PANTIP.COM : X9525897 ชาวหว้ากอเชื่อว่่าความเป็นมนุษย์เริ่มเมื่อใด[bioethics] [วิทยาศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 17

^
ตอบข้างบน
วิญญาณหมายถึงจิตของสัตว์อื่น(ที่ใกล้จะตาย) ซึ่งมีความเหมาะสมจะมาเกิดครับ (จิตดับปุ๊บเกิดสืบต่อกันทันที เกิดดับๆตลอดเวลา) ตรงนี้อาจทำให้เข้าใจผิดไปได้ว่ามีวิญญาณนิ่งๆมาลอยป้วนเปี้ยนรออยู่แถวนั้น เป็นความคิดเหมือนทางฮินดู หรือผีวิญญาณทั่วไป

....ส่วนเรื่องกำเนิดทางพุทธนี้เกี่ยวข้องกันอยู่กับประเด็นดังที่ท่าน จขกท กล่าวมา จึงขอทักตรงนี้สักหน่อยครับ
นิยามทางพุทธที่ท่านให้มา ยกมาคร่าวเกินไปครับ จับมาเป็นคำๆเลย
ถ้าถือนิยามนั้น คือ เพียงมีเพศสัมพันธ์ ตอนไข่สุก+วิญญาณจุติมารวมแล้วอาจทำให้เข้าใจผิดไปได้ว่า ถ้ามีอะไรเพียงไปขัดขวางการมีเพศสัมพันธ์ ก็เท่ากับว่าทำลายชีวิตแล้ว ซึ่งไม่ตรงนัก
ที่จริงเพียงแค่การมีเพศสัมพันธ์ระหว่างบิดามารดาที่พร้อม(+มีสัตว์ที่เหมาะๆรอจะมาเกิด)ก็ยังไม่ถือว่ามีชีวิตกำเนิดขึ้นครับ เชื้ออาจจะไม่ผสมกันก็ได้ เชื้ออ่อนแอ ไปไม่ถึงไข่ที่สุกด้วยซ้ำ องค์ประกอบที่เป็นเหตุต้องพร้อมเท่าๆกันทุกด้านครับ เกิดหรอไม่เกิด ทางพุทธจะไม่มีการโยนความผิดไปให้ว่าวิญญาณไม่ยอมมาจุติเอง อะไรทำนองนี้ครับ

-ตามหลักฐานที่ปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา-
มนุษย์จะเริ่มเป็นมนุษย์สมบูรณ์เมื่อปัจจัยสามอย่างประกอบกันเข้าคือ ซึ่งถือว่าเป็นตัวเหตุ พร้อมมูล คือ
๑) บิดามารดาร่วมเสพสังวาสกัน
๒) มารดาต้องอยู่ในวัยมีประจำเดือน และมีไข่ตก (นั่นคือมีเชื้อของฝ่ายบิดา และ มารดา)
และ
๓) มีวิญญาณ (เป็นภาษาแปลมา ที่จริงบาลีใช้คำว่า คันธัพพะ) จุติมาถือปฏิสนธิภายในครรภ์ของมารดาภายใน ๗ วัน หลังจากที่ตัวเชื้อของบิดากับไข่ของมารดาที่ผสมกันแล้ว
ครบองค์ประกอบทั้ง ๓ นี้เท่านั้น ชีวิตซึ่งเป็นผล จึงจะเกิดขึ้นได้ ขาดแม้องค์ประกอบข้อหนึ่งข้อใด ชีวิตจะเริ่มต้นเกิดขึ้นไม่ได้เลย

....ส่วนตอบคำถามท่าน จขกท ความเห็นส่วนตัวของผม
วิเคราะห์กันไปก่อน ไล่จากภายนอกไปละเอียดนะครับ

ข้อ 5 ผมตัดทิ้งก่อน เพราะเป็นเกณฑ์ตามกฎหมาย เพื่อกำหนดขึ้นเองให้ใช้บังคับได้ตรงกัน โดยมีปัญหาน้อยที่สุด(ทาง กม.) หยาบ

ข้อ 4 "ทารกในครรภ์มีอายุมากพอ ที่วิทยาการทางการแพทย์ปัจจุบันจะช่วยให้รอดชีวิตได้"

