ความคิดเห็นที่ 2 เป็นผม จะยกเลิกภาษีให้กับชาวนาที่ปลูกข้าวขายครับ จากคุณ : papikasoda เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 17:45:14

ความคิดเห็นที่ 3 ประเทศเราขาดการให้ความรู้ที่ดีครับ ความจริงเค้าก็ไม่อยากทำให้มันขาดทุนหรอกครับ แต่เค้าไม่มีความรู้จะไปทำอย่างอื่น แล้วก็ไม่มีความรู้ที่จะพัฒนาให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ก็เลยต้องทำอย่างเดิม แล้วก็เจ๊งอย่างเดิม แล้วก็มาขอให้รัฐช่วยเหลือ - -" จากคุณ : Artillery เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 17:51:26

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบ 2 ก่อน ชาวนา และเกษตรกร ไม่เสียภาษี อยู่แล้ว ครับ ตอบเจ้าของกระทู้ พืชผลทางเกษตร หลาย อย่าง ทั้งข้าว และอ้อย แม้จะ ขาดทุน ก็ยังต้องหนุนให้ประชาชน ทำ เพราะว่า เค้าไม่มีอาชีพอื่นที่ดีกว่า นั้นทำ( จริงๆ ก็มีบ้าง ที่มี เค้าก็ไป พวกที่ เหลืออยู่ คือ ไม่มีทางไปทำไร ที่ดีกว่า นั่นแหละ) ข้าว นี่ส่วนใหญ่ แล้ว ชาวนา มีกำไร พออยู่ได้ ยกเว้น เจอภัยแล้ง แมลง หรือ ปัญหาที่คาดไม่ถึง แต่อ้อยนี่ยิ่งตัวดี ทุกวันนี้ หลายปี ที่คนไทย กินน้ำตาลแพงกว่าตลาดโลก เพื่อเอาส่วนต่าง ไปชดเชยให้ชาวไร่อ้อยอยู่ได้ ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น ยังไง ก็ยังต้องยอมให้ทำกันอยู่ เพราะว่า เค้ายังไม่มีทางเลือกที่ดีกว่า นี้ จากคุณ : -=Jfk=- เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 17:53:08

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าข้าวแพงพวกเราก็เดือดร้อนอีกซินะ จริงไหม จาก คห 3 ก็แสดงว่าเรารู้ถึงต้นเหตุของปัญหาแล้ว แต่ทำไมถึงยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้อีกเสียทีครับ จากคุณ : underground1 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 17:54:16

ความคิดเห็นที่ 6 ทุกวันนี้เหมือนกับประเทศเราจ้างชาวนาปลูกข้าวให้ชาวโลกกินในราคาถูกๆ ดูจากฐานภาษีเงินได้  กว่า 80% ของภาษีมาจากจังหวัดที่เป็นเมืองใหญ่ ไม่ใช่จากการเกษตร   แต่ข้อดีของมันก็มีอยู่คือกระจายคนไปต่างจังหวัด คนจะได้ไม่มาแออัดกันทำงานในเมือง จากคุณ : starbless เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 17:54:46

ความคิดเห็นที่ 7 เพราะโลกนี้มีทั้งคนที่ได้ประโยชน์ และเสียประโยชน์ ถามว่าขาดทุนจริงๆ ไหม ผมก็ต้องบอกว่า ขาดทุนจริงๆ แต่การที่ขาดทุนนั้น เป็นการขาดทุนในเรื่องแรงงานซะมากกว่า เพราะค่าใช้จ่าย กับค่าข้าวนั้น มันพอดีกันเลย(รายรับ = (ประมาณ) รายจ่าย) ปีไหนไม่มีน้ำก็ซวยไป เพราะอยากอยู่กับบ้านกลับครอบครัว เช่น ในกรณีของพ่อผม ทำงานต่างประเทศ เดือน 30000+ กว่าบาท หักค่าใช้จ่ายเหลือส่งให้ทางบ้าน 15000+ ก็หรูแล้ว เพราะไม่มีต้นทุนในการทำงาน แต่ว่า ถ้าทำนา มันมีต้นทุนการทำนา ถ้าอยากได้กำไร เราก็ต้องคิดหักค่าแรงของคนในครอบครัวออกไป แต่พ่อก็อยากอยู่บ้านกับครอบครัว ก็อย่างว่าชีวิตคนเราไม่ได้มีอะไรมากมาย จากคุณ : 7-Scene เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:01:17

ความคิดเห็นที่ 8   เจ้าของกระทู้คะ สมมตินะถ้าคุณจบหมอมา แล้วรพ.บอกว่าตอนนี้ช่างคอมขาดขอให้คุณไปเป็นช่างคอม คุณทำได้ไหมคะ ????????? จากคุณ : .... (MooMay_Chompu) เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:01:50

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าถามผม ผมคิดว่ามันเหนื่อยมาก ในการทำนา หรือพืชผลอื่นๆ อาจเป็นเพราะผมไม่ชอบงานหนัก เวลาผมเห็นคนด่าคนจนว่าโง่ ถูกจ้างมา ผมจึงโต้เถียงตลอด ถึงเขาจะโง่ แต่เขาก็ทำให้คุณมีชีวิตต่อไป ถามว่าเสียภาษีเท่ากันไหม ผมว่าเท่ากันนะ ชาวนาไป 7-11 จ่าย 7% นายกไป 7-11 จ่าย 7% เหมือนกัน แล้วการชุมนุมที่แยกราชประสงค์ ผมไม่เห็นด้วยกันการชุมนุม แต่ว่าคุณบอกว่าเขาสร้างความเดือดร้อน คุณก็คิดหน่อยซิ ที่เขาเดือนร้อนกับโรงงานอ้อย หรืออื่นๆ ที่สร้างให้กับพวกเขาเดือนร้อนตลอด หลายปี เห็นใจพวกเขาหน่อย เขาก็เดือดร้อนเหมือนกันแหละ ปล. ไม่ว่าจะเกิดเหตุอะไร คนขายข้าวหรือโรงสี ไม่มีทางที่จะขาดทุนเลย (นอกจากเปิดใหม่ๆ ยังไม่มีความรู้ เพราะอาผมก็ทำถึงรู้)               ข้าวลงรวย ข้าวขึ้นโค-ตะ-ระ รวย จากคุณ : 7-Scene เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:07:50

ความคิดเห็นที่ 10 สินค้าการเกษตรเราพอสูู้กับต่างชาติได้น่ะสิ โดยเฉพาะข้าว ถ้าเราลดกำลังการส่งออก เวียดนามคงรอเสียบเป็นแน่แท้ จากคุณ : UdornBoy2 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:09:05

ความคิดเห็นที่ 11 ความรู้ เพราะขาดความรู้ดินปลูกพืชอย่างใดอย่างหนึ่งแร่ธาตุถูกใช้ไปไม่มีทดแทน ทุกวันๆ ดินเสื่อมครับ ผลผลิตตกลงเรื่อยๆ แล้วจะไม่ให้ขาดทุนได้อย่างไร อย่างเช่นเมื่อตอนถากป่ามาทำพื้นที่ทำกินใหม่ๆ ช่วงแรกดินยังคงอุดมสมบูรณ์อยู่ สมมติปลูกได้ผลผลิต 100 kg ต่อไร่ พอนานๆเข้าดินเสื่อม ได้ 90/ไร่  80/ไร่  ใช้เป็นอย่างเดียวยิ่งใช้ปุ๋ยเคมีอีก นอกจากดินเสื่อมแล้วน้ำยังเสียอีก   ความรู้เท่านั้นที่จะต่อยอดได้ จากคุณ : X_zERo เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:13:38

ความคิดเห็นที่ 12 คุณข้างบนนี่คิดแบบที่ผมเรียนมาเลย อิๆ ต้องใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วยครับ อย่างว่าหลายคนชอบบอกว่า ทำไมสมัยก่อนไม่ต้องใส่ปุ๋ยก็งาม ทำไมหลังๆใส่ปุ๋ยหนักก็ไม่งาม ไปโทษว่าปุ๋ยปลอมอีก ไปนู้นเลย เมื่อก่อนไม่มีศัตรูพืช สมัยนี้เยอะ เพราะว่าบ.ขายยา เอาแมลงมาปล่อย เฮ้อ..มันไม่ใช่ครับ มันเกิดจากที่เราใช้ยาแล้วแแมลงซึ่งวงจรชีวิตสั้น ปรับตัวเร็ว ปรับตัวเข้ากับยาได้ คือดื้อยาแหละครับ อีกอย่าง..นะครับ หากเราทำแบบไม่บำรุงไม่รักษา ปล่อยตามธรรมชาติเลยเนี่ย... มันจะได้กินใหม และ จะพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนในบ้าน หรือ คนในโลกใหมครับ ถ้าตอนนั้นไม่มีการปฎิวัติเขียว (Green Revolution)  ป่านนี้โลกอาจจะไม่มีอาหารพอที่เลี้ยงประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดหรอกครับ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:29:40

