PANTIP.COM : X8034916 ++ ดูในหนัง การรบสมัยก่อนการยิงธนูทำให้คนตายได้จริงเหรอ []

ความคิดเห็นที่ 10

ธนูอังกฤษหรือที่เรียกว่า "ธนูยาว" (Longbow) นั้นนับว่าเป็นธนูที่น่ากลัวที่สุดในบรรดาธนูยุโรปทั้งหมด เพราะด้วยระยะยิงที่ไกลถึง ๓๐๐ เมตรและมีพลังรุนแรงถึงขั้นว่าเจาะเกราะเหล็กได้เชียวนะครับผม!

ธนูอังกฤษนั้นถูกสร้างจากไม้ยิว (Yew) ซึ่งเป็นไม้เนื้อแข็งอย่างหนึ่งของยุโรป ส่วนสายยิงนั้นทำจากเส้นเอ็นข้อพับของวัวซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความเหนียวเหลือทานทน

ขนาดเอ็นหมูที่ติดตามท่อนกระดูกที่ต้มเรียบร้อยแล้วก็ยังแทะยากเหลือกิน ถ้าเปนเอ็นวัวจะขนาดไหนล่ะนั่นน่ะ...

หากธนูถูกง้างจนสุดพร้อมยิง ( ในระยะเท่าไหร่เขาไม่บอกแฮะ ) ลูกธนูจะสามารถทะลุทะลวงเนื้อไม้แข็งๆลึกได้ถึง ๖ นิ้วเลยนาคุณเอ๋ย!

อย่าคิดนะว่าพลธนูยาวจะได้เป็นกันง่ายๆเชียวนา เพราะว่าความเหนียวของเนื้อไม้คันศรนี่แหละทำให้ขึ้นสายยากนักหนา ดังนั้นพลธนูยาวอังกฤษจะต้องถูกฝึกมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่นกันเลยล่ะ

อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่ากองธนูยาวนั้นเดิมทีเป็นของประเทศเวลส์ แต่เมื่ออังกฤษบุกไปพิชิตมาได้แล้ว กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่ ๑ ก็รับเอาพลธนูยาวเวลส์เข้ามาและให้ฝึกสอนพลธนูในกองทัพอังกฤษซะเลย...ซึ่งมันก็ได้ผลเกินคาดซะด้วยสิ

หลังจากนั้นเป็นต้นมา พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดฯทรงกรีธาทัพเข้าครอบครองสก็อตแลนด์และบุกลงไปเอาดินแดนในฝรั่งเศสเข้ามาไว้ในพระราชอำนาจ เพราะกองทัพอังกฤษมีกองพลธนูยาวมาเสริมเขี้ยวเล็บนี่เอง

นับแต่นั้นเป็นต้นมา มหาอำนาจแห่งยุโรปตะวันตกอันมีฝรั่งเศสเป็นผู้นำก็เริ่มเปลี่ยนมือมาเป็นของอังกฤษ และเพราะความพลิกผันที่เกิดขึ้นนั้นก็ทำให้เกิดสงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดอีกครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ยุโรปยุคกลางคือ "สงคราม ๑๐๐ ปี”

สงคราม ๑๐๐ ปีนั้นมีจุดเริ่มต้นมาจากเหตุความวุ่นวายจากเรื่องพรมแดนนั่นแหละ เพราะดินแดนของอังกฤษมีอยู่ในฝรั่งเศสด้วย แต่กษัตริย์ฝรั่งเศสคือพระเจ้าฟิลลิปที่ ๔ ( คนที่สั่งกวาดล้างอัศวินเทมปลาร์น่ะนะ ) ดันไปมีเรื่องผิดใจกับดยุคแห่งนอร์มังดีเรื่องภาษีหรือยังไงนี่ล่ะ ซึ่งในเวลานั้นนอร์มังดีเป็นแคว้นอิสระและยังเป็นพันธมิตรกับอังกฤษด้วย เป็นเหตุให้กษัตริย์อังกฤษในเวลานั้นคือพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ ๓ ทรงประกาศสงครามกับฝรั่งเศสในทันที

สาเหตุนั้นอ้างง๊ายง่าย ก็พระองค์ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ฝรั่งเศสว่าพระมารดาคือพระนางอิสเบลล่าเป็นเจ้าหญิงฝรั่งเศส ซึ่งเป็นธิดาในพระเจ้าฟิลลิปที่ ๔ กษัตริย์ฝรั่งเศสพระองค์ก่อนหน้านั้น ๒ รัชกาลของฝรั่งเศส

