ความคิดเห็นที่ 1 ... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 05:03:15 จากคุณ : เด็กสร้างบ้าน คนสร้างภาพ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 05:02:28

ความคิดเห็นที่ 2   จะไปเอาอะไรกันหนักหนากับสัมภาษณ์ไม่กี่นาที ไม่มีทางที่คุณจะรู้จักคนได้จริงๆหรอก กระทั่งตัวคนถูกสัมภาษณ์เองก็ไม่รู้จักตัวเอง ผู้หลักผู้ใหญ่ในสังคมที่ทำตัวเลวๆ ลองเรียกมาสัมภาษณ์ก็พูดจาดี เสียสละเพื่อส่วนรวม จะไปเอาอะไรกับเด็กๆ จากคุณ : คนไทย เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 05:50:12 A:58.9.142.92 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 3 ทุนรัฐบาลเป็นทุนผูกมัด ถ้าไปเรียนปริญญาโทและเอก 5-6 ปี ค่าใช้จ่าย ปีละ 2 ล้านบาท รวม 10 - 12 ล้านบาท เวลาในการชดใช้ทุน 2 เท่า คือ 10-12 ปี ถ้าจะชดใช้เป็นเงินก็ 3 เท่า หรือ 30 - 36 ล้านบาท เรื่องเหล่านี้กรรมการย้ำนักย้ำหนา คุณแน่ใจแล้วหรือ? "ผมไม่ยึดติดกับวัตถุนิยมครับ" "คนยากไร้ในประเทศมีมากมายค่ะ ต้องมีคนเสียสละ" จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 05:52:41

ความคิดเห็นที่ 4 ต้นสังกัดที่มาคัดเลือกนักเรียนทุนก็ต้องระวัง เพราะบางที่เพิ่งมีโอกาสจะ ได้นักเรียนทุนอีก หลังจากที่ได้ไปหนึ่งคนเมื่อ 6 ปีก่อน แล้วปรากฏว่า นักเรียนทุนที่กลับมาแทนที่จะมาช่วย กลับมาดูถูกต้นสังกัดว่าไม่มีอุปกรณ์ อย่างนั้นอย่างนี้ให้ทำวิจัย แล้วก็หนีหายไปเสีย จะต้องชดใช้ทุนหรือหนีทุน อย่างไรก็แล้วแต่ ล้วนไม่เป็นประโยชน์ต่อต้นสังกัดทั้งสิ้น เนื่องจากเงินที่ ชดใช้ก็ไม่ได้ถูกส่งกลับไปที่ต้นสังกัด แต่ตรงไปที่กระทรวงการคลัง ความ เสียหายค่อนข้างมากเพราะจะรับบุคลากรอื่นเข้ามาทำงานแทนก็ไม่ได้ ต้องกันที่ไว้รอ แต่พอถึงเวลาที่ต้องกลับมาก็ไม่มา จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:07:52

ความคิดเห็นที่ 5 คงเพราะถ้าคิดเป็นสัดส่วนร้อยละแล้วปัญหาการหนีทุนหรือชดใช้ทุนยังมี อยู่ไม่มากประมาณ 1% เช่น ถ้าให้ทุน 1000 ทุน จะมีปัญหานี้ประมาณ 10 คน การลดให้เหลือศูนย์อาจต้องใช้งบประมาณมากและไม่คุ้มค่า จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:19:15

ความคิดเห็นที่ 6 หนทางบรรเทาปัญหาความไม่เข้าใจกันระหว่างนักเรียนทุนและต้นสังกัด ที่เป็นไปได้ คือ ในช่วงปิดภาคการศึกษาช่วงฤดูร้อน นักเรียนทุนควรกลับ มาฝึกงานที่ต้นสังกัดก่อนเป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์เป็นอย่างต่ำ ต่อปี ไม่ว่า จะกำลังศึกษาอยู่ระดับชั้นปริญญาตรี โท หรือเอก เพื่อให้เกิดความคุ้นเคย กัน และเข้าใจสิ่งที่ต้นสังกัดต้องการให้นักเรียนทุนช่วยพัฒนา จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:25:16

ความคิดเห็นที่ 7 ระหว่างการสอบสัมภาษณ์กรรมการได้ชี้แจงให้ผู้มาสอบเข้าใจถึงเงื่อนไข และความยากลำบากในการเป็น pioneer หรือผู้บุกเบิก ให้กับผู้มาสอบอย่าง ชัดเจน ที่ต้องการคือคนที่เต็มใจและยินดีมาช่วย จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:31:31

ความคิดเห็นที่ 8 คงตอบแทนนักเรียนทุนกระทรวงวิทย์ทุกคนไม่ได้หรอก แต่อย่างน้อยโดยส่วนตัว ตั้งแต่จบกลับมา ผมก็ทำงานโดย "ไม่คิดถึงเรื่องเงินทอง จะทำเพื่อชาติ บ้านเมือง ประชาชน สังคม และนักศึกษา" จริงๆ ระหว่างเรียนก็ "เรื่องแฟนต่างๆ ไปเรียนก็ไม่มีหรอก" จริงๆ แถมเลิกกับแฟนด้วยอ่ะ ฮือๆๆๆ จากคุณ : JD300 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:38:31

ความคิดเห็นที่ 9 ทุนที่รับการจัดสรรเป็นความจำนงของต้นสังกัด และในปัจจุบันก็ไม่ได้บังคับ ว่าจะต้องไปศึกษาในประเทศใด ประเทศหนึ่ง ผู้สมัครขอรับทุนสามารถเลือก เองได้ ซึ่งต่างจากเมื่อ 10 กว่าปีก่อนมาก ส่วนสาเหตุการขอชดใช้ทุนโดยมากมักเป็นเรื่องของการติดตามคู่สมรส มีบ้าง ที่นักเรียนทุนไปตกถังข้าวสารได้คู่สมรสมาจ่ายเงินให้ 30 ล้านบาท แต่มักจะ ต้องผ่านขั้นตอนทางศาลเสมอ ซึ่งถ้ามีการติดตามจะพบว่าศาลไทยจะสั่งให้ ชดใช้ 3 เท่า แล้วให้กรมบังคับคดีส่งจดหมายไปถึงบริษัทที่นักเรียนทุนที่ไม่ กลับประเทศ ให้ชดใช้เป็นเงิน 30% จากรายได้ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:45:43

ความคิดเห็นที่ 10 #8 ยินดีต้อนรับ คนหัวอกเดียวกันครับ เคยมีและเคยเลิกเพราะบอกไปเลย ว่าเลือกประเทศชาติเป็นอันดับหนึ่งเช่นกัน ในสายตาของแฟนเก่าที่เป็นคน ต่างชาติ เราก็เป็นแค่คนเห็นแก่ตัวที่เป็นห่วงเป็นใยคนอื่นที่ยังไม่เคยเห็น หน้า ประเทศชาติที่เขาบอกว่าไม่มีตัวตนจริง และผมเข้าใจดีว่าช่วงเวลา เหล่านั้นมันลำบากแค่ไหน แต่นั่นคือประสบการณ์ร่วมของผู้เป็นนักเรียนทุน จึงอดขำไม่ได้กับที่ผู้เข้ามาสัมภาษณ์ยืนยันกันเสียมั่นเหมาะ ของอย่างนี้ต้อง ให้ประสบเองจึงจะได้รู้ ช่วงเวลาแห่งความกังวลและนับถึงวันคืนที่ต้องแยก จากกัน มันยากแค่ไหน แต่พอผ่านมาได้แล้วก็ไม่มีอะไร เป็นปกติธรรมดา สุขทุกข์อยู่ที่ใจของเราเอง แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 06:58:56 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 06:56:34

ความคิดเห็นที่ 11   -- แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 20:06:36 จากคุณ : GlasNost เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 07:55:05

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเห็นนักการเมืองก็พูดแบบนี้ล่ะตอนหาเสียง จะทำเพื่อชาติบ้านเมืองเสียสละเพื่อพี่น้องส่วนรวม ทหารก็ด้วย เห็นสาบานตน อย่างดิบดี แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่เห็นจะมีใครทำเลย แต่ผมก็เข้าใจน่ะ เพราะถ้าเป็นตัวผมเอง ผมก็คงเอาตัวเองให้รอด ให้ปากท้องคนในครอบครัวอิ่มมีหลักประกันให้คนในครอบครัวก่อน หลังจากนั้นค่อยหันไปมองคนอื่น จากคุณ : kanoomtan เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 07:55:34

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาอ่าน  ^ ^   เลยขอตอบนิดนึง   ถึงไม่ใช่ นร ทุนกระทรวงฯ  แต่คนที่บ้าน (เป็น นร ทุนเหมือนกัน)  เธอก็ตั้งใจเรียนดีค่ะ  เคยยุยงให้ลาออกจากทุนไปเรียนอย่างอื่นเถอะ  เงินดีกว่านะ  (พอดีสายที่เธออยากเรียน  บ้านเรายังไม่ค่อยจำเป็นอะไรมาก)  เธอบอก  อยากเรียนด้านนี้จริงๆ  สบายใจ  สังคมก็ดี  เพื่อนก็ดี  รุ่นพี่ก็ดี  (เป็นปลื้มเอามากเวลาไปค่าย)  อยู่ที่ใจนะ  เราพอ  มันก็พอ  เรียนจบมาเป็นอาจารย์ได้สอนคนอื่นๆ  ที่เค้าสนใจเหมือนๆ กับเรา  มันมีความสุขนะ  อยากให้วิทยาศาสตร์บ้านเราเฟื่องฟูมากกว่านี้  เพราะทุกวันนี้ยังกะลูกเมียน้อย  - -"  คิดแล้วแอบเซ็ง   อยากจะบอกว่ามีอีกหลายคนค่ะ  ที่เค้าตั้งใจจริงๆ ไม่ใช่สักแต่พูด  จากที่เราได้สัมผัสสังคม นร ทุน ผ่านคนที่บ้าน  เด็กรุ่นใหม่เค้ามีความคิดที่ดีนะคะ  แต่ถ้าเค้าจะไม่เป็นอย่างที่พูดจริงๆ  คงเป็นที่บ้านเค้าเองแหละค่ะ  เพราะเราเห็นมีหลายคนที่ที่บ้านไม่ชอบ  เลยให้ลาออกจากทุน  พ่อแม่บางคนถึงกับบอก  เตรียมเงินใช้ทุนให้ตั้งแต่ลูกตัดสินใจรับทุน   เพราะไม่คิดว่ากลับมาทำงานแล้วมันจะดี !!!  (ปากก็บอกตามใจลูก แต่สุดท้ายก็ไม่  ไม่ค่อยเข้าใจพ่อแม่จำพวกนี้จริงๆ)  พ่อแม่นี่มีอิทธิพลมากนะคะ อีกอย่างก็แฟนจริงๆ อ่ะแหละ  โดยเฉพาะถ้าเป็นผู้หญิงอ่ะ  >.< ไม่รู้ทำไม จากคุณ : Queen_Devil เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 08:51:48

ความคิดเห็นที่ 14 พี่ผมเพิ่งจบทุน กพ. กลับมาทำงานได้ราว 9 เดือน ปัญหาของการที่ นร.ทุน มักจะหนีหายไป ไม่ใช่อะไรอื่น แม้ตอนเรียนจบกลับมา จะมีความตั้งใจว่าอยากทำงานใช้ทุน แต่พอมาทำงานจริงจะพบว่า - ราชการใช้คนไม่ตรงกับงาน (ให้ นร.ทุน ไปทำงานที่ให้คนจบในประเทศ เป็นคนทำก็ได้ผลลัพธ์ไม่ต่างกัน, หรือแม้แต่ คนจบ ปวส. ก็ยังทำได้ด้วยซ้ำ) - หน่วยงานที่ตรงกับความสามารถที่เรียนมา ไม่มีตำแหน่งงานว่างให้ทำ (แล้วตอนส่งไปเรียน ไม่ได้วางแผนไว้ให้ล่วงหน้าเลยรึ ว่าวัตถุประสงค์ของการส่งไป แล้วต้องการได้อะไรกลับมา แล้วจะใช้อะไร? ) - วัฒนธรรมองค์กร แบบ ราชก้าร ราชการไทย, เมื่อ นร.ทุน ที่ได้ไปเรียนในที่ๆพัฒนาและเจริญแล้ว และมีโอกาสได้เรียนเรื่องการบริหารจัดการองค์กรต่างๆ มาด้วยนั้น กลับมาพบกับการบริหารองค์การที่ล้าสมัย ขัดแข้งขา ไร้มาทยาท ถือหน้าตามากกว่าหน้าที่ ผลตอบแทยไม่ได้ตามผลงาน ฯลฯ แล้วก็เกิดคำถามว่า แล้วจะส่งตูไปเรียนทำไม ในเมื่อตูมีความคิดพัฒนา แต่คุณๆกลับปักหลัก ไม่พัฒนา? ) ข้อสุดท้ายนี้ปัญหาเดียวกันกับคำถามที่ว่า ทำไมคน ตจว. ส่งลูกหลานไปเรียน กทม. แล้วถึงไม่กลับไปทำงานพัฒนาบ้านเกิด? เพราะกลับไปแล้วแต่ระบบสังคมและวัฒนธรรม ไม่เปิดช่องให้พัฒนาอะไรๆได้เลยน่ะครับ หรือไม่มีงานที่ตรงกับสิ่งที่เรียน (การพัฒนาประเทศแบบหัวโตแขนขาลีบ ไม่มีการสร้างงานที่ดีพอใน พื้นที่อื่นๆ) และยิ่งอยู่กับสังคมที่ไม่ยอมพัฒนา ยิ่งนานวัน ความรู้ที่เรียนมายากลำบาก ถ้าไม่ได้ใช้ซักที ก็มีแต่หลงลืมเสื่อมหายไปตามกาลเวลา และล้าสมัยไป คนที่ลำบากเรียนมา ก็รู้สึกเสียดายคุณค่าของความรู้ เสียดายความสามารถของตัวเอง ที่ไม่อาจจะได้ใช้มันอย่างที่ควรจะเป็น ความอึดอัดนี้ สุดท้ายก็จะทำให้พวกเขาหนีจากไปนั่นเองครับ ดังนั้น ตอบคุณ จขกท. ปัญหาเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องของ คนไม่ดี แต่ควรต้องตั้งคำถามกับต้นสังกัด/ฝ่ายบริหาร ว่าบริหารอย่างไร ทำไมถึงรักษาคนดีๆไว้ไม่ได้? แม้บางคนตอนเรียนจบตั้งใจเต็มที่ว่าจะทำงานใช้ทุน อยากพัฒนาประเทศ แต่พอเจอความจริง ที่มันแสนสิ้นหวังทุกอณูนาโนเมตรในราชการไทย ทำให้ไม่มีคนอยากทนอยู่ต่อ คงต้องบอกว่า .... ที่นี่ ประเทศไทย EDIT เพิ่มเติม ถ้าจะเอาคนทำงานทั่วไป ในหน่วยงานรัฐฯ ไม่ได้ใช้ความสามารถที่จะหาได้จากการเรียน ตปท. เท่านั้นแล้วล่ะก็ ไม่ควรส่ง นร.ทุนไปตั้งแต่แรก ให้เปลืองงบประมาณ (หรือว่าอยากได้งบตรงนี้ ไปหักเล็กหักน้อย พร้อมกับได้คำสรรเสริญว่าสนับสนุนการศึกษาพัฒนาคนอยู่แล้ว?) ส่งเรียนดีๆ ในประเทศ ก็เพียงพอถมเถ และรีบๆพัฒนาระบบการศึกษาของประเทศ ให้มันดีจริงๆซักที เน่ามาเป็นร้อยปีแล้ว ไม่ใช่เอาเป็นเครื่องมือรักษาหน้าตา ไต่เต้าของตัวเองอย่างเดียว แม้แต่ปัญหาการเมืองของประเทศที่กำลังเจอกันอยู่ตอนนี้ รากฐานมันก็มาจากปัญหาคุณภาพการศึกษาของคนในประเทศนี้ทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 09:34:24 จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 09:27:44

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนสัมภาษณ์ ก็ต้องเป็น "พระเอก นางเอก" กันอย่างสุดอยู่แล้วครับ เพราะกลัวจะไม่ได้ทุน บางทีอาจกำหนดเป็นเงื่อนไขใหม่ของทุนว่า จะไม่กลับก็ได้ ถ้าหากได้งานในหน่วยงานที่เจ๋งจริงๆ โดยมีเงื่อนไขว่า ผลงานที่ได้ ต้องให้ประเทศไทยได้มีส่วนในประโยชน์นั้นด้วย และเงินที่ได้ต้องหักส่วนหนึ่ง ชดใช้ส่งกลับมาให้กับประเทศไทย เพื่อเป็นทุนให้คนรุ่นหลัง และเป็นเงื่อนไขติดตัวไปตลอดชีวิต ประกาศให้ทุกหน่วยงานรับทราบว่า ท่านมนุษย์คนนี้ มีสัญญาผูกมัดอย่างนี้ หากจะรับเข้าทำงาน ต้องยอมรับเงื่อนไขนี้ด้วย อืม... ทำอย่างนี้จริงๆ สงสัยจะไม่มีใครรับทุนแล้วละ จากคุณ : ksk เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 09:51:22

ความคิดเห็นที่ 16 ผมได้มีโอกาสขอรับทุนต่างประเทศ และเดินทาง หรือจัดสรรให้บุคลากร ในหน่วยงานไปเยี่ยมเยี่ยนหน่วยงานประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงของเรา หลายประเทศ สิ่งที่พบเห็นตรงกันไม่ว่าจะเป็น ลาว เวียดนาม หรืออินโด- นีเซีย ก็คือ ความเจริญก้าวหน้ายังไม่ทัดเทียมกับของประเทศเรา อย่างน้อย ที่สุดก็ในด้านระบบราชการ ชนิดที่เรียกว่าเงินเดือนราชการสำหรับคนทำงาน มาสิบปี ก็ไม่ถึง 8,000 บาท บางประเทศแค่ 2-3 พันบาทเท่านั้น แต่พอถาม เขาว่าในความคิดเห็นของเขาเอง คิดว่ารัฐบาลประเทศของเขาได้ช่วยเหลือ หรือบริหารจัดการเป็นอย่างไร พยายามถามในหลายแง่หลายมุม เพราะค่า ครองชีพบ้านเขาก็ไม่ใช่ถูก ถ้าไม่พอๆ กับประเทศไทย ก็น้อยกว่านิดหน่อย ราคาค่ารถมือหนึ่งก็ 7-8 แสน จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:01:46

ความคิดเห็นที่ 17 ผมอยากบอกนักเรียนทุนที่หนีทุนไปว่า เมื่อคุณเรียนจบ คุณก็ต้องมาทำงานในระบบราชการไทย ถ้าคุณคิดว่ารับกับระบบราชการไทยไม่ได้ ก็ไม่ต้องสมัครทุนไปแต่แรก ยังมีคนอีกหลายคนที่รับได้ และทำงานได้ ผมเห็นรุ่นพี่ เห็นอาจารย์หลายคนจบนอกมาใหม่ ไฟแรง แต่สุดท้ายมาเจอกับระบบแบบไทยๆ ทำให้หมดไฟ หมดแรงที่จะทำตามฝัน ที่ว่าจะพัฒนานู่น สร้างนี่ บางคนเลือกที่จะไปอยู่กับเอกชนไปอยู่เมืองนอก ที่ให้ผลตอบแทนดีกว่า ได้ใช้ความสามารถมากกว่า แต่ผมนับถือ คนที่ยังอดทนสู้ต่อมากกว่า ผมเคยได้นั่งคุย(ดริ้งค์) กับอดีตนักเรียนทุนท่านหนึ่ง ปัจจุบันเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย  ผมชอบคำพูดของแกมาก "ผมไปเรียนนอกก็เหมือนผมไปเรียนขับรถไฟ รัฐบาลคงเห็นว่ามีหัวจักรรถไฟแล้ว เลยส่งผมไปเรียนขับมันซะ ผมก็ตั้งใจเรียนเต็มที่ กะว่าจะกลับมาขับที่เมืองไทยให้เก่งเลย พอผมกลับมาเมืองไทย หัวจักรมันก็จอดรอผมจริงๆ แต่แมร่ง !! ไม่มีรางรถไฟ" "บางคนเจออย่างนี้รับไม่ได้ ลาออกไป หนีไป ยอมใช้ทุน ก็เยอะ แต่ผมคิดว่า มันต้องมีใครสักคนเสียสละ ยอมสร้างรางรถไฟก่อน ไม่อย่างนั้นเด็กทุนรุ่นต่อๆมา มันก็ไม่มีที่ให้วิ่งเหมือนกัน งานสร้างราง แมร่งเหนื่อยกว่า งานขับรถหลายเท่าอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยรางที่ผมสร้างก็ขับสบายสุดๆก็แล้วกัน เพราะผมก็ขับหัวจักรเก่งไม่แพ้ใครเหมือนกัน" คำพูดของอาจารย์ท่านนี้ฝังหัวผมมาเลย แม้ขณะนั้นจะเมามากก็ตาม.... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 10:07:47 จากคุณ : มือมาร เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:06:19

ความคิดเห็นที่ 18 คำตอบที่ได้ (นี่ขนาดผมพยายามเน้นย้ำว่าให้เขาลองมองอีกมุมในเชิง วิจารณ์) ก็คือ... "รัฐบาลประเทศเขาได้พยายามทำเต็มที่แล้ว แต่ก็สุดสายป่านเนื่องจาก ประชากรมีมากมาย งบประมาณรัฐบาลก็มีเพียงเท่านี้แหละ ทุกคนก็ต้อง ช่วยกันทำ ร่วมมือกันพัฒนา" โอ้โฮ ได้ยินอย่างนี้แล้ว มันสะท้อนใจอะไรได้หลายอย่างทีเดียว เมื่อเอา ไปเปรียบเทียบกับนักเรียนทุนรัฐบาลไทย ที่ได้รับงบประมาณปีละ 2 ล้าน บาท ไปเรียนปริญญาเอก 5 ปี คิดเป็น 10 ล้าน ถ้าเทียบกับหน่วยงาน ราชการในเวียดนาม ทำงานกันเป็น 100 ปี ยังมีรายได้ไม่เท่ากับนักเรียน ทุนรัฐบาลคนเดียวนี้เลย แต่ปฏิเสธไม่ทำงานเพราะว่า "ระบบคุณ (ที่ให้ เงินสนับสนุน) มันไม่ดี" แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 10:12:41 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:10:47

ความคิดเห็นที่ 19   หุหุ กลับมาใช้หนี้หมดก็หายจ้อยละครับ มีบ้างบางคนที่สายตายาวไกล กลับมาก็ขอบรรจุ( แบบใช้อภินิหาร) ในที่ๆตัวเองอยากไป จากคุณ : CitizenShip เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:15:52

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องระบบราชการไม่ได้เปลี่ยนแปลงกันง่ายๆ อยู่แล้ว จำนวนข้าราชการ ในปัจจุบันมีทั้งหมด 2,000,000 คน ส่วนนักเรียนทุนที่ศึกษากลับมาตั้งแต่ ปี 2534 เป็นต้นมา อย่างเก่งก็ไม่ถึง 5,000 คน คิดเป็นสัดส่วน 5,000/2,000,000 = 1/400 แบบนี้มันยังไม่ถึงระดับมวลชนวิกฤติที่จะทำ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้หรอกครับ คุณสมบัติที่ต้องมีคือ ความอดทน ความมุ่งมั่นตั้งใจ และยินดีต่อการทำงานให้ต้นสังกัด จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:24:57

ความคิดเห็นที่ 21 คนที่ไม่ยึดติดกับวัตถุนิยม แถมไม่ได้ทุนอะไรพวกนี้ด้วย ยังมีอีกพอควรครับ อาจไม่มากพอจะกลบกระแสทุนนิยมบ้าวัตถุได้ แต่ยังมีความหวังบ้าง สำคัญคืำอต้องรวมตัวกันไว้ รู้จักกันไว้ ไ่ม่ให้รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่งั้นกระแสบ้าวัตถุที่เชี่ยวกราก ก้อาจทำให้เขวไปได้เช่นกัน บางครั้งชีวิตก็ไม่ได้สบายอะไรนัก อุปกรณ์อำนวยความสะดวก หรือเพื่องานที่จะทำยังไม่พอเพียงด้วยซ้ำ แถมยังต้องมาสู้กับพวกวัตถุนิยม ที่เยอะกว่าทั้งจำนวน และเงินเดือน ผู้รู้จักคนแบบนี้มากมาย ของแบบนี้ต้องปลูกฝังแต่เด็กครับ โตแล้วเปลี่ยนไม่ได้ ปล ผมและเพื่อนที่เคยคุยๆเรือ่งพวกนี้กัน ยังไม่เคยเจอใครที่เรียนนอกแล้วกลับมาดีได้สักคน มีแต่วัตถุนิยมฝังหัวกลับมา แต่ผมก็เชื่อว่าคงมี จากคุณ : GreenEyes เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:37:49

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาช่วยตอบอาจารย์ค่ะ ในฐานะนักเรียนทุนกระทรวงวิทย์ ส่วนตัวของตัวเอง ผ่านมา 4 ปี ยังยืนยันคำตอบเดิม อยากกลับเมืองไทย ไปทำงานเมืองไทย ไม่เคยคิดอยากอยู่อยากทำงานที่นี่เลย ได้ยินมาหลายครั้งหลายคราที่พูดกันว่า กลับมาไฟก็หมดเมื่อต้องมาเจอเข้ากับระบบการทำงานของหน่วยงานในประเทศ ส่วนตัวของตัวเองก่อนไปเรียนก็ได้ทำงานในระบบการทำงานแบบนี้มาบ้าง เพราะฉะนั้นรู้ดีว่ากลับไปน่าจะเจอกับอะไร อาจจะมากมายกว่าเก่านิดหน่อยเพราะต้นสังกัดอยู่ในกรุงเทพ ไม่ใช่ต่างจังหวัดที่เคยอยู่อย่างพี่อย่างน้องกันมาก่อน เรื่องนี้ต่างคนต่างจิตต่างใจ ส่วนตัวดิฉันพึงพอใจกับต้นสังกัดที่จะกลับไปอยู่ด้วย ถึงแม้เงินเดือนไม่มาก แต่ในส่วนตัวของดิฉันนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างความมั่้นคงให้กับชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวดิฉันไม่ต้องการอะไรมาก มีชีวิตที่เรียบง่าย มีงานทำแล้วทำให้เรารู้สึกว่าตัวเรามีคุณค่า มีงานที่ทำให้พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงถึงอนาคตข้างหน้าของเรา เท่านั้นดิฉันถือว่าสุดยอดแล้ว ในส่วนตัวเป้าหมายคือ เวลากลับไปจะพยายามทำงานอย่างเต็มที่เท่าที่จะทำได้ ตอนนี้อาจจะยังไม่เห็นภาพ เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าตอนนี้เรื่องวิจัยที่เมืองไทยจะเป็นทิศทางอย่างไร อย่างน้อยอย่างหนึ่งที่จะต้องทำและจะทำให้ดีที่สุดคือ สร้างคนให้รู้จักคิด อยากเห็นนักเรียนรุ่นใหม่ ๆ รู้จักคิดแบบ critic น่ะค่ะ คือเห็นจุดด้อยของตัวเองในเรื่องนี้มากมายเวลาเทียบกับเพื่อนต่างชาติหลาย ๆ คน ใครจะว่าตอบเหมือนนักการเมือง ก็ไม่ว่ากัน เรื่องนี้แต่ละคนก็มีความคิดความเห็นต่างกันอยู่แล้ว ความคิดเห็นของดิฉันเป็นความคิดเห็นจากคนที่ได้รับโอกาส และโอกาสที่ได้รับนั้นสามารถเปลี่ยนชีวิตเปลี่ยนอนาคตจากเดิม ดังนั้นถ้ามีโอกาสก็อยากตอบแทนกลับไปบ้าง จากคุณ : N&n (ยะอิ3010) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:37:52

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบ #20 เพราะอย่างนั้น การจะเพิ่มจำนวนคนที่จะทำหน้าที่เหล่านั้น ควรส่งเรียนในประเทศแบบดีๆ ก็พอแล้ว ส่วนคนที่มีหน้าที่ไปเรียน ตปท. จริงๆ คือคนที่จะกลับมาเป็น อาจารย์ เพื่อสอนคนรุ่นต่อๆไปแบบทวีจำนวน และองค์กรการศึกษาเหล่านั้น พยายามให้บริหารจัดการภายในตัวเองมากที่สุด โดยให้มีปัญหาจากระบบราชการอื่นๆให้น้อยที่สุด (ถ้าให้ อ. ในสถาบันเหล่านั้น ทุกคนเคยไปเรียนต่างประเทศ มาแล้ว ขอบเขตเล็กๆนี้ ก็จะมีความหนาแน่นของคนหัวก้าวหน้าในจำนวนมากกว่า และสามารถควบคุมวัฒนธรรมองค์กรภายในนั้นให้แน่นหนาไว้ได้) ผมเองไม่จำเป็นต้องไปเรียนนอก ก็รู้ว่าการบริหารและวัฒนธรรมองค์กรของเมืองนอกมีอะไรดี และต่างกับของไทยอย่างไร เพราะตำราส่วนใหญ่เราก็เอาจากนอกประเทศมาใช้อยู่แล้ว และอาจารย์ส่วนใหญ่ก็ จบโท จบเอก จากเมืองนอกทั้งนั้น หนังสืออ้างอิงในมหาลัยฯ ที่ให้เรียนๆกัน ส่วนใหญ่ก็ text book ทั้งนั้น ถ้าเอามากกว่านั้นอีก คือทำงานกับบริษัทเอกชนของฝรั่ง ก็ได้เห็นอะไรที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น และจะยิ่งเห็นว่าราชการไทยมีอะไรที่เสีย มีอะไรที่แตกต่าง ซึ่งพวกนี้ไม่ได้มีความจำเป็นอะไรเลยที่ต้องเสียเงินมากมายมหาศาล ส่งนักเรียนทุนไปเรียน ต่างประเทศ เลย แค่หยิบของใกล้ๆตัว อย่างงานวิจัยหรือภาคการศึกษาดีๆในประเทศ มาใช้ประโยชน์ยังไม่ได้ จะสามารถไปหยิบของไกลๆ ที่แตกต่างจากประเทศนี้อย่างมากมายในหลายๆด้าน มาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ยังไง? และเน้นย้ำว่า put the right man on the right job คนที่ส่งไปเรียนนอก ควรเป็นพวกอาจารย์ก็พอแล้ว เราต้องการแค่คนเขียนเว็บแอพฯ ที่มีสอนกันดาษดื่นในประเทศ แต่ทุ่มทุนส่งไปเรียนนอก เพื่ออะไร? เราต้องการแค่ คนซ่อมรถเก่งๆ คนเรียน ปวช. ในประเทศก็ทำได้ จะทุ่มทุนส่งไปเรียนนอก เพื่ออะไร? ต้องการแค่คนเสริฟกาแฟ คนเรียนจบ ป.6 ก็ทำได้ จะส่งไปเรียนนอกทำไม? (คำตอบก็เดิมๆ เฉือนเอางบตรงนั้นไปแบ่งกันทีละเล็กละน้อย อิ่ม) จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:42:10

