ความคิดเห็นที่ 18 |
ในเช้าวันหนึ่ง
เช้าวันที่อาจจะเป็นเหมือนทุกทุกเช้าของคนทั่วไป..
แต่เช้าที่ปกติธรรมดาของคนอื่นนี้อาจจะเป็นเช้าสุดท้ายของใครบางคนก็ได้
เวลาแต่ละคนไม่เคยเท่ากัน
เคยคิดบ้างไหมว่าเราได้ใช้เวลานั้น ทำอะไรเพื่อคนที่เรารักแค่ไหน
วันนี้เรามีคนที่เรารักอยู่ข้างข้าง.
อาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด เพียบพร้อมที่สุด หรือเข้าใจเรามากที่สุด
ก็ตัวเราเองยังไม่เข้าใจตัวเราเองทุกอย่างเลย
ตัวเราเองยังเคยเบื่อตัวเอง
ตัวเราเองยังเคยโกรธตัวเอง
แล้วคนที่เรารักหล่ะ เขาก็คงไม่ได้ทำทุกอย่างถูกใจเราแบบนั้นเช่นกัน
แต่เขาก็เป็นคนที่เรารัก และที่วิเศษที่สุดคือเขาเป็นคนที่รักเราด้วย
เวลาที่เราไม่เคยรู้นี้ว่าจะจบลงไปเมื่อไร
จะไม่เอาเวลานี้มาทนุถนอมกัน อยู่ด้วยกันเฝ้ามองพระอาทิตย์ขึ้นและตกพร้อมพร้อมกันหรอกหรือ
หรือจะรอให้ไม่มีเช้าวันนี้แล้ว
ถึงพิ่งจะได้รับรู้ว่า เราเสียคนคนนั้นไปแล้วตลอดกาล
ไม่มีคนที่เรารัก
ไม่มีคนที่รักเราอีกแล้ว
ยังมีอีกหลายคนที่เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้อยู่ร่วมกันคนที่เขารักและรักเขา
คนที่มีคนที่รักอยู่เคียงข้าง ช่างน่าอิจฉายิ่งนัก
แต่คนที่มีรักอยู่เคียงข้าง แล้วไม่รักษารักนี้ในวันนี้
กลับช่างเป็นคนที่น่าสงสารเหลือเกิน
ซักวันเมื่อไม่มีเช้าวันนี้ให้ได้เห็นคนที่รัก แล้วจะรู้ว่า
เวลาที่ผ่านมา ทำอะไรลงไป
วันนั้นอาจจะรู้ว่า .. ความเสียใจ .. เท่าใดจึงจะพอ
........................................................
อยากบอกใครที่มีรักแล้วลืมไปในวันเช้าหม่นมัวแบบนี้ค่ะ.....
ไม่รู้อารมณ์ไหนเหมือนกัน.....เห้อ.....
| จากคุณ |
:
พริมจังโหมดมรึนงง (primjang)   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ธ.ค. 52 09:28:35
|
|
|
|
