PANTIP.COM : X8597262 ถ้าสามารถคิดค้น "เครื่องเคลื่อนย้ายมวลสาร"ได้จริง ถ้า"หมีน้ำ"เกิดหลงเข้าไปในเครื่องตอนที่กำลังทดลองอยุ่กับคน... [วิศวกรรมและเทคโนโลยี]

ความคิดเห็นที่ 9

เป็นเวลาดึกสงัดแล้ว ณ ห้องทดลองโทรมๆแห่งหนึ่งย่านชานเมือง ปรากฏร่างของชายหนุ่มในชุดกาวน์สีขาวแลดูสกปรกกำลังง่วนอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างขมีขมัน ข้าวของเครื่องใช้แลเอกสารต่างๆล้วนกระจัดกระจายอยู่ทั่วห้อง เสียงแอร์คอนดิชั่นร้องครางหึ่งๆแข่งกับเสียวยวดยานพาหนะบนท้องถนนเบื้องนอก)

"ด็อกเตอร์เจไดหนุ่ม" นั่นเองที่กำลังเคร่งเครียดกับการป้อนคำสั่งยาวพรืดไปยัง "เครื่องย้ายมวลสาร" ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐิ์ชิ้นใหม่ล่าสุดที่ตัวเขาเองคาดว่ามันจะสามารถปฏิวัติวิธีการเดินทางของมนุษยชาติได้ตลอดกาล

"อืม!สำเร็จแล้ว..ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เราจะทดลองมันกับมนุษย์จริงๆซะที"

( "เจไดหนุ่ม" กล่าวอย่างมีชัยแลหยิบช็อคโกแลตแท่งมากัดคำหนึ่งด้วยความหิว เศษช็อคโกแลตบางส่วนบางส่วนตกกลิ้งหลุนๆไปยังพื้นห้องสกปรก โดยหลังจากเขาเพียรพยายามทดลองกับวัตถุหลายชนิดมานานนับปีและคว้าน้ำเหลวมาโดยตลอด กระทั่งเมื่อสองอาทิตย์ก่อนที่การทดลองเคลื่นย้ายเจ้าแมวตัวโปรดของเขาก็สามารถเป็นไปอย่างราบรื่น ในวันนี้เขาจึงตั้งใจจะใช้ตนเองเป็นหนูทดลอง)

แคร่ก..ฟู่ววว~~ (ประตูของเครื่องย้ายมวลสารเบอร์1เปิดออกมีควันขาวพวยพุ่งออกมา เจไดหนุ่มเปลื้องเสื้อผ้าตนเองออกเผยให้เห็นถึงรูปกายที่กำยำสมส่วน)

"หึ หึ หึ..ในที่สุดสรรพสิ่งก็ย่อมเป็นไปตามครรลองของมัน" (เจไดหนุ่มกล่าวประโยคประจำตัว พลางกดสวิทซ์เดินเครื่องนับถอยหลัง1นาที)

จี๊ด..จี๊ด..จี๊ด (พลันหนูตัวเขื่องก็วิ่งมาแทะเล็มเศษช็อคโกแล็ตที่ดกอยู่อย่างตะกละตะกลาม..)

"เฮ้ย...ไป๊..ชิ้ว..ชิ้ว..!!" (เจไดหนุ่มตะโกนไล่หนูตัวดังกล่าวแลยกเท้าเตะใส่จนมันวิ่งหนีไปหลบมุม)

"บ้าจริงๆ..ดูท่าพอขายเครื่องนี่จนได้เงินซักก้อนเราคงต้องย้ายห้องทดลองแล้ว..หนูชุมจริงๆที่นี่" (เขากล่าวพลางเดินไปที่หน้าเครื่องแลค่อยๆก้าวผ่านประตูเหล็กสีเงิน ด้านในเครื่องนั้นเย็นเฉียบจนร่างเปลือยเปล่าของเขาเริ่มสั่นสะท้าน)

"เริ่มนับถอยหลัง50วินาที" (เสียงอู้อี้จากเครื่องคอมพิวเตอร์ดังขึ้นพร้อมๆกับที่ประตูเหล็กเริ่มปิดลงอย่างช้าๆ)

จี๊ด..จี๊ด (หนูตัวเมื่อครู่วิ่งวุ่นเข้าไปเล่นที่หน้าเครื่อง แต่ทว่าพระเจ้าช่วยกล้วยทอด! เจ้าหนูนั่นกลับวิ่งหลงเข้าไปในเครื่องๆเดียวกับเจไดหน่ม ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูเครื่องย้ายมวลสารเบอร์1ปิดดังโครมลงพอดี!)

"เฮ้ย..อิ๊บ.อ๋าย.แล้ว..หนูบ้านี่เข้ามาได้ไงวะ..แกร่กๆๆ" (เจไดหนุ่มรีบขยับด้ามจับประตูอย่างร้อนรน)

"นับถอยหลัง20วินาที"

(เจไดหนุ่มพยายามไขมือจับให้เปิดออกแต่ทว่ามันถูกล็อคจากด้านนอก โดยที่ตัวเขาเป็นผู้ออกแบบระบบนี้เอง เพื่อป้องกันอันตรายจากสิ่งที่ออกมาจากเครื่องถ้าการทดลองผิดพลาด)

"ใครก็ได้ช่วยปิดเครื่องที ใครก็ได้ช่วยผมด้วย!!" ..กึงกัง..ปึงปัง..โครมๆ.. จี๊ดๆๆๆ (หนูตัวดังกล่าวยังวิ่งวุ่นพอๆกับที่เจไดหนุ่มแหกปากตะโกนอย่างไร้ความหวัง แต่อย่างไรเสียก็ไม่มีทางที่คนข้างนอกจะได้ยินแน่ ด้วยความสิ้นหวังเขาจึงพยายามทุบตู้ตรงส่วนกระจกให้แตกเพื่อจะเอื้อมมือไปปลดสลักล็อคจากด้านนอก)

"นับถอยหลัง10วินาที"

"โว้ย...ใครก็ได้ช่วยผมด้วย" ...ปึงปัง..ปึงปัง..จี๊ดๆ...

(เจไดหนุ่มกู่ร้องแลทุบกระจกอย่างเต็มแรงจนบานกระจกเริ่มมีรอยร้าวแต่ทว่า...)

"นับถอยหลัง0วินาที ระบบทำงาน100เปอร์เซ็นต์ เริ่มทำการเคลื่อนย้ายมวลสารได้"

"ม่ายยยยยยยย....จี๊ดดดดดดดด" (เสียงแหกปากของเจไดหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายแลหนูตัวดังกล่าวดังขึ้นอย่างสอดประสานกันเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ระบบย้ายมวลสารทำงาน แลมีแสงสว่างวาบออกมาจากเครื่องส่งแสงแวววับไปทั่วบริเวณห้องทดลอง...)

**ถูกของด็อกเตอร์เจไดหนุ่ม ทุกสรรพสิ่งย่อมเป็นไปตามครรลองของมัน**

(May the Spoil be with you)
ขอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

จากคุณ : เจไดหนุ่ม

เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 03:01:51 A:124.121.219.234 X: TicketID:243428