ความคิดเห็นที่ 24 #22 ยินดีที่ได้รู้จักครับ นักเรียนทุนสามารถทำอะไรให้กับต้นสังกัดได้มาก มายทีเดียว สิ่งสำคัญคือขอให้มีความยินดีที่จะทำ ทำงานที่เขามอบหมาย ให้ได้มีคุณภาพ แล้วงานในระดับที่เหมาะสมกับเราหรืองานในระดับที่ท้าทาย ขึ้นเรื่อยๆ ก็จะทยอยเข้ามาหาเองครับ แต่ถ้าเข้าไปถึงก็ตั้งแง่ บ่นนั่นนี่ แล้วที่ จะทำให้ภาพพจน์แย่คือไปบ่นในสิ่งที่เขาได้ดำเนินการแก้ไขไปแล้ว มีข้อมูล พร้อมแล้ว แต่เป็นเพราะตัวเราเอง ignorance ไม่สืบหาข้อมูลให้ดีแล้วพูดออก ไป ถ้าเป็นแบบนี้ก็ลำบากครับ ไม่มีใครอยากวานให้ทำงานอะไร สมัยผมกลับ มาใหม่ๆ ยินดีทำงานทุกอย่าง และทำให้อย่างดีด้วย ไม่ว่าจะเป็นงานอะไร ให้ไปเป็นกรรมการฝ่ายพิธีการงานพระราชทานปริญญาบัตรก็ไป ให้ทำเวป ภาควิชาฯ เวปคณะต่างๆ ก็ทำ ให้แปลงานภาษาอังกฤษ จะงานวิจัย จะงาน จากกองนั้น แผนกนี้ แปลเอกสารแนะนำต้นสังกัด ให้เป็นกรรมการฝ่าย สถานที่คุมเรื่องการจราจรตอนหน่วยงานจัดงานแสดงออกร้าน ทำมาหมด แล้วครับ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:46:44

ความคิดเห็นที่ 25 ที่ผมหงุดหงิด ก็ไม่ใช่อะไร ผมรู้สึกว่า คนที่บ่น นร.ทุน ไม่มีความอดทน ชั่ว เลว ไม่ชอบทนอยู่ทำงานใช้ทุน มันก็เหมือนกับ คนที่สร้างรถคันนึง โดยที่ตัวเขาเองได้วางยาไว้แตกแรกว่า รถคันนี้ขับเกิน 50km/h แล้วเครื่องมันจะเจ๊ง ต้องเปลี่ยนอะไหล่ แต่เขาไม่บอกให้คนอื่นรู้ แล้วก็บอกว่า เขาทำสิ่งดีๆแล้วน่ะ แล้วพอเอาไปใช้จริง ก็พบว่ามันเจ๊งประจำ เสียบ่อย ขับเร็วไม่ได้ แล้วก็บ่นขอความเห็นอกเห็นใจกับคนอื่นๆว่า เนี่ย รถมันไม่ดี เพราะไม่มีงบพัฒนามากพอ ขอเพิ่มงบ ก็แก้ปัญหาจุดเดิมไป แล้วก็วางตาตรงอื่นๆ แล้วก็วน loop ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตัวเองทำตัวเอง บ่นเอง เพิ่มงบหลอกตัวเองไปเรื่อยๆเอง นี่มันเรื่องตลกอะไร?? จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:48:47

ความคิดเห็นที่ 26 #23 ตอบตรงส่วนวงเล็บล่างสุดและใน คคห อื่นๆ ที่กล่าวถึงส่วนนี้ครับ งบนักเรียนทุน ต้นสังกัดไม่ได้ผลประโยชน์ในแง่หักงบประมาณอะไรเลย เพราะเงินสองล้าน กระทรวงการคลังไม่ได้โอนเงินมาให้ต้นสังกัดบริหาร จัดการ แต่ให้สำนักงาน กพ. และกระทรวงวิทยาศาสตร์ ดูแล และให้ สถานฑูตแต่ละประเทศดำเนินการ ต้นสังกัดจะได้เพียงบุคลากรมาช่วย งานเท่านั้น และจะเห็นได้ว่าในกรณีที่มีการชดใช้ทุน ต้นสังกัดก็ไม่ได้ งบประมาณส่วนนี้แต่ส่งคืนกระทรวงการคลังเลย แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 10:55:58 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:54:33

ความคิดเห็นที่ 27 ผมเองก็เกิดข้อสงสัยอีกอย่าง #20 อ.แพรค พูดถึงมวลวิกฤติ เอางี้ดีกว่า อ. คิดว่า ในจำนวนมวลทั้งหมด ที่เราพยายามจะเพิ่มเข้าไปให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในระบบราชการนี้น่ะ มวลเหล่านั้นจาก 100% อาจจะมีคนคุณภาพเจ๋ง 50% (ตัวเลขไม่อิงความจริง) แล้วใน 50% นั้น มีคนที่เรียนจบอย่างมีคุณภาพเจ๋งๆ ภายในประเทศ กี่ % และจบนอก กี่ % ตอบคำถามนี้แล้วก็เข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อน่ะครับ ว่าถ้าอยากให้ราชการเปลี่ยนได้เร็วจริงๆ ไม่ใช่การไปหวังกับจำนวนอันน้อยนิดของ นร. ที่ส่งไปเรียนนอก เพราะสัดส่วนที่มากกว่าคือ คนเจ๋งๆที่ผลิตได้ในประเทศ แล้วที่ส่งคนไปเรียนนอกแบบจับฉ่าย นี่กำลังเล่นตลกปาหี่อะไรกันอยู่? จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:56:10

ความคิดเห็นที่ 28 #25 ในการสอบสัมภาษณ์นักเรียนทุนทุกครั้ง ถ้าผมเป็นกรรมการอยู่จะบอก และถามเสมอว่า มารับทุนทำไม โอกาสอื่นยังมีอยู่มากมาย มันลำบากนะ เงิน เดือนน้อยนะ และเจ้าหน้าที่สำนักงาน กพ. เอง ก็จะให้คำแนะนำก่อนลงนาม ในสัญญารับทุน (ผมยกตัวอย่างกรณีของผมเอง) ว่าอย่าลงนามเลยมันไม่คุ้ม กันหรอก แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 11:00:03 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:59:49

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านจนมาถึงนี้ มีคำถามครับ... ตอนนี้โลกอินเตอร์เน็ตไร้พรมแดนแล้ว ความรู้จากต่างชาติเนี่ย หาซื้อออนไลน์ได้ด้วย การใช้ชีวิตต่างแดน ก็มีคนไทยในหลายประเทศให้ปรึกษามากมาย เมืองไทยเรายังต้องเสียเงินแพงๆ เพื่อเอาคนไม่กี่คนไปเรียนต่อนอก แล้วเสี่ยงหวังว่าเค้าจะกลับมาใช้ทุนในอัตรา 1/400 ในขณะที่เด็กไทยกว่าแสนคนไม่มีแม้แต่หนังสือเรียนพื้นฐานเหรอครับ? ว่ากันตรงๆ ...ความคิดนี้ไม่อยู่ในสมัย ร.5 (100 ปีก่อน) ไปหน่อยเหรอครับ? ด้วยความเคารพจริงๆ ครับ จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:08:16

ความคิดเห็นที่ 30 #27 ผมขอตอบเฉพาะในส่วนเกณฑ์การส่งคนไปเรียนต่างประเทศครับ สำหรับเรื่องการเปลี่ยนแปลงระบบราชการ มีความสลับซับซ้อนมากกว่า จำนวนนักเรียนทุนที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นและจะอยู่นอกประเด็นของกระทู้ไป ต้นสังกัดทุกที่ต่างแสดงความประสงค์จะได้นักเรียนทุนเข้าไปช่วยเหลือ และเป็นผู้กำหนดเองว่าต้องการให้นักเรียนทุนเหล่านั้นไปศึกษาเรื่องอะไร รวมถึงระบุความจำเป็นต่างๆ เองด้วย  จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่นักเรียนทุน ต้องประสานกับหน่วยงานต้นสังกัดให้ดีและสม่ำเสมอตั้งแต่ตอนเริ่มได้รับทุน ไปแล้ว ไม่ใช่สำเร็จการศึกษาแล้วค่อยมาคุยกัน แบบนั้นจะมีโอกาสเกิด ความขัดแย้งได้อย่างมาก จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:08:52

ความคิดเห็นที่ 31 #29 อ๊ะ คคห นี้ดูข้อมูลผิดครับ นักเรียนทุนกลับมาใช้ทุน 99% ครับ ส่วน 1/400 คืออัตราส่วนเทียบจำนวนนักเรียนทุนที่สำเร็จการศึกษา กับจำนวนข้าราชการในเมืองไทย จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:10:49

ความคิดเห็นที่ 32 ความต้องการจะไปศึกษาต่อต่างประเทศของนักเรียนทุนก็สูง ในแต่ละปี มีผู้เข้าสมัครในรูปแบบของบุคคลทั่วไป ประมาณ 2-3 พันคน เพื่อมาขอรับ ทุนไม่ถึง 80 ทุน ในแต่ละปี จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:12:16

ความคิดเห็นที่ 33 โปรเจคใหญ่โปรเจคนึง คือ การพัฒนาประเทศ โดยการพัฒนาเปลี่ยนแปลงระบบราชการไทย ในการเปลี่ยนแปลงระบบราชการนี้ เรามีเครื่องผลิตเพื่อเติมมวลดี 2 ตัว เพื่อใช้เติมเข้าไปในมวลเดิม โดยหวังว่าวันนึง จะถึงมวลวิกฤต ที่มวลรวมทั้งหมดจะเปลี่ยนไปเป็นมวลดีด้วยกัน เครื่องจักรการผลิตมวลดี เรามี 2 ตัว 1. เครื่องจักรที่ชื่อว่า "การศึกษาคุณภาพภายในประเทศ" 2. เครื่องจักรที่ชื่อว่า "การศึกษาคุณภาพภายนอกประเทศ" จากการทดลองใช้ 2 เครื่องนี้ไปพร้อมๆกัน พบว่าเครื่องที่ 1 มีกำลังการผลิตสูงกว่าและคุ้มค่าราคากว่ามาก และมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงมวลรวมสูงกว่ามาก แต่ก็แปลกจริงๆ ที่เครื่องจักรเครื่องที่ 2 กลับโดนฝากความรับผิดชอบ ความคาดหวังไว้สูงกว่าอย่างที่เครื่องจักรที่ 1 เทียบไม่ติด เพราะว่า เครื่องจักรตัวที่ 2 นั้น มีต้นทุนการผลิตต่อหน่วย สูงกว่ามากๆ ... ความรับผิดชอบและความคาดหวัง ที่เครื่องจักรทั้ง 2 นั้นแบกไว้ อะไรที่ควรจะมีสูงกว่า เราควรจะไปให้ความสนใจกับอะไรมากกว่า? มวลดีจากทั้งสองเครื่องจักร ที่เดิมเข้าไปในมวลรวม มีสัดส่วนที่มวลดีจะภายแพ้และสูญหายออกไปจากระบบ เท่าๆกันทั้งสองเครื่อง แต่แปลกจริง ที่เครื่องจักรตัวที่ 1 มวลดีที่สูญหายไปนั้น จะไม่ถูกถามหรือเพ่งเล็งว่า เลว ชั่ว เนรคุณ ไม่อดทน จะมีแต่ มวลดี จากเครื่องจักรตัวที่ 2 เท่านั้น ที่ถูกเพ่งเล็งและตั้งคำถามเหล่านั้น ... ผมไปถามหาคนรับทุนเรียนดีในประเทศ แต่ทนทำงานใช้ทุนไม่ได้แล้วออกไปทำเอกชน หรือโดนดูดไปทำงานต่างประเทศดีกว่า ว่าทำไมคุณมัน เนรคุณ ไม่อดทน ไม่อยู่ทำงานเพื่อพัฒนาชาติเลย (ซึ่งในโลกความเป็นจริง เราแทบไม่รับรู้ว่ามีคนกลุ่มนี้อยู่ จะใช้ทุน หรือจะหนีหาย ก็งั้นๆ จะด่าก็ไม่สะใจเท่าด่าคนเรียนจบนอกมา) EDIT เพิ่ม ดูเหมือนพวกเรา จะเคยชิน กับการให้คุณค่าสิ่งต่างๆ ตาม "ราคา" มากกว่า "คุณภาพ" หรือ ให้คุณค่าของสิ่งต่างๆ ตาม "คุณค่าเทียม" มากกว่า "คุณค่าแท้" แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 11:34:07 จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:30:14

ความคิดเห็นที่ 34 #33 คำตอบดูเหมือนจะเป็น "The world is unfair" และ "There is no free lunch" ครับ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:37:57

ความคิดเห็นที่ 35   เห็นด้วยกับ คคห.6 จากคุณ : burst เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:40:24 A:202.80.240.3 X: TicketID:239663

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่องส่งไปเรียนนอกแล้วเราไม่ได้อะไรนอกจากคนกับความรู้กลับมานี่ ก็มีการแก้ไขบางส่วนด้วยทุนกาญจนาภิเษกครับ นร.เรียนในเมืองไทยกับอ.ที่มีศักยภาพสูง และให้ไปทำงานวิจัยที่เมืองนอก 1 ปี ผลงานวิจัยที่ได้ก็ยังเป็นของเราด้วย แบบนี้ถูกกว่า (แต่ใช้ได้เฉพาะป.เอก) ถ้าควบตรียันเอกนี่คงต้องไปเรียนรวดเดียวเหมือนเดิม จากคุณ : amscmu เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 11:54:22

ความคิดเห็นที่ 37 เด็กทุนบางคนจบกลับไปทำงานที่เมือง ก็โดนเพื่อน หรือรุ่นพี่ในหน่วยงาน เข่มนเอาก็มีนะครับ (เพื่อนผมนี่แหละ) พอเสนออะไรดีดีไปก็โดนตีกลับหมด จากคุณ : AKB-SKE เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:06:22

ความคิดเห็นที่ 38 ขอนอกประเด็นหน่อยนะคะ  ขอสนับสนุนเรื่องทุนกาญจนภิเษก อีกหนึ่งเสียงค่ะ ค่าใช้จ่ายไม่แพง สามารถสร้างคนให้มีศักยภาพได้ คือจากประสบการณ์ตัวเอง การเรียนการสอนจากมหาวิทยาลัยในเมืองไทยให้ความรู้พื้นฐานเพียงพอไม่แพ้การเรียนต่อต่างประเทศ ยิ่งถ้านักเรียนขวนขวายหาความรู้ด้วยตัวเองอีกทางหนึ่ง ความรู้พื้นฐานในสาขาที่เรียนก็ไม่เป็นสองรองชาติใด แต่งานวิจัยถ้าได้หาประสบการณ์ที่ต่างประเทศอย่างน้อย 6-12 เดือนก็ดีมากเลยค่ะ ในความคิดเห็นส่วนตัวโดยเอามุมมองจากประสบการณ์ที่เมืองไทยเปรียบเทียบการเรียนการทำวิจัยที่ต่างประเทศ ณ ปัจจุบัน ที่ต่างประเทศ มันไม่ใช่ในแลปมีเครื่องมือเพียงพอเท่านั้น แต่ในแลปยังแวดล้อมไปด้วยคนที่มีความรู้ความสามารถมากมาย ไม่ว่าจะเป็น postdoc ไม่ว่าจะเป็น visiting scholar บุคคลเรานี้เป็นทรัพยากรอันทรงคุณค่าในการส่งเสริมศักยภาพทางด้านงานวิจัย บางทีอาจารย์คนเดียวรู้ไม่หมดหรอกค่ะ  postdoc ยังรู้มากกว่าอาจารย์ในเชิงเทคนิคและก็ลึกในรายละเอียดซะด้วยซ้ำ บุคคลเหล่านี้ให้คำแนะนำที่หลากหลายแก่งานวิจัยเราได้ ที่สำคัญเป็นการสร้างเครือข่ายที่สำคัญในอนาคตด้วย ตอนนี้เรียนมา 4 ปี เพื่อนรุ่นพี่จากแลปเดียวกันก็ไปเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยรัฐของอเมริกา อดีต postdoc ไปเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่เมืองจีน  visiting scholar เป็นหัวหน้าแลปในศูนย์วิจัยที่มีชื่อเสียงของอินเดีย associated researcher เป็นอาจารยที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซล เครือข่ายเหล่านี้สร้างกันไม่่ได้ง่าย ๆ ประโยชน์ของเครือข่ายเหล่านี้ถ้ารู้จักใช้ให้เป็นประโยชน์ก็สามารถสร้างประโยชน์ให้ประเทศชาติเราได้ เพราะฉะนั้นถ้าอยากลดต้นทุน แต่ขณะเดียวกันยังต้องการพัฒนาศักยภาพของกำลังคน  เรื่องทุนกาญจนฯ น่าสนใจไม่น้อยเลยค่ะ แก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 12:44:41 จากคุณ : N&n (ยะอิ3010) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:40:18