เอ่อ...พูดง่ายๆ อ้างสิทธิ์แม่เพื่อจะเอาบัลลังก์ญาติแม่นั่นล่ะ! ( เข้าใจบ่ )

ใครว่าประวัติศาสตร์ไทยจำยาก ผมว่าของฝรั่งน่ะยากกว่าเยอะ เพราะอ้างสิทธิ์ในฐานะญาติกันทั้งนั้นล่ะ ( มึนเว้ย )

อย่างพระจักพรรดิชาร์ลสที่ ๕ แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์และจักรวรรดิสเปนนั่นประไร ลำดับโคตรวงศ์แกล่ะย๊าวยาว ( กรุณาลากเสียงเพื่อให้ได้อรรถรสอารมณ์ )

พระองค์ทรงเป็นพระราชโอรสของฟิลลิป ดยุคแห่งเบอร์กันดีกับพระนางโจอันนาแห่งคาสตีล ซึ่งโจอันนาเป็นมีพ่อเป็นหลานปู่ของจักรพรรดิแม็กซิมีเลียนที่ ๑ แห่งโรมันฯกับพระนางแมรี่แห่งเบอร์กันดี ซึ่งพระนางแมรี่ฯก็เป็นธิดาของท่านหญิงมาร์กาเร็ตแห่งออสเตรีย ผู้ซึ่งเป็นหลานปู่ของกษัตริย์เฟอร์ดินานแห่งอารากอนแลพระนางอิสเบลลาแห่งคาสตีล ผู้เป็นพระบิดาและพระราชมารดาของพระนางแคทเธอรีน พระมเหสีลำดับที่ ๑ ของพระเจ้าเฮนรี่ที่ ๘ แห่งอังกฤษ

เพราะลำดับญาติที่ยาวเป็นหางว่าวเช่นนี้ พระองค์ได้ครอง ๒ จักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุโรปพร้อมกับฉลองพระนามว่า...

"สมเด็จพระเจ้าจักรพรรดิชาร์ลสที่ ๕ แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ สมเด็จพระเจ้าคาลอสที่ ๑ แห่งคาสตีลแลอารากอน ( จักรวรรดิสเปน – ผู้เขียน ) กษัตริย์แห่งเนเปิลส์ พระเจ้าเหนือหัวแห่งเนเธอร์แลนด์ สมเด็จเจ้าพระยา ( อาร์ชดยุค – ผู้เขียน ) แห่งออสเตรีย แลเจ้าพระยา ( เคานท์ – ผู้เขียน ) แห่งแฟลนเดอร์ ดยุคแห่งเบอร์กันดี บราเบนท์ มิลาน แลลักเซมบูร์ก”

โอย...กว่าจะแปลได้หมด เล่นเอาเหนื่อยเลยวุ้ย...

ใครมาบอกประวัติศาสตร์ไทยยาก พ่อจะเตะโด่งลงถังขยะเปียกเลยคอยดู!

เอาล่ะ กลับมาเข้าเรื่องกันต่อ

พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดทรงกรีธาทัพใหญ่สู่ฝรั่งเศสเพื่อหมายจะเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศส ดังนั้น ตราราชลัญจกรแห่งอังกฤษจึงเป็นดังนี้

ฟากหนึ่งคือตราราชสีห์ทองคำบนพื้นแดง อันเป็นสัญลักษณ์แห่งอาณาจักรอังกฤษ ส่วนอีกฟากเป็นตราเฟลอร์ เดอ ลีส์ หรือดอกลิลี่ประดิษฐ์ทองคำบนพื้นน้ำเงินครามอันเป็นสัญลักษณ์แห่งอาณาจักรฝรั่งเศสนั่นเอง

ในการสงครามครั้งนั้น พระราชโอรสองค์โตของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดฯ คือเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ผู้ทรงรั้งพระยศ "สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอกรมหลวงเวลส์” (Prince of Wales – ตำแหน่งมกุฎราชกุมารแห่งอังกฤษ ) หรือที่รู้จักกันในนามว่า "พระองค์ดำ” (The Black Prince)