ความคิดเห็นที่ 13 ที่มานะครับ http://utcc2.utcc.ac.th/faculties/comarts/webjrshow/Tapya%20online/History04-1.htm มีเนื้อความดังนี้... ปฏิวัติเขียว หมายถึง การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเกษตร โดยการนำเครื่องจักร ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงมาใช้ในการเกษตร เพื่อทดแทนการทำการเกษตรในรูปแบบดั้งเดิมที่เกษตรกรเคยทำมาแต่โบราณ แรกสุดของพื้นที่ปฏิวัติเขียวคือ การจัดหาน้ำเพื่อการเกษตรให้เพียงพอโดยผ่านระบบชลประทาน การจัดการเกี่ยวกับน้ำในประเทศไทยแม้จะมีระบบทดน้ำ เขื่อน ฝายอยู่ก่อน แต่ยังไม่ได้นับเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิวัติเขียวตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจและ สังคม ฉบับที่ 1 คือ เขื่อนเจ้าพระยา เขื่อนนี้สร้างเสร็จในปี 2499 หลังจากนั้นกรมชลประทานก็ได้จัดระบบส่งน้ำให้กับพื้นที่ใต้เขื่อน ระบบส่งน้ำสำเร็จสมบูรณ์ในปี 2507 กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ และธนาคารเพื่อการเกษตร เริ่มเข้ามามีบทบาท “เกษตรตำบล” ถูกส่งมาเพื่อแนะนำการเกษตรแผนใหม่ ธกส.ขยายสาขาเพื่อสนับสนุนด้านทุนให้แก่เกษตรกร เนื่องจากการเกษตรแผนใหม่จะต้องใช้ทุนในการจัดหาเครื่องจักรปุ๋ยและยาฆ่า แมลง การปฏิวัติเขียวเห็นผลประจักษ์อย่างรวดเร็ว ชาวนาทับยาก้าวเข้าสู่การปฏิวัติเขียว เป็นพื้นที่นำร่อง ที่จะเป็นตัวอย่างแก่ชาวนาทั่วประเทศ 50 ปีก่อนชาวนาของตำบลทับยาทำนาตามรูปแบบที่บรรพบุรุษได้สั่งสมภูมิปัญญา ชาวนาทำนาแค่ปีละครั้งและจะทำนาในช่วงฤดูฝน โดยอาศัยน้ำฝน และน้ำที่ท่วมล้นจากแม่น้ำเจ้าพระยาและที่ไหลออกกระจายสู่ท้องทุ่งมาตาม “บาง” ต่างๆ ที่มีลักษณะเป็นคลองซอยต่อออกจากแม่น้ำ การทำนาโดยพึ่งพาธรรมชาติหลายครั้งก็เกิดปัญหาน้ำท่วมมากเกินไป พันธุ์ข้าวที่ใช้จึงต้องเป็นพันธุ์ข้าวที่มีลักษณะพิเศษ เช่น ข้าวสำรวง ข้าวป้อม ข้าวยืด ข้าวพวง เป็นต้น เพราะต้นข้าวพวกนี้นอกจากจะมีลักษณะเป็นข้าวลำต้นยาวแล้ว ยังสามารถยืดปล้องให้รวงข้าวสูงพ้นน้ำ ทำให้ไม่เสียหายเวลาน้ำมาก ในอดีตชาวนาจะใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงที่เป็นสารเคมี เพราะทำนาแค่ปีละครั้งฟางข้าวที่ตกอยู่ตามท้องนาจึงมีเวลาเน่าเปื่อยและย่อย สลายจนกลายเป็นปุ๋ยในที่สุด และไม่ค่อยมีแมลงศัตรูพืช จึงไม่จำเป็นต้องใช้ยาฆ่าแมลง ดินในอดีตจึงมีคุณภาพที่ดีมากเพราะมีการพักหน้าดินในหน้าแล้งและได้ปุ๋ยจาก ธรรมชาติแต่การทำนาด้วยวิธีธรรมชาติก็มีปัญหาคือไม่สามารถควบคุมได้ เช่น น้ำอาจจะมากน้อยเกินไป พื้นที่ทำนาก็ยังไม่มีการปรับ จึงเป็นที่ลุ่มที่ดอน ทำให้ผลผลิตได้ไม่มากตามความต้องการ พันธุ์ข้าวที่ใช้ก็มีราคาค่อนข้างต่ำ ขายได้เพียงเกวียนละประมาณ 500-700 บาท นอกจากนั้น การทำนาแบบเดิมยังมีการใช้แรงคนและสัตว์ในการทำนาจึงค่อนข้างล่าช้า เมื่อเขื่อนเจ้าพระยาสร้างเสร็จในปี 2499 กรมชลประทานก็ได้ขุดคลองชลประทานขึ้นมาให้คือ คลองบรมธาตุ ที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้โดยปล่อยน้ำให้ใช้ตั้งแต่ปี 2507 ส่วนดินที่ได้จากการขุดคลองก็เอามาทำถนน เน้นทางสิงห์บุรี-ชัยนาท เลียบคลองทั้งสองข้าง และยังสร้างคลองชลประทานและถนนเสร็จแล้วบางต่างๆ ที่เคยใช้เป็นเส้นทางส่งน้ำเข้านาก็ถูกตัดขาดโดยสิ้นเชิง และชาวบ้านก็ไม่ได้ใช้น้ำจากบางต่างๆอีกต่อไป จนน้ำจากบางต่างๆแห้งไปในที่สุด บ้างก็ถูกถมทำเป็นถนน บ้างก็ถูกสร้างบ้านทับ และที่สำคัญ น้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยาจะไม่ไหลไปในทุ่งนาเหมือนเมื่อก่อน เนื่องจากเส้นทางคือบางถูกตัดขาดอย่างสิ้นเชิง ปัจจุบันมีการปลูกข้าวถึง 3 ครั้งต่อปี เพราะน้ำจากเขื่อนมีปริมาณพอเพียง ส่วนพันธุ์ข้าวก็จะมีการใช้พันธุ์ที่มีการปรับปรุงพันธุ์ใหม่ เช่น ข้าวหอมปทุมและมีการนำเครื่องจักรเข้ามาช่วยในการทำนาเพื่อลดแรงงานและเพิ่ม ผลผลิต สารเคมีก็เป็นเรื่องจำเป็นสำหรับการทำนาสมัยใหม่ ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงจำเป็นต้องใช้ในปริมาณมากและมีแนวโน้มที่จะต้องใช้มากขึ้น เรื่อยๆ เนื่องจากมีการดื้อยา ยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าหอยเชอรี่ ปะปนอยู่ในท้องนาในปริมาณสูงมาก ทั้งการปนอยู่ในข้าว ในน้ำ เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ย่อมแน่นอนว่า พืชผักในท้องทุ่งและสัตว์น้ำทั้งปลา ปู และอื่นๆนอกจากจะพลอยตายไปด้วยผลของยาฆ่าแมลงแล้ว ที่มีอยู่ก็ไม่ปลอดภัยที่จะนำมาบริโภค อาหารจากธรรมชาติหายไป ชาวนาจำเป็นต้องมีค่าใช้จ่ายเรื่องอาหารเพิ่มขึ้น อันที่จริงแล้ว ไม่ใช่เพียงอาหารเท่านั้น แม้กระทั่งข้าว ชาวนาที่นี่ยังต้องซื้อกิน โดยสาเหตุส่วนหนึ่งมาจากพันธุ์ข้าวที่ปลูกไม่ใช่พันธุ์ที่นิยมกิน อีกทั้งโรงสีเล็กในหมู่บ้านก็ไม่มี ชาวนาทำนาโดยไม่มียุ้งข้าวเอาไว้เก็บข้าวไว้กิน ดังนั้นจึงต้องซื้อข้าวสารจากตลาดหรือจากรถเร่ ปัญหาเรื่องสิทธิการถือครองที่ดินดูจะเป็นปัญหา ที่นาเป็นของนายทุนไม่กี่คน ชาวนาต้องเช่าที่นาในการทำนา และต้องเร่งทำนาให้ได้หลายๆครั้ง เพื่อที่จะได้เพียงพอต่อทุนที่ต้องลงไป ทั้งค่าเช่า ค่าปุ๋ย ค่ายา การทำนาปีละ 3 ครั้ง ทำให้ดินไม่มีเวลาพักฟื้นอีกทั้งดินยังบอบช้ำจากการเผาฟาง สารเคมีตกค้าง นับวันดินจะยิ่งเสื่อมโทรม ซึ่งนั่นย่อมหมายถึงการทำนาในครั้งต่อไป ก็จะต้องเพิ่มปริมาณปุ๋ยและยาฆ่าแมลง นั่นก็หมายถึงทุนที่ต้องใช้มากขึ้นเรื่อยๆ ก้าวย่างแห่งชีวิตของชาวนาจึงเป็นเส้นทางที่น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง ยังไม่ต้องพูดถึงสุขภาพของคนที่ต้องอยู่กับสารเคมี สิ่งแวดล้อมได้รับผลกระทบจากสารเคมีตกค้างชัดเจนที่สุดตอนนี้ก็คือลำแม่ลา เนื่องจากน้ำในแม่ลามีที่มาจากท้องนาเพียงแหล่งเดียว แม่ลาทุกวันนี้แสดงอาการเจ็บป่วยได้อย่างชัดเจนมาก แต่จะมีใครที่เห็นสภาพการป่วย และใครจะช่วยรักษา จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:36:00

ความคิดเห็นที่ 14 ชาวนา(บางคน)กู้เงินมาส่งลูกหลานเรียน กู้มาใช้เพื่อไม่ให้ขาดมือ แล้วก็ทำนาเพื่อใช้หนี้ วน ๆ เวียน ๆ เป็นวงจร ชาวนาจน โรงสีรวย อิอิ : ) จากคุณ : SuicideJumper เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:36:23

ความคิดเห็นที่ 15   ไทยเราถูกฝรั่งจับขังอยู่ในวงจรอุบาทว์การผลิตข้าวเลี้ยงชาวโลกมานาน หลายรัฐบาลส่งเสริมการปลูกข้าว จนคนทั่วไปจนถึงนักข่าวที่วันๆไม่มีอะไรทำ พล่ามสโลแกนปลอมๆอยู่ว่าเป็นอาชีพกระดูกสันหลังของชาติ เพราะกลายเป็นว่าเราผลิตข้าวในราคาที่ขาดทุนควักเนื้อตัวเองโปะ เพื่อไปขายฝรั่ง แขกซาอุมหาเศรษฐีน้ำมันในราคาถูกๆ ขณะที่มองไปในอนาคต เราจะยิ่งต้องขาดทุนควักเนื้อจากภาษีอากรหนักขึ้นเรื่อยๆ เพราะศักยภาพการผลิตของ เวียดนาม พม่า เขมร รวมถึงประเทศในอัฟริกาจะสูงเพิ่มปริมาณการผลิตขึ้นเรื่อยๆ แล้วเราจะขายข้าวแข่งกับประเทศต้นทุนค่าแรงต่ำ แถมไม่มีการแทรกแซงราคาจากรัฐบาลเหล่านั้นได้อย่างไร ที่ญี่ปุ่น ราคาข้าวแพงมาก แต่รัฐบาลจำกัดการผลิต ไม่ให้ชาวนาผลิตข้าวมากๆเพราะโลภมากเห็นว่าได้ราคาดี เหตุผลราคาที่ว่าดีมันเป็นราคาปลอม ที่รัฐบาลกับชาวบ้านส่วนใหญ่ในญี่ปุ่นช่วยกันแบก หากไม่ควบคุม ปล่อยให้มีการผลิตตามความโลภ รัฐบาลญี่ปุ่นจะมีปัญหาต้องจ่ายเงินซื้อข้าวราคาแพงไปขายให้ตลาดโลกในราคาถูกสุดๆ เท่ากับโยกย้ายเงินแบบทำลายโครงสร้างเศรษฐกิจ คือย้ายเงินจากอาชีพที่มีประสิทธิภาพในการแข่งขัน ไปสู่อาชีพที่ไม่มีประสิทธิภาพ ก็ทำลายประเทศตัวเอง ส่วนในอเมริกาใช้การทำการเกษตรขนาดใหญ่ในรูปบริษัท ซึ่งควบคุมความเสี่ยงกันเอาเอง และอาศัยกลไกราคาสินค้าตลาดล่วงหน้าเป็นดัชนีให้ภาคธุรกิจดารผลิตสินค้าเกษตร จึงไม่เป็นภาระของรัฐบาล จากคุณ : ต้องย้ายภาคการเกษตรใหม่ เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:36:41 A:210.246.64.182 X: TicketID:052378

ความคิดเห็นที่ 16 ถามคุณข้างบนหน่อยครับ ถ้าที่นาเป็นของบริษัทหมด แล้วชาวนาไม่ต้องเป็นพนักงานบริษัทหมดเลยเหรอครับ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:40:35

ความคิดเห็นที่ 17 1.เลิกทำนาครับ ย้ายคนส่วนนึงมาพัฒนาด้านอื่น เกษตรแปรรูป อุตสาหกรรมอาหาร 2.เร่งเพื่มความรู้ในการเพื่มผลผลิตต่อไร่ให้คนที่ยังจะทำนาอยู่   3.ทบทวนการพัฒนาประเทศ เพราะเห็นแล้วว่าเกษตรกรรมแบบเดิมๆไม่สามารถทำให้เรายืนอยู่ได้ จากกระทู้เก่า   คนส่วนใหญ่ของประเทศเป็นเกษตรกร  ใช้พื้นที่ของประเทศ1ใน5ทำนา  รายได้ขายข้าวเข้าประเทศ130,000ล้าน  งบประมาณแผ่นดินต้องใช้ปีนึง2ล้านล้าน ............ประเทศไทยไม่สามารถพัฒนาได้ด้วยเกษตรกรรมแบบเก่าๆอีกแล้ว .................. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 18:49:21 จากคุณ : waphoo เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:47:47

