ความคิดเห็นที่ 1 ยุทธการบ้านร่มเกล้า จากคำบอกเล่าของทหารที่อยู่แนวหน้า ซึ่งทำการรบ ณ ยุทธภูมิบ้านร่มเกล้า ทำให้ทราบว่า ศึกครั้งนี้เราต้องรบกับข้าศึกที่มียุทธภูมิดีกว่า มีอำนาจการยิงสนับสนุนต่อเนื่องและรุนแรง ต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมาย โดยเฉพาะแนวกับระเบิด ทหารหลายนายซึ่งผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชน กล่าวว่า เป็นการรบที่หนักที่สุดเท่าที่เคยพบเห็นมาในชีวิตการเป็นทหาร โดยเฉพาะบริเวณเนิน 1182, 1370, และ 1428 ซึ่งถือว่าเป็นเนินแห่งสมรภูมิเลือดอย่างแท้จริง ยุทธการบ้านร่มเกล้า ได้เริ่มขึ้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531 เมื่อ พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ ผบ.ทบ. (ในขณะนั้น) ประกาศจะผลักดันกองกำลังต่างชาติที่เข้ามายึดครองพื้นที่ในเขตไทยทุกรูปแบบ ด้วยการใช้กำลังทหาร จึงทำให้เกิดการสู้รบอย่างดุเดือดทหารไทยทั้ง ทหารราบ ทหารม้า ทหารปืนใหญ่ และทหารพราน ได้รุกตอบโต้ยึดที่มั่นต่างๆ ที่ลาวครองไว้กลับมาได้เป็นส่วนมาก รวมทั้งได้ทำการโอบล้อมบริเวณตีนเนิน 1428 ไว้ได้ แต่ไม่สามารถบุกขึ้นไปถึงยอดเนินซึ่งทหารลาวใช้เป็นฐานต่อต้านได้ ถึงแม้จะใช้กำลังทางอากาศบินโจมตีทิ้งระเบิดอย่างหนักก็ตาม จนทำให้ ทอ. ไทย ต้องสูญเสียเครื่องบิน เอฟ 5 อี และ โอวี 10 ไปอย่างละ 1 เครื่อง อันเป็นผลมาจากการยิงของฝ่ายลาว ทางภาคพื้นดิน ด้วย ปตอ. และจรวดแซม หลังจากที่ทหารลาวสูญเสียที่มั่นต่างๆ ได้รวบรวมกำลังพลเข้ารักษาเนิน 1428 ไว้อย่างเหนียวแน่นโดยมีกำลังรบและกำลังสนับสนุนดังนี้คือ กองพลที่ 1 จำนวน 4 กองพัน พร้อมอาวุธหนักปืนใหญ่ 130 มม. 3 กระบอก ปืน 105 มม. 3 กระบอก รถถังอีก 4 คัน รวมกำลังพล 372 คน กองพลที่ 2 ซึ่งตั้งอยู่ที่หลวงพระบาง จำนวน 4 กองพัน เช่นกัน มีกำลังพลกว่า 418 คน สนับสนุนด้วยปืนใหญ่ 130 มม. 3 กระบอก ปืนใหญ่ 105 มม. 3 กระบอก รถถัง 5 คัน ปืน ค. ขนาด 62 และ 82 มม. รวมทั้ง ปตอ. ด้วย นอกจากนี้กองกำลังหลักซึ่งมีที่ตั้งอยู่ที่ ไชยบุรี มีปืนใหญ่ 130 มม. 2 กระบอก ปืนใหญ่ขนาด 122 มม. อีก 3 กระบอกรวมทั้งหน่วยจรวดต่อสู้อากาศยานแบบ แซม 7 ซึ่งเป็นปืนที่ทหารอากาศมีความเชี่ยวชาญมาก ภาพเนิน 1428 อดีตสมรภูมิรบอันดุเดือด มุมมองภาพถ่ายจาก อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว ในระยะแรกของการรบนั้น ทหารไทยใช้ทหารม้าและทหารพรานรุกคืบหน้าเข้าสู่บริเวณเนิน 1428 ซึ่งพบกับการต่อต้านอย่างหนักจากฝ่ายลาวอย่างคาดไม่ถึงโดยเฉพาะกับระเบิดและ การยิงปืนใหญ่จากลาวอย่างหนาแน่นและต่อเนื่อง ทำให้การรุกคืบหน้าเป็นไปได้ช้าและสูญเสียอย่างมาก สาเหตุสำคัญที่เราไม่สามารถเผด็จศึกได้อย่างที่คาดหมาย เนื่องจากทหารลาวมีชัยภูมิที่ได้เปรียบ ที่มั่นบนเนิน 1428 มีความแข็งแรง สามารถส่งกำลังบำรุงสนับสนุนอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว การยิงอาวุธหนักของฝ่ายลาวมีความแม่นยำและได้ผลมาก การพิชิตเนิน 1428 ให้ได้นั้น ทางที่สะดวกและรวดเร็วที่สุดคือต้องโอบอ้อมบุกตะลุยขึ้นจากตีนเนินด้านเขต ประเทศลาว และสยบฐานปืนใหญ่ที่อยู่ในฝั่งลาวให้เงียบเสียงเสียก่อน ซึ่งในขั้นแรกทหารไทยมีความคิดที่จะผลักดันทหารลาวออกจากดินแดนไทยเท่านั้น การรบจึงจำกัดเขตอยู่แต่ในประเทศไทย แต่หลังจากการรบในช่วงแรกฝ่ายเราไม่ประสบผลสำเร็จดังที่คาดหมายไว้ คณะนายทหารจึงได้ปรับยุทธการรบเสียใหม่ โดยใช้กำลังปืนใหญ่ระยะยิงไกลแบบ เอ็ม 198 และปืนใหญ่แบบต่างๆ ระดมยิงเข้าไปในดินแดนลาว ที่หมายคือการยิงฐานปืนใหญ่และที่ตั้งกำลังทหาร