ความคิดเห็นที่ 39 คิมคิดว่า.. การตั้งคำถามแบบนี้..ก็คือ คำถามที่ทดสอบจริยธรรมในใจ.. แต่เผอิญว่า..คำถามไม่ได้ตั้งถามแบบ dilemma ที่ชอบใช้ทดสอบจริยธรรม แบบ Kohlberg ตอบแล้วบอกระดับได้เลย ว่าตอบเพื่อเอาใจใคร ตอบระดับไหน.. แต่..ก็ยังแย้งกันอยู่มาก ว่าทดสอบได้จริงหรือ..? เพราะจริยธรรมในใจคน..ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับ เหตุการณ์เฉพาะหน้า และส่วนนี้ ก็เป็นสมบัติความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) ว่าจะปรับสิ่งที่ได้รับการปลูกฝัง มาปรับใช้ ให้ถูกต้องในทางที่ถูกที่ควรอย่างไร จากคำถามของคณะกรรมการทั้งหมด.. คำตอบ..จึงถูกเล็งไว้แล้ว ว่า..ต้องตอบให้ดี นะคะนะ จุดอ่อน คือ กรรมการก็ต้องเลือกคนที่ตอบดี และส่วนใหญ่กรรมการก็เลือกแล้ว.. จากคะแนนส่วนอื่น ๆ คงหายากสำหรับคนที่จะตกสัมภาษณ์... เอ...แล้วถ้าตอบไม่ดี แบบอย่างชั่วเลย กรรมการจะเลือกหรือเปล่าคะ ? อิอิ (เป็นคำถามหนึ่งที่ยังต้องการคำตอบอยู่นะคะอาจารย์) เพราะบอกแล้วว่า.. ขณะที่ตอบ..เหตุการณ์มันยังไม่เกิด...จึงแค่จะตอบเอามันส์ หรือแบบเทพบุตร เทพธิดา.. ดังนั้น... โดยส่วนใหญ่ ตามสไตล์...ถ้าอยากได้ทุน ก็ต้องตอบให้ดีค่ะ คิดว่า..เพียงแต่..ถ้าหากเราอยากให้เขาเป็นคนดี และกลับมาพัฒนาชาติ บ้านเมือง เราก็ต้องบอกเค้าไปเลย..ว่า จงทำให้เต็มที่ และกลับมาพัฒนาให้เต็มที่.. การไปเรียน..นอกจากเรื่องเรียน..ต้องเจอเรื่องไหนบ้าง ดึงส่วนที่เป็นประโยชน์ออกมาให้ได้ ชีวิตของแต่ละคน จะเจอทั้งขาว เท่า และ ดำ มีทุกเฉดสี... สิ่งที่เจอคือ...คนบางคนอยู่เมืองไทยอย่าง อยู่เมืองนอกอีกอย่าง..แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมา เค้าต้องปรับตัว...และใช้ประสบการณ์ให้เป็นประโยชน์ ชีวิตต้องเรียนรู้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ทุกคนต้องกลับมา ฝังไว้ในใจเลย มันก็จะอยู่ในใจเค้าค่ะ IQ ไม่ค่อยห่วง แต่ห่วงเรื่อง EQ มากกว่านะคะนะ :) จากคุณ : CriM* เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:53:14

ความคิดเห็นที่ 40 ประเด็นเรื่องการชดใชุ้ทุน ก่อนรับทุน ก็ทราบดีอยู่แล้วว่าต้องกลับมาทำงานในระบบราชการเมืองไทย ถ้าคิดว่ารับไม่ได้กับระบบก็ไม่ต้องสมัครซะตั้งแต่แรก มีคนจำนวนมากที่พร้อมจะทำงานตรงจุดนี้ พวกที่รับทุนมาแล้ว มาทำอิดออกสำออย ทำท่าจะลาออกนี่เรียกได้คำเดียวว่า "เนรคุณ ประเทศชาติ" เฝ้าเอาแต่ถามว่าหน่วยงาน ไม่ดีอย่างนั้น ไม่ดีอย่างนี้ แล้วทำไม ไม่คิดที่จะพัฒนาหน่วยงานของตัวเองที่สังกัดให้มันดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ แน่นอนการพัฒนาเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว ฉะนั้นจะหวังว่าในชั่วข้ามคืน หรือระยะเวลาสั้นๆแค่ 2-3 ปี ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนไปในทางที่ตัวเองต้องการย่อมเป็นไปไม่ได้ ฉะนั้นเมื่อกลับมาก็ต้องช่วยกันพัฒนา ปรับปรุงให้มันเข้าที่เข้าทาง ผมชอบสุนทรพจน์ ของอดีตประธานาธิบดีท่านหนึ่ง และคิดว่าน่าจะเหมาะแก่การเอามาประยุกต์ใช้ กับนักเรียนทุนรัฐบาล "Ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country." John F. Kennedy - January 20th 1961 ในเมื่อหน่วยงาน ไม่พร้อม เราก็ควรจะทำการปรับสภาพให้มันพร้อมด้วยตัวของเราเอง ประเด็นเรื่องควรจะส่งเสริมทุนการศึกษา"ในประเทศ" หรือ"นอกประเทศ" ไม่มีความเห็นครับ จากคุณ : นักเรียนทุนรัฐบาล (Chanin.U) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 13:10:00

ความคิดเห็นที่ 41 ผมว่าต่อให้เค้าไม่กลับมาทำงานให้ประเทศชาติก็ไม่เป็นเรื่องผิด ถ้าต้องการให้กลับมา ประเทศสิต้องหาเหตุผลให้ว่าทำไมเค้าต้องกลับมา หรือว่า "เห็นแก่ประเทศ" (ในความหมายเดียวกับเห็นแก่ตัว) กั๊กทรัพยากรไว้เพื่อประโยชน์ส่วนประเทศ แทนที่ทรัพยากรนั้นอาจเป็นประโยชน์แก่โลกมากกว่า ถ้าเขาอยู่เมืองนอกแล้วโลกได้ประโยชน์มากกว่า เจ้าตัวได้รับผลตอบแทนดีกว่า ถือว่า win-win มีเหตุผลอะไรให้ต้องกลับมาประเทศแบบนี้เหรอครับ? จากคุณ : ชิวตัวเป็นขน เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 13:51:43

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ ^ โลกไม่ได้เป็นคนจ่ายค่าเล่าเรียนให้คุณ คนจ่ายคือรัฐบาล ซึ่งเอาเงินภาษีของประชาชนในประเทศมาจ่ายให้ ไอ้ที่เห็นแก่ตัวนะ คือคนที่เอาเงินประเทศไปเรียน แล้วหาข้ออ้างต่างๆนาๆ เพื่อจะไม่กลับมาตะหาก จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 14:14:24

ความคิดเห็นที่ 43 แล้วทำไมไม่ลองคิดจะดึงคนเก่งๆ ที่ไม่ได้รับทุนของรัฐบาลแต่จบ ป.เอกจากเมืองนอกกลับมาล่ะ คนกลุ่มนี้มีพอๆและจำนวนเท่าๆกับคนที่เรียนป.เอกโดยทุนรัฐบาลเลยด้วย ซึ่งก็พูดไม่ได้ตำปากว่า คนกลุ่มไหนเก่งกว่า นักเรียนทุนอาจจะเก่งกว่ามั้งที่สอบทุนได้ หรืออีกกลุ่มอาจจะเก่งกว่า เพราะได้ทุนจากแหล่งอื่น หรือเหตผลร้อยแปดซึ่งไม่สามารถสรุปได้ สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจ ทำไมรัฐไม่จ่ายค่าจ้างที่แท้จริง ให้เหมาะสมกับคุณภาพของคน ต่อไปนี้จะเป็นการเปรียบเทียบ ครูอนุบาล และประถม ก็เหมือนช่างที่ทำโครงสร้างรากฐานของบ้านเรือน ครูมัธยม ก็เป็นช่างทำระบบภายในบ้านทั้งหมด ครูระดับมหาวิทยาลัย ก็เหมือนช่างตกแต่งภายนอก เราจ้างคนที่มาทำส่วนที่สำคัญที่สุดของบ้านด้วยราคาถูกที่สุด เพื่อ??? แล้วเราจะหวังให้บ้านมีคุณภาพดีได้อย่างไร และสภาพการศึกษาและสังคมของไทยเวลานี้ก็คือภาพสะท้อนของบ้านที่ออกมา ณ ตอนนี้ ผมว่าแนวคิดของราชการไทยมันล้าหลังไปร้อยปีแล้ว อยากได้คนเก่ง จ่ายเงินเดือนถูกๆ เอาคำว่าเสียสละมาล่อ คุณคิดว่า ครู/อาจารย์ จริงๆ ควรมีเงินเดือนอยู่ที่เท่าไหร่ เมื่อเทียบกับปัจจุบัน และถ้าเอาวุฒิและคุณสมบัตความสามารถของคนมาเป็นตัวเทียม อ. มหาวิทยาลัยหนึ่งท่าน ควรจะได้เงินเดือนเท่าไหร่ จากคุณ : kanoomtan เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 14:18:41

ความคิดเห็นที่ 44   มี ส.ส. กี่คนที่จำคำพูดที่หาเสียงไว้ครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 14:18:44

ความคิดเห็นที่ 45 แล้วทำไมไม่ลองคิดจะดึงคนเก่งๆ ที่ไม่ได้รับทุนของรัฐบาลแต่จบ ป.เอกจากเมืองนอกกลับมาล่ะ คนกลุ่ม นี้มีพอๆและจำนวนเท่าๆกับคนที่เรียนป.เอกโดยทุนรัฐบาลเลยด้วย ^ ^ ^ ^ มีโครงการนี้นะครับ จากคุณ : FREE_OFFICER เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 14:29:54

ความคิดเห็นที่ 46 ลองคิดรูปแบบการสัมภาษณ์ที่จะแสดงบุคลิกของคนออกมาได้มั้ยครับ ดูว่าคนๆนั้นอ่อนไหวแค่ไหน รู้จักปรับตัวหรือเปล่า มีความอดทนต่ออุปสรรค(ที่ไม่ใช่การเรียน)มั้ย ถามโต้งๆแบบนี้ ใครมันจะตอบปฏิเสธล่ะครับ ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วล่ะ จากคุณ : jaycee เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:06:36

ความคิดเห็นที่ 47 #42 นั่นไม่ได้เป็นการอธิบายว่า มีเหตุผลอะไรที่ประเทศต้องกั๊กทรัพยากรบุคคลไว้ ถ้าทรัพยากรตัวนั้นมีประโยชน์ต่อประเทศอื่นมากกว่า มีเหตุผลอะไรที่นักวิจัยต้องทำงานในประเทศที่มีงบวิจัยให้น้อย หรือไม่เห็นคุณค่างานวิจัยของเขาหรือเปล่า? การมองว่าผมจ่ายเงินให้คุณ คุณเลยต้องมาทำงานกับผม ไม่ได้บอกเลยว่า "ถ้าคุณทำงานกับผม จะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมมากกว่าทำงานกับคนอื่น" ซึ่งถ้ามองข้ามเรื่องนี้ไป นี่ต่างหากสิ่งที่ผมว่าเป็นการเห็นแก่ตัวในระดับประเทศ ผมไม่ไ้ด้สนับสนุนว่าการไปทำงานเมืองนอกนั้นดี แต่มองในมุมกลับว่าประเทศเราพร้อมสนับสนุนบุคลากรเหล่านั้นหรือเปล่า ถ้าพร้อม ภาวะสมองไหลจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้ามองแค่ว่าเราออกเงินให้ เขาเลยต้องกลับมา แสดงว่าละเลยเรื่องการสร้างสภาพแวดล้อมที่น่าทำงานด้วยออกไป เป็นเพียงแค่การผูกมัดธรรมดา ซ้ำยังไม่คิดด้วยว่าบุคคลเหล่านั้นสามารถสร้างประโยชน์ให้ประเทศอื่นมากกว่าอยู่ในประเทศเราหรือไม่ คิดแต่เพียงว่า ทำไม ... ทำไมถึงไม่มาทำประโยชน์ให้เรา ในเมื่อเราออกเงินให้เรียน สุดท้ายเป็นเพียงการผูกขาดทรัพยากร จะไม่ให้เรียกว่าเห็นแก่ตัวได้อย่างไร? จากคุณ : ชิวตัวเป็นขน เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:14:46

ความคิดเห็นที่ 48 ระยะเวลาที่สั้นทำให้จำแนกออกมาได้ลำบากครับ แต่สามารถแยกคนที่ ประหลาดๆ ออกมาได้เหมือนกัน ประเภทที่หลังสัมภาษณ์แล้วกรรมการ ทุกคนส่ายหน้าว่าไม่เหมาะสมเลยก็มี เคยมีการเสนอให้จัดทำบู้ธแคมป์ อบรม 3 - 6 เดือน เพื่อทดสอบความอดทนต่ออุปสรรคด้านต่างๆ รวมไป ถึงการวิเคราะห์ profile คนที่ชดใช้ทุนหรือหนีทุนว่าเป็นอย่างไร แต่ท้ายที่ สุดแนวคิดเหล่านี้คงไม่ไหวเพราะใช้งบประมาณไม่คุ้มค่าเกินความจำเป็น และคนที่จะเอาให้ได้ก็คงอดทนอยู่ได้เหมือนกัน จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:17:26

ความคิดเห็นที่ 49 #47 เอาง่ายๆ เลยครับ ผมยืมเงินคุณมา 10 ล้านบาท พอถึงเวลาครบสัญญาใช้คืน ผมบอกว่าเอา 10 ล้านไปบริจาคให้องกรณ์การกุศลจะเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษย์ชาติมากกว่า "การที่คุณต้องการเงินของคุณพร้อมดอกเบี้ยคืน เป็นการเห็นแก่ตัวผูกขาดทรัพยากรณ์" คุณเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ไม่เห็นแก่มวลมนุษย์ชาติ ตรรกะแบบนี้ make sense ไหมครับ จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:25:55

ความคิดเห็นที่ 50 แนวโน้มในช่วงต่อไปนี้กลุ่มมหาวิทยาลัยที่ต้องการนักเรียนทุนรวมไปถึง มหาวิทยาลัยราชภัฎและราชมงคล ซึ่งหลายที่เป็นมหาวิทยาลัยท้องถิ่น สำหรับชุมชน ไม่เน้นวิจัยมากนัก แต่จะเน้นสอน งานของนักเรียนทุนรุ่นใหม่ จะต้องกลับมาหนักอีกครั้งหนึ่งครับ ถ้าคิดว่ามหาวิทยาลัยปิดหลายที่ยังมี ทรัพยากรไม่เพียงพอแล้ว งานสำหรับมหาวิทยาลัยท้องถิ่นจะท้าทาย (ลำบาก) กว่าเป็นอย่างมาก จึงต้องตระหนักให้ดี กรรมการหลายคนอยากได้ ผู้สมัครที่เป็นคนในท้องถิ่น แต่ในทางปฏิบัติคนที่มาสอบสัมภาษณ์ก็ไม่ใช่ คนในท้องถิ่น จึงตัดสินใจลำบากเหมือนกัน บางทีก็ต้องใช้ intuition หรือการ หยั่งคาดการณ์ ในการคัดเลือกด้วย แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 15:32:44 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:28:12