ผมมองว่าจุดนี้เป็นการตัดสินที่ยังเอาแน่นอนไม่ได้และถ้าเอามาเป็นเกณฑ์ใช้จริงในการตัดสินคงไม่เหมาะแน่ๆ
เหตุผล-เพราะวิทยาการทางการแพทย์เปลี่ยนแปลงก้าวหน้าไปเรื่อยๆ เอาง่ายๆ สมมติตัวอย่าง แพทย์ในโตเกียวใช้วิธีการที่แตกต่างจากวิธีทางการแพทย์ปกติทั่วไป(คือเกณฑ์ Journal published คือเป็นที่รู้กันว่าวิทยาการทางการแพทย์ปัจจุบันคือแค่นี้) คิดหาวิธีช่วยทารกในครรภ์แบบใหม่ให้รอดได้อย่างสร้างสรรค์มาก ซึ่งเป็นวิธีที่ไม่ได้ยากเลย แต่แพทย์ทั่วไปที่อื่นไม่เคยทำมาก่อนเพราะนึกไม่ถึง และยังไม่มีวารสารการแพทย์ตีพิมพ์บอกให้ความรุ้
ปรากฏว่าทารกของหญิงคนหนึ่งในกรณีเหมือนกันแต่แพทย์ช่วยชีวิตไม่ได้ แพทย์แถวโตเกียวและคนทั่วไปรู้ข่าวนี้จึงมาต่อว่าหมอคนนั้นว่าทำไม่ปล่อยให้เด็กตาย ทั้งที่ในความเป็นจริงก็สามารถมีวิธีใช้ช่วยให้รอดชีวิตได้แล้ว
จะเห็นได้ครับว่าขนาดแค่ในเวลาเดียวกันมันยังมีปัญหา ยิ่งถ้าต่างเวลาพอมีวิทยาการใหม่เมื่อแพทย์มองย้อนกลับมาในทางวิชาการอาจจะไม่เอาผิดอะไรก็จริง แต่ในทางจริยธรรมอาจรู้สึกผิด เหมือนกับว่าวิธีการบางอย่างที่เราเคยพอใจใช้กันมาตลอดกลับกลายเป็นการฆ่าคนไปเสียแล้ว

ข้อ 3 "เมื่อระบบประสาทของตัวอ่อนพัฒนาจนรู้สึกเจ็บปวด สัมผัสสิ่งเร้าได้"

อันนี้น่าสนใจ ก็ต้องมาตีความต่อกันอีกว่า
"การที่มีความรู้สึกแล้ว จึงจะถือว่า=ความมีชีวิตเป็นมนุษย์ได้เกิดขึ้น"
ขอความดังกล่าวมานี้เป็นจริงหรือไม่ เพียงใด ขนาดไหน

หากไม่มีการรู้สึก ไม่ตอบสนอง ก็แปลว่าไม่มีความเป็นชีวิตกระนั้นหรือมันก็ไม่น่าจะใช่ มันไม่น่าง่ายขนาดนั้น ประเด็นมันละเอียดอ่อน
กรณีนี้ก็คล้ายตัวอย่างคลาสสิค เรื่องมนุษย์ผัก ที่นอนไร้ความรู้สึก แต่อวัยวะยังทำงาน ยังหายใจอยู่ได้เรื่อยๆ อันนี้ก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่เลยว่าควรจะอยู่หรือไป แต่ตัวอย่างนี้จะดูง่ายกว่าเพราะว่ามันเป็นจุดจบ มันเคยมีการใช้ชีวิตแบบมนุษย์มาก่อนแล้ว ต่างจากประเด็นกระทู้แค่ว่ามันเป็นจุดเริ่มต้น โดยทั่วไปมันจึงยังมองเห็นไม่ชัดว่ามีความเป็นมนุษย์หรือยัง
สรุปส่วนตัวผมคิดว่าการไม่มีความรู้สึก ไม่ได้แปลว่าจะไปตัดสินได้ว่ายังไม่มีศักยภาพที่จะเป็นชีวิต ไม่มีความเป็นมนุษย์

ข้อ 2 กับ ข้อ 1 นี่ตีความยากหน่อย ระหว่าง 1.ไข่กับอสุจิผสมกันแล้ว หรือ 2.ตัวอ่อนฝังตัวในมดลูกสำเร็จ

ผมมองว่า ตามเหตุผล
>>>ต้องดูที่ศักยภาพในการจะมีชีวิตต่อไป<<<
เป็นเกณฑ์ครับ

ถ้าคุณมองว่าเพียงเชื้อผสมกันก็มีศักยภาพในการมีชีวิตแล้ว ก็เลือก 1.
ถ้ามองว่ายัง มันเป็นแค่ state ในระดับที่ยังเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย ก็เลือก 2.

