ความคิดเห็นที่ 1 อาเล็กซานเดอร์ เฟลมมิ่ง : Alexander Flemming "บังเอิญเปิดฝาทิ้งไว้" ในปี ค.ศ.1928 เฟลมมิ่งได้เลื่อนตำแหน่งเป็นศาสตราจารย์ประจำภาควิชาแบคทีเรีย แต่เขาก็ยังคงทำการทดลองเพื่อค้นหาวิธีฆ่าเชื้อโรคต่อไป เฟลมมิ่งได้ซื้ออุปกรณ์ชนิดใหม่สำหรับเพาะเชื้อแบคทีเรีย โดยลักษณะเป็นจานแก้วใส ก้นตื้น มีฝาปิด เฟลมมิ่งได้ใส่พืชทะเลชนิดหนึ่งลงไปในจานทดลองที่มีแบคทีเรีย จากนั้นปิดฝาให้สนิทเพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งแปลกปลอมหล่นลงไป แล้วจึงนำไปเก็บไว้ในที่ที่มีอุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส ซึ่งเท่ากับอุณหภูมิในร่างกายมนุษย์ หน้าที่ในการดูแลจานแบคทีเรีย เฟลมมิ่งได้มอบให้กับผู้ช่วยของเขา อยู่มาวันหนึ่งผู้ช่วยของเขาลืมปิดฝาจาน อีกทั้งยังตั้งทิ้งไว้บนโต๊ะใกล้กับหน้าต่างห้องทดลองอีกด้วย ปรากฏว่ามีเชื้อราสีเทาเขียวมีลักษณะคล้ายกับราที่ขึ้นบนขนมปังอยู่เต็มไปหมด เฟลมมิ่งโกรธผู้ช่วยของเขามาก แต่ถึงอย่างนั้นเฟลมมิ่งก็ไม่ได้ทิ้งจานทดลองอันนี้ และนำมาไว้ที่มุมหนึ่งของห้อง เมื่อเฟลมมิ่งได้ทำการทดสอบอีกครั้งหนึ่งอย่างละเอียดและพบว่า เชื้อราชนิดนี้ กินเชื้อแบคทีเรียนสเตปฟิโลคอกคัสได้ เฟลมมิ่งได้เริ่มเพาะเชื้อราชนิดนี้ในขวดเพาะ เมื่อเพาะชื้อราได้จำนวนมากพอ เฟลมมิ่งได้นำ เชื้อแบคทีเรีย 6 ชนิด ใส่ลงในจาน แล้วนำเชื้อราใส่ลงไป ปรากฏว่าเชื้อราสามารถฆ่าเชื้อแบคทีเรียได้ถึง 4 ชนิด ที่เหลืออีก 2 ชนิด เป็นแบคทีเรียชนิดร้านแรงที่ทำให้เกิดโรคอย่างแอนแทรกซ์ และคอตีบ         จากนั้นเฟลมมิ่งได้สอบถามไปยังนักวิทยาศาสตร์ผู้มีความรู้ทั้งหลายว่า เชื้อราชนิดนี้ชื่ออะไร ในที่สุดเขาก็ได้คำตอบว่าเชื้อราชนิดนี้จัดอยู่ในกลุ่มเพนนิซิเลียม ชื่อว่า เพนนิซิเลียม อุมรูบรุม ต่อมาเฟลมมิ่งได้นำเชื้อราชนิดนี้มาสกัดเป็นยาชื่อว่า เพนนิซิลิน  เฟลมมิ่งได้นำยาชนิดนี้มาใช้กับสัตว์ทดลอง ซึ่งได้ผลเป็นอย่างดี แต่เขายังไม่กล้าใช้กับคน เพราะยังไม่สามารถสกัดเพนนิซิลิน บริสุทธิ์ได้ เฟลมมิ่งได้ทดลองแยกเพนนิซิลินหลายวิธีแต่ก็ไม่สามารถแยกได้ ดังนั้นเฟลมมิ่งจึงเขียนบทความลงในวารสาร การแพทย์เล่มหนึ่ง ซึ่งมีนักวิทยาศาสตร์ให้ความสนใจ และสามารถแยกแพนนิซิลินบริสุทธิ์ได้สำเร็จ นักวิทยาศาสตร์ผู้นั้นก็คือ  โฮวาร์ด วอลเทอร์ (Howard Walter) นักวิทยาศาสตร์ชาวออสเตรเลีย         จากการค้นพบครั้งนี้ เฟลมมิ่งได้รับการยกย่องและรับมอบรางวัลจากสถาบัน และมหาวิทยาลัยต่าง ๆ กว่า 30 แห่ง ทั้งในยุโรป และสหรัฐอเมริกา ในปี ค.ศ.1944 เฟลมมิ่งได้รับพระราชทานยศเป็นท่านเซอร์ และปี ค.ศ.1945 เฟลมมิ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาแพทย์ร่วมกับโฮวาร์ด วอลเทอร์ และเอิร์น โบร์ลเชน         ยาเพนนิซิลินเป็นยาที่มีประโยชน์อย่างมาก เพราะยาชนิดนี้สามารถรักษาโรคต่าง ๆ ได้มากกว่า 80 โรค เช่น แอนแทรกซ์ คอตีบ ปอดอักเสบ บาดทะยัก และเยื่อหุ้มสมองอักเสบ เป็นต้น เฟลมมิ่งเสียชีวิตด้วยโรคเส้นเลือดในหัวใจตีบ ในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ.1955 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ รูปถ่ายของเขา http://siweb.dss.go.th/Scientist/Scientist/Alexander%20Flemming.html แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:18:32 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:17:50

ความคิดเห็นที่ 2 เชื้อแบคทีเรียสเตปฟิโลคอกคัส จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:21:18

ความคิดเห็นที่ 3 ราเพนนิซิเลียม ผู้ปราบปรามแบคทีเรีย ที่เขาค้นพบโดยบังเอิญ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:23:59

ความคิดเห็นที่ 4 ยาเพนนิซิลิน ถ้าไม่มียานี้คงตายกันเป็นเบือ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:25:26

ความคิดเห็นที่ 5 ไอแซก นิวตัน : Sir Isac Newton "บังเอิญแอปเปิ้ลหล่น" ทฤษฎีบทที่ทำให้เขามีชื่อเสียงมากที่สุด คือ การค้นพบกฎแรงดึงดูดของโลก (Law of Gravitation) นิวตันได้ค้น พบทฤษฎีโดยบังเอิญ เหตุการณ์เกิดขึ้นในวันหนึ่งขณะที่นิวตันกำลังนั่งดูดวงจันทร์ แล้วก็เกิดความสงสัยว่าทำไมดวงจันทร์จึง ต้องหมุนรอบโลก ในระหว่างที่เขากำลังนั่งมองดวงจันทร์อยู่เพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียงแอปเปิ้ลตกลงพื้น เมื่อนิวตันเห็นเช่นนั้นก็ให้ เกิดความสงสัยมากขึ้นไปอีกว่า ทำไมวัตถุต่าง ๆ จึงต้องตกลงสู่พื้นดินเสมอทำไมไม่ลอยขึ้นฟ้าบ้าง ซึ่งนิวตันคิดว่าต้องมีแรงอะไร สักอย่างที่ทำให้แอปเปิ้ลตกลงพื้นดิน จากความสงสัยข้อนี้เอง นิวตันจึงเริ่มการทดลองเกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงของโลก การทดลองขั้นแรกของนิวตัน คือ การนำก้อนหินมาผูกเชือก จากนั้นก็แกว่งไปรอบ ๆ นิวตันสรุปจากการทดลองครั้งนี้ว่าเชือกเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ก้อนหินแกว่งไปมารอบ ๆ ไม่หลุดลอยไป ดังนั้นสาเหตุที่โลก ดาวเคราะห์ ต้องหมุนรอบดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ต้องหมุนรอบโลกต้องเกิดจากแรงดึงดูดที่ดวงอาทิตย์ที่มีต่อโลก และดาวเคราะห์ และแรงดึงดูดของโลกที่ส่งผลต่อดวงจันทร์ รวมถึงสาเหตุที่แอปเปิ้ลตกลงพื้นดินด้วยก็เกิดจากแรงดึงดูดของโลกด้วย นอกจากกฎแห่งแรงดึงดูดของโลก นิวตันยังตั้งกฎเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของวัตถุ (Law of Motion) ไว้ทั้งหมด 3 ข้อ        1. วัตถุจะอยู่ในสภาพคงที่หรือเคลื่อนที่อย่างสม่ำเสมอ ถ้าไม่มีแรงจากภายนอกมากระทำต่อวัตถุนั้น        2. เมื่อมีแรงลัพธ์ที่ไม่เป็นศูนย์มากระทำต่อวัตถุ จะทำให้วัตถุเคลื่อนที่ด้วยความเร่งในทิศเดียวกับทิศของแรงลัพธ์และขนาด            ของความเร่งนี้จะแปรผันตรงกับขนาดของแรงลัพธ์และแปรผกผันกับมวลของวัตถุนั้น        3. แรงกิริยาและแรงปฏิกิริยาจะเท่ากันเสมอ หมายถึง เมื่อมีแรงมากระทำต่อวัตถุนั้นเท่าใด ก็จะเกิดแรงปฏิกิริยาโต้ตอบในทิศทางตรงกันข้ามเท่ากัน แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:29:21 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:28:35

ความคิดเห็นที่ 6 **ข้อมูลผิดค่ะ นิวตันเป็นเพื่อนกับเอ็ดมันท์ ฮัลเลย์ ซึ่งเป็นนักดาราศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ นักวิชาการฝนดาวตก และนายแพทย์ชาวอังกฤษ เป็นผู้คำนวณและทำนายการปรากฏตัวของดาวหางแบบมีคาบโคจรได้สำเร็จเป็นครั้งแรก (ดาวหางฮัลเล่ย์นั่นเอง) ฮัลเลย์เป็นผู้ออกทุนให้นิวตันพิมพ์หนังสือชื่อว่า The Principia โดยใช้ชื่อเรื่องว่า Philosophiae Naturalis Principia Mathematica ซึ่งมีทั้งหมด 3 เล่ม เล่มแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับกฎการเคลื่อนที่ เล่มที่สองเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของวัตถุ ส่วนเล่มสุดท้ายเป็นเรื่องเกี่ยวกับแรงดึงดูดของโลก แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 17:18:34 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:35:20

ความคิดเห็นที่ 7 ผลงานการค้นพบกฎแห่งแรงดึงดูดทำให้นิวตันมีชื่อเสียงโด่งดัง เป็นที่รู้จักของคนทั่วไปในฐานะของนักวิทยาศาสตร์ผู้มีผลงานยอดเยี่ยม ส่วนหนังสือของเขาก็ได้รับการชื่นชมว่าเป็นหนังสือที่ดีที่สุดเล่มหนึ่งเลยทีเดียว                 ผลงานของนิวตันไม่ได้มีเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เท่านั้น ในปี ค.ศ. 1695 ประเทศอังกฤษได้ประสบปัญหาเงินปลอม ระบาด ทางรัฐบาลได้มอบหมายหน้าที่ให้กับนิวตันในการแก้ไขปัญหาเงินปลอม ซึ่งในขณะนั้นเขาดำรงตำแหน่งผู้แทนของมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ในรัฐสภา และได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้รักษาการเจ้ากรมกษาปณ์ ทำให้นิวตันต้องเป็นผู้แก้ไขปัญหานี้ นิวตันแก้ปัญหาโดยการสั่งให้ทำเหรียญเงินชนิดใหม่ ซึ่งจะมีลายเส้นอยู่ที่ขอบเหรียญเล่นเดียวกับขอบเหรียญที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบันนี้ ส่วนธนบัตรนิวตันได้ค้นพบวิธีการพิมพ์แบบลายน้ำลงในธนบัตร วิธีการของนิวตันใช้ได้ดีมาก และทำให้เงินปลอมในประเทศอังกฤษหมดไป จากผลงานนี้นิวตันได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเจ้ากรมกษาปณ์ ในปี ค.ศ. 1699 ต่อมาในปี ค.ศ. 1703 เขาได้รับคัดเลือกให้ดำรงตำแหน่งประธานราชสมาคมแห่งกรุงลอนดอน (Royal Society of London) และในปี ค.ศ. 1705 ด้วยความสามารถอีกทั้งผลงานในด้านต่าง ๆ ของนิวตัน สมเด็จพระนางเจ้าแอนน์ (Queen Ann) พระราชินีแห่งประเทศอังกฤษได้ทรงพระราชทานบรรดาศักดิ์ชั้นอัศวิน (Knight) ในตำแหน่งเซอร์ (Sir) ให้กับไอแซก นิวตัน         ในช่วงบั้นปลายชีวิตของนิวตัน เขายังคงทำงานค้นคว้าด้านวิทยาศาสตร์ต่อไป นิวตันทำงานอย่างหนักจนไม่มีเวลาพักผ่อน ส่วนอาหารก็กินเป็นเวลาบ้างไม่เป็นเวลาบ้าง ทำให้สุขภาพของเขาทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ และล้มป่วย แต่ถึงอย่างไรเมื่ออาการทุเลาลงนิวตันก็ลุกขึ้นมาทำงารนของเขาต่อไป ทำให้ล้มป่วยลงอีกครั้งและเสียชีวิตเมื่อวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 1727 ในขณะที่มีอายุ 85 ปี ศพของเขาฝังอยู่ในวิหารเวสต์มินสเตอร์ (Westminster Abbey) http://siweb.dss.go.th/Scientist/scientist/Sir%20Isac%20Newton.html รูปหลุมศพเขา ที่พูดถึงในเรื่องดาวินชี โคด เกี่ยวกับลูกกลมไงล่ะ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:39:04

