เห็นต่างกับ คุณค้างคาวเฒ่า นิดเดียว
ว่า หน้าตาและหุ่นดี คงมีผลน้อยกว่า กิริยา วาจา สุภาพ ไพเราะเสนาะหู
สมัยเรียน ป.ตรี ไม่เคยมีปัญหากับ จนท.ห้องแล็ป
กับผู้ที่สูงวัยกว่า ก็จะเคารพนบน้อมในฐานะที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่า
กับผู้ที่มีวัยใกล้เคียงกัน ก็อาจจะเสวนา เฮฮากันแบบเพื่อน
ก็ได้รับ บริการที่ดี และคำแนะนำดีๆ หลายอย่าง
พอกลับมาเรียนต่อ อีกครั้ง ที่สถาบันเดิม
มีปัญหานิดหน่อย คือ จนท.แล็ปคนที่เคยเฮฮาแบบเพื่อน
เค้าไม่เหมือนเดิมกับเรา.. ดูพินอบพิเทา
เลยอึดอัดมากเวลาไปทำงานในแล็ปนั้น
ตอนนี้ทำงาน
ก็ไม่เคยมีปัญหา กับ จนท.แล็ป มาก่อน
เพิ่งจะมีนี่แหละ ที่มีพฤติกรรมแปลกๆ ก้าวร้าวไม่เป็นสุภาพชน
ก็เรียกมาคุย และให้อภัยกันไป
(เราเป็นหัวหน้างานในส่วน นี้)
พอเวลาผ่านไป
เราติดตามงาน และตำหนิที่คุณเธอทำงานไม่เรียบร้อย
คราวนี้ คุณเธอตวาดแว๊ด "อะไรๆๆ ก็หนู" พร้อมกับกระทืบเท้าแล้วเดินจากไป
ก็เลยคิดว่า คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเรียกมาอบรม
เลยบอยคอต ไม่พูดด้วย ไม่มองหน้า และมอบหมายงานอะไรให้ทำ
ก็ไม่รู้ว่า คุณเธอจะรู้สึกตัวไหม
..ดอกบัวมีหลายเหล่า
ไม่ควรเสียเวลา เสียอารมณ์ ด้วย
...ป่วยการที่จะให้โอกาส(ดี)ใดๆ จริงไหม
จขกท. ลองทบทวนดูนะว่า "พลาด"ตรงไหน
บางทีเรื่องที่เราคิดว่า เล็ก ๆ อาจจะเป็นเรื่องใหญ่ก็ได้
ไม่ใช่เฉพาะกับ จนท แล็ป
หมายถึงการอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมด้วยนะคะ
อะไรที่เราผิดก็แก้ไขเสีย
แต่อย่าผิดซ้ำซาก คนอื่นจะทำใจให้อภัยได้ยากนะคะ