แต่อย่างว่าวิทยาการมนุษย์ยังก้าวหน้าได้อีกมาก มุมมองตอนนี้อาจจะต่างจากอนาคตสิ้นเชิง ต่อไปในอนาคตสมมติว่าวิทยาการแพทย์ในสมัยนั้นก้าวหน้าจนสามารถคำนวนปัจจัยและผลกระทบที่ตามมาได้แม่นยำมาก(คล้ายๆทฤษฎีที่มองว่ารู้กลไกกำเนิดจักรวาลอย่างละเอียด ก็สามารถทำนายเหตุการณ์ที่จะตามมาได้หมด แต่ไม่ต้องเว่อขนาดนี้ก็ได้)
ถ้าทำได้อย่างนั้น สมัยอนาคตอาจถือกันว่าเพียงแค่ตรวจพบว่าเชื้อผสมกันสมบูรณ์แล้ว นั่นคือแค่มีองค์ประกอบที่จำเป็นจริงๆ(แบบขาดไม่ได้)ครบแล้ว ก็ยืนยันได้ว่าจะสามารถทำให้มีชีวิตรอดจนกระทั่งคลอดออกมาเป็นมนุษย์ได้แน่นอนไม่ว่าจะเจอปัญหาใน state ไหนด้วยวิทยาการในสมัยนั้น
ดังนี้ใครไป ทำลายเชื้อที่ผสมกันแล้ว อาจเท่ากับว่าฆ่าคนก็ได้ครับ และอาจมีความผิดฐานทำลายทรัพยากรมนุษย์ที่จะทำประโยชน์แก่สังคมมนุษย์ต่อไป ก็เป็นไปได้ (แต่แค่ขัดขวางการมีเพศสัมพันธ์กันหรือคุมกำเนิดยังไม่ถือว่าผิดนะ เหอๆ เพราะยังไม่มีองค์ประกอบครบเลย)

ทางปรัชญาก็มีการถกเถียงกันหลายระดับ ก็มีมุมมองในเรื่อง Cause&Effect อย่างในเรื่องการทำแท้งที่ด้านหนึ่งก็มองว่าไม่ผิดเพราะก็เหมือนแค่ทำลายวัตถุทั่วไป ยังไม่มีชีวิตสมบูรณ์ อีกด้านหนึ่งก็มองเงื่อนไขว่า ถ้าหากไม่ทำแท้ง(ไม่ว่าจะในขั้นตอนใดก็ตาม)แล้วเกิดตัวอ่อนนั้นเติบโตเป็นมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต สร้างประโยชน์ให้อารยธรรมมากมาย ใครจะรับผิดชอบผลตรงนี้ได้

ทิ้งท้ายหน่อย [b]ที่สำคัญ[/b] ตอนนี้ในความเป็นจริง นิยาม "มนุษย์" เอย "จริยธรรมและขอบเขตของจริยธรรม" เอย
"ชีวิต" เอย
อะไรอย่างนี้มันก็ยังสรุปกันไม่ได้เลย ยังต้องอาศัยความรู้ความเข้าใจทางชีววิทยาที่มากกว่านี้ และด้านอื่นๆรวมทั้งความเข้าใจตนเองของมนุษย์ที่ยังมีอะไรสงสัยกันอีกมาก

ดังนั้นมันก็เลยสรุปยาก
แต่ถ้าเอาแค่ในขอบเขตของ จริยธรรมในแง่ชีววิยา ณ ตอนนี้ แต่ละคนก็อาจสรุปความเห็นต่างๆกันไปได้ครับ แต่ในความเป็นจริง...นักวิชาการ...ก็ยังคงถกกันต่อไป และมีอะไรต้องพิจารณาให้รอบคอบอีกก็เยอะ

จากคุณ : สอ..วน

เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 53 08:29:32 A:58.8.187.104 X: TicketID:131331