ความคิดเห็นที่ 8 อาร์คิมีดีส : Archimedes "บังเอิญแก้ผ้าอาบน้ำล้นอ่าง"        เมื่อเอ่ยชื่ออาร์คิมีดีส ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักนามของนักวิทยาศาสตร์เอกผู้นี้ โดยเฉพาะกฎเกี่ยวกับการหาความถ่วงจำเพาะของวัตถุ หรือการหาข้อเท็จจริงเกี่ยวกับมงกุฎทองของกษัตริย์เฮียโร (King Hiero)         อาร์คิมีดีสเป็นนักปราชญ์ชาวกรีก เกิดที่ เมืองไซราคิวส์ (Syracuse) บนเกาะซิซิลี (Sicily) เมื่อประมาณ 287 ก่อนคริสต์ศักราช         หลังจากที่อาร์คิมีดีส จบการศึกษาแล้ว เขาได้เข้าทำงานในตำแหน่งนักปราชญ์ประจำราชสำนักของพระเจ้าเฮียโร งานชิ้นเอกที่เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป คือกฎของอาร์คิมีดีส (Archimedes Principle) หรือ วิธีการหาความถ่วงจำเพาะของวัตถุ (Specific Gravity) ซึ่งเรื่องเกิดขึ้นจากกษัตริย์เฮียโรทรงมีรับสั่งให้ช่างทำมงกุฎทองคำ โดยมอบทองคำให้ช่างทองจำนวนหนึ่ง เมื่อช่างทองนำมงกุฎมาถวาย ทรงเกิดความระแวงในท่าทางของช่างทำทองว่าจะยักยอกทองคำไป และนำโลหะชนิดอื่นมาผสม แต่ทรงไม่สามารถหาวิธีพิสูจน์ได้ ดังนั้นจึงทรงมอบหมายหน้าที่ การค้นหาข้อเท็จจริงให้กับอาร์คิมีดีส ขั้นแรกอาร์คิมีดีสได้นำมงกุฎทองไปชั่งน้ำหนัก ปรากฏว่าน้ำหนักของมงกุฎเท่ากับทองที่กษัตริย์เฮียโรได้มอบให้ไป ซึ่งช่างทองอาจจะนำโลหะชนิดอื่นมาผสมลงไปได้ อาร์คิมีดีสครุ่นคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกสักที แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:41:46 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:41:23

ความคิดเห็นที่ 9 จนวันหนึ่งเขาไปอาบน้ำที่อ่างอาบน้ำสาธารณะแห่งหนึ่ง ขณะที่น้ำในอ่างเต็ม อาร์คิมีดีสลงแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ น้ำก็ล้นออกมาจากอ่างนั้น เมื่อเขาเห็นเช่นนั้นทำให้เขารู้วิธีพิสูจน์น้ำหนักของทองได้สำเร็จ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:43:20

ความคิดเห็นที่ 10 ด้วยความดีใจเขาจึงรีบวิ่งกลับบ้านโดยที่ยังไม่ได้สวมเสื้อผ้า (XXX) ปากก็ร้องไปว่า "ยูเรก้า! (Eureka)" จนกระทั่งถึงบ้าน จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:44:33

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อถึงบ้านเขารีบนำมงกุฎมาผูกเชือกแล้วหย่อนลงในอ่างน้ำที่มีน้ำอยู่เต็ม แล้วรองน้ำที่ล้นออกมาจากอ่าง จากนั้นจึงนำทองที่น้ำหนักเท่ากันกับมงกุฎหย่อน ลงในอ่างน้ำ แล้วทำเช่นเดียวกับครั้งแรก จากนั้นเขาได้นำเงินที่มีน้ำหนักเท่ากับมงกุฎ มาทำเช่นเดียวกับมงกุฎและทอง ผลการทดสอบปรากฏว่า ปริมาตรน้ำที่ล้นออกมานั้น เงินมีปริมาตรน้ำมากที่สุด มงกุฎรองลงมา และทองน้อยที่สุด ซึ่งจากผลการทดลองครั้งนี้สามารถสรุปได้ว่า ช่างทองนำเงินมาผสมเพื่อทำมงกุฎแน่นอนมิฉะนั้นแล้วปริมาตรน้ำของมงกุฎและทองต้องเท่ากัน เพราะเป็นโลหะชนิดเดียวกัน อาร์คิมีดีสได้นำความขึ้นกราบทูลกษัตริย์เฮียโรให้ ทรงทราบ อีกทั้งแสดงการทดลองให้ชมต่อหน้าพระพักตร์ เมื่อช่างทองเห็นดังนั้นก็รีบรับสารภาพแล้วนำทองมาคืนให้กับกษัตริย์เฮียโรการค้นพบครั้งนี้ของอาร์คิมีดีส ได้ตั้งเป็นกฎชื่อว่ากฎของอาร์คิมีดีส ต่อมานักวิทยาศาสตร์ได้นำหลักการเช่นเดียวกันนี้มาหาความถ่วงจำเพาะของวัตถุต่าง ๆ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 22:31:26 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:45:27

ความคิดเห็นที่ 12 http://siweb.dss.go.th/Scientist/scientist/Archimedes.html นอกจากนี้ยังมีผลงานการประดิษฐ์เครื่องกลผ่อนแรงของอาร์คิมีดีส ถือได้ว่าเขาเป็นผู้ให้กำเนิดวิชากลศาสตร์ ซึ่งเป็นวิชาที่มีประโยชน์ อย่างมหาศาลทั้งในอดีตและปัจจุบัน จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:46:54

ความคิดเห็นที่ 13 กาลิเลโอ กาลิเลอี : Galileo Galilei "บังเอิญไปเข้าโบสถ์แล้วมันเบื่อๆ" กาลิเลโอเป็นนักวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และดาราศาสตร์ ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งของโลก โดยเฉพาะผลงานด้านดาราศาสตร์เป็นผลงานที่มีชื่อเสียงมากที่สุด การทดลองและการค้นพบของเขามีประโยชน์มากมายหลายด้าน โดยเฉพาะทางด้านดาราศาสตร์ เช่น พบจุดดับบนดวงอาทิตย์ พบบริวารของดาวพฤหัสบดี เป็นต้น การพบลักษณะการแกว่งของวัตถุซึ่งต่อมาได้พัฒนาเป็นเครื่องจับเวลา และนาฬิกาลูกตุ้ม อีกทั้งการที่เขาสามารถพัฒนาสร้างกล้องโทรทรรศน์ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ทำให้วิชาการด้านดาราศาสตร์มีความเจริญก้าวหน้า อีกทั้งเขายังเป็นบุคคลที่มีความกล้าหาญอย่างมากในการเสนอแนวความคิด ต่าง ๆ เกี่ยวกับทฤษฎีดั้งเดิมที่ผิดของอาริสโตเติล ซึ่งนำความเดือดร้อนมาให้กับเขาเอง ทั้งการถูกต้องขังและถูก กล่าวหาว่าเป็นพวกนอกรีตต่อต้านคำสั่งสอนทางศาสนา ซึ่งเกือบจะต้องเสียชีวิตถ้าเขาไม่ยอมรับความผิดอันนี้ แม้ว่าเขาจะต้อง ยอมรับผิด แต่เขาก็ไม่หยุดทำการค้นคว้าและการทดลองทางวิทยาศาสตร์ต่อไป กาลิเลโอมักมีแนวความคิดที่แตกต่างไปจากคนอื่นเสมอ เขาจะไม่ยอมเชื่อทฤษฎีต่าง ๆ ที่ได้รับการเผยแพร่ออกมาทั้งในอดีตและในยุคนั้น กาลิเลโอต้องทำการทดลอง เสียก่อนที่จะเชื่อถือในทฤษฎีข้อนั้น และด้วยนิสัยเช่นนี้ทำให้เขาได้รับฉายาว่า The Wrangler (ไม่ใช่ยี่ห้อกางเกงยีนส์นะ)ฉายาของกาลิเลโออันนี้ในปัจจุบัน ได้ใช้หมายถึง "ผู้เชี่ยวชาญ" ในมหาวิทยาลัยอ็อกฟอร์ด (Oxford University) และมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์(Cambridge University) จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:48:49

ความคิดเห็นที่ 14 กาลิเลโอเกิดเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1564 ที่เมืองปิซา ประเทศอิตาลี บิดาของเขาเป็นขุนนาง กาลิเลโอเข้ารับการศึกษา ขั้นต้นที่เมืองปิซานั่นเอง กาลิเลโอเป็นนักเรียนที่เฉลียวฉลาด และมีความสามารถหลายด้าน ทั้งวาดภาพ เล่นดนตรี และคณิตศาสตร์ บิดาของกาลิเลโอต้องการให้เขาศึกษาต่อในวิชาแพทย์ ด้วยเป็นอาชีพที่ได้รับการยกย่อง กาลิเลโอได้ปฏิบัติตามที่บิดาต้องการ คือ เข้าเรียนในวิชาการแพทย์ ณ มหาวิทยาลัยปิซา (Pisa University) แต่กาลิเลโอมีความสนใจในวิชาวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์มากกว่า จนกระทั่งครั้งหนึ่งกาลิเลโอมีโอกาสได้เข้าฟังการบรรยายวิชาคณิตศาสตร์ ทำให้เขาเลิกเรียนวิชาแพทย์ และไปเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์แทน (ซะงั้น) จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:51:18

ความคิดเห็นที่ 15 การค้นพบทางวิทยาศาสตร์ครั้งแรกของกาลิเลโอเกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1584 เมื่อเขากำลังนั่งฟังสวดมนต์อยู่ในโบสถ์แห่งหนึ่ง แล้วเบื่อๆบังเอิญมองขึ้นเพดาน เขาสังเกตเห็นโคมแขวนบนเพดานโบสถ์แกว่างไปแกว่างมา เขาจึงเกิดความสงสัยว่าการแกว่งไปมาของโคมในแต่ละรอบใช้เวลา เท่ากันหรือไม่ ดังนั้นเขาจึงทดลองจับเวลาการแกว่งไปมาของโคม โดยเทียบกับชีพจรของตัวเอง เนื่องจากเขาเคยเรียนวิชาแพทย์ ทำให้เขารู้ว่าจังหวะการเต้นของชีพจรของคนในแต่ละครั้งนั้นใช้เวลาเท่ากัน ผลปรากฎว่าไม่ว่าโคมจะแกว่งในลักษณะใดก็แล้วแต่ ระยะเวลาในการแกว่งไปและกลับครบ 1 รอบ จะเท่ากันเสมอ เมื่อเขากลับบ้านได้ทำการทดลองแบบเดียวกันนี้อีกหลายครั้ง เพื่อให้เกิดความมั่นใจว่าทฤษฎีที่เขาจะตั้งขึ้นถูกต้องที่สุด ซึ่งผลการทดลองก็เหมือนกันทุกครั้ง กาลิเลโอได้ตั้งชื่อทฤษฎีนี้ว่ากฎเพนดูลัม (Pendulum) หรือ กฎการแกว่งของนาฬิกาลูกตุ้ม กาลิเลโอได้นำหลักการจากการทดลองครั้งนี้มาสร้างเครื่องจับเวลา ซึ่งต่อมาในปี ค.ศ. 1656 คริสเตียน ฮฮยเกนส์ (Christian Huygens) ได้นำทฤษฎีนี้มาสร้างนาฬิกาลูกตุ้ม จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:53:36

ความคิดเห็นที่ 16 แถมเรื่องหอเอนหน่อยละกัน ในปี ค.ศ. 1591 ระหว่างที่กาลิเลโอเข้าทำงานอยู่ในมหาวิทยาลัยปิซา เขาได้นำทฤษฎีของอาริสโตเติล มาทดสอบเพื่อหาข้อเท็จจริง ทฤษฎีที่ว่านี้ คือ ทฤษฎีที่มีน้ำหนักมากกว่าจะตกถึงพื้นก่อนวัตถุที่มีน้ำหนักเบา        แต่เมื่อกาลิเลโอทดลองแล้วปรากฏว่าวัตถุที่มีน้ำหนักมากและวัตถุที่มีน้ำหนักเบา จะตกถึงพื้นพร้อมกัน แต่การที่อาริสโตเติล สรุปทฤษฎีเช่นนี้เป็นผลเนื่องมาจากอากาศได้ช่วยพยุงวัตถุที่มีน้ำหนักเบาได้มากกว่าวัตถุที่มีน้ำหนักมากกว่า แต่ถ้าทำการทดลองในสุญญากาศจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าวัตถุตกถึงพื้นพร้อมกัน กาลิเลโอได้นำความจริงข้อนี้ไปชี้แจงกับทางมหาวิทยาลัย ผลปรากฏว่า มีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เขาจึงทำการทดลองอีกครั้งหนึ่งเพื่อให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน โดยนำก้อนตะกั่ว 2 ก้อน ก้อนหนึ่งหนัก 10 ปอนด์ อีกก้อนหนึ่งหนัก 20 ปอนด์ ทิ้งลงมาจากหอเอนปิซาพร้อมกัน ผลปรากฏว่าก้อนตะกั่วทั้ง 2 ก้อนตกถึงพื้นพร้อมกัน จึงเป็นการแสดงให้เห็นว่าทฤษฎีของอาริสโตเติลผิด และของกาลิเลโอถูกต้อง  แต่ถึงอย่างนั้นกลุ่มคนที่ยึดถือทฤษฎีของ อาริสโตเติลอย่างเหนียวแน่นก็ยังไม่เชื่อกาลิเลโออยู่ดี อีกทั้งหาทางกลั่นแกล้งจนกาลิเลโอ ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัยปิซา (น่าสงสารจัง) ในช่วงสุดท้ายของชีวิต กาลิเลโอได้ค้นคว้า และเฝ้ามองดูการเคลื่อนไหวของดวงดาวบนท้องฟ้า รวมถึงดวงจันทร์ด้วย กาลิเลโอได้เฝ้าดูการเคลื่อนไหวของดวงจันทร์จนพบว่า ดวงจันทร์ใช้เวลา 15 วัน ในการโคจรรอบโลก ซึ่งถือว่าเป็นการค้นพบครั้งสุดท้ายของเขา เพราะหลังจากนั้นประมาณ 2 - 3 เดือน เขาก็ตาบอดและสุขภาพอ่อนแอลงเรื่อย ๆ เนื่องจากความชรา และเสีย ชีวิตในวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 1642 ที่เมืองฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี http://siweb.dss.go.th/Scientist/scientist/Galileo%20Galilei.html แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:56:07 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:55:01

