ความคิดเห็นที่ 1 มาเจิมกระทู้ และรอรับความรู้ครับ^^ จากคุณ : ณปัณณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 10:14:35

ความคิดเห็นที่ 2 รออ่านค่ะ อ่านได้วันเดียวด้วย จะลางานกลับบ้านเชียงใหม่แล้วค่ะ ดีใจเจอทู้คุณ  kongsilp2000 แต่เสียดาย ถ้าทู้ยาวเหมือนคราวที่แล้วจะอดติดตามละซิ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 10:21:47

ความคิดเห็นที่ 3 ขอร่วมแจม   จาก  ประสบการณ์ตรง คนไทยสมัยนั้น  ที่อยู่ในจังหวัดที่มีสนามบิน พูดอังกฤษเก่ง   เพราะ เมื่อไปเช่า ห้องแถว บังกะโลว์  จะมีฝรั่งพักอยู่ข้างเคียง  แทบทุกห้อง ฝรั่ง 1 คน   เมียเช่า 1 คน  เช้ามาก็พูดอังกฤษ  เย็น ค่ำ  ก็ อังกฤษ คนทำงานสนามบิน  เงินเดือนดี  เอาเป็นว่า ในยุคนั้นที่ใส่เนคไท แต่งตัวดี   ทำงานออฟฟิส ในกรุงเทพ เงินเดือนราว 2000-2500  แต่ทำงานในสนามบิน  ด้วยวุฒิ  เท่ากัน  จะได้ราว 3500.- อันนี้โดยเฉลี่ย พนักงานเสิร์ฟ   เสิร์ฟเหล้า 1 แก้ว  ก็ได้ทิปที่ละ 4-5 บาท กว่า GI จะเมา  คืนหนึ่งๆ คืนหนึ่ง  ค่าทิปมากกว่าคนทำงานในออฟฟิสเสียอีก วงดนตรี ที่เล่นตาม Club ของ GI  เช่น NCO Club,  Officer Club, Airmen Club  รับเงินเป็นกอบเป็นกำ   แต่ต่อมา  วงดนตรีของฟิลิปปินส์มาแย่งงานไปเยอะ   และก็ต้องยอมรับ  ดนตรีของฟิลิปปินส์  เล่นได้ ไพเราะ เพราะพริ้ง เสียงหนักแน่น แต่งงานกับ GI ก็หลายคน   พวกเด็กเสิร์ฟ  แม้แต่สาวๆออฟฟิส  ก็  ถ้ามีโอกาส  ก็อยากแต่ง   เห็นมานัวเนียกันที่ทำงานผม ซักพัก  แต่งงานแล้ว เธอว่า  Jackpot............. ขำขัน  เมียฝรั่ง อยากกินก๋วยเตี๋ยวเป็ด  บอก GI ให้ไปซื้อ เธอบอกว่า Chinese Noodle ก้าบ ก้าบ     ฝรั่งซื้อถูก ซึ้งใจ   GI หลงรักเมียเช่า   เธอแสนดี ถอดรองเท้า ชงกาแฟ เอาอกเอาใจสารพัด วันนั้น  GI นั่งจิบเบียร์เหงาๆ     เสียงเพลงจากห้องของผม ดังไปถึงหู GI หนุ่มนั้น.........Something stupid...like I love you........ ผมเห็น.............GI นั้น    น้ำตาไหล ผ่านมาแค่  สนามบินนครพนม  และ อู่ตะเภา อยู่จนวันสุดท้าย.........รับเงินก้อนสุดท้าย........... จากคุณ : ~ทิดฉ่ำ~ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 10:48:41

ความคิดเห็นที่ 4 ขอขอบคุณ คห. 3 สมัยนั้น อัตราแลกเปลี่ยนตอลล่าร์ละ 20 บาทคงที่ ก๊วยเตี๋ยวชามละสองสามบาทเท้านั้นมั๊ง เงินเดือนระดับอธิบดีก็เดือนละ 8,000 บาทเท่านั้นมั๊ง เพราะฉนั้นเงินสองสามพันนั่นน่ะ เยอะมาก ๆ นะ ถ้าท่านนึกกอะไรได้อีก แล้วเอามาเล่าเพิ่มติมต่อไปด้วย ก็จะขอบุคณยิ่ง สวัสดี แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 12:25:06 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 12:22:22

