ความคิดเห็นที่ 1 ไม่มีอะไรจะพูด ผมอยู่ในฐานะที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ้านเมือง และยังเด็กอยู่ แต่อ่านแล้ว...........ขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Firion เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:42:52

ความคิดเห็นที่ 2 เข้าเรื่องเสียที... ครับ ตอนนี้ผมได้มาเป็นทหารที่ French Foreign Legion ได้เป็นเวลาแปดเดือนแล้ว ตามที่เคยได้ร่ำๆ ไว้ ถ้าใครยังพอจำได้ ก่อนหน้านี้ไม่อยากเปิดเผยเท่าไหร่ เพราะกลัวกลับไทยเมื่อไหร่มีเรื่อง ตูมๆ ปังๆ ขึ้นมา จะโดนยัดเป็นแพะ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่แล้ว  Je m'en fou non plus. นอกจากผิดหวังจากวงการวิทยาศาสตร์ไทยแล้ว ในเชิงปฏิบัติ ก็พอจะพูดได้ว่าผมแทบจะหมดอนาคตในวงการที่ไทยแล้ว เนื่องจากตอนนี้ถูกหมายหัวเป็น "ตัวปัญหา" (หมายเลข 2 เพราะหมายเลข 1 คือจารย์เจษ หิๆ) "นายหัวแข็ง" "เด็กก้าวร้าว" อารมณ์ประมาณเผือกร้อน ใครก็ไม่อยากถือไว้ เรื่องจะไปทำงานวิจัยเทคโนโลยีทหารที่ DTI (Defense Technology Institute) ที่อยากไปทำนี่เลิกพูดไปได้เลย ส่วนองค์กรวิจัยทางคอมพิวเตอร์ของไทย (คุณก็รู้ว่าที่ไหน) ผมก็ไปสร้างความระคายเคืองกับผู้บริหารไว้เยอะ เข้าไปทำผมก็มองไม่เห็นอนาคต ส่วนมหาลัยบางแห่ง ผมก็ quit in disgust ไปแล้ว สรุปคือถ้าอยู่ไทยไป ก็คงหาที่ทำงานได้น่ะแหละ แต่จะถูกดองและถูกมองว่าเป็นพวก activist บ้าๆ ไม่มีใครอยากยุ่งด้วยเท่าไหร่อย่างแน่นอน ผมก็ไม่รู้นะว่ามันจะเป็นแบบนี้จริงหรือเปล่า แต่เท่าที่เคยได้เห็นได้ยินมา การเมืองในที่ทำงานของไทยมันเป็นแบบนี้น่ะ ด้วยอารมณ์น้อยอกน้อยใจ และพอมองว่าอยู่ไทยไปก็มีแต่ downward spiral ผมก็เลยตัดสินใจว่า เอาวะ ในเมื่อชีวิตมันเป็นแบบนี้แล้ว ก็ลองไปหาอะไรทำให้มันสะใจตัวเองดูสักหน่อยเป็นไร แหกกรอบทะลุมิติไปเลย ก็เลยบ้าหนีมาสมัครเป็นทหารต่างด้าวที่ฝรั่งเศสนี่แหละครับ... แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 53 19:48:23 จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:47:23

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ขอออกความเห็น เพราะผมเองก็คือคนหนึ่งที่สูญสิ้นความเชื่อถือในระบบราชการประเทศนี้ไปแล้ว ขอออกมาทำงานเอกชน และ ใช้กลไกที่มีทำประโยชน์ให้กับประเทศเท่าที่ทำได้ ก็พอ จบแค่นี้ครับ ไม่งั้น ต้องต้มมาม่ากันแน่ ๆ จากคุณ : UVPhenix เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:50:45

ความคิดเห็นที่ 4 ขอ ดราม่า ก่อนเลยได้ไหม ? ถ้าคุณอยู่เมืองนอกอย่ากลับมาอยู่เลยครับ ที่นั่นพร้อมจะรับคนเก่งเสมอ โอกาสก้าวหน้าก็ดีกว่า คุณภาพชีวิตก็ดีกว่า อะไรหลายอย่างก็ดีกว่า ถ้าใครรับความจริงไม่ได้ข้ามไปนะครับ คุณค่าชีวิตของคนไทยมันต่ำ บางคนโดนยิงตายแต่ยังจับตัวคนผิดติดคุกไม่ได้เลย ทั้งๆที่ไอคนยิงนะ มันอยู่บ้านตรงข้าม นักการเมือง โกงกินตั้งแต่ ผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อบต สจ ผู้ว่า ยัน รัฐมนตรี ... แล้วคุณจะหวังอะไรกับประเทศนี้ ไม่ต้องอะไรเพื่อนผมนี่ละ รับงานจาก อบต. พ่อมันนะเป็น อบต. แล้วเวลาประมูลโครงการใครจะได้ แล้วเรื่อง ลดสเป๊ค กินดิน หิน ปูน ทราย นี่ปกติเลยมั้ง ทำกันเป็นล่ำเป็นสัน ใครจะกล้าไปยุ่ง ตำรวจ เมียขายหวยแอร์ แม่ยายขายใต้ดิน เจริญละ คุณยังจะหวังอะไรอีก ผมไม่เคยโทษใครเลยนะที่เป็นพวกสมองไหล ผมยอมรับและเข้าใจได้ ว่าสังคมมันเสื่อมขนาดไหนแล้ว รอพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยบ้านเมืองก็ยากเย็นไม่มีใครอยากลงมาเจ็บตัว คุณเอาตัวรอดได้แล้วผมละดีใจด้วย ตอนนี้ผมก็ยังอยู่ในวังวนของความเสื่อม ถ้ามีโอกาส ผมก็คงไปแบบคุณ จะมีใครว่าผมไม่รักชาติไหม ? จากคุณ : อนุภาคกลูออน เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 19:52:57

ความคิดเห็นที่ 5 รอให้ผมเป็น นายกฯ ก่อนนะครับ ผมจะเอาพี่มาเป็น รมต. เอง ^^ จากคุณ : Lord BoBo Of Sarkhanland เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:01:29

ความคิดเห็นที่ 6 ผ่านมาแปดเดือนแล้ว ตอนนี้ผมเป็นทหารช่างอยู่ที่ตอนใต้ของฝรั่งเศสครับ อยากจะเป็น EOD ไหนๆ ก็วุ่นกับเรื่องระเบิดมาเยอะแล้ว ก็เอาดีทางด้านนี้ไปเลย ทำสักเจ็ดปีแปดปี ค่อยสมัคร UN Mine Action กลับไทยไปกู้กับระเบิดแถวชายแดนเขมร ทีนี้ถ้าเกิดมีใครบ้าขุดเครื่องรุ่นหลานของ GT200 มาใช้อีก ผมจะได้มีเครดิตให้ด่าได้เต็มปากเต็มคำ ...ก็เพ้อเจ้อไปตามเรื่อง ชีวิตที่นี่ก็ไม่ดีไม่ร้ายอะไรครับ เรื่อยๆ ไปตามเรื่อง ฝึกหนัก แต่เวลาได้พักก็พักจริงๆ แต่ทีนี้ ผมเพิ่งได้รู้ว่า กว่าจะได้เป็น EOD จริงๆ ต้องรอไปอีกไม่ต่ำกว่า 5 ปี ระหว่างนั้นต้องเป็นทหารช่าง Sapeur de Combat ไปเรื่อยๆ ทำทุกอย่างที่ทหารช่างทำ ไม่ได้มีแต่เรื่องกู้ระเบิดอย่างเดียว อีกอย่าง สำหรับ enlisted men ที่กองพลต่างด้าวฝรั่งเศสนี่ ไม่ได้เหมือนกองทัพอเมริกา ที่พอฝึกพื้นฐานเสร็จแล้วจะจัดเราลงตาม specialist ตามศักยภาพจริงๆ ทันที แต่จะต้องเป็นพลทหารในหน่วยรบไปก่อนสองสามปี ซึ่งระหว่างนี้ สำหรับคนที่เคยแอคทีฟในวงการวิทยาศาสตร์มาก่อน มันเรื่อยๆ เอื่อยๆ มากครับ คือพอไม่มีอะไรทำก็ไม่มีอะไรทำเลยจริงๆ แทนที่จะได้ใช้เวลาไปเรียนไปฝึกทักษะให้เร็วๆ แต่ต้องมารอไร้สาระนานๆ ผมรู้สึกว่าวิญญาณตายไปหลายส่วนครับ แต่นั่นก็เป็นเรื่องของอารมณ์และความอดทนส่วนตัว ถ้าทนไปได้อีกสักปีสองปีก็คงดีขึ้น แต่ที่เป็นปัญหาในขณะนี้คือ เรื่องทางบ้านครับ เนื่องจากผมเป็นนักเรียนทุนรัฐบาลผูกพันธ์ จะออกทุนก็ต้องใช้ทุน สองเท่า ดอก 15% ซึ่งตอนนี้รวมๆ ก็คงราวๆ 2.5 ล้านบาท ตามแผนก็วางไว้ว่าจะผ่อนด้วยเงินเดือนทหารที่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อหยดเลือด เงินเดือนที่นี่ได้ประมาณเดือนละ 1200 ยูโร ถ้าไปทำภารกิจที่ต่างประเทศจะได้ประมาณ 2500 - 3200 ยูโร ก็คงผ่อนได้บ้าง สามสี่ปีคงผ่อนหมด อา... เอาเลือดเข้าแลกเพื่ออิสรภาพ แต่ด้วยความซวยของผม กองร้อยที่ผมอยู่จะไม่มีภารกิจต่างประเทศไปอีกจนกว่าจะปลายปีหน้า (ปี 2012 จะไปอัฟกานิสถาน ถ้าตอนนั้นยังไม่ถอนทหาร) นั่นแปลว่า ผมจะไม่ได้เงินพิเศษไปอีกปีเต็มๆ เช่นนั้นก็จะต้องโดนดอก 15 %ไปเต็มๆ ตูดบานแน่ๆ และถ้าทางทุนรีดเร้นมากๆ ความลำบากก็อาจไปตกที่บ้านผม (เพราะเป็นคนเซ็นรับรอง) ซึ่งนั่นผมรับไม่ได้ เพราะแค่ทำเรื่องบ้าๆ ในปีที่ผ่านมา ที่บ้านก็เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว ผมไม่อยากให้ที่บ้านซึ่งก็ไม่ได้รวยอะไรต้องมาลำบากเรื่องเงินเพราะความบ้าของผมอีก จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:08:38

ความคิดเห็นที่ 7 การเมือง เป็นเรื่องพลิกไปพลิกมา ยุคนี้ร่วง ยุคหน้าอาจรุ่งก็ได้นะครับ จากคุณ : ลาบเลือดน้ำตกซกเล็ก เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:18:14

ความคิดเห็นที่ 8 PastelSalad อดทนไว้นะครับ เป็นทหารไปก่อนแล้วทยอยหาเงินใช้ทุนไป ไม่ต้องหนีเค้า แค่ให้ที่บ้านไปเจรจาผ่อนส่งได้ครับ ผมเป็นคนตัวเล็กๆที่แอบตามผลงานคุณกับอ.เจษ เรื่อง GT200 เหมือนกัน แล้วขอยกย่องในความกล้าหาญของท่านทั้งสองที่มีสู้กับมือที่มองไม่เห็นนะครับ ถ้าเป็นผมคงทำไม่ได้...เพราะก็ห่วงสวัสดิภาพตัวเองเหมือนกัน ถ้าเป็นผม..คงจะเป็นทหารไปเรื่อยๆ แล้วเรียนรู้เอาเองครับ อ่านหนังสือ หรือถามเอา เรียนรู้ไปเรื่อยๆ ยังไไงเอาใจช่วยนะครัย อยู่ ตปท ช่วงแรกๆจะลำบาดมากแต่เดี๋ยวก็ปรับตัวได้ครับ...สู้ๆต่อไปนะครับ จากคุณ : กะเหรี่ยงน้อย (sagga18) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:28:39

ความคิดเห็นที่ 9 ด้วยความที่รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ใช้ศักยภาพเต็มที่ และความกลัวว่าทางบ้านจะลำบาก ผมก็เลยลองพิจารณาถึงทางเลือกที่จะยอมกลับไปเรียนที่ไทยให้จบ แล้วทำงานวิจัยหรือเป็นอาจารย์ต่อ... ซึ่งแน่นอนว่า คงจะรุ่งยาก หรือถ้ารุ่งก็คงรุ่งแบบโดนหมายหัวหรือโดนจัดเป็นประเภท "ตัวปัญหา" และในวงการวิทยาศาสตร์ไทยนั้น ลำพังเงินเดือนนั้นไม่เพียงพอที่จะให้เราได้ใช้ชีวิตอย่างสมกับความสามารถแน่นอน (ไม่ได้ว่าอยากรวย แต่ขอให้มีพอให้พ่อแม่ได้สบาย) ต้องอาศัยเงินค่าวิจัยหรือค่าตำแหน่ง ซึ่งการโดนหมายหัวแบบนี้ จะส่งผลต่อการอนุมัติเงินวิจัยและตำแหน่งแน่นอน เรื่องนี้ผมคิดว่าคนที่อาวุโสในวงการน่าจะรู้ดีว่ามันมีอยู่จริง และถ้ากลับไปตอนนี้ ผมก็คิดว่าผมคงมองหน้าหลายๆ คนในวงการไม่ติดแล้ว โดยเฉพาะผู้ใหญ่หลายๆ ท่าน ถึงขนาดที่ผมคิดว่า ถ้าผมกลับไป ผมคงขอไปเรียนนอก กทม. แล้วด้วยซ้ำ ไม่อยากอยู่ส่วนกลาง ไม่อยากรับรู้ไม่อยากเกี่ยวข้องกับความมือถือสากปากถือศีล ฯลฯ แล้ว แต่ถ้ากลับไป นอกจากทำให้ที่บ้านสบายใจ ก็คงได้กลับไปทำงานที่ตัวเองชอบและได้ใช้ความสามารถตัวเองเต็มที่ ไม่ต้องใช้ชีวิตไปวันๆ และรู้สึกไร้ความหมายอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้  แต่จะทำอย่างนั้นได้ ผมก็ต้องหัดไม่สนใจเรื่องรอบๆ และไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวาย เป็นฤๅษีอยู่ในแล็บ แต่นั่นอาจจะหมายถึง ผมอาจจะต้องกลายเป็น "ผู้ใหญ่" แบบที่ผมเคยชิงชังมาแล้วก็ได้ .... และนั่นก็เป็น dilemma ที่ผมเผชิญอยู่ขณะนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่นี่หรือกลับไปดี และถ้ากลับไปจะทำอย่างไรวางตัวอย่างไรดี เป็นคำถามที่อยากปรึกษาชาวหว้ากอครับ ยินดีรับคำแนะนำ และขอบคุณที่อ่านจนจบครับ เขียนยาวไปหน่อยเพราะเรื่องมันยาวจริงๆ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:28:55

ความคิดเห็นที่ 10 แบบ คห. 8 ก็โอเคนะครับ ลองให้ทางบ้านเจรจาเรื่องทุนไปก่อน ไม่ก็ จขกท เองลองคุยกับอาจารย์ที่สนิทๆดุนะครับว่าพอมีทางไหนได้บ้าง เอาใจช่วยครับ จากคุณ : อนุภาคกลูออน เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:34:07

ความคิดเห็นที่ 11 ลองเจรจาเรื่องผ่อนดูหรือยังครับ ว่าเป็นเดือนละเท่าไหร่ ตรงนี้อาจต่อรองได้ จากคุณ : pokemon trainer เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:49:29 A:124.120.110.163 X: TicketID:000119