ความคิดเห็นที่ 17 ยู้ฮู สงสัยนอนกันหมดแล้ว Percy Spencer "บังเอิญชอบกินหนมเวลาทำงาน" ปัจจุบันเตาอบไมโครเวฟ กลายเป็นเครื่องใช้ประจำครัวเรือน ที่นิยมใช้กันทั่วไป  เนื่องจากทำให้ การปรุงอาหาร ทำได้อย่างรวดเร็ว และประหยัดพลังงาน ทั้งที่เคยถูกมองว่าเป็นของใช้ฟุ่มเฟือย การค้นพบเตาอบไมโครเวฟ เป็นผลพลอยได้ จากโครงการวิจัยเกี่ยวกับเรดาร์ โดยผู้ประดิษฐ์คือ ดร. เพอรซี สเปนเซอร์ (Dr. Percy Spencer) สังเกตพบว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ในขณะที่เขากำลังทดสอบ หลอดสุญญากาศ (vacuum tube) อันใหม่ที่เรียกว่า “แมกนีตรอน” (magnetron) เนื่องจากแท่งลูกกวาด (candy bar) ในกระเป๋ากางเกงเกิดหลอมเหลว เขารู้สึกประหลาดใจมาก และได้ทดลองเพิ่มเติมโดยการนำเมล็ดข้าวโพดมาวางใกล้หลอดดังกล่าว ข้าวโพดก็ประทุแตก กระจายทั่วห้องปฏิบัติการ หลังจากนั้นเขาใช้ไข่ไก่มาวางใกล้แมกนีตรอน ปรากฏว่าไข่ไก่มีการสั่นสะเทือน อุณหภูมิภายในไข่ไก่ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และเกิดระเบิดเนื่องจากเกิดแรงดันภายใน ดร. เพอร์ซี สเปนเซอร์ ได้สรุปว่า การหลอมเหลวของแท่งลูกกวาด การสุกของเมล็ดข้าวโพดและไข่ไก่ เป็นผลจากพลังงานไมโครเวฟ ความหนาแน่นต่ำ (low-density microwave energy) เขาจึงออกแบบกล่องโลหะ ซึ่งภายในมีแหล่งกำเนิดของพลังงานไมโครเวฟ และมีที่วางอาหาร กล่องโลหะจะช่วยป้องกัน การสูญเสียพลังงานไมโครเวฟ เนื่องจากคลื่นไมโครเวฟ ไม่สามารถทะลุทะลวง หรือถูกดูดซับด้วยโลหะ ดังนั้นทำให้เพิ่มพลังไมโครเวฟ ให้สูงขึ้นเมื่อวางอาหารลงในกล่อง อุณหภูมิของอาหารจะเพิ่มอย่างรวดเร็วและสุกในช่วงเวลาสั้นๆ    จากจุดเริ่มต้นดังกล่าว นับได้ว่า ดร. เพอร์ซี สเปนเซอร์ ได้ประดิษฐ์อุปกรณ์ ที่ช่วยในการปฏิวัติการปรุงอาหาร และสร้างอุตสาหกรรมพื้นฐาน ที่มีมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ ซึ่งรู้จักกันในชื่อ “เตาอบไมโครเวฟ” ต่อมากลุ่มวิศวกรที่ร่วมงานกับ ดร. เพอร์ซี สเปนเซอร์ จดลิขสิทธิ์เตาอบไมโครเวฟ เพื่อใช้เป็นอุปกรณ์ปรุงอาหารในปี ค.ศ. 1946 และมีการจำหน่ายเตาอบไมโครเวฟเครื่องแรกในปี ค.ศ. 1947 ด้วยราคาเครื่องละ 5,000 ดอลลาร์ แต่อย่างไรก็ตาม เตาอบไมโครเวฟรุ่นแรก ไม่ได้รับความนิยม เพราะนอกจากมีราคาแพงแล้ว ยังมีขนาดใหญ่ คือสูง 5 ฟุต หนัก 750 ปอนด์ เนื่องจากต้องมีปั้ม เพื่อใช้ในระบบหล่อเย็น ในการลดอุณหภูมิของหลอดแมกนีตรอน หลังจากปรับปรุงระบบแมกนีตรอน โดยใช้การหล่อเย็นด้วยอากาศ เตาอบไมโครเวฟก็มีขนาดเล็กลง และราคาไม่แพง ทำให้เตาอบไมโครเวฟเป็นที่ยอมรับ และกลายเป็นอุปกรณ์ที่สำคัญในเชิงการค้า และมีศักยภาพ ที่นำไปใช้ประโยชน์ อีกมากมายในอนาคต    หากท่านเป็นผู้ที่ชอบตั้งคำถามและสังเกตสิ่งต่างๆ รอบตัว ท่านก็อาจจะเป็นผู้หนึ่งที่ค้นพบสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่ ซึ่งอาจจะมีมูลค่าหลายล้านดอลลาร์เหมือน ดร. เพอร์ซี สเปนเซอร์ http://www.material.chula.ac.th/RADIO44/july/radio7-1.htm เฮียแกรวยเละ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:58:22 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 00:59:41 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 00:57:39

ความคิดเห็นที่ 18 Luigi Galvani "บังเอิญเจอผีกบคืนชีพ!!!" แบตเตอรี่มาจากกบ ในปี พ.ศ. 2323 ที่เมืองแสนสวย “โบโลญญา” ของประเทศอิตาลี ขณะที่ท่านศาตราจารย์ ลุยจิ กัลวานี่ (Luigi Galvani) ผู้สอนวิชากายวิภาค ขณะทำการสอนเรื่องกบ บังเอิญท่านได้ใช้ปลายปากคีมแตะขากบคู่หนึ่ง ซึ่งวางบนจานโลหะเพื่อประกอบคำบรรยาย ขากบนั้นได้กระตุกขึ้นมา ยังความประหลาดใจแก่เขา และนักศึกษาทั้งหลาย ไฉนขากบที่ตายแล้วจึงกระตุกได้ เขาทดลองซ้ำก็ยังเป็นเช่นนั้นอีก กัลป์วานี่ ได้ค้นคว้าเรื่องนี้อย่างอดทนเป็นเวลาหลายปี แล้วบันทึกสิ่งที่สังเกตเห็นได้ทั้งหมด อยู่มาวันหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2328 กัลป์วานี่ ผึ่งขากบไว้บนตะขอทองแดงที่รั้วเหล็ก ขณะที่มันแกว่งไกวไปมาตามสายลม เขาสังเกตเห็นว่าทุกครั้งที่มันแตะรั้วมันก็จะกระตุก กัลป์วานี่ เฝ้ามองดูปรากฏการณ์นี้อยู่ชั่วขณะ แล้วเกิดความคิดขึ้นมาว่า ต้องเกิดจาก “ไฟฟ้า” ไช่แล้วไฟฟ้านั่นเอง จากเรื่องขากบ นักวิทยาศาสตร์ทั่วยุโรปพากันทดลองเรื่องนี้อย่างแพร่หลาย เพื่อจะหาคำตอบให้ได้ว่าไฟฟ้ามาจากไหน แต่ยังไม่มีใครหาคำตอบได้ กัลวานี จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:01:37

ความคิดเห็นที่ 19 แต่ที่มหาวิทยาลัยปาเวียน ประเทศอิตาลีอีกเช่นกัน อเลซซานโดร โวลต้า (Alessandro Volta) ศาสตราจารย์ทางฟิสิกส์ได้ทดลองเรื่องขากบ เช่นเดียวกับนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆ ในสมัยนั้น จนในที่สุดก็ทราบว่า ไฟฟ้านั้นเกิดจากปฏิกิริยาเคมี กล่าวคือ เมื่อโลหะสองอย่างเชื่อมโยงกันด้วยกรดเกลือ ซึ่งมีอยู่ในเนื้อเยื่อกบและสัตว์ต่างๆ ห้องแลบกบ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:03:38

ความคิดเห็นที่ 20 ต่อมาในปี พ.ศ. 2343 โวลต้าได้ประดิษฐ์ Voltaic Pile โดยการนำแผ่นทองแดงและแผ่นสังกะสีมาวางซ้อนกันเป็นชั้นๆ แล้วคั่นด้วยกระดาษซับซึ่งจุ่มไว้ในกรดเกลือ แผ่นแรกและแผ่นสุดท้ายต่อกับสายลวด ปรากฎว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลตามเส้นลวด โวลต้ารายงานให้โลกวิทยาศาสตร์ได้รับรู้ในเวลาต่อมา เกิดการนำกระแสไฟฟ้าจากแบตเตอรี่มาใช้งานได้สำเร็จ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:04:18

ความคิดเห็นที่ 21 ภายหลังมีผู้ประดิษฐ์ แบตเตอรี่ให้มีพลังงานสูงขึ้น โดยการนำเอาแบตเตอรี่มาเชื่อมต่อกันสองอัน หรือมากกว่านั้น ก็ยิ่งให้พลังงานไฟฟ้าได้สูงมากยิ่งขึ้น จึงนับได้ว่า แบตเตอรี่มาจากขากบด้วยความบังเอิญของกัลป์วานี่ที่ใช้คีมไปแตะที่ขากบ ในปัจจุบัน มนุษย์ใช้แบตเตอรี่กันอย่างกว้างขวาง ในรูปของถ่านไฟฉาย (เซลล์แห้ง) หรือแบตเตอรี่ในรถยนต์ (เซลล์เปียก) http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=65ed9976eb4ae46f อ๊บ อ๊บ เอาขาผมคืนมาครับ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:05:40

ความคิดเห็นที่ 22 เอาใหม่ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 53 13:41:25 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 01:07:50 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 11:01:06 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:06:34

ความคิดเห็นที่ 23 ถ่านไฟฉายตรากบ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:08:25

ความคิดเห็นที่ 24 สุดยอดมากๆเลยครับ ชอบมากเลย ผลงานเยี่ยมอีกแล้วครับ จากคุณ : นายทดสอบ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:09:48

ความคิดเห็นที่ 25 ขยันจังเลยครับ ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่านกันได้เรื่อยๆนะครับ สู้ๆ ขอไฟเขียวจงอยู่กับท่าน จากคุณ : PanJ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:11:31

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคุณ PanJ กับ นายทดสอบ ที่อยู่เป็นเพื่อนนะจ๊ะ โอมไฟเขียวจงมา..... ลืมโพสวงจรขากบ มัวแต่ขำเพลงถ่านตากบอยู่ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:17:00

ความคิดเห็นที่ 27 แมรี เชลลีย์         (คนนี้ไม่ได้ค้นพบทางวิทยาศาสตร์ แต่ชั้นชอบนี่!!! มันก็เกี่ยวนิดๆแหละ) " บังเอิญฝันเห็นผีกบคืนชีพของตากัลวานี่ " แฟรงเกนสไตน์ (Frankenstein; หรืออีกชื่อหนึ่ง The Modern Prometheus) เป็นนวนิยายยอดนิยมเรื่องหนึ่ง เขียนโดย แมรี เชลลีย์ จัดพิมพ์ครั้งแรก ณ กรุงลอนดอน เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2360 (ค.ศ. 1818) (แต่เริ่มนิยมอ่านกันมากในฉบับปรับปรุงครั้งที่ 3 ในปี พ.ศ. 2374) โดยในเรื่อง มีส่วนผสมของนิยายสยองขวัญ และ ความรัก จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:19:49

ความคิดเห็นที่ 28   นอนดึกจัง จากคุณ : มีล็อกอินแล้วฮะ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:20:42

ความคิดเห็นที่ 29 จขกท:ชอบสุดๆอ่ะเรื่องนี้ นึกถึงกบผีเลย จากการทดลองวิทยาศาสตร์สู่นิยายอันโด่งดัง       นิยายเรื่องแฟรงเกนสไตน์ถือกำเนิดขึ้นจาก แรงบันดาลใจในการทดลองวิทยาศาสตร์ ก่อนที่จะคิดแต่งเรื่องนี้ เธอได้เดินทางจากอังกฤษสู่สวิตเซอร์แลนด์ โดยการเดินทางครั้งนั้นเธอมีโอกาสได้อ่านนิยายและบทความรายงานต่าง ๆ มากมาย และหนึ่งในรายที่ทำให้เธอสนใจอย่างมากนั่นคือ รายงานการทดลองของ ลุยจิ กาลวานี (Luigi Galvani) ซึ่งเล่ามากันว่าเธอได้อ่านรายงานการทดลองที่มีการนำขากบมาต่อและกระตุ้นกับไฟฟ้า ทำให้เธอนอนหลับฝันถึงเรื่องราวน่ากลัว เธอจึงนำมาเป็นแรงบันดาลใจในการเขียน โดยระหว่างที่อยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ เธอได้รับการท้าทายจากขุนนางนายหนึ่งว่าใครจะสามารถแต่งเรื่องได้สยองขวัญกว่ากัน เธอจึงได้เขียนเรื่องราวสยองขวัญตัดต่อมนุษย์ขึ้น และเธอก็ชนะคำท้านั้น รวมถึงได้เขียนเรื่องนี้ตีพิมพ์ออกมาในที่สุด จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:21:42