ความคิดเห็นที่ 5   ... แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 13:32:46 จากคุณ : ice_kmitl เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 13:28:44

ความคิดเห็นที่ 6 สมัยนั้นทองคำบาทละ 600 บาท จากคุณ : Darkvider เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 13:44:36

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับ  คุณ  kongsilp2000   อาหารการกิน  ของพนักงานไทย   ก็  จะมีแม่ค้า ขายตามหน่วยงานต่างๆ หรืออยู่ที่ ศูนย์อาหาร อย่างที่นครพนม   ก็ ปากทางเข้าสนามบิน อาหารภาคกลาง ภาคอีสาน  ซึ่งเมื่อผมไปด้อมๆมองๆ  ชี้ไปที่อาหารอย่างหนึ่งดูน่าทาน  แม่ค้าบอก  คุณคนกรุงเทพ  ไม่ขายค่ะ อ้าวววววว "มันเป็นเนื้อหนู (Rat) " ค่ะ วันไหน ประกาศ Curfew ห้าม GI ออกนอกแคมป์ จะเห็น GI นั่งคอตก ที่ปากทางออก  มันอยากกลับบังกะโล ไปหาเมีย เมียเช่า  ยาม ผัวเผลอ  ก็มีการออกไปหา รายได้เสริมตามบาร์  ไปหิ้ว GI เมาๆ  กลับมาบังกะโล  หรือ  ห้องเช่า    เช้ามาก็คุยกัน  เมื่อคืนได้กี่คน ถ้า GI มีปาร์ตี้ริมทะเล  เช่นที่หาดอู่ตะเภา คนเป็นหัวหน้า หรือ Captain อย่าหลงเข้าไปทัก พวกเมาๆเลย   มันจับ ถูลู่ถูกัง  โยนทะเล  แล้วก็หัวเราะเฮฮา แต่สิ่งที่ GI บางคน พิสมัยที่สุด  คือการได้รับเชิญ ไป  สูบกัญชา ไอ้เราก็พอหาได้  ไม่ใช่นักสูบ     เมื่อเพือ่อนอยากสูบ   ก็  หาให้ แค่มวนเดียว  มัน  ตาปรือ ตาหวาน  ฟื้นขึ้นมา  ขอเมล็ด  บอกจะส่งไปให้เมียมันปลูก รถสองแถว  หน้าสานมบินอู่ตะเภา  ยัง  One man one Baht...............!! ....และ  คนสวยที่สุด ในสนามบิน  ที่มีคนบอกให้ผมลองไปจีบๆดู ดูเธอสาว สวย บริสุทธิ์ผุดผ่อง      แต่แล่ว    อีกอาทิตย์เดียว โพ๊มเห็นเธอ  เดอรควงกับ  นิโกร,,,,,,,,,,,,,,, จากคุณ : ~ทิดฉ่ำ~ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 14:03:57

ความคิดเห็นที่ 8 ตามอ่านอยู่นะคะ วันนี้มีคุณทิดฉ่ำมาแจมกับคุณ  kongsilp2000 ด้วย อ่านสนุกขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 15:35:29