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้ไม่ค่อยได้ใช้วิชาทหารเท่าไหร่ครับ ไม่ได้เท่สนุกอย่างในหนังแต่อย่างใด อย่างที่บอกว่าไม่มีภารกิจอะไรเลย มีแต่วิ่งน้ำลายฟูมปากวันละ 8 กิโลบ้าง 12 กิโลบ้าง  แบกโซ่แบกเคเบิล โหลดรถหุ้มเกราะ นั่งคุกเข่าฝึกจิ้มดินหากับระเบิดในชุดเกราะหนัก 10 กิโล กลางแดดกลางหิมะ และแน่นอน ล้างส้วม ทุกวัน ในฐานะทหารใหม่ ฮ่าๆ เกิดมาแทบจะเรียกได้ว่าไม่เคยโดนแบบนี้ครับ เคยเป็นนาวิกโยธิน กองทัพเรือไทยมาก่อน ว่าโหดแล้ว ที่นี่โหดกว่า ถ้าให้อดทน ตอนอารมณ์ดีๆ ก็คิดว่าจะอดทนได้ แต่ตอนโดนแดกโดยพวกบ้าๆ อย่างไร้เหตุผลก็ย่ำแย่เหมือนกัน ไม่รู้สิ ในทางเลือกของการใช้ชีวิตที่นี่ ผมอาจจะแค่ต้องการกำลังใจในการอดทนก็ได้ อ่านที่ทุกท่านเขียนมาผมก็รู้สึกดีขึ้นแล้วครับ แต่ปัญหาเรื่องการเงินที่บ้านตอนนี้ยังแก้ไม่ตก เพราะมันยังมาไม่ถึงแบบจังๆ แค่รู้ว่าจะต้องมีคนเดือดร้อนกันแน่นอน ทั้งตัวผมเองและผู้อื่น จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:53:06

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้ทางทุนยังไม่ติดต่อมาครับ เพราะตอนผมมาผมชิ่งมาเฉยๆ แบบประชดชีวิตอย่างไร้ความรับผิดชอบ แต่จากเวลาแปดเดือนที่ผ่านมา ผมคงใกล้จะมีสถานะหายสาบสูญ "อย่างเป็นทางการ" แล้วล่ะครับ ตอนนั้นก็คงจะได้เจรจากัน จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:56:47

ความคิดเห็นที่ 14 ก็คุณทำตัวเป็นปัญหาเองนิคะ คุณน่าจะรู้จักหน้าที่ของคุณดีว่า หน้าที่หลักคืออะไร เป้าหมายคืออะไร คุณก็ทำไปตามหน้าที่ของตัวเอง แต่ในเมื่อคุณเลือกที่จะไปทำอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวกับหน้าที่ตัวเอง คุณก็ต้องรับผิดชอบตรงส่วนนั้นเอง จะมาโอดครวญอันใดล่ะคะ หนูไปเรียนบิน หนูก็ตัดสินใจเอง เซ็นใบรับรองว่าจะไม่เรียกร้องค่าเสียหายจากกองทัพอากาศ เพราะคิดว่ารับผิดชอบตัวเองได้ หากเครื่องบินตกตายไป ก็ตายไป เพราะหนูเลือกเดินเส้นทางนี้เอง ไม่ได้มีใครมาบังคับ ส่วนเรื่องทุน หนูคิดว่าคุณควรซื่อสัตย์ต่อทุนที่คุณรับมา เพราะคุณได้ตัดโอกาสคนอื่นๆที่เขาอาจจะทำประโยชน์ต่อประเทศได้มากกว่า คุณเลือกที่จะรับทุนไปแล้ว ก็ควรเคารพการตัดสินใจของตัวเอง แต่หากคุณจะเปลี่ยนใจ คุณก็ควรจะหาทางชดเชยโอกาสที่คนอื่นควรจะได้ทุน แค่โดนคุณแย่งโอกาสมา ที่สำคัญ ประเทศชาติไม่ใช่ของคุณคนเดียว ขอเพียงแต่ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็เพียงพอแล้วค่ะ จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 20:58:12

ความคิดเห็นที่ 15 ตำแหน่งทางวิชาการน่ะ ไม่ได้กั๊กกันง่ายๆครับ ถ้ามีครบทุกอย่าง คุณภาพ ok ใครก็ขวางไม่อยู่ ส่วนเรื่องทุนวิจัยนี่ ไม่แน่ครับ ทุนระบุไว้หรือเปล่าครับว่าต้องกลับมาใช้ทุนที่ไหน จากคุณ : amscmu เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:20:02

ความคิดเห็นที่ 16 ทำที่เมืองนอกดีกว่าครับ  งานวิจัย หากอยู่่เมืองไทย มันยังไม่ค่อย work หรอก  ตอนนี้ประเทศเรายังใหม่สำหรับงานวิจัยอยู่  ผู้บริหารยังไม่ค่อยรู้ว่า การวิจัยมันต้องการอะไรบ้าง ผมก็ทำวิจัยอยู่ บ.เอกชนแห่งหนึ่ง   บอกตามตรงว่า อยากไปอยู่ต่างประเทศครับ ที่นี่(บ.ผม  ที่อื่นไม่รู้) ผู้บริหาร  เน้นกำไรอย่างเดียวเลย ลดต้นทุนสุดๆ ทำงานต้อง เร็ว ต้องดี ที่สำคัญต้องทุนต่ำ    ทั้งๆที่ทำงานเกี่ยวกับความมีอยู่หรือสูญสิ้นของชีวิตคนไข้ด้วย ผมหมดศรัทธาจริงๆนะ  คุณอยู่โน่น ผมว่าดีแล้วว   วันหยุด ค่อยกลับมาเที่ยวเอาจะดีกว่า จากคุณ : AIM-9X เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:24:33

ความคิดเห็นที่ 17 #14 ผมกลับมองว่าคนแบบ จขกท ไม่ใช่คนที่ทำตัว "มีปัญหา" เค้าคือ "คนที่มองเห็นปัญหา" และเดินออกมาพูด แต่ "คนที่มีปัญหาจริงๆ" มีอำนาจเหนือกว่า จากคุณ : มอนตะทาโร่ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:45:36

ความคิดเห็นที่ 18 ไปเป็นทหารทำไม ไม่ไหวๆ กลับมาสู้สิคะ แค่นี้ก็ต้องกลัว หนีไปได้อย่างไร เพชรอยู่ที่ไนก็ยังเป็นเพชร ทองแท้ไม่กลัวไฟ เคยได้ยินหรือเปล่า เชื่อในสิ่งที่ถูกต้อง แล้วลุยทำมันให้สุดๆ อย่าอ่อนแอ จมปลัก พ่ายแพ้ต่อความอยุติธรรม ในเมื่อ สังคมมันเลว คุณจะหนีไปเรื่อยๆเหรอ ถ้าที่ใหม่ยิ่งเลวกว่า คุณจะหนีไปเรื่อยๆเหรอ ขี้ขลาด  หันกลับมาสู้สิ เปลี่ยนแปลงสังคมที่มันเลวทรามนี้ซะ คุณคือนักวิทยาศาสตร์ที่พวกเราต้องการไม่ใช่หรือคะ จากคุณ : mint_la เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:47:34

ความคิดเห็นที่ 19 ก่อนอื่น ต้องออกตัวก่อนว่าผมเองก็ไม่ได้ดีได้เด่นพอที่จะให้คำปรึกษาใครได้ ถือซะว่าฟังขำๆ แล้วกัน ก็เข้าใจว่าคุณไม่เด็กแล้วนะ แต่อ่านแล้วงง คุณต้องการอะไรในชีวิตกันแน่ ถ้าความฝันคือการเป็นนักวิจัย ก็ต้องกลับมาเรียนให้จบ (ถ้ายังกลับมาได้นะ) แล้วก็กลั้นใจทำงานราชการไป ถึงตอนนั้นก็ใช้พลังงานที่เหลือทำความฝันของตัวเอง ผมเชื่อว่ายังมีอาจารย์สายวิจัยในไทยหลายๆ ท่านที่ทุ่มเทให้กับงานวิจัยอย่างจริงจังและพร้อมจะยอมรับคุณถ้าคุณคือของจริง หลังจากนั้นจะทำอะไรที่ไหน ผมว่าหนทางมันจะมีมาเอง ผมไม่เห็นว่าการไปเป็นทหารปลายแถวที่ฝรั่งเศลมันจะตอบโจทย์อะไรในชีวิตเลย นอกจากคุณอยากเป็นทหารจริงๆ ชีวิตนี้ยังมีเรื่องที่น่าผิดหวังรออยู่อีกเยอะ ไอ้เรื่อง gt200 นี้ถือว่าเป็นเรื่องไกลตัวคุณด้วยซ้ำแต่คุณดันไป build ตัวเอง ไม่เป็นเรื่องเลยจริงๆ อีกอย่างเรื่องการโกงกินแบบนี้ก็ถือเป็นเรืองปกติสำหรับประเทศไม่ปกติประเทศนี้ ปล่อยให้มันเป็นไปนั้นละ ส่วนตัวเชื่อว่าไม่เกิน 3 ปีจากนี้ ไม่เละก็ดีไปเลย จริงๆ การหาทางไปอยู่ต่างประเทศถาวร ก็อยู่ในความคิดของหลายๆ คน (ผมก็ด้วย) แต่มันต้องไปดีๆ หน่อย ไปเมื่อพร้อม ป.ล. ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง ชีวิตมันมีทางออกเสมอ ดี ไม่ดี นั้นอีกเรื่อง จากคุณ : C2minus เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:48:13

ความคิดเห็นที่ 20 อ่า... ผมทำตัวเป็นปัญหาเองครับ ถูกที่สุด อันที่ถูกผมควรจะปล่อยให้ประเทศเสียงบประมาณต่อไปอีกไม่กี่ร้อยล้าน ปล่อยให้คนบริสุทธิ์และเจ้าหน้าที่ตายพิการสูญเสียอิสรภาพไปอีกสิบร้อยคน ปล่อยให้เงื่อนไขของโจรแบ่งแยกดินแดนลุกลามต่อไปเถอะ ก็แค่ดินแดนไม่กี่ตาราง กม. กับประชาชนไม่กี่แสนคนเอง ผมควรจะก้มหน้าก้มตานั่งทำงานของตัวเองต่อไป ยิกๆ ครับ ไม่ต้องสนใจเรื่องบ้านเมืองหรอก ประเทศไม่ใช่ของผมคนเดียว เดี๋ยวก็มีคนอื่นมาแก้ปัญหาเอง ถ้าปัญหาไม่แก้ ก็ไม่เดือดร้อนเราหรอก อยู่เมืองหลวงปลอดภัยอยู่แต่ส่วนตัว ไม่มีใครมาวางระเบิดหน้าบ้านอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องเราอย่าไปยุ่ง แต่แหมดันทำไปแล้ว ดันเลือกทำไปเอง ก็ต้องเก็บกลั้นมันไว้ครับ อย่าได้โอดครวญ อย่าได้ระบาย ลูกผู้ชายร้องไห้ไม่เป็น ทำเองก็รับผลกรรมไปเองอย่ามาโวยวายเรียกร้องความสงสาร มันน่ารำคาญรู้มั้ยหา เฮ้อ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:49:59

ความคิดเห็นที่ 21 ^_^ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 08:06:05 จากคุณ : AbsolutelyTop เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:53:09

ความคิดเห็นที่ 22 คิดแบบ #14 นี่แหละประเทศไทยถึงเป็นแบบนี้ จากคุณ : เดอะฟักทองอินเตอร์ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 21:56:21

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบคุณมินท์ ก่อนหน้านี้ผมก็เคยบอกตัวเองและอีกหลายๆ คน แบบนั้นครับ เฮ้ยหนีไปทำไมต้องสู้สิวะ เอ็งหนีไปอีกคนสุดท้ายก็มีแต่คนแย่ๆ เหลืออยู่ แต่พอมาทำเอง ถึงได้รู้กับตัวครับ ว่ามันไม่เหมือนหนังฮอลลีวูด มันไม่มีอะไรให้เอนจอยจากชัยชนะของการต่อสู้กับสิ่งผิดเลย มีคนตัวเล็กๆ หลายคนครับที่เป็นนักสู้เพื่อความถูกต้องและยังคงสู้อยู่ ผมยกย่องคนเหล่านี้ครับ แต่ผมคงไม่ใช่หนึ่งในคนเหล่านั้น ผมไม่ได้รักที่จะใช้ชีวิตที่ลำบากและสู้เพื่อความถูกเพื่อผู้อ่อนแอ แถมบางครั้งคนที่เราอยากจะช่วยยังหันกลับมาด่าเสียอีก อ้าวเป็นงั้นไป ที่ทำไปก็เพราะทนไม่ได้ แค่นั้นเอง เป็นแรงจูงใจจากความไม่พอใจในแง่ลบ แต่ไม่ได้ต้องการเห็นแง่บวก ไม่มีความสุขครับแบบนี้  เกิดมาชีวิตเดียว ทำแค่นี้ก็พอแล้วครับ ตอบคุณ C2- การเป็นนักวิจัย "เคย" เป็นความฝันครับ แต่ตอนนี้กำลังสับสน ถ้าผม resolve แล้วคงไม่ต้องมารบกวนปรึกษาแบบนี้ ถามว่าเป็นทหารปลายแถวที่ฝรั่งเศสมันตอบโจทย์มั้ย ในอนาคตอาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ แต่ถามว่ากลับไปไทยแล้วจะถูกดองหมดอนาคตมั้ย อาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ ด้วยความไม่รู้นี้จึงสับสน ส่วนเรื่อง GT200 นั้นผมไม่เคยเสียใจที่เลือกทำครับ และผมไม่เคยเห็นว่าเป็นเรื่องไกลตัว แต่การที่ผมจะระบายผลกระทบที่ผมได้รับและขอปรึกษา ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นเรื่องเกินเลยนะครับ ยกเว้นแต่สำหรับคนที่มองว่า "สมน้ำหน้า อยากยุ่งไม่เข้าเรื่อง" ซึ่งถ้ามีคนเช่นนี้อยู่ในวงการวิทยาศาสตร์และสังคมไทยเยอะๆ ผมก็คิดว่าการทนเป็นทหารปลายแถวที่ฝรั่งเศสก็ดูไม่เลวนักนะในตอนนี้ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:11:45

ความคิดเห็นที่ 24 ปลาเป็นว่ายทวนน้ำครับ... พิจารณากำลังตัวเองครับว่าต้านกระแสน้ำไหวมั้ย? และอย่าลืมว่า ในขณะที่ว่ายอยู่นั้น เหล่าปลาตายมากมายไหลตามกระแสน้ำมาชักพาให้เราเป๋ และขัดขวางการเดินทาง การเดินทางเดี่ยว นั้นไ่ม่ง่าย เดินทางเป็นฝูงย่อมเป็นทางเลือกที่ดีครับ ปล. อย่าว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้เลยครับ... ผมมักใช้สำบัดสำนวนบอกตัวเอง ในการดำเนินชีวิต เพราะบางครั้งสภาวะจริงมันครอบงำอารมณ์จนบดบังความคิดน่ะครัีบ... จากคุณ : naimaew1 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:14:36

ความคิดเห็นที่ 25 รอไห้ผมรวยเหมือนบิลเกต์ก่อนแล้วจะไห้ทุนไปวิจัยฟรีๆๆอิอิอิอิอิ จากคุณ : เอ็มเด็กปลอดสารพิษ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:20:11

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคุณ AbsolutelyTop ครับ ถ้าจะยกย่อง ยกย่องอาจารย์เจษเถอะครับ ส่วนตัวผมแค่คนขี้รำคาญเฉยๆ ที่ทำเพราะต้องทำเท่านั้น คนที่เสียสละมากที่สุดเรื่องนี้ก็อาจารย์เจษครับ เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง โดนกระดูกแทงน่วม ส่วนตัวผมยังเด็ก ไม่มีอะไรให้เสียมาก (นอกจากอนาคต ฮ่าๆ) ถ้าเป็นหนังการ์ตูน ผมคงขอเป็นแบบดอกเตอร์แมนฮัตตันสักสองอาทิตย์ครับ อาทิตย์แรกกำจัดคนเชรี่ย อาทิตย์สองท่องจักรวาล อาทิตย์ที่สามจะตายก็ไม่แคร์แล้ว ฮ่าๆ เพ้อเจ้อสนุกๆ จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:23:16