พร้อมทั้งส่งหน่วยรบพิเศษเข้าไปตัดการส่งกำลังสนับสนุนของฝ่ายลาว จนกระทั่งการสนับสนุนการรบของลาวได้ลดประสิทธิภาพลงไปอย่างมาก ซึ่งคาดว่า หลังจากวันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2531 เนิน 1428 จะต้องกลับคืนมาเป็นของไทยอย่างแน่นอน แต่แล้ววันที่ 19 กุมภาพันธ์ ก็ได้มีการเจรจายุติศึกแยกกำลังของทั้ง 2 ฝ่ายออกจากกันฝ่ายละ 3 กม. อันเป็นการสิ้นสุดการรบที่ไม่สามารถชี้ชัดไปได้ว่า ใครคือผู้ชนะ ------------------------------------------------------------------------------ ข้อสังเกตจากการรบ * การรบครั้งนี้ผิดกับการรบเท่าที่ทหารไทยได้เคยผ่านมา ทำให้ต้องระดมกำลังทหารหน่วยต่างๆ เข้าสู่ยุทธบริเวณจำนวนมาก ทั้งจากเหล่าม้า เหล่าราบ เหล่าปืนใหญ่ เหล่าทหารช่าง หน่วยรบพิเศษ รวมทั้งการรบนอกแบบที่ต้องใช้ทหารพรานเข้าเกาะฐานที่มั่นของฝ่ายลาวด้วย * การส่งกำลังบำรุงของทหารไทยเป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องจากเส้นทาง สภาพถนนที่ค่อนข้างแคบและขรุขระ อีกทั้งเป็นทางสูงชันคดเคี้ยว ลัดเลาะไปตามไหล่เขาที่ค่อนข้างสูงไม่ต่ำกว่า 1000 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล * สาเหตุที่ทหารลาวได้ยึดเนิน 1428 ชนิดหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมถอย เท่าที่ดูจากภูมิประเทศแล้ว เนิน 1428 เป็นเนินบนยอดเขาที่สูงที่สุด สามารถมองเห็นชัยภูมิรอบๆ ได้เป็นอย่างดี และ ผตน. ของลาวจะคอยชี้เป้าให้ปืนใหญ่ยิงถล่มทหารไทยที่กำลังรุกคืบหน้าอยู่เบื้อง ล่างอย่างได้ผล และที่สำคัญคือ เนิน 1428 นั้นทหารลาวได้ทำบังเกอร์ถาวร (คอนกรีตเสริมเหล็ก) ขุดอุโมงเชื่อมต่อกับรอบฐาน ปรับพื้นที่ ขุดร่องเหลดไว้พร้อมสรรพ เป็นฐานที่มั่นแข็งแรง สามารถทนทานการโจมตีทางอากาศได้อย่างดี น่าสงสัยว่าการข่าวของเราดีแค่ไหน ทำไมปล่อยให้ทหารลาวมาตั้งฐานที่มั่นอยู่ได้ตั้งนาน แถมวางกับระเบิดนับหมื่นๆ ลูกไว้เต็มไปหมด การกระทำเช่นนี้คงไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น ต้องใช้เวลาเป็นแรมเดือน และที่สำคัญที่สุดคือ การประเมินค่า ขีดความสามารถในการรบของทหารลาว ซึ่งทหารลาวในครั้งนั้นได้รับการฝึกจากเวียตนาม มีรัสเซียสนับ สนุนอยู่เบื้องหลัง โดยเฉพาะทหารปืนใหญ่ และหน่วยป้องกันภัยทางอากาศ ซึ่งต้องใช้ฝีมือและเทคโนโลยีเข้าช่วย จึงจะปฏิบัติการได้อย่างมีประสิทธิภาพ * การที่ทหารไทยไม่สามารถชนะได้อย่างเด็ดขาด เนื่องจากเราต้องต่อสู้กับกองกำลังทหารลาวและกำลังของประเทศที่ 3 พร้อมๆกันด้วยอาวุธหลายอย่างที่ทันสมัย ชัยภูมิในการรบทหารไทยเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งการรบก็ต้องฟังคำสั่งจากรัฐบาล รบในกฎเกณฑ์ ทำให้การรบทำอย่างไม่เต็มที่ แถมสูญเสียกำลังพลไปอย่างมากมาย * การใช้สุนัขสงคราม ตรวจหาทุ่นระเบิด นับว่าเป็นวิธีที่ประหยัดและได้ผลดีที่สุด แต่เมื่อถึงสนามรบจริง สุนัขบางตัวกลับเดินหนีสงสัยจะเวียนหัวกลิ่นกำมะถัน เพราะลาววางไว้เต็มไปหมด นักรบบางท่านจึงต้องเหลือช่วยตนเองเอาไม้ไผ่มาทำเครื่องค้นหากับระเบิดไป พลางๆก่อน เพราะเครื่องมือตรวจค้นทุ่นระเบิดของเรามีจำนวนจำกัด * ได้ยินจากทหารที่ลงมาจากเนิน 1428 ในแนวรบระหว่าง ไทย – ลาว ห่างกันแค่ 200 – 300 เมตรเท่านั้น เล่าให้ฟังว่า วันที่ทหารลาวสามารถสอย เอฟ 5 อี ร่วงลงได้ ทหารลาวยินดีปรีดากันทั่วหน้า แถมตะโกนบอกไทยว่ามือจรวดที่พิชิต บ. ตัวเก่งของไทย มีชื่อเสียงเรียงนามว่า "ไอ้ไฮ้" วีรบุรุษของชาวลาว ศึกประวัติศาสตร์ ไทย – ลาว ถึงแม้จะยุติกันไปนานกว่า 10 ปีแล้ว ท่ามกลางกลิ่นคาวเลือดของนักรบไทยและลาว อันเป็นผลจากการเจรจาของผู้นำทางทหารของแต่ละประเทศ ที่มีถ้อยคำแถลงว่า ต่อไปนี้ไทยและลาวจะไม่ตีรันฟันแทงกันอีกแล้ว เลือดไทย – ลาว จะไม่มีให้เห็นกันอีกต่อไป สายสัมพันธ์ของทั้ง 2 ชาติจะยั่งยืนเสมือนสายน้ำโขงที่ไม่มีวันเหือดแห้ง แต่คำเหล่านี้ น่าจะได้ยินก่อนที่จะเปิดยุทธการบ้านร่มเกล้า เป็นที่น่าเสียดายที่พวกนักรบที่กล้าหาญได้สังเวยชีพไปแล้วไม่มีวันจะได้ยิน คำเหล่านี้ เลือดและวิญญาณของพวกเขาที่ไหลนองและสิงสถิตย์อยู่บนเนินร้าง 1428 คงทำให้เนินนรกแห่งนี้ เป็นดินแดนอาถรรพ์ต่อไปอีกนาน http://th.wikipedia.org/wiki/สมรภูมิบ้านร่มเกล้า จากคุณ : โรนิน - [ 29 มิ.ย. 52 13:19:39 A:118.172.100.251 X: TicketID:219728 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แพ้ทุกประเทศ เพราะคนไทยจะฆ่ากันเองตายหมดประเทศ จากคุณ : MaMa,PaPi - [ 29 มิ.ย. 52 13:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คิดว่าแพ้หมดมั้ง..   เราไม่ได้รบมานานแล้ว.. แต่เศรษฐกิจก็น่าจะดีสุด เป็นรองก็ สิงค์โปร มาเลย์.. จากคุณ : tenno - [ 29 มิ.ย. 52 13:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อสังเกตจากการรบ * การส่งกำลังบำรุงของทหารไทยเป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องจากเส้นทาง สภาพถนนที่ค่อนข้างแคบและขรุขระ อีกทั้งเป็นทางสูงชันคดเคี้ยว ลัดเลาะไปตามไหล่เขาที่ค่อนข้างสูงไม่ต่ำกว่า 1000 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล สงสัยจังถนนฝั่งประเทศลาวดีกว่าของไทยหรือไง ? ในฐานะที่มีญาติผู้ใหญ่ที่เป็นทหารในยุคนั้น เคยเล่าให้ฟังว่า ความสูญเสียอันน่าตกใจของไทย เกิดจากความอ่อนด้อยของคณะเสธ.กองทัพในยุคนั้นอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นยุทธวิธี ก็ใช้ความเคยชินในการร่วมรบกับทหารอเมริกันจากสงครามเวียดนาม  ซึ่งสิ้นเปลืองแต่ให้ผลต่ำ เช่น การโจมตีโดยเครื่องบินที่กระทำต่อป่าทึบ ซึ่งเครื่องบินยุคนั้น ยังไม่มีระบบจับเป้าหมายที่ดีอย่างในปัจจุบัน  , การสื่อสารที่ไม่มีประสิทธิภาพ ตลอดจนการใช้กำลังขนาดใหญ่เข้าตี ตั้งแต่เริ่มยุทธการ เป็นต้น ที่สำคัญที่สุดคือ งานข่าว และ การสื่อสารที่ไร้ประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิง ตัวอย่างเช่น   ช่วงที่ฝ่ายลาวครอบครองเนิน 1428 อยู่นั้น มีการปรับการยิงปืนใหญ่ของตัวเองโดย กระสุนควัน ลงมาที่ฐานของตัวเองบนเนิน 1428 จนคล่องแทบจะรู้ทุกพิกัดที่ต้องยิงบนนั้น จึงทำการหลอกล่อทหารไทยเข้าไปยึด เพียงไม่ทันข้ามวัน ลูกปืน 130 มม.ก็ลงมาจน ทหารไทยละลายไปทั้งกองพัน  ซึ่งฝ่ายไทยไม่เคยรู้มาก่อนเลย      อีกทั้งช็อตเด็ดที่ F.5 ของเราปล่อยระเบิดลงพวกเดียวกัน ตายไปกว่า 200 ศพ ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้น บ่นอยู่บ่อยๆว่า  ทหารไทยที่เก่งๆมีมากมาย แต่...ทหารที่กุมอำนาจ ไม่เน้นรบเก่ง แต่ เน้นที่การเมืองเก่ง นี่คือ สาเหตุสำคัญที่ว่า  ไม่ว่ายุคไหนหาก กองทัพไทย ยังเป็นอย่างนี้อยู่  ความสูญเสีย ก็คงไม่ต่างจากอดีตอย่างแน่นอน จากคุณ : RIP. แด่ทหารชั้นผู้น้อย (Mikoyan) - [ 29 มิ.ย. 52 13:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 2 แดง แล้วววววว จะรอดไหมๆๆ จากคุณ : vn, man - [ 29 มิ.ย. 52 14:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ นั่นดิ กระทู้ผมจะรอดไหมเนี่ย ตั้งมาได้ล่อแหลมจริงๆ ฮ่วย!!!..... จากคุณ : อย่ารู้เลย ชื่อมันโหล - [ 29 มิ.ย. 52 14:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แพ้ตั้งแต่คิดจะรบแล้ว  รบกันไปทำไม จากคุณ : bermAggie - [ 29 มิ.