ความคิดเห็นที่ 30 ถึงคุณมีล็อกอินแล้วฮะ หาเสื้อสีส้มได้ยัง เนื้อเรื่องของแฟรงเกนสไตน์มีอยู่ว่า มีชายคนหนึ่งชื่อ วิคเตอร์ แฟรงเกนสไตน์ ได้ไปศึกษาที่เยอรมนี เขาสนใจในเรื่องการใช้ไฟฟ้ากับร่างกายของมนุษย์ จึงนำชิ้นส่วนจากศพหลายๆ ศพ มาเย็บเข้าด้วยกันและช็อตด้วยไฟฟ้า ทำให้ซากศพนั้นมีชีวิตขึ้นมา เป็นอสุรกายที่มีร่างกายใหญ่โต แต่เมื่ออสุรกายนั้นมีชีวิต วิคเตอร์ก็เกิดกลัวอสุรกายนั้นขึ้นมา จึงได้หนีไปและทิ้งให้อสุรกายตนนั้นมีชีวิตอย่างเดียวดาย โดยไม่ยอมรับมัน อสุรกายจึงขอร้องให้วิคเตอร์สร้างอสุรกายแบบมันขึ้นมาอีก 1 ตน แต่วิคเตอร์ก็ไม่ยอม มันจึงเริ่มฆ่าคนที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับวิคเตอร์เพื่อให้วิคเตอร์รับรู้ความรู้สึกของความโดดเดี่ยวบ้าง จนวิคเตอร์เสียชีวิต อสุรกายก็เสียใจมาก และกระโดดน้ำตายตามวิคเตอร์ไป ฮือๆ สงสารมากเรย http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%9F%E0%B8%A3%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B9%84%E0%B8%95%E0%B8%99%E0%B9%8C จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:25:39

ความคิดเห็นที่ 32 วิลเฮล์ม คอนราด เรนต์เกน : Wilhelm Korad Roentgen "บังเอิญจะทำก็อป..แต่เจ๋งกว่า" จขกท: เรื่องนี้เข้าใจยากหน่อยนะเปกติเรียนกันเป็นหลายชั่วโมงเลย ถ้าไม่รู้เรื่องขอแนะนำให้ไปดู MV ถ่านตากบดีกว่า         ถ้าจะกล่าวถึงประโยชน์ของรังสีเอกซ์คงต้องกล่าวกันนานทีเดียว เพราะประโยชน์ของรังสีชนิดนี้มีมากมาย ทั้งในด้านการแพทย์  นอกจากนี้ยังใช้ประโยชน์ในวงการอุตสาหกรรมวิศาวกรรม รวมถึงในวงการวิทยาศาสตร์ด้วย และผู้ค้นพบรังสีชนิดนี้ก็คือเรินต์เกน นักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน และจากผลงานั้นนี้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี ค.ศ. 1901         เรนต์เกนเกิดเมื่อวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 1845 ที่เมืองเบนเนป ประเทศเยอร์มนี จบปริญญาเอก สาขาฟิสิกส์ในปี ค.ศ. 1869 หลังจากจบการศึกษาแล้วเขาได้เข้าทำงานในตำแหน่งอาจารย์ผู้ช่วยสอนที่ มหาวิทยาลัยวูซเบิร์ก (Wurzburg University) ประเทศเยอรมนี  ค้นพบรังสีเอกซ์  เป็นการค้นพบโดยบังเอิญ ขณะกำลังศึกษารังสีคาโธด         ในปี ค.ศ. 1895 มีนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษเซอร์ วิลเลี่ยม ครุกส์ (Sir William Crooks) ได้พบรังสีคาโทด(Cathode Ray) หรือลำแสงอิเล็กตรอนนั่นเอง เมื่อเรินต์เกนทราบข่าว เขาจึงทดลองตามครุกส์ คือ การนำหลอดแก้วที่สามารถ สูบอากาสออกได้ เรียกว่า "หลอดเบลนนาร์ด" เมื่อสูบอากาศออกจากหลอดแก้วได้ส่วนหนึ่งจึงปล่อยกระแสได้ฟ้าเข้าไป ในครั้งแรกปรากฏแสงสีชมพู เมื่อสูบอากาศออกอีกส่วนหนึ่งแล้วปล่อยกระแสไฟฟ้า ปรากฏว่าเกิดแสงสีน้ำเงินอ่อนและเมื่อสูบ อากาศออกอีกส่วนหนึ่งปรากฏว่าเกิดแสงสีเขียวแกมแดง ซึ่งผลเป็นเช่นเดียวกับที่ครุกส์พบ         แต่เรินต์เกนได้ทำการทดลองต่อไป เนื่องจากเขาต้องการรู้ว่ารังสีคาโทดสามารถผ่านหลอดแก้วสุญญากาศออกมาได้หรือไม่ ผลปรากฏว่ารังสีคาโทดสามารถผ่านหลอดแก้วชนิดบางแต่ถ้าหากใช้หลอดแก้วชนิดหนารังสีคาโทดก็ไม่สามารถผ่านออกมาได้ ต่อจากนั้นเรินต์เกนได้ทำการทดลองต่อ โดยใช้กระดาษสีดำห่อหุ้มแท่งแก้วนี้อีกชั้นหนึ่งไม่ใช้แสงสว่างลอดเข้าออกได้แล้วใช้ กระดาษที่ทำด้วยแบเรียมแพลติโนไซยาไนด์ (Platinocyanide Paper) ซึ่งเป็นสารประกอบระหว่างแบบเรียมและทองคำขาว กั้นเป็นฉากไว้ด้านหลังหลอดอีกทีหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มทำการทดลองปล่อยแสไฟฟ้าเข้าไปในหลอดสุญญากาศ ปรากฏว่าไม่มีแสงใดผ่านออกมาได้เลย จากนั้นเรินต์เกนก็ปิดไฟ และประตูหน้าต่างจนภายในห้องมืดสนิท และเริ่มการทดลองอีกครั้งหนึ่งและพบว่ามีแสงเรืองเกิดขึ้นบนกระดาษฉาก แต่เมื่อเปิดไปแสงนั้นก็หายไป เขาทำการทดลองซ้ำอีกหลายครั้งจนแน่ใจว่าแสงที่เกิดขึ้นไม่ใช้รังสีคาโทด  เรินต์เกนได้ทำการทดลองต่อไปโดยการปิดห้องจนมืดสนิท แล้วใช้ฟิล์มถ่ายรูปมาวางแทนกระดาษฉากปรากฏว่าเมื่อนำฟิล์มไปล้าง ฟิล์มมีลักษณะเหมือนถูกแสง เรินต์เกนได้ตั้งชื่อรังสีเขาพบว่า "รังสีเอกซ์ (X-ray) หรือ รังสีเรินต์เกน(Roentgen Ray)" หลอดแคโทด จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 01:30:56

ความคิดเห็นที่ 33 เมือ่กี้มีไฟแดง ปล่อยให้แล้วนะคะ :) รออ่านต่อ จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:34:06

ความคิดเห็นที่ 34 ขยันเขียนบทความจริงๆ ครับ สู้ๆนะ ^^ โหวตให้ครับ จากคุณ : Yippie เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:34:38

ความคิดเห็นที่ 35 รออ่านต่ออยู่ครับ อย่าหายไปไหนนะครับ จากคุณ : kruto เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:39:43

ความคิดเห็นที่ 36 เย่ ๆ ๆ ได้อ่านทู้คุณกี้ฟแล้ว สนุกชอบ จากคุณ : ลาบเลือดน้ำตกซกเล็ก เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:42:19

ความคิดเห็นที่ 37 สนุกดีครับ ...หมดแรงเยอร์ไปกี่ขวดแล้วเนี่ย จากคุณ : Stereotype เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:48:54

ความคิดเห็นที่ 38 ไฟแดง ? ท่าทางคนให้คงจิตไม่ว่างจริงๆแหะ -*- ขอแก้ จขกท เล็กน้อยครับ ฮัลเลห์ ประทับใจในงานด้านแรงดึงดูดของนิวตันมาก และ เป็นคนออกเงินให้มันได้ออกมาเป็นเล่มด้วย ส่้วนกรณีแย่งชิงไอเดีย เป็นความขัดแย้งเรื่องแคลคูลัส ระหว่างนิวตัน กับ ไลป์นิซ จากคุณ : house (panote_saechiew) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 09:51:00

ความคิดเห็นที่ 39 มันจะไฟแดงอะไรนักหนา ไม่เข้าใจ สู้ๆครับ จขกท โหวตๆ จากคุณ : tawus01 เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 10:01:57

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นชื่อ ก็ให้กีบก่อนเลย แล้วค่อยตามอ่านทีหลัง ชอบๆ จากคุณ : alan the lamb เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 10:09:11

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่องการค้นพบของ Archimedes นั้นยังเป็นที่ถกเถียงอยู่ว่าเป็นเรื่องจริงเป็นดังเช่นที่ จขกท เขียนไว้หรือไม่... บทความในเว็บ Scientific American ได้บอกไว้ว่ามันเป็นเพียงเรื่องเล่าที่มีการเสริมแต่งเข้าไปนะขอรับ   อ่านรายละเอียดเรื่องนี้และประเด็นที่น่าสนใจได้จาก http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=fact-or-fiction-archimede จากคุณ : Due_n เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 10:27:05

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยแก้ไขข้อมูล เราก็ก็อบเขามาน่ะ อิอิ เดี๋ยวมาโพสต่อนะแป๊บนึง เมื่อคืนกำลังโพส เขียนถึงผีกบคืนชีพอยู่ๆกระทู้ด๋อย (เฮี้ยนจริงๆ) แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 11:24:49 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 10:30:51

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาโหวตหลังจากเห็นชื่อ กำลังอย่านด้วยความเมามัน อย่าลืมมาโพสต่อนะคะ ^^ จากคุณ : เคลิ้มสมาคม เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:06:40

ความคิดเห็นที่ 44 ต่อๆ เรินต์เกนได้ทำการทดลองเกี่ยวกับรังสีเอกซ์อีกหลายครั้ง เพื่อหาประโยชน์ของรังสีชนิดนี้เรินต์เกนได้ทำการทดลองเหมือนเดิม แต่ใช้กุญแจวางไว้ระหว่างหลอดสุญญากาศ และฟิล์ม ซึ่งฟิล์ม นี้ห่อด้วยกระดาษดำอีกครั้งหนึ่ง เมื่อนำฟิล์มไปล้างปรากฏว่ามีรอยขาวเป็นรูปกุญแจ เขาทดลองเพื่อความมั่นใจอีกหลายครั้ง และใช้วัสดุชนิดอื่นมาใช้ในการทดลอง เช่น ปืน เสื้อผ้า กระดาษแข็งหนา ไพ่ป็อกซ้อนกันหลาย ๆ ใบ หนังสือเล่มหนา แม้แต่ตัวของเขาเองก็นำมาใช้ในการทดลอง โดยเรินต์เกนได้ใช้มือของเขากั้นระหว่างรังสีเอกซ์ กับฉากกระดาษฉาบแบบเรียมปรากฏว่ามีเงากระดูกรูปนิ้วมือปรากฏลงบนฉาก รูปมืออันซ้ายนี่มือเมียของเขา จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:31:41

ความคิดเห็นที่ 45 ป.ล. ปาดได้นะ ชอบๆ จากผลการทดลองเรินต์เกนสรุปว่ารังสีเอกซ์เป็นแสงชนิดหนึ่งที่แตกต่างจากแสงธรรมดา ตรงที่สามารถแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความถี่สูงกว่าแสงสว่างธรรมดา และเมื่อกระทบกับวัตถุ แสงจะสะท้อนกลับได้น้อยกว่า หรือไม่หักเหเมื่อผ่านวัตถุแต่กลับลอดผ่านเข้าไปได้แต่ไม่สามารถผ่านวัตถุที่มีความหนาทึบมากได้ ดังนั้นจึงเกิดเงาขึ้น การเกิดรังสีเอกซ์เนื่องจาก เมื่ออิเล็กตรอนหรือประจุไฟฟ้าเคลื่อนที่เร็วจัดกระโดดจากคาโทด (ขั้วลบ) ที่มีลวดไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่ได้กระแสไฟฟ้าจากแบตเตอรี่ไปกระทบกับแอโนด (ขั่วบวก)ซึ่งมีแผ่นวุลแฟรมติดอยู่ ในหลอดสุญญาณกาศ เมื่ออิเล็กตรอนวิ่งไปถึงปลายคาโทดทำให้ต้องหยุดกะทันหัน ดังนั้นอิเล็กตรอนจึงกระโดดข้ามไปยังแอโนด การที่อิเล็กตรอนกระทบสารที่ปลายแอโนดทำให้เกิดรังสีเอ็กซ์ ซึ่งมีความยาวคลื่นตั้งแต่ 0.06 - 50อังสตรอม แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 11:37:34 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:37:05