ความคิดเห็นที่ 27 ใครไปได้ก็ไปเถิด เมืองนอกเมืองนามีโอกาสดีกว่าเห็นๆ ตอนนี้เราก็อยู่เมืองนอก ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากกลับมา แต่ติดตรงที่ว่าไม่ค่อยรู้จักคนเลยหางานยากมาก ถ้าหาไม่ได้อาจต้องกลับ ใครมีงานจัดมาเลย ทำด้านอาร์ท ประเทศไหนก็ไป จากคุณ : Dequardo เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:24:53

ความคิดเห็นที่ 28 ฮือๆ อยากมีโอกาสบ้าง บ้านเราปัญหามันเห็นกันโทนโท่ แต่ไม่ยอมพูดกัน GT200 ก็แถเฉไฉ สุดท้ายก็เงียบ วัฒนธรรมเส้นสาย อำนาจ มันกดหัวเรา ภายใต้กรอบรูปขวานบิ่นๆด้ามนี้ ถ้าออกไปได้ ผมก็คงไปเหมือนกัน เอาใจช่วยนะครับ จากคุณ : CaminoReal เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:27:45

ความคิดเห็นที่ 29 รู้สึกผิดครับ ที่ผม(ซึ่งเป็นคนนึงที่ผลักดันการแฉเรื่อง GT200)ช่วยผูก  แต่ไม่สามารถช่วยแก้ได้ ขอโทษจากใจครับ ผมทำได้เพียงให้กำลังใจ  และไม่หวังว่าคุณจะให้อภัยครับ จากคุณ : Zew เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:31:43

ความคิดเห็นที่ 30 เลือกทำตามที่มีความสุขและเต็มใจครับ เป็นกำลังใจ จากคุณ : เชิ้ตดำ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:32:07

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าการเป็นนักวิจัย "เคย" เป็นความฝัน และคุณหมดศรัทธากับวงการนี้ในเมืองไทย ก็อย่ากลับมาเลยค่ะ ทำไมไม่ลองอดทน และเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ (ถ้าคุณแก้ไขปัญหาเรื่องการชดใช้ทุนได้) เพราะยังไงเมืองนอกโอกาสก็เปิดกว้างกว่า โดยเฉพาะกับคนที่มีความสามารถจริงๆ สำหรับเราคือ สภาพสังคมเมืองไทยมันแย่ และหลอกตัวเองกันไปวันๆ จากคุณ : FeeL HaPPY เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:32:08

ความคิดเห็นที่ 32 นักวิจัยของไทยขาดแคลนมากครับ เรื่อง GT200 อย่าไปยึดติดอะไรมันมากเลยครับ มันเรื่องของผู้ใหญ่ ถ้าเราจะทำ ก็ทำแบบ อ.เจษฯ ครับ มีหน้าที่พิสูจน์เท่านั้น แล้วจบ ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ ในวงจรอุบาทว์นั้น ผมอยากให้เป็นนักวิจัยด้านการแพทย์ กับด้านการศึกษา นะครับ เพราะว่า ๒ ด้านนี้มีคุณประโยชน์ต่อสังคมเป็นอย่างมากครับ จากคุณ : @==ไข่ดำ==@ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:32:35

ความคิดเห็นที่ 33 ผมล่ะชอบย่อหน้าสุดท้ายของ 23 จัง แหมถ้าเกิดว่าคนทำดีแล้วเดือดร้อนออกมาพูดในสังคม แล้วก็โดนตอกกลับไปว่า "อยากทำดีเอง ก็รับผิดชอบเองสิ" มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่สังคมนั้นก็คงหาคนดีได้ยากนิดนึง การช่วยเหลือคนดีไม่ใช่หน้าที่ของใครคนใดคนหนึ่ง ไม่มีใครบังคับได้ และคนทำดีก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องด้วยเพราะเลือกจะทำเอง แต่หากมันไม่มีใครคิดจะช่วยเลย ก็ผลที่ตามมาต่อสังคมก็จะเป็นเช่นนั้นแล อย่างผมก็เป็นแค่คนเล็กๆ คนนึง ทำได้แค่ซัพพอร์ตทางกำลังใจครับ แต่ก็ขอเลือกที่จะคอยเป็นกำลังใจให้ไม่ซ้ำเติมละกัน ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้มากแค่ไหน ก็ยอมรับครับว่าช่วยพอที่ตัวเองไม่เดือดร้อน ถึงผมจะเลวและเห็นแก่ตัวแต่ผมมองออกครับว่าถ้าอยากให้สังคมดีขึ้น คนแบบไหนที่ควรชื่นชม สำหรับคุณ Pastel ผมว่าชีวิตมันไม่ได้มีแค่ 2 ทางเลือกอ่ะครับ ถ้าเรียนให้จบแล้วคุณจะทำงานที่นี่ต่อ หรือจะไปวิจัยเมืองนอก มันก็ตามความฝันคุณได้หมดแหละครับ สิ่งที่ผมจะบอกคือสุดท้ายคุณทำสิ่งที่ตัวเองสบายใจดีกว่า ถ้าบ้านเมืองนี้ตัวคุณเองคิดแล้วว่ามันเลวร้ายเสียจนช่วยเหลือไปก็ไม่สบายใจแล้ว ถึงตอนนั้นไม่มีใครว่าคุณได้ครับ แต่ถ้าคุณยังรู้สึกดียังจำความรู้สึกที่ชนะเรื่อง GT200 และคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะทำแบบนั้นอีกครั้ง แม้จะต้องใช้ชีวิตลำบาก ก็ลองชั่งดูครับว่าอยากทำอะไรต่อ ผมว่าคุณทำวิจัยเนี่ยดีแล้วแหละครับ แต่ทำที่เมืองไทยหรือจบแล้วไปต่อเมืองนอกอันนี้ว่ากันได้ครับ จากคุณ : Mariel เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:36:25

ความคิดเห็นที่ 34 รู้สึกแย่จังเลยครับ เฮ้ออ จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:41:45

ความคิดเห็นที่ 35 ออกตัวก่อนเลย ไม่ได้อ่านทั้งหมดนะครับ แต่อยากจะบอกบางท่านว่า หากท่านๆที่มีสติปัญญาและความสามารถ ท้อถอย หมดกำลังใจ และ/หรือ ไปอยู่เมืองนอกกันหมด อนาคตประเทศไม่ยิ่งแย่หรือครับ ผมเองก็ตัดสินใจอยู่ที่ไทยและอยู่ในแวดวงวิชาการ แรงน้อยๆ ของผมตรงนี้ก็น่าจะเกิดประโยชน์อยู่บ้าง หากท่านว่าประเทศเสื่อม ก็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปก็ได้ครับ ยอมๆ บ้าง ตามน้ำบ้าง เพื่อวันหนึ่งท่านเป็นใหญ่และมีโอกาสในการเปลี่ยนแปลง จะได้ทำตามความประสงค์เดิมของท่าน ผมว่าเข้าข่ายถอยหนึ่งก้าวเพิ่มรุกสามก้าวนะครับ - ผมเองก็เริ่มเปลี่ยนแปลงสิ่งเล็กๆ ตามกำลังที่ผมจะทำได้อยู่ครับ - ด้วยความเคารพครับ จากคุณ : imable (imable) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:44:58

ความคิดเห็นที่ 36 ก่อนอื่นขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. ครับ ขอให้ใจเย็นๆ ก่อนครับ ประการแรกคิดว่าคงจะต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่ารักเมืองไทยมากแค่ไหน เพราะการทำงานในประเทศไทยจะต้องเต็มไปด้วยความท้อใจมากกว่าอยู่แล้ว ทั้งเต็มไปด้วยอุปสรรค มากมาย ซึ่งบางคนก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรคไปได้ ในขณะที่บางคนก็ฝ่าไม่ได้ ตัว จขกท. เอง ก็น่าจะอยู่ในกลุ่มแรก เพียงแต่อาจจะยังหาที่ยืนไม่เจอ เพราะหัวหน้าที่ดีย่อมต้องอยากได้คนแบบ จขกท. อยู่แล้ว ถ้าเต็มใจยอมรับตรงนี้ได้ ผมคิดว่าก็ควรจะกลับมาเมืองไทยนะครับ แม้หลาย คนจะไม่ทราบ แต่ประเทศไทยต้องการคนแบบ จขกท. อย่างยิ่งครับ ผมเชื่อว่าส่วนหนึ่งที่ประเทศชาติ เราเป็นแบบนี้ เพราะคนดีๆ แบบ จขกท. เลือกที่จะไม่อยู่ในประเทศครับ แต่ถ้ารู้สึกหมดหวังกับประเทศไทยแล้ว ก็แนะนำให้อยู่เมืองนอกต่อครับ สบายใจดีด้วยครับ ซึ่งผมเชื่อว่าการทำงานที่สบายใจ และมีความสุขกับงานนั้น สำคัญที่สุดครับ ส่วนตัวผมนั้นเชื่อว่าประเทศไทยยังมีหวังอย่างมากครับ จากคุณ : vandalism เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:49:12

ความคิดเห็นที่ 37 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ อยากให้กลับมาเมืองไทย มาทำงานด้านวิทยาศาสตร์ต่อ  อย่างน้อยก็ยังมีอ.เจษนะคะที่กล้าสู้ ถ้าไม่มีใครเลย เราคงเสียใจกับวงการวิทยาศาสตร์ยิ่งกว่านี้อีก มันไม่ใช่แค่วงการนี้อย่างเดียวหรอกค่ะที่มีปัญหา จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:51:14

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่ต้องเสียใจไปหรอกครับ คุณทำคุณประโยชน์ให้แผ่นดินไทย  ที่เป็นแผ่นดินเกิด   มากกว่า พวกทหารขี้ขลาด ทั้งกองทัพพวกนั้นซะอีก ถ้าพวกมันเลือกทางกล้าหาญ  ทำผิดยอมรับผิด เชิดชูคุณธรรม และสัจจะ ผมคงไม่ด่าพวกมัน ทุกครั้ง ที่พวกมันทำตัวเสนอหน้าหรอกครับ คุณเป็นวีรบุรุษ ผมยังกล้าหาญไม่ถึงครึ่งหนึ่งของคุณเลยมั้ง ผมได้แต่ด่าทหารขี้ขลาดไปวันๆ ไม่กล้าโผล่หน้าออกไปต่อสู้แบบคุณ เพราะผมรู้ว่า ถ้าโผล่หน้าไปเจอพวกมัน ชะตากรรมจะเป็นยังไง ผมว่าคุณไปเป็นทหารตัวเล็กๆ ของกองทัพยิ่งใหญ่ ก็น่าจะ ok นะครับ เป็นเฟืองตัวเล็กๆ ที่ขับเคลื่อนโลกใบนี้ ดีกว่าเป็นเฟืองเน่าๆ ของระบอบคดโกงในไทย ซึ่งแม้แต่ทหารกล้า ยังโคตรโกง จากคุณ : Professor เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:52:57

ความคิดเห็นที่ 39 คุณ PastelSalad   โคตรเท่ห์เลยครับ ตอนนี้ผมเรียนวิศวะอยู่ปี1  ผมว่าตอนนี้ผมได้ไอดอลแล้ว อยากให้คนไทยเป็นแบบนี้ทุกคน ไม่สิ ขอแค่10%เป็นแบบนี้  ผมว่าประเทศก็คงจะดีกว่านี้มากแล้วครับ จากคุณ : มิวกำลังจะครองโลก เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:53:06

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ PastelSalad   โคตรเท่ห์เลยครับ ตอนนี้ผมเรียนวิศวะอยู่ปี1  ผมว่าตอนนี้ผมได้ไอดอลแล้ว อยากให้คนไทยเป็นแบบนี้ทุกคน ไม่สิ ขอแค่10%เป็นแบบนี้  ผมว่าประเทศก็คงจะดีกว่านี้มากแล้วครับ จากคุณ : มิวกำลังจะครองโลก เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:53:33

ความคิดเห็นที่ 41 ขอขอบคุณ จขกท แทนเหล่าทหารและชาวใต้อีกหลายแสนคน ที่ไม่ต้องมาจบชีวิตด้วยเครื่องมือหลอกเด็ก เพื่อสนองความโลภของผู้มีอำนาจทั้งหลาย จากคุณ : praphrut608 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:54:07

ความคิดเห็นที่ 42 ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 53 22:56:15 จากคุณ : Professor เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:54:57

ความคิดเห็นที่ 43 แค่ซัพพอร์ตทางกำลังใจก็มีค่ามากแล้วครับ อย่างน้อยก็รู้สึกดีว่าที่ลำบากใจลำบากกายอยู่ตอนนี้นั้นไม่ได้เสียเปล่า  ติดแค่เป็นปัญหาเล็กๆ ก้าวหนึ่งในชีวิตเอง แต่นั่นแหละ ผมจะพูดอย่างนี้ได้ก็เฉพาะในอนาคตตอนแก่เฒ่าแล้วหันกลับมามองจังหวะนี้ของชีวิต สำหรับตัวผมในปัจจุบันก็ต้องสับสนไปก่อน การตั้งเป้าว่าจะกลับไปทำวิจัย เพียงแต่เปลี่ยนคำถามว่า จะทำวิจัยที่ไหน ไทยหรือนอก แบบที่คุณ Mariel บอกมาก็น่าสนใจครับ เป็นทางเลือกที่ดีมากในกรณีที่ผมไม่สามารถจัดการกับปัญหาเรื่องเงินทุนในขณะนี้ได้  ซึ่งเรื่องนี้คงต้องรอดูต่อไป ส่วนชีวิตทหารในตอนนี้คงต้องอดทนแล้วพยายามเรียนรู้ล่วงหน้าไปเองก่อน อย่างที่หลายท่านบอกมา จนกว่าจะถึงเวลาตัดสินใจ เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นโอกาสหนึ่งของชีวิต ส่วนคุณ Zew เอ่อ ไม่เห็นว่าผมจะต้องให้อภัยอะไรเลยครับ ยิ่งจะต้องขอบใจซะอีกที่ช่วยเหลือกันในตอนนั้น ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ไม่เคยโทษว่าเป็นความผิดใครเลยครับ แค่เหนื่อยบ้างแล้วก็บ่นออดๆ แอดๆ แค่นั้น จากคุณ : PastelSalad เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 22:57:41