ความคิดเห็นที่ 51 ประเทศไทยไม่ใช่องกรณ์การกุศล เมื่อลงทุนไปแล้วก็ต้องการผลตอบแทน ไม่ใช่เอาเงินไปโปรยละลายน้ำเล่นแล้วบอกว่าไม่เป็นไร "เพื่อประโยชน์แก่มวลมนุษ์ชาติ (และความสุขสบายของพวกเห็นแก่ตัว เนรคุณแผ่นดิน)" ไม่อยากมาทำงาน ก็ไม่ต้องมาทำสัญญา ไม่ต้องมารับเงินตรงนี้ ไม่มีใครมาบังคับ ข่มขืนคุณให้มารับทุน หรือมาเซ็นสัญญา ตรรกะง่ายๆ ไม่ต้องหาข้ออ้างมาแก้ตัว จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:31:30

ความคิดเห็นที่ 52 ใจร่มๆ ก่อนครับคุณ Chanin.U ผมเชื่อว่า ในวันที่ตัดสินใจรับทุน  ทุกคนก็ตั้งใจกลับมารับใช้ประเทศทั้งนั้น แต่วันที่เรียนจบ สถานการณ์มันต่างออกไปแล้ว  อันนี้ต้องขึ้นกับพื้นฐานจริยธรรม  โอกาส  และเงื่อนไขอื่นๆ ของแต่ละคนแล้ว ผมเองตอนรับทุนกระทรวงวิทฯ  มั่นอกมั่นใจว่าไม่มีทางหนีทุนแน่ๆ ยังไงก็ต้องกลับไปรับใช้ประเทศ แต่พอมาอยู่ ตปท แล้ว เห็นคุณภาพชีวิตของคนที่นี่  สังคม ไม่มีความวุ่นวายทางการเมือง   นักการเมืองไม่ขี้โกงเท่าบ้านเรา ยังทำให้ใจหวั่นไหวได้เลย และเริ่มเข้าใจได้มากขึ้น ว่าทำไมบางคนเลือกที่จะไม่กลับ ไม่ใช่ว่าผมเห็นด้วยกับเค้า เพียงแต่เข้าใจมากขึ้น ว่าทำไม อยู่ที่ UK คุณทำงานทั่วๆ ไป ก็สามารถมีคุณภาพชีวิตดีๆ มีบ้าน มีรถขับได้ สวัสดิการสังคมก็ดี ผู้คนไม่จำเป็นต้องสะสมเงินทองมากๆ  อยู่แบบพอเพียงก็มีชีวิตดีๆ ได้   แต่เมืองไทยไม่ใช่แบบนั้น เป็นครู รร ประถมที่นี่   รายได้หลังหักภาษีต่อปี  มากพอที่จะซื้อรถใหม่ด้วยเงินสดได้ รถใหม่ 1 คัน ราคาเท่ากับเงินเดือนครู 6-7 เดือนเท่านั้น สามารถผ่อนบ้านขนาดธรรมดาได้หมดภายใน 10 ปี มีเงินพอไปเที่ยวต่างประเทศได้ปีละ 1 ครับ ซึ่งก็ไม่ต่างจากพลตำรวจ หรือคนขับรถเมล์เท่าไหร่นัก ยิ่งเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ยิ่งสบาย ความแตกต่างของรายได้ ไม่ห่างกันมาก   จึงมีแต่คนชั้นกลางที่สามารถมีคุณภาพชีวิตดีๆ ได้เต็มไปหมด ในขณะที่ นร ทุน จบ ป เอกกลับไป เงินเดือน start ไม่ถึงสองหมื่นบาท  เป็นพนักงานมหาวิทยาลัย  ดังนั้นเกษียณแล้วบำนาญไม่มี   รักษาพยาบาลใช้ประกันสังคม   เงินเดือนพอผ่อนทาวเฮาส์เล็ก ๆได้ 1 หลัง ผ่อนหมดตอนเกษียณพอดี ซื้อรถ 1 คัน ผ่อน 5 ปี ทนใช้ไป 10 ปี อยากมีคุณภาพชีวิตดีๆ กว่านี้ ต้องวิ่งรับจ๊อบหลายๆ ที่ ไม่มีโอกาสทุ่มเทวิจัย หรืออุทิศตัวให้ นศ ได้มากนัก หรือไม่ก็ต้องเปิดหลักสูตรหาเงิน แต่ไร้คุณภาพ ที่ตอนนี้มีเยอะมากในบ้านเรา ยังไม่รวมกับหลายๆ คนที่กลับมา แล้วถูกเอาไปใช้งานอื่นที่ไม่เกี่ยวกับที่เรียนมา ไม่มีโอกาสได้ใช้ความรู้ความสามารถ ซึ่งถ้าเป็นพวก อ มหาลัย จะไม่เจอปัญหานี้  แต่ถ้าเป็นพวกที่กลับมาอยู่กระทรวง หรือกรมต่างๆ จะเจอมากกว่า  เรื่องพวกนี้บั่นทอนกำลังใจคนมาก ดังนั้นไม่แปลกที่หลายคนเลือกที่จะโบกมือลา ปัญหามันมีมากกว่าแค่คำว่าจิตสำนึกของคนครับ รัฐเลือกที่จะสร้างคน ยอมทุ่มงบประมาณมากมาย แต่ไม่ค่อยจะลงทุนที่จะหล่อเลี้ยงคนเหล่านั้นให้ทำงานเต็มที่นัก แต่สัดส่วนคนที่โบกมือลา  ถือว่าน้อยมากๆ เมื่อเทียบกับคนที่กลับมา นี่ยังไม่น่านับถืออุดมการณ์ของ นร ทุนส่วนใหญ่อีกหรือครับ ส่วนคนที่สงสัยว่าทำไมต้องไปเรียนเมืองนอก  เมืองไทยก็เรียนได้ อินเตอร์เน็ตก็มี ส่วนตัวต้องบอกว่าการที่ได้มาเมืองนอก ทำให้ผมได้ออกจากกะลาครับ บรรยากาศการทำงานที่เป็นวิชาการกันเต็มที่  ได้เห็นคนอื่นๆ ทำงานกันโครมๆ  ได้เห็นวิธีคิด มุมมอง การเรียนการสอน  สังคม ที่แตกต่างจากบ้านเรา  รวมถึงข้อด้อยต่าง ๆ มุมมองต่อโลกมันเปลี่ยนไปครับ สิ่งเหล่านี้คือประโยชน์ที่จะได้รับ และนำกลับไปปรับใช้กับที่บ้านเราต่อไปได้ นอกเหนือจากความรู้ที่จะได้ และ connection ที่เพิ่มขึ้น บางคนมาเรียน เห็นแต่ข้อดีของ ตปท กลับไปเอาแต่บ่นๆ ด่าๆ ก็มี แต่คนที่เอาข้อดีไปปรับใช้ต่อไปกับที่บ้านเราก็เยอะครับ  เยอะกว่าด้วย บ้านเรายังมีคนดีคนเก่งเยอะกว่าคนไม่ดีแน่นอนครับ ผมรู้จักเยอะแยะไปหมด เพียงแต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ออกมาโฆษณาตัวเอง แต่เลือกที่จะทำหน้าที่ของตัวไปเงียบๆ เท่านั้น จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 16:19:17

ความคิดเห็นที่ 53 #49 นั่นคือกรณีที่เบี้ยวทุนจริงๆ คือไม่คืนอะไรเลย แต่ถ้าจ่ายคืนเป็นตัวเงินล่ะครับ? คนรับเงินไม่กลับมา แต่คนจ่ายเงินได้เงินคืน แล้วทำไมต้องอ้างบุญคุณอีก? ถ้าเทียบกับตัวอย่างข้างต้น คุณจะเอา 10 ล้านที่ยืมมาไปบริจาคก็เรื่องของคุณ แต่คุณก็ต้องจ่าย 10 ล้านคืนผมอยู่ดี ผมไม่รู้ว่ากรณีนักเรียนเบี้ยวทุนแบบไม่จ่ายคืนอะไรเลยทำได้หรือมีอยู่หรือเปล่า แต่ถ้าคุณพูดถึงกรณีนั้น ผมก็ไม่เห็นด้วย แต่ผมยังเห็นด้วยกับการจ่ายคืนเป็นตัวเงินว่าเป็นตัวเลือกหนึ่ง ก็เหมือนยืมมาเรียน เรียนเสร็จก็จ่ายคืน ส่วนเรื่องเนรคุณแผ่นดิน ถ้าคุณยอมรับว่าประเทศไม่ใช่องค์กรการกุศล ยังคงต้องการผลตอบแทนจากการลงทุนอยู่ ผมก็ยิ่งเห็นด้วยว่าจ่ายเงินคืนแล้วก็จบ เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ติดค้างกันอยู่เป็นเรื่องของผลประโยชน์จริงๆ เรื่องอุดมการณ์ในการทำเพื่อส่วนรวม ผมมองว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของแต่ละคน บางคนอาจจะเห็น universe คือตระกูลตัวเอง บางคนเห็นว่าคือประเทศชาติ บางคนหมายรวมถึงประเทศอื่นไปด้วย ผมว่าไม่เห็นแปลกอะไร จากคุณ : ชิวตัวเป็นขน เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 16:44:22

ความคิดเห็นที่ 54 ข้อเสียของการเป็นนักเรียนทุนคือ หนูอยากกลับบ้าน โฮมซิก T_T จากคุณ : AKB-SKE เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 17:04:22

ความคิดเห็นที่ 55 #52 ผมอยู่ที่ USA นี่ก็พอจะรู้ว่า อาชีพผมทำงาน 7-10 ปี ก็สามารถผ่อนเงินใช้คืนให้รัฐบาลได้ทั้งหมด โดยที่การเป็นอยู่แบบสบายๆ ไม่เดือดร้อนขัดสน ฉะนั้นมั่นใจได้เลยว่าผมเข้าใจสิ่งที่คุณพูดมาแน่ๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผล หรือข้ออ้างในการเบี้ยวทุนครับ ส่วนประเด็นเรื่องปัญหาในการดูแลคน อันนี้ผมเห็นด้วยว่าต้องมีการแก้ไขปรับปรุงเป็นอย่างมาก ซึ่งนั่นเป็นสึ่งที่เราต้องกลับมาช่วยกันแก้ปัญหาครับ #53 หากคุณต้องการจะใช้คืนเป็นเงิน นั่นก็เป็นสิทธิ์ของคุณ และไม่มีใครมาว่าคุณได้ครับ แต่ข้อเท็จจริงก็คือ มีคนบางจำพวกที่ เบี้ยวทุนไปดื้อๆ นั่นแหละ เท่านั้นยังไม่พอ ยังทิ้งภาระไว้ให้เพื่อนร่วมงาน/อาจารย์ที่เซ็นคำประกันไว้ให้ มาจ่ายหนี้แทนอีกตะหาก จากคุณ : นักเรียนทุนรัฐบาล (Chanin.U) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 17:07:49

ความคิดเห็นที่ 56 กลับมาทำงานอย่างเต็มใจ 5-6 ปีก็สบายแล้วครับ ได้ไปหลายประเทศด้วย เหมือนกัน ถึงจะเป็นแถวบ้านใกล้เรือนเคียงก็เถอะ (ดูกระทู้อินเดียและ อินโดนีเซีย) จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 17:34:27

ความคิดเห็นที่ 57 ในกรณีของผมปีแรกๆ ก็ลำบากหน่อย โหลดสอนเยอะ ปัญหาเรื่องการบรรจุ ไม่มีทุนวิจัย ห้องวิจัยไม่มีอุปกรณ์ และอื่นๆ อีกมากมาย แต่หลังจากนั้นสภาวะ ต่างๆ ก็ดีขึ้นเป็นลำดับขั้น จนไม่มีปัญหาแล้ว ห้องวิจัยตอนนี้เทียบเท่าได้กับ สมัยที่เรียนอยู่ต่างประเทศแล้ว แต่คราวนี้มีเราเป็นผู้ดูแลหลักไม่ใช่เป็นลูกทีม วิจัยในห้องวิจัย และผลงานวิจัยระดับนานาชาติกำลังจะเริ่มทยอยออกไปใน อีกไม่นาน นี่คือปีที่ 6 ครับ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 17:58:13

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามาอ่านแล้ว ทำให้ภูมิใจกับการเป็นนร. ทุนขึ้นอีกเท่าตัว เราต่างเรียกร้องให้มีการพัฒนา ปรับปรุง ให้ชาติบ้านเมือง ทำไมตัวเราเองไม่เริ่มทำละ มีโอกาสที่จะทำแล้ว บ่นอะไรกันอยู่เล่า จากคุณ : jaaaaa (jaaaaa) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 21:08:04

ความคิดเห็นที่ 59 เคยสอบสัมภาษณ์ทุน(ไม่ใช่สายวิทย์) เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เป็นทุนให้เปล่าของต่างประเทศ กรรมการถามว่า เมื่อกลับมาแล้วอยากทำงานอะไร เราตอบไปว่าอยากเป็นอาจารย์ เพราะสาขานี้เมืองไทยมีคนที่มีความรู้ด้านนี้น้อย และเราได้โอกาสที่ดีกว่าคนอื่น ต้องเผยแพร่ต่อ กรรมการคนไทยหัวเราะคิกคักแล้วส่ายหัว ....เฮ้อ.... มาถึงวันนี้อยากจะบอกอีเจ๊คนไทยที่เป็นกรรมการ สิบกว่าปีที่ผ่านมา คำตอบยังเหมือนเดิม!!! จากคุณ : เซร่า (CandyBee) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 00:58:24