ข้อนี้ท่านทั้งหลายอาจเอะใจว่าทำไมเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดองค์นี้ถึงได้ฉายานามว่าพระองค์ดำ เหมือนสมเด็จพระนเรศวรฯเลยล่ะนี่

ถ้าเป็นสมเด็จพระนเรศวรน่ะนะ เขาร่ำเขาลือว่าพระองค์ทรงมีพระฉวีคล้ำออกดำ จะด้วยสาเหตุใดก็ว่ากันไปต่างๆนานาอย่าง บ้างก็ว่าดำมาแต่ทรงประสูติมั่ง บ้างก็ว่าดำเพราะอาบน้ำว่านมั่ง บ้างก็ว่าดำเพราะสักอักขระลงยันต์ทั้งพระวรกายมั่ง ฯลฯ

สำหรับเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดฯนั้นต่างออกไปครับ เพราะพระองค์ทรงชุดเกราะเหล็กสีดำออกเล่นศึกตลอดน่ะ ก็เลยได้ฉายาว่าพระองค์ดำไป ( ก็ที่เห็นไปตามภาพนั่นล่ะนะ )

เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดฯทรงเป็นขุนพลอังกฤษอีกผู้หนึ่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในสงคราม ๑๐๐ ปี เพราะด้วยวัยเพียง ๑๖ ชันษา พระองค์ทรงนำกองทหารเพียงหยิบมือเดียวเอาชัยชนะกองทัพกษัตริย์ฟิลลิปฯชนิดว่า "งดงามสุดๆ”

อย่างไรน่ะรึ? ก็กองทหารราบอังกฤษ ๑๒,๐๐๐ นายเอาชนะกองทัพม้าอัศวินฝรั่งเศส ๔๐,๐๐๐ ได้น่ะสิปัดโธ่!

พูดเป็นยี่เกไปได้นะแก ( บางคนแย้งผมทันควัน ) พลไพร่ธรรมดาๆฉะกับทัพม้าหนักเนี่ยนะ!

ไม่ได้โม้ครับพี่น้อง เรื่องจริงเลยล่ะ!

ยุทธการอันลือลั่นที่ผมจะกล่าวนี้มาจากยุทธการเครซี่ เมื่อวันที่ ๒๖ สิงหาคม ค.ศ.๑๓๔๖ เมื่อเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดฯทรงนำทัพที่มีทหารราบ ๗,๐๐๐ นายพร้อมกับอัศวินอีกเพียง ๕๐๐ นายมารอท่าทัพฝรั่งเศสที่ตำบลเครซี่

พวกทหารอังกฤษที่น้อยตัวนักหนามีหรือจะไม่พรั่นหวั่นหวาดกลัว ด้วยต่างรู้ซึ้งถึงกิตติศัพท์ทัพม้าอัศวินฝรั่งเศสดีว่าเป็นทัพม้าที่กร้าวแกร่งที่สุดในยุโรป ณ เวลานั้น!

พลันแว่วเสียงกีบม้านับร้อยก็พอหวั่นแล้ว แต่ข่าวศึกแจ้งว่าทัพม้าอัศวินฝรั่งเศสมีมากมายกว่าสิบพัน!

บางตำราก็โม้ว่าทัพม้าอัศวินฝรั่งเศสมีมากมายถึง ๖๐,๐๐๐ – ๘๐,๐๐๐ หรือปาเข้าไปสิบหมื่นนายก็เอาเข้าไปนั่น!

แต่ก็เอาเถิด ทัพฝรั่งเศสนั้นก็มีมากมายกว่าทัพอังกฤษนับเท่าตัวอยู่แล้วล่ะท่านเอ๋ย

ท่านทั้งหลายจงนึกถึงเสียงที่ดังสนั่นแลแผ่นดินที่สะท้านสะเทือนเยี่ยงภูเขาหิมะถล่มสิ ใครเล่าจะไม่หวั่น!

เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดทรงตระหนักถึงความน่าสะพรึงกลัวของทัพม้าอัศวินฝรั่งเศสเป็นอย่างดีจึงได้ทรงเลือกเนินสูงของหมู่บ้านนั้นเป็นที่ตั้งทัพหมายใจจะใช้ความสูงเป็นชัยภูมิอันได้เปรียบในการเอาชัยเหนือทัพศัตรู...

