร้อมกับอัดบุหรี่อย่างหน้าตาเฉยแล้วพูดว่า

“คำถามก็คือ ผมจะขายปืนให้อีก 11 คนที่เหลือได้ยังไง”

เพียง แค่ฉากเริ่มต้นด้วยการพูดประโยคแรกของหนังเรื่องนี้ก็ได้ใจผมไปครึ่งแล้ว ผมว่าเพียงแค่ฉากสั้นๆ พูดเพียงแค่ประโยคเดียวของฉากนี้ เพียงแต่แค่นี้ก็สามารถอธิบายภาพรวมของหนังได้หลายอย่างแล้วว่าอะไรมันคือ อะไร รวมถึงบอกได้ด้วยว่าบุคลิกของตัวเอกของเรื่อง ยูริ ออลอฟ นั้นมันกวนโอ้ยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความเฉลียวฉลาดแค่ไหน

แล้วดนตรีสุดเท่ก็บรรเลง...

พร้อม กับเป็นภาพแทนสายตาของกระสุนลูกหนึ่ง เป็นวัฏจักรตั้งแต่อยู่ในโรงงานผลิตเลื่อนไปตามสายพานถูกอัดดินปืน ผ่านการตรวจสอบ บรรจุใส่กล่อง ส่งข้ามน้ำข้ามทะเลไปยังผู้ใช้ ถูกบรรจุลงสู่แม็กกาซีน ใส่เข้าไปในปืน เล็งหาเป้าหมาย จนกระทั่ง...(มาถึงวินาทีนี้ห้ามกระพริบตาเด็ดขาด)

ฉากนี้ถือเป็นที เด็ดของหนังเลยทีเดี่ยว กะอีแค่กระสุนลูกเดียวเล่นเอาแทบหยุดหายใจไปเลย มันทั้งเจ๋งและเท่ ขนาดนี้สำหรับคนชอบหนังแนวๆแบบนี้ผมก็เทใจให้หมดแล้ว

แต่นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น เราเริ่มรู้แต่เพียงว่าอะไรมันเป็นอะไร ส่วนที่สำคัญจริงๆมันอยู่ที่ว่า แล้วมันอย่างไรล่ะ?

นี่ล่ะคือสิ่งที่หนังต้องการจะสื่อ

หนัง เล็งไปที่ตัว ยูริ ออลอฟ ผู้ซึ่งเป็นพ่อค่าปืนตัวเอ้ระดับโลก เป็นการเล่าเรื่องผ่านมุมมองพร้อมทัศนะการมองโลกกวนๆของเขาเอง ว่าด้วชีวิตการที่จะมาถึงจุดนี้นั้นผ่านอะไรมาบ้าง ตั้งแต่ยังเป็นแค่ผู้อพยพจากยูเครนเข้าสู่อเมริกา ตลอดจนเริ่มก้าวเข้าสู่การขายปืนครั้งแรกได้เพราะอะไร จนกระทั่งเขาเติบโตขึ้น แสดงให้เห็นการลักลอบขนส่งอย่างผิดกฎหมาย การเอาตัวรอดในสถานะการณ์คับขันอันแสนง่ายแต่ฉลาด ไปถึงขั้นการต่อรองซื้อขายกับผู้มีอำนาจระดับโลก

จุดเด่นของหนังเรื่องนี้สำหรับผมแล้วคือ บทพูด ซึ่งเฉียบคมแล้วก็ยังแฝงข้อคิดอีกมากมาย

และ การแสดงของนิโคลัส เคจ เพราะบุคลิกของ นายยูริ (เคจ) น่ะแหล่ะที่โดดเด่นด้วยตัวของมันเอง การพูดจา การกระทำ ท่าทาง สายตา ความฉลาดแกมโกง ทัศนะคติ การมองโลก และที่ผมชอบที่สุดเลยก็คืออารมณ์ขันอันสุดแสนจะกวนโอ้ย

ยกตัวอย่างเช่น

“การขายปืนได้ครั้งแรกมันก็เหมือนกับการมีเซ็กครั้งแรกน่ะแหละ”

“ไม่สำคัญหรอกว่าฝ่ายไหนจะชนะเพราะยังไงผมก็ได้เงินจากพวกเขาอยู่ดี”

“ผมไม่ค่อยชอบขายของให้ บิล ลาเดน หรอกก็เพราะว่าเค้าชอบจ่ายเช็คเด้ง”