ความคิดเห็นที่ 60 ผมว่าควรลดจำนวนนักเรียนทุนได้แล้วครับ ยุคแรกประเทศเราไม่ค่อยมีคน การส่งไปเรียนจึงจำเป็น แต่ยุคปัจจุบัน มีหลายๆคนที่สามารถขอทุนจากต่างประเทศแล้วไปเรียนได้โดยไม่ต้องพึ่งทุนจากรัฐบาลไทย คนกลุ่มนี้ พอเรียนจบจะกลับมาทำงานในประเทศก็ไม่มีหน่วยงานที่จะจ้่างได้โดยให้ผลตอบแทนที่เป็นธรรม ควรปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาดอย่างเสรี เอาเงิน 10 ล้านที่เป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนมาเป็นค่าจ้างคนเก่ง คนก็จะอยากไปเรียนต่างประเทศกันเองแล้วครับ คนเก่งๆจะได้มามาสมัครเยอะๆ หน่วยงานก็จะสามารถคัดคนที่ดีและเก่งจริงได้ คนเก่งๆก็จะได้รับเงินเดือนที่เหมาะสม รัฐบาลก็ทำหน้าที่แค่สนับสนุนให้คนไทยไปชิงทุนจากมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ไม่ต้องลงทุนมากเท่าปัจจุบัน ตัวอย่างที่ผมเจอมา นาย ก นักเรียนทุนระดับมันสมอง ประเทศไทยส่งไปเรียนไปทำงานให้มหาวิทยาลัยในเมืองนอกโดยออกเงินให้ด้วย นาย ข เรียนเก่งน้อยกว่านาย ก แต่ลองสมัครเรียนที่ต่างประเทศแล้วมหาวิทยาลัยตอบรับ เรียนจบด้วยทุนของต่างประเทศ ผลงานดี อยากกลับมาทำงานเมืองไทย นาย ค เรียนเก่งน้อยกว่า นาย ก เรียนปริญญาเอกในประเทศไทย(ทำผลงานให้ประเทศต้องแต่สมัยเรียน) จบแล้วไปทำ postdoc ที่ต่างประเทศ หิ้วเงินกลับเมืองไทยหลายบาทพร้อมประสบการณ์ อยากกลับมาทำงานเมืองไทย ต้นทุนที่รัฐบาลจ่ายให้ นาย ก 10 ล้าน นาย ข ศูนย์บาท นาย ค 1-2 ล้านบาท ผลงานที่ทำให้ประเทศระหว่างเรียนปริญญาเอก นาย ก ส่วนใหญ่ไม่มี นาย ข ไม่มี นาย ค มีผลงานระหว่างเรียน ผลงานที่คาดว่าจะทำได้ในอนาคต นาย ก จะทำได้ดีกว่า นาย ข หรือ นาย ค หรือไม่ ในเมื่อมีต้นทุนสูงกว่า นาย ขและ ค สามารถไปทำ postdoc หิ้วเงินกลับมาประเทศได้อีกเป็นล้าน นาย ก แล้วแต่ต้นสังกัด ว่าจะอนุญาตหรือไม่ ผมก็ไม่แน่ใจแล้วว่า ใครเก่งกว่ากัน ? ใครทำประโยชน์ให้ประเทศมากกว่ากัน? เราควรเปลี่ยนคนแบบ นาย ก ให้เป็นคนแบบ นาย ข ซึ่งประเทศมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่า แล้วเอาเงินที่ส่งนาย ก เรียนมาเป็นเงินเดือนให้นาย ข จ้างให้สูงหน่อย คนเก่งๆก็จะหาหนทางไปเป็นนาย ข แล้วกลับมาสมัครงานกับหน่วยงานกันเอง แถมหน่วยงานยังได้คัดคนเก่งที่เก่งจริงๆ ไม่ใช่ส่งแบบ ก ไปสิบ แล้วมีที่ดีจริงกลับมาแค่ 7-8 คน ที่เหลือก็ต้องรับมาใช้ทุนโดยไร้เ้ป้าหมาย ผมก็นับถือนักเรียนทุนนะ แต่คนเก่งๆไม่ได้มีแต่นักเรียนทุนหรอก และผมก็เข้าใจนักเรียนทุนที่ว่า ใช้เงินตัวเองในอนาคตส่งตัวเองเรียนแล้วต้องกลับมาใช้ทุนของตัวเองด้วยการทำงานในองค์กรของรัฐ ถ้านักเรียนทุนเก่งจริงๆ นาย ก จะไปเป็นนาย ข ก็ไม่ยากหรอก ผมเห็นเด็กประเทศอื่นๆเค้าก็ทำกันเยอะแยะ เว้นแต่ว่า นาย ก ไม่ได้เก่งขนาดที่จะไปแข่งกับเด็กประเภทนาย ข จากประเทศอื่นๆ จากคุณ : Onunu (tripplebond) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 01:17:37

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วได้อะไรดีๆ เยอะมาก จากคุณ : สิงห์แก้ว เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 01:25:13

ความคิดเห็นที่ 62 ผมชอบหลายความคิดเห็น ๆ ที่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ แสดงความคิดเห็นกันออกมานะครับ ปัญหาระบบราชการนั้นมันลึกซื้งและมากมายครับ ถ้าต้องตามแก้กันเนี่ยยากครับมัน เกี่ยวพันซับซ้อนตั้งแต่ระบบการศึกษา แนวความคิดของระบบสังคม รายได้ และหลักประกันคุณภาพชีวิต หากเปรียบเทียบ ไทย กับอเมริกา นี้ยิ่งเห็นชัดครับว่า แตกต่างกันมาก ซึ่งบรรดานักเรียนทุนทั้งหลายชอบคิดว่า ทำไมมหาลัยที่ตัวเองทำงานในเมืองไทย ไม่เหมือนกับมหาลัยที่ตัวเองเรียนจบมาจากอเมริกา แต่ผมอยากให้หลายคนย้อนคิดสักนิดว่าเราไม่ควรเอาระบบของไทย ไปเทียบกับของต่างชาติ ไอ้ระบบที่คุณว่ากันว่ามันไม่ดีทั้งหลายเนี่ย มันก็ส่งเิงินให้คุณไปเรียนจบปริญญาเอกกันกลับมาตั้งมากมาย หนึไปก็เยอะ ใช้เงินคืนกันก็มาก วิธีการทำงานของไทย ก็คือของไทยเราครับ ผู้น้อยก็ยังไม่มีบทบาท อะไรจนกว่าตัวเองจะได้เป็นผู้นำ เป็นหัวหน้าเค้าแล้ว ผมอยากให้คุณคิดว่า วันนี้คุณเจอปัญหา เห็นปัญหาด้วยตัวของคุณเอง คุณเลือกที่จะลาออก ชดใช้เงินคืน แล้วไปทำงานอื่นตามที่คุณต้องการ หรือ คุณจะทำงานของคุณวันนี้ให้ดี แล้ววันหนึ่งในอนาคต เมื่อคุณเป็นหัวหน้า เป็นผู้นำองค์กร คุณจะได้แก้ปัญหาที่คุณเจอนั้นด้วยตัวคุณเอง แล้วทุกอย่างมันจะค่อยๆ ๆ ๆ ดีขึ้น หากคุณจัดระบบ จัดวิธีการให้ดีแล้ว ทุกอย่างมันจะเดินไปตามที่กำหนดไว้เอง ซึ่งแน่นอนว่าคุณต้องอดทน และเผชิญหน้ากับปัญหาเหล่านั้นไปจนถึงวันที่คุณสามารถแก้ได้ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 02:05:31 จากคุณ : MBIG เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 02:02:47

ความคิดเห็นที่ 63 อออออ ฝากไว้อีกนิดครับ หากเห็นว่าไม่อยากที่จะรับทุนต่อไปแล้ว หรือว่าอยากจะตั้งรกราก ณ ต่างแดน ก็อย่าหนีทุนเลยครับ เงินภาษีของประชาชนคนไทยทั้งนั้น บาปกรรมนะมีจริงนะครับ ขอให้ชดใช้เงินคืนแก่ราชการ เค้าจะได้ทำเงินนั้นไปให้คนที่ต้องการเรียน และต้องการกลับมาทำงานเพื่อประเทศชาติได้ใช้ต่อไปครับ ถึงแม้ว่าราชการเค้าจะไม่อยากได้เงินก็ตามนะครับ เค้าอยากได้คนไปช่วยกันพัฒนาชาิติบ้านเมืองนะครับ จากคุณ : MBIG เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 02:12:33

ความคิดเห็นที่ 64   ลึกๆในใจ ท่านรู้สึกอย่างไรกับการ"ขโมยเงินชาวนา" ผมเคยรับทุนเรียนวิทย์ที่จุฬาฯ แม้จะไม่มากเพียงแค่ฟรีค่าเทอมและได้ค่าใช้จ่ายเทอมละ15000 ด้วยความคิดตอนนั้นก็มีใจส่วนนึงอยากเรียนวิทย์pure(แม้ไม่ถึงกับรัก) และขี้เกียจเอนท์ และไม่ต้องขอเงินที่บ้านเรียน จนปลายปีสามถึงรู้ตัวว่าไม่ใช่วิชาที่ชอบ พอจบปีสี่ก็ไม่เรียนต่อ ทั้งที่พอมีทุนให้ถึงป.เอก ไม่อยากกินเงินหลวงมากไปกว่านี้ ก็ออกมาทำงานเอกชนและเรียนต่อสายอื่น แม้เงินที่เคยได้มาเป็นทุนไม่มีข้อผูกมัดใดๆ จำนวนก็เทียบกับพวกท่านที่เรียนเมืองนอกไม่ได้ 10ปีต่อมา ก็ยังรู้สึกผิดบาปมาจนทุกวันนี้ ว่าเราเคยขโมยเงินชาวนา แม้ตอนที่ผมสัมภาษณ์ไม่มีการพูดเรื่อง"อุดมการณ์" ให้ต้องมานั่ง"โกหก"อย่างพวกท่านบางคนที่รับทุนไปนอก และใจจริงผมก็ไม่ได้โกหกเรื่องนี้ แต่การที่ไม่รู้จักตัวเองเสียก่อน มันก็"เอา"เงินเขาไปโดยไม่ควรอยู่ดี การได้รับโอกาสที่มากกว่าคนอื่น ก็น่าจะให้โอกาสคนอื่นเช่นกัน พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง ;p ปล. จากประสบการณ์พบว่าเพื่อนๆที่รับทุนพสวท. มีอัตราการทำงานใช้ทุนดีมากครับ คงเป็นที่จิตสำนึกปลูกฝังมาแต่ต้น และมีการคัดกรองให้รู้จักตัวเองอยู่ตลอดหลายปี ปล2 ข้ออ้างที่สรรหากันมานั้น กรุณาดู#57 ปล3 ถ้าคืนเป็นเงิน ไม่น่าจะคืนจำนวนเท่ากัน เพราะมีค่าเสียเวลาและค่าคาดหวังด้วย จากคุณ : temp เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 04:53:47 A:111.84.44.199 X: TicketID:003184

ความคิดเห็นที่ 65   หลายคนบอกว่าไปเพื่อเปิดหูเปิดตา ออกจากกะลา แต่ถ้าผลที่ได้กลับมาคือลืม"กำพืด" ก็... (ขอการเมืองหน่อย ยกตัวอย่างคณะราษฎร์ไง) จากคุณ : temp เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 04:57:34 A:111.84.44.199 X: TicketID:003184

ความคิดเห็นที่ 66   ขออีกที ที่บอกว่าระบบราชการไม่เอื้อ ทรัพยากรไม่พร้อม ที่จริงถ้าคุณยอมมาต่อสู้ คุณสามารถ"สร้าง"โอกาส"ให้"คนรุ่นต่อมาได้ กรุณาดูตัวอย่าง#57 (และอ.ผมอีกหลายคน) ปีแรกๆวางฐานแทบตาย หรือจะเอาแต่ที่พร้อมทุกอย่างแล้ว เรียนก็จะเอาเงินชาวนา ทำงานก็จะเอาฐานที่คนสร้างไว้พร้อม เคยชินกับการเป็นผู้รับ จากคุณ : temp เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 05:05:38 A:111.84.44.199 X: TicketID:003184

ความคิดเห็นที่ 67 - แอบมาบอกว่า นักเรียนที่เข้ามาสัมภาษณ์น่ะครับ เตี๊ยมกันมาแล้วทั้งนั้น อย่างน้อยก็ซ้อมหละครับ ตอนที่ผมเข้าสัมภาษณ์ ก่อนสอบได้ซ้อมโดยการปิดห้อง นั่งกัน 5 คน รุมยิงคำถามเพื่อนทีละคน เน้นดราม่าฆ่าให้ตายกันเลยทีเดียว - ผมว่าไม่ว่าเลือกที่จะทำงานชดใช้ทุน หรือชดใช้เงินก็ไม่ใช่เรื่องผิด เพราะมันอยู่ในเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้แล้ว แต่ก็เชื่อว่าที่ชดใช้เป็นเงินหรือหนีไปเลยคงมีน้อยมากๆครับ จากคุณ : ชิโฮจัง เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 06:08:36

ความคิดเห็นที่ 68 นักวิทย์ชี้ปั๊ม "ด็อกเตอร์นอก" ชาติหายนะ http://www.most.go.th/news/newspaper/default.asp?GID=417 - จับตา 2 โครงการยักษ์กระทรวง ศธ.ถลุงเงิน - สวทช. อ้อมแอ้มลงทุนน้อย 9 ก.ย. ที่คณะวิทยาศาสตร์ ม.มหิดล มูลนิธิบัณฑิตสภาวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยีแห่งประเทศไทย จัดประชุมระดมสมองเรื่องระบบการศึกษาและ การลงทุนเพื่อการสร้างนักวิจัย ต่อกรณีที่รัฐบาลจะทุ่มเงิน 8 พันล้านบาท ส่งนักเรียนทุนไปเรียนต่อต่างประเทศด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยมีนักวิทยาศาสตร์มาร่วมแสดงความเห็นจำนวนมาก ศ.น.พ.วิจารณ์ พา นิช ผอ.สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม กล่าวว่า การคิดของ ระดับนโยบายที่มองว่าการเพิ่มนักวิทยาศาสตร์ วิธีที่ดีคือส่งไปเรียนต่อต่าง ประเทศ คิดว่าผลสำเร็จอยู่ที่จำนวนทุน คิดว่ามหาวิทยาลัยในต่างประเทศ คุณภาพดีทุกแห่งนั้น เป็นวิธีคิดที่น่าเป็นห่วงและจะสร้างหายนะแก่ประเทศ ในอนาคต จะทำให้มีด็อกเตอร์ด้อยความสามารถเต็มเมือง ที่สำคัญคือเป็น การลดทอนความเชื่อมั่น ในการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ของคนไทย ทำให้มองว่าการศึกษาของไทยด้อยกว่าต่ำกว่า ต้องไปเรียน ต่อต่างประเทศเท่านั้น ศ.น.พ.วิจารณ์กล่าวว่า ขณะนี้มีโครงการทุนเกิดขึ้นเยอะมาก นอกจาก ของกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแล้ว ยังมีโครงการพัฒนา คณาจารย์และบัณฑิตศึกษา ควบคู่กับการพัฒนาขีดความสามารถด้านการ วิจัยของสำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา ซึ่งตั้งเป้าว่าจะให้ทุนอาจารย์ และบัณฑิตศึกษา 23,604 คน เป็นทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ 3,962 ทุน ซึ่งผลเสียของการมีทุนจำนวนมาก คือการเปิดช่องรับนักเรียนทุนความ สามารถต่ำ ปล่อยให้มีนักเรียนทุนเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยคุณภาพต่ำ ถ้า จบมาแล้วก็ไม่มีคุณภาพ ไม่สามารถทำงานวิจัยได้ นอกจากนี้ ยังมีทุน ของ สถาบันราชภัฏอีกด้วย อย่างไรก็ตาม ยอมรับว่า ยังจำเป็นต้องไปเรียนต่อ ต่างประเทศในสาขาที่ขาดแคลน แต่ต้องเปลี่ยนวิธีคิดในการจัดหานัก เรียนทุนใหม่ เน้นสร้างความมุ่งมั่นที่จะรับใช้สังคม และไม่ใช่ มุ่งแต่เสาะหา คนเก่งอย่างเดียว แต่ควรมีความมุ่งมั่นและแรงบันดาลใจในการทำงาน ด้วย รวมทั้งต้องมี การประเมินผลความสำเร็จและเปิดเผยต่อสาธารณะ ส่วน ดร.หริส สูตะบุตร หัวหน้าโครงการสนับสนุนนักเรียนทุนรัฐบาล ด้าน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกล่าวว่า โครงการนักเรียนทุนของกระทรวง วิทย์มูลค่า 8 พันล้านบาท เป็นทุนที่จัดสรรในช่วงปี 47-51 แต่ใช้ เงินใน ช่วงปี 2547-2561 เป็นเวลา 15 ปี เพราะต้องใช้ เงินจนกระทั่งนักเรียนทุน เรียนจบหมด เฉลี่ยแล้วใช้ปีละ 533 ล้านบาท จะมีผู้ได้รับทุน 60-70 คน ต่อปี ดังนั้น ทั้งจำนวนเงินและจำนวนผู้ได้รับทุนต่อปีน้อยมาก จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 08:16:20