จากคุณ : Rod - [ 1 ก.ค. 52 20:48:15 A:118.172.102.27 X: TicketID:219728 ]

ความคิดเห็นที่ 11

เอาล่ะครับ คราวนี้เราจะมาประเมินสถานการณ์ในยุทธการเครซี่กันโดยละเอียดในลำดับต่อไป

กองทัพอังกฤษ : กำลังพล ๑๒,๐๐๐ นาย

- พลธนูยาว ๗,๐๐๐ นาย

- พลราบทะลวงฟัน (Man – at – arms) ๓,๕๐๐ นาย

- พลอัศวิน ๕๐๐ นาย

กองทัพฝรั่งเศส : กำลังพล ๔๐,๐๐๐ นาย ( หรือมากกว่านั้น)

- พลหน้าไม้ชาวเจนัว ๖,๐๐๐ นาย

- พลม้าอัศวิน ๓๔,๐๐๐ นาย (หรือมากกว่านั้นอีกกึ่งหนึ่ง )

การดำเนินกลยุทธ

อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่าทัพฝรั่งเศสนั้นเกณฑ์ทัพม้ามาเต็มอัตราศึก เพราะด้วยเข้าใจว่าทัพอังกฤษที่มีแต่พลราบนั้นคงไม่คณามือต่อกำลังทัพม้าอัศวิน ส่วนทัพอังกฤษนั้นอาศัยความสูงของเนินเขาเป็นแนวตั้งรับกองทัพฝรั่งเศส

นอกจากจะใช้ชัยภูมิความสูงของเนินเป็นแนวตั้งรับแล้ว กองทัพอังกฤษก็ยังมีของฝากถึงทัพฝรั่งเศสอีก ๒ อย่างซ่อนอยู่ด้วย...

เมื่อรุ่งรางแห่งอรุโณทัยของวันที่ ๒๖ สิงหาคมมาย่ำเยือน การยุทธนาการอันนองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์ยุคกลางจึงเริ่มขึ้น!

กองทัพอัศวินฝรั่งเศสเกือบครึ่งแสนกรีฑาทัพสู่สมรภูมิอย่างองอาจ เสียงฝีกีบและเสียงคำรามของม้าศึกดังอึกทึกกึกก้องไปทั่วทั้งทุ่งอย่างเสียงสกุณา หมู่ธงทัพนั้นก็มากมายหลายหลากเหลือประมาณดุจหนึ่งจะเป็นขบวนมหกรรมเสียก็หนึ่งนั้น

พลทัพอังกฤษนั้นเล่าก็น้อยตัวนักหนา ซ้ำมีแต่พลราบเพียงหยิบมือที่กุมอาวุธในมือให้มั่น ด้วยหวังใจจะสู้ตายกับพวกศัตรูที่จะมาเยือน ณ เบื้องหน้านี้แล้ว

บัดนั้น หยาดพิรุณได้เทกระหน่ำลงมาจากฟากฟ้าหมายเป็นลางเตือนล้างสมรภูมิเวทีแห่งนี้ให้สะอาดก่อนที่จะเป็นการแสดงอันนองเลือดในไม่ช้า

จนกระทั่งฝนได้สร่างซาลง พระเจ้าฟิลลิปฯทรงบัญชาให้พลทหารรับจ้างชาวเจนัวรุกขึ้นเป็นแนวหน้าระดมยิงโจมตีทัพอังกฤษเป็นประเดิม เพราะต่างเป็นที่ล่วงรู้ไปทั่วทั้งคาบสมุทรเมดิเตอร์เรเนียนว่า พลหน้าไม้เจนัวนั้นเป็นพลยิงที่ช่ำชองที่สุดแล้ว

กำลังพลหน้าไม้ ๖,๐๐๐ นายรีบดาหน้าสู่สมรภูมิอย่างเร็วรี่เพื่อยึดพื้นที่อันเหมาะสมก่อนจะเปิดฉากระดมยิง...หากแต่มันมิได้เป็นอย่างที่พวกเขาคาดหวังดอก

ในขณะที่พลหน้าไม้กำลังจัดขบวนและรีบบรรจุลูกศรลงรางหน้าไม้นั้น พลันมีห่าฝนธนูลูกธนูนับหมื่นพันเทสาดกระหน่ำลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว!

แน่แล้ว พลธนูยาวอังกฤษเปิดฉากการโจมตีก่อนแล้วน่ะสิ!

