PANTIP.COM : X9516197 ในวิชาตรรกศาสตร์ มันมีแค่ จริง กับไม่จริง แล้วมีเกือบจริงไหม{แตกประเด็นจาก X9513008} [คณิตศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 4

นิทานเซ็น : ว่าด้วยเรื่องของความถูกต้อง

จีน สมัยโบราณ ยังมีวัดพุทธศาสนาใหญ่อยู่วัดหนึ่ง มีระเบียบให้คนในวัดมาทำวัตรสวดมนต์กันทุกเช้า ตอนตีสี่ ครั้งนั้น มีภิกษุรูปหนึ่ง ทุกๆ วัน ท่านจะขมีขมันตื่นก่อนเวลาจุดไฟเดินส่องไปตามทางปูหินก่อนใครๆ เพื่อจับหอยทากที่คลานอยู่ตามทางเท้า ไปปล่อยไกลๆ จะได้ไม่ถูกเหยียบตาย ท่านทำอย่างนี้ทุกวันจนภิกษุรูปอื่นสังเกตเห็น ก็เลยเกิดการสอบถามขึ้น ภิกษุรูปนั้นก็ตอบว่า

"ผมมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ ก็เพื่อประกอบความดี สร้างบารมีเรื่อยไป "

ภิกษุ อีกรูปหนึ่งก็ค้านขึ้นว่า "ท่านทราบไหม ที่ทำอย่างนี้เหมือนกับก่อกรรมทำเข็ญ ทำให้ชาวสวนต้องเดือดร้อนจากหอยทากข้างนอกเขากำจัดสัตว์ชนิดนี้กันหมดแล้ว เหลือแต่ในวัดนี่แหละ ที่ยังแพร่พันธุ์อยู่"

ภิกษุอีกรูป ก็พูดว่า "ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านมิได้มีเจตนาให้เป็นภัยแก่คนทั้งหลาย ตรงกันข้ามท่านกำลังบำเพ็ญหน้าที่ของโพธิสัตว์ ทำการปลดปล่อยสัตว์แปดหมื่นสี่พันจากภัยพิบัติ และยังช่วยปลดปล่อยทำความปลอดภัยให้พวกเราในวัดนี้ ได้บำเพ็ญความบริสุทธิ์ ไม่ต้องทำชีวิตให้ตกล่วงไปอีกด้วย"

เมื่อไม่สามารถตกลงกันได้ ทั้งหมดก็พากันไปหาหลวงพ่อโตกุซัน เจ้าอาวาส ท่านอาจารย์ผู้เฒ่านิ่งฟังการชี้แจงของแต่ละราย ด้วยความกรุณาและเห็นใจเป็นที่สุด ท่านได้แต่จ้องหน้าตั้งใจฟังคนนั้นที คนนี้ที

ภิกษุรูปแรกชี้แจงว่า "ผมก็มีอายุมากแล้ว มาบวชเรียนในพุทธศาสนานี้ก็เพื่อทำความดี แม้แต่ความดีน้อยหนึ่งก็หมั่นประกอบกระทำทั้งกลางวันกลางคืน ย่อมจะเต็มได้เหมือนหยาดน้ำทีละหยด ก็อาจเต็มตุ่มได้ อย่างนี้จะว่าเป็นโทษบาปได้อย่างไรครับ หลวงพ่อ"

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

"ถูก ถูก ถูกแล้ว"

ภิกษุ รูปที่สอง ชี้แจงว่า "ถ้าว่าโดยเจตนากันแล้ว หากมีคนใดไปเหยียบหอยทาก เวลาเดินไปสวดมนต์ตอนมืดๆ นั่นก็มิใช่เจตนาฆ่า เมื่อไม่มีเจตนา ก็มิใช่เป็นกรรมอันใด ผลยังทำให้ชาวบ้านไม่ต้องเดือดร้อนกับหอยทากอันเป็นสัตว์ทำลายพืชผล ทั้งคนในวัดยังปลอดภัยจากโรคที่มันเป็นพาหะอีกด้วย เป็นผลดีทั้งตัวเองและผู้อื่น มิใช่หรือครับหลวงพ่อ"

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

"ถูก ถูก ถูกแล้ว"

