 |
1) ปีโป้, ในแง่ของ packaging / product design แล้ว, ถือว่า "fail" ครับ
แต่เผอิญว่าเด็กๆ มักจะมีความพยายามสูงอย่างน่าทึ่ง ในเรื่องขนม
แกะยากแค่ไหน, ถ้าจะกินซะอย่างล่ะก้อ... ปีโป้จึงยังขายได้
แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งจะขี้รำคาญมากกว่า ก็พาลจะเลิกซื้อไปเลยครับ
เพราะไปเจอบางชิ้นที่แกะยากๆ ก็โยนทิ้งลงถังขยะซะงั้น, ผมเองก็เป็นครับ :-)
2) ปีโป้, ในแง่ของ marketing แล้ว, ถือว่าประสบความสำเร็จครับ
หลากสี-พอดีคำ-ราคาไม่แพง, ออกจะคำเล็กไปสำหรับปากผู้ใหญ่ด้วยซ้ำไป...
จึงทำให้กินแล้วเพลินครับ, หยุดยาก...
3) ในญี่ปุ่น, ซึ่งให้ความสำคัญ และซีเรียส (มากๆ) กับเรื่อง product / packaging,
กรณีที่สร้างความยากลำบากในการแกะ-ใช้-กิน ให้แก่ผู้บริโภคจะมีน้อยมากๆครับ
การออกแบบสินค้าแต่ละตัว ต้องทดลองแล้ว-ทดลองอีก + ตรวจสอบ + แก้ไข
ก่อนที่จะวางสินค้าในตลาดด้วยความมั่นใจ, แต่สินค้าไทยหลายๆตัว, นึกแค่ว่า
ขายแค่ content ข้างในก็พอ เลยมองข้ามเรื่อง (ไม่) เล็ก (ไม่) น้อยไปเสียฉิบ.
4) สินค้าตัวอื่นๆนอกจากปีโป้, ที่พอจะนึกออก, และสร้างความหงุดหงิดพอสมควร
ก็มีพวก "มาม่า คัพ" หรืออะไรพวก +คัพๆทั้งหลายครับ แกะฝาออกเพื่อจะเทน้ำร้อน
ฝาฟอล์ยมักจะขาดเป็นเส้นๆ ริ้วๆ หมดสภาพความเป็นฝาที่จะใช้ปิดได้อีกครับ เซ็ง...
กรณีนี้ มักจะไม่เกิดขึ้น, หรือเกิดน้อยมาก กับ "นิชชิน คัพนู้ดเดิ้ล" version ญี่ปุ่นครับ.
5) จึงเห็นสมควรอย่างยิ่ง ที่เจ้าของ รง. ปีโป้จะนำปัญหานี้ไปปรับปรุง
ทำอย่างไรก็ได้ให้ต้นทุนไม่เพิ่ม และราคาขายเท่าเดิม จะได้ใจคนกินมากกว่านี้ครับ
น่าจะเพิ่มตัวเลขยอดขายให้อีกอื้อเลย... อัดโฆษณาช่วง ช่อง 9 การ์ตูนเช้าวันเสาร์
"ใหม่... ฝาเปิดง่าย อร่อยเท่าเดิม" อะไรก็ว่าไป... น่าจะ work ครับ.
6) รู้สึกว่ากระทู้นี้ จะแฝงการเช็คอายุกลายๆ -__-" แบบว่า ไอศกรีม "โพรี่" ยังงี้...
ส่วนผมเอง จะเป็นรุ่นไหนนั้น... เอาเป็นว่า สมัยเรียนประถม ยังมี "เศษมาม่า" กรอบๆ
แพ็คใส่ถุงใสๆ เล็กๆ ขาย, พร้อมแถม sticker พวกไอ้มดแดง, อุลตร้าแมน, มนุษย์ไฟฟ้า
มาหลอกขายในโรงเรียน ให้เด็กสะสมอีกตะหาก ซองละ 1 ขาดตัวครับ :-)
7) อีกหนึ่งผลิตภัณฑ์ ที่ดูเหมือน (แกล้ง) โง่, แต่แอบฉลาดก็คือ "ยาคูลท์"
ขวดมันช่างเล็กเสียจริง เขาคงคิดมาดีแล้วครับว่า ให้หมดขวดตอนที่ "กำลัง" จะอร่อยพอดี
จะได้ซื้อขวดต่อๆไปมากินต่อ... ขาดตอนเสียอารมณ์
สมัยผมเด็กๆ พ่อก็ให้ค่าขนมน้อยย...ยยยมาก, แค่พอซื้อข้าว-ซื้อน้ำกินพอดีอิ่ม,
ขนมนมเนย และยาคูลท์ ถือเป็นของฟุ่มเฟือยครับ จึงทานได้ไม่บ่อย และไม่มากนัก
พอโตเป็นผู้ใหญ่มา เลยเกิดอาการ "ยาคูลท์ complex" haha... -_-"
จะดื่มทีก็เอาน้ำแข็งใส่แก้วโตๆ เทยาคูลท์ลงไปทีเดียว 4-5 ขวด, เอาให้หายอยากเลย.
8) พวกขนมยี่ห้อเก่าๆ ล่าสุดที่ซื้อมาทานคือ "เซียงไฮ้" ครับ
รสชาติยังเหมือนเดิมก็จริงครับ แต่รู้สึกขนาดมันเล็กลงยังไงชอบกลครับ
หรือว่าตอนเป็นเด็ก-ตัวเล็ก, มันเลยดูชิ้นใหญ่? หรือมันลดขนาดลงครับ? ไม่แน่ใจ...
9) == คำถาม??? == อันนี้น่าจะเหมาะกับห้อง "wahkor" นะครับ,
เคยได้ยิน "เขาว่ากันว่า" ปีโป้ทำมาจาก เจลลาติน ที่สกัดมาจากกระดูกสัตว์
กินมากไม่ดี...?!?!? อะไรทำนองนี้ครับ, ไม่ทราบว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรครับ?
ส่วนเรื่องยาคูลท์ ทำมาจากรกเด็กนั้น เป็นนิยายหลอกเด็ก
ที่ผมเคยโดนผู้ใหญ่ต้มเสียสุก, เลิกทานไปพักใหญ่เลยครับ =__="
10) ว่าแล้วพรุ่งนี้ไปซื้อปีโป้มากินมั่งดีกว่า ^O^" อ่านกระทู้นี้แล้วอยาก... (ปล่อยแก่)
===============================================
Regards to all,
posted by-
"บ๋อยเรือเหาะ" E
๓๑ / ๑๐ / ๕๓
| จากคุณ |
:
Reichsfuhrer-SS 
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ต.ค. 53 15:22:25
|
|
|
|
|
เมื่อไหร่ ปีโป้ ถึงจะทำให้มันเปิดง่ายๆเสียที .... ผมกินตั้งแต่เด็ก จนมีลูกมากินบ้างมันก็ยากอยู่ดี..
แทะปีโป้...ฟันเหยินมาถึงทุกวันนี้ (-"-)
... แต่ที่รู้ๆ เจ้าของบริษัทขี้เหนียวแน่นอน