ความคิดเห็นที่ 18   "ชาวไร่ชาวนาไทยนั้นน่าสงสารเป็นอย่างยิ่งครับ เพราะทั้งชีวิตของพวกเขาในการทำงานในไร่นานั้น เป็นงานหนัก ลำบาก ไร้สวัสดิการใดโดยสิ้นเชิง ทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับเหตุภายนอกตัว (External) ซึ่งยากมากที่ชาวนาจะควบคุมได้ (Task Difficulty) เริ่ม ต้นตั้งแต่ต้องซื้อพันธุ์ข้าว จะนำมาหว่านต้องพึ่งฝน ถอนกล้าไปดำนาต้องพึ่งฝนอีก ต้องพึ่งเงินกู้ซื้อปุ๋ย ต้องระมัดระวังศัตรูพืชโจมตีข้าว ต้องซื้อยาฉีดป้องกันและฆ่าศัตรูพืช พอได้ข้าวยังต้องพึ่งคนซื้อกำหนดราคาให้อีก พอขายได้ต้องใช้หนี้ค่าพันธุ์ข้าว ค่ายา ค่าปุ๋ยที่ยืมไปก่อนแล้ว เห็นมั้ยครับว่าชาวนาคุมสภาพการณ์การทำนาไม่ได้สักอย่างเดียว ผลสุด ท้ายคือ ยิ่งทำนาชาวนายิ่งจนลงทุกที ต้องขายที่นาแล้วเช่านาตัวเองที่ขายไปนั่นแหละทำนาต่อไป แล้วก็โทษไปที่วาสนาหรือโชคชะตา (Luck) เหตุใดชาวนาจึงไม่คิดที่จะเลิก เป็นชาวนา ทำนาต่อไปทั้งที่รู้ว่า ทำไปแล้วจนลงทุกที นั่นเป็นเพราะชาวนาเกิดความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากมานานแล้ว พวกเขาเรียนรู้ที่จะเลิกคิดช่วยตนเอง (Learned Helplessness) มาหลายสิบปี ไม่ ใช่แต่กรณีตัวอย่างที่ผมเล่าให้ท่านอ่านเท่านั้น ความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากนั้นเกิดขึ้นได้เสมอในบริบทต่างๆ เมื่อคนเรารู้สึกว่า เขาไม่สามารถควบคุมเงื่อนไขของเหตุการณ์ในชีวิตของเขาได้ เช่น" ------------------------------------------------------------------------ สู้กับความหมดอาลัยตายอยาก ผม ไม่ได้เขียนเรื่องหมดอาลัยตายอยากไปสักพักหนึ่ง เพราะผมเองก็เกิดอาการหมดอาลัยตายอยาก อันเกิดจากเหตุการณ์บ้านเมืองที่รัฐบาลของนายสมัคร สุนทรเวชกับพันธมิตรช่วยกันสร้างความวุ่นวายกันคนละไม้คนละมือจนเครียดกันไป ทั้งประเทศ ดูไปแล้วไม่มีช่องทางที่จะเกิดความสงบสุขได้เลย ที่สำคัญคือคนธรรมดาอย่างเรานั้นไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลยในเหตุการณ์บ้านเมืองขณะนี้ แม้ ตอนนี้นายสมัคร สุนทรเวชจะถูกกดดันจนกลับมาเป็นนายกรัฐมนตรีไม่ได้อีกแล้ว ก็ใช่ว่าจะสงบสุข เพราะทั้งพรรคพลังประชาชนและพันธมิตรต่างก็คงต้องสู้กันต่อไปอีกนาน ประชาชน คนธรรมดาอย่างเราๆ ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ ได้แต่คิดว่าเป็นเวรกรรมของเรา เหมือนภรรยาที่โดนสามีซ้อมจนน่วม ไปไหนก็ไม่ได้ มันตามกลับทุกที ประชาชนอย่างเราไปไหนไม่ได้เหมือนกัน ต้องอยู่ประเทศนี้แหละ อย่างนี้เรียกว่า เราเกิดอาการหมดอาลัยตายอยากกับเหตุการณ์บ้านเมืองแล้วครับ ดังนั้นเราจึงหันไปหาความสนใจเรื่องอื่นกันดีกว่านะครับ เอาเป็นเรื่องของสมจิต จงจอหอก็แล้วกัน นัก กีฬาไทยที่ไปแข่งขันที่โอลิมปิก ปักกิ่งครั้งนี้ได้กลับบ้านกันแล้ว แต่คนที่ได้รับการชื่นชมมากเป็นพิเศษ คือ สมจิต จงจอหอ นักชกเหรียญทอง ผู้ซึ่งไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ไม่ยอมหมดอาลัย แม้จะล้มเหลวในโอลิมปิกมาแล้ว 2 ครั้ง สมจิต จงจอหอเป็นตัวอย่างที่สมควรยกเป็นแบบให้แก่ทุกคนว่า อย่าให้ความล้มเหลวมาทำให้ท้อแท้ ขอให้เชื่อมั่นในตนเองและฝึกฝนตนเองรอเวลา สักวันหนึ่งโชคชะตาจะอยู่กับเราอย่างแน่นอน เราน่าจะลองวิเคราะห์ เขาเป็นกรณีศึกษาเพื่อการเรียนรู้เรื่องความรู้สึกหมดอาลัยที่เราได้คุยกัน มาแล้ว 1 ตอน ในแง่ที่ว่า สมจิต จงจอหอจัดการอย่างไรในยามที่ล้มเหลวกับโอลิมปิกถึง 2 ครั้ง แล้วยังไม่ยอมหมดอาลัยตายอยาก แต่มุมานะฝึกซ้อมไปจนเอาชนะโชคชะตาในครั้งที่ 3 ได้อย่างงดงาม ขอกลับ ไปในการศึกษาเรื่องหมดอาลัยตายอยากอีกสักครั้งครับ ในยุค 1970-80 ได้มีการทดลองอาการหมดอาลัยตายอยากนี้กับมนุษย์ในหลายรูปแบบ ส่วนมากมักใช้แผนการทดลอง Yoke Experiment อย่างที่เซลิกแมนกับพวกทำ อย่างที่ได้เล่าไปแล้ว ผลสรุปที่ได้ก็เป็นเช่นเดียวกันคือ เมื่อคนเราเชื่อว่าตนเองไม่มีความสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรในสิ่งแวดล้อม ได้ ตนเองต้องตกอยู่ในสภาพเป็นทุกข์เพราะสิ่งนั้น คนเราก็จะเกิดอาการหมดอาลัยเหมือนกัน หลังจากที่ได้มีการทดลองกับ มนุษย์แล้วทำให้ได้ข้อสรุปเป็นทฤษฎีความหมดอาลัยตายอยากว่า การที่คนหรือสัตว์จะเกิดอาการหมดอาลัยตายอยากนั้นมาจากสาเหตุ 2 ประการคือ 1) สาเหตุที่ทำให้รับเคราะห์นั้นอยู่นอกเหนือการควบคุมของตนเอง (Uncontrollability of the Events) 2) การคิดแปลความ (Cognition) ว่า สาเหตุนั้นมีต้นตอมาจากไหนอย่างไร ในแง่ของการคิดแปลความ ภายหลังได้มีการนำเอาทฤษฎีการระบุเหตุพฤติกรรม (Attribution Theory) ในจิตวิทยาสังคมซึ่งกำลังโด่งดังและเป็นที่ยอมรับกันมากในยุคนี้พอดีเข้ามา อธิบาย เราสามารถอธิบายผลการวิจัยนี้ด้วยทฤษฎีการระบุเหตุพฤติกรรม ของความสำเร็จและความล้มเหลวของไวเนอร์ (Bernard Weiner) ซึ่งบอกว่า การที่คนเราจะทำอะไรได้ผลสำเร็จหรือล้มเหลว (Success or Failure) นั้น คนเราระบุสาเหตุของผลที่ได้มาได้จาก 2 ทางดังนี้คือ 1. สภาพการควบคุมเหตุการณ์ (Locus of Control) ซึ่งสามารถแบ่งได้เป็น 2 ประการคือ ผลสำเร็จหรือล้มเหลวที่ได้นั้นเกิดจากเหตุภายในหรือภายนอก (Internal or External Causes) ของตัวเขาผู้ซึ่งเป็นผู้กระทำ 1.1 ถ้าเป็น เหตุภายใน จะแบ่งออกเป็น 2 ประการคือ ความสามารถของเขา (ability) และ การทุ่มเท (Effort) เพื่อกระทำพฤติกรรม 1.2 ถ้าเป็น เหตุภายนอก จะแบ่งออกเป็น 2 ประการอีกเหมือนกันคือ ความยากของสิ่งที่ทำ (Task Difficulty) และ โชค (Luck) 2. ความสม่ำเสมอ (Stability) ของเหตุการณ์ ซึ่งแบ่งออกได้เป็น 2 ประการคือ เหตุที่ทำให้สำเร็จหรือล้มเหลวนั้นเกิดเป็น ประจำถาวร อย่างนั้น หรือ แปรเปลี่ยนได้ (Stable or Variable Causes) จากคุณ : Poster เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:48:56 A:113.53.20.199 X: TicketID:267050

ความคิดเห็นที่ 19   ผมขอทำให้ง่ายแก่ความเข้าใจของท่านผู้อ่านด้วยการเสนอเป็นตารางดังนี้ครับ -----------------Stable Causes--------Variable Causes--------- Internal-------------Ability------------------Efforts External---------Task Difficulty--------------Luck นัก จิตวิทยาใช้ทฤษฎีการระบุเหตุพฤติกรรมของไวเนอร์อธิบายว่า คนเรามีแนวโน้มเกิดอาการหมดอาลัยตายอยากเมื่อทำสิ่งใดก็ตามล้มเหลวบ่อยๆ เข้า แล้วระบุเหตุแห่งความล้มเหลวว่า ความสามารถของตนต่ำ (Ability) และงานที่ทำนั้นยาก (Task Difficulty) ตนเองไปแก้ไขอะไรไม่ได้เลยเพราะไม่ได้เป็นผู้กำหนดงาน จะเห็นได้ว่าทั้ง 2 เหตุนั้นเป็นเหตุถาวรเปลี่ยนไม่ได้ แต่ถ้าคิดว่าความล้มเหลวนั้น เกิดจากสาเหตุที่ตนเองไม่ได้พยายามเพียงพอ (Lack of Effort) หรือดวงยังไม่ดีโชคยังไม่มา ซึ่งเป็นเหตุที่เปลี่ยนแปรได้ (Variable) ก็จะไม่เกิดอาการหมดอาลัยตายอยาก กรณีสมจิต จงจอหอนับเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดว่า การให้สัมภาษณ์ของเขาทุกครั้งเขาแสดงความเชื่อมั่นในฝีมือมาก เขาไม่เคยคิดว่าความสามารถในการชกมวยของเขาต่ำ เพราะเขาชกในหลายรายการก็ชนะเลิศ เพียงแต่เขาคิดว่า สมาธิของเขายังไม่นิ่งพอ ซึ่งเป็นเรื่องของ Effort ที่ฝึกฝนให้ดีได้ และในโอลิมปิกครั้งนี้สมาธิในการชกของเขานิ่งไม่ว่าจะต่อยกับใคร นอก จากนั้นผมว่าตามวัฒนธรรมไทยบ้าง คนไทยเราเชื่อเรื่องดวง (Luck) ซึ่งแม้อยู่นอกการควบคุมของเขา แต่เรื่องโชคมักเป็นเรื่องที่แปรเปลี่ยนได้ (Variable Cause) คนไทยเรามีความเชื่อเรื่องชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหน ผมเชื่อว่า สมจิต จงจอหอน่าจะเชื่ออย่างนี้เหมือนกันว่า ซวยมาสองครั้งแล้วครั้งนี้น่าจะเฮงบ้าง ด้วยการฝึกซ้อมสม่ำเสมอ การได้ชกชนะ ประสบความสำเร็จเล็กๆ เป็นครั้งคราว ทำให้สมจิต จงจอหอยืนระยะยาวได้ 12 ปีบนถนนนักชกสมัครเล่น อย่างมีวินัยรอคอยโอลิมปิกปักกิ่งเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อจะชกเอาเหรียญทองให้ได้ และเขาก็ประสบความสำเร็จตามที่เขาตั้งเป้าหมายเอาไว้ในที่สุด เขาคง ไม่มีโอกาสนี้ถ้าเขาเกิดความรู้สึกหมดอาลัยตั้งแต่โอลิมปิกที่ซิดนีย์เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ซึ่งเขาฟอร์มตก ไม่ได้แม้แต่การคัดให้เป็นตัวแทนทีมไทยไปชกในครั้งนั้นด้วยซ้ำไป วิจารณ์ พลฤทธิ์ได้รับคัดเลือกไปแทน และซิวเหรียญทองไป สำหรับกรณีของภรรยาใน คดีที่โดนสามีทำร้ายนั้น แม้ว่าเธอจะแยกไปอยู่ลำพัง เธอคงคิดว่า เธอไม่สามารถหนีไปจากการตามรังควาญของเขาได้ เพราะเธอบอกว่า เธอเคยหนีเหมือนกันแต่เขาก็ตามเธอพบและง้อขอให้เธอกลับไปอยู่กับเขา นี่คงเป็นความรู้สึกว่า เธอไม่สามารถควบคุมการตามรังควาญของเขาได้ แม้จะรู้ว่า อยู่กับเขาต่อไปอีกไม่นานเขาคงจะทำร้ายเธออีก เธอจำยอมเพราะไม่มีทางไปพ้นจากเขา นี่เป็นเหตุภายนอก (External) ที่ถาวร (Stable) สำหรับเธอ เมื่อเป็นอย่างนี้ เธอต้องหันกลับมาหาสาเหตุที่ตัวเธอเองว่า เธอเองโชคร้าย เกิดมามีกรรมต้องชดใช้ นี่เป็นเหตุจากภายในตัวเธอ (Internal) ที่ถาวร (Stable) ซึ่งเธอต้องยอมรับสภาพต่อไป นี่จึงเป็นกรณีของความหมดอาลัยตายอยากแบบหนึ่งนั่นเอง ส่วนกรณีของ ชาวไร่ชาวนาไทยนั้นน่าสงสารเป็นอย่างยิ่งครับ เพราะทั้งชีวิตของพวกเขาในการทำงานในไร่นานั้น เป็นงานหนัก ลำบาก ไร้สวัสดิการใดโดยสิ้นเชิง ทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับเหตุภายนอกตัว (External) ซึ่งยากมากที่ชาวนาจะควบคุมได้ (Task Difficulty) เริ่ม ต้นตั้งแต่ต้องซื้อพันธุ์ข้าว จะนำมาหว่านต้องพึ่งฝน ถอนกล้าไปดำนาต้องพึ่งฝนอีก ต้องพึ่งเงินกู้ซื้อปุ๋ย ต้องระมัดระวังศัตรูพืชโจมตีข้าว ต้องซื้อยาฉีดป้องกันและฆ่าศัตรูพืช พอได้ข้าวยังต้องพึ่งคนซื้อกำหนดราคาให้อีก พอขายได้ต้องใช้หนี้ค่าพันธุ์ข้าว ค่ายา ค่าปุ๋ยที่ยืมไปก่อนแล้ว เห็นมั้ยครับว่าชาวนาคุมสภาพการณ์การทำนาไม่ได้สักอย่างเดียว ผลสุด ท้ายคือ ยิ่งทำนาชาวนายิ่งจนลงทุกที ต้องขายที่นาแล้วเช่านาตัวเองที่ขายไปนั่นแหละทำนาต่อไป แล้วก็โทษไปที่วาสนาหรือโชคชะตา (Luck) เหตุใดชาวนาจึงไม่คิดที่จะเลิก เป็นชาวนา ทำนาต่อไปทั้งที่รู้ว่า ทำไปแล้วจนลงทุกที นั่นเป็นเพราะชาวนาเกิดความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากมานานแล้ว พวกเขาเรียนรู้ที่จะเลิกคิดช่วยตนเอง (Learned Helplessness) มาหลายสิบปี ไม่ ใช่แต่กรณีตัวอย่างที่ผมเล่าให้ท่านอ่านเท่านั้น ความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากนั้นเกิดขึ้นได้เสมอในบริบทต่างๆ เมื่อคนเรารู้สึกว่า เขาไม่สามารถควบคุมเงื่อนไขของเหตุการณ์ในชีวิตของเขาได้ เช่น พนักงาน ที่รู้สึกว่าเงื่อนไขการทำงานของเขานั้นทำนายไม่ได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ ไปกับเขา เป็นต้นว่า การที่ผู้บังคับบัญชาเอาแต่ใจไร้หลักการที่แน่นอน มีผลทำให้การทำงานต้องเปลี่ยนแปลงไปตามอารมณ์ของนาย นักเรียนนักศึกษาที่คิดว่า ตัวเองสติปัญญาต่ำ วิชาที่เรียนนั้นยากเกินไป เรียนไปแล้วสอบตกแน่นอน นักกีฬาที่คิดว่าคู่ต่อสู้ของตนมีกำลังและร่างกายดีกว่าตน ตนเองแม้จะมีทักษะสูงแต่ซ้อมอย่างไรก็สู้กำลังของคู่ต่อสู้ไม่ได้ ถ้า เป็นอย่างนี้แล้ว พนักงาน นักเรียน นักศึกษา นักกีฬา ที่คิดอย่างนี้ย่อมเกิดการเรียนรู้ที่จะไม่ช่วยตัวเอง หมดอาลัยตายอยาก ไม่ยอมลุกขึ้นมาสู้ชีวิตต่อเหมือนสมจิต จงจอหอ การป้องกันและแก้ไขความหมดอาลัยตายอยาก หลักการสำคัญ 2 ประการสำหรับการป้องกันและแก้ไขความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่ 1. ต้องทำให้คนเราได้รับผลการกระทำที่เป็นความสำเร็จ (Success) เป็นครั้งคราว ซึ่งสามารถระบุเหตุแห่งความสำเร็จนั้นมาจากเหตุภายในตัวเขาคือ ความสามารถ (Ability) ของเขาซึ่งถาวร หรือความทุ่มเทไม่ย่อท้อที่จะทำ (Effort) อันเป็นเหตุที่เปลี่ยนแปลงได้ 2. ต้องทำให้คนเรารู้สึกและมั่นใจว่าตนเองมีความสามารถแสดงพฤติกรรมตอบสนองต่อ เหตุการณ์รอบตัวได้ (Perceived Control of the Behavior) นักจิตวิทยาบางคนเรียกว่า ความมั่นใจในความสามารถของตนเอง (Self Efficacy) อย่างไรก็ตามมีข้อพิจารณาอยู่ 2 ด้านที่สำคัญพอกัน คือ ด้าน ที่หนึ่ง ต้องทำให้สิ่งแวดล้อมหรือบริบทที่เกี่ยวข้องกับตัวผู้กระทำพฤติกรรมนั้นมี ความคงเส้นคงวาทำนายได้ว่า จะเกิดผลสำเร็จหรือล้มเหลวอะไรต่อตัวเขาตามมาจากสาเหตุแห่งการกระทำของเขา (Contingency) อย่างแน่นอน เป็นต้นว่า พนักงานที่ทำงานตามคำสั่งของหัวหน้าได้สำเร็จควรต้องได้รับผลที่น่าพึงพอใจ จากหัวหน้า ส่วนพนักงานที่ไม่สามารถทำได้สำเร็จต้องไม่สมควรต้องได้รับผลน่าพึงใจจากหัว หน้า ลูกน้องจะได้จำแนกเงื่อนไขที่แตกต่างกันนี้ นักเรียน นักศึกษาที่ขยันเรียนตามคำแนะนำของครูควรต้องได้รับสิ่งที่น่าพึงพอใจเป็น รางวัลทั้งจากครู พ่อแม่ และเพื่อน และควรเริ่มจากระดับที่ทำได้ไม่ยากนักก่อนที่จะไปทำระดับยากแก่การทำได้ นัก กีฬาที่ซ้อมตามที่โค้ชสอนควรได้รับการออกแบบเงื่อนไขแห่งความสำเร็จคือ ชนะการแข่งขันบ้าง ไม่ควรแข่งแล้วแพ้เสมอ ด้วยการพิจารณาอย่างรอบคอบทุกด้านเพื่อให้รู้สึกสำเร็จได้ชนะเลิศ ยก ตัวอย่างเช่น สมจิต จงจอหอ นักมวยเหรียญทองโอลิมปิก เขาต้องใช้ความพยายามอยู่ถึง 12 ปี กว่าจะประสบความสำเร็จ ตลอด 12 ปีที่ผ่านมา เขาชกชนะได้เหรียญรางวัลเป็นครั้งคราว แต่เขาพลาดเหรียญโอลิมปิก 2 ครั้ง การชกชนะบางรายการทำให้สมจิต รู้สึกว่า ประสบความสำเร็จอยู่เหมือนกัน ซึ่งนำไปสู่ความเชื่อมั่นว่าตนเองมีความสามารถในการชกมวยสมัครเล่นอยู่ สม จิต จงจอหอคงจะต้องเกิดความรู้สึกหมดอาลัยแน่ๆ หากว่า แพ้เป็นประจำไม่ว่ารายการเล็กหรือใหญ่ และคงไม่ทนฝึกซ้อมชกอยู่ถึง 12 ปีหรอกครับ ด้านที่สอง ต้องทำให้ผู้กระทำพฤติกรรมเกิดความเชื่อมั่นในความสามารถในตนเอง แน่ นอนที่สุดเงื่อนไขของผลที่จะเกิดขึ้นกับพวกเขานั้นควรต้องได้รับการวางแผน ออกแบบมาอย่างรอบคอบให้เหมาะกับความสามารถของเขาที่จะทำได้สำเร็จ อันจะเป็นผลให้พวกเขาเกิดแรงจูงใจที่จะทำกิจกรรมนั้นในระดับยากขึ้นไป เรื่อยๆ หัวหน้าควรต้องให้ลูกน้องได้ทำงานง่ายๆ ไปสู่งานยาก ครูควรเรียงลำดับเรื่องที่จะให้นักเรียนนักศึกษาอ่านตามความเหมาะสมกับวัย โค้ชควรจัดการแข่งขันให้นักกีฬาได้ชัยชนะมากกว่าแพ้ เพราะว่ามันทำให้พวกเขาเกิดความเชื่อมั่นในความสามารถภายในตัวเองของเขา ด้วยเงื่อนไข (Contingency) ในทำนองนี้ย่อมป้องกันมิให้พวกเขาเกิดความรู้สึกหมดอาลัยตายอยากในสิ่งที่เขาทำ การ ตั้งเป้าหมายในสิ่งที่ต้องการให้เขาทำจึงเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ท้าทายแต่ไป ถึงหรือทำสำเร็จได้ อย่าให้เป้าหมายที่ไม่มีทางทำสำเร็จ เพราะจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกว่าตนเองไม่มีความสามารถที่จะทำสำเร็จได้ เขาจะท้อแท้ ผมคิดว่าอาศัยหลักที่ได้เล่าไป 2 ประการมาพิจารณา การรักษาอาการหมดอาลัยตายอยากในเหตุการณ์บ้านเมืองของผมและประชาชนธรรมดา ทั่วไปคงเป็นไปไม่ได้ นอกจากจะต้องยุบสภา เลือกตั้งกันใหม่ ซึ่งพันธมิตรคงมีเงื่อนไขว่า ต้องเป็นการเมืองใหม่ที่ให้สภาผู้แทนต้องมาจากคนในวิชาชีพต่างๆ 70 เลือกตั้ง 30 ไม่งั้นไม่ยอม ขอประท้วงต่ออีก เฮ้อ ประสาทกินแน่ครับ และนี่ไงที่ผมเรียกว่า หมดอาลัยตายอยาก Create Date : 16 กันยายน 2551 Last Update : 16 กันยายน 2551 23:11:33 น. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=sithichoke&date=16-09-2008&group=1&gblog=4 จากคุณ : Poster เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:49:29 A:113.53.20.199 X: TicketID:267050