ความคิดเห็นที่ 9 คห. 7 แหม....... พูดได้เห็นภาพเลย.......... ของจริงทั้งน้าน แต่คนที่เขาไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็นมาก่อน คือคนที่เกิดรุ่นหลัง ๆ ก็อาจจะเห็นภาพตามยากหน่อย มันก็เหมือนกับการเขียนรูปนั่นแหละ ท่านก็พูดไปเรือย ๆ ภาพที่ท่านพูดถึง มันก็จะชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ท่านพูดของท่านแบบลูกทุ่งอย่างนี้แหละดีแล้ว คนอ่านได้เห็นชีวิตแท้จริงของยุคนั้นดี ถ้าท่านมีเวลา ก็ขอเชิญท่านเล่าต่อ เพื่อเป็นวิทยาทาน ท่านยิ่งเขียนมาก ๆ คนรุ่นหลังก็ได้เรียนรู้เรื่องในอดีตมาก แล้วสิ่งที่่ท่านได้รู้มา มันก็ไม่สูญเปล่า อย่างนี้เรียกว่าเป็นวิทยาทาน ท่านทำทานแบบนี้มาก ๆ ท่านก็จะได้บุญมากด้วย สวัสดี แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 15:42:54 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 15:38:31

ความคิดเห็นที่ 10   ไม่ได้จะว่านะครับ กระทู้แแบบนี้ ตย.คห.7 มันฟังๆดูเหมือนเรื่องแต่งขึ้นมาเองอ่ะครับ อ่านมาหลายครั้งเหมือนกัน รู้สึกเริ่มทะ:-)ขึ้นเรื่อยๆอ่ะ ฟังดูเหมือนพูดลอยๆขึ้นมาว่าเป็นแบบนู้นแบบนี้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ถ้าจะให้ดีหน่อยก็ควรจะมีแหล่งอ้างอิงหรือหลักฐานบันทึกเหตุการณ์ที่เป็นลายลักษณ์ในสมัยนั้นมาลงด้วยครับ กลัวคนที่มาอ่านใหม่ๆจะเข้าใจผิดครับ ประทานอภัยจริงๆ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 16:53:44 จากคุณ : unsa_sss เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 16:52:51

ความคิดเห็นที่ 11 ที่ผมเขียนไป  ประสบการณ์ตรงทั้งสิ้น   มันหลายปีดีดัก  จะไปหาหลักฐานอ้างอิง คงลำบาก อย่างถ้าผม  จะเขียนว่า จอมพลถนอม สั่งยิงเป้า นักเลงคุมบาร์  ที่กิโลสิบ สัตหีบ โทษฐานไปฆ่า จีไอ ผู้เข้าไปเที่ยวบาร์ตาย ผมก็คงหาหลักฐานมาอ้างอิงลำบาก เท่านี้นะครับ  กลัวกระทู้ของคุณ kongsilp2000 จะแกว่ง ท้วงติงได้  ยินดีรับฟังครับ จากคุณ : ~ทิดฉ่ำ~ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 17:30:47

ความคิดเห็นที่ 12 เรียน คห. 10 เรื่องอย่างนี้......... จะเอาหลักฐานอ้างอิงไม่ได้หรอก และ มันไม่จำเป็นต้องมีด้วย เพราะคนร่วมสมัย......... ก็ยังมีชีวิตอยู่เยอะ ถ้าใครเขียนอะไร ที่ไม่ถูกต้อง ก็จะมีคนอ่านที่รู้เรื่องดี ออกมาท้วงติงเอง สวัสดี แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 17:46:52 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 17:45:25

ความคิดเห็นที่ 13 คห. 11 คุณ : ~ทิดฉ่ำ~ ขอเชิญท่านบรรยายต่อตามสบาย ท่านไม่ต้องห่วงเรื่องหลักฐานอ้างอิง แต่ถ้าท่านหลีกเลี่ยง ไม่ระบุชื่อนามสกุลคนในยุคนั้นได้ก็จะดี เพื่อจะได้ไม่มีปัญหากฏหมาย สวัสดี แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 23:53:52 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 17:57:06