ความคิดเห็นที่ 44 เลือกทางไหนก็ได้ค่ะ ที่คุณคิดว่ามีความสุขที่สุด แล้วเราไม่เชื่อว่า ประเทศไทยจะมีแต่คนไม่ดีทั้งหมดในหน่วยงานราชการ ลองมองลึกๆนะคะ มันต้องมีคนดีบ้างแหละ เราไม่เชื่อว่าที่ไหนจะมีแต่สีขาวและดำค่ะ คุณอยู่เมืองนอกคุณต้องมองเห็นใช่ไหมค่ะ ที่ไหนก็มีทั้งดีและเลวหมด คอรัปชั่นมันหมดหล่ะค่ะ เราอยู่ประเทศจีนทุกคนมองว่าคอมมิวนิสต์ ทุนนิยม เชื่อไหม มันมีการคอรัปชั่น แก่งแย่งไม่ต่างจากบ้านหรอกค่ะ อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เพียงแต่เราอาจมองไม่เห็นเท่านั้น ตอนนี้อย่าไปคิดเรื่องเงินค่ะ เรื่องเงินมันเรื่องเล็ก แต่สิ่งที่คุณต้องคิดมากกว่าคือความชอบ รักกับงานที่ทำ ทำแล้วได้ประโยชน์อะไร ถึงเราจะเป็นเฟืองตัวเล็กๆ แต่มันก็สำคัญ แล้วเรามองว่าคนรุ่นใหม่ของไทย มีคุณภาพเยอะนะคะ โกงน้อยลงมากๆ ทำไมไม่คิดค่ะว่าคนรุ่นเราเนี่ยแหละค่ะ จะช่วยกันทำให้ประเทศไทยดีขึ้น คนสองคน สามคน ต่อไปก็ร้อยคน มันต้องช่วยได้แน่ๆ อย่าเพิ่งท้อ ก่อนที่จะเริ่มค่ะ.. แต่ถ้าคุณเลือกที่เมืองนอกก็ไม่เป็นไร เพราะมันคือชืวิตของคุณ เราไม่ตัดสินใจว่าคุณผิดหรือถูกหรอกค่ะ คุณเลือกทางเดินของทุนเองได้ แล้วอย่าไปหนีคน หนีระบบนะคะ เพราะคนที่ไหนก็เหมือนกัน มีดีเลว ชั่ว เหมือนกันหมด ถ้าคุณเลือกที่ตัดสินใจแล้ว ใช่ตัวคุณเองตัดสินใจ อย่าเอาคนอื่นมากดดันให้คุณเลือกทางเดินเลยค่ะ อีกนิดถามหน่อยว่าประเทศที่คุณคิดว่าเค้าจะเจริญตอนนี้ ในอดีตเค้าผ่านมาแค่ไหน ทั้งสหรัฐเมกา จีน ยุโรบ เยอรมัน รัสเซีย เกาหลี ญี่ปุ่น ประเทศเค้าในสมัยก่อนก็เคยแย่ เคยเน่า เคยอะไรหลายๆอย่างมากกว่าประเทศไทยด้วยซ้ำ ฆ่ากันตายเพียงเกิดมาต่างเชื้อชาติ ศาสนา หรือมองประเทศเพื่อนบ้านตอนนี้ เขมร ลาว อะไรหลายๆอย่าง เรายังดีกว่าเค้าด้วยซ้ำ แปลกใจทำไมทุกคนคิดว่าประเทศไทยแย่ๆ  อยากให้ทุกคนมองลงไปลึกๆ เช่นในตอนที่เราเล่นเนต ตั้งกระทู้กันตอนนี้ มีทหารชายแดนกำลังทำหน้าที่ นอนกอดปืน คิดถึงเมีย ลูกที่บ้าน(ที่ไม่รู้ว่าได้กลับบ้านหรือเปล่า มีตำรวจพยาบาล กำลังทำงานอย่างหนัก ครูตามชนบท แทบไม่มีโอกาสอะไรเทียบกับเราในตอนนี้ได้เลย) มันยังมีคนดีที่ทำหน้าที่ ทำความดีอยู่ เราไม่อยากให้เจ้าของกระทู้หมดกำลังใจ เพราะเราเชื่อว่า ที่ไหนก็ทำหน้าที่ได้ แม้แต่ในอวกาศที่ยานอวกาศ Voyager มันกำลังหลุดลอยไปในอวกาศ เพื่อนค้นหาสิ่งมีชีวิตอื่นๆ มันก็ยังทำหน้าที่ของมันก็ไป.. เป็นพันปี ร้อยปีตามหน้าที่ของมัน สำหรับเราแล้ว เราไม่เคยหมดกำลังใจและเชื่อมั่นในความดีเสมอ ถึงแม้ว่าเราจะทำเพียงน้อยนิด มีประโยชน์ต่อสังคมน้อยยังไงก็ตาม เราจะทำต่อไป และมองหาความดีแม้ในเสี่ยวหนึ่งของสังคมที่เหลืออยู่.. เป็นกำลังใจให้และโชดดีค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 03:07:45 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 23:00:12 จากคุณ : nuanapa เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:09:07

ความคิดเห็นที่ 45 ชีวิตคุณอีกตั้งไกล วันนี้ยังไม่มีโอกาสตอบแทนคุณประเทศ วันหนึ่งข้างหน้า กลับมาทำอะไรดีๆ ให้ ก็ยังไม่สาย วันนี้มันไม่ใช่วันของเรา วันหน้า คุณมีแรง มีทุน กลับมาช่วยกัีนหน่อย จากคุณ : kamas เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:29:00

ความคิดเห็นที่ 46 อะไรที่ทำแล้ว อยู่แล้ว มีความสุข ก็ทำไป อยู่ไป เถอะค่ะ ชีวิต... มันสั้น ประเทศ เชื้อชาติ ก็แค่กรอบที่มนุษย์สร้างไว้กีดกันทางการเมือง ทุกคนต่างมีภาระ มีเหตุผลของตัวเอง ไม่มีใครตัดสินใจแทนใครได้ และไม่มีใครตัดสินใครได้เช่นกัน ไม่เคยมีใครดีพร้อม และไม่เคยมีใครผิดทุกอย่าง สุดท้าย ปล่อยไปตามหัวใจค่ะ เราเองก็หมดหวังกับประเทศนี้ แต่ในเมื่อไปที่ไหนไม่ได้ ก็จะทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ ที่แน่ๆมีคนๆหนึ่ง ทำงานเพื่อประเทศหนักมาก... เราคิดถึงคนๆนี้ทีไร ก็หายเหนื่อย คิดได้ว่าไอ้ที่พร่ำบ่นน่ะ มันแค่เรื่องขี้ประติ๋ว คนที่ว่าคือ "ในหลวง" ค่ะ... ป.ล. ไม่ใช่พวกคลั่งเจ้า ใครทำไม่ดีเราก็ติ นินทาไปเรื่อย แต่พระราชกรณียกิจในหลวง เราเห็นบุกป่า ฝ่าดง ลงห้วย ขึ้นดอยกับตา ไม่ต้องสร้างภาพค่ะ... จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:31:49

ความคิดเห็นที่ 47 สังคมแย่ เพราะคนดีท้อแท้ ลองนึกถึง คานธี ดาไลลามะ อองซาน ถ้าเขาท้อแท้ จากคุณ : interaction เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:40:50

ความคิดเห็นที่ 48 วันที่มีปัญหาคุณPastelSaladได้ไปออกเป็นแนวหน้า พวกเราหลายคนแค่นั่งเชียร์อยู่หลังจอ(หนึ่งในนั้นคือผมเอง) พอวันนี้คุณPastelSaladมีปัญหาจากการระทำนั้นผมรู้สึกไม่สบายใจเลย อยากจะช่วยอะไรบ้าง จากคุณ : donutpla2 เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:41:41

ความคิดเห็นที่ 49 เมืองไทยมันมีข้อเสียอย่างนึง(จากล้านแปดอย่าง) ตรงที่ว่า คนดีๆ พร้อมจะเพื่อชาติ ศาส กษัตริย์ ประชาชน มีอยู่ถมไป แต่ไม่มีแบ็กเจ๋งๆปกป้องคนเหล่านี้ ดังนั้นเพื่อเอาชีวิตให้รอด คนดีๆ เหล่านี้จึงจำต้องแฝงเร้น หายไปกับกระแสสังคม เนื่องจากคนดีๆ ที่สู้ต่อไป มักถึงตาย ในขณะที่คนชั่วๆ รวมตัวกันเป็นปึกแผ่นมั่นคง โลกนี้มันถึงกาลเสื่อมมานาน คงได้แต่รอปาฏิหารืย์ ให้คนชั่วกลับใจ เป็นกำลังใจ ให้ จขกท ครับ จากคุณ : W-Soul (W-Soul) เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 23:53:52

ความคิดเห็นที่ 50 ให้กำลังใจแล้วกันเนาะ ในฐานะคนที่บางทีก็เหนื่อยใจกับระบบราชการ (ถึงจะออกนอกระบบมาแล้ว แต่ก็...ยังไม่แตกต่างจากเดิมเท่าใด) บางทีก็ต้องไปยืนอ่านพระราชปณิธานของสมเด็จพระบรมราชชนกที่ติดอยู่ที่ตึกตึกหนึ่ง ในสถานที่ที่ต้องไปอยู่เป็นประจำ เพื่อให้กำลังใจตัวเองเหมือนกัน บนตึกนั้นเขียนว่า ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตน เป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ เป็นกิจที่หนึ่ง ลาภ ทรัพย์ และเกียรติยศ จะตกแก่ตัวท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมแห่งอาชีพ ไว้ให้บริสุทธิ์ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:12:08

ความคิดเห็นที่ 51 ^คห 49 ^ แบ็คที่ดีที่สุดคือ "ประชาชน"  ไงครับ ลองดูกระทู้ห้องศุภฯ เป็นตัวอย่าง http://www.pantip.com/cafe/supachalasai/topic/S10003684/S10003684.html แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 00:14:32 จากคุณ : praphrut608 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:13:31

ความคิดเห็นที่ 52 ก่อนอื่นเลยอย่าไปสนใจคนประเภทที่ว่า "นี่เป็นเรื่องของคุณ  คุณสร้างเอง" หรือ "เรื่องไกลตัวคุณแท้ๆ รับผิดชอบเองสิ" คุณคือคนกล้าครับ ผมเทียบไม่ได้กับคุณแม้แต่น้อย วันที่อ.เจษกับคุณอยู่เบื้องหน้า ผมเป็นคนนึงที่คอยเชียร์อยู่ข้างหลัง แต่ถ้าไม่มีคุณทั้งสองคน ทหารจะตายอีกกี่คน เงินภาษีจะต้องเสียไปกับไอ้พลาสติกกลวง ที่ทหารสมองกลวงซื้อมานี่อีกเท่าไหร เรื่องนี้เกี่ยวกับทุกคนโดยตรงครับ เพียงแต่ว่าใครจะกล้าประกาศตัวสูเพื่อความถูกต้องแค่นั้นเอง ชื่นชมจากใจจริงครับ จากคุณ : anthonoy เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:17:08

ความคิดเห็นที่ 53 เข้าใจ จขกท ค่ะ ที่เห็นและเป็นอยู่กับประเทศเน่าๆ คอรัปชัน เล่นพรรคเล่นพวก เส้นสาย ประเทศนี้ แต่ ฉันก็รักประเทศเน่าๆนี้มากกกกกกกกกก บอกตามตรง ตัวเองไม่กล้าพูดว่าได้โปรดกลับมาเถอะ มาร่วมหัวจมท้ายกับบ้านเมืองนี้ เพราะคุณเองก็ไปได้สวยในต่างแดน ชีวิตของแต่ละคน ไม่มีใครรับประกันอะไรได้ บางที ถ้ากลับมาก็อาจโดนดอง ไม้ได้เติบโตก้าวหน้า แล้วอย่างนี้ก็เลยไม่กล้ารั้งอะไรไว้ แต่อยากฝากไว้ ว่าโปรดเรียนรู้ให้มาก เพื่อวันหนึ่ง จะมีโอกาสที่ตอบแทนแผ่นดิน เชื่อเถอะท่าน เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง เมื่อคุณก้าวผ่านทั้งเงินทอง ทั้งยศฐา ตำแหน่งหน้าตามาได้ แล้วพบว่ามันว่างเปล่า เติมไม่เต็ม เชื่อเถอะ  คุณจะนึกถึงบ้านแห่งนี้........แล้วคุณจะกลับมาทำงานเพื่อแผ่นดิน ไม่อย่างนั้นมันจะค้างคาในใจตลอดชีวิต จากคุณ : เพราะคุณคนเดียว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:17:14

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วคิดว่าไม่พิมพ์ตอบคงไม่ได้ ผมเป็นนักเรียนทุนเหมือนกันครับ เรียนโท-เอกรับเงินเดือนเดือนละ 6800 บาท แต่มีปัญญาทำแค่สิงอยู่ในห้อง อ่านหนังสือ เขียนโปรแกรม เขียนรายงานส่ง วนซ้ำไปซ้ำมาทุกวัน ได้รู้จักรุ่นพี่ที่โรงเรียนผมเองคนนึงครับ เรียนอยู่ดีๆวันหนึ่งผมก็ถูกพี่คนนี้ชวนไปสอนหนังสือเด็ก มานั่งคุยกันก็รู้ว่าพี่แกป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แต่ดันมีภารกิจที่ติดค้างอยู่คือการเปิดโรงเรียนสอนพิเศษให้รุ่นน้องที่โรงเรียนฟรีๆสองร้อยกว่าคน ผมเป็นหนึ่งในคนรู้จักหลายๆคนที่ถูกดึงตัวมารับหน้าที่ทำต่อ เผื่อว่าวันหนึ่งพี่เขาไม่อยู่แล้ว จะได้มีคนดูแลโรงเรียนแห่งนี้ ระหว่างปิดเทอมที่ผมไปช่วยสอน เราคุยกันหลายเรื่องเกี่ยวกับวงจรอุบาทว์หลายๆอย่างในการศึกษาไทย และวิธีการมองโลกให้กว้างขึ้นกว่าเดิม เปิดเทอมมาผมก็พบว่าพี่เขาไปต่อสู้เรื่องข้อสอบ GAT-PAT ที่ ''เฉลยผิด'' แต่ทางผู้ออกข้อสอบไม่ยอมรับ สู้กันจนชนะ ก่อนหน้านั้นก็ทำเรื่องการไม่รับเด็กฝากเข้าโรงเรียน เสนอทางแก้ปัญหาการเหลื่อมล้ำทางการศึกษาโดยเปิดสอนพิเศษฟรี และคงมีอีกหลายเรื่องที่ผมจำมาไม่หมด ทั้งหมดนี้ทำโดยคนตัวเล็กๆคนนึง ซึ่งป่วยเป็นมะเร็ง.... มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราขาดแคลนทรัพยากรบุคคลประเภทนี้จนถึงขนาดว่าต้องให้คนป่วยลุกขึ้นมาทำงานหนักขนาดนี้เชียวเหรอ ที่เล่าเรื่องนี้เพราะอยากให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ครับ ว่าเมืองไทยยังต้องการคนแบบคุณอยู่ คนที่รู้สึกว่าการอยู่ใน ''กระแสหลัก'' เหมือนคนอื่นๆมันไม่ใช่คำตอบของชีวิต และเรามีพลังบางอย่างที่คนอื่นไม่มี (หรือไม่อยากมี) เพื่อลุกขึ้นมาทำให้โลกมันดีขึ้น ผมว่าการพักไปทำอย่างอื่นบ้างอาจจะเป็นการเติมพลัง แต่ความเป็นนักสู้แบบที่เคยทำมามันไม่ได้หายไปครับ ...ถ้าประเทศไทยจะไปรอดได้ ผมว่าก็ด้วยคนแบบนี้แหละ จากคุณ : ekawatchaow เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:23:06

ความคิดเห็นที่ 55 คุณกับอาจารย์เจษทำดีแล้วครับ อย่างน้อยก้ช่วยให้ได้เห็นธาตุแท้ของผู้ใหญ่หลายๆคนที่สลับกันออกทีวีมาการันตีเจ้าเครื่องนั่น ไล่ตั้งแต่ทหารชั้นผู้น้อยลากยาวไปจนผบ.สามเหล่าทัพ รมต รองนายก นายก และที่น่าตกใจที่สุด คงเป็นบุคลากรทางวิทยาศาสตร์อย่างนิติวิทยาศาสตร์ และนักวิชาการต่างๆ ที่พยายามหาคำอธิบายที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์มาปกป้องเจ้าเครื่องนี่ซะเอง นี่ทำให้หลายๆคนรวมถึงผมได้เอะใจถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในบ้านเรา ต้องขอบคุณจริงๆครับ ส่วนเรื่องกลับมาเมืองไทยนี่ ผมว่ารอก่อนเถอะ ทำงานทางนู้นไปก่อน หรือไม่ก็ทำเรื่องขอผลัดผ่อนใช้ทุนกับต้นสังกัดดูเผื่อเค้าจะมีทางออกให้บ้าง จากคุณ : ร่มแดง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:25:13