ความคิดเห็นที่ 20   เรามีเพื่อนทำนา เค้าเรียนไม่สูงแต่ขยันหาความรู้ มีที่นาไม่มาก เค้าปลูกแล้วหาที่สีแล้วมาบรรจุถุงขายเอง หรือมีคนมารับไปขาย มีออร์เดอร์ประจำปี หมดหน้านาก็ปลูกอย่างอื่นหมุนเวียนอยู่ได้สบายมาก เค้าบอกว่าแหล่งน้ำสำคัญมาก ส่วนทุนใช้วิธีปลูพืชระยะสั้น กับหาข้อมูลว่าอะไรจะขายดีในตลาด อะไรประมาณนี้ เป็นเราคงทำแบบจะเพื่อนนะ อาหารจ่ายแค่ค่าเนื้อหมูเน้ือไก่ ปลา ไข่ก็เลี้ยงเองได้ กับข้าวต่างๆ ปลูกเองได้สบายมาก ไม่จนๆ จากคุณ : แอน เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:49:49 A:124.122.56.89 X: TicketID:213816

ความคิดเห็นที่ 21 อืม...ครับ แบบนี้ก็ต้องลดพื้นที่ลงใหมครับ แล้วเพิ่มปริมาณผลผลิตต่อไร่แทนใช่ใหมครับ แล้วก็พัฒนาระบบแปรรูปของผลผลิตทางการเกษตรออกจำหน่ายทั่วโลกในเชิงอุตสาหกรรม แล้วเราจะพัฒนาด้านใหนเพื่อให้เรายืนอยู่ได้ครับ ประเด็นหนึ่งสองเคลียร์ครับ และเป็นเรื่องจริงที่รัฐยังไม่ได้จัดการมาตั้งสมัยโบราณครับ แต่ประเด็นสามนี่ผมยังอยากรู้ต่อครับ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:51:06

ความคิดเห็นที่ 22   ตอบความเห็นที่ 8 คุณ MooMay_Chompu นะครับ ถ้าผมจบหมอมาแล้วได้เงินเดือน 4000 มันไม่พอจะกิน ผมก็คงต้องหันไปฝึกฝนหาอาชีพอื่นที่รายได้ดีกว่านี้ทำ ไม่เป็นมันก็หัดกันได้ แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้คือรัฐเอาเงินภาษีมาแทรกแซงให้ราคาข้าวสูงขึ้น ชาวนาที่ขาดทุนก็ไม่มีแรงจูงใจในการเปลี่ยนอาชีพน่ะสิครับ เด็กที่จบปริญญาตรีมามีสักกี่คนที่ได้ทำงานตรงกับที่เรียนมา ร้านขายของชำปากซอยยังเปลี่ยนมาขายอาหารได้เลย ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่ที่ไม่ยอมเปลี่ยนเพราะรัฐบาลช่วยมากเกินไปหรือเปล่า ? ทุกวันนี้เราเสียแรงงานวัยทำงานจำนวนมากไปกับการเกษตร ที่สร้างรายได้ให้กับประเทศน้อย ถ้าเปลี่ยนแรงงานเหล่านี้บางส่วนมาทำงานอื่นๆที่มันขายได้ดีกว่า ก็จะมีรายได้เข้าประเทศเพิ่มขึ้นอีกตั้งเยอะ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:55:19 A:58.9.73.36 X: TicketID:197229

ความคิดเห็นที่ 23   อยากปฎิวัติการปลูกข้าวเสียจริง มีใครที่เป็นชาวนาอย่างเดียวแล้วรวยไหมคะ จากคุณ : i love my boss เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 18:56:52

ความคิดเห็นที่ 24 เปรียบเหมือนมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งที่มีรายได้เดือนชนเดือน แถมที่ทำงานก็ไม่มีแนวโน้มจะขึ้นเงินเดือนให้ วิธีที่ดีที่สุดคือต้องเปลี่ยนงาน ทีนี้มนุษย์เงินเดือนที่ไม่มีเงินเก็บ สถานะหลังชนฝา คุณว่าเค้าจะเลือกทางไหน 1. ลาออกจากงานแล้วเต็มที่กับหางานใหม่ 2. ทำงานเดิมไปก่อนแล้วหางานใหม่ไปด้วย แน่นอนคนหลังชนฝายังไงก็ต้องเลือกข้อสอง เพราะลาออกมาก็อดตาย ชาวนาทำนาไม่ได้ทำคนเดียวเค้าทำกันเป็นเครือญาติหรือในครอบครัว ถ้าจะหางานใหม่ก็ต้องไปกันทั้งยวง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ หรือจะให้ไปปลูกอย่างอื่น แล้วอย่างอื่นมันอะไรล่ะ ต้องใช้เงินลงทุนเท่าไร ความรู้มีหรือเปล่า เสี่ยงปลูกแล้วมันเจ๊งล่ะ ถ้าจะให้เค้าเปลี่ยนงานก็ต้องมีหลักประกันก่อนว่างานที่จะให้ไปทำมันดีจริงๆ อีกเรื่องหนึ่งที่มันแย่คือเกษตรกรบางคนที่คิดจะขยับขยายกิจการโดยไม่พึ่งคนกลาง บางพื้นที่ก็มีมาเฟียนะ ฉลาดมากนักเข้าไปข่มขู่ วงการนี้มันทำนาบนหลังคนจริงๆแหละ จากคุณ : Disorder เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:01:40

ความคิดเห็นที่ 25 มีครับ ชาวนาที่ทำแล้วรวย ผมเคยเจอ ชาวนาที่แล้วจน ผมก็เคยเจอเหมือนกันครับ ง่ายๆเลยครับ จำนวนที่ดินที่มีครับ มีเยอะรวย มีน้อยมีโอกาสจนครับ เพราะ... ปัจจัยพื้นฐานทุกบ้านเท่ากัน กินเท่ากัน ใช้เท่ากัน ส่งลูกเรียนเท่ากัน ผ่อนรถเท่ากัน แล้วอะไรคือความต่าง... คนที่เยอะ สมมุติกำไรไร่ละ 100 บาท คนแรก มี 10 ไร่ ได้กำไร 1,000 บาท คนสอง มี 100 ไร่ ได้กำไร 10,000 บาท แต่ทุกคนมีภาระค่าใช้จ่ายไม่แตกต่างกันมากนัก หากคิดถึงแต่เรื่องจำเป็นนะครับ จากคุณ : seto16 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:02:27