“ขณะที่สินค้าอย่างเหล้าและบุหรี่นั้นฆ่าคนเป็นว่าเล่นแต่อย่างน้อยปืนของผมก็ยังมีคันห้ามไก”

“อยากได้ปืนแรมโบ้งั้นหรือ...? จะเอาภาคไหนล่ะ หนึ่ง สอง หรือสาม”

และยังมีอีกมากมายจำไม่ค่อยได้

คำ พูดเหล่านี้เพียงแค่ได้ยินก็ยังรู้สึกขำ แต่มันขำแบบแปล่มๆชอบกลแบบยิ้มได้แค่มุมปากหรือมากหน่อยก็หึหึในคอเท่านั้น ไม่สามารถขำก๊ากออกมาได้นั้นก็เพราะนี่คือ “ตลกร้าย“ ที่ร้ายกาจอย่างมาก

ยู ริ ออลอฟ คิดว่าตนเป็นแค่เพียงนักธุรกิจเท่านั้น เขาคิดถึงสิ่งที่เค้าขายเพียงแง่ของธุรกิจเท่านั้น แค่หาลูกค้าให้ได้มากที่สุดแล้วก็ขายให้ได้ปริมาณมากที่สุด ออลอฟไม่เคยคิดเลยว่าไอ้สิ่งที่เค้าได้ขายไปนั้นมันจะเอาไปถูกทำอย่างไรต่อ ไป แม้แต่ว่าปืนเหล่านั้นจะถูกเอาไปฆ่าเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่หรือฆ่าคนใน ประเทศตัวเขาเอง มันไม่ใช่สงครามของเขา เขาไม่เคยฝักใฝฝ่ายใดแค่ทำตามขั้นตอนทางธุรกิจเท่านั้น ขาย ขาย แล้วก็ขาย และเขาก็ทำได้ดีซะด้วย

และแม้ว่า ยูริ ออลอฟ ดูเหมือนจะเป็นคนอ่อนไหวในบางครั้ง แต่ที่สุดแล้วเขาไม่เคยรู้สึกผิดชอบชั่วดีเพราะเขาสามารถหาเหตุผลมาอ้างกับ ตัวเองได้เสมอเวลาที่เขาเกิดความลังเล และเขาถือว่าตราบใดที่เขาไม่ได้เป็นคนเหนี่ยวไกเขาก็ไม่ใช่ฆาตกร

แม้กระทั้งน้องชายของเค้าเองที่ทำตัวเสเพลติดยาจีบสาวไปวันๆไร้อนาคตยังบอกว่า

“การไม่ทำอะไรเลยยังดีกว่าการขายปืน”

จน กระทั้งมาถึงจุดหนึ่งผู้คนรอบข้างก็เริ่มที่จะหายไปจากชีวิตเขา เป็นสิ่งที่เขาต้องเจอนั้นคือ ความโดดเดี่ยว แม้ว่าความรักครอบครัวที่เป็นเสมือนจุดที่ดีของเขาก็ไม่อาจยับยั้งผลลัพธ์ จากการกระทำของเขาได้

ยูริ ออลอฟ เป็นคนรักครอบครัวนั่นเป็นข้อดี แต่สิ่งนึงที่เขาต่างจากคนอื่นๆและคนอื่นๆไม่สามารถรับได้นั่นก็คือ

เขาอยู่ในนรกและเขาก็มีความสุขที่ได้อยู่

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=prite&month=11-2005&date=12&group=3&blog=1

จากคุณ : ยูริ - [ 8 มิ.ย. 52 10:42:33 A:118.172.28.9 X: TicketID:217833 ]

ความคิดเห็นที่ 56

Lord of War , นิ้วที่ลั่นไกจากมือที่มองไม่เห็น

.... สิ่งหนึ่งที่มีให้เห็นเสมอในงานของ Andrew Niccol คือ ความคิดสร้างสรรค์ จากผลงานทั้งเขียนบททั้งกำกับหนัง 2 เรื่องที่ผ่านมา แม้จะไม่ทำเงินมากแต่ในด้านคุณภาพคงไม่มีใครกังขาสำหรับหนังไซไฟที่พูดถึง เนื้อหาของการใช้ชีวิตอย่าง Gattaca และเบื้องหลังวงการบันเทิงอย่าง S1m0ne และผลงานที่เขาเขียนบทอย่างเดียวอย่าง The Truman Show กับ The Terminal เขาสามารถสร้างงานของตัวเองให้แตกต่างจากเรื่องอื่นๆทั้งที่เป็นเนื้อหา เหมือนกัน ความแตกต่างมาจากความคิดสร้างสรรค์ของเขาที่มองเรื่องราวในแง่มุมที่ต่างออก ไปและนำเสนอออกมาได้อย่างชาญฉลาด ใน Lord of War ก็เช่นกัน หนังเกี่ยวกับสงครามมีสร้างกันมามากมาย แต่เขาก็ยังทำให้ Lord of war ต่างจากคนอื่นได้ชัดเจน