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อการทดลองประสบความสำเร็จในระดับหนึ่งแล้ว เรินต์เกนได้ออกแบบสร้างหลอดเอกซ์เรย์ขึ้น โดยมีลักษณะเป็นหลอดแก้วสุญญากาศขนาดเส้นผ่านสูนย์กลางประมาณ 6 นิ้วด้านล่างยื่นออกมาคล้ายด้ามจับ ส่วนด้านบนมีลักษณะคล้ายเขายื่นออกไป 2 อัน ส่วนภายในประกอบไปด้วยแผ่นอะลูมิเนีย และเลนส์เว้า และส่วนประกอบอื่น ๆ เพื่อให้กำเนิดรังสีเอกซ์ ดังที่กล่าวไปแล้วในข้างต้น แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 11:44:27 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:43:57

ความคิดเห็นที่ 47 จากผลงานการค้นคว้าทดลอง และประดิษฐ์หลอดเอกซ์เรย์ขึ้น ในปี ค.ศ. 1901 เรินต์เกนได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ ซึ่งเรินต์เกนเป็นนักฟิสิกส์คนแรกที่ได้รับรางวัลนี้ เขาหน้าคล้ายๆ คริสเตียน เบล (แบทแมน) รึเปล่า จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:46:08

ความคิดเห็นที่ 48   ขอบคุณสำหรับบทความดีๆมาให้อ่านค่ะ :) จากคุณ : Duckkie เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:54:52 A:125.26.183.158 X: TicketID:252015

ความคิดเห็นที่ 49 แม้ว่าการค้นพบรังสีเอกซ์ของเรินต์เกนเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ และยอมรับกันมากในวงการวิทยาศาสตร์ แต่เนื่องจากรังสีเอกซ์ เป็นสิ่งใหม่ จึงทำให้คนทั่วไปรู้สึกหวาดกลัว เพราะยังขาดความรู้ความเข้าใจอยู่มาก และที่รัฐนิวเจอร์ซี ผุ้ว่าการรัฐได้ออกกฎหมายห้ามไม่ให้มีการใช้รังสีชนิดนี้ในโรงภาพยนตร์ โรงละคร และสถานที่สาธารณะทุกแห่ง อีกทั้งผุ้คนยังเข้าใจว่ารังสีเอกซ์สามารถทำให้มองทะลุผ่านเสื้อผ้าเข้าไปได้ ผู้คนจึงหวาดกลัวมาก บางคนถึงกับเป็นลมเมื่อได้เห็นภาพเอกซเรย์ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:55:41

ความคิดเห็นที่ 50 แต่สำหรับวงการแพทย์ หลังจากการค้นพบรังสีเอกซ์เพียงไม่กี่เดือน ก็ได้นำไปใช้ประโยชน์อย่างแพร่หลาย เช่น ในประเทศสหรัฐอเมริกา แพทย์ได้นำรังสีเอกซ์ไปตรวจสอบหาลูกกระสุนที่ฝังอยู่ในขาของผู้ป่วยรายหนึ่ง ในฝรั่งเศส แพทย์ได้นำไปฉายเพื่อประกอบการวินิจฉัยโรคกระดูก ส่วนในประเทศเยอรมนี ทางกระทรวงกลาโหมได้มีคำสั่งให้แพทย์ในกองทัพศึกษาเกี่ยวกับรังสี ชนิดนี้อย่างเร่งด่วน เพื่อให้รักษาทหารที่บาดเจ็บในสงคราม นอกจากประโยชน์ในทางการแพทย์ รังสีเอกซ์ยังมีประโยชน์อย่างมากต่อวงการอุตสาหกรรม วิศวกรรมหรือแม้แต่การรักษาความปลอดภัย          การค้นพบรังสีเอกซ์ของเรินต์เกน ถือเป็นการสร้างคุณประโยชน์อย่างมากให้กับสาธารณชน โดยเฉพาะในปัจจุบันได้มีการนำรังสีเอกซ์มารใช้ในงานด้านต่าง ๆ มากขึ้น และที่เป็นประโยชน์มากที่สุด คือ งานด้านการแพทย์ อยู่ในมหาวิทยาลัยมิวนิคจนกระทั่งเสียชีวิตในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1923 ด้วยโรคมะเร็ง จขกท: สงสัยเล่นรังสีมากไปหน่อย ฮือๆ ซึ้งใจในบุญคุณ ผีกบคืนชีพ แบร่ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 11:59:46

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามาลงชื่อ... จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:03:13

ความคิดเห็นที่ 52 ในปัจจุบันรังสีเอกซ์ได้มีการปรับปรุงให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น และได้ถูกนำไปใช้ประโยชน์ในกิจการต่าง ๆ ได้มากขึ้น อีกทั้งมีการตรวจพบว่า รังสีเอกซ์มีผลกระทบต่อผู้ที่อยู่ใกล้ชิดกับรังสีชนิดนี้ รังสีเอกซ์สามารถแทรกซึมเข้าไปในร่างกาย และถ้าได้รับจำนวนมากอาจทำลายเซลล์ให้ตายได้ หรืออาจมีผลกระทบต่อโครโมโซมเป็นมะเร็งได้ แต่ก็ได้มีการปรับปรุงเครื่องมือเพื่อให้เกิดผลกระทบต่อผู้ใช้น้อยที่สุด เพราะการใช้รังสีเอกซ์ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่จำเป็นอยู่มากในปัจจุบัน เดี๋ยวเล่าให้ฟังต่อวันหลังเรื่องนี้ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:11:36

ความคิดเห็นที่ 53 Levi Strauss "บังเอิญกางเกงขาด" ในช่วงคริสตทศวรรษ 1850 กระแสตื่นทองในอเมริกาพุ่งถึงจุดสูงสุด ผู้คนจากทุกสารทิศแห่ไปที่รัฐแคลิฟอร์เนียเพื่อขุดโลหะที่มีค่านี้ ช่างตัดเสื้อชาวเยอรมันคนหนึ่งนาม Levi Strauss ก็เป็นหนึ่งในคณะขุดทอง นายลีวายไม่พบทอง แต่พบข้อเท็จจริงหนึ่งโดยบังเอิญว่ากางเกงของคนขุดทองขาดง่าย เขาจึงเปลี่ยนแผน หันไปผลิตกางเกงด้วยผ้าแคนวาสอย่างหนาพิเศษสำหรับคนขุดทอง ปรากฏว่าขายดิบขายดี เขาขุดทองจากคนขุดทองอีกทีจนร่ำรวย นี่ก็คือต้นกำเนิดของกางเกงยีนส์ ผลผลิตที่เกิดมาโดยไม่ตั้งใจ ใครมีบ้าง 501 ริมแดง (จำเขามาพูด) http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=22f35e103c28196e จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:14:33

ความคิดเห็นที่ 54 John Stith Pemberton (1831-1888), inventor of Coca-Cola "บังเอิญเปิดหัวฉีดผิด" ปี 1886 เมื่อ แพทย์และเภสัชกรนาม จอห์น เพมเบอร์ตัน เอาใบต้นโกโก้อเมริกาใต้มาผสมกับผลของต้นโคลา ที่รู้กันดีว่ามีสรรพคุณในการบำรุงกำลัง และชิมดูแล้วเกิดติดใจ เขาเชื่อว่า หัวเชื้อน้ำเชื่อมหรือไซรัปที่คิดค้นขึ้นมาได้โดยบังเอิญนี้จะช่วยบรรเทา ความเครียด ความเหนื่อยล้า และอาการปวดฟันได้ เพมเบอร์ตันนำส่วนผสมนี้ไปยังร้านขายยาใหญ่ที่สุดในแอตแลนตา และจำหน่ายไซรัปครั้งแรกในราคาแก้วละ 5 เซ็นต์แต่ แล้วเหตุการณ์กลับพลิกผันเมื่อพนักงานขายคนหนึ่งกดหัวฉีดผิด ดันไปผสมไซรัปกับโซดาแทนที่จะเป็นน้ำเปล่า และนี่เองคือต้นกำเนิดของโคคา-โคล่า http://th.88db.com/th/Knowledge/Knowledge_Detail.page/Lesson-Learn/?kid=7943 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 12:16:01 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 12:24:28 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:15:38

ความคิดเห็นที่ 55 ลองเทียบดูกับปัจจุบันก็คล้ายๆกัน จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:20:01

ความคิดเห็นที่ 56 Spencer Silver "บังเอิญที่คั่นหน้าหนังสือเลื่อนหล่น" กระดาษโน้ตโพสต์-อิตก็เช่นเดียวกัน ผลิตภัณฑ์นี้เป็นผลจากการทดลองที่โชคร้ายของสเปนเซอร์ ซิลเวอร์จากบริษัท 3M ในปี 1968 ตอนนั้น สเปนเซอร์พยายามทำให้เทปที่มีใช้กันอยู่เหนียวติดทนนานยิ่งขึ้น โดยใช้วัสดุที่หนาจนไม่ยอมจมลงในพื้นผิว ทำให้ไม่สามารถนำไปใช้ในการผลิตเทปได้ การค้นพบนี้ถูกลืมไปจนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนร่วมงานของสเปนเซอร์นึกถึงวัสดุ ดังกล่าวขึ้นมา เพราะเกิดความรำคาญที่ที่คั่นหนังสือชอบเลื่อนหล่นไปจากหน้าเพลงสรรเสริญพระเจ้าที่เขาไปร้องในโบสถ์ แต่เมื่อนำวัสดุของสเปนเซอร์มาใช้ ที่คั่นหนังสือก็ไม่เลื่อนหล่นหายอีก ปี 1980 โพสต์อิตเปิดตัวในตลาดครั้งแรก http://th.88db.com/th/Knowledge/Knowledge_Detail.page/Lesson-Learn/?kid=7943 ตาสเปนเซอร์นี่แอ๊บแบ้วได้อีก จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:23:50

ความคิดเห็นที่ 57 ถ้าผมจำไม่ผิด รู้สึกว่าแอปเปิลตกใส่หัวนิวตันนี่มันเป็นเรื่องสมมุตินะ จากคุณ : นฤมลประการ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:24:40

ความคิดเห็นที่ 58 Charles Goodyear "บังเอิญทำหก" Charles Goodyear ต้องรอเป็นปีๆ ถึงจะเจออุบัติเหตุที่ทำให้เขานอนตายตาหลับได้ Goodyear ใช้เวลาหลายสิบปีในการหาวิธีต่างๆที่จะทำให้ยางมีประสิทธิภาพดีขึ้นในขณะเดียวกันก็ต้องทนความร้อนและความเย็นด้วย ..แต่เขาก็หาไม่เจอสักที จนวันนึงในปี 1884 เขาทำส่วนผสมของ ยาง, ซัลเฟอร์ และตะกั่ว หกใส่เตาร้อนๆ ความร้อนเผาส่วนผสมทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้ทำลายส่วนผสมนั้น เมื่อ Goodyear หยิบส่วนผสมขึ้นมาดู ปรากฎว่า มันแข็งขึ้น และยังสามารถใช้งานได้อยู่ในที่สุด... เขาก็เจอการก้าวกระโดดที่เขาใฝ่ฝันถึง ส่วนยางที่เขาค้นพบนั้น ปัจจุบัน ก็อยู่ใน ยางรถยนต์, รองเท้า ยันลูกฮอกกี้น้ำแข็ง ยางไม่อ่อนตัวเมื่อเจออากาศร้อน และไม่เปราะในสภาพอากาศหนาวเย็น นอกจากจะเป็นประโยชน์ต่อวงการยานยนต์แล้ว การค้นพบของกู๊ดเยียร์ยังมีคุณูปการอย่างมากต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมไฟฟ้า ที่นำยางไปใช้เป็นฉนวน http://th.88db.com/th/Knowledge/Knowledge_Detail.page/Lesson-Learn/?kid=7943 http://board.bodinzone.com/view.php?id=19185&page=1 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 12:35:40 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:35:00

ความคิดเห็นที่ 59   ขอแถมเรื่องการใช่ x-ray นิด มีอยู่ช่วงหนึ่งมีการเอามาใช้วัดเท้าในร้านรองเท้าด้วยนะครับ ฮิตอยู่สักพักจนกระทั่งมารู้ภายหลังว่ามีอันตรายนี่แหละถึงเลิกใช้กันไป http://en.wikipedia.org/wiki/Shoe-fitting_fluoroscope จากคุณ : oryze เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:36:18

ความคิดเห็นที่ 60 วัลคาไนเซชัน (Vulcanization) คือ การที่ยางทำปฏิกิริยากับกำมะถันในปริมาณที่พอเหมาะที่อุณหภูมิสูงกว่าจุดหลอมเหลวของกำมะถัน โดยกำมะถันที่นำมาทำปฏิกิริยาด้วยนี้จะสร้างพันธะโคเวเลนต์เชื่อมระหว่างโซ่พอลิเมอร์ให้เป็นโมเลกุลเดียวกันทำให้ยางมีคุณภาพคงตัวในอุณหภูมิต่างๆ มีความยืดหยุ่นได้ดีมากขึ้น ทนความร้อนและแสงแดด ละลายในตัวทำละลายได้ยากขึ้น เช่น ปกติยางธรรมชาติเมื่อได้รับความร้อนจะเหนียวและอ่อนตัว แต่เมื่ออุณหภูมิต่ำลงจะแข็งและเปราะฉะนั้นจึงต้องปรับคุณภาพของยางธรรมชาติ ก่อนนำมาใช้ประโยชน์ ปฏิกิริยานี้ถูกค้นพบโดยบังเอิญโดย ชาร์ลส์ กูดเยียร์ (Charles Goodyear) จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:37:48