ความคิดเห็นที่ 26 ทุกวันนี้ความต้องการของตลาดมีมากมายล้นเหลือจนเราทำไม่ทันแล้ว พวกตะวันออกกลางก็จ้องที่นาแถวบ้านเราตาเป็นมัน ส่งนอมินี มาซื้อที่ไปก็หลายรายแล้ว ที่มันขาดทุนอยู่ทุกวันนี้ไม่ใช่ว่าเราทำนาไม่เก่งข้าว ไม่ดี แต่ว่า คนที่กดราคาคือ คนซื้อ นายหน้าส่งออก กดราคาพ่อค้า พ่อค้ามากดราคาโรงสี โรงสีมากดราคาคนทำนา การที่รัฐแทรกแซงนั้นเป็นผลดี แต่พ่อค้าหัวใสกว่า ไปบีบโรงสี ให้ซื้อข้าวในราคาต่ำ ไม่เข้าร่วมโครงการของรัฐ ถ้าหากเข้าร่วมหรือซื้อราคาสูง เขาก็จะไม่ซื้อข้าวจากโรงสี ทำให้โรงสีขายข้าวส่วนอื่นที่ไม่ได้ประกันราคาให้พ่อค้าไม่ได้ เขาก็เลยมากดราคาคนทำนาอีกต่อ ที่ผิดพลาดอีกส่วนหนึงคือ รัฐซื้อข้าวไปสต็อก แต่ไม่ทำการตลาดเปิดตลาดใหม่ๆ มากเท่าที่เราสามารถ supplyได้ ดังนั้นข้าวจึงเหลืออยู่ในประเทศบานเบอะ ทางแก้คือ เปิดตลาดใหม่ๆ เอาข้าวในสต็อกไปขาย แทรกแซงซื้อข้าวในราคาประกัน งานนี้มีได้กันทุกฝ่าย จากคุณ : ทีบ้านทำนา (บุรี) เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:04:34

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านมาก็พอสมควร  แต่ทำไม ไม่มีใครยกเหตุผล ที่ เริ่มต้นที่ ราคาขายของชาวนา   แล้วไปจบที่ราคาซื้อของผู้บริโภคกันละครับ ว่าสัดส่วนต่างกันขนาดไหน         แล้ว:-)ส่วนที่หายไปนะ มันไปอยู่ที่ไหน  แถมมันยังมีเงินรัฐ มาแทรกแซง เพิ่มให้อีก นะ ส่วนต่างมันหายไปไหนครับ  ถ้าบอกได้ก็จะทราบเลยว่า ทำไมชาวนาถึงจน แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 19:21:35 จากคุณ : BRAVO.carbine, เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:20:11

ความคิดเห็นที่ 28   มีอะไรที่มันพอ ประทังชีวิตคนได้เป็นมวลขนาดนี้ไหม แล้วพี่ลองพิจารณาดูว่าคุณภาพดินที่เขาทำนาข้าวนี่พี่คิดว่าปลูกอะไรได้บ้าง ม่ายอย่างนั้นก็ย้ายเข้าเมืองกันให้หมด พี่รู้ไหมเมื่อสักปี สองหก สองเจ็ด วิชาเรื่องแหล่งเสื่อมโทรมนี่เป็นวิชาสอนในมหาวิทยาลัยเลยนะครับ ตามตำรานี่ใจกลางเมืองพอถึงจุดเสื่อมก็จะกลายเป็นสลัม แหล่งเสื่อมโทรมนี่ตามหนังสือนี่เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยนะพี่ ทุกวันนี้ที่เรายังไม่มีก็เพราะไอ้เงินสนับสนุนที่พี่รังเกียจนี่แหละครับ อีกทีพี่ไม่ลองถามพ่อแม่ญาติพี่น้องดูหรือว่าทำนาเป็นอย่างไร ผมมันเรียนหนังสือสมัยที่กรุงเทพมีประชากรตามสํมโนประชากร สองล้านคนนะพี่ ผมเชื่อว่าถ้าไม่เกิดกรุงเทพตั้งแต่กรุงแตก สักหก เจ็ดชั่วคนนี่ สืบไปสืบมา ก็พวกอพยพเข้าเมืองทั้งนั้นแหละครับ จากคุณ : ลองดู เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:48:42 A:202.139.223.18 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 29 ผมว่าไม่ใช่ข้าวแพงหรอก แต่รายได้เรามันต่ำเกิน แล้วเราก็ไปฝืนธรรมชาติคือกดราคาข้าว จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 19:52:45

ความคิดเห็นที่ 30 สงสัยสองอย่าง ถ้า ต่างประเทศ ต้องการข้าวจริงๆ ทำไมถึงขายได้ในราคาถูก หรือเป็นเพราะว่า demand ไม่มากพอ ? ถ้าเกิดเราไม่ส่งออกข้าว จะแก้ปัญหานี้ได้หรือปล่าว ? เพราะขายในราคาขาดทุน จะทนขายอยู่ทำไม ? ลดกำลังการผลิตลง ไม่ดีกว่าเหรอ ? จากคุณ : locomotion เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:22:42

ความคิดเห็นที่ 31 คันปากเพราะที่บ้านเคยทำนา ลุงป้าน้าอาทำนา ชาวบ้านที่บ้านทำนา ต้องดูที่ต้นทุน ตอนนี้ต้นทุนสูงเพราะจะไถก็ต้องจ้าง จะดำก็ต้องจ้าง นี่ไม่เท่าไหร่ ที่สำคัญคือปุ๋ยและยาฆ่าแมลง ชาวชนบทของไทยมีนิสัยอยู่อย่างนึงคือชอบอะไรที่มันเร็ว เห็นผลได้เร็ว ดังนั้นยาฆ่าแมลงเอย และปุ๋ยเคมีเอย ยาฆ่าหญ้าเอยจึงถูกใช้อย่างมาก ไม่มีเงินก็ไปเอาเค้ามาก่อน ขายข้าวได้ค่อยเอาไปใช้ ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าจะขายได้เท่าไหร่ต้นทุนเลยสูง ทั้งๆที่เรื่องปุ๋ย วัตถุดิบในการทำปุ๋ยชีวภาพก็มีอยู่แล้ว มูลวัวควาย กากน้ำตาล เศษอาหาร ฯลฯ ซึ่งหาได้ง่ายในท้องถิ่น แต่ไม่ทำ เพราะเสียเวลา ต้องทำเอง ทั้งๆที่ในระยะยาวจะมีผลดีต่อที่นาของเค้ามาก ถึงเวลาเกี่ยวขาย เห็นราคาถูกลงก็รีบพากันเกี่ยวขาย ตามๆกัน ทีนี้ความชื้นก็ไม่ได้ ขายก็ราคาถูก ถ้าจะทำจริงๆให้ได้กำไร มันทำได้ แต่ต้องลงทุน(แรง) และพยายามลดต้นทุนต่างๆให้มาก ที่สำคัญคือต้องมีการวางแผนระยะยาว จากคุณ : siranuchit เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:23:49

ความคิดเห็นที่ 32 ผมกลับมองว่าปัญหาอยู่ที่การกระจายสินค้ามากกว่าการผลิตครับ ในขณะที่หลายประเทศที่ผลิตข้าวเจอปัญหาจนข้าวขาดตลาดโลก แต่ข้าวไทยกลับ ขายไม่ได้ เหลือค้างสต็อคเพียบ เพราะอะไร? นี่แหละที่ต้องคิดกัน จากคุณ : สมบัติดี เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:33:29

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ส่วนต่างมันก็ไปตกอยู่กับโรงสีกับพ่อค้าคนกลางอ่ะซิคะ ตรงนี้รัฐควร ดูแลอย่างจริงจังขึ้น ให้กำไรไปถึงคนปลูกเยอะๆ แม้แต่ World Bank ยังอยากให้ไทยผลิตอาหารเพิ่ม แล้วปีก่อน (2551) ที่นาล่มในอินเดียกับเวียดนามน่ะ ข้าวแพงจนคนแอฟริกา(ที่ซื้อข้าวจากไทย) แทบจะต้มมันกิน คนไทยเงี้ยะกินทิ้งกินขว้าง แล้วข้าวเวียดนามอ่ะอย่าได้มาเทียบ ตลาดล่างค่ะ คุณภาพสู้เราไม่ได้ หอมมะลิเราฮิโซกว่า ก็ไทยเป็นประเทศร้อนชื้น อุณหภูมิกับปริมาณน้ำฝนเท่านี้ สภาพภูมิศาสตร์ มีผลกับกิจกรรมทางเศรษฐกิจนะคะ สรุปเป็นชาวนาไม่ดีตรงไหน ~~ จากคุณ : nusarathi เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:38:11

ความคิดเห็นที่ 34 @31 ปกติชาวนาเขาเกียวข้าวเสร็จก็เอาข้าวมาตากก่อนอยู่แล้วครับ ส่วนเรื่องความชื้นที่โรงสีบอก กลัวมันจะไม่ใช่ความชื้นจริงน่ะสิ เพราะโรงสีมักจะกดราคาชาวนาด้วยการบอกข้าวความชื้นสูง ทั้งที่อาจจะไม่ได้สูงขนาดนั้น ที่พูดไว้ช้างบนก้อถูก ต้องลดต้นทุนให้ได้ พยายามใช้สารเคมีให้น้อยที่สุด ส่วนเรื่องปุ๋ยเคมี เรื่องนี้โดนบริษัทปุ๋ยและตัวแทนบริษัทปุ๋ยเขาฝังหัวเรื่องต้องใช้ปุ๋ยเคมีมาเป็นสิบๆปีจะให้เขาเลิกใช้คงไม่ง่าย นอกจากต้องหาตัวอย่างมาให้เขาดู สร้างความเชื่อใหม่ @30 ข้าวของเพื่อนบ้านถูกกว่ามากครับ ถึงแม้จะคุณภาพสู้ของเราไม่ได้ ไม่เห็นข่าว พวกเวียดนามลดราคาข้าวบ้างเหรอ สุดท้ายตอบ จขกท  ไม่ปลูกข้าวแล้วจะให้ปลูกอะไร ก็ต้องไปแน่ะนำให้ความรู้กับเขา ที่สำคัญมันต้องมีตลาดรองรับให้เขาด้วย สมมุติไปบอกให้เขาปลูกมันฝรั่งแต่แถวนั้นไ่ม่มีที่รับซื้อมันฝรั่ง อย่างนี้ก็ไม่ได้ครับ ภาครัฐต้องช่วยเหลือมากกว่านี้ครับ ไม่ใช่รอจนชาวนาออกมาประท้วงค่อยมารู้สึกตัว ควรจะบริหารจัดการดีกว่านี้ ถ้าคุณมองว่าข้าวเป็นสินค้าหลัก ไม่ใช่ให้คนกลางรวยเอาๆอย่างนี้ เพิ่มเติม รายได้ที่รัฐจัดเก็บได้ส่วนใหญ่มาจาก VAT น่ะครับ และดูแล้วก็คนระดับล่างที่จ่าสยมากสุดเพราะจำนวนเยอะ ไปดูมาใหม่น่ะ จขกท แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 20:41:46 จากคุณ : รักหวานในวันวาน เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:38:15

ความคิดเห็นที่ 35 มันก็เหมือนกับมนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย บ่นว่าเจ้านายโขกสับ เบื่อรถติด เพื่อนร่วมงานนินทา เบื่อนั่น เบื่อนี่ แต่ก็ยังทำกันอยู่ ทำนา ขาดทุน แต่อย่างน้อยก็ยังมีข้าวกิน จากคุณ : AW Milan เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:45:14

ความคิดเห็นที่ 36 "ถ้าชาวนาปลูกข้าวแล้วยากจน ทำไมไม่เปลี่ยนไปทำอาชีพอื่น" นี่แหละครับคือปัญหา   คำว่าอาชีพอื่นคืออาชีพอะไร ชาวนาส่วนใหญ่คิดไม่ออกครับ และชาวนาทั่วประเทศก็มีหลายล้านคน หากให้เลิกทำนาแล้วจะให้ไปทำอะไร ลองบอกหน่อยครับ การหางานให้คนเป็นล้านทำ ไม่ใช่เรื่องง่าย  หรือจะลองถามตัวเองดูก็ได้  ว่าสมมุติถ้าให้ลาออกจากงานที่ทำอยู่ แล้วให้ไปทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่อาชีพเดิม ลองคิดดูซิครับว่าจะไปทำอะไร การหาอาชีพทำเป็นเรื่องใหญ่ครับ   ตัวอย่างพนักงานบริษัท ส่วนใหญ่ก็เรียนมาสูง มีความรู้ความสามรถ สร้างความเจริญให้แก่บริษัทได้  และหลายๆคนก็อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง แต่จะมีน้อยคนครับที่สามารถทำเช่นนั้นได้  ส่วนใหญ่มักจะไม่กล้าลาออกหรือออกไปแล้วแต่ทำไม่สำเร็จ  ต้องหวลกลับมาเป็นพนักงานอีกครับ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 53 08:39:46 จากคุณ : บุญถิ่น เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 20:46:41

ความคิดเห็นที่ 37   คือ มันต้องอยู่กับวิธีการปลูก เขาก็รณรงค์กันโครมๆ ให้ปลูกพืชหลายๆอย่าง ไร่นาสวนผสม มันจะได้ไม่ล้น ไม่ราคาตก วันก่อนผมดูข่าว มีที่นึง ตอนแรกสวนปลูกอยู่ 4 อย่าง มีโรงงานตั้งจ้างให้ปลูกข้าวโพด เลยล้มที่ปลูกไว้ปลูกข้าวโพดมันซะทั้งหมด พอโรงงานเลิกรับซื้อ ตาย ไปไม่เป็น เลยทีเดียว นาข้าว เขาบอกนํ้าไม่พออย่าปลูกนาปรัง ก็ยังจะปลูก เฮ้อ จากคุณ : W-Soul (W-Soul) เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 21:03:50