ความคิดเห็นที่ 56 GT200 นายกยังทำอะไรไม่ได้ นับประสาอะไรกับนักวิทยาศาสตร์คนนึง . . . ผมเห็นด้วยกับ คห.14 กับ คห.19 บางทีการที่พวกผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้อง ที่มีอำนาจหน้าที่ตรวจสอบในเรื่องนั้นๆ แต่ไม่ทำ อ้างไปต่างๆนาๆ เพราะเขามีประสบการณ์พอ รู้จักเอาตัวรอดในประเทศนี้ ขีวิตก็ดูมีความสุขดี!! แต่ไม่ได้บอกว่า การทำแบบนั้นถูกต้องนะครับ แค่คิดว่า แบบนั้นแหละ เป็นการใช้ชีวิตเป็น อื่ม นี่แหละ ความจริงวันนี้ที่ต้องยอมรับ จากคุณ : okaunkung เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:38:09

ความคิดเห็นที่ 57 เห็นใจและเอาใจช่วยครับ ผมเองก็เคยเห็นพี่ในจุฬาฯ  ไปช่วยงานอาจารย์เจษฯอยู่  ผมก็รู้สึกว่าทั้งสองท่าน เป็นคนที่น่านับถือมาก  โดยเฉพาะอาจารย์เจษฯ ผมถือเขาเป็นคนในดวงใจเลยทีเดียว       โดยเนื้อแท้ของวิทยาศาสตร์แล้ว ไม่ควรจะต้องผูกไว้กับประเทศหรือชาตินี่ครับ  หากว่าตัวพี่สามารถสร้างประโยชน์แก่โลกวิทยาศาสตร์โดยรวมได้ ก็น่าจะเป็นความสำเร็จแล้วนี่ครับ   ขาดแต่ว่ามีสัญญากระดาษมาบังคับเอาไว้ต่างหาก ว่าผลประโยชน์อันควรเป็นของสังคมวิทยาศาสตร์ ต้องมาเป็นของชาติเรา  แต่ทั้งนี้ก็เพราะว่าเราใช้เงินทุนของชาติในการศึกษาเล่าเรียน ว่าแต่ พี่ไปอยู่ที่ฝรั่งเศสแบบนี้  แล้วทำท่าว่าจะอยู่ยาว  คนที่ค้ำประกันไม่ลำบากเหรอครับ? จากใจ  รุ่นน้องนักเรียนทุนเดียวกัน จากคุณ : โนริแห่งโนบุ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:48:07

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่เป็นไรนะคะ วันนี้อาจจะยังทำไม่ได้อย่างที่หวังไว้ แต่อย่าลืมค่ะ อย่าลืมความรู้สึกนี้ ฝากคลิปที่พี่ก้องได้พูดไว้ด้วยค่ะ http://www.youtube.com/watch?v จากคุณ : TE เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:48:52 A:58.9.28.216 X: TicketID:235955

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ จขกท ทำถูกต้องแล้วครับ รีบไปเสียตอนที่ยังมีโอกาส เพราะต่อให้เรารวมพลังกันแค่ไหน ก็ไม่สามารถโค่นล้มระบอบ ความชั่วร้ายที่ฝังรากลึกลงในสังคมไทยได้หรอกครับ เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ....ผมคิดว่ามันเลยจุดที่จะต้องมานั่งชี้แจงเหตุ ผลกันเป็นข้อๆ ให้ฟังกันอีกแล้ว เพราะทุกคนย่อมรู้แก่ใจดี เริ่มจากรอบตัวเราก่อน ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากบ้านท่านเห็น ความผิดปรกติ ความบูดเบี้ยว ความเน่าเฟะ ความบิดเบือนของสังคมและคนรอบข้างได้ตลอดเวลา ด้วยเหตุการณ์และปัจ จัยที่เห็นอย่างกระจ่างชัดได้ในอดีตจนถึงปัจจุบันท่านเชื่อจริงๆ เหรอว่าประเทศไทยจะเปลี่ยนได้ ...ของมันสั่งสมสะสมและ ก่อร่างสร้างตัวมาไม่ใช่แค่ห้าหรือสิบปีแต่นี่มันครึ่งศตวรรษกันเข้าไปแล้วคงต้องล่มสลายกันทั้งประเทศแบบเกิดสงคราม โลกนั่นแหละครับที่อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีได้ โยนหินก้อนเดียวทำเรือล่มไม่ได้ก็จริงแต่ถ้าโยนหินทั้งภูเขาล่ะ ก็ไม่แน่เพียงแต่ว่าหินส่วนใหญ่ไม่ยอมกระโจนนั่นน่ะสิครับ เขาถึงเรียกว่าคราวซวย ใครอยู่ก็ต้องทนทุกข์ต่อไปใครมีช่อง ทางเอาตัวรอดได้ ไปเถอะครับ อย่าหวนหลังเสียดาย ท่านมีโชคดีแล้วที่ไปได้ จากคุณ : axquest เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:50:42

ความคิดเห็นที่ 60 http://www.youtube.com/watch?v=H6Bm9689TGs ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ลิงค์ไม่ครบ พี่ก้องทรงกลดบางยี่ขัน ได้พูดไว้ใน เครือข่ายปลุกพลังบวก ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ จากคุณ : TE เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 00:52:30 A:58.9.28.216 X: TicketID:235955

ความคิดเห็นที่ 61 "ส่วนตัวผมยังเด็ก ไม่มีอะไรให้เสียมาก (นอกจากอนาคต ฮ่าๆ)" อ่านถึงตรงนี้แล้วนึกถึง สมัย เพื่อนเรา ที่หนีไปอยู่เขาค้อ เมื่อยุคก่อน ในเวลานั้น พวกเขาอาจคิดเหมือน ประโยคนี้ก็ได้ อยู่ในป่าลึก  กินอยู่ลำบาก ต้องต่อสู้กับทหารอีก (ทหารนี่ยังไง ยังไง ก็ไม่เคยมีภาพที่ดีสักทีเนอะ) แต่วันนี้  หลายคน เป็นรัฐมนตรีไปแล้ว ชีวิต มันพลิกผันได้เสมอ ______________________________ หลาย คห  เชียร์ให้อยู่ช่วยชาติ แต่เราว่า  โลก น่าจะสำคัญกว่าชาติ ถ้าหากช่วยชาติ แล้วเราได้ทำประโยชน์น้อย   ช่วยโลกก็ได้ เลือกทางที่คิดว่า เราได้ใช้ศักยภาพของตัวเราให้เป็นประโยชน์ ต่อส่วนรวม และต่อตัวเรา จะเลือกอย่างไหนมากกว่า ก็ได้ ตราบใดที่ประโยชน์ต่อส่วนรวม ไม่เป็นศูนย์  เราก็ได้ทำประโยชน์แล้ว ขออวยพรให้มีความสุขในการเลือก จากคุณ : sb*star เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:00:08

ความคิดเห็นที่ 62 ดราม่าจริงๆเล้ย คุณ PastelSalad ฮ่าๆๆ ถ้าตอนนั้นผมอยู่แถวนี้ เราก็คงลุย GT200 ด้วยกันไปแล้ว เพราะเรามันพวก "ตัวปัญหา" เหมือนกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่หรอ แต่สิ่งที่เรามีต่างกันนิดนึงคือวิสัยทัศน์ คุณ PastelSalad จะมองและตั้งเป้าหมายใหญ่ๆ แต่ผมจะมองอะไรเล็กๆใกล้ตัวซะมากกว่า สิ่งที่คุณทำเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง แต่จุดนึงคุณก็ต้องยอมรับว่า เรายังอยู่ในประเทศไทย ในเมื่อเราทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว มันก็ถึงเวลากลับมาอยู่กับหน้าที่ปัจจุบัน ผมเชื่อว่าคุณมีฝัน อย่าให้เรื่องพวกนี้มาทำลายฝันและจุดยืนของคุณ ซึ่งถ้าเป็นผม ตอนนั้นผมก็คงรีบๆเรียนให้จบๆ อาจจะย้ายที่เรียน จบแล้วจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ ทุกวันนี้ ชีวิตผมก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด การเมือง ดราม่ามากมายมีให้เจอได้ทุกวัน อนาคตก็คงไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ตั้งแต่แรก ภาพของนักวิจัยก็เลือนลางไปทุกวัน ไม่รู้วันไหนถึงจะมีโอกาสได้เรียนต่ออย่างที่ตั้งใจ แต่อย่างน้อยที่สุดในการทำงานทุกวันนี้ ผมแอบมีความสุข ที่ได้มีส่วนช่วยให้เด็กและเยาวชนมองภาพวิทยาศาสตร์ที่ถูกต้อง กระบวนการเหล่านี้ใช้เวลา อาจจะไม่ทันใจ หรือทันตาเห็น แต่เชื่อว่าเป็นกระบวนการที่ยั่งยืน ต่อไปเด็กๆพวกนี้โตขึ้นไปเป็นทหาร เป็นนักการเมือง เป็นหมอ ก็คงมีวิธี...ที่แนบเนียนกว่านี้  เอ้ย!!! คงมีความรู้ และซื้อเครื่องมือที่ใช้ได้จริงต่างหาก ถ้าใครเคยดูหนังจีนเรื่อง "ศึกบุพผา วังมังกร" คงจำได้ ทั้งๆที่ฮ่องเต้รู้ว่าอำมาตย์ชั่วช้าคดโกง แต่ยังไงก็ไม่สามารถทำอะไรเด็ดขาดได้ แม้ว่าตัวเองจะเป็นถึงฮ่องเต้แท้ๆ สุดท้ายแล้วต้องแลกมากับหลายชีวิต แต่ในที่สุดด้วยสติ ความรอบคอบ และปัญญา ก็ทำให้ฮ่องเต้สามารถโค่นอำมาตย์ได้สินซาก หากวันนั้นฮ่องเต้ใช้เพียงอำนาจพยายามกำจัดอำมาตย์โดยไม่ลืมหูลืมตา ไม่ใช่เพียงฮ่องเต้ต้องสูญสิ้นอำนาจ แต่อาณาจักรทั้งอาณาจักรก็จะตกอยู่ในมือคนชั่วด้วย หลังจากทำงาน ก็พบว่าตัวเองแก่ไปเยอะทีเดียว ยังไงทำอะไรคิดดีๆ คิดดีๆไม่ได้หมายความว่าคิดเยอะๆ แต่ถ้าเจอกันขอตบหัวที!!! เรื่องเยอะจริงๆ จากคุณ : ชาลีฟ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:08:11

ความคิดเห็นที่ 63 ขออวดอ้างในฐานะคนนึงที่น่าจะพอถือพอมีส่วนเรื่อง GT200 มาบ้าง แม้จะเล็กน้อยมาก ในเรื่องของการเป็นหนึ่งในไม่กี่คนช่วยส่งชื่อจริง นามสกุล และหน่วยงาน ตอนที่มีการล่ารายชื่อกัน และร่วมเข้าไปพูดคุยแบบไล่บี้จี้กดดันกับ รมต วิทฯ พร้อมกับน้องๆ คนอื่นอีก 2-3 คนขณะนั้น ตอนที่ รมต มาพบปะ นร ไทยที่ลอนดอน เมื่อตอนต้นปี ช่วยส่ง email ไป BBC  เป็นการกดดัน  ทำเท่าที่สถานะจะอำนวยให้ทำได้ ก็ขอปลอบใจคุณ PastelSalad ก่อน ว่าบางความเห็นที่เค้าเข้ามาพูดทำนองว่าคุณหาเรื่องเองหนะ บาง login ก็เป็นหน้าใหม่ ที่กำลังสร้างชื่ออยู่ ไม่ได้รับรู้เห็นบทบาทคุณมาตั้งแต่ต้น คนไม่รู้เรื่องรู้ราว อยากว่าอะไรก็ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่าเอามาเป็นอารมณ์ อย่าเพิ่งเสียกำลังใจ   จริงๆ อยู่กองทัพต่างชาติของฝรั่งเศสนี่เป็นประสบการณ์ที่สุดยอด  น่าเสียดายถ้าต้องกลับมา  แต่ผมก็เห็นว่ามันเสี่ยงตายมากไปหน่อย ดังนั้นถ้ากลับมาได้ก็กลับมาเถอะ เพราะยอดหนี้มันเยอะ และก็อย่าเพิ่งหมดหวังกับวงการวิทยาศาสตร์ไทย คุณอาจจะโชคร้าย ที่ตอนไปติดต่อคนหรือหน่วยงานต่างๆ เจอคนที่อยู่ในสังคมไทยนานมากพอที่จะรู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง เมื่อเจอปัญหาในการติดต่อผู้คน ต้องออกหน้าอะไรก็ตาม  สิ่งนึงที่สำคัญมากคือศิลปในการโน้มน้าว นำเสนอ และประสานผลประโยชน์ผู้คน คนอื่นจะขี้ขลาด หวาดกลัวผู้มีอำนาจ มันเป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะในบ้านเรา วัฒนธรรม แนวคิดหลายอย่างของผู้คน ผมก็เซ็งเหมือนคุณแหละ ดังนั้นการเดินหน้าชนปัญหาเปรี้ยงๆ เลย อาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด การเปิดทางถอยให้อีกฝ่าย ก็จำเป็น ต้องมองด้วยว่าตอนนั้นคุณบู๊เกินไปหรือเปล่า แรงไปไหม ผมไม่ได้อยู่เมืองไทย ไม่ได้ร่วมเห็นขั้นตอนการต่อสู้ การเผชิญหน้าปัญหาของคุณ ผมบอกไม่ได้ แม้เราจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ขั้นตอนของเรา อาจจะไม่ได้ถูกต้องเหมาะสมทั้งหมดก็ได้ และมันสรางแรงกดดันมาก ในสังคมหน้าไหว้หลังหลอก มือถือสากปากถือศีล เราต้องเรียนรู้ที่จะปรับใช้และยืดหยุ่น แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะโดน blacklist หรือมองว่าเป็นตัวปัญหาหรอกครับ กลับมาเรียนต่อให้จบ  จำประสบการณ์นี้ไว้ รักษาศรัทธาและความเชื่อมั่นของเราต่อไป อย่าไปท้อแท้ แต่มองให้เห็นและเข้าใจความอ่อนแอ  โลภ ขาดกลัว  ขี้อิจฉา ของคนอื่น ตอนนี้คุณมีประสบการณ์แล้ว ต่อไปก็หาทางรับมือแบบเหนือชั้น ไม่เดินหน้าชนตรง ใช้ชั้นเชิงให้มากขึ้น ผ่อนหนักผ่อนเบา แล้วคุณจะอยู่ในสังคมต่อไปได้ครับ และเชื่อผมเถอะ คนที่มีใจยุติธรรม พร้อมจะช่วยเหลือและให้โอกาสคนอื่น ยังมีอีกมาก เพียงแต่คุณอาจจะไม่เจอคคนเหล่านั้น หรือไปหมดกำลังใจซะก่อน  จึงยังไม่ได้เข้าถึงเค้า จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:16:14

ความคิดเห็นที่ 64 ถอนหายใจ 1 ที แล้วตะโกนบอกว่า สู้ ๆ ครับ อย่าเพิ่งรีบ สร้างฐานให้มั่นคง เจอปัญหาแล้วเราจะไม่ล้มครับ : ) จากคุณ : SuicideJumper เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:22:14

ความคิดเห็นที่ 65 ข้างหน้าดีก็ไปเถอะค่ะ //ถ่มน้ำลายใส่ระบบราชการไทย จากคุณ : maikeet เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:22:37

ความคิดเห็นที่ 66 คุณPastelSalad ลองดูงงานที่นี้ใหมครับ "สถาบันเทคโนโลยีป้องกันประเทศ" http://www.dti.or.th/ จากคุณ : nemesis (LRRP) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:29:03