...Lord of war ตีแผ่หลังฉากของสงครามออกมาให้เห็น ว่าอาวุธหรือกระสุนปืนจำนวนมากที่เอามายิงกันเกลื่อนนั้นมันมาจากไหน ผ่านตัวตนของพ่อค้าอาวุธสงคราม Yuri Orlov เสมือนกึ่งสารคดีชีวิตของผู้ชายคนนี้

“สงครามนี้ไม่ใช่ของเรา” Yuri Orlov บอกน้องชายครั้งแรกด้วยทีท่าฝืนใจที่ต้องเดินหนีความจริงที่โหดร้ายตอนเริ่ม ทำธุรกิจค้าอาวุธ เมื่อทั้งสองไปยืนอยู่หลังกำแพงที่เหล่าเด็กๆและเหยื่อสงครามกำลังจะถูกจับ ไปยิงทิ้ง

“สงครามนี้ไม่ใช่ของเรา” ประโยคนี้ถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อน้องของเขาทักท้วงไม่อยากให้เขาค้าอาวุธให้กับฝ่ายขอซื้อ เพราะน้องชายเขาเห็นว่าเหยื่อที่กำลังจะถูกฆ่าอยู่ตรงด้านล่างต่อหน้าต่อตา ต่างจากครั้งแรกที่มีกำแพงมาขวางกั้น มันยังพอทำเป็นมองข้ามกำแพงของมโนธรรมแกล้งทำเป็นไม่เห็นได้ นั่นเพียงพอแล้วที่จะบอกว่า น้องชายของเขายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิม แต่ Yuri Orlov เปลี่ยนไปแล้วอย่างถาวรเมื่อเขาไม่ได้มีสีหน้าสะทกสะท้านแม้แต่น้อย กับ การที่จะต้องขายสิ่งที่ทำลายชีวิตตรงหน้า

Yuri Orlov ชายหนุ่มชาวยูเครน เริ่มต้นจากการเป็น ลูกชายเจ้าของร้านอาหาร ที่ค่อยๆเริ่มต้นกิจการตัวเองด้วยการค้าอาวุธปืนอย่างมือสมัครเล่น ก่อนจะค่อยๆผันตัวเองมาทำอย่างเต็มตัว เขาค่อยๆเรียนรู้ด้วยการเอาตัวไปคลุกคลีกับความเลวร้ายของสงคราม ความโหดร้ายของมนุษย์ที่มีต่อกัน ไปพบกับลูกค้าที่ก็ล้วนแต่กระหายในการฆ่าฟัน ด้วยความสามารถทางการพูดจาบวกไหวพริบปฏิภาณ ทำให้เขาประสบความสำเร็จและหนีกฎหมายมาได้เรื่อยๆ ชีวิตอีกด้านหนึ่งของเขาก็เหมือนกับคนธรรมดาสามัญ ที่มีความรัก มีครอบครัว เพียงแต่เขาเองไม่ได้ให้ภรรยารับรู้ชีวิตอีกด้านหนึ่งของเขา

Vitaly น้องชายของ Yuri มามีส่วนร่วมกับธุรกิจนี้ตั้งแต่แรกเริ่ม เดิมนั้นเขาเป็นพ่อครัวในภัตตาคารของครอบครัว ที่ห้องครัวเขาติด “ระวังสุนัข”ไว้บนผนัง Yuri สงสัยจึงถามเขาว่าทำไมถึงติดป้ายนี้ทั้งที่ไม่ได้เลี้ยงสุนัข เขาตอบว่า ป้ายนั้นเหมือนกับป้ายเตือนใจตัวเอง สุนัขนั้นหมายถึง สุนัขในตัวเขา ที่ต้องคอยควบคุมไม่ให้มันออกมาเพ่นพ่านอาละวาดกัดกินแบบควบคุมไม่ได้