ความคิดเห็นที่ 38 ผมเคยตอบไปแล้วครั้งนึง จากกระทู้ว่าทำไมต้นทุนการปลูกข้าวสูง จากที่อ่านหลายความคิดเห็น ผมภูมิใจนะครับ ที่คนไทย ยังสนใจปัญหาเรื่องข้าว ส่วนตัวผมมองว่า พืชที่เป็นสัญลักษณของไทยก็คือข้าว แต่ รัฐบาลและคนที่คุณรู้ ก้ต้องการสูบเงินออกมาจาก ผู้ผลิตตัวจริงเท่านั้น ชาวนาเราอดทนครับ มีความจริงใจ(+รักในการทำนา) หลายคนที่ผมสัมผัส เขารักจริง เขาถึงไม่ยอมเปลี่ยนอาชีพ แต่คำว่ารัก ไม่ช่วยให้ สิ่งที่ด้อยพัฒนา เปลี่ยนเป็นพัฒนาให้สมกับที่เขารักหรอกครับ คนทำนาเหมือนเป็นคนมีกรรม มีจำนวนสัดส่วนที่น้อยเท่านั้นละ ที่ทำนาแล้วประสบผลได้ดี แต่ 80%ที่ยังประสบปัญหา ก้ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ทั้งตัวของเขาเอง ทั้งตัวระบบเอง ทั้งตัวกลไกการตลาด ส่วนการส่งออกอย่าไปสนเลยครับ ชาวนาเขาไม่ได้ไปเกี่ยวข้องกับการส่งออกหรอกครับ พ่อค้าเท่านั้นที่รู้ดีว่ากำไรส่วนนี้มาจากอะไรและทำยังไง หวังว่า รัฐบาลจะตระหนักและปฏิวัติระบบ มองกันจากด้านล่างขึ้นมาบ้าง หาทางขจัดมือที่มองเห็นคอยหยิบผลประโยชน์ไป สร้างองค์ความรู้และจัดตั้งเป็นระบบขึ้นมา ให้เกิดผลบังคับทำตามระบบ การแก้ไม่ยากหรอกครับ เอาความคิดเห็นของแต่ละคนที่พิมพ์ไว้ ไปหาทางแก้ได้สบาย ขึ้นกับว่า คนที่สามารถแก้ได้ จะแก้มั้ย ถ้าจะหากำไร ขอร้องเถอะว่าไปหากับตลาดโลก ไม่ใช่มาฆ่าคนในบ้าน ขอบคุณชาวนาทุกคนที่เสียสละแรงงานปลูกข้าวให้กิน ผมกินข้าวหมดทุกเม็ดที่ตักใส่จานครับ (ผมทำได้ดีที่สุดคือเท่านี้จริงๆ) จากคุณ : ZaTaN_KruZZ เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 21:06:37

ความคิดเห็นที่ 39   ถ้าเราไม่เป็นชาวนา เราคงไม่เข้าใจจิตใจของชาวนา เหมือนกับคนที่คนต่างจังหวัด จะบอกว่า กทม.รถติดเป็นประจำทำไมพวกมันไม่เปลี่ยน ไปขับจักรยาน หรือขึ้นรถเมล์ กันให้หมดรถจะได้โล่ง ๆ แค่นี้ทำไมทำไม่ได้ มันง่ายที่คนภายนอกจะเสนอทางออก เพราะเค้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับปัญหา แต่คนภายในคงรู้ดีว่าทำไม ปัญหาหลาย ๆ อย่างมันแก้ไขไม่ได้ซักที ในกรณีของชาวนาเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชาวนาถึงไม่อยากเปลี่ยนอาชีพ มันจะคล้ายกับเรื่องที่คนกทม.ไม่อยากยอมเปลี่ยนพฤติกรรมการขับรถหรือเปล่า จากคุณ : Black-White&Gray เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 21:23:57

ความคิดเห็นที่ 40 ตอบ จขกท การเปลี่ยนอาชีพ ไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาที่ดี เพราะถ้าชาวนาทุกคนที่เดือดร้อนคิดเปลี่ยนอาชีพกันทุกคน จะเกิดปัญหาแรงงานล้นตลาดหรือสินค้าล้นตลาดในอาชีพนั้นๆ เป็นการย้ายปัญหาจากอาชีพหนึ่งไปสู่อาชีพหนึ่ง และการเปลี่ยนอาชีพก็ไม่สามารถทำได้ใน 1-2 ปี ต้องมีการส่งเสริมในอาชีพนั้นๆ กว่าจะมีความชำนาญในอาชีพนั้นๆ ใช้เวลาหลายปีอยู่ครับ สำหรับผมแล้วจากปัญญาที่มีน้อยนิดของผม แนวทางแก้ปัญหาที่พอจะคิดได้บ้างคือ 1. ต้องตั้งสหกรณ์ในแต่ละชุมชนให้ได้ มีโรงสีข้าวโดยสหกรณ์เป็นเจ้าของเอง จะเป็น 2-3 สหกรณ์รวมกันตั้งเป็น 1 โรงสีก็ไม่เสียหาย เพื่อที่ชาวนาจะได้สีข้าวเอง และขายข้าวหรือสินค้าเกษตรผ่านสหกรณ์ จะได้มีอำนาจต่อรองทางการค้ามากขึ้น มีตลาดที่กว้างมากขึ้น สามารถนำสินค้าไปขายได้ไกลมากขึ้นเพราะนำไปขายในปริมาณมากจะคุ้มทุนกว่าไปในปริมาณน้อยๆ ไม่ต้องพึ่งพิงคนกลางที่มารับซื้อถึงที่แล้วมากดราคาถูกๆ แนวทางนี้ติดปัญหาอยู่ตรงที่ผู้ทรงอิทธิพลในท้องถิ่นนั้นๆ ไม่ยินยอมให้ตัวเองเสียผลประโยชน์หรอก(ส่วนใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลจะเป็นคนกลางในการรับซื้อเสียเอง) ถ้าใครคิดทำ มีโอกาสสูงที่จะไปนอนเป็นปุ๋ยในดินแทน 2. ต้องมีระบบชลประทานชุมชนครับ เพื่อลดผลกระทบจากภัยแล้งหรือน้ำท่วม โดยที่ดินที่เป็นแอ่งเก็บน้ำก็ใช้ทำประมงหรือปศุสัตว์ไปด้วย ทำแบบพึ่งพิงกันเองในชุมชนครับ ถ้าทำได้ 2 อย่างนี้ น่าจะทำให้ชาวนาและชุมชนนั้นๆ อยู่อย่างพอมีพอกินมากขึ้นครับ จากคุณ : HuntHunt เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 21:32:13

ความคิดเห็นที่ 41 ผมก็เสริมอีกที   จะมีปัญหาบ้างในการเปลี่ยนอาชีพ ...ต้องรีบส่งเสริมอาชีพเสริม ต้องเร่งพัฒนาอาชีพใหม่ยังไงก็ต้องทำ ...... ต้องเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเศรษฐกิจยังไงก็ต้องทำแล้ว...... อย่างเร่งด่วน............... เรามีรายจ่ายต่อปี 2,000,000,000,000บาท  (2ล้านล้าน) มีหนี้สิน ............3,400,000,000,000บาท  (3.4ล้านล้าน) ขายข้าวได้ ...........132,000,000,000บาท  (1.3แสนล้าน) เราเอาคนส่วนใหญ่ไปทำนา เอาพื้นที่1ใน5ไปปลูกข้าว แต่มีรายได้แค่5%ของรายจ่ายทั้งประเทศ ต่อให้ชาวนาขายข้าวได้แพงขึ้น ไม่โดนกดราคาจากพ่อค้ามีโรงสีเอง มีสหกรณ์  มีผลผลิตเพื่มซัก3เท่า ส่งออกข้าวเพื่มเป็น3-4แสนล้านก็เถอะ ...........................ในระยะยาว ประเทศนี้จะยืนได้เหรอ ....................... แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 22:13:02 จากคุณ : waphoo เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:02:28

ความคิดเห็นที่ 42   ผมว่าเราควรจะปลูกทุกอย่างให้มันแบบว่า อุปสงค์ = อุปทาน ประเทศเราหัวโตขาลีบ ในหลายๆ ระบบ อยู่แล้ว จากคุณ : W-Soul (W-Soul) เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:19:00

ความคิดเห็นที่ 43 เอ่อ... ราคาสินค้าเกษตรบ้านเรา รวมทั้งน้ำตาลนี่ ตัวดี ถูกกว่าน้ำตาลประเทศเพื่อนบ้านเยอะนะคะ เพิ่งจะมาแพงตอนหันเอาน้ำตาลไปทำ Ethanol ทดแทนพลังงานกัน เกษตรกรบ้านเรายังยากจน เพราะขาดความรู้ และขาดการจัดการแบบมืออาชีพ ถ้าอยากได้กำไร ต้องคิดแบบอุตสาหกรรม ทำให้เป็นระบบ แต่นั่นแหละต้องอาศัยเงินทุนมากขึ้นไปอีก ชาวนาไทยตอนนี้แทบจะไม่มีที่นาเป็นของตัวเองแล้วเพราะหนี้สินล้นพ้น แถมพ่อค้าส่งออกประเทศไทยมีหัวกลยุทธ์ในการขายแค่ขายของดีราคาถูกสู้ชาวบ้านเขา ก็ไปกดราคารับซื้ออีก คนที่ตายคือเกษตรกรไทย ประกอบกับรัฐบาลเฮงซวยไม่เคยคิดลงไปช่วยอย่างเป็นระบบ และส่งเสริมตลาดการค้าให้จริงจัง ชาวนาไทยนับว่าเป็นอาชีพที่อาภัพที่สุด ญาติอยู่แคนาดาบอกว่า มะม่วงฟิลิปินส์บุกแคนาดา ฝรั่งเห่อกันมาก เค้าสงสัยว่าทำไมประเทศไทยไม่ส่งมะม่วงไปขายที่แคนาดาบ้าง ? มีคำตอบ แต่ขี้เกียจพิมพ์ล่ะ กลับข้าวเรื่องข้าว ทุกวันนี้มีกรมการข้าว แต่วันๆทำอะไรบ้างก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยเดินไปถาม... เห็นงานหลักก็ปรับปรุงพันธุ์ข้าว ปีนี้ก็ดูพระโคก็แล้วกัน หึ! จากคุณ : Pride เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:28:18

ความคิดเห็นที่ 44 @42 อุปสงค์อุปทานเนี่ย  ไม่ต้องถามหรอกว่าเกษตรกรเขารู้ไหม ผมว่าคุณเองก็ไม่รู้หรอก รู้ก็เมื่อจบแล้ว ไม่เห็นตัวอย่างเรื่องลำไยเหรอครับ ตอนลำไยราคา ก็แห่กันมาปลูก แตจะกว่าจะเก็บผลผลิตได้ ราคาลงพอดี แล้ววิธีการปลูกพืชสวนผสม มันหลักปฏบัติที่ดี แต่ทำไม่ยากอยู่ครับ ไม่ง่ายอย่างที่เห็นหรอกเพราะมันต้องการเงินทุนน่ะครับ ไม่ง่ายที่จะหามาสำหรับคนรายได้น้อยครับ ส่วนเรื่องนาปลัง ต้องดูด้วยว่าทำไมเขาถึงดื้อทำ พอจะรู้ไหมครับทำไมยังดื้อทำกัน แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 22:39:37 จากคุณ : รักหวานในวันวาน เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:36:53

ความคิดเห็นที่ 45 ถ้าไม่มีชาวนาอ่ะนะ  คุณก็จะต้องไปกินอย่างแทน ที่เป็นเช่นน้เพราะปุ๋ยมันแพง!!!!!!!!!!!!!!!เกินไป เมื่อหักลบกลบหนี้ออกมาแล้วมันก็เลย  ขาดทุน "จบ" จากคุณ : jinxiana เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:54:42

ความคิดเห็นที่ 46 ถ้าไม่มีชาวนาอ่ะนะ  คุณก็จะต้องไปกินอย่างแทน ที่เป็นเช่นน้เพราะปุ๋ยมันแพง!!!!!!!!!!!!!!!เกินไป เมื่อหักลบกลบหนี้ออกมาแล้วมันก็เลย  ขาดทุน "จบ" จากคุณ : jinxiana เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 22:54:54

ความคิดเห็นที่ 47 ที่จริงแล้ว ไม่ได้ขาดทุนหรอกครับ เพื่อนผมรับราชการอยู่ แต่ทำนาเป็นอาชีพเสริม ขนาดว่าส่วนใหญ่แทบไม่ได้ออกแรง ซะด้วยซ้ำ ส่วนใหญ่ จ้างชาวบ้านให้ทำแทน ตัวเองจะลงไป(คุมงาน)ก็เป้นช่วงวันหยุด ที่เขาเรียก ทำนาด้วยเงิน นั่นแหละครับ      ฤดูกาลหนึ่ง หักลบ กลบหนี้ ก็เหลือเงินเป็นกำไร ไม่น้อย เหมือนกัน นะครับ   นานๆทีจะซวย สักครั้ง อย่างช่วงที่ผ่านมา โดน เพลี้ยกระโดดระบาด เห็นบอกว่า งวดนี้ไม่มีกำไรเลย เกือบๆ ขาดทุนด้วยซ้ำ      มันก็เหมือนนักข่าวไปถามแม่ค้าเรื่องขายของแหละครับ คำตอบที่ ได้มักบอกว่า  ขายสู้ปีก่อน ไม่ได้ ทุกครั้ง จากคุณ : สันปันน้ำ เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 23:00:23