ภิกษุ รูปที่สาม ชี้แจงว่า "การบำเพ็ญธรรมให้ความปลอดภัยแก่คนส่วนใหญ่ โดยมีใครคนใดคนหนึ่งเสียสละ รับเป็นภาระไปเสีย เป็นการเปิดโอกาสให้ทุกๆ คนเขาได้ประกอบกระทำความหลุดรอดไปตามทางของเขา ตลอดถึงสัตว์ใดๆ แม้จะอยู่ในร่างที่ต่ำต้อย ธรรมชาติแห่งความตรัสรู้ก็มิได้น้อยไปหรือมากขึ้น เพียงปัญญาญาณโพลงวาบเดียว ผลกรรมใดๆ แม้มากน้อยเท่าใด ย่อมถูกลกเลิกเสียหมดสิ้น ดูแต่มหาโจรใจร้าย บาปกรรมเกรอะกรังก็ยังเปลื้องกรรมอันอนันต์นั้นได้เพียงชั่วอึดใจเดียว อย่างนี้จะมิเป็นการถูกต้องหรือครับหลวงพ่อ"

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจว่า

"ถูก ถูก ถูกแล้ว"

ขณะ นั้น สามเณรอุปัฏฐาก กำลังนั่งพัดอยู่ข้างหลังอาจารย์ผู้เฒ่า ได้ฟังเขาชี้แจงทีละคนๆ และหลวงพ่อก็ยอมรับว่าแต่ละรายล้วนถูก ถูก ถูก เณรอดทนฟังต่อไปไม่ได้ ก็เอ่ยขัดขึ้น เพื่อขอโอกาสแสดงความคิดเห็น หลวงพ่อโตกุซัน ทราบดังนั้นก็เหลียวหมุนตัวมาฟังอย่างตั้งใจสามเณรอีกรายหนึ่ง".

สามเณร น้อยติงว่า "หลวงพ่อได้แต่ร้องว่า ถูก ถูก ถูก มันจะมีถูกกันไปหมดทุกฝ่ายได้อย่างไร ถ้ามีอันใดถูก อันอื่นก็ต้องผิดซิหลวงพ่อ"

ท่านอาจารย์พอฟังจบแล้วก็ตอบแสดงความชอบใจอีกว่า

"อืม.. ที่เจ้าว่ามาก็ถูก ถูก ถูกแล้ว

สามเณร "??????"

อธิบายตามความเข้าใจ

ความจริงในโลกนี้แบ่งคร่าวๆได้สามระดับ

1. สัจธรรม คือความจริงที่มีเพียงหนึ่งเดียว ส่วนใหญ่จะเป็นสิ่งที่พ้นจากสมมุติในโลก
แล้ว เช่น คำสอนของศาสดา คำสอนของนักปราชญ์ เป็นคำสอนเพื่อการพ้นทุกข์
เป็นคำสอนที่เกิดจากการประจักษ์แจ้งด้วยใจโดยปราศจากความคิด เช่นการเห็นการ
เกิดขึ้นของสิ่งต่างๆ มีสิ่งนี้จึงมีสิ่งนี้ตามมา

2.ความจริงตามสมมุติในโลก มีตั้งแต่เป็นของคู่เช่น สุขทุกข์ ดีชั่ว รวยจน สรรเสริญ
นินทา ฯลฯ ความจริงเช่นนี้เป็นหลักของศีลธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี กฏหมาย
เช่น เป็นนักเรียนต้องทำอย่างนี้ เป็นนักบวชต้องทำอย่างนี้ เป็นครู เป็นหมอ ฯลฯ
ทำไม่ถูกตามที่กำหนดก็ผิด หรือคำพูดง่ายๆเช่น ทุกคนต้องปฏิบัตตามกฎอยู่แล้ว
เกิดเป็นคนต้องมีสามัญสำนึก รู้ถูกรู้ผิด เป็นต้น

3. ความจริงที่เป็นตรรกะ คือ แต่เป็นเหตุผลตามหลักการของตรรกะ เช่น ไม่ถูกก็ผิด
ไม่ดีก็ชั่ว ถ้าอย่างนั้นแล้วต้องอย่างนี้เป็นการสรุป เป็นเหตุผลที่เด็กๆชอบพูดกัน
แต่อาจถูกต้องก็ได้เช่น A คนโง่ทำอะไรโง่ๆB ผมไม่ทำอะไรโง่ๆ สรุป C ผมไม่ใช่คนโง่
เป็นต้น

ฝาก ไว้เผื่อจะได้ประโยชน์บ้าง เพราะสิ่งที่เราเรียกว่าถูกก็ยังต้องดูว่าถูกในระดับไหนกันแน่ ถูกต้องในระดับสัจจธรรม ถูกต้องตามสมมุติหรือตามตรรกะหรือไม่ เผื่อว่าเราจะได้ไม่หลงไปในความคิด และต้องถกเถียงกันซึ่งไม่เกิดประโยชน์เลย

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aeroter&month=11-2009&date=26&group=1&gblog=32

จากคุณ : โนบีตะ

เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 53 21:46:59 A:113.53.127.199 X: TicketID:280486