หาก เป็นเช่นนั้น สุนัขในตัวก็น่าจะหมายถึง Id หรือ แรงขับที่ต้องการกระหายทั้งเงินทอง อิสตรี ความสุข อำนาจ ฯลฯ และ กรงที่กักขังไว้ก็คือ คุณธรรม หรือ Superego เราจะเห็นว่าสุนัขในตัว Vitaly ถูกปล่อยออกมาหลังจากที่เขาเริ่มต้นธุรกิจกับพี่ชาย การต้องพบกับสิ่งที่ท้าทายมโนธรรม (conscience) ในตัวไม่ว่าจะเป็นการเดินหนีเหยื่อที่กำลังจะถูกฆ่า , การต้องเห็นความรุนแรงที่ทวีมากขึ้น ความสกปรกโสมมในโลกที่ต้องทำใจยอมรับ ทั้งยาเสพติด การคดโกง ยิ่งเขาคลุกคลีกับวงการนี้มากขึ้นเรื่อยๆ มันก็ยิ่งทำให้เขาต้องลดเพดานมโนธรรมในตัวลงไปเรื่อยๆ เพื่อจะปรับตัวให้เข้ากับวงการนี้

Vitaly ปลดปล่อยสุนัขตัวนี้ออกมาและไม่สามารถควบคุมมันได้ นั่นอาจเป็นเหตุผลที่พี่ชายเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงหันหน้าเข้าหา โคเคน เพราะ โคเคน เป็นเหมือนตัวแทนของมโนธรรมที่เสื่อมสลายไป เป็นตัวแทนใหม่ของกรงที่ขังเขาไม่ให้กลับไปเกี่ยวข้องกับอาวุธได้ โคเคนสำหรับเขาก็เป็นเหมือนสิ่งที่นำมาบำบัดความเจ็บปวดในใจที่ต้องรับรู้

... หาก Vitaly รับมือกับสุนัขในตัวด้วยการหลีกหนี(avoidant) และ หากรงใหม่(โคเคน)ให้กับมัน นั่นแสดงว่ามโนธรรมในใจเขายังไม่สูญสลาย เพราะแสดงให้เห็นว่าเขารับไม่ได้กับสิ่งที่ต้องกระทำ ตรงข้ามกับ Yuri Orlov ที่รับมือกับมันด้วยการพยายามใช้เหตุผลและคำอธิบาย(rationalization & intellectualization) มาแก้ต่างว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันถูกต้องอย่างไร

... คำเอ่ยอ้างครั้งแล้วครั้งเล่าของเขา ในการใช้เหตุผลเพื่อยอมรับการกระทำของตัวเอง เช่น สิ่งที่ตัวเองขายไม่ได้ฆ่าคน มันอยู่ที่คนซื้อว่าจะลั่นไกหรือไม่ ตัวเขาเองเป็นแค่พ่อค้า หรือ ได้แต่หวังให้ยิงกันแต่ไม่โดนตัวกัน ก็ไม่ต่างกับ โลกที่มีผู้นำที่บอกว่าตัวเองไม่ได้โกงแต่เอื้อประโยชน์หรือเปิดช่องทางให้ ลูกน้องได้โกงกิน เพราะต่างก็สามารถบอกยืนยันได้ว่าตัวเองไม่ได้ทำผิด แต่ไม่ใช่เพราะการมีผู้นำเช่นนี้หรอกหรือที่การโกงมันจึงบังเกิดขึ้น ไม่ใช่การมีคนค้าอาวุธเช่นนี้หรอกหรือการฆ่ากันจึงเกิดขึ้นง่ายจนคนตาย เหมือนผักปลา

....ฉากที่ดีมากฉากหนึ่งที่ขยายความข้างต้น คือในฉากหนึ่งที่เขานั่งคุยกับ Andre Baptiste ลูกค้าคนสำคัญที่ช่วยจับศัตรูทางการค้ามาให้เขา และ ให้เขาตัดสินใจว่าจะฆ่าทิ้งหรือไม่ ด้วยท่าทีที่ดูเหมือนลังเลตอนแรก ทำให้ Andre จับปืนมายัดใส่มือเขาแล้วกุมปืนไว้ในมือร่วมกับเขา Andre ให้เขาเลือกว่าจะฆ่าคนๆนี้ทิ้งหรือไม่เพราะรู้ว่า ถ้าให้เขายิงเองเขาคงไม่ทำแต่ตอนนี้ถ้าเขาจะทำ ก็จะมีคนช่วยลั่นไกไปพร้อมๆกัน ในฉากนี้ Andre ก็เหมือนกระจกเงาสะท้อนตัวเขาอีกด้านหนึ่งให้เห็น ตัวเขาที่ผ่านๆมาไม่ได้ต่างจาก Andre ในฉากนี้เลย แม้ว่าตัวเขาเองจะไม่ใช่คนลั่นไกฆ่าคน แต่เขาก็เป็นเหมือนมือที่มองไม่เห็น ที่ผสานกับมือคนถือปืนที่ลั่นไกสังหารคนทั่วโลก หากคนที่ยิงคนตายถือว่าบาป เขาเองก็บาปไม่น้อยไปกว่ากัน