ความคิดเห็นที่ 48 ทุกวันนี้ไทยเองก็ก้าวเข้าไปสู่ความเป็นอุตสาหกรรมมากพอสมควรแล้ว 60% ของ GDP มาจากการส่งออก 76% ของมูลค่าส่งออกเป็นสินค้าอุตสาหกรรม แต่มีประเด็นหนึ่งที่มีคนพูดไว้คือรายได้ภาคอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ตกอยู่ กับนายทุนต่างชาติ รายได้ภาคเกษตรแม้จะน้อยกว่ามาก แต่สัดส่วน ตกถึงมือคนไทยมากกว่า ??? ไม่ได้อยากให้ประเทศไทยผลิตข้าวปริมาณมากขึ้น ทุกวันนี้ส่งออกประมาณ 10 ล้านตัน จาก 20 ล้านตันเองที่ผลิตได้(คร่าวๆ) ผลิตได้มากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะdemand ในระดับโลกไม่ได้มากขึ้นขนาดนั้น แล้วก็ไม่ได้อยากเห็นราคาข้าวในประเทศที่แพงขึ้น แต่อยากเห็นส่วนแบ่ง รายได้ที่ตกถึงชาวนามากขึ้น ทั้งในส่วนของการลดการเอาเปรียบของ โรงสี/พ่อค้าคนกลาง และการช่วยพัฒนาเทคโนโลยีลดต้นทุนการเพราะ ปลูก การพัฒนาด้านอุตสาหกรรมสำคัญมากก็จริงค่ะ แต่เรามองว่าควรพัฒนา ภาคเกษตรควบคู่ไปด้วย --- เขียนต่อ คห.41 อ่ะค่ะ โดดมาซะไกลเลย ^^ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 53 23:11:40 จากคุณ : nusarathi เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 23:07:34

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่ทำนา  ก็อาจจะเอาที่นาไปปลูกอ้อยได้ แต่ตอนนี้  ถามคนที่เขาทำจริงๆแล้ว  เขาบอกว่าไม่คุ้ม ส่วนถ้าทำนา  ก็พอได้เงินบ้างนิดหน่อย  เพราะค่าปุ๋ยกับค่ายามันก็กินไปครึ่งนึงแล้ว อาศัยว่าน้ำดี  ปีนึงเลยปลูกได้หลายรอบ เจ้านี้เขามีที่เอง  และพอมีเงินอยู่แบบไม่เดือนร้อน ถ้าไปกู้เงินเขามา  หรือไปเช่้าที่เขาทำ  รับรองว่าเจ๊ง จากคุณ : ton99 เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 53 23:19:32

ความคิดเห็นที่ 50 ความคิดเห็นที่ 48 ถึงยังไงก็น่าห่วงครับ เพราะเกษตรกรเรามากเกินไป เทียบกับรายได้ของประเทศ     การทำอย่างอื่นไม่จำเป็นต้องก้าวข้ามเกษตรแต่ต่อยอดเอาก็ได้ อุตสาหกรรมอาหารก็ได้ เอาข้าวมาพัฒนาเพื่มมูลค่า ดูเนสเล่ซิครับ   ทำไมเขาทำได้บริษัทจากสวิสแต่เป็นบริษัทด้านผลิตภัณฑ์อาหารใหญ่ที่สุดในโลก   ขายนม ขายช็อกโกแล็ต ทำรายได้ติดอันดับอันดับ48ของบริษัทยักษ์ใหญ่ทั่วโลก เนสเล่มีรายได้ในปี 2009  101,564.6ล้านเหรียญประมาณ3,046,938ล้านบาท บริษัทเดียวมีรายได้มากกว่าเราขายข้าวทั้งประเทศเกือบ 30เท่า/ปี  มากกว่างบประมาณแผ่นดินเรา1ล้านล้านบาท แล้ว สวิสนี่ทรัพยากรมันอุดมสมบูรณ์มากกว่าเรานักเหรอ สวิสมีเนื้อที่แค่ 40,000ตร.กม.  ไทยมีพื้นที่500.000 ตร.กม. ใช้พื้นที่1ใน5ปลูกข้าว ยืนยันคำเดิมครับ 1.เลิกทำนาครับ ย้ายคนส่วนนึงมาพัฒนาด้านอื่น เกษตรแปรรูป อุตสาหกรรมอาหาร 2.เร่งเพื่มความรู้ในการเพื่มผลผลิตต่อไร่ให้คนที่ยังจะทำนาอยู่   3.ทบทวนการพัฒนาประเทศ เพราะเห็นแล้วว่าเกษตรกรรมแบบเดิมๆไม่สามารถทำให้เรายืนอยู่ได้ จากคุณ : waphoo เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 01:38:30

ความคิดเห็นที่ 51 พูดกันง่าย ใช้ปุ๋ยอินทรีย์อ่ะ ผมเนี่ยช่วงนั้น active พอสมควร ไปเรียนเพื่อไปนำเสนองานที่เมืองทอง ทำไปๆ มาๆ ปุ๋ยอินทรีย์ไม่เหมาะหรอกครับ ถ้าไม่ทำเศรษฐกิจพอเพียง ถ้าทำนาเฉยๆ ขาดทุนเหมือนเดิม แถวเวลาตั้งหลายเดือนกว่าจะได้เกี่ยวข้าว เขาก็ต้องเอาเวลาไปทำงานในกรุงเทพ จากคุณ : ไม่คุ้ม (7-Scene) เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 07:09:09

ความคิดเห็นที่ 52   ลองให้ต่างช่าติเช่าที่ทำนาดูซักหน่อยเป็นไร "การพัฒนาจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าไม่มีการแข่งขัน" จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 10:05:26 A:183.88.40.102 X: TicketID:203755

ความคิดเห็นที่ 53 คำตอบที่แท้จริงคือ ชาวนา หรือเกษตรกรไทย ไม่มีทักษะทางด้านการแข่งขันทางการตลาดที่เพียงพอ โดยสินค้าที่ผลิตถือเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ ซึ่งรายได้ของธุรกิจประเภทนี้จะขึ้นอยู่กับราคาตลาด และเกษตรกรรมเป็นธุรกิจที่มีความเสี่ยงสูง คือ ขึ้นอยู่กับสภาพดินฟ้าอากาศ ดั้งนั้น ทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องยากที่ ชาวนา ที่เริ่มเข้ามาสู่ในระบบผลิต เพื่อขาย มักไม่มีความรู้ในการทำธุรกิจประเภทนี้ ดังนั้นชาวนาเกือบจะทั้งหมดประสบปัญหา ขาดทุน และขาดสภาพคล่อง จนล้มละลายต้องขายสินทรัพย์ คือที่ดินของตัวเองในที่สุด และมารับจ้างทำนาแทน บทสรุปของเรื่องนี้ คือการเข้ามาของระบบทุนและการผลิตแบบใหม่นั่นเอง ดังนั้น การสร้างเงื่อนไขหรือเครื่องมือทางการตลาดเพื่อแก้ปัญหา ทั้งการประกันราคา ทั้งจำนำ ทั้งรัฐเป็นตัวแทนใหญ่ในการเทรดเอง  เป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุเท่านั้น โดยมีผู้ที่มองเห็นปัญหาเชิงระบบนี้อยู่ นั่นคือ ในหลวง ผู้ซึ่งมองเห็นปัญหาและทางที่ถูกต้องของอาชีพหลักนี้ คือระบบการผลิตเพื่อบริโภค แบ่งปันกันอย่างคนไทย ขายเมื่อเหลือ หรือที่คนไทยนิยมพูดกันว่า เศรฐกิจพอเพียงนั่นเอง แต่อย่างไรก็ตามผู้คนส่วนใหญ่แทบจะทั้งประเทศไม่สามารถเปลี่ยนทัศนะหรือความคิดทางด้านทุนนิยมหรือ ความนิยมที่จะได้มาซึ่งเงินนั่นเอง และทำทุกอย่างเพิ่อตอบสนองความโลภของตนเอง ทั้งที่ๆ ในหลวงทรงพร่ำบอก ทรงทั้งยังทำตน ให้เป็นตัวอย่าง มีเพียงคนกลุ่มเล็กๆเท่านั้นที่มองเห็น สุดท้ายนี้ อยากจะบอกว่า คนไทยโชคดีหลายอย่าง ทั้งที่มีกษัตริย์ที่ดีเหนือคำบรรยาย มีผืนดินอันอุดม มีวัฒนธรรมที่งดงาม แต่สุดท้าย ก็มองไม่เห็นคุณค่าและยังเดินทางผิดเหมือนกับสำนวนไทย ที่ว่า ใกล้เกลือกินด่าง นั่นเอง จากคุณ : /min/ เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:06:12

ความคิดเห็นที่ 54 ^^ จากคุณ : nusarathi เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:16:19

ความคิดเห็นที่ 55 ความคิดเห็นที่ 53 คุณนั่นแหละเข้าใจผิดในเรื่องพอเพียง พอเพียงพออยู่พอกิน ต้องมีเกราะคุ้มกันตัวเองด้วย  แล้วงบประมาณแผ่นดินขาดดุลทุกปี หาไม่พอใช้ รายได้น้อยกว่ารายจ่ายนี่พอเพียงเหรอ .....ไม่ใช่ไม่พอเพียง................แต่ประเทศเราตอนนี้ไม่เพียงพอ ถ้าเราปลูกข้าวเก็บผักบุ้งกันทั้งประเทศ จะเอาเงินที่ไหนมาจ้างครู ตำรวจ หมอ   จะเอาเงินที่ไหนมาซื้ออาวุธ จะเอาอะไรไปดูแลศาล จะเอาออะไรไปซื้อยา อุปกรณ์การแพทย์ จะเอาอะไรไปดูแลถนนหนทาง ทุกวันนี้หนี้สาธารณะ3.4ล้านล้าน ถามว่าจะหามาไหนมาใช้ยังไม่มีใครตอบได้เลย พอเพียงคือความพอดี พออยู่พอกิน ประเทศไทยทุกวันนี้มันมีไม่พอ ไม่พอกินไม่พอใช้  .........ไม่ใช่มีเกินพอแล้ว จากคุณ : waphoo เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:24:48

ความคิดเห็นที่ 56 คห.55 ผมบอกว่า "ในหลวง ผู้ซึ่งมองเห็นปัญหาและทางที่ถูกต้องของอาชีพหลักนี้ " หมายถึง อาชีพทำเกษตร ไม่ไช่ทำเพื่อ มุ่งแต่การค้า แต่ทำเพื่อให้เพียงพอต่อการบริโภคไม่ได้หมายความว่า ให้มาปลูกผักบุ้งกินทั้งหมด ส่วนผู้ประกอบอาชีพอื่นท่านก็ทรงให้วิธีคิด วิธีใช้ชีวิต ทั้งหมด ส่วนตอนนี้ ก็คือตอนนี้ มันเป็นการค้าไปหมดแล้ว ปัญหาที่เกิดขึ้นก็แก้กันไป อย่างไรตามก็สามารถนำวิธีคิดนี้ไปใช้ในการแก้ปัญหาได้เหมือนกัน โปรดอ่านให้เข้าใจด้วย จากคุณ : /min/ เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:46:54

ความคิดเห็นที่ 57 บ้านผมปลูกข้าวไม่ขาดทุนนะครับ ปลูกไม่ขาย ปลูกไว้กินเอง ไถแล้วหว่านทิ้งรอเกี่ยวอย่างเดียว ทำนาเป็นอาชีพเสริม ทำงานอื่นดีกว่า จากคุณ : เกิดในที่สว่าง เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 11:48:23

ความคิดเห็นที่ 58   ชาวนาไทยโชคร้ายครับ ที่ไม่สามารถจัดตั้งให้หมู่บ้านตนเองเป็นยี่ปั่วได้ นโยบายกองทุนหมู่บ้านไปซะแล้ว ก็ต้องก้มหน้าก้มตาผลิตข้าวกันต่อไป จากคุณ : CitizenShip เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 12:02:18

ความคิดเห็นที่ 59   ขอตอบในฐานะลูกเขยชาวนา(แท้ๆ) นะครับ 1.ชาวนาไม่มีความรู้พื้นฐานในด้านการบริหาร การจัดการ เศรษฐกิจ การเงิน ฯลฯ ....สิ่งเดียวที่รู้ก็คือการทำนา(จริงๆ) เท่านั้น เชื่อหรือไม่ว่าชาวนา(ที่ผมรู้จักกว่า 80%) - ไม่รู้จักดอกเบี้ยเงินกู้ว่า มากหรือน้อยอย่างไร เช่น ไม่รู้ว่า ดอกเบี้ยร้อยละ 5 ต่อเดือน แพงกว่า ร้อยละ 18 ต่อปี .......จึงกู้เงินดอกเบี้ยแพงโดยไม่รู้ตัว - กลัวและเกรงใจ ข้าราชการ (ทุกตำแหน่ง) มากๆๆๆๆๆๆๆ เช่น ครูบางคนรับจำนองที่ โดยให้ราคาต่ำๆ ดอกเบี้ยสูงๆ พอจ่ายไม่ไหว ก็โดนยึดที่นาไปจนหมดตัว และไม่กล้าฟ้องร้องอะไรด้วย เพราะ "กลัว" ข้าราชการ ครับ ไม่แปลที่ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ตำรวจ ฯลฯ จะรวยที่ดินกันมากมาย - ทำนาไปตามธรรมเนียมที่รับมาจากรุ่นต่อรุ่น ไม่ทำก็ไม่ได้ เปรียบไปแล้วเหมือนคนเมืองต้องเข้าเรียนมหาลัยให้ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าจบมาจะทำอะไรก็ตาม.......?! 2.โดนกดราคาข้าวจนต่ำติดดิน แต่ก็ต้องทำ...............ชาวนาทำนาได้เงินมา 7 หมื่นบาท แต่หนี้สินตามมาเป็นหางว่าว(หนี้ในการทำนา) - ค่าปุ๋ย - ค่าเกี่ยว,ดำนา,ค่าขนส่ง ฯลฯ - หนี้สินในการใช้จ่ายในบ้านต่างๆ ค่าเล่าเรียนลูกหลาน ค่าผ่อนเครื่องใช้ไฟฟ้า ค่าเดินทาง ค่ารักษาตัว ฯลฯ บ้านพ่อตาผม อยู่สุรินทร์ ปลูกข้าวหอมมะลิ ....ราคาขายข้าวเปลือก กระสอบละ 1080 บาท (80 กก.) เฉลี่ย ราคากิโลละ 13.50 บาท ข้าวเปลือกนี้ สีไปแล้วจะได้ข้าวขาวมาประมาณ 40 กก.(เฉลี่ย ราคา 27 บาท) แต่ข้าวเกรดนี้ มาขายในชาวกรุงกินกันใน กก.ละ 37 - 43 บาท (ส่วนต่างที่ไปหาพอค้าคนกลาง นับจากซื้อข้าวเปลือก อยู่ที่ 25 - 30 บาท/กก.) ถ้าคุณเป็นเจ้าของบริษัทขายข้าว มีเครื่องสีข้าว รับซื้อข้าวเปลือกมา ตันละ 13,000 บาท เมื่อผ่านขั้นตอนการสีข้าว - คัดเลือก - บรรจุถุง - จัดส่ง - จำหน่าย คุณจะขายได้ตันละ 35,000 UP (คิดเป็นกำไรจากทุนในการซื้อที่ราวๆ 3 เท่าตัว หรือ 300% หักลบค่าใช้จ่ายในการบริหารจัดการต่างๆ ก็จะเหลือราวๆ 200%) รู้หรือยังทำไม ชาวนาจน พ่อค้ารวย....? และทำไมชาวนาไม่เลิกทำนา ไป เปิดปั้มน้ำมันแทน น่าจะเข้าใจได้บ้าง.... จากคุณ : น้ำปลาเดือนห้าโดนแบนหมด เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 12:42:40 A:192.168.0.124 X:124.157.128.144 TicketID:267305