พลธนูอังกฤษจัดขบวนเป็นทัพหน้ากระดานถึง ๒ ชั้น โดยเมื่อแนวยิงที่หนึ่งยิงออกไปแล้ว แนวยิงที่สองจะเปิดฉากเป็นลำดับต่อไปเพื่อมิให้ศัตรูได้พักช่วงหายใจเลยแม้แต่น้อย

การระดมยิงโจมตีของทัพธนูยาวอังกฤษได้ทำให้กองพลหน้าไม้เจนัวบาดเจ็บและล้มตายเป็นอันมากโดยแทบที่ไม่มีโอกาสได้ตอบโต้แม้แต่น้อย และแม้นว่าจะยิงสวนกลับไป ความแรงของลูกศรจากหน้าไม้ก็มิอาจพุ่งผ่านขึ้นไปจนถึงแนวรบอังกฤษได้เลยแม้แต่น้อย...

พลหน้าไม้เจนัวที่ขึ้นชื่อลือชาต่างวิ่งหนีออกจากสมรภูมิอย่างไม่เป็นกระบวนเลย!

พระเจ้าฟิลลิปฯทรงตกตะลึงระคนกับความกริ้วเหลือกำลังที่ทัพหน้ากลับหนีแตกพ่ายอย่างมิเป็นกระบวน พระองค์จึงบัญชาให้ทัพอัศวินเปิดฉากตอบโต้ในทันที

เหล่าอัศวินฝรั่งเศสล้วนฮึกเหิมเต็มกำลัง ด้วยหมายจะบดขยี้ศัตรูผู้รุกรานให้จมแผ่นดินมาตุภูมิ พร้อมกันนั้นก็บุกเข้าสังหารพวกทหารรับจ้างเจนัวที่เลี้ยงมาเสียข้าวสุกจนราบคาบ

เสียงฝีกีบและคำคำรามของม้าศึกที่หุ้มเกราะที่กำลังบุกฝ่าขึ้นเนินสูงมานั้นดังสนั่นอึงอลดุจฟ้าจะถล่มลงมา หากแต่พลธนูยาวอังกฤษก็หาหวาดหวั่นไม่พร้อมกับระดมยิงธนูต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง

ห่าธนูอังกฤษร่วงโปรยลงมาใส่ทัพอัศวินฝรั่งเศสอย่างไม่ขาดสายเช่นฤดูกาลวสันต์ อันทำให้พลม้าอัศวินต่างต้องบาดเจ็บล้มตายไปพอประมาณ หากแต่ก็มิอาจหยุดยั้งกำลังโถมที่บ้าคลั่งเช่นคลื่นมหาสมุทรลงได้

ทัพม้าฝรั่งเศสที่ฝ่าฝนธนูมาได้ก็ตั้งแนวทวนพร้อมจะเสือกไสเข้าทะลวงแนวพลราบอันต่ำช้าให้ราบคาบ เมื่อพลทหารราบอังกฤษเห็นศัตรูที่กำลังมาเยือนด้วยใจระทึก...เพราะด้วยหมายใจจะแสดงของฝากที่เตรียมมาให้สมอยากยิ่งนัก...

“ถอย!” เสียงตะโกนบัญชาดังขึ้น พวกทหารราบที่ยืนป้องกันกองทหารธนูต่างถอยหลังหลบฉากเสียเล็กหน่อยเพื่อเผยของฝากที่ตนจัดเตรียมไว้ให้พวกฝรั่งเศส...แนวขวากกั้นม้า!

ม้าศึกที่ถาโถมเข้าใส่เต็มกำลังแรงมิอาจจะหยุดยั้งได้ทันเวลาก็ต่างถูกแนวขวากกั้นม้าทิ่มแทงทะลุจนล้มตายโดยมิทันตั้งตัว ส่วนอัศวินผู้เป็นนายบนหลังของมันก็ต้องร่วงหล่นลงมาอย่างลูกไม้ที่ถูกเขย่าและถูกพวกพลทหารราบอังกฤษกลุ้มรุมสังหารจนสิ้น

พระเจ้าฟิลลิปฯทรงทอดพระเนตรเห็นความย่อยยับของทัพอัศวินอันเกรียงไกรของพระองค์พ่ายแพ้พวกศัตรูที่มีเพียงหยิบมือด้วยความตกตะลึงกึ่งกริ้วเกรี้ยวกราดเหลือจะกล่าวยิ่งนัก

เพราะความร้อนพระทัยจนขาดสติมิฟังคำทัดทานของเหล่าขุนนางที่ร่วมทัพ พระองค์จึงบัญชาให้ทัพอัศวินทั้งหมดโถมกำลังเข้าโจมตีทัพอังกฤษจนกว่าแตกหักกันไปข้างหนึ่ง!