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ ขอให้มุ่งไปกับทางที่เลือก อีกทั้งยังอายุน้อยที่สามารถเปลี่ยนทางเดินของชีวิตได้  อยากจะบอกว่าชีวิตของการเป็นนักวิทยาศาสตร์ในประเทศสารขัณฑ์นั้นมันยาก และเต็มไปด้วยความท้อแท้ จากคนที่มีประสบการณ์มาก่อน ก็สามารถบอกได้ว่า ช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด ของการเป็นนักวิทยาศาสตร์คือตอนที่เรียนปริญาเอกในต่างประเทศ ซึ่งเป็นที่ที่จินตนาการ ความอยากรู้อยากเห็นได้ถูกสนับสนุนอย่างเต็มที่ พอกลับมาเมืองไทย สถานที่ที่ดีที่สุดในการทำงานคือ มหาวิทยาลัย ซึ่งถ้าหากว่าฐานะทางครอบครัวไม่ดีก่อนอยู่แล้ว ก็คงลำบาก เพราะเงินเดือนนั้นมันน้อยมาก เงินเดือนน้อยมันยังไม่เท่าไหร่ แต่ทุนวิจัยไม่มีมันแย่ยิ่งกว่า ในต่างประเทศอาจารย์มหาวิทยาลัยอยู่ด้วยเงินวิจัย แต่เรื่องเงินก้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ การที่ไม่ได้ทำงานวิจัยเพราะไม่มีทุนวิจัยมันเป็นเรื่องที่แย่ยิ่งกว่า อันที่จริงแล้วงบประมาณของประเทศนั้นมีมากมาย แต่การจัดสรรนั้นมันไม่เหมาะสม ไม่โปร่งใส ตรวจสอบไม่ได้ อย่าว่าเรื่องการสนับสนุนกองทัพเลย เพราะงบการสนับสนุนกองทัพ  เป็นงบประมาณเดียวที่เห็น และตรวจสอบได้ว่าถูกใช้อย่างไม่มีเหตุผล งบประมาณไร้สาระมากมาย ที่ตรวจสอบไม่ได้ หรือที่ทุกคนในประเทศนี้ไม่กล้าแม้แต่จะคิดแตะต้องหลายอย่าง มากมายกว่างบทางกลาโหมหลายเท่า  บอกตรงๆว่าเศร้าใจทุกครั้งที่คิดถึงวงการการศึกษาและวิทยาศาสตร์ของประเทศ  แต่เศร้าใจยิ่งกว่าที่เห็นสภาพชีวิตของพี่น้องร่วมชาติอื่นๆ เพราว่าชีวิตของเราตอนนี้ยังไม่ลำบากเท่านั้น พร้อมกับละอายตัวเองที่เป็นนักวิทยาศาสตร์เสียเปล่าที่ยังไม่กล้าที่จะคิดอย่างอิสระในเรื่องที่จำเป็นบางเรื่องด้วยซ้ำ จากคุณ : หนูแพม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:32:40

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้ครับ ชื่นชมคุณกับ อ.เจษฯ ตั้งแต่ตอน GT200 แล้ว แล้วก็พอจะเดาได้ออกตั้งแต่แรกว่าเรื่องจบ ต้องโดนเล่นแน่ๆ ในฐานะนักเรียนทุนฯเหมือนกัน คงต้องบอกว่าแล้วแต่การตัดสินใจของ จขกท. ที่จะออกทุนครับ หมดหวังกับเมืองไทยมันเป็นเรื่องปกติ (ผมก็เป็นเหมือนกันตอนนี้) แต่ถ้าเป็นผมก็คงยังจะสู้ต่อน่ะครับ อาจจะเพราะผมไม่ได้เจอหนักๆแบบ จขกท. ก็ได้ ผมว่าทางที่จะช่วยสังคมในแบบของเรายังมีอีกเยอะ บางทีก็ต้องยอมเล่นทางสายมารเพื่อช่วยสังคม (ในเมื่อฝั่งนั้นก็เล่นเหมือนกัน) การที่ จขกท. ทำอย่างปัจจุบันอาจจะช่วยสังคมในอนาคตก็ได้ แต่ที่ผมอ่านแล้วไม่เห็นด้วยอย่างมากคือทำให้ครอบครัวเดือดร้อนครับ ผมจำคำของรุ่นพี่นักเรียนทุนฯเหมือนกันไว้คำนึง พึ่งได้ยินมาเมื่อไม่นานนี้ และไม่รู้ว่ารุ่นพี่ได้ยินมาจากไหน แต่ผมจำแล้วขึ้นใจพร้อมถามตัวเองว่า "เรากำลังทำอะไรอยู่?" "เรามีโอกาสเรียนสูงกว่าคนอื่น ไม่ใช่เพื่อมานั่งว่าสังคม แต่เพื่อที่เราจะมาช่วยกันแก้ไขสังคมต่างหาก" ขอเป็นกำลังใจให้อีกครั้งและขอให้อย่าเสียใจกับสิ่งที่เลือกไปแล้วหรือกำลังจะเลือกเลยครับ จากคุณ : วัวน้อยในไร่หญ้า เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:51:26

ความคิดเห็นที่ 69 .....สังคมเลวเพราะคนดีท้อแท้     สังคมยิ่งแย่เพราะมีคนอย่าง"แตงกวา".......    การเห็นสิ่งที่ผิดแล้วพยายามแก้ไขเป็นหน้าที่ของพลเมืองอยู่แล้ว นี่ไม่ทำห่านอะไรยังมานั่งด่าเขาอีก รกโลกจริงๆ.......... ....เป็นกำลังใจให้ จขกท  จงสู้ต่อไปเถิดไอ้มดแดง...... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:04:10

ความคิดเห็นที่ 70 เป็นกำลังใจให้ครับ คุณทำหน้าที่แทนนักวิทยาศาสตร์อิสระทั่วประเทศ ถ้ามีโอกาสดีกว่าก็ไปเถอะครับ  เขตทหารห้ามเข้า !!! จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:09:14

ความคิดเห็นที่ 71 ให้กำลังใจคุณ PastelSalad ครับ ผมคงให้คำแนะนำอะไรไม่ได้เพราะสถานการณ์ของคุณคุณย่อมรู้ดีที่สุด แต่ขอให้อย่าท้อถอยนะครับ #18 คุณมิ๊นท์ ที่ไปว่าเขา "ขี้ขลาด" อะ ผมว่าน้อยคนนักที่จะกล้าเรียกร้องความถูกต้อง จนทำให้หลายๆคนรู้ความจริงเหมือนคุณ PastelSalad นะ คุณมิ๊นท์หรือว่าคุณอยากขึ้นเวบจ่าอีก ??? ถึงเขียนแบบนี้ จากคุณ : Hephaestuz เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:11:05

ความคิดเห็นที่ 72 ผมก็เจอปัญหาคล้าย ๆ กันแต่เป็นเรื่องเล็กน้อยมากเมือเทียบกับ จขกท. แต่ผมก็เลือกทางเดินที่เป็นความต้องการของตัวเอง สังคมเราไม่พัฒนาก็เพราะคนมักง่ายที่คิดแค่ว่าเอาตัวเองสบาย โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้อง สู้ต่อไปครับ เริ่มต้นที่ตัวเราเองดีที่สุด แต่บ้านเราก็แปลก คนทำดี คนไม่โกง กลับเป็นคนที่หาที่ยืนในสังคมลำบากมาก จากคุณ : loverbullet เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:12:21

ความคิดเห็นที่ 73 ความเห็นส่วนตัวนะครับ ผมว่าบางทีในระบอบเมืองไทยเนี่ย ไปดังในเมืองนอกแล้วค่อยกลับมาช่วยชาติ 2-3 ปีตอนแก่ตอนมีชื่อจากต่างประเทศแล้ว อาจจะได้ผลมากกว่าพยายามทำงานเพื่อชาติตลอดกาลเป็นเวลา 30 ปีอีกด้วยซ้ำ เพราะเครดิตและความคล่องตัวต่างกันครับ จากคุณ : Mariel เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:26:07

ความคิดเห็นที่ 74 ประเด็นที่ว่าสิ่งที่คุณ PastelSalad ทำนั้นไม่ใช่หน้าที่เขานั้นไม่ถูก แต่มันเป็นหน้าที่ของเราทุกคนที่จะช่วยปกป้องชีวิตของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน (รวมทั้งปกป้องเงินงบประมาณทหารที่มาจากภาษีด้วย) อีกอย่างคุณ P เขาไม่ได้ขี้ขลาดถึงได้ไปตปท.หรอก แต่เกิดสับสนกับจุดหมายที่เคยวาดฝันไว้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก ผมเชื่อว่าเกือบทุกคนคงเคยประสบกับเหตุการณ์ลักษณะนี้มาบ้างไม่มากก็น้อย ผมว่าตอนนี้คุณ P ควรจะทบทวนอีกครั้งว่าจุดมุ่งหมายของชีวิตคุณคืออะไรกันแน่ หรือว่าคุณต้องการเดินไปในทางไหน ถ้ายังคิดไม่ออกควรทำตารางช่วยคิด เป็นตาราง 2x2 คือ เป็นทหารกับเป็นนักวิจัย x ข้อดีกับข้อเสีย อันนี้เป็นตัวอย่างง่ายๆ ถ้าอยากได้แบบซับซ้อนให้เพิ่มเมทริกสเอาเองตามชอบใจ อย่างน้อยคุณจะได้มองออกว่าทางไหนดีกว่ากัน ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย การทำงานชิวไปวันๆ มันก็ดีครับ ไหลไปตามน้ำโดยไม่ต้องคิดอะไร แต่การ make a change/make a difference ในสังคมมันก็น่าสนุกอยู่ไม่ใช่น้อยครับ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็กลับมาช่วยซ่อมแซมและพัฒนาสังคมไทยให้มันน่าอยู่และเป็นอุดมคติมากขึ้นนะครับ เป็นกำลังใจให้นะ เพิ่ม - เห็นด้วยกับ #73 http://en.wikipedia.org/wiki/Reverse_brain_drain แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 02:38:48 จากคุณ : Iron-Spider เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:34:23

ความคิดเห็นที่ 75 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 02:39:13 จากคุณ : Iron-Spider เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:37:56

ความคิดเห็นที่ 76 น้องไม่ขี้ขลาดหรอก และไม่ได้เป็นตัวปัญหาด้วย น้องคือคนกล้า และคนที่ยอมเสียสละตัวเองเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง ...ในกรณีของน้อง พี่ว่า การที่เรารับทุนมา ...แล้วสุดท้าย เราจะไม่ทำงานให้เค้า ...แต่เรายอมจ่ายเงิน + ดอกเบี้ย ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร ลองเจรจากับทางทุนก่อน ...หรืออีกทางเลือก ถ้าไม่อยากเป็นทหาร แต่อยากอยู่ในวงวิชาการ...ลองหาทุนโทเอก หรือเอก เรียนต่างประเทศดูไหม ทุนยุโรป หรือฝั่งออสเตรเลีย ก็มีเยอะอยู่นะ โปรไฟล์ดีๆ อย่างน้อง พี่ว่าหาทุนได้ไม่ยาก ...(ส่วนเรื่องทุนที่รับที่ไทย ก็ทำเรื่อง ขอรับทุนอื่น ไว้น่ะ) ...พอจบมา จะกลับไทยไปทำงาน หรือจะทำอะไรต่อไป ก็ค่อยว่ากัน ยังมีเวลา่คิดอีกอย่างน้อย 3 ปี จากคุณ : Halimeda Lover เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 02:56:22

ความคิดเห็นที่ 77 โอ้... พออ่านคอมเม้นหลายๆคนเข้าไปแล้ว ผมชักหลงประเด็น เอาเป็นว่าผมขอตอบโดยอ้างอิงเอาตามสามสี่ห้าโพสต์แรกของคุณ  PastelSalad เป็นหลักก็แล้วกันนะครับ เรื่องของความรู้สึก "อกหักจากวงการวิทยาศาสตร์ไทย" มองอีกมุมหนึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีนะ เพราะมันก็คือการที่เราได้เห็นหนังหน้าที่แท้จริงของมัน จะได้หาวิธีการจัดการกับมัน หรือกำหนดมุมมองที่จะมีกับมันได้ถูก (อืม จริงๆไอ้ความรู้สึกอกหักนี่ มันก็คงเกิดกับคนทุกวงการนั่นแหละ) ส่วนสำหรับเรื่องที่คุณได้ทำลงไปแล้ว ผมว่าคุณคงตอบตัวเองได้ดียิ่งกว่าใคร ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ผิดพลาดเลย คุณตัดสินใจทำในสิ่งที่คุณบอกตัวเองว่าต้องทำ ทำในสิ่งที่คุณรู้ว่า เมื่อเวลาผ่านเลยไป มันจะทำให้คุณจะสามารถเล่าถึงอดีตของตัวเองได้ (นี่ต่างหากที่เป้นแก่นแท้ และความหมายของคำว่า "ความดี - ความถูกต้อง" ไอ้เรื่องหนีทุนหรือหนีปัญหาอะไรนั่น มันก็แค่เรื่องของเกณฑ์การตัดสินคุณค่า หรือการให้นิยามของปัจเจกบุคคล) สำหรับเรื่องของการเกิดความรู้สึกหดหู่ การจะเกิดความรู้สึกหดหู่มันเป็นเรื่องธรรมดาครับ แต่ที่แปลกคือ ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่เรากลับหาวิธีจัดการกับมันได้ยากเหลือเกิน.... แต่ผมไม่คิดว่ามีอะไรผิดพลาดในการตัดสินใจของคุณนะ ไม่เลย ไม่มีอะไรผิด ผมไม่ค่อยเข้าใจตรรกะนะว่า ทำไมบางคนถึงบอกว่าสิ่งที่คุณทำ มันเป็นการหนีปัญหา เพราะในมุมมองของผม ไอ้การก้มหน้าก้มตาเรียนให้จบแm่งโคตรจะง่าย แต่การที่คุณมองเห็นปัญหา, เกิดความรู้สึกว่าอะไรซักอย่างมันเป็นปัญหา แล้วพยายามใช้วิธีการอะไรก็ตามที่นึกขึ้นออกมาได้มารับมือกับมัน แม้มันจะขัดกับสิ่งที่ชาวบ้านเค้าทำกัน นั่นต่างหากที่โคตรจะยาก ผมว่าคุณไม่ได้หนีอย่างที่ใครบางคนออกความเห็น แต่คุณ "ออกเดินทาง" การออกเดินทางโดยไม่ได้อะไรกลับมาเลย มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ คุณบอกว่า คุณกำลังหดหู่กังวลว่าคุณกำลังใช้เวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ ไม่ได้ใช้ความสามารถของตัวเอง แต่ผมคิดว่าคุณกำลังได้อะไรซํกอย่างกลับมานะ... เออ ก็จริง มันอาจจะเล็กน้อยมากจนคุณรู้สึกว่าไม่ได้อะไร แต่อย่างน้อยคุณก็ได้ "อะไรซักอย่าง" มันก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลยใช่ไหมล่ะ : P เอาน่า มองอีกมุมหนึ่ง การที่คุณอยู่ในจุดที่คุณอยู่ตอนนี้ มันก็เป็นผลมาจากแรงผลัก (บางคนอาจจะบอกว่าเป็นกรรมก็คงได้มั้ง?) ของเรื่องที่คุณลงมือทำไปก่อนหน้านี้ แล้วตอนนี้แรงนั้นก็ยังมีผลอยู่ และคุณก็ยังคงพุ่งออกไปตามแรงส่งของมัน ไม่ว่าคุณหรือใคร, ไม่มีใครทั้งนั้น ที่จะบอกได้ว่าคุณได้หรือไม่ได้อะไรบ้าง จนกว่ามันจะไปถึงตอนจบจริงๆ (แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมไม่คิดหรอกนะ ว่าแรงผลักดันที่เกิดจากการทำ ความดี - ความถูกต้อง จะนำไปสู่ตอนจบที่เลวๆ เออ... โอเค มันอาจจะไม่ได้สุขสดใส แฮปปี้แอนดิ้ง แต่อย่างน้อยมันก็คงไม่ได้จบแบบเลวบัดซบ) อืมมม เออ แล้วไอ้ที่คุณถามว่า "จะกลับไปสู่เส้นทางอาชีพนักวิจัย ดีหรือเปล่า?" นั่น คุณจะบ้าเรอะ เรื่องนี้ใครมันจะไปตอบแทนคุณได้ล่ะโว้ย ไม่ใช่รายการเรียลลิตี้โชวน์นะ จะได้เอ้าโหวต! กดหนึ่งเรียนต่อ กดสองไปอิรัก (โอ้ แต่ถ้าถามผม กลับมาเรียนต่อ มันก็ดูเพลย์เซฟดี กองพลต่างด้าวแห่งกองทัพฝรั่งเศส มันก็ดูเจ๋งดี เลือกยากเหมือนกันนะ) ป.ล. เออ แล้วมีอีกเรื่องนึงที่ผมคาใจโคตรๆเลย ไอ้พวกที่ร้องง้องแง้งกัน กล่อมให้เขากลับมาทำดีๆๆๆ เพื่อชาติเนี่ย คุณก็ออกไปทำเองดิ จะไปง้อไอ้พ่อหนุ่มคนนี้ ที่อยู่ตั้งอีกซีกโลกหนึ่งทำไมวะ (แล้วถ้าเป็นผม - ทำไมผมต้องบินข้ามโลกกลับมาทำเรื่องที่คุณไม่ยอมทำแทนพวกคุณ, กลับมาเป็นสตั้นแมนให้พวกคุณด้วยวะ?) ^ ^ ^ ^ ใครทำมาเป็นพยายามตั้งแง่ มาเถียงคัดง้างกับ ป.ล.นี้ของผม ผมจะถือว่าเป็นการป้องกันตัวเองจากความรู้สึกผิด ด้วยกลไกทางจิตวิทยา นะครับ. จากคุณ : PhantomX-2 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:28:05