ความคิดเห็นที่ 69 โครงการนักเรียนทุนรัฐบาลถือเป็นหนึ่งของโครงการใหญ่ที่กระทรวง วิทยาศาสตร์จัดทำขึ้นครับ ดังจะเห็นจากแผนยุทธศาสตร์กระทรวง วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ปี 2551-2554 ที่ยุทธศาสตร์แรกคือ การส่งเสริมและเร่งรัดการพัฒนากำลังคนด้านวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยีให้เป็นพลังของประเทศ โดยมีเป้าประสงค์เพื่อสร้างกำลังคน ทางด้านวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและนวัตกรรม ได้รับการสร้างเสริมขีด ความสามารถด้านการวิจัย พัฒนา และนวัตกรรม รวมทั้งส่งเสริมและ สนับสนุนผู้ประกอบอาชีพและผู้มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 08:17:36

ความคิดเห็นที่ 70 เศร้ากับตัวเอง มาเจอกระทู้ดูดกิ๊ฟ - - จากคุณ : maninbox เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 11:18:37

ความคิดเห็นที่ 71 งบประมาณ 1 ปีที่นักเรียนทุนไปเรียนต่างประเทศสามารถส่งสนับสนุน นักเรียนในประเทศให้เรียนในระดับประถมมัธยม ได้ 1,000 คน จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 13:08:15

ความคิดเห็นที่ 72 อ Prac เอามาให้ดูนี่สื่ออะไรครับ ไม่เห็นด้วยกับการให้ทุนจำนวนมาก ๆ หรือเพื่อให้ นร ทุนตระหนักถึงค่าใช้จ่ายที่รัฐต้องลงทุน? ลองเทียบกับงบประมาณหลายร้อยล้านซื้อไม่ชี้ป่าช้าทั้งของทหาร มหาดไทยดูสิครับ หรือเทียบกับค่ารถดับเพลิง กทม หกพันล้าน หรือค่าโง่ที่เราต้องจ่ายให้โฮปเวลอีก กี่พันล้านหรือหมื่นล้านไม่รู้ ยังมีงบที่ละลายไปโดยไร้ประโยชน์อีกมากมาย ประเทศเรามีค่าใช้จ่ายๆ โกงๆ บ้อ ๆ บอ ๆ แบบนี้ต่อปี มากกว่าเงินที่ส่งคนไปเรียนต่อมากมายนัก ยิ่งในระดับปริญญาเอก จะผลิตเองในประเทศ  แต่ละปีจะได้ซักกี่คนหละครับ มหาวิทยาลัยที่มีศักยภาพพอ มีไม่มี่แห่งในประเทศ แต่ละแห่ง ก็ผลิตได้ไม่กี่คนต่อปี   ไม่เพียงพอต่อความต้องการ   หรือจะผลิตปริญญาเอกแบบรามบางสาขา หรือราชภัฏบางแห่ง  รุ่นนึง 30-40 คน แต่คุณภาพเป็นอย่างไรไม่ทราบ นั่นคือสาเหตุที่ต้องส่งไปเรียนไงครับ เพื่อให้คนรุ่นนี้กลับมา แล้วมาผลิตต่อเองมาก ๆ เมื่อเราผลิตเองได้มากพอ มีคุณภาพพอ  จำนวนทุน ตปท ก็จะค่อยๆ ลดลงเอง สัดส่วนคนหนีทุนนั้น น้อยมากเมื่อเทียบกับคนที่กลับมาใช้ทุนครับ คนที่บ่นว่าบ้านเราไม่ดี  เครื่องไม้เครื่องมือไม่เอื้อ  ก็ไม่ได้แปลว่ากลับมาแล้วเค้าจะมานั่งงอมืองอเท้าเอาแต่บ่นนี่ครับ เป็นเรื่องธรรมดาของคนที่จะบ่น  แต่ไม่ได้แปลว่าเอาแต่บ่นอย่างเดียว   บ่นไปแก้ไปก็เยอะแยะ  ไม่บ่นเลยสิแปลกธรรมชาติมนุษย์ บางความเห็นอ่านแล้วได้กลิ่นอคติกับ นร ทุน พอสมควร ไม่รู้ว่าองุ่นเปรี้ยวหรือว่าอคติอะไรนัก ตอนนี้ที่ ม ผม มี นร ทุนจากมาเลเซียเยอะมาก  เฉพาะในภาควิชาผม มีมากกว่า 10 คน มากกว่า นร จีนหรืออินเดียอีก ในขณะที่ทั้ง ม มี นร ทุนจากไทย 3 คน อ้อ นร  มาเล รัฐจ่ายค่าครองชีพให้สูงกว่าของไทยเยอะด้วยครับ น่าคิดว่าอีก 20 ปี มาเลเซียจะเป็นยังไง ไทยเป็นยังไง จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 15:07:16

ความคิดเห็นที่ 73 แต่ผมก็เห็นด้วยกับการเพิ่มเงื่อนไขคัดกรองคนรับทุนครับ โดยส่วนตัวได้เห็นศักยภาพของผู้ได้รับทุนบางคน ก็ได้แต่ส่ายหน้า แต่พวกนี้ก็มีไม่กี่คนครับ  น้อย และพวกนี้สุดท้ายก็คงไม่ได้ไป ตปท  เพียงแต่เดียวดายเวลาและโอกาสของคนอื่นแทนเท่านั้น แต่ระบบคัดกรองปัจจุบันก็นับว่าใช้ได้ครับ  เราไม่ได้ต้องการส่งคนเก่งที่สุดไป แต่ส่งคนที่มีศักยภาพพอต่างหาก ส่วนใหญ่ไปเรียนก็เห็น U ที่ใช้ได้กันทั้งนั้น  Ranking ดีๆ เป็นส่วนใหญ่ น่าจะลองเทียบสัมฤทธิ์ผลของ นร ทุนกระทรวงวิทฯ ทุน สกอ เทียบกับทุนอื่นๆ ที่แทบไม่มีระบบคัดกรอง เช่นทุนหวย  จะเห็นความแตกต่างชัดครับ ผมเคยถาม จนท ดูแลทุนกระทรวงวิทยฯ  ว่าอัตราส่วนคนเรียนไม่จบมีประมาณเท่าไหร่   พี่แกบอกว่าส่งไปพันกว่าคนแล้ว ไม่จบประมาณไม่ถึง 10 คน  หนีทุนก็น้อยมากครับ  แต่ไม่มีตัวเลขชัดๆ ก็ไม่รู้ว่าแกปลอบใจผมหรือเปล่า แต่อีกอย่างที่ควรเพิ่ม คือค่าตอบแทนของคนที่กลับมา รัฐจะมองว่ารัฐลงทุนส่งไปเรียนแพงมากแล้ว พอกลับมาก็ต้องทำงานใช้คืนเพียงเท่านั้นไม่พอ แต่ระหว่างทำงานใช้คืน  รัฐไม่เอื้อให้เค้าเหล่านั้นสามารถทำงานได้อย่างเต็มศักยภาพตัวเองมากพอครับ ต้องให้คนเหล่านี้ปากกัดตีนถีบวิ่งรอกสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตเอาเอง เพราะลำพังเงินเดือนก็แทบไม่พอสำหรับคุณภาพชีวิตระดับคนชั้นกลางทั่วไปที่อยากแค่มีบ้านมีรถ แล้วครับ อยากทุ่มเททำวิจัย  ทุ่มเวลาอยู่กับ นร  สร้างคนขึ้นมา ก็ทำไม่ได้  ต้องเอาเวลาไปวิ่งรอกหาเงินก่อน ไม่งั้นผ่อนบ้านผ่อนรถไม่ได้ นี่คือส่วนหนึ่งที่ทำให้คนจบมา สร้างผลงานไม่ได้เท่าที่ควรจะเป็น คนส่วนใหญ่คงไม่ได้หวังรวยหรอกครับ ขอแค่มีชีวิตดีๆ สบายๆ ก็พอแล้ว มีพี่คนนึง จบ ป เอกมา อายุ 40 กว่าแล้ว มาจากครอบครัวที่ไม่มีฐานะ จนป่านนี้แกยังซื้อรถไม่ได้เลย  จะใช้เงินต้องคิดหน้าคิดหลัง ทำแต่งานประจำ ต้องมาช่วยงานบริหาร ไม่วิ่งรอก เงินเดือนบวกค่าตำแหน่งบริหาร สองหมื่นต้นๆ เท่านั้น ตอนเย็นต้องรีบขึ้นรถเมล์กลับบ้านไปดูแลแม่แก่ๆ ที่บ้าน บ้านก็ไกล นี่ขนาดแกไม่มีครอบครัวนะเนี่ย แต่แกก็ไม่เห็นหนีทุน ส่วน อ Prac ถ้าให้ผมเดา  ผมเดาว่าฐานะทางบ้าน อ น่าจะดีอยู่แล้วระดับนึงใช่ไหมครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 15:38:14

ความคิดเห็นที่ 74 #72 ผมเพียงแต่รวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่มีมาให้อ่านดูกันสำหรับอภิปราย โดยอิงข้อมูลจริงครับ เพราะความคิดเห็นในเรื่องนักเรียนทุนมีสองฝ่ายเสมอ แต่มักจะขาดข้อมูลที่อิงความจริง โครงการให้ทุนนักเรียนไปศึกษายังต่างประเทศมีรายละเอียดดังนี้ครับ โครงการระยะที่ 1 (พ.ศ. 2533 - 2538) จำนวน 789 ทุน โครงการระยะที่ 2 (พ.ศ. 2539 - 2547) จำนวน 1199 ทุน โครงการระยะที่ 3 (พ.ศ. 2547 - 2552) จำนวน 1400 ทุน ตอนนี้อยู่ในระยะที่ 4 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:16:02

ความคิดเห็นที่ 75 ความเป็นมาของทุนกระทรวงวิทย์ฯ จากปัญหาการขาดแคลนกำลังคนด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่าง รุนแรง และนโยบายรัฐบาลทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่สำคัญ ประการหนึ่ง คือ การเร่งรัดให้มีการผลิตและพัฒนาบุคลากรทางด้านวิทยา ศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างต่อเนื่องโดยจัดสรรทุนการศึกษา การฝึกอบรม การวิจัยทั้งในประเทศและต่างประเทศเพิ่มขึ้น กระทรวงวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยี ได้ตระหนักถึงความสำคัญและปัญหาดังกล่าวในการพัฒนา บุคลากรเพื่อใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในการสร้างขีดความสามารถ ในการแข่งขันและการพึ่งพาตนเองได้ในระยะยาว จึงได้ดำเนินโครงการ สนับสนุนนักเรียนทุนรัฐบาลทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เพื่อส่ง นักเรียนทุนไปศึกษาวิชาในสาขาขาดแคลน ณ ต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เดนมาร์ก สวีเดน สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน ออสเตรเลีย แคนาดา นอร์เวย์และนิวซีแลนด์ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:20:09

ความคิดเห็นที่ 76 วัตถุประสงค์ เพื่อสนับสนุนการสร้างบุคลากรด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีในระดับ สูง ในสาขาต่างๆ เช่น สาขาเทคโนโลยีวัสดุศาสตร์และพลังงาน สาขา อิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์ สาขาเทคโนโลยีชีวภาพและสิ่งแวดล้อม สาขาวิทยาศาสตร์พื้นฐานและสาขาการจัดการวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยี นักเรียนทุนที่สำเร็จการศึกษากลับมาพร้อมที่จะเป็นอาจารย์ หรือนักวิจัยในมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นหน่วยปฏิบัติการเครือข่ายของกระทรวง วิทยาศาสตร์ฯ หน่วยปฏิบัติการวิจัยและพัฒนาในสังกัดกระทรวงวิทยา ศาสตร์ฯ และหน่วยงานอื่นๆที่ปฏิบัติงานเกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยีอันจะนำไปสู่การเพิ่มขีดความสามารถในการพัฒนาสังคม เศรษฐกิจและอุตสาหกรรมของประเทศต่อไป จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:21:10

ความคิดเห็นที่ 77 เป้าหมาย เพื่อผลิตบุคลากรทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่มีความสำคัญในการ พัฒนาประเทศ เป็นการแก้ปัญหาการขาดแคลนวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์ และสนับสนุนการพัฒนาขีดความสามารถในการพึ่งตนเองทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีในระยะยาว จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:21:48

ความคิดเห็นที่ 78 # 73 กรณีผมฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรครับ ชนชั้นกลางทั่วไป แต่ไม่ได้ ขอเงินที่บ้านใช้มาตั้งแต่รับทุนไปสมัย ม.6 แล้ว รถใช้ของที่บ้านมีอยู่แล้ว จ่ายค่าน้ำมัน จ่ายค่าซ่อมรถ รวมถึงค่าใช้จ่ายอืนๆ แต่โชคดีบ้านอยู่ใกล้ที่ ทำงานเดินทางไม่นานก็ถึง แฟนคนปัจจุบันเป็นนักเรียนทุนเหมือนกันอยู่ ห่างกัน 700 กม. นานๆ ได้เจอกันที แต่ก็ชินเสียแล้ว เพราะนี่ก็เข้าสู่ปีที่ 8 ที่คบกันมา งานบริหารก็ทำมีความสุขดีครับ แต่เงินเดือนเพื่อนคุณประกอบ รวมกันแล้วไม่น่าจะแค่สองหมื่นต้นๆ ครับ สองหมื่นต้นๆ คงเป็นเฉพาะค่า ตำแหน่งบริหาร + ตำแหน่งวิชาการ มากกว่า (ถ้ามหาวิทยาลัยออกนอก ระบบแล้ว) ส่วนเงินเดือนน่าจะแยกต่างหาก แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 17:07:05 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 17:05:36 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 17:04:29 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 17:00:26

ความคิดเห็นที่ 79 5 5 5สองหมื่นกว่าจริงๆ ครับ เงินเดือนจริงๆ หมื่นเจ็ดพันหรือหมื่นแปดพันนี่แหละครับ  สามปีก่อนเคยดู slip เงินเดือนแก หมื่นสี่พันกว่าๆ ครับ ผมเห็นแล้วยังตกใจ  ค่าบริหาร รู้สึกจะได้เพิ่มอีก 3500 ครับ เพิ่งจะได้ซักปีกว่าๆ มานี่เอง ส่วนค่าตำแหน่งวิชาการ ไม่แน่ใจว่าตอนนี้แกขอ ผศ ได้หรือยัง ถ้ายังก็ยังไม่มี แกเป็นข้าราชการครับ ไม่ใช่พนักงานมหาวิทยาลัย เพราะอยู่มาตั้งแต่ ม ยังไม่มีการออกนอกระบบ แกรับทุนไปเรียนนานครับ ทำให้ระหว่างนั้นเงินเดือนไม่ขึ้น   แกเรียนโทต่างประเทศครับ แต่พอแกเรียนเอกในประเทศ เรียนที่จุฬา  ซึงก็ใช้เวลานานไม่แพ้เรียน ตปท รู้สึกจะเรียนเอกมากกว่าห้าปีนะ ถ้าจำไม่ผิด ดังนั้นเรื่องการเก็บเงินเก็บทองระหว่างเรียนเลิกหวังได้เลย   จบเอกกลับมาเงินเดือนก็ปรับขึ้นไม่เยอะ  ทั้งที่อายุพอสมควรแล้ว ก็หวังได้แต่ระบบสวัสดิการ ค่ารักษาพยาบาลที่จะได้ตอนแก่ๆ เท่านั้น นี่เป็นเรื่องจริงของระบบราชการกับนักเรียนทุนครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 18:25:23

ความคิดเห็นที่ 80 ตอนนี้ถ้ามหาวิทยาลัยออกนอกระบบ ควรลุ้นให้อาจารย์ออกนอกระบบครับ เพราะเงินบริหารจะได้ x2 ถ้าได้ 3,500 น่าจะเป็นรองหัวหน้าภาควิชา หรือ ผู้ช่วยคณบดี ถ้าอายุราชการเกิน 10 ปี ก็ได้สวัสดิการรักษาพยาบาลแล้ว สมัยยี่สิบปีก่อนถ้าไม่ไปเรียนต่อและบรรจุในระบบด้วยวุฒิปริญญาโท เงิน เดือนน่าจะได้สามหมื่นปลายๆ แล้วครับ (ข้อมูลจากอาจารย์อาวุโส) และการ ไม่ขอตำแหน่งทางวิชาการก็จะทำให้เงินเดือนตันด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 18:40:32 จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 18:38:15