ย. 52 14:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในสงคราม สิ่งที่ต้องมีคือ ความรวดเร็วในการตัดสินใจ การที่ต้องรอคำสั่งจากผู้บริหารระดับสูง ที่ไม่ได้เห็นสภาพจริงในสนามรบ จึงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความสูญเสีย และอาจจะทำให้เกิดความพ่ายแพ้ได้ ในสงครามโซมาเลีย เป็นครั้งแรกที่มีการนำเทคโนโลยี่เข้ามาทำให้ผู้บังคับบัญชา เห็นภาพในสนามรบ โดยตรง จากภาพมุมสูงของแบล๊กฮอค แต่ก็ดันผิดพลาด สูญเสียเยอะ > < ส่วนประเทศไทย ถ้าหากว่าทำสงครามจริงๆ ก็คงเป็นกรณีสงครามผลักดันกองกำลังต่างชาติออกนอกประเทศตามแผนงานนะครับ ซึ่งเราไม่แพ้แน่ แต่ก็คงบอกไม่ได้ว่าเราชนะ เพราะว่า การที่เราปล่อยให้เกิดการสู้รบกันในระดับกองกำลัง แสดงว่า การเจรจา การทูต ของเราประสบความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง(อันนี้นับได้ว่าเราแพ้ทางการทูตและการเมืองครับ) จากคุณ : Ice-man - [ 29 มิ.ย. 52 14:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พักนี้หว้ากอบ้าสงครามกันไปหน่อยนะครับ make love and no war กันดีกว่าครับ จากคุณ : T7Promoter - [ 29 มิ.ย. 52 14:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่เคยได้ยินว่า ชนะเวียดนามนะ ช่องบกหรืออะไรนี่ ช่องบก          สามเหลี่ยมมรกต หรือ "ช่องบก" เป็นพื้นที่ๆ อยู่กึ่งกลางระหว่าง 3 ชาติ คือ ไทย ลาว กัมพูชา ไม่ได้อยู่ในเขตของประเทศใดชัดเจน มีพื้นที่ประมาณ 12 ตร.ก.ม. โดยในส่วนของประเทศไทยนั้น ตั้งอยู่ บริเวณพรมแดนไทย-กัมพูชา-ลาว ต.โดมประดิษฐ์ อ.น้ำยืน จ.อุบลราชธานี กัมพูชามีทิวเขาพนมดงรักกั้นเป็นแนวเขตแดนมีเส้นทางติดต่อเดินข้ามไปมาหากันได้ลักษณะภูมิประเทศเป็นทิวเขาสลับซับซ้อนมีป่าทึบยาก แก่การตรวจการณ์ทั้งทางพื้นดินและทางอากาศใช้เป็นแหล่งซ่อนพรางและกำบังเป็นอย่างดี สรุปการสูญเสีย ฝ่ายเราสูญเสียกำลังพล ๑๐๙ นายบาดเจ็บ ๖๖๔ นาย เหตุการณ์การรบที่ช่องบก          ในปี พ.ศ.๒๕๒๙ กองกำลังของทหารเวียดนาม ได้รุกล้ำเข้ามายึดพื้นที่ในเขตแดนของประเทศไทย กองกำลังสุรนารี ได้ใช้กำลังเข้า ผลักดันและขับไล่ ตามแผนยุทธการ ดี-๘ เนื่องจากภูมิประเทศเป็นเขาสูงชันป่ารกทึบ มีทุ่นระเบิด กับระเบิดในพื้นที่เป็นจำนวนมาก ทำให้ฝ่ายไทยประสบความยากลำบากในการเคลื่อนที่ และการดำเนินกลยุทธ์ ฝ่ายไทยสามารถผลักดันฝ่ายเวียดนามให้ถอนตัวออก จากที่มั่นบนเนินดังกล่าว แต่ฝ่ายเวียดนามยังคงควบคุม และยึดพื้นที่บริเวณเนิน ๕๐๐, ๔๐๘, ๓๘๒ และ ๓๙๖ อยู่ เมื่อ ธ.ค.๒๕๒๙ กองกำลังสุรนารี ได้กำหนดแผนยุทธการ ดี-๙ ใช้กำลังเข้าตีเพื่อผลักดัน และทำลายฝ่ายตรงข้าม ที่ยังยึดพื้นที่อยู่ โดยใช้กำลังจาก กรมทหารราบที่ ๑๖ (กองพันทหารราบที่ ๑๖๒) ปฏิบัติการเข้าตีในห้วง ม.ค.-ก.พ.๒๕๓๐ ถึง ๓ ครั้ง สามารถยึดที่หมาย เนิน ๓๙๖ ได้ ต่อมาได้จัดกำลังเพิ่มเติมจาก กรมทหารราบที่ ๖ (กองพันทหารราบที่ ๖๐๓) วันที่ ๒๕ มี.ค.๒๕๓๐ ฝ่ายไทยได้ปฏิบัติการโดย ใช้กำลัง กองพันทหารราบที่ ๑๖๒ กองพันทหารราบที่ ๖๐๓ และกองกำลังทหารพราน เข้าตีต่อที่หมาย เนิน ๔๐๘ และเนิน ๓๘๒ รวมทั้งใช้ กำลังจาก ร้อยลาดตระเวณระยะไกล กองกำลังสุรนารี จัดกำลังเป็นชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก ทำการโจมตีที่หมาย หลังเนิน ๔๐๘ ของฝ่าย เวียดนาม ฝ่ายไทยสามารถตีที่หมายได้สำเร็จ แต่ไม่สามารถรักษาที่หมายได้ เนื่องจากถูกระดมยิงด้วยปืนใหญ่ เครื่องยิงลูกระเบิด และปืน ไร้แรงสะท้อนถอยหลัง อย่างหนาแน่น จึงต้องถอนตัวออกจากที่หมาย วันที่ ๑ เม.ย.