ความคิดเห็นที่ 78 สู้นะๆครับ ;) จากคุณ : ต้มส้มปลากระพง เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:29:34

ความคิดเห็นที่ 79 อยากกินอาหารอร่อยอยู่เมืองไทยดีกว่า อยากทำงานวิชาการไปตปทดีกว่า จากคุณ : Mr.Feynman เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:39:16

ความคิดเห็นที่ 80 เห็นด้วยกับ 14 นะครับ เสียดายทุน =_=" จากคุณ : ฟ้าสั่งให้ฉันรักคนที่มีเจ้าของ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:44:20

ความคิดเห็นที่ 81 อืม... มันหลาย ๆ เรื่องพัวพันกันอยู่นะครับ 1.  ร่วมแฉ GT200 เพื่อความถูกต้อง (น่าชื่นชมกับการกล้าสู้เพื่อความถูกต้องครับ  ผมคนหนึ่งหละที่ไม่มีศักยภาพ และก็ใจไม่กล้า) 2. โดนผลกระทบ จากการแฉ GT200 ด้านหน้าที่ การงานอาจแป้กไป ตลอดชีวิต  ด้านจิตใจ หมดศรัทธากับวงวิชาการไทย (น่าเห็นใจครับ มันเป็นราคาที่ต้องจ่ายหากเราจะลุกขึ้นมาสู้อำนาจมืด  และมันน่าเศร้า ที่งานนี้อำนาจมืดดันเป็นฝ่ายชนะ  T^T) 3.  ทิ้งทุน ประชดชีวิต (อันนี้ไม่เห็นด้วยครับ  เพราะทุนคือภาระหน้าที่ของเราโดยตรง  ไม่ควรทิ้งคาราคาซัง ถ้าใกล้จะจบแล้ว ก็น่าจะกัดฟันเรียน ทำงานกัดฟันใช้ทุนให้หมด  หรือถ้าไม่มีใจจะเรียน จริง ๆ  ก็ต้องมาชดใช้ให้เป็นเรื่องเป็นราว  ไม่น่าหนีไปเฉย ๆ แบบนี้) 4. ประชดชีวิต โดยไปเป็นทหารอยู่ต่างประเทศ (อันนี้เสียดายความสามารถครับ  แต่ถ้าตัดสินใจแล้วว่าจุดนี้สามารถทำประโยชน์ให้ ตัวเองและคนรอบข้างได้มากกว่า  ก็เคารพการตัดสินใจ) 5.  ลังเลว่า จะกลับมาเรียนให้จบและ ทำงานใช้ทุนดีหรือเปล่า? (อันนี้ผมว่ามีทางเลือกไม่มากครับ -ชักดาบทุน (ไม่แนะนำ เพราะเดือดร้อนพ่อแม่แน่ๆ) -หาเงินมาใช้ทุน  (ไม่แน่ใจว่าไหวหรือเปล่า)   -กลับไปเรียน และทำงานใช้ทุน ฟังดูแล้วเหมือน คุณ PastelSalad จำเป็นต้องเลือกทางนี้  แต่ยังติดปัญหาคือ ไม่มีใจให้สังคมวิชาการไทยแล้ว  กลัวว่าทำงานไปก็จะแป้ก ไม่มีใจแล้ว ฯลฯ คือผมกลับคิดว่า ช่างหัวเรื่องสังคมวิชาการฟอนเฟะไปก่อน  ตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบ ก้มหน้าก้มตาทำงานใช้ทุนไป  คือทำสิ่งที่เราต้องทำครับ   และเมื่อใช้ทุนหมดแล้ว ทีนี้คุณก็จะมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้แล้ว... สำหรับผมเชื่อว่า "ต้องกวาดบ้านเราให้สะอาดก่อน  หลังจากนั้นถ้ามีแรงเหลือ ก็ค่อยออกไปทำความสะอาดโลก" ครับ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 03:52:56 จากคุณ : ole (trufa) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 03:45:22

ความคิดเห็นที่ 83 ก่อนอื่น ขอชื่นชม คุณ PastelSalad และทีมงาน อ.เจษฎา ทุกท่านครับ ทุกท่านเป็นคนกล้าหาญ ขอออกตัวก่อนว่า ไม่ได้เป็นคนดี คนเก่งอะไรครับ เป็นแค่ผู้รับเหมาปลายแถวอยู่ต่างจังหวัด จ่าย 10% 20% 30% เป็นว่าเล่น เบื่อระบบนี้พอสมควร แต่ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด ขอแยกออกเป็นสองประเด็น 1.ประเด็นปัญหาชีวิต (มั้ง ?) - คนเราสามารถทำดีได้ ไม่ว่าจะอยู่ใน ตำแหน่ง หน้าที่ อะไร ช่วยกันคนละเล็ก คนละน้อย สังคม(ไทย)แห่งนี้ ก็จะน่าอยู่ขึ้นเอง - การจะเปลี่ยนแปลงแนวความคิดของคนแก่(ระดับผู้บริหาร) มันทำได้ยาก ต้องรอให้พวกเขา เกษียน/ตาย ไปเอง - ผมว่าคุณมีหน้าที่ เป็นนักเรียนทุน/อาจารย์/นักวิจัย น่าจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดนะครับ - ต้องเห็นใจคนรอบข้าง บางทีเราก็ต้องเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่น โดยเฉพาะ คนในครอบครัว             ผมเคยทำงานวิจัย มาประมาณหนึ่ง รู้อะไรๆ พอสมควร รู้สึกเบื่อๆกับการเป็นแค่ player ตัวหนึ่งใน corruption game ก็เลยออกมาทำงานก่อสร้าง ที่เราเป็น Playmaker ดูแลทุกๆชีวิตใน siteงาน  และ "ผมได้ดูแลครอบครัว/ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่" 2.ประเด็นอาชีพ เท่าที่เล่ามา และจากการที่เห็นคุณทางจอทีวี คุณเป็นคุณเก่งนะ สายงานที่เหมาะกับคุณน่าจะเป็นวิทยาศาสตร์การทหาร (เห็นว่าเป็นนาวิกโยธินเก่าด้วย) แต่... สายงานนี้ เส้นสายเขาเยอะนะ ของเขาแรง ลองดูสิ่งที่เหมาะสมกับคุณละกัน ส่วนสิ่งที่คุณเลือกทำอยู่ตอนนี้ (หนีทุนไปเป็นทหารเกณฑ์ที่ฝรั่งเศส) คุณก็พิจารณาดูละกันครับ ว่ามันมีความคุ้มค่าในการลงทุน/ลงแรง/เสียเวลา หรือเปล่า ถ้าคุ้มค่าที่จะเสี่ยง ก็ลงมือเลยครับ จากคุณ : ชีวิตจะรุ่งอย่ามายุ่งกับผม เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 07:45:51

ความคิดเห็นที่ 84 ...นึกว่าผมโดนอยู่คนเดียวเสียอีก... ...คล้าย ๆ กับคุณ จขกท. แหละครับ...รับทุนรัฐบาล...ทำทุกสิ่งอย่างเพื่อจะได้มาซึ่ง "นักวิจัยที่จะกลับมาพัฒนาประเทศในอนาคต"...แต่เจอ "ต้นตอแห่งความชั่วร้าย" ขนาดนี้เข้าไป...ผมทิ้งเส้นทางนี้อย่างสิ้นเชิง...สุดท้ายตอนนี้ตัวเองมีความสุขในการเป็นติวเตอร์ไร้ชื่อที่คอยพร่ำสอนให้เยาวชนมองเห็น "โลกแห่งความจริงในสังคม" แล้วรู้เท่ากันพร้อมจะเผชิญหน้ากับมันต่อในอนาคตเท่านั้นเอง... จากคุณ : gunpen2010 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:02:30

ความคิดเห็นที่ 85 เอาเพลงมาฝากครับ .... ให้กำลังใจต่อ เพลงฝันแห่งศรัทธา วงสลึง มหาวิทยาลัยมหิดล http://www.thaihealth.or.th/node/7907 ท่ามกลางความสับสน บ้างดิ้นรนจนลืมฝันได้ บ้างทิ้งฝันเก่าเมื่อเยาว์วัย บ้างทิ้งฝันห่างไกล..ไม่ติดตาม ไถ่ถามความฝันที่เธอมี ยังอยู่ดีหรือเปล่าหนอฉันขอถาม จงอย่าทิ้งความฝันอันงดงาม จงติดตามความฝัน..ที่เธอมี จงนำฝันเป็นแรงใจให้ชีวิต จงเชื่อมั่นในสิทธิ์ของเธอนี้ จงศรัทธาในฝันที่เธอมี ถึงวันที่เธอสร้างสรรค์..ฝันเป็นจริง จากคุณ : ekawatchaow เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:07:25

ความคิดเห็นที่ 86 คห 82  ก็เค้าทำงานได้เงินเป็นล้านแล้วไงครับ  เค้าก็เรยมีเงินเก็บหลายล้าน พอมีเงินพอรวยการทำตามอุดมการณ์มันก็ง่าย  ผมก็คนหนึ่งครับพอมีเงินเยอะๆก็อยากทำตามอุดมการณ์ครับ   ลองให้เค้าเริ่มต้นเป็นนักวิจัยใส้แห้งซิครับ  จะไปได้ซักเท่่าไหร่กว่าจะเติบโตแบบที่เค้าเป็นในปัจจุบัน คิดอะไรคิดให้รอบด้านด้วยครับ จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:22:02

ความคิดเห็นที่ 87 เรียน จขกท มีคนนำลิ้งไป จึงได้อ่าน ขอแสดงความคิดเห็น ต่อ ปัญหาของคุณ ดังนี้ (ขออภัย ที่คนตอบกระทู้ของคุณยาวมาก จึงไม่ได้อ่าน อาจจะพูดซ้ำ ก็ขออภัย) 1. เรื่องการเลือกเส้นทางนี้ ดิฉันเห็นว่า ทำดีแล้วค่ะ งานวิจัยทางด้านทหารของเราน่าจะล้มเหลว จากกรณี จีที 200 และ การที่นายทหารกล้าสั่งทหารฆ่าประชาชนคนไทย ที่ข้างโรงเรียนสตรีวิทยา และ ที่ราชประสงค์ และตัวทหารเองกล้าลั่นกระสุนใส่คนไทยที่ไม่มีอาวุธ ตายที่มีศพยืนยัน ร้อยศพ บาดเจ็บ 2000 สูญหายหลายร้อย นับว่า เป็นการบอกว่า ทหารไทยและระบบอำนาจไทยล้าหลัง อยู่แถวๆ 200 ปีก่อน คุณเลือกไปหาวิชาจากประเทศที่เจริญ จะเป้นการเรียนรู้ที่วิเศษ 2. การใช้ทุน ขอแนะนำให้พ่อแม่ที่เซ็นต์ค้ำ ไปประนอมหนี้ เราไม่หนี เราไม่ต้องทกข์ทรมาน ขอไปประนอมขอชะลอการชดใช้ รอเวลาให้คุณได้เบี้ยเลี้ยงเพิ่ม 3. ปรึกษาเรื่องความจำเป็นในการที่จะต้องใช้หนี้ทุน ความจำเป็นที่ต้องการเบี้ยเลี้ยงมาจ่ายหนี้ทุน กับผู้บังคับบัญชาปัจจุบัน ทุกอย่างมีทางออก ต้องปรึกษา อย่าคิดว่า เป็นเรื่องส่วนตัว นี่คือการเปลี่ยนแปลง คุณกำลังเป็นเฟืองตัวเล็กๆที่จะมีบทบาทในอนาคตต่อประเทศไทย จากคุณ : ใบโหระพา เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:48:13

ความคิดเห็นที่ 88 อย่ากลับ ไม่ต้องกลับหรอก มีทางที่ดีกว่าก็ไปซะ เงินสองสามล้าน อยู่ฝรั่งเศส สี่ห้าปีก็น่าจะมีปัญญาหาได้ เรื่องทุนก็ทำเรื่องขอผ่อนเป็นรายเดือน คุณจะกลับมาเอาอนาคตของคุณไปทิ้ง เพื่ออุดมการณ์บ้าๆ ที่มันกินไม่ได้ทำไม อย่างที่ #77 บอกนั้นล่ะ คุณต้องเอาตัวคุณเองให้รอดก่อนแล้วค่อยให้ไปมองคนอื่น ถ้าตัวคุณเองยังไม่รอดเลย แล้วจะไปทำอะไรเพื่อคุนอื่นได้ยังไง คนอื่นๆที่โพสๆกันเนี้ย เค้ายังรู้จักหลบหลีกไม่เอาตัวเค้าเองไปชนตรงๆเลย เพราะใครก็ไม่อยากให้ตัวเองลำบาก แล้วคุณจะเอาตัวเองไปลำบากแทนคนอื่นทำไม จากคุณ : Maki Roll เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:48:38

ความคิดเห็นที่ 89 น่าเห็นใจครับ คนเห็นหลังคาบ้านรั่ว  กลับถูกคนในบ้านไล่ "ไม่พอใจไม่ต้องอยู่" แล้วเมื่อไหร่เราจะมีบ้านที่ดีซะที ไอ้เรื่องที่ควรค้านกลับไม่ค้าน  ไอ้เรื่องที่ไม่ควรค้านล่ะค้านซะจริง ไม่เข้าใจคนบางคน จากคุณ : สมบัติดี เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 08:53:05

ความคิดเห็นที่ 91 ถ้าผมมีโอกาสแบบคุณผมจะไม่ลังเลเลยครับ ผมไม่มีวันกลับมาแน่นอน จากคุณ : Sleeper MoNKeY 2nd เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:01:25