... ในฉากนี้ ยังมีความหมายอีกชั้นหนึ่ง ที่ Andre บอกว่า เขามีสิทธิที่จะหยุดก็ได้ เพียงพูดสักคำว่าให้หยุด มันก็เหมือนอาชีพของเขา ที่เขามีสิทธิเลือกจะหยุดก็ได้ ไม่เกี่ยวกับเหตุผลที่ว่าคนอื่นหรือใครจะทำต่อ มันไม่ได้ขึ้นกับคนอื่นเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขาแต่เพียงคนเดียว เขาเองต่างหากที่ไม่หยุดการกระทำของตัวเอง นั่นเป็นเพราะกรงที่ที่ชื่อ มโนธรรม ที่ใช้ขังสุนัขในตัวของเขา ได้อันตรธานสูญหายไปจากเขาไปแล้ว

..... จากที่ปืนเป็นแค่สินค้าที่เขาเสนอขายไม่เคยได้ใช้งาน เขาถูกยิงและได้รับรู้ผลลัพธ์จากปืนโดยตรง ต่อมาปืนก็ได้กลายเป็นสิ่งที่เขาได้ร่วมใช้ประโยชน์จากมันด้วยการลั่นกระสุน ใส่คนอื่น จากนั้นส่วนหนึ่งของปืนก็ถูกเขาสูดเข้าไปในลมหายใจเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย และ สุดท้ายปืนก็กระชากร่างกายวิญญาณของคนที่เขารักทุกคนไป รวมไปถึงจิตวิญญาณของตัวเขาเอง และ ปืนก็กลายเป็นตัวตนเขาอย่างสิ้นเชิง

โปสเตอร์ ของหนังเรื่องนี้ที่เป็นรูปกระสุนปืนรวมตัวกันกลายเป็นหน้าของ Yuri Orlov แสดงตัวเขาได้ชัดเจนเหลือเกิน มันอธิบายได้ว่าเพราะอะไรเขาจึงไม่ยอมทิ้งอาชีพนี้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขามีดีที่จะประกอบอาชีพ แต่ ตัวตนของเขาได้ผนวกรวมไปกับสิ่งที่เขาขายจนแยกไม่ได้เสียแล้ว สิ่งที่เขาได้มา คือ ฉายา Lord Of war แต่สิ่งที่เขาแลกไปคือ ผู้คนรอบตัว , มโนธรรมความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และ ตัวตน ที่ไม่มีวันจะแลกคืนกลับมาได้อีก

... สงครามไม่มีวันจบสิ้น แม้สิ้นสุดสงครามเย็นก็ยังมีสงครามอื่นๆอีกเป็นร้อยพันต่อไป ในรูปแบบที่แตกต่างกัน เช่น จากสงครามก็กลายมาเป็นการก่อร้ายในประเทศเป็นต้น ฯลฯ และ นั่นทำให้อาวุธสงครามยังคงเป็นสิ่งที่ขายได้ต่อไปเรื่อยๆ เพราะยังมีผู้บริโภคที่ต้องการอยู่จำนวนมาก และ ผู้บริโภคนั่นก็คือ ประเทศชาติที่ประกาศปาวๆว่าต่อต้านสงคราม ความรุนแรง แต่ตัวเองกลับเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่ซื้ออาวุธมาคร่าคนในประเทศตัวเอง เหมือนกับที่หนังสรุปแกมกัดในตอนท้ายว่า Lord Of war ที่แท้จริง คงหมายถึง ประเทศมหาอำนาจทั้งหลายนี่เอง