คลื่นมวลม้าศึกนับหมื่นๆพร้อมกับเหล่าอัศวินที่ติดอาวุธหนักเต็มอัตราศึกบุกถาโถมมุ่งตรงไปยังเนินตำบลเครซี่เช่นคลื่นทะเลที่กำลังพุ่งเข้าโขดหินผา ณ ชายฝั่งในฤดูมรสุมอย่างบ้าคลั่ง หากแต่พวกอังกฤษก็หาได้ยกทัพออกมาตอบโต้ขับไล่นอกจากระดมยิงเข้าสู่อย่างไม่หยุดยั้ง

ทัพหน้าที่เข้าปะทะแนวหน้าของทัพอังกฤษต่างถูกแนวขวากกั้นไม้ทิ่มแทงจนร่วงล้มตายหรือไม่ก็ถูกทหารราบทะลวงฟันใช้ดาบหรือขวานจามสับขาม้าศึกแล้วฉุดดึงอัศวินที่อยู่บนหลังม้าลงมาสังหารหรือกุมตัวเป็นตัวประกันเป็นอันมาก

ในเมื่อแนวหน้าไม่สามารถรุกคืบต่อไปได้ พวกที่อยู่แนวหลังที่พยายามจะรุกตามไปก็มิอาจทำได้และกลายเป็นเป้านิ่งให้พลธนูอังกฤษระดมยิงเล่นสนุกมือเสียเอง

เมื่อสถานการณ์ของฝ่ายฝรั่งเศสย่ำแย่ลง พวกอังกฤษจึงเปิดฉากของฝากที่เตรียมมาเป็นชิ้นสุดท้าย...ปืนใหญ่บอมบาร์ด!

พลปืนบอมบาร์ดเปิดฉากระดมยิงใส่ทัพม้าฝรั่งเศสที่หนุนเนื่องเข้ามาอย่างถนัดถนี่มือยิ่งนัก พวกอัศวินฝรั่งเศสที่ต้องเผชิญกับห่าลูกดอกธนูแล้วก็จำต้องเผชิญกับแรงระเบิดอันมหาศาลของปืนใหญ่อีกต่างหาก

ทัพฝรั่งเศสที่มีกว่าครึ่งแสนบัดนี้ถูกฝ่ายศัตรูที่มีไม่ถึงสองหมื่นระดมยิงและกลุ้มรุมสังหารอย่างน่าอนาถใจยิ่งนัก!

ในที่สุด...กองทัพฝรั่งเศสต้องพ่ายแพ้ย่อยยับอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์!

ผลการยุทธ : กองทัพอังกฤษเป็นฝ่ายชนะ

ความเสียหาย : กองทัพอังกฤษสูญเสียกำลังพล ๔๐๐ คน

กองทัพฝรั่งเศสสูญเสียกำลังพลมากกว่า ๓๐,๐๐๐ คน

สงครามในครั้งนั้นนับเป็นความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดที่เท่าที่อาณาจักรฝรั่งเศสเคยประสบมา และนับเป็นสงครามครั้งสุดท้ายของการรบตามคติจารีตอัศวินอีกด้วย เพราะนับแต่สงครามครั้งนั้น ไม่ปรากฏมีการรบโดยมีอัศวินเป็นทัพหน้าอีกเลย

เป็นไงล่ะครับ วีรกรรมของพวกพลธนูที่หลายๆคนชอบและอยากจะเป็นก็สนุกใช่ย่อยแม่นบ่?

เอาล่ะ ขอตัวลาเพียงเท่านี้ล่ะคร้าบ!

http://writer.dek-d.com/Ayothaya_knight/story/viewlongc.php?id=298414&chapter=27
http://writer.dek-d.com/Ayothaya_knight/story/viewlongc.php?id=298414&chapter=28

จากคุณ : Rod - [ 1 ก.ค. 52 20:48:32 A:118.172.102.27 X: TicketID:219728 ]