๒๕๓๐ กองทัพภาคที่ ๒ ได้จัดตั้งที่บัญชาการทางยุทธวิธีขึ้น เพื่อควบคุม และอำนวยการยุทธ ออกแผนยุทธการเผด็จศึก สั่งใช้กำลังส่วนต่าง ๆ จากกองทัพภาคที่ ๒ ประกอบด้วย ๕ กองพันทหารราบ, ๑ ร้อยลาดตระเวณระยะไกล, ๒๗ ร้อยทหารพราน , ๑ ร้อยรถถัง สนับสนุนด้วย ปืนใหญ่ และกำลังทางอากาศ กองพลทหารราบที่ ๖ ได้รับคำสั่งให้จัดกำลังเพิ่มเติม จากกรมทหารราบที่ ๖ และกรมทหารราบที่ ๒๓ วันที่ ๑๔ เม.ย.๒๕๓๐ กำลังฝ่ายไทยใช้กำลังทุกส่วนทำการเข้าตีที่หมาย เนิน ๕๖๕,๔๐๘,๕๐๐,๓๘๒ และ ๓๗๖ โดยพร้อมกัน ในขั้นต้นฝ่ายไทย สามารถเข้าที่หมายเนินต่างๆ โดยได้รับการต้านทานอย่างเบาบาง ต่อมาฝ่ายเวียดนาม ได้ทำการตีโต้ตอบ ระดมยิงด้วย ปืนใหญ่ เครื่องยิงลูกระเบิด และ ปืนไร้แรงสะท้อนถอยหลัง ใช้กำลังเข้าตีเป็นละลอก และต่อเนื่อง ฝ่ายไทยซึ่งมีเวลาจำกัดในการดัดแปลงที่มั่น ขาดความหนุนเนื่อง ในการส่งกำลัง เส้นทางยากลำบาก ไม่สามารถต้านทานได้ จึงทำการถอนกำลังออกจากที่หมายเนินต่าง ๆ          ภายหลังจากการเข้าตีในครั้งนี้ ฝ่ายไทยได้พัฒนาแนวความคิดทางยุทธวิธี ในการเข้าสู่ที่หมาย ด้วยการใช้กำลังในลักษณะชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก เคลื่อนที่แทรกซึมเข้าหลายทิศทาง ทำการ ลาดตระเวณซุ่มโจมตี เจาะเส้นทางเข้าหาที่มั่น และริดรอนกำลังฝ่ายตรงข้ามให้อ่อนกำลังลง ห้วง พ.ค.-มิ.ย.๒๕๓๐ ฝ่ายไทยได้ใช้กำลังเป็นชุดปฏิบัติการขนาดเล็ก ทำการเข้าตีต่อที่หมาย เนินต่าง ๆ ในลักษณะการยุทธแบบป้อมค่าย สามารถยึดฐานที่มั่น ฝ่ายเวียดนามได้ บางส่วน ขุดคูติดต่อเจาะเข้าหาฐานที่มั่น กดดันฝ่ายเวียดนามอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งฝ่ายเวียดนามได้ถอนกำลัง ออกจากที่หมายเนินต่างๆ และแนวเขต ประเทศไทย ในปลายปี พ.ศ.๒๕๓๐ การปฏิบัติการรบที่ช่องบก ตั้งแต่ ม.ค.๒๕๒๘-ธ.ค.๒๕๓๐ สถานการณ์ในช่วงแรกของการรบ เวียดนามเป็นฝ่ายได้เปรียบ การรุกของฝ่ายไทยทำได้ อย่างจำกัดและยากลำบากเพราะเป็นป่าทึบ และเวียดนามได้วางกับระเบิดไว้จำนวนมาก นอกจากนั้นแหล่งน้ำบริเวณดังกล่าวยังถูกเวียดนามใส่สารพิษ ลงไป ซึ่งสารตัวนี้จะมีฤทธิ์ถึง ๓ ปี ถึงแม้น้ำจะแห้งไปแล้วก็ตาม ซึ่ได้มีการส่งตัวอย่างน้ำไปให้กรมวิทยาศาสตร์ทหารบก ทำการตรวจสอบและผลยืนยันว่า น้ำทุกแหล่งที่ส่งมามีสารพิษเจือปน ปัญหาหนึ่งที่สร้างปัญหาให้กับทางไทยเป็นอย่างมาก็คือเรื่องกับระเบิด ซึ่งเป็นชนิดใหม่ มีขนาดเล็ก ไม่ต้องใช้การฝัง แบบปกติ แต่เป็นลูกเล็ก ๆ ซึ่งทางเวียดนามจะส่งกองกำลังแทรกซึมเข้ามาเป็นชุดเล็ก ๆ นำระเบิดมาวางตามแนวป่า และพงหญ้า และถอนกำลังออกไป อย่างรวดเร็ว ระบิดแบบนี้ไม่ทำให้ถึงตาย แต่ทำให้ทหารที่เหยียบขาขาดไปเกือบถึงหัวเข่า ซึ่งทหารที่บาดเจ็บส่วนมาก เนื่องมาจากกับระเบิด          จากรายงานของทหารบางหน่วยแจ้งมาว่าทางเวียดนามมีความสามารถในการรบกวนการติดต่อสื่อสารและเลียนเสียงระบบการสื่อสารของไทย ทันทีที่ทหารไทยติดต่อสั่งการกันทางวิทยุ ทหารเวียดนามจะยิงปืนใหญ่ใส่แหล่งกำลังเนิดเสียงทันที ทำให้การสื่อสารเป็นไปอย่างลำบาก ซึ่งระบบนี้ เวียดนามน่าจะได้มาจากโซเวียต ทำให้ทางไทยปรับกลยุทธใหม่ ให้การติดต่อสื่อสารเป็นความลับมากขึ้น และลดการใช้วิทยุสื่อสารลง ทางเวียดนามยังรุกกลับด้วยการส่งกำลังเข้าตีฐานทหารไทยอย่างหนัก โดยใช้ฐานปืนใหญ่ในลาวและกัมพูชายิงสนับสนุน ซึ่งทำให้การรบที่ช่องบก นี้มีความรุนแรงมาก กำลังส่วนต่าง ๆ จากกองทัพภาคที่ ๒ ของไทยถูกส่งเข้ามาในพื้นที่สู้รบอย่างต่อเนื่อง สนับสนุนด้วยกองกำลังทหารพรานจาก ค่ายปักธงชัย และหน่วยรบพิเศษจากลพบุรี ถูกส่งเข้าไปในลาวและกัมพูชา เพื่อค้นหาฐานที่ตั้งปืนใหญ่ และทำลายระบบการส่งกำลังบำรุง ในช่วงแรกของการรบฝ่ายไทยเสียเปรียบในการรบมาก แนวคิดการรบแบบเดิม ๆ ที่ทุ่มกำลังทหารจำนวนมาก