...ในความเป็นจริง พระเอกกับอาชีพพ่อค้าอาวุธ เป็นตัวละครที่ขัดต่อศีลธรรมไม่ชวนให้เอาใจช่วย แต่คนดูจะไม่รู้ตัวเลยว่า เราแอบเอาใจช่วยพระเอกโดยไม่รู้ตัวให้ประสบความสำเร็จกับการขาย เอาชนะคู่แข่งได้และฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหลายด้วยดี นั่นอาจเป็นเพราะสิ่งที่เราเห็นเปรียบเทียบกับตัวพระเอก คือ การฆ่ากันตาย สงคราม หรือ คู่แข่งทางการค้าที่ขี้โกงและดูถูกคนอื่น มันเหมือนกับเราได้เห็นคนที่เลวกว่า สิ่งที่เลวร้ายกว่า จึงทำให้คนที่เลวน้อยกว่ากลายเป็นคนดีในสายตาจนเราเอาใจช่วย ทั้งที่จริงแล้ว จะผิดมาก ผิดน้อย มันก็คือผิดทั้งคู่ จะโกงมาก หรือ โกงน้อย ก็คือ โกงเช่นกัน ไม่มีใครดีไปกว่ากัน Nicolas Cage รับผิดชอบบทของตัวเองออกมาได้ดีอีกครั้งหนึ่ง กับการที่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองให้กลายเป็นพ่อค้าอาวุธที่ไร้ความรู้สึกใน ตอนท้าย อย่างไรก็ดีผมก็ยังรู้สึกว่าช่วงหลังๆเขาดูเหมือนจะติดภาพบางอย่าง ที่ไม่สามารถสลัดหลุดเป็นภาพตัวเขาที่ดูเรื่องไหนก็เริ่มไม่ต่างกัน มีเพียง Matchstick Men ที่ผมจัดให้เป็นการแสดงที่น่าประทับใจที่สุดของเขาในยุคหลังๆนี้ Jared Leto ที่มารับบทน้องชายของเขา กลับเป็นคนที่ผมประทับใจกับการแสดงมากกว่า สังเกตว่าที่ผ่านๆมาแม้เขาจะเป็นนักแสดงหน้าตาดีแต่เขาเลือกงานแสดงไม่มาก นักอีกทั้งมักเป็นบทสนับสนุนมากกว่าบทนำ แต่ทุกครั้งที่เขาเล่นเขาทำให้คนจดจำกับการแสดงที่มักจะแฝงความปวดร้าวไว้ใน แววตาเหมือนกับบทคนรักของ Alexander ที่ผ่านมา

... Andrew Niccol ยังคงควบตำแหน่งเขียนบทและกำกับไปพร้อมๆกัน และ เขาก็สร้างงานที่น่าจดจำออกมาอีกเรื่อง รายละเอียดเล็กน้อยๆไล่ไปตั้งแต่ โปสเตอร์ บทสนทนา บทภาพยนตร์ ทุกฉากทุกตอนแฝงความหมายไว้อย่างแยบยล และ สร้างสรรค์ เขาฉลาดในการเลือกมุมมองของเรื่องราว และ ในหลายๆฉากก็สื่อสารสิ่งที่ต้องการบอกออกมาโดยไม่บอกโต้งๆ เช่น หากเขาอยากจะบอกว่า พ่อค้าอาวุธ ทำร้ายคนอื่นไปมากอย่างไร แทนที่เขาจะให้ตัวละครพูดออกมา แต่เขาใช้ฉากที่ นายตำรวจ Valentine ที่รับบทโดย Ethan Hawke พยายามกักตัว Yuri Orlov ไว้ 1 วัน โดยรู้ทั้งรู้ว่ากักตัวไปก็เปล่าประโยชน์เพราะไม่มีหลักฐานเอาผิดและตัว Yuri มีลู่ทางเอาตัวหนีกฎหมายตลอด ดังนั้นการกักขังเขาไว้ 1 วันอาจไม่ทำให้จับกุมเขาได้ แต่เขาก็เลือกที่จะกักตัวไว้ เพราะอย่างน้อยก็เท่ากับสามารถชะลอการส่งต่ออาวุธไปได้อีก 1 วัน นั่นหมายความว่า สามารถชะลอการตายที่กำลังจะเกิดขึ้นมุมใดมุมหนึ่งของโลกที่อาวุธจะไปถึงได้ อีก 1 วัน และ เท่ากับสามารถเพิ่มผู้รอดชีวิตได้มากขึ้นไปอีก โดยไม่ต้องไปหยุดสงครามที่เกิดเหตุ

จากคุณ : ยูริ - [ 8 มิ.ย. 52 10:57:21 A:118.172.28.9 X: TicketID:217833 ]