ความคิดเห็นที่ 81 เรียนวิทย์ สอนวิทย์ ทำวิจัย มีความสุขกับการทำงานวิจัย สอนเป็นหน้าที่ก็ต้องทำ แต่งานบริหารช่างบั่นทอนการทำงาน อ. ผู้ใหญ่ ก็กรอกหัวว่าอีกหน่อยก็ต้องทำงานบริหาร ต้องดูเป็นทำเป็น งานบริหารสำคัญมาก อยากเป็นเหมือนอาจารย์ผมที่ต่างประเทศ เป็น Professor ไม่ต้องทำงานอื่นๆ ทำแต่วิจัย สอน สอบ ไม่มีงานบริหารมาเกี่ยวเลย จนเกือบตอนนี้เกือบเกษียนแล้ว จะได้มีเวลาทุ่มเทให้กับการพัฒนาชาติ (ผ่านการวิจัย) ได้แบบต่อเนื่อง ในแบบที่เราถนัด จากคุณ : slowmover (Slow mover) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 21:15:48

ความคิดเห็นที่ 82 ที่ทำมางานบริหารไม่ใช่แต่นั่งประชุมหรือวางอำนาจครับ เป็นเรื่องการ ประสานงานระหว่างบุคคลให้เกิดความเข้าใจและร่วมมือกันทำงาน มากกว่า งานวิจัยต่างๆ ก็ยังแบ่งเวลาทำได้ แต่ต้องจัดสรรเวลาและ บุคคลให้เหมาะสม เพียงพอ และมีการตรวจติดตาม จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 21:39:13

ความคิดเห็นที่ 83 ตัวอย่างงานบริหารที่ไม่ใช่เรื่องประชุมหรือต้อนรับบุคคลผู้มาเยือน (เพราะ ถือเป็นงานปกติที่ต้องทำอยู่แล้ว) ที่นักเรียนทุนรัฐบาลสามารถทำได้และ มีความถนัดเนื่องจากต้องใช้ทักษะทางภาษาอังกฤษ ได้แก่ - การแสวงหาแหล่งทุนวิจัย/บริการวิชาการ จากหน่วยงานภายนอก มาให้ บุคลากรของต้นสังกัด - การขอทุนและจัดประชุมวิชาการ/จัดอบรมเชิงปฏิบัติการนานาชาติในนามต้นสังกัด ตัวอย่างองค์กรนานาชาติที่สามารถไปขอทุนมาให้ต้นสังกัด ได้แก่ APO, APEC, JICA ฯลฯ จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 21:50:58

ความคิดเห็นที่ 84 สิ่งที่อาจารย์อาวุโสเคยแนะนำไว้ก็คือ ความวุ่นวายจากการบริหารงาน จะเกิดขึ้นเมื่อใดก็ตามที่ผู้อยู่ในตำแหน่งคิดว่า "แล้ว ku จะได้อะไรบ้าง" จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 22:02:23

ความคิดเห็นที่ 85 #29 อ๊ะ คคห นี้ดูข้อมูลผิดครับ นักเรียนทุนกลับมาใช้ทุน 99% ครับ กลับมาอ่านอีกที ข้อมูลผมผิดสินะ งั้นต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยครับ... 99% งั้นก็แสดงว่าเด็กทุนส่วนมากก็ใช้ทุนกันนี่นา? ข่าวในแง่ลบ มันมาจากไหนกันฟะเนี่ย? --------------------------------------- อีกนิดนึง... ดู คห.71 แล้ว ผมว่าแทนที่จะพัฒนาประเทศให้สูงเด่นเป็นคนๆ สังคมตอนนี้น่าจะพัฒนา "พื้นฐาน" ของประชากรไทยให้สูงขึ้นหน่อยนะครับ อย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องขูดขอหวย เชื่องมงาย ไหว้อะไรแปลกๆ แล้วเอาเวลาไปทำมาหากินก็ยังดีครับ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 00:44:09 จากคุณ : เด็กวัดสะพานใหม่ เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 00:35:45

ความคิดเห็นที่ 86   เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณ Detonator_Pao และคุณประกอบ ค่ะ เนื่องจากมีหลายส่วนคล้ายกับชีวิตจริง ของนักเรียนทุน และทำงานราชการ (อย่างดิฉัน) มาก ต้องขอบอกว่า ที่(ทนทำอยู่) เพื่อสวัสดิการต่างๆ หลังเกษียณจริงๆค่ะ (เพราะเงินเดือนขณะนี้ ยังทำบัตรเครดิตไม่ได้ด้วยซ้ำ) ตอนส่งไปเรียนยังมีงานรองรับ (และมั่นใจว่าได้ใช้ประโยชน์กับงานที่ทำอยู่) แต่ในปัจจุบัน สถานการณ์เปลี่ยนไป งานที่ให้ทำไม่ตรงกับที่เรียนมา อยากจะพัฒนา (เหมือนกับที่คุณๆหลายท่านแสดงความคิดเห็น) แต่องค์กรที่อยู่ ไม่ได้มีดิฉันคนเดียว ทำมากก็ดูเหมือนข้ามหน้าข้ามตา อีกหลายคนในองค์กร ที่ตอนกลับมาไฟแรง อยากทำ อยากพัฒนา เขาก็ท้อแท้ เหนื่อย (ตอนนั้นดิฉันยังว่าทำไม ท้อแท้ง่ายจัง) พอมาเจอกับตัวเอง ถึงรู้ว่า "จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย ไม่มีใคร อยากเห็น เราเด่นเกิน" ขอขอบคุณผู้ตั้งกระทู้ และผู้แสดงความคิดเห็นทุกท่าน ที่ช่วยนำเสนออีกแง่มุมหนึ่งของนักเรียนทุนนะค่ะ จากคุณ : ชื่อนี้ใช้แล้วมีความสุข เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 12:43:28

ความคิดเห็นที่ 87   เป็นกำลังใจให้นักเรียนทุนนะครับ เข้าใจว่าสัญญาของรัฐนั้นค่อนข้างทาสมากๆแต่เมื่อรับไปแล้วกลับมาแล้ว ก็ต้องทำให้ดีที่สุดใช่มั้ยครับ ถ้ามีความสุขกับการทำงานและสร้างผลงานให้เกิดประโยชน์กับผู้คนและสังคมต่อไปถึงระดับประเทศได้ เราก็ภูมิใจ ตัวผลงานก็เอาไปขอเงินประจำตำแหน่งได้บ้าง อยากมีลำไพ่พิเศษก็เขียนตำราขายบ้าง ขอทุนวิจัยบ้างไปตามเรื่อง ถ้าทำงานหนักและมุ่งมั่นแล้ว ผมเห็นว่าก็ยังพอมีหนทางดาวน์บ้านได้ในสิบปีครับ :P จากคุณ : ใจสั่งมา เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 04:25:28 A:183.89.53.65 X: TicketID:265193

ความคิดเห็นที่ 88 ผมอาจจะตอบไม่เคลียร์เท่าไหร่นัก แต่ผมพยายามชี้ถึงประเด็นด้าน การบริหารทรัพยากรมนุษย์ เพื่อการพัฒนาประเทศ การส่งไปเรียนนอกนั้น ทำให้คนที่ไปเรียน ได้อะไรๆเยอะแยะมากมาย ทั้งที่ใช้ได้ในเมืองไทย และประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในเมืองไทยแน่ๆ แต่ถ้ามันเป็นสิ่งที่เกิน Requirement ของโครงการ(พัฒนาประเทศ) คือหลายสิ่ง นร.ทุน ได้กลับมานั้น โดนปิดกั้น หรือไม่มีช่องทางให้ใช้ประโยชน์ได้ มันก็เป็นสิ่งเกินความจำเป็นต่อโครงการระยะนั้น เพราะสิ่งที่จะใช้แก้ไข พัฒนา ระบบราชการ หรือแก้ไขปัญหาหลักๆของประเทศนี้ มันมีให้เรียนได้อยู่ในประเทศนี้อยู่แล้ว ถ้าส่งเรียนดีๆมีคุณภาพในประเทศ ตามที่หลายๆ คห. บอกไว้ว่า นร.นั้น จะได้ความรู้พื้นฐานทฤษฎีต่างๆที่ครบถ้วนไม่แพ้ชาติใดในโลก (เพราะ อ.เราก็ส่งไปเรียนนอก, และตำรา ก็หยิบของนอกมาใช้อีก) มันตอบโจทย์ของโครงการพัฒนาประเทศนี้ได้อยู่แล้ว ถ้า prerequisite ยังไม่ผ่าน จะกระโดดไปทำสิ่งที่ที่เหนือกว่าโดยที่พื้นฐานยังไม่มั่นคงได้ยังไง? นอกจาก จะเป็นเหตุเป็นผล ต่อความสิ้นเปลืองด้านงบประมาณของโครงการพัฒนาประเทศตัวนี้แล้ว ยังกระทบต่อ ความรู้สึกของทรัพยากรมนุษย์เหล่านั้นด้วย ตามหลักการบริหารแล้ว ในมุมมองนึงจะเห็นว่า เงินเดือน ไม่ใช่สิ่งจูงใจที่ดีที่สุดในการจะให้พนักงานมีความสุขกับงานที่ทำ หรือตั้งใจทำงานอย่างดี สิ่งสำคัญที่จะ motivate พวกเขาคือ ความสนุกในงาน ซึ่งก็ได้มาจากหลายๆปัจจัยเช่น - ทำงานนั้นได้ดี ประสบความสำเร็จ - งานนั้นเป็นประโยชน์ต่อคนอื่นๆ และคนเหล่านั้นได้ชื่นชมยอมรับในความสามารถของเจ้าของผลงาน - งานนั้นไม่ง่ายจนเกินไป เพราะจะน่าเบื่อ ต้องให้งานที่ท้าทายความสามารถ ฯลฯ ซึ่งเรื่องการให้งานที่ท้าทายนี่ ที่ผมเห็นว่ากระทบ ถ้าเราลงทุนสร้างยอดมนุษย์จาก ตปท. มา สมมุติเขามีความสามารถ 100 หน่วย แต่เราให้งานเขาที่ใช้ความสามารถเขาที่ 30 หน่วย ก็ทำให้เขารู้สึกไม่ดี ทั้งในเรื่องของความรู้สึกว่ามันง่ายไป น่าเบื่อ หรือ เสียดายความสามารถที่มี แต่ไม่ได้ใช้ แต่ถ้าให้งานที่ต้องใช้ความสามารถเขา 100 หน่วย บวกกับส่วนเกินที่เขาต้องพยายามหาเพิ่มด้วยตัวเองอีก ซักหน่อยในการสำเร็จงานนั้น มันจะกลายเป็นงานที่ท้าทาย ซึ่งถ้าเขาทำสำเร็จ มันก็จะทำให้เกิดความรู้สึกเชิงบวก ที่จูงใจให้ทำงานต่อไป ดังนั้นผมไม่เห็นด้วย กับการขี่ช้าง จับตั๊กแตน แน่ๆ เพราะนอกจากกระทบต่อต้นทุนแล้ว ยังกระทบต่อทรัพยากรมนุษย์เองด้วย มุมมองนี้ อาจจะเป็นมุมมองที่นักวิจัย หรือคนทำงานสายวิทย์เพียวๆ ไม่คุ้นเคยนัก แต่อยากชี้แจงไว้ คงยังรักษาจุดยืนเดิมว่า ส่งคนไปเรียน ตปท. "เท่าที่จำเป็นต้องใช้" การศึกษาภายในประเทศในระดับสูง ที่ดีๆ เจ๋งๆ ที่สามารถสร้างคนคุณภาพได้ มันมีอยู่ เพียงแต่มันยังมีน้อย (แต่ก็ยังผลิตได้เยอะกว่าการส่งไปเรียน ตปท.) มาคิดว่าทำยังไงจะทำให้มีกำลังการผลิตมากขึ้น โดยคงคุณภาพไว้ให้ได้ และหาทาง ชักจูงคนเหล่านั้นมาทำงานกับราชการให้ได้ เพื่อพัฒนาประเทศชาติ ดีกว่า (การให้ทุนผูกมัด แต่เป็นทุนในประเทศในที่ดีๆ หรือจะเป็นแบบ ผสม อย่างทุนกาญจนาภิเษก ก็น่าจะตอบโจทย์นี้ได้ดีอยู่แล้ว) สถาบันอุดมศึกษา หลายที่ในประเทศเรา ผลิตคนคุณภาพเจ๋งๆ และเท่าทันโลกที่ ตปท. เขาเรียนกัน มีเยอะมากๆน่ะครับ แต่ทุกวันนี้ ยังพาคนพวกนี้เข้ามาทำงานให้ราชการไม่ได้เท่านั้นเอง ไม่ใช่หรือ? (เยอะขนาดโดน ตปท. ซื้อตัว หรือ ให้ทุนไปเรียนต่อหรือให้ไปทำวิจัยให้ เยอะแยะมากมาย) จากที่ว่าไปทั้งหมดนั้น การให้ทุน ตปท. ในลักษณะที่มากเกินความจำเป็น ผมไม่เห็นด้วยแน่ๆ และถ้าแก้ปัญหาตามแนวทางที่ผมชี้แจงไปได้นั้น ปัญหาการเพ่งเล็ง ด่าว่า นักเรียนทุทน ตปท. หนีทุน ก็จะน้อยลงด้วย ตรงตามปัญหาประเด็นหลัก ของ กระทู้นี้ ครับ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 13:18:24 จากคุณ : Detonator_Pao_ เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 13:11:35

ความคิดเห็นที่ 89 ในความเป็นจริงแล้วจำนวนคนที่จะไปเรียนปริญญาเอกของไทยจนกระทั่ง ประสบผลสำเร็จ มีอยู่ไม่มากครับ ถ้าเทียบกับจำนวนอาจารย์ทั้งหมดที่มี ในหลายมหาวิทยาลัยที่ให้ทุนสนับสนุนก็ใช่ว่าจะมีคนมาสมัครทุนจนหมด ครับ บางที่ในปีที่แล้วให้ที่นั่งสูงถึง 50 ที่ แต่ปรากฏว่ามีคนมาสมัครเพียง 5 คนเท่านั้น หลายคนก็มีปัญหาเรื่องภาษา ที่สอบไม่ผ่าน จึงไม่ใช่เรื่องที่ ไปเรียนแล้วสำเร็จกันมาง่ายๆ เหมือนกัน จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 14:02:46

ความคิดเห็นที่ 90 งานในหน่วยงานมีหลายระดับครับ ตั้งแต่ง่ายไปยากและท้าทาย การจะได้ ทำงานที่ยากและท้าทายได้ก็จะต้องผ่านการพิสูจน์มาก่อนว่าสามารถทำงาน นั้นได้จริงและทำงานเข้ากับผู้อื่นได้ คำแนะนำโดยทั่วไปสำหรับนักเรียนทุน จบใหม่คือ ความอ่อนน้อมถ่อมตน ความมีมนุษยสัมพันธ์ดี ความอดทน ความยินดีในการช่วยเหลืองานส่วนรวม และงานที่ผู้อื่นร้องขอซึ่งไม่เหลือบ่า กว่าแรง จากคุณ : Practical x 2 เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 15:49:32

ความคิดเห็นที่ 91 ไปว่าคนตอบก็ไม่ถูกครับ เหมือนทำข้อสอบ ต้องตอบให้  ได้คะแนน ถามว่าคนให้คะแนน กล้า  ให้เต้ม ไหม ถ้าตอบว่า ผมตั้งใจเรียนมาเพื่อนให้อนาคต ผมสุขสบาย จากคุณ : i-sho เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 53 16:32:58