การยิงถล่มด้วยปืนใหญ่ และ เครื่องบินทิ้งระเบิดใส่ข้าศึก ไม่ได้ผล เพราะทางฝ่ายเวียดนามมีการตั้งรับอย่างดี และโต้ตอบกลับอย่างหนัก ถึงแม้ทางไทยจะสามารถตีฐาน ของเวียดนามแตก แต่ก็ไม่สามารถที่จะยึดฐานได้ ทำให้แนวคิดการรบแบบป้อมค่าย ที่เคยใช้ได้ผลจากการรบที่เขาค้อ ถูกนำมาใช้กับการรบ ที่ช่องบก โดยฝ่ายไทยใช้การวางกำลังและระบบส่งกำลังสนับสนุนในแนวหลังให้มั่นคง และต่อเนื่อง จากนั้นใช้ทหารพราน ลาดตระเวณซุ่มโจมตี และแทรกซึมเข้าหาฐานข้าศึกอย่างช้าๆ โดยขุดบังเกอร์เข้าเกาะติดข้าศึกรวมถึงการซุ่มโจมตีฝ่ายเวียดนาม จากวีดีโอที่ทหารไทยบันทึกไว้ในการ เข้าตีฐานของทหารเวียดนามแห่งหนึ่งนั้น ซึ่งมีทหารเวียดนามประมาณ 1 กองพันครอบครองอยู่และเป็นทหารภูเขา ทหารพรานจะขุดบังเกอร์รุก เข้าหาฐานทหารเวียดนามอย่างต่อเนื่องและไม่ยิงปะทะโดยไม่จำเป็น เมื่อเข้าไกล้ในระดับหนึ่งจะหยุด แล้วส่งกำลังและอาวุธเข้ามา ตรึงกำลัง แบบเผชิญหน้าไว้ แบบมองเห็นหน้ากันได้เลย ทำให้ฝ่ายเวียดนามสับสนและพะว้าพะวง เพราะไม่ทราบว่าทหารไทยจะเอายังไง อีกทั้งยังอยู่ ในระยะไกล้ฐาน ยากต่อการยิงปืนใหญ่ การเกาะติดฐานของทหารไทยโดยไม่เข้าโจมตี ทำให้ฝ่ายเวียดนามกดดันเป็นอย่างมาก ทางไทยได้ ตั้งฐานปืนใหญ่สนับสนุนการเข้าตีซึ่งได้รับการพรางเป็นอย่างดี และปืนใหญ่สำหรับการยิงถล่มตอบกลับฐานปืนใหญ่ของเวียดนาม เมื่อทาง ไทยพร้อม กลางดึก ได้ส่งยิงปืนใหญ่และเครื่องบินรบแบบเอฟ ๕ เอฟ เข้าทิ้งระเบิดอย่างหนัก และได้เข้าตีฐานในตอนไกล้รุ่งเช้า การสู้รบเป็น ไปอย่างหนักหน่วง ฐานของทหารเวียดนามในเขตลาวถูกทางไทยตรวจพบ และถูกระดมยิงปืนใหญ่ถล่มอย่างหนัก ทำให้ฐานปืนใหญ่ของ เวียดนามและคลังกระสุนถูกถล่มราบทั้งฐาน เปลวไฟจากการระเบิดของคลังกระสุนของเวียดนาม มองเห็นได้จากระยะไกล ซึ่งการยิง ถล่มครั้งนี้ทางไทยใช้เครื่อง แอล ๑๙ ในการลาดตระเวณและรายงานการยิง ซึ่งเป็นไปได้อย่างแม่นยำ จากการตีฐานครั้งนี้ ยึดศพทหาร เวียดนามได้ ๔๔๕ ศพ จับได้อีก ๑๒ คน ยึดอาวุธ ยุทโธปกรณ์จำนวนมาก รวมทั้งจรวดแซมแบบยิงประทับบ่าด้วย ทหารเวียดนามแตก ถอยกลับเข้าไปในกัมพูชา หลังจากสูญเสียฐานหลายแห่ง ทหารเวียดนามเริ่มถอนทหารออกไปจากพื้นที่กลับเข้าไปตั้งในกัมพูชา เนื่องจากการสูญเสีย และการส่ง กำลังบำรุงที่ถูกรบกวนจากในเขตกัมพูชาเอง จากเขมรแดง และกองกำลังไม่ทราบฝ่าย กองกำลังเขมรแดงได้เข้าตีฐานของทหารเวียดนาม ที่ตั้งในเขตกัมพูชาอย่างต่อเนื่อง โดยได้รับการสนับสนุนการยิงปืนใหญ่จากฝั่งไทย ทำให้เวียดนามถูกตีขนาบ จึงต้องถอนกำลังกลับเข้ามา ในเขตกัมพูชาเหมือนเดิม หลังจากนั้นทางไทยได้เข้ามายึดและตั้งแนวป้องกัน เนินต่างๆ อย่างแน่นหนา เป็นอันสิ้นสุดของการรบอันดุเดือดที่สุด          การที่เวียดนามอาจหาญเข้ามายึดเขตแดนไทยในบริเวณช่องบกนี้ มีนายทหารเวียดนามบางส่วนก็ไม่เห็นด้วย เพราะถึงแม้ตำแหน่งที่ตั้ง ได้เปรียบทางยุทธศาสตร์ยากต่อการเข้าตีของไทย แต่ด้านการส่งกำลังบำรุงด้านกัมพูชานั้น ยังไม่สามารถปราบกองกำลังเขมรแดงได้ อย่างสิ้นเชิง ซึ่งจะถูกเขมรแดงรบกวนการส่งกำลังบำรุงได้ อีกทั้งในเขตลาวนั้น ก็ยังมีการเคลื่อนไหวของกองกำลังลาวเสรีอยู่ ซึ่งเป็นอุปสรรค ต่อการปฏิบัติการของเวียดนามในลาวด้วย แต่ผู้นำทางการทหารของเวียดนาม มั่นใจในความเข้มแข็งทางการทหาร และประสบการณ์รบของตน ข้อขัดค้านนี้จึงไม่เป็นผล แต่ก็เป็นจริงและเป็นที่ประจักษ์จากการรบในเวลาต่อมา ที่มา : http://www.rayongairsoft.com/forums/index.php?topic=3810.0 จากคุณ : bangkokguy - [ 29 มิ.