ความคิดเห็นที่ 61 ผีกบคืนชีพใหม่กลายเป็นรองเท้ายาง จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:41:14

ความคิดเห็นที่ 62 SERENDIPITY        การมาเยือนเมืองไทยของ ศ.เชลดอน ลี กลาสโชว์ (Prof.Sheldon Lee Glashow) นักฟิสิกส์ผู้ได้รับรางวัลโนเบล ระหว่างวันที่ 12-14 ม.ค.2005 เพื่อร่วมโครงการ “สานสัมพันธ์สู่สันติวัฒนธรรม” โดยเขาได้นำหัวข้อ “ความสำคัญของการวิจัยวิทยาศาสตร์พื้นฐานที่มีต่อวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี”มาอภิปราย     นักฟิสิกส์โนเบลบอกว่าการค้นพบของนักวิจัยพื้นฐานเหมือน “เจ้าชายแห่งความบังเอิญ” แม้การศึกษาดูฟุ่มเฟือย ไร้ประโยชน์ อธิบายไม่ได้ว่าทำไปทำไมแต่เราก็ได้รับประโยชน์จากการต่อยอดงานเหล่านั้นอยู่นั่นเอง พร้อมยกตัวอย่างการวิจัยทั้งยุคเก่า ยุคใหม่ที่มีผลต่อการดำรงชีวิต      ศ.กลาสโชว์กล่าวว่าการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์ไม่จำเป็นต้องดำเนินไปตามแผนการที่วางไว้ล่วงหน้าหรือตามโครงการที่เตรียมการด้วยความยากลำบาก การค้นพบทางวิทยาศาสตร์จำนวนมากเกิดขึ้นโดยไม่ได้คาดหมาย ซึ่งข้อเท็จจริงดังกล่าวมักถูกละเลยโดยรัฐบาลและอุตสาหกรรมต่างๆ ที่ให้เงินสนับสนุนวิจัยพื้นฐาน บ่อยครั้งวิทยาศาสตร์ก้าวหน้าจากการดำเนินการที่ชาญฉลาด แต่บ่อยครั้งเช่นกันที่ความก้าวหน้านั้นเกิดขึ้นจากความบังเอิญ     “คำที่เหมาะสมสำหรับความบังเอิญเหล่านี้ คือ โชคในการได้พบสิ่งที่ต้องการหรือเป็นประโยชน์โดยบังเอิญ (Serendipity) ซึ่งเป็นคำศัพท์มาจากนิทานเรื่อง “เจ้าชายแห่งเซเร็นดิพสามพระองค์” (The Three Princes of Serendip) ที่เล่าถึงการที่พระเอกของเรื่องมักค้นพบสิ่งของที่เขาไม่ได้แสวงหาโดยบังเอิญ วิทยาศาสตร์ท์เปรียบเสมือนนิทานดังกล่าว” กลาสโชว์กล่าว http://www.trf.or.th/NEWS/Content.asp?Art_ID=75 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 12:55:44

ความคิดเห็นที่ 63 เซเรนดิพิตี!! เซเรนดิพิตี เป็นคำศัพท์ภาษาอังกฤษเขียนว่า SERENDIPITY ซึ่งความรู้สึกแรก ๆ ของหลาย ๆ คนต่อคำนี้น่าจะเป็นว่า “แปลก ไม่เคยได้ยิน“ “มีคำอย่างนี้ด้วยหรือ!” บางคนอาจจะรู้สึกว่าคำนี้ฟังดู “มีเสน่ห์” หรือสำหรับกับบางคนอาจจะดู “ขลัง” เลยทีเดียว เพราะเดาว่าน่าจะมีรากศัพท์มาจากคำว่า serene ที่แปลทำนองว่า ใจสงบ คำเซเรนดิพิตีนี้ประดิษฐ์หรือบัญญัติขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1754 หรือกว่า 250 ปีมาแล้ว โดยชาวอังกฤษชื่อว่า ฮอเรซ วอลโพล (Horace Walpole ) เอิร์ลที่ 4 แห่งออร์ฟอร์ด มีชีวิตอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1717-1797 วอลโพลใช้คำนี้เป็นครั้งแรกในจดหมายลงวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 1754 ที่เขียนถึง ฮอเรซ มันน์ เล่าเรื่องว่าเขาได้ค้นพบความจริงบางอย่างในแบบที่เขาเรียกของเขาเองว่า เซเรนดิพิตี จากนั้นก็อธิบายที่มาของคำนี้ว่า ครั้งหนึ่งเขาได้อ่านเทพนิยายปรัมปราโง่เง่าเรื่องเจ้าชายสามองค์แห่งเซเรนดิป (The Three Princes of Serendip) ซึ่งในระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวหาประสบการณ์ของเจ้าชายทั้งสามองค์ ก็มักจะค้นพบสิ่งที่ไม่ได้ต้องการค้นหาได้โดยบังเอิญและด้วยไหวพริบอันหลักแหลม กล่าวโดยสรุป เซเรนดิพิตีของวอลโพลหมายถึง “การค้นพบสิ่งใดได้ด้วยไหวพริบอันหลักแหลมและโดยบังเอิญในขณะกำลังค้นหาสิ่งอื่นอยู่”    เรื่องเจ้าชายสามองค์แห่งเซเรนดิปนี้เป็นเรื่องเล่าเก่าแก่มานานหลายร้อยปีของอินเดีย แล้วถ่ายทอดต่อไปเป็นภาษาอาหรับและเปอร์เซีย จากนิทานเปอร์เซียนี้เองที่เริ่มเข้าไปยังยุโรป โดยถูกแปลเป็นภาษาอิตาลีเผยแพร่ที่เมืองเวนิซเมื่อปี ค.ศ. 1557 (ผ่านมานาน 450 ปีพอดี) แล้วแปลต่อเป็นภาษาเยอรมันเมื่อปี ค.ศ. 1583 และเป็นภาษาฝรั่งเศสครั้งแรกในปี ค.ศ. 1610 และมีอีกสำนวนหนึ่งในปี ค.ศ. 1719 ซึ่งจากต้นฉบับภาษาฝรั่งเศสนี้เองที่ถูกนำไปแปลเป็นภาษาอังกฤษเมื่อปี ค.ศ. 1722 อันเป็นปีที่วอลโพลมีอายุได้ 5 ขวบ น่าสังเกตว่านิทานเรื่องนี้ใช้เวลาเดินทางจากประเทศอิตาลีไปถึงประเทศอังกฤษนานถึง 165 ปี หรือคิดเฉพาะเวลาเดินทางจากประเทศฝรั่งเศสกว่าจะข้ามช่องแคบอังกฤษไปถึงประเทศอังกฤษได้ก็นานถึง 112 ปี http://www.tint.or.th/nkc/nkc51/nkc5101/nkc5101k.html วอลโพลผู้คิดคำนี้ขึ้นมา จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:01:15