ความคิดเห็นที่ 14 ฟังเพลงนี้ ฮากลิ้ง http://www.imeem.com/people/azRNQof/music/nWw987r2/sadsong_mp3/ จดหมายจากเมียเช่า มานี มณีวรรณ I เขียน letter ถึงเธอ Dear John เขียนในแฟล็ตที่ You เคยนอน จังหวัดอุดร ประเทศ Thailand I broken heart, You much understand จอห์นจ๋าจอห์น ดอนล่าร์ขาดแคลน เมีย Second hand ของ You ยังคอย You ทิ้งเมียเช่า หิ้วกระเป๋า Go Home ทิ้งรอยจูบ ลูบโลม จนเชฟ I โทรมเพราะยู Enjoy Forget your life กลับไปอยู่อิลินอย I เสียใจจนเป็นไทฟอยด์ เอา Tiger Oil มาทากันตาย โศกเศร้ากว่า Sad Movies โอ้จอห์น You make my cry, I lonely เสียจนผอมผ่าย อยากตาย Why you ทิ้ง Me รอยน้ำตาหยด รดบนลายเซ็น หาซองใส่ จ่าหน้าไม่เป็น โธ่เวรเอ๋ยเวร Who ช่วยเขียนที ฉีกทิ้ง Letter หันไปเจอ D.D.T. จากคุณ : Ii'8N เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 19:04:24

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าว link ขาด ไปดูและฟังที่นี่ดีกว่า http://www.oknation.net/blog/print.php?id=345536 อ่านอย่างเดียวไๆได้อรรถรส มีที่มาของเพลงด้วย จากคุณ : Ii'8N เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 19:06:49

ความคิดเห็นที่ 16   จัดมาเลยคับอยากอ่าน จากคุณ : tunnie555 เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 00:38:20

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านเรื่องทิดฉ่ำแล้วอยากขอแจมด้วยเหตุการณ์ปัจจุบันหน่อย -------------------------------------------------------------- ตัดฉับมาในปี 2009 ยุคที่เมียเช่าหมดไปจากประเทศไทย แต่ทั่วไทยเต็มไปด้วยเมียฝรั่ง ทั้งแบบ temperament และ permanent ผมเชื่อว่าหลายคนคงรู้สึกอดสูระคนสะท้านใจ ว่าทำไมสาวไทยถึงไปพลีกายให้ฝรั่ง เพื่อแลกเงินก้อนใหญ่ บ้านหลังโตๆ รถกระบะใหม่เอี่ยมขับร่อนทั่วจังหวัด เมื่อว่ากันตามหลักประโยชน์นิยม เมียฝรั่งทั้งหลายได้ทำให้พ่อแม่พี่น้องมีความสุข แม้ว่าจะมาจากวัตถุก็ตาม เพราะชีวิตก่อนหน้าพวกเธอลำบากยากแค้นมาเท่าไหร่ คนที่ชิงชังพวกเธอก็ไม่ไ้ด้แยแสอะไร เวลาหิวเหมือนผีกระชากไส้ มีใครคนไหน เอาข้าวเอาปลาไปให้เธอกินหรือเปล่า เวลาพ่อแม่พี่น้องเธอเจ็บไข้ มีเจ้าหน้าที่ หน่วยราชการไหนเอายา พาหมอไปรักษาไหม อยากให้คนอ่านเรื่องประวัติศาสตร์เข้าใจถึงความลำบาก และความจนครับ ไม่มีใครอยากจน ไม่มีใครอยากขายตัวแลกเงินไม่ว่าจะกรณีไหนๆ แต่เมื่อเข้าวงจรเหล่านั้น หรือได้เจอโอกาสดีๆ ในชีวิต ใครบ้างจะไม่ไขว่คว้า จะชั่วคราว หรือถาวรจนตายจากกัน มันก็เป็นเรื่องของแต่ละคู่ คนไม่เคยจนย่อมไม่เข้าใจความจน คนไม่เคยลำบากย่อมไม่ซาบซึ้งความยากแค้น เมื่อเราย้อนกลับมามองสังคมเมือง ในอินเตอร์เน็ทเองก็มีด้านมืดให้เราสอดส่องมองเสมอ เด็กวัยรุ่นแลกคู่นอนกันเป็นปกติ ขายตัวทั้งแบบเปิดเผย และแอบขายกันอย่างโจ่งครึ่ม เป็นเรื่องที่ผมค่อนข้างไม่สบายใจมาตั้งแต่กระทู้ที่แล้วว่า เวลาเด็กรุ่นใหม่อ่านเรื่องเมียเช่า เรื่องเมียฝรั่ง ทำไมต้องไปแสดงความรู้สึกชิงชังกันนักหนา ทำไมไม่มองมุมกลับว่า สังคมไทยเรานั้น ได้สอนผู้ชายไทยให้เป็นคนดีได้อย่างที่ควรหรือเปล่า ผู้ชายอีสาน เช้ามานั่งกินเหล้า เย็นมาหาเหล้ากิน หลายคนที่เป็นเมียฝรั่ง ลูกติดมาเป็นพวงก๋วยเตี๋ยว ฝรั่งมันบอก "I don't mind." สภาพแบบนั้นจะมีหนุ่มไทยน้ำใจงามคนไหนรับเลี้ยงดูหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ไอ้เด็กตัวเล็กๆ พวกนั้นก็คนไทยแท้ๆ ทำไมต้องให้ฝรั่งมาอุปการะส่งเสียไปเรียนนอก ทำไมต้องให้ฝรั่งมาดูแลจนลูกไทยเรียก แด๊ดดี๋ๆ อยากให้น้องๆ อ่านกระทู้ระลึกความหลังเหล่านี้ด้วยใจที่มี โยนิโสมนสิการ คือเห็นไปตามที่เห็น อย่าเอาอารมณ์ ความรู้สึกอันใดไปจับต้องมัน เพราะหากมองความเป็นจริงแล้ว ชีวิตวัยรุ่นของน้องๆ หลายคน ต่างดำมืดยิ่งกว่าชีวิตเก่าๆ เหล่านั้นเสียอีก จงเลือกเสพ และเก็บเกี่ยวเป็นประสบการณ์เอาไว้เถิด เพราะชั่วชีวิตของน้อง อาจไม่ได้เจออะไรที่โลดโผนแบบนี้ก็เป็นได้ แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 52 13:19:12 จากคุณ : Ace striker เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 13:14:42