ย. 52 14:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ ^ คห.8 ถ้าเจรจาแล้วเราเสียเปรียบ และคู่เจรจาก็ไม่ยอมท่าเดียว แถมยังยั่วยุตลอดเวลา แบบนี้จะเจรจากันต่ออย่างไรครับ จากคุณ : NATSKI13 - [ 29 มิ.ย. 52 14:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แพ้หมดแน่ก็เล่นคิดเอาเองว่าแพ้ เพราะมีไอ้พวกบอกว่าแพ้แน่นี่แหละ จากคุณ : ผู้ครอบครองจักรยาน - [ 29 มิ.ย. 52 15:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #๑๑ มันถึงมีพวกที่เรียกว่า นักการทูตยังไงละครับ ตราบใดที่ ยังนั่งเจรจากันอยู่บนโต๊ะ ก็ยังเป็นชัยชนะอยู่ครับ แต่ถ้าความอดทนหมดลง และลุกจากโต๊ะเจรจาเมื่อไร แสดงว่า มันจะไม่ใช้การทูตแล้วละครับ คนเป้นทูตเจรจา ต้องมีความเฉลียวฉลาด และอดทนอย่างยิ่งยวดครับ จากคุณ : Ice-man - [ 29 มิ.ย. 52 15:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วก้ได้ความรู้ทางประวัติศาสตร์ดีนี่ครับ จากคุณ : สระนาฬิเกร์ - [ 29 มิ.ย. 52 15:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จะแพ้  หรือชนะ    คงขึ้นอยู่กับ   ใครเป็นแม่ทัพ         การสั่งการ การวางแผน   การสร้างกลยุทธ             ใช้แต่อาวุธอย่างเดียว ไม่ชนะหรอกนะครับ จากคุณ : น้าช่าง - [ 29 มิ.ย. 52 16:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยุคก่อนทำสงครามด้วยความรุ่งเรืองทางการสู้รบ ยุคนี้ทำสงครามด้วยความรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจครับ จะไปสู้รบกันเหมือนเดิมคงยาก แต่ถ้ารบกันจริงคง ทุกฝ่ายคงแพ้น่ะครับ จากคุณ : ขอบคุณโต๊ะสี่ - [ 29 มิ.ย. 52 16:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใช่ครับ ตาม # ๑๕ เลย กรณีนี้ มีให้เห็นแล้วในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๑ ที่ ออสเตรีย-ฮังการี ซึ่งเป็นหนึ่งในมหาอำนาจในขณะนั้น มีอาวุธและกระสุนอยู่ในการครอบครองเป็นจำนวนมาก แต่เมื่อเริ่มต้นสงครามไปได้ระยะหนึ่ง ออสเตรีย-ฮังการี ซึ่งไม่มีอุตสาหกรรมหนัก สำหรับผลิตอาวุธและกระสุนเลย (มีเยอะเพราะซื้อเขามาทั้งนั้น เหอ เหอ) ก็ประสบกับปัญหาขาดแคลนเครื่องกระสุนและอาวุธอย่างหนัก จนเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ แนวรบด้านออสเตรีย-ฮังการี พ่ายแพ้ครับ (เยอรมันก็เป็นหัวเดียวกระเทียบลีบ เฮ้ออออ) เปรียบกับบ้านเรานั้นแหละครับ เรามีศักยภาพในการผลิตกระสุนปืนใหญ่ กระสุนปืน ก็จริง แต่ถ้าหากเราสูญเสีย ปืนใหญ่ รถถัง เครื่องบิน ของพวกนี้เราไม่สามารถหามาชดเชยได้ในระยะเวลาสั้นๆนะครับ เสียแล้วเสียเลย เอาง่ายๆ ถ้าหากเกิดเราเอา เครื่อง F-16 บินไปทิ่งระเบิดฐานข้าศึก ๔ ลำ แต่เกิดเจอแซมยิงร่วงไป ๓ ลำ ผมคิดว่า ทางหน่วยเหนือคงจะต้องปรับแผน ไม่ส่ง เครื่อง F บินเข้าไปอีกแน่นอนครับ จากคุณ : Ice-man - [ 29 มิ.ย. 52 16:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยิงกะเขมรเอาประสาทคืนมาให้ได้ก่อนเหอะครับ จากคุณ : micross - [ 29 มิ.ย. 52 16:54:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คนไทยน่ะเหรอ ถ้าให้ตอบก็คงแพ้ทุึกชาติค่ะ เพราะคนไทยด้วยกันเองยังเข่นฆ่ากันอยู่ทุกวี่วัน จากคุณ : ปลายฟ้า - [ 29 มิ.ย. 52 16:54:46 A:58.137.118.193 X: TicketID:222005 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ประเทศที่แตกแยกแบบเรา รบกับใครก็แพ้ จากคุณ : งง - [ 29 มิ.ย. 52 17:05:44 A:192.168.0.196 X:118.173.248.211 TicketID:195526 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าไม่เอาพวกตุ๊ดกับนักกอล์ฟออกไป รบกับใครก็คงยากที่จะชนะ จากคุณ : gregloki - [ 29 มิ.ย. 52 17:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มะ มา เรามารักกันก่อน จากคุณ : Nut-Devil - [ 29 มิ.ย. 52 17:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 "กองทัพไทยน่ะคนเก่ง ๆ น่ะเขาไม่เลี้ยงไว้หรอก เขาเลี้ยงแต่คนเชื่อง ๆ " คุ้น ๆ เคยเจอกระทู้แถว ๆ นี้น่ะ จากคุณ : devil amature2 (devil amature2) - [ 29 มิ.ย. 52 20:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สำหรับผมกระทู้นี้เหมาะสมครับ เพราะคงไม่มสงครามโลกเกิดขึ้นจากกระทู้นี้หรอก ที่ไม่เหมาะสมคือคนที่ ตอบแบบ เท่ๆ แต่ไม่ตรงประเด็นมากกว่า จากคุณ : fete - [ 29 มิ.ย. 52 20:09:17 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ทหารไทยใช้หลักการเดียวกับอเมริกัน รบแล้วมาร์คจุดให้หมด แล้วเผด็จศึกทีเดียวทุกจุด ถ้ารบกับศิษย์อเมริกันเหมือนกัน(ฟิลิปปินส์) ยุทธวิธีเดียวกัน เลยรู้ทันกัน น่าจะชนะด้วยกำลังที่มากกว่า แต่ถ้าเจอวิทยายุทธ์แบบอื่น ก็ต้องเข้าตำราเดิม รบไปมาร์คจุดไป ประคองไปเรื่อยๆรอเผด็จศึก พอข้าศึกรู้ทันย้ายฐานหนีไปก่อน ก็จั่วลมสิครับ จากคุณ : jaycee - [ 29 มิ.ย. 52 21:35:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับ ความคิดเห็นที่ 23 จากคุณ : Nongsine - [ 29 มิ.ย. 52 22:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับ ความคิดเห็นที่ 23 อีกเสียง กองทัพสารขัน คัดคน"โง่เด่น" ขึ้นเป็นใหญ่ ฉลาดเกินถ้าเป็นใหญ่ อันตรายต่อ............. จากคุณ : dr K. - [ 29 มิ.ย. 52 23:26:02 A:124.121.108.251 X: TicketID:195526 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คนถามเขาอยากรู้ศักยภาพ ชอบโยงไปการเมืองจริงๆคนตอบ จากคุณ : เลอนัก - [ 30 มิ.ย. 52 01:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบตามคำถามนะครับ ผมว่าจะชนะ พม่า ลาว ฟิลิปปินส์ แต่จะแพ้ มาเลย์ เวียดนาม อินโด กัมพูชา สาเหตุเพราะ คนในประเทศ "สามัคคีและอดทน" กว่าเรามั้งครับ ส่วนสิงคโปร์ กะบรูไน จะไม่รบกับเราครับ เพราะค้าขายอยู่ ไม่ว่าง ย้ำอีกนิด ผมคิดว่าเราจะแพ้กัมพูชา ถ้าเรายัง "ทำ และ เป็น" ในสิ่งที่เราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้ครับ สำหรับเวียดนาม ผมว่าเราแพ้ มาสองสามปีแล้วครับ (ผมหมายถึงสงครามทุกเรื่อง) แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 02:37:46 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 02:37:14 จากคุณ : ilovekitt - [ 30 มิ.ย. 52 02:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 #28 คนพวกนั้นโรคจิตครับ อย่าไปสนใจ สมองเขาประมวลผลได้แต่เรื่องแบบนั้นแหละครับ จากคุณ : เจ้าชายแห่งทะเล - [ 30 มิ.ย. 52 06:20:16 A:124.120.101.175 X: TicketID:151264 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องแบบนี้ ทุกประเทศเขาประเมินกันทั้งนั้นละครับ จะรบหรือไม่รบ ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาประเมินเรื่อง ศักยภาพในการรบ เราไม่รู้ว่าเหตุทางความสัมพันธ์ ระหว่างประเทศจะเปลี่ยนไปเมื่อไหร่ แต่การเตรียม ความพร้อมรบ ไม่ได้ทำเสร็จเพียงแค่การโพสต์กระทู้ ทุกประเทศในแถบนี้มีการประเมินประจำ ทำให้มีการ เสร้มอาวุธ ที่ซื้อทดแทนอาวุธที่หมดสภาพ ถ้าคิดแบบ ความเห็นบางคนในกระทู้นี้ ป่านนี้สิ้นชาติไปแล้ว จากคุณ : .eAT - [ 30 มิ.ย. 52 10:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขนาดแค่ในกระทู้  คนไทยยังดูกันเองอยู่เล้ยย...-*- จากคุณ : fak - [ 30 มิ.ย. 52 10:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไทย รบ พม่า ไทย แพ้ ครับ จากคุณ : เจ้าเมืองบูรพา - [ 30 มิ.ย. 52 20:53:08 ]