ความคิดเห็นที่ 64 เพื่อความเข้าใจถึงนิยาม “การค้นพบสิ่งใดได้ด้วยไหวพริบอันหลักแหลมและโดยบังเอิญในขณะกำลังค้นหาสิ่งอื่นอยู่” ขอนำเรื่องย่อของนิทานเปอร์เซียเรื่อง เจ้าชายสามองค์แห่งเซเรนดิปมาเล่าไว้ ณ ที่นี้ ในโบราณกาลมีนครไกลโพ้นไปทางทิศตะวันออกชื่อว่าเซเรนดิป มีพระราชาพระนามว่า Jaffa (หรือ Giaffer) มีโอรสที่ฉลาดปราดเปรื่องด้วยศิลปวิทยานานาสามองค์ แต่ยังทรงต้องการให้โอรสทั้งสามได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริงจึงแกล้งหาเรื่องเนรเทศไปจากเมือง          เจ้าชายทั้งสามองค์ออกเดินทางไปจนถึงอีกอาณาจักรหนึ่ง ซึ่งมีพระจักรพรรดิทรงพระนามว่า Behram (หรือ Vahram ในภาษาเปอร์เซียหมายถึง ชัยชนะ) ในระหว่างทางเจ้าชายสามองค์ก็พบคนต้อนอูฐคนหนึ่งเข้ามาถามว่า เห็นอูฐของเขาตัวหนึ่งที่หายไปจากฝูงผ่านมาตามทางนี้หรือไม่ อันที่จริงเจ้าชายทั้งสามองค์ไม่ได้พบเห็นอูฐจึงตอบไปว่าไม่เห็น แต่ ด้วยไหวพริบอันหลักแหลม กลับสังเกตออกโดยบังเอิญว่าก่อนหน้านี้มีอูฐเดินผ่านทางไป และได้ถามคนเลี้ยงอูฐว่า อูฐตัวนั้นตาบอดข้างหนึ่ง มีฟันหลอหนึ่งซี่ และขาเป๋ข้างหนึ่งด้วยใช่หรือไม่ คนต้อนอูฐประหลาดใจมากว่าไม่ได้พบเห็นแต่สามารถบอกรายละเอียดได้ถูกต้องทั้งหมด แล้วก็รีบผละไปตามหาอูฐต่อไปแต่ก็หาไม่พบจึงย้อนกลับมาหาเจ้าชายทั้งสามองค์ ซึ่งก็ได้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าอูฐตัวนั้นข้างหนึ่งบรรทุกเนยและอีกข้างหนึ่งบรรทุกน้ำผึ้งโดยมีหญิงตั้งครรภ์เป็นผู้ขี่ไป คนต้อนอูฐพอได้ฟังกลับเชื่อว่าพวกเจ้าชายขโมยอูฐของตนจึงแจ้งให้ทหารมาจับเจ้าชายทั้งสามองค์ไปขังคุก แต่ต่อมาไม่นานเพื่อนบ้านของคนต้อนอูฐก็ไปพบอูฐตัวนั้นเข้า เจ้าชายทั้งสามองค์จึงได้รับการปล่อยตัว       ความทราบถึงพระกรรณของจักรพรรดิ จึงให้เจ้าชายทั้งสามองค์ไปเฝ้า แล้วทรงถามว่าสามารถจาระไนรายละเอียดของอูฐได้ถูกต้อง โดยไม่เห็นอูฐได้อย่างไร เจ้าชายทั้งสามองค์ได้ถวายวิสัชนา ดังนี้ ที่ว่าอูฐตาบอดข้างหนึ่งนั้น ก็เพราะหญ้าที่เขียวชอุ่มตามรายทางถูกกัดกินอยู่เพียงข้างเดียว จึงคาดคะเนว่าอูฐตาบอดข้างหนึ่งและกินแต่หญ้าอีกด้านหนึ่งที่มันมองเห็นชัด ที่ว่าอูฐฟันหลอซี่หนึ่งนั้น ก็เพราะว่ามีเศษหญ้าที่อูฐเคี้ยวหล่นอยู่ตามทางโตขนาดรอยฟันของอูฐ จึงคาดคะเนว่าหล่นออกมาจากช่องว่างของฟันอูฐที่หลอไปซี่หนึ่ง ส่วนที่ว่าอูฐขาเป๋หนึ่งข้างนั้น ก็เพราะว่าตามทางมีรอยเท้าอูฐสามรอยกับรอยลากเท้าอีกรอยหนึ่งจึงคาดคะเนว่าอูฐตัวนั้นขาเป๋หนึ่งข้างและที่ว่าอูฐตัวนั้นบรรทุกเนยข้างหนึ่งและบรรทุกน้ำผึ้งอีกข้างหนึ่งนั้น เห็นได้ชัดจากตามรายทางข้างที่บรรทุกเนยหกหล่นไว้มีมดมาไต่ และข้างที่บรรทุกน้ำผึ้งหกหล่นไว้นั้นมีแมลงวันมาตอม สำหรับที่ว่ามีหญิงตั้งครรภ์เป็นผู้ขี่อูฐไปนั้น เพราะพบรอยอูฐนั่งลงที่ข้างทาง และใกล้ ๆ ก็มีรอยเท้าคนชัดเจนรอยหนึ่งเพราะเปียกแฉะด้วยน้ำ เมื่อเจ้าชายองค์รองได้แตะมาดมก็รู้ว่าเป็นกลิ่นปัสสาวะของสตรี ส่วนที่คาดคะเนว่าสตรีนั้นกำลังตั้งครรภ์เพราะที่ตรงรอยแฉะนั้นเจ้าชายองค์สุดท้องยังสังเกตพบรอยฝ่ามือสองข้างด้วย แสดงว่ากำลังมีครรภ์ขณะปัสสาวะจึงต้องใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างยันกายไว้ จักรพรรดิได้สดับจนสิ้นกระแสความด้วยความชื่นชมและอัศจรรย์ในพระทัย จึงรับเจ้าชายทั้งสามไว้เป็นแขกเมือง ระว่างนั้นเจ้าชายทั้งสามองค์ก็ได้ช่วยจักรพรรดิไว้โดยจับได้ว่ามีอำมาตย์คนหนึ่งวางยาพิษพระองค์      ต่อมากระจกวิเศษแห่งความเป็นธรรม ที่ทำให้บ้านเมืองนี้สงบสุข ถูกขโมยไปยังอีกอาณาจักรหนึ่งที่ปกครองโดยราชินีที่เป็นสาวโสด จักรพรรดิจึงขอให้เจ้าชายทั้งสามองค์ไปตามเอากระจกวิเศษกลับมา เมื่อเจ้าชายทั้งสามองค์ไปถึงอาณาจักรดังกล่าวก็ทราบเรื่องทั้งปวงว่า กระจกวิเศษถูกขโมยไปตั้งหันหน้าออกไปที่ชายหาดใกล้ตัวนครนั้น เนื่องจากว่ามีมือยักษ์โผล่ขึ้นมาจากทะเลคอยรังควานทำร้ายชาวเมือง การตั้งกระจกวิเศษไว้ช่วยทำให้มือยักษ์นั้นทำร้ายแต่สัตว์ไม่ทำร้ายคน ครั้นเจ้าชายทั้งสามองค์ไปถึงที่ชายหาดเผชิญหน้ากับมือยักษ์ เจ้าชายองค์ใหญ่ก็รู้ว่ามือยักษ์เป็นสัญลักษณ์ว่าคนห้าคนรวมกันก็จะทำทุกอย่างสำเร็จจนครองโลกได้ พระองค์เห็นว่า เป็นความเชื่อที่ผิด จึงชูนิ้วชี้กับนิ้วกลางไปที่มือยักษ์ เป็นสัญลักษณ์ว่าคนเพียงสองคนก็พอสำเร็จงานได้ทุกประการ พลันมือยักษ์ก็ปลาสนาการไปตลอดกาล พระราชินีสาวสวยก็ยอมคืนกระจกวิเศษให้       ครั้นเจ้าชายทั้งสามองค์นำกระจกวิเศษกลับไปถึงนครเดิมก็พบว่าเกิดปัญหาใหม่ขึ้นมา คือระหว่างนั้นจักรพรรดิทรงกริ้วนางทาสีอันเป็นที่รักยิ่งจึงให้มัดไว้แล้วเอาไปทิ้งในป่าให้สัตว์ป่ากัดกิน วันต่อมาพอหายโกรธก็ให้ทหารกลับไปรับตัวนางกลับมา แต่นางก็หายไปแล้วหาอย่างไรก็ไม่พบ ทำให้จักรพรรดิตรอมพระทัยจนถึงประชวรโรคนอนไม่หลับ เพื่อรักษาอาการป่วย เจ้าชายสามองค์แนะให้จักรพรรดิสร้างพระราชวัง มีสาวสรรกำนัลนางคอยปรนนิบัติขึ้นเจ็ดแห่งเจ็ดสี สำหรับประทับแห่งละหนึ่งสัปดาห์ และในแต่ละสัปดาห์นั้น ก็ให้นักเล่านิทานที่เก่งที่สุดในเมืองที่สำคัญที่สุดเจ็ดเมือง ที่อยู่ในจักรวรรดิของพระองค์มาเล่านิทานให้ฟัง (ตรงนี้จะเห็นกลิ่นอายนิทานเปอร์เซียทำนองเรื่อง “พันหนึ่งราตรี” คือ มีนิทานอีก 6 เรื่องเล่าแทรกอยู่ในนิทานเรื่องแรก) ผลปรากฏว่าการฟังนิทานตั้งแต่เรื่องแรกจนถึงเรื่องที่หกทำให้พระอาการประชวรทุเลาขึ้นโดยลำดับ พอถึงนิทานเรื่องที่เจ็ดก็ทรงพบว่าเป็นเรื่องของพระองค์กับนางทาสีนั้นเอง พระองค์จึงได้เบาะแสของนางจากนักเล่านิทานและส่งทหารไปรับตัวนางกลับมา       จักรพรรดิทรงถามเจ้าชายสามองค์ว่าสามารถหาวิธีรักษาอาการประชวรที่ชาญฉลาดเช่นนี้ได้อย่างไร เจ้าชายสามองค์ทูลตอบว่า เนื่องจากไม่พบซากศพนางทาสีในป่าแสดงว่านางไม่ได้ถูกสัตว์ร้ายจับกินและคงจะมีชีวิตอยู่ที่ใดที่หนึ่ง ดังนั้นการหานักเล่านิทานมาจากทั่วจักรวรรดิจึงเป็นกุศโลบายในการหาข่าว เพราะอย่างไรเสียก็ต้องมีผู้พบและช่วยเหลือพระสนมไว้และต้องมีการเล่าลือถึงเรื่องนี้กันบ้าง จากนั้นเจ้าชายสามองค์ก็พากันเดินทางกลับคืนสู่เซเรนดิป และเรื่องก็จบลงตรงที่เจ้าชายทั้งสามองค์กลายเป็นนักปกครองที่ชาญฉลาด ครั้นต่อมาไม่นานพระราชา Jaffa ก็สิ้นพระชนม์และเจ้าชายองค์โตก็ขึ้นเป็นพระราชาแทน เจ้าชายองค์รองได้กลับไปอภิเษกสมรสกับพระราชินีสาวแสนสวยและเป็นพระราชาที่นครแห่งนั้น สำหรับเจ้าชายองค์สุดท้องนั้น จักรพรรดิ Behram ได้ให้รับกลับไปอภิเษกกับพระราชธิดาองค์เดียวของพระองค์ และต่อจากนั้นไม่นานก็ได้ครองอาณาจักรนั้นสืบต่อเมื่อจักรพรรดิสวรรคต     จากนิทานเรื่องนี้เห็นได้ว่าเจ้าชายทั้งสามองค์มีไหวพริบอันหลักแหลมทำให้รู้ในสิ่งที่ไม่ได้ค้นหาได้โดยบังเอิญ และส่งผลดีในบั้นปลายให้เจ้าชายทั้งสามองค์ได้เป็นพระราชาในแต่ละอาณาจักรทั้งสามแห่งนั้น ดังนั้น การอธิบายความหมายของคำว่าเซเรนดิพิตีให้สั้นและเข้าใจง่ายจึงเป็นเรื่องยาก เมื่อกาลเวลาผ่านไปความหมายของคำก็เพี้ยนไป ในปัจจุบันพจนานุกรมภาษาอังกฤษได้ให้นิยามคำนี้ไว้ในทำนองว่า “ความสามารถหรือพรสวรรค์ (faculty) ในการได้มาซึ่ง ความสุข และ การค้นพบที่ไม่ได้คาดหมายไว้ ได้โดยบังเอิญ” หรือ “ความมีโชคจากการค้นหาพบสิ่งดี ๆ ได้โดยบังเอิญ” หรือแม้แต่เพียงสั้น ๆ ว่า “การค้นพบโดยบังเอิญ” โดยมองข้ามลักษณะสำคัญด้วยไหวพริบอันหลักแหลม และขณะกำลังค้นหาสิ่งอื่นของวอลโพลไป และนอกจากนี้ที่ใช้ว่า “ความสามารถหรือพรสวรรค์”และ”ความมีโชค” ก็ไม่ค่อยจะสื่อถึงความฉลาดและความเหนื่อยยากของเจ้าชายทั้งสามองค์ที่ส่งผลดีในบั้นปลายเอาเสียเลย http://www.tint.or.th/nkc/nkc51/nkc5101/nkc5101k.html จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:05:44

ความคิดเห็นที่ 65 วกกลับไปพูดถึง ศ.เชลดอน ลี กลาสโชว์ (Prof.Sheldon Lee Glashow) ที่เขามาบรรยายที่เมืองไทยวันนั้นเขายกคำพูดของ อเล็กซานเดอร์ เฟล็มมิ่ง (Alexander Fleming) ผู้ได้รับรางวัลโนเบลจาการค้นพบเพนิซิลินว่า             ...ผมอาจกล่าวอ้างได้ว่าผมได้ข้อสรุป ว่าสารต่อต้านจุลินทรีย์อันมีคุณค่านั้นได้จากเชื้อรา และผมได้ทำการค้นคว้าปัญหาดังกล่าว ซึ่งไม่ใช่ความจริง ผมขอบอกความจริงว่าเพนนิซิลินเกิดขึ้นจากการสังเกตโดยบังเอิญ เพียงแต่ว่าผมช่างสังเกตและทำการวิจัยต่อไป...             “แม้กระทั่งองค์กรนาซาที่มีประวัติอันโดดเด่นในการทำวิจัยวิทยาศาสตร์พื้นฐานร่วมกับมหาวิทยาลัยยังถูกประธานาธิบดีบุชกดดันให้ทำหน้าที่ส่งมนุษย์ผู้น่าสงสารไปยังดาวอังคารให้ได้ ผมจึงรู้สึกเป็นห่วงอนาคตของการวิจัยวิทยาศาสตร์พื้นฐานในสหรัฐฯ เป็นอย่างมาก หากฟาราเดย์ (Faraday) เรินต์เกน (Roentgen) และเฮิรตซ์ (Hertz) มุ่งเน้นเพียง ปัญหาที่แท้จริง ในยุคเขา เราอาจจะไม่มีเครื่องยนต์ไฟฟ้า เครื่องมือเอกซเรย์ทางการแพทย์และวิทยุ” ศ.กลาสโชว์กล่าวถึงความมีน้ำใจของคนยุคก่อน แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 13:10:09 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:09:24

ความคิดเห็นที่ 66 โลกนี้เต็มไปด้วยของดีที่มากับความบังเอิญ แต่มันจะไม่มีวันกลายเป็นลูกฟลุกที่น่ารื่นรมย์หากไม่มีใครมองเห็น หรือไม่พร้อมเปิดรับหนทางใหม่ที่นำไปสู่นวัตกรรม 'ความบังเอิญที่น่ารื่นรมย์' ในสายตาของคนที่มองไม่เห็นอาจเป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น การเปิดหูเปิดตา เปิดความคิด อ่านมาก เดินทางมาก การไม่ยึดติดกับกฎเดิมๆ ก็มีส่วนช่วยเปิดความคิดเปิดใจออกกว้าง หากฝึกฝนสายตาให้แยกแยะเพชรให้ออกจากตม มันก็เป็นความรื่นรมย์ นักวิทยาศาสตร์สายการแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ หลุยส์ ปาสเตอร์ เขียนว่า "ในพื้นที่ของการสังเกต ความบังเอิญเกิดขึ้นกับความคิดที่พร้อมจะรับเท่านั้น" เพราะถึงแสงสว่างจะสาดตรงมาหาเรา แต่หากไม่เปิดหน้าต่าง ก็ยังคงจมอยู่ในความมืดเช่นเดิม http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=22f35e103c28196e จบบริบูรณ์ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:16:20

ความคิดเห็นที่ 67 ช่วงนี้คุณกิ๊ฟท็อปฟอร์มมากเลยครับ ขึ้นแนะนำติดๆกัน ขอบคุณมากครับที่หาอะไรน่าสนใจมาให้อ่านเรื่อย ^^ จากคุณ : [-KUNG-] เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:27:36

ความคิดเห็นที่ 68 อ่านกระทู้คุณกิ๊ฟแล้วนึกถึงหนังเรื่องนี้เลยค่ะ เพราะถุงมือคู่เดียวแท้ๆ^^" จากคุณ : เกี่ยวกับกระทู้นี้มั้ยหว่า^^" (~*นิกายแมวเหมียว*~) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:34:11

ความคิดเห็นที่ 69 ^ ^ เรื่องเป็นไงหรอ จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:49:16

ความคิดเห็นที่ 70   ช่วงนี้คุณกิ๊ฟท็อปฟอร์มมากเลยครับ ขึ้น"ไฟแดง"ติดๆกัน ปล.ทู้หายด๋อยแล้ว ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ครับ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 13:59:17 จากคุณ : มีล็อกอินแล้วฮะ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 13:51:38

ความคิดเห็นที่ 71 เคโรโร๊~ จากคุณ : dip kid เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 14:37:21

ความคิดเห็นที่ 72 Serendipity (2001) http://www.imdb.com/title/tt0240890/plotsummary เรื่องคู่หนุ่มสาวที่เจอกันโดยบังเอิญหลายครั้ง แล้วรักกัน ละครพล๊อตพระเอกนางเอกเจอกันตอนเด็ก โตแล้วบังเอิญเจออีกครั้ง ผมว่าก็โรแมนติกดี เช่นละครรักซ่อนรส ดูแล้วอยากกิน แกงส้มไหลบัว แกงรัญจวน แกงจืดโหระพา ... จากคุณ : ชื่อนี้ได้มั้ยฮะ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 14:41:38

ความคิดเห็นที่ 73   รู้สึกคุณกิ๊ฟจะชอบ ดูหนัง อ่านหนังสือ เชื่อมโยง วิทยาศาสตร์กับเรื่องใกล้ตัวได้ดีทีเดียว อ่านแล้วไม่หนักไป ดีครับ จากคุณ : ไม่มีการศึกษา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 14:50:14

ความคิดเห็นที่ 74 นอกจากจะับังเอิญเกิดขึ้นแล้ว คนที่ค้นพบก็ต้องบังเอิญเป็นคนช่างสังเกตด้วยนะครับ... ขอบคุณ จขกท. สำหรับบทความดีๆ จากคุณ : จิบเดียวก็ซึ้งแมน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 15:35:35

ความคิดเห็นที่ 75 กบ เขียด เต็มไปหมด แต่มาจากเจ้าของกระทู้โพสเอง  ..อ๊บๆ จากคุณ : รู้สึกตัว เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 15:42:39

