 |
ถ้าตอนเรียนคนแบบที่ 1 กับแบบที่ 2 ช่วยกันเรียน ก็จะไปรุ่งทั้งสองแบบละครับ
สิ่งที่สำคัญคือความรับผิดชอบและความตั้งใจของคนแต่ละคนว่าจะทำมันได้ดีแค่ไหน เมื่อรู้จุดอ่อนของตนเองแล้วก็ต้องพยายามพัฒนาตนเองขึ้นมา
ผมเป็นแบบที่ 1+2 คือใช้ผลการเรียนตอนมัธยมยื่น(มีความสามารถทางคอมพิวเตอร์อยู่บ้าง) ปี 1 จุดอ่อนคือวิชา Calculus ก็ไปขอให้เพื่อนที่ admission เข้ามา หลายคนๆติวให้ ก็ผ่านวิชาพื้นฐานมาได้ด้วยดี (ต่ำสุดได้ B)
พอหมดวิชาพื้นฐานก็จะได้เริ่มเรียนวิชาเฉพาะของสาขาที่เรียนคือวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ ก็เปลี่ยนไปช่วยสอนเพื่อน admission ที่เลือกเข้ามาเรียนเพราะไม่รู้จะเรียนอะไรดี หรือได้คะแนนสูงทางบ้านเลยให้มาเรียนวิศวฯ แต่ไม่ใช่ว่าถ้าไม่ถนัดแล้วจะมารอเวลาให้เพื่อนมาสอนให้อย่างเดียว ต้องรู้จักขวนขวายเองด้วย อ่านหนังสือหรือดูตัวอย่างแล้วต้องคิดตาม ไม่เข้าใจเนื้อหาหรือขั้นตอนไหนก็เก็บไปถามคนที่รู้(อาจารย์,เพื่อน,เว็บบอร์ด,google)
ที่อยากเน้นคือเวลาช่วยสอนเพื่อน ให้สอนวิธีการคิดและวิเคราะห์เพื่อแก้ปัญหาไปด้วย อย่าสอนวิธีแก้ปัญหาเพียงอย่างเดียว เพราะถ้าเป็นอย่างหลัง เพื่อนจะเอาไปใช้อะไรไม่ค่อยได้ถ้าเจอปัญหาที่มีการพลิกแพลงหรือมีความซับซ้อนมากขึ้น
สิ่งที่แย่ที่สุด ที่เห็นกันบ่อยๆคือ เมื่อตัวผู้เรียนเมื่อไม่เข้าใจเนื้อหา กลับไม่กล้าถามคำถาม เพราะอายบ้าง กลัวเสียเวลาเพื่อนคนอื่นบ้าง ซึ่งเป็นการปิดโอกาสตนเองและเพื่อนคนอื่นๆที่อาจจะเนียนพยักหน้างืมๆทำเป็นเข้าใจ อย่าให้ลองเปลี่ยนใหม่เป็นหันว้ายหันขวาถามเพื่อนข้างๆว่าเข้าใจเนื้อหาตะกี้ไหม ถ้าไม่ก็ควรจะถามผู้สอน
ปล.ภาษาอังกฤษสำคัญมากในการเรียนสาขาวิชาทางคอมพิวเตอร์(จริงๆ)
แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 53 16:37:46
จากคุณ |
:
RemusLupin
|
เขียนเมื่อ |
:
12 ธ.ค. 53 16:31:37
|
|
|
|
 |