ความคิดเห็นที่ 60   คนมีเงินไม่อยากปลุก คนปลูกไม่มีเงิน คนมีเงินเลยหาวิธีมาให้คนอื่นไปปลูกแทน เพราะมันลำบาก เสี่ยง คนปลูกตั้งราคาไม่ได้ คนขายจะตั้งเอง ด้วยการบังคับในรื่องการขายมานานนับเป็นสิบๆปี ถ้ามีทางไหนที่คนปลูกจะมาตั้งราคาขายเองได้ คนขายจะเข้าไปจัดการ จากคุณ : ตะอีโม่ง เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 12:49:05 A:112.142.9.45 X: TicketID:160546

ความคิดเห็นที่ 61   คุณคิดกว้างไป ลองคิดแบบวิทยาศาสตร์สิ เงื่อนไขคือ - ครอบครัวขนาดเล็ก 5 คน พ่อ-แม่- ลูก (กู้ กยศ เรียนปริญญาตรี 1คน+ปวช 1 คน ) -มีมอเตอร์ไซค์ 1 คน รถไถเดินตาม 1 คัน - ที่นา 10 ไร่ (ปลอดภาระหนี้สิน) การทำนาให้พอเลี้ยงครอบครัวของตนเองได้ ต้องมีรายได้เฉลี่ย ปีละประมาณ 6 หมื่น - 1 แสน - ถ้าทำได้แค่นาปี กำไรเฉลี่ยต่อไร่ 2-3 พัน ปีนึงรายได้ประมาณ 3 หมื่นบาท ขาดอีก +3หมื่น ต้องไปทำงานอื่นเสริมอีกประมาณ 3-6 หมื่นบาท ส่วนใหญ่จะเป็นกรรมกรก่อสร้าง -ถ้าทำนาปรังด้วยได้ ก็จะมีรายได้เพิ่มอีกรอบ รวมเป็น 3+3 ช 6 หมื่น พออยู่ได้ (ส่วนใหญ่ นาปรัง จะทำอย่างอื่นเสริมด้วย ทำให้รายได้เสริมอีกประมาณ 4หมื่นขึ้น) ก็พออยู่ได้นะ แต่ส่วนใหญ่จะมีภาระหนี้สินจาก ธกส.(การกู้ยืมที่ไม่เกิดการลงทุน)-การเรียนของลูก+รถ(มอไซค์/รถยนต์)+ความเสี่ยงจากฝนแล้ง ข้าวราคาตก ฯ ซึ่งดอกเบี้ยพวกเนี๊ยะ มันโหดมากๆ ปัญหาแบบนี้มันแก้ไขยาก โดยส่วนตัว อยากให้ประเทศถอยหลังเข้าสู่ระบบสมบูรณาญาสิทธิราชหรือคอมมิวนิสต์หรือ ... (ผมมีหลายตัวเลือกนะครับ ไม่ได้เอียงซ้ายหรือขวา) สัก 10 ปี เพื่อ re-engineering โครงสร้างประเทศใหม่ แน่นอนว่ามีคนเสียประโยชน์จำนวนหนึ่ง แต่คนได้ประโยชน์นั้นมีจำนวนมากกว่า ปล:ลูกผมยังเล็ก และดื้อด้วย ...แค่พิมพ์ๆๆในเว็บบอร์ด อย่ามาจับผมนะ จากคุณ : พ่อน้องมาริโอ้ เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 13:14:28 A:183.88.40.102 X: TicketID:203755

ความคิดเห็นที่ 62 กลุ่มทุนขนาดใหญ่บางกลุ่มของไทยเรานี่แหละ ผูกขาดมันทั้ง เมล็ดพืช ปุ๋ย อาหารสัตว์ รถไถนา และตลาดรับซื้ออีก ไม่พอยังมีอำนาจสั่ง นโยบายจากรัฐได้อีก รมต หลายๆคนก็มาจากครอบครัว โรงสี หรือฉางข้าวซึ่งเป็นพ่อค้าคนกลางตัวแสบๆทั้งนั้น ชาวนาจนๆจะมีปัญญาอะไรไปต่อสู้ จากคุณ : zombieman เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 13:51:00

ความคิดเห็นที่ 63   "ถ้าชาวนายังเป็นอย่างนี้ต่อไป แล้วใครจะปลูกข้าวให้คุณกิน" เคยเห็นจากโฆษณา ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ชอบมากเลยครับ จากคุณ : ลูกชาวนา (Lind L Taylor) เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 16:19:13

ความคิดเห็นที่ 64 ชาวไร่ ชาวนา ไม่ได้จนเพราะอาชีพนะครับ ไม่อย่าพิมพ์เยอะ ไปดีกว่า อยากรู้ต้องไปทำอาชีพชาวไร่ และพ่อค้าคนกลาง แล้วกลับมาตั้งกระทู้ใหม่ จากคุณ : kiat10100 เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 20:43:12

ความคิดเห็นที่ 65 พูดบ่อยๆจนเบื่อแล้ว เอาเป็นว่าไปดูโครงสร้างแรงงานกับรายได้ของประเทศพัฒนาแล้วก็แล้วกัน แล้วจะเห็นว่าปัญหาของประเทศไทยคืออะไร จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 21:10:55

ความคิดเห็นที่ 66 อย่าซ้ำเติมอาชีพชาวไร่ชาวนากันเลย จากคุณ : 00 (boymaxsky) เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 21:26:05

ความคิดเห็นที่ 67 มาอ่านค่ะ จากคุณ : CherryBlossom669 เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 21:38:29

ความคิดเห็นที่ 68 ข้าวไทยเลี้ยงคนทั้งโลก แต่ผู้บริหารไม่เจ๋ง จากคุณ : ps000000 เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 53 23:32:19

ความคิดเห็นที่ 69   มันเป็นเรื่องของ เทคโนโลยีและความรู้ครับ จริงๆแล้วการทำนาถ้ามีที่ดินเป็นของตัวเองและรู้จักวิธีการทำที่ถูกต้อง ไม่มีคำว่าจนนะครับ แต่ที่ทำแล้วขาดทุนจัดมาเป็นข้อๆตามนี้เลยครับ - เนื่องด้วยขาดความรู้ หรือ อะไรก็แล้วแต่ เดี๋ยวนี้ชาวนาพึ่งปุ๋ยเคมีมากเกินไปครับ ซึ่ง ยิ่งใช้ดินยิ่งเสีย ต้องใช้มากขึ้น แถม ทำให้ต้นข้าวสูงไว แต่เปราะบาง เข้าทางแมลงศัตรูพืชอีกต่างหาก แถมราคาข้าวขึ้นปุ๋ยขึ้นตามอีกต่างหาก - ยาฆ่าแมลง และ หอยเชอรี่ ครับ ใช้เยอะจนแมลงศัตรูพืชดื้อยา ส่วนแมลงที่เป็นประโยชน์,ปลา,กบ ตายเรียบ - การทำเน้นปริมาณแต่ไม่เน้นคุณภาพครับ คือ ทำพวกข้าวระยะสั้น จะได้ทำปีนึงหลายๆรอบ แล้วทำทีเยอะๆ ไม่มีที่กักเก็บหรือระบายน้ำ ฝนแล้ง, น้ำท่วม ก็พังครับ - ด้านราคา เดี๋ยวนี้หลายๆที่ ชอบเกี่ยวข้าวแล้วขายเลยครับ ไม่มีการตากข้าวให้แห้งเหมือนแต่ก่อน ข้าวความชื้นสูงราคาถูกครับ ยิ่งข้าวระยะสั้นราคาต่างกันมากมายครับ - ส่วนเรื่องที่ดินทำกินเนี่ย อันนี้คงต้องว่ากันในเรื่องของการช่วยเหลือจากภาครัฐแหละครับ ยาวหน่อยนะครับ หวังว่าคงเข้าใจปัญหาชาวนามากขึ้นนะครับ ไม่มีใครต้องการจนหรอกครับ จากคุณ : ผ่านมาตอบ เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:57:27 A:159.50.16.93 X: TicketID:267477

ความคิดเห็นที่ 70   การทำนาแบบดั้งเดิม(ที่จะอนุรักษ์กันไว้ทำไมก็มิทราบ)นั้นพึ่งพาดินฟ้าอากาศค่อนข้างมาก เป็นการทำงานที่ไม่มีประสิทธิภาพ ทำไปทั้งชีวิตก็มีแต่หนี้สินเป็นมรดกให้ลูกหลาน อาชีพชาวนานั้นถูกจำแนกเป็น"คนทำธุรกิจส่วนตัว" แต่น่าเสียดายที่ผู้ยึดอาชีพนี้นั้นไม่มีความรู้หรือหัวทางธุรกิจ การแก้ไขคือการนำระบบCorporate Agriculture มาใช้ ใช้เทคโนโลยีระดับสูง เปลี่ยนชาวนาทั้งหมดให้เป็น"ลูกจ้าง"ขององค์กร ก็จะไม่มีการกู้ยืมอีก เพราะชาวนาจะได้รับค่าจ้างแรงงานเป็นเงินเดือน ความเสี่ยงอยู่กับองค์กรทางธุรกิจที่ต้องแบกรับไว้เอง ง่ายๆคือทำตามที่พวกJap และUSA ทำนั่นแล (อายเขาไหม ประเทศเขาตั้งมาไม่นานแต่เจริญกว่าเราแม้ในภาคเกษตรกรรมที่เราทำมาก่อน) เรื่องชาวนาไม่สามารถประกอบอาชีพอื่นได้นั้นผมเคยคุยกับหลายๆคนในประเด็นนี้แล้ว ไม่มีใครสามารถให้คำตอบกับผมได้ว่า "หากผู้ที่เริ่มต้นเป็นชาวนานั้นเห็นคนอื่นร่ำรวย มีกินมีใช้ ไม่เป็นหนี้สิน แล้วทำไมไม่ฉุกคิดได้ว่า ไอ้ที่ พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย เราเป็นชาวนากันสืบทอดมานานนั้น ต้องเป็นวิถีชีวิตที่บกพร่องอะไรสักอย่างแน่ๆ" ด้วยความเคารพในสติปัญญาของชาวนาทั้งหลาย ผมไม่อยากคิดเลยว่าพวกเขาจะไร้ซึ่งความสามารถในการคิดได้ด้วยตนเองว่าทำนาต่อไปก็ยากจนอย่างถาวร แล้วน่าจะหาอาชีพอื่นทำ แม้ว่าสิ่งที่ผมเห็นทุกวันจะตรงกันข้ามก็ตาม ผมยังคงเห็นคนขับTaxiคนเดียวส่งเงินกลับบ้านไปให้ครอบครัวอีก8คนที่แต่ละวันๆยังคงทำงานที่ล้วนแต่จะก่อให้เกิดหนี้สิน(คือทำนา) แบบนี้ส่งทุกคนที่ขับรถได้เข้ามาขับTaxiยังจะดีกว่าเสียอีก หากปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาดอย่างแท้จริงอาจดีกว่าก็ได้ จะได้รู้กันเสียทีว่าราคาข้าวตกต่ำนั้นไม่มีใครมาช่วยเหลือ ทางแก้ให้ราคาสูงคือการลดจำนวนผู้ผลิตลง หันไปปลูกอย่างอื่นหรือไปทำอาชีพอื่นกันบ้าง จากคุณ : แก้ง่าย แต่ไม่มีใครทำ เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 16:02:42 A:119.31.20.203 X: TicketID:264403

ความคิดเห็นที่ 71 ก็ชาวนามากมาย ทำแล้วเจ๊งจนเขาต้องเลิกทำนา ทยอย มาเป็นลูกจ้างดรงงาน เป็น( ^o^ )ให้คนกรุงเหยียบย่ำก็เยอะแยะแล้วไงครับ จากคุณ : Sial เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 18:24:19