ความคิดเห็นที่ 76 ขอนุญาตนิดนะครับ คือเป็นกระทู้ที่ดีนะครับ แต่ข้อมูลค่อนข้างคลาดเคลื่อนพอสมควร จะบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ทู้นี้ด๋อยๆไป ซึ่งถ้าหนังสือเขียนมาอย่างนั้นก็ยุ่งทีเดียว เช่น ในคห. 6 "นิวตันได้ค้นพบกฎเกี่ยวกับแรงดึงดูดของโลกแต่ก็มิได้ตีพิมพ์เผยแพร่ จนกระทั่งวันหนึ่งเอ็ดมันต์ ฮัลเลย์ (Edmund Halley) นักวิทยาศาสตร์ที่ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับแรงดึงดูดเช่นกัน ได้เดินทางมาพบกับนิวตัน เพื่อซักถามข้อสงสัยเกี่ยวกับแรงดึงดูด ซึ่งนิวตันสามารถตอบข้อสงสัยของฮัลเลย์ได้ทั้งหมด ทำให้ฮัลเลย์รู้สึกโกรธแค้นที่นิวตันสามารถค้นพบกฎแห่งแรงดึงดูดได้ก่อนเขา (ก่อดราม่า) ดังนั้นเขาจึงกล่าวหานิวตันว่าขโมยความคิดของเขาไป เพื่อน ๆ และลูกศิษย์ของนิวตันจึงบอกให้นิวตันนำผลงานของเขาออกเผยแพร่ลงในหนังสือชื่อว่า The Principia โดยใช้ชื่อเรื่องว่า Philosophiae Naturalis Principia Mathematica ซึ่งมีทั้งหมด 3 เล่ม เล่มแรกเป็นเรื่องเกี่ยวกับกฎการเคลื่อนที่ เล่มที่สองเกี่ยวกับการเคลื่อนที่ของวัตถุ ส่วนเล่มสุดท้ายเป็นเรื่องเกี่ยวกับแรงดึงดูดของโลก หลังจากหนังสือ 3 เล่มนี้เผยแพร่ออกไป ข้อกล่าวหาของเอ็ดมันด์ ฮัลเลย์ ก็เป็นอันตกไป" อันนั้นคลาดเคลื่อนค่อนข้างร้ายแรง (โดยเฉพาะกับชื่อเสียงของฮัลเลย์)คือ ๑) ฮัลเลย์ ไม่ได้สนใจเรื่องแรงดึงดูด แต่สนใจเรื่องวงโคจรของดาวหางดวงนึง (ต่อมาเรียกดาวหางนั้นว่า ฮัลเลย์ ยังไงล่ะครับ) ก็เลยเดินทางไปถามนิวตัน นิวตันตอบทันทีว่าเคลื่อนเป็นวงรี ฮัลเลย์รู้สึกทึ่งมาก ถามว่ารู้ได้ยังไง นิวตันตอบว่าคำนวณไว้แล้ว แต่หาไปหามาไม่พบ ฮัลเลย์จึงขอให้นิวตันเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ๒) เขียนไปเขียนมากลายเป็น Principia ซึ่งฮัลเลย์นี่เองที่เป็นคนออกทุนพิมพ์หนังสือให้ ๓) เรื่องทะเลาะกันนั้น นิวตันทะเลาะกับโรเบิร์ต ฮุค นักวิทยาศาสตร์ขี้โม้คนนึง ที่ชอบบอกว่าตนเองค้นพบเรื่องนั้นเรื่องนี้มานานแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน ซึ่งนิวตันทะเลาะกับฮุคด้วยเรื่องการค้นพบแรงดึงดูดนี่แหละครับ ๔) นิวตันเป็นคนพิลึก พอมีเรื่องแบบนี้ ก็ไม่ยอมให้พิมพ์หนังสือตนเองในบทที่สำคัญๆ ก็ต้องเป็น ฮัลเลย์นี่แหละครับที่อ้อนวอนหว่านล้อม ให้นิวตันใจอ่อน จนหนังสือคลอดออกมาได้ ยังมีอีกพอสมควรเลยครับในข้อมูลอื่นๆ แต่ไม่รู้ว่าจขกท.จะสนใจรึเปล่า ก็ขอยกตัวอย่างเท่านี้ก่อนนะครับ จากคุณ : อุปนิกขิต เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:10:59

ความคิดเห็นที่ 77   ผมได้เสื้อมาละ เตรียมตัวๆ   Credit:www.cruisefashion.co.uk แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 16:25:47 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 16:25:57 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 16:31:03 จากคุณ : มีล็อกอินแล้วฮะ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:24:57

ความคิดเห็นที่ 78   แท่นแทนน จากคุณ : มีล็อกอินแล้วฮะ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:35:24

ความคิดเห็นที่ 79   = = รูปไม่มา เอาใหม่ ปล.ลบ คห.ผมทิ้งได้นะ มันแลดูไร้สาระ จากคุณ : ie ความจำเสื่อม (มีล็อกอินแล้วฮะ) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:37:35

ความคิดเห็นที่ 80 ^ ^ ฮ่าๆ เสื้อสวยดี มีเทพีลิงเขี้ยวโง้งด้วย เหมาะๆ ถึงความคิดเห็นที่ 76 คุณอุปนิกขิต ขอบคุณที่มาช่วยแก้ให้ ยกมาเลยค่ะ ดีเลย เราลอกเขามา ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากหรอก google เอา อิอิ จะได้รู้ที่ถูกจริงๆเสียที อย่างมีท่านนึงบอกว่าแอปเปิ้ลตกนี่ไม่จริง ตกลงไงกันแน่เอ่ย เรื่องเขียนหนังสือนี่อยากเขียนบ้าง อยากเขียนนิยายลึกลับแบบดาวินชี โดด หรือความลับในคฤหาสต์เจ้าคุณปู่ เหมือนกระทู้คุณ Notenter ไรเงี้ยค่ะ แต่เป็นคนไม่มีจินตนาการ แป่่ว เลยอ่านอย่างเดียว จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 16:51:24

ความคิดเห็นที่ 81 ขอกราบขอโทษท่านนะคะ Edmond Halley จริงๆเป็นเพื่อนคนที่ช่วยออกเงินให้นิวตันออกหนังสือ แหะ แหะ เดี๋ยวไปแก้ข้อมูลให้นะคะ In scientific circles, Halley's Comet is more properly known as Comet Halley... Halley was a friend and staunch supporter of Sir Isaac Newton; he paid for the initial printing of Newton's Principia Mathematica... Halley's name is sometimes spelled Edmund... Halley's Comet last passed Earth in 1986, and is due to return in 2061... http://www.answers.com/topic/edmond-halley แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 53 17:12:05 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:06:37

ความคิดเห็นที่ 82 Serendipity พระเอกกับนางเอกมาหาซื้อถุงมือเหมือนกันค่ะ แล้วทั้งร้านก็เหลือแต่ถุงมือคู่นี้คู่เดียว ก็เลยต้องแย่งกัน สุดท้ายตกลงแบ่งถุงมือกันคนละข้าง แล้วประมาณว่าถ้าพรหมลิขิตมีจริง ขอให้ได้ของ 3 อย่างคืน หนังสือมีลายเซ็น, ถุงมือแคชเมียร์ข้างหนึ่ง และธนบัตรที่มีเบอร์โทรจดไว้ ถ้าได้คืนมาครบทุกอย่างถึงจะเชื่อว่าเป็นเนื้อคู่กันน่ะค่ะ ลองหามาดูนะคะ หนังเก่าแล้วแต่สนุกค่ะ โรแมนติคดี^^ จากคุณ : ~*นิกายแมวเหมียว*~ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 17:58:32

ความคิดเห็นที่ 83 ^ ^ ถ้าเป็นเรา : มาแย่งถุงมือชั้น เดี๋ยวปั๊ด จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 18:05:44

ความคิดเห็นที่ 84   กระทู้คุณกิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตานี่อ่านสนุกจริงๆ เสียดายผมเป็นบัตรผ่านให้กิ๊ฟต์ไม่ได้ จากคุณ : yurei เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 19:06:42

ความคิดเห็นที่ 85 เรานึกถึงเฟลมมิ่งเป็นคนแรกเลย จากคุณ : marina_rain เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 19:10:26

ความคิดเห็นที่ 86 เห็นคำนี้ แล้วก็นึกถึงหนังเหมือนกันเลยครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ ครับ จากคุณ : samapapa เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 19:43:29

ความคิดเห็นที่ 87   จขกท ครับ ที่ คห.11 เรื่องความถ่วงจำเพาะ ผมคิดว่ามีที่ผิดอยู่นะครับ ตรง   "นำทองในปริมาตรที่เท่ากันกับมงกุฎหย่อน ลงในอ่างน้ำ"  มัีนน่าจะเป็น "นำทองในน้ำหนักที่เท่ากันกับมงกุฎหย่อน ลงในอ่างน้ำ " เพราะความถ่วงจำเพาะของทองมากกว่า จึงทำให้น้ำล้นออกมาน้อยกว่าครับ แต่ถ้านำทองกับเงิน ที่ปริมาตรเท่ากัน มาหย่อนลงในอ่างน้ำ น้ำก็ต้องล้นออกมาเท่ากันสิครับ จากคุณ : oasis (nopadols171) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 22:19:07

ความคิดเห็นที่ 88 ^ ^ ^ ขอบคุณคุณoasis (nopadols171) ค่ะ แก้แล้วค่ะ ขอโทษลืมตรวจสอบก็อบมาเฉยเลย จะทดสอบ D ต่างกัน ดูปริมาตร V ที่ล้นต่างกัน ก็ต้องให้ m มวลเท่ากันก่อน จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 22:36:12

ความคิดเห็นที่ 89   เรี่ยมไปเลยค่ะ ?? จากคุณ : กุ๊กไก่ไม่ขันมาหาฉันจะกระต๊าก เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 23:03:51 A:112.142.174.38 X: TicketID:191399

ความคิดเห็นที่ 90 เรื่องแฟรงเกนสไตน์   ที่แข่งกันเขียนเรื่องสยองขวัญ คนแพ้ เค้าเขียนเรื่อง Dracula นะเอ้อ สรุป ดังทั้งคู่ จากคุณ : โจวจ้าวหนาน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 23:07:16

ความคิดเห็นที่ 91 เข้ามาเพราะชอบ หนังเรือ่งนี้ครับ ปล.ไม่เกี่ยวไรกันเลยอิๆๆ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 10:01:44

ความคิดเห็นที่ 92   ขอบคุณมากครับสำหรับความรู้ดีๆ จากคุณ : hoho เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 10:11:13 A:124.120.124.57 X: TicketID:228371

ความคิดเห็นที่ 93 ตอบ ค.ห. 90 คุณโจวจ้าวหนาน พูดถึงเรื่องแดรกคูล่า จขกท.จึงจัดแข่งขันตอบปัญหาขึ้นมา จงเติมคำในช่องว่าง ให้ถูกต้อง *******ข้อสอบโอเด็ด ชิงรางวัล ของที่ระทึก********* แดรกคูลา มีตัวตนจริง แท้จริงเขาชื่อเจ้าชาย........ *******รางวัลเป็นของที่ระทึกจากประเทศโรมาเนีย มีรูปเจ้าชายอยู่บนนั้น ส่งให้ถึงบ้านคนที่ตอบถูกผู้โชคดี (กรณีมีถูกหลายคน ) ให้ตอบมาทางหลังไมค์ของ จขกท. อย่าตอบที่บอร์ดเดี๋ยวยาวเกิน ปิดรับคำตอบเที่ยงคืนวันที่ 26 มีนาคม ศกนี้ การคิดคะแนนเหมือนข้อสอบโอเด็ด คือ ตามใจผู้ออก แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 53 14:32:03 จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 10:19:12

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณจขกท.คร้าบ  มีอะไรมาให้เสพอย่างนี้แล้วรื่นรมใจดีจัง อิอิ จากคุณ : sonaclub เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 13:00:28

ความคิดเห็นที่ 95 ยู้ฮู ยู้ฮู ไม่มีใครเล่นเกมเลย แจกจริงนะรางวัลไม่ได้มุก จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 14:36:37

ความคิดเห็นที่ 96 เหตุที่เกิดขึ้น จริงๆมีก็เกิดได้เรื่อยๆกับหลายๆคน แต่เฉพาะคนที่มี inquisitive mind เท่านั้นที่ทำให้เกิดการค้นพบขึ้น จากคุณ : KL เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 15:21:54

ความคิดเห็นที่ 97 รูปถ่ายเราถ่ายเองที่ร้านอาหาร casa vlad dracule ที่นี่เคยเป็นที่อยู่ของพ่อของ Dracula มาก่อน จากคุณ : กิ๊ฟไม่ใช่ตุ๊กตา เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 18:13:22

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณจขทกมากคะ จากคุณ : M-AgrO เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 19:55:01

ความคิดเห็นที่ 99 ขอบคุณมากค่ะ กระทู้ดีมีสาระ :) จากคุณ : PaZziiZ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 23:20:32

ความคิดเห็นที่ 100   ขอบคุณความรู้ที่ จขกท ให้มา จ้า จากคุณ : kwanlovelove เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 53 23:41:34

ความคิดเห็นที่ 102 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 14:30:42

ความคิดเห็นที่ 103   ก๊ากๆๆๆๆๆๆ อิจฉาริษยาผู้หญิงเหรอ ไอ้คนกดไฟแดง จากคุณ : yatiko เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 16:00:51

ความคิดเห็นที่ 104 โห อย่างยาวเลย จะอ่านไหวมั้ยเนี่ย ติดไว้ก่อน เดี๋ยวกินข้าวอาบน้ำค่อยมาอ่านนะ ลิซ่า Serendipity นึกว่าหนังเรื่องนี้ รีบเข้ามาก่อนเลย เหอะๆ ชอบๆ จากคุณ : mOOgrOb'pm' เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 18:25:17