ความคิดเห็นที่ 92 คุณเป็นคนเก่ง ไม่ว่าจะเลือกทางเดินไหน ก็ก้าวหน้าได้ และทำประโยชน์ให้บ้านเมืองได้ ดังนั้นเลือกในสิ่งทีทำแล้วมีความสุข สนุกกับมันดีกว่า ถ้าคุณสนุกกับการวิ่ง ล้างส้วม งานลุยๆแบบช่างทหารก็ทำต่อไป แต่ถ้าคิดว่า งานวิจัยมันสนุกกว่า ท้าทายกว่า ก็กลับมาเรียนต่อให้จบ เรื่องว่าจะโดนดอง กลั่นแกล้ง หรือเรื่องความรู้สึกที่เสียไป ให้กับนักวิทยาศาสตร์รุ่นครูรุ่นพี่ อย่าไปหวั่นไหวกับมัน ให้คิดดังนี้... 1. หากทำดีแล้ว อย่าไปหวังผลว่าคนอื่นจะมองเรายังไง หรือเราจะได้อะไรตอบแทน ดีคือดี ชั่วคือชั่ว 2. นักวิทยาศาสตร์รุ่นครูรุ่นพี่ ที่ชื่นชมการกระทำของคุณก็มีไม่น้อยกว่าคนที่คุณคิดว่าแย่ 3. คนจะโต มันต้องค่อยๆโต เส้นทางที่ผ่านไม่ว่าจะเจออะไร มันจะสร้างให้คุณเก่งขึ้น แกร่งขึ้น ที่สำคัญเมื่อคุณโตขึ้น อย่าได้ละทิ้งอุดมการณ์นี้ เพราะว่าในภายภาคหน้าคุณจะเป็นนักวิจัยและนักวิทยาศาสตร์รุ่นใหม่ ที่จะนำพาประเทศชาติเจริญได้ จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:05:27

ความคิดเห็นที่ 93 ตอนนี้ปัญหาผมว่าไม่ได้อยู่ที่เรื่องอุดมการณ์หรืออะไรหรอกครับ   ลองช่วยกันระดมไอเดียก่อนดีกว่าในเรื่อง "มีวิธีการใดๆในการใช้ทุนผูกพันก้อนนี้รึเปล่า?  เมื่อคำนึงถึงว่าทางบ้านคุณPastel อาจไม่สามารถสนับสนุนได้มากนัก" เพราะปัญหาผมว่าอยู่ตรงนี้แหละครับ  เพราะการที่ทำงานเป็นทหารอยู่ที่นั่นเพื่อใช้หนี้ 4-5 ปี (เพื่อหักต้น+ดอก) กับกลับมาไทยเพื่อใช้ทุน (ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ชอบ) เป็นเวลา 4-5 ปีเหมือนๆกันแล้วก็เป็นอิสระอันไหนจะดีกว่ากัน - ถ้าอยู่เมืองนอกข้อดีคือสามารถต่อทำงานสายอื่นๆ กับองค์กรระดับใหญ่ๆได้ทันที ไม่ต้องห่วงเส้นสาย  แต่ข้อเสียก็คือถ้าเกิดปัญหาทางการเงินระหว่าง 4-5 ปีที่ใช้หนี้ขึ้นมานี่อาจไม่มีใครช่วยเหลือคุณ Pastel ได้เลยนะครับ - เรื่องของครอบครัวก็น่าคิดเหมือนกัน  ไม่รู้ว่าทางจขกท มีปัญหาหรือภาระที่ต้องดูแลทางบ้านมากน้อยแค่ไหน (บางคนมีเยอะ ทางเลือกจะจำกัดมาก) จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:09:39

ความคิดเห็นที่ 94 สังคมบ้านเรามันปั่นป่วน เพราะคนไทยเราไม่ค่อยรู้จักหน้าที่ของตัวเอง รู้ทุกเรื่อง เก่งทุกอย่าง ทำได้ทุกสิ่ง ..... ยกเว้น งานในหน้าที่ของตัว คุณเป็นนักเรียนทุน คุณรับเงินทุนมา ซึ่งผู้ให้ทุนเขาประสงค์ให้คุณทำหน้าที่ของผู้รับทุนที่ดี เขาไม่ได้หวังให้คุณเป็นพระเอกขี่ม้าขาว เขาไม่ได้ต้องการให้คุณเป็นวีรบุรุษ เขาอยากได้นักวิจัยดีๆหนึ่งคน อยากได้อาจารย์เก่งๆหนึ่งคน ค่ะ แต่ถ้าคุณคิดว่า ตัวเองเกิดมาเพื่อผดุงความยุติธรรม เกิดมาเพื่อต่อสู้กับขบวนการคอร์รัปชั่น คุณก็ไม่ควรรับทุนแต่แรก และก็น่าไปสมัครเป็น ปปช. หรือ DSI หรือผู้พิพากษา หรือสส./สว. หรือ NGO หรืออะไรก็แล้วแต่ที่อยากเป็น ลองหาเวลาว่างๆ นั่งทบทวนดูว่า คุณคือใคร? คุณเกิดมาเพื่ออะไร หน้าที่ของคุณคืออะไร? ความคาดหวังของคนรอบๆตัวคุณเขาหวังอะไร? การทดแทนคุณแผ่นดินเกิดนั้น สามารถทำได้หลายวิธี ไม่ใช่มีแต่หนทางการเปิดโปงความชั่วร้ายอย่างเดียวเท่านั้นหรอกค่ะ การเป็นคนดี ก็ทำได้อีกหลายวิธี ทำดีต่อตัวเอง ทำดีต่อคนที่คุณรัก ทำดีต่อครอบครัว ทำดีต่อหน้าที่การงาน ทำดีต่อสถาบันหลักของชาติ ทำดีต่อแผ่นดินเกิด แค่นี้ก็ไม่เสียชาติเกิดแล้วค่ะ แต่น่าเสียดาย คุณไม่ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ของตัวเอง ไม่ซื่อสัตย์ต่อผู้ให้ทุน ไม่ซื่อสัตย์ต่อความรับผิดชอบตัวเอง คุณอ้างความดีอย่างนึง เพื่อกลบเกลื่อนการทำหน้าที่ที่ควรทำของตัวเอง แล้วบอกว่า นี่ไง ฉันทำความดีแล้ว รู้ทุกเรื่อง เก่งทุกอย่าง ทำได้ทุกสิ่ง ..... ยกเว้น งานในหน้าที่ของตัว นี่แหละคนไทย !! จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:15:08

ความคิดเห็นที่ 95 ....มีปุ่ม "ไม่ถูกใจให้ teen" รึเปล่า...จะลองกดดูมั่ง...-*- ...ป.ล. เตรียมปูเสื่อแล้ว...ไม่พลาดจริง ๆ... จากคุณ : gunpen2010 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:19:19

ความคิดเห็นที่ 96 ผมก็จะลี้ภัยละครับ   ให้ไวที่สุด จากคุณ : toro pazzo เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:22:41

ความคิดเห็นที่ 97 หึหึคุณแตงกวา  ผมว่าผมเข้าใจสถานะและความรู้สึกของคุณPasน่ะ เอาใจเค้ามาใส่ใจเรามั่งเหอะ ถ้าคุณอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น คุณจะทำอย่างไร  ต้องเจออะไรบ้าง   ถ้าสักแต่วิจารณ์ มันก็ไม่ได้ทำอะไรได้ดีขึ้นมา   พูดเก่งด่าว่าคนอื่นเก่งอย่างเดียว แล้วก็คุณดูถูกคนไทยซะเหลือเกิน     ผมว่าประโยคสุดท้ายของคุณ "รู้ทุกเรื่อง เก่งทุกอย่าง ทำได้ทุกสิ่ง ..... ยกเว้น งานในหน้าที่ของตัว" น่าจะเป็นของคุณเองมากกว่าน่ะครับ จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:31:16

ความคิดเห็นที่ 98 คุณ Pasก็ใช้หนี้ทุนไปครับ   ถ้าคุณมีโอกาสที่ดีกว่า  ก็ลองคิดดูว่าเรามีสถานะอย่างไรลองชั่งดู  ไม่ต้องไปแคร์คนอื่นมาก ยกเว้นครอบครัว ห่วงตัวเองก่อนเรยครับ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 53 09:34:08 จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:33:30

ความคิดเห็นที่ 99 เรื่องทุน   หนี้ทุน  มันไม่เกี่ยวกับความซื่อสัตย์อะไรหรอก    จบมากินเงินเดือนเงินหมื่น   กับใช้ทุนไปทำงานต่างประเทศ  ได้เงินเดือนเงินแสน มีคนไม่น้อยหรอกที่คิดแบบผมที่เลือกเงินแสน   หาประสบการณ์ซัก10ปี  มีเงินเก็บสิบล้าน  กลับมาทำตามอุดมการณ์ก็ไม่สายเกินไปแน่นอน เราทำตามเงื่อนไข   ต้องใช้หนี้2-3เท่าของทุน  คนที่เซ็นค้ำก็พ่อแม่เราเอง   ไม่มีทางหนีทุนอยู่แล้ว     อยู่ๆมี คห บ้าๆ  มาด่าว่าไม่ซื่อสัตย์      เป็นผมนี้ผมมีอารมณ์ทันทีน่ะนี้ จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:40:56

ความคิดเห็นที่ 100 คุณ จขกท ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยครับ การที่คุณลุกขึ้นมาสู้เรื่อง จีที200 นั้นก็ถือว่าเป็นการใช้ทุนเรียบร้อยไปแล้วครับ ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้นักเรียนทุนอย่างคุณมากกว่าพวกที่วิจัยไปวันๆ ไม่เห็นจะให้ประโยชน์อะไรกับสังคม เพราะเอาแต่กลัวโน่นกลัวนี่จนผลงานโดนดองเค็ม จากคุณ : ขอแจมด้วย เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:43:55 A:58.8.105.226 X: TicketID:286993

ความคิดเห็นที่ 101 กวน teen ได้ทุกกระืู้ทู้ guดีอยู่คนเดียว ไม่มีอะไร ผมบ่นลอยเฉยๆ จากคุณ : toy1152 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:44:27

ความคิดเห็นที่ 102 สิ่งที่ตัดสินใจไปแล้วย่อมดีที่สุด อย่ามองกลับหลัง (หาทางค่อยๆ จ่าย ไอ้ 2.5 ล้านบาท ก็จบ) ปล. ขอแนะนำว่าให้หยุดมองประเทศไทยตอนอยู่ต่างประเทศ เพราะภาพจากมุมไกลมันชัดมากเกินไป หึหึ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:45:27

ความคิดเห็นที่ 103 You're not the only one who give up the country. It's been 13 years now... Good bye Thailand....with love & still love the country & the people. จากคุณ : 500 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:49:36 A:66.214.164.119 X: TicketID:281066

ความคิดเห็นที่ 104 #94 #97 ถึงความเห็นของคุณแตงกวาจะแรง แต่ผมอ่านดูแล้วก็เจือไปด้วยความปราถนาดีนะครับ ทุกคนต่างก็อยากให้เจ้าของกระทู้ได้คิดและตัดสินใจในสิ่งที่คิดว่าดีเท่านั้น ส่วนเจ้าของกระทู้จะไตร่ตรองแล้วเป็นยังไง ก็ยังคงเป็นสิทธิของเจ้าของกระทู้อย่างเต็มที่ ถึงความเห็นจะไม่เหมือนกัน ไม่ถูกใจกัน ก็อย่าแสดงความเห็นโต้แย้งกันไปมาเลย ใครคิดว่าเจ้าของกระทู้ควรทำอย่างไรก็แสดงไป จะแรงจะเบา ให้กำลังใจ หรือออกเชิงตำหนิ เจ้าของกระทู้ก็สามารถกรองเองได้ จากคุณ : เด็กทุ่งครุ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:51:54

ความคิดเห็นที่ 105 ค้านมันทุกเรื่อง  ตีชาวบ้านมันทุกประเด็น ไม่เคยเสนอทางเลือกดีๆ บางเลย ติมันลูกเดียว ไม่รู้เอามันหรือเปล่าว่ะ เห็นมาตั้งแต่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์แล้ว เดาว่าไม่เป็น NGO ก็ คงเป็นชาวสวน(สวนมันทุกเรื่อง)   ประเทศนี้มันถึงได้เป็นอย่างนี้ไง จากคุณ : Nano...จิ๋ว เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:54:39

ความคิดเห็นที่ 106 เหนื่อยใจจริงๆ จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:55:16

ความคิดเห็นที่ 107 พี่ทำดีที่สุดแล้วครับ จากคุณ : ๛กอล์ฟ เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:55:25

ความคิดเห็นที่ 108 นอกเรื่องนิดหน่อย ระหว่าง M16 กับ FAMAS อย่างไหนยิงมันกว่าครับ   จากคุณ : AKB-SKE เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 09:55:51

ความคิดเห็นที่ 109 ตราบชีวิตไม่สิ้น คนเราย่อมหาเป้าหมายในชีวิตใหม่ได้เสมอ สำหรับจขกท. ก่อนอื่นต้องขอบคุณจากใจจริงสำหรับการออกหน้าในเรื่อง GT200 ครับ แล้วทีนี้ก็มาถึงคำแนะนำ เรื่องทุน อย่างไรเสียคุณก็ต้องใช้ทุนรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง จะกลับมาทำงานหรือหาเงินมาโปะคืนก็ตาม ดังนั้นนี่คือปัจจัยหลักที่ต้องเอามาคิด ทางเลือกต่างๆที่คุณเลือกต้องตอบโจทย์ข้อนี้ได้ ทีนี้เรื่องทางเลือก ระหว่างเป็นทหารต่างประเทศกับเป็นนักวิจัยในไทย คุณมีแค่สองทางเลือกนี้จริงหรือ? คุณสามารถทำอย่างอื่นเสริมระหว่างเลือกทางใดทางหนึ่งได้มั้ยครับ เช่น รับงานแปลเอกสารเป็นอาชีพเสริม ถ้าคุณมีรายได้มากขึ้นตัวเลือกของคุณจะเปิดกว้างขึ้นครับ สุดท้าย Keep you chin up ครับ อย่าเสียกำลังใจ จะล้มบ้างก็ได้ แต่ลุกให้เร็วๆล่ะครับ จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:01:40

ความคิดเห็นที่ 110 ฮิฮิ ถ้าหนูอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น หนูก็เลือกที่จะเล่นตามบทบาทหน้าที่ของตัวเองที่ควรจะทำ เจ้าค่ะ - ถ้าเขากำหนดให้เล่นเป็นยักษ์ หนูก็จะเล่นเป็นยักษ์ ให้เต็มความสามาถ - ถ้าเขากำหนดให้เล่นเป็นลิง หนูก็จะเล่นเป็นลิง ให้สมบทบาท - ถ้าเขากำหนดให้เป็นผู้กำกับ หนูก็จะกำกับการแสดงอย่างสุดฝีมือ - ถ้าเขากำหนดให้เป็นคนดู หนูก็จะนั่งนิ่งๆเป็นคนดูที่ดี - ไม่ใช่เขากำหนดให้เล่นเป็นยักษ์ แต่คันมือ จะเล่นเป็นลิง - ไม่ใช่เขากำหนดให้เป็นคนดู แต่ดันคันปาก อยากแสดงเสียเอง โขนมันจะเป็นโขนที่ดีได้ ทุกตัวละครต้องเล่นตามบทของตัวเองค่ะ ถ้าอยากเปลี่ยนบทบาท คุณต้องดำเนินการตามกระบวนการที่ควรจะเป็นก่อน ไม่ใช่ออกเวทีมา ทศกัณฐ์มานั่งเลียหน้าแข้งพระรามแผล่บๆ โขนมันก็ไม่สนุกสิคะ จากคุณ : แ ต ง ก ว า * เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:03:03

ความคิดเห็นที่ 111 คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นวัวในฟาร์ม ไม่ต้องคิด กินหญ้าเท่าที่พอเพียงจะกินได้ขั้นต่ำ แล้วก็โดนรีดนมไปทุกวัน จนแก่แล้วก็ส่งเข้าโรงฆ่า คนบางคนเกิดมาดั่งปลาเพื่อทวนน้ำ ว่ายไปยังที่เกิดมาเพื่อสร้างเผ่าพันธ์ที่แข็งแกร่งกว่าเก่า สำหรับประเทศไทยเขาไม่ต้องการคนเก่งหรอกครับ เขาต้องการคนเชื่อง ๆ เก่งแค่ไหนไม่เชื่อง เขาก็ไม่เอามาเชิดชูหรอก นอกจากจะตายไปแล้ว ดูตัวอย่าง อย่าง ส.ว เรืองไกร ดูก็ได้ จากคุณ : devil amature2 เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 10:08:29