ความคิดเห็นที่ 18 มาเชียร์~ทิดฉ่ำ~ให้เขียนต่อครับ บางอย่างบอกได้ก็บอกครับ บอกไม่ได้  อ้างอิงไม่ได้  ก็อย่าไปสน ผมอ่านเอามันส์  ส่วนเรื่องอ้างอิงผมว่าให้คนอ่านไตร่ตรองเองดีกว่าครับ     ...... จากคุณ : จอบบ้อน เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 13:44:05

ความคิดเห็นที่ 19 แฟนเรียกร้องแล้ว ขอเชิญ .......... ทิดฉ่ำ........ บรรเลงต่อไป......... จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 21:14:16

ความคิดเห็นที่ 20 กีบหมดเพราะกระทู้ที่แล้ว ^^" เข้ามาลงชื่อว่ายังติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : herrr เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 00:04:51

ความคิดเห็นที่ 21 เชิญต่อเลยครับ แหม รุ่นหลานกำลังสนุก จากคุณ : โลหการ4 เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 09:27:20

ความคิดเห็นที่ 22 คุณลุง kongsilp2000 ต่อก่อนเลยก็ได้นะครับ รออ่านครับๆ จากคุณ : Piggie MM เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 52 18:28:58

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาลงชื่อว่ายังติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : huraphan@hotmail.com (hurapan) เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 09:46:54

ความคิดเห็นที่ 24   อ่านมานานแล้วครับตั้งแต่กระทู้เก่าๆ พอดีบ้านผมอยู่แถว อู่ตะเภา กิโลสิบ สัตหีบครับ ตอนเด็กๆฝรั่งเยอะครับ แต่จำความไม่ค่อยได้ อยากให้พี่kongsilp2000 เล่าความหลังแถวๆ อู่ตะเภาอ่ะครับรบกวนด้วยครับ จากคุณ : p_ex@windowslive.com เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 21:34:43 A:114.128.61.217 X:

ความคิดเห็นที่ 25   อยากรู้เรื่องราว แถวๆ กิโลสิบ สัตหีบ อู่ตะเภา มั่งอ่ะครับ ท่านใดมีประสบการณ์ ช่วยถ่ายทอดให้ได้คลายสงสัยบ้างนะครับ พอดีบ้านอยู่แถวๆนี้ เห็นป้าแก่ๆแถวบ้านแกพูดฝรั่งได้รู้เรื่องแต่เขียนไม่เป็น เต้นลีลาสได้คล่องเลย แล้วไอ้ซอยโลกีย์แถวกิโลสิบ ก็ยังมีอยู่ สี่แยกตรงนั้นก็มีตึกเก่าอยู่เขาว่าเคยเป็นโรงหนังเก่า บ้านไม้ที่อยุ่ตรงทางเข้าสนามบินอู่ตะเภาก็ยังอยู่แต่บางหลังจะพังแล้ว และอีกหลายๆอย่างที่ สงสัย เขาว่ามาว่าแฟรตที่เป็นที่พักทหารGIเก่า ปัจุบันเป็นที่พักของจ่าและนายทหารในกองบิน มีห้องที่ประตูเป็นบานเหล็กใหญ่ทั้งบาน เปิดไม่ได้มันเป็นกุญแจคล้ายๆตู้เซพเข้ารหัสอันใหญ่ๆ เจาะยังไม่เข้าเลย มาถึงณ.ตอนนี้ก็ยังเปิดไม่ได้ ไม่รู้มีอะไรข้างใน เขาก็ปล่อยไว้เฉยๆ ตึกภายอู่ตะเภายังคงไว้สภาพเหมือนเดิมมาก ยังนึกในใจทำไมไม่ทุบแล้วสร้างดีๆไปเลยไม่ได้รึไง หรือเขาติดสัญญาอะไรกันไว้ป่าวไม่รู้ ท่านใดพอมีเรื่องราวแถวๆนี้มาเล่าให้ฟังมั่งนะครับอยากรู้ ชอบๆ จากคุณ : เด็กน้อย เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 21:56:45 A:114.128.61.217 X:

ความคิดเห็นที่ 26 เอ้อ มารอคุณทิศฉ่ำ ด้วยคน ลูกทุ่งดีครับ.. เข้าใจง่ายเหมือนเจ้าของกระทู้.... อย่างที่ว่า ประสบการณ์ตรงมันคงหาอะไรมาอ้างอิงไม่ได้... ถ้ามีรูปสมัยนั้นมาแจม นี่จะแจ่มมากๆ ได้อารมณ์มาทันที จากคุณ : บุรี เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 12:44:20

ความคิดเห็นที่ 27 หยุดยาวปีใหม่ กลับมาอีกที หายไปหมดแล้วทั้งคุณ kongsilp2000 และคุณ ~ทิดฉ่ำ~ ไม่รู้ตั้งกระทู้ใหม่รึเปล่า ถ้ากลับมาเล่าต่อ รบกวนนักอ่านทั้งหลายไปตามหลังไมค์ด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 14:51:34

ความคิดเห็นที่ 28   ติดตามโดยตลอด เพราะเป็นยุคหนึ่งที่สัมผัสได้ด้วยตัวเอง เคยทำงานอยู่ในแคมป์ที่อุดรครับ วันใหนไม่ได้ยินเสียง F-4 นอนไม่หลับ และที่แน่ๆ คือขับขี่ จยย.ต้องสวมหมวกกันกระแทก(ผมว่าอันนี้เป็นวัฒนธรรมที่ดีที่อเมริกันนำเข้ามา)ถ้าใครไม่สวมก็จะได้เห็น AIR POLICE กวดจับเอาไปเก็บไว้ที่ MONKEY HOUSE โชว์ผู้คนให้ได้อับอายกันทีเดียว รออ่านประสบการณ์ท่านอื่นๆอยู่ครับ จากคุณ : กระบี่ (621 tcs) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 12